je kut voelen omdat je niet weet wat je met je toekomst wil.

Hee ik herken me wel een klein beetje in je verhaal wat betreft de onzekerheid en het verlegen zijn.
Maar sinds ik studeer is dit bij mij helemaal aan het weggaan.
Ik zou gewoon gaan doen wat je het liefste doet.. dus ga toch pedagogiek doen of de pabo en zet heeel even je angsten en twijfels opzij. Vooral met de studies waar jouw interesses liggen leer je erg naar jezelf kijken op een volwassen manier.. en bij mij heeft het er voor gezorgd dat ik een stuk zekerder in het leven sta..

Succes in ieder geval!

Bij mij kwam dat op de een of andere manier vanzelf goed zodra ik naar de universiteit ging. Gewoonweg "er overheen gegroeid", hetgeen ik toen ik in 6 VWO zat nooit had kunnen denken. Zag er destijds als een berg tegenop, achteraf is het het beste geweest wat me ooit is overkomen.

Kan natuurlijk niet garanderen dat het ook bij jou vanzelf goedkomt, maar het kan dus wel! Anders misschien eens een assertiviteitstraininkje gaan doen?

Ben je dan bang om naar de uni te gaan, omdat ze ouder zijn?
Op een universiteit val je juist minder op, omdat er veel mensen lopen...
Je kan het ook zien als iets positiefs... je kan een nieuwe start maken op een nieuwe school, nieuwe vrienden
Je kan je ook over je verlegenheid heen zetten... als je eenmaal op gang bent dan blijft t wel
Zo had ik op een cursus een jongen die helemaal niets zei ik zat n btje met m te dollen en toen hij eenmaal ging praten toen bleef hij gaan twas eigenlijk een hele spontane jongen
Laat jezelf gewoon zien aan anderen probeer je niet zo te verbergen achter je verlegenheid, want zo komt niemand erachter wat er nou eigenlijk met je aan de hand is.
Misschien helpt het ook om professionele hulp in te schakelen... who knows
Klinkt truttig maar ik zou je hart volgen.. als je denkt dat pedagogiek wat voor jou is, dan moet je dat gewoon gaan doen! En later gewoon knokken voor een baan lukt je vast wel! Good luck

Neem alles niet TE serieus, denk niet teveel na en maak je niet zo druk! Daar kan je namelijk ook erg depressief van worden. Ik weet hoe het is als je niet weet wat je in de toekomst wil.. heb t zelf ook tijden gehad, maar ga gewoon rustig op zoek en lees dingen om te kijken wat je interesseerd. Er zijn genoeg opleidingen te doen! Dus daar zal het niet aan liggen

Oei, ja ik herken mijzelf er ook wel in. Alleen heb ik mijn dip na het vwo gekregen, ik ben namelijk afgelopen januari gestopt met mijn studie (waarvan ik dacht dat dat het was voor me...) en toen sloeg de twijfel toe... Nu denk ik dat ik eruit ben qua studie... maar twijfel nog steeds. Verder heb ik ook bijna geen vrienden (3 om precies te zijn...) en is het sinds december uit met mijn vriend, waar ik bijna 3 jaar mee heb gehad.
Wat ik je als advies kan geven, probeer positief te blijven, wees blij met wat je wel hebt, ga eventueel een orientatiejaar doen, of ga er gewoon een jaar tussenuit (werken, misschien wat treinen door nederland voor mijn part) maar doe ook niks wat je niet wilt. Zorg dat je voor je aan een studie begint het zeker weet, want niks is demotiverender dan te moeten stoppen met een studie...

In ieder geval:
SUCCES!

quote:

Op zondag 4 april 2004 17:40 schreef Salie het volgende:
wat een lieve reacties....thnx, heb ik veel aan

Het lijkt me dat je sociaal een beetje onzeker bent en verlegen daarbij. Aan beide is iets te doen! Zorg dat je ergens bij gaat horen in je studentenstad. Er zijn er zat van daar. Kleine groepen werken dan beter dan grote. Denk aan een volleybalteam ofzo, zijn er tientallen van op recreatieniveau. Dan heb je in ieder geval regelmatig contact met mensen met dezelfde interesse en leeftijd. Ik ben zelf in een bandje gaan spelen, ben lid geworden van studentenbestuur, dat soort zaken. Ze zijn echt wel wat vreemde eenden gewend in die steden)))

