pissed
Heel da gedoe rond mijn zus begint serieus tegen te steken...
quote:ja da kuttig mens dat altijd alle aandacht moet krijgen en dan nog al wenend belt naar mijn ma als ik niet enthousiast genoeg ben voor haarOp woensdag 2 juni 2004 18:29 schreef vdo28 het volgende:je zus?
quote:Het klinkt misschien heel grof van mij, maar ik kan het haar echt niet meer gunnen. Sorry... maar echtOp woensdag 2 juni 2004 18:53 schreef Brighteyes het volgende:
Leonieke, ik ga toch even reageren hier omdat je geen eigen topic hebt. Ik herken wat je zegt. Mijn zus was de eerste die ging trouwen en ik was heel blij voor haar en het was een groot feest.
Zij hadden altijd gezegd dat ze nooit kindjes wilden dus ik ging er vanuit dat ik daarin de eerste zou zijn. Groot was dus ook mijn verbazing toen ze vorig jaar vertelden dat mijn zus zwanger was. En hoe blij ik ook voor haar was. Het stak toch even wel. Ook omdat ik het zelf ook zo graag wilde. Dat nare gevoel duurde bij mij gelukkig maar even. Daarna kon ik wel blij zijn. Helaas eindigde deze zwangerschap ik een miskraam.Nu is ze weer zwanger en ik kan niet anders dan dolblij voor haar zijn. Mijn hele leven heeft intussen op zijn kop gestaan en ik kan nu inzien dat het mijn tijd gewoon nog niet is.
Maar geloof me, ook voor jou zullen straks alle toeters en bellen uit de kast getrokken worden als jij zulke grote dingen gaat beleven. Het is nu even heel vervelend, maar probeer er toch doorheen te bijten. Dit soort dingen kunnen van binnen tot iets heel groots uit groeien waardoor de kans dat er afstand tussen jou en je zus, en misschien wel tussen jou en anderen gaat ontstaan. En dat zou toch heel jammer zijn. Sterkte ermee...
Ze heeft nu al alles gehad wat ze maar wou in het leven, en voor alles wat ze deed, kreeg ze alle aandacht, van jan en alleman. Gelijk wat ik onderneem, daarvoor moet ik bijna springen opdat iemand het toch eens zou opmerken dat ik ook iets doe met mijn leven.
Enkele voorbeeldjes?
- mijn zus is jarig en krijgt een verrassingsfeest van mijn ouders; ik ben jarig en ik krijg een kaart
- mijn zus studeert af (zevende jaar secundair onderwijs) en krijgt een feest: champagne en etenjes op restaurant; ik studeer af (na drie jaar hoger onderwijs) en ik krijg als reactie: tjah... goed eh
- mijn zus heeft werk en krijgt wederom champagne; ik studeer af en ik krijg een proficiat
- mijn zus bouwt haar eigen huis en krijgt alle aandacht. Als mensen mij zien, vragen ze niet hoe het met mij of met mijn vriend gaat, nee hoe het huis van mijn zus vordert nog steeds, ook terwijl ze er al woont sinds september (het was nog niet volledig afgewerkt: tuinhuis, terras, the usual stuff)
En nu... nu is ze gestopt met de pil en aangezien zij altijd alle geluk heeft in de wereld zal het ook wel niet lang duren voor ze zwanger is ook. En wat krijg ik? Ik krijg gezeur van iedereen om mijn kop over haar zwangerschap of haar kind en een zus die een kind heeft met de naam dat ik al altijd aan mijn eigen dochter wil geven... ja opeens vindt ze Emma een prachtige naam terwijl het vroeger altijd Ulrike was. Het toeval wil nu natuurlijk dat ik al twee jaar ofzo verkondig dat als ik ooit het geluk mocht hebben van een kind te krijgen en het is een dochter dat ze Emma heet
Sorry dat ik niet meer blij kan zijn voor haar...
je klinkt zo vies jaloers, verschrikkelijk .
quote:Wilde het net gaan tikken...Op woensdag 2 juni 2004 19:21 schreef DarkElf het volgende:
klinkt alsof je ouders iets fout doen, niet je zus.
In deze zijn je ouders niet echt tof bezig, en vaak kom je er niet achter, want als je er wat van zegt krijg je een ontwijkend antwoord, met daarachteraan: Je bent jaloers.
Gewoon je eigen leven leiden...
En inderdaad, als dat niet helpt... laten gaaaaaaaaaaan
mocht zij langer uitgaan dan jij?
kreeg ze altijd meer verjaardagscadeautjes dan jij?
werd ze altijd voorgetrokken?
quote:Het grote probleem is nu eigenlijk en ook de reden waarom ik me zo pissed voel dat mijn zus vanmorgen getelefoneerd heeft naar mijn ma, al wenend, dat ze de indruk krijgt dat ik boos ben op haar, dat ik geen interesse heb voor haar leven.Op woensdag 2 juni 2004 19:21 schreef DarkElf het volgende:
klinkt alsof je ouders iets fout doen, niet je zus. Spreek hun aan zeg.
je klinkt zo vies jaloers, echt verschrikkelijk zeg.
Situatieschets?
Het was gisteren haar verjaardag en we zijn dus naar haar huis geweest (mijn ma en ik, mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden en we hebben geen contact meer met mijn pa). Kom ik daar met mijn cadeau (oke ik weet het, een fotoalbum is dom, maar tis toch de geste die telt en hij kostte me ook meer dan 30 euro), opent ze het cadeautje en steekt ze album direct in kast (mijn ma heeft zelfs de tijd niet gekregen om hem te bekijken want toen ze er naar vroeg was de reactie gewoon: ah hij zit al weg) Ik dus nogal op mijn trenen getrapt, oke je moet niet uitbundig doen over een fotoalbum, maar deze reactie vond ik beneden alle peil.
Blijkt nu dat iedereen ongeveer al weet dat ze gestopt is met de pil (buren, haar vrienden, vrienden van pieter haar vriend) behalve mijn ma en ik. Dus mijn ma krijgt het daar op die manier te horen. Komt er nog eens bij dat het al vaststaat dat ik geen meter mag zijn (terwijl ze al jaren verkondigt dat ik meter mag zijn van haar eerste kindje) is het nu opeens de zus van pieter en ben ik gewoon tante (en voor haar tweede heeft ze haar beste vriendin in gedachten, dat staat ook al jaren vast, net zoals dat die vriendin ook sowieso haar getuige wordt op haar trouw)
En dat ik inderdaad gisteren niet meer happy was voor haar, jah sorry na dit alles. Maar dat ze daarom al wenend moet bellen naar mijn ma, waardoor IK van alles de schuld krijg (mijn zus kan nu eenmaal niets verkeerd doen voor mijn ma) sorry dat ik haar dan niets meer gun hoor. Nee, zelfs geen kind
Vergeet ze toch maar ff te vermelden dat ze nooit eens vraagt hoe het met mijn vriend gaat (ze weet nochtans dat hij nu examens heeft en eindwerk moet indienen) of waarom ik nu eigenlijk mijn ontslag heb ingediend en of ik al zicht heb op ander werk...
quote:1. Ik mocht niet snoepen want in de ogen van mijn ma ben ik te dik (lees vet haar woorden) en zou ik veel mooier zijn als ik meer op mijn zus leekOp woensdag 2 juni 2004 19:25 schreef Xennia het volgende:
kreeg ze vroeger ook meer snoepjes dan jij?
mocht zij langer uitgaan dan jij?
kreeg ze altijd meer verjaardagscadeautjes dan jij?
werd ze altijd voorgetrokken?
2. uitgaan heeft me nooit echt geïnteresseerd.. dus daar trek ik me niets van aan
3. zoals ik al zei: zij kreeg de feestjes, ik het kaartje
4. alles wat mijn zus ooit al ondernomen heeft in haar leven is fantastisch... hetgeen ik doe: tjah da's de normale gang van zaken zeker...
quote:ja sorry maar ik ben ook jaloers, niet op haar huis ofzo maar wel op het feit dat ik er altijd maar achter trappel, alsof ik niet meetel want alles wat ik later ooit ga doen (huis kopen/bouwen, kinderen krijgen) da's allemaal oud geworden, hebben ze al allemaal eens meegemaakt. Ook ik ga verder met mijn leven, maar niemand die er ooit maar eens aandacht aan besteedt...Op woensdag 2 juni 2004 19:21 schreef DarkElf het volgende:
klinkt alsof je ouders iets fout doen, niet je zus. Spreek hun aan zeg.
je klinkt zo vies jaloers, verschrikkelijk .
quote:En jouw punt is?Op woensdag 2 juni 2004 19:35 schreef djenneke het volgende:
Praat je wel eens met mensen?
quote:Mijn punt is, dat jouw familie wellicht geen idee heeft van jouw gevoelens....? En dat bepaalde zaken nou eenmaal zo gegroeid zijn... ongemerkt??Op woensdag 2 juni 2004 19:36 schreef leonieke het volgende:
[..]
En jouw punt is?
quote:Ik heb een tijd terug de situatie aan mijn ma uitgelegd en gezegd hoe ik me voel. Het enige wat ik te horen kreeg, was dat ik een vervelend nest ben dat stikjaloers is... Tjah wat moet ik er dan mee doen?Op woensdag 2 juni 2004 19:38 schreef djenneke het volgende:
[..]
Mijn punt is, dat jouw familie wellicht geen idee heeft van jouw gevoelens....? En dat bepaalde zaken nou eenmaal zo gegroeid zijn... ongemerkt??
Ik zeg ook regelmatig tegen mensen als ze mij vragen hoe het met mijn zus haar huis gaat, dat ik het niet weet. Maar blijkbaar komt dat zo ongeloofwaardig over want dan nog doen ze er een tijd mee door. (zelfs al weten zij er eigenlijk meer van dan ik)
Koop een immens groot huis, een fantastisch auto, trouw leonardo di caprio, noem maar op
succes alvast!
leonieke je zou eens met een goede viend(in) die de situatie goed kent moeten overleggen of die ook een manier weet om het te veranderen.
Zou je het ook met je zus kunnen bespreken? eventueel?
quote:Omdat ze de oudste is? Omdat ze mooier is? Omdat ze slanker is? Omdat.. tjah.. omdat ze beter is (voor mijn ma dan toch)Op woensdag 2 juni 2004 19:56 schreef Moonah het volgende:
Wat is de reden dat je zus zo anders wordt behandeld dan jij?
Voor de rest: tjah.. zij doet alles als eerste, wat erna komt, da's maar "tweedehands" niet meer...
quote:Nou, als ik zo eea lees lijkt me dat in dit stadium niet zo'n goed plan. TS barst van de woede, jaloezie en wrok.Op woensdag 2 juni 2004 20:04 schreef marchien het volgende:
Zou je het ook met je zus kunnen bespreken? eventueel?
quote:Dag MarchienieliefOp woensdag 2 juni 2004 20:04 schreef marchien het volgende:
je zou eens met een goede viend(in) die de situatie goed kent moeten overleggen of die ook een manier weet om het te veranderen.
Zou je het ook met je zus kunnen bespreken? eventueel?
Mja ik heb er met mijn vriend over gesproken en hij is de situatie ook meer dan grondig beu... Hij haat het als ik dan zit te wenen enzo. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Met mijn zus over praten? nee, zij hoeft niet te weten hoe ik me voel. Ze interesseert er zich ook niet voor hoor. Het enige wat haar stoort is, is dat ze van mij niet de aandacht krijgt dat ze wel van de rest krijgt...
quote:Dit herken ik, als oudste, wel een beetje. Mijn zus vond het dan ook fantastisch dat zij de eerste was die ging trouwen, de eerste is die zwanger is. Begrijpelijk.Op woensdag 2 juni 2004 20:06 schreef leonieke het volgende:
Voor de rest: tjah.. zij doet alles als eerste, wat erna komt, da's maar "tweedehands" niet meer...
Maar Leonieke, het lijkt me voor jouw welzijn erg belangrijk hier eens wat mee te doen. En eerlijk gezegd zou ik niet al te veel verwachten van je zus en je ouders. Jíj bent degene die iets kan veranderen aan hoe je met dergelijke (wel begrijpelijke) gevoelens omgaat. Die verantwoordelijkheid moet je niet bij anderen neerleggen, dat maakt je afhankelijk.
quote:ok.Op woensdag 2 juni 2004 20:07 schreef leonieke het volgende:
[..]
Dag Marchienielief
Mja ik heb er met mijn vriend over gesproken en hij is de situatie ook meer dan grondig beu... Hij haat het als ik dan zit te wenen enzo. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Met mijn zus over praten? nee, zij hoeft niet te weten hoe ik me voel. Ze interesseert er zich ook niet voor hoor. Het enige wat haar stoort is, is dat ze van mij niet de aandacht krijgt dat ze wel van de rest krijgt...
Dan denk ik inderdaad dat het probleem deels (maar echt niet helemaal) bij je ouders ligt.
en ik heb geen idee wat je eraan kan doen.. sorry
Ik kan me niet voorstellen dat ik er ook maar 1 minuut wakker van lig als mijn broertje eerder trouwt dan ik (zal er wel inzitten), dat ik eerder oom word dan hij (denk daar maar eens over na
).Verder kan je hier beter eens met je moeder over praten, daar ligt de oorzaak denk ik zo
breid je vriendengroep uit.. en begin een nieuw leven
quote:Komt bij ons ook voor, ik heb me erover heen gezet.Op woensdag 2 juni 2004 20:06 schreef leonieke het volgende:
[..]
Omdat ze de oudste is?
Voor de rest: tjah.. zij doet alles als eerste, wat erna komt, da's maar "tweedehands" niet meer...
Alleen ik heb een grotere broer, die veel onzekereder en zichzelf niet kan bedruipen in het leven.
Ik dus wel.
Accepteren dat jij de situatie niet kan veranderen, en je zus met andere ogen gaan bekijken, of haar voorgoed de rug toedraaien.
Praten werkt niet, hun gevoels leven zijn zo totaal anders.
Klinkt heel makkelijk: doorgaan met je leven, en het accepteren.
Maar als je accepteert dat je zus nou eenmaal de voorkeursbehandeling krijgt, is het makkelijker om door te gaan met je eigen leven.
Jij bent jij, en je zus is je zus. duh..
Dit gevoel wat je nu hebt overstemt ook al dat goede wat je hebt in je leven.
Oftewel, count your blessings, je hebt er meer dan je denkt.
Zorg dat je een eigen leven opbouwt, met mensen die jou wel waarderen zoals je bent...!
Daarom denk ik dat het niet jouw zus haar schuld is...ze is waarschijnlijk zo opgevoed dat ze ervan uitgaat dat zij meer aandacht krijgt dat jou, en nu dus niet doorheeft dat ze jou zo kwetst. Jouw ouders lijken me meer de schuldigen (als er al echt een 'schuldige' aan te wijzen is). Maar goed...daar komt waarschijnlijk weinig/geen verandering in, aangezien deze gebruiken al zo vastgeroest zijn. Eerlijk gezegd is het misschien beter dat je deze woede uit je krijgt, want zo gaat het natuurlijk ook niet lekker. Zo vergal je je hele leven. Misschien moet je er eens over praten met mensen die niks met de zaak te maken hebben (zoals hier op Fok!, alleen dan niet over een forum
). Verder weet ik het ook niet. Het lijkt me in ieder geval een erg nare situatie.Ik deed het altijd goed op school, daarom dacht mijn broer dat ik hoger 'in aanzien' stond. Hij deed het meestal niet zo best, waardoor de aandacht altijd naar hem ging, zodat ze uren met hem daarover gingen praten, terwijl mijn rapport zo opzij werd geschoven met: 'goed hoor.'
Hij mocht altijd veel langer uit dan ik, en mocht alleen, ik niet, want ik was het meisje.
Toen mijn broer uit huis ging, zei mijn moeder tegen me: "goh, jij hebt ook een gevoel voor humor, dat wist ik eigenlijk niet." Dat kwam omdat mijn broer zo veel aandacht naar zich toetrok dat ik amper aan bod kwam.
Nu als volwassen vrouw zijnde kijk ik daar heel anders tegenaan. Ik zie het niet langer als probleem. De meeste dingen waren achteraf gezien niet meer dan logisch...
Laatst hoorde ik een vriend van me zeggen dat een tweede kind toch anders is: Je hebt alles al een keer eerder meegemaakt. Het is dus iets minder spannend allemaal. Ik denk dat dat vaak leidt tot het minderwaardigheidscomplex van de jongsten. Het maakt echter niet dat ouders meer van het oudste kind houden, het groeit alleen helaas zo.
quote:Net zoals bv de rest van de familie die nooit eens vraagt hoe het met mij gaat... Is dat nu echt zo vreemd dat ik dat verwacht van mensen?Op woensdag 2 juni 2004 20:09 schreef Lucille het volgende:
Je focussed je op je zus, maar het probleem ligt zo te zien grotendeels bij je ouders. Zij behandelen jou anders dan je zus.
quote:Ik vind het vreemd dat je dit dus al jaren overkomt en het nog steeds verwacht.Op woensdag 2 juni 2004 20:38 schreef leonieke het volgende:
[..]
Net zoals bv de rest van de familie die nooit eens vraagt hoe het met mij gaat... Is dat nu echt zo vreemd dat ik dat verwacht van mensen?
