VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Jouw nieuws heeft bij de Roda fans wat losgemaakt Hoorde van een vriend uit Limburg dat de column ook al op Roda World was verschenen en dat er gezegd werd dat je er niets van begreep
Hoorde van een vriend uit Limburg dat de column ook al op Roda World was verschenen en dat er gezegd werd dat je er niets van begreep
Volgens mij snappen ze zelf de ironie niet.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De beste commentator van Studio Sport: Evert ten Napel
quote:02-08-'04
Ajax is sterker dan vorig seizoen
"Kijk ik ben hier niet gekomen om onderin te spelen en ook niet voor de middenmoot, ik ben ambitieus en ga voor Europees voetbal". Een uitspraak van Stijn Vreven in het Sportjournaal, kort nadat de Belgische verdediger zijn handtekening zette onder een contract met Vitesse.
"Dat kan Vreven wel zeggen, ik ben realist en probeer enkele stapjes vooruitgang te boeken in vergelijking met de afgelopen rampjaren", zo diende trainer Edward Sturing zijn nieuwste aanwinst in hetzelfde programma van repliek. Het geeft maar aan hoe iedere voetballiefhebber en voetbalkenner bezig is met de vooruitblik naar weer een nieuw seizoen.
Het mag duidelijk zijn dat Vreven's uitspraak nogal gedurfd is. Dat is die van Ruud Gullit ook. Feyenoord's nieuwe en nu reeds luid bejubelde trainer trok een grote broek aan door te beweren dat zijn club "altijd voor de titel gaat". Natuurlijk hij moet wel want het trouwe Feyenoord-legioen wil niets anders horen en op zich heeft Gullit ook gelijk: Feyenoord moet altijd voor het hoogste gaan. Maar is zijn uitspraak pure bluf of zit er een kern van waarheid in?
Veel bluf, want Feyenoord heeft zich dan wel versterkt met Pascal Bosschaart, Karim Saidi, Gerson Magrão en natuurlijk met doelman Gábor Babos, maar zijn behalve laatstgenoemde de anderen ook echte topaankopen of versterkingen in de breedte? Feyenoord speelde een heel behoorlijk toernooi in Engeland, voetbalde met Dirk Kuijt, Thomas Buffel en Danko Lazovic in de basis ook iets gedurfder dan onder Bert van Marwijk, maar of de Rotterdammers echt een serieuze titelkandidaat zijn dat moet nog blijken.
Voor het kampioenschap gaan in elk geval weer Ajax en PSV. De Amsterdammers zijn behalve Hatem Trabelsi nog niemand kwijt geraakt en de Tunesiër speelde toch al bijna niet meer het laatste half jaar. Ajax is dus nog van dezelfde sterkte en mogelijk zelfs sterker omdat veel jonge spelers als John Heitinga, Nigel de Jong, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Nicolae Mitea een jaartje ouder zijn en met name enkele Nederlandse jongelingen al een EK-ervaring hebben meegemaakt. Dat laatste geldt zeker voor de Zweede spits Zlatan Ibrahimovic, die in de voorbereiding een zeer goeie indruk achterliet.
De grootste twijfel heerst bij PSV, dat een zeer groot verlies leed met het vertrek van topschutter Mateja Kezman en vleugelspits Arjen Robben. Met het aantrekken van Gerald Sibon is dat verlies niet gecompenseerd. En blijft aanvoerder Mark van Bommel, ook dat is een grote vraag en als hij blijft hoe gemotiveerd is de captain dan? Hij is een echte prof en dat zal wel meevallen, hoewel niemand het "Bommel" kwalijk zal nemen als hij grote problemen daarmee heeft.
Guus Hiddink heeft zijn team versterkt met onbekende buitenlandse voetballers als Alex, DaMarcus Beasly en keeper Silva Gomes. Een nogal gewaagd avontuur maar alternatieven waren ook niet direct voorhanden. Aan de vakman Hiddink het woord om van zijn mix van blijvers als Wilfred Bouma, André Ooijer, Park, Lee, Johann Vogel en genoemde nieuwelingen een echte serieuze concurrent van Ajax te maken.