Hee en Salie.. is het niet zo dat je nu veel te erg nadenkt over alles? En daardoor die twijfels krijgt?
Dat heb ik namelijk wel.. en ik heb vorig jaar eigenlijk vrij ' spontaan' besloten Communicatie te gaan doen.. omdat dat was wat ik echt wilde. En ben er nu hartstikke gelukkig mee.. Mocht het uiteindelijk toch niks zijn of kan ik geen baan krijgen.. Ook geen ramp want er is nog veel meer.. en je bent ook nog vrij jong. Maar als jij echt graag iets wilt doen moet je er echt voor gaan! En niet te veel twijfelen!

Nou precies... en dat is dus helemaal niet nodig.. en je bent ook helemaaal niet de enige die dat doet.. maar als jij gewoon gaat doen wat je het allerallerallerliefste doet, dan komt dat helemaal goed met die onzekerheid.
En echt.. sinds ik studeer ben ik zo anders naar mezelf gaan kijken, waardoor ik voor mezelf alle punten waar jij nu mee zit heb overwonnen. Want ik ben ook al zo'n twijfelaar.

Dus ik zou gewoon voor pedagogiek of pabo gaan.. want daar is als je wilt echt wel werk in te vinden hoor! En dan doe je in ieder geval wat je het liefste doet en je ontwikkelt jezelf er ontzettend mee!

Succes!

Ik herken me hier volledig in. Na mijn middelbare school wist ik echt niet wat ik wilde gaan studeren, leek wel of niks me leuk leek. Ik had werkelijk geen idee. Met veel pijn heb ik toen besloten om maar een jaar te gaan werken, en ondertussen goed na te denken wat ik precies zou willen. De stap om werk te vinden was voor mij een hele grote drempel. Maar ik heb uiteindelijk geen moment spijt gehad dat ik dat jaar heb gewerkt. Ik kwam met volwassen mensen in contact en heb een heleboel geleerd. Ik kwam daar binnen als stil en verlegen meisje en toen ik wegging zeiden alle collega's dat ze mijn geklets zouden missen.
Dat had ik me dus niet voor ogen gehouden. Helaas wist ik aan het eind van dat jaar eigenlijk nog steeds niet zeker wat ik wilde gaan studeren. Ik zat te twijfelen, of zomaar snel een keuze maken of nog maar een half jaar/ jaar werken. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een orientatie half jaar te doen. Het leek dat ik er vrij snel uitwas wat ik wilde gaan studeren. Na 3 maanden daar dan ook weer gestopt. De rest van het jaar maar weer aan het werk gegaan.

Ik had echt heel veel zin om weer naar school te gaan, want voor mijn gevoel was deze studie dé studie voor mij, de perfect bij mij paste. Dit jaar ben ik hiermee begonnen. En helaas, na een paar maanden kreeg ik steeds meer het gevoel dat dit het dus níet was. Ik vond het toch niet zo leuk als ik verwacht had (hoewel ik na de open dag en meeloopdag ontzettend positief was).

Ik ben momenteel nog steeds bezig met deze studie, wil toch mijn P halen, want ik heb nog wel alles gehaald verder. Ik baalde er echt verschrikkelijk van dat dit het toch niet was. Ik ben nu bezig met het zoeken naar een andere opleiding en dat valt voor mij echt niet mee, nadat ik al die jaren er al zo mee bezig ben geweest.
Ik zie er nu ook weer heel erg tegenop om een nieuwe studie te starten. In mijn achterhoofd spookt maar rond dat de komende studie weer niet zal zijn wat ik ervan verwacht. En om dan weer van vooraf aan te beginnen zie ik niet meer zitten. Wil nu dus écht een goed keus maken, hoewel je waarschijnlijk nooit weet of je wel de juiste keuze maakt. Er zitten altijd negatieve kanten aan, helaas.