Je zet jezelf op voor de teleurstelling, want die "andere" mensen kan je toch niet veranderen.
quote:Ja dat ik zeg ook niet dat mijn zus het niet fantastisch mag vinden, maar dan moet ze hetzelfde toch niet van mij verwachten?Op woensdag 2 juni 2004 20:09 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit herken ik, als oudste, wel een beetje. Mijn zus vond het dan ook fantastisch dat zij de eerste was die ging trouwen, de eerste is die zwanger is. Begrijpelijk.
quote:Mja ik weet echt niet wat ik er moet mee aanvangen hoor... ik weet wel dat ik jaloers ben op dat gebied (dan kon je al afleiden waarschijnlijk) maar echt. ik voel me er gewoon k*t door, heb een hele nacht liggen wenen en vanavond toen ik het allemaal aan mijn vriend vertelde, was het niet andersMaar Leonieke, het lijkt me voor jouw welzijn erg belangrijk hier eens wat mee te doen. En eerlijk gezegd zou ik niet al te veel verwachten van je zus en je ouders. Jíj bent degene die iets kan veranderen aan hoe je met dergelijke (wel begrijpelijke) gevoelens omgaat. Die verantwoordelijkheid moet je niet bij anderen neerleggen, dat maakt je afhankelijk.
quote:Het gevoel dat ik nu heb, komt waarschijnlijk wel omdat de geschiedenis zich gewoon zal herhalen, als ik hetzelfde doe, zal het nie meer speciaal genoeg zijn en zal er ook veel minder aandacht aan besteed worden onder het motto: "het is toch maar normaal dat je dat doet, jouw zus heeft het ook gedaan"Op woensdag 2 juni 2004 20:19 schreef Frenkie het volgende:
Dit is zeker een zussending.
Ik kan me niet voorstellen dat ik er ook maar 1 minuut wakker van lig als mijn broertje eerder trouwt dan ik (zal er wel inzitten), dat ik eerder oom word dan hij (denk daar maar eens over na
Verder kan je hier beter eens met je moeder over praten, daar ligt de oorzaak denk ik zo
quote:Pfff Can you blame me?Op woensdag 2 juni 2004 20:06 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nou, als ik zo eea lees lijkt me dat in dit stadium niet zo'n goed plan. TS barst van de woede, jaloezie en wrok.
En nee ik voel me daar ook niet goed bij hoor, ik ben er helemaal niet trots op ofzo, en ik wil er wel van af.. maar alles wat ik doe is toch maar minderwaardig
quote:Precies wat kan jou het schelen wat andere van jou of van jou zus vinden? Die leeftijd heb je toch wel gehad denk ik?Op woensdag 2 juni 2004 20:26 schreef Ronaldsen het volgende:
Ik begrijp helemaal niets van jou, ik heb een oudere broer maar het interesseert me echt totaal helemaal geen ene reet wat hij doet of wat men van hem vindt.
Beetje meer aan jezelf denken, en schijt hebben aan de rest.
probeer het geheel te relativeren, zelf je eigen leven lekker leven en hen op
een zijspoor zetten,
tis jouw leven, jij moet gelukkig zijn, jij moet het naar je zin hebben
laat eens een tijdje wat minder van je horen, doet het altijd goed,
krijg je misschien dan wel weer het gevoel dat je bij hen gewenst bent...
quote:Mijn vriend woont op 100km van hier, dus heb ik nog het geluk dat ik ginder een nieuw leven kan opbouwen. Maar het zijn niet enkel vrienden en kennissen eh, de meeste vragen komen van mijn familie.Op woensdag 2 juni 2004 20:07 schreef Kontiki het volgende:
Hoe zit het met je eigen sociale leven? Blijkbaar kennen al jouw relaties, vrienden en kennissen ook je zus. Misschien helpt het om wat meer je eigen leven op te bouwen. Los van je familie.
quote:Zoals ik al zei, het stoort me vooral dat mijn zus nu vanmorgen gebeld heeft naar mijn ma om haar beklag te doen. Zodat ik nu vandaag nog eens extra onder mijn voeten heb gekregen van mijn ma dat ik mij moet aanpassen en dat ik blij moet zijn voor haar enzovoort...Op woensdag 2 juni 2004 20:09 schreef Lucille het volgende:
Je focussed je op je zus, maar het probleem ligt zo te zien grotendeels bij je ouders. Zij behandelen jou anders dan je zus.
quote:Doe eens even relaxed dame.Op woensdag 2 juni 2004 21:01 schreef leonieke het volgende:
[..]
Pfff Can you blame me?
En nee ik voel me daar ook niet goed bij hoor, ik ben er helemaal niet trots op ofzo, en ik wil er wel van af.. maar alles wat ik doe is toch maar minderwaardig
Je hoeft niet kwaad op mij te worden.
Niemand zegt dat je gevoelens vreemd zijn hoor. Ik heb zelfs in een post gezegd dat ik ze best begrijpelijk vind.
Maar je zult er toch écht wat mee moeten doen. En de enige die dat kan ben jij.
Al eens aan therapie gedacht? (serieus bedoeld, voordat ik weer een
krijg...)quote:Nee inderdaad, dit dacht ik ook. Je gaat er toch geen race van maken wie het eerst trouwt e.d.?Op woensdag 2 juni 2004 20:19 schreef Frenkie het volgende:
Dit is zeker een zussending.
Ik kan me niet voorstellen dat ik er ook maar 1 minuut wakker van lig als mijn broertje eerder trouwt dan ik (zal er wel inzitten), dat ik eerder oom word dan hij (denk daar maar eens over na
Verder kan je hier beter eens met je moeder over praten, daar ligt de oorzaak denk ik zo
Dat soort dingen doe je -soms- omdat je je liefde voor het leven hebt gevonden, of omdat je graag moeder wilt zijn. Niet om aandacht te trekken of het gras voor je zus' neus weg te maaien.
quote:Hmz om ff alle misverstanden uit de wereld te helpen die ':(' was vooral naar mezelf bedoeld omdat ik me er zo slecht bij voel, omdat ik dit gevoel helemaal niet wil, maar het er gewoon is en ik het niet weg krijg. was dus niet bedoeld op hetgeen jij gezegd hebtOp woensdag 2 juni 2004 21:09 schreef Moonah het volgende:
[..]
Doe eens even relaxed dame.
Je hoeft niet kwaad op mij te worden.
Niemand zegt dat je gevoelens vreemd zijn hoor. Ik heb zelfs in een post gezegd dat ik ze best begrijpelijk vind.
Maar je zult er toch écht wat mee moeten doen. En de enige die dat kan ben jij.
Al eens aan therapie gedacht? (serieus bedoeld, voordat ik weer een
Mja en therapie, ik hoop eigenlijk dat ik er zelf wel uitkom, mits de steun van mijn vriend ofzo..
quote:Je zus wilt graag aandacht , niet geven!!!! Ze is niet anders gewend...Op woensdag 2 juni 2004 21:06 schreef leonieke het volgende:
Zoals ik al zei, het stoort me vooral dat mijn zus nu vanmorgen gebeld heeft naar mijn ma om haar beklag te doen. Zodat ik nu vandaag nog eens extra onder mijn voeten heb gekregen van mijn ma dat ik mij moet aanpassen en dat ik blij moet zijn voor haar enzovoort...
Zeg gewoon eens tegen haar: "rot is op!" (iets vriendelijker kan ook
)Laat haar maar eens merken dat je haar zat bent en dat ze niet welkom is bij jou.
Doe ik ook wel eens
Zij hebben dat ook niet bij jou gedaan , vragen ze dan waarom
je zo doet.. ? Zeg het dan gewoon eerlijk wat jij er van vind
tussen de communicatie tussen jullie..
quote:Zo is het ook helemaal niet gegaan bij ons hoor.Op woensdag 2 juni 2004 21:12 schreef Kontiki het volgende:
Je gaat er toch geen race van maken wie het eerst trouwt e.d.?
Dat soort dingen doe je -soms- omdat je je liefde voor het leven hebt gevonden, of omdat je graag moeder wilt zijn. Niet om aandacht te trekken of het gras voor je zus' neus weg te maaien.
Maar ik kan me best voorstellen dat het niet altijd leuk is als je overal 10-en-halve maand (in ons geval) achteraan hobbelt.
Ik ging als eerste naar de kleuterschool, naar de eerste klas, naar de 'grote' school, had als eerste gezoend, ik deed als eerste eindexamen, ik ging als eerste op kamers, ging als eerste studeren etc. Snap je?
Dan is het toch leuk, als het zo uitkomt, dat mijn jongere zus ook eens iets als eerste heeft? Ik snap dat wel hoor. Trouwens, onze familie stond helemaal te springen en te dansen toen zij zwanger bleek. De familie van haar man vindt het leuk, maar het is al kleinkind nummer zoveel.
quote:Ah, oké.Op woensdag 2 juni 2004 21:13 schreef leonieke het volgende:
[..]
Hmz om ff alle misverstanden uit de wereld te helpen die ':(' was vooral naar mezelf bedoeld omdat ik me er zo slecht bij voel, omdat ik dit gevoel helemaal niet wil, maar het er gewoon is en ik het niet weg krijg. was dus niet bedoeld op hetgeen jij gezegd hebt
Mja en therapie, ik hoop eigenlijk dat ik er zelf wel uitkom, mits de steun van mijn vriend ofzo..
Ik vind dat er in dit topic zinnige sugessties worden gedaan hoor, dus doe er je voordeel mee.
quote:Dat vind ik dus ook. Maar ik heb dan ook alleen een jonger broertje en eentje die een beetje anders is dan ik.Op woensdag 2 juni 2004 21:12 schreef Kontiki het volgende:
[..]
Nee inderdaad, dit dacht ik ook. Je gaat er toch geen race van maken wie het eerst trouwt e.d.?
Dat soort dingen doe je -soms- omdat je je liefde voor het leven hebt gevonden, of omdat je graag moeder wilt zijn. Niet om aandacht te trekken of het gras voor je zus' neus weg te maaien.
Hij zit bij een studentenvereniging, ik voetbal
Hij is conservatief, ik progressief
Hij is lang, ik niet
Hij is dik, ik dun
Hij is onsportief, ik sportief
etc
Kortom we leven een heel ander leven (kan het overigens prima met hem vinden
) misschien dat het anders is als precies hetzelfde wil als je zus ofzo Van wat jij zegt, blijkt dat jij altijd in de schaduw van je zus zal staan. Dat jij hiermee niet kunt leven is ontzettend logisch, maar het is wel jouw probleem. Praten met jouw ouders en zus blijkt niet te helpen, dus zal het (voorlopig) niet te doorbreken zijn. Jij wilt evenveel als je zus, wat je niet van je ouders krijgt. Als je er om vraagt sta jij blijkbaar bekend als jaloers.
Kortom, net zoals eerdere reacties bouw een nieuw leven op. Laat je leven niet verder beinvloeden door de cheerleader aanmoedigende ouders van je. Stuur kaartjes met verjaardagen, bel ze zo nu en dan op, maar houd verder afstand.
quote:Ik denk dat meeste meisjes/vrouwen wel zoiets hebben dat ze later een eigen huis willen, willen trouwen, kinderen willen, enz, dus zo raar is dat nu niet.Op woensdag 2 juni 2004 21:35 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Kortom we leven een heel ander leven (kan het overigens prima met hem vinden
Voor de rest wil elk kind waarschijnlijk wel eens aangemoedigd worden ofzo als ze een goed rapport halen of wil elke adolescent als ze afstuderen wel eens horen dat hun ouders tevreden zijn. Of ben ik nu wereldvreemd?
Ik verwacht helemaal niet dat ze mijn zus negeren eh, of geen aandacht besteden aan haar, ik zou gewoon graag eens hebben dat ze hetzelfde deden voor mij. Dat ik ook eens het gevoel kreeg dat iets wat ik doe, ook speciaal is en niet iets dat vanzelfsprekend is aangezien het mijn zus voor mij ook gedaan heeft. Ik heb mijn ma één keer horen vertellen dat het later maar normaal zal zijn dat ik ook een eigen huis zal hebben, want ja, mijn zus heeft toch ook gebouwd... Ik bedoel maar...
quote:nee hoor, geen zussending. Ik zou er ook niet van wakker liggenOp woensdag 2 juni 2004 20:19 schreef Frenkie het volgende:
Dit is zeker een zussending.
Ik kan me niet voorstellen dat ik er ook maar 1 minuut wakker van lig als mijn broertje eerder trouwt dan ik (zal er wel inzitten), dat ik eerder oom word dan hij (denk daar maar eens over na
Verder kan je hier beter eens met je moeder over praten, daar ligt de oorzaak denk ik zo
quote:Ik woon nog steeds bij mijn moeder en heb er het geld nog niet voor om alleen te gaan wonen. Ale, ik heb het geld wel hoor (ga ook al twee jaar werken) maar ik zou het liever wat sparen zodat ik meer kan investeren in mijn huis later. Al hetgeen je opdoet aan huur, ben je kwijt eh.Op woensdag 2 juni 2004 21:36 schreef janvier_egalite het volgende:
Kortom, net zoals eerdere reacties bouw een nieuw leven op. Laat je leven niet verder beinvloeden door de cheerleader aanmoedigende ouders van je. Stuur kaartjes met verjaardagen, bel ze zo nu en dan op, maar houd verder afstand.
Ik had eerst gedacht om eens een link van dit topic te sturen naar mijn zus, maar ik denk dat ik er dan enkel maar slechter uitkom..
quote:Wil je nog leven naar de verwachtingen van je moeder of wil je zelf je eigen dromen vervullen.Op woensdag 2 juni 2004 21:47 schreef leonieke het volgende:
Ik verwacht helemaal niet dat ze mijn zus negeren eh, of geen aandacht besteden aan haar, ik zou gewoon graag eens hebben dat ze hetzelfde deden voor mij. Dat ik ook eens het gevoel kreeg dat iets wat ik doe, ook speciaal is en niet iets dat vanzelfsprekend is aangezien het mijn zus voor mij ook gedaan heeft. Ik heb mijn ma één keer horen vertellen dat het later maar normaal zal zijn dat ik ook een eigen huis zal hebben, want ja, mijn zus heeft toch ook gebouwd... Ik bedoel maar...
quote:Sorry, maar als je wel weg kan, maar dat uit zuinigheid niet doet, dan vind ik dat je niet moet zeuren ehOp woensdag 2 juni 2004 21:49 schreef leonieke het volgende:
Ik woon nog steeds bij mijn moeder en heb er het geld nog niet voor om alleen te gaan wonen. Ale, ik heb het geld wel hoor (ga ook al twee jaar werken) maar ik zou het liever wat sparen zodat ik meer kan investeren in mijn huis later. Al hetgeen je opdoet aan huur, ben je kwijt eh.
quote:Of hoe lever ik zinloze commentaar..Op woensdag 2 juni 2004 21:36 schreef milagro het volgende:
vervelend kind.
Ik kan best tegen kritiek, ik weet ook dat ik eigenlijk niet jaloers zou mogen zijn, maar hey, als je er mee zit... maar 'vervelend kind' zonder iets erbij..
quote:het gaat er toch om dat jij blij bent met je leven en met de keuzes die je maakt? Als jij zwanger bent is dat toch speciaal voor jou? Het is toch JOUW eerste keer? Je moet je gevoel niet zo af laten hangen van wat anderen zeggenOp woensdag 2 juni 2004 20:51 schreef leonieke het volgende:
[..]
Het gevoel dat ik nu heb, komt waarschijnlijk wel omdat de geschiedenis zich gewoon zal herhalen, als ik hetzelfde doe, zal het nie meer speciaal genoeg zijn en zal er ook veel minder aandacht aan besteed worden onder het motto: "het is toch maar normaal dat je dat doet, jouw zus heeft het ook gedaan"
quote:Eens, maar ik begrijp dat als je ziet dat je zus in de ogen van je ouders alles is, dat ook jij graag een keer erkenning en waardering wilt krijgen voor wat jij doet....Op woensdag 2 juni 2004 22:00 schreef Xennia het volgende:
[..]
het gaat er toch om dat jij blij bent met je leven en met de keuzes die je maakt? Als jij zwanger bent is dat toch speciaal voor jou? Het is toch JOUW eerste keer? Je moet je gevoel niet zo af laten hangen van wat anderen zeggen
kan me de frustratie best voorstellen....
quote:ja elk kind wil dat, maar jij bent volwassen en je zou je leven niet meer zo moeten laten bepalen door je ouders. Losmaken heet datOp woensdag 2 juni 2004 21:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
Voor de rest wil elk kind waarschijnlijk wel eens aangemoedigd worden ofzo als ze een goed rapport halen of wil elke adolescent als ze afstuderen wel eens horen dat hun ouders tevreden zijn. Of ben ik nu wereldvreemd?
quote:tja, maar kan erg moeilijk zijn als het van jongs af aan zo is gegaan. Dan heb je er denk ik min of meer een minderwaardigheidscomplex (jezus wat een woord..) aan over gehouden ....Op woensdag 2 juni 2004 22:05 schreef Xennia het volgende:
[..]
ja elk kind wil dat, maar jij bent volwassen en je zou je leven niet meer zo moeten laten bepalen door je ouders. Losmaken heet dat
Ik denk dat je dan juist extra je best te doen om te bewijzen dat je die dingen ook kunt, en dus ook extra teleurgesteld bent als je weer eens afgescheept wordt met een "o, goed" van je ouders....
Misschien moet je dan juist dat niet meer doen en inderdaad zoals jij zegt je zelf juist niet meer willen bewijzen tegenover je ouders.... Daarvan losmaken ja.
