De achternaam overnemen bij het trouwen deel 2

(Hier een reactie op de laatste post van Erodome in het vorige topic als reactie op mij.)

Erodome, je hebt helemaal gelijk, echt waar. Ik begrijp het helemaal en als ik het zo lees, dan schaam ik mij diep voor mijn opmerkingen.

Ik denk inderdaad dat ik wel bang ben voor vrouwen en daarom hou ik ze liever klein. Probleem alleen is, dat dat tegenwoordig niet meer gaat.

Ik ben inderdaad iemand voor de liefde van mijn leven. Het hoeft echt niet de eerste de beste te zijn. Dat kan ook niet altijd, het kan voorkomen dat het tot niets leidt. Ik ben in ieder geval niet het type van de wisselende contacten. Dus dat dat mijn doel op zich is. En ik ben ook niet het type dat een meisje zou willen, die wel losbandig is.

Je hebt het over terughoudend. In welke context bedoel je dat? Kijk, ik hoef niet per se een meisje dat heel onderdanig is, in die zin, dat ze geen eigen mening heeft. Of bedoel je terughoudend op seksueel vlak. Dan heb je wel gelijk. In welke zin ben ik eigenlijk terughoudend vind je?

Punt is gewoon, dat ik veel waarde hecht aan tradities. Mede vanwege mijn geloofsovertuiging denk ik. Ik kan niet zo maar afstappen van gebruiken en handelingen. Ik zit dan voortdurend in de knoei met mijn geloof. Want enerzijds wil ik wel meegaan, of moet ik wel meegaan, maar anderzijds ben ik bang om mijn geloof de rug toe te keren. Het is echt een enorme tweestrijd. Daarom wil ik misschien wel dat het blijft zoals het is, of zoals het vroeger was. Toen was het nog makkelijk, omdat er maar één weg was.

Maar in ieder geval wil ik wederom benadrukken dat ik echt niet minderwaardig denk over de vrouw. Misschien denk ik zelfs juist, dat de vrouw tot veel meer in staat is dan de man en reageer ik daarom zo.

@ Bass-Miss

De man die niet ermee akkoord zou gaan daar zou ik nooit kinderen van willen

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:03 schreef milagro het volgende:
@ Bass-Miss

De man die niet ermee akkoord zou gaan daar zou ik nooit kinderen van willen

Hm, ik zou het een moeilijke vraag vinden.
Enerzijds vind ik het belachelijk moest hij daar echt op staan, maar anderzijds ben ik dan niet veel beter als ik zelf wil dat mijn kinderen mijn achternaam krijgen....

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:06 schreef Bass-Miss het volgende:

[..]

Hm, ik zou het een moeilijke vraag vinden.
Enerzijds vind ik het belachelijk moest hij daar echt op staan, maar anderzijds ben ik dan niet veel beter als ik zelf wil dat mijn kinderen mijn achternaam krijgen....

Het is geen kwestie van er op staan, maar voor en nadelen afwegen, goede argumenten etc.

Mijn kids hebben de naam van hun vader, om praktische redenen, en aangezien zijn naam net zo mooi is als de mijne, maakte mij het niet uit.
Hem ook niet als 't mijn naam zou worden (omdat dat praktischer geweest was).

Maar een vent die er op staat dat zijn naam het gaat worden en de keuze niet eens bespreekbaar is, dat kan nooit "mijn" vent zijn, snap je

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:05 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Wat is je geloofsovertuiging dan ?
Misschien verklaart dat wel je ideeën.

Ik ben christelijk met een katholieke achtergrond, hoewel ik dat katholiek niet echt aanhang. Ik ben dus gewoon christelijk.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:05 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Ik snal heus wel dat als jij hiermee opgevoed bent en dat je vader het hoofd was en je moeder onderdanig, dat je dit als voorbeeld neemt. Zovan dit wil ik later ook.

Denk jij dat het zo bij ons ging? Mijn moeder was alles behalve onderdanig. Ze ging haar eigen gang; altijd al. Haar ouders waren ook heel vrij, alles op gelijke voet bij hen thuis. Mijn vader kwam wel uit een oorspronkelijk strenger gezin met duidelijke rolpatronen en hij was daarom ook in het begin van het huwelijk van mijn ouders zo, maar omdat mijn moeder heel vrij was/is, paste hij zich vrij snel aan. Hij had er namelijk ook geen problemen mee verder, maar hij kende het gewoon niet toen. Dus nee, mijn ouders hebben me geenzins zo opgevoed. Zoals ik al eerder zei, mijn moeder noemt me in sommige gevallen ook een ouderwets iemand. Zij zou het in dit geval (dit onderwerp) alles behalve met mij eens zijn.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:05 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Wil niet dat dit tot een politieke discussie gaat lijden, maar ik ben gewoon benieuwd waarmee jij bent opgevoed.

Ik ben best wel vrij opgevoed. Niet streng gelovig... niet streng in het algemeen.

bij ons was het absoluut een eigen keuze, samen over gehad en ik heb zelf besloten zijn naam aan te nemen. ben gewoon een ouderwets mens

en soms vind ik mijn achternaamnaam en meisjesnaam gebruiken nog steeds leuk: "kijk mij getrouwd zijn".. Ja wie zegt dat je helemaal volwassen bent op je 27ste

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:10 schreef milagro het volgende:

[..]

