Pittige vrouwen?

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:55 schreef Nouk het volgende:
Impulsief en bijdehand denk ik?

---

Nouk

[Dit bericht is gewijzigd door RondFokker op 11-02-2004 18:57]

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:55 schreef Jozzy het volgende:
Waarschijnlijk reageer je vaak onverschillig. Dan zeggen mensen dat je wat pittiger moet worde....

---

( enne wie zegt dat alle Oost europese vrouwen pittig zijn?? Nooit van gehoord iig... )

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:51 schreef eXtension het volgende:
vrouwen die veel sambal op hun chinees doen

---

dat is wel pittig. windt me wel op.

meelopertjes enzo, die alles goed vinden drijven me tot wanhoop

Een vrouw met ballen.

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:56 schreef RondFokker het volgende:

[..]

Definitie van Pittige vrouwen meisjes:

Nouk

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:01 schreef Caesu het volgende:
beetje meer bitcherig doen,
af en toe een kutopmerking.

dat is wel pittig. windt me wel op.

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:53 schreef Len het volgende:
Liev en verlegen...

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:00 schreef mat_herben het volgende:
zoiets als patty brard, of rekenen jullie haar tot man?

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:11 schreef MightyRaven het volgende:

[..]

Man...
Patty Brard

---

van die gasten die ineens niets meer mogen! en ik ken ze te over! vuile kuthoeren!

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:12 schreef Nouk het volgende:

[..]

Patty is oke!

---

met Patty kun je lachen

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:18 schreef mat_herben het volgende:

[..]

ik dacht dat ik enige was die dat vond

met Patty kun je lachen

---

-edit- typo's

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:13 schreef lammegiraf het volgende:
pittig = dominant

van die gasten die ineens niets meer mogen! en ik ken ze te over! vuile kuthoeren!

---

Pittig is snel van tong, energiek en niet bang voor een confrontatie. Duidelijk een eigen willetje. En kan van zich afbijten.

Vul me maar aan..

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:06 schreef gathering_storm het volgende:

[..]

Bitcherig... Kutopmerkingen... Check!
Vreemd genoeg vindt mijn hele omgeving het verschrikkelijk

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 20:16 schreef Xaran het volgende:

[..]

Pittig is dus niet dominant.

Pittig is snel van tong, energiek en niet bang voor een confrontatie. Duidelijk een eigen willetje. En kan van zich afbijten.

bezitterig...egoistisch....bitchy....uitermate irritant....en vul me maar aan

Vul me maar aan..

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:51 schreef Praag het volgende:
Tsjechische, Poolse, Servische, Kroatische, Bulgaarse en Russische vrouwen. Lekker pittig

---

En voor de rest ben ik het eens met Xaran. Ik vind dat er verschil is tussen pittig en van die schreeuwerds, die altijd de boventoon moeten voeren (ja, mijn zwakke punt, ik kan me daar nogal eens aan irriteren aan dat soort mensen). Sommige zijn altijd (over)duidelijk bezig met (alleen) te laten zien dat ze aanwezig zijn, vaak luisteren ze niet eens naar anderen, maar alleen naar zichzelf. Ik vind dat geen pit, ik vind dat egoisme.

Pit vind ik ook een beetje arrogantie (uitstralen), soort zelfverzekerheid, doen en laten wat je wilt en waar je zin in hebt (onafhankelijkheid, met eigen mening), maar wel met respect voor anderen. Het grappige is dat de (erg) dominante mensen zich daaraan weer kunnen irriteren, ze willen immers zelf in de belangstelling staan en snappen soms niets van de onbereikbare houding van iemand met een eigen willetje. Ook grappig is dat dit bij dezelfde sekses vaak een probleem vormt, zoals jaloezie, terwijl bij verschillende sekses dit vaak weer een aantrekkingskracht heeft, complementaire energieen enzo.

_{ok, enough weer, ik drijf weer wat door met mijn geanalyseer}

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:57 schreef Grimm het volgende:
wat veller reageren en wa assertiever zijn... alleen ik vind lieve aardige meisjes leuker

-edit- typo's

---

Maar er zijn natuurlijk mannen die aardig en lief en meegaand met elkaar verwarren....

Dat ze voor zichzelf op kan en durft te komen,
en zich niet aan iedereen aanpast om maar aardig gevonden te worden

en weet wat ze wil ( en het zou helemaal mooi zijn met WIE ze wil)

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 08:55 schreef Blinky het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! Van nature ben ik een flexibel, meegaand type die zich snel kan aanpassen. Ik denk dat dat diegene bedoeld dat ik het niet zo snel het met anderen eens moet zijn, inderdaad meer zelfvertrouwen uitstralen.
Nu moet ik me maar bedenken hoe ik dat een beetje kan aanpassen in mijn persoon, want het is iets dat ik niet zelf heb. Daar zal ik dus aan moeten werken want ik ben het wel met haar eens.

---

quote:

---

Pittig is dus niet dominant.

Pittig is snel van tong, energiek en niet bang voor een confrontatie. Duidelijk een eigen willetje. En kan van zich afbijten.

bezitterig...egoistisch....bitchy....uitermate irritant....arrogant... assertief... onafhankelijk... blond maar niet dom... passioneel... en ligt niet graag onderaan vul maar aan

Volledig mijn type dus!!

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 08:55 schreef Blinky het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! Van nature ben ik een flexibel, meegaand type die zich snel kan aanpassen. Ik denk dat dat diegene bedoeld dat ik het niet zo snel het met anderen eens moet zijn, inderdaad meer zelfvertrouwen uitstralen.

---

quote:

---

Nu moet ik me maar bedenken hoe ik dat een beetje kan aanpassen in mijn persoon, want het is iets dat ik niet zelf heb. Daar zal ik dus aan moeten werken want ik ben het wel met haar eens.

---

Zeggen waar het op staat. Niet doen alsof er niets aan de hand is, terwijl het kut is.

Eerlijk zijn ook.

En niet om de feiten heendraaien.

Dus geen woorden inslikken....

Als een jaguar aanvallen.

Moet ik ook vaker doen

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 08:55 schreef Blinky het volgende:
Bedankt voor jullie reacties! Van nature ben ik een flexibel, meegaand type die zich snel kan aanpassen. Ik denk dat dat diegene bedoeld dat ik het niet zo snel het met anderen eens moet zijn, inderdaad meer zelfvertrouwen uitstralen.
Nu moet ik me maar bedenken hoe ik dat een beetje kan aanpassen in mijn persoon, want het is iets dat ik niet zelf heb. Daar zal ik dus aan moeten werken want ik ben het wel met haar eens.

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 19:04 schreef Blinky het volgende:

[..]

Dat besef ik me ook en ik vind ook dat ik me daar niet echt naar gedraag. Ik hoef niet door iedereen aardig gevonden te worden. Maar een scherpe tong heb ik niet en een kwetsende opmerking naar anderen zal ik ook niet zo snel maken. Als ik iemand niet mag dan zal diegene dat echt wel merken. Wat dat betreft heb ik nooit bij die groepjes willen horen waarbij je bijvoorbeeld alleen bij hoort als je rookt/merkkleding draagt. Ik heb me daar vroeger al hevig tegen verzet en dat doe ik nu nog steeds wel. Als ik me het tegenovergestelde zou gedragen zou ik heel veel vrienden hebben...maar of je daar dan zo blij mee moet zijn...?

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:14 schreef Hans_Fots het volgende:

[..]

Pittig en een eigen mening hebben is ook een verschil. Ik denk niet dat het om "pittig zijn" gaat, maar om zelfvertrouwen. Waarom zou je dit anders zo dwarszitten?

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:27 schreef Panzer het volgende:
Wat assertiever zijn en niet de kat uit de boom blijven kijken.
Als jij in een situatie zit waarin jij het niet mee eens bent, dan herken je dat zelf snel genoeg. Jij zegt zelf dat je er dus te lang over doet om het onder woorden te brengen, hou het dan gewoon simpel. Dan maak je het voor jezelf gewoon te moeilijk.
En zoals al eerder werd gezegd, gewoon jezelf blijven dan komt de pit vanzelf wel. Maar je hebt het zelf in de hand om eerder die pit te kunnen verkrijgen.
[..]

Het is niet zodanig een verschil. Heb jij meer vertrouwen in jouw eigen kunnen dan ben je als persoon ook eerder geneigd om je mening te verkondigen. Het is meer een wisselwerking.

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:36 schreef Hans_Fots het volgende:

[..]

Je kan ook een mening hebben en die niet zo nodig hoeven te verkondigen. Maar uiteindelijk...gewoon jezelf blijven.

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:37 schreef chocolatemoeze het volgende:

[..]

het ligt er aan waar je jezelf happy bij voelt.

---

Als ik in wat lastige situaties zit, waarin ik me niet prettig voel, denk ik bijvoorbeeld: morgen kan ik er wel niet meer zijn, of ik stop er gewoon mee als het me niet bevalt etc. Ik heb voor mezelf het beeld gevormd dat alles open ligt, the world is yours! Dat ik zoveel kanten kan opgaan als ik zelf wil, alles ligt open en niks is besloten! Die kleine dingetjes hangen niet van mijn leven af, ze stellen (dan) niks meer voor. En het is ook nog echt zo ook!

Want daardoor denk ik weer automatisch: ja, what the heck! Dus gewoon denken: boeiuh! en die houding ook aannemen, anders gaan mensen over je heen lopen. En het is ook boeiuh! Serious!

En nog iets, dingen doen die je normaal niet durft of zou doen is leuk! Speel een spel met jezelf, ga uitdagingen aan, van: he, als ik dat nou eens zeg of doe wat zal er dan gebeuren. Geweldig gewoon !

Wat zeg ik, niet nadenken over de uitkomst, maar het leven als een spel zien en kijken wat er gebeurt als je dan weer die richting op gaat en dan weer die. Gewoon je gevoel afgaan. Eng? Nee, leuk! Spannend toch, als je totaal niet weet hoe jouw matrix gaat verlopen, wees je eigen regisseur over jouw leven. En je zal zien, dat het niet moeilijk is, maar dat het juist stimulerend werkt, alsof de goden met je gezind zijn als je doet wat je voelt!

[Dit bericht is gewijzigd door sweetgirly op 12-02-2004 23:02]

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:36 schreef Hans_Fots het volgende:

[..]

Je kan ook een mening hebben en die niet zo nodig hoeven te verkondigen. Maar uiteindelijk...gewoon jezelf blijven.

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:50 schreef Blinky het volgende:
Geen idee of dit op de juiste plek staat, geef het anders maar een schopje.

Ik ben benieuwd wat mannen zien als 'pittige' vrouwen.
Op het gebied van uiterlijke kenmerken maar eigenlijk vooral in karaktereigenschappen?

Ik kreeg gisteren van iemand te horen dat ik best wat pittiger mag worden. De opmerking houdt me bezig...

---

quote:

---

Op donderdag 12 februari 2004 22:54 schreef sweetgirly het volgende:
Weet je wat bij mij trouwens helpt: doemdenken!