Als je het echt niet weet, weerhoudt jezelf er dan niet van om een jaar iets anders te doen dan school. Kan alleen maar heel leerzaam zijn, is mijn ervaring.

hakuna matata, dan komt alles vanzelf goed.. kop op en niet bij de pakken neer gaan zitten. go out and have fun! (en maak vrienden zodat je met iemand mee kan op vakantie)

quote:

Op zondag 4 april 2004 19:50 schreef Salie het volgende:
Maar ik moet sowieso veranderen wil ik zo'n sociale studie gaan doen :S

Misschien verander je wel vanzelf als je de studie gaat doen.
Als ik jou was zou ik zsm gaan studeren. Op kamers en een nieuw leven opbouwen. Je komt tussen heel veel mensen te zitten die OOK op zoek zijn naar sociale contacten. Op je studie (alleen studeren is niet leuk) en daarbuiten (sportclub, verenigingen, kleinere zijn aan te raden). Je bent toch niet vervelend ofzo? Als je nou een kreng was dat mensen af stoot is het een ander verhaal. Je bent enkel verlegen, nou en? Mensen die hun mond kunnen houden zijn vaak ontzettend gewenst in een groep. En die worden echt niet als 'minder' beschouwd. De één praat meer dan de ander, so what, meestal praten ze ook meer onzin (ik ben een schoolvoorbeeld , en dat wordt ook wel eens irritant geworden.)
Samengevat: ga ervoor, gooi jezelf in het diepe (tussen de mensen die ook mensen zoeken) en je zult zien, het komt helemaal goed. Suc6

En nog een vakantietip: ga op een zomerkamp ofzo. Zelf ga ik voor de vierde keer op een internationaal sterrenkundig jongeren kamp. De eerste keer toen ik ging was ik 17 en ik had het ook niet echt helemaal naar mn zin op school. En daar gingen mn ogen open, ik zag dat ik in een bekrompen wereldje zat (mijn klas) en dat het ook anders (nl leuk) kan. Dit zal je ook merken in het studentenleven, er zijn zoveel mensen, de wereld wordt zo groot. Mag je mensen niet? Voor hen tien anderen. Studentenleven , maar alleen als je jezelf open stelt voor anderen en niet op je kamertje blijft zitten. Maar da's gewoon een kwestie van jezelf ergens heen sleuren, anderen beginnen wel tegen je te praten. Want ze willen dat je ergens lid wordt oid.

zoek een vriend, maybe helpt dat

quote:

Op zondag 4 april 2004 19:58 schreef ErikT het volgende:

[..]

Misschien verander je wel vanzelf als je de studie gaat doen.

Zou ik niet vanuit gaan. 90% van de mensen die Psychologie gaan studeren hebben zelf psychische problemen, begrijpen zichzelf niet... zo denken ze het te gaan begrijpen. Dan denken ze wel te veranderen door hun studie. Echter gebeurd dat niet en haken ze na het 1ste of 2e jaar af. Ze worden teveel met zichzelf geconfronteerd en schrikken ervan. Zulke mensen willen andere mensen graag helpen, maar hebben de kracht simpelweg niet. Het leed van anderen er nog eens bij is dan gewoon teveel.
Ik wilde zelf eerst ook Psychologie gaan doen.. maar ik voel me altijd rot als het slecht met andere mensen gaat. Ik ben TE medelevend...
Ik zou de problemen mee naar huis nemen en erover gaan piekeren en alles willen doen om ze te helpen.
Het lijkt me een interessante studie... maar ik zie mezelf geen psycholoog zijn.
Ik zou er dus ook niet vanuit gaan dat je veranderd tijdens de studie.
Als je nu al weet dat je er het type niet voor bent en je het niet aan kan... dat je er misschien te neerslachtig voor bent, dan moet je het niet doen. Zonde van je geld.
Kan je beter op zoek gaan naar je talenten... waar je goed in bent en watvoor opleidingen erbij passen.
Ik denk dat je beter een "wat" luchtiger beroep kan nemen... dan.

quote:

Op zondag 4 april 2004 19:59 schreef Jan-Ton het volgende:
zoek een vriend, maybe helpt dat

Lees de tekst eens.

Herkenbaar, heb niet alles gelezen. Probeer volgende keer wat meer alinea's te gebruiken.

Mijn advies is: zet je zelf tot iets, stel jezelf een doel en ga daarvoor. Probeer een verandering te maken.
Zeg tegen jezelf ik doe het nu zo en ik ga dat waarmaken.
Ik weet dat het moeilijk is, vind het zelf ook moeilijk, maar is de enige manier.

