Kanker bij een familie lid

tis dus niet zozeer een familie lid alswel je vader? en tuurlijk zijn dit moeilijke tijden met veel emoties bij iedereen die de hele dag voelbaar zijn en dus druk geven....

vraag is : wil je het huis uit in deze moeilijke periode met veel emoties die bij iedereen spelen, met mogelijk de laatste momenten die je kan doorbrengen met je vader, of kun je nog even wachten.

Misschien moet je je vraag omdraaien en je afvragen of het verstandig is om, mocht je vader inderdaad te vroeg overlijden, het huis te verlaten als je moeder 'alleen' achter blijft. Misschien kan je dan voor jezelf beter nu het huis uitgaan dan dat je het risico loopt dat je straks je moeder niet alleen durft te of kunt laten....

Tijdens het ziekbed van mijn pa (ook kanker) woonde ik reeds 2 jaar niet meer thuis. Maar ik ben blij dat ik niet te ver weg woonde, want ik kon wanneer ik wilde naar mijn pa en toch kon ik de nare bijzaken (het wachten, de stress en zo) een beetje ontlopen.

Het is natuurlijk nooit fijn om mee te maken, maar doe vooral die dingen die je altijd had willen doen en stel het niet uit. Dingen die je wilde vragen of zo,.. stel ze. Ik kan niet inzien hoe erg de situatie bij jullie nu is, maar ik zou het uit huis gaan even uitstellen.

Achteraf gezien kunnen er 3 dingen gebeuren:
1) je hebt belachelijke spijt omdat je het huis gegaan bent in het laatste levensjaar van je vader
2) je hebt er geen spijt van dat je het huis uit bent gegaan
3) je bent blij dat je bij je vader bent gebleven laatste jaar of je denkt 'ach, het was misschien rot die tijd maar ik ben er iig nog geweest voor mijn vader'.

Gezien optie 3; thuis blijven en daar al dan niet tevreden mee zijn, geen echte negatieve kanten heeft, maar het huis uit gaan wél (spijt om iets wat je nooit terug kan draaien), zou ik dit laatste jaar nog ff thuis uitzitten... kans is ook groot dat de sfeer volgend jaar drastisch veranderd en dat thuiswonen weer prima gaat.

quote:

Op zondag 23 mei 2004 17:48 schreef dadra het volgende:
Vrienden en m'n vriendin zeggen dat het niet zo verstandig is om het huis uit te gaan, terwijl m'n ouders zelf wel zeggen dat het verstandig is om het huis uit te gaan (ze moedigen het zelfs aan onder het motto: ..... het leven gaat toch door)

T is wel zo dat het appertementje dat ik op het oog heb +- 15 min rijden is van m'n huidige woning

Dan lijkt het mij dat je het toch moet doen en zo veel mogelijk toch naar je ouders gaat,.. Ik woon ook 15min bij ouderlijk huis vandaan. Het is inderdaad zo dat het leven gewoon verder gaat, kijk maar om je heen.

Moielijke keuze,..
Maar heel veel sterkte!

weggaan na overlijden is ook erg moeilijk lijkt me.
moeilijk hoor.

Ontzettend moeilijk. Aan de ene kant wil je nu natuurlijk zo veel mogelijk bij je vader zijn, maar aan de andere kant is het misschien ook goed om nu al een eigen leven op te bouwen. Want zoals een andere schrijver al zei: weggaan na het overlijden is ook heel moeilijk.

Ik zou wel op jezelf gaan wonen, maar toch regelmatig tot 3@4 dagen per week in het ouderlijk huis zijn... en ook veel leuke dingen doen met je vader...

Ik zou graag het komende jaar zoveel mogelijk bij m'n vader zijn, en dat is natuurlijk het makkelijkst als je thuis blijft wonen. Maar als de afstand te overbruggen is zou ik er denk ik toch voor kiezen om uit huis te gaan, want zoals iemand al zei, weggaan na overlijden is nog veel moeilijker. Ook om de spanning thuis even kwijt te zijn. Je kunt toch op z'n minst iedere dag even bellen en gewoon zoveel mogelijk langs gaan

quote:

Op zondag 23 mei 2004 18:29 schreef dadra het volgende:
Bedankt voor de reakties tot nu toe...
Ik weet t eigenlijk ook nog niet, maar ik weet ook dat t straks erg moeilijk is om m'n moeder alleen te laten als ik na het overlijden het huis uit zou gaan........
Maar nu heb ik ook alle stress van thuis waar ik een beetje onderdoor aan dreig te gaan (ondanks steun van vriendin en vrienden), pa ziek en ma heeft huilbuien.

