Wat luister je nu? -- Nieuwe stijl -- deel 22

Tjaa..geloof voor de kenners geen uitleg nodig toch??

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 01:24 schreef ursel het volgende:
ID&T present Darkraver.

Tjaa..geloof voor de kenners geen uitleg nodig toch??

---

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 01:25 schreef Seborik het volgende:

[..]

Er zijn hier ook niet-kenners.

---

Draait al vele jaren.. Vroegah al bekend in de hardcore periode. Kan nu nog steeds een lekker plaatje draaien. Iets rustiger wel, beetje hardstyle techno.. (draait ook nog wel eens hardcore geloof ik)...Hoe het allemaal mag heten... Klinkt wel lekker..

Iig de grootste entertainder in de DJ wereld.

_{zo goed??}

[Dit bericht is gewijzigd door ursel op 16-01-2004 01:30]

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 00:58 schreef Summoner het volgende:

[..]

<knip>
Wat uiteraard niet gebeurd, aangezien ze een metalverleden hebben.

---

* bas-beest luistert nu naar Agalloch - In the Shadow of our Pale Companion

geen idee hoe ik dit zou moeten omschrijven, experimentele metal dekt imo niet geheel de lading (iig. dit specifieke nummer heeft duidelijk ook doom-invloeden), maar is nog het beste.
Ik denk dat deze band ook nooit echt veel fans zal krijgen, en dat komt in hun geval omdat ze ooit als black metal-band begonnen zijn.

Queensr’che - Operation: Livecrime

Live cd waarop het complete Operation: Mindcrime album gespeeld wordt, een van de grootste metalmeesterwerken uit de jaren 80. De studioversie staat tevens ook als een van de hoogste metalalbums in de top zoveel van conceptalbums. Hoge kwaliteit songs, hoge kwaliteit muzikanten, een top album dus. En live vind ik 'm eigenlijk nog beter dan de studio versie. Het livealbum was ooit alleen in een speciale box te krijgen, met de videoband en een dik boekwerk erbij, maar een jaar of twee terug is het album opnieuw op cd uitgebracht, geremasterd, en tevens is er nu een dvd versie van. Ik heb echter nog de oude.

Heerlijke electronica, met een shoegazer inslag. Voor liefhebbers van Ulrich Schnauss een aanrader. Alle tracks zijn gemaakt op oude Casio keyboards.

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 01:35 schreef Seborik het volgende:
Nieuwe stijl, je bent hier dus verplicht meer te vermelden dan alleen de titel van een nummer. Anders worden posts gedelete.

---

quote:

---

[Dit bericht is gewijzigd door ursel op 16-01-2004 01:30]

---

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 01:58 schreef Summoner het volgende:

[..]

Wat luister je nu, ursel? Nieuwe stijl antwoord aub.

---

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 02:31 schreef Summoner het volgende:

[..]

"Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest."
[..]

Ah oke, just checking...

---

Masada - Live in Sevilla

Lekker de vrijdagmiddag in alle rust naar het weekend toewerken met het immer melodieuze getoeter, gepiep en gekraak van de heren van Masada op de achtergrond.

Blijft één van mijn favoriete platen... Indierock/Art-punk met de rem erop, wat meer ingetogen en "liedjes"-achtige resultaten oplevert dan bijvoorbeeld Liars en Giddy Motors; al blijft het zijn scherpe randjes behouden en blijven de verre van clichématige songstructuren ook na vele tientallen draaibeurten moeiteloos boeien. Veel geėxperimenteer ook met woordstructuren, waardoor je bij bijvoorbeeld opener Soft Pyramids het gevoel krijgt alsof je zit te luisteren naar een poėtisch klankenexperiment waar muziek onder gezet is, en waarbij de voordracht van de tekst belangrijker is dan de ondersteunende dissonante gitaren, slaperig klinkende synths, aanstekelijk rollende drums en de jazzy mondharmonica-epilogue. En net als je tot rust gesust bent door de laatste tonen van Soft Pyramids, word je meteen weer bij de les gebracht door het haast absurd doordenderende en doordreunende So many animal calls. En dan heb je nog ruim een half uur aan hoge kwaliteitsmuziek voor de boeg, waarbij vooral opvalt hoe warm het geheel klinkt.
Meesterlijke plaat.