Als ik in wat lastige situaties zit, waarin ik me niet prettig voel, denk ik bijvoorbeeld: morgen kan ik er wel niet meer zijn, of ik stop er gewoon mee als het me niet bevalt etc. Ik heb voor mezelf het beeld gevormd dat alles open ligt, the world is yours! Dat ik zoveel kanten kan opgaan als ik zelf wil, alles ligt open en niks is besloten! Die kleine dingetjes hangen niet van mijn leven af, ze stellen (dan) niks meer voor. En het is ook nog echt zo ook!

Want daardoor denk ik weer automatisch: ja, what the heck! Dus gewoon denken: boeiuh! en die houding ook aannemen, anders gaan mensen over je heen lopen. En het is ook boeiuh! Serious!

En nog iets, dingen doen die je normaal niet durft of zou doen is leuk! Speel een spel met jezelf, ga uitdagingen aan, van: he, als ik dat nou eens zeg of doe wat zal er dan gebeuren. Geweldig gewoon !

Wat zeg ik, niet nadenken over de uitkomst, maar het leven als een spel zien en kijken wat er gebeurt als je dan weer die richting op gaat en dan weer die. Gewoon je gevoel afgaan. Eng? Nee, leuk! Spannend toch, als je totaal niet weet hoe jouw matrix gaat verlopen, wees je eigen regisseur over jouw leven. En je zal zien, dat het niet moeilijk is, maar dat het juist stimulerend werkt, alsof de goden met je gezind zijn als je doet wat je voelt!

---

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 19:18 schreef mat_herben het volgende:

[..]

ik dacht dat ik enige was die dat vond

met Patty kun je lachen

---

Een heerlijk mens!

quote:

---

Op vrijdag 13 februari 2004 08:32 schreef Blinky het volgende:

[..]

Dit heb ik wel toegepast en wat dat betreft laat ik niet meer met me sollen. Op mijn werk is het steeds minder leuk aan het worden. Soms heb ik echt de neiging om daarmee te kappen, van de een op de andere dag. Het lijkt me heerlijk om, als er weer eens een andere regel bij komt die die zoveelste is in mijn nadeel, gewoon te zeggen dat ik het niet pik en dat ik naar huis ben. Maar ik heb ook een huur op te brengen, en andere rekeningen te betalen dus wat dat betreft kan die impulsieviteit niet altijd, al zou ik het wel willen.

Een andere baan is een optie, uiteraard, maar de banen liggen niet voor het oprapen en ik hou wat dat betreft mijn ogen en oren open. Als er een baan is die wat meer verdient ben ik er zo weg! Als ik genoegen neem met een baan die minder betaald kom ik nog meer in de financiele problemen. Lijkt me geen goed plan...

Verder ben ik aan het proberen om naar Parijs te vertekken, om daar een baan en appartement te zoeken, dus MOET ik wel vooruit kijken.

---

Het hoeft niet te wijken en je kan niet in de toekomst kijken, neem ik aan. Je ziet al beren op de weg, jouw weg, waardoor je bij voorbaat al die weg niet neemt. Als jij nou voor die beer gaat staan en duidelijk maakt dat je er langs wilt, misschien stapt ie dan wel opzij. Dat weet je niet toch? Soms als je juist bangig bent dat dingen kunnen gaan gebeuren (werk etc), kan je dat gaan uitstralen op een of andere manier. Waardoor de kans groot is dat het ook gebeurt en dan, dan ben je nog verder van huis, want het bevestigde jouw (beetje angstige) gevoel al.

Soms hoef je geen grote stappen te nemen, het is misschien zelfs beter om met kleine stapjes te beginnen. Maar doe iets! Want dit kan, denk ik, niet zo langer doorgaan of je zult jezelf echt gaan tegenkomen. Klinkt misschien dramatisch, maar zo voel ik dat. Laat los, denk desnoods: nou, dan overkomt het me allemaal maar, dan overkomt het ergste me maar. En ga dan verder, beetje bij beetje.

Voorbeeld: als er in de tram een enge man naast je komt zitten, sta dan op en ga ergens anders zitten. Want als je blijft zitten, ben je jezelf waarschijnlijk onbewust de hele dag aan het opvreten over die vieze man. Terwijl als jij opstaat en ergens anders gaat zitten, heb je jezelf gesterkt, je hebt, hoe klein ook, de kracht getoond dat jij het waard bent om te kiezen voor jezelf.

Als jij bangig bent om anderen te kwetsen, denk dan goed na, wie wie nou kwetst. En je krijgt het dubbel terug, want je kwetst jezelf ook nog eens, door niet voor jezelf op te komen. Als jij moeilijk kritiek kan uiten en pas achteraf op goede opmerkingen komt (herkenbaar hoor ), kom er desnoods gewoon later op terug. Schijt, je hebt wel eer aan jezelf gehouden, waarde aan jezelf getoond, dat jij wel degelijk recht heb om iets negatiefs wat jij hebt gekregen, daar wat mee te doen, maar laat het er niet bij zitten alsjeblieft.

quote:

---

Op vrijdag 13 februari 2004 08:32 schreef Blinky het volgende:

[..]

Als jij bangig bent om anderen te kwetsen, denk dan goed na, wie wie nou kwetst. En je krijgt het dubbel terug, want je kwetst jezelf ook nog eens, door niet voor jezelf op te komen. Als jij moeilijk kritiek kan uiten en pas achteraf op goede opmerkingen komt (herkenbaar hoor ), kom er desnoods gewoon later op terug. Schijt, je hebt wel eer aan jezelf gehouden, waarde aan jezelf getoond, dat jij wel degelijk recht heb om iets negatiefs wat jij hebt gekregen, daar wat mee te doen, maar laat het er niet bij zitten alsjeblieft.

---

Je kan door een beetje opgedane mensenkennis al heel goed relativeren. Bijvoorbeeld het feit dat het buiten regent en grijs is, en er lange files staan, kan leiden tot verklaarbare spanningen tussen mensen omdat mensen nogal prikkelbaar worden van weinig zonlicht. Ze zitten elkaar vervolgens eerder op de huid terwijl dit eigenlijk niet serieus bedoeld is. Het is dan ook grote onzin om er op in te gaan omdat we nou eenmaal assertief naar elkaar moeten zijn...

Dit gebeurt zo vaak en leidt zo vaak tot een vreselijke sfeer. Hou het dan maar neutraal en laat zo'n de dag in alle rust voorbijgaan; opdonderen met dat trendy 'pittige' assertieve gedoe. Wat je wel kan doen als iemand weer eens laat blijken dat ie met het verkeerde been uit bed gestapt is en hatelijke opmerkingen zit te plaatsen, is om er hartelijk om te gaan lachen en een liefelijke aai over het bolletje te geven.

Mensen zijn gewoon te leuk om ze op een afstand te houden door assertief in de verdeging tegen ze te gaan.
.

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 09:10 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik vind het moeilijk om soms dat uit elkaar te houden. Want hoe kan ik bepalen of iemand iets nu bewust iets kwetsend zegt of niet? En ik ben toch al zo'n persoon die meteen een opmerking op zichzelf betrekt...

---

Je betrekt opmerkingen op jezelf en dat is opzich goed, alleen je hoeft ze niet altijd even zwaar te wegen. Je kan ervan uit gaan dat mensen vanuit hun eigen gevoel en/of situatie reageren. Kwetsende opmerkingen hebben dan ook vooral betrekking op hun eigen gevoelswereld welke ze in jou zien terug komen (we lopen er allemaal mee). Hierdoor wegen kwetsende opmerkingen al wat minder zwaar...vervolgens geef je jezelf meer ruimte om de kern van waarheid, want dat is het pijnlijk gedeelte van een kwetsende opmerking, voor jezelf mee te nemen.

quote:

---

Ik ben niet assertief maar ik sta ook mijlenver van mensen vandaan...
Maar ik ben me ervan bewust dat ik dat misschien ook wel zelf doe...

---

Wat je er ook tegen wilt doen, het blijft kwetsend...Daarom is een relativerende analyse over waar die drang naar het kwetsen van anderen vandaan komt, een veel betere methode om het als mensen bijelkaar aangenaam te houden. Beter dan assertiviteit, welke dichter bij de verkramping staat dan de openheid tussen mensen. (Is mijn mening)

quote:

---

p.s. Jouw gequote stukje was van Sweetygirl, niet van mij...

---

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 14-02-2004 10:07]

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 09:01 schreef Blinky het volgende:

[..]
Discussie voeren is echter niet iets waar ik een ster in ben en 7 van de 10 keer denk ik achteraf dat het verspilde moeite is geweest.

---

Die discussies die over jouw actuele ideeen en problemen gaan, daarin kan jij je veel beter in bewegen. Jij kan je dus prima in een discussie mengen (als je de taal kent), alleen ze moeten voor jou een aansluitende inhoud hebben (dit geldt voor iedereen).
.

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 10:01 schreef Colour het volgende:

[..]

Dat wist ik, ik probeerde ook iets in te brengen en verder uit te werken aan de hand van haar reaktie. Je voelde je waarschijnlijk weer aangesproken, grinnik... excuses daarvoor.

---

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 15:37 schreef Bombie het volgende:

[..]

Blinky doelt ongetwijfeld op het feit dat er letterlijk boven staat dat zij het geschreven heeft, terwijl dat niet zo is.

---

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 14:19 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik weet wel een beetje waar mijn interesses liggen, maar ik kan in mijn omgeving daar niet echt mijn ei in kwijt omdat het met mijn studie heeft te maken en met oud-studiegenoten heb ik geen contact meer. Mijn collega's zijn erg jong (ik ben 26, de rest is tussen de 21 en 24) en echt vrienden heb ik hier niet.

Ik heb soms zo het gevoel dat ik helemaal de verkeerde kant op ga in mijn leven... en toch weet ik niet goed hoe ik het moet veranderen, hoewel ik vaak wel weet hoe het komt.
Dat is een van de redenen waarom ik bezig ben om naar Parijs te gaan. Ik heb pas daar denk ik het gevoel dat ik weer een beetje vooruit kom. Zowel in mijn werk als op persoonlijk vlak. En ik denk dat ik daar die pittigheid (in positieve zin) verder kan ontwikkelen.

---

Waar je ook bent, het lijkt overal hetzelfde te gaan. Parijsenaren discussieren ongeveer hetzelfde als Nederlanders, misschien zullen ze iets minder ruimte geven voor onbekende discussiepartners, omdat zij iets sneller op hun teentjes getrapt voelen (passievoller). Maar je plan klinkt verder heel gezond, als je in Parijs veel beter je talenten kan ontplooien dan hier en daardoor ook meer gelijkgestemden zal ontmoeten...
.

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 08:53 schreef Colour het volgende:

[..]

Het beste is om er bewust van te zijn dat iedereen op elke moment van de dag kritieken of kwetsende opmerkingen zullen geven op wat jij dan ook doet of zegt en dat je deze goed kan leren relativeren.
Ik bedoel uit de kritieken en kwetsende opmerkingen halen wat nuttig kan zijn of wat totaal belachelijk is, en vooral nagaan in welke situatie deze opmerkingen gegeven worden. Kortom; je hoeft je niet altijd te verdedigen tegen kwetsende woorden, niet goed voor je hart lijkt me...

Je kan door een beetje opgedane mensenkennis al heel goed relativeren. Bijvoorbeeld het feit dat het buiten regent en grijs is, en er lange files staan, kan leiden tot verklaarbare spanningen tussen mensen omdat mensen nogal prikkelbaar worden van weinig zonlicht. Ze zitten elkaar vervolgens eerder op de huid terwijl dit eigenlijk niet serieus bedoeld is. Het is dan ook grote onzin om er op in te gaan omdat we nou eenmaal assertief naar elkaar moeten zijn...

Dit gebeurt zo vaak en leidt zo vaak tot een vreselijke sfeer. Hou het dan maar neutraal en laat zo'n de dag in alle rust voorbijgaan; opdonderen met dat trendy 'pittige' assertieve gedoe. Wat je wel kan doen als iemand weer eens laat blijken dat ie met het verkeerde been uit bed gestapt is en hatelijke opmerkingen zit te plaatsen, is om er hartelijk om te gaan lachen en een liefelijke aai over het bolletje te geven.

Mensen zijn gewoon te leuk om ze op een afstand te houden door assertief in de verdeging tegen ze te gaan.
.

---

Het grappige is dat ze zichzelf soms juist zelfs vastspreken daarin. Maar zelf kies er dan weer voor om daar meestal niets van te zeggen of nog heel vaak de voordeel van de twijfel te geven, mocht ik het niet zeker weten als het mezelf bijvoorbeeld betreft. Volgens de termen zou ik dan niet assertief genoeg zijn om hun daarop te wijzen, want ik zou dat kunnen doen. Ik doe dit echter, als ik het opmerk, meestal niet, omdat ik die mensen simpelweg in hun waarde wil laten op zo'n cruciaal moment, want je kan iemand maken en breken.

En ik snap enigzins waarom ze zo reageren, dus waarom zou ik ze, vooral als de situatie voor hun erg onprettig is waarin ik dat zou dan, neerhalen etc. En genoeg mensen die andersom geen moment zouden twijfelen om het wel te doen, maar ik kies daar niet voor, vooral niet bij mensen die mij aan het hart gaan. Noem het niet assertief, ik noem het een soort medelijden hebben. En er zit een verschil in wie het zegt en waarover het gaat (kan iets kleins zijn).

Volgens mij zijn het merendeels (soort) blokkades van overtuigingen die aanwezig zijn. Het verdedigingsmechanisme van de mens, verbaal schreeuwen, terwijl je met gewoon openstaan veel meer bereikt of kan bereiken, denk ik, echte communicatie inderdaad, zoals die in de liefde (en sex) wel (vaak) wordt ervaren. Dan zijn de mensen wel weer geneigd om dingen los te laten, omdat ze liefhebben. Maar normaal moet je je staande houden, logisch, maar waarom lijkt er merendeels maar 1 manier voor te zijn en niet een combi van of een andere soort van?

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 09:01 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik ben niet aan het lijden, althans, zo zie ik het niet echt. Ik heb namelijk niet veel om over te klagen... ik heb een woonruimte, werk... lieve ouders.. etc. Maar op de een of andere manier voelt het niet goed. Ik mis iets in het hele plaatje. Ik woon nog niet zo lang op mezelf (na samengewoond te hebben) en aan de ene kant weet ik dat ik dat gevoel mis en aan de andere kant mis ik het ook weer niet. Ik zie dat ik erg gegroeid ben in de afgelopen maanden en ben er ook wel een beetje trots op. Ik denk dat ik een doel mis. Toen ik mijn studie had, was het heerlijk om daaraan te werken...maar nu ik die niet meer kan betalen is dat weggevallen. Daarbij kan ik mezelf niet eens concentreren op een boek, laat staan om iets uit mijn hoofd te leren. Alles wat ik doe lijkt nutteloos en ik denk dat ik dat onbewust ook uit naar anderen. Vaak denk ik: 'ach, laat ook maar, wat maakt het allemaal uit...' terwijl ik op andere momenten wél de moed en de zin kan opbrengen om in discussie te gaan met mensen en ergens tegenin gaan. Discussie voeren is echter niet iets waar ik een ster in ben en 7 van de 10 keer denk ik achteraf dat het verspilde moeite is geweest.

En je hebt gelijk wat kleine stapjes betreft. Ik weet dat dat ook het beste is maar soms gaat het zo langzaam dat ik me er weer kwaad over maak.

---

Wat ik wil zeggen is: blijf bij jezelf! En dit doe je al aardig. Je bent bezig om naar jezelf te luisteren: is dit wat ik wil? Jouw doel is om naar Parijs te gaan, de wegen die daarnaar toe leiden (werk etc) zijn misschien niet al te rooskleurig. Maar hou het doel in gedachten, koppel je (daardoor) meer los van de paden waarop je (nu) loopt. Hoe? Door dus bij jezelf te blijven, ruimte te maken voor jezelf, je grenzen aan te geven, luisteren naar je eigen behoeftes en lichaam (zelfrespect) en vooral jouw doel niet vergeten (en daarbij kan je dus denken: what the heck, over een paar maanden ben ik weg hier en zit ik lekker in Parijs) etc.

Assertiviteit wil trouwens niet zeggen dat je een haaibaai moet zijn. Maar je wordt je bewust van je eigen verantwoordelijkheid en schuift fouten niet af op anderen of de omstandigheden. Je wordt van medespeler de hoofdrolspeler van je eigen leven. Als jij geen levensgeluk hebt of hoe je het ook noemen wilt, bijvoorbeeld gewoon ontevreden bent over het nu. Zal je naar jezelf moeten keren, om je bron (terug) te vinden. De eerste stap is zelfkennis. Want als je je grenzen wilt aangeven, moet je weten wie je bent en wat je wilt. Je dient je gevoelens en wensen te onderkennen en te uiten. Het is jouw leven(sgeluk).

En jij bent je er al wat bewust van, van jouw wensen etc. Wat dat betreft ben jij nu verder dan dat ik was. Ik had het niet eens bewust door, onbewust was ik mezelf bijna aan het vernietigen, klinkt dramatisch, maar heb er geen andere verklaring voor. Ik was zo (automatisch) dienstbaar bezig als maar zijn kon en raakte juist heel verward doordat ik eigenlijk (omgeving) assertiever moest zijn, al was mijn omgeving merendeels maar wat blij met mij.

Daarbij zie ik eruit als een kwetsbaar, fragiel poppetje wat ook niet erg hielp om als een haaibaai over te komen. Al weet ik nou wel beter, je hoeft geen haaibaai te zijn om evengoed te weten wat je wilt en dat kenbaar te kunnen maken. Je hoeft er niet uit te zien en te gedragen als Superwoman om assertief over te komen. Je hoeft geen Dragonball Z te zijn om jou energie en kracht in de ruimte te doen gelden waar jij aanwezig bent. Zolang jij jezelf bent en weet wie je echt bent en wat je wilt, is dat (meer dan) voldoende!

Ben ook een blauwe maandag naar een assertiviteitscursus gegaan, maar ik wist het allemaal wel, bood daar een schouder aan de huilende vrouwen en vulde de begeleidster in haar woorden aan. Het zat ook gewoon simpelweg niet in mij. Ik was daar helemaal niet mee bezig, luisterde eerst voordat ik oordeelde, als ik al oordeelde etc. En ik wist precies hoe ik over bepaalde dingen dacht, dus daarbij zei ik dan gewoon rustig hoe ik over iets dacht. Sommige mensen konden mij totaal niet plaatsen. Soort ongrijpbaarheid, praten met gevoel etc. Want als ik iets onrechtvaardigs of schijnheiligs voelde, of dat nou bij mezelf of bij anderen was, dan moest en wou ik wel weer duidelijkheid hebben daarin, maar dus niet om mijn gelijk te krijgen.

Maar weet je, ik heb losgelaten op het moment dat ik besefte (ergens, misschien diep onbewust), dat ik mezelf niet kon veranderen, dat ik niet wou veranderen, dat ik ben zoals ik ben, ik wist dat ik niet meer wou zoeken naar hoe ik dat kon bereiken. Laat maar komen moet ik ergens gedacht/gevoeld hebben, hoe erg ook, ik legde mij erbij neer, bij alles, dat ik ben zoals ik ben (niks aan te doen), dat mijn situatie nou eenmaal is zoals hij is, ik gaf (de strijd) op en tegelijkertijd gaf ik toe (vrede met mezelf), en ergens wist ik dit (steeds meer misschien) altijd al. En dat was juist het moment dat ik (alles) losliet en dat zal ik nooit meer vergeten. Nu ben ik enkel mijn nieuwe wegen aan het verkennen (met vallen en opstaan) en ik merk dat dat er veel zijn, wonderbaarlijk (bijna beangstigend) veel.

_{en waarom ik dit vertel (wou het eigenlijk niet), ik weet het niet, misschien heeft iemand (jij) er wat aan, zoals ik weer van jullie verhalen leer. Misschien heb ik zodrekt spijt, maar ik kan er niks aan doen, zo ben ik nou eenmaal, eigenwijs en koppig hoort daar ook een beetje bij + ik heb een slokkie op}

_{nu, ben ik zeker echt nuts dat ik dat met elkaar associeer}

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 06:51 schreef sweetgirly het volgende:

[..]
Ben ook een blauwe maandag naar een assertiviteitscursus gegaan, maar ik wist het allemaal wel, bood daar een schouder aan de huilende vrouwen en vulde de begeleidster in haar woorden aan. Het zat ook gewoon simpelweg niet in mij. Ik was daar helemaal niet mee bezig, luisterde eerst voordat ik oordeelde, als ik al oordeelde etc. En ik wist precies hoe ik over bepaalde dingen dacht, dus daarbij zei ik dan gewoon rustig hoe ik over iets dacht. Sommige mensen konden mij totaal niet plaatsen. Soort ongrijpbaarheid, praten met gevoel etc. Want als ik iets onrechtvaardigs of schijnheiligs voelde, of dat nou bij mezelf of bij anderen was, dan moest en wou ik wel weer duidelijkheid hebben daarin, maar dus niet om mijn gelijk te krijgen.

Maar weet je, ik heb losgelaten op het moment dat ik besefte (ergens, misschien diep onbewust), dat ik mezelf niet kon veranderen, dat ik niet wou veranderen, dat ik ben zoals ik ben, ik wist dat ik niet meer wou zoeken naar hoe ik dat kon bereiken. Laat maar komen moet ik ergens gedacht/gevoeld hebben, hoe erg ook, ik legde mij erbij neer, bij alles, dat ik ben zoals ik ben (niks aan te doen), dat mijn situatie nou eenmaal is zoals hij is, ik gaf (de strijd) op en tegelijkertijd gaf ik toe (vrede met mezelf), en ergens wist ik dit (steeds meer misschien) altijd al. En dat was juist het moment dat ik (alles) losliet en dat zal ik nooit meer vergeten. Nu ben ik enkel mijn nieuwe wegen aan het verkennen (met vallen en opstaan) en ik merk dat dat er veel zijn, wonderbaarlijk (bijna beangstigend) veel.

---

Ik ben blij dat jij, en dat gevoel heb ik ook, ook zonder die verharding kan leven en evengoed prima met mensen om kan gaan en in het leven kan manouvreren en ondernemen. Prettig om te lezen Sweetgirl!
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 06:21 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Volgens mij zijn het merendeels (soort) blokkades van overtuigingen die aanwezig zijn. Het verdedigingsmechanisme van de mens, verbaal schreeuwen, terwijl je met gewoon openstaan veel meer bereikt of kan bereiken, denk ik, echte communicatie inderdaad, zoals die in de liefde (en sex) wel (vaak) wordt ervaren. Dan zijn de mensen wel weer geneigd om dingen los te laten, omdat ze liefhebben. Maar normaal moet je je staande houden, logisch, maar waarom lijkt er merendeels maar 1 manier voor te zijn en niet een combi van of een andere soort van?

