Het mooiste wielermoment.

quote:

Op dinsdag 20 juli 2004 01:41 schreef Perico het volgende:
Lemond maakte 50 seconden goed op 24,5 km en reed 54,5 km/h, Fignon "slechts" een ruime 53. Wel wonderbaarlijk dat iedereen het vantevoren voor onmogelijk hield, omdat het toch ook weer niet zo'n kort stukje is. Indurain heeft wel es 50 seconden op Rominger gepakt na 10 km... Maar toch, de ultieme Tour apotheose.. Lemond met zijn spaghettistuur, Fignon met zijn blessure aan het zitvlak waardoor hij niet optimaal op zijn fiets zat, strandend bij de Arc de Triomphe...

Het aardige was dat je ruim tevoren kon zien aankomen dat LeMond het wel eens kon gaan halen als je de tussentijden goed in de gaten hield. Elke kilometer won hij weer een beetje op Fignon.

"Men" heeft na die tijdrit uitgerekend dat Fignon de Tour had gewonnen als hij van dezelfde aerodynamica gebruik had gemaakt als LeMond. Alleen zijn wapperende paardenstaart kostte hem al heel wat seconden.

Een mooi Tourmoment vond ik de val van Hinault in de laatste kilometer van een rit in 1985. Hij kwam met bebloede kop en gebroken neus over de finish, maar won later wel de Tour.

quote:

Op dinsdag 20 juli 2004 17:54 schreef Perico het volgende:
Jean Nelissen blaatte toen hysterisch dat Delgado aan de dope was en heeft er zelfs een verderfelijk hoofdstuk aan gewijd in een boek getiteld "de anabolicamannen" uit 1988 dat volstaat met je reinste verdachtmakingen zonder enkel bewijs (terwijl ze nu wel allemaal de hand in het vuur steken voor Armstrong, hoe huichelachtig). Iedereen wist opeens op stel en sprong als volleerde medici dat het product probenicide dat bij Delgado was gevonden (dat wel op de dopinglijst stond van het IOC maar niet van de UCI) diende om anabolen gebruik te verhullen. Iemand merkte dat op, en meteen namen de gefrustreerde volgers het over en wordt het nog steeds als de Waarheid naverteld.
Probenicide is een veelzijdig geneesmiddel, dat kan dienen om de nieren te helpen bij een infectie urinezuur af te breken, bijvoorbeeld. Delgado's zwakke punt waren zijn urinewegen en darmen, waar hij infecties aan heeft gehad... Maar goed, dan wordt er meteen gezegd dat het stoffenuitscheiding via de nieren afremt (en dus spierversterkende middelen zou maskeren???). Tsja, alle geneesmiddelen tegen huis-tuin en keukenziektes zijn ook doping..

Toen Delgado vierkant zat op z'n fiets en met het schuim om z'n mond als een malloot wegdemarrerde, had ik ff iets van: "Da's geen zuivere koffie!"

Bewezen is er uiteraard nooit iets

quote:

Op dinsdag 20 juli 2004 20:23 schreef Bonobo11 het volgende:

[..]

Toen Delgado vierkant zat op z'n fiets en met het schuim om z'n mond als een malloot wegdemarrerde, had ik ff iets van: "Da's geen zuivere koffie!"

Bewezen is er uiteraard nooit iets

achtsja de laatste pff 30 a 40? jaar is niemand meer zuiver en ik snap eigenlijk ook niet waarom iedereen zich er druk om maakt het hoort er nou eenmaal bij....

quote:

Op dinsdag 20 juli 2004 20:23 schreef Bonobo11 het volgende:

[..]

Toen Delgado vierkant zat op z'n fiets en met het schuim om z'n mond als een malloot wegdemarrerde, had ik ff iets van: "Da's geen zuivere koffie!"

