Ik ben een jongen van 26 jaar oud. Toen ik 11 jaar oud was is mijn vader gestorven aan kanker, als gevolg van (zo bleek toen het te laat was) MEN-2A syndroom. Dit is een erfelijke aandoening, waarbij er een afwijking in een gen zit. MEN-2A syndroom brengt niets anders dan zich mee dan kanker in de schildklier en eventueel later (in sommige gevallen) in de nieren.
Nog voordat mijn vader overleden was kregen we te horen dat hij kanker had agv MEN-2A syndroom. Daar deze aandoening van erfelijke aard was moest ik als zijn zoon zijnde me ieder jaar mbv bepaalde testen laten onderzoeken om te kijken of ik wel of niet drager was.
Toen ik 15 was kwam aan het licht dat ik drager was van MEN-2A. Op 16 jarige leeftijd is toen mijn schildklier verwijderd om zo kanker te voorkomen. Echter.. ik had al 3mm3 kwaadaardige uitzaaiingen. Maar goed dat die optijd verwijder was dus.
Ter vervanging van de schildklier kreeg ik medicijnen (thyrox). Hiermee kun je heel normaal leven, en gewoon oud worden. Ik heb echt nooit meer zoveel energie gehad na de operatie als tevoren. Alles was anders. De jaren verstreken en ik had niet heel veel fut. Ik ging me steeds slechter voelen, en het leek wel alsof mijn geest vervaagde.
Ik gaf te kennen dat mijn medicijndosis moest worden nagekeken. Dat gebeurde meerdere keren, en het bleek goed te zijn. Toch was ik er van overtuigd dat er iets fout was.
Toen ik 2 jaar geleden ontzettend ziek werd, en arbeidsongeschikt werd verklaard heb ik nieuwe medicijnen en betere testen geeist. Deze medicijnen heb ik nu sinds een jaar, en het gaat weer goed met mij.
----------------------------------------------------------------
Tot zover het medische verhaal.... Nu de psychische kant....
----------------------------------------------------------------
Ik was 11 jaar oud en ik zag mijn vader letterlijk tot niets wegkwijnen. Hij was vroeger bouwvakker, en sterk en breed. Er reste niet meer van hem nu dan een wandelend lijk, hardstikke dun, bloedspugend, geen heldere geest meer etc.
Ik kreeg te horen dat ik dezelfde ziekte wel eens kon hebben. Het zat in de familie. Mijn vader ging dood, en ik werd bang. Tot mijn 15e, toen bekend werd dat ik drager was van de ziekte, zijn NOG 3 familieleden hieraan dood gegaan. Ik was bang... Men zou rond zijn 40e sterven.
Door alle gebeurtenissen, en het eeuwige denken was ik vrij gesloten op school en met sociale contacten. Ik was het liefst thuis. Thuis ik te horen kreeg dat ik drager was van de ziekte werd ik helemaal bang.
Ik 'wist' toen dat ik maar 40 zou worden. Ik wist dat ik kanker had - dezelfde als waaraan ik 4 mensen had zien wegrotten. Hoe zou ik OOIT een kind op aarde kunnen zetten - hoe zou ik iemand dat kunnen aandoen? Stel ik zou een meid tegenkomen en verliefd worden..... stel... en dan trouwen... Als ik waarlijk van iemand houd kan ik het die persoon niet aandoen om die vroegtijdig als weduwe achter te laten.
(DIT HEEFT NIETS TE MAKEN MET HET FEIT DAT HET VRIJWILLIGE KEUS IS VAN DE MEID OM HIER VOOR TE KIEZEN - ZE BESEFFEN NAMELIJK NIET WAT HET BETEKEND!)
Als gevolg van dit alles heb ik me altijd afstandig gehouden van meiden - vanaf mijn 11e tot vorig jaar eigenlijk. Het is nu bekend dat ik gewoon ouder kan worden dan 40 - zoals iedereen. De wetenschap heeft nieuwe technieken etc. Ook baby's die de ziekte zouden dragen zouden geen probleem zijn.
Nu zit ik hier dus... MIjn hele leven afstand gehouden van meiden om maar niet verliefd te worden. Ik wil niemand pijn doen.
Mijn meeste vrienden hebben een vriendin, wonen samen en sommigen hebben zelfs een kind. Ik ben verdomme nog maagd, en heb geen vriendin. Ik heb enorm veel sociale contacten, en daarbij ook heel veel meiden die ik zo de laatste jaren heb leren kennen. Geen een lijkt geinteresseerd.
Ik zie gewoon normaal uit, en ik kan overtuigd van mezelf zeggen dat ik een goed karakter heb. Ik ben nooit aggressief, echt altijd open en eerlijk. Mijn enige minpunt is dat ik wat te veel denk.
Ik wordt helemaal gek hiervan! Of een meid rent weg als ze mijn verhaal horen, omdat ze bang worden ofzo.. Of ze zien gewoon niets in me, of whatever....
Men kan wel zeggen, ach pak je zomaar een of andere meid en neuk der, maar als je een beetje nadenkt werkt dat zo niet. Sex zal (als het al ooit mag komen ) helemaal niet zomaar vanzelf gaan. Het verleden blijft tussen je oren zitten....
Nu zeggen heel veel mensen: ach jongen.. maak je niet zo druk... je ziet er leuk uit, en bent aardig.. meiden genoeg voor je...
Kennelijk niet dus...
26 jaar, maagd, totaal geen aandacht van vrouwen
en ik wordt er gek van!
Ben ik dan werkelijk gedoemd om mijn hele leven liefdeloos te blijven? Een arm om me heen zou al eens heel wat zijn verdomme
En nee.. ik ben ook niet opdringerig, en maar vrij weinig mensen weten dit verhaal.
Die kanker heeft tot zoverre mijn hele leven verpest.. In alle opzichten... naja.. het heeft ook zijn pluspunten hoor.... Levenservaring, mensenkennis, leren genieten van de kleine dingen etc...
Maar, what to do?!?! Ik wil als ieder normaal mens een vriendin of althans wat liefde! Zal het dan werkelijk zo zijn dat DIT het pad is wat voor mij is uitgezet?
Sterven zonder ooit liefde gekend hebben - da's mijn grootste angst!
---
voor FOK: Ik heb dit gepost in een eerder topic, maar dit werd gesloten wegens onduidelijke redenen. Ik heb gemailed naar de betreffende moderator, om aan te geven dat van mij het topic mocht openblijven, maar ik krijg geen reactie.
---
quote:- edit: onbeschofte, grove, walgelijke post -
Op maandag 15 december 2003 22:49 schreef derek0905 het volgende:[..]
Als het zo moet ....
Hou dan je kop dicht ziek ventje
rest van de post van jacco9 worden / zijn verwijderd
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 00:31]
Ontopic: Tjee, da's een heftig verhaal zeg, maar ik denk niet dat je voorbestemd bent om liefdeloos door het leven te gaan, daar geloof ik niet in.
Ik zou zo afgaande op je post niet kunnen zeggen hoe je sociale leven er uitziet, en hoe je reageert mbt contacten enzo. Ms duw je mensen ook onbewust van je af als een soort defensie-mechanisme wat je doorde jaren heen hebt opgebouwd?
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 00:32]
quote:Ik het topic nogmaals geplaatst.. Het vorige topic is namelijk gesloten. Er werd mij verteld dat ik kon aangeven als ik wou dat het topic openbleef... Dit heb ik gedaan, maar ik krijg geen reactie terug. Dan maar op deze manier dus.
Op maandag 15 december 2003 22:52 schreef Kraai het volgende:
Langdurige ziekte, maagdelijkheid en liefdeloos
Heel begrijpelijk dat je niet een relatie wilde omdat je wist dat het einde snel zou naderen.
Nu is de situatie veranderd.
Je hebt toch wel degelijk liefde van je familie neem ik aan??
Liefde krijg je niet alleen van een relatiepartner, dat zit overal.
Misschien kun je eens met een vrijgezellenclub iets ondernemen. Bijvoorbeeld club aktivo, die organiseren door heel het land activiteiten.
[Dit bericht is gewijzigd door giovan op 15-12-2003 23:00]
Misschien verwacht je nu tijdelijk teveel, als jij je jaren hebt afgesloten kom je niet zomaar van de een op de andere dag open, om het zo maar te zeggen, lijkt me.
En een leuke vriendin kruist vanzelf je pad als je daarvoor openstaat.
Het komt vast wel goed hoor, en bij wijze van virtueel een lekkere arm om je heen van mij. 
Of wellicht heb je je door bang te zijn voor negatieve reacties geheel afgesloten voor reacties, zowel negatief als positief (Das mijn probleem namelijk ook).
quote:hier idem.
Op maandag 15 december 2003 22:59 schreef Quack het volgende:
TS, je bent bang voor negatieve reacties en sluit je daar voor af. Maar ben je stiekem ook niet bang voor positieve reacties, uit angst niet te weten hoe daar mee om te gaan?Of wellicht heb je je door bang te zijn voor negatieve reacties geheel afgesloten voor reacties, zowel negatief als positief (Das mijn probleem namelijk ook).
ik heb mijn mening geloof ik al in de vorige topic hierover uitgesproken, dus ik heb verder niet veel meer te melden.
ts... succes, blijf geloven.
't komt vanzelf
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 00:35]
Maar gelukkig bestaat er een forum op internet wat over mijn 'ziekte' gaat, kan ik me verhaal kwijt 
.
[Dit bericht is gewijzigd door WattaFakka op 15-12-2003 23:05]
ts: als ik jouw was zou ik gewoon wat minder aan je ziekte denken en niet iedere meid die je ontmoet alles meteen vertellen en pas achteraf als de 
er is eens uit de doeken doen wat er nu precies aan de hand is.
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 00:38]
Wat een verhaal zeg! Het lijkt me dat jij een beetje meer op je brood hebt gekregen dan een normaal mens verdragen kan. Misschien is het goed om eens met een professional te praten over alles? Het lijkt me dat iedereen in jouw omstandigheden wel een steuntje in de rug kan gebruiken...
