Defensie part VII.

quote:

met een twijfelende partij van de arbeid

quote:

Op zondag 20 juni 2004 19:41 schreef Piro het volgende:


Ik solliciteer hier. De ambassade heeft een recruiter aan wie je vragen kan stellen enzo, ik heb mijn vragen al gesteld, als ik denk dat ik klaar ben ga ik er nog een keer heen, neem ik mijn ASVAB af, ga ik formulieren uitvullen, etc etc etc.
Daarna pleur ik mezelf wel op het vliegtuig en ga daar de intake in.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 16:13 schreef Piro het volgende:

[..]

Whehehe.
Hoe staat het trouwens met die orders?
Is het echt zo dramatisch als die linksen stellen?
Is volgens mij grof overdreven namelijk. .

quote:

Op zondag 20 juni 2004 20:22 schreef Piro het volgende:

[..]

Geen enkele, omdat een gesprek met de gemiddelde stemgerechtigde meteen HET argument is om een democratie af te schaffen. _{© Churchill.}

quote:

[..]

Wat heeft politiek hiermee te maken?
Een militair moet kunnen functioneren.

quote:

[..]

Zoals?
En 100 kleintjes geven je een betere dekking.

quote:

[..]
Expliciet.nl is een behoorlijk islamitisch georienteerde website. Niet iets wat ik objectieve berichtgeving wil noemen op dat gebied, dat van de anderen wist ik niet.
Dat de Engelsen van Pearl Harbour wisten klopt, maar Churchill heeft wijselijk zijn mond gehouden zodat de Amerikanen mee zouden doen, tenminste, zo ken ik het verhaal.

quote:

[..]

Ah, ok, wist ik niet.

quote:

[..]

Goed en slecht is te relatief, dat denken heb ik van me afgezet.
Ik had vroeger ook een hekel aan de VS, maar wat kan mij de acties van een land verdommen, de politiek kan doodvallen, ik voer mijn werk uit, als ik een hekel heb aan mijn baas dan ga ik ook niet terstond bij een ander bedrijf werken.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 12:25 schreef SHERMAN het volgende:

[..]

Merkava 3 sinds 1990 in dienst bij de IDF.
Merkava 4 is de nieuwste, die word vanaf diet jaar ingevoerd.

[afbeelding]

quote:

Jane's:

Fennek poised for Turkey


German company Krauss-Maffei Wegmann (KMW) and FNSS of Turkey signed a Memorandum of Understanding at Eurosatory 2004 for the licence production of the Fennek reconnaissance vehicle in Turkey.

The Turkish Land Forces Command (TLFC) has a requirement for a Tactical Wheeled Armoured Reconnaissance Vehicle, which will include a sensor platform, radar platform and a supporting vehicle, all on a 4x4 chassis.

A total of 120 systems are required with a request for information expected to be issued by the TLFC late in 2004 or in early 2005. It is expected that a number of vehicles will be shortlisted for extensive trials in Turkey.

Fennek has been developed to meet the requirements of the German and Netherlands armies, with the order book currently standing at 616 units.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 15:46 schreef Piro het volgende:

[..]

Yeah!
Beter dan de 'we're outdated before we field it' eurofighter.

Had Femke Halsmisdaad wat te zeiken over dit technologisch hoogstandje dan?
Zo ja: artikelen? Ik kan niet wachten wat die linkse schoffies nou weer aandragen.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 16:25 schreef sp3c het volgende:

[..]

het is wel zo dramatisch als die linksen stellen :'( ... als het zo doorgaat komen we bij lange na niet aan de beloofde 8 miljard aan tegenorders, ze vergeten alleen erbij te vertellen dat het aantal dan rond de 1,4 oid blijft steken (800 miljoen eringestopt) en dat we daarom maar moeten terugtrekken zodat het geld wat nog niet is overgemaakt snel in het onderwijs kan ofzo.

korte termijn denken

quote:

maar goed dat was een jaar geleden, ondertussen is balkenende bij bush wezen klagen en weet ik niet of er wat is veranderd

een Nederlandse kandidaat voor orders
http://www.dutchspace.nl/jsa/index.html

die gasten zijn wel cool, bouwen dan een soort trainer in een F35 (wij (ik niet ) hebben een demo gezien met een f16) en die krijgt dan in de lucht door de flightcomputer een scenario voorgeschoteld ... aangezien de huidige vliegers toch nauwelijks meer visueel contact krijgt is dit een ideale manier om te oefenen. bovendien kun je dan gigantisch gecompliceerde scenarios met honderden toestellen en gronddoelen simuleren zonder dat er meer dan 3 toestellen hoeven op te stijgen als het ware

de Amerikaanse JSF people waren flink onder de indruk iig

quote:

Op maandag 21 juni 2004 17:21 schreef Strijder het volgende:

[..]