Anders zeg dingen die je doet NIET tegen ze en wacht tot het moment dat ze er naar vragen, je weet waarschijnlijk van te voren al dat het lang kan duren, dus waarom zou je dan uberhaupt zélf nog je best doen om je te bewijzen......
quote:ms had ik het wel over je zus.Op woensdag 2 juni 2004 21:55 schreef leonieke het volgende:
[..]
Of hoe lever ik zinloze commentaar..
Ik kan best tegen kritiek, ik weet ook dat ik eigenlijk niet jaloers zou mogen zijn, maar hey, als je er mee zit... maar 'vervelend kind' zonder iets erbij..
zie je nu hoe je alles meteen op jezelf betrekt.
quote:Tjah je was dan ook zo overduidelijk nietwaar?Op woensdag 2 juni 2004 22:15 schreef milagro het volgende:
[..]
ms had ik het wel over je zus.
zie je nu hoe je alles meteen op jezelf betrekt.
quote:je had het kunnen vragen natuurlijk.Op woensdag 2 juni 2004 22:16 schreef leonieke het volgende:
[..]
Tjah je was dan ook zo overduidelijk nietwaar?
quote:waarom zou je je willen bewijzen ten opzichte van je ouders? je moet je bewijzen tegenover jezelf. je plaatst jezelf zo ook wel heel erg in een slachtofferrol, je wordt continu gekwetst omdat je je gevoel laat bepalen door waardering die je toch niet van je ouders krijgt.Op woensdag 2 juni 2004 22:15 schreef Dwaashaas het volgende:
[..]
tja, maar kan erg moeilijk zijn als het van jongs af aan zo is gegaan. Dan heb je er denk ik min of meer een minderwaardigheidscomplex (jezus wat een woord..) aan over gehouden ....
Ik denk dat je dan juist extra je best te doen om te bewijzen dat je die dingen ook kunt, en dus ook extra teleurgesteld bent als je weer eens afgescheept wordt met een "o, goed" van je ouders....
quote:Als je zus altijd het lievelingetje is geweest, kan ik me best voor stellen dat jij wilt bewijzen, laten zien aan je ouders dat jij ook in staat bent om dingen goed te doen, ook al weet je dat het niet erkend of gewaardeerd wordt .... de hoop daarop blijft toch in je zitten denk ik.....Op woensdag 2 juni 2004 22:23 schreef Xennia het volgende:
[..]
waarom zou je je willen bewijzen ten opzichte van je ouders? je moet je bewijzen tegenover jezelf. je plaatst jezelf zo ook wel heel erg in een slachtofferrol, je wordt continu gekwetst omdat je je gevoel laat bepalen door waardering die je toch niet van je ouders krijgt.
Losmaken is makkelijker gezegd dan gedaan....
quote:tja, je kan er inderdaad voor kiezen je eigen graf te graven. Je kan er ook voor kiezen verantwoordelijkheid voor je eigen leven te nemen. Denk dat je daar gelukkiger van wordt. Maar goed, wegkwijnen in zelfmedelijden kan ook.Op woensdag 2 juni 2004 22:36 schreef Dwaashaas het volgende:
[..]
Als je zus altijd het lievelingetje is geweest, kan ik me best voor stellen dat jij wilt bewijzen, laten zien aan je ouders dat jij ook in staat bent om dingen goed te doen, ook al weet je dat het niet erkend of gewaardeerd wordt .... de hoop daarop blijft toch in je zitten denk ik.....
Losmaken is makkelijker gezegd dan gedaan....
ik heb echter altijd het idee dat ik tegen haar op moet boksen.
zij slaagde in 1 keer voor de HAVO, helemaal goed.
en toen werd het automatisch "nou, nu moet jij ook in 1 keer slagen"
mijn ouders, of zus doen verder niets verkeerd.
idem met haar rijbewijs, zij had hem ineens keer, en ik heb dan zo'n idee dat ik hem ook in 1 keer moet halen om haar en me ouders niet teleur te stellen... (is niet gelukt helaas)
mijn ouder zijn dan wel blij en trots enzo als ik hem wel heb enzo. zal wel mijn eigen beleving zijn van alles
dit was denk ik gewoon ff mijn ei
quote:Ik zeg niet at het oké is, ik zeg dat ik het me wel voor kan stellen dat ze zich er kut onder voelt...En het moeilijk lijkt om daar boven te staan..Op woensdag 2 juni 2004 22:49 schreef Xennia het volgende:
[..]
tja, je kan er inderdaad voor kiezen je eigen graf te graven. Je kan er ook voor kiezen verantwoordelijkheid voor je eigen leven te nemen. Denk dat je daar gelukkiger van wordt. Maar goed, wegkwijnen in zelfmedelijden kan ook.
quote:Heb je het er uberhaupt wel eens met je ouders\zus over gehad ?Op woensdag 2 juni 2004 23:20 schreef leonieke het volgende:
Ik weet ook wel dat ik me eigenlijk niet zoveel zou mogen aantrekken van dit gedoe, maar dit sleept nu al zo lang aan dat ik het echt beu ben. En het laatste anderhalf jaar liep het de spuigaten uit door dat huis dat ze gebouwd hebben, en net nu dit begint te verminderen, wil ze zwanger worden... En ik heb echt zoiets van: "ah mens.. haat je mij ofzo??" Net alsof ze er om doet, als de aandacht voor haar misschien kan verminderen, moet ze weer iets anders vinden..
[edit]
...........ik moet naar bed, dit is pas 5 keer gevraagd ofzo ....
[/edit]
quote:ja, ik zei vandaag nog tegen mijn vriend: kom we gaan een kindje maken, omdat ik mijn zus haat, dan wordt mijn zus lekker pissig. Krijg ik lekker aandacht en zij lekker niet, lekker lekker puhOp woensdag 2 juni 2004 23:20 schreef leonieke het volgende:
Ik weet ook wel dat ik me eigenlijk niet zoveel zou mogen aantrekken van dit gedoe, maar dit sleept nu al zo lang aan dat ik het echt beu ben. En het laatste anderhalf jaar liep het de spuigaten uit door dat huis dat ze gebouwd hebben, en net nu dit begint te verminderen, wil ze zwanger worden... En ik heb echt zoiets van: "ah mens.. haat je mij ofzo??" Net alsof ze er om doet, als de aandacht voor haar misschien kan verminderen, moet ze weer iets anders vinden..
Hij heeft telkens een nieuwe auto! Dit is zijn 8e al.
Ik rijd nooit als ik gedronken heb.
Ik heb nog maar 3 auto's gehad.
Ik weet hoe het is meisje, ik leef met je mee
.^
I
sterkte ermee, kan me voorstellen dat je ervan baald, hoop dat mijn broertje er nooit last van zal hebben!
Het gaat er volgens mij niet eens om dat zij alle aandacht krijgt, maar volgens mij heeft zij gewoon het leven dat jij graag zou willen leiden en is dit geen jaloezie maar afgunst
quote:Dan kan iedereen afgunstig zijn eh. Maar nog maar eens (soms kan lezen zo fantastisch zijn eh): ik begrijp dus best dat ze een eigen huis wil, dat ze kinderen wil, de meeste mensen willen dat wel en hebben zo'n toekomstbeeld voor ogen.Op donderdag 3 juni 2004 00:09 schreef Xennia het volgende:
Waarom denk je eigenlijk dat de wereld van je zus om jou draait en dat zij allemaal plannetjes beraamt om jou het leven zuur te maken? Zou het niet zo kunnen zijn dat zij een kindje wil omdat ze graag moeder wil zijn? Zou ze niet een huis bouwen omdat ze groter wil wonen?
Het gaat er volgens mij niet eens om dat zij alle aandacht krijgt, maar volgens mij heeft zij gewoon het leven dat jij graag zou willen leiden en is dit geen jaloezie maar afgunst
Hetgeen mij dus zo enorm stoort, is gewoon dat ze -omdat ik idd pissed was omdat ze mijn cadeau direct weggestoken heeft alsof het haar niet interesseert, omdat ze weer maar eens niet gevraagd heeft hoe het met mij gaat of met mijn vriend, omdat ze me de indruk gaf dat ik een dom wicht ben omdat ik mijn werk opgegeven heb (zelfs mijn ma vond dat ze daarin te ver ging), ....- de dag na haar verjaardag naar mijn ma belde, al wenend, om te zeggen dat ze vindt da ik geen interesse toon voor haar leven en dat ze daar niet tegen kan.
Zij doet precies hetzelfde, maar omdat zij de oudste is, moet ik dat blijkbaar maar tolereren, ook volgens mijn ma. Het is niet erg dat zij al die dingen doet, maar o wee als ik dat ook eens in mijn hoofd haal om dat te doen. En dat is precies wat me zo verdomd lastig maakt op haar. Als er één iemand niet vindt dat alles wat zij doet megafantistisch is of ze tonen niet dat ze zoveel ontzag hebben voor haar dan moet ze al direct aan de alarmbel trekken, en dan nog tegen mijn ma. Mijn ma heeft het al niet zo goed op met mij (je kent dat wel, ene kind trekt naar de pa, andere naar de ma, da's normaal volgens mij) en dan krijg ik natuurlijk alle schuld. Net dat vind ik zo verkeerd van haar manier van doen.
En btw, ivm dat kind eh. Voor mijn part mag zij best moeder worden hoor, maar ik vind het maar wat grof dat ze nu opeens de naam die ik al altijd wou voor mijn dochter wil voor haar kind. En dan afkomen met: tjah wie eerste is, kiest eh. Zij weet ook dat ze 5 jaar ouders is dan ik (en dat ik -als ik later kinderen ga willen- medische hulp ga nodig hebben om zwanger te worden (ik heb geen eisprong)) dus dat zij normaalgezien idd eerst kinderen zal hebben. Dus haar manier van doen toont gewoon dat ze geen zier rekening houdt met hetgeen ik voel of ik wil. Er bestaan duizenden namen, ze wou vroeger nooit een Emma, want dat was een saaie naam, daar zit niets in, ... en nu opeens, tjah nu is Emma opeens het van het. Wel weet je? Het enige wat ze daar mee opwekt eh, is idd de induk dat ze altijd alle aandacht naar haar toe wil trekken.
... mmm Emma, leuke naam....
Je bent én t eegocentrisch, denkend dat iedereen alles doet om jou dwars te zitten, én je fixeert je teveel op onbelangrijke zaken.
Jouw ouders houden van je, je zus ook, alleen ze zijn niet perfect, maken fouten, doen soms dingen die niet aardig, leuk, goed zijn.
Vraag je eens af of jij wel zo'n leuke dochter/zus bent, zeg.
Door zoveel bitterheid in je kún je dat niet zijn.
En die bitterheid wek jij op, niet zij, door verkeerde linken te leggen, bevooroordeeld te zijn en streng , veels te streng.
Let eens wat minder op een ander, en ga dan datgene veranderen in JOUW leven wat jouw niet zint.
Geen woorden, maar daden en anders niet klagen maar dragen.
quote:Ik weet dat ik een goeie smaak heb hoorOp donderdag 3 juni 2004 07:45 schreef DarkElf het volgende:
als iets je al zo lang dwars zit vindt je het of niet belangrijk genoeg om er iets aan te gaan doen of stiekum vindt je het wel best zo.... het onderscheidt je he? maar goed das slechts mijn mening.
... mmm Emma, leuke naam....
Het kan mij ook geen zier interesseren dat de rest van de wereld een kind heeft met die naam, maar iedereen weet best dat 2 nichtjes niet zomaar ff dezelfde naam kunnen hebben. Diegene die als tweede -ook al is het in realiteit de eerste- die naam kiest, komt nogal heel belachelijk over. Zo van "oh my heb je wel een eigen smaak ofzo?" En ik zou eig echt willen dat het ophoudt hoor, het enige probleem is dat zij 5 jar ouder is en dus in de ogen van mijn ma wel gelijk heeft. Zij heeft toch als oudste het verstand eh? Enige wat ik naar mijn hoofd krijg, is dat ik mij er maar moet bij neerleggen. Tjah wat kan je er dan nog aan doen?
stop met klagen en zeuren en zeiken en jaloers doen en ga je leven leiden, maak je los en heb het naar je zin. Word volwassen en maak jezelf los van je familie, wat ze denken maar ook van eigen kinderachtige zelf. Staat je niet dit gedrag, dit gedrag staat niemand.
quote:Dus jij denkt dat ik mijn mening gevormd heb door deze paar feiten? Hoe tegendraads kan je wel niet zijn zeg. Ik spreek hier over zaken die al jaren aan de gang zijn en die dus gisteren en eergisteren een hoogtepunt hebben bereikt.Op donderdag 3 juni 2004 07:45 schreef milagro het volgende:
Djeeeeeeeeezus, zeg wat een bitterheid.
Je bent én t eegocentrisch, denkend dat iedereen alles doet om jou dwars te zitten, én je fixeert je teveel op onbelangrijke zaken.
...
En die bitterheid wek jij op, niet zij, door verkeerde linken te leggen, bevooroordeeld te zijn en streng , veels te streng.
Het is voor mij niet een onbelangrijke zaak dat mensen ook eens aandacht aan mij gaan spenderen. Ook ik ben afgestudeerd, ook ik heb mijn eerste job gevonden, ook ik kan best wel eens wat steun gebruiken bij het zoeken naar ander werk (tjah, geloof me, zaken als "tjah dat is werken" of "tjah dan moet je anders maar in een fabriek gaan werken" of "WAT???? Je geeft je werk op en loopt dus het risico dat je geen inkomen hebt. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt dat je voor 1 keer je geld niet zou moeten afgeven hoor!!!" ik geef namelijk maandelijks een bepaald bedrag af aan mijn ma voor mijn eten/was/ ... fzo hoort een mens echt niet graag op zo'n moment. Geef mij maar gewoon: "ey succes eh met het zoeken!" iets in die aard), ook ik vind het leuk als mensen eens gewoon een beetje interesse tonen voor hetgeen ik doe. En ik denk dat de meeste dat wel hebben. Bij mij is het nu gewoon zo dat ik hier al jaren rondloop en dat alles wat ik doe of voel vergeleken moet worden met mijn zus en op die manier een gesprek altijd uitdraait op haar. Net alsof hetgeen ik allemaal uitsteek in mijn leven minderwaardig is.
ja echt, na jaren krijg je dus dit gevoel
quote:Vervelende poster.Op woensdag 2 juni 2004 21:36 schreef milagro het volgende:
vervelend kind.
Je had ook gelijk kunnen zeggen dat je haar zus bedoelde inplaats van de zaak op te naaien.
OT: Leonieke vervelende situatie, leg het bij je moeder voor, daar wringt de schoen.
Helpt dat niet dan afstand nemen en je eigen leven gaan leiden.
quote:Weet je, ik was eigenlijk niet van plan om mee te gaan naar mijn zus, ik ben ook nooit van plan geweest om nog maar eens naar dat huis te gaan zien en er een hele avond over te moeten praten, maar is het ooit al in je gedachten gekomen dat ik verplicht was? Ik moest mee van mijn ma naar haar huis. Ik moet van haar interesse tonen in hetgeen mijn zus allemaal doet. Ik kan me zelfs helemaal niet losmaken van dit alles want ik leef er te midden in.Op donderdag 3 juni 2004 07:59 schreef DarkElf het volgende:
sorry maar er is maar echt 1 advies als je denkt dat er nooit iets kan veranderen:
stop met klagen en zeuren en zeiken en jaloers doen en ga je leven leiden, maak je los en heb het naar je zin. Word volwassen en maak jezelf los van je familie, wat ze denken maar ook van eigen kinderachtige zelf. Staat je niet dit gedrag, dit gedrag staat niemand.
Het ligt allemaal aan 'die anderen' en jouw houding heeft er niets mee te maken.
Je zus is idd een kutwijf, en je ouders prefereren een kutwijf boven die leuke enthousiaste dochter die jij bent.
Ik heb met je te doen.
Je wilt alleen maar bevestiging van jouw gelijk lezen hierzo, dus vooruit dan maar.
Als je zo graag in de slachtofferrol wilt blijven hangen , so be it
quote:ja ik ben een rappe lezer en typer, dus ik lees het idd wel allemaal. Jij typt toch ook direct een antwoord terug?Op donderdag 3 juni 2004 08:07 schreef DarkElf het volgende:
je bent 23, je kan zelfstandig denken, doe dat dan ook. sjees zo blijf je erin zeg als je meteen weer een weerwoord hebt, lees je uberhaupt wel wat mensen zeggen?
Ik denk ook zelfstandig hoor, heb best mijn eigen mening (heb ik volgens mij zelfs al genoeg duidelijk gemaakt hier) Het is niet omdat je ook graag eens bevestiging wilt dat je opeens niet meer zelfstandig kunt nadenken. Vind jij het niet tof dat mensen je soms eens zeggen dat je goed bezig bent ofzo? Lijkt me nogal onwaarschijnlijk....
quote:Ook al weer wakker?Op donderdag 3 juni 2004 07:59 schreef DarkElf het volgende:
sorry maar er is maar echt 1 advies als je denkt dat er nooit iets kan veranderen:
stop met klagen en zeuren en zeiken en jaloers doen en ga je leven leiden, maak je los en heb het naar je zin. Word volwassen en maak jezelf los van je familie, wat ze denken maar ook van eigen kinderachtige zelf. Staat je niet dit gedrag, dit gedrag staat niemand.
