Doe ermee wat je wil, als het maar mooi is.

Mijn verschijning moet genoeg zijn.

The young sit smoking and laughing on the bridge at evening
Like birds on a telephone pole or notes on a score.
A tin whistle squeals in the parlour, once more it is raining,
Turf-smoke inclines and a wind whines under the door;
And I lie and imagine the lights going on in the harbor
Of white-housed Náousa, your clear definition at night,
And wish you were here to upstage my disconsolate labour
As I glance through a few thin pages and switch off the light.

*slikt*

Mooi....

*slikt opnieuw*

Mooi...

*gulp*

Mooi...

kan ook mooi zijn

*zucht*

Mooi...

De wereld vergaat

Vrienden 't is tijd om uw pakske te maken.
Roept al uw pottekes en pannekes bijeen.
Tracht als ge kunt nog wat vreugde te smaken,
vreugd en verdriet springen 't langst op de been.
Want de aarde die is al aan 't verdoven.
't Schijnt dat de zon en de maan ons verlaat.
Niemand verplicht ik toch mij te geloven,
maar 't is de roep dat de wereld vergaat.

Sommigen zeggen : 't is triestig om te horen,
dat heel het mensdom zal worden verbrand.
Anderen zeggen : men zal ons versmoren.
't Een en en het ander en is niet plezant.
't Was verduiveld wat ver toch gedreven,
ons te behandelen als vis en gebraad.
't Is om te schrikken, te schudden en te beven
als ge 'r aan denkt dat de wereld vergaat.

Waarom nog goed ons te wassen en te scheren?
Waarom nog goed een nieuw hemd aan te doen?
Laat ons maar drinken en laat ons maar smeren.
Laat ons maar gans ons fortuintje opdoen.
Toe Jan, gij moet nog kiekens halen,
kiekens die lopen toch genoeg op straat.
't Is onnodig ervoor te betalen,
aangezien dat toch de wereld vergaat.

Is er hier iemand die kleren wil kopen?
'k Laat heel mijn boel aan de prijs van factuur.
Ik ben van zin in mijn hemd rond te lopen.
't Is nog te goed voor de warmte van 't vuur.
Ik ga mijn gereedschap verkopen omdat
er het werken tot niets meer en baat.
'k Neem er geen stukskes nie meer van mien handen,
aangezien dat toch de wereld vergaat.

Eindelijk 't moest er toch eens van komen.
't Werd ons voorspeld door de ster met de steert.
Ik heb gelukkig mijn voorzorg genomen,
mijn laatste cent is goddank reeds verteerd.
Ben ik gedwongen nu schulden te maken,
zet men mij morgen of heden op straat,
'k lach ermee want 't kan mij toch niet raken,
aangezien dat toch de wereld vergaat...

Ja de wereld vergaat

Snow can wait
I forgot my mittens
Wipe my nose
Get my new boots on
I get a little warm in my heart
When I think of winter
I put my hand in my father's glove
I run off where the DRIFTS GET DEEPER
Sleeping beauty trips me with a frown
I hear a voice
"You must learn to stand up for yourself
Cause I can't alyways be around"

He says
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna CHANGE so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear

Boys get discovered as winter MELTS
Flowers competing for the sun
Years go by and I'm here still waiting
Withering where some snowman was
Mirror mirror where's the crystal palace
But I only can see myself
SKATING around the truth who I am
But I know dad the ice is getting thin

When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna CHANGE so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear

Hair is grey and the fires are burning
So many dreams on the shelf
You say I wanted you to be PROUD of me
I always wanted that myself

When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna change so fast
All the WHITE HORSES have gone ahead
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear

Never change

All the white horses

Mooi...

Op zo'n verrote dag als deze valt vooral die tekst van Laïs wel in goede aarde

quote:

---

Op maandag 18 juni 2001 08:20 schreef Maggie het volgende:
Leuk!

---

Een mooi verhaaltje van Remco Campert uit de Volkskrant:

quote:

---

Zo'n dag

Het was zo'n dag die niet in het teken stond van een grote gebeurtenis of een diepgaand gevoel. Er liep geen rode draad doorheen, tenzij ik zelf die rode draad was. Maar dat besef je op zo'n dag niet.
Het was een beetje een sprokkeldag.
Een dag waarop de scheermesjes op zijn en de zak suiker die je bij de supermarkt van het schap pakt van onderen een scheur blijkt te hebben en de post een pakje voor de buren bij je afgeeft.
Vorig jaar is er hier om de hoek nog iemand vermoord, maar dat zat er deze dag niet in. De vliegtuigen vlogen erg laag, maar bleven in de lucht. Het dak kwam niet naar beneden en de kelder liep niet onder.
Een dag waarop je een vlek op je jasje ontdekt die er niet uit wil en je een kartonnen doos vult met oude kranten en je een pantoffel kwijt bent. Wie raakt er nou een pantoffel kwijt? Jij. Nou ja, laat ook maar.
Een dag waarop je je herinnert dat je trompet had willen leren spelen maar toen besloot je toch maar tot schrijven. En dat je eens in het najaar zwemmend in de Noordzee dacht te zullen verdrinken.
Ik liep naar de drogist om scheermesjes te kopen. Bleek de drogist er niet meer te zijn. Zat er opeens een of ander financieel adviesbureau. 't Was me wat, lezer.
Groots en meeslepend wil ik leven, maar daar moeten ze je op zo'n dag wel een beetje bij helpen.