Salie, get a life!

Juist omdat je met jezelf in de knoop zit, moet je heel goed de +/- kanten bekijken wil je een sociale opleiding gaan volgen. Je kan dan inderdaad heel erg met jezelf geconfronteerd worden, en daar moet je dan ook wel weer sterk genoeg voor zijn.

Het kan zeker ook wel een goed leerpunt zijn voor jezelf, om toch die sociale kant te kiezen, maar je hebt er een hoop kracht voor nodig. Je moet aan de eisen van de gevraagde opleiding doen, voldoe je daar niet aan, ga je het ontzettend zwaar krijgen en kan dat alsnog leiden tot een studie-stop.

Denk heel goed na wat je doet. Kies je voor een studie, heb je mijn inziens meer de mogelijkheid om je tijdens je studie goed te ontwikkelen wat betreft jouw mindere punten. Als zoiets er zit, wordt je er hoe dan ook mee geconfronteerd, je kan het niet verstoppen, het zit er en het doet pijn.

Ik zou je wel willen adviseren er eens met wat mensen over te praten, ook mensen van school kunnen je daarbij helpen, je mentor of anders hulp van buitenaf kan ook geen enkele kwaad. Wie weet helpt het je in de goede richting.

Succes met het maken van een keuze!

quote:

Op zondag 4 april 2004 20:43 schreef gekke_sandra het volgende:
verhaal

Ik doelde meer op de sociale veranderingen die plaats vinden tijdens het studentenleven. Maar je hebt wel een punt.

Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt. Ik heb me ook wel een tijdje kut gevoeld omdat ik niet wist wat ik met mijn leven moest. En eigenlijk weet ik het nu nog niet. Maar nu boeit dat me niet zo. Ik leef gewoon met de dag en probeer zo veel mogelijk dingen te doen waarvan ik geniet.

Je geeft zelf aan dat je graag naar het buitenland wil. Misschien moet je je daar meer op richten en na je VWO een tussenjaar inlassen. En dan in het buitenland gewoon dingen gaan doen die je leuk vind. Toen ik in Oostenrijk skileraar was, zaten daar ook een aantal jongens en meisjes die net van de middelbare school afkwamen. Die heb ik zien veranderen van erg verlegen naar tot op zekere hoogte behoorlijk zelfbewust. Misschien werkt dat voor jou ook!

quote:

Op zondag 4 april 2004 22:17 schreef Toeps het volgende:
Heel herkenbaar allemaal. Ik heb na mijn VWO ook een jaar gewerkt, maar ja, na dat jaar wordt er wel een beetje verwacht dat ik weer ging studeren, dus dat ben ik toen gaan doen. Ben nu weer bijna twee jaar aan het studeren, en de studie is op zich wel leuk, maar de stages absoluut niet. Dus mijn toekomstbeeld is weer lekker zwart. Ik zit nu erg te twijfelen of ik wel het goede doe.

Jij hebt je ook wel erg vastgelegd, mijns inziens. Op jonge leeftijd werken, hypotheek, huis kopen... ik kan me voorstellen dat je dat soms zwaar vindt. De stages zijn uiteindelijk voor jou de werkervaring waar je het straks voor moet gaan doen... en als het werk niet leuk is? Ik kan me goed voorstellen dat dit drukt.

Zelf heb ik min of meer hetzelfde probleem, ik loop momenteel stage en ik kan het eigenlijk niet aan. Het is allemaal veel te zwaar, veel te veel en veel te druk. Ik zie er ook heel erg tegenop om over een jaar (na mijn afstuderen) een fulltime baan te nemen, maar ik vrees dat ik niet veel keus heb.

Even terug naar de TS: Salie, ik herken je verhaal van "vroeger". Ik heb me ook ooit gevoeld zoals jij het omschrijft. Het is inderdaad zoals Toeps zegt heel belangrijk om te weten wat je wilt. Maar wanneer je niet goed weet wat je te wachten staat, of wanneer je bang bent dat je het niet aan kunt, is het moeilijk om te bedenken wat je precies wilt.