Niet houden aan de afspraken....

quote:

[..]

Dat geloof ik graag.
Maar als wij zulke mooie dingen kunnen maken, waarom dan niet meedoen met bijvoorbeeld de Rafale ? Kunnen we misschien nog wel meer aan verdienen.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 17:32 schreef sp3c het volgende:

[..]

die 8 miljard was geen afspraak maar een projectie ... als er iemand iets te wijten valt dan is het het bedrijfsleven die het ermee eens was

quote:

[..]

omdat de Rafale een Franse rammelbak is ... zolang Frankrijk niet medeeigenaar van het bedrijf is komt het niet in de Rafale.

bovendien is het toestel ongeschikt voor de klu

quote:

Op maandag 21 juni 2004 17:42 schreef Strijder het volgende:

[..]

De politiek maakt toch de beslissing in onze 'democratie' ? Niet een paar fabriekjes of speelgoedgeneraals.
[..]

Da's gek, las net via hier dat de Rafale technisch bijna gelijk was/gelijk was aan de JSF.
En dus helemaal geen rammelbak is. Iets wat van de JSF nog steeds niet bekend is, want het ding is nog steeds in ontwikkeling. Straks blijkt dat het kapitalen meer gaat kosten om het uberhaupt redelijk vliegend te krijgen (dat is al gebeurd trouwens, was de reden van de laatste kostenstijging).

Nee, wij kunnen hele mooie dingen maken (en totdat men Fokker vermoordde waren dat ook vliegtuigen). Ga dan gewoon samenwerken met 1 of 2 andere en maak dan echt iets goeds. Beter voor ons bedrijfsleven (dat schijnt belangrijker te zijn dan de kwaliteit van het vliegtuig blijkbaar), en ook nog eens een bijzonder goed produkt.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 17:55 schreef Piro het volgende:

[..]

Ookal kan de stemgerechtigde vaak alleen op korte termijn denken is het toch van groot belang dat het volk aangeeft wat ze willen of voor wat ze staan.

quote:

[..]

Dus?
Denk jij dat het een militair wat kan schelen of Groenlinks, SP, LPF, VVD, CPN, CD, Republikeinen, Democraten, Socialisten of wie dan ook het bevel tot mobiliseren van de strijdkrachten geeft?
What do they care? Het blijft gewoon ouderwets oorlogje.

quote:

[..]

Meer in aantal is dus meer keuzes.

quote:

[..]

Elk medium is subjectief. Denk jij dat stormfront objectief bericht geeft over asielzoekers bvb?
Er zal vast een kern van waarheid inzitten maar ik neem ze toch met een flinke zak zout.

quote:

[..]

Omdat?
Wie ben ik om iets als goed of slecht te af te doen?
Ik kan slechts oordelen over wat IK goed en slecht vind en hoeverre mij dat wat kan schelen.
En wat mijn werkgever policy noemt kan mijn geen hol schelen noch vind ik dat ik recht heb om iemand anders te veroordelen al kon het mij een hol schelen.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 17:53 schreef sp3c het volgende:

<sub>[..]

ja ik ben idd bang dat het bedrijfsleven belangrijker wordt dan het toestel zelf

de klu heeft al vanaf dag 1 de voorkeur bij de f35 liggen, toch wordt er gedebateerd en gedebateerd en modder alle kanten opgeslingerd terwijl het uiteindelijk toch de klu is die ermee moet gaan vliegen.

heb nu geen tijd om de nadelen van de rafale erbij te zoeken dus dat komt morgen oid</sub> en Fokker is niet met jachtvliegtuigen gestopt omdat A. Fokker werd vermoord maar omdat straaljagers voor een dergelijk klein bedrijfje niet rendabel zijn ... ze (stork/fokker) bouwen nu samen met eads en augusta/westland de NH90 helikopter

quote:

Op maandag 21 juni 2004 18:43 schreef Piro het volgende:

[..]