Debuutplaat van deze geniale post-punkband, die 26 jaar na de originele release nog altijd niet gedateerd klinkt. Aanstekelijke melodieėn, de karakteristieke zang van zanger David Thomas en, om met de woorden van een AMG-recensent te spreken, een geslaagde mix van art-rock, punk-rock en garage-rock ('avant-garage'). Interessante luisterervaring.

Elvis Costello & The Attractions - Armed Forces

Fijne new-wave plaat en één van Costello's betere werken, als je het mij vraagt. IJzersterk songmateriaal en rijke arrangementen, en klassieke Costello-songs als Accidents will happen, Senior Service en Oliver's Army. Ondanks de donkere textuele lading (het album zou eigenlijk Emotional Fascism genoemd worden, waarbij politiek werd gebruikt als een metafoor voor relaties; zo is er ook een nummer op de plaat die Two little Hitlers heet ), is de muziek vrolijk en ongecompliceerd.

_{De versie die ik thuis heb liggen heeft trouwens een ander hoesje, een redelijk vreemd grafiti-schilderij/geval, in plaats van degene die je hierboven ziet. Bovenstaande tekening staat overigens weer wel op de achterkant van de CD.}

Tool - Aenima

Meesterlijke plaat, het gevoel wat je bij sommige nummers krijgt valt gewoon niet te beschrijven. Teksten zitten heel erg goed in elkaar en de stem van Maynard valt met niemand te vergelijken. Tel hierbij de drums van Danny Carey en het gitaargeluid van de andere 2 bandleden bij op en je hebt een plaat vol met geweldige nummers als Eulogy , Aenema en Third Eye.

Aborted - The Saw and the Carnage Done, één van de betere grindcore/deathmetal platen vind ik. Live ook erg goed

Archers of Loaf - Icky Mettle

Dit Archers of Loaf-album is vaak gezien als slechts een vehikel voor de grote 1993 US-collegeradio-hit Web in front, maar de rest van het songmateriaal kan zich er prima mee meten. Ooit begonnen als een Pavement-kloon, wist de band al gauw een eigen sound te vinden:

quote:

---

Icky Mettle, The Archers of Loaf's debut album, is filled with jagged guitars playing broken riffs, yet they have enough melodic sense to tie it all together into memorable songs, as evidenced by the alternative rock hit "Web in Front." As that song's lyrics suggest ("All I ever wanted was to be your spine"), the group cherishes the obscure, but they are never weird for weirdness' sake their fragmented poetry fits the cut-and-paste of the noisy music.

---

Motorpsycho - Angels and Daemons at Play

Een vaak over het hoofd gezien Motorpsycho-album, maar eentje dat zeker niet onderdoet voor de rest van hun post-Demon Box werk. Starmelt/Lovelight blijft een van de ultieme Motorpsycho-songs, waar het bijna 14-minuten lange en live-favoriet Un chien d'espace weliswaar niet het majestueuze heeft van het op Roadworks vol. 1 uitgebrachte A K9-suite (waar eerdergenoemde nummer ook in verwerkt is), maar het toch een MP-klassieker blijft. Verder staan hier ook het origineel van de bij de Fishtank-sessies herziene psychofolk-ballad Pills, Powders & Passionplays, garagedroner Heartattack Mac en verder nog een handvol perfecte indiepop/rocksongs in de stijl van Motorpsycho's voorafgaande album Timothy's Monster.

lekker cdtje vooral nummer 7t/m9 achterelkaar met volume op max

The Notwist - 12

Voordat ze vanuit hun hardcore punk-verleden in een jazzy variant van indie (Shrink) en organische electronica (Neon Golden) doken, maakten ze nog een tussenstop bij het indierockgenre. Alhoewel hun stijl redelijk karakteristiek is en een aantal nummers (zoals Torture Day) al redelijk dicht komen bij het geluid van hun latere werk, is het in vergelijking met het redelijk bekende Neon Golden wat meer ook in de alternatieve rock geworteld. Persoonlijk vind ik deze plaat sterker dan Neon Golden, vooral door de wat energiekere aanpak en de minder kale structuur van de songs.

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 01:35 schreef Seborik het volgende:
Nieuwe stijl, je bent hier dus verplicht meer te vermelden dan alleen de titel van een nummer. Anders worden posts gedelete.