---

Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Big bang

laat mij maar voorbijgaan
- eenzaam ben je, eenzaam,
eenzaam & alleen - ik dij uiteen
in vleesgeworden hemelstralen

vanuit mijn lichaams ademhalen
verdwijn ik zo de hemel in,
de hemel uit, aan het begin
van hemellichaamlang verdwalen,
dunner worden & verschralen

om het even zal ik leven,
een zweem van leven
in cirkelvorm uiteengedreven
sterrenstorm,
een lange val in het heelal
waarin ik eenmaal opgaan zal,
tenzij ik voor het einde vind:
een zon een land een vrouw een kind

Refrein:
Donderdagavond bal, knokken tot in de hal
Ik heb een looie pijp, voor het geval

Bij de voordeur daar staat een meid met dikke tieten
Die is daar neergezet voor ons gemak
Donderdagavond staan wij daar van te genieten
Want zonder haar, dan is dat hek zo hard

Hij had een hok met tralies ervoor
Tiereliereloor
Hij had een hok met tralies ervoor
Tiereliereloor
Daarachter zaten konijnen
Hele grote en ook kleine
Die kwamen nooit de Kerstdagen door
Tiereliereloor

Hij trouwde de dochter van een dief
Tierelierelief
Hij trouwde de dochter van een dief
Tierelierelief
Dat vond hij zelf geen enkel bezwaar
Want een dief is is nog geen moordenaar
Zij kende het vak dat gaf veel gerief
Tierelierelief

Na vijftig jaar werken bij het gevang
Tierelierelang
Na vijftig jaar werken bij het gevang
Tierelierelang
Vervulde men zijn grootste wens
Het bewaken van een beest van een mens
Dat woonde in een hiervoor versierde gang
Tierelierelang

En 's avonds vierde hij dit aldus
Tierelierelazarus
En 's avonds vierde hij dit aldus
Tierelierelazarus
Liep zingend van café naar café
En dronk zich een delirium of twee
En kwam daarna onder een rijdende bus
Tierelierelazarus

En nu in een huis in een stille wijk
Tierelierelijk
En nu in een huis in een stille wijk
Tierelierelijk
Ligt onder een laken een oude cipier
Met rond zich de stank van jenever en bier
En de hele familie zegt: kijk
Tierelierelijk
Tierelierelijk

Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.

In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.

Bedekt met sneeuw en ijs,
Getooid door menig lijk
Van wie de dwaze reis
Deed naar mijn innerlijk,
Eens vroeg licht als Parijs,
Nu 't poolgebied gelijk.

Ik laat geen gaven na,
Verniel wat ik volbracht;
Ik vraag om geen gena,
Vloek voor- en nageslacht;
Zij liggen waar ik sta,
Lachend de dood verwacht.

Ik deins niet voor de grens,
Nam afscheid van geen mens,
Toch heb ik nog een wens,
Dat men mij na zal geven:
'Het goede deed hij slecht,
Beleed het kwaad oprecht,
Hij stierf in het gevecht,
Hij leidde recht en slecht
Een onverdraagzaam leven.'

I've paid my dues, time after time
I've done my sentence, but committed no crime
And bad mistakes, I've made a few
I've had my share of and kicked in my face
But I've come throug

Refrein:
And I need to go on, and on, and on, and on
We are the champions my friend
And we'll keep on fighting, 'till the end
We are the champions
We are the champions
No time for losers, cause we are the champions
Of the world

I've taken my bows, and my curtain calls
You brought me fame and fortune
And ev'rything that goes with it I thank you all
But it's been no bed of roses, no pleasure cruise
I consider it a challenge before the whole human race
And I ain't gonna lose

Ook mooi...

WAKKER WORDEN!!!!

quote:

---

Op dinsdag 19 juni 2001 02:12 schreef PingPong het volgende:
Mooi in Australië:

[afbeelding]

---

quote:

---

Angst, niet ver van m'n bed
Door onze slappe zedenwet
De dader die slachtoffer wordt
Hij mag naar huis wegens celtekort
Maar als je dochter is verkracht
Door zo'n lafaard in de nacht
Dan wil je recht tegen leed
Levenslang, dat is concreet

Sta op je recht, maar ze komt nooit terug
Sta op je recht en je leven is stuk

Ze zeggen 't is nog niet te laat
Therapie betaald door de Staat
Hij krijgt een jaar, zij levenslang
Durft niet op straat, wat is ze bang
En dan opeens, de tweede keer
Therapie gefaald, ze leeft niet meer
Sluit 'm op! Water en brood
Levenslang, tot aan de dood

Sta op je recht, maar ze komt nooit terug
Sta op je recht en je leven is stuk

---

Alles mag gepost worden, als het maar mooi is. Zoals dit: een gedicht van W.B. Yeats. Met dank aan RaisinGirl!