Bewezen is er uiteraard nooit iets

Verdorie ja, da's waar ook (lang geleden al weer). Leek toen inderdaad een luchtje aan te zitten

Zeer zeker. Van die spierversterkende middelen is het nog maar de vraag of je erwat aan had, is toch vooral bij voetbal en atletiek dat die enorm prestatiebevorderend zijn. Die amfetaminepillen die men bij het leven slikte was toch vooral om er euforisch wat beter tegen te kunnen, tegen de ontberingen, en nog 78 rondjes van het criterium in Surhuisterveen... Maar je bent later natuurlijk wel extra vermoeid...

Wielrennen is toch met name een sport waarin zuurstofopname en schuld centraal staat, en de hele huishouding die erbij hoort en dan is zuurstofrijk bloed HET fundament natuurlijk... Vroeger stonden de kranten altijd vol met wie waar op hoogtestage zat...
Maar slapen op hoogte is als je EPO gebruikt zelfs vrij gevaarlijk

Die ene keer in begin cq middenjaren van de tour die in een ravijn flikkerde.

Je weet wel door die ene Nederlandse wielrenner die vorig jaar overleed.

ik ben zijn naam even kwijt

En mja, om dan maar een voorzichtige streep onder die Tour van 1988 te zetten: Steven Rooks is er met Maarten Ducrot en Peter Winnen eerlijk vooruit gekomen dat ze doping gebruikten, en welke doping, en later heeft Gert-Jan Theunisse dit ook meesmuilend gedaan, al zei die dat de lijst niet klopte en dat hij zelf andere middelen gebruikte.
Maar nu doen die heren er ook weer het zwijgen toe, nadat ze door iedereen werden uitgekotst.
Was iedereen maar zo open... tenminste na het beeindigen van de carriere...

quote:

Op zondag 25 juli 2004 12:09 schreef Poepoog het volgende:
Die ene keer in begin cq middenjaren van de tour die in een ravijn flikkerde.

Je weet wel door die ene Nederlandse wielrenner die vorig jaar overleed.

ik ben zijn naam even kwijt

Die toen in het geel reed en meteen de dag daarna in een ravijn donderde?
Dat is toch ook de eerste Nederlander in het geel?

quote:

Op zondag 25 juli 2004 13:16 schreef Vom het volgende:

[..]

Die toen in het geel reed en meteen de dag daarna in een ravijn donderde?
Dat is toch ook de eerste Nederlander in het geel?

Jij zegt het

quote:

Op zondag 25 juli 2004 12:09 schreef Poepoog het volgende:
Die ene keer in begin cq middenjaren van de tour die in een ravijn flikkerde.

Je weet wel door die ene Nederlandse wielrenner die vorig jaar overleed.

ik ben zijn naam even kwijt

Wim van Est

quote:

Op zondag 25 juli 2004 16:38 schreef Leatherface het volgende:

[..]

Wim van Est

Een harde valpartij is altijd een mooi wielermoment.
In ieder geval het spectaculairste onderdeel van het wielrennen.

LBL 1987???, Cricquelion en Roche zijn elkaar op 500m van de streep aan het begluren en aftasten en ineens komt Moreno Argentin uit de achtergrond eroverheen denderen, waarvan ze dachten dat die 2 minuten achter ze reed. Argentin rijdt voluit door naar de streep, en had zo'n snelheid ontwikkeld dat ze hem nooit meer bijhaalden. Wellicht niet het mooiste, maar wel een moment dat me altijd is bijgebleven.

Verder natuurlijk de dood van Casartelli, had toen echt tranen in me ogen
1e sprintzege Jeroen Blijlevens, Duinkerken 1995. Helemaal uit het niets en ineens sprong ie over Baldato, Zabel en co heen.
Armentiers 1994, de politieman die een foto van het aanstormende peloton nam. Wilfried Nelissen knalde er vol bovenop, had die man nooit gezien. Nelissen moest naar aanleiding van deze val noodgedwongen stoppen.
En dan natuurlijk de val van Joop Zoetemelk na die rare beweging van Johan vd Velde, heb dat niet bewust meegemaakt maar je schrikt nog steeds als je het ziet.
En de beroemde Chiapucci-etappen naar Sestriere natuurlijk.
Verder is bijna elke doortocht bij het bos van Wallers tijdens Parijs-Roubaix een mooi wielermoment.