---

Ik luister momenteel naar "DOS" van orquesta del desierto. Klinkt op het eerste moment als een heel suffe band, toegegeven. Maar het is best wel leuk: een aantal belangrijke mensen uit de stonerrockscene (niet de allerbekendste, maar toch leden van wool, fatso jetson, goatsnake, hermano, earthlings en cave in) die samen rrn cd'tje vol spelen, maar voor een keertje niet met elektrische gitaren. Het resultaat heeft wel nog steeds het woestijngevoel van de stonerrock, maar het lijkt meer op latijns-amerikaanse muziek, oude rock 'n' roll, een beetje ska en bij momenten zelfs melancholie. Kort samengevat: diezelfde mensen die bij hun andere groepen de speakers naar de haaien schreeuwen spelen hier op akoestische gitaren en trompetten, en ook dįt kunnen ze.

* me loves desert rock

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 17:18 schreef jp84 het volgende:
ID&T present Darkraver.

lekker cdtje vooral nummer 7t/m9 achterelkaar met volume op max

---

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 17:35 schreef Grobbel het volgende:
[afbeelding]

The Notwist - 12

Voordat ze vanuit hun hardcore punk-verleden in een jazzy variant van indie (Shrink) en organische electronica (Neon Golden) doken, maakten ze nog een tussenstop bij het indierockgenre. Alhoewel hun stijl redelijk karakteristiek is en een aantal nummers (zoals Torture Day) al redelijk dicht komen bij het geluid van hun latere werk, is het in vergelijking met het redelijk bekende Neon Golden wat meer ook in de alternatieve rock geworteld. Persoonlijk vind ik deze plaat sterker dan Neon Golden, vooral door de wat energiekere aanpak en de minder kale structuur van de songs.

---

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 15:08 schreef Grobbel het volgende:
Q and not U - Different Damage

---

Drawn - A New World?

Sideproject van enkele In the Woods..leden, en dat is te horen ook, beste te omschrijven als een metal versie van In the Woods terwijl het ook wel een beetje met Madder Mortem te vergelijken is, erg atmosferisch en meeslepend maar ook een erg 'metal' geluid. Met twee zangers die zowel een cleane als een wat ruigere stem gebruiken. Helaas zijn ze na een ep-tje en deze cd ermee opgehouden.

Kent iemand hem toevallig?

Moet zeggen dat het wel redelijk klinkt. Al ging het er net wel ff naast

Een wazig stukje muziek. Het klinkt allemaal erg groots, met grote koor-achtige zangpartijen en orgels, bijgestaan door stevig gitaarwerk. De nummers blijven redelijk constant over de hele plaat heen. De zang, verzorgt door een zangeres en een zanger, is praktisch onverstaanbaar. En ook al zou ik er wel wat van kunnen horen, dan zou ik het waarschijnlijk nog niet verstaan aangezien bijna elk nummer in een andere taal is. Van "Der Makabere Tanz Der Vampires" tot "Il Vampiro", is het enige wat me duidelijk wordt dat het allemaal over vampieren gaat . Dessalniettemin, een fijne plaat.

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 20:52 schreef mr_cucumber het volgende:

[..]

Leuke band inderdaad, vorig jaar in het voorprogramma van Explosions in the Sky gezien,was erg de moeite waard.

---

Ben nu bij het tweede nummer, The Good Son. Moest deze cd verplicht luisteren van een vriend maar ik weet nog niet wat ik er van moet vinden, eigenlijk.

Pavement - Westing (by Musket & Sextant)

Een verzameling van Pavement's pre-Slanted & Enchanted vinyl singles, waar de kernwoorden vooral "noise" en "lofi" zijn - gruizige anti-songs die deels op het werk van The Fall geļnspireerd zijn, maar vooral een goed beeld geeft van Pavement's eerste muzikale experimenten die later voor Slanted & Enchanted verder werden uitgewerkt. Alhoewel "melodieėn" een groot woord is en dit toch vooral een samenraapsel is van verschillende experimenten, staat het album desondanks als een huis, en zijn er eigenlijk maar weinig echt zwakke plekken te vinden; en dat met nummers als Baptist Blacktick, Box Elder, You're killing me en Debris Slide zelfs nog een aantal heuse Pavement-klassiekers bevat.

