R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik hoop dat je zin hebt in een lange zit. Ik zag laatst een documentaire over deze bizarre psychiatrische stoornis. Sindsdien ben ik erdoor gegrepen, heb ik er meer over gelezen en wil ik jullie er graag wat over vertellen. Dit is naar mijn mening wel degelijk de moeite waard.
Body Dysmorphic Disorder
Een psychiatrische ziekte die nauwelijks bekend is vanwege de schaamte die ermee gepaard gaat. Deze ziekte, in het kort BDD genoemd, wordt ook wel eens vermeldt als 'ingebeelde lelijkheid', 'spiegelvrees' en 'dysmorfofobie'. BDD valt in het rijtje van de body image ziektes. Een andere ziekte uit dit rijtje is het meer bekende Anorexia Nervosa. Iemand die aan BDD lijdt ziet zichzelf niet zoals anderen hem of haar zien. Dit heeft vermoedelijk te maken met verschillende stoffen in de hersenen (chemische onbalansen), waarvan serotonine waarschijnlijk een grote invloed heeft. Bij mensen die lijden aan BDD zorgt het ervoor dat men zichzelf vaak als zó lelijk ziet, dat het die mensen belemmert om een normaal leven te kunnen lijden. Het 'pleziergehalte' van iemand met BDD is in een wetenschappelijk onderzoek vergeleken met die van mensen met andere psychiatrische stoornissen als depressies en verschillende fobia. De groep mensen met BDD scoorde het laagst. Dit is niet verwonderlijk als je bedenkt dat BDD vrijwel altijd gepaard gaat met een chronische depressie. De depressie is in dat geval zelfs slechts het tweede en kleinere probleem.
Mensen die aan deze stoornis lijden vermijden vaak contacten, durven geen relaties meer aan te gaan, verliezen hun baan, stoppen hun studie en raken hierdoor steeds meer in een sociaal isolement. Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk. Dit gaat soms zo ver dat partners, met wie men al tientallen jaren een relatie had, niet meer vertrouwd worden vanwege een opmerking die met moeite gelinkt zou kunnen worden aan het uiterlijk.
Het suicide percentage bij 'BDD-ers' is behoorlijk hoog. Veel mensen met BDD doen uiteindelijk een poging, sommigen slagen. Ze voelen zich letterlijk te lelijk om geaccepteerd te worden, terwijl er volgens kennissen, familie of partner vaak niets vreemds te zien is. Aangezien het aantal slachtoffers hoog is, en men vaak suicide pleegt tijdens een paniekaanval (na bijvoorbeeld voor de spiegel te hebben gestaan) zonder een afscheidsbrief achter te laten waarop zou kunnen staan waarom de persoon in kwestie zich niet goed voelde, is het moeilijk te zeggen hoeveel mensen er daadwerkelijjk aan BDD lijden. Men vermoedt dat bijvoorbeeld ongeveer 2% van de Amerikaanse populatie BDD heeft, variërend van milde tot zeer zware BDD. Echter, door de schaamte en de geheimzinnigheid wordt er nauwelijks over gepraat, waardoor mensen met deze ziekte vaak een onjuiste diagnose te horen krijgen. "Je uiterlijk is niet je echte probleem, je houdt niet van jezelf." en "Je depressie is de oorzaak van dit alles." zijn veelgehoorde antwoorden na een bezoek aan de psychotherapeut. Wanneer men dan bijvoorbeeld voor een depressie wordt behandelt, blijft de wortel van het probleem voortbestaan, waardoor het lijden er in bijna alle gevallen niet veel minder op wordt.
Een duidelijke oorzaak van deze stoornis is er nog niet. Mogelijk ook verschilt deze van persoon tot persoon. Pas sinds ongeveer tien jaar geleden begint men zich meer en meer te richten op de wetenschappelijke kant van Body Dysmorphic Disorder. Onderzoeken worden gedaan. Er wordt druk gespeculeerd. Enkele mogelijke oorzaken zijn een gebrek aan bepaalde stoffen in de hersenen, erfelijkheid, trauma's, pesterijen, moeilijke gezinssituaties en ga zo maar door. Een oorzaak die veel gevolg heeft in de onderzoekswereld is die van de chemische onbalansen in de hersenen. Dit komt omdat behandelingen met zogenaamde SSRI's (Prozac bijvoorbeeld) lijken aan te tonen dat het wel degelijk om ongeregeldheden in de bovenkamer gaat. Veel patiënten die een behandeling met SSRI's combineerden met cognitieve gedragstherapie gingen er op vooruit.
De oplossing is echter niet zo simpel. Veel mensen hebben baat bij cognitieve gedragstherapie en SSRI's, maar bij sommige mensen slaat dit niet aan. Men onderzoekt de mogelijkheden voor deze mensen. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar een gebrek aan hormonen die voor de werking van neurotransmitters zorgen, die op hun beurt het serotoninepijl in stand moeten houden. Wanneer die hormonen nauwelijks aanwezig zijn, lijdt daar het serotoninepijl natuurlijk ook onder. Voor mensen die hier last van hebben bieden andere soorten medicijnen soms een uitkomst.
Maar waar richt de obsessie zich nou eigenlijk op? Deze lichamelijke obsessie kan zich richten op allerlei aspecten van een mens. Vaak gaat het echter om het gezicht. Veel genoemde punten zijn: De ogen, de neus, de haarlijn, dikte van het haar, de genitaliïen, wallen, kin, kaak, jukbeenderen, gespierdheid, lichaamshaar, acné en littekens. Maar ook andere delen van het lichaam vallen onder de mogelijkheden.
Hierdoor wordt het moeilijk een gesprek met iemand te voeren, aangezien men zich vaak aangekeken voelt. Wanneer dat niet gebeurd kijkt men vaak naar de kenmerken van het gezicht van die persoon waar men zelf mee zit. Er wordt veel vergeleken door mensen met BDD om zichzelf gerust te stellen. "Ah, hij heeft het ook. Ik ben niet de enige. Hij ziet er wel gelukkig uit, dan moet ik er toch ook mee kunnen leven?" Seks wordt lastig, als het al niet onmogelijk is geworden. Je geeft je lichaam letterlijk bloot, iets wat erg moeilijk kan zijn wanneer je walgt van één of meerdere lichaamsdelen die aan jezelf toebehoren. Sommige mensen durven niet meer in een auto te rijden uit angst om in een file terecht te komen. Men zou dan bekeken kunnen worden. "Ik moet hier weg, wat als hij mijn neus ziet?" De ziekte kan zeer bizarre en voor psychisch gezonde mensen onbegrijpelijke vormen aannemen.
Wanneer iemand zo ontevreden is over een lichaamsdeel, gaat men op zoek naar een oplossing. Veel mensen met BDD lezen dan ook veel over plastische chirurgie om zichzelf gerust te stellen dat er nog een kans is op een beter leven, en zoeken uiteindelijk op deze manier hulp. Dit lijdt in bijna alle gevallen tot een verergering van de obsessie. Het probleem zit tussen de oren, hierdoor zal bijna niemand met Body Dysmorphic Disorder tevreden zijn met de resultaten van een chirurgische ingreep. In één geval vermoordde een BDD-er zelfs zijn chirurg nadat hij de resultaten van de ingreep had gezien. Hij voelde zich nog erger verminkt dan voor de ingreep en plaatste de schuld bij de chirurg.
Het lastige aan deze ziekte is dat het grensgebied tussen ijdelheid en een obsessie nogal vaag is. Veel mensen met BDD durven er niet mee naar buiten te komen, uit angst om ijdel genoemd te worden. Bij mensen bij wie dit gebeurd, komt het vaak voor dat men het vanaf dat moment niet meer durft op te biechten. Er zijn zelfs gevallen bekend van mensen die meer dan 50 jaar met deze ziekte leefden en zich er zo voor schaamden dat zij het al die tijd nooit aan hun partner hebben durven vertellen.
Hopelijk heb ik jullie nu ingelicht over deze ziekte. Ten slotte wil ik afsluiten met de officiële definitie en de kenmerken van deze ziekte waardoor deze gemakkelijker herkend kan worden. Hopelijk lijdt dit niet tot de voor Fok! bekende taferelen waarbij ineens wel érg veel mensen een nieuwe hippe stoornis hebben (mijn excuses voor het cynisme).
http://www.infrapsych.com/root/1033/General/General_BDD.htm
http://www.bddcentral.com/mainpage2.aspx
http://www.planet.nl/plan(...)tid=472852/sc=70076a
http://www.psychnet-uk.com/dsm_iv/body_dysmorphic_disorder.htm
Een boek over BDD dat veel hulp kan bieden voor BDD-ers en mensen die met BDD-ers omgaan
Het verhaal van Neysa Jane Powley
Wie lijdt hier zelf aan? Ken je iemand die er aan lijdt?
Nog een prettige avond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ogrefish op 31-05-2004 22:33:29 ]
Body Dysmorphic Disorder
Een psychiatrische ziekte die nauwelijks bekend is vanwege de schaamte die ermee gepaard gaat. Deze ziekte, in het kort BDD genoemd, wordt ook wel eens vermeldt als 'ingebeelde lelijkheid', 'spiegelvrees' en 'dysmorfofobie'. BDD valt in het rijtje van de body image ziektes. Een andere ziekte uit dit rijtje is het meer bekende Anorexia Nervosa. Iemand die aan BDD lijdt ziet zichzelf niet zoals anderen hem of haar zien. Dit heeft vermoedelijk te maken met verschillende stoffen in de hersenen (chemische onbalansen), waarvan serotonine waarschijnlijk een grote invloed heeft. Bij mensen die lijden aan BDD zorgt het ervoor dat men zichzelf vaak als zó lelijk ziet, dat het die mensen belemmert om een normaal leven te kunnen lijden. Het 'pleziergehalte' van iemand met BDD is in een wetenschappelijk onderzoek vergeleken met die van mensen met andere psychiatrische stoornissen als depressies en verschillende fobia. De groep mensen met BDD scoorde het laagst. Dit is niet verwonderlijk als je bedenkt dat BDD vrijwel altijd gepaard gaat met een chronische depressie. De depressie is in dat geval zelfs slechts het tweede en kleinere probleem.
Mensen die aan deze stoornis lijden vermijden vaak contacten, durven geen relaties meer aan te gaan, verliezen hun baan, stoppen hun studie en raken hierdoor steeds meer in een sociaal isolement. Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk. Dit gaat soms zo ver dat partners, met wie men al tientallen jaren een relatie had, niet meer vertrouwd worden vanwege een opmerking die met moeite gelinkt zou kunnen worden aan het uiterlijk.
Het suicide percentage bij 'BDD-ers' is behoorlijk hoog. Veel mensen met BDD doen uiteindelijk een poging, sommigen slagen. Ze voelen zich letterlijk te lelijk om geaccepteerd te worden, terwijl er volgens kennissen, familie of partner vaak niets vreemds te zien is. Aangezien het aantal slachtoffers hoog is, en men vaak suicide pleegt tijdens een paniekaanval (na bijvoorbeeld voor de spiegel te hebben gestaan) zonder een afscheidsbrief achter te laten waarop zou kunnen staan waarom de persoon in kwestie zich niet goed voelde, is het moeilijk te zeggen hoeveel mensen er daadwerkelijjk aan BDD lijden. Men vermoedt dat bijvoorbeeld ongeveer 2% van de Amerikaanse populatie BDD heeft, variërend van milde tot zeer zware BDD. Echter, door de schaamte en de geheimzinnigheid wordt er nauwelijks over gepraat, waardoor mensen met deze ziekte vaak een onjuiste diagnose te horen krijgen. "Je uiterlijk is niet je echte probleem, je houdt niet van jezelf." en "Je depressie is de oorzaak van dit alles." zijn veelgehoorde antwoorden na een bezoek aan de psychotherapeut. Wanneer men dan bijvoorbeeld voor een depressie wordt behandelt, blijft de wortel van het probleem voortbestaan, waardoor het lijden er in bijna alle gevallen niet veel minder op wordt.
Een duidelijke oorzaak van deze stoornis is er nog niet. Mogelijk ook verschilt deze van persoon tot persoon. Pas sinds ongeveer tien jaar geleden begint men zich meer en meer te richten op de wetenschappelijke kant van Body Dysmorphic Disorder. Onderzoeken worden gedaan. Er wordt druk gespeculeerd. Enkele mogelijke oorzaken zijn een gebrek aan bepaalde stoffen in de hersenen, erfelijkheid, trauma's, pesterijen, moeilijke gezinssituaties en ga zo maar door. Een oorzaak die veel gevolg heeft in de onderzoekswereld is die van de chemische onbalansen in de hersenen. Dit komt omdat behandelingen met zogenaamde SSRI's (Prozac bijvoorbeeld) lijken aan te tonen dat het wel degelijk om ongeregeldheden in de bovenkamer gaat. Veel patiënten die een behandeling met SSRI's combineerden met cognitieve gedragstherapie gingen er op vooruit.
De oplossing is echter niet zo simpel. Veel mensen hebben baat bij cognitieve gedragstherapie en SSRI's, maar bij sommige mensen slaat dit niet aan. Men onderzoekt de mogelijkheden voor deze mensen. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar een gebrek aan hormonen die voor de werking van neurotransmitters zorgen, die op hun beurt het serotoninepijl in stand moeten houden. Wanneer die hormonen nauwelijks aanwezig zijn, lijdt daar het serotoninepijl natuurlijk ook onder. Voor mensen die hier last van hebben bieden andere soorten medicijnen soms een uitkomst.
Maar waar richt de obsessie zich nou eigenlijk op? Deze lichamelijke obsessie kan zich richten op allerlei aspecten van een mens. Vaak gaat het echter om het gezicht. Veel genoemde punten zijn: De ogen, de neus, de haarlijn, dikte van het haar, de genitaliïen, wallen, kin, kaak, jukbeenderen, gespierdheid, lichaamshaar, acné en littekens. Maar ook andere delen van het lichaam vallen onder de mogelijkheden.
Hierdoor wordt het moeilijk een gesprek met iemand te voeren, aangezien men zich vaak aangekeken voelt. Wanneer dat niet gebeurd kijkt men vaak naar de kenmerken van het gezicht van die persoon waar men zelf mee zit. Er wordt veel vergeleken door mensen met BDD om zichzelf gerust te stellen. "Ah, hij heeft het ook. Ik ben niet de enige. Hij ziet er wel gelukkig uit, dan moet ik er toch ook mee kunnen leven?" Seks wordt lastig, als het al niet onmogelijk is geworden. Je geeft je lichaam letterlijk bloot, iets wat erg moeilijk kan zijn wanneer je walgt van één of meerdere lichaamsdelen die aan jezelf toebehoren. Sommige mensen durven niet meer in een auto te rijden uit angst om in een file terecht te komen. Men zou dan bekeken kunnen worden. "Ik moet hier weg, wat als hij mijn neus ziet?" De ziekte kan zeer bizarre en voor psychisch gezonde mensen onbegrijpelijke vormen aannemen.
Wanneer iemand zo ontevreden is over een lichaamsdeel, gaat men op zoek naar een oplossing. Veel mensen met BDD lezen dan ook veel over plastische chirurgie om zichzelf gerust te stellen dat er nog een kans is op een beter leven, en zoeken uiteindelijk op deze manier hulp. Dit lijdt in bijna alle gevallen tot een verergering van de obsessie. Het probleem zit tussen de oren, hierdoor zal bijna niemand met Body Dysmorphic Disorder tevreden zijn met de resultaten van een chirurgische ingreep. In één geval vermoordde een BDD-er zelfs zijn chirurg nadat hij de resultaten van de ingreep had gezien. Hij voelde zich nog erger verminkt dan voor de ingreep en plaatste de schuld bij de chirurg.
Het lastige aan deze ziekte is dat het grensgebied tussen ijdelheid en een obsessie nogal vaag is. Veel mensen met BDD durven er niet mee naar buiten te komen, uit angst om ijdel genoemd te worden. Bij mensen bij wie dit gebeurd, komt het vaak voor dat men het vanaf dat moment niet meer durft op te biechten. Er zijn zelfs gevallen bekend van mensen die meer dan 50 jaar met deze ziekte leefden en zich er zo voor schaamden dat zij het al die tijd nooit aan hun partner hebben durven vertellen.
Hopelijk heb ik jullie nu ingelicht over deze ziekte. Ten slotte wil ik afsluiten met de officiële definitie en de kenmerken van deze ziekte waardoor deze gemakkelijker herkend kan worden. Hopelijk lijdt dit niet tot de voor Fok! bekende taferelen waarbij ineens wel érg veel mensen een nieuwe hippe stoornis hebben (mijn excuses voor het cynisme).
quote:What is BDD?
Diagnostic criteria for 300.7 Body Dysmorphic Disorder:
A. Preoccupation with an imagined defect in appearance. If a slight physical anomaly is present, the person's concern is markedly excessive.
B. The preoccupation causes clinically significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning.
C. The preoccupation is not better accounted for by another mental disorder (e.g., dissatisfaction with body shape and size in Anorexia Nervosa).
Voor meer informatie en uitgebreidere beschrijvingen van deze relatief onbekende ziekte kun je meer vinden op:quote:Typical Body Dysmorphic Disorder behaviours
- frequently checking the appearance of their face or another part of their body in mirrors or other reflective surfaces; or alternately avoiding mirrors altogether.
- continually comparing themselves unfavourably with other people
- camouflaging their perceived ‘defect’ with clothing, hats, makeup, hands or even body posture
- seeking surgery or treatment by a dermatologist or other medical treatment when doctors or other people have said that the ‘flaws’ are minimal or nonexistent or that such treatment is not necessary
- seeking reassurance about their perceived ‘flaw’ or attempting to convince others of it’s ugliness
- excessive grooming (hair combing, shaving, removing or cutting hair or applying makeup)
- touching the perceived ‘defect’
- picking their skin or pulling out their hair
- measuring the disliked body part
- excessive reading about the ‘defective’ body part
- avoiding social situations where the perceived defect may be exposed
- feeling anxious and self-conscious around other people because of the perceived defect.
http://www.infrapsych.com/root/1033/General/General_BDD.htm
http://www.bddcentral.com/mainpage2.aspx
http://www.planet.nl/plan(...)tid=472852/sc=70076a
http://www.psychnet-uk.com/dsm_iv/body_dysmorphic_disorder.htm
Een boek over BDD dat veel hulp kan bieden voor BDD-ers en mensen die met BDD-ers omgaan
Het verhaal van Neysa Jane Powley
Wie lijdt hier zelf aan? Ken je iemand die er aan lijdt?
Nog een prettige avond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ogrefish op 31-05-2004 22:33:29 ]
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
wat is je bedoeling met dit topic aangezien je een megalap
tekst geeft, linkjes en verder niets. ?
tekst geeft, linkjes en verder niets. ?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
.
Net even in de spiegel gekeken.
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
// Je bent zo mooi Anders
Niet meer of minder Anders
Maar zo mooi Anders.//
Niet meer of minder Anders
Maar zo mooi Anders.//
Heeft de TS soms last van BDD?
I am dead. As of this moment we are all dead. We go into battle to reclaim our lives. This we do gladly because we are Jem'Hadar. Remember, Victory is life."
Ik ga het niet allemaal lezen als je het niet erg vindt Ik weet er al genoeg vanaf.
Ik weet niet of ik er goed aan doe om het hier te melden (i.v.m. onbegrip, maar laat ik eens proberen wat begrip te kweken bij de mensen), maar ik heb BDD. Het is bij mij zo erg dat een normaal leven niet mogelijk is, want door mijn BDD heb ik straatvrees.
Ik vind het wel goed dat er wat aandacht voor komt, dat is hard nodig.
Het is pas sinds vorig jaar mogelijk een BDD-gerichte therapie te volgen in Nederland. Ik heb dus nooit hulp hierbij gehad, simpelweg om het feit dat er hier in Nederland niks over bekend was.
Het is te vergelijken met anorexia. Anorexia-patienten zien zichzelf als dik, ookal weten ze verstandelijk dat dit nooit het geval kan zijn.
Ik hoop dat er wat meer informatie komt in dit topic, want dit is een levensverziekend probleem!
Er zijn vast mensen met BDD die dit lezen, van die mensen hoop ik dat ze reageren zodat BDD uit de taboesfeer komt.
Ik heb de eerste stap hier gezet op Fok! Nu jullie.
Ik weet er al genoeg vanaf.Ik weet niet of ik er goed aan doe om het hier te melden (i.v.m. onbegrip, maar laat ik eens proberen wat begrip te kweken bij de mensen), maar ik heb BDD. Het is bij mij zo erg dat een normaal leven niet mogelijk is, want door mijn BDD heb ik straatvrees.
Ik vind het wel goed dat er wat aandacht voor komt, dat is hard nodig.
Het is pas sinds vorig jaar mogelijk een BDD-gerichte therapie te volgen in Nederland. Ik heb dus nooit hulp hierbij gehad, simpelweg om het feit dat er hier in Nederland niks over bekend was.
Het is te vergelijken met anorexia. Anorexia-patienten zien zichzelf als dik, ookal weten ze verstandelijk dat dit nooit het geval kan zijn.
Ik hoop dat er wat meer informatie komt in dit topic, want dit is een levensverziekend probleem!
Er zijn vast mensen met BDD die dit lezen, van die mensen hoop ik dat ze reageren zodat BDD uit de taboesfeer komt.
Ik heb de eerste stap hier gezet op Fok! Nu jullie.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Dat was wel een mooie actie ja.quote:Op maandag 31 mei 2004 21:53 schreef schatje het volgende:
En dan ook nog prettige avond zeggen .
.
TS wilde ons er gewoon even iets over vertellen zegt hij. Dus. Bij deze.
Bedankt.
Ja, die met de ballen in de bek.
Als jullie nou gewoon die informatie lezen en de sites bekijken die TS gaf, ipv lollig te doen over 1 opmerking die helemaal niks met het onderwerp te maken heeft...*zucht*
Maar het topic blijft wel actief zo.
Maar het topic blijft wel actief zo.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Al zegt IEDEREEN dat iets zo of zo is, toch kan het fout zijn. Vóór Galileo Galilei zei iedereen: de zon draait rond de aarde. Tegenwoordig weten we wel beter. En iedereen verklaarde hem gek, oerdom, enz. Toch had hij gelijk.
Want?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:06 schreef trueblue het volgende:
Als jullie nou gewoon die informatie lezen en de sites bekijken die TS gaf, ipv lollig te doen over 1 opmerking die helemaal niks met het onderwerp te maken heeft...*zucht*
Wat is de discussie waarde van een lap tekst?
Godver. Na al die tekst vergeten te vragen of mensen er hier zelf ook last van hebben. Niet te geloven. Bij deze.
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Nog iets zinnigs te melden?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:16 schreef Limsdealer het volgende:
Ik ben tot nu toe de enige die op het onderwerp is in gegaan
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Denk dat TS BDD onder de aandacht wil brengen...
bij deze gebeurd...
mag er dan nu een slotje op
bij deze gebeurd...
mag er dan nu een slotje op
*Zucht* waarom nou toch?
Ik mis je lieverd, tot over een paar weken.
Ik mis je lieverd, tot over een paar weken.
quote:Op maandag 31 mei 2004 22:18 schreef Ogrefish het volgende:
Ja, ik lijd zelf aan Body Dysmorphic Disorder.
*shakeshands*
Wil je er wat meer over kwijt?
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Schilder me rood, geef me de kleur van je hartstocht!
We're one, but we're not the same.
We're one, but we're not the same.
Ik wil mezelf niet dat etiket op gaan plakken, ik ben zeker niet tevreden met mijn uiterlijk, maar dat ik niet meer over straat durf
Nou, ik wil niet op de details ingaan. Maar als het goed is start mijn therapie binnenkort. Ik heb er veel over gelezen, hopelijk weet de psychotherapeut er zelf ook veel van. Want de vorige keer toen ik in therapie ging, en er zelf helaas nog niets over wist, durfde mijn psychotherapeut ook geen naam aan mijn probleem te geven. Hij kende de ziekte denk ik niet.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:21 schreef trueblue het volgende:
[..]
*shakeshands*
Wil je er wat meer over kwijt?
Dat is nog steeds een groot probleem.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Nee, dat is wat anders. Hoe die ziekte heet weet ik niet meer...quote:Op maandag 31 mei 2004 22:23 schreef koala2002 het volgende:
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Ik post hier teveel..
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Dat wordt vaak als BDD gezien, maar het schijnt door sommige mensen weer in een andere categorie geplaatst te worden, waarvan ik de naam kwijt ben. Dat wil nog niet zeggen dat BDD niet zulke dramatische gevolgen kan hebben. Er zijn helaas gevallen bekend van mensen die in alle wanhoop op zichzelf chirurgie hebben toegepast, uiteraard met dramatische gevolgen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:23 schreef koala2002 het volgende:
Mmm, ik vroeg het me ineens af he..
Vorig jaar hoorde ik een verhaal over een man die beide benen (gezonde benen) bewust zelf had geamputeerd omdat hij het idee had dat die niet bij zn lichaam hoorden. Hij walgde van zijn benen.
Is dat hetzelfde als wat ik nu net gelezen heb?
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Ogrefish, hoe lang heb je er al last van?
Ik al zo'n 12 jaar..
Ik al zo'n 12 jaar..
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Ik kan me herinneren dat ik al vanaf ongeveer mijn 13e jaar al redelijk lang voor spiegels bleef hangen. Toen was het nog niet echt obsessief, maar ik denk dat ik in die tijd last kreeg van de eerste symptomen. Het werd pas echt erg rond m'n 17e. Ik ben nu 22, en ben er ongeveer anderhalf jaar geleden achtergekomen wat ik heb. Het heeft nog aardig lang geduurd voordat ik de stap heb durven nemen om hulp te zoeken.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:27 schreef trueblue het volgende:
Ogrefish, hoe lang heb je er al last van?
Ik al zo'n 12 jaar..
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Live from planet Earth. The ocean. Dark water.
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegelquote:Op maandag 31 mei 2004 22:29 schreef Ogrefish het volgende:
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Wel is op Discovery gezien
Vind het maar vreemd /
Vind het maar vreemd /
I'm sick of all this pooping stuff i'm getting my buttcheeks pierced together .
Is serieus reageren ook nog mogelijk?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:37 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegel
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
doe es niet doen?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:37 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ja je staat zo een uurtje of 3 voor de spiegel
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik heb er een documentaire over gezien een tijdje terug, een gast die daarin voorkwam had zichzelf van kant gemaakt. Ik geloof zeker dat er iets mis is in de hersenen van mensen met BDD.
Waarom vind je het vreemd? Okee, ja, het is wel vreemd ja, maar niet vreemder dan bijvoorbeeld eetstoornissen. En van eetstoornissen hoor ik mensen nooit zeggen dat ze het vreemd vinden.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:38 schreef Steve-O het volgende:
Wel is op Discovery gezien
Vind het maar vreemd /
Maar daar is dit topic voor, vinden mensen het straks misschien wat minder vreemd
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Wat is er niet serieus aan? Dat heeft toch betrekking op deze ziekte? Ik neem dus aan dat desbetreffende persoon langer bezig is 's morgens dan anderen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:41 schreef trueblue het volgende:
[..]
Is serieus reageren ook nog mogelijk?
Wat?quote:Op maandag 31 mei 2004 22:41 schreef DarkElf het volgende:
[..]
doe es niet doen?
Mijn god, jullie zijn naast alle andere kwalen ook Paranoia.
klopt paste zo goed bij mijn andere kwalen.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:45 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wat?
Mijn god, jullie zijn naast alle andere kwalen ook Paranoia.
paste zo goed bij mijn andere kwalen.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Wat jij wil, het kwam iig over als een lullige opmerking. Doet er verder niet toe.quote:Op maandag 31 mei 2004 22:44 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Wat is er niet serieus aan? Dat heeft toch betrekking op deze ziekte? Ik neem dus aan dat desbetreffende persoon langer bezig is 's morgens dan anderen.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Goed van je dat je hulp zoekt!quote:Op maandag 31 mei 2004 22:29 schreef Ogrefish het volgende:
[..]
Ik kan me herinneren dat ik al vanaf ongeveer mijn 13e jaar al redelijk lang voor spiegels bleef hangen. Toen was het nog niet echt obsessief, maar ik denk dat ik in die tijd last kreeg van de eerste symptomen. Het werd pas echt erg rond m'n 17e. Ik ben nu 22, en ben er ongeveer anderhalf jaar geleden achtergekomen wat ik heb. Het heeft nog aardig lang geduurd voordat ik de stap heb durven nemen om hulp te zoeken.
-edit- Ik ga nu slapen. Ik moet er morgen weer vroeg uit. Truste.
Ik heb het sinds mijn 14e. Ik wist wel wat er met me aan de hand was, maar durfde het niet te zeggen. Tot een paar jaar terug dacht ik echt dat ik de enige ter wereld was.
Ik kreeg straatvrees door mijn BDD, en daar ben ik weleens voor in therapie gegaan. Het lastige met straatvrees is dat je over straat moet om naar de psych te gaan Dat werd dus niks.
Dat werd dus niks.Ik zal eerst zelf wat aan mijn straatvrees moeten doen voor ik in therapie kan voor mijn BDD.
Daar ben ik wel mee bezig sinds een tijdje. Verdomd lastig om tegen jezelf te vechten, dat wel. Het gaat heel langzaam. Ik doe het met behulp van het BDD workbook. Ik moet mijn gedachtenkronkels eigenhandig wat normaler zien te krijgen. Soms heb ik een terugval, en moet ik weer opnieuw beginnen. Wel frustrerend, maar ik doe mijn best.
Ik heb inmiddels trouwens wel die lap tekst in de openingspost gelezen, goed stuk
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Hmmm ik weet het niet, als ik dit zo lees zou het best eens kunnen dat ik hier een lichte vorm van heb, hoewel ik zeer zeker niet onzeker ben over mijn uiterlijk .. integendeel . Mensen wijten het bij mij meestal aan narcisme maar hier heb ik toch ook wel ene aantal dingen van......
Spam uit sig verwijderd door FA, niet terug plaatsen.
Of ik echt BDD heb weet ik niet maar als ik mezelf in een spiegel of reflectie zie ga ik me echt klote voelen dus het lijkt er wel veel opquote:Op maandag 31 mei 2004 21:56 schreef La-Fosca het volgende:
Net even in de spiegel gekeken.
Geen last van.
Wel vervelend voor de mensen die het wel hebben.
Iemand? wie o wie?
Mja, ik weet ook wel dat ik niet echt knap ben, maar ik vind het zo homofiel staan om me er heel druk om te gaan maken. Ik ben liever een stoere, niet-knappe gast dan een ijdel mietje
ik denk dat ieder persoon als hij of zij in de spiegel kijkt, zichzelf met andere ogen bekijkt als dat andere mensen dat zien. Daar komt bij, dat als ik in de spiegel kijk, ik weet waar ik moet kijken om iets minder moois aan mijn lichaam meteen als opvallend te kenmerken.
Dat wil echter niet zeggen dat ik lelijk ben, of vind dat ik geen mooi lichaam heb, kritisch over mezelf ben ik wel, dan nog is het mijn vrije keuze om er wel of niet iets aan te doen.
Iemand die deze ziekte heeft, heeft redenen om zichzelf, en zijn of haar leven volledig stop te zetten door zijn of haar uiterlijk, of dat nu gegrond is of niet.
Gelukkig ontstaan er steeds meer methoden om iemand weer van de grond te tillen.
Helaas gaat het er veel mensen niet om hoe zij zichzelf zien, maar meer om hoe zij denken dat de buitenwereld naar hen kijkt.
Helaas is uiterlijk in deze samenleving niet onbelangrijk. Heb recentelijk nog meegemaakt met een vriendin van mij. Zij had een uitzonderlijk goed mailcontact met een aardige man. Toen zij haar foto naar hem stuurde, stuurde hij in de mail die daaropvolgde de mededeling dat hij de komende dagen druk zou zijn met werk, en hij heeft niets meer laten horen en heeft toch tijd gevonden om enkele fora te bezoeken.
Toch jammer dat het zo moet gaan.
Dat wil echter niet zeggen dat ik lelijk ben, of vind dat ik geen mooi lichaam heb, kritisch over mezelf ben ik wel, dan nog is het mijn vrije keuze om er wel of niet iets aan te doen.
Iemand die deze ziekte heeft, heeft redenen om zichzelf, en zijn of haar leven volledig stop te zetten door zijn of haar uiterlijk, of dat nu gegrond is of niet.
Gelukkig ontstaan er steeds meer methoden om iemand weer van de grond te tillen.
Helaas gaat het er veel mensen niet om hoe zij zichzelf zien, maar meer om hoe zij denken dat de buitenwereld naar hen kijkt.
Helaas is uiterlijk in deze samenleving niet onbelangrijk. Heb recentelijk nog meegemaakt met een vriendin van mij. Zij had een uitzonderlijk goed mailcontact met een aardige man. Toen zij haar foto naar hem stuurde, stuurde hij in de mail die daaropvolgde de mededeling dat hij de komende dagen druk zou zijn met werk, en hij heeft niets meer laten horen en heeft toch tijd gevonden om enkele fora te bezoeken.
Toch jammer dat het zo moet gaan.
uNf!~
Ik weet van mezelf dat ik er niet slecht uitzie, zeker niet als ik de boel een beetje opleuk. Er wordt ook veel met me geflirt op straat etc. en dat streelt je ego soms best wel. Maar als ik ongesteld ben heb ik wel eens een puist, en hoe hard iedereen dan ook roept dat ik me niet moet aanstellen, ik meld me het liefst een dagje ziek en kom het huis niet uit. Dat weekend ga ik dan ook echt niet weg oid.
Een paar weken terug was het heel erg: ik had een soort van allergische reactie waardoor mijn hele hoofd rood en bobbelig was geworden, van de ene op de andere dag. Toen heb ik me echt ziekgemeld en teruggetrokken, ik vond mezelf echt te lelijk om me te tonen. Zelfs mijn vriend mocht me niet lang aankijken. Misschien stelde ik mezelf aan, want hoewel het er niet erg fraai uitzag was het ook niet wereldschokkend lelijk. Maar was ben zo bang voor een negatieve reactie op mijn uiterlijk dat ik het risico gewoon niet wilde nemen, omdat ik weet dat ik me zo'n reactie vreselijk zou aantrekken. Ook heb ik ooit een uitheemse schimmelinfectie gehad waardoor ik over mijn hele lichaam rode uitslag kreeg. Ik heb elke avond een schietgebedje gedaan dat het niet op mijn gezicht zou komen en snel zou overgaan. Het kwam niet op mijn hoofd, maar het duurde maanden voordat het overging en ik voelde me diep ongelukkig, lelijk en ik vertoonde me bij voorkeur niet aan anderen, ging ook niet meer uit.
Het wisselt bij mij nogal: soms denk ik : mwah, best wel goed! als ik in de spiegel kijk, maar soms twijfel ik heel erg. Dan denk ik: god, misschien vind ik mezelf er nu wel goed uitzien maar denkt iedereen dat ik heel lelijk ben. Een rotgevoel is dat, en het lijkt me echt vreselijk als je zo erg denkt dat je lelijk bent dat je sociale leven en carriere niets meer voorstelt.
Ik weet wel dat ik een obsessie heb met mijn huid, en dat een pukkel oid mijn dag kan maken of breken, en dat vind ik eigenlijk heel naar. Stiekem vind ik mezelf belachelijk dat ik me ziekmeldde en een paar dagen niets (leuks) meer deed omdat ik mezelf lelijk vond. Maar het is moeilijk om je uitelijk te relativeren, het is nu eenmaal een belangrijke factor in deze maatschappij en je wordt er lullig genoeg op beoordeeld. Ik was dan ook zo ongelooflijk blij dat mijn velletje weer gaaf werd, dat ik spontaan een heleboel geld uit ging geven. En toen de eerste bouwvakker weer floot ging het weer helemaal goed met m'n zelfbeeld.
Maarja, het hoort misschien ook wel een beetje bij vrouwen, die obsessie voor het uiterlijk. Toch denk ik dat als gewone ijdelheid al zo belemmerend kan zijn voor je dagelijks leven, een stoornis als BDD ronduit verschrikkelijk is. Ik hoop dan ook echt voor iedereen met BDD dat deze er weer helemaal bovenop komt!
Een paar weken terug was het heel erg: ik had een soort van allergische reactie waardoor mijn hele hoofd rood en bobbelig was geworden, van de ene op de andere dag. Toen heb ik me echt ziekgemeld en teruggetrokken, ik vond mezelf echt te lelijk om me te tonen. Zelfs mijn vriend mocht me niet lang aankijken. Misschien stelde ik mezelf aan, want hoewel het er niet erg fraai uitzag was het ook niet wereldschokkend lelijk. Maar was ben zo bang voor een negatieve reactie op mijn uiterlijk dat ik het risico gewoon niet wilde nemen, omdat ik weet dat ik me zo'n reactie vreselijk zou aantrekken. Ook heb ik ooit een uitheemse schimmelinfectie gehad waardoor ik over mijn hele lichaam rode uitslag kreeg. Ik heb elke avond een schietgebedje gedaan dat het niet op mijn gezicht zou komen en snel zou overgaan. Het kwam niet op mijn hoofd, maar het duurde maanden voordat het overging en ik voelde me diep ongelukkig, lelijk en ik vertoonde me bij voorkeur niet aan anderen, ging ook niet meer uit.
Het wisselt bij mij nogal: soms denk ik : mwah, best wel goed! als ik in de spiegel kijk, maar soms twijfel ik heel erg. Dan denk ik: god, misschien vind ik mezelf er nu wel goed uitzien maar denkt iedereen dat ik heel lelijk ben. Een rotgevoel is dat, en het lijkt me echt vreselijk als je zo erg denkt dat je lelijk bent dat je sociale leven en carriere niets meer voorstelt.
Ik weet wel dat ik een obsessie heb met mijn huid, en dat een pukkel oid mijn dag kan maken of breken, en dat vind ik eigenlijk heel naar. Stiekem vind ik mezelf belachelijk dat ik me ziekmeldde en een paar dagen niets (leuks) meer deed omdat ik mezelf lelijk vond. Maar het is moeilijk om je uitelijk te relativeren, het is nu eenmaal een belangrijke factor in deze maatschappij en je wordt er lullig genoeg op beoordeeld. Ik was dan ook zo ongelooflijk blij dat mijn velletje weer gaaf werd, dat ik spontaan een heleboel geld uit ging geven. En toen de eerste bouwvakker weer floot ging het weer helemaal goed met m'n zelfbeeld.
Maarja, het hoort misschien ook wel een beetje bij vrouwen, die obsessie voor het uiterlijk. Toch denk ik dat als gewone ijdelheid al zo belemmerend kan zijn voor je dagelijks leven, een stoornis als BDD ronduit verschrikkelijk is. Ik hoop dan ook echt voor iedereen met BDD dat deze er weer helemaal bovenop komt!
Better to be hated for who you are than loved for who you're not
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
Wow Scotty - you can beam me up any time - with pleasure! ;)
Sooner or later your bf watches too much Fuse and stars in C movies...
ik heb over dit onderwerp een illustratie gemaakt voor school. Het ging bij Discovery over iemand die benen wilde laten amputeren.
Heel herkenbaar bij mezelf....quote:Op maandag 31 mei 2004 21:41 schreef Ogrefish het volgende:
Al bestaan er ook mildere vormen. In veel gevallen echter blijft men uit angst voor afwijzingen of uitgelachen te worden liever thuis. Men wordt vaak paranoïde. Wanneer een groep mensen lacht vermoedt men automatisch dat men uitgelachen wordt vanwege het uiterlijk.
Doe es niet?
[ Bericht 97% gewijzigd door DarkElf op 03-06-2004 01:08:36 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door DarkElf op 03-06-2004 01:08:36 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
ik ben echt te nuchter voor dit soort in mijn ogen ONZIN...
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
"If you had a million years to do it, you couldn't rub out even half the "Fuck you" signs in the world."
Always look at the bright side of death
Always look at the bright side of death
Ja onzin joh. Ik kom al jaren amper de deur uit door BDD, zeker onzin? Ik stel me aan zeker? Man, lul toch geen bullshit over iets waar je klaarblijkelijk niks van af weet.quote:Op donderdag 3 juni 2004 00:02 schreef mymoodfentje het volgende:
ik ben echt te nuchter voor dit soort in mijn ogen ONZIN...
maar succes met het "herstel" en dat psychiator gedoe.
Anorexia is zeker ook onzin in jouw ogen? Dat is praktisch hetzelfde als BDD.
Veel mensen met BDD lijden aan zware depressies en soms plegen ze zelfmoord, doen ze zeker omdat ze zich aanstellen
Dit is geen ijdelheid zoals zoveel onwetenden denken.
Omdat BDD bij de meeste mensen onbekend is willen ze het al gauw af doen als onzin. Trieste lui zijn jullie om mensen die aan BDD lijden zo te veroordelen. Jullie weten echt niet waar je het over hebt!
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Van ad.nl:
28-04-2004
Ingebeelde lelijkheid maakt uiterlijk tot obsessie
Ik ben zo lelijk...
Door Martine Boelsma
Uren achtereen voor de spiegel staan. De buitenwereld mijden uit schaamte voor je neus, billen of lichaamsgeur. Het Body Dysmorphic Disorder - ingebeelde lelijkheid - kan een leven volkomen verpesten.
,,En wie het heeft, hoort beslist niet thuis bij de plastisch chirurg", zegt klinisch psycholoog Theo Bouman. Met verbazing, fascinatie en grote zorg bekijkt hij de tv-programma's waarin mensen in korte tijd worden 'omgebouwd' door de cosmetisch chirurg. Zoals in het Amerikaanse Extreme Make-over.
,,Ik zou weleens willen weten hoe het het een paar jaar later met die mensen gaat'', zegt Theo Bouman, klinisch psycholoog aan de Rijksuniversiteit in Groningen. ,,Als je denkt dat je een gelukkiger mens wordt door een ander uiterlijk en dat je hele leven in één klap verbetert, hoor je niet thuis bij de plastisch chirurg. Een schoonheidsoperatie helpt niet tegen ongeluk.''
Bouman helpt sinds 1998 mensen die lijden aan het nog vrij onbekende Body Dysmorphic Disorder, kortweg BDD. Met individuele therapie, of voor minder ernstige gevallen met een korte, informatieve cursus die mensen leert zelf hun probleem aan te pakken. ,,Bij BDD is de patiënt ervan overtuigd dat een deel van zijn lichaam afwijkend is of ronduit misvormd, terwijl dat meestal niet het geval is, of in elk geval niet zo erg als hij of zij denkt.''
Hebben we dat niet allemaal een beetje?
,,Ja'', zegt Bouman,
,,bijna iedereen is wel
eens onzeker of ontevreden over een aspect van zijn uiterlijk. Zelfs topmodellen. Dat is normaal. We zijn sociale dieren en willen onszelf vergelijken met anderen om onze plek in de groep te bepalen. Jezelf vergelijken met anderen kan ook stimulerend zijn. Het hoort bij mensen.''
Bij BDD-patiënten loopt deze neiging echter volkomen uit de hand. Bouman: ,,Zij zijn altijd ontevreden en bovendien zijn ze extreem ontevreden. Hun obsessie kost zoveel tijd en energie en is emotioneel zo ontwrichtend dat hun sociale leven, hun werk en hun relaties in het gedrang komen.
,,Je moet denken aan mensen die acht uur per dag voor de spiegel staan, of die juist nooit in de spiegel durven te kijken, die niet meer naar buiten durven, of die denken dat iedereen praat over hun ingebeelde afwijking, die de hele dag haartjes epileren, meeëtertjes uitdrukken of nauwelijks zichtbare oneffenheden proberen te camoufleren.''
Er zijn ook extremere voorbeelden, waarbij mensen grote gezondheidsrisico's nemen om er 'beter' uit te zien. ,,Vrouwen en mannen die zelf aan de slag gaan met de nietmachine om hun huid achter de oren vast te nieten, omdat ze een strakker gezicht willen. Die bloed aftappen bij zichzelf omdat ze hun huid te rood vinden. Die hun neus breken en er een kippenbotje instoppen om er beter uit te zien, of die denken: liposuctie, dat kan ik zelf ook!''
Vergeleken met andere stoornissen als depressie is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar het Body Dysmorphic Disorder. ,,Over BDD verschijnt pas de laatste jaren veel literatuur. Dat wil niet zeggen dat het vroeger niet voorkwam. Het werd al in 1891 beschreven door de Italiaanse psychiater Enrico Morselli, die de term dysmorfofobie gebruikte.''
Hoeveel mensen aan BDD lijden is onbekend, maar Bouman vermoedt dat hun aantal groeit. Omdat het belang van het uiterlijk toeneemt en omdat er steeds meer mogelijk is om het uiterlijk te veranderen.
,,Nederlandse cijfers zijn er niet. Wat wel bekend is: in de VS is het aantal schoonheidsoperaties verzestienvoudigd, van 400.000 cliënten in 1992 naar 6,5 miljoen in 2004. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat zeven tot 15 procent van de mensen die een cosmetische ingreep ondergaan aan BDD lijdt.''
De juiste diagnose wordt zelden gesteld. ,,Dat komt ook doordat het zo'n onduidelijk beeld is. Een niet zo knap iemand die extreem onder zijn uiterlijk lijdt, een prachtige vrouw die tot het uiterste gaat om nóg mooier te worden of een uit de hand gelopen strijd tegen veroudering, het kan allemaal BDD zijn.
,,De zorgen betreffen soms dingen die anderen helemaal niet zien, zoals de schaamlippen, of bij mannen de grootte van de penis, waardoor een behandelend arts niet doorheeft wat de kern van het probleem is. Wat het ook ingewikkeld maakt: BDD gaat vaak samen met andere psychiatrische beelden, zoals angst en dwangstoornissen. Patiënten lopen niet alleen bij de chirurg, maar zitten ook vaak bij allerlei hulpverleners.''
Bouman heeft sinds de start van de cursus 50 BDD-patiënten behandeld. Als zijn cursisten voor het eerst bij elkaar zijn, probeert hij altijd te raden over welk lichaamsdeel zij zich zorgen maken. ,,Mijn score is nul. Het is altijd iets heel onverwachts. Zo was er vrouw die nogal lang en dun was. Dat bleek geen enkel probleem. Nee, haar volstrekt normale neus, daarmee was ze op de loop gegaan. Een andere vrouw zag er zó leuk en aantrekkelijk uit dat ik vermoedde dat ze als undercover-journaliste aan de cursus meedeed. Die bleek volstrekt geobsedeerd door haar achterwerk.''
Wat de patiënten gemeen hebben, zegt Bouman, is dat ze vaak een wat dwangmatige persoonlijkheid hebben. Bovendien zijn BDD'ers meestal piekeraars en perfectionisten. Maar niet iedereen met zo'n karakter krijgt BDD. ,,Van invloed is ook of je gepest bent in je jeugd, hoe veeleisend je ouders waren, of je het uiterlijk erg belangrijk vindt en of je een groot schaamtegevoel hebt ontwikkeld.''
Bouman vertelt over een jonge vrouw die gepreoccupeerd was met de haartjes op haar armen. ,,Harsen en epileren, daar draaide haar leven om. Een jongen had op school ooit terloops tegen haar gezegd: goh, wat heb jij harige armen! Die opmerking was een eigen leven gaan leiden.''