Ook de andere teams hebben links en rechts nogal wat wisselingen ondergaan. Heerenveen lijkt er goed op te staan met Klaas-Jan Huntelaar, Youssouf Hersi, Ügür Yildirim en een nieuwe jonge en zeer talentvolle keeper Boy Waterman. Ook FC Utrecht en FC Groningen hebben zich op het eerste gezicht goed versterkt. Onzeker blijft het bij NEC, Roda , NAC en FC Twente. De nieuwelingen zullen het moeilijk krijgen, dat is zeker geen gedurfde uitspraak. Dat is die van Stijn Vreven wel: "Ik ga met Vitesse voor Europees voetbal".
....hoedt u voor het domino-effect ! !
Maakt niet uit. Misschien snappen zij het inderdaad niet, zoals tong zegt. Maar al die aandacht is hoe dan ook leuk!quote:Op woensdag 4 augustus 2004 19:23 schreef Eilanden het volgende:
Jouw nieuws heeft bij de Roda fans wat losgemaakt Hoorde van een vriend uit Limburg dat de column ook al op Roda World was verschenen en dat er gezegd werd dat je er niets van begreep
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
quote:MARCO’S WU-TANG CLAN
De kogel is eindelijk door de kerk. Er is een nieuwe bondscoach gevonden voor het Nederlands voetbalelftal. De alleenheerser van Zeist, Henk Kesler, is niet over één nacht ijs gegaan, maar kwam toch erg snel rond met de opvolger van Dick Advocaat. Kesler wilde geen enkel risico nemen en zette koers richting Barcelona, om samen met Johan Cruijff schoon schip bij Oranje te gaan maken. De beste Nederlandse voetballer aller tijden fluisterde Kesler de naam van Marco van Basten in het oor. Samen met John van ’t Schip, had de verlosser ook nog gezegd.
Johan wilde het, de media en het volk staan er achter, dus krijgen we Marco en John. FC Vinkeveen, zoals ze genoemd werden in hun Ajax-periode begin jaren tachtig. Dit omdat beide heren destijds vaak op audiëntie gingen bij Cruijff, die in Vinkeveen resideerde. Mede dankzij Marco, die Aad de Mos kapittelde, kon Cruijff zijn trainersperiode starten in Amsterdam. Zoiets schept een band. Er was heus wel eens wrijving tussen de twee, maar ze steunden elkaar toch altijd. De grootste sportieve desillusie beleefde Marco in 1990 op het WK, waar hij opteerde voor Cruijff, maar de KNVB in haar wijsheid besloot Leo Beenhakker aan te stellen. De ster van het EK van 1988 verliet twee jaar later het wereldpodium zonder een goal gemaakt te hebben.
Duidelijk is dat Marco van Basten een geniale voetballer was. Hij is op Cruijff na de beste die we hier in Nederland ooit hadden. Dat is gebaseerd op alles wat hij heeft laten zien en, hoe gek dat ook mag lijken, op wat hij niet meer heeft kunnen laten zien. Marco moest noodgedwongen vroeg stoppen, waardoor we hem altijd op zijn top herinneren, simpelweg omdat we een eventuele aftakeling niet hebben kunnen meemaken. We zullen nooit weten wat een Marco die tot pakweg zijn 33e had kunnen spelen, nog bereikt zou hebben. Een fenomeen is hij dus en dat opent internationaal altijd deuren. Wie met Van Basten aankomt, krijgt respect. Wie met Advocaat aankomt, moet respect verdienen, zowel bij de media als bij het publiek.
Toch is de benoeming van de als coach totaal onervaren Marco een risico. Ik twijfel niet aan zijn voetbalinzicht, ik weet dat Marco zinnige dingen over voetbal kan zeggen. Maar kan hij tijdens een wedstrijd een tactische wissel toepassen? Kan hij met een omzetting van het systeem de boel omgooien? Dat zal, zoals Marco zelf op de persconferentie na zijn aanstelling zelf ook aangaf, nog moeten blijken. Frank Rijkaard, net zo onervaren begonnen destijds, ging op dit aspect ten onder op het EK 2000. Hij verkoos bijvoorbeeld Aron Winter recordinternational te maken boven een wissel die Oranje langs de Italianen had kunnen brengen.