Iemand suggereerde al eerder dat je waarschijnlijk (nog steeds, bewust of onbewust) mensen van je afduwt. Geen vrienden, als ik je zo hoor over je sociaal leven, maar wel als het een beetje verder gaat dan dat. En als je al je hele leven zo'n schild hebt opgebouwd gaat dat ook niet zomaar weg natuurlijk!
Uiteindelijk, en dat weet ik echt heel zeker, is er ook iemand voor jou (sterker nog, wel meerdere iemanden! 
). Mannen vinden vrouwen vaak onbegrijpelijke wezens, maar als het er op neer komt zijn ook wij op zoek naar iemand die volwassen in het leven staat (en niet zo'n kutpuber als.... sommige mensen... 
), dus die voorspong heb jij alvast. Houd jezelf voor dat je niet de enige bent die op zoek is naar de liefde... en niet de enige die onderweg daarnaar een klein beetje beschadigd raakt (je hoeft er R&P maar op na te lezen!).
Dat je ook nog eens beschikt over zelfkennis ("Ik denk iets teveel na") pleit alleen maar voor je....
Voor álles in het leven, behálve de liefde, geldt "Zoekt en gij zult vinden"!
Heel erg veel succes én liefde gewenst!
quote:Wat gebeurt er dan? Wanneer vertel je dit? Als je iemand net kent? Je legt heel wat van jezelf bloot als je dit verhaal vertelt, ik kan me voorstellen dat dat afschrikt. Je schrijft zelf hoe ingrijpend dit voor je is geweest en nog steeds is, misschien straal je dit uit. Zeker op het moment dat je dit verteld, maakt niet uit hoe je het verteld. Dit moet je denk ik ook niet willen verwerken met een potentiële vriendin wat je misschien onbewust doet/wil. Het lijkt er een beetje op dat je dit doet, zoiets als; als zij het kan accepteren, dan kan ik het ook accepteren. Dat moet dus andersom zijn.
Op maandag 15 december 2003 22:46 schreef GeheimnisNacht het volgende:
Ik wordt helemaal gek hiervan! Of een meid rent weg als ze mijn verhaal horen, omdat ze bang worden ofzo.. Of ze zien gewoon niets in me, of whatever....
Ik gis een beetje, kan er helemaal naast zitten.
Je moet in elk geval wel het idee loslaten dat je raar bent omdat je op je zesentwintigste nog geen vriendin hebt gehad of nog maagd bent, want als je je daar ook onzeker over gaat voelen verergert dat het probleem wel. Het is helemaal niet raar en in jouw situatie zeker niet.
Kan je er verder met helemaal niemand over praten die jou een beetje kent?
niets is minder waar. dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker, maar het is zo dat je pas sinds heel kort (vorig jaar pas) echt denkt: ja, ik wil een vriendin. liefde komt nou eenmaal niet elke week langshuppelen, dat heeft met kanker niets te maken. ik begrijp dat als mensen zeggen dat je geduld moet hebben, je denkt: maar ik wacht al zo lang, nu is het mooi geweest. je moet dat van je afzetten, er is geen haast. op je 26e is je leven niet voorbij. je geeft aan dat je er goed uitziet, dat je jezelf wel een leuke jongen vindt, en dat je volop sociale contacten hebt. vroeg of laat zal daar iets uitkomen. misschien niet volgende week, misschien niet volgende maand, maar dikke kans dat je ergens in 2004 een leuke vriendin krijgt. teveel nadenken is inderdaad vervelend (ben ik ook een slachtoffer van) beste medicijn hiertegen is het van je afzetten en je op andere dingen concentreren. dat je de afgelopen 25 jaar geen vriendin hebt gehad is vervelend, maar die jaren liggen nu achter je en het zegt niets over de toekomst. dus stop met twijfelen, zet dat gevoel weg van "ze had er al moeten zijn" ze komt wel.
en als ik nog een tip mag geven: begin als je contact hebt met een meisje/vrouw niet meteen over je ziekte. bewaar dat verhaal bij voorkeur tot het moment dat je al een tijdje met een bepaalde vrouw aan het daten bent, en wees dan heel eerlijk. voor die tijd hoef je het er echt niet over te hebben, je verzwijgt niets. dat soort dingen schrikken vrouwen inderdaad af. niet omdat ze het allemaal zo eng vinden maar gewoon omdat het heel onverwachts komt als ze iemand nog maar kort kennen. als je er over begint als je een tijdje samen bent zal een vrouw echt niet voor je weglopen.
succes!
Bijna iedere reactie heeft wel iets positiefs te melden
Het is misschien wat vreemd, maar door de meningen van anderen te lezen (waarin vaak positief bruikbaar advies zit) voelt het alsof je iets sterker in je schoenen staat...
Ook al is het maar op een internetforum, het voelt alsof je er niet helemaal alleen voor staat.
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 15-12-2003 23:38]
quote:Maar hoe langer je ermee wacht, hoe langer het duurd voor je je 100% op je gemak voelt bij haar.
Op maandag 15 december 2003 23:33 schreef MikeF het volgende:
ik kan me best voorstellen dat je denkt: "26 jaar en maagd... pff", dat je dat voelt als een soort... achterstand. En dat je denkt dat het er nooit van zal komen.niets is minder waar. dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker, maar het is zo dat je pas sinds heel kort (vorig jaar pas) echt denkt: ja, ik wil een vriendin. liefde komt nou eenmaal niet elke week langshuppelen, dat heeft met kanker niets te maken. ik begrijp dat als mensen zeggen dat je geduld moet hebben, je denkt: maar ik wacht al zo lang, nu is het mooi geweest. je moet dat van je afzetten, er is geen haast. op je 26e is je leven niet voorbij. je geeft aan dat je er goed uitziet, dat je jezelf wel een leuke jongen vindt, en dat je volop sociale contacten hebt. vroeg of laat zal daar iets uitkomen. misschien niet volgende week, misschien niet volgende maand, maar dikke kans dat je ergens in 2004 een leuke vriendin krijgt. teveel nadenken is inderdaad vervelend (ben ik ook een slachtoffer van) beste medicijn hiertegen is het van je afzetten en je op andere dingen concentreren. dat je de afgelopen 25 jaar geen vriendin hebt gehad is vervelend, maar die jaren liggen nu achter je en het zegt niets over de toekomst. dus stop met twijfelen, zet dat gevoel weg van "ze had er al moeten zijn" ze komt wel.
en als ik nog een tip mag geven: begin als je contact hebt met een meisje/vrouw niet meteen over je ziekte. bewaar dat verhaal bij voorkeur tot het moment dat je al een tijdje met een bepaalde vrouw aan het daten bent, en wees dan heel eerlijk. voor die tijd hoef je het er echt niet over te hebben, je verzwijgt niets. dat soort dingen schrikken vrouwen inderdaad af. niet omdat ze het allemaal zo eng vinden maar gewoon omdat het heel onverwachts komt als ze iemand nog maar kort kennen. als je er over begint als je een tijdje samen bent zal een vrouw echt niet voor je weglopen.
succes!
quote:dat is wel een beetje waar, maar toch denk ik dat dat het beste is. want aan de andere kant is het ook makkelijker om er over te praten met iemand die je een beetje vertrouwd. en je kan iemand niet echt in vertrouwen nemen als je 2x uit bent geweest. ik zou toch zeggen: wacht tot er iets ontstaat, en praat er dan pas over.
Op maandag 15 december 2003 23:40 schreef WattaFakka het volgende:[..]
Maar hoe langer je ermee wacht, hoe langer het duurd voor je je 100% op je gemak voelt bij haar.
Plaatselijk ook wat reacties verwijderd om het topic weer een beetje fatsoenlijk ONtopic te krijgen. Met de excuses aan een ieder die geprobeerd heeft de relbak van repliek te dienen; nu het gerelbak eruit is, waren die opmerkingen ook niet meer helemaal nodig...
Hij is weer schoon, we kunnen weer verder 
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 00:45]
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
En dat van een vriendin... dat leer je snel hoor, als je de juiste persoon tegenkomt
Ik heb voor mijn huidige vriendin een aantal vriendinnen gehad maar daar is nooit echt wat mee gebeurt... toen jarennnnnnnn geen interesse getoond in meiden maar sinds een maand of 3, 4 geleden voelde ik dat ik iets mistte, een speciaal iemand.
Nou heb ik 5 weken geleden iemand ontmoet en het klikte meteen. Ik heb in deze 5 weken meer ervaring opgedaan dan in de rest van mijn leven (op het gebied van meiden).
"je moet niet zoeken want dat werkt niet", zoeken werkt misschien niet, maar met thuis zitten zul je niemand ontmoeten (misschien via internet), ga d'r op uit/sport (ik heb die meid ontmoet toen ik uitging met m'n huisgenoten).
Edit2: ff vergeten dat je misschien niet kunt sporten met je aandoening.. maar d'r zijn genoeg andere dingen te doen
Edit:
Misschien moet je niet te snel over je ziekte en je verleden gaan praten, misschien schrikt dat mensen af. Nou zul je zeggen: dat hoort bij mij en ik wil dat vertellen.
Ik denk dat je daar niet te snel mee moet komen, meiden kunnen misschien het idee krijgen dat jij al een hele toekomst met hun planned en daar hebben ze (waarschijnlijk) nog geen behoefte aan.
[Dit bericht is gewijzigd door Emphemeris op 16-12-2003 01:30]
Hoop er niet teveel op, maar laat jezelf verassen als het zover is, dat lijkt me een goede instelling. Je hebt genoeg hobbies enzo dus dat lijkt me ook niet het probleem. Pas op met cu2 sites en dergelijke, het lijkt me beter om deze niet meteen aan je potentiele kandidaten te laten zien. Laat ze je stapje voor stapje leren kennen in real life, dat lijkt mij beter dan meteen een lap tekst met persoonlijke en diepe inhoud voor te schotelen. Dat zou misschien kunnen afschrikken. Hopelijk heb ik nog iets nuttigs voor je gezegd
Jarenlang heb je aan jezelf en je toekomst getwijfeld, maar nu weet je dat je wèl een normale toekomst kunt hebben. Dat lijkt me een schok. Net zoiets als een aidspatiënt die ineens hoort dat hij toch niet doodgaat. Natuurlijk moet je je dan weer op het leven instellen.