Over de universitieit, dat kun je zo persoonlijk maken als je zelf wilt. Je kunt volledig anoniem blijven, maar je kunt je ook bij een studentenvereniging, studievereniging of een dispuut aansluiten, om zo mensen te leren kennen, een sociaal kringetje op te bouwen, en wellicht wat sociale controle of stimulans krijgen. Ik heb hier in Den Haag ook bij een studentenvereniging gezeten, en ik denk dat ik zonder die vereniging alles een stuk moeilijker gevonden zou hebben. Nóg moeilijker.

Maar goed, ik wil niet alleen maar negatief of moeilijk doen... het leven is ten slotte net zo moeilijk als je het zelf maakt. Waarom gun je jezelf niet een beetje lol, een kans of een sprong in het diepen? Jij bent bang dat je niet direct werk vind met de opleiding die je leuk lijkt, maar so what? Zorg dan dat jij tenminste de allerbeste van je jaar wordt, dan krijg jij in elk geval wel die éne baan die beschikbaar is. Het is allemaal in "the vision". Zie jij je studie als doel of als middel? Wil je gaan studeren "voor een bepaald beroep" of wil je studeren omdat je studie interessant is? Ik kan je vertellen, mijn vriend die heeft na een jaar electrotechniek toch gekozen voor een studie waar je op het eerste gezicht niets mee kunt: godsdienstwetenschap. En ik heb hem nog nooit zó gemotiveerd, zó gelukkig en zó actief zien studeren als nu. Daardoor weet ik dat hij een goede keuze heeft gemaakt. En wat voor werk kan hij tzt krijgen? Vast wel iets als leraar... of journalist... of wetenschapper, of... vaak zie je de opties pas wanneer je ermee bezig bent. Kies iets leuks, iets wat bij je past. Iets wat je interessant vindt.

Ik weet niet of je Idols volgt, maar vanavond in de Idols day-after show zei kandidaat Eric nog: "Het leven is te kort om chagerijnig te zijn" en hij heeft helemaal gelijk. Het leven is te kort om je rot te voelen. En ik weet dat dat heel simpel klint wanneer je depressief bent, maar onuitvoerbaar is. Maar ik weet ook uit ervaring dat je er ondanks depressie toch voor kunt kiezen om aan jezelf te werken, om gelukkig te worden. Waarom zou je je kut voelen? Geniet van het leven... ookal is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Pfff, einde pep-talk

quote:

Pedagogiek leek me wel leuk, maar nu ik zie dat er weinig banen in te krijgen zijn heb ik er al totaal geen zin meer in.

Niets van aantrekken, met banen gaat het echt op en neer. Als je nu hoort dat er een tekort is aan mensen geschoold in baan X, ben je gewoonlijk al te laat als je nu nog met die school begint. Er is echt niks over te zeggen.
Wat je zelfs nog zou kunnen doen... Pedagogiek gaan studeren, en als er na je studie nog geen werk in dat vak is ga je het leger in voor bepaalde tijd. Daar kun je afwachten of er meer vraag in jou vak komt, of als dat je interresseert een studie volgen in een andere richting (wordt betaald, hehe). Mogelijkheden te over, dit is slechts een van de vele. Maar neem als uitgangspunt datgene wat jij echt zelf wilt, en ga aan de hand daarvan de mogelijkheden langs.

Salie, als ik je reacties zo lees lijkt het me niet verstandig om meteen aan een vervolgstudie te gaan denken. Bedenk eerst maar eens wat je echt wilt voordat je aan een studie begint waar je niet helemaal zeker over bent of je die wel echt wilt. Zoals anderen reeds eerder aangeven: ga een jaar er tussenuit. Desnoods ga je een jaartje werken en begin je daarna pas met studeren. Het is echt belangrijk dat je zelf voor ogen krijgt wat je nu echt wil, anders loop je onherroepelijk een keer vast.

Suc7!

quote:

Op zondag 4 april 2004 22:58 schreef ErikT het volgende:

[..]

Ik doelde meer op de sociale veranderingen die plaats vinden tijdens het studentenleven. Maar je hebt wel een punt.