Het is geen kwestie van er op staan, maar voor en nadelen afwegen, goede argumenten etc.

Mijn kids hebben de naam van hun vader, om praktische redenen, en aangezien zijn naam net zo mooi is als de mijne, maakte mij het niet uit.
Hem ook niet als 't mijn naam zou worden (omdat dat praktischer geweest was).

Maar een vent die er op staat dat zijn naam het gaat worden en de keuze niet eens bespreekbaar is, dat kan nooit "mijn" vent zijn, snap je

De enige praktische reden die ik kan bedenken is 'dat het de gewoonte is'. En dat lijkt me nu niet echt een hele goede reden.

En verder denk ik dat iedereen wel graag zijn naam aan zn kinderen geeft. Moeilijk dus.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:13 schreef Bass-Miss het volgende:

[..]

De enige praktische reden die ik kan bedenken is 'dat het de gewoonte is'. En dat lijkt me nu niet echt een hele goede reden.

En verder denk ik dat iedereen wel graag zijn naam aan zn kinderen geeft. Moeilijk dus.

als je niet getrouwd bent en de vader niet van hier (Nederland dus ) dan kan het wel eens verstandiger zijn om de kids jouw naam te geven of juist niet, het ligt ook aan de regels van het land van herkomst, of de man vrij is (niet nog getrouwd.. ja ook dat komtt voor) of jij niet nog getrouwd bent ( dan is er geen keuze ) etc etc.

Mij maakt het in principe niet uit, dus buiten praktische redenen, geeft de schoonheid vd naam dan wmb de doorslag..

En mijn God, bij mij op school zat een meisje dat heette Slettenhaar... ik bedoel maar...
Heet je Milagro Nasciamiento de Boavida heet je dochtertje inene Pilar Slettenhaar

Ja, op die manier is de keuze niet moeilijk.

Maar ik heb gewoon zo iets van: Als je dan toch de traditie niet volgt door niet te trouwen, waarom zou je de traditie dan wel volgen om je kinderen de achternaam van je vriend te geven.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:30 schreef Bass-Miss het volgende:
Maar ik heb gewoon zo iets van: Als je dan toch de traditie niet volgt door niet te trouwen, waarom zou je de traditie dan wel volgen om je kinderen de achternaam van je vriend te geven.

Je trouwt toch niet niet om dwars te liggen

Ik zie het nut niet van trouwen.
Je "moet" iedere dag kiezen voor elkaar, niet 1 maal met een lullig papiertje..

Misschien om een en ander veilig te stellen
Ik bedoel, van de moeder ben je zeker, van de vader niet en met zijn achternaam houd je iig de schijn op

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:00 schreef FuifDuif het volgende:
(Hier een reactie op de laatste post van Erodome in het vorige topic als reactie op mij.)

Erodome, je hebt helemaal gelijk, echt waar. Ik begrijp het helemaal en als ik het zo lees, dan schaam ik mij diep voor mijn opmerkingen.

Ik denk inderdaad dat ik wel bang ben voor vrouwen en daarom hou ik ze liever klein. Probleem alleen is, dat dat tegenwoordig niet meer gaat.

Ik ben inderdaad iemand voor de liefde van mijn leven. Het hoeft echt niet de eerste de beste te zijn. Dat kan ook niet altijd, het kan voorkomen dat het tot niets leidt. Ik ben in ieder geval niet het type van de wisselende contacten. Dus dat dat mijn doel op zich is. En ik ben ook niet het type dat een meisje zou willen, die wel losbandig is.

Je hebt het over terughoudend. In welke context bedoel je dat? Kijk, ik hoef niet per se een meisje dat heel onderdanig is, in die zin, dat ze geen eigen mening heeft. Of bedoel je terughoudend op seksueel vlak. Dan heb je wel gelijk. In welke zin ben ik eigenlijk terughoudend vind je?

Punt is gewoon, dat ik veel waarde hecht aan tradities. Mede vanwege mijn geloofsovertuiging denk ik. Ik kan niet zo maar afstappen van gebruiken en handelingen. Ik zit dan voortdurend in de knoei met mijn geloof. Want enerzijds wil ik wel meegaan, of moet ik wel meegaan, maar anderzijds ben ik bang om mijn geloof de rug toe te keren. Het is echt een enorme tweestrijd. Daarom wil ik misschien wel dat het blijft zoals het is, of zoals het vroeger was. Toen was het nog makkelijk, omdat er maar één weg was.

Maar in ieder geval wil ik wederom benadrukken dat ik echt niet minderwaardig denk over de vrouw. Misschien denk ik zelfs juist, dat de vrouw tot veel meer in staat is dan de man en reageer ik daarom zo.

Zie je dan niet in dat vrijheid en je geloofsbeleving best hand in hand kunnen gaan????