Omdat niet alles wat het volk wil iets goeds is.
[..]

Wat is volgens jou dan een eerlijke oorlog?

quote:

[..]

Whehe, en dan ben ik zeker een lakei van het imperialisme.

quote:

[..]

Maar sommige bronnen hebben er meer belang bij het gunstiger of ongunstiger afschilderen van feiten.

quote:

[..]

Dat het beleid daar de gevangenen in elkaar beuken is tot ze praten willen is mijn probleem niet en kan me ook weinig schelen. Wel weet ik voor mezelf dat ik niet op zo'n manier met gevangenen omga als ze geen bewezen terroristen zijn.

quote:

Op maandag 21 juni 2004 18:45 schreef Piro het volgende:

[..]

Het nadeel van de Rafale is dat het een Franse kist is.

quote:

De Typhoon is outdated voor ie op de markt gezet wordt (GB doet hem al van de hand)

quote:

De Gripen mist de snufjes van de JSF

quote:

Op maandag 21 juni 2004 18:49 schreef CeeJee het volgende:
Leuke link: http://carlisle-www.army.mil/usawc/Parameters/. Met speciaal voor Wuder en Strijder in het nieuwste nummer een review van een boek dat de val van de Chinese communistische machthebbers voorspelt. Weinig plaatjes maar des te meer inhoud met een Amerikaans Army-perspectief.

quote:

Summary and Conclusion

Southeast Asian countries are fully aware of the growing influence of China, and this growing influence has undoubtedly created some security concerns in the region. But Southeast Asian nations have officially expressed confidence that China’s intentions are benign.56 ASEAN, in fact, views the rise of China as more of an opportunity with concomitant challenges, rather than a threat.

What worries Southeast Asia in the midst of the rise of China is the reaction of the major powers to the idea of a “China threat” and the impact of 9/11 on major-power rivalries. Southeast Asia has always been held hostage to the power politics of major powers, and the emerging security landscape unleashed by 9/11 has intensified major-power rivalries in Southeast Asia. This rivalry is affecting the growth and prosperity of the region. Moreover, the security fundamentals in

105/06

Asia have not been altered by 9/11. The problems in the Taiwan Strait, the Korean Peninsula, and the South China Sea persist.

Despite the influence of the major-power rivalry, China and Southeast Asia continue to engage in areas of cooperation to reduce their apprehensions and increase their trust. China and Southeast Asia recognize the need to deepen and widen their cooperation, because both China and Southeast Asia are becoming more and more interdependent economically and politically, particularly in the aftermath of 9/11. As Chinese Foreign Minister Tang Jiaxuan said during the China-ASEAN Ministerial Meeting in Brunei in August 2002, “We should keep developing the momentum of China-ASEAN ties and further expand and deepen our cooperation to better cope with the changed situation.”57

quote:

The New Chinese Empire: And What it Means for the United States. By Ross Terrill. New York: Basic Books, 2003. 432 pages. $30.00. Reviewed by Richard Halloran, formerly with The New York Times as a foreign correspondent in Asia and military correspondent in Washington, who writes about US and Asia relations from Honolulu.

This is an altogether splendid book, lucid in writing, erudite without condescension, courageous in spirit. The author boldly predicts the end of the Communist Party’s rule of China at a date uncertain but to be followed by a time of turbulence. The book should be read by military officers, political leaders, diplomats, business executives, and anyone else who plans to deal seriously with China over the next decade or longer.

Terrill’s fundamental theme is that the Communist Party is in many ways a lineal descendant of the Chinese dynasties of yore, notably the Manchu or Qing (Ch’ing) that ruled from 1644 to 1912. “The PRC,” he writes, referring to the People’s Republic of China, “is an empire in that it appropriates an imperial idea of China, reinventing a 2,500 year old autocracy to control its population and hector non-Chinese neighboring peoples.”

The author, who is at the Center for East Asian Research at Harvard, sees today’s Chinese regime as a party-state in contrast to the nation-states of the West. In a nation-state, sovereignty resides in the people and power percolates from the bottom up. In Terrill’s party-state, sovereignty is held by the party, which controls the government as power trickles down.

