Wij hebben er geen foto;s van en dat vind ik eigenlijk wel jammer.
Maar ja, 1995..plotseling...ik had zoveel dingen anders willen doen toen de hond dood ging.
Plukje haar afknippen, er bij zijn toen ie bij mijn oom begraven werd, etc.
Maar ja, niet gebeurd en niets meer aan te doen...
Als mijn Rimpeltje doodgaat (god verhoede het...laat het beestje alstjeblieft 20 worden of zo) doe ik het heel anders. Die gaat in een kistje, en naar de dierenbegraafplaats. Maar pas nadat ik hem minstens een dag bij me heb gehad, er wordt dan goed afscheid genomen en foto's etc. gemaakt!
Maar vraagje, waarom vind je dat zo interessant? Net wat er al gezegt is, voor sommigen is een hond als een kind (in mijn geval ook) en dan vind ik het idd niet meer dan normaal dat je dat goed doet en foto;s maakt.
Tuurlijk wil je je beest herinneren zoals hij was, maar dat laatste is ook heel erg belangrijk, zeker voor je rouwproces, want reken maar dat je van een hond een moeiliker rouwproces kunt hebben dan van je opa die je twee keer per jaar zag!
Ja,, ik studeer voor uitvaartbegeleider, dus ik weet wat van rouwverwerking
- "If you don't live for something - you'll die for nothing" -
- "There is no greater mistake then he who did nothing because he could only do a little" -
- Me...Just like you ... Only better -