Bluezz' en golfer's restaurant-recensies

quote:

Op woensdag 9 juni 2004 12:51 schreef SCH het volgende:


Dat is op 10 meter van SCH's huis

Dus na afloop even koffie met... bij SCH scoren?

quote:

Op woensdag 9 juni 2004 12:34 schreef Bluezz het volgende:
A.S. Zaterdagavond zijn we van plan om hier te gaan eten :
http://www.iens.nl/restaurantsVan/Utrecht/restaurant.htms?r=4448
http://www.dinnersite.nl/restaurant/?RN=39308&lng=

U hoort nog van ons

Na een tijdelijke recensie-pauze is er weer eentje:
De recensie van Restaurant MaS, Schalkwijkerstraat 28 in Utrecht.

Entourage
In dit prachtige, buiten het centrum gelegen stukje Utrecht is MaS een beetje trendy ingericht: houten tafels bekleedt met metaal, strakke moderne houten stoelen, die na verloop van tijd wat hard zitten, verlichting die groen-modern is getint en hanglampen die retro-jaren60 aandoen.
Tafeltjes die net even teveel op elkaar staan.
Beneden een bar waar het bedienend personeel (2 vrouwen, 1 man) achter vandaan komen.. Een trap naar boven, waar op die verdieping nog een aantal tafeltjes staan en waar zich ook de open keuken bevindt waarin 1 kok, 1 hulpkok en een afwashulp zich in de hitte moeten manoeuvreren , pal tegenover de overigens ultraschone toiletten, beetje vreemde combinatie.

Een echte menukaart is er niet: je krijgt een houten doosje met daarin geplastificeerde kaartjes met 8 voorgerechten en 8 hoofdgerechten.
( De kaartjes met de nagerechten zouden later ook in een ander gekleurd doosje verschijnen.)
Een soort kwartetten met de gerechten dus om uiteindelijk wat kaartjes met jouw keuzes over te houden.
Een wijnkaart ontbreekt helemaal. Als je een wijn wilt kiezen, word je verwezen naar een wijnrek waaruit je dus je keuze schijnt te moeten doen.

Voorgerechten

Na allereerst een amuse die bestond uit een op een Japanse soeplepel gedrapeerde komkommerreepjes met een stukje tonijnfilet met daarop een gembergel, kregen we uiteindelijk nadat er ook brood met boter, olijfolie en basalmico-azijnmengsel op tafel werd gezet, na bijna 1 uur ons voorgerecht:

Bluezz had gekozen voor een gerecht dat buiten de kaart(jes) nog mondeling werd aanbevolen:
Hollandse nieuwe haringtartaar vergezeld door een (namaak) kaviaar/citroen mousse en een gebakken cocquille St. Jacques.
De mousse en de cocquille waren prima, alleen de harde rauwe smaak van de haring was niet echt een goede combinatie bij dit gerecht.

Golfer koos uit de voorgerechtkaarten voor de zeeduivel, vergezeld met Hollandse garnalen en begeleid door een krabbouillon.
Een uitstekende zeeduivelfilet, heerlijke Hollandse garnalen en de warme krabbouillon werd ter plekke uit een theepot over het gerecht geschonken.
Een oog- en mondstrelend voorgerecht, dat met name door de echte krabbouillon de smaakpapillen streelde.

cijfer voorgerechten: 8,5

Hoofdgerecht

Bluezz koos voor de Noordzee tongfilet.
Het waren 2 grote stukken tongfilet, voorzien van dunne plakjes ECHTE truffel op een bedje van aardappelpuree en vergezeld door asperges, een gekookt bosuitje en lekkere zeekraal in een (iets te weinig) romig sausje.
Perfect gebakken tongfilet, heerlijke truffel en prima groentes. De aardappelpuree was nogal machtig, dat was jammer, maar desondanks een voortreffelijk stukje kookwerk van de kok.

Golfer koos voor de zeewolf, een mooi dik stuk perfect gestoomde zeewolf die lag in een heerlijk sausje van citroen met (namaak) kaviaar met peultjes, asperges, haricot verts en krielaardappeltjes, ook allemaal heerlijk van smaak en een streling voor het oog.

cijfer hoofdgerechten 9

Na ongeveer drie kwartier gewacht te hebben kregen we dan eindelijk de nagerechten…

Nagerechten

Bluezz liet zich verleiden tot een gin-tonic schaafijs wat in een longdrink glas zat, en er omheen vers fruit, aardbei, framboos en chutney in een heerlijke frisse vruchtensaus.
Golfer koos voor de bijzondere smaaksensatie van salmiakparfait, met gekonfijte aardbeien, verse frambozen in een heerlijk vruchtensausje.

cijfer nagerechten 8

De wijn

Bij binnenkomst koos golfer voor een glas witte Gascogne, Bluezz koos een glas witte droge Chardonnay, waarvan we later een hele fles (Domaine du Sarret) bij het eten van bestelden.


conclusie
MaS heeft een prima kok en de presentatie van het geheel is ook mooi, maar qua aantal tafeltjes neemt de bediening te veel hooi op hun vork. Lange wachttijden tussen de gerechten door (uiteindelijk hebben wij 3,5 uur over 3 gerechten gedaan). Nadeel is ook dat de bediening geen “eigen” tafels heeft, wat soms tot gevolg heeft dat er drie keer door verschillende personen tussendoor gevraagd wordt “of het gesmaakt heeft”.
Nog een minpuntje is het ontbreken van een overzichtelijke wijnkaart en een schoonheidsfoutje was dat wij de door ons bestelde fles wijn al geopend geserveerd kregen i.p.v. hem aan de tafel te ontkurken.

Uiteindelijk waren wij, zonder de gebruikelijke koffie en likeur, voor dit alles € 105,00 kwijt.


overall-oordeel
Kwaliteit van het eten: 8,5
Entourage: 7,5
Bediening: 7,5
Prijs/kwaliteit: 7,5

quote:

Op zondag 13 juni 2004 15:30 schreef Isabeau het volgende:
Dat heel erg lange wachten lijkt me erg vervelend, maar ik begon te watertanden van de beschrijving van de gerechten. Dat zit dus wel goed

Je hebt de entourage wel beschreven ("trendy"), maar vond je het ook leuk/gezellig/kil/knus/te trendy etc.

Wel gezellig (huiskamer-achtig bij binnenkomst). Later toen het helemaal vol zat, beetje te druk qua geroezemoes.

En SCH, de nazit was helemaal goed.
_{we hebben bij SCH, die om de hoek van MaS woont, even een afzakkertje gehaald}

De recensie:

Restaurant “Eggie”
Zie linkjes hierboven.

Entourage

Bestaat sinds nov 03, de naam komt van de achternaam van de eigenaresse, Egberts.

Het is een smal pandje in de Schoutenstraat, zijstraatje van het Neude.
Bij binnenkomst mogen we een tafeltje voor 2 uitkiezen.
Kleine houten tafels, lekkere zachte stoelen, aan de ene muur 2 van kleur veranderende lampen en op de ander muur de verschillende werelddelen in het wit geverfd.
Het ziet er prima uit.
De akoestiek is slecht.
Er is plaats voor 40 mensen, 2 (heel vriendelijke) vrouwen in de bediening, 1 kok, een hulpkok en een spoelhulp.

We beginnen bij binnenkomst met een Bulgaarse chardonnay, wat de witte huiswijn is, die te warm is.
Te lang is het wachten op de menukaart en het wel warme brood met pestomousse.

Het blijkt later op de avond als het restaurant vol zit, dat het echt te druk is voor het personeel, bovendien loopt de wachttijd op tot bijna een uur (!) tussen het hoofdgerecht en het nagerecht.

Voorgerecht

Golfer kiest de Fines de Claires oesters, die op een grote ronde met ijs gevulde schaal wordt geserveerd, bestrooid werd met groffe peper en natuurlijk voorzien van een uitknijpbare citroen.
Het geheel staat op een verhoogd rekje, het ziet er goed uit.
En de smaak ook prima.
Er zit een sausje bij, wat we niet echt kunnen thuisbrengen qua smaak.
Bluezz nam de gekaremelliseerde coquilles, salade van witlof en appel met een gember-limoendressing. De appel hebben we niet kunnen vinden, de rest was lekker.
cijfer voorgerecht 7,5

Hoofdgerecht

Golfer kiest de gebakken scholfilet gecombineerd met pittige gamba's en pomodori pasta.
Het gerecht blijkt te bestaan uit een grote berg pasta met daarop een miniscuul klein stukje scholfilet, vergezeld door 3 grote gamba’s. Wel netjes een vingerbakje erbij om de handen te reinigen na het pellen van de gamba’s, die overigens in het geheel niet pittig waren. Als enige groente erbij op het bord een aantal gepocheerde pomodori’s. Verder geen saus erbij. Een tegenvaller dus.

Bluezz bestelde als hoofdgerecht de gegrilde kalfsentrecote met risotto van parmezaan, pesto , copa chips en courgette tagliatelle. 2 kleine stukjes gegrillde entrecote (bij elkaar samen hooguit 100 gram) fantasieloos sausje van pesto erbij. Een kwak risotto onder het vleesgerecht dat, oh mode, weer eens in een torentje was opgebouwd en heel weinig courgette.
cijfer hoofdgerechten: een mager 6-je

Zoals al in het begin beschreven moesten wij daarna bijna een uur wachten op onze
Nagerechten

Bluezz had gekozen voor het kaasplankje, welke geen plankje bleek te zijn maar een bord met daarop 3 soorten kaas, die door de bediening niet werden benoemd, dus het is nog steeds gissen wat het voor kazen waren, vergezeld door het zelfde brood dat bij binnenkomst wordt geserveerd en daaromheen bestrooid met wat cashewnoten (???). Daarbij dronk ze een glaasje vintage-port.
Golfer nam als dessert een bosvruchtenterrine met rozenbottelsorbetijs. Daar kan men zich dus geen buil aan vallen, zo’n van te voren al klaargemaakt nagerecht. Niets bijzonders, niet verrassends aan.
cijfer nagerechten: 7

Bij de hoofdmaaltijd kozen we als wijn een droge witte Cotes de Languedoc, Picpoul du Pinet. Goed op temperatuur en droog en fruitig van smaak.
Na het lange wachten op ons nagerecht hadden we geen zin meer hetzelfde risico te lopen met het bestellen van koffie en hebben we dus maar de rekening gevraagd.
We waren voor deze, in onze ogen matige maaltijd, toch nog 102,90 euro kwijt en golfer, die absoluut geen grote eter is, had voor het eerst sinds vele restaurantbezoeken de neiging nog even door te gaan naar de McDonalds voor enige vulling.

Overall-cijfer: hoger dan een 6-je kunnen we niet komen
Wat ons betreft: Restaurant Eggie: EGNIE!