Kan me de stress heel goed voorstellen. Ik heb in een zelfde soort situatie gezeten alleen was m'n moeder net overleden (november 2002). Een paar dagen daarna kwam onze huisarts met de mededeling dat m'n vader longkanker had en dat hij hooguit 3 maanden te leven had als 'ie niet zou beginnen met chemotherapie/bestraling. Hij heeft toen nog iets meer dan een jaar mogen leven en is 31 december afgelopen jaar overleden. Heb in die periode ontzettend vaak ruzie met m'n vader gehad om verschillende dingen. En heb ontzettend vaak zitten huilen omdat ik het door de situatie helemaal niet meer zag zitten thuis en er ook aan onderdoor dreigde te gaan..

M'n vriend en ik waren in die periode op zoek naar een huurhuis en er werd er ons ook 1 toegewezen waar we eind december de sleutel van kregen. M'n vader heeft, hoe slecht hij zich ook voelde op het eind en hoeveel pijn hij ook had, een paar keer onze flat bezocht (4 hoog dus hij moest nog aardig wat trappen lopen) en heeft zelfs nog geholpen met het oude behang van de muren afhalen. Ben aan de ene kant wel blij dat ik de periode dat hij nog leefde nog thuis ben geweest. Maar ik heb zelf ook altijd gezegd dat als we eerder een woning zouden krijgen dat ik in ieder geval zo vaak mogelijk langs zou komen om te helpen met schoonmaken, de was etc.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte in deze periode..

quote:

Op zondag 23 mei 2004 19:36 schreef dutchdevil het volgende:

[..]

Kan me de stress heel goed voorstellen. Ik heb in een zelfde soort situatie gezeten alleen was m'n moeder net overleden (november 2002). Een paar dagen daarna kwam onze huisarts met de mededeling dat m'n vader longkanker had en dat hij hooguit 3 maanden te leven had als 'ie niet zou beginnen met chemotherapie/bestraling. Hij heeft toen nog iets meer dan een jaar mogen leven en is 31 december afgelopen jaar overleden. Heb in die periode ontzettend vaak ruzie met m'n vader gehad om verschillende dingen. En heb ontzettend vaak zitten huilen omdat ik het door de situatie helemaal niet meer zag zitten thuis en er ook aan onderdoor dreigde te gaan..

M'n vriend en ik waren in die periode op zoek naar een huurhuis en er werd er ons ook 1 toegewezen waar we eind december de sleutel van kregen. M'n vader heeft, hoe slecht hij zich ook voelde op het eind en hoeveel pijn hij ook had, een paar keer onze flat bezocht (4 hoog dus hij moest nog aardig wat trappen lopen) en heeft zelfs nog geholpen met het oude behang van de muren afhalen. Ben aan de ene kant wel blij dat ik de periode dat hij nog leefde nog thuis ben geweest. Maar ik heb zelf ook altijd gezegd dat als we eerder een woning zouden krijgen dat ik in ieder geval zo vaak mogelijk langs zou komen om te helpen met schoonmaken, de was etc.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte in deze periode..

Gecondoleerd nog! Wat ik zo lees is jou pa echt een wereldvent... Ondanks zijn gezondheid toch nog komen helpen en een paar keer op visite komen...

quote:

Op zondag 23 mei 2004 18:29 schreef dadra het volgende:
pa ziek en ma heeft huilbuien.

Juist daarom moet je misschien blijven; je ouders gaan door de moeilijkste tijd van hun relatie dus je moet er wel voor ze zijn denk ik, hoe moeilijk ook.

Als je ouders er zelf geen problemen mee hebben (vaak is het anders in dit soort situaties) zou ik idd wel gaan. Dan kan je moeder ook vast aan het idee wennen... De stap is straks, als je vader overleden is, nog veel moeilijker. Zowel voor jou, als voor haar.
En het is vrij dichtbij, dus je kan altijd langs gaan...

Ik persoonlijk zou er wel voor gaan.

quote:

Op zondag 23 mei 2004 19:39 schreef SirWacko het volgende:

[..]

Gecondoleerd nog! Wat ik zo lees is jou pa echt een wereldvent... Ondanks zijn gezondheid toch nog komen helpen en een paar keer op visite komen...

Dank je wel. En ja, m'n vader was fantastisch. Hij kon af en toe ongelooflijk eigenwijs zijn en daarom kon ik ook af en toe een ontzettende hekel aan hem hebben. Maar had altijd het beste voor met z'n kinderen. Hij wilde ook gewoon weten waar ik kwam te wonen (zodat hij wist dat het goed zat als hij er niet meer zou zijn). Heb gelukkig hele goede herinneringen aan hem overgehouden

Ik denk dat je het moet doen.