De staf die Marco verzameld heeft, is wat dat betreft evenmin hoopgevend. Marco haalde zijn eigen Wu-Tang Clan binnen. Dit ooit vernieuwende rapperscollectief ondersteunt elkaar ook op elke soloplaat. John van ’t Schip heeft ook niet echt relevante ervaring. Bij Jong Ajax presteerde hij leuk, maar er zijn veel coaches die, met een dergelijke groep talenten die in Nederland nauwelijks zijn gelijke kent, dat zouden kunnen. In Enschede ging bijna de vlag uit toen John na zijn mislukte seizoen bij FC Twente opstapte, dus de voormalige mooie jongen van de Nederlandse velden is ook niet die man die Marco kan ondersteunen onder zware druk.
Sinds Ruud Gullit Zeljko Petrovic als assistent koos, lijkt het ook in om een grappenmaker toe te voegen aan je staf. In dat licht moeten we de benoeming van Rob Witschge, oud-assistent van Haarlem en hoofdcoach van ADO ’20, zien. Rob is de man van de grollen van de kleedkamer. De tijgerbalsem in de slips, opbellen als zaakwaarnemer of journalist, schoenveters van de dure sponsorschoenen vastknopen, urineren in het spelersbad en dat alles met die innemende lach van hem. Ook aan de kaarttafel is Rob een fijne, zo zei John de Wolf ooit al.
Tot slot mag Stanley Menzo keeperstrainer worden. Stanley blunderde in één van zijn weinige interlands ooit vreselijk tegen Polen en deed bij Ajax ook vaak vreemde dingen. De sympathieke Menzo werd groot onder Cruijff, hij weer, als meevoetballende goalie. Later sloeg hij een voorzet van Vahirua in eigen doel en verloor Ajax van Auxerre. Saillant detail is dat zijn vervanger toen Van der Sar heette. Stanley moet nu dus de man die hem voorbijstreefde gaan coachen. Ik gun Stanley zulke fijne vrienden als Marco en John, maar ben tegelijkertijd blij dat zij geen vriendschap hebben gesloten met een keeper die op amateurniveau keepte, anders had die nu keeperstrainer van Oranje kunnen zijn.
De eerste voorselectie van Marco is ook niet direct hoopgevend. Maarten Stekelenburg is dan wel het grootste keeperstalent van Nederland, zolang hij geen eerste man is bij Ajax, is een selectie niet gerechtvaardigd. De selectie van Jan Kromkamp lijkt vooral bedoeld om criticaster Adriaanse te behagen. Co pusht zijn gemaakte rechtsback al een jaar Oranje in en krijgt nu zijn zin. Dat dit Co eigen is en hij dit al deed bij Willem II, waar hij Bert Konterman te pas en te onpas Oranje in praatte, is te belangrijk om onvermeld te laten. Niels Oude Kamphuis en Mario Melchiot zullen toch verbaasd zijn geweest dat een AZ-back hen voorbij is in de rangorde. Romeo Castelen maakte een paar aardige acties bij Den Haag, mocht naar Feyenoord omdat hij gratis was en heeft daar nu de grootste moeite aan te pikken bij het niveau. Normaal gesproken moet hij eerst een duel of vijftien presteren bij Feyenoord, nu mag hij al bij de voorselectie horen. Tot slot is het vriendelijk van Marco dat hij Kevin Hofland, teruggeworpen door blessures, zo wil steunen, maar het is niet te verdedigen ten opzichte van André Ooijer. Ik vind Ooijer altijd wat bleu, maar wel zeer bruikbaar op meerdere posities. Belangrijk is ook dat Ooijer speelt naar zijn mogelijkheden. Nu lijkt datzelfde bleue karakter hem in de weg te zitten, omdat eerst Advocaat en nu Van Basten hem zonder scrupules passeerde.