Hehehe

quote:

Op maandag 5 april 2004 14:28 schreef Salie het volgende:
Het is gewoon zo moeilijk voor mij, zo'n nieuw begin waarbij je in het diepe wordt gegooid. En ik zit gewoon zo gigantisch te twijfelen en dan denk ik buitenland, maarja dan moetik dat ook weer allemaal gaan regelen en weten wat ik daar wil doen enz enz

Nieuwe starten zijn altijd moeizaam te voltooien. Maar je moet het wel van een positieve kant gaan bekijken uiteraard, anders zal het een zinloze nieuwe start zijn.
Denk es niet zoveel na, en doe gewoon iets. Onderneem hetgeen je gevoel je ingeeft. Loop niet te zeuren over dingen die dan allemaal gedaan moeten worden, maar voer ze gewoon uit zonder verder teveel na te denken bij elke handeling wat je aan het doen bent.

"Niet kniezen, niet zeuren, da's hardstikke fout. Vergeet niet te leven, want straks ben je oud"

Ja en kies absoluut niet iets te snel. Ga dan eerst jaar werken ofzo en dan beetje bekijken ondertussen wat misschien iets is want als je iets doet wat je niet leuk vind straks uiteindelijk dan voel je je echt nog 100000x zo slecht.

Ik wist het ook allemaal niet en heb toen wel iets gekozen om te gaan studeren. Nu na twee trimesters voel ik me echt heel erg slecht. Ik heb echt totaal iets verkeerds gekozen. De colleges zijn echt enorm saai en ook amper goed te volgen.

Daarnaast leer je bij mijn studie dan amper nieuwe leuke mensen kennen want de groep is zo enorm groot. Elke keer zie je weer andere mensen en aangezien ik dan verlegen ben is het al nie zo makkelijk contact te leggen dus das helemaal minder dan.

En daarnaast is de stof ook zo ingewikkeld en niet echt super boeiend dat je er niet zo vrolijk van wordt. En wat dus nog ut pijnlijkst dan is zijn de resultaten.
Door alles ben je al niet zo gemotiveerd meer en dan ga je toch nog je best proberen te doen zodat je genoeg punten haald zodat je niet straks die studiefinanciering moet terug betalen. Maar als je dan amper iets haald dan wordt je eg niet vrolijk kan ik je vertellen.

Ik nu ook met opdracht bezig op dit moment maar ik ben echt op gewoon door die hele studie. Daarbij had ik ook nog een ander probleem met meisje wat het ook niet echt makkelijker maakte maar echt kies nooit zomaar iets ofzo als het niet weet. Kan je eg ramp jaar opleveren waardoor je je eg nog veel slechter gaat voelen.

wel veel herkenbaar hierzo.
ik weet ook ECHT niet wat ik later wil worden. zie overal alleen maar d negatieve kanten van.
op kantoor werken vin ik zo duf, en gewoon in de productie is simpel werk dat niet super betaalt.
ik zo ook echt graag naar t buitenland willen, maar ik heb een vrindin die midden in een opleiding.
ik heb ook vaak twijfels over mijn relatie. het gevoel dat j veel mist enzo. we hebbe het heel leuk maar vaak toch die twijfel. Ik loop altijd na t denken over wat t doen, worden later en hoe vind ik nou d relatie.
ik merk wel dat heeel veel mensen echt niet wete wat ze willen worden. j moet gewoon een beetje mazzel hebben, dat wat j leuk vind dat j daar goed in bent en dat daar werk in is.
ik persoonlijk hou heel veel van sport. maar ik ben geen atleet. dus profsporter of t cios valt al af. ik heb gelezen hoe moeilijk het is om journalist t worden. maar door nog zo'n heerlijke eigenschap van mij, lui en uitstellen, heb ik me niet opgegeven voor school van journalistiek, dus kan ik weer een jaar w8ten. als ik al op die school kom.
wel goed om t lezen van TOEPS, ik zit nu echt van ik moet beslissen, want school begint straks weer. maar ik weet t nog steeds niet. doe ik een interessetest, kome er dingen uit die ik echt niet leuk vind. of ik krijg een opleiding die niet echt voor mij is weggelegd, zoasl management of iet met talen. talen vin ik leuk maar ik kan er echt geen hout van.

TS, als j nix doet verandert er ook nix. kies dus gewoon een opleiding die j leuk vind, pedagogie dus. of ga naar t buitenland. dan doe j ook nieuwe contacten op. probeer die dan ook op t doen.
sterkte.

ps. echt lekker fok. gewoon j gevoelens kunnen opschrijven en delen.