The wild swans at Coole

The trees are in their autumn beauty;
the woodlands paths are dry,
Under the October twilight the water
mirrors a still sky
upon the brimming water among the stones
are nine-and-fifty swans

The nineteenth autumn had come upon me
since I first made my count
I saw, before I had well finished
all suddenly mount
and scatter wheeling in great broken rings
upon their clamorous wings

I have looked upon those brillant creatures
and now my heart is sore
All's changed since I, hearing at twilight
the first time on this shore
the bell-beat of their wings above my head
trod with a lighter tread

Unwearied still, lover by lover
they paddle in the cold
companionable streams or climb the air,
their hearts have not grown old
passion or conquest, wander where they will
attend upon them still

But now they drift on the still water
mysterious, beautiful,
among what rushes will they build
by what lake's edge or pool
delight men's eyes when I awake some day
to find they have flown away?

Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:

O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;

It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.

Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:

Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.

If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.

William Shakespeare

De valse zeeman

Vaarwel, mijn Griet en ik ga naar zee
De wind is reeds noordoost
Het schip ligt zeilklaar op de ree
Dus Grietje wees getroost

Straks kom ik weer naar 't vaderland
En dan wordt gij mijn vrouw
Ik heb mijn hart aan U verpand
Ik reken op uw trouw

Dus Grietje denk dan ook aan mij
Beschouw u reeds als bruid
Ga nooit met knapen wie 't ook zijn
Ga nooit met and'ren uit

O Grietje droog uw tranen af
Men liefste schrei niet meer
Gij zijt en blijft mijn hartelief
En spoedig keer ik weer

Wees niet jaloers mijn lieve Griet
Al zeg ik U vaarwel
Die bruine meisjes kus ik niet
Die zijn zo zwart van vel

Maar de stuurman kwam aan het Oosterstrand
Daar was zijn hart gerust
En menig meisje bruingebrand
Werd ook door hem gekust

Maar wat deed Grietje bllef zij 'm trouw
Neen toen zij vernam
Werd zij dien dag reeds bootsmansvrouw
Toen hij weer binnenkwam

eigenlijk zou ik nu voor de lol een moderator wille zijn, en een vliegtuig een een reistas.

Dan zou ik namelijk met heeeeeel onzin naar een mooi eiland gaan vliegen en neem ik alle naakte kleding mee!

Zo, nu allemaal geld storten op mijn rekening.

Voor het nummer moet je ff melen naar
reizen@hetzelfdemaardananders.net

[Dit bericht is gewijzigd door PingPong op 20-06-2001 20:16]

The Sad Shepherd

There was a man whom Sorrow named his friend,
and he, of his high comrade Sorrow dreaming,
went walking with slow steps along the gleaming
and humming sands, where windy surges wend:
and he called loudly for the stars to bend
from their pale thrones and comfort him, but they
among themselves laugh on and sing alway:
and then the man whom Sorrow named his friend
cried out: 'Dim sea, hear my most piteous story!'
The sea swept out and cried her old cry still,
rolling along in dreams from hill to hill,
he fled the persecution of her glory
and, in a far-off, gentle valley stopping,
cried all his story to the dewdrops glistening,
but naught they heard, for they are always listening,
the dewdrops, for the sound of their own dropping.
And then the man whom Sorrow named his friend
sought once again the shore and found a shell,
and thought: 'I will my heavy story tell
till my own words, re-echoing, shall send
their sadness through a hollow, pearly heart;
and my own tale again for me shall sing,
and my own whispering words be comforting,
and lo! my ancient burden may depart'
Then he sang softly nigh the pearly rim;
but the sad dweller by the sea-ways lone
changed all he sang to inarticulate moan
among her wildering whirls, forgetting him

Keep Ithaka always in your mind.
Arriving there is what you're destined for.
But don't hurry the journey at all.
Better if it lasts for years,
so you're old by the time you reach the island,
wealthy with all you've gained on the way,
not expecting Ithaka to make you rich.
Ithaka gave you the marvelous journey.
Without her you wouldn't have set out.
She has nothing left to give you now.

And if you find her poor, Ithaka won't have fooled you.
Wise as you will have become, so full of experience,
you'll have understood by then what these Ithakas mean

(C.P. Cavafy)

Weer van RaisinGirl

John F(ok!) Kennedy

Lief eeuwig kind, en waar
gij zijt verbeeld ons beiden,
die, zoekend t geen gij hebt
in volle mate alrêe
verlangen ver van u
aan t lastig voorbereiden
der ruste, die ons wacht
na deze wereldzee.

I loved you: and, it may be, from my soul
The former love has never gone away,
But let it not recall to you my dole;
I wish not sadden you in any way.

I loved you silently, without hope, fully,
In diffidence, in jealousy, in pain;
I loved you so tenderly and truly,
As let you else be loved by any man.

(Alexander Poesjkin)

zo iemand, zeg je, is buiten jezelf
in deze bistro opvallend alleen te herkennen,
niet de voorkomende man, maar
onmiskenbare vertoning van zijn solitude

over de hoofden verlicht
in een nog aan te boren gezicht
laat zich eender welke afstand scheppen

zo ben je nooit
voorgoed verlaten, vergeven
van terstond verslonden beelden

een tafelgenoot ontzegt je -
vlug bekomen gedachten wijken
hier in het luidop likken aan de glazen

voor wie je in de ogen valt strookt
en glimt de dansvloer op een afstand -
die je al wiegend over die vloer verlegt

de zoete walm om je kleren -
wat straks in een kleiner kamer doet
dommelen en een lichaam lang verbloemt

het samenvallend verhaal
plotkaal onder lakens van lavendel
vonkend als een schrijversdaad tussen de regels

andere gedachten ook weer die je de straat
opstuurden, je handen voor ogen brachten -
afgelopen of aan elkaar geslapen nachten

(Ook moderne gedichten hebben hun charme. )

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:46 schreef Lamon het volgende:
(Ook moderne gedichten hebben hun charme. )

---

Van wie is het?