That party-state, to borrow a Marxist phrase, contains the seeds of its own destruction. “The Beijing regime is overstretched on its western and southeastern flanks, deeply corrupt, politically unstable, yet extremely ambitious,” Terrill says. It has become vulnerable because “Communism has outlived its world historical role. Economic growth and crude nationalism are insufficient supports for long-term continuance of a regime. No cultural tissue connects government and people. A hovering army of unemployed grows.”

Terrill, who has written six other books about China, asserts that China cannot evolve but will crash, as have the dynasties before it. “I believe the Chinese populace and the rest of the world really will notice when the CCP [Chinese Communist Party] loses its monopoly of political power,” he contends. “No regime in Chinese history has ever given up power without bloodshed. I do not believe the CCP party-state will be the first.”

In the long run, Terrill holds out a gleam of hope for the Chinese and everyone who believes that democracy is the last best hope of the human race. He says a democratic China “will ultimately come into existence, ending the dream of a Chinese empire. China as a democratic federation could be a leading force in the world

149/50

and our fruitful partner in Asia for decades.” Such a nation, he maintains, “infused with the actual wishes, wisdom, and heterogeneous strands of thought of the populace, will be worthy of Chinese civilization.”

This will not happen easily or soon. “Simple prudence,” Terrill concludes, “requires the United States and the rest of the world to prepare for drastic political discontinuity within China.” The coming changes, he says, “will affect every American and also every East Asian and Central Asian who lives on China’s borders.”

Terrill evinces his long study of China by adopting a distinctly Chinese way of organizing his thoughts. He likes to number things, which makes it easier to follow his arguments. There are what might be called the Three Traits, the Four World-Arranging Tasks, the Three Fictions, the Dualism of Defensiveness and Superiority, the Eight Factors in the Fall of Dynasties, the Eight Challenges, and finally the Seven Scenarios on what comes next.

The author acknowledges, “I do not know how and when Communist rule will end in China,” but he gives seven possible scenarios for what will happen to “the Red Dynasty” over the next two decades.

One: “China lives with the contradiction between politics and economics,” the CCP remaining authoritarian as it tells the Chinese people to “get rich” by adopting a form of capitalism.

Two: “China reaches the brink of regional fragmentation, as the prosperous south, together with restive Tibet and Xinjiang, seek more freedom.”

Three: The CCP will be “subtly transformed, somewhat like South Korea and Taiwan in the 1980s, into a looser authoritarianism seemingly headed for rough-and-ready democracy.”

Four: “Economic growth continues, but at a lower level. The erosion of faith in communism, long in process, becomes total. . . . Quick crumbling of Communist rule occurs, similar to that in Moscow in 1991. . . . In a puff of smoke, the Red Dynasty has gone.”

Five: A violent quarrel breaks out between the hard left and the reformers within the CCP. “The dispute is protracted and the People’s Liberation Army (PLA) steps in to settle it.”

Six: The PLA intervenes and “hustles the leaders of both sides off the stage, declares military rule, and fascism arrives.” This suggests, once again, that the political spectrum is circular, with the hard left and the hard right not far apart.

Seven: The PLA intervenes but permits “an evolution toward a new political system. . . . A crunch occurs; there is a watershed beyond which the Leninist system does not exist. . . . A reasonable chance exists that after some time China will establish a democratic federation.”

Terrill’s book is probably controversial among China hands, who are a quarrelsome lot to begin with. In Asia and in the West are three main categories of China watchers: On the right are “demonizers” who can find nothing right about China and advocate a stiff containment. On the left are “panda huggers” who are willing to give the Chinese every benefit of the doubt and to overlook Chinese excesses. In the middle are “realists” of varying degree who point out China’s shortcomings but also see hope that China, as a great civilization, will eventually emerge from its present parlous state.

150/51

Terrill comes down squarely in the middle of the realists, which is not likely to endear him to the demonizers or panda huggers on either side.

As an author adept at drawing historical parallels, Terrill writes, “Certain admirable strains of public life have been evident in the British polity in its evolution from monarchy through aristocracy to democracy, and the same could be true of a post-Communist China that stopped being ideological about its past.” Americans who are the sons and daughters of the American Revolution that helped to start Britain on the path to democracy can only wish that to come true.