Olla,
een tijdje geleden ben ik door een politieagent aangehouden, omdat hij mij een stukje over de stoep zag rijden, daarna pakweg 100 meter fietspad zag slechten, om uit te komen op een busbaan... met de auto.
Het was 9 uur, ik was gehaast, en had geen tijd om met mijn auto te wachten tot de hijskraan, die de enige (doodlopende) toegangsweg tot mijn (doodlopende) straat de hele dag zou gaan blokkeren, was opgerot. Die hijskraan staat daar -inmiddels al ruim drie maanden- twee à drie dagen van de week een wijk van pakweg 120 woningen te blokkeren. God verhoede als er ergens in onze wijk brand uitbreekt, maar goed.
Aan het andere eind van de overigens doodlopende weg kun je, als je auto smal genoeg is, een stukje over de stoep, een stuk fietspad nemen om uit te komen op voornoemde busbaan.
Bij de busbaan aangekomen had ik twee keuzes: slechts een paar meter busbaan pakken, om vervolgens via een omweg van een kleine kilometer uit te komen bij de uitgang van mijn geblokkeerde straat en vanaf daar mijn route vervolgen... of, denkend dat ik toch al gedwongen was om twee overtredingen te maken, met mijn neus al half in de juiste richting, dertig meter over de busbaan te rijden en praktisch uit te komen op datzelfde punt. Ik koos het laatste, en wel op het moment dat ik net in het vizier was van een koppel agenten in een auto, die mij over het fietspad hadden zien rijden. En die hielden mij dus staande.
Na de erg 'vriendelijke' vraag of ik het verkeersregelement kende, en nadat ik bevestigend had geantwoord, de vervolgvraag waarom ik verkoos 'willens en wetens de ene na de andere te overtreden' (
![]()
) legde ik uit waarom ik over de stoep en het fietspad had moeten rijden.
Toen kwam de vraag over waarom ik dan de busbaan had gepakt. 'Omdat ik die kant uit moet en ik het, na al gedwongen te zijn allerlei capriolen uit te halen, onzinnig vond om een kilometer om te rijden, met vaststaand verkeer en stoplichten die ik anders niet tegen zou komen'.
Ja, begrijpelijk, maar het mag niet, yadayadayada. 'Maar we hebben geen tijd om hier verder over te praten, we hebben een andere melding, we hebben uw kentekennummer en u krijgt voor de busbaan een bekeuring. Goedendag.'
Dawaset. Er werd geen rijbewijs gevraagd, ik kon niet plechtig beloven het nooit meer te doen (ik rijd al vier jaar langs dat punt, al vier jaar is het de handigste manier om thuis te komen, en al vier jaar rijd ik NIET over de busbaan) of er verder over te praten. Pats boem. We snappen waarom u de P in heeft, we snappen dat u zwaar gehinderd werd. Maar die dertig meter gaan u geld kosten. Lalalala.
Nu ben ik van de principes, en ik vind de billijkheid in het gedrang. Bekeuring, prima. Technisch gezien hebben ze gelijk. Maar als ik dan toch voor 65 Euro het schip in ga, wil ik wel dat het fatsoenlijk wordt afgehandeld. Dat er effe de tijd wordt genomen. Dat er wellicht OOK even wordt gekeken naar die hijskraan, die daar ongetwijfeld zonder vergunning drie keer per week een hele wijk hindert. En indien MET vergunning, waarom? En waarom zonder communicatie naar de bewoners, die er eventueel rekening mee kunnen houden met parkeren.
Maar nee. Nog geen minuut tijd voor je om je een oor aan te naaien.
Dus ik later op de dag naar het bureau. Dat ik dat afhandelingsgesprek nog effe wilde voeren met de betreffende agent. Met de uitleg die ik hierboven al gaf. Meneer was er niet, maar ik zou gebeld worden.
Niet dus. Dus nogmaals naar het bureau, een dag later. Andere mevrouw, die mij, na uitleg van het bovenstaande begripvol behandelde en de gang van zaken 'op zijn minst erg vreemd' te vinden. 'Op deze manier schrijven wij geen bekeuringen uit'. Waarna ze mij toevoegde: 'ik kan niets behandelen zonder dat u meer weet over een bekeuring. En weet u, volgens mij krijgt u geen bekeuring, want zo doen wij het gewoon niet'.
Nou, wel dus, vandaag lag hij op de mat. En ik ga hem vooralsnog niet betalen. Allereerst omdat, zoals ik al zei, wat mij betreft de billijkheid in het geding is, ten tweede omdat een agente op het politiebureau ook al zei dat het een erg vreemde gang van zaken was en ten derde omdat ze wat mij betreft een procedurele fout hebben gemaakt. En over deze fout gaat dit lange verhaal.
Kijk, als ze een auto flitsen die door rood rijdt, hebben ze alleen een kentekennummer, dus krijgt de eigenaar van de auto de bon. Maar als ze iemand bekeuren die ze staande houden, hebben ze de gelegenheid om de
automobilist te bekeuren, ongeacht in wiens auto hij rijdt. BIj mij hebben ze dat verzuimd, en nu staat de bekeuring op naam van mijn vriendin (wat ik sowieso al lullig vindt). Volgens mij zijn ZIJ dan in gebreke gebleven (niet alleen wat de afhandeling van mij betreft, maar ook de afhandeling van de transactie).
Leuke theorie, natuurlijk, maar klopt 'ie ook?
Iemand enig idee?
V.
Ja inderdaad, V. ja.