.Dat doet me denken aan m'n broer, die ging er altijd net zo vroeg uit als ik, gewoon om mijn aandacht te jatten
.Hij kreeg dan koffie en een broodje kaas en ik kreeg een droge cracker
. .quote:Oh god... En op die manier denk je nu natuurlijk dat je gelijk hebt eh. Als je op die manier altijd een discussie voert, be my guest. Maar ik heb dan liever dat je het bij andere mensen doet.Op donderdag 3 juni 2004 08:09 schreef milagro het volgende:
Je hebt gelijk, hoor, Leonieke
Het ligt allemaal aan 'die anderen' en jouw houding heeft er niets mee te maken.
Je zus is idd een kutwijf, en je ouders prefereren een kutwijf boven die leuke enthousiaste dochter die jij bent.
Ik heb met je te doen.
Je wilt alleen maar bevestiging van jouw gelijk lezen hierzo, dus vooruit dan maar.
Als je zo graag in de slachtofferrol wilt blijven hangen , so be it
Zoals ik jou zelfs al eens gezegd heb: ik kan best tegen kritiek en ik heb al meermaals toegegeven dat ik dit gevoel idd niet graag heb, maar na jaren krijg je zoiets. En opeens komt het zo ver dat het echt overweegt.
maar ik ga nu toch eerst maar werken of ik kom nog te laat... pas rond 13u terug vandaag (voor het geval mensen hier opeens durven beweren dat TS niet meer durft te antwoorden ofzo...)
[ Bericht 8% gewijzigd door leonieke op 03-06-2004 08:13:51 (set away-msg) ]
Het is geen jaloersheid. IK heb een soort hetzelfde maar in mindere mate. Gelukkig geven mijn ouders wel ook om mij.
Mijn zus is twee jaar ouder en heeft een vriend en is onlangs getrouwd. Toen zij dat aankondigden was ik natuurlijk wel blij voor ze maar het gaf ook het nare gevoel dat ik nog steeds alleen ben en voorlopig ook zo zal blijven. Niet omdat ik een vriendin wil maar gewoon omdat het niet lukt. Ik val altijd op de verkeerde. Dat geeft een pijnlijk gevoel van binnen.
Dan later, ze kondigen aan dat ze een kind krijgen. Je bent blij voor ze, maar wederom het pijnlijke gevoel dat jij niet snel kinderen zal krijgen, hoewel je dat wel wil.
Je ouders geven ook wel om je. Maar ze zijn natuurlijk zo bezig met hun kleinkind. Praten over oppassen, een digitale video camera kopen etc. Het hele gedoe om hun huwelijk.
Dat hebben ze betaald. Gelukkig denken ze ook aan mij en krijg ik een digitale camera om het een beetje gelijk te trekken. Ik hoef dat niet per se. Maar ik vind het goed van mijn ouders dat ze daar rekening mee houden. Toch steekt het van binnen.
Zij hebben nu alles, elkaar, gezinnetje, een kind.
En ik ben maar alleen. Dat geeft een heel leeg gevoel. En ik kan mij dan heel goed voorstellen dat als dan je ouders jou ook niet dezelfde aandacht geven dat je je een soort van achtergesteld kan voelen.
En dat is geen jaloersheid maar gewoon terecht. Want het is zo.
Ik heb geen idee wat je zou kunnen doen. Praten met vrienden is dan het beste. Zodat je je verhaal kwijt kan. Maar ga je niet schuldig voelen.
Heel veel sterkte.
quote:Wedden dat je zus wel gewoon zou antwoorden?!Op donderdag 3 juni 2004 08:12 schreef leonieke het volgende:
(voor het geval mensen hier opeens durven beweren dat TS niet meer durft te antwoorden ofzo...)
Sorry dat ik het zeg maar...
Jij zou eens gewoon op kamers moeten. Je wordt geclaimd en gebruikt door iedereen die problemen heeft maar ondertussen heb je te weinig tijd voor jezelf!
Als je weg bent bij alle dingen waar je nu zat van begint te worden kun je het met hele andere ogen bekijken en stukken beter relativeren. De problemen die spelen in jouw gezin zijn niet alleen voor jou, en je hoeft en kan ze ook niet allemaal oplossen!
Als je op kamers gaat dan beseft jouw moeder weer eens wat ze eigenlijk aan je heeft!
Overigens, ik begrijp je volkomen. Je moet er alleen even tussenuit. Dan kun je alles een stuk beter hebben!
quote:Wat zij zegt.Op donderdag 3 juni 2004 08:09 schreef milagro het volgende:
Je hebt gelijk, hoor, Leonieke
Het ligt allemaal aan 'die anderen' en jouw houding heeft er niets mee te maken.
Je zus is idd een kutwijf, en je ouders prefereren een kutwijf boven die leuke enthousiaste dochter die jij bent.
Ik heb met je te doen.
Je wilt alleen maar bevestiging van jouw gelijk lezen hierzo, dus vooruit dan maar.
Als je zo graag in de slachtofferrol wilt blijven hangen , so be it
quote:Op donderdag 3 juni 2004 08:17 schreef kastanova het volgende:
[..]
Wedden dat je zus wel gewoon zou antwoorden?!
Je voelt je kut voor een logische reactie op gebeurtenissen, en dat allemaal omdat je zus en je moeder dat zeggen? F*ck them, ik heb ook ouders met vastgeroeste principes/wereldbeeld/opvattingen, en ik heb nog NOOIT ook maar iets aangetrokken van wat zij vinden van mijn werkwijze. Zolang jij dat blijft doen zal je altijd zeuren om iets dat niet goed is, of om het feit dat je zus eerder poept dan jij.......meid, ga lekker zelfstandig wonen, laat je familie voor wat het is en begin zelf te leven ipv je te laten leven door je familie!
[ Bericht 85% gewijzigd door #ANONIEM op 03-06-2004 09:05:11 ]
Nou dat de fout (ook) bij je moeder/zus ligt, daar kunnen de meeste mensen volgens mij wel redelijk mee inkomen, en ook het feit dat dit niet (meer) te veranderen is...
Je kunt hooguit aan jezelf werken om er mee om te leren gaan. De situatie verandert niet, maar misschien kun je wel werken aan je gevoelens erover (wat ook een stap kan zijn in het losmaken van je familie)
Wat kan helpen is dit boek misschien; leven in je leven. Ik zal staks nog wel bijposten welke auteurs dit hebben geschreven en wat het isbn nummer is. Het is een soort zelfhulp boek, waarmee je kunt werken aan negatieve gevoelens/depressie.
ff wat dingen die ik dan herken in jou; De valkuil van minderwaardigheid (zoals ze dat daar zo mooi noemen
) Doordat je verwaarlosst bent of achtergesteld bent als kind, kun je een patroon in je gevoel ontwikkelen waarin je je 'minderwaardig' voelt. Misschien heb je dat nu nog niet compleet, maar zoiets kan daar wel een gevolg van zijn. Je gevoelens worden niet zozeer door een situatie bepaald, maar door je onbewuste gedachten erbij. Dat is ook de reden waarom sommige mensen heel makkelijk met lastige situaties omgaan en anderen niet.
Een heel simpel voorbeeld
negatieve gedachte; Je slaapt, en hoort dan een geluid van iets wat op de grond valt. Je denkt; inbreker. Gevolg; je wordt zenuwachtig, bang, gestressed
positief; Je hoort het geluid en denkt; Het is de kat die binnenkomt. Gevolg; je kan weer verder slapen.
Door deze situaties kun je, of heb je onbewsute negatieve gedachten over jezelf ontwikkeld, waardoor je deze situatie moeilijk los kan laten en je het heel erg aantrekt, met als gevolg negatieve gevoelens. Als je je negatief voelt, probeer na te gaan wat er precies in je hoofd omgaat. Onderscheid daarin wat er echt gebeurd is, en wat jouw exacte gedachten daarover zijn. Kijk wat voor argumenten voor en wat voor argumenten tegen deze gedachten spreken, en probeer zo negatieve gedachten onderuit te halen. Probeer ze te vervangen door positievere en meer aanemelijkere gedachten. In het begin helpt het nog niet erg, maar met wat oefening en tijd kun je je beter gaan voelen.
En dit was cognitieve gedragstherapie in een notendop
Want ik ga hier maar van uit dat (zoals ik al zei) je zus en moeder niet te veranderen zijn, dus je kunt beter proberen beter met de situatie om te gaan.
En indd, misschien op kamer gaan, ook al is het maar een goedkoop zolderkamertje, zou helemaal niet slecht voor je zijn, want als je in de negatieve situatie blijft dan is het ook veel moeilijker om iets te veranderen. Van die kamer uit kun je dan weer doorwerken naar een echte woning.
Ik vind dat je niet meer moet toestaan dat je moeder je ergens toe verplciht, maar als je zelfstandig woont, kan ze dat ook niet meer. Leef je eigen leven en maak dat prettig met mensen die aandacht aan jou besteden en bij jou zijn omdat ze dat willen (en niet omdat ze toevallig familie zijn!) en laat dat niet afhankelijk zijn van je moeder, zus en familie.
Kortom, niet zeuren, aan jezelf werken en niet aan de rest van de wereld!
quote:Op donderdag 3 juni 2004 11:50 schreef miss_sly het volgende:
Sorry dat ik het zeg, leonieke, maar de slachtofferrol, zoals al eerder gezegd, lijkt je wel te passen. Voor alles wijs je anderen aan, terwijl je zelf al iets kunt veranderen door bijvoorbeeld wel je geld aan te spreken en op jezelf te gaan wonen. Dan loopt je leventje misschien ietsje anders dan je altijd had gedacht, maar guess what: that's life!
Ik vind dat je niet meer moet toestaan dat je moeder je ergens toe verplciht, maar als je zelfstandig woont, kan ze dat ook niet meer. Leef je eigen leven en maak dat prettig met mensen die aandacht aan jou besteden en bij jou zijn omdat ze dat willen (en niet omdat ze toevallig familie zijn!) en laat dat niet afhankelijk zijn van je moeder, zus en familie.
Kortom, niet zeuren, aan jezelf werken en niet aan de rest van de wereld!
Dat met die naam 'stelen' vind ik wel een kut streek
quote:Heb je er ook al eens met je zus over gepraat?Op woensdag 2 juni 2004 19:40 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik heb een tijd terug de situatie aan mijn ma uitgelegd en gezegd hoe ik me voel. Het enige wat ik te horen kreeg, was dat ik een vervelend nest ben dat stikjaloers is... Tjah wat moet ik er dan mee doen?
............
Misschien kan je zus dan eens met je ma gaan praten derover..
quote:Zeg, moet dat nou zo'n reactie? Zeg dan niets!Op donderdag 3 juni 2004 12:36 schreef prinsrob het volgende:
Je bent 23, woont bij je ouders en het bevalt je daar niet. Als je denkt een leven zonder zelfmedelijden aan te kunnen zou ik eens op mezelf gaan wonen.
quote:Alsof dit iets toevoegt!!!Op donderdag 3 juni 2004 12:37 schreef prinsrob het volgende:
[..]
Zeg, moet dat nou zo'n reactie? Zeg dan niets!
Mijn vriend woont 100km verder en ik merk hoe moeilijk ze het heeft als ik voor een weekend of een verlengd weekend vertrek. Ik kan haar dat gewoon nog niet aandoen om haar nu alleen te laten.
Oke ze behandelt mij misschien niet fair altijd, maar toch.. voor mezelf kan ik dit nu nog niet maken. Ik zou met een immens schuldgevoel zitten moest ik nu zeggen: ik trek het huis uit. Dan zit ze hier... alleen in een 'groot' huis, nee echt
dat kan ik gewoon niet maken. Dus ja.. nog maar wat verdragen zeker...
dat boek zal ik eens zoeken in de bibliotheek, lijkt me wel interessant
thxquote:Een bescheiden advies: je moet je toch losmaken van je ouder(s) en je zus. Als zij andere gedachten (vastgeroeste) hebben over hoe jij je leven zou behoren te leven, fijn voor hen. Maar jij maakt toch je eigen keuzes, en jij bent wie jij bent.Op woensdag 2 juni 2004 21:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik denk dat meeste meisjes/vrouwen wel zoiets hebben dat ze later een eigen huis willen, willen trouwen, kinderen willen, enz, dus zo raar is dat nu niet.
Voor de rest wil elk kind waarschijnlijk wel eens aangemoedigd worden ofzo als ze een goed rapport halen of wil elke adolescent als ze afstuderen wel eens horen dat hun ouders tevreden zijn. Of ben ik nu wereldvreemd?
Ik verwacht helemaal niet dat ze mijn zus negeren eh, of geen aandacht besteden aan haar, ik zou gewoon graag eens hebben dat ze hetzelfde deden voor mij. Dat ik ook eens het gevoel kreeg dat iets wat ik doe, ook speciaal is en niet iets dat vanzelfsprekend is aangezien het mijn zus voor mij ook gedaan heeft. Ik heb mijn ma één keer horen vertellen dat het later maar normaal zal zijn dat ik ook een eigen huis zal hebben, want ja, mijn zus heeft toch ook gebouwd... Ik bedoel maar...
Zolang je waardering voor jezelf maar niet afhangt van de waardering die je van je ouder(s) en je zus krijgt. Ik weet - uit ervaring - dat dat heel moeilijk is, omdat je toch veel om hen geeft.
Maak je eigen keuzes, leef je leven zoals jij dat voor jezelf kan verantwoorden.
En praat met hen erover, en als zij het niet kunnen begrijpen: dan maar een soort 'compromis' overeenkomen: ik leef zoals ik denk dat goed is, jullie leven zoals jullie denken dat goed is. En laat het rusten, hoe moeilijk ook.
Je vriend zal je waarderen wie je bent en achter je staan, als het goed is. Maak er dan samen wat van!
En nodig je zus uit op de koffie!
quote:Hmmmnee. Ik heb twee jongere zussen, en ik herken dit helemaal niet. We zijn alledrie zo verschillend, zulke verschillende karakters, zulke verschillende passies, zulke verschillende talenten...en dus ook zulke verschillende levens. Ik kan me alleen voorstellen dat het gaat steken als je broer/zus in alle opzichten beter/eerder/sneller/succesvoller is dan jij en dat toevallig ook terreinen zijn die jij belangrijk vindt. Dat is bij ons drieen gelukkig niet het geval.Op woensdag 2 juni 2004 20:19 schreef Frenkie het volgende:
Dit is zeker een zussending.
Je lijkt idd wel te zwelgen in het gevoel dat jij het eeuwige slachtoffer bent van deze o zo oneerlijke situatie.
Als jij niet mee wil naar dat huis, dan ga je toch niet. Ben je nou 23 of niet?
En om een eventuele ruzie hoef je het volgens mij ook niet te laten, want ik kan het 'oorwurmen-gezicht' dat bij deze posts en bui behoofd wel voor me zien, en dat zal je vast zowieso ook niet in dank afgenomen worden.
Het enige dat ik kan zeggen is dat ik als ik jou was een keertje een gesprek met je moeder aan zou gaan en daarin gewoon uitleggen dat je soms niet zo heel erg enthousiast kan zijn voor haar omdat het je steekt dat zij met alles de eerste is en daardoor heel veel aandacht krijgt en jij dus minder als jij ook een van die stappen bereikt.
Je verliest er niks mee als je dat tegen haar zegt en dan ben jij het kwijt, en heel misschien ziet zij dan wel in dat er mss wel een kern van waarheid in schuilt.
En verder... je bent wel heel erg bitter hoor! Kijk uit dat je jezelf niet op gaat zitten vreten daardoor. Want als ik het zo hoor, dan kan ik ook niet anders zeggen dan dat je over komt als een verwend, vervelend kind... Sorry...
Als zij zich echt zo weinig van jou aantrekken en jou echt zo 'niet aardig' vinden als jij hier zegt dan zal het haar toch ook weinig kunnen schelen of je weg gaat of niet?
Of is het toch niet allemaal zo dramatisch als jij doet voorkomen?
quote:Ja krijg je ervan als je tegelijk gaat slapen nietwaar?Op donderdag 3 juni 2004 08:12 schreef kastanova het volgende:
[..]
Ook al weer wakker?
Het klinkt nu al cliché natuurlijk, want blijkbaar heeft iedereen hier een perfect broertje of zusje.. Maar toch ken ik de situatie ook. Ouders vinden leven van zus ook duizendmaal fascinerender, zus is ook net zwanger, heeft een aardige job, leuke vriend, yaddi yadda... Ze heeft gewoon een goed leven opgebouwd, net zoals jouw zus blijkbaar. Is helemaal niets om jaloers op te zijn, vindt het net erg geslaagd van haar dat ze wél een goed leven heeft, zijn veel meer mensen die een miserabel leven hebben..
Gewoon aardig voor haar zijn en een beetje intresse tonen, misschien zal ze ook wel intresse voor jou tonen dan. In elk geval zo gaat het toch bij de meeste mensen dacht ik, geef een beetje en je krijgt automatisch wat terug.
Snap de hele drukte niet; er is toch meer in leven dan de beste en de eerste op elk vlak te zijn en krijg je de erkenning er dan niet voor bij je moeder, er zullen wel steeds vrienden en vriendinnen zijn die er wél op letten wat je doet. Gewoon beetje minder focussen op je zus/moeder en verder werken aan wat je wil bereiken in je eigen leven.
