[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...?

Heb je de moed nog om door te gaan of weet je het nog niet?

quote:

Op woensdag 3 november 2004 11:48 schreef Beaker het volgende:
Waarom hebben jullie gekozen voor een Surinaams kindje? _{ik weet niets van adoptie}

Het begon ermee dat we perse via de vergunninghouder Meiling wilden adopteren. Die vonden we het symphatiekst klinken. Meiling bemiddelt in 4 landen: India, Suriname, Taiwan en China.
Eerst ging ons hart uit naar India maar al gauw bleek dat dat kanaal muurvast zit. Viel dus af. Toen hebben we nog even nagedacht over Haiti. Dat zou dan via Wereldkinderen moeten of Stichting Flash. Die laatste zat middenin een of ander geldschandaal En Wereldkinderen bevalt ons niet. Toen bleek ook nog dat ook dat kanaal helemaal op zijn gat lag moesten we verder kijken.

Taiwan valt voor ons af omdat er daar voornamelijk babies vandaan komen en er eisen worden gesteld aan je geloofsovertuiging. Uit China komen ook vooral babietjes en is een heel populair land om kinderen uit te adopteren. We hadden het gevoel dat die kinderen toch wel goed terecht zouden komen...

Bleef bij Meiling alleen Suriname nog over! En verdomd, we voldeden aan alle eisen en dat land voldeed aan onze eisen (bijv. grote kans dat er veel bekend is over de biologische familie, met wat mazzel blijf je zelfs contact houden! Kinderen zijn wat ouder en over het algemeen gezond, al hebben we wel aangegeven dat een Special Need kindje bij ons van harte welkom is.). Enige nadeel is de verschrikkelijk lange wachtlijst Maar in tegenstelling tot India en Haiti kwam er gelijk een heel rustig en kalm gevoel over ons toen we over dit land praatten. Het voelde gewoon goed. Deze moet het worden

quote:

Op woensdag 3 november 2004 12:07 schreef Beaker het volgende:
Moeten jullie dan ook nog verblijven in het land van herkomst van het kind?

Ja helaas wel Ongeveer drie weken. Had liever gehad dat ze hem ff op de post gooien

Ach, ik heb nog een jaar of 4½ om van mijn vliegangst en heimwee af te komen

Ja joh, daar hebben ze valium en alcohol tenslotte voor uitgevonden

Eerlijk gezegd vind ik het verschrikkelijk dat ik die zwangerschap en bevalling nooit mee zal maken

quote:

Op woensdag 3 november 2004 12:34 schreef miss_sly het volgende:
dikke knuffel!

Knuffels heb je nooit genoeg

quote:

Op woensdag 3 november 2004 12:42 schreef hartje het volgende:
ja, sorry
dat bedoelde ik ook met mijn 2e berichtje.

Weet ik Ik bedoelde het ook niet zo lomp als dat het er staat hoor

quote:

maar ik begrijp ook dat je het liefst er natuurlijk 1 echt van jezelf & partner zou willen.

Er zelf een maken en krijgen zou zoveel makkelijker zijn maar het maakt me eerlijk gezegd geen ruk uit waar ons kind vandaan komt.
Alleen het afscheid nemen van de zwangerschapsdroom heeft me erg veel moeite gekost. Het steekt nog af en toe de kop op en hoewel we nu dan toch echt op de wachtlijst staan en dat kind er echt wel komt doet het feit dat ik dat gedeelte nooit mee zal maken nog verschrikkelijk veel pijn. Zal het altijd wel blijven doen.

quote:

vind het ook super om zo een kindje te kunnen helpen wat anders misschien geen kansen zou hebben

Heel eerlijk gezegd boeit me dat ook niks Ik wil gewoon een kind, punt uit. Het adopteren begon wel uit idealisme: we wilden voor elk 'eigen' kind er ook één adopteren. Maar nu komt er geen idealisme meer bij kijken. Alleen egoisme

quote:

Op woensdag 3 november 2004 12:52 schreef hartje het volgende:
spindizzy, ik heb het ff weggehaald hoor.
ik hoop dat ik je ook een knuffel mag geven

Hey gek mens... Er staat al een stukkie tekst van mij. Ik tiepte alleen even niet zo hard.

Dikke knuffel

quote:

Op woensdag 3 november 2004 13:13 schreef hartje het volgende:
nou hier stoppen we mee, we gaan ons inschrijven voor adoptie.

En dan nog kun je die hoop op een zwangerschap niet opgeven. Af en toe laait die hoop hier weer heel hoog op en wordt het foliumzuur weer tevoorschijn gehaald en de vrijschema's, aftelkalenders en ovulatietesten Met alle teleurstellingen van dien, natuurlijk.

Maar of dat nu iets hormonaals is weet ik niet. Ik weet wel dat mijn man er net zoveel last van heeft als ik.

quote:

Op woensdag 3 november 2004 13:41 schreef hartje het volgende:
moet je voor de adoptie-procedure echt altijd 5 jaar wachtten?

Nee hoor, het verschilt echt per land.

Eerst moet je je aanmelden bij het Ministerie van Justitie dan krijg je een wachtlijstnummer (BKA). Als je de verplichte voorlichting en het gezinsonderzoek gedaan hebt krijg je je beginseltoestemming. Dan mag je je inschrijven bij één van de vergunninghouders. Die zetten je eerst op de centrale wachtlijst. Dat gaat op BKA-nummer. Na 1-3 jaar schuif je op naar de landenwachtlijst en die is voor elk land weer verschillend. De lijst voor China is nu geloof ik nog maar 9 maanden ofzo. Wij hebben gewoon de pech dat we het land met één van de langste wachtlijsten hebben uitgekozen.

quote:

Op woensdag 3 november 2004 13:47 schreef Girly het volgende:
en ook hier geef ik spindizzy ff een hele dikke knuffel!!!!

En jij krijgt een hele dikke vette knuffel terug

quote:

Op woensdag 3 november 2004 14:51 schreef miss_sly het volgende:
:ik wil niet afscheid moeten nemen van zo'n kindje, maa rik wil degene zijn die ervoor mag zorgen, naar kan gaan kijken als ie slaapt...

Heel bekend gevoel Als ik me voorstel hoe het is als ons kind er eindelijk is stel ik me nooit grote dingen voor maar juist altijd de kleine dagelijkse dingetjes. De laatste tijd is ons kind in mijn gedachte steeds een jaar of 8 - 10. Zal wel komen omdat ik laatst een moeder met haar (donkere) zoon van die leeftijd zag en het joch was lekker over zijn schooldag aan het kletsen. Het zag er zo lekker normaal en gezellig uit. Dat wil ik ook...