Zwangerschap en Geboorte, deel 59 (thematopic)

LILY, van harte gefeliciteerd!!!!! Ik heb je gelijk maar even op het lijstje erbij gezet.

Aangezien we toch allemaal zitten te wachten op nieuws van Martineke, heb ik jullie ook nog wat te vertellen zodat jullie aandacht een beetje afgeleid wordt.

We hebben nl. een behoorlijk spannende nacht achter de rug...
Toen ik gisteravond nl. naar de wc ging zag ik dat mijn afscheiding wat rozig was. *slik* Snel de boekjes weer ingedoken. Wat kon dit zijn?
Het kon dus zijn dat ik de slijmprop aan het verliezen was of stiekum al verloren had. Maar ik dacht nog, nee.. dat kan niet joh. Is veuls te vroeg.
Het mannetje was gistermiddag/avond weer naar college en ik wilde nog niet aan de alarmbel trekken. Dus efkes schoon verbandje voor gedaan en gewacht op het mannetje. Telefoon met ziekenhuisnummer bij de hand voor het geval er nog wat meer aan de hand was. En maar twijfelen, zal ik bellen? Straks bel ik voor niks. Maar de gyn zei nog, liever 1x teveel dan 1x te weinig bellen...

Mannetje kwam thuis en vertelt wat er aan de hand was. Toen ook gelijk weer even naar wc gegaan en er was weer een druppeltje roze bij gekomen. Toen toch maar gebeld. Het was inmiddels 11 uur ofzo. Moest toch maar even langskomen. Balen natuurlijk en ineens stiknerveus.
Dus op naar het ziekenhuis. Werd gelijk doorgestuurd naar een verloskamer. Da's wel even schrikken hoor. Dan zie je zo'n bedje staan voor de baby, weegschaal, stijgbeugels gedemonteerd naast het bed, zo'n grote lamp boven het bed. Dat maakt het wel ineens heel echt.
Maar verpleegster stelde ons direct op ons gemak. Het was wel een beetje druk zei ze, dus het kon even duren voordat de arts me kon zien. Dus ik zei voor de gein: "Volle maan?"
En dat was idd zo! De avond ervoor was het erg rustig geweest en ze hadden al tegen elkaar gezegd dat dat morgen wel eens anders kon zijn ivm die volle maan. Het is dus echt waar.

Maar goed, werd dus aan het CTG gelegd. Toen pas voelde ik dat ik harde buiken had. Had ik dus nooit echt zo intens ervaren. Ik voelde mijn buik opkomen, strak staan en weer afzwakken. Ik dacht altijd dat dat het kabouterhoofdje was.
Maar ik had er dus best veel en met behoorlijke regelmaat. Op een gegeven moment kwam daar ook een soortement van 'menstruatiekramp' bij die uitstraalde naar mijn bovenbenen. Toen keek ik het mannetje aan en we moesten echt hard lachen. We dachten echt dat het kaboutertje dus niet meer kon wachten en wij waren er eigenlijk ook wel klaar voor.

Eindelijk kwam de doker erbij. Die heeft gevoeld of ik ontsluiting had en dat bleek niet het geval. De baarmoedermond was wel aan het verweken, dat was ook zeer ws de oorzaak van de wat rozige afscheiding. Het bleek dus gewoon dat ik oefenweëen had en ik mocht om 01.00 weer naar huis. Maar ze nemen met een keizersnee geen enkel risico, vandaar dat ik moest komen.

Wel enorm spannend dus. Naast ons hoorde ik duidelijk een vrouw bezig met persweëen, ookal stond de tv aan. Het mannetje had niets door. En het grappige was, dat toen we weggingen een vrouw in haar bed werd teruggereden naar haar kamer en bij binnenkomst tegen haar man zei: "Dag papa."

Vond ik heel bijzonder.

Vandaag wordt dan maar weer een echte rustdag, want rara bloeddruk was ook weer wat gestegen vannacht.
Mijn vermoeden wordt dus eigenlijk toch bevestigd. Over mijn voorspelling dat het kaboutertje eerder zou komen. Ook als ik dus geen keizersnee zou krijgen, zou de geboorte niet al te lang meer op zich laten wachten. Wat een instinct hè?

Zo, en nu maar weer lekker F5-en met zijn allen vanwege Martineke.
Ben heel erg benieuwd.

Maar ik