Misschien heb je altijd een soort 'zwaarte' of 'schaduw' gevoeld. Die 'zwaarte' hoort in eerste gesprekken met meisjes niet echt thuis, denk ik. Een kennismaking hoort toch vooral zorgeloos en spannend te zijn, of niet? Natuurlijk hoort die 'zwaarte' óók bij je, maar je bestaat uit meer aspecten. Dus is het zaak om die aspecten (weer) te ontdekken of in ieder geval weer meer naar buiten te laten komen.
Misschien moet je daar eens met een deskundige over gaan praten? Of misschien kun je dat ook zelf wel, hoor, aangezien je al veel nadenkt...
Meiden rennen niet zo snel weg. Ik zou alleen niet op een eerste date met de 'zwaarte' beginnen. Dan heb je meer aan je andere aspecten (humor, hobby's, algemene ontwikkeling, belangstelling voor mensen, etc. etc.).
Waar denk je meiden te gaan ontmoeten? Op de sportschool, op een cursus, op een toneelclub?
Dat je nog maagd bent, is toch niet het belangrijkste? Veel belangrijker is toch dat je nu eindelijk vrijelijk verliefd kunt worden?
Een heleboel van mijn vriend(in)en zijn nu in de dertig en hebben ook niemand. Die hebben meer dan tien jaar geen relatie meer gehad of zelfs nog nooit een relatie gehad. En toch krijgen op dit moment een aantal daarvan nu een relatie.
Mijn jeugd was ook niet bepaald goed gelukt om het maar zacht uit te drukken en dan ben je zo een twee drie niet meteen geschikt voor een relatie. Het heeft even tijd nodig om te veranderen.
Ik heb overigens ook iets vreemds met mijn schildklier, die is heel groot, maar toch kan de dokter er niets mis mee vinden. Ik heb ook altijd te weinig energie en ik heb eigenlijk altijd het gevoel alsof ik droom ofzo, heel vreemd. Ik ben altijd enorm mager geweest, maakt niet uit wat ik eet en ik ben snel gestressed, ook zonder reden. Misschien heeft het daar wat mee te maken, misschien ook niet.
Goed dat je zelfs zonder schildklier toch normaal kan leven, als de medicijnen goed werken dan.
Oh ja, focus niet teveel op het krijgen van een relatie, dat schrikt ook af. Sta ervoor open, maar probeer het tegelijk los te laten. Focus op het krijgen van goeie vriendschappen met meiden (dat is ook meteen de beste basis voor een relatie) dan komt het vanzelf wel goed. Helaas zal het waarschijnlijk nog wel even wat tijd kosten.
Damn it feels good to be a hamster.
Verder het gebruikelijke versierverhaal: Niet op zoek gaan, zoekend om je heen kijken. Niet elk meisje waar je verliefd op wordt hoef je mee te trouwen. Leef bij de dag, kijk niet te ver vooruit.
"Je kan er omheen praten, en een vaag antwoord geven en niet je hele levensverhaal eruit gooien. Als ze echt geïnteresseerd zijn vragen ze wel verder. En dan blijf je nog mysterieus ook (en dat is goed" MAar daarmee loop je eigenlijk al op de zaken vooruit. Zie eerst maar date 1, 2 en 3 te doen. De rest wijst zich dan wel
En een cu2 pagina op je 26ste is het natuurlijk niet helemaal..
- de bedoeling is dat je een keuze maakt uit de smileys -
[Dit bericht is gewijzigd door ElisaB op 16-12-2003 13:31]
Ik ben ervan overtuigd dat er genoeg vrouwen zijn die zich niet laten afschrikken door jouw bagage.
Ik weet niet of het je kan helpen, maar ik zal je vertellen wat ik gedaan heb om mezelf te helpen na een traumatische ervaring: Probeer (bijvoorbeeld door meditatie) terug te gaan naar de tijd vóór de ellende begon. Denk aan hoe je toen was, tegen het leven en de liefde aankeek etc. Stel je vervolgens voor hoe het geweest zou zijn als je met die levensvisie verder was opgeggroeid, zonder de ellende die je hebt meegemaakt. En probeer vervolgens dat gevoel vast te houden.
Als het je lukt om je voldoende in te leven zul je versteld staan van hoe leuk het leven kan zijn. Misschien dat het je niet in een keer lukt, maar herhaal het dan af en toe.
Hopelijk heb je hier wat aan. Sterkte!
Ik heb je pagina op cu2 trouwens eens aandachtig doorgelezen (coole pagina trouwens, we delen bijzonder veel interesses) en ik kan eigenlijk maar tot 1 conclusie komen: al die meiden en vrouwen bij jou in de buurt hebben of een ernstig defect aan hun leuke mannen-radar of zijn allemaal stekeblind, want je bent echt een leuke kerel!
Blessed Be
quote:Dat geloof ik niet. Elke man (en vrouw) wordt om de zoveel tijd wel een soort van verliefd. En dat is gewoon zo of je nu wilt of niet. Gewoon eerlijk zijn tegen de meiden/vrouwen in kwestie over hoe je je voelt, en ik weet zeker dat er vrouwen zijn die jou persoontje waarderen. Al is het maar omdat je niemand pijn wilde (en wilt) doen.
Nu zit ik hier dus... MIjn hele leven afstand gehouden van meiden om maar niet verliefd te worden. Ik wil niemand pijn doen.
quote:Nee, dat is echt niet waar hoor, als je echt niet verliefd wilt worden dan wordt je het zeker niet, persoonlijke ervaring.
Op dinsdag 16 december 2003 23:55 schreef El_Fenomino het volgende:
Dat geloof ik niet. Elke man (en vrouw) wordt om de zoveel tijd wel een soort van verliefd. En dat is gewoon zo of je nu wilt of niet.
Damn it feels good to be a hamster.
(*In darkness there is true beauty*)
Nelennia
quote:Ik schrijf verhalen en gedichten ja. Loop momenteel met een idee voor een boek - heb een cursus gevolgd "korte verhalen" schrijven... Niet dat dat toereikend is om een heel boek te schrijven, maar tis een begin he.
Op woensdag 17 december 2003 00:13 schreef Nelennia het volgende:
Beetje offtopic (met excuus) maar ik ben benieuwd of je naast verhalen ook gedichten schrijft?(*In darkness there is true beauty*)
Nelennia
Verhaal gaat over een persoon/aanwezigheid.. Door de verhalen heen(wellicht verhalenserie) reincarneert de persoonlijkheid... Luna (denk aan de maan) -> Na'gael -> Chazel Noir -> Merian Lillian Drewitt.
Een aanwezigheid (ver weg - de mystiek/fantasie/spiritualiteit rondom de maan ) die langzaam incarneert naar een persoonlijkheid (de lang gezochte liefde die tenslotte werkelijk omarmt kan worden).
Meer een verhaal over mystiek, fantasie, spiritualiteit met als hoofdlijn Druiden/natuur, dood, liefde en hoop.
Naja te lang verhaal om hier te omschrijven, zou een topic opzich zijn. Ook beter de fantasie nog voor mezelf te houden, is het niet?
quote:Als je de donkerste zijde van jezelf reeds hebt gezien kan alles er alleen maar beter op worden. En idd.... Het donkere heeft onbegrensde schoonheid - het licht ook wel.. maar donker heeft mijn voorkeur.
(*In darkness there is true beauty*)
Anyway.. Als je denkt dat we idd dezelfde interesses hebben enzo, mag je best mailen hoor... Dan blijft dit topic een beetje ontopic enzo. MSN is der ook... voor beiden geldt: cschols@planet.nl
vivimus quod somniamus
(we are only alive because we dream)....
*BB*
Eens kijken wat er veranderd is. Noppes dus.
Om me heen zie ik meiden verliefd worden op jongens, terwijl ze zelf niet eens weten waarom. Sommigen rennen zelfs van de een naar de ander. Ze hebben dan "een vonkje" zoals ze het noemen, maar weten vaak geen ene moer van hun, zoals bijv. karakter . Ondertussen zeggen ze tegen mij dat ik heel speciaal, lief ben enzo, en dat ik de meid die mijn hart zal winnen waarschijnlijk heel gelukig zal maken.
.... Is dan echt het vonkje het enige wat telt? jeetje. De halve wereld wordt hersenloos in een vlammenzee gezet, maar één vonkje lijkt onmogelijk. Zijn hun kortzichtig of onoprecht??? Of ben ik gewoon te dom of idioot om dit te kunnen begrijpen?
Naja, whateverrrr.... Het boeit me al helemaal niet meer. Ik heb genoeg gezien.... 
Ik was gelukkiger toen ik 16 was, toen ik afstand hield van de dames dus, dan nu... nu ik wel behoefte eraan heb.
DEZE behoefte is het verdriet, en de hartspijn verreweg NIET waard 
Ik zou me kunnen afvragen waarom ik uberhaubt een vriendin nodig heb. Ik heb mijn vrienden met wie ik geweldig goed kan praten, en veel lol kan hebben. Ik wil toch geen kinderen dus daar is ook al geen meid voor nodig. En als ik perse seks zou willen hebben kan ik altijd nog naar de hoeren - maar dat zal ik niet doen - ik heb altijd mijn eergevoel nog.
Het enige wat ik verdomme wel zal missen zijn het knuffelen, strelen, in elkaars armen liggen enzo. Maar nogmaals: zelfs knuffelen is dit verdriet verrrrrrrreweg NIET waard! 
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 28-01-2004 02:43]
quote:Het is o-zo-cliche maar zo waar: je vriendin zou een aanvulling moeten zijn ipv van opvulling.
Op woensdag 28 januari 2004 02:04 schreef GeheimnisNacht het volgende:Ik zou me kunnen afvragen waarom ik uberhaubt een vriendin nodig heb.