Voor liefhebbers van Pavement's Slanted & Enchanted met een extra dosis Sonic Youth en The Fall.

Frank Zappa - Civilization Phaze III

Hoewel Zappa al in 1967 met dit project begon werd CP3 pas na zijn dood uitgebracht. Het album is voornamelijk met de synclavier volgespeeld, hoewel het Ensemble Modern ook een muziekale bijdrage levert. Verder bevat de cd nogal wat gesproken teksten (vergelijkbaar met Lumpy Gravy uit 1967).

Niet echt een Zappa die ik vaak draai, maar de muziek is een stuk beter dan dat geklets er doorheen.

Voor deze cd kreeg Zappa postuum eindelijk een Grammy Award : voor de mooiste verpakking.

Herbert - Bodily Functions

Een perfecte plaat, zo vlak voor het naar bed gaan. Alhoewel het met een dikke 72 minuten toch zeker een half uur te lang is, en lang niet alle nummers echt interessant zijn (het 7 minuten doorzeverende You saw it all had bijvoorbeeld weer niet van mij gehoeven, en zo zijn er meer nummers die uitmondden in weinig verheffend lounge-geneuzel), is Herbert's zogeheten Jazz-House een prima middel om bij tot rust te komen (mits je dus een aantal nummers uit de afspeellijst programmeert). You're unknown to me, It's only en The Audience zijn wat mij betreft de prijsnummers, in ieder geval.
Overigens heeft hij bij deze plaat veelvuldig geluiden van het menselijk lichaam (!) gesampled, al zijn ze (gelukkig?) amper te onderscheiden.

Over Danny Cohen:

quote:

---

Musical eccentric and multi-instrumentalist Danny Cohen got his start circa 1961 with his punk band, Charleston Grotto. Years later, he was banned from performing the L.A. club circuit after his cult following purportedly smeared feces all over one venue's bathrooms, inspired by Cohen's chocolate pudding stage antics during a number called Disco Diarrhea. By no means a public figure, there isn't much information available on him. Cohen performs on a few widely distributed releases of the late '60s/early '70s and on a few late '90s releases on the NYC label, Tzadik, leading two albums for their Lunatic Fringe series.

---

quote:

---

This is a really demented release with good if often sparse instrumentation. The music ranges from authentic-sounding garage rock to Ween-like vocals with Casio, as Danny Cohen unwinds a cotton-candy spiral of unique, disturbed, and sometimes ridiculously immature lyrics ("they burned the tortilla intentionally...all because I complained that there was no cheese"). While listening to this cavalcade of dementia, Nick Cave, Frank Zappa, Frank Pahl, and other eccentrics are called to mind by Cohen's different vocal deliveries. Likewise, there are instrumental details that alternately recall the organ sound of Mr. Quintron, the Casio popscapes of Gok recordings, the sound of John Frusciante's first solo album, and various '60s garage rock. Highlights include the title track, which is a catchy pop tour of "every Danny that ever lived," as narrated by the museum's guide; the post-meditation, visionary adventures of "Astral Rag" (which adds kazoo and barrelhouse piano to lines like, "Took me by the arm, led me like a whore, and showed me Jesus on a lunar shore..."); and "Pentagram"'s "Satan cut out my heart...stored it in a cookie jar high on a shelf." This is another release for fans of unexpected lyrics along the lines of song poem recordings (Rodd Keith's I Died Today, or the Beat of the Traps compilation), even if it is a more self-conscious effort.

---

Het laatste album van een trio (drums, bass en een hoop samples) rondom ex-Godspeed You Black Emperor! lid Aidan Gert (hoewel, ex-lid ook een zeer rekbaar begrip is in die kringen). Post-rock dus, muziek die het traditionele couplet-refrein liedje ver en ver achter zich laat. Deze cd is eigenlijk meer een soort van soundscape, met geluiden die veelal ooit wel hun oorsprong zullen hebben gevonden in traditionele instrumenten begeleid door drums en bas. Nummers hebben een redelijk gangbare lengte en uiteraard geen Gybe-achtige opbouw, maar dat hoef je dan ook niet te verwachten. Apart is een ding dat zeker is, maar het is wel nog een keer luisteren waard.