Nu is dit alles, zowel de samenstelling van de staf als de voorselectie, misschien nog jubelend te ontvangen als vernieuwing. Echter, vrienden kunnen elkaar soms ook te lang beschermen en op den duur de scherpte verliezen. Vernieuwing kan ook snel omslaan in stilstand of achteruitgang. Marco moet daar voor waken. Een grote naam en de berg krediet die daar aan kleeft is op den duur niet voldoende meer. Dick Advocaat was sowieso niet zo makkelijk weggekomen als hij deze voorselectie had gemaakt. Bovendien moet Marco zich ook realiseren dat de laatste platen van de Wu-Tang Clan het niveau van de eerste nooit meer benaderd hebben en dat hij wat dat betreft misschien beter af was geweest zonder vrienden in de staf.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
. Maar Stekelenburg is intussen al benoemd als 1e keeper
Ze lezen altijd lekker weg.
Je bent gelukkig redelijk mild gebleven op het forum ben je kritischer over van Basten.
Je bent gelukkig redelijk mild gebleven op het forum ben je kritischer over van Basten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Klopt, hier kan je meer discussie krijgen. Hier zitten voetbalspecialisten, op de FP niet altijd.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Goed stukje, al moet je misschien wat meer darlings killen, het is af en toe net een college al leest het wel lekker. En iets scherper is wel okay, dan ga je ook wat meer met de billen bloot en kunnen we je lekker citeren als Castelen er twee inschiet tegen Tsjechie
Mjah, deze column voegt dus helemaal niks toe. Over open deuren intrappen gesproken.quote:Op donderdag 5 augustus 2004 12:10 schreef Achterhoekers_eerst het volgende:
De beste commentator van Studio Sport: Evert ten Napel
[..]
..... comes great responsibility"
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
Knap verwoord.quote:Op vrijdag 6 augustus 2004 13:19 schreef methodmich het volgende:
[..]
Ik heb dezelfde mening over Van Basten en Co. Het tegenargument wat m'n vrienden me meestal stellen is dat Rijkaard ook zonder enige ervaring bij Oranje kwam. En de halve finale haalde. En andersom dat de ervaren Louis Van Gaal niet eens de eindronde haalde.
Advcoaat, met al zijn ervaring, kwam ook niet echt tactisch sterk en ervaren over.
M.a.w. het lijkt wel of elke boerenlul voor Oranje kan staan en dat ervaring niet perse tot beter voetbal of betere resultaten leidt. Hoe zou jij daar op reageren?
..... comes great responsibility"
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
Een ode aan de losers
Een aantal weken geleden zat ik bij de kapper en daar ontspon zich een amusant gesprek met mijn kapster. Griekenland had onder leiding van de briljante strateeg Otto Rehhagel de torenhoge Portugese favoriet een lesje effectiviteit gegeven en Lance Armstrong was net begonnen aan zijn zesde zegentocht door Frankrijk. De kapster ergerde zich dood aan al die sport op TV en ze kon zich niet voorstellen dat er überhaupt mensen waren die zich voor sport interesseerden. Ik antwoordde op mijn beurt dat ik eigenlijk geen mensen in mijn nabije omgeving had die niets om sport gaven.
Sport is een metafoor van het leven probeerde ik haar duidelijk te maken. Sport kan ontroeren als een film van Polanski of een boek van Gabriel García Márquez, adembenemend zijn als de Mona Lisa, en zo af en toe is het zo oneerlijk als de Amerikaanse verkiezingen. Het kan je dag maken of breken. Het verbroedert mensen terwijl het tegelijkertijd kan aanzetten tot diepe haat en afgunst. Sport is de laatst overgebleven vorm van heroïek in een steeds kleurlozere wereld. Maar wat ik ook probeerde, ze kon of wilde het niet inzien. Sport was iets barbaars en laags en daar kon niets aan veranderen.
Toen ik haar vroeg waar deze irrationele afkeer vandaan kwam, kwam de spreekwoordelijke aap uit de mouw. Op school kon ze vroeger met alle vakken redelijk goed meekomen; alle vakken, op één na. Gymnastiek had haar een jeugdtrauma opgeleverd waar ze nu nog niet geheel overheen was. Haar leraar pijgerde de arme leerlingen maar liefst drie uur in de week af met balsporten, atletiek en turnoefeningen. Ze vertelde dat ze altijd als laatste gekozen werd en dat was vreselijk. Sindsdien had ze iedere vorm van sport verafschuwd en iedereen die voor zijn of haar lol naar sportende mensen keek kon de welgemeende tering krijgen.
Sport was (en is) altijd mijn ideale uitlaatklep. Na een totaal onbegrijpelijke les scheikunde of natuurkunde was ik altijd blij dat ik zestig minuten voluit mocht gaan en al die losers die grijnzend hun negens en tienen haalden terwijl anderen al tevreden waren met een zesje werden keer op keer afgedroogd met basketbal, voetbal of volleybal. De types die altijd om meer huiswerk vroegen omdat ze anders in het weekend niets te doen hadden zorgden er altijd voor dat de gymles iets was om naar uit te kijken. Dankzij die sulletjes voelden wij ons voor een uurtje goed, eindelijk hadden we iets om trots op te zijn. Wij waren de winnaars en zij de verliezers.
Jaren later schaam ik me nog wel eens voor mijn gedrag van toen, ik ben de losers van toen zelfs gaan waarderen. Dankzij hen kon ik me zo goed voelen. Wat heb je aan winnaars als er geen verliezers zijn? Het zijn niet de winnaars die de sport zo mooi maken, het zijn de losers. Zonder losers zijn er geen winnaars en zo simpel is het. Zonder een falende Co Adriaanse kon Eric Gerets nooit tijdelijk een tactisch meesterbrein zijn, zonder een falende Mayo of Hamilton kon Armstrong nooit een fantastische zege pakken en zonder opblazende Mercedes motoren kan Schumacher nooit zo oppermachtig lijken.
Dus bij deze wil ik mijn oprechte dank uitspreken aan alle losers op ieder gebied, dankzij jullie kunnen anderen zich beter voelen. Als je als laatste wordt gekozen met volleybal maak je elf anderen gelukkig. Als je op zaterdagavond in je eentje in de kroeg zit met je niet aan de nieuwste modevoorschriften voldoende outfit inclusief bril en puisten geef je anderen de hoop dat ze deze avond wel kans op succes hebben. Of wat te denken van die collega op je werk die eigenlijk te dom is om z’n veter te strikken? Dankzij hem heb je het gevoel dat jij wel kans maakt op een promotie. Alle losers, waar ook ter wereld, bedankt! Zonder jullie was het leven veel minder interessant.
Een aantal weken geleden zat ik bij de kapper en daar ontspon zich een amusant gesprek met mijn kapster. Griekenland had onder leiding van de briljante strateeg Otto Rehhagel de torenhoge Portugese favoriet een lesje effectiviteit gegeven en Lance Armstrong was net begonnen aan zijn zesde zegentocht door Frankrijk. De kapster ergerde zich dood aan al die sport op TV en ze kon zich niet voorstellen dat er überhaupt mensen waren die zich voor sport interesseerden. Ik antwoordde op mijn beurt dat ik eigenlijk geen mensen in mijn nabije omgeving had die niets om sport gaven.
Sport is een metafoor van het leven probeerde ik haar duidelijk te maken. Sport kan ontroeren als een film van Polanski of een boek van Gabriel García Márquez, adembenemend zijn als de Mona Lisa, en zo af en toe is het zo oneerlijk als de Amerikaanse verkiezingen. Het kan je dag maken of breken. Het verbroedert mensen terwijl het tegelijkertijd kan aanzetten tot diepe haat en afgunst. Sport is de laatst overgebleven vorm van heroïek in een steeds kleurlozere wereld. Maar wat ik ook probeerde, ze kon of wilde het niet inzien. Sport was iets barbaars en laags en daar kon niets aan veranderen.
Toen ik haar vroeg waar deze irrationele afkeer vandaan kwam, kwam de spreekwoordelijke aap uit de mouw. Op school kon ze vroeger met alle vakken redelijk goed meekomen; alle vakken, op één na. Gymnastiek had haar een jeugdtrauma opgeleverd waar ze nu nog niet geheel overheen was. Haar leraar pijgerde de arme leerlingen maar liefst drie uur in de week af met balsporten, atletiek en turnoefeningen. Ze vertelde dat ze altijd als laatste gekozen werd en dat was vreselijk. Sindsdien had ze iedere vorm van sport verafschuwd en iedereen die voor zijn of haar lol naar sportende mensen keek kon de welgemeende tering krijgen.
Sport was (en is) altijd mijn ideale uitlaatklep. Na een totaal onbegrijpelijke les scheikunde of natuurkunde was ik altijd blij dat ik zestig minuten voluit mocht gaan en al die losers die grijnzend hun negens en tienen haalden terwijl anderen al tevreden waren met een zesje werden keer op keer afgedroogd met basketbal, voetbal of volleybal. De types die altijd om meer huiswerk vroegen omdat ze anders in het weekend niets te doen hadden zorgden er altijd voor dat de gymles iets was om naar uit te kijken. Dankzij die sulletjes voelden wij ons voor een uurtje goed, eindelijk hadden we iets om trots op te zijn. Wij waren de winnaars en zij de verliezers.
Jaren later schaam ik me nog wel eens voor mijn gedrag van toen, ik ben de losers van toen zelfs gaan waarderen. Dankzij hen kon ik me zo goed voelen. Wat heb je aan winnaars als er geen verliezers zijn? Het zijn niet de winnaars die de sport zo mooi maken, het zijn de losers. Zonder losers zijn er geen winnaars en zo simpel is het. Zonder een falende Co Adriaanse kon Eric Gerets nooit tijdelijk een tactisch meesterbrein zijn, zonder een falende Mayo of Hamilton kon Armstrong nooit een fantastische zege pakken en zonder opblazende Mercedes motoren kan Schumacher nooit zo oppermachtig lijken.
Dus bij deze wil ik mijn oprechte dank uitspreken aan alle losers op ieder gebied, dankzij jullie kunnen anderen zich beter voelen. Als je als laatste wordt gekozen met volleybal maak je elf anderen gelukkig. Als je op zaterdagavond in je eentje in de kroeg zit met je niet aan de nieuwste modevoorschriften voldoende outfit inclusief bril en puisten geef je anderen de hoop dat ze deze avond wel kans op succes hebben. Of wat te denken van die collega op je werk die eigenlijk te dom is om z’n veter te strikken? Dankzij hem heb je het gevoel dat jij wel kans maakt op een promotie. Alle losers, waar ook ter wereld, bedankt! Zonder jullie was het leven veel minder interessant.
Winnaar FOK! VBL Voor Rood-Wit Gezongen-Award
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
Mooi stukje
In het verlengde van deze gedachtengang heeft Nietzsche (als het gaat om de menselijke psyche) ooit iets moois gezegd:
"Hij/zij die een reden tot leven heeft, kan vrijwel alle levensomstandigheden verduren"
Innerlijke kracht kan alleen maar vergroten als je een toekomstdoel hebt, een reden, hoe triviaal ook, om je goed over jezelf te voelen. Op die manier kom je er dus wel.
quote:Op zondag 8 augustus 2004 13:02 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Sport was (en is) altijd mijn ideale uitlaatklep. Na een totaal onbegrijpelijke les scheikunde of natuurkunde was ik altijd blij dat ik zestig minuten voluit mocht gaan en al die losers die grijnzend hun negens en tienen haalden terwijl anderen al tevreden waren met een zesje werden keer op keer afgedroogd met basketbal, voetbal of volleybal. De types die altijd om meer huiswerk vroegen omdat ze anders in het weekend niets te doen hadden zorgden er altijd voor dat de gymles iets was om naar uit te kijken. Dankzij die sulletjes voelden wij ons voor een uurtje goed, eindelijk hadden we iets om trots op te zijn. Wij waren de winnaars en zij de verliezers.
In het verlengde van deze gedachtengang heeft Nietzsche (als het gaat om de menselijke psyche) ooit iets moois gezegd:
"Hij/zij die een reden tot leven heeft, kan vrijwel alle levensomstandigheden verduren"
Innerlijke kracht kan alleen maar vergroten als je een toekomstdoel hebt, een reden, hoe triviaal ook, om je goed over jezelf te voelen. Op die manier kom je er dus wel.
..... comes great responsibility"
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
--==Forza PSV==-- --==Forza Nilis==--
I Shot Her Above The Kneecap, She Can Still Walk - Jack Bauer
Hij is mooi Tony, maar dat zei ik al gisteren. Check vooral de reacties op de FP.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Leuk Tony.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Voor de fansite van Heerenveen: http://sc.heerenveen.org/?p=supporters/column/118
Een geval apart
Vaders moeten streng zijn maar ook rechtvaardig
Jonge voetballers hebben een vader. Zo hoort het. De vader van Arjen Robben overlegt met de bazen van PSV en Chelsea. Als de vader er om wat voor reden dan ook niet is, dan is er doorgaans wel een moeder. Die zich opstelt als een soort vader, zie Patrick Kluivert en Nigel de Jong.
Ouders die hun eigen pupil toeschreeuwen, uitschelden maar vooral ook steunen in hun ambities. Het kan ontaarden in Krajicek-achtige escalaties maar meestal weten ouders maat te houden. Zie onze super-tweeling van wie de ouders veel over hebben voor hun zonen maar ze ook een gewone jeugd bezorgen.
Antonio Correia heeft geen ouders meer. Ze zijn vermoord. In Angola. Bij zijn debuut in de Eredivisie (in Nederland, waar zijn ouders tijdens hun leven misschien wel nooit van hebben gehoord, laat staan dat ze zich iets kunnen voorstellen bij de sponsor: Holland Casino) zitten ze niet op de tribune. Ze juichen niet als hij een doelpunt maakt, ze troosten hem niet als hij niet wordt opgesteld en ze waarschuwen hem niet als hij naast zijn schoenen gaat lopen. Quito, dat is zijn bijnaam, staat alleen op de wereld.
Zijn verhaal is bijzonder. De jonge asielzoekers werd gescout door een paar mensen van Heerenveen en de rest is bekend. Hij bleek getalenteerd, hij viel op en komend seizoen zou hij wel eens definitief door kunnen breken. Tot hij deze zomer in Portugal opnieuw aardige mensen tegenkwam. Jij bent goed man, jij gaat het maken man, zoiets zullen ze tegen hem gezegd hebben. En wat doe jij daar nog in Heerenveen, jij kan veel beter krijgen. Alweer van die aardige mensen die het goed met me voor hebben, dacht Quito waarschijnlijk en hij maakte de ene fout na de andere. Weg seizoen, weg contract bij Heerenveen, weg toekomst.
Quito heeft fouten gemaakt en daar komt hij ook voor uit. Dat is al winst. Hoe je het ook wendt of keert, het geval Quito is een geval apart. Hij is een door het leven getekende jongeman die het in zijn eentje moet zien te rooien. Welke andere speler van die leeftijd was dit overkomen zonder dat zijn ouders hadden ingegrepen? Natuurlijk kan Verbeek Quito niet zomaar weer opstellen, alsof er niets is gebeurd. Toch lijkt het mij onverstandig om te doen alsof er met Quito zelf niks is gebeurd. De club heeft zich aan die jongen gelieerd en kan niet zomaar van hem af. Er is in hem geïnvesteerd, het zou pure kapitaalvernietiging zijn. Zolang dit een incident genoemd kan worden en Quito nog blijkt te kunnen voetballen, verdient hij een kans. Natuurlijk kan hij niet alles maken, dat weet hij inmiddels zelf ook wel. Straf is op zijn plek: verhuur hem een jaar, zet hem terug naar het tweede maar laat hem niet los. Niet nu al.
Het is de kans voor Verbeek om te laten zien dat hij een menselijk gezicht heeft en voor de club om het imago te bevestigen. Vaders horen streng te zijn maar ook rechtvaardig en barmhartig. En ze horen vooral een groot hart te hebben.
Een geval apart
Vaders moeten streng zijn maar ook rechtvaardig
Jonge voetballers hebben een vader. Zo hoort het. De vader van Arjen Robben overlegt met de bazen van PSV en Chelsea. Als de vader er om wat voor reden dan ook niet is, dan is er doorgaans wel een moeder. Die zich opstelt als een soort vader, zie Patrick Kluivert en Nigel de Jong.
Ouders die hun eigen pupil toeschreeuwen, uitschelden maar vooral ook steunen in hun ambities. Het kan ontaarden in Krajicek-achtige escalaties maar meestal weten ouders maat te houden. Zie onze super-tweeling van wie de ouders veel over hebben voor hun zonen maar ze ook een gewone jeugd bezorgen.
Antonio Correia heeft geen ouders meer. Ze zijn vermoord. In Angola. Bij zijn debuut in de Eredivisie (in Nederland, waar zijn ouders tijdens hun leven misschien wel nooit van hebben gehoord, laat staan dat ze zich iets kunnen voorstellen bij de sponsor: Holland Casino) zitten ze niet op de tribune. Ze juichen niet als hij een doelpunt maakt, ze troosten hem niet als hij niet wordt opgesteld en ze waarschuwen hem niet als hij naast zijn schoenen gaat lopen. Quito, dat is zijn bijnaam, staat alleen op de wereld.
Zijn verhaal is bijzonder. De jonge asielzoekers werd gescout door een paar mensen van Heerenveen en de rest is bekend. Hij bleek getalenteerd, hij viel op en komend seizoen zou hij wel eens definitief door kunnen breken. Tot hij deze zomer in Portugal opnieuw aardige mensen tegenkwam. Jij bent goed man, jij gaat het maken man, zoiets zullen ze tegen hem gezegd hebben. En wat doe jij daar nog in Heerenveen, jij kan veel beter krijgen. Alweer van die aardige mensen die het goed met me voor hebben, dacht Quito waarschijnlijk en hij maakte de ene fout na de andere. Weg seizoen, weg contract bij Heerenveen, weg toekomst.
Quito heeft fouten gemaakt en daar komt hij ook voor uit. Dat is al winst. Hoe je het ook wendt of keert, het geval Quito is een geval apart. Hij is een door het leven getekende jongeman die het in zijn eentje moet zien te rooien. Welke andere speler van die leeftijd was dit overkomen zonder dat zijn ouders hadden ingegrepen? Natuurlijk kan Verbeek Quito niet zomaar weer opstellen, alsof er niets is gebeurd. Toch lijkt het mij onverstandig om te doen alsof er met Quito zelf niks is gebeurd. De club heeft zich aan die jongen gelieerd en kan niet zomaar van hem af. Er is in hem geïnvesteerd, het zou pure kapitaalvernietiging zijn. Zolang dit een incident genoemd kan worden en Quito nog blijkt te kunnen voetballen, verdient hij een kans. Natuurlijk kan hij niet alles maken, dat weet hij inmiddels zelf ook wel. Straf is op zijn plek: verhuur hem een jaar, zet hem terug naar het tweede maar laat hem niet los. Niet nu al.
Het is de kans voor Verbeek om te laten zien dat hij een menselijk gezicht heeft en voor de club om het imago te bevestigen. Vaders horen streng te zijn maar ook rechtvaardig en barmhartig. En ze horen vooral een groot hart te hebben.
. Goede column.
Idd goede column SCH (loop ik je zomaar een compliment te geven? ) . Ik had inderdaad niet stilgestaan bij de achtergrond van die jongen en dat zet me toch aan het denken.
) . Ik had inderdaad niet stilgestaan bij de achtergrond van die jongen en dat zet me toch aan het denken.
Het is nog maar een fractie van zijn levensgeschiedenis, als je zijn hele vluchtverhaal hoort dan wordt het je koud om het hart - geen reden om zo dom te doen maar het maakt het verhaal toch wat anders.quote:Op maandag 9 augustus 2004 11:56 schreef Eilanden het volgende:
Idd goede column SCH (loop ik je zomaar een compliment te geven? ) . Ik had inderdaad niet stilgestaan bij de achtergrond van die jongen en dat zet me toch aan het denken.
Hoe bevalt het denken?
