quote:
Op zondag 18 juli 2004 17:22 schreef pluisje het volgende:
Hij is 15 dagen.....
En overdag gaat het echt prima hoor, en vind ik het heerlijk om te doen, maar het gaat echt om die 3 voedingen rond en in de nacht (23.00, 3.00, 6.00, globaal). Dan ligt ie te tutten. Vannacht gaan we hem misschien ipv in zijn wiegje op onze kamer eens in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer leggen. Overdag slaapt ie daar veel rustiger dan in zijn wiegje, misschien speelt dat ook mee.
Erg herkenbaar om te lezen Pluisje...
Nu is onze Steijn nog maar 14 dagen oud, maar al die vragen die je jezelf stelt zijn overeenkomstig.
Na een eerste extreem relaxte week (zelfs de hielprik deed hem niks) is het nu aan het veranderen.
Steijn is overdag een prima slaper, maar is vooral 's avonds erg onrustig.
Soms is Barbara van 8 uur 's avonds tot 12 uur met m bezig.
Inderdaad, dan weer na 10 minuten 1 borst totaal vertrokken zijn en 20 mn. later liggen krijsen...
Dan weer 2 borsten 20 minuten en na 10 minuten liggen krijsen... Er is geen touw aan vast te knopen.
Wat moet je doen? Alleen je instinct volgen lijkt me.
Vanavond was Steijn na de laatste voeding totaal overstuur. Krijsen, krijsen, krijsen.
Meestal houdt het na een kwartier op, die marge hebben we onszelf gegeven anders blijf je lopen.
Vanavond was het idd na 15 mn stil, maar 10 minuten later begon het weer, en nog veel erger.
Barbara was overtuigd van genoeg voediing.
Ik heb m vervolgens op mn buik gelegd... en gelijk stil.
Wel nog een kwartier lang luid ademhalen en af en toe flinke snikken en ook z'n ogen lodderig open... maar uiteindelijk tot rust gekomen.
Toen in de wieg (altijd een spannend moment, niet?)... hij keek nog wazig om zich heen en crashte vervolgens volledig.
Conclusie: ik was overtuigd van de honger van Steijn, maar Bar had uiteindelijk gelijk.
De vragen die jij je stelt zijn ook de vragen die wij ons stellen.... waar is het ritme?
Dat is er nog niet in ons geval.
Wat vandaag werkt is morgen kansloos en vice versa.
Ik geloof ook dat ritme er de eerste weken echt nog niet is, en hoewel er baby's zat zijn die alles met gemak ondergaan zijn er ook zat die er andere gedachten op nahouden.
Los van dit gedoe: wat is het heerlijk hè... zo'n kleine?
Ik ben vader, dus ik heb minder de lasten van de BV, maar ook minder de lol van het geven... maar wat geniet ik van mijn kleine held.
Mart en Josje, de grote broer en zus van Steijn zijn nu 9 en 11 dus ik heb het allemaal al meegemaakt, maar van deze baby geniet ik wel heel erg intens.
Maar goed, daar gaat het topic niet over.
Veel sterkte met de nachten die komen gaan..... of niet als het plots wel goed loopt.