---

Dan volgt mijn (voorlopige) conclusie (die ene manier waar jij het over had) dat wij mensen, gedreven door de ontgoocheling van de liefde, in de maatschappij van alle dag onze frustraties hierover uitten en de 'onrealistische' liefdeservaring maar weinig plaats meer gunnen in de omgang met elkaar. Ja, heel goede vrienden en liefdespartners mogen er nog van genieten, daar is de liefde dan ook op zijn plaats en elders niet. Elders dient men zich te conformeren naar de doelen die de economische wereld zich stelt, aan duffe zwijmelaars en dergelijke huillies hebben we eigenlijk niets.

Dat ik deze instelling steeds meer in het dagelijks denken terug zie en hoor komen; mensen accepteren of begrijpen niet meer dat andere mensen er een alternatieve levenshouding (een combinatie van pittige kritieken en onvoorwaardelijke liefde) op nahouden bijvoorbeeld, stelt mij erg teleur... Goed, ik ben dan ook een overtuigd zielepoot.
.

quote:

---

Op zaterdag 14 februari 2004 20:38 schreef Blinky het volgende:

[..]

Een tijdje terug was ik in Parijs en ik voel me er zo anders... als ik Parijs kom binnenrijden lijkt het een beetje alsof ik thuiskom. Het heeft iets vertrouwds, maar aan de andere kant is dat ook dubbel. Want in een weekje Parijs of een eeuwigheid Parijs (bij wijze van spreke dan he...)zit natuurlijk een groot verschil. Ik ben er nu een aantal keren geweest en zowel de stad als de mensen (met hun 'stugge' karaktereigenschappen ja ) trekken me heel erg aan. Ik weet dat zo ongeveer elke Nederlander de Parijzenaar stug vindt. Misschien is dat wel zo, maar ik heb er geen last van. Soms stoor ik me juist erg aan de uitzinnigheid van sommige Nederlanders (het 'pittige' laten we maar zeggen ). Ik denk dat het een goede stap voor mij is om dit vol te houden. Het is een risicovolle stap, omdat ik het helemaal alleen ga doen en er verder niemand ken. (Dus ook niemand zal hebben om op terug te vallen). Maar ik wéét dat ik het kan en ook dat ik me er veel meer thuis zal voelen dan waar ik nu zit. In de ogen van die 'rare' Fransen zal ik misschien wel pittig zijn, haha.

Trouwens...ga jij veel met Parijzenaren om? (Vanwege je opmerking over discussies)

---

Maar nee, ik ga niet met Parijzenaren om maar ik haal dit uit een film die ik bekeken heb, gesitueerd in Parijs en verder uit het lezen van een psychologisch/sociologisch studieboek, welke o.a. de menselijke communicatie beschrijft, en het feit dat de westerse wereld veelal en vooral in steden de zelfde methodes en ideeen handhaven. Verder doe ik aan wilde gokken en kan ik er totaal naast zitten. Corrigeer mij, graag zelfs!

Ik ben het met je eens dat Nederlanders vaak zonder er een goede rede voor te hebben, enorm uitgelaten kunnen zijn, tot het irritante aan toe. Alsof sommige het doen om slechts te provoceren met het overheersende idee dat Nederlanders juist erg stugge mensen zijn. Ik vind dat echt geen reden om dan maar hevig overtiuigd het tegendeel te gaan beweren door flink de beest uit te gaan hangen...

Maar dit is volgensmij ook niet het geval en moeten wij mensen meer als individuen met eigen ideeen gaan zien. Hierdoor kan je jezelf inprenten dat iedereen anders kan zijn en niet de hele mensenheid eng is, maar alleen je buurman bijvoorbeeld (arme man...).
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 06:51 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Ik was zo (automatisch) dienstbaar bezig als maar zijn kon en raakte juist heel verward doordat ik eigenlijk (omgeving) assertiever moest zijn, al was mijn omgeving merendeels maar wat blij met mij.

---

[Dit bericht is gewijzigd door Bombie op 15-02-2004 14:32]

P.S. Die nationale clichébeeldvorming is hier ook vrij vermoeiend. Parijzenaren zijn net zo goed mensen als Nederlanders en ook heb je in Nederland passionele mensen, net zo goed als ik Frankrijk. Ik zie dat de natievorming van de 19e eeuw nog immer zijn naslag vind in deze reacties. Lees eens wat over the invention of tradition, daar horen ook een flink aantal stereotypen over buitenlanders bij.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 14:31 schreef Tranceptor het volgende:
Vrouwen die pittig en dus vrij dominant proberen te zijn vind ik ook wel een uitdaging. Ik vind het wel fijn als vrouwen proberen de overhand te krijgen. Als dat streven niet in een vrouw zit dan loop ik al snel over zo iemand heen.

---

Je kunt je maar beter gedragen naar wie je bent. Als dat inhoudt dat iemand je niet moet, dan is dat maar zo, maar heb je in ieder geval jezelf niet verloochend.

Ik vind mensen die over anderen heen lopen vermoeiend.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 14:31 schreef Tranceptor het volgende:

P.S. Die nationale clichébeeldvorming is hier ook vrij vermoeiend. Parijzenaren zijn net zo goed mensen als Nederlanders en ook heb je in Nederland passionele mensen, net zo goed als ik Frankrijk. Ik zie dat de natievorming van de 19e eeuw nog immer zijn naslag vind in deze reacties. Lees eens wat over the invention of tradition, daar horen ook een flink aantal stereotypen over buitenlanders bij.

---

Het gaat erom dat Blinky weet dat zij niet speciaal naar Parijs hoeft te gaan omdat daar een ander soort rmens zou leven en Blinky daar daarom beter zou kunnen aarden dan hier in Nederland...
Maar, misschien heeft zij wel gelijk, ze voelt zich daar in iedergeval wel anders (beter).
.

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 15-02-2004 15:43]

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 14:50 schreef lachebekje het volgende:
[quote]Op zondag 15 februari 2004 14:31 schreef Tranceptor het volgende:

Ik vind mensen die over anderen heen lopen vermoeiend.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 14:39 schreef Bombie het volgende:

Je kunt je maar beter gedragen naar wie je bent. Als dat inhoudt dat iemand je niet moet, dan is dat maar zo, maar heb je in ieder geval jezelf niet verloochend.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 15:39 schreef Colour het volgende:

Maar, misschien heeft zij wel gelijk, ze voelt zich daar in iedergeval wel anders (beter).
.

---

Dat is denkt ik precies wat pittig zijn inhoudt, niet te verwarren overigens met 'dominant' zijn zoals ik om me heen vaak zie bij stellen waarvan hij alles doet wat zij wil.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 15:54 schreef Aventura het volgende:
Ik zou mezelf wel willen omschrijven als pittig. Ik ben redelijk slim, ben geen watje of pushover en ga een discussie niet uit te weg. Ik heb 'mannenhumor' zeggen ze altijd tegen me...Verder kan ik heel af en toe een driftkikker zijn, maar echt alleen maar als ik echt heel boos ben of onrecht is gedaan. Maar ik heb ook een zachtere kant, als ik vind dat iemand gelijk heeft ga ik er niet tegenin, ik dram nooit door om mijn zin te krijgen en respecteer iemand's mening.

Dat is denkt ik precies wat pittig zijn inhoudt, niet te verwarren overigens met 'dominant' zijn zoals ik om me heen vaak zie bij stellen waarvan hij alles doet wat zij wil.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 15:42 schreef Tranceptor het volgende:

Dat heet jezelf iets aanpraten. Qua invloed van traditie zijn wij het geloof ik niet helemaal eens.

---

Natuurlijk is traditie een vreselijke beperking op je individuele vrijheid, je wilt immers zijn wie je wilt zijn (of je het nu traditioneel aanpakt of niet, lol).
.
.

quote:

---

Op woensdag 11 februari 2004 18:50 schreef Blinky het volgende:
Geen idee of dit op de juiste plek staat, geef het anders maar een schopje.

Ik ben benieuwd wat mannen zien als 'pittige' vrouwen.
Op het gebied van uiterlijke kenmerken maar eigenlijk vooral in karaktereigenschappen?

Ik kreeg gisteren van iemand te horen dat ik best wat pittiger mag worden. De opmerking houdt me bezig...

---

Diegenen die willen dat jij wat meer pit vertoont, willen dat je wat meer van jouw gedachten over hen laat zien en desnoods een aantal keer een weerwoord geeft of een vraag stelt die het gesprek verder helpt en spannender maakt. Mannen die geintresseert zijn in jou, willen vooral zeker zijn van jouw aandacht en vragen om meer pit. Maar die hoef je niet te geven, als je zelf niet geintresseerd bent...

Daarbij denk ik dat vrouwen die claimen pit te hebben, graag hun aandacht verspreiden en deze ook snel claimen in gesprekken. Zij claimen aandacht, waarom weet ik niet, maar veel mensen smullen ervan.

Wil je later een pittige vrouw worden dan bestaan daar verschillende gesprekstechnieken en truukjes voor! Maar.... je kan mensen tegenkomen die deze 'gemaakte pittigheid' en de moeite die ervoor gedaan is, niet kunnen waarderen en dit als onpuur ervaren. "Wij willen een echte pittige pure vrouw, geboren en getogen."

We zijn net mensen....
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 16:03 schreef Toadette het volgende:
-bijdehand
-vol energie
-initiatiefrijk
-spontaan
-recht voor zijn raap
-niet zeuren

---

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 15-02-2004 16:44]

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 16:28 schreef Colour het volgende:

[..]

Wil je later een pittige vrouw worden dan bestaan daar verschillende gesprekstechnieken en truukjes voor! Maar.... je kan mensen tegenkomen die deze 'gemaakte pittigheid' en de moeite die ervoor gedaan is, niet kunnen waarderen en dit als onpuur ervaren. "Wij willen een echte pittige pure vrouw, geboren en getogen."

---

Als je je heel erg bezig gaat houden met hoe jij ervaren wilt wórden door anderen, ben je sowieso fundamenteel extreem fout bezig. Dat is mijn eigen mening, uiteraard. Zoveel mensen hebben hun leven ingericht aan de hand van vraag, maar richt je leven nu gewoon eens op het aanbod vanuit jezelf. Dan komt de vraag vanzelf. Het kan wél zo zijn dat je niet door de hele wereld op handen gedragen wordt, dus als dat is wat je wilt moet je vooral worden wat iedereen graag wilt zien: een symbool i.p.v. een mens.

Nogmaals: Wees jezelf en maak je niet druk om 100 mensen die jouw eigenschappen afkeuren, waar 10 mensen je eigenschappen prachtig vinden. Anders krijgen we straks echt zó'n plastische maatschappij, met allemaal mensen die in feite bij zichzelf dezelfde graag geziene eigenschappen proberen te kweken als iedereen, maar waar het erom gaat wie die eigenschappen het het meest geperfectioneerd heeft.