En verder ben ik het geheel met MikeF eens:
quote:
Op maandag 15 december 2003 23:33 schreef MikeF het volgende:
ik kan me best voorstellen dat je denkt: "26 jaar en maagd... pff", dat je dat voelt als een soort... achterstand. En dat je denkt dat het er nooit van zal komen.niets is minder waar. dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker, maar het is zo dat je pas sinds heel kort (vorig jaar pas) echt denkt: ja, ik wil een vriendin. liefde komt nou eenmaal niet elke week langshuppelen, dat heeft met kanker niets te maken. ik begrijp dat als mensen zeggen dat je geduld moet hebben, je denkt: maar ik wacht al zo lang, nu is het mooi geweest. je moet dat van je afzetten, er is geen haast. op je 26e is je leven niet voorbij. je geeft aan dat je er goed uitziet, dat je jezelf wel een leuke jongen vindt, en dat je volop sociale contacten hebt. vroeg of laat zal daar iets uitkomen. misschien niet volgende week, misschien niet volgende maand, maar dikke kans dat je ergens in 2004 een leuke vriendin krijgt. teveel nadenken is inderdaad vervelend (ben ik ook een slachtoffer van) beste medicijn hiertegen is het van je afzetten en je op andere dingen concentreren. dat je de afgelopen 25 jaar geen vriendin hebt gehad is vervelend, maar die jaren liggen nu achter je en het zegt niets over de toekomst. dus stop met twijfelen, zet dat gevoel weg van "ze had er al moeten zijn" ze komt wel.
en als ik nog een tip mag geven: begin als je contact hebt met een meisje/vrouw niet meteen over je ziekte. bewaar dat verhaal bij voorkeur tot het moment dat je al een tijdje met een bepaalde vrouw aan het daten bent, en wees dan heel eerlijk. voor die tijd hoef je het er echt niet over te hebben, je verzwijgt niets. dat soort dingen schrikken vrouwen inderdaad af. niet omdat ze het allemaal zo eng vinden maar gewoon omdat het heel onverwachts komt als ze iemand nog maar kort kennen. als je er over begint als je een tijdje samen bent zal een vrouw echt niet voor je weglopen.
succes!
[Dit bericht is gewijzigd door FoeiJongHaai op 28-01-2004 07:14]
Kweet het.. Tijd speelt geen rol.. maar toch...
Time keeps nibbling my heart 
~~~~~~~
Ik schreef waanzin in mijn vorige post. Waanzin. Kijk wat het doet
Waanzin vanuit waanzinnige nuchterheid.
Ik had geen recht zo te denken. Ik had geen recht het leven zo te beoordelen of te beperken - ware het mijn eigen leven. Eerdere woorden van mezelf lieten het me weer herinneren. ("Liever leven met een gebroken hart uit een daad van of gemis van liefde, dan leven met helemaal geen hart.")
Niet hopeloos, wel verward.....
~~~~~~~
Vraag:
Zal ik mijn eeuwigheid lijden onder de schaduw van het Zijn?!? Is er dan werkelijk geen hoop voor een stervende bloedende ziel?!? Indien zo.... dan zal ik NIET alleen lijden!!
Antwoord:
Vind je geest en laat je woede en verdriet los. Diep binnen in jezelf kun je de dromen vinden om je lot te veranderen. Alleen dan... kunnen de ivoren poorten voor je openen.
Beluister een schitterend geluidsfragment van het (ongeveer) bovenstaande.
phantoms_of_being.mp3
(Bestandsgrootte: 530 kB)
~~~~~~~
Maarja.. - bitterness shall NOT suit my everaching heart (once more)!
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 02-02-2004 03:20]
Ik ging naar een verjaardagsfeest van de vrouw van een vriend van me. Het was gezellig. Daarna ging ik naar het centrum - waar ik altijd heen ga (metalkroeg + Irish pub). De rest van de mensen wie normaal ook gaan waren er allen niet, omdat ergens anders een avond was waar iedereen heen wou. Ik had zoiets van, so? Boeiuh... ik ga lekker naar de Irish Pub. Er is een openhaard vuur, en er was live-muziek vanavond - gewoon rustig met acoustisch gitaar, mondharmonica en zang. Heerlijk gezellig.
Ik zit daar rustig aan een tafeltje naast het vuur te genieten van de muziek,. mn biertje en een peuk. Komt opeens een gozer naar me toe. Hij kwam met de mededeling: "Hey Cor.. Zie je die 2 meiden daar?"
Ik zo "uhuh.. wat dan?"... Hij: "Kom derbij staan jong. Ze willen je."
Ik: "Hoe bedoel je?!" Hij: "Nou gewoon.."
Ik had dus zoiets van okok.. opzich fijn dat een meid, 2 dus nogwel, je zien zitten, maar ik kon me ZOOOO ontzettend ergeren - "ze willen je.." - tenzij ze me verdomme niet eens kennen.
Ik ging er dus naar toe om te checken wat er aan de hand was. Nou, het leek er inderdaad op alsof ze nogal aan het geilen waren ofzo. Ik snapte er echt niets van - ten eerste.. ze waren ZEKER 35 ofzo (ik ben 26) en ze waren nog een kop groter ook. En dan ook nog 2 meiden ineens??
Ik liep mee met de jongen, ook al ergerde ik me bij voorbaat al zéér zwaar om zulk ontzettend kortzichtig gedrag. Bij de meiden aangekomen waren ze, ik weet niet hoe het komt, maar inderdaad nogal vrij vrij om zo maar te zeggen. Beetje aan me zitten hangen, en wat zitten aanraken enzo.. je weet wel
Dus ik had zoiets van what the fuck?!?
Allerlei dingen werden gezegd, en ik had zoiets van k.... Ik vertelde ze dat ik niet met ze mee zou gaan om de reden waarvoor hun wilden. Toen waren ze beledigd. "Ben je soms een poot ofzo?"
Ik zo: "?!! Nee?! hoezo?"
"Wat ben je voor een vent dat je niet mee gaat? Je bent gewoon een loser!"
Nou ja goed... Ik kon me ZOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO ergeren aan dit ontzettend kortzichtige gedrag - bah....niet eens waard om te leven zoiets! grrrr - waar hebben ze hun hersenen zitten!?
Ik was gewoon pissed - ze dachten kennelijk alleen aan zichzelf (hun behoefte in dit geval) en toonden niet bepaald respect voor een ander. Zeer zeer triest en minderwaardig! Ik was gewoon pissed. Om ze de les te geven heb ik kort en krachtig gezegd ... letterlijk ..
"Hey luister es ff... Wie ben jij om te bepalen of ik een loser ben of niet? De reden dat ik niet met jullie meega is omdat ik kanker had, en aangezien het erfelijk was me altijd afzijdig heb gehouden van vrouwen en dus maagd ben. Maar goed.. met zulk gedrag als jullie vertonen ga ik er niet vanuit dat jullie dit ook maar IETS zegt"
hun zo: * verbaasd *'
* elkaar aankijken *
* stilte *
Ik zo: "Wat zijn jullie nou stil verdomme? Denken jullie nou echt dat alles maar om neuken draait?"
en toen waren ze dus pissed...
Niet dat mij het boeit.
Ik vind het gewoon gaar dat vrouwen zo (kunnen) zijn. Het is gewoon diep diep diepppppp treurig dat er zulke mensen bestaan die hun eigen behoefte voorop stellen aan respect voor andere mensen.
Later kwamen er wat kennissen binnen, en die kregen het verhaal mee. HUn hadden zoiets van dat ik een sukkel was dat ik niet mee was geweest.
Grr... Ben ik nou ECHT zo dom en weet-ik-veel-wat?!?!?
Nog liever eeuwig maagd dan een of andere meid-zonder-respect te moeten neuken.
Stomme kortzichtige, egoistische meiden GRRR
Waar is verdomme het normale gedrag gebleven?
quote:niet iedereen wil iets serieus...
[b]
Stomme kortzichtige, egoistische meidenWaar is verdomme het normale gedrag gebleven?
quote:Het was wel duidelijk dat het serieus was.
Op zaterdag 7 februari 2004 03:39 schreef boeiend007 het volgende:[..]
niet iedereen wil iets serieus...
En okok, stel je hebt gelijk.... dan zou het ronduit iemand voor de gek houden zijn.. En DAT is NOG erger.
Gaar gedoe.. Bestaat er dan nergens meer de kans om liefde te vinden? Is men dan werkelijk ZOOOO oppervlakkig?!?!
quote:Ik bedoel ermee niet iederen heeeft de tijd om een serieuse relatie te beginnen maar wil af en toe wel lekker n**ken. Ik heb er geen problemen mee, dat ze dan een beetje flirten. En ik denk dat 99,5 van de vrijgezellige mannen van 25 dat ook niet erg.
Op zaterdag 7 februari 2004 03:49 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
Het was wel duidelijk dat het serieus was.
En okok, stel je hebt gelijk.... dan zou het ronduit iemand voor de gek houden zijn.. En DAT is NOG erger.Gaar gedoe.. Bestaat er dan nergens meer de kans om liefde te vinden? Is men dan werkelijk ZOOOO oppervlakkig?!?!
Maarja jouw situatie is anders, en daar kan niet iedereen rekening mee houden.
En bijdeweg, liefde moet je niet zoeken... liefde kom je tegen....
quote:Liefde kom je tegen. Da's helemaal waar ja. Zoiets groeit.
Op zaterdag 7 februari 2004 04:08 schreef boeiend007 het volgende:[..]
Ik bedoel ermee niet iederen heeeft de tijd om een serieuse relatie te beginnen maar wil af en toe wel lekker n**ken. Ik heb er geen problemen mee, dat ze dan een beetje flirten. En ik denk dat 99,5 van de vrijgezellige mannen van 25 dat ook niet erg.
Maarja jouw situatie is anders, en daar kan niet iedereen rekening mee houden.
En bijdeweg, liefde moet je niet zoeken... liefde kom je tegen....
Wat je zegt over "daar kan men geen rekening mee houden." Da's nou net waarom ik pissed was. Waar the fuck slaat dit op?? Het is logisch om vanuit startsituatie respectvol met elkaar om te gaan, en eerst eens te kijken hoe een ander persoon is. Zomaar naar een vreemde gaan zonder ook maar IETSSSS te weten en dan zo te doen is gewoon zwaar disrespectvol, vernederend en minderwaardig.