Overigens vinden ouders kinderen die niet meer bij hen wonen steeds "leuker" dan de kinderen die nog wel bij hen inwonen; kwestie van niet op elkaars lip zitten en slechts de goede dingen horen/zien.
Het is in dit soort situatie vaak moeilijk omdat je 2de kind bent maar vaak heeft dat ook wel voordelen, een voorbeeld, ik denk dat ze bij jou wat makkelijker doen met bv uitgaan.
Ouders horen hun aandacht te verdelen over de kinderen die ze hebben, dit gaat inderdaad niet altijd even goed. De persoon die op dat moment het "interessantste" bezig is krijgt dan de voorkeur.
Je zus is als het goed is met het meeste net wat eerder en dan ook met net wat nieuwers bezig. Hier krijg je meestal meer aandacht voor. Voor jou kut maar daar is gewoon niks aan te doen.
Jouw ouders horen jou ook een feestje te geven als je jarig bent en niet alleen je zus. Maar zijn er helemaal niet dingen die jij wel weer kreeg en je zus niet?
Jouw zus krijgt dan misschien meer aandacht maar ze heeft het waarschijnlijk zelf niet door. Zolang je niet hebt gevoeld hoe het is zonder dan kan ze niet in jouw kunnen plaatsen.
Maar
Wat ik gewoon merk aan je is dat je dingen heel erg persoonlijk op gaat vatten, alles breng je naar je zelf toe en betrek je op jezelf. Je gaat dan vaak onderbewust alles ertoe betrekken, zelf kleine onschuldige dingen. Dit wordt alleen maar erger en je denk dat je nog meer achtergesteld wordt en gaat er nog meer op letten.
Ik weet wat het is, ik heb een ex gehad en die heeft exact in dezelfde situatie gezeten. Het heeft even geduurd maar ze is tot de conclusie gekomen dat het wel voor een deel waar is maar de ze voornamelijk zelf de dingen ervan maakte. Dit heb ik dus van dichtbij meegemaakt. Daarnaast ken ik 2 andere mensen die ooit wel hetzelfde tegen me hebben gezegd.
Ikzelf ben middelste kind en kan me heel goed voorstellen hoe het voelt, ik merk het zelf ook wel eens, maar mij kan het niet veel schelen. En dat is het verschil wat ik merk tussen mij en de mensen die hetzelfde als jouw hebben gehad.
Dus het is iets waar jij zelf aanleg voor hebt en je laat meeslepen door de hele situatie om je heen. Wat me opvalt is dat het alleen maar vrouwen zijn, van mannen heb ik ook wel zoiets gehoord maar meestal nooit zo erg.
Advies draai alles gewoon om, hou de eer aan jezelf.
De zus van me ex die is uiteindelijk geëmigreerd naar Australië, iedereen vond het hartstikke interessant vaak ook nog interessanter dan de examens van mijn ex. En die aandacht vond ze geweldig, iedereen moest haar e-mail adres hebben, en ze mailde met 30 man, zelfs mensen die ze nooit of nauwelijks heeft gesproken, geweldig vond ze dat. (Ze werd gewoon gebruikt, gewoon dat die mensen iemand kende die ver weg woonde, dat heb je met die kleine dorpjes) Maar als iedereen elke week bijna verwachtte dat ze elke week wat terugmailde, en een mail kon ze niet maken want iedereen vroeg weer wat anders. Ik weet niet of dat zo fijn is
Uiteindelijk heeft ze het helemaal niet naar de zin gehad en is ze teruggekomen. Ja en toen was ze niet belangrijk meer, voor sommige wel heel zielig waar ze die aandacht wel voor kreeg.
De aandacht hebben ze gewoon nodig en die zullen ze ook krijgen ten koste van iemand anders. Laat ze in hun waarde. Hou de eer aan jezelf en als dat gevoel een beetje verdwijnd dan ben je al heel hard op weg. 70% ligt echt aan jezelf, 20 aan je ouders en de rest aan je zus
Beetje heel erg lang verhaal geworden en volgens mij is het punt wat ik wil zeggen niet duidelijk overgekomen, maar moet nu weg. Snap je het niet wil ik het morgen wel anders formuleeren
Maar gun je zus wel gewoon haar geluk, ook al ben je jaloers op de manier waarop zij behandeld wordt. Vertel haar desnoods hoe je het 'voortrekken' ervaart, maar wees op z'n minst blij voor haar dat haar leventje voorspoedig loopt. Dat jullie verschillend behandeld worden is niet iets waar zij de oorzaak van is, maar misschien wel iets waar ze je bij kan gaan helpen.
Het soort jaloezie wat je nu aan de dag legt lijkt me totaal de verkeerde vorm, en niet erg netjes ook.
Je moet bij je ouders zijn, en misschien ook wel een beetje bij jezelf...........
Leef gewoon lekker je eigen leven en bekommer je niet om je zusje.
Shit zeg, jij hebt echt professionele hulp nodig!
Jemig zeg.
quote:Ten eerste heb ik hier al eens gepost dat ik er met mijn ma al over gesproken heb. Ik heb uitgelegd waarom ik het zo moeilijk vind om naar dat huis van mijn zus te gaan en om weer heel de avond verhalen te moeten horen over de werkzaamheden. Als ze hier bij ons thuis is, wordt er over niets anders gepraat, dus dan is het voor mij al voldoende geweest. Ik hoor trouwens niet enkel het verhaal van mijn zus, ik hoor het elke donderdagmiddag ook nog eens van mijn oma ik kuis daar namelijk altijd over de middag op donderdag Vandaag was het niet anders: ik stap de deur binnen en eerste wat ik te horen krijg is: "het is eveline haar verjaardag geweest. Zou ze het weten? (ja du'uh) Wanneer zou ze komen?" Ik heb er gewoon op gereageerd dat ik het weet en dat zij het uiteraard ook wel zal weten maar dat ik totaal geen idee heb wanneer ze zal gaan. Lijkt me niet echt bitter volgens mij? Maar soit, jullie zullen er wel anders over denken.Op donderdag 3 juni 2004 13:54 schreef Brighteyes het volgende:
...
Het enige dat ik kan zeggen is dat ik als ik jou was een keertje een gesprek met je moeder aan zou gaan en daarin gewoon uitleggen dat je soms niet zo heel erg enthousiast kan zijn voor haar omdat het je steekt dat zij met alles de eerste is en daardoor heel veel aandacht krijgt en jij dus minder als jij ook een van die stappen bereikt.
Je verliest er niks mee als je dat tegen haar zegt en dan ben jij het kwijt, en heel misschien ziet zij dan wel in dat er mss wel een kern van waarheid in schuilt.
En verder... je bent wel heel erg bitter hoor! Kijk uit dat je jezelf niet op gaat zitten vreten daardoor. Want als ik het zo hoor, dan kan ik ook niet anders zeggen dan dat je over komt als een verwend, vervelend kind... Sorry...
De reden waarom ik echt wel MOEST meegaan dinsdag was omdat het haar verjaardag was.
Heel die heisa is ook pas sinds dinsdag begonnen. Ik heb idd een tijdje terug één keer mijn ma erover aangesproken, maar daarmee was de kous af. dus zo'n 'oorwurmen-gezicht' zal ik wel niet trekken als het hen nu pas opvalt?!? Maar het is me toen idd allemaal te veel geworden. Dat geef ik grof toe.
Voor de rest heb ik vanalles in het werk gesteld om haar te helpen bij de aankoop van de grond enzo. Ik heb alles aangekaart op mijn werk (ik werk bij een notaris, dus het was ook mijn dossier), ook na mijn werk heb ik een aantal keer rondgebeld naar de bank omdat ik er idd iets meer van weet door werkervaring, en zelfs nu ben ik nog alles aan het regelen opdat ze haar 5% registratierechten zou terugkrijgen (iets wat ik zelf aangeboden heb). Dus zeg me nu niet dat ik tgo haar zo bitter doe, anders kon ik ook zeggen dat ze het zelf allemaal maar moest regelen.
Ik vond het ook wel leuk toen ze zei dat ze met de pil gestopt was, tot ik zei: "en heb je al een idee voor de naam?" Het verhaal staat hier al boven beschreven, dus zal ik dat nu ook maar niet herinneren, maar dan ook nog eens "profiteren" van het feit dat ze de eerste is, jah sorry dat een mens dan pissed wordt eh. Als je eerlijk bent tgo jezelf, zit er veel kans in dat je precies op dezelfde manier zou gaan reageren. En dan direct er na horen dat je sowieso toch geen doopmeter wordt (in tegenstelling tot hetgeen al heel lang besproken is geweest... Het ging mijn moeder nie worden, maar sowieso mocht ik het zijn; nu kan het opeens niet meer...)
Ik zeg het nog maar eens, het feit dat niemand anders er ooit al over begonnen is tegen mij, zegt volgens mij genoeg dat ik niet zo bitter overkom naar hen toe en dat ik alles zo goed mogelijk probeer te verbergen. Dat ik idd haar deur niet platloop, tjah, da's dan misschien de enige manier waarop ik iets zou laten merken. Maar ik werk ook elke dag van 8.30uur tot 17 of 18uur en in het weekend (van vrijdagavond tot maandagmorgen) zit ik 100km verder. En dat weet ze best. Dat is ook de reden waarom ik eigenlijk niet meer echt op bezoek ga bij vrienden ook. Ik heb er de tijd noch de goesting voor om savonds na mijn werk nog rond te draven.
En ivm dat alleen gaan wonen? Tjah, het wordt misschien tijd dat ik even aan mezelf denk, maar op dat gebied zit ik niet zo in elkaar. Ik heb nog altijd het beste voor met mijn ma, omdat ik ook weet dat het gewoon moeilijk ligt als ik nu vertrek. Mijn ma wil mij bv een bepaald bedrag geven als ik vertrek, maar sinds de echtscheiding ligt dat nu financieel nogal zwaar (ook mede omdat mijn zus nog een 17.500 euro moet terugstorten voor de bouw van haar huis) en ik heb al gezegd dat ze me dat best later kan geven, maar dat wil ze niet. En ik weet gewoon dat ze het nu nog te moeilijk heeft met het feit dat ze alleen achterblijft... nee echt... nog een paar jaar wachten best..
quote:Op donderdag 3 juni 2004 19:00 schreef milagro het volgende:
ik vind je een beetje een Zwelg Belgje
. 
. . . sorry, maar deze opmerking vind ik echt geweldigquote:Moet je je toch niet voor excuseren ?Op donderdag 3 juni 2004 19:02 schreef Frenkie het volgende:
[..]
En nee, ik ken je niet, en wat denk ik wel niet, en je gaat vast zeggen dat je een vrolijke, spontane, meelevende weet ik veel wat allemaal bent.....
maar je komt over als n oorwurm
Leuk topic dit. Nouja leuk.
Eerst even over mezelf: Ik ben de middelste van twee zussen. Dus ik zit in de rol van observer en kan er denk ik wel wat over zeggen. Mijn zussen zijn in ons leven ook wel eens erg rottig met elkaar geweest in de omgang. Trouwens, dat niet alleen, ook m'n moeder speelt daar altijd wel weer een rol in. Het leuke is dat ik altijd alles te horen krijg. En echt, dat vind ik hardstikke leuk altijd. Het is natuurlijk ook makkelijk om er van een afstandje wat over te zeggen.
Er zijn mij een paar dingen opgevallen in dit topic: Je kunt het nu even niet meer hebben allemaal. Dat kan, is helemaal niet erg. Wat anderen zeggen klopt (helaas voor jou) wel een beetje: Je zult hier mee moeten leren leven. Dat jouw oudere zus huilend je moeder op kan bellen, en jij niet, is wel een oorzaak van je 'frustratie / ergenis'. Dat jij nog bij je moeder woont, en jij en je moeder dus veel meer op elkaars lip zitten kan ook een oorzaak zijn (maar hoeft niet). Je hebt soms ook meiden die gaan als vriendinnen met hun moeder om als ze wat ouder zijn. Op een of andere manier hebben anderen dat weer niet en jij zo te zien ook niet. Sterker nog, Je moeder gaat er, zo lijkt het althans, van uit dat JIJ alles wel zelf kan. Daarom geeft ze jou veel minder erkenning dan je zus. De oudste heeft dat nodig. Bij jou merkt ze dat op een of andere manier niet. Jouw oudere zus krijgt champagne bij slagen en eerste baan, en bij jou is het 'gewoon'. Weet je wat ik denk? Dat jouw moeder jou dus als heel erg volwassen ziet. En dat is de reden dat ze denkt dat jij die aandacht minder nodig hebt. En ten slotte, jij woont toch nog thuis en jij ziet je moeder dus nog in principe elke dag?
Ik vind de adviezen van anderen helemaal zo verkeerd nog niet. Je bent 23. Ik leerde zelf ook het meest toen ik uiteindelijk uit huis ging. Het is echt een aanrader. Je moet op eigen benen gaan staan, je komt in een andere omgeving en daardoor alleen al ga je zelf de dingen ook in perspectief zien.
Hou je haaks, ik krijg de indruk dat je dat goed kunt, maar gewoon even geen goed klankbord hebt op dit moment.
Hoe dan ook: doe met dit verhaaltje wat je wilt. Het is wat ik er van kan maken. In ieder geval succes en beterschap met alles.
PS: En wees eens wat assertiever. Bij de eerstvolgende irritatie zeg het dan meteen en ga niet zitten opkroppen
[ Bericht 2% gewijzigd door hace_x op 03-06-2004 22:10:59 ]
quote:Je moet juist níet alles verbergen. Word maar eens duidelijk, geef maar eens je grenzen aan.Op donderdag 3 juni 2004 18:58 schreef leonieke het volgende:
en dat ik alles zo goed mogelijk probeer te verbergen.
Verder valt me op dat je nogal veel doet om maar in de smaak te vallen. Dat uitzoeken van dat huis enzo. Wedden dat ze je straks niet dankbaar genoeg zijn...?
Dan het verhaal waarom je niet op jezelf zou kunnen gaan wonen. Niemand dwingt jou bij je moeder te blijven. Jij vindt het zelf zielig om weg te gaan. Je kiest er zelf voor bij haar te blijven wonen. Maar je moeder is volwassen hoor! Kennelijk levert het bij haar blijven wonen je meer op, dan wanneer je weg zou gaan. Ondanks alle nare dingen die je thuis ervaart...
Zelf heb ik ook een oudere zus die altijd meer "aandacht" kreeg dan ik. En ik heb ook altijd gedacht dat ik alles fout deed in de ogen van mijn ouders en die van mijn zus. Maar ik ben er achter gekomen dat mijn zus meer bevestiging nodig had van alles wat ze deed. En ik ben zelfstandig vanaf het moment dat ik uit huis ging.
Probeer het is eens van een andere kant te bekijken. (ik zeg niet dat het makkelijk is) Maar als je anders gaat redeneren over zaken zie je het ook wel anders.
En iedereen heeft natuurlijk schuld aan dit alles.
Dit helpt jou natuurlijk niet veel, maar het schoot me ineens te binnen.
quote:euh psycholoogje? verwaarlozing is wel een heel groot woord. Met verwaarlozing wordt een vorm van mishandeling bedoeld. Kinderen van 4 die alleen thuis gelaten worden, kinderen die urenlang huilen zonder dat de ouder reageert, kinderen die nauwelijks te eten krijgen en er onverzorgd bijlopen, dat idee.Op donderdag 3 juni 2004 11:43 schreef Girlysprite het volgende:
Ok ik ga een beetje psychologg uithangen
ff wat dingen die ik dan herken in jou; De valkuil van minderwaardigheid (zoals ze dat daar zo mooi noemen
zeg het tegen ze allebei! wat kan jouw het schelen! ze zien je toch niet voor vol aan, misschien op deze manier wel!
succes ermee!
Misschien zit er wel iets in dat mijn zus die bevestiging wel heel vaak nodig heeft. Gaat ook veel vlugger wenen bij mijn ma, iets wat ik eigenlijk praktisch nooit doe. Ik verwerk mijn problemen liever op een andere manier. Maar dat betekent niet dat ik niet af en toe eens wat bevestiging kan gebruiken natuurlijk.
Voor de rest ben ik misschien wel wat zelfstandiger op die manier, of kom ik alleszins zo over. Ik ben nooit de persoon geweest die alles ging vragen aan mammie en pappie. (op internet vind je toch alles nietwaar?
) Maar soms.. tjah soms steekt het wel eh. Om nu eens een dom voorbeeld te geven eh. Afgelopen dinsdag was het de verjaardag van mijn zus. Wat doet ze vanavond? Ze geeft een etentje voor de familie. En wie is er uitgenodigd? Mijn ma, de ma en de zus van haar vriend en ... ja nee, sorry dat is het. Begrijp je wat ik bedoel? Aan mij vraagt ze het bv al niet. Tjah, wat moet ik daar dan anders gaan doen? Gewoon eens vragen of ik misschien zou willen afkomen, zou natuurlijk ook al iets betekenen eh. En misschien ging het zelfs wel lukken want mijn vriend heeft pas volgende week donderdag ofzo een volgend examen, dus dit weekend is het toch een beetje relaxen. Ah ja.. mij best niet meer te druk in maken zeker? Of toch proberen alleszins...
zoveel zelfmedelijden ?