Ik begrijp echter wel dat met name vrouwen heel erg graag door iedereen geadoreerd willen worden en dat dat iets is wat heel moeilijk te bestrijden lijkt.

[Dit bericht is gewijzigd door Bombie op 15-02-2004 16:50]

Ik wordt van nature moe van alle pittigheid om mij heen maar als mensen het leuk vinden en het zelfs nodig blijkt te zijn om niet over je heen te laten lopen, wie ben ik dan? Geef mij maar zo'n cursus dan, ik ben er namelijk niet mee geboren... (om maar even de openingsvraag van Blinky te herhalen).
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 16:54 schreef Colour het volgende:
Pittig is toch leuk? Of heb ik het nu weer mis?

Ik wordt van nature moe van alle pittigheid om mij heen maar als mensen het leuk vinden en het zelfs nodig blijkt te zijn om niet over je heen te laten lopen, wie ben ik dan? Geef mij maar zo'n cursus dan, ik ben er namelijk niet mee geboren... (om maar even de openingsvraag van Blinky te herhalen).
.

---

Pittige vrouwen zijn wat spannender, misschien ook omdat ze niet zo bezig lijken te zijn met wie ze geacht worden te zijn en daarom misschien ook minder breekbaar. Misschien heeft het gewoon heel erg te maken met je houding in deze wereld. Dus dat je niet zozeer 'pittig' bent om het 'pittig' zijn zelf, maar dat het je geen ruk uitmaakt of iemand je nu zus of zo vindt. Je bent gewoon wie je bent en hebt dat geaccepteerd en omarmd. In dat opzicht is het misschien niet zozeer een kwestie van je eigenschappen zelf, maar meer van hoe je staat tegenover je eigenschappen.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 16:43 schreef Bombie het volgende:

[..]

Ik ben zelf ook niet echt een voorstander van een pittige vrouw, die zichzelf praktisch d.m.v. verschillende 'workshops' de status pittig heeft aangemeten. Ik denk ook dat (en daarmee dit hele topic eigenlijk als overbodig afdoend) een vrouw niet zo bezig moet zijn met 'pittig worden'. Je leeft je leven, leert en doet veel verschillende ervaringen op en dan blijkt ineens dat de eigenschappen die je in dat proces hebt ontwikkeld of versterkt, als pittig ervaren worden door anderen. "Nou, mooi meegenomen" denk je dan, "maar ik ben gewoon mezelf".

---

quote:

---

Als je je heel erg bezig gaat houden met hoe jij ervaren wilt wórden door anderen, ben je sowieso fundamenteel extreem fout bezig. Dat is mijn eigen mening, uiteraard. Zoveel mensen hebben hun leven ingericht aan de hand van vraag, maar richt je leven nu gewoon eens op het aanbod vanuit jezelf. Dan komt de vraag vanzelf. Het kan wél zo zijn dat je niet door de hele wereld op handen gedragen wordt, dus als dat is wat je wilt moet je vooral worden wat iedereen graag wilt zien: een symbool i.p.v. een mens.

---

quote:

---

Nogmaals: Wees jezelf en maak je niet druk om 100 mensen die jouw eigenschappen afkeuren, waar 10 mensen je eigenschappen prachtig vinden. Anders krijgen we straks echt zó'n plastische maatschappij, met allemaal mensen die in feite bij zichzelf dezelfde graag geziene eigenschappen proberen te kweken als iedereen, maar waar het erom gaat wie die eigenschappen het het meest geperfectioneerd heeft.

---

quote:

---

Ik begrijp echter wel dat met name vrouwen heel erg graag door iedereen geadoreerd willen worden en dat dat iets is wat heel moeilijk te bestrijden lijkt.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 17:05 schreef Bombie het volgende:

[..]

Pittige vrouwen zijn wat spannender, misschien ook omdat ze niet zo bezig lijken te zijn met wie ze geacht worden te zijn en daarom misschien ook minder breekbaar. Misschien heeft het gewoon heel erg te maken met je houding in deze wereld. Dus dat je niet zozeer 'pittig' bent om het 'pittig' zijn zelf, maar dat het je geen ruk uitmaakt of iemand je nu zus of zo vindt.

---

Raar overigens dat je assertiviteit loskoppeld van pittigheid. Assertief zijn is een aspect van de pit die je toont in gesprekken. Je bent automagisch assertief als je pittig bent. Daarom zeg ik tegen Blinky dat zij in discussies waarin zij de pit (energie) niet kan opbrengen en ze het daarom aan assertiviteit ontbreekt, dat deze discussies ook gewoon niet interessant voor haar zijn en dat zij in andere discussies weer wel assertief en met pit kan reageren en meedoen.

Pit en assertiviteit wordt positief belicht om iedereen een kans te bieden in de maatschappij waarin het toch dringen geblazen is, vooral als het gaat om hogere posities. Ook in de samenleving is dit zelfde nodig. Mensen met veel pit en assertiviteit omringen zich met veel vriendschappen.

_{Ik neem een adempauze, te pittig allemaal}
.

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 15-02-2004 17:50]

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 17:16 schreef Colour het volgende:

[..]

Je leeft en je past jezelf in de samenleving en je kotm erachter dan mensen vinden dat je wel iets pittiger mag zijn...

---

quote:

---

Als je niet wilt weten wat anderen van jou vinden, dan ontken je iets van jezelf. Ik vind lompe mensen meestal niet zo aardig. Het is oergezond om te jezelf goed te leren kennen innerlijk en uiterlijk) en jezelf daarmee een weg te sturen door de maatschappij en samenleving

---

Als jij mij bijvoorbeeld lomp vind omdat ik een eerlijk, direct en niet-betuttelend antwoord op je vraag wat ik van jou vind geef, betekent dat voor mij dat jouw interpretatie van mijn lompheid waarschijnlijk de oorzaak van jouw kritiek is en niet dat het aan mij is om mijn gedrag aan te passen. Als ik mezelf inderdaad lomp uit de hoek vond komen zal ik dat zeker toegeven omdat ik mij bewust ben geworden van mijn gedrag waarvan ik achteraf vind dat ik er zelf niet positief achter kan blijven staan.

Wat mij op dit forum bijvoorbeeld heel erg opviel op een zeker moment, was dat mensen (eigenlijk net als in de 'echte' wereld ) een zeker patroon hanteren bij het communiceren met elkaar. Dat gaat ongeveer zo:

1. Persoon A schrijft een reactie.
2. Persoon B geeft kritiek op die reaktie, op een zeer algemene manier waarin alles wordt opengelaten en er nog net niet een veer in de kont van persoon A gestopt wordt.
3. Persoon A is dankbaar, geeft zijn 'fouten' toe en beëindigt zijn reactie met een beetje vleierij richting persoon B.
4. Beide personen hebben een goed gevoel over deze vorm communicatie waarbij niemand het gevoel heeft gekregen aangevallen te zijn.
5. Mijn tandglazuur is weer een stukje verder vernield.

Bij complimenten en excuses gaat het vaak ook via een bepaald patroon.

1. Persoon A:" oh.. dat vind ik zo'n goede eigenschap van jou"
2. Persoon B: "ach welnee joh: <insert één of andere afzwakking hier>

1. Persoon A: "sorry dat ik zo deed".
2. Persoon B: "welnee joh... ik zou degene moeten zijn die zijn excuses aanbiedt"

Dit zijn dus allemaal gevallen van de 'voor-wat-hoort-wat'-cultuur, waarbij mensen alleen maar toegeeflijk zijn als ze niet het gevoel hebben dat ze aangevallen worden of als er wat tegenover staat. Hun interpretatie van het aangevallen worden laat vervolgens nogal wat te wensen over, want meestal is het gewoon zo dat ze niet expliciet te horen krijgen wat ze willen horen en dat interpreteren als een aanval.

Dus: Als ik iemand mijn ongezouten kritiek geef, met de bedoeling om iemand de ogen proberen te openen en zelf mogelijk tot interessante ontdekkingen te komen, dan blijkt vaak dat mensen 'een naar gevoel' krijgen bij mijn manier van reageren. Moet ik me dan aanpassen, omdat anderen anders mijn advies moedwillig negeren?
Nee is hier het enige juist antwoord.

Als mensen mijn advies expliciet negeren omdat mijn toon hen niet aanstaat, dan moeten ze dat zelf weten. Dat is hun keuze. Ik bereik er verder niks mee. Noch als zij het aannemen, noch als zij het negeren. Waarschijnlijk is mijn advies in dit geval sowieso niet aan hen besteed.

Als mensen vinden dat ik lange betogen schrijf (zoals deze) en het hen irriteert, moet ik me dan maar onmiddelijk gaan aanpassen aan hun wensen en mijn eigen stijl verloochenen, zodat ze me weer allemaal heel lief vinden?
Nee is ook hier het enige juiste antwoord.

Ik ben wie ik ben en als dat inhoudt dat niemand mij meer serieus wil nemen of dat ik als een kluizenaar door het leven moet, dan zij het zo. Ik vind dit standpunt belangrijker dan afbreuk te moeten doen aan mijn persoonlijkheid opdat mensen (die het niet waard zijn) mij lief vinden. En waarom? Omdat ik achter mijn manier van handelen sta! Misschien is mijn manier van doen niet conform de algemene gedragsregels van de mensheid, maar ik durf in ieder geval wel te zijn wie ik ben en wie ik wil zijn, ook al zou daar afzondering en kritiek tegenover staan. Ik wil niet iedereen plezieren.

Gelukkig kan ik ook heeeeel aardig zijn terwijl ik gewoon mezelf en eerlijk ben, dus hoef ik niet in totale afzondering te leven.

De mensen die het waard zijn waarderen mij om wie ik al ben. Niet om wie ik kan worden.

En dat is dan ook de essentie van mijn betoog.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 17:40 schreef Colour het volgende:

[..]

Kijk dan ben je aantrekkelijker en sta je bovendien beter in de wereld. Wat is er mis mee als iedereen dat zou willen? Een logisch antwoord op de vraag naar pittige mensen: "Ik ben ook pittig, neem mij!"

---

quote:

---

Raar overigens dat je assertiviteit loskoppeld van pittigheid. Assertief zijn is een aspect van de pit die je toont in gesprekken. Je bent automagisch assertief als je pittig bent.

---

quote:

---

Pit en assertiviteit wordt positief belicht om iedereen een kans te bieden in de maatschappij waarin het toch dringen geblazen is, vooral als het gaat om hogere posities. Ook in de samenleving is dit zelfde nodig. Mensen met veel pit en assertiviteit omringen zich met veel vriendschappen.

---

quote:

---

_{Ik neem een adempauze, te pittig allemaal}

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 17:58 schreef Blinky het volgende:

[..]

Opeens kwam dat stukje 'pittig' om de hoek kijken. Omdat het niet in mijn puzzel past, kijk ik of ik door middel van aanwijzingen de puzzel zó kan veranderen dat het wel past. Misschien moet ik dat stukje gewoon ergens tussen frotten door het keihard ergens tussen te duwen, ik weet het niet.

[..]

---

En inderdaad, dat vinden mensen prettig, als dit proces zich voordoet en ik iets van hun ideeen meeneem en bovendien laat blijken dat ik ze interessant/leuk/leerzaam hebt gevonden. Bij deze dan.
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 18:28 schreef Colour het volgende:
Ik denk altijd dat ik in een wereld met mensen leef en mijn gedachten en dergelijke uit deze wereld voortkomen (via ouders en vrienden ed). Ik maak automagisch constant koppelingen met de buitenwereld over wat zij vinden en wat ik vind van hen.

---

Daarom is het ook zo fijn als je niet klakkeloos de manier overneemt die een ander al geprobeerd en getest heeft, maar dat je over suggesties nadenkt en vervolgens met een eigen oplossing komt en die op maat toepast op jouw eigen situatie.

quote:

---

En inderdaad, dat vinden mensen prettig, als dit proces zich voordoet en ik iets van hun ideeen meeneem en bovendien laat blijken dat ik ze interessant/leuk/leerzaam hebt gevonden. Bij deze dan.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 18:42 schreef Blinky het volgende:

[..]

Omdat ik een persoon ben geweest die zich teveel liet leiden door anderen, en niet zelf nadacht over wat ik wilde.

---

Maar tegelijkertijd kun je natuurlijk best nadenken over de suggesties van anderen en daarmee experimenteren in je eigen leven. Ik hoop uiteraard dat je eruit komt. Uiteindelijk kom je toch wel achter datgene waar je achter wilt komen.

[Dit bericht is gewijzigd door Bombie op 15-02-2004 18:50]

"Goed dat Roellio eindelijk eens iemand heeft die 'm een beetje onder de duim kan houden".

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 18:13 schreef Bombie het volgende:

[..]

Nee, dan ben je aantrekkelijker voor mij. Maar voor iemand anders die misschien helemaal te gek is, weer niet. Zodra het nieuwste top-model een taille heeft waar je één hand omheen kunt leggen, zou iedereen dan ook ineens er zo uit willen zien? Veel vrouwen vast wel, maar dat vind ik dus vrouwen zonder ruggegraat (letterlijk? ) en niet aantrekkelijk voor mij.
De laatste trend is dat je nauwelijks nog vrouwen hoort die niet met een 'Rrrrr' praten. Ze doen elkaar allemaal na. Wel ontstaat er zo meer keuze voor iemand die daar van houdt natuurlijk.

---

Ben trouwens blij dan Blinky laat blijken dan zij het niet nodig vind om gedwongen pittig te zijn ondanks dat enkele mensen dit aantrekkelijk zouden vinden van haar.

quote:

---

Ja, maar je doelstelling zou kunnen zijn om assertief te worden i.p.v. pittig. Zodra je assertiever bent is de kans ook groter dat je automatisch pittiger wordt. Dus niet eerst pittig worden en dan assertief, maar eerst assertief en dan eventueel pittig worden. Ik koppel het niet volledig los van elkaar, maar grotendeels wel.

---

quote:

---

Ja, maar m.b.t. vriendschappen hecht ik nog altijd meer waarde aan kwaliteit dan aan kwantiteit. Ik weet niet hoe het met jou zit?
[..]

Is goed. Wat assertief van je, dat je je grens aan durft te geven.

---

Ik vind het nogsteeds ergelijk om mensen aan een assertiviteits-training te zien zitten, welke zo gevormd zijn dat zij alleen gebruikt kan worden om relletjes onder het personeel, het gevolg van onder de voet gelopen personeelsmanagers, te voorkomen en om meer koopkracht en pittigheid in de managers hun breinen te kweken.
Directies, pas maar op dat zij niet zo assertief worden dat zij zich in alle redelijkheid en door hun verhoogde oplettendheid tegen u gaan keren... (die worden natuurlijk ontslagen).
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 10:34 schreef Blinky het volgende:

[..]

Ik begrijp erg goed wat je bedoeld. De standaard huis-boom-beest was vroeger mijn ideaal en zo ben ik ook een beetje opgevoed. (Mijn moeder spaart vanaf mijn 14e Disneyfilms...'voor als je straks kinderen hebt en ze komen hier TV kijken'). Terwijl ze niet weet of ik wel kinderen wil...dat wordt gewoon aangenomen. Wat dat betreft ben ik ook niet echt gestimuleerd in 'zelf' nadenken over de toekomst. Nu ik dat wel doe, merk ik dat mogelijkheden eindeloos kunnen zijn. In plaats van dat het me stimuleert, maakt het me heel erg bang. Want wat wil ik nu eigenlijk? En wat doe ik als het misgaat?

---

Hm klinkt wat onduidelijk misschien, maar het is mij (al veel langer) opgevallen dat mensen je in een hokje willen stoppen, ze willen je plaatsen, ze willen duidelijkheid. Waarom? Voor zichzelf, zo weten ze waar ze aan toe zijn en hoe ze kunnen handelen (tegen jou). Ja, ik heb dan zoiets van mispoes en voelde altijd heel veel tegenstrijd in mezelf daarmee. Aan de ene kant wil je tegemoet komen aan dit verlangen (je weet of dacht dat het ook beter is voor jezelf, ben erachter gekomen dat dit vaak helemaal niet zo is), aan de andere kant sprak het mij in mijn natuur erg tegen.

Ik wou groeien, maar had er aan de ene kant een hekel aan als dat werd opgelegd of als mensen dat aan je willen opleggen. Ik groei niet voor een ander (kan wel groeien door een ander), maar voor mezelf en dat daarbij automatisch mijn omgeving misschien bij gebaat is mooi. Voorbeeld: ik had een keer mijn haar helemaal zwart geverfd, de mensen die het mij goed vonden staan, waren de mensen die me namen en wisten hoe ik ben (namelijk divers). En er waren mensen die zeiden: het maakt je zo hard, ik zie je nu anders. Nee fout, ik ben precies hetzelfde, alleen jij wilt dat niet (inzien). Het is een soort angst denk, dat ze het veilige, vertrouwde kwijtraken. En sommige mensen zijn geneigd om je dan weer in het hokje van onbetrouwbaar te duwen, als er maar een hokje is.

quote:

---

Het klinkt simpel maar ik vind dat zo moeilijk! Voorbeeld: gisteren heb ik een afspraak afgezegd. Ik was er heel blij om want ik had er echt geen zin in. Belt overdag iemand die vraagt of ik 's avonds mee uitga. Die jongen is ook vrijgezel en heeft het er erg moeilijk mee, zóekt echt naar een vriendin. Dus ik denk: laat ik dan maar met hem uitgaan, dan zit hij niet aleen, het is ook sneu voor hem, enz. Maar toen ik had opgehangen, besefte ik me meteen dat ik het niet had moeten doen. Met lood in mijn schoenen heb ik hem een paar uur later weer afgebeld. Ik ben al blij dat ik hem heb afgebeld, nu nog eerder bedenken (en anders gewoon de waarheid vertellen, ik heb ik in beide gevallen een smoes gebruikt). Toch is het een vooruitgang van een paar maanden terug. Toen zou ik gegaan zijn. Voor hem, niet voor mezelf.
Wat mijn werk betreft heb ik wel dat het me minder kan schelen. Alleen lopen de spanningen voor mij nu ook zo hoog op dat ik me maar weer ga inschrijven bij een uitzendbureau om voor die paar maanden nog maar iets anders te regelen. Maar ook dat kan me niets schelen. Ik ben straks immers toch weg...

---

quote:

---

Dat ben ik ook wel. Nu alleen nog ervoor zorgen dat ik financieel echt afhankelijk van mijn ouders word en dan ben ik daar erg tevreden over.

---

quote:

---

Ik kan wel redelijk zelfreflecteren. Soms sta ik wel eens versteld van mezelf of weet ik dat ik beter kan, maar dat heeft iedereen toch wel eens? Toch ken ik mezelf nog niet echt genoeg. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds geen idee van wat ik ' later' worden wil. Ik vind zoveel dingen leuk (en niet). Het feit dat ik nu iets doe wat ver onder mijn niveau ligt, is op zich wel lekker. Het geeft even rust... (ik heb immers werk...naar die wereldbaan kan ik in Parijs naar opzoek gaan). Naarmate je veel keus hebt, het zoveel moeilijker is om te kiezen. En zo zit het ook met mijn levensgeluk. Op het moment dat ik lange tijd alleen zit en weinig mensen om me heen heb, vind ik een soort berusting erin. Maar als ik met mensen omga, besef ik me dat ik dat ik het mis. En daar kan ik me dan weer rot over voelen. Het is namelijk niet verstandig iets moois op te bouwen in vriendschappelijke sfeer (of relationeel) als je weet dat je weggaat.

---

quote:

---

Haha, ik herken het heel erg, vooral die dienstbaarheid. Ik zie het ook heel erg bij mijn vader terug. Die heeft het nog veel meer dan ik. Soms erger ik me eraan. Mijn ouders gooien het vaak op ' vroeger' en de opvoeding, dat doe ik ook en grotendeels is het ook zo, maar ik weet dat ik de mogelijkheid heb om het te veranderen.

---

quote:

---

Ik ga over een tijdje een assertiviteitscursus doen. Ik ben benieuwd hoe ik het ga ervaren...

---

quote:

---

Ik moet wel meer dingen loslaten geloof ik. Het lijkt me heerlijk om me niet meer 24h/24h met mijn eigen geluk bezig te hoeven houden. Gewoon eigen keuzes te maken en erachter te staan. (En er gelukkig mee zijn!). En waar moet ik beginnen. Eerst werk? Of eerst zorgen dat ik hier ook gelukkig zou (kunnen) zijn? Want als ik over een tijd hier weer terugkom (ik wil niet de rest van mijn leven in Parijs wonen), doe ik dan niet weer een enorme stap terug? Hoe pak jij dat aan? (of anderen?)

---

quote:

---

Heb er geen spijt van. Ik heb heel veel aan je verhaal en waardeer het erg dat je het hebt geschreven. Merci.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 17:16 schreef Colour het volgende:

Mannen niet door iedereen, maar vooral door vrouwen. Pittige vrouwen, want dan hoeven ze zelf niet zoveel spannends in te brengen. Mensen laten zich graag entertainen en bedienen geloof ik en vragen daarom om pit zowel bij de vrouw als de man.
.

---

De meeste mannen willen inderdaad een pittige vrouw, soms (wat zeg ik vaak) zie je vrouwen gewoon strijden om wie het pittigst is. De man zit lekker, achterover leunend, genietend toe te kijken. Ik heb dan zoiets van: ja dag. We doen het nog zelf ook, we laten die man lekker lui zijn zo. En ik gun het die man ook niet helemaal om voor hem zgn pittig te moeten zijn, terwijl hij er amper moeite (voor) doet (tja doeg, ik gaf zo'n strijd weleens een wending dan, betrok ik de man erbij (sneaky..haha) of ging totaal mijn eigen weg/kant op, geen zin om dat soort spelletjes (mee) te spelen, speel mijn eigen spel wel.

En als je dat beseft of ingaat zien, dan word je pas echt pittig en zeg je dag ! En dat is nou eigenlijk iets wat de man niet wou, tja te laat, had je maar niet moeten wensen wat je wou.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 19:41 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

dit vind ik wel een goeie!

De meeste mannen willen inderdaad een pittige vrouw, soms (wat zeg ik vaak) zie je vrouwen gewoon strijden om wie het pittigst is. De man zit lekker, achterover leunend, genietend toe te kijken. Ik heb dan zoiets van: ja dag. We doen het nog zelf ook, we laten die man lekker lui zijn zo. En ik gun het die man ook niet helemaal om voor hem zgn pittig te moeten zijn, terwijl hij er amper moeite (voor) doet (tja doeg, ik gaf zo'n strijd weleens een wending dan, betrok ik de man erbij (sneaky..haha) of ging totaal mijn eigen weg/kant op, geen zin om dat soort spelletjes (mee) te spelen, speel mijn eigen spel wel.

En als je dat beseft of ingaat zien, dan word je pas echt pittig en zeg je dag ! En dat is nou eigenlijk iets wat de man niet wou, tja te laat, had je maar niet moeten wensen wat je wou.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 19:01 schreef Colour het volgende:

[..]

Je omschrijft dat het gebeurt, volledig zonder dat al die vrouwen en mannen zo moeten leven want jij hebt het ook niet nodig. Wat als een vrouw vind dat het nodig is omdat zij graag in de modewereld wilt slagen? Dien je een doorzettingsvermogen te hebben van heb ik jou daar. En het algemene beeld over schoonheid, vooral die door de modewereld wordt gepushed zint mij ook niet, maar miljoenen anderen juist wel.

---

Alleen... als jij je aanpast aan anderen en je daar niet lekker bij voelt, kan het geen kwaad om te beseffen hoe dit mechanisme in elkaar steekt en of je daar wel aan zou moeten meewerken. Ik zou het op zich ook wel fijn vinden als mensen zich dat blijven realiseren; dat ik hier niet één specifieke levensstijl (dat alle anderen uitsluit) probeer te vertegenwoordigen, maar dat ik mijn eigen kijk op het 'jezelf losmaken van de onrealistische verwachtingen van talloze anderen' wil geven. Anders wordt het namelijk weer eens uit zijn verband gerukt.

[Dit bericht is gewijzigd door Bombie op 15-02-2004 20:18]

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 19:41 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

De man zit lekker, achterover leunend, genietend toe te kijken. Ik heb dan zoiets van: ja dag. We doen het nog zelf ook, we laten die man lekker lui zijn zo.

[..]

---

Dat staat dus lijnrecht tegenover het luie, passieve achterover leunen. Ik neig dat eerder te doen bij iemand die juist al het initiatief aan mij overlaat. Dan word ik passief omdat ik niet de behoefte heb om steeds maar weer de kar te moeten trekken (met het vooruitzicht dat er niks vernieuwends gebeurt - alles dát gebeurt ken ik immers al omdat ik het zelf inbreng) en dus voel ik me vervolgens ook meer in mijn element bij een mondiger en zelfbewustere (die dus ook haar gevoelens durft te tonen, zonder gelijk altijd sterk te moeten zijn) vrouw, waar ik dan ook altijd stilletjes naar zal blijven verlangen.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 20:16 schreef Bombie het volgende:

[..]

Ik neig dat eerder te doen bij iemand die juist al het initiatief aan mij overlaat. Dan word ik passief omdat ik niet de behoefte heb om steeds maar weer de kar te moeten trekken (met het vooruitzicht dat er niks vernieuwends gebeurt - alles dát gebeurt ken ik immers al omdat ik het zelf inbreng) en dus voel ik me vervolgens ook meer in mijn element bij een mondiger en zelfbewustere (die dus ook haar gevoelens durft te tonen, zonder gelijk altijd sterk te moeten zijn) vrouw, waar ik dan ook altijd stilletjes naar zal blijven verlangen.

---

Soms nemen rustige mensen wat meer tijd voor een ander en gaan niet voor de entertainment om de entertainment maar voor een gesprek waar mogelijk iets meer begrip uit kan onstaan (iets meer reden om liefdesgevoelens te voelen voor elkaar). Als je bij zo iemand je mond houdt omdat het in het begin stil is, denkt diegene dat je hartstikke verlegen bent, terwijl je juist je pittigheid wilt uitten. Daar loopt al iets spaak.

Geen getreur, je kan er nog iets over proberen te zeggen om dan toch maar een gesprek te beginnen (op een kalme manier graag, niet al te pittig ;-)
.

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 20:16 schreef Bombie het volgende:

[..]

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat het met luiheid niks te maken heeft. Mij gaat het erom dat een vrouw uitstraalt dat ze weet wat ze wil en dat ze niet op haar mondje gevallen is. Dat ze adrem kan zijn, maar niet dat ze eindeloze monologen voert. Dat stimuleert mij juist om lekker mee te doen en actief er een leuke tijd van te maken. Het wekt mijn interesse en mijn inventiviteit.

---

Een man die op tafel staat te springen is nou ook weer overdrijven, maar ik hou er gewoon van als ik merk dat er moeite voor mij (voor de relatie) wordt gedaan, net als ik dat (automatisch) doe. Ik heb geen zin om constant als enige met ideeen te komen, kinderleidster ben ik al geweest. Op een gegeven moment hou je het zo ook wel voor gezien. Helaas, komt bij vrouwen dan nog weleens (waarschijnlijk soort evolutie en al, is een ander topic denk) de bitch naar boven.

quote:

---

Dat staat dus lijnrecht tegenover het luie, passieve achterover leunen. Ik neig dat eerder te doen bij iemand die juist al het initiatief aan mij overlaat. Dan word ik passief omdat ik niet de behoefte heb om steeds maar weer de kar te moeten trekken (met het vooruitzicht dat er niks vernieuwends gebeurt - alles dát gebeurt ken ik immers al omdat ik het zelf inbreng) en dus voel ik me vervolgens ook meer in mijn element bij een mondiger en zelfbewustere (die dus ook haar gevoelens durft te tonen, zonder gelijk altijd sterk te moeten zijn) vrouw, waar ik dan ook altijd stilletjes naar zal blijven verlangen.

---

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 21:13 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Ik val op een gegeven moment ook in slaap als er totaal geen prikkels meer zijn en komen. Uitdagingen, (geestelijk en lichamelijk) geprikkeld worden, iniatief tonen etc..tja anders begin ik mezelf een aantal dingen sterk af te vragen en kan ik net zo goed helemaal mijn eigen kant op gaan etc. Ik word trouwens niet passief dan, maar op een gegeven moment helemaal gek.

---

Pittigheid is niet het enige wat leuk aan mensen is; alles is leuk aan mensen, ook die duffe eigenaardigheden zijn vermakelijk en interessant vind ik en vrijwel niet te vermijden omdat er een mens tegenover je zit.

Misschien wil ik ieders lief wel zijn, maar ik ga dit niet ontkennen en vervolgens een heel eisenpakket op de schouders van mijn toekomstige partners leggen om eigenheimers als partner te voorkomen. Zo kom ik namelijk nooit te weten wat er nog meer in het hoofd van een ander omgaat, iets heel intiems, waar je juist wederom verliefd op kan worden.
.

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 15-02-2004 22:45]

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 22:36 schreef Colour het volgende:

[..]

Als pittigheid, of beter gezegd het gebrek aan pittigheid, zo'n groot gevolg kan hebben voor het verloop van een relatie, dan heb ik het te doen met al die mensen die moeite met die pittigheid hebben en toch een relatie met jullie willen.

---

quote:

---

Pittigheid is niet het enige wat leuk aan mensen is; alles is leuk aan mensen, ook die duffe eigenaardigheden zijn vermakelijk en interessant vind ik.

---

quote:

---

Misschien wil ik ieders lief wel zijn, maar ik ga dit niet ontkennen en vervolgens een heel eisenpakket op de schouders van mijn toekomstige partners leggen om eigenheimers als partner te voorkomen. Zo kom ik namelijk nooit te weten wat er nog meer in het hoofd van een ander omgaat, iets heel intiems, waar je juist wederom verliefd op kan worden.

---

Aantrekkingskracht op wat voor manier dan ook, is er of niet en kan meer worden of verminderen. Pittigheid in al zijn facetten, zou 1 van de factoren kunnen zijn dat het minder kan gaan, maar ik denk dat dat ergens vandaan komt dan en het ligt ook niet aan die persoon alleen, want de andere persoon kon gewoon weleens heel moeilijk zijn of ze zijn simpelweg elkaars ware niet etc.

En daarbij, wat ik al eerder zei, er komt zoveel meer bij kijken, waarom iets niet werkt of wel kan gaan werken of niet kan werken. Daar heb ik simpelweg te veel pagina's voor nodig en dat zou teveel offtopic gaan. Liefde is gewoon onpeilbaar, het is er of is er niet, het verdwijnt opeens en soms is het er weer als je het totaal niet verwacht. En pittigheid, ik zou gewoon aanraden om veel peper te gaan eten en dan schreeuwen: als ik nou niet pittig ben dan sodemieter je maar op _flauw

Mijn conclusie voor vandaag is iig weer dat vrouwen zich veelal te druk maken over wat mannen denken, stoppen daarmee en blijf gewoon (dicht bij) jezelf! En dat mannen soms niet weten hoe ze nou erachter komen wat vrouwen willen, stoppen daarmee en blijf gewoon (dicht bij) jezelf!

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 14:49 schreef Emel het volgende:
ik ben pittig

---

Stoertje van me!!

quote:

---

Op zondag 15 februari 2004 23:31 schreef sweetgirly het volgende:

Mee eens, iemand moet het gewoon zijn (voor jou) of niet. Iemand kan eraan werken, maar of dat effect heeft, is ook nog maar de vraag. Wat dat betreft is aantrekkingskracht een raar iets.

---

Al het andere wat een mens aantrekkelijk kan maken is vaag te noemen en heeft onvoldoende effect om te overtuigen. Ook een schoonheid van buiten kan het wel vergeten als diegene in zichzelf gekeerd blijft en weinig tot geen energie laat spreken. Zo iemand heeft dus baat bij levenslessen die hem uit zichzelf haalt en tot interactie komt met anderen en daar werkelijk blij van wordt... Dus ook al doe je een cursus of leer je van je fouten, je hebt baat bij verandering. Je veranderd ook door relaties.

Maar geef mij maar iemand die durft verdrietig te zijn en daar gezond mee om kan gaan. Als het jaren duurt om over iets heen te komen, prima, hou me op de hoogte. Ik zie het als een proces naar iets dat intenser is of completer (meer inzichtvol), wat naar mijn idee mooier en interessanter is dan alleen maar het blijmoedige in combinatie met het energieke. Dat maakt iemand juist nep of onvolwassen.

Ik geloof dat dit intense wat je uit je verdriet haalt, je uiteindelijk ook energieker maakt (ook al zit je uren achtereen op een stoel, dingen uit te werken). Door ervaring (levenservaring of ervaring d.m.v. cursussen e.d. ga je gemakkelijker met het leven om en durf je meer van je diepere emoties te laten zien (ze zijn het waard geworden, die emoties waar men vroeger om lachte omdat je er nog te jong voor was maar die je nu uitgewerkt hebt door ze te ervaren), althans aan diegene aan wie je het wil laten zien (want dat leer je ook af; als een ongeleid projectiel door het leven te gaan).
.

