Het VBL-columnhoekje deel 2

quote:

DE JEUGD HEEFT HET HEDEN

Het is vandaag woensdag 23 juni. Een dag waarop voor Nederland de beslissing zal vallen over de toekomst op het EK. Van de acht kwartfinalisten zijn er inmiddels zeven bekend. De grootste verrassing is de uitschakeling van de Spanjaarden en de Italianen. Gastland Portugal, matig begonnen, wist de Spanjaarden in een rechtstreeks duel te verslaan. Voormalig hartenbreker Nuno Gomes brak de Spaanse harten. De verrassing uit de poule, Griekenland, kon zelfs verliezen van de reeds uitgeschakelde Russen. Italië schreeuwde vooraf moord en brand: Denemarken en Zweden zouden met een 2-2 gelijkspel beiden door gaan en uiteraard zouden die onderling afspraken gemaakt hebben. Zie daar, het duel eindigde in 2-2. Men moet echter wel heel achterdochtig zijn om te veronderstellen dat het hier om een akkoordje ging. Bovendien won Italië pas laat van de Bulgaren, diep in blessuretijd.

Deze drie beslissende dagen, plus de zaterdag ervoor, leverden een zelfde beeld op: dat van florerende jonkies. Allereerst was daar op zaterdag onze eigen Arjen Robben. Op de linkervleugel flitste hij continu voorbij zijn tegenstanders, die vertwijfeld slechts de windvlagen voelden, die de voorbijsnellende Robben veroorzaakte. Het ging fantastisch. De man die na de zomer voor Chelsea gaat spelen, gaf een visitekaartje af aan de internationale voetbalwereld. Hij legde een vrije trap op het hoofd van Wilfred Bouma en gaf Ruud van Nistelrooij de 2-0 op een presenteerblaadje. Robben koppelt een prima techniek aan een indrukwekkende snelheid en heeft voor een speler van zijn leeftijd een verbazend sterk inzicht. Zoals gezegd, het ging fantastisch. Tot aan de veelbesproken wissel… De afloop is bekend.

Een dag later floreerde Cristiano Ronaldo. Deze Portugees werd afgelopen zomer voor veel geld gecontracteerd door Manchester United en werd langzaam gebracht. Desondanks speelde hij een zeer respectabel aantal wedstrijden voor United. Cristiano Ronaldo, net als Robben een vleugelspits, is zo’n voetballer die alles op intuïtie doet. Als invaller liet hij al wat trucjes zien tegen de Grieken en Russen, nu begon hij in de basis. Het maakte hem niet uit welke Spanjaard hij tegenkwam, hij vloog er langs. Terughalen, een schaar, een nonchalant tikje opzij, een kapbeweging, het zit allemaal in zijn pakket. Voor de voetballiefhebber ziet het er adembenemend uit, terwijl ook de jonge meisjes allemaal terstond smelten als ze hem zien. Toch is Cristiano Ronaldo nog niet zo ver als Arjen Robben. Te vaak gaat de truc voor het rendement en te vaak is de voorzet matig. Desondanks maakt Cristiano Ronaldo op dit toernooi in razendsnel tempo naam.

Zo ook Wayne Rooney. Tegen de Fransen versierde deze bonkige aanvaller een strafschop, tegen de Zwitsers scoorde hij twee maal. Rooney is sterk en kan hard schieten. In de zomer van 2002 werd hij als 16-jarige toegevoegd aan de selectie van Everton en hij brak al snel record na record. Rooney werd de jongst scorende speler in de Premier League ooit, de jongste Engelse international, de jongst scorende Engelse international en tegen Zwitserland de jongst scorende speler op een EK. Zowel het eerste als het tweede record is hij inmiddels kwijt, maar het staat toch mooi op je conduitestaat. De licht ontvlambare Rooney werd overigens ook de jongste speler die ooit rood kreeg in de Premier League. Na het duel met de Zwitsers werd zijn transferwaarde tot duizelingwekkende hoogte opgekrikt door zijn club en met de druk van dat prijskaartje speelde Rooney tegen Kroatië. Engeland begon zwak, maar Rooney zette zichzelf nog nadrukkelijker in de etalage. Een assist en een goal voor rust, de tweede goal en de 3-1 in de wedstrijd na rust. Knappe goals. Rooney is nu topscorer van het EK en is volgens de Engelsen de nieuwe Pelé. Zijn populariteit is ongekend. Het leuke is dat, in tegenstelling tot de sierlijker Cristiano Ronaldo en Robben, eigenlijk iedereen Rooney had kunnen zijn. Hij ziet er uit als een willekeurige hooligan die een shirt van de nationale ploeg om heeft gedaan. Dat spreekt de mensen aan.

In de schaduw van Rooney maakte Antonio Cassano twee goals voor Italië, al is hij al een wat meer gevestigde naam, en brak Johan Vonlanthen namens Zwitserland het verse record van Rooney als jongste speler ooit die een doelpunt maakte op een EK. Het zijn nog twee opvallende wapenfeiten van jonge voetballers.

Inmiddels kunnen we stellen dat de jonge spelers schitteren waar de wat oudere, gedachte sterren toch wat verbleken. Ook deze jonkies hebben grotendeels een lang en zwaar seizoen gehad en hebben minder ervaring met toernooivoetbal en het doseren van je krachten. Daar kan het dus niet aan liggen. Het lijkt er meer op dat ze allemaal wat ongecompliceerder spelen. Robben, Ronaldo, Rooney, alle drie deden ze telkens iets als ze de bal kregen. Niet altijd goed, maar er gebeurde iets. Geen risicoloos terugschuiven, geen flauwe breedtepassjes, maar een doelgerichte actie. Misschien kun je wel zeggen dat ze nog niet verpest zijn door de wetten van het topvoetbal, waarin zekerheid vaak voor frivoliteit gaat. Dick Advocaat zal zijn les na de Robben-wissel wel geleerd hebben en zal hopelijk ook met Sneijder durven te beginnen en wellicht ook met van der Vaart. Jong bloed doet het elftal zichtbaar goed, dat bleek al tegen de Schotten, en dat bewijzen vele jonkies op dit toernooi tot nu toe. De jeugd heeft dus niet de toekomst, maar het heden. Zo lang ze dat blijven invullen als in de afgelopen vier dagen, moet elke voetballiefhebber daar blij mee zijn.