Ga 's je eigen leven lijden ipv. zoveel op dat van anderen te letten joh
quote:omdat ze gewend is dat je in het weekend altijd 100 km verderop zit (zoals je zelf zegt) heeft ze je maar niet uitgenodigd. Niet geheel onlogisch toch?Op vrijdag 4 juni 2004 12:55 schreef leonieke het volgende:
Late reactie van TS (I know) maar ik heb me vanmorgen nogal serieus overslapen, dus ja
Misschien zit er wel iets in dat mijn zus die bevestiging wel heel vaak nodig heeft. Gaat ook veel vlugger wenen bij mijn ma, iets wat ik eigenlijk praktisch nooit doe. Ik verwerk mijn problemen liever op een andere manier. Maar dat betekent niet dat ik niet af en toe eens wat bevestiging kan gebruiken natuurlijk.
Voor de rest ben ik misschien wel wat zelfstandiger op die manier, of kom ik alleszins zo over. Ik ben nooit de persoon geweest die alles ging vragen aan mammie en pappie. (op internet vind je toch alles nietwaar?
Om nu eens een dom voorbeeld te geven eh. Afgelopen dinsdag was het de verjaardag van mijn zus. Wat doet ze vanavond? Ze geeft een etentje voor de familie. En wie is er uitgenodigd? Mijn ma, de ma en de zus van haar vriend en ... ja nee, sorry dat is het. Begrijp je wat ik bedoel? Aan mij vraagt ze het bv al niet. Tjah, wat moet ik daar dan anders gaan doen? Gewoon eens vragen of ik misschien zou willen afkomen, zou natuurlijk ook al iets betekenen eh. En misschien ging het zelfs wel lukken want mijn vriend heeft pas volgende week donderdag ofzo een volgend examen, dus dit weekend is het toch een beetje relaxen. Ah ja.. mij best niet meer te druk in maken zeker? Of toch proberen alleszins...
Ik heb me ook een tijdje gevoeld alsof ik ietsje minder bij het gezin hoorde, maar ja, wat wil je als 25 km verderop woont van de rest van het gezien en je ieder weekend bij je vriend zit die 200 km verderop woont? Dus lag dat aan de manier van leven waar ik voor gekozen had!
Ik denk dat het altijd verstandiger is eerst te kijken naar mijn eigen aandeel in een situatie voor ik naar anderen ga wijzen.
quote:Leonieke, je situatie is allang duidelijk hoor! Hoe frustrerend het ongetwijfeld voor je is, je hoeft ons niet eindeloos te voorzien van voorbeelden.Op vrijdag 4 juni 2004 12:55 schreef leonieke het volgende:
Klaagklaagklaag
Waarom ga je niet in op inhoudelijke posts in dit topic? Oh ja, je bent er op eentje ingegaan, die niet echt consequenties heeft voor jouw gedrag, maar die iets zegt over het gedrag van je zus.
Denk je wel na over hetgeen er tegen je gezegd wordt hier?
quote:Waar moet ik op ingaan? In zes posts op rij wordt telkens hetzelfde gezegd en ik reageer dan gewoon op één (in de veronderstelling dat mensen wel weten dat het ook voor hun post bedoeld is... anders krijg ik commentaar dat ik te veel quote)Op vrijdag 4 juni 2004 13:17 schreef Moonah het volgende:
[..]
Leonieke, je situatie is allang duidelijk hoor! Hoe frustrerend het ongetwijfeld voor je is, je hoeft ons niet eindeloos te voorzien van voorbeelden.
Waarom ga je niet in op inhoudelijke posts in dit topic? Oh ja, je bent er op eentje ingegaan, die niet echt consequenties heeft voor jouw gedrag, maar die iets zegt over het gedrag van je zus.
Denk je wel na over hetgeen er tegen je gezegd wordt hier?
Soit ik moet binnen 11minuten terug op mijn werk zijn dus *off* tot vanavond
volgens mij ben jee een binnnenvetter, je klaagt er hier wel over, maar irl trek je je muil niet los!
je laat gewoon over je heen lopen! sorry hoor, maar jij bent degene die dit ook laat gebeuren. m.i.
quote:Nou, dat het dus niet jouw verantwoordelijkheid is om voor je moeder te blijven zorgen.Op vrijdag 4 juni 2004 13:19 schreef leonieke het volgende:
[..]
Waar moet ik op ingaan?
Dat je eens je grenzen moet gaan aangeven aan je familie.
Is door meerdere mensen geopperd. Lijkt me ook erg essentieel als jij je wat beter wil gaan voelen in de situatie.
je kan nog zoveel zeuren en klagen als je wilt maar als niemand in je omgeving
weet hoe jer eover denkt verandert er nooit iets en kun je zannikken tot je een
ons weegt en nog steeds anderen de schuld geven terwijl het enige is wat
jij moet doen eens je mond open doen.
Als mijn zusje en ik zo met elkaar om zouden gaan zou ik me echt kut gaan voelen. Jij bent zo te horen jaloers op de aandacht die je zus krijgt en het geluk dat zij heeft. Dat jij dat niet hebt, daar kan zij niks aan doen.
Je klinkt als een verbitterd en jaloers iemand en het zou goed kunnen dat je zus dat ook zo begint te voelen. Probeer liever zelf eens een keertje positief te zijn en lol te maken met je zus.
Ik denk ook wel eens als ik zie hoe mijn zusje veel meer gedaan krijgt bij mijn ouders dan ik of als ik zie hoe slank en mooi ze is: "was ik maar zo". Maar het is niet haar schuld dat ik niet zo ben. In plaats van jaloers en afgunstig tegen haar te doen, probeer ik (en dat lukt niet altijd hoor) mezelf zo te verbeteren dat ik ook datgene krijg wat ik in haar bewonder. Dat lijkt me constructiever.
quote:Je zegt dat je moeder je niet ziet staan e.d. , maar ze kan niet zonder jeOp donderdag 3 juni 2004 13:16 schreef leonieke het volgende:
Het enige wat ik hier op kan aanmerken eh, van het gedoe over alleen gaan wonen. Het komt misschien verschrikkelijk dom over van mij maar ik kan dat gewoon nog niet doen. Mijn pa is hier vorig jaar in juli het huis uit getrokken en ik woon dus nog alleen bij mijn ma. Als ik nu zou vertrekken, betekent dit dat mijn ma dan helemaal alleen zit hier in dit huis, en dat kan ze gewoon nog niet.
Je bent 23 (als ik 't goed onthouden heb uit die vorige berichten) , je had al 4 jaar pleitte moeten zijn.
Ga op jezelf wonen, NU! geloof me, na een half jaar op jezef vraag je je af hoe je ooit zo lang bij je moeder hebt kunnen blijven zitten.
Laat staan zo'n lastig poet nog tot 23 jaar thuis hebben wonen, die de hele dag in de ijskast
ligt te kijken of er nog wat te vreten valt, en samen ligt te huilen met haar vriend hoe kut het leven wel niet is.
Jonge jonge jonge.
Tot zover dus mijn probeersel. Nu al twee keer geprobeerd...
quote:Je bent onverbeterlijk. Vervelend is dat. Nu heb je blijkbaar alweer bij je moeder zitten afreageren over je zus. Nogal stom van je. Natuurlijk heeft je zus gelijk, die is er niet bij en je moeder kan er niet tegen dat je op je zus zit af te geven als die er zelf niet bij is.Op vrijdag 4 juni 2004 17:44 schreef leonieke het volgende:
Voor iedereen die hier zit te zeggen dat ik mijn mond moet opendoen eh.. Wel ik heb het daarnet nog eens verteld over mijn ma en guess what: mijn zus heeft altijd gelijk.
Tot zover dus mijn probeersel. Nu al twee keer geprobeerd...
Als je zo graag bij je zus wil eten: Dan bel je haar nu op en vraag je of je daar ook kunt komen eten, met of zonder je vriend maakt niet uit. En als je niet nu belt, houd dan op met zeiken.
Succes.
I thought I was smart but I soon found out
I didn't know what life was all about
But then I learnt I must confess
That life is like a game of chess
It ain't what you do it's the way that you do it
It ain't what you do it's the time that you do it
It ain't what you do it's the place that you do it
And that's what gets results
You can try hard don't mean a thing
Take it easy and then your jive will swing
waarom heb je zo'n competitie strijd met je zus ?
Ik kan niet in je leven duiken en voelen wat jij voelt, maar voor mij klinkt het als volwassen worden en dan kan je het loslaten...
Geloof mij, of je moet echt verkeerde ouders hebben, anders houden ze evenveel van jou en je zus.
leonieke, ikwens je veel succes en heel veel moois in het leven.
quote:Da's wel een heel Special(s) bericht...Op vrijdag 4 juni 2004 18:54 schreef milagro het volgende:
Take it easy and then your jive will swing
uit den oude doosch
Edit: Shame on me... Zie Bananarama en denk... nix Specials, Fun Boy 3.
[ Bericht 12% gewijzigd door Copycat op 04-06-2004 20:33:30 (Foutje...) ]
quote:jij wilde toch niet eens meer mee naar je zus omdat het dan alleen over haar en haar huis gaat? Je moeder moest je notabene dwingen om mee te gaan naar de verjaardag van je eigen zus maar als je zus je niet uitnodigt is het ook weer niet goed. Zo valt er altijd wat te klagen ehOp vrijdag 4 juni 2004 12:55 schreef leonieke het volgende:
Om nu eens een dom voorbeeld te geven eh. Afgelopen dinsdag was het de verjaardag van mijn zus. Wat doet ze vanavond? Ze geeft een etentje voor de familie. En wie is er uitgenodigd? Mijn ma, de ma en de zus van haar vriend en ... ja nee, sorry dat is het. Begrijp je wat ik bedoel? Aan mij vraagt ze het bv al niet. Tjah, wat moet ik daar dan anders gaan doen? Gewoon eens vragen of ik misschien zou willen afkomen, zou natuurlijk ook al iets betekenen eh. En misschien ging het zelfs wel lukken want mijn vriend heeft pas volgende week donderdag ofzo een volgend examen, dus dit weekend is het toch een beetje relaxen. Ah ja.. mij best niet meer te druk in maken zeker? Of toch proberen alleszins...
quote:Bananarama!Op vrijdag 4 juni 2004 18:54 schreef milagro het volgende:
It ain't what you do it's the way that you do it
It ain't what you do it's the time that you do it
It ain't what you do it's the place that you do it
And that's what gets results
En als je het echt niet meer trekt, vertel haar dan dat je verandering wilt zien of dat je anders op jezelf wonen. Dat is niet eens ver bezijden de waarheid, en als ze het echt zo erg vindt als je weg zou gaan schud je haar daarmee in ieder geval wakker. Zomaar wat tips over hoe je wel iets met een gesprek kunt bereiken.
Maar wat je ook doet of zegt, over je zus zelf klagen is niet alleen nogal kinderachtig en jaloers, maar het zal je moeder ook gelijk in de verdediging drijven, waardoor ze niet meer ontvankelijk zal zijn voor de rest van jouw boodschap. Vermijd dat dus!
Maar nu ik je toch spreek he?
Hoe is het met je zus?
quote:Ze zou er idd niet over moeten klagen.Op vrijdag 4 juni 2004 19:13 schreef Xennia het volgende:
[..]
jij wilde toch niet eens meer mee naar je zus omdat het dan alleen over haar en haar huis gaat? Je moeder moest je notabene dwingen om mee te gaan naar de verjaardag van je eigen zus maar als je zus je niet uitnodigt is het ook weer niet goed. Zo valt er altijd wat te klagen eh
Even vanuit mijn situatie : Mijn moeder vertelde dat er een familiebarbeque was. Iedereen was uitgenodigd behalve ik. Niet dat ik daar nou zo graag heen wilde gaan maar het gaat erom dat je ten eerste niet gevraagd bent!
Ik bedoel je kan altijd een uitnogdiging afslaan als je hem tenminste ontvangt. Voor haar word al beslist of ze komt of niet. EN ja dat kan knagen aan een persoon.
quote:ik vraag me af hoe het dergelijke personen vergaat wanneer zij eens echte tegenslagen te verwerken krijgen. Waar maak je je druk om? Om een uitnodiging die je niet kreeg, terwijl je er toch al niet naar toe wilde gaan? Dat is hetzelfde als ervan balen dat iemand die jij haat je niet magOp zaterdag 5 juni 2004 00:24 schreef prupke het volgende:
[..]
Ze zou er idd niet over moeten klagen.
Even vanuit mijn situatie : Mijn moeder vertelde dat er een familiebarbeque was. Iedereen was uitgenodigd behalve ik. Niet dat ik daar nou zo graag heen wilde gaan maar het gaat erom dat je ten eerste niet gevraagd bent!
Ik bedoel je kan altijd een uitnogdiging afslaan als je hem tenminste ontvangt. Voor haar word al beslist of ze komt of niet. EN ja dat kan knagen aan een persoon.
quote:Miischien kan ze vanandere personen wel zoiets velen maar van haar familie niet?Op zaterdag 5 juni 2004 00:28 schreef Xennia het volgende:
[..]
ik vraag me af hoe het dergelijke personen vergaat wanneer zij eens echte tegenslagen te verwerken krijgen. Waar maak je je druk om? Om een uitnodiging die je niet kreeg, terwijl je er toch al niet naar toe wilde gaan? Dat is hetzelfde als ervan balen dat iemand die jij haat je niet mag
Je ouders zouden je steun en toeverlaat moeten zijn. En je vrienden kan je zelf kiezen. En iemand haten... dat doe je volgens mij niet snel.
Ze voelt zich gepasseerd en dat is gewoon niet prettig.
quote:Ik ben het helemaal met Xennia eens (in deze draad althansOp zaterdag 5 juni 2004 00:31 schreef prupke het volgende:
[..]
Miischien kan ze vanandere personen wel zoiets velen maar van haar familie niet?
Je ouders zouden je steun en toeverlaat moeten zijn. En je vrienden kan je zelf kiezen. En iemand haten... dat doe je volgens mij niet snel.
Ze voelt zich gepasseerd en dat is gewoon niet prettig.
) Ze komt absoluut niet voor zichzelf op en zit alles op te kroppen. Natuurlijk is het niet prettig, maar als ze het niet aan haar familie laat blijken geeft ze hun ook geen kans te weten wat er nou werkelijk in dat hoofdje speelt.
In mijn ogen probeerde ik alles goed te doen en was ik zo'n "Miss goody two shoes". Ik heb het er pasgeleden met mijn zusje ove gehad, en het bleek dat we allebei hetzelfde hadden! Mijn ouders waren altijd vol lof over mij tegen haar en andersom. Het werd langzamerhand duidelijk dat onze ouders hun kinderen niet de hemel in wilden prijzen, omdat we anders naast onze schoenen zouden kunnen gaan lopen. Dit was een heel verhelderend gesprek en ik kan daardoor ook wat objectiever tegenover mijn ouders staan. Dit neemt overigens niet weg dat ik soms nog steeds denk "Had ik dat ook maar" als het op mijn zusje neerkomt, maar ik denk dat dat een gezonde relatie is met elkaar. Trouwens, mijn ouders waren zich er niet eens bewust van hoe we ons allebei voelden. Ik ben er in ieder geval eg blijm ee dat ik het lef had om er eindelijk eens over te beginnnen.
quote:Ik snap je punt. Maar denk je eens in : Je hebt al ruim 10 jaar het gevoel gekregen dat je niet gewaardeerd word en je word gepasseerd. Je weet na die 10 jaar het antwoord al als je iets zegt of vraagt. Het is zaak om haarzelf eerst duidelijk te maken dat ze belangrijk is. (voor haarzelf dan)Op zaterdag 5 juni 2004 00:39 schreef hace_x het volgende:
[..]
Ik ben het helemaal met Xennia eens (in deze draad althans
Ze komt absoluut niet voor zichzelf op en zit alles op te kroppen. Natuurlijk is het niet prettig, maar als ze het niet aan haar familie laat blijken geeft ze hun ook geen kans te weten wat er nou werkelijk in dat hoofdje speelt.
En als ze dat bereikt heeft kan ze pas tegen de familie ingaan.
Ik spreek uit ervaring.....
Ze 'moet' iig niet als ze het gesprek met haar moeder aangaat het verhaal vertellen vanuit de 'verongelijkte kleuter-mode'.
Als ze nou rustig aan verteld dat ze het op zich allemaal heel gaaf en leuk vind voor haar zus maar dat ZIJ het er soms moeilijk mee heeft dat alles wat zij doet altijd al de 2e keer is voor veel mensen en dat daar dus minder aandacht voor is en dat dat steekt en dat ze weet dat het mss heel kinderachtig en jaloers is, maar dat zij zelf ook zo graag eens bijzonder gevonden wil worden...
IPV zij doet dit, en zij doet dat, en dan doen jullie weer dit, en dan doet zij weer dat...
Nogmaals, ik was er niet bij, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het zo gegaan is.
quote:en het antwoord is : ach meid je beeld het je in. stel je niet aan.Op zaterdag 5 juni 2004 01:22 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, maar ik kan me ook zo voorstellen dat ze het mss ook niet helemaal op de juiste manier brengt. Gewoon puur omdat het haar zo hoog zit.
Ze 'moet' iig niet als ze het gesprek met haar moeder aangaat het verhaal vertellen vanuit de 'verongelijkte kleuter-mode'.
Als ze nou rustig aan verteld dat ze het op zich allemaal heel gaaf en leuk vind voor haar zus maar dat ZIJ het er soms moeilijk mee heeft dat alles wat zij doet altijd al de 2e keer is voor veel mensen en dat daar dus minder aandacht voor is en dat dat steekt en dat ze weet dat het mss heel kinderachtig en jaloers is, maar dat zij zelf ook zo graag eens bijzonder gevonden wil worden...