De man van wien ik dit verhaal vertel
keerde voor kort naar zijn geboorteland;
't wordt nu een jaar dat hij zijn intrek nam
boven het vredig makelaarskantoor
dat op den hoek tussen twee grachten ligt
aan 't plein dat als een zeester in het zand
zijn schachten uitzendt in de mijn der stad.
rechts ziet zijn raam het krimpende gelid
der smalle bruggen de verbinding slaan
naar feodale deuren -- een huizenrij
die met zijn kelders in het water staat --,
links raakt het scherend zoeklicht van zijn blik
den top der bomen die geworteld staan
in de verzakte werven van de gracht;
en als een lege krater ligt het plein
in het zieltogend duister uitgespreid
van 't helse neonlicht der dode stad.

De kamer waar hij werkt is als een cel.
geen schilderij, geen bloemen, geen portret.
niets dat verteedring of herinnering wekt
aan dood of liefde; de wanden naakt en licht,
de ruimte leeg, en in de ramen stijgt
het jong en blauw profiel der dageraad
waarin de sporen van den nacht vergaan.
een ijl vertrek, een absoluut wit nu,
door niets gevlekt dan door 't verweerd papier,
het palimpsest van het gemene leven,
dat hij ontraadslen moet en lezen als gedicht;
een stilte, vol van de insectenplaag
van zijn gedachten --

op het bureau een lamp,
het enig wezen dat hem gadeslaat
en dat hem bijlicht als de zee rondom
zo hol en donker naar den hemel gaat
dat hij den oever niet bereiken kan;
de lamp -- drie stangen draaiend om hun as
en iedre as doorwentelt een heelal --
de lamp, die knielen kan als een kameel
en rijst als een giraffe.

Naar deze rede zenden zon en maan
hun zwevend schip met dromen; zie, de jacht
der bliksemende vleugels in hun val
sneeuwen voorbij zijn raam; hij peinst en schrijft,
en langzaam vult zich het geduldig blad
met tekens die zijn hand bevreemd herkent
als letterbeelden uit een dood visioen;
en als 't papier doorschijnend wordt en zwart
van woorden uit een blinden onderlaag
van de moerassen der vergetelheid,
bezweert zijn schrift als een mystiek getal
het sterrenbeeld dat in zijn dromen hing
en dat nu, volgezogen van 't geheim
der noodlotsgronden, neergeslagen ligt
in 't blanke veld, dat langzaam blauw en goud
zich kleurt als 't byzantijns missaal
dat hij als jongen las: wéer klinkt de taal
der catacomben, ruisend als een bron.

Het oud gesternte gloeit, en in den nacht
leest hij het spijkerschrift van het heelal,
dat in de sterren stond van Babylon
en klinken zal wanneer de kinderstem
het dies irae zingt bij de Bazuin;
en diep in 't microscopisch onderzoek
van 't peilloos hart, hoort hij de nachtegaal
de vlammen uitslaan van het pinkstervuur
en in een vergezicht ziet hij den tuin
die aan het einde blinkt van het Verhaal;
want eenmaal zal het luiden van de schel
den klank verkrijgen van een nieuw metaal.

het wordt nu langzaam duister in de stad,
en opziend van het dichtbeschreven vel
draalt hij een oogwenk bij het avondraam,
vóor hij het grijs struweel der schemering
scheidt van het witte donker van zijn cel.

HILLEGOM - Een 61-jarige man uit Hillegom is woensdagmiddag op heterdaad betrapt bij het onzedelijk betasten van drie jonge meisjes. De man had de kleuters van vier, vijf en zes jaar oud in zijn huis gelokt.

Dat maakte de politie donderdag bekend. Buurtbewoners waarschuwden de politie toen ze de man naakt in huis zagen rondlopen. Toen de agenten arriveerden, werd meteen duidelijk dat de man ontucht pleegde.

De ouders van de drie meisjes hebben inmiddels aangifte gedaan. De man zit in de cel.

FarmaNova onderzocht de instellingen aan de hand van de jaarverslagen van de afgelopen jaren van de academische en algemene ziekenhuizen. De conclusies zijn verwerkt in het rapport 'Wat doen ziekenhuizen met ons geld?' Het maakt duidelijk dat de financiële positie van de ziekenhuizen niet rooskleurig is. FarmaNova voorziet de komende jaren een verdere verslechtering, omdat de inkomsten via het ziekenhuisbudget ontoereikend zijn voor de uitgaven aan personeel en medische middelen, zoals medicijnen.

In het rapport wordt de verwachting uitgesproken dat, ondanks alle maatregelen van de overheid, de wachtlijsten in het westen niet binnen afzienbare tijd spectaculair korter worden. De reden hiervoor is dat in het westen het aantal beschikbare handen aan het bed ver achtergebleven is bij de oplopende zorgvraag en werkdruk.

"De groeicijfers voor de personeelsformatie zijn geflatteerd als er niet wordt gecorrigeerd voor de invoering van de 36-urige werkweek in 1998", zo valt in het rapport te lezen

Van de passagiers bleken 36 personen besmet te zijn met de tuberculosebacterie. Niemand bleek aan open tbc te leiden. De GGD heeft de besmette personen aangeraden zich preventief te laten behandelen.

Volgens de gezondheidsdienst hebben hooguit 18 van de 36 reizigers de besmetting opgelopen door de Utrechter met open tbc, die vorig jaar tussen augustus en december driemaal per week met de stoptrein tussen Utrecht en Tiel pendelde. De overigen moeten de infectie op een andere manier hebben opgelopen omdat ze nooit in dezelfde trein hebben gezeten als de Utrechter.

Volgens de GGD worden bij ieder tbc-onderzoek geïnfecteerden gevonden waarvan niet duidelijk is hoe ze de besmetting hebben opgelopen.

In een straal van 1 kilometer rond Chemproha zijn de wegen afgezet. Bewoners in een straal van 500 meter rond het bedrijf zijn gewaarschuwd ramen en deuren gesloten te houden.

Het is nog onduidelijk wat er precies is gebeurd. De stadsbrug, die Zwijndrecht en Dordrecht met elkaar verbindt, is gesloten. De A16, die vlak langs Chemproha loopt, is gewoon open.

Chemproha Chemical Distributors BV distribueert chemische- en farmaceutische grond- en hulpstoffen naar afnemers binnen en buiten de Europese Unie. Het hoofdkantoor zit in Dordrecht. Het bedrijf verhandelt meer dan driehonderd soorten chemische producten. Een aantal daarvan kan worden ingedeeld in de gevarenklassen brandbaar, giftig, corrosief en milieugevaarlijk. Chemproha maakt deel uit van het Duitse Brenntag AG.

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:48 schreef PingPong het volgende:

[..]

Mooi.

Van wie is het?

---

7 hoog gaat zo : AAAAAAAAAAH PLOK !
1 hoog gaat zo : PLOK ! .... AAAAAAAAAH !!!!

A: Anders blijft hij tegen je been aan vrijen.

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:54 schreef Chandler het volgende:
een heleboel

---

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:57 schreef PingPong het volgende:

[..]

Geen krant meer nodig zo.

---

hou je vast aan iets,
val niet uit elkaar,
laat losse gedachten losse gedachten,
atomen atomen, dromen dromen

vraag niet langer af
waar je uit zult komen

Hunnie achter hun dagelijkse schermen
weten van breeduitgemeten
prognoses en analyses,
Hunnie zien de helgroene vlekken
uiteen zwermen, samenkomen,
weer vertrekken;
en Hunnie geven als goedbedoeld
reisadvies:

hou je vast aan iets,
in godsnaam, hou je vast aan iets

(Ruben van Gogh)

[Dit bericht is gewijzigd door Lamon op 27-07-2001 03:01]

--------------------------------------------------------------------------------

About the On-Line Help System

Welcome to the NeoWorx online help system. This system is designed to provide you with the most up-to-date help and information available for the program.

Navigation

At the top and bottom of every help page are navigation items. On the top you will find the "Contents" button, the "Download PDF" button and the "Printer Version" button.

Pressing the Contents link will take you to the contents of the entire help system for this program. You can then click on any topic of interest. The Download PDF link will allow you to download the manual in a PDF formatted document for viewing offline or printing out.

The Printer Version link will re-display the current help topic in a format more suitable for printing (no header or footer and full page width text). You can then use the controls for your browser to print that individual topic. The Printer Version will open in a new browser window.

At the bottom of the page you will sometimes see links to the Next or Previous pages. Not all help topics have these links. When the link is available you can continue within a single lengthy topic, or continue to the next logically related topic.

On-line vs. Offline

The contents of the on-line help and the PDF manual are nearly identical. Online help is frequently updated in response to user questions and comments. When online help is updated the PDF manual is also updated.

We hope that this combination of methods will provide the best possible information to all users and that you will find it helpful and flexible.

http://www.neoworx.com/help/?pid=NW&ver=3&page=helphelp

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:02 schreef Lamon het volgende:
Hmmm...Chandler, je hebt wel hele andere ideeen over wat mooi is dan ik.
Maar ieder zijn eigen muzes, zullen we maar zeggen...

---

maar ga nu toch slapen...trusten

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:54 schreef Chandler het volgende:
Uitgegeven: 26-7-2001 18:09

HILLEGOM - Een 61-jarige man uit Hillegom is woensdagmiddag op heterdaad betrapt bij het onzedelijk betasten van drie jonge meisjes. De man had de kleuters van vier, vijf en zes jaar oud in zijn huis gelokt. <knip>

---

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 02:55 schreef Chandler het volgende:
UTRECHT - Ruim dertig personen zijn besmet geraakt door de treinpassagier die vorig jaar maandenlang met een open vorm van tuberculose tussen Utrecht en Tiel reisde. Dat heeft de GGD in Utrecht donderdag bekendgemaakt, na de afronding van een onderzoek waaraan 2200 treinreizigers deelnamen. <knip>

---

Chandler, wat doe je nou???

Zit ik te genieten van een mooi topic, ga jij er allemaal ellende in plaatsen!!!

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:03 schreef Chandler het volgende:
Inderdaad ik houd van veel text want dat vind ik mooi

maar ga nu toch slapen...trusten

---

Maar trusten.

Kort, maar o zo krachtig.

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:05 schreef Calypso het volgende:

[..]