Het lijkt mij voor je vader aangenaam om te zien hoe zijn zoon een man wordt en zelfstandig gaat wonen. Ook voor je moeder kan het, indien je vader zou overlijden, beter zijn als je er niet meer woont. Dat betekent namelijk snel dat je blijft hangen in 'hoe het was' terwijl je moeder dan ook juist verder moet gaan. Wat je vaak ziet is dat het huis dan sowieso vrij snel verlaten wordt, vanwege de herinneringen maar ook vanwege het overbodig worden van de ruimte. Heb ik ook gezien bij het overlijden van m'n vriendins vader. Juist het weggaan van m'n vriendin gaf haar moeder de rust EN de zo nodige prikkel om dat huis te verlaten.

quote:

Op zondag 23 mei 2004 20:29 schreef X-Ray het volgende:
Ik denk dat je het moet doen.

Het lijkt mij voor je vader aangenaam om te zien hoe zijn zoon een man dochter een vrouw wordt en zelfstandig gaat wonen. Ook voor je moeder kan het, indien je vader zou overlijden, beter zijn als je er niet meer woont. Dat betekent namelijk snel dat je blijft hangen in 'hoe het was' terwijl je moeder dan ook juist verder moet gaan. Wat je vaak ziet is dat het huis dan sowieso vrij snel verlaten wordt, vanwege de herinneringen maar ook vanwege het overbodig worden van de ruimte. Heb ik ook gezien bij het overlijden van m'n vriendins vader. Juist het weggaan van m'n vriendin gaf haar moeder de rust EN de zo nodige prikkel om dat huis te verlaten.

Als je uit huis gaat heb je het moeilijk. Maar als je na het overlijden van je vader uit huis gaat is het ook moeilijk voor je.

Je ouders hebben wel gelijk als ze zeggen "Het leven gaat door". Ook al woon je 15 min vanaf je ouderlijk huis, dan kun je er nog steeds voor je vader zijn.

Wat wil je eigenlijk zelf?

Wat voor een kanker heeft hij ?
Mijn vader heeft blaaskanker gehad (poliepen in de blaas)

Hij is hier 100% van hersteld.

In ieder geval sterkte !!

quote:

Op dinsdag 25 mei 2004 17:15 schreef dadra het volgende:
Ben net gaan kijken naar het appartementje, samen met m'n ouders, en het zag er goed uit...
Denk wel dat ik het ga doen....

Leuk! Sterkte verder, het zal toch best heel moeilijk zijn.

niet geheel ontopic maar veel sterkte in deze moeilijke periode die je tegemoet komt.
ik heb net me oma aan deze ziekte verloren en ik had een erg hechte band met haar.
koester de tijd in iedergeval die je nog hebt met hem

Kanker... vandaag precies een week geleden is m'n opa er aan overleden. Sorry, voegt niet veel waarde toe aan dit topic, maar wou het wel ff melden. Het is geen fijne ziekte..

Je studiefinanciering zal wel veranderen...
Houdt daar rekening mee.

quote:

Op dinsdag 25 mei 2004 20:30 schreef Xebrozius het volgende:
Je studiefinanciering zal wel veranderen...
Houdt daar rekening mee.

Daar heb je een punt!

Een neef van mijn vriend heeft longkanker. Hij is nog maar 38 jaar en heeft een vrouw en 2 zoontjes van 10 en 12. De gezinssituatie is daar vreselijk gespannen. De kanker is vorig jaar ontdekt en de man heeft pas een aantal chemokuren ondergaan. Onlangs is de chemo gestopt, de tumor is toen veel kleiner geworden. Gisteren kregen we echter het bericht dat de tumor weer bijna op zijn oude grootte terug is, ook de uitzaaiingen zijn weer op volle sterkte terug En dat binnen 4 weken ongeveer. Nu begint het hele circus weer van voor af aan: ziekenhuis in, ziekenhuis uit, ziekte en misselijkheid door de chemo enz. enz. Als ze hem nog kunnen helpen tenminste. De familie is echt ten einde raad. Ik vind het echt verschrikkelijk voor ze, die kinderen verdienen het niet om zo jong al hun vader kwijt te raken.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met de situatie bij jou thuis.

Nou, Dadra ik heb alle reacties gelezen en de fokkers hadden goede argumenten om wel te verhuizen. Ik wil daar nog aan toevoegen dat het best fijn voor je zal zijn om je terug te kunnen trekken.Je kunt net zo vaak en lang bij je ouders zijn als ze je echt nodig hebben. Wat goed dat ze helemaal achter je staan!
Ik wens je veel sterkte de komende tijd.