Misschien dat als ze zelf eens verkracht worden, en daarna een vent brutaal naar hun toe komt om te vragen of ze willen n**ken dat ze begrijpen hoe het voelt. Ik hoop dat het ze niet zal overkomen, maar eigenlijk.. weet je... ergens hoop ik van harte dat het ze overkomt en dat ze zulke spijt zullen hebben dat ze huilend in elkaar storten en eindelijk beseffen hoe dom ze wel niet zijn. Fout , ik weet het.... maar toch... extreme ervaringen in je leven kunnen extreme gedachten ontwikkelen.. Nogmaals.... ik gun het ze niet, maar in een klein hoekje hoop ik het.
quote:Dude niet iedereen wil serieus een gesprek aan gaan,... sommige vrouwen willen gewoon 1 ding..... En dat jij dat zwaar disrespectvol, vernederend en minderwaardig vindt ligen hun echt niet wakker van.
Op zaterdag 7 februari 2004 04:17 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
Liefde kom je tegen. Da's helemaal waar ja. Zoiets groeit.
Wat je zegt over "daar kan men geen rekening mee houden." Da's nou net waarom ik pissed was. Waar the fuck slaat dit op?? Het is logisch om vanuit startsituatie respectvol met elkaar om te gaan, en eerst eens te kijken hoe een ander persoon is. Zomaar naar een vreemde gaan zonder ook maar IETSSSS te weten en dan zo te doen is gewoon zwaar disrespectvol, vernederend en minderwaardig.
Misschien dat als ze zelf eens verkracht worden, en daarna een vent brutaal naar hun toe komt om te vragen of ze willen n**ken dat ze begrijpen hoe het voelt. Ik hoop dat het ze niet zal overkomen, maar eigenlijk.. weet je... ergens hoop ik van harte dat het ze overkomt en dat ze zulke spijt zullen hebben dat ze huilend in elkaar storten en eindelijk beseffen hoe dom ze wel niet zijn. Fout , ik weet het.... maar toch... extreme ervaringen in je leven kunnen extreme gedachten ontwikkelen.. Nogmaals.... ik gun het ze niet, maar in een klein hoekje hoop ik het.
En je onzin over die verkrachting, dat wens je een doode hond nog niet aan Maak er toch niet zo'n probleem van man.
quote:Volgens mij moet je even twee dingen heel goed uit elkaar halen!
Op zaterdag 7 februari 2004 03:34 schreef GeheimnisNacht het volgende:
-veel tekst enzo
Respect en je medische geschiedenis.
Het is inderdaad respectloos als vrouwen (of andersom) je behandelen als een stuk vee. Ik heb dat ook wel eens meegemaakt en vind dat je zo niet met elkaar omgaat.
Maar je kan niet verwachten dat iedereen je achtergrond begrijpt of kent. Eigenlijk hebben ze daar niets mee te maken. Als je in een situatie kanker gaat gebruiken voor het vragen van respect ben je niet goed bezig.
Ze kunnen wel zo onbeschoft zijn om je te zien als mannelijke hoer maar dat betekend niet dat dat wat met je ziekte te maken hebben.
quote:Ik lees, en begrijp wat je bedoeld.
Op zaterdag 7 februari 2004 04:30 schreef boeiend007 het volgende:[..]
Dude niet iedereen wil serieus een gesprek aan gaan,... sommige vrouwen willen gewoon 1 ding..... En dat jij dat zwaar disrespectvol, vernederend en minderwaardig vindt ligen hun echt niet wakker van.
En je onzin over die verkrachting, dat wens je een doode hond nog niet aan
En inderdaad, die ONZIN van verkrachting wens ik ze inderdaad niet toe! Niet heus althans, maar in een klein hoekje wel - opdat ze hun eigen dommigheid mogen inzien. Noem het slecht - ik geef je gelijk. Weet wel dat het niet is waarop ik echt hoop.. Ik gun het ze niet ofzo. naja... moeilijk uit te leggen misschien.
Geen probleem ervan maken? Nee inderdaad, ook daar kan ik je gelijk in geven. Waarom een probleem maken over dit, terwijl het niet echt een probleem is? Toch? Een ding vergis je je in.. Behalve mijn persoonlijke levenservaring (zie verhaal) en perspectief en zicht op alles komt zoiets NIET leuk over. Daarnaast, meer algemener, is het gewoon zo dat mensen steeds minder respect voor elkaar op brengen. Lijkt mij best een reden om kwaad over te mogen worden. Met kwaad bedoel ik niet een aggressie bui, maar gewoon intiem een kwaad gevoel. Misschien een teleurgesteld gevoel.. kan ook.. In ieder geval niet positief.
Men moet gewoon wat meer rekening met elkaar houden. Er lopen mensen rond die zich door disrespectvol behandeld te worden behoorlijk op hun teentjes getrapt kunnen voelen. Dat is niet slecht... het is gewoon zo.
Geen respect voor anderen opbrengen, en dan nog boos worden omdat je de ander niet begrijpt of boos worden omdat de ander niet wilt wat jij wilt is gewoon gaar - zwaarrrr gaar...
quote:Daarin heb je gelijk maar om mensen met je medische geschiedenis op de kast te jagen is ook not done
Op zaterdag 7 februari 2004 04:37 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
Maar me laten uitmaken voor loser en homofiel is helemaal niet done. Het is zowiezo al een probleem voor me (zie startpost).
Misschien dat ik inderdaad fout was om het zo te doen, maar ik laat me niet OOK nog voor homo of loser uitmaken door een paar meiden die geen respect kunnen opbrengen. Als het dan zo moet.. dan moet het maar zo. Het had misschien anders gekunt ja, maar geloof me... als wijze van uitlaatklep, en als strenge les voelde het goed om hun hard op hun fout te wijzen.
Fout ja.. Maybe.. Wellicht....
Jeetje... Ik maak wel meer fouten. DIT zie ik niet als een fout, maar als iets wat misschien beter opgelost had kunnen worden. Op dat moment had ik geen andere woorden, en voelde ik me gewoon zwaar teleurgesteld, minder en kwaad. Het enige wat ik wou doen is ze voor eens en altijd laten inzien dat ze niet met iedereen zomaar zo kunnen omgaan. Ik heb ze niets aangedaan, in tegenstelling tot wat hun mij aandeden.. het enige wat ik ze deed is ze confronteren met waarschijnlijk voor hun een schokkend verhaal.
Naja..
Anyway... Ik plaatste het bericht over die 2 meiden omdat het in principe relevant is met mn beginpost en het verloop van het topic. Het ziet er naar uit dat er nu allemaal reacties komen hierop, en dat hierdoor het oorspronkelijke onderwerp offtopic gaat..
Liever niet meer reageren op het verhaaltje van die 2 meiden dus. Het had denkelijk een topic apart moeten zijn.
Ok?
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 07-02-2004 04:52]
quote:Nou, ok om ontopic te gaan:
Op zaterdag 7 februari 2004 04:41 schreef GeheimnisNacht het volgende:
okay.. Het lijkt erop dat de paar vorige berichten tot een topic opzich behoren. In principe hoorde mn bericht hier wel thuis, maar goed, de discussie die volgt maakt dat het zo allemaal offtopic gaat. - naar mijn inzien althans.Men hoeft natuurlijk geen reactie te plaatsen ofzo, maar als men dit toch doet liever niet op het verhaaltje van die 2 meiden maar gewoon op de begin-post. Let's stay on topic
Volgens mij ben je gewoon een goede gozer die een vrouw genoeg te bieden heeft. Alleen je moet "even" accepteren dat je uit de moeilijke medische situatie van vroeger bent en je gewoon een normaal leven kan hebben als ieder ander.
Goed, je bent misschien wat laat met een eerste vriendin maar ik zie in je posts niets wat een belemmering kan zijn behalve dan die botte reaktie ten opzichte van die 2 meiden. Je moet gewoon lekker je gang gaan en niet denken dat iedere confrontatie met het vrouwelijke geslacht in je straatje past.
Ik stel dit misschien een beetje hard maar het is wel jouw leven waar jij tevreden mee moet zijn.
kort samengevat: je bent nu een gewone jongen zoals ieder ander dus pak de draad op.
quote:
Op zaterdag 7 februari 2004 04:52 schreef JoeDank het volgende:[..]
Nou, ok om ontopic te gaan:
Volgens mij ben je gewoon een goede gozer die een vrouw genoeg te bieden heeft. Alleen je moet "even" accepteren dat je uit de moeilijke medische situatie van vroeger bent en je gewoon een normaal leven kan hebben als ieder ander.
Goed, je bent misschien wat laat met een eerste vriendin maar ik zie in je posts niets wat een belemmering kan zijn behalve dan die botte reaktie ten opzichte van die 2 meiden. Je moet gewoon lekker je gang gaan en niet denken dat iedere confrontatie met het vrouwelijke geslacht in je straatje past.
Ik stel dit misschien een beetje hard maar het is wel jouw leven waar jij tevreden mee moet zijn.
kort samengevat: je bent nu een gewone jongen zoals ieder ander dus pak de draad op.
Wederom: gelezen, opgevat, en begrepen
Er is wel een probleem welk je wellicht niet ziet... Door alle gebeurtenissen ziet het leven er HEEL anders uit. Zoiets als een 'gewone jongen zijn' bestaat niet voor me. Dit bedoel ik NIET egocentrisch of raar.. ik denk nu eenmaal door alles anders dan anderen. Dat hoeft geen belemmering te zijn, maar zal juist een pluspunt zijn. Het is tot dusverre een belemmering dat, als ik de reguliere jongen was zoals ik die ken in vrienden en kennissen van me, dat hun meer lol zouden hebben met vrouwen. Hun zouden bijv. overal op ingaan - ongetwijfeld. (misschien ken ik de foute mensen hehe.. maargoed)
Het is in dusverre anders, tov van anderen, dat ik absoluut eerst iemand hardstikke goed wil kennen voordat ik er mee door ga. Anderen beginnen over het algemeen gesproken al snel met zoenen en relatie bijvoorbeeld. Tis gewoon zo - niet iedereen, maar wel veel. Alvorens ik aan een relatie (in vorm van partner) zou willen beginnen moet die meid toch echt eerst weten wie ik ben, waarom ik ben hoe ik ben etc etc... Daar moet ze begrip voor op kunnen brengen. Lijkt me heel logisch.