[Dit bericht is gewijzigd door Vork op 17-01-2004 11:56]

Dntel - Life is full of possibilities

Debuut-CD van de onder de naam Dntel opererende Jimmy Tamborello, en één van de warmere IDM-platen uit 2001, die doet denken aan collectieven als Boards of Canada en Mśm.

quote:

---

Housed behind an entirely appropriate title, the debut album of Dntel (aka Jimmy Tamborello) is a gorgeous, mostly ambient journey into moody, poetic electronic sounds. One imagines these ten songs would make for a delightful, if feverish, score to a kaleidoscopic dream. Though Life Is Full of Possibilities is centered on somewhat standard clicks & cuts, textured sound washes, and cut-and-paste electronic dynamics, Dntel's music contains such pristine melodies and is so effective in its stimulation of one's emotions that it makes for a refreshing, fascinating hour. It's the kind of music Kevin Shields has been threatening to unleash since the collapse of My Bloody Valentine. Dntel is aided more than a bit by his guest vocalists/lyricists, who include Chris Gunst from Beachwood Sparks, Rachel Haden of the defunct That Dog, Benjamin Gibbard of Death Cab for Cutie, and Brian McMahan from Slint and The for Carnation, among others. When Dntel is at his best, he brings to mind some of the finest European sound collagists, chief among them Mśm. Indeed, "Suddenly Is Sooner Than You Think" and "The Dream of Evan and Chan" bear an uncanny resemblance to the superb songs on Mśm's Yesterday Was Dramatic, Today Is Okay. Gibbard's vocals on "The Dream of Evan and Chan" blend with the Mśm-like overtones so perfectly that the song is easily one of the mostly touching and beautiful sonic creations of the year. Pretty, brittle, subtle, full of surprises, and disarming in its ability to set moods, Life Is Full of Possibilities is a masterpiece that places Dntel near the top of the heap of electronic artists working in 2001.

---

Ik zal nog jaren nodig hebben om hier een eenduidige naam op te plakken, maar ik weet alvast zeker dat ik dit een superplaat vind. Toch maar eens proberen te beschrijven. Er staan een paar stevige rocknummers op, die te vergelijken zijn met de qotsa-nummers die door Josh Homme worden geschreven. Maar er staat ook melodieuze, zelfs melancholische pop op. Soms blijft die een heel liedje lang mooi overeind, soms wordt er plots een emmer vocoders en ander technisch lawaai overheen gekieperd. De diversiteit valt te vergelijken met de desert sessions, en toevallig deed Dean Ween ook mee aan de laatste aflevering daarvan. In ieder geval een heel vreemde cd, met onnozele meligheid, rechttoe-rechtaan rock, onverwachte wendingen en - wat mij ten zeerste kon bekoren - het woestijngevoel. Klinkt als een trip, maar dan op een ongezonde mengelmoes van allerhande substanties. Een voorbeeld? Luister naar "Happy colored marbles" en je weet meteen wat ik bedoel. Een absolute aanrader.

The Go-Betweens - The Friends of Rachel Worth

12 jaar nadat het in veilige radioliedjes gespecialiseerde The Go-Betweens er de brui aan gegeven had, besloten de singer/songwriters van de band, Robert Forster en Grant McLennan, hun krachten te bundelen voor een nieuw album. De overige bandleden schitteren door afwezigheid, en hun rol werd overgenomen door de leden van Sleater-Kinney, die overigens verder redelijk onzichtbaar aanwezig zijn op het album.
De radiovriendelijke indiepop van The Go-Betweens is weliswaar niet echt bijzonder origineel, en het grootste deel zal (enigszins terecht) vooral met veel schouderophalen worden bejegend; maar bij een aantal tracks "klopt" alles gewoon - nummers als He lives my life, Spirit en vooral Going Blind komen zeer dicht bij Perfectie.
Als je 'm ooit een keer ziet liggen in de aanbiedingsbakken (waar ik 'm 2 jaar terug al uit gevist heb ) en je hebt een zwak voor indiepop, zou ik je aanraden om 'm niet te laten staan.

quote:

---

Op vrijdag 16 januari 2004 23:01 schreef Summoner het volgende:
[afbeelding]

Dissection - Storm of the Light's Bane

Een van de onbetwiste hoogtepunten van het death/black 'crossover' genre. Het album kent lekker veel variatie, en er staat geen zwakke track op.
[..]

