Overlijdensberichten.

quote:

Componist Harry de Groot overleden


Componist, tekstdichter en dirigent Harry de Groot is maandag in een ziekenhuis in Blaricum overleaen. Hij is 83 jaar geworden.
De van oorsprong Amsterdamse De Groot schreef veel repertoire voor Johnny Jordaan (onder meer 'n Pikketanussie) en Tante Leen en ook de muziek van de legendarische tv-series Stiefbeen, Swiebertje, Farce Majeure ('t Is uit het leven gegrepen), De Kleine Waarheid en Bartje.
Veel 'Amsterdamse' liedjes schreef hij samen met Pi Vèriss, waaronder de bekende hymne aan de hoofdstad Geef mij maar Amsterdam.

quote:

Schrijfster Françoise Sagan overleden

Uitgegeven: 24 september 2004 21:28
PARIJS - De Franse schrijfster Françoise Sagan is vrijdag in het Franse Honfleur overleden. Ze is 69 jaar geworden. Sagan schreef meer dan veertig boeken, waaronder het wereldberoemde Bonjour Tristesse.

De in 1935 geboren Française trouwde en scheidde tweemaal. Ze overleed aan de gevolgen van een bloedprop in haar longen. Sagans echte achternaam was Quoirez.

quote:

Willem Oltmans (79) overleden
Publicist Willem Oltmans is gisteravond op 79-jarige leeftijd overleden. Hij leed aan kanker en besloot in zijn Amsterdamse huis, omringd door goede vrienden, te sterven.

Oltmans kreeg in 2000 een bedrag van 8 miljoen gulden van de Staat, omdat hij jarenlang door de overheid was gedwarsboomd in zijn werk als journalist. Nog voor zijn overlijden liet Oltmans zijn naam en sterfjaar in de familiegrafsteen beitelen. Ook nam hij het initiatief voor een condoleancesite, die gisteren meteen na zijn dood online kwam. Hij wordt in stilte begraven.

quote:

Willem Oltmans (79) liet zich nooit de mond snoeren

Charmante charlatan en deskundige lastpak
Door Gerrit den Ambtman

Willem Oltmans is rijk gestorven. Heel Nederland keek mee toen hij in mei 2000 toch nog onverwacht zijn finest hour beleefde. Een uitspraak van een arbitragecommissie, die een einde maakte aan zijn meer dan 40 jaar slepende gevecht met de Staat der Nederlanden, leverde de journalist een vergoeding van acht miljoen gulden netto op. Het loon voor principes, taai verzet en lange adem.

Oltmans verruilde met een deel van het smartengeld zijn optrekje in de Jordaan, waar hij tot dat moment naar eigen zeggen van een bijstandsuitkerinkje moest rondkomen, voor een riant penthouse aan de gracht. Ook kocht hij een (witte) concertvleugel, die niet alleen zijn liefde voor klassieke muziek, maar ook zijn hang naar status symboliseerde.

Zo zacht en gevoelig als Oltmans de toetsen van de vleugel beroerde, zo hard en rumoerig waren de meningen waarmee hij - bij voorkeur in de eerste persoon enkelvoud - zijn toestand in de wereld beschouwde. Het maakte hem geliefd, gehaat en omstreden. Ook daarom was hij een welkome gast in tal van praatprogramma's en actualiteitenrubrieken die om een pittige bijdrage verlegen zaten. Oltmans, handelsreiziger in opinies, leverde op bestelling.

Dat gebeurde de laatste jaren vooral verbaal. Bij gebrek aan podium voor zijn geschreven bijdragen gebruikte hij de pen vooral nog voor zijn dagboeken, die nu al tientallen meters in de Koninklijke Bibliotheek beslaan en nog lang niet in druk zijn voltooid. Vermoedelijk zal Oltmans een deel van zijn nalatenschap voor de uitgave van het complete werk van 60 delen bestemmen.

Willem Oltmans (10 juni 1925, Huizen) studeerde op Nijenrode en in Yale (VS) voordat hij in 1953 bij de redactie buitenland van het Algemeen Handelsblad aanschoof. Na opnieuw korte dwaling als verslaggever bij het Amerikaanse persbureau UPI concludeerde de rusteloze journalist al snel dat hij 'nooit meer naar iemands pijpen' wilde dansen.

Dat sloeg ook op zijn huwelijk met een gefortuneerde dame die hij na vijf jaar verliet om van 'het gezeik' af te zijn. ,,Als ik naar Lumumba ging, begon zij te grienen. Zij wilde kinderen, ik absoluut niet.''