Bouman maakt gebruik van de cognitieve gedragstherapie. Dat betekent dat de patiënten niet hoeven te wroeten in het verleden, maar proberen met concrete gedragsveranderingen hun probleem aan te pakken.
,Wat heeft het voor zin om te weten waar je probleem vandaan komt?'' zegt Bouman, ,,Die jongen die de opmerking over die harige armen maakte, weet dat allang niet meer en bedoelde er waarschijnlijk niets mee. Voor die vrouw is het interessanter om te kijken hoe zij zelf haar obsessie in stand houdt, en hoe ze daarmee kan stoppen.''
Tijdens de cursus leren mensen wát BDD eigenlijk is, leren ze erkennen hoe diep ze in de sores ziten en hoe zij zelf elke dag bezig zijn om hun probleem in stand te houden. Pincet de deur uit, minder vaak in de spiegel kijken, weer onder de mensen komen, dingen doen die afleiden van het uiterlijk, anders gaan denken, dat zijn allemaal stappen die zoden aan de dijk zetten. ,,Soms kunnen deelnemers daarmee zelf aan de slag, soms is er meer nodig en gaan ze verder met individuele cognitieve gedragstherapie.''
Waarom zouden mensen niet van hun obsessie kunnen worden verlost met een cosmetische ingreep? Bouman: ,,De Amerikaanse onderzoeker David Sarwer heeft veel onderzoek gedaan naar de psychologische redenen en gevolgen van plastisch chirurgische ingrepen. In een overzichtsartikel uit februari 2004 haalt hij een aantal studies aan die laten zien dat de meerderheid van BDD-patiënten geen baat heeft bij plastische chirurgie omdat deze mensen ontevreden blijven met het resultaat. Onderzoek uit 1997 toonde al aan dat 83 procent van de ingrepen bij BDD-patiënten niet leidt tot een verandering of zelfs een verergering van BDD tot gevolg heeft. Kortom: het baat niet en het schaadt soms wél.''
Bouman heeft ze ook op televisie langs zien komen, in de veelbekeken make over-programma's. ,,Het zijn mensen die van hun ellendige gevoelens en gedachten proberen af te komen door een chirurgische ingreep. In feite willen ze een ander leven. Het is onethisch en onverantwoord zulke mensen te opereren. Uiteindelijk zijn ze slechter af, want hun persoonlijkheid verandert niet, de operatie kan ingrijpend zijn en is onomkeerbaar, ze hebben er een paar littekens bij en vaak vinden ze zichzelf een paar jaar na de operatie nóg lelijker dan daarvoor. Wat we op tv zien is maar een stukje van het verhaal.''
--
Het Body Dysmorphic Disorder valt onder de 'somatoforme stoornissen', ook wel stoornissen in de lichaamsbeleving genoemd.
Kenmerkend is het fanatisme waarmee de patiënten bezig zijn met hun eigen lichaam.
Andere somatoforme stoornissen zijn hypochondrie, waarbij de obsessie de gezondheid betreft, de onbegrepen pijnstoornis en de conversiestoornis, waarbij er een onverklaard verlies van bewegingsapparaat of zintuigen wordt gevonden. Een andere stoornis waarbij het lichaam een grote rol speelt is anorexia nervosa, dat vooral over de vrees gaat te zwaar te zijn.
28-04-2004
Ingebeelde lelijkheid maakt uiterlijk tot obsessie
Ik ben zo lelijk...
Door Martine Boelsma
Uren achtereen voor de spiegel staan. De buitenwereld mijden uit schaamte voor je neus, billen of lichaamsgeur. Het Body Dysmorphic Disorder - ingebeelde lelijkheid - kan een leven volkomen verpesten.
,,En wie het heeft, hoort beslist niet thuis bij de plastisch chirurg", zegt klinisch psycholoog Theo Bouman. Met verbazing, fascinatie en grote zorg bekijkt hij de tv-programma's waarin mensen in korte tijd worden 'omgebouwd' door de cosmetisch chirurg. Zoals in het Amerikaanse Extreme Make-over.
,,Ik zou weleens willen weten hoe het het een paar jaar later met die mensen gaat'', zegt Theo Bouman, klinisch psycholoog aan de Rijksuniversiteit in Groningen. ,,Als je denkt dat je een gelukkiger mens wordt door een ander uiterlijk en dat je hele leven in één klap verbetert, hoor je niet thuis bij de plastisch chirurg. Een schoonheidsoperatie helpt niet tegen ongeluk.''
Bouman helpt sinds 1998 mensen die lijden aan het nog vrij onbekende Body Dysmorphic Disorder, kortweg BDD. Met individuele therapie, of voor minder ernstige gevallen met een korte, informatieve cursus die mensen leert zelf hun probleem aan te pakken. ,,Bij BDD is de patiënt ervan overtuigd dat een deel van zijn lichaam afwijkend is of ronduit misvormd, terwijl dat meestal niet het geval is, of in elk geval niet zo erg als hij of zij denkt.''
Hebben we dat niet allemaal een beetje?
,,Ja'', zegt Bouman,
,,bijna iedereen is wel
eens onzeker of ontevreden over een aspect van zijn uiterlijk. Zelfs topmodellen. Dat is normaal. We zijn sociale dieren en willen onszelf vergelijken met anderen om onze plek in de groep te bepalen. Jezelf vergelijken met anderen kan ook stimulerend zijn. Het hoort bij mensen.''
Bij BDD-patiënten loopt deze neiging echter volkomen uit de hand. Bouman: ,,Zij zijn altijd ontevreden en bovendien zijn ze extreem ontevreden. Hun obsessie kost zoveel tijd en energie en is emotioneel zo ontwrichtend dat hun sociale leven, hun werk en hun relaties in het gedrang komen.
,,Je moet denken aan mensen die acht uur per dag voor de spiegel staan, of die juist nooit in de spiegel durven te kijken, die niet meer naar buiten durven, of die denken dat iedereen praat over hun ingebeelde afwijking, die de hele dag haartjes epileren, meeëtertjes uitdrukken of nauwelijks zichtbare oneffenheden proberen te camoufleren.''
Er zijn ook extremere voorbeelden, waarbij mensen grote gezondheidsrisico's nemen om er 'beter' uit te zien. ,,Vrouwen en mannen die zelf aan de slag gaan met de nietmachine om hun huid achter de oren vast te nieten, omdat ze een strakker gezicht willen. Die bloed aftappen bij zichzelf omdat ze hun huid te rood vinden. Die hun neus breken en er een kippenbotje instoppen om er beter uit te zien, of die denken: liposuctie, dat kan ik zelf ook!''
Vergeleken met andere stoornissen als depressie is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar het Body Dysmorphic Disorder. ,,Over BDD verschijnt pas de laatste jaren veel literatuur. Dat wil niet zeggen dat het vroeger niet voorkwam. Het werd al in 1891 beschreven door de Italiaanse psychiater Enrico Morselli, die de term dysmorfofobie gebruikte.''
Hoeveel mensen aan BDD lijden is onbekend, maar Bouman vermoedt dat hun aantal groeit. Omdat het belang van het uiterlijk toeneemt en omdat er steeds meer mogelijk is om het uiterlijk te veranderen.
,,Nederlandse cijfers zijn er niet. Wat wel bekend is: in de VS is het aantal schoonheidsoperaties verzestienvoudigd, van 400.000 cliënten in 1992 naar 6,5 miljoen in 2004. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat zeven tot 15 procent van de mensen die een cosmetische ingreep ondergaan aan BDD lijdt.''
De juiste diagnose wordt zelden gesteld. ,,Dat komt ook doordat het zo'n onduidelijk beeld is. Een niet zo knap iemand die extreem onder zijn uiterlijk lijdt, een prachtige vrouw die tot het uiterste gaat om nóg mooier te worden of een uit de hand gelopen strijd tegen veroudering, het kan allemaal BDD zijn.
,,De zorgen betreffen soms dingen die anderen helemaal niet zien, zoals de schaamlippen, of bij mannen de grootte van de penis, waardoor een behandelend arts niet doorheeft wat de kern van het probleem is. Wat het ook ingewikkeld maakt: BDD gaat vaak samen met andere psychiatrische beelden, zoals angst en dwangstoornissen. Patiënten lopen niet alleen bij de chirurg, maar zitten ook vaak bij allerlei hulpverleners.''
