Tong ging naar Hamburg. We zouden die Duitsers wel even een lesje leren, Zoals altijd.
De hoop was groter dan de verwachting. Met deze generatie moesten we winnen. Met deze generatie konden we niet verliezen. Maar dat dachten we in 74 ook. Maak onze hoop was gevestigd op een jongen uit Utrecht, die een half jaar niet had kunnen spelen en in de vorm van z'n leven was.
Het goede voorteken was dat we in moesten stappen in Utrecht. Iedereen nog timide, niet echt uitgelaten. De toeters hingen nog losjes in onze handen. De Oranje shirtjes waren echter overal aanwezig. Samen met m'n maat namen we plaats in de bus. Hij babbelde honderduit. Als Tong nerveus is paat ie niet. Dus dat liet ie aan z'n compagnon over.
Na een reis van 7 uur eindelijk in Hamburg aangekomen. Je waande je op koninginnen dag. Al Oranje dat er bloeide. Zelfs de rode rozen kleurden oranje.
Gezeten op het grasveld zongen we met een heerlijke Grolsch in de hand oud Hollandsche liederen, zoals daar zijn : Ow wat zijn die moffen stil, en Schade schade Lothar alles ist vorbei.
Eenmaal in het stadion had je het gevoel dit kan niet mis gaan. De Duitsers waren procentueel in overwicht, alleen ze vergaten dat wit nogal schril afsteekt tegenover het felle Oranje.
Toen de wedstrijd eenmaal begon waande ik me in een thuiswedstrijd.
Nederland viel aan en Lothar viel ook. Zelfs zo goed dat ie een penalty kreeg. Heb dat doelpunt natuurlijk niet gezien. Dat gunde ik der Lothar niet. Aan het zachte gestommel was te horen dat ie had gescoord. GVD zou het dan weer gaan gebeuren, weergaloos voetballen en weerloos ten onder gaan.
De scheidsrechter had echter clementie en bedacht zich op het juiste moment dat dit wonderteam meer verdiende dan een Nederlaag. Van Basten haalde een klont klei onder z'n schoen vandaan en viel daarbij. Voor de Roemeense scheids reden genoeg om Oranje een Penalty te gunnen.
En wat men zich nu niet meer kan voorstellen, er was ooit een speler in Nederland die er nooit eentje miste, zijn naam was Ronald Koeman. Gevolg een meer dan terechte 1-1.
Nederland ging verder met aanvallen, en als sigaretten bietser had ik het pakje Malboro van m'n vriend inmiddels leeggerookt. Omdat we achter het doel stonden schuifelden we stiekem langzaam naar voren. Totdat we met onze neusen in het hek hingen. De aanvalsgolven denderden op het Duitse doel af. Maar er waren nog maar 5 minuten te spelen. Die kut Duitsers zouden toch niet.....
89 minuut. Mijn maat zei Tong wat er ook gebeurd ze sneuvelen als helden.
Hij had het nog niet uitgesproken of Koeman gaf de bal aan Jan Wouters. Wouters zag in een flits Marco van Basten ( San Marco ) de diepte in sprinten. Met een geniale voetbeweging passte Wouters de bal op onze godenzoon. Het kippenvel begon op m'n rug te staan, het zal toch niet ?
Marco gleed naar de bal........de bal gleed richting doel.......de keeper miste de bal........en....en...
....Totale euforie, ik werd gek. Mijn vriend werd gek en we hingen bij wildvreemden om de nek.
De mooiste dag van mijn voetballeven en ik was erbij.
Op de terugreis was het bier nog lekkerder. En roken heb ik nooit meer afgeleerd.
Wat is jouw herinnering ?
![]()
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !