ikzelf ben opgevoed volgens het "wie niet horen wil moet voelen" principe, en heb niet het idee dat ik daar iets mee verloren heb, integendeel!
hoe ziet de huidige generatie ouders hier tegenop?
sommige ouders moeten zich schamen dit topic heeft wel een andere insteek maar gaat ook over een corrigerende tik.
Corrigerende tikken/slaan etc. getuigt wat mij betreft alleen maar van onbegrip wat betreft ontwikkeling van kinderen
quote:en hoe ga je je kind daartoe dwingen als hij/zij niet wil en/of tegenwerkt?
Op maandag 19 januari 2004 22:07 schreef Karin het volgende:
Tuurlijk zal er gerust wel eens gestrafd moeten worden maar dan vind ik op de gang staan of als het kind wat ouder is naar zijn kamer een beter alternatief.
quote:ik heb het hier over slaan als uiterste middel, niet als gewoonte. een kind zal ook moeten leren dat er grenzen zijn aan wat toelaatbaar is. een kind leert dat fundamentele deel van een opvoeding alleen als een straf ook uitgevoerd wordt. ik ben daarom benieuwd op je reactie
En dan na laten denken wat er precies fout was en het daar later weer over hebben. Daar leert een kind volgens mij veel meer van dan slaan.
quote:ik zal die ook eens inkijken
sommige ouders moeten zich schamen dit topic heeft wel een andere insteek maar gaat ook over een corrigerende tik.
quote:Ook als uiterste middel vind ik slaan absoluut niet kunnen. Op de gang is al straf genoeg voor de meeste kinderen. Helemaal geen aandacht krijgen werkt volgens mij beter dan negatieve aandacht.
Op maandag 19 januari 2004 22:11 schreef Alicey het volgende:[..]
en hoe ga je je kind daartoe dwingen als hij/zij niet wil en/of tegenwerkt?
[..]ik heb het hier over slaan als uiterste middel, niet als gewoonte. een kind zal ook moeten leren dat er grenzen zijn aan wat toelaatbaar is. een kind leert dat fundamentele deel van een opvoeding alleen als een straf ook uitgevoerd wordt. ik ben daarom benieuwd op je reactie
[..]ik zal die ook eens inkijken
En verder heeft Moonah in het andere topic precies verwoord hoe ik er over denk, zij kan dat beter opschrijven dan ik.
quote:en jouw kind vertikt het om op de gang te blijven staan. hoe los je dat op?
Op maandag 19 januari 2004 22:16 schreef Karin het volgende:[..]
Ook als uiterste middel vind ik slaan absoluut niet kunnen. Op de gang is al straf genoeg voor de meeste kinderen. Helemaal geen aandacht krijgen werkt volgens mij beter dan negatieve aandacht.
quote:ik was nog maar bij bladzijde 1
En verder heeft Moonah in het andere topic precies verwoord hoe ik er over denk, zij kan dat beter opschrijven dan ik.
quote:Als hij later niet wilt luisteren en niet op de gang wilt staan ook niet na een keer goed boos geworden te zijn volgt er gewoon een volgende straf, ligt er precies aan waar hij op dat moment mee bezig is en bijvoorbeeld hoe laat het is. Is het vlak voor bedtijd krijgt hij geen verhaaltje voor het slapen gaan. Een straf moet vrijwel direct merkbaar zijn, als je het pas een paar uur later doet (bijvoorbeeld geen toetje na het eten terwijl hij 's ochtends stout is geweest) heeft het namelijk geen zin meer.
Op maandag 19 januari 2004 22:17 schreef Alicey het volgende:[..]
en jouw kind vertikt het om op de gang te blijven staan. hoe los je dat op?
[..]ik was nog maar bij bladzijde 1
Maargoed mijn zoon is pas 10 maanden, ik weet nog niet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Maar dit zijn dus mijn ideeen erover.
Slaan is gewoon geen optie!
quote:Helemaal mee eens.....je gaat ouders dan alleen maar haten ( om het zo te zeggen) en precies het tegenovergestelde doen als dat ze eigenlijk van je verwacht... in ieder geval dat was bij mij het geval......
Op maandag 19 januari 2004 22:31 schreef Karin het volgende:[..]
Slaan is gewoon geen optie!
Gek genoeg zijn er nog steeds mensen die het heel gezond vinden om hun kinderen te slaan, een corrigerende tik noemen ze dat.