Met andere woorden: je leert een meid kennen en alles klikt goed enzo, na verloop van tijd kom je vanalles te weten van elkaar en respecteerd dat. Hieruit kan LIEFDE groeien... oprechte ware, onvoorwaardelijke liefde........ In zulk geval waag ik het risico mijn hart te geven aan zulke meid. Is het oppervlakkig (ik vind je aantrekkelijk, je bent een aardige jongen) zonder verder ook maar enige kennis te hebben van elkaar dan ga ik NIET mijn hart op het spel zetten om daarna gebroken te mogen worden als alles duidelijk wordt.. Dat is al te vaak gebeurd... Dat is nou precies waar dit topic over gaat. Er zijn al genoeg mensen weggevallen uit mn leven!!
Ik weet dat normaal gesproken men zal zeggen: gewoon relatie beginnen, je leert elkaar toch wel kennen en liefde komt wel... als het niet werkt dan is het jammer.. geen hand vol, maar een land vol.
Zo zal het voor mij dus ab-so-luut never werken!
(vind het zelfs zeer dom en oppervlakkig.. maar goed... kheb vanavond geleerd dat ik zulke uitgesproken meningen als dit maar beter voor me kan houden ... niemand die der wat aan heeft en het ontlokt alleen maar onnodige reacties.. bij deze.... niets gezegd )
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 07-02-2004 05:11]
Tenminste je ziekte natuurlijk wel maar hoe je met andere mensen wil omgaan niet. Ik kan me wel indenken hoe je je voelt ten opzichte van een relatie. Niet door wat je hebt meegemaakt maar door je houding die je aanneemt.
Er zijn helaas hordes mensen die gewoon een relatie beginnen om niets. Ik zie datook als een belemmering omdat ik me niet thuis voel in zo'n wereld.
Dat heeft (nogmaals) niets met je ziekte te maken maar met het respect wat je iemand wil tonen en wat je wilt terugkrijgen.
Ik begrijp dat je moe word van zulke vrouwen maar ze zijn er eenmaal (net als het gelijke soort mannen).
Tering zit ik weer off-topic, maar goed. Geniet gewoon van je leven, je weet in ieder geval meer dan de gemiddelde persoon wat het waard is.
quote:Ho, wacht even. Ik laat je niet zo maar gaan (ben bijna leeftijdsgenoot, 27 jr., maar dat terzijde).
Op zaterdag 7 februari 2004 05:02 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
Hoe jij je een relatie voorstelt is de enige juiste. Je moet daar niet vanaf wijken. Ik heb me aan de zelfde "wet" gehouden en kan me niet anders indenken ( heb nu al, even denken, 8jr een relatie). Het buigen in dat soort situaties is makkelijk maar volgens mij voel je je dan een leeg persoon. Als je respect voor elkaar hebt en echt voor elkaar kiest krijg je zo veel meer uit een relatie. Bedrieg jezelf niet!
Ik begrijp wat je bedoelt, die inhoudloze relaties die veel mensen er op na houden, die werken niet.
Wéér geef ik je gelijk. De wijze van omgang met mensen, en zulk een type relatie willen heeft in principe niets met de ziekte te maken nee. Maar wéér moet ik er toch op inspringen..... Het is wel door de ziekte, en de reacties die ik er op kreeg, dat ik dit zo leerde/ontwikkelde (of het nu goed is of niet).
Het topic gaat er gewoon om dat meiden steeds afhaken als het verhaal duidelijk wordt. In het begin maakte ik de fout het te vroeg te vertellen, maar naderhand niet ... dan kende ik bijv. iemand 3 maanden ofzo en je leerde elkaar kennen - je deelde verhalen etc.. Dan komt ook dit tersprake.
In ieder geval - weet je.... Ik heb eigenlijk toch wel hoop hoor Klinkt misschien raar, maar dit komt doordat als ik om me heen kijk tegenwoordig ik veel, zééérrrrr veel neerslachtige mensen zien die niet hun eigen leven lijken te hebben maar meegaan met wat de rest vind wat goed is en hoe het ZOU moeten.
Ik ben blij mijn eigen idee te hebben, en het zelfrespect heb om mijn eigen idee te durven nastreven. Soms botst het misschien (zoals met die 2 dames bijv - uhuh... nu ga ik zelf offtopic :p) Anyway.. Soms botst het misschien, maar meestal hebben mensen er respect voor. En er zal zeker een meid zijn die dit zal inzien, en het ook zal respecteren.
some some some day
hihi
Achja... Het is 2004 en de tijden zijn niet gemakkelijk - de mensen om me heen hebben allemaal problemen. Van werkeloosheid tot ziekte, van ook eeuwig vrijgezel tot dood in de familie. Ik ben niet de enige. Ik weet het. Ik kan misschien blij zijn dat ik behoorlijk wat heb meegemaakt op vroege leeftijd... Het maakt je wat sterker op latere leeftijd. Jammer van de jeugd en vele andere dingen, maar anderzijds wel mooi. Ook verdriet heeft iets moois En zeker nu ... anno 2004... ik ontdek dat ik geluk kan vinden in kleine dingetjes. Ook ontdekte ik dat ik kennissen en vrienden die het niet gemakkelijk hebben deze dingen ook kon laten inzien. Dat is mooi vind ik Ben er trots op Echt 
happy happy joy joy lol (dit was even niet ego bedoeld, maar ik heb gewoon een beetje trots gevoel omdat ik weet dat ik andere mensen de laatste tijd een beetje heb kunnen helpen dankzij wat ik geleerd heb)
Dames... I'll be waiting for the one special lady.... at the fireplace in Irish Pub 
Als je een mooi verhaaltje kunt verzinnen, vanuit eigen fantasie, om de volgende zin heen leg ik je misschien ook nog de kaarten van het Keltisch Bomenorakel :p En dat allemaal naast een openhaardvuurtje
de zin: "Was it the cry of a wolf that broke the silver thread of enchanted thoughts?"
Pff.. vage bui heb ik geloof ik 
Ik ga maar beter slapen
Bedankt voor de reacties allemaal..
en welterusten
It's time to dream!!!
[Dit bericht is gewijzigd door GeheimnisNacht op 07-02-2004 05:59]
quote:Het is jammer dat die special ladies uit de special lady-fabriek niet een sticker op hun hun voorhoofd hebben. Dat zou het een stuk makkelijker maken.
Op zaterdag 7 februari 2004 05:45 schreef GeheimnisNacht het volgende:
Ik gun het je van harte maar special ladies zijn helaas dun gezaaid. Dus je moet gewoon je best doen.
quote:hehe.. jaja.. Maar goed ook dat er niet zulke stickers bestaan. Dat zou ook weer saai zijn. Liever een hoop fouten maken, en dingen leren uit een situatie (zoals deze bijv) dan dat alles maar voorgekauwd zou worden. Het leven is een leerweg tensloote.
Op zaterdag 7 februari 2004 05:58 schreef JoeDank het volgende:[..]
Het is jammer dat die special ladies uit de special lady-fabriek niet een sticker op hun hun voorhoofd hebben. Dat zou het een stuk makkelijker maken.
Ik gun het je van harte maar special ladies zijn helaas dun gezaaid. Dus je moet gewoon je best doen.
maargoed....
Cor is offffffffffffff to dreamland
(vivimus quod somniamus - we are only alive because we dream)
Trusten 
* joedank denkt met weemoed aan z'n oude middelbare school - snik- ok das weer te veel drama maar toch. Klassieke talen .
Ik ben 19 jaar, heb ook nog niet een vriendin gehad. Voorjaar vorig jaar werd ik ook zo eenzaam, en bang voor de toekomst. Depressie was het gevolg, een groot gat diende opgevuld te worden in mijn leven.
Kort daarna ontmoette ik een meisje, waar ik al snel hopeloos verliefd op werd. Ik heb een paar maand met haar opgetrokken, waarin ik leefde in een hel van emoties.. heuvels en dalen.. bij haar zijn, haar zien, het was zo mooi. Maar aan de andere kant was ik onzeker, ik wist nog steeds niet of ze wat met mij wou.
Na 4/5 maanden kwam het er op neer dat ze niet met mij verder wou gaan, nu niet en nooit niet. Vanaf dat moment zat ik weer in een dal... langzaam klom ik eruit. Haar vergeten was een kunst.
Achteraf gezien heb ik mijn eenzaamheid afgeschud, en heb veel meer lol in alles. Hoewel ik geen ervaringen heb bij (erge) ziektes, dit waren wel de rotste maanden in mijn leven. Liefde kan zo krachtig en hemels zijn, maar er is ook een keerzijde. Hoeveel je er naar kunt verlangen, zo erg kun je het ook verafschuwen.
Liefde is nooit perfect in mijn ogen...
Zonder de oogkleppen op van 'Ik moet een vriendin', ga ik veel relaxter door het leven. Zonder de drang, heb je denk ook een positievere uitstraling omdat de drang negativiteit veroorzaakt.
Daarbij hebben er ook een paar dames een oogje op mij, maar zonder gevoelens ga ik daarmee niet in zee. Life goes on, ik en jij, we komen de juiste wel tegen.
Zat vrouwen, maar de meeste zijn gewoon niet onze types. Je moet niet elke vrouw achteraan zitten met de gedachtes: 'zou ze wat met mij willen?'
Rustig blijven, en alleen moeite doen voor de types die je wel ziet zitten. Die zijn nou eenmaal zeldzaam, maar ze zijn er wel
Betreffende je oorspronkelijke "probleem": probeer de moed erin te houden, ik krijg het idee dat je van nature geen zwartkijker bent. Blijf erin geloven, waarom zou het voor jou niet kunnen lukken? Ik wens je er veel sterkte mee. Thumbs up & toi toi toi (+ virtuele bos bloemen).
). Weet je wat ook een vorm van liefde is? Voorbeeld:
Ik ging slapen gisteravond, en vannocht ontwaakte ik doordat er op mn slaapkamer deur gebonkt werd. Zoals iedere zaterdag, al jarenlang, kwam mijn beste vriend langs - die komt altijd zo rond 11:00 tot 18:00. Wekelijks. Zelfs toen ik in hoogtepunt van ziek zijn was. Het was vaak niet leuk voor hem, helemaal niet zelfs. Toch bleef hij komen - ook al was ik soms niet eens in de mood om ook maar iets te zeggen.
respect 
Onvoorwaardelijke liefde (vriendschap) noem ik het. Het horen dat hij er was gaf een erg goed gevoel.
quote:Mooie woorden
Op zaterdag 7 februari 2004 11:25 schreef Fulcrum_X het volgende:
[.]
quote:Het heeft dus in feite niets met je ziekte te maken maar met de manier waarop mensen elkaar behandelen? De manier waarop jij aangesproken wordt door die wijven?
