Ik heb steeds gezegd dat ik een stuitbevalling wil doen, als de gyn dat niet "onverantwoord" vindt. Ze gaf aan dat het allebei kan en dat ze het ook allebei gewoon kunnen doen. Er zijn wat haar betreft geen echte adviezen in te geven.
Al snel na vanmiddag hadden vriendje en ik het er dus over dat het "gewoon" bevallen zou worden, helaas natuurlijk wel in het ziekenhuis. Ik wil namelijk liever niet kiezen voor een langere herstelperiode voor mij, als het ook via de natuurlijke weg goed kan. Die dagen in het ziekenhuis lijken me rot, het feit dat vriendje dan maar af en toe mag komen (schijnt in dit zh zo te zijn!) en natuurlijk de zware fysieke aanslag die een ks sowieso is.
Maar ja, twijfel is er, nu het allemaal echt wordt, al meteen! Want ja, de risico's voor de baby schijnen toch echt iets groter te zijn bij een stuitbevalling dan bij een ks. En je wilt toch het beste voor je kindje? Ook als dat betekent dat je als mama wat langer herstellen moet?
Zo reageerde ook mijn moeder toen ik haar vroeg wat zij ervan vindt. Haar (ex-)collega's van de kraamafdeling en afdeling gynaecologie riepen bijna allemaal dat "het dat wel een ks zou worden" en dat "een ks toch wel het beste en veiligste is". Ik hecht best behoorlijk waarde aan de mening van mijn moeder. Gevoelsmatig, maar ook omdat ze jaaaaren hoofd van een kraamafdeling was en dus ook veel weet en gezien heeft.
Lois , jij hebt een ks gehad, hè? Volgens mij heb jij het ook heel zwaar gehad. Wat vind jij het meest wezenlijke, waardoor het zo zwaar was? Welke dingen moet ik niet te licht inschatten en welke misschien juist niet te zwaar?
Dutch , ook voor jou: als je me hiermee op weg kunt helpen, heel graag! Ik ben heel benieuwd hoe het precies in zijn werk ging, hoe je je voelde, hoe je met je kindje kon omgaan daar, alles, alles, alles! Dank alvast!!!!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!