IPV zij doet dit, en zij doet dat, en dan doen jullie weer dit, en dan doet zij weer dat...
Nogmaals, ik was er niet bij, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het zo gegaan is.
quote:Waarom zou ze tegen de familie in moeten gaan... Ik begrijp dit echt niet hoor. Het is toch geen wedstrijd. Die maakt zij er zelf van. Ik durf te wedden dat die hele familie zich echt van geen kwaad bewust is hoor. En dat de situatie alleen maar vervelender wordt doordat zij zich van de boel afsluit en terug trekt. Maar dat doet ze zichzelf aan...Op zaterdag 5 juni 2004 01:18 schreef prupke het volgende:
[..]
Ik snap je punt. Maar denk je eens in : Je hebt jezelf al ruim 10 jaar het gevoelgekregenaangepraat dat je niet gewaardeerd word en je word gepasseerd. Je denktweetna die 10 jaar het antwoord al te weten als je iets zegt of vraagt.
Het is zaak om haarzelf eerst duidelijk te maken dat ze belangrijk is. (voor haarzelf dan)
En als ze dat bereikt heeft kan ze pas tegen de familie ingaan.
quote:Juist!!!!Op zaterdag 5 juni 2004 01:25 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Waarom zou ze tegen de familie in moeten gaan... Ik begrijp dit echt niet hoor. Het is toch geen wedstrijd. Die maakt zij er zelf van. Ik durf te wedden dat die hele familie zich echt van geen kwaad bewust is hoor. En dat de situatie alleen maar vervelender wordt doordat zij zich van de boel afsluit en terug trekt. Maar dat doet ze zichzelf aan...
En dat is dus het probleem? TS moet dingen in een ander perspectief zien dan dat ze nu doet.
Alleen dat is niet makkelijk.
Je komt er wel als je maar wil. Alleen dan heb je wel iemand nodig die je daarbij wil helpen.
Je ouders hadden heus niet plotseling het plan: "Nou, ze zijn identiek, maar vanaf dit moment wordt de 1 belangrijker."
Face it, je was kennelijk een vervelend kutkind en je deed té veel verkeerd, dus het is het goed recht van je ouders om daar op te reageren.
Al dat gezever "Boehoe, ze vinden m'n zus liever
"Daar zul je het zelf wel naar gemaakt hebben, dus schuif de schuld niet op je zus af
.Slotje!
quote:Jezus, wat een larie.Op zaterdag 5 juni 2004 00:24 schreef prupke het volgende:
[..]
Ze zou er idd niet over moeten klagen.
Even vanuit mijn situatie : Mijn moeder vertelde dat er een familiebarbeque was. Iedereen was uitgenodigd behalve ik. Niet dat ik daar nou zo graag heen wilde gaan maar het gaat erom dat je ten eerste niet gevraagd bent!
Ik bedoel je kan altijd een uitnogdiging afslaan als je hem tenminste ontvangt. Voor haar word al beslist of ze komt of niet. EN ja dat kan knagen aan een persoon.
Dus jij wilt een uitnodiging ontvangen enkel om hem af te kunnen slaan
Hoe treurig is dat dan.
Als je uitnodigingen altijd afslaat word je op een gegeven moment ook niet meer gevraagd , hè, logisch lijkt me.. en wees blij dan kan je tenminste weer wijzen naar die ander ipv naar jezelf.
quote:Ze heeft een vriend, las ik hier net. Maarja, die woont 100KM verderop.Op zaterdag 5 juni 2004 01:28 schreef prupke het volgende:
Je komt er wel als je maar wil. Alleen dan heb je wel iemand nodig die je daarbij wil helpen.
Misschien wil die vriend wel gezellig bij haar moeder komen intrekken?
Nah.. waarschijnlijk beter als ze het andersom doet.
quote:Je wil een mogelijkheid krijgen om een uitnodiging of af te slaan of te accepteren!Op zaterdag 5 juni 2004 01:32 schreef milagro het volgende:
[..]
Jezus, wat een larie.
Dus jij wilt een uitnodiging ontvangen enkel om hem af te kunnen slaan
Hoe treurig is dat dan.
Als je uitnodigingen altijd afslaat word je op een gegeven moment ook niet meer gevraagd , hè, logisch lijkt me.. en wees blij dan kan je tenminste weer wijzen naar die ander ipv naar jezelf.
Dat mag jij toch nog altijd zelf wel bepalen of je iets wel of niet wilt? Of vind jij het prima dat anderen dat voor jou beslissen van wat je wel of niet wilt?
edit :tiepvoud
quote:Als ik niet naar een feestje wil ben ik BLIJ als ik niet uitgenodigd wordtOp zaterdag 5 juni 2004 01:35 schreef prupke het volgende:
[..]
Je wil een mogelijkheid krijgen om een uitnodiging of af te slaan of te accepteren!
Dat mag jij toch nog altijd zelf wel bepelen of je iets wel of niet wilt? Of vind jij het prima dat anderen dat voor jou beslissen van wat je wel of niet wilt?
Ik heb geen last van kinderachtige gepikeerdheid in een te groot ego omdat niet iedereen me altijd leuk vind, en al helemaal niet als ik hén niet leuk vind.
quote:misschien had die zus ook wel helemaal geen zin om haar kleuterige zusje uit te nodigen die altijd loopt te janken omdat ze zo achtergesteld isOp zaterdag 5 juni 2004 01:35 schreef prupke het volgende:
[..]
Je wil een mogelijkheid krijgen om een uitnodiging of af te slaan of te accepteren!
Dat mag jij toch nog altijd zelf wel bepalen of je iets wel of niet wilt? Of vind jij het prima dat anderen dat voor jou beslissen van wat je wel of niet wilt?
edit :tiepvoud
quote:En het verschil is dat jij dje daar ieit druk om kunt maken!Op zaterdag 5 juni 2004 01:37 schreef milagro het volgende:
[..]
Als ik niet naar een feestje wil ben ik BLIJ als ik niet uitgenodigd wordt
Ik heb geen last van kinderachtige gepikeerdheid in een te groot ego omdat niet iedereen me altijd leuk vind, en al helemaal niet als ik hén niet leuk vind.
Maar de TS maakt er zich wel druk om.Dat kan. Niemand is het zelfde.
Gelukkig maar...
toch?
quote:Ze moet zich ms wat sympathieker opstellen.Op zaterdag 5 juni 2004 01:40 schreef prupke het volgende:
[..]
En het verschil is dat jij dje daar ieit druk om kunt maken!
Dat kan. Niemand is het zelfde.
Gelukkig maar...
toch?
Wie goed doet, goed ontmoet.
Beetje boel minder zwelgen en wijzen naar anderen.
Niets makkelijker dan anderen verwijten als je leven niet loopt zoals jij het graag zag.
Een ander geluk misgunnen omdat jij het nog niet gevonden hebt is best treurig.
quote:Reach out and touch... somebody's hand... make this world a better place... if you can...Op zaterdag 5 juni 2004 01:40 schreef prupke het volgende:
[..]
En het verschil is dat jij dje daar ieit druk om kunt maken!
Dat kan. Niemand is het zelfde.
Gelukkig maar...
toch?
quote:Klopt, ben het met je eens.Op zaterdag 5 juni 2004 01:43 schreef milagro het volgende:
[..]
Ze moet zich ms wat sympathieker opstellen.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Beetje boel minder zwelgen en wijzen naar anderen.
Niets makkelijker dan anderen verwijten als je leven niet loopt zoals jij het graag zag.
Een ander geluk misgunnen omdat jij het nog niet gevonden hebt is best treurig.
Maar het vertellen is makkelijk en het doen word al moeilijker....
quote:mensen hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn, maar ik ben allergisch voor mensen die zichzelf altijd maar in de slachtofferrol drukken en nooit eens de verantwoordelijkheid bij zichzelf neerleggenOp zaterdag 5 juni 2004 01:40 schreef prupke het volgende:
[..]
En het verschil is dat jij dje daar ieit druk om kunt maken!
Dat kan. Niemand is het zelfde.
Gelukkig maar...
toch?
quote:het kan wel moeilijk zijn, maar als je het niet doet, houd je de situatie die je verafschuwt zelf in stand en moet je dus ook niet klagenOp zaterdag 5 juni 2004 01:47 schreef prupke het volgende:
[..]
Klopt, ben het met je eens.
Maar het vertellen is makkelijk en het doen word al moeilijker....
quote:Ze probeert het wel..alleen op de verkeerde manier.Op zaterdag 5 juni 2004 01:50 schreef Xennia het volgende:
[..]
het kan wel moeilijk zijn, maar als je het niet doet, houd je de situatie die je verafschuwt zelf in stand en moet je dus ook niet klagen
Dus ze is nog geen stap verder.
quote:Echte tegenslagen? Je bedoelt zoiets als bv een pa waarmee je altijd optrekt die het opeens opstapt en dan zo 3 - 4 maand wacht om iets van hem te laten weten? Of een pa die het opeens niet meer belangrijk vindt om ook maar enig contact te hebben met zijn kinderen? Of heb je het eerder over het feit dat je op je 18e te weten komt dat je niet op een natuurlijke manier zwanger kan worden? Of ...Op zaterdag 5 juni 2004 00:28 schreef Xennia het volgende:
[..]
ik vraag me af hoe het dergelijke personen vergaat wanneer zij eens echte tegenslagen te verwerken krijgen.
Vertel me aub niet dat ik niet weet wat tegenslagen zijn, je zou nog kunnen verschieten hoor. Misschien lijkt het voor jou allemaal o zo vanzelfsprekend om iets te ondernemen in je leven, andere mensen moeten voor de simpelste zaken in hun leven knokken. Maar wat kan jij dat nu weten? Jij maakt je waarschijnlijk nooit eens ergens druk om eh. Met je perfecte leventje
Om maar effe aan te tonen dat het niet aangenaam is om te moeten horen dat alles zo perfect gaat bij jou en dat je loopt te zeuren om iets onbenulligs, want weet ik nu veel of jij misschien ook nog andere problemen hebt...
quote:We hebben het er inderdaad dit weekend nog eens over gehad (samen met zijn ma dan natuurlijk). Kwestie van de koe bij de horens te pakken. Nu ik mijn werk heb opgegeven, ben ik op zoek naar een job in het onderwijs. En ik heb altijd gezegd dat ik sowieso een nieuwe job ging zoeken in de streek waar ik woon. Maar na een lang gesprek lijkt het mij misschien niet zo onwaarschijnlijk dat ik toch ginder op zoek ga naar iets nieuws en ik kan blijkbaar daar in de week verblijven (mits natuurlijk iets te betalen ook al willen zijn ouders dat niet) en dan in het weekend terug naar huis, zodat mijn ma ook kan wennen aan het idee dat ik er opeens niet meer elke dag zal zijn, maar toch nog een aantal dagen per week. Kwestie van het rustig af te bouwen. Misschien lijkt dit geen zo'n banaal idee. Maar er moet nog veel over gepraat worden enzo, maar toch.. het doet toch deugd om te weten dat ik er niet alleen voor sta, ook al komt alle hulp dan van een andere kant...Op zaterdag 5 juni 2004 01:33 schreef hace_x het volgende:
[..]
Ze heeft een vriend, las ik hier net. Maarja, die woont 100KM verderop.
Misschien wil die vriend wel gezellig bij haar moeder komen intrekken?
Nah.. waarschijnlijk beter als ze het andersom doet.
Inderdaad, het is vorige week uit de hand gelopen. Maar kan je het mij kwalijk nemen? Ik zou jullie reactie graag eens zien als je je al jaren slecht voelt in een bepaalde situatie. Wedden dat het bij jullie dan ook op een bepaald moment tot uiting zal komen als je in diezelfde situatie terecht komt. Dus jullie kunnen lekker vaak zeggen dat ik een bitch ben of wat dan ook, ik heb al altijd alles gedaan voor mijn zus wat in mijn mogelijkheden lag. Toen het bijvoorbeeld uit was met die Pieter (ze is voor een aantal maanden terug thuis komen wonen) heb ik haar zonder problemen maanden in mijn kamer laten slapen, ik lach uren met haar te praten snachts, terwijl ik ook nog naar school moest, ik ging met haar wandelen, winkelen, enzovoort. Ook ik heb 3-4 maand geen privacy gehad, want ja, op je 21e is het inderdaad niet zo vanzelfsprekend dat je dan opeens een kamer moet delen met een zus van 26. Mijn vriend moest niet meer bij mij komen slapen, hij kon zelfs bijna niet meer op mijn kamer zitten overdag, want mijn zus kon elk moment binnenstappen. En nooit heb ik daar ook maar iets over gezegd, nu ook niet, zoiets doe je omdat het je zus is, omdat je van haar houdt. Maar toen ze terug samen was met Pieter? Tjah, dat moest ik dan weer van haar beste vriendin vernemen, dat kon mijn eigen zus mij dan niet vertellen.
En oke ik loop daar niet constant de deur plat. Vergeet ook niet dat zij mij bv nog nooit (en ze woont er nu al bijna een jaar) uitgenodigd heeft. Daarvoor heeft ze 2 jaar op een appartement gewoond en ik ben 1 keer uitgenodigd geweest omdat ze hulp nodig had bij het opdienen toen ze al haar vrienden trakteerde op een etentje. Oke, het was een eenvoudige spaghetti, maar het feestje begon om 20u en om 19u kreeg ik ook ff telefoon om te vragen of ik wou gaan. Kom ik daartoe, krijg ik direct een plateau in mijn handen geduwd en mag ik ook constant helpen in de keuken. Nee ik heb er niet op gesproken omdat ik haar wou helpen, iets wat ik altijd normaal heb gevonden omdat het mijn zus is. Maar soms... soms heb je ook eens ergens hulp voor nodig en dan komt het niet... Maar dan mag ik inderdaad niet klagen want tjah, het is toch mijn zus?!?
Ik krijg hier de indruk dat jullie precies hetzelfde zijn als mijn familie. Het is allemaal zo vanzelfsprekend dat iemand overal de deur plat loopt of op het meest ongelegen moment ergens binnenstapt zonder dat die ander persoon iets weet. Ik ben helemaal niet de persoon die zichzelf uitnodigt, ik doe het niet bij mijn vrienden en niet bij mijn familie. Sorry dat ik inderdaad liever rekening houd met de planning en het agenda van de mensen waar ik op bezoek ga. Wat voor jullie wel niet zo vanzelfsprekend is, is dat als je ergens op een nieuwe plek woont (appartement, huis) dat je dan ook eens je zus uitnodigt. Nee natuurlijk niet, dat hoeft helemaal niet.
En jullie kunnen nu best zeggen dat ik loop te klagen, maar ik vind toch dat ik het recht heb om te reageren op al deze vooroordelen van jullie. En trouwens, ik heb haar dit weekend een email gestuurd van 3 bladzijden waarin ik de situatie heb uitgelegd. Dus ik heb er nu al met mijn ma over gepraat en haar op de hoogte gebracht. Een mail waarin ik ook mijn fouten heb toegegeven. Dus zo'n trut ben ik misschien niet...
mensen reageren hier op wat je schrijft, staat dit je niet aan heb je eigenlijk gewoon pech; omdat we slechts 1 kant van dit verhaal kennen zijn onze reacties gekleurd en dat kan je ons niet kwalijk nemen; want jij bent de persoon die het kleurt.
quote:Dus je bedoelt dat ik er dit weekend niets aan heb proberen te doen? Tjah... waarschijnlijk dan enkel jouw posts ofzo gelezen... Soit, ik ben en blijf trots op mezelf dat ik er dit weekend wel heb aan gewerkt, itt wat jullie hier allemaal gaan bewerenOp maandag 7 juni 2004 08:07 schreef DarkElf het volgende:
hoeveel voorbeelden je ook geeft; ik blijf erbij dat je er zelf iets aan moet doen om dit te veranderen; of zelf volwassen worden en verder gaan, of praten en duidelijk zijn ipv rancuneus en gemeen.
idd Dahaaaaaaaaaaaagquote:Ik ben niet gek, maar de hele wereld is gek?Op maandag 7 juni 2004 07:40 schreef leonieke het volgende:
Ik krijg hier de indruk dat jullie precies hetzelfde zijn als mijn familie.
Als nu blijkt dat veel mensen er heel anders over denken dan jijzelf, zou er dan misschien niet een kleine kern van waarheid in kunnen zitten?
En dat je 1. aanneemt dat de problemen van anderen zodanig klein zijn dat ze bij de jouwe in het niet vallen en 2. denkt dat je de enige bent met dit probleem, getuigt niet van veel inzicht in de wereld en jezelf. Reflectie is geen vies woord hoor! En aanpassen aan je omgeving ook niet........
Maar als je toch alleen van jezelf iets aanneemt, waarom vraag je hier dan advies? En dan ook nog denken dat mensen die reageren je automatisch een trut vinden of vooroordelen hebben. Op zijn minst ergerlijk.
Ach, whatever... ik sluit me aan bij de wuivende handjes: dag!
Ik kan je niet zoveel raad geven verder. Denk dat je alles al doet om een en ander eventueel tot een oplossing te brengen. Het enige wat nog zou kunnen als er niet een ietsiepietsie verandert ten opzichte van jou is resoluut ophouden met het helpen van je zus als zij je nodig heeft, het commentaar van je moeder ten spijt. Laat ze er maar gewoon aan wennen dat je niet als een hondje alles doet wat zij willen. En verder vind ik het jammer dat je het jarenlang opgekropt hebt. Dat is zuur. Ik zou in ieder geval proberen om me een zekere mate van onverschilligheid aan te meten en alles wat met ma en zus te maken heeft langs me af te laten glijden. Concentreer je liever op je te vinden job en woning. Als je uit de buurt bent van je familie zal alles waarschijnlijk een stuk soepeler verlopen. Bovendien moet je gewoon je eigen leven 'maken'. Familie is niet heilig.
quote:ik zei niet dat jij nooit echte tegenslagen hebt gekend, ik vroeg me alleen af hoe je daar dan mee om zou gaan als je van zo iets kleins al zon drama kan maken.Op maandag 7 juni 2004 07:21 schreef leonieke het volgende:
[..]
Echte tegenslagen? Je bedoelt zoiets als bv een pa waarmee je altijd optrekt die het opeens opstapt en dan zo 3 - 4 maand wacht om iets van hem te laten weten? Of een pa die het opeens niet meer belangrijk vindt om ook maar enig contact te hebben met zijn kinderen? Of heb je het eerder over het feit dat je op je 18e te weten komt dat je niet op een natuurlijke manier zwanger kan worden? Of ...
Vertel me aub niet dat ik niet weet wat tegenslagen zijn, je zou nog kunnen verschieten hoor. Misschien lijkt het voor jou allemaal o zo vanzelfsprekend om iets te ondernemen in je leven, andere mensen moeten voor de simpelste zaken in hun leven knokken. Maar wat kan jij dat nu weten? Jij maakt je waarschijnlijk nooit eens ergens druk om eh. Met je perfecte leventje
Om maar effe aan te tonen dat het niet aangenaam is om te moeten horen dat alles zo perfect gaat bij jou en dat je loopt te zeuren om iets onbenulligs, want weet ik nu veel of jij misschien ook nog andere problemen hebt...
quote:Ik heb er dus al mee omgegaan. Die voorbeelden waren eigen ervaringen. Hoe ik het aanpak? Mja, ivm dat evt moederschap, dat heb ik volledig alleen verwerkt, was misschien idd op dat moment niet de goede beslissing, maar ik kan wel zeggen dat ik me er zelf heb doorgesparteldOp maandag 7 juni 2004 18:12 schreef Xennia het volgende:
[..]
ik zei niet dat jij nooit echte tegenslagen hebt gekend, ik vroeg me alleen af hoe je daar dan mee om zou gaan als je van zo iets kleins al zon drama kan maken.
En ik ben ervan overtuigd dat ik er nu sterker door geworden ben. Voor de rest, situatie ivm mijn pa. Dit is allemaal vorig jaar voorgevallen en ik heb het er nog altijd heel moeilijk mee, vooral ook omdat de band met mijn pa vroeger subliem was nu zoekt hij geen contact meer met mij Ook al is het nu nog altijd zwaar, ik probeer er toch het beste van te maken en soms alles eens van mezelf af te zetten. Anders is het inderdaad niet houdbaar, maar ik kan wel enorm veel rekenen op de steun van mijn vriend en zijn ouders en broer en schoonzus. Ik kan écht zeggen dat ze altijd voor mij klaarstaan (zie bv het feit dat ze met de situatie nu ook willen helpen door mij daar te laten intrekken)
Ik ben nu eenmaal een persoon die vaak alles opkrop, maar de één verwerkt liever zaken op zichzelf, terwijl de ander er met iedereen wil over praten. Karakter zeker? Denk dat dat heel moeilijk is om aan te passen, ook al probeer ik nu altijd uit te leggen aan mijn vriend wat er aan de hand is als ik me niet zo denderend voel. Ik wil hem er gewoon niet mee lastigvallen.
Maar het is wel zo dat deze situatie voor mij niet 'iets kleins' is. Zoals ik al zei, deze situatie sleept al jaren aan en heeft nu een hoogtepunt bereikt, de bom is gebarsten als het ware. Dat dat deels mijn fout is omdat ik er niet vroeger over gesproken heb, daar kan ik heel goed in komen hoor. Hopelijk wordt alles rap terug vergeten en kunnen we terugkeren naar de situatie van voor dinsdag. Ik heb dan nog liever dat ze gewoon doen zoals ze altijd al gedaan hebben, dan dat ze er ruzie over maken, want dan is niemand gelukkig
quote:Misschien kun je gewoon de tips die je hier krijgt aan nemen?Op maandag 7 juni 2004 07:40 schreef leonieke het volgende:
kamer zitten overdag, want mijn zus kon elk moment binnenstappen. En nooit heb ik daar ook maar iets over gezegd, nu ook niet, zoiets doe je omdat het je zus is, omdat je van haar houdt.
Nog eventjes opsommen, want als ik bovenstaande zin van jou lees, heb je er ALWEER overheen gelezen. Even lezen Leonieke, en kijk er nu niet overheen:
1) Wees assertiever
2) Zeg het WEL als je iets niet zo leuk vindt
3) Wees adrem en zeg het zoveel mogelijk DIRECT (ook al is het maar iets kleins)
4) Als je iets direct zegt, betekent dat NIET dat je niet van je zus zou houden
5) Leer communiceren
6) Lees een boek over zachte confrontatie of zoek eens over dat onderwerp op internet.
Voorbeeldlink: http://www.lichaamstaal.nl/lichaamstaal.html?assertief.html
quote:Mag je ook best tegen je zus zeggen, dat je bepaalde dingen graag van haar wil horen.Maar toen ze terug samen was met Pieter? Tjah, dat moest ik dan weer van haar beste vriendin vernemen, dat kon mijn eigen zus mij dan niet vertellen.
quote:Is deze samenvatting voldoende of blijf je volharden in die plaat voor je hoofd?Ik krijg hier de indruk dat jullie precies hetzelfde zijn als mijn familie
quote:Het zijn zo langzamerhand geen vooroordelen meer. Je bewijst keer op keer, dat je niet assertief bent, dat je niet communiceert, dat je niet voor jezelf op komt, dat je steeds maar weer rekening wil houden met de ander. Op zich heel goed en lief, totdat je jezelf wegcijfert en je vervalt tot cynisme.En jullie kunnen nu best zeggen dat ik loop te klagen, maar ik vind toch dat ik het recht heb om te reageren op al deze vooroordelen van jullie.
quote:Dat je een mail stuurt naar je zus is goed. Maar stop eens met voorbaat die excuses te maken. Die kun je, na haar reactie, in een tweede mail sturenEn trouwens, ik heb haar dit weekend een email gestuurd van 3 bladzijden waarin ik de situatie heb uitgelegd. Dus ik heb er nu al met mijn ma over gepraat en haar op de hoogte gebracht. Een mail waarin ik ook mijn fouten heb toegegeven. Dus zo'n trut ben ik misschien niet...
Niets is zo vervelend als: "Ik vind het niet leuk dat je dit en dat zei maar sorry ik weet dat het door mezelf komt" want de ontvanger zal daardoor nog steeds niets doen met je bericht.Ik vrees je reactie te kunnen raden. Ik hoop dat je me daarin ongelijk gaat geven.
quote:Mja dat is inderdaad het gevoel dat ik momenteel heb. Maar zoals hierboven al gezegd, ik ben echt op zoek naar oplossingen eh (eventueel bij mijn vriend tijdje intrekken, ook al heb ik daar wel schrik voor)Op maandag 7 juni 2004 10:36 schreef ElizabethR het volgende:
Ik begrijp je wel hoor leonieke. Het is waarschijnlijk nu, op dit moment, teveel voor je. Jarenlang een rotgevoel gehad maar alles geslikt zoals het kwam en nu ineens knapt het en dat duurt effe. Het is ook heel logisch om jezelf, als het dan eenmaal is geknapt, een tijdje heel erg zielig te vinden en onbegrepen door de hele wereld. Dat is niet erg maar moet niet te lang duren, dus waak daarvoor. Ik geloof in ieder geval niet dat het jouw insteek is om jezelf continue als slachtoffer te zien, het is immers pas onlangs geescaleerd.
quote:Mja dat is nu net wat mijn vriend altijd loopt te zeggen: 'trek het je niet aan' 'laat ze zeggen, luister er gewoon niet naar' 'ene oor in, ander oor uit' ... Soms wou ik dat ik een beetje zijn karakter had. Hij kan zich zo 5 minuten druk maken om iets en dan is dat voorbij, terwijl het bij mij.. mja net ietsje langer duurt...
En verder vind ik het jammer dat je het jarenlang opgekropt hebt. Dat is zuur. Ik zou in ieder geval proberen om me een zekere mate van onverschilligheid aan te meten en alles wat met ma en zus te maken heeft langs me af te laten glijden. Concentreer je liever op je te vinden job en woning. Als je uit de buurt bent van je familie zal alles waarschijnlijk een stuk soepeler verlopen. Bovendien moet je gewoon je eigen leven 'maken'. Familie is niet heilig.
En ik probeer er echt wel aan te werken hoor, maar het is allemaal zo simpel niet uiteindelijk. Volgende keer nog beter op letten misschien als ze opnieuw ambetantig rondlopen quote:Ik vrees dat ik die mail dan beter niet had gestuurdOp maandag 7 juni 2004 18:26 schreef hace_x het volgende:
[...]
Dat je een mail stuurt naar je zus is goed. Maar stop eens met voorbaat die excuses te maken. Die kun je, na haar reactie, in een tweede mail sturen
[...]
Mja ik heb inderdaad een aantal keer toegegeven dat ik ook fout ben geweest en op die manier mijn excuses aangeboden, maar ik wil gewoon niet dat ze mij een trut vindt ofzo. Dus jah, daarom toch maar aangetoond dat ik haar echt niet van alles de schuld geef. Maar ik probeer het echt hoor om eraan te werken. Daarom ook dat ik dan toch die mail heb gestuurd. Ik ben zelfs al geschrokken dat ik haar een aantal zaken heb gezegd die mij niet bevallen. Lang genoeg getwijfeld om die mail te versturen hoor. Maar nu wel nog altijd geen antwoord op gekregen
Soit, ze moet er waarschijnlijk ook ff over nadenken. Mja en van dat assertief gedoe? Mijn vorige relatie is inderdaad een beetje het voorbeeld bij uitstek dat ik soms eens over me heen laat lopen (maar ik heb die wel zelf afgebroken en dus duidelijk gemaakt dat het zo niet meer kon
) Maar nu is dit ook al anders in mijn huidige relatie: als ik bv geen zin heb om ergens naartoe te gaan, dan zeg ik dat nu ook, of als ik liever heb dat mijn vriend het weekend langskomt, dan maak ik hem dat ook duidelijk. En hij toont daar wel begrip voor ook al komen de excuses er soms nog bij...quote:Ik quote het nog maar even...Op maandag 7 juni 2004 18:26 schreef hace_x het volgende:
1) Wees assertiever
2) Zeg het WEL als je iets niet zo leuk vindt
3) Wees adrem en zeg het zoveel mogelijk DIRECT (ook al is het maar iets kleins)
4) Als je iets direct zegt, betekent dat NIET dat je niet van je zus zou houden
5) Leer communiceren
6) Lees een boek over zachte confrontatie of zoek eens over dat onderwerp op internet.
Voorbeeldlink: http://www.lichaamstaal.nl/lichaamstaal.html?assertief.html
en wil graag een 7e punt toevoegen:7 Wil niet altijd en door iedereen aardig gevonden worden (maw, zeg ook eens 'nee').
maar toch,
- ten eerste leef je inderdaad voor jezelf (zoals men als zei), doe dat dan ook, verwacht niet teveel van de rest van de wereld, dan word je minder teleurgesteld in het leven.
- ten tweede bekijk het eens van een andere kant; ik heb een ook zus. de enige van ons gezin waarmee ze contact zoekt is onze moeder (en echt in de zin van ze reageert niet op mailtjes van mij en zo). als ze vervolgens samen is met mn moeder (ze komt ook zelden op verjaardagen etc.)gaat ze lopen zeuren over dat wij nooit contact met haar opnemen....iets waar ik inmiddels dus ook geen behoeft meer aan heb.
ik wil niet zeggen dat het jouw schuld is hoor, maar een misverstand is snel gemaakt en kan grote gevolgen hebben. je kan (net als mijn zus) denken dat ze het niet willen en zo, maar waarnemingen zijn niet objectief, en dat geldt voor iedereen.
in mijn geval; wij willen best wel, maar ze maakt het ons (zonder dat ze dat door heeft, ook al zeggen we dat wel eens tegen haar) erg moeilijk om haar haar zin te geven.
quote:Ik heb in heel die situatie nog nooit nagelaten om een mail te beantwoorden of een smsje ofzo terug te sturen. Ik was ook de eerste dinsdag om haar een gelukkige verjaardag enzo te wensen. En zeuren tegen mijn ma dat we niet genoeg contact hebben? Ik had het persoonlijk liever zoals het was, zonder al die ruzie. Zoals ik al meermaals zei: ik weet ook wel dat ik mijn fouten en gebreken heb, ook in deze situatie, maar echt nie alle schuld ligt bij mij te rapen (wat ik ook niet beweer dat jij hier zit te verkondigen natuurlijk) Het stoort me gewoon uitermate dat mijn zus overal de indruk probeert te wekken dat zij niets verkeerd doet (en mijn ma trapt daar natuurlijk ongelooflijk hard in)Op woensdag 9 juni 2004 00:17 schreef zillah666 het volgende:
[...]
- ten tweede bekijk het eens van een andere kant; ik heb een ook zus. de enige van ons gezin waarmee ze contact zoekt is onze moeder (en echt in de zin van ze reageert niet op mailtjes van mij en zo). als ze vervolgens samen is met mn moeder (ze komt ook zelden op verjaardagen etc.)gaat ze lopen zeuren over dat wij nooit contact met haar opnemen....iets waar ik inmiddels dus ook geen behoeft meer aan heb.
[...]
Los dit soort dingen op met mensen die er verstand van hebben, niet op één of ander anoniem forum!
En doe jezelf a.u.b. geen gekke dingen aan!
quote:Welke gekke dingen zou ik mij kunnen aandoen? Ik ben keihard aan het werken aan de situatie door te zien waar ik mogelijks ga werken vanaf september. Ik haal echt geen domme dingen in mijn hoofd hoor. Ik mag er niet aandenken dat ik mijn vriend ooit zo zou kwetsen.. nee echt voor de rest voel ik me wel lekker in mijn vel, het is gewoon die situatie die nu ff de bovenhand heeftOp woensdag 9 juni 2004 11:32 schreef RigorMortis het volgende:
Je moet echt professionele hulp zoeken, dat is niet als grap bedoeld!
Los dit soort dingen op met mensen die er verstand van hebben, niet op één of ander anoniem forum!
En doe jezelf a.u.b. geen gekke dingen aan!
En die professionele hulp, neuh.. liever niet, ik los zo'n dingen liever op mezelf op. Is me de vorige keer ook gelukt ivm dat zwanger worden
Maar thx voor de tip
Zijn je ouders alleen maar negatief tegenover jou? Zorg ervoor dat het je niets meer doet, en als dat betekent dat je hen niet meer ziet zodat je hun negatieviteit niet kunt horen? Dan zal dat misschien maar zo moeten zijn...
quote:tsja, wat kan ik dan nog zeggen?Op woensdag 9 juni 2004 07:36 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik heb in heel die situatie nog nooit nagelaten om een mail te beantwoorden of een smsje ofzo terug te sturen. Ik was ook de eerste dinsdag om haar een gelukkige verjaardag enzo te wensen. En zeuren tegen mijn ma dat we niet genoeg contact hebben? Ik had het persoonlijk liever zoals het was, zonder al die ruzie. Zoals ik al meermaals zei: ik weet ook wel dat ik mijn fouten en gebreken heb, ook in deze situatie, maar echt nie alle schuld ligt bij mij te rapen (wat ik ook niet beweer dat jij hier zit te verkondigen natuurlijk) Het stoort me gewoon uitermate dat mijn zus overal de indruk probeert te wekken dat zij niets verkeerd doet (en mijn ma trapt daar natuurlijk ongelooflijk hard in)
als het inderdaad zo is dat jij wel je best doet dan denk ik dat de fout inderdaad niet bij jou ligt. ik kan je wederom vertellen over je eigen leven en zo, maar ik weet ook dat dat niet uitmaakt als mensen dat tegen je zeggen, dat moet je zelf ontdekken. wat andere posters zeggen over hulp, daar zit volgens mij wel wat in. al denk ik niet dat dit perse van een prof hoeft te zijn, een goede vriendin of zo (niet een die ook met je zus bevriend is natuurlijk, maar 1 van jezelf) wil ook wel eens helpen. ik weet niet of je zo iemand in je omgeving hebt (of via internet of zo)? zo niet wil ik ook best met je praten (ik herken nl wel veel van wat je zegt, en ik kan het nu prima laten rusten dus misschien kan ik jou ook wel helpen, als je wil kun je me toevoegen bij de messenger).
hoe dan ook, je moet er niet mee blijven rondlopen, daar denk je jezelf alleen maar in een diepere dip.
[ Bericht 0% gewijzigd door zillah666 op 09-06-2004 15:43:10 ]
quote:Zo hee, de grap van de eeuw!Op zaterdag 15 januari 2005 11:57 schreef Orginial het volgende:
Ik lees net het topic en ik vroeg me af: "Hoe is het met je zus?"
Hoe kom je erop!