Dat je bv niet losbandig wil zijn en ook een dame wil die dat niet is betekend niet dat je geen uitgebreid en spannend sexleven kan hebben.
Dat jouw dame alleen voor jou is betekend niet dat ze, ik noem maar wat geks, je niet kan verrassen met een lekker latax jurkje en een sexy dans, zolang je elkaar maar met liefde en respect benaderd(dus dat beide zich er prettig bij voelen) zal god het je echt niet kwalijk nemen hoor.

Dit leven verwacht veel keuze's van je, soms lijkt dat erg veel, maar het geeft ruimte voor vrijheid, om te zijn wie je wil zijn.
Als je iets doet betekend dat niet dat je gelijk bij een vaste groep hoort, je bent jezelf, wees niet bang voor jezelf.

Je hecht veel waarde aan je geloof, put daar dan ook uit, ook jouw geloof ondersteund vrijheid, kijk voorbij alle woorden van je bijbel dan zie je een gouden regel staan, berokken geen kwaad...
Verder kan je vrij zijn, als je werkelijk geloofd dan weet je dat god je liefheeft, dat hij wil dat je je fijn voelt.

Je afzetten tegen veranderingen is niet goed, lees mijn ondertekening maar eens goed, een hele mooie en oude wijsheid met zeer veel waarheid, alles veranderd, zo draait de wereld nu eenmaal...
En geloof me, jij vind ook je weg wel en je hoeft niet bang te zijn om je geloof te verliezen, misschien is het wel beter om je relatie met god wat te verdiepen en wat persoonlijker te maken.

Zo, nu wil ik even wat anders gaan doen, dus het is genoeg zo

Ik zou t met zo'n streepje willen mn eigen naam en de zijne erachter en anders gewoon mn eigen naam!

edit : anders post je m dubbel

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:39 schreef milagro het volgende:

[..]

Je trouwt toch niet niet om dwars te liggen

Ik zie het nut niet van trouwen.
Je "moet" iedere dag kiezen voor elkaar, niet 1 maal met een lullig papiertje..

Misschien om een en ander veilig te stellen
Ik bedoel, van de moeder ben je zeker, van de vader niet en met zijn achternaam houd je iig de schijn op

Ik zie ook het nut niet van trouwen, en ook niet van mijn kinderen de naam van mijn vriend te geven...

Tenzij om hem een plezier te doen.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 23:15 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Hou er wel rekening mee dat je je handtekening dan ook moet aanpassen.

Een nieuwe handtekening zou dan weer wel een goed iets zijn, wat mij betreft.

De mijne stamt uit begin jaren 80 en is van kinderlijke kwaliteit. Omdat ik nogal een lange achternaam heb, besloot ik toentertijd 'm gewoon na 6 tekens af te kappen.
Heb dus een meisjesronde handtekening met drie hoofd- (voorletters en begin achternaam) en drie kleine letters.

Daar mag best een volwassen variant op.

quote:

Op zondag 16 mei 2004 23:15 schreef Sc0rPi0n het volgende:

Hou er wel rekening mee dat je je handtekening dan ook moet aanpassen.

niet per se. mijn handtekening is niet afhankelijk van mijn achternaam

Mocht ik per ongeluk ooit trouwen, maakt het mij eigenlijk geen bal uit. Ik vind beide achternamen niet echt het toppunt van boeiendheid

quote:

Op zondag 16 mei 2004 22:00 schreef FuifDuif het volgende:
Punt is gewoon, dat ik veel waarde hecht aan tradities. Mede vanwege mijn geloofsovertuiging denk ik. Ik kan niet zo maar afstappen van gebruiken en handelingen. Ik zit dan voortdurend in de knoei met mijn geloof. Want enerzijds wil ik wel meegaan, of moet ik wel meegaan, maar anderzijds ben ik bang om mijn geloof de rug toe te keren. Het is echt een enorme tweestrijd. Daarom wil ik misschien wel dat het blijft zoals het is, of zoals het vroeger was. Toen was het nog makkelijk, omdat er maar één weg was.

Maar in ieder geval wil ik wederom benadrukken dat ik echt niet minderwaardig denk over de vrouw. Misschien denk ik zelfs juist, dat de vrouw tot veel meer in staat is dan de man en reageer ik daarom zo.

Oh, dus je vindt bidden en naar de kerk gaan geen tradities?
(je hebt in een van je topics gezegd dat je niet bidt en alleen naar de kerk gaat voor de ontspanning...)

quote:

Op zondag 16 mei 2004 23:15 schreef Sc0rPi0n het volgende:

[..]

Mijn vrouw heet ...

Mevrouw <mijn achternaam> - <haar achternaam>
Je kunt dit kiezen tijdens het in ondertrouw gaan.

Hou er wel rekening mee dat je je handtekening dan ook moet aanpassen.
Mijn vrouw schreef vroeger (toen ze nog mijn vriendin/verloofde was ) haar naam gewoon als handtekening, dat mag nu niet meer.

Heb ik ook niet gedaan. Mijn naam-zijn naam is mijn officiele schrijfwijze maar mijn handtekening is nog altijd hetzelfde. Het is toch eerst mijn naam en dat staat in mijn handtekening....