---

Moonspell - Wolfheart
imo de beste cd van deze Portugese band. Toen 'ie net uit was, ook alweer zo'n 8 jaar geleden , min of meer op de gok gekocht en tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad.

Een van de vele mooie ballads op Automatic for the People. Automatic for the Peolple is echt zo'n plaat die na meer dan tien jaar nog steeds groeit. Dan stel ik mij de vraag: wordt zulke popmuziek nog gemaakt?

December Wolves - Blasterpiece Theatre

Erg brute en intense mix van blackmetal/death/grind/industrial, jammer dat het af en toe een beetje een brei van geluid word door de wat mindere productie, maar opzich past dat ook wel weer bij deze band.

quote:

---

"Blasterpiece Theatre" is an enigmatic release, the musical transposition of a bad trip, an avant-garde monument. The extreme violence and brutality of this release rhyme with intelligence...Don't expect boring experimental music of the ambient kind but instead a devastating Metal to the core album enriched by very modern vibes. This mutated Black Metal is lacerated by electronic sonic blasts, sampled demented voices, drowning the listener into a bleak nightmare. All the songs flow at furious pace to the point of listening to this album in its entirety will left you exhausted but still begging for more.. DECEMBER WOLVES are a Metal commando unleashed against mediocrity, and "Blasterpiece Theatre" is certainly the most bizarre yet at the same time the most captivating album I have heard recently"

---

My Dying Bride - Songs of Darkness, Words Of Light

De nieuwe My Dying Bride plaat is een prachtig staaltje trage doom metal. Hij lag daarnet in m'n brievenbus, staat nu voor het eerst op, en klinkt echt geweldig. Morgen mag Summoner 'm luisteren

quote:

---

Op maandag 19 januari 2004 16:30 schreef Tokus het volgende:
[afbeelding]

My Dying Bride - Songs of Darkness, Words Of Light

De nieuwe My Dying Bride plaat is een prachtig staaltje trage doom metal. Hij lag daarnet in m'n brievenbus, staat nu voor het eerst op, en klinkt echt geweldig. Morgen mag Summoner 'm luisteren

---

Discovery van Daft Punk, gewoon een lekker album met redelijk afwisselende muziek. Commercieler dan andere Daft Punk albums maar daardoor voor mij wat aantrekkelijker daar ik muziek graag niet te extreem zie worden naar een genre.

Vrij intense 60/70'er groove/psychedelische rock van een stel Japanners. Zes nummers die samen ongeveer een half uurtje muziek maken, het luistert als een geheel aangezien de nummers vrij veel op elkaar lijken (zonder ooit saai over te komen). Als je van het genre houdt is dan moet je deze zeker eens beluisteren. Geheel instrumentaal.

Dit is hun debuut album en ik kan niet wachten op de volgende release.

Bespreking: Deze plaat is super omdat de muzikanten fantastisch zijn en de liedjes heerlijk. Alles eraan is mooi en de cd is geniaal. Zalige composities, goddelijke stem en megagitaren.

(Fuck objectiviteit)

[Dit bericht is gewijzigd door Summoner op 19-01-2004 20:20]

James Blood Ulmer - Are You Glad to Be in America?

De 3e van gitaris James 'Blood' Ulmer : free Jazz, rock en funk. Ulmer werkte in die jaren veel samen met Ornette Coleman, en had ook zijn manier van componeren ( Harmolodics ) overgenomen. Ook de bezetting met twee drummers werd in die tijd door Coleman vaak gebruikt.

quote:

---

Harmolodics

A theory formulated by Ornette Coleman and derived from his practice as an improvising musician: each instrument in an ensemble is both a melody and a rhythm instrument; players abandon their traditional roles and instruments which normally accompany share as lead voices in creating the music. No instruments play a supportive/accompanying role and the resulting music comprises contrapuntal lines Harmonic consonance and the resolution become irrelevant, the emphasis being on creating interacting lines.

---

Pat Metheny & Ornette Coleman - Song X

Meer ongestructureerde takkeherrie mooie harmolics met 2 drummers en zo.