Oltmans was toen al voor zichzelf begonnen. Hij vestigde zich als freelancer in Rome, waar hij de basis voor zijn veelbesproken netwerk van internationale contacten legde. ,,Een kwestie van opvoeding en psychologie'', noemde hij de werkwijze waarmee hij soms tot de hogere regionen van de wereldpolitiek kon doordringen.

Willem Oltmans was niet alleen journalist, maar ook diplomaat, lobbyist, provocateur, zakenman, dissident en lastpost. Veel collega-journalisten gruwden van zijn belangenverstrengeling. Anderen bewonderden hem juist door die in mist gehulde werkzaamheden. Oltmans was van alles een beetje op het moment dat het vooral hem uitkwam.

'Hij rechtvaardigde zijn pettenparade met een beroep op hogere doelen: zijn geweten, het landsbelang, de wereldvrede', schreef HP/De Tijd vorig jaar in een poging de strategie van de publicist te ontrafelen.

Het blad herkende een rode draad: Oltmans sloot liefst vriendschap met een vijand van Nederland. Machthebbers die door een dictatoriaal beleid internationaal niet werden begrepen en altijd tuk waren op journalistieke steun uit onverwachte hoek.

Het leverde hem onder meer 'goede contacten' met de Indonesische president Soekarno (kwestie Nieuw Guinea), de invloedrijke Rus Georgi Arbatov (Koude Oorlog) en de Surinaamse leider Desi Bouterse (koloniaal verleden) op. Zijn vrijage met het omstreden bewind van de Zuid-Afrikaanse president Botha was minder geslaagd.

Hij vond niet alleen weinig gehoor in Nederland, maar werd ook begin jaren 90 vanwege zijn vermeende connecties met de geheime diensten KGB en CIA als ongewenst persoon het land uitgezet. Berooid vestigde hij zich in Amsterdam. Zelfs zijn concertvleugel moest hij achterlaten.

Na de eeuwwisseling meldt het naar het roddelblad Story afgegleden journalistiek fenomeen, met een reportageploeg van Nova als getuige, nog even goede vriendjes te zijn met de Iraakse vice-premier Tariq Aziz maar die relatie mocht hem niet meer baten.

Toch past ook Aziz in het bonte balboekje van Oltmans. De reislustige journalist mocht graag opscheppen over zijn prominente ontmoetingen, geheimzinnige bronnen en zakelijke contacten. Dat web gaf hem podium voor talloze boeken en andere publicaties en een tong die zo venijnig als een zweep kon zijn.

Zijn bemoeienis was grenzeloos en zijn oordeel altijd geprononceerd. ,,Ik naai iedereen aan elkaar'', zei hij ooit, ,,dat is mijn way of living.''

Maar het leven van het zwarte schaap heeft toch vooral in het teken gestaan van zijn niet aflatende strijd om genoegdoening tegen de Staat der Nederlanden. Tussen die twee ging het al in de jaren 50 mis, toen Oltmans pal achter zijn vriend Soekarno ging staan en pleitte voor de overdracht van toenmalig Nederlands Nieuw Guinea aan Indonesië.

Minister van Buitenlandse Zaken Joseph Luns leidde de oppositie en de boycot tegen de eigenwijze journalist, die hij als 'een eenmotorige mug' van zich af probeerde te slaan. Oltmans voelde zich sinds die tijd door de Nederlandse overheid tegengewerkt en maakte dat tijdens het jarenlang juridisch gevecht tegen 'de rotzakken in Den Haag' duidelijk ook.

In 1958 kreeg hij al geen toestemming om een reis van de toenmalige kroonprinses Beatrix naar Curaçao te verslaan. Een jaar later droeg Luns de ambassade in Washington op correspondent Oltmans alle faciliteiten te weigeren.

De 'keet' hield nooit op. In 1995 mocht hij koningin Beatrix niet volgen tijdens haar staatsbezoek aan Indonesië, volgens Oltmans omdat hij in een brochure had uitgelegd waarom de vorstin moest thuisblijven. 'Beatrix meteen in de gordijnen. Via de geheime diensten is er voor gezorgd dat ik geen visum kreeg', vertelde hij aan het weekblad Elsevier.

