Op tien juni 2004 zijn er Europese verkiezingen. Op deze dag zullen alle landen van de Europese Unie hun deel van de in totaal 736 Europese parlementszetels kiezen. Ieder land krijgt een aan haar inwoneraantal gerelateerd aantal zetels. Tijdens de vorige Europese verkiezingen kwam in Nederland nog geen dertig procent van de kiezers opdagen. De media en politiek wijten de lage opkomst voornamelijk aan de desinteresse en luiheid van de kiezers. Ook zouden mensen niet goed op de hoogte zijn van wat de Europese Unie voor hen betekent. De onderstaande tekst is een oproep van de mondiale werkgroep van het Leidse Eurodusniecollectief waarin een aantal redenen wordt genoemd om de komende verkiezingen vooral wel te gaan stemmen, niet op een partij, maar blanco.
Europees parlement: een tandloze tijger
Het Europees parlement blaft af en toe wel, maar het ontbreekt haar aan tanden om te bijten. De werkelijke macht in Europa ligt niet bij het Europarlement, maar voornamelijk bij de (ongekozen) Europese Commissie, de nationale staten (vertegenwoordigd in de Raad van Ministers) en niet te vergeten, de multinationale ondernemingen. Over de meeste beleidsterreinen heeft het parlement helemaal niets te vertellen en hoewel de aangekondigde Europese grondwet het Europees parlement mogelijk medewetgever maakt op bijvoorbeeld het gebied van asiel en justitie, is dit niet iets om ons over te verheugen. In diezelfde ontwerp-Grondwet is namelijk verankerd dat Europa een Unie van kapitalistische staten is. We hoeven ons met andere woorden over het democratische gehalte van de toekomstige superstaat geen enkele illusie te maken. Na invoering van de grondwet ligt het beleid in hoofdlijnen al vast en is de keuze meer dan ooit beperkt tot de poppetjes.
De Europese democratie is een farce.
Het parlementair-democratisch stelsel is een poging de bestaande en fundamenteel ongelijke verdeling van welvaart en welzijn in de wereld van een legitiem jasje te voorzien. De verschillende "inspraakmogelijkheden" die de parlementaire democratie kent (zoals verkiezingen en consultaties) en waarbinnen dissidenten hun stem kunnen laten horen, hebben enkel tot doel kritiek te absorberen en neutraliseren. Ja, we mogen allemaal meepraten, maar uiteindelijk doet men negen van de tien keer toch gewoon wat men al van plan was. Binnen de kapitalistische samenleving ontbreekt het sowieso aan de meest elementaire voorwaarden die een werkelijk democratische besluitvorming vereisen. Zo is er van een pluriforme pers of maatschappijkritisch onderwijs geen sprake. In Nederland komen bijvoorbeeld de drie grote uitgevers van dagbladen tot een marktaandeel van negentig procent. In andere Europese landen is de situatie vergelijkbaar of erger. Ook de pluriformiteit in de berichtgeving is ver te zoeken. Uitzonderingen daargelaten gedragen massamedia zich over het algemeen als de slippendragers van de macht. Tegelijk staat het onderwijs meer en meer in dienst van het bedrijfsleven en het verkopen van de neoliberale ideologie. Alleen al om deze redenen kan er vandaag de dag van vrije meningsvorming geen sprake zijn.
Trouwens, het idee om een continent van honderden miljoenen mensen te laten besturen door één centraal bestuur is op zichzelf al krankzinnig en antidemocratisch. Mensen klagen nu al (terecht) dat over hun rug wordt geregeerd en dat politici niet naar hen luisteren. Hoe moet dat wel niet gaan als straks veruit alle belangrijke besluiten in Brussel worden genomen?
Parlementair links biedt geen aanvaardbaar alternatief.
Mensen zeggen wel eens dat je beter links kunt stemmen dan helemaal niet. Links zou, wanneer er voldoende mensen op stemmen, het proces van verrechtsing op z'n minst kunnen afremmen. Deze stelling is ook om andere redenen dan de hierboven genoemde een illusie. Parlementair links biedt namelijk zowel ideologisch als strategisch geen perspectief dat steun verdient. De sociaal-democratie staat bijvoorbeeld voor kapitalisme met een menselijk gezicht. Onder haar leiding is de afgelopen twintig jaar overal in Europa de verzorgingstaat ontmanteld. Groenlinkse partijen stellen het kapitalisme ook al niet (meer) ter discussie en mikken op de versterking van het Europarlement en een federaal Europa van nationale staten. Tegelijk voert men een hopeloos achterhoedegevecht ter verdediging van de laatste restjes verzorgingsstaat.