Bouman heeft sinds de start van de cursus 50 BDD-patiënten behandeld. Als zijn cursisten voor het eerst bij elkaar zijn, probeert hij altijd te raden over welk lichaamsdeel zij zich zorgen maken. ,,Mijn score is nul. Het is altijd iets heel onverwachts. Zo was er vrouw die nogal lang en dun was. Dat bleek geen enkel probleem. Nee, haar volstrekt normale neus, daarmee was ze op de loop gegaan. Een andere vrouw zag er zó leuk en aantrekkelijk uit dat ik vermoedde dat ze als undercover-journaliste aan de cursus meedeed. Die bleek volstrekt geobsedeerd door haar achterwerk.''
Wat de patiënten gemeen hebben, zegt Bouman, is dat ze vaak een wat dwangmatige persoonlijkheid hebben. Bovendien zijn BDD'ers meestal piekeraars en perfectionisten. Maar niet iedereen met zo'n karakter krijgt BDD. ,,Van invloed is ook of je gepest bent in je jeugd, hoe veeleisend je ouders waren, of je het uiterlijk erg belangrijk vindt en of je een groot schaamtegevoel hebt ontwikkeld.''
Bouman vertelt over een jonge vrouw die gepreoccupeerd was met de haartjes op haar armen. ,,Harsen en epileren, daar draaide haar leven om. Een jongen had op school ooit terloops tegen haar gezegd: goh, wat heb jij harige armen! Die opmerking was een eigen leven gaan leiden.''
Bouman maakt gebruik van de cognitieve gedragstherapie. Dat betekent dat de patiënten niet hoeven te wroeten in het verleden, maar proberen met concrete gedragsveranderingen hun probleem aan te pakken.
,Wat heeft het voor zin om te weten waar je probleem vandaan komt?'' zegt Bouman, ,,Die jongen die de opmerking over die harige armen maakte, weet dat allang niet meer en bedoelde er waarschijnlijk niets mee. Voor die vrouw is het interessanter om te kijken hoe zij zelf haar obsessie in stand houdt, en hoe ze daarmee kan stoppen.''
Tijdens de cursus leren mensen wát BDD eigenlijk is, leren ze erkennen hoe diep ze in de sores ziten en hoe zij zelf elke dag bezig zijn om hun probleem in stand te houden. Pincet de deur uit, minder vaak in de spiegel kijken, weer onder de mensen komen, dingen doen die afleiden van het uiterlijk, anders gaan denken, dat zijn allemaal stappen die zoden aan de dijk zetten. ,,Soms kunnen deelnemers daarmee zelf aan de slag, soms is er meer nodig en gaan ze verder met individuele cognitieve gedragstherapie.''
Waarom zouden mensen niet van hun obsessie kunnen worden verlost met een cosmetische ingreep? Bouman: ,,De Amerikaanse onderzoeker David Sarwer heeft veel onderzoek gedaan naar de psychologische redenen en gevolgen van plastisch chirurgische ingrepen. In een overzichtsartikel uit februari 2004 haalt hij een aantal studies aan die laten zien dat de meerderheid van BDD-patiënten geen baat heeft bij plastische chirurgie omdat deze mensen ontevreden blijven met het resultaat. Onderzoek uit 1997 toonde al aan dat 83 procent van de ingrepen bij BDD-patiënten niet leidt tot een verandering of zelfs een verergering van BDD tot gevolg heeft. Kortom: het baat niet en het schaadt soms wél.''
Bouman heeft ze ook op televisie langs zien komen, in de veelbekeken make over-programma's. ,,Het zijn mensen die van hun ellendige gevoelens en gedachten proberen af te komen door een chirurgische ingreep. In feite willen ze een ander leven. Het is onethisch en onverantwoord zulke mensen te opereren. Uiteindelijk zijn ze slechter af, want hun persoonlijkheid verandert niet, de operatie kan ingrijpend zijn en is onomkeerbaar, ze hebben er een paar littekens bij en vaak vinden ze zichzelf een paar jaar na de operatie nóg lelijker dan daarvoor. Wat we op tv zien is maar een stukje van het verhaal.''
--
Het Body Dysmorphic Disorder valt onder de 'somatoforme stoornissen', ook wel stoornissen in de lichaamsbeleving genoemd.
Kenmerkend is het fanatisme waarmee de patiënten bezig zijn met hun eigen lichaam.
Andere somatoforme stoornissen zijn hypochondrie, waarbij de obsessie de gezondheid betreft, de onbegrepen pijnstoornis en de conversiestoornis, waarbij er een onverklaard verlies van bewegingsapparaat of zintuigen wordt gevonden. Een andere stoornis waarbij het lichaam een grote rol speelt is anorexia nervosa, dat vooral over de vrees gaat te zwaar te zijn.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
zeg trueblue,
dat iemand zich er niets bij kan voorstellen betekent niet dat je een tirade moet gaan afsteken om iets duidelijk te maken.
Believe me, er staat genoeg info in dit topic maar als mensen het niet snappen is dat nu zo en mogen ze dat uiten.
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
dat iemand zich er niets bij kan voorstellen betekent niet dat je een tirade moet gaan afsteken om iets duidelijk te maken.
Believe me, er staat genoeg info in dit topic maar als mensen het niet snappen is dat nu zo en mogen ze dat uiten.
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Dat iemand dit probleem afdoet als onzin terwijl er zoveel informatie in dit topic te vinden is vind ik toch wel behoorlijk verkeerd hoor!quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:10 schreef DarkElf het volgende:
ik snap dat het je allemaal hoog zit maar chill es ff joh. er werd niets verkeerd gezegd.
Een bord voor je kop hebben heet zoiets.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
hee luister es, iets wat voor jou glashelder kan zijn kan voor iemand anders, heel anders zijn.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:15 schreef trueblue het volgende:
[..]
Dat iemand dit probleem afdoet als onzin terwijl er zoveel informatie in dit topic te vinden is vind ik toch wel behoorlijk verkeerd hoor!
Een bord voor je kop hebben heet zoiets.
Niets mis mee, zo is het nu eenmaal..............
Info betekent niet dat mensen het zomaar klakkeloos overnemen, zo werkt de menselijke geest niet en dat is zo mooi. Zoveel mensen/ zoveel meningen en zoveel gevoelens.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik kan me iid bij sommige psychiatrische stoornissen weinig voorstellen, maar doe ik het daarom af als onzin? Nee.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:18 schreef DarkElf het volgende:
[..]
hee luister es, iets wat voor jou glashelder kan zijn kan voor iemand anders, heel anders zijn.
Niets mis mee, zo is het nu eenmaal..............
Info betekent niet dat mensen het zomaar klakkeloos overnemen, zo werkt de menselijke geest niet en dat is zo mooi. Zoveel mensen/ zoveel meningen en zoveel gevoelens.
Daar zit 'm nou net het verschil.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
Juist Jij hebt recht op jouw mening en hij op de zijne,
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik snap dat iemand niet alles hoeft te accepteren wat ik zeg. Maar van BDD, wat voor mij en voor vele anderen een heel groot probleem is (wat uit dit topic wel blijkt) afdoen als ONZIN is totaal respectloos.quote:Op donderdag 3 juni 2004 01:23 schreef DarkElf het volgende:
Juist Jij hebt recht op jouw mening en hij op de zijne,
ook al snappen jullie elkaar niet. Zie wat ik bedoel?
Lijkt me niet moeilijk te snappen:
Iemand hoeft niets te accepteren puur omdat jij het zegt en info geeft.
En nu heb ik mezelf duidelijk uitgelegd al meerdere keren, lijkt me duidelijk zo.
Ik vind het okee als iemand zegt dat hij het allemaal niet zo goed begrijpt enzo, dat laat mensen met BDD tenminste ook in hun waarde. Als je iets onzin vindt kun je het ook anders formuleren, zodat het niet beledigend is.
No reason left for living, still there's alot to do. New tears to cry, old songs to sing. And feel forever blue.
|
|