De man die Bush 'een nazi' en Osama Bin Laden 'een verzetsheld' noemde, die de moord op president Kennedy persoonlijk dacht op te lossen, de dood van prinses Diana aan een samenzwering toeschreef en koningin Beatrix een lachertje vond, liet zich in elk geval nooit de mond snoeren.

Altijd vocht Oltmans voor zijn vrijheid van meningsuiting. Daarom was hij ook voor de Nederlandse journalistiek niet alleen een merkwaardige, zelfingenomen en vasthoudende lastpak, maar ook een soort held, die bewondering verdiende.

quote:

Bert Tigchelaar (58) overleden
Uitgegeven op 29 oktober 2004 om 18:57 uur, bijgewerkt om 19:03

Bert Tigchelaar, voormalig Duitslandcorrespondent voor het NOS Journaal, is op 58-jarige leeftijd overleden. Dat meldt zijn oude werkgever, het NOS Journaal vrijdagavond. Tigchelaar studeerde volkenrecht en internationale betrekkingen in Utrecht.

Vanaf 1980 tot 1989 was hij correspondent in de toenmalige West-Duitse hoofdstad Bonn voor NOS Radio. Sinds de val van de Muur in 1989 was hij correspondent in Berlijn voor het NOS Journaal en Nova. In 2002 keerde hij terug naar Nederland en werkte freelance in de journalistiek. Hij was ook commentator voor de Duitse omroep WDR.

[Copyright 2004, Novum]

quote:

Op vrijdag 29 oktober 2004 19:51 schreef dwerg het volgende:
Voor mijn gevoel werkte hij al bij de NOS toen men alleen nog in zwart/wit uitzond.

quote:

Howard Keel, Star of Musicals, Dies at 85

by Bob Thomas
Associated Press, November 7, 2004

LOS ANGELES -- Howard Keel, the broad-shouldered baritone who romanced his way
through a series of glittery MGM musicals such as "Kiss Me Kate" and "Annie Get
Your Gun" and later revived his career with television's "Dallas," died Sunday. He was 85.
Keel died Sunday morning of colon cancer, according to his son, Gunnar.

Keel starred in Rodgers and Hammerstein musicals in New York and London before
being signed to an MGM contract after World War II. The timing was perfect: He became
a starwith his first MGM film, playing Frank Butler to Betty Hutton's Annie Oakley in
"Annie Get Your Gun."

Keel was 66 and presumably nearing the end of his career when he suddenly became
a star in another medium. As Clayton Farlow, husband of "Miss Ellie" Ewing (Barbara Bel Geddes), Keel remained with "Dallas" until it folded in 1991.

http://www.imdb.com/name/nm0444476/

quote:

Op donderdag 11 november 2004 16:40 schreef Zwartkijken het volgende:
Na een lang ziekbed, waarbij het aftakelingsproces steeds verder toesloeg is vandaag definitief van ons heengegaan:

De geloofwaardigheid van SCH.

Het gerucht gaat dat Prins Bernard persoonlijk de kist zal begeleiden op de begrafenis.

quote:

Op donderdag 11 november 2004 16:51 schreef wdn het volgende:
Berhard is toch echt overleden...

Men is op het mediapark al een en ander aan het voorbereiden.

quote:

Op donderdag 11 november 2004 17:02 schreef Roel_Jewel het volgende:

[..]

bron?

quote:

Op donderdag 11 november 2004 17:38 schreef Murray het volgende:

[..]

Update 17:21 uur: Zojuist heeft Mannetje weer gesproken met de RVD; het is NIET waar, de prins is NIET dood, en ook NIET met een ambu afgevoerd naar het ziekenhuis. Wat wél waar is is het verhaal van de studio's die in gereedheid worden gebracht en dat de NCRV speciaal programma's aan het monteren is. Maar dat komt allemaal omdat iedereenaan het bellen is met elkaar. Dat heet 'spinning' en dat zorgt ervoor dat het gerucht zichzelf versterkt. Nogal. Bij de RVD waren ze er een klein beetje ziek van. En boos op Sjors F. die de aanstichter schijnt te zijn van dit alles.

http://www.mannetjevanderadio.nl/

quote:

Op donderdag 11 november 2004 17:02 schreef Roel_Jewel het volgende:

[..]

bron?

quote:

Op donderdag 11 november 2004 16:51 schreef wdn het volgende:
Men is op het mediapark al een en ander aan het voorbereiden.

quote:

Op donderdag 21 februari 2002 23:44 schreef milagro het volgende:
john thaw overleden