Natuurlijk is het niet altijd makkelijk om je kind in het gareel te houden.
Maar is een tik daarvoor de oplossing?
Vast wel. 
Hoe zou je het vinden om zo nu en dan een corrigerende tik te ontvangen van bijvoorbeeld je werkgever?
Verfrissend lijkt me dat.
Ja baas goed baas, fijn dat je me even een tik gaf, ik zal voortaan goed luisteren hoor, en nee er is geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om op een goeie dag terug te gaan meppen.
Ze hebben een tijdje de gewoonte gehad om als ze in bed lagen (ledikant!!) hun hele kamer op de kop te zetten inclusief kledingkasten.
Matrassen eruit, hun fotoboeken die boven in hun kast lagen aan stukken gescheurd en met zwarte stift (die ik voor de boeken gebruikte) alles onder te tekenen inclusief hun benen. Ik heb er nog foto's van. Wat een dikke ramp.
Op een of andere manier kwamen ze uit bed, met slaapzak en al achterstevoren en binnenstebuiten aan. En dan niet een keer, maar echt bijna elke avond. Ze sliepen op zolder en tegen die tijd dat ik het hoorde op de babyfoon was het al te laat. Ook erbij zitten had geen nut, dan gingen ze niet slapen. Tot dus een keer de bom barstte en ik ze allebei op hun achterste gemept heb. Daarna was het nog niet over maar hadden ze tenminste weer ontzag voor me.
Hier werkte het iig wel en nu tik ik echt nooit meer. Das echt al 2 jaar geleden. Ik ben niet voor, maar ook niet tegen.
quote:Kijk, maar dan is het echt een uiterst redmiddel en dan ben ik er niet op tegen. Mijn vader heeft me een aantal keren maar gemept, maar dat was volledig terecht! Ik denk dat dit ook zo'n situatie is.
Op dinsdag 20 januari 2004 09:40 schreef CarOnline het volgende:
Hier werkte het iig wel en nu tik ik echt nooit meer. Das echt al 2 jaar geleden. Ik ben niet voor, maar ook niet tegen.
Maar het 'Ga je even op de gang staan' en het daaropvolgende 'ik doe het lekker niet, puh' is in mijn ogen geen reden tot slaan.
Misschien, TS, is mijn beeld wat vertroebeld doordat ik verrot ben geslagen en gescholden door mijn moeder en niemand er wat van durfde te zeggen tegen mijn vader! Ik kan wel zeggen dat ik zeker niet zal slaan, simpel. Ik heb nooit grenzen leren kennen en ik weet zeker dat als ik een keer mep (ondanks therapie of wat dan ook) ik net als mijn moeder te ver zal gaan. Dat wil ik niet. Want meer nog dan respect (al kweek je door te slaan eerder angst dan respect!) wil ik dat mijn kinderen van me houden.
Schijnt over het algemeen beter te werken, en verder geloof ik heel erg in het flink belonen van goed gedrag. Positief zijn werkt m.i. altijd beter dan negatief zijn.
In andere gevallen was het gewoon 'foei' of 'mag niet' of een duidelijk 'nee Kevin!' en het kind weghalen bij zijn verkeerde bezigheid. Soms voor straf in de box, zodat mama de troep kon opruimen.
Toen ze wat groter, jaartje of 3, waren, was 'in de hoek' een erge straf voor ze.
Nu ze groter zijn, 9 en 11, worden ze gestraft met het ontnemen van privileges. Computerstraf of niet met een vriendje mogen spelen. Gelukkig heb ik geen erg vervelende kinderen. Ik wordt niet tot het uiterste getergd. De jongste heeft er nog wel eens een handje van om gewoon zijn schouders op te halen als hij straf krijgt en dan "Nou en" te zeggen. Maar even later loopt hij dan toch te klagen dat hij niks te doen heeft! Dus heeft de straf toch effect.
Niks te doen? Ga je tekenen of lezen, je mag niet computeren.
Dane maakt het soms zo bont dat hij een week straf opgelopen heeft. Hij kan dan een uurtje computertijd terugverdienen door bijvoorbeeld even mee af te drogen of zonder commentaar zijn kamer op te ruimen. Goed gedrag wordt dan beloond en werkt uitstekend.
Maar, zoals gezegd, ik heb niet echt te klagen over mijn jongens.