En hoe gaat het met de (nieuwe) moeders?

Ik geloof dat ik nog wel last heb van de hormonen. Ik ben echt heel erg vergeetachtig en tja verders is mijn buik aardig aan het terug plooien. De straie trekt al aardig weg.
Ik had niet gedacht dat je na je bevalling nog zoveel last zou hebben van je hormonen trouwens.

Leuk dat je hier een topic over hebt geopend, ik heb ook wel eens met het idee gezeten, maar heb het maar weer laten varen.

Ik ben bijna helemaal ontzwangerd, althans zo voelt het. Nu Chiara wat beter slaapt en ik ook wat meer mijn rust krijg voel ik me al weer stukken beter. Ik geef Chiara alleen 's ochtends vroeg nog een borstvoeding en dat zorgt er ook voor dat ik me wat fitter voel, het geven van BV zuigt energie.

Hormonaal gaat het wel aardig, maar nog niet helemaal zoals het was. Ik ben nog niet ongesteld geworden, en dat valt me eigenlijk wel tegen. Ik heb namelijk wel al maanden last van PMS-achtige klachten en van mij mag de eerste menstruatie wel eens doorzetten.

Ik heb nog zeker een maand of 9 een soort van opvliegers gehad, stond echt zwetend in de tuin, af te koelen.
Emotioneel vond ik moeder zijn verschrikkelijk heftig, dat kleine jongetje dat van mij afhankelijk is, waarvoor ik moet zorgen dat het een goed, gelukkig mens wordt. Het wordt allemaal wat minder "zwaar" nu, maar dat gevoel steekt nog regelmatig de kop op.

Na een gewichtstoename van ruim 30 kilo mag ik wel met enige trots melden dat ik zo goed als volledig teruggeplooid ben, de laatste 7 kilo verdwenen rap toen het verschrikkelijke Freekje begon te lopen

Ja ik loop dus de keuken in en vergeet gewoon waarom ik daar nou was
Moeheid valt wel mee, ik voel me nooit echt uitgeslapen maar omdat ik Joshua erbij heb heb ik ineens energie voor 10. Het geeft me echt zo'n geweldig gevoel dat ik ook echt geen moeite heb om er veel voor op te geven. Dat komt ook omdat ik nog niet werk, en ik moet er ook niet aan denken eigenlijk, want ik geloof dat dat wel mijn nek om zal draaien.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2004 20:17 schreef Leah het volgende:
Na een gewichtstoename van ruim 30 kilo mag ik wel met enige trots melden dat ik zo goed als volledig teruggeplooid ben, de laatste 7 kilo verdwenen rap toen het verschrikkelijke Freekje begon te lopen

LOL erg leuk, ik moest hier echt smakelijk om lachen. En ja mijn lichaams temperatuurtje is wat omhoog geschoten. Ik heb het ook snel warm en kan gewoon even geen kolletjes om mijn nek verdragen.

Vergeetachtig dat was ik helemaal vergeten.... heb er ook nog steeds last van...

Na een paar dagen na de bevalling voelde ik me al helemaal ontzwangerd,stond ik met beide benen op de grond en heb wat meer last van angsten om de kinderen. Voor de rest ben ik druk bezig met afvallen, want de 30 kilo van René moet er nu écht af, nu er definitief geen kindertjes meer komen.

Leuk topic!

Over Kilo's ga ik het niet hebben

Maar even over het haar... iedereen kent die verhalen wel, van dat prachtige bos haar tijdens je zwangerschap. Weinig tot geen haaruitval om nog maar te zwijgen over die prachtige glans die zo mooi past bij je stralende huid

Als je kindje dan een maand of 4,5 is, begint je haar met schrikbarende snelheid uit te vallen. Hele bossen verdwijnen er door het doucheputje en je durft het bijna niet te borstelen of af te drogen.

Maar hiervoor was je gelukkig gewaarschuwd en ook dat houdt weer een keer op, en alles lijkt weer normaal.
Lijkt normaal, want na een maand of 5 maak je eens een hoge staart die er op het eerste gezicht prima uitziet.

Na een uurtje kijk je in de spiegel en schrikt je een ongeluk. Rondom je hele hoofd zit een grote krans van losse uitstaande haren van ongeveer 5 cm.
Hmmmm, als er ineens een heleboel haar tegelijk uitvalt, krijg je dus ook veel nieuw haar tegelijk.

Bij de volgende bevalling maar weer een kort koppie

Ik heb voor mijn gevoel ook niet zo'n last van ontzwangeren. Ik ben redelijk mezelf weer van voor de zwangerschap. Ik ben alleen moeder nu natuurlijk, maar ook daar voel ik me niet anders door. Ik vind het heerlijk hoor en ik geniet enorm van mijn mannetje, maar ik geniet ook erg van het feit dat ik langzamerhand weer normaal word kwa lichaam en dat ik eindelijk weer normaal kan doen.
De vergeetachtigheid is wel heel herkenbaar!

quote:

Op vrijdag 5 maart 2004 20:59 schreef Dinus het volgende:


Bij de volgende bevalling maar weer een kort koppie

Euhm, wil je ons wat vertellen???

Inderdaad wel een leuk topic.

Ik ben niet bepaald een "nieuwe" moeder, maar het ontzwangeren kan ik wel over meepraten.

Het viel mij zeer zwaar. Ik dacht altijd....als het kind er eenmaal is, is alles voorbij... Nou, mooi niet dus...
Ik heb wekenlang gelopen, gezeten en bewogen als een bejaarde van 80 . Alles deed pijn. De uitdrukking in het boek van Daphne Dekkers: een ontplofte egel, was erg op mij van toepassing.
Om niet te spreken over mijn borsten (auw) en al HELEMAAL niet te spreken over mijn flubberbuik

Ontzwangerd ben ik ondertussen wel (stel je voor) maar mijn lichaam zal nooit meer zijn als tevoren..

_{hoe doen die "bekende sterren" dat toch steeds?}

Ik had voor dat ik zwanger werd eigenlijk altijd veel haaruitval, maar omdat ik veel (fijn) haar heb was dat nooit een ramp. Tijdens mijn zwangerschap hield dat op en kreeg ik echt fijn zwangerschaps haar en ik dacht dat dat na de bevalling waarschijnlijk dan vreselijk zou gaan uitvallen. Wat schetst mijn verbazing.. dat is NIET gebeurd en mijn haar is tegenwoordig meer een mooier dan ik het ooit gehad heb en het valt niet meer zo uit! Ik vind het zelf wel apart eigenlijk.

Ik ben nog steeds aan het ontzwangeren hoor En ook ik ga het niet over de kilo's hebben

Bij Bo en nu weer bij Janneke heb ik ook van die vreselijke zweetaanvallen. Echte opvliegers. Ineens begreep ik waar oudere mensen die in de overgang zijn het over hebben. Echt vreselijk vind ik het. Na deze zwangerschap heb ik het gelukkig minder als na mijn eerste.

De vergeetachtigheid heb ik nog steeds.

En verder voel ik me gewoon anders. Bij Bo had ik dat ook, maar nu helemaal. Ik schijn nu ook een schildklierprobleem te hebben (hoor ik als ik eind van de maand weer bijde internist moet zijn) maar dat schijnt vaker voor te komen na eren zwangerschap.

Wat ik na deze bevalling nog een tidj ehb gehad en bij de eerste niet, is af en toe in me broek piesen Kleine beetjes hoor Ik heb dan ook veel langer en intensiefer de bekkenbodemspieren moeten trainen. Na een 2e bevalling die kort op de eerste is, hoor je dit vaker. En ook als je een zwaar kindje gekregen heb is de kans groter vertelde mijn verloskundige. Ik was best angstig dat dit blijvend zou zijn. Maar gelukkig is dit wel over gegaan.

En verder de blaasonstekingen...pfff heb er weer 1. Die heb ik na elke bevalling meerdere malen gekregen. Waarschijnlijk van het catheterisren.

Doordat ik best ziek ben nu, heb ik ook het gevoel niet echt aan het ontzwangeren toe te komen. Klinkt een beetje gek alsof je er bewust mee bezig ben ofzo, maar zo voelt het echt. Bij het ontzwangeren hoort voor mij ook een stukje loslaten. Het stukje bevallen, het stukje baby enz. En nu bij Janneke merk ik dat ik erg vasthou aan het baby zijn omdat ik zoveel moet missen omdat ik het niet zelf kan. En daardoor wil ik eigenlijk dat ze een beetje stilstaat als het ware. Niks ernstigs verder hoor

Nou, ok....de kilo's.....ik was er 19 aangekomen, ben er 11/12 kwijt door de bevalling en ik voelde me eerst heel slank...maar inmiddels voel ik me dik. Ik pas geen enkele normale broek, heb minstens maat 42 nu (dat was 38) en baal voornamelijk heel erg van mijn buik: slap, vet, dik...
Ik hoop dat het er af wil gaan de komende maanden, anders moet ik echt op dieet....
Ik wil zo'n 10 kilo nog kwijt eigenlijk, dan zit ik op de 66 en dat lijkt me fijn.

volgens mijn man ben ik mijn ouwe, zeurderige zelf weer Lekker mopperen, klagen, lelijk doen, alles er weer op en aan

(Maar hij vind me toch wel lief...)

quote:

Op vrijdag 5 maart 2004 21:06 schreef lily het volgende:
_{hoe doen die "bekende sterren" dat toch steeds?}

Lily, ik snap er ook weinig van. ben ook nog verre van teruggeplooid en sinds ik ben gestopt met bv ben ik juist weer wat aangekomen ipv die laatste 5 kilo's kwijtgeraakt zoals ik hoopte. en jaaah Dinus, die haaruitval dat is precies waar ik momenteel vreselijk mee te kampen heb. doodeng! dus het houdt weer op? pffffiew! waar ik dat ook van hoop zijn mijn moeizame eerste stappen 's ochtends als ik uit bed stap; voel me dan net een bejaarde, zo stijf zijn m'n voeten en enkels! had ik voorheen nooit last van, tijdens de zwangerschap werd dat langzamerhand erger maar ik had gehoopt dat dat ook over zou zijn na de bevalling! heeft iemand een idee of er een kans is dat dit nog bijtrekt? (bevalling is al een half jaar geleden!)

Bix, ik was het alweer vergeten, maar ik had dat ook!
Gaat over hoor, op een dag was het ineens weg.

ah da's heel goed nieuws, leah!

Nee, ik heb geen leuk nieuwtje te melden hoor

Bix, die haaruitval houdt echt weer op, gelukkig he!!

En die stijve voeten en enkels, heb ik nog regelmatig, ik dacht eigenlijk dat het van de keizersnede kwam, of gewoon omdat ik te zwaar ben. Maar misschien hebben nog meer mensen dit?