Op zaterdag 7 februari 2004 04:37 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
Ik lees, en begrijp wat je bedoeld.
En inderdaad, die ONZIN van verkrachting wens ik ze inderdaad niet toe! Niet heus althans, maar in een klein hoekje wel - opdat ze hun eigen dommigheid mogen inzien. Noem het slecht - ik geef je gelijk. Weet wel dat het niet is waarop ik echt hoop.. Ik gun het ze niet ofzo. naja... moeilijk uit te leggen misschien.
Geen probleem ervan maken? Nee inderdaad, ook daar kan ik je gelijk in geven. Waarom een probleem maken over dit, terwijl het niet echt een probleem is? Toch? Een ding vergis je je in.. Behalve mijn persoonlijke levenservaring (zie verhaal) en perspectief en zicht op alles komt zoiets NIET leuk over. Daarnaast, meer algemener, is het gewoon zo dat mensen steeds minder respect voor elkaar op brengen. Lijkt mij best een reden om kwaad over te mogen worden. Met kwaad bedoel ik niet een aggressie bui, maar gewoon intiem een kwaad gevoel. Misschien een teleurgesteld gevoel.. kan ook.. In ieder geval niet positief.
Men moet gewoon wat meer rekening met elkaar houden. Er lopen mensen rond die zich door disrespectvol behandeld te worden behoorlijk op hun teentjes getrapt kunnen voelen. Dat is niet slecht... het is gewoon zo.
Geen respect voor anderen opbrengen, en dan nog boos worden omdat je de ander niet begrijpt of boos worden omdat de ander niet wilt wat jij wilt is gewoon gaar - zwaarrrr gaar...
Ik zit in hetzelfde schuitje, ik mankeer vanalles, maar als een gozer me lomp behandeld ga ik mijn ziekte niet aan zijn neus hangen, om respect af te dwingen. Als zij me respectloos behandelen, dan behandel ik hen respectloos. Wat ik mankeer gaat hen geen fuck aan en wie zegt dat zij niets mankeren? Iedereen mankeert wat, iedereen heeft emotionele bagage, en om te denken dat je zelf de enige bent is nogal egoistisch. Iedereen gaat er anders mee om. Ik vind dat die trutten te lomp waren, ze waren simpelweg op 1 ding uit en ze waren ondanks hun leeftijd te kortzichtig om iemand z'n mening te respecteren, maar om hen jouw verhaal op te dwingen vind ik even lomp eigenlijk, sorry hoor...
quote:Idd, waar is het normale gedrag gebleven?
Op zaterdag 7 februari 2004 03:34 schreef GeheimnisNacht het volgende:
Komt opeens een gozer naar me toe. Hij kwam met de mededeling: "Hey Cor.. Zie je die 2 meiden daar?"
Ik zo "uhuh.. wat dan?"... Hij: "Kom derbij staan jong. Ze willen je."
Ik: "Hoe bedoel je?!" Hij: "Nou gewoon.."Ik had dus zoiets van okok.. opzich fijn dat een meid, 2 dus nogwel, je zien zitten, maar ik kon me ZOOOO ontzettend ergeren - "ze willen je.." - tenzij ze me verdomme niet eens kennen.
Ik ging er dus naar toe om te checken wat er aan de hand was. Nou, het leek er inderdaad op alsof ze nogal aan het geilen waren ofzo. Ik snapte er echt niets van - ten eerste.. ze waren ZEKER 35 ofzo (ik ben 26) en ze waren nog een kop groter ook. En dan ook nog 2 meiden ineens??
Ik liep mee met de jongen, ook al ergerde ik me bij voorbaat al zéér zwaar om zulk ontzettend kortzichtig gedrag. Bij de meiden aangekomen waren ze, ik weet niet hoe het komt, maar inderdaad nogal vrij vrij om zo maar te zeggen. Beetje aan me zitten hangen, en wat zitten aanraken enzo.. je weet wel
Dus ik had zoiets van what the fuck?!?
Allerlei dingen werden gezegd, en ik had zoiets van k.... Ik vertelde ze dat ik niet met ze mee zou gaan om de reden waarvoor hun wilden.
[..]Waar is verdomme het normale gedrag gebleven?
Als je er van te voren toch al geen zin in had, had je er toch niet naar toe hoeven lopen? Je kunt toch van te voren wel zien aankomen dat die meiden het niet om jou deden maar om een lekkere vent (en daar is niets mis mee)?
En confrontatie mbt tot je ziekte (in het verleden!) had je al helemaal niet aan hoeven gaan (maar goed, dat is al eerder gezegd).
Je kunt je wel ergeren aan de dames en aan de maatschappij en hoe we met elkaar omgaan 
, maar je mag zelf ook wel iets wereldwijser reageren.
quote:Ik vind je geen loser , als je niet wil dan wil je niet. Maar ze vonden je leuk en wilde een "One Night Stand" met je en jij zegt nee
Op zaterdag 7 februari 2004 03:34 schreef GeheimnisNacht het volgende:Allerlei dingen werden gezegd, en ik had zoiets van k.... Ik vertelde ze dat ik niet met ze mee zou gaan om de reden waarvoor hun wilden. Toen waren ze beledigd. "Ben je soms een poot ofzo?"
Ik zo: "?!! Nee?! hoezo?"
"Wat ben je voor een vent dat je niet mee gaat? Je bent gewoon een loser!"
Je kon een geweldige nacht hebben , met TWEE meiden
Ja alleen sex , geen probleem toch , na 26 jaar mag jij toch ook weleens geluk hebben
Man als mij dit overkwam dan rukte ik een condoomautomaat van de muur en ging met ze mee
Ik heb zelf ook een ziekte , vind het ook best moelijk om een leuke meid aan te spreken. Ook wel om dat ik erg onzeker ben over mijn uiterlijk , mijn gezicht is iets anders namelijk (ik weet niet of je mijn topic (Mijn verhaal) een keer gelezen hebt , daar stond een foto in). Ook ben ik wel onzeker of iemand wel een toekomst met mij zou willen. Omdat mijn ziekte erfelijk is zijn gezonde kinderen niet mogelijk.
Ik heb 1 keer mogen meemaken dat iemand mij leuk vond , was 15 toen (nu ben ik 23) , zal vast nog wel een keer gebeuren
En ik weet zeker dat er voor jou ook een lieve meid is
Succes.
[Dit bericht is gewijzigd door Mogiin op 07-02-2004 14:24]
quote:......
Als je er van te voren toch al geen zin in had, had je er toch niet naar toe hoeven lopen? Je kunt toch van te voren wel zien aankomen dat die meiden het niet om jou deden maar om een lekkere vent (en daar is niets mis mee)?
* geen commentaar *
quote:Laat ik het anders zeggen: 'zomaar een lekkere vent'.
Op maandag 9 februari 2004 01:14 schreef GeheimnisNacht het volgende:[..]
......
* geen commentaar *
Dat jij insinuaties ziet die ik niet bedoel is jouw probleem. En reageer eens niet zo selectief, maar ook op de rest van mijn post: 'als je er geen zin in had, had je er niet naar toe hoeven lopen'.
Wat ik je wil zeggen, is waarschijnlijk al meerdere malen gezegd. Je bent inderdaad net tot de conclusie gekomen dat je eigenlijk best wel wat company (in het engels bedoel ik, kan ff niet op het juiste nl woord komen) wil. De fout die alleen zovelen maken als ze zich dit beseffen is door meteen a la minute te verwachten dat De Love of Your Life langsloopt. Dit zal echter nooit zo zijn: Love hits you when you least expect it. Daar zit zeker een kern van waarheid in. Maak van het kroegincident een positief verhaal. Die meiden/vrouwen kenden je niet, ze wisten niks van je af en het enige waar ze op konden rekenen was je uiterlijk, en dit beviel ze. Okay, dat ze waarschijnlijk slechts uit waren op een nachtje plezier is jammer voor jou aangezien jij daar absoluut niet op zit te wachten, maar geef er een positieve draai aan, ze vonden je leuk. Is toch goed voor je zelfvertrouwen dacht ik zo. Ooit stap je die kroeg van je binnen en zit er een meisje op jouw plek bij die openhaard. Maar verwacht niet meteen alles, zoiets kan een tijdje duren en bovendien is niet altijd de eerste persoon met wie op het eerste ogenblik klikt de ware. Geniet van alle tussendoortjes (en dan bedoel ik dus niet de simpele nachtjes) tot je diegene vindt. Want, je moet niet meteen iedereen afschrijven in je zoektocht naar de ware.
Succes
Marjolein
ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niet van gediend bent, vind het trouwens goed hoe je met de situatie om bent gegaan
Ik zou me eerder laten verleiden denk ik, vrouwen kunnen je zo makkelijk voor de gek houden
(no offense ladies )
Ik denk dat het nooit te laat is, ik heb een kennis, die is nou ook iets van 25, heeft kanker overleefd, maar dat heeft hem ook iets van 10 jaar beziggehouden.
Bij ons gingen alle tantes dood aan kanker, maar 1tje heeft het overleefd en werkt nu zelfs weer!
Het is niet altijd een doodsvonnis, je kunt geluk hebben misschien, er komen steeds meer behandelingen voor, wie weet!
Proberen om een relatie te krijgen zou ik zeggen. En nog eens proberen. En nog eens. Tot het een keer lukt, en dan kun je een tijdje gelukkig zijn - hoe lang dat geluk blijft, dat weet je van tevoren nooit.
Dat klopt, ik heb het zelf ook ondervonden. Als ik uitga merk ik dat ik redelijk aandacht krijg, maar er is er nog geen bij die ik echt leuk vond. Die afstandelijkheid lijkt averechts te werken, haha. Terwijl, als ik echt zoiets heb: nu wil ik wel weer eens iemand, ik dan misschien desperate overkom en dan zul je zien, dan gebeurt er de hele avond niets.quote:Op dinsdag 16 december 2003 01:48 schreef Armin het volgende:
Je moet gewoon niet te graag willen, als je constant om je heen kijkt op zoek naar vrouwen, dat werkt gewoon niet. Blijf positief en ga ervan dat je uiteindelijk wel een vrouw vind die bij je past Hoop er niet teveel op, maar laat jezelf verassen als het zover is, dat lijkt me een goede instelling.
Ik heb nu een soort rust over me: ik heb het nu wel redelijk naar zin in mijn eentje en hoef niet kost wat kost iemand te vinden. Dus ik ga heel ontspannen uit en blijkbaar trekt dat mensen aan, ik weet het niet. Nu is het bij mij wel anders dan bij jou: ik ben niet echt ziek geweest, althans niet zoals jij, en ik ben geen maagd meer, maar ik kan me wel degelijk in je verplaatsen.
ik zou zeggen probeer te genieten van je lange leven, nu je weet dat je het gelukkig wel hebt, in plaats van gefrustreerd te zijn omdat je lang hebt gedacht dat je het niet zou hebben.. in principe heb je een nieuwe kans, geniet daarvan, val niet meteen in de volgende frustratie omdat je niet meteen alles hebt wat je graag zou willen hebben..
dat van die vrouwen is niet netjes, maar er zijn gewoon vrouwen die maar op 1 ding uit zijn, of die verwachten dat mannen maar op 1 ding uit zijn.. tuurlijk is het vreselijk wat je hebt meegemaakt, maar probeer verder te gaan, met dat als ervaring en niet als iets waar je nu nog mee rondzeult.. probeer ook niet meteen je levensverhaal op tafel te gooien als je vind dat iemand niet het respect voor jou heeft wat je verdient.. ik zou het spaans benauwd krijgen als je dat mij vertelde op een eerste date, of in de kroeg oid.. praat gewoon over de dagelijkse dingen.. als de interesse gewekt is vraagt men vanzelf verder
ik vind ook dat je behoorlijk fout bezig bent als je je ziekte gebruikt om respect mee te krijgen, jij weet namelijk ook niet tegen wie je het hebt en wat diegene heeft meegemaakt
Als je iedere meid die je tegenkomt eerst je hele levensverhaal uitlegd, dan vluchten ze idd heel snel. Ze willen gewoon gezellig een avondje stappen en evt. nog een leuke vent tegenkomen. Dan moet je dus niet met zo'n rampgeschiedenis aankomen. Richt je op de dame in kwestie en niet op jouw geschiedenis.
Het gaat er niet om wat voor voorgeschiedenis jij beleefd hebt en hoeveel ervaring jij wel of niet hebt. Het gaat er om hoe goed jullie het met elkaar kunnen vinden.
Het idee dat ik weinig ervaring met meiden had, schrikte mij altijd af om veel te ondernemen. Ondertussen besef ik dat deze gedachtengang alleen maar contraproductief werkt. Doordat ik mezelf zo beperk, doe ik ook geen ervaring op. Achteraf gezien valt het ook allemaal heel erg mee en gaat het uiteindelijk vanzelf. Alleen daar moet je wel wat voor doen.
Dus ga er gewoon voor. Ga een paar keer goed op je bek en zie waar het schip strand. Je hebt ondertussen al een heel strijd geleverd om hier te geraken. Nou wortdt het tijd om wat nieuws te bereiken. Deze ontwikkeling gaat niet over een nacht ijs maar enige vooruitgang kan je wel verwachten als je er voor open staat.
Je kan het ook anders stellen. Je wilt wel een vriendin maar je hebt er geen eentje nodig. Met die instelling kan het je al een stuk minder schelen en leg je de uitdaging bij de dames neer. De dames die je afzeiken en negeren die mag je gewoon links laten liggen. Je dit soort ervaringen wel naast je kunnen leggen en ervan leren.quote:Op woensdag 28 januari 2004 02:04 schreef GeheimnisNacht het volgende:
Ik zou me kunnen afvragen waarom ik uberhaubt een vriendin nodig heb. Ik heb mijn vrienden met wie ik geweldig goed kan praten, en veel lol kan hebben. Ik wil toch geen kinderen dus daar is ook al geen meid voor nodig. En als ik perse seks zou willen hebben kan ik altijd nog naar de hoeren - maar dat zal ik niet doen - ik heb altijd mijn eergevoel nog.
Je zegt het zelf al. De meiden vinden je heel aardig maar ze worden niet echt opgvewonden van je. Daar kan je wel wat aan doen. Zie de vele versiertopics en andere figuren die zonder hoop hun verhaal verteld hebben.
Het is alweer zo'n negen maanden geleden dat ik dit topic gestart heb. Buiten het feit dat ik nog steeds vrijgezel ben, mijn petetante aan die @$%@$#%-ziekte overleden is (tja, zus van pa he), sinds kort bekend is dat mijn moeder longkanker heeft, nog steeds werkeloos ben en de erfenis dus waarschijnlijk naar de staat zal gaan mocht het ma fataal zijn, en geloof me, nog heel veel meer gedoe...... gaat het allemaal prima.
Het bovenstaande is niet sarcastisch of cynisch bedoeld. Erge dingen zijn weer gebeurd, het lijkt alsof het gewoon nooit ophoud, maar ze vallen in het niet als je kijkt naar wat er tegenover staat. Vrienden... de steun van vrienden. De openheid, hartelijkheid van vrienden. De momenten dat ze er voor je zijn. Het feit dat ze er zijn als je ze nodig hebt. Het feit dat ze je steunen zelfs op momenten dat je niet eens weet dat je ze nodig had. Volledige wederzijdse acceptatie, eerlijkheid, steun en openheid. Men zou het wederzijdse (vriendschappelijke) liefde kunnen noemen.
Die liefde is iets moois, waarschijnlijk, in ieder geval in mijn ogen, het mooiste wat we kunnen hebben in ons leven. Het is geweldig om deze liefde te mogen kennen, maar het voelt ook geweldig om zelf zulke liefde te kunnen geven aan vrienden. Voor ieder stukje geluk wat je kunt geven, wordt je uiteindelijk, en anderen ook, een stukje gelukkiger. Voor ieder stukje geluk wat je zelf krijgt, kun je iemand anders ook wat geluk bieden. Een beetje zoals in de film "Pay It Forward".
Als dit soort vriendschappelijke liefde je al ZO'N geweldig mooi iets kan brengen, wat voor een immens moois moet Liefde (als in een relatie, en niet als in belachelijke, onnatuurlijke verliefdheid) dan wel niet kunnen brengen? Dat moet toch wel bijzonder mooi zijn. Geweldig, oneindig mooi zelfs. Heaven itself!! En juist... zoiets vind je inderdaad niet zomaar. Het zou me werkelijk verbazen dat er ook maar één menselijk wezen op deze hele planeet leeft die dit heeft. En ALS zo'n mens dat al zou kennen, dan moet die al stokoud zijn!
Hoe zou ik ooit iemand dit gevoel moeten kunnen geven? Als de persoon die ik ben? Oja, geloof me, ik doe heel veel goeds voor anderen. Aan mijn goede wil zal het niet liggen, maar ik ben getekend. Niet alleen door de jarenlange verkeerde dosis van medicatie welke depressies als gevolg blijft houden, maar ook door de eeuwige kilte in het verleden, de gestorvenen, de ziekte. Goeds kan ik voor vrienden doen. Maar zoals ik ben kan ik iemand onmogelijk dat haast hemelse bieden waar men naar zoekt. Het zou oneerlijk zijn. Het zou nog oneerlijker zijn dan al die mensen die elkaar bezeiken, beliegen en vreemd gaan etc. SHAME ON YOU!
Moet ik denken dat ik niet slecht ben? Of dat ik net zo goed als de rest ben? Moet ik meer zelfvertrouwen hebben? Oh.. ben niet slecht, doe veel goeds. Zelfvertrouwen genoeg hoor (thanks to a special someone ), hoewel ietwat introvert, maargoed. Maar op de manier zoals het leven me getekend heeft acht ik het onmogelijk om dat hemelse, genaamd "perfecte, onvoorwaardelijke, wederzijdse liefde" iemand te kunnen bieden. En als ik dit zelf niet kan bieden, waarom zou ik dan ook maar MOGEN denken dit zelf te kunnen vinden? Het kan niet van een kant komen - dat zou puur egoïsme zijn. En we weten vast allemaal waar egoïsme toe leid, of niet dan?
), hoewel ietwat introvert, maargoed. Maar op de manier zoals het leven me getekend heeft acht ik het onmogelijk om dat hemelse, genaamd "perfecte, onvoorwaardelijke, wederzijdse liefde" iemand te kunnen bieden. En als ik dit zelf niet kan bieden, waarom zou ik dan ook maar MOGEN denken dit zelf te kunnen vinden? Het kan niet van een kant komen - dat zou puur egoïsme zijn. En we weten vast allemaal waar egoïsme toe leid, of niet dan?Neenee, wat ik niet bieden kan zal ik niet zoeken. Laat iedereen maar lekker hopeloos op zoek gaan, kortzichtig van partner naar partner rennen, scheiden, vreemd gaan, met hun gebroken hartjes zitten ... ik geef alle liefde die ik te bieden heb wel fijn aan mijn vrienden en de natuur en ik zal de gelukkigste man in de wereld zijn.
Klinkt vast alsof ik zelf kortzichtig en dom ben he
Inderdaad, kijkende naar de topictitel ben ik dat ook.
*Langdurige ziekte*, lol, alsof ik de enige ben op deze planeet - bleude aanstellerij was het. *Maagdelijkheid*, lol, waarschijnlijk onbegrijpelijk voor de 2004e mens, maar ik ben er trots op en kies om het te blijven. *Liefdeloos*, zucht, hoe kon ik ooit zo dom zijjn. Ben bang dat ik waarschijnlijk meer liefde ken dan het overgrote merendeel van de mensen MET een liefdesrelatie. Niet ego bedoeld.
Anyway,
An ghealach
(Moge het maanlicht jullie pad verlichten)
GeheimnisNacht
[ Bericht 0% gewijzigd door GeheimnisNacht op 18-08-2004 03:09:41 ]
|
|