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 17-02-2004 23:14]

_{offtopic: Jezus, wat een lappen tekst, zijn jullie hier een boek over aan t schrijven?}

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 00:11 schreef Blinky het volgende:
Op deze manier vraag ik me af wat je daadwerkelijk van jezelf hebt (en overhoudt). Niet veel. Niet dat dat erg is, maar ik vraag me af in hoeverre je dan kunt spreken van eigen inzichten. Je wordt namelijk dagelijks door anderen beinvloedt. Als een voor jou belangrijk persoon een bepaalde mening heeft over iets, is het makkelijk en misschien voorspelbaar als je daarin meegaat. Althans...ik weet van mezelf dat ik dat heb. Dankzij die persoon ga ik vanuit zijn optiek mijn situatie bekijken en kan ik het eventueel bijsturen (als ik dat zelf zou willen).
Maar kun je dan nog spreken van een eigen inzicht? Had ik dat dan niet beter kunnen verwerven in een afgesloten kamer zonder contact met de buitenwereld..._{bij wijze van spreken}

---

Ik vind het wel een leuke gedachte om je lichaam en hersenen, inclusief gedachten en dergelijke, als filter te zien die selecties van indrukken door laat sijpelen en de rest van de indrukken (onbelangrijk) wegfiltert. Daarom is het extra prettig om je filter een doel te geven, dan werkt tie extra goed!

Vele mensen hebben hier moeite mee, sommige zo ernstig dat ze gek worden van de hoeveel aan indrukken die ze onnodig binnen krijgen (schitzofrenie). Zij hebben een defecte filter waarschijnlijk.

quote:

---

Dat vind ik het mooie van verdriet...ik kan niet tegen mezelf zeggen: nu is het genoeg, nu denk ik er niet meer aan en zorg dat ik er niet meer aan herinnerd wordt. Dan kom je jezelf namelijk behoorlijk tegen. Beter is idd om jezelf geen termijn te stellen. Het slijt vanzelf en in hoeverre dat slijt ligt aan zoveel dingen. Ik ga daarom verdiet niet uit de weg. Wat dat betreft is dat heerlijk als je alleen woont en je lekker een avond verdrietig in bed kunt liggen zonder dat iemand zich ermee bemoeit.

---

quote:

---

Of juist niet...ligt er maar net aan waarin je gekwetst bent. Je kunt namelijk ook voor jezelf bepalen dat je niemand ooit nog 'te' dichtbij laat komen....

---

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 18-02-2004 20:36]

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 21:19 schreef Blinky het volgende:
Interessante gedachte. Zo kun je je ook afvragen wat je 'wezen' is en in hoeverre dat filter er een rol in speelt.
Zelfs als je denkt aan een filter... dan nog hebben we het over indrukken van buitenaf die naar binnenkomen waardoor je gemaakt en gevormd wordt. Waardoor ik toch bij mijn conclusie uitkom dat je eigenlijk niet veel van jezelf kunt hebben, dat de omgeving je toch maakt en vormt. Ik ken weinig mensen die dáár structureel tegenin gaan.

---

Maar dat afstellen, dat doe jij allemaal. Je kan de wereld voor de rest niet gemakkelijk negeren. Je kan mensen wel negeren, maar je lichaam en mens-zijn niet echt overtuigend.

quote:

---

Moeilijk om dat zelf te beoordelen denk ik... want wanneer weet je wanneer het dichtloopt?

---

Het gaat erom dat je een prettig beweging creeerd van de stroom aan indrukken van binnen naar buiten en andersom, denk ik. Maar een enigzins krom verloop maakt het wel weer spannender dan het perfecte gebalanceerde.

quote:

---

Ik droom heel veel vreemde dingen, vooral de laatste tijd (ik heb er een topic over gemaakt). Ik denk dat je alle indrukken wel opslaat, op de één of andere manier. Je hersenen zullen selectief zijn in wat ze actief willen bewaren en wat naar achter mag worden gefilterd. En door middel van dromen komen een deel van die indrukken terug, op de meest vreemde manieren. Ik ga me dan 's ochtends serieus afvragen (bij sommige dromen) of mijn 'wezen' me niet wil waarschuwen op een bepaalde manier door me angstig te gaan laten voelen, me steeds opnieuw een bepaalde pijn wil laten voelen of me blij wil maken als er niets bijzonders aan de hand is. Zo is het moeilijk (voor mij) om te zeggen dat dromen nietszeggend zijn. Maar hoe ik het functioneel kan maken, weet ik evenmin.

---

Ik denk dat je kan gaan nadenken over wat belangrijk voor je is en wat niet, om verwarringen te voorkomen.

Het feit dat bepaalde beelden je bang kunnen maken in je dromen betekenen automatisch dat je bang wakker wordt en vervolgens een groot gedeelte van de dag er mee bezig bent. Dan geef je filtter een doel uit te zoeken tussen al die indrukken welke indrukken en nieuwe ervaringen de vragen over deze angsten zouden kunnen beantwoorden. Zolang je er mee bezig bent komt je er ooit wel een keertje achter denk ik.

quote:

---

_{Zo erg is het niet bij mij hoor...}
Maar het is wel een heel interessant ' verschijnsel'.

---

quote:

---

Ja, soms voelt het heerlijk, andere dagen baal ik ervan en wil ik vooruit, want als ik van die avonden heb (zijn er vaak meerderen) heb ik het gevoel stil te staan. Maar blijkbaar zijn ze nodig...

---

[Dit bericht is gewijzigd door Colour op 18-02-2004 22:25]

ps: assertiviteit zie ik als pittigheid, maarja dat is ook erg breed. of zo.

quote:

---

Op dinsdag 17 februari 2004 22:50 schreef Colour het volgende:

[..]

Mensen worden aantrekkelijk door hun doen en niet hun laten.

---

quote:

---

Ik begrijp dat energieke blijmoedige mensen automatisch aantrekkelijk worden gevonden omdat hier expliciet wordt beantwoord aan de vraag wat iemand aantrekkelijk maakt. Hun energieke doen en laten is automatisch aantrekkelijk vooral omdat het aanstekelijk is en wij een lichaam en geest hebben die graag energiek is. Worden we blij van...(als het lichaam ook goed gevoed wordt tenminste).

---

quote:

---

Al het andere wat een mens aantrekkelijk kan maken is vaag te noemen en heeft onvoldoende effect om te overtuigen. Ook een schoonheid van buiten kan het wel vergeten als diegene in zichzelf gekeerd blijft en weinig tot geen energie laat spreken.

---

quote:

---

Zo iemand heeft dus baat bij levenslessen die hem uit zichzelf haalt en tot interactie komt met anderen en daar werkelijk blij van wordt... Dus ook al doe je een cursus of leer je van je fouten, je hebt baat bij verandering. Je veranderd ook door relaties.

---

Bedoel ik mee te zeggen, dat sommige dingen je mee geboren bent en veel mensen zouden niet afgestraft moeten worden om wie ze (van binnen) zijn. En zou ik bijvoorbeeld helemaal niet meer mogen dromen, dan heb ik helemaal zoiets van: ja dag, ik zal me daar hevig tegen (blijven) verzetten, want ik hoef niet (en ik zie dat vele mensen dat niet willen) in een wereld te leven, waar iedereen hetzelfde nuchtere gedrag vertoont. Zijn we ook gauw uitgeleerd denk, als we niet het optimale uit onszelf halen en dat kan alleen als we (daadwerkelijk) weten wie we zijn en toegeven aan wie we zijn.

Acceptatie van mensen om je heen is toch veel mooier, dan verbieden en afkeuren etc?

En levenslessen zijn er voor jou, niet voor iemand anders, je kan ze leren door om je heen te kijken en naar jezelf, maar niet veranderen voor je omgeving, ook dat moet uit jezelf komen, pas dan zal de verandering zijn, hoe jij je er het prettigst bij voelt (en indirect je omgeving). Dat geforseerde allemaal, is niemand bij gebaat, mensen komen zichzelf vroeg of laat dan toch weer tegen en misschien in het ergste geval burn-outs, zelfmoord en noem maar op. Daar ben ik het dus echt niet mee eens.

Als je alleen al kijkt naar hoeveel mensen, vooral vrouwen, worstelen met bepaalde dingen, dat is gewoon triest te noemen. Kijk ook maar naar wat er allemaal tegenwoordig naar de psychologen gaat. Teneerste vind ik dat iemand zijn kern weer moet terugvinden (en die zit in iemand zelf, niet in hoe zijn omgeving het het liefst ziet), alvorens diegene destrateuze maatregelen gaat nemen. Al zijn de paden waarop iemand zichzelf terug kan vinden wel weer heel verschillend.

Zelf denk ik, hoe meer je het zelf probeert en ondergaat, hoe sterker je eruit komt. Hoe erger de emoties en verdriet die je hebt en hoe meer je die zelf oplost, hoe sterker je er zelf uitkomt. In sommige landen wordt bijvoorbeeld na een dood van een geliefde een jaar lang vrij van werk etc gegeven, ze dragen een jaar lang zwarte kleding en na dat jaar wordt de overleden geliefde symbolisch gecremeerd en dan keert diegene weer terug in de maatschapij.

In veel Westerse landen hebben ze dat opgeheven, als het er al was, en is het motto na een zwaar verlies: zoveel mogelijk onder de mensen zijn, dat werkt het best. Maar het is allemaal afleiding en onderdrukking (uitstel van het ware gevoel, het niet mogen huilen etc), vroeg of laat barst de bom. Laat die tranen maar komen, laat er maar een ritueel aan afgaan van zelfverwerking, van rouw, huilen en alleenzijn.

Want de beste plek om dingen te verwerken, is nog altijd als je alleen bent (in jezelf bent en toegeeft aan je verdriet, het laat komen) en daar heb je tijd voor nodig. De mensen in dat eerste land, waar ze een jaar lang mogen rouwen, hebben het ook veel beter verwerkt dan in de landen waar het wordt verlangd zo snel mogelijk weer normaal (probeert) mee te draaien.

quote:

---

Maar geef mij maar iemand die durft verdrietig te zijn en daar gezond mee om kan gaan. Als het jaren duurt om over iets heen te komen, prima, hou me op de hoogte. Ik zie het als een proces naar iets dat intenser is of completer (meer inzichtvol), wat naar mijn idee mooier en interessanter is dan alleen maar het blijmoedige in combinatie met het energieke. Dat maakt iemand juist nep of onvolwassen.

Ik geloof dat dit intense wat je uit je verdriet haalt, je uiteindelijk ook energieker maakt (ook al zit je uren achtereen op een stoel, dingen uit te werken). Door ervaring (levenservaring of ervaring d.m.v. cursussen e.d. ga je gemakkelijker met het leven om en durf je meer van je diepere emoties te laten zien (ze zijn het waard geworden, die emoties waar men vroeger om lachte omdat je er nog te jong voor was maar die je nu uitgewerkt hebt door ze te ervaren), althans aan diegene aan wie je het wil laten zien (want dat leer je ook af; als een ongeleid projectiel door het leven te gaan).

---

_{pffff..nu heb ik weer even genoeg geschreven hoor , zijn er nou mensen die dit daadwerkelijk lezen allemaal}

[Dit bericht is gewijzigd door sweetgirly op 18-02-2004 23:37]

quote:

---

Op woensdag 18 februari 2004 23:27 schreef sweetgirly het volgende:

[..]
_{pffff..nu heb ik weer even genoeg geschreven hoor , zijn er nou mensen die dit daadwerkelijk lezen allemaal}

---