Zelf niet live meegemaakt, maar me pa blijft het eindeloos herhalen hoe Bahamontes tijdens een bergetappe ervandoor ging en toen ie boven kwam een ijsje ging staan eten en op de rest wachtte ....

Hahahaha mijn vader vertelde vroeger precies hetzelfde....
Bahamontes herhaalde het een paar dagen geleden in een interview. Hij was boven op de top van de Romeyre en zijn twee wielen plus de remmen waren aan gort...
Toen kreeg ie van zijn ploegleider een soort waterijsje en kon ie niets anders doen dan wachten tot het euvel verholpen was
(mijn vader maakte er een sorbet van).

Bahamontes zei wel dat hij in zijn tijd met een man of 10 moest afrekenen die volle overgave voor de bergprijs gingen. En hij heeft wel een record, door bergklassementen in Tour, Giro en Vuelta te winnen (dag Virenque!).

de enige echte Museeuw natuurlijk die na een zware val opnieuw Parijs Roubaix wint, en naar zijn knie wijst ... fantastisch wat een renner !!

Alexandre Vinokourov begint de afsluitende etappe van de Tour de France van 2005 als zesde in het algemeen klassement. Hij heeft slechts 2 seconden achterstand op Levi Leipheimer. In een tussensprint verslaat-ie Leipheimer en z'n hele Gerolsteiner-ploeg op geweldige wijze en pakt 2 seconden terug. Door een verschil van enkele honderdsten van een seconde in de tijdritten blijft-ie echter toch zesde staan. Op de streep in Parijs zijn echter ook nog bonificatieseconden te winnen. Drie kilometer voor de finish springt-ie weg en samen met Krivtsov krijgt-ie een klein gaatje. Met nog 1km te gaan moet Krivtsov afhaken. McGee en even later Cancellara springen ook nog uit het peloton. Daar waar altijd de sprinters uitmaken wie de afsluitende etappe wint, lukt het Vinokourov om vooruit te blijven. Juichend en even verbaasd als de kijkers komt hij over de streep. Een aanvaller pur sang. Hij pakt de bonificatieseconden en eist op de streep in Parijs nog de vijfde plaats voor zich op.



Magistraal, wat een krachtpatser.

De finish in Armentieres


Abdoesjaparov in het gele Polti-shirt won.

Vanaf dat moment ben ik de Tour de France en later ook andere wielerwedstrijden gaan volgen.

quote:

Op woensdag 7 juli 2004 22:21 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Misschien is Bernard Hinault die in Parijs het volledige peleton en alle sprinters in de massasprint klopt in de gele trui door van onwaarschijnlijk ver op kop aan te zetten nog een van dé mooiste wielerprestaties ooit. (Hinault maakte er toen een erezaak van dat er die tour geen enkele sprinter nog een etappe zou winnen (omdat de sprintersploegen zijn ploeg te weinig kopwerk verweten in de vlakkere etappes toen hij al geel had))

Of anders misschien opnieuw Hinault die na uitlatingen van Roger De Vlaeminck die beweerde dat Hinault wegbleef uit Parijs-Roubaix omdat hij toch op geen kasseien kon rijden gewoon de start nam in Parijs en alle kasseispecialisten gewoon klopte en die Parijs-Roubaix (zijn enige die hij reed overigens) gewoon won.

Dit is dus bullshit! Echt zo'n voorbeeld van vroeger was alles (en dus ook de renners) beter.

Hinault reed namelijk 5x Parijs Roubaix en won deze 1 keer. Toen hij won in 81 had hij deze koers de 3 jaren ervoor ook al gereden... 13e, 11e en 4e werd ie toen.

Neemt niet weg dat het een geweldige renner was maar het is jammer dat zulke verhalen altijd wat aangedikt worden...