(Post-) communistische partijen gaan in toenemende mate op de nationalistische toer en zetten tegenover de kapitalistische Europese Unie een Europa van samenwerkende volkeren waarvan elk door een eigen almachtige staat wordt geleid. Wat de verschillende linkse stromingen verbindt is het idee dat men middels partijopbouw en deelname aan de verkiezingen de macht wil veroveren en dus niet, zoals anti-autoritairen, radicaal wil decentraliseren.
De Europese Unie laat zich bovendien niet hervormen, om dezelfde reden waarom er geen kapitalisme met een menselijk gezicht bestaat. Bij zowel de EU als het kapitalisme staan niet mensen, maar winst maken centraal. Beide zijn geen deel van de oplossing, maar zijn deel van het probleem en moeten daarom tot op de grond toe worden afgebroken.
Stemmen is toestemmen
Door te stemmen bij de Europese verkiezingen geef je allereerst je goedkeuring aan het hele EU project. Ook kies je op basis van een verkiezingsprogramma een partij. Na afloop van de verkiezingen wordt er gekeken hoeveel steun er voor de afzonderlijke partijen bestaat en worden de beschikbare zetels verdeeld. De mogelijkheid om wel voor het ene deel en niet voor een ander deel van een verkiezingsprogramma te stemmen is er niet. Wanneer je tijdens de komende Europese verkiezingen gaat stemmen, geef je een politieke partij het mandaat om vijf jaar lang namens jou te spreken en te handelen. Wanneer je achteraf spijt krijgt van je keus is er geen mogelijkheid om het mandaat in te trekken. Wanneer je tegen de Europese Unie bent en vindt dat niemand het recht heeft om straks uit jouw naam in het Europarlement allerlei onzin uit te kramen of verkeerde beslissingen te nemen rest er maar een ding: niemand jouw stem geven.
Er valt niets te kiezen
Al laat de ene partij het organiseren van de samenleving liefst zoveel mogelijk over aan 'de markt' en bepleit de ander een actief sturende rol voor de staat, van links tot rechts pleit men voor een samenleving waarin ongelijkheid tussen mensen centraal staat. Elke politieke partij gaat namelijk uit van de vooronderstelling dat een leiderloze samenleving synoniem staat voor chaos. Democratie wordt door het politieke establishment uitgelegd als "het recht van een bevolking haar regering te kiezen" en niet zoals in een basisdemocratie "het recht van een ieder om mee te kunnen beslissen over die zaken die voor haar leven gevolgen hebben".
De (ook) in de moderne samenleving diepgewortelde centralisering van macht is de belangrijkste reden waarom 'enkelingen' ons het leven zo moeilijk kunnen maken. Wat de wereld nodig heeft is een radicale decentralisering en herverdeling van macht op alle voor het samenleven belangrijke terreinen. De Europese Unie en het Europees parlement zullen ons bij dit streven niet helpen. Ze staan een dergelijk proces juist in de weg!
Stem tegen het kapitalistisch fort Europa, stem blanco!
Nu kun je de komende Europese verkiezingen natuurlijk je stemkaart verscheuren of 'm met het oud papier meegeven. Je zult vast niet de enige zijn die deze neiging heeft. De vorige keer bracht maar liefst zeventig procent van de kiesgerechtigden haar stem niet uit. Het vervelende is echter dat politici en media het 'wegblijven' niet uitleggen als protest, maar veeleer als desinteresse, luiheid of ordinaire domheid. Politici zullen jouw wegblijven bovendien misbruiken om hun eigen onmisbaarheid te onderstrepen.
Wij stellen daarom voor om wel naar het stembureau te gaan. Niet om op een politieke partij te stemmen, maar om blanco te stemmen. Een blanco stem is op 10 juni 2004 de duidelijkste manier om tegen het kapitalistische fort Europa te stemmen. Door blanco te stemmen toon je dat de toekomst van Europa je wel degelijk interesseert, maar dat je de Europese Unie jouw toekomst niet toevertrouwt. Met een blanco stem laten laat je weten dat je geen genoegen neemt met de parlementaire fopspeen en dat je een echte democratie eist, een waar niet centralisering maar decentralisering van (alle) maatschappelijke besluitvormingsprocessen centraal staat. Dus laat je stem horen op 10 juni en stem blanco!
Dusnieworld, de mondiale werkgroep van Eurodusnie
Postbus 2228
2301 CE Leiden
dusnieworld@eurodusnie.nl
http://eu2004.eurodusnie.nl