Tanya Donelly - Lovesongs for underdogs (1997)

Eerste solo-album van Tanya Donelly die voor dit album achtereenvolgens in Throwing muses, Breeders en Belly had gezeten. Op dit album gaat ze verder waar ze met Belly gebleven was. Oftewel op het eerste gehoor simpele poprock gitaardeuntjes, maar wel met een scherp randje en bij nadere beluistering van de teksten toch niet zo oppervlakkig. De muziek is hier nog redelijk uptempo, op het hieropvolgende soloalbum werd het wat rustiger en serieuzer allemaal. Grote pluspunt is natuurlijk Tanya's stem die bij de Muses en Breeders te weinig gebruikt werd.

Niadem's Ghost - In Sheltered Winds

Niadem's Ghost was de band waarin Peter Nichols zong nadat hij in 1985 IQ tijdelijk had verlaten. Dit is hun enige album, opgenomen begin '86.

Muziekaal weinig raakvlakken met IQ, geen progrock maar meer new wave.

Philip Glass - Naqoyqatsi

Na Koyaanisqatsi en Powaqqatsi is Naqoyqatsi het derde en laatste deel uit de trilogie van films van Godfrey Reggio met muziek van Glass.

over de film :

quote:

---

Filmmaker, philosopher and activist Godfrey Reggio completes the film trilogy he began with Koyaanisqatsi and Powaqqatsi in this visually striking examination of the impact of technology upon our culture. Naqoyqatsi is a word from the Hopi language which roughly translates as "war as a way of life" or "a life of killing each other," and in this film Reggio uses a intense barrage of images - most of which have been drawn from existing film footage and then altered using a variety of optical and digital techniques - to express his belief that technology is no longer at war with nature. Instead, we have allowed technology to become the "nature" in which we live, and as it stretches our physical and emotional environment in new and troubling directions, we have created for ourselves a world of greater chaos, violence, and confusion. As with his previous features in this trilogy, Naqoyqatsi features an original score by Philip Glass, featuring cello solos by Yo-Yo Ma.

---

Deze nieuwe en tot nu toe unsinged band was laatst te horen op BBC radio bij Alan McGee. Gelijk was mijn aandacht getrokken en na wat speurwerk op het net heb ik hun website uiteindelijk gevonden. Daarna via email in contact gekomen met de gitarist en zanger van de band en heb inmiddels 9 tracks van ze ontvangen. Erg leuk en fris bandje uit Manchester die zitten te wachten op hun doorbraak, die er in mijn ogen zeker in zou kunnen zitten. Ze zien er cool uit, hebben een ernorm goede zanger en de liedjes zijn catchy as hell.

France Gall - Baby pop

Ooit, in 1963, won ze het songfestival. Dit is een album wat 3 jaar later uitkwam. Een aantal nummers is geschreven door Serge Gainsbourg. Verder is het precies wat je verwacht, franstalige 60's pop, de meeste uptempo, een paar ballads.

Mensen die houden van stonerrock of van punk moeten deze band zeker eens opzoeken. Wel niet geschikt voor gevoelige zieltjes. Ze zingen het liefst over seks met minderjarigen en over drugs. De teksten zijn bij momenten heel mooi opgesteld, maar een song of twee later zijn ze gewoon weer om het luidst 'fuck' aan het schreeuwen. En Nick Oliveri van Queens Of The Stone Age en Mondo Generator heeft een hele tijd bas gespeeld bij de dwarves, mocht dat iemand interesseren. Absoluut essentieel voor liefhebbers van keiharde, zieke en grappige punk.

Ani DiFranco - Educated Guess

Sinds Ani's vorige album Evolve heeft ze afscheid genomen van haar band en van haar echtgenoot, en dit album is het resultaat van die conflicten. Haar teksten krijgen weer de nadruk die ze voor het laatst hadden op Revelling/Reckoning (2001) met daaromheen een meer contrasterende dan begeleidende akoestische gitaar. Naar mijn mening geen goed startpunt voor beginners, maar voor Ani-fans wel een prachtige luisterplaat die gaandeweg steeds vertrouwder gaat klinken.

The Gathering - Sleepy Buildings - A Semi Acoustic Evening

Mooie, uitgeklede uitvoeringen uit het gehele oeuvre van The Gathering. Zelfs hun "donkere" verleden wordt niet vergeten. Het klinkt allemaal erg mooi, integer en intens. Dat belooft wat op 2 maart...