mijn vader wordt gezocht door de politie

hoi fokuser, het komende verhaal is vrij lang, ik weet niet precies wat ik aan de reacties kan hebben, maar ik moet het gewoon van me afschrijven, alvast mijn excuses als het onoverzichtelijk overkomt.

Vanmiddag ging mijn gsm af toen ik aanhet studeren was, het was mijn zusje of ik zo snel mogelijk naar huis kon komen, "mama" lag namelijk op bed, huilend en ze hield maar niet op met huilen. Ik ben uiteraard meteen in mijn auto gestapt en zo vlug mogelijk naar huis gereden, thuis aangekomen lag mijn moeder nog altijd op bed, nog steeds huilend. Mijn zusje (nog vrij jong) snapte gelukkig zelf dat ze even ongewenst was en ze verliet even de kamer.

Mijn moeder zei: Ga maar ff zitten, ik moet je iets zeggen waarvan je erg zult schrikken: je vader wordt gezocht door de politie. Inderdaad, ik schrok nogal, ik bedoel mijn vader, de man die toen ik klein was mijn held was, de man die me heeft leren fietsen, de man die me naar mijn eerste afspraakje heeft gebracht, de man waarmee ik vroeger buiten voetbalde op straat, de man die me de eerste normen en waarde aanleerde, de man waarmee ik spijtig genoeg de laatste tijd amper meer contact mee had.De rede dat ik niet meer zo'n goed contact heb met mijn vader is het volgende, mijn moeder en mijn vader zijn een paar jaar geleden uit elkaar gegaan.

Even terug in de tijd:
Mijn vader en moeder werkte allebei ontzettend hard om het zo goed mogelijk te hebben voor ons viertjes, mijn moeder gewoon in loondienst, geen 40 urige standaard baan, maar een vrij hoge manager baan, dus ze maakte veel meer uur dan die 40. Mijn vader had daarnaast een eigen bedrijf, had ook periodes dat ie zelfs tot 80-100 uur per week werkte, dit is niet overdreven. Dit is jaren goed gegaan, zonder problemen, we hadden het echt goed thuis. Ik dacht toen dat ik de beste ouders had die ik me maar kon voorstellen!

Dit is lang goed gegaan, om precies te zijn 20 jaar, het ging namelijk dankzij mismanagement van mijn vader (hij was veel te lief voor zijn personeel en was veel te goed gelovig) en de economische reccesie steeds slechter met het bedrijf. Mijn vader heeft toen een paar dingen gedaan tegenover mijn moeder, die niet door de beugel konden, hij wilde kostte wat kost zijn bedrijf blijven runnen, hij is namelijk leningen aangaan op mijn moeders naam (er zit best veel geld in mijn moeders familie). Mijn moeder heeft hem dit vergeven. Het bleef echter slecht gaan met mijn vaders bedrijf en er moest nog meer geld bij, toen is ie opnieuw in de fout gegaan en opnieuw heeft hij geld geleend op mijn moeders naam zonder dat ze het wist. Toen was de maat vol voor mijn moeder en zijn ze uit elkaar gegaan.

Niet veel later moest ik van mijn moeder horen dat mijn vader failliet verklaard was, dat deed al zoveel pijn, ik moest het van mijn moeder horen, hij heeft het me nooit durven vertellen. Het contact was toen nog vrij goed, we belde zo af en toe, spraken zo af en toe eens af en hij bleef positief in het leven staan, hij had plannen om opnieuw te beginnen enz. Het initiatief om contact te houden kwam echter elke keer van mijn kant uit.

Sinds een maand of twee, verneem ik niks meer van mijn vader, ik krijg steeds zijn voicemail als ik hem probeer te bellen, berichtjes beantwoord ie niet en ik kan hem moeilijk bezoeken omdat ie inmiddels aan de andere kant van ons land woont. Hij is daar noodgedwongen gaan wonen omdat er schuldeisers achter hem aanzaten, hij was dus min of meer ondergedoken.

Ongeveer een maand terug kreeg ik opeens een berichtje van mijn vader, er stond in: "ik mis jullie heel erg, ik kan echter momenteel geen contact met jullie opnemen, kus papa". Dat was de eerste keer dat ik het vermoede kreeg, er zit iets niet in de haak. Ik dacht uiteraard al vaak aan mijn vader, tuurlijk, maar ik heb de week nadat ik dat berichtje heb gekregen amper een oog dicht gedaan.

Vanmiddag kreeg ik dus te horen: je vader wordt gezocht door de politie, hij is zelfs al op tv gekomen bij opsporing verzocht. Ik heb gelukkig de aflevering niet gezien want ik zou dat niet overleven denk ik.

Opzich vind ik het niet eens heel erg dat ie een misdaad heeft gedaan, zal vast raar klinken, maar ik zal uitleggen waarom, het gaat hier om een misdaad waar niemand bij gewond is geraakt, ik zal het houden op fraude. Daarnaast weet ik bijna zeker dat ie gedwongen is het te doen (maffiapraktijken).Nu zul je je afvragen, hoezo weet je zeker dat ie gedwongen is terwijl je hem niet meer gesproken hebt, dat zal ik proberen uit te leggen:

Met de fraude die mijn vader gepleegd heeft zal hij ongeveer 60.000-75.000 euro verdient hebben. Geld waarmee je in het buitenland een nieuw bestaan mee kunt beginnen, of in ieder geval een jaartje goed van kunt leven.
Maar wat blijkt, hij word gesignaleerd in de omgeving waar wij wonen (en hij vroeger dus ook), in een zeer oude auto. Het rare en het frustrerende is, hij belt me niet terug, beantwoord mijn smsjes niet, laat zelfs geen briefje achter in de brievenbus, geen briefje in de brievenbus met een uitleg van de situatie van zijn kant uit. Dat doet me echt pijn, ik weet dat ik hem kan steunen, maar hij laat het niet toe. Ik denk dat het trots is, dat ie me niet onder ogen durft te komen.Ik weet het niet, ondanks alles, het blijft mijn vader.

quote:

Voor hem zou het allerbeste zijn zichzelf aan te geven, dat is de enigste manier om de schade voor zover mogelijk nog te beperken.

ik denk er ook zo over, mijn moeder is vanmiddag naar de politie gegaan (voor zijn eigen bestwil, er waren echter al 14 andere die hem hadden herkent) ze zeiden dat de kans dat ze hem zullen vinden gering is, hij ziet er gewoon uit als een zakenman. Maargoed, ik weet bijna zeker dat het nu alleen maar erger kan worden, dus het beste zou zijn, als ie zich aangeeft, dan moet ie zeker de gevangenis in, maar dan kan ie ook hulp krijgen en mocht het nodig zijn een nieuwe identiteit.

quote:

Waar ik nog benieuwd naar ben, zijn er mensen in jouw (directe) omgeving waar je steun aan hebt? Kun je het delen met je moeder inmiddels of met je zusje?

ik heb een zeer goede verstandhouding met mijn moeder, maar zij heeft al zoveel problemen: financieel dankzij leningen van mijn vader, mijn zusje heeft een ernstige ziekte en nu dit allemaal.

Ze heeft al vaak gezegd dat mijn zusje en ik het enige goede zijn in der leven, dat ze alleen maar leeft, zodat wij het goed hebben. Dus ik houd me gewoon sterk voor mijn moeder, ik steun haar zoveel mogelijk en ga haar zeker niet opzadelen met mijn problemen.

Ik heb hele goede vrienden waar ik alles mee kan bespreken, waar ik desnoods bij kan uithuilen. Ik ga dat komend weekend echt doen.

Mijn zusje weet van dit alles helemaal niks, we hebben besloten om dat zo te houden, althans de komende jaren, ze heeft al een hoop meegemaakt: scheiding ouders(zij lijkt sprekend op mijn vader + der jongere leeftijd) en dan ook nog de ziekte die ze heeft. Het leek ons dus beter om der dit te sparen.

quote:

Op vrijdag 28 mei 2004 00:43 schreef thetruth het volgende:
Gaf die uitzending nog een signalement van de dader? Ik vraag me af of d'r een gouden tip is

flikker toch op...ga buiten spelen