[..]

Etc... etc

Chandler, wat doe je nou???

Zit ik te genieten van een mooi topic, ga jij er allemaal ellende in plaatsen!!!

---

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:11 schreef Chandler het volgende:

[..]

sowwy ... 'k ga al weg

---

Ik ga ook het trusten topic opzoeken!!!

al maanden was er sprake
van een vreemde desolaatheid in het leven,
eenvormige dagen regen zich aaneen
tot eenvormige dagen,
waar werd er nog gezongen, waar
was er nog muziek

toen men de maan dan ook
waarnam in de buurt
van Mercurius, werd er
meteen overgegaan tot een
grootscheepse actie

de R15 & 28 van Smit-Tak
mochten de klus gaan klaren, mede
dankzij hun ruime staat van dienst,
ruwe bolsters tipten hun shaggies
leeg in de eindeloze ruimte waar-
doorheen de schepen zich een baan stampten

dikke stalen kabels gaven uiteindelijk
de maan de juiste ommezwaai
- een slingeractie die weergaloos
werd weergegeven door de BBC
in een bekroonde reportage

de maan draaide nog niet in
vol vertrouwen rond het dagelijkse leven,
of de president van een grote firma gaf
zijn secretaresse een schouderklopje en zei:
je ziet er mooi uit Suzy, wist je dat?

(Ruben van Gogh)

It was the comfort I found in your arms,
It was the love I saw in your eyes.
It was the sparkle I saw in your smile,
It was the space for rent I found in your heart.
It was the words that escaped from your lips,
It was the touch that came from your hand.
It was the sweetness that oozed from your skin,
It was the laugh that arose from your throat.
It is the distance that was too far for my arms,
It is the tear that springs in my eye.
It is the smile that fades from my face,
It is the pieces that shatter in my heart.
It is the silence that comes from my lips,
It is the picture I grip in my shaking hand.
It is the salty tears that gather on my skin,
It is the closing that occurs in my throat.
It is the love I lost in my life.

En dit lijkt me meteen een prima moment om te gaan

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:23 schreef Lamon het volgende:
Dit stukje is van een amateur-dichter, niet perfect en volgens de juiste regels opgesteld, maar heel intens :

It was the comfort I found in your arms,
It was the love I saw in your eyes.
It was the sparkle I saw in your smile,
It was the space for rent I found in your heart.
It was the words that escaped from your lips,
It was the touch that came from your hand.
It was the sweetness that oozed from your skin,
It was the laugh that arose from your throat.
It is the distance that was too far for my arms,
It is the tear that springs in my eye.
It is the smile that fades from my face,
It is the pieces that shatter in my heart.
It is the silence that comes from my lips,
It is the picture I grip in my shaking hand.
It is the salty tears that gather on my skin,
It is the closing that occurs in my throat.
It is the love I lost in my life.

En dit lijkt me meteen een prima moment om te gaan

---

Mooi slot voor vannacht.

Trusten.

quote:

---

Op maandag 18 juni 2001 02:35 schreef Lamon het volgende:

*zucht*

Mooi...

---

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:26 schreef Dr_Crouton het volgende:
Waar is dit btw?

---

The Good-Morrow

I wonder by my troth, what thou and I
Did, till we lov'd? Were we not wean'd till then,
But suck'd on country pleasures, childishly?
Or snorted we in the seven sleepers' den?
'Twas so; but this, all pleasures fancies be.
If ever any beauty I did see,
Which I desir'd, and got, 'twas but a dream of thee.

And now good morrow to our waking souls,
Which watch not one another out of fear;
For love, all love of other sights controls,
And makes one little room, an everywhere.
Let sea-discoverers to new worlds have gone,
Let maps to other, worlds on worlds have shown,
Let us possess one world, each hath one, and is one.

My face in thine eye, thine in mine appears,
And true plain hearts do in the faces rest;
Where can we find two better hemispheres,
Without sharp north, without declining west?
Whatever dies, was not mix'd equally;
If our two loves be one, or, thou and I
Love so alike, that none do slacken, none can die.

(John Donne)

quote:

---

Op vrijdag 27 juli 2001 03:26 schreef Dr_Crouton het volgende:

[..]

Waar is dit btw?

---

Ik denk Schotland ofzo

Om te vergaan,
dood, maak mij zoet;
ik ben een lichaam zonder naam,
neem het, wanneer het moet;
die mij in u is voorgegaan
bezit mijn bloed

Dood, maak voor de aarde goed,
waarin zij ligt;
geef ons hetzelfde soortelijk gewicht,
opdat ik ben geboet,
en met haar stof in evenwicht
bij het opstaan;
wij waren samen één gedicht,
doe het om deze waan,
doe het met ogen dicht

(Gerrit Achterberg)

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:05 schreef Lamon het volgende:

[..]

Phoe, dat weet ik niet meer, hoor.

Ik denk Schotland ofzo

---

Droomschuim

Droomschuim was deze nacht
een gaaf gezicht en warme kleren.
Wij spraken veel en vlug,
omdat het niet kon duren.

Je was hertrouwd, hij zag
onze intimiteiten.
Hij sloeg zijn ogen neer
zonder verwijten.

Je sloeg op hem geen acht:
herroepelijk ontstonden
de oude plattegronden,
in vogelvlucht. In vogelvlucht.

Je zei: nu moet ik terug.
Je mantel en haar werden stug.
Toen ben ik wakker geschrokken:
op de scharnieren der eeuwigheid
draaide de tijd
dicht als een deur achter je rokken.

(Gerrit Achterberg}

Het luistert aan uw dood; ik luister mee.
Op alle wegen door u afgelegd
zijt gij over de hele wereld weg;
werd ieder dorp en elke stad gedwee.

In deze echo sta ik bij de zee
mijner verlatenheid; hoewel onthecht,
hebt gij mij eens uw lichaam toegezegd
en daarmee is dit gans heelal tevree.

De woorden zullen er genoeg van zijn
om onze oude afspraak waar te maken;
te klinken in de koren van refrein,
die overal uw oren moeten raken -
en tot mij weer te keren, een voor een,
wanneer ik zelf gehoor geworden ben.

(Gerrit Achterberg)

De Dood lijkt in veel van zijn gedichten een rol te spelen...

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:18 schreef Lamon het volgende:
De Dood lijkt in veel van zijn gedichten een rol te spelen...

---

Komt dat ook weer eens tot leven.

Jeannine Janssens (1944)

Treurige gedichten vind ik vaak het mooist.

One day I wrote her name upon the strand,
But came the waves and washed it away:
Again I wrote it with a second hand,
But came the tide, and made my pains his prey.

Vain man, said she, that dost in vain assay
A mortal thing so to immortalize!
For I myself shall like to this decay,
And eek my name be wiped out likewise.

Not so (quoth I), let baser things devise
To die in dust, but you shall live by fame:
My verse your virtues rare shall eternize,
And in the heavens write your glorious name;

Where, whenas death shall all the world subdue,
Our love shall live, and later life renew.

(Edmund Spenser)

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:22 schreef PingPong het volgende:

[..]

Open daar dan maar eens een mooi topic over in het Kunst & Literatuur-forum.

Komt dat ook weer eens tot leven.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:27 schreef Lamon het volgende:
Ik discussier liever niet al te veel over gedichten, muziek ed.

---

quote:

---

En het is zo'n mooi contrast in dit forum.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:24 schreef Lamon het volgende:
Treurige gedichten vind ik vaak het mooist.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:29 schreef PingPong het volgende:
Omdat smaken verschillen?

---

quote:

---

Een groter contrast kan haast niet.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:33 schreef Lamon het volgende:
...en dat maakt het des te mooier, dit topic.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:32 schreef PingPong het volgende:

[..]

Daar valt over te discussiëren.

---

Maar mijn favoriete gedicht (al vanaf toen ik het in 4V voor het eerst las in mijn Nederlands-boek) is het gedicht van Slauerhoff dat ik vorige maand in dit topic postte.

Nog 1 keertje dan:

in memoriam mijzelf (Slauerhoff)

Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.

In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.

Bedekt met sneeuw en ijs,
Getooid door menig lijk
Van wie de dwaze reis
Deed naar mijn innerlijk,
Eens vroeg licht als Parijs,
Nu 't poolgebied gelijk.

Ik laat geen gaven na,
Verniel wat ik volbracht;
Ik vraag om geen gena,
Vloek voor- en nageslacht;
Zij liggen waar ik sta,
Lachend de dood verwacht.

Ik deins niet voor de grens,
Nam afscheid van geen mens,
Toch heb ik nog een wens,
Dat men mij na zal geven:
'Het goede deed hij slecht,
Beleed het kwaad oprecht,
Hij stierf in het gevecht,
Hij leidde recht en slecht
Een onverdraagzaam leven.'

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:34 schreef PingPong het volgende:

[..]

En het wordt nog mooier. Claire Danes:

[afbeelding]

---

Dan leen ik er gewoon eentje van jou :

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:39 schreef Lamon het volgende:

[..]

Wat we niet gaan doen.

Maar mijn favoriete gedicht (al vanaf toen ik het in 4V voor het eerst las in mijn Nederlands-boek) is het gedicht van Slauerhoff dat ik vorige maand in dit topic postte.

Nog 1 keertje dan:

in memoriam mijzelf (Slauerhoff)

Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.

In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.

Bedekt met sneeuw en ijs,
Getooid door menig lijk
Van wie de dwaze reis
Deed naar mijn innerlijk,
Eens vroeg licht als Parijs,
Nu 't poolgebied gelijk.

Ik laat geen gaven na,
Verniel wat ik volbracht;
Ik vraag om geen gena,
Vloek voor- en nageslacht;
Zij liggen waar ik sta,
Lachend de dood verwacht.

Ik deins niet voor de grens,
Nam afscheid van geen mens,
Toch heb ik nog een wens,
Dat men mij na zal geven:
'Het goede deed hij slecht,
Beleed het kwaad oprecht,
Hij stierf in het gevecht,
Hij leidde recht en slecht
Een onverdraagzaam leven.'

---

Tevens het favoriete gedicht van wijlen Klaas Bruinsma. Het stond boven de rouwadvertentie toen hij neergeknald was.

En daar ging de romantiek.

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 02:44 schreef PingPong het volgende:
Tevens het favoriete gedicht van wijlen Klaas Bruinsma. Het stond boven de rouwadvertentie toen hij neergeknald was.

En daar ging de romantiek.

---

Castle Howard

Nobody had informed me that at one view I should see
a palace, a town, a fortified city, temples on high places,
woods worthy of being each a metropolis of the Druids,
the noblest lawn in the world fenced in by half the horizon,
and a mausoleum that would tempt one to be buried alive.

(Horace Walpole)

Fear no more the frown o' the great;
Thou art past the tyrant's stroke;
Care no more to clothe and eat;
To thee the reed is as the oak:
The scepter, learning, physic, must
All follow this and come to dust.

Fear no more the lightning-flash,
Nor the all-dreaded thunder-stone.
Fear not slander, censure rash;
Thou hast finished joy and moan:
All lovers young, all lovers must
Consign to thee, and come to dust.

No exorciser harm thee!
Nor no witchcraft charm thee!
Ghost unlaid forbear thee!
Nothing ill come near thee!
Quiet consummation have;
And renowned be thy grave!

Een gedicht van Shakespeare waar een heel mooi lied van gemaakt zou kunnen worden.

Als je uit een raam kunt leunen
rek je dan zo ver uit dat je zult vallen
of haar net, nét zult kussen -

zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien
hoe ver je reikt.

(Toon Tellegen)

Mooi gedicht dat de essentie van verliefd zijn raakt.

zijn

lichter dan het licht
verder dan de tijd
zijn

nooit lichter was het licht
nooit dichterbij de eeuwigheid
even

zo was Jij daar
en ik was daar

en niet het geweld
en niet het geluid
en niet het bewegen

alles hield de adem in
in ademloze stilte was Jij
was Jij voor mij adem
even

zoals soms liefde
ademloos

genoeg

De 'hippe' vertaling van hedendaagse liefde.

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 03:21 schreef Lamon het volgende:
De 'hippe' vertaling van hedendaagse liefde.

---

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 03:22 schreef PingPong het volgende:

[..]

Mooi. Maar doen we niet meer aan bronvermelding?

---

Pietlut!

Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen,
stil staan en kijken met mijn ogen open
en languit op de harde grond gaan liggen,
er mijn gezicht op drukken en niets zeggen.
Maar 't meeste lijk je op de grote lucht erboven,
waar ruimte is voor buien licht en donkre wolken
en op de vrije wind daartussen,
die in mijn haren woelt en mijn gezicht met kussen
bedekt, zonder te vragen, zonder te beloven.

(M. Vasalis)

That years of love have been forgot
In the hatred of a minute

I mourn not that the desolate
Are happier, sweet, than I

But that you sorrow for my fate
Who am a passer by.

(Edgar Allan Poe)

And now it's time to go to bed.

quote:

---

Op maandag 30 juli 2001 03:47 schreef Lamon het volgende:
And now it's time to go to bed.

---

Bedankt voor de bijdragen & trusten.

Voorzichtig aanwezig

Zo mooi, alsof je bijna niet bestaat,
en enkel door er toch te zijn verraad
je je aanwezigheid voorzichtig
en ben je waar je zichtbaar bent doorzichtig.

(Ruben van Gogh)

De lucht die zij verplaatst door langs te lopen
waait door me heen. Een hemelse orkaan
rukt ganglieën uit hun verstild bestaan,
een felle stoot ontrafelt zenuwknopen.

De springvloed van sympathische beleving
bestookt mijn huid met golven rode blos.
De golven slaan kapot op mijn omgeving,
organen zinken, ankers breken los.

Dan is het stil... En door mijn netvliesramen
zie ik in blauw, en in de zon weerkaatst,
de lucht die zij al lopende verplaatst:
een lichte bries met 1000 meisjesnamen.

(Ruben van Gogh)

Je leeft maar heel kort
Maar een enkele keer
En als je straks anders wilt, kun je niet meer
Mens durf te leven

Vraag niet elke dag van je korte bestaan
Hoe hebben m'n pa en m'n grootpa gedaan
Hoe doet er m'n neef en hoe doet er m'n vrind
En wie weet hoe of dat nou m'n buurman weer vindt
En wat heeft het fatsoen voorgeschreven?
Mens durf te leven

De mensen bepalen de kleur van je das
De vorm van je hoed en de snit van je jas
En van je leven

Ze wijzen de paadjes waarlangs je mag gaan
En roepen 'o foei' als je even blijft staan
Ze kiezen je toekomst, en kiezen je werk
Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk
En wat je aan de armen moet geven
Mens is dat leven?

De mensen ze schrijven je leefregels voor
Ze geven je raad en ze roepen in koor
Zo moet je leven

Met die mag je omgaan maar die is te min
Met die moet je trouwen al heb je geen zin
En daar moet je wonen dat eist je fatsoen
En je wordt genegeerd als je 't anders zou doen
Als of je iets ergs had misdreven
Mens is dat leven?

Het leven is heerlijk
Het leven is mooi
Maar vlieg uit in de lucht
En kruip niet in een kooi
Mens durf te leven

Je kop in de hoogte
Je neus in de wind
En lap aan je laars
Hoe een ander het vindt
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst
Maar wees op je vierkante meter een vorst
Wat je zoekt kan geen ander je geven
Mens durf te leven

quote:

---

Op vrijdag 03 augustus 2001 23:00 schreef Maggie het volgende:
PingPong ga je nou vandaag weer niets (moois)posten

---

Een doodgewone jongen

Daar loopt een doodgewone jongen
Doodgewoon op weg naar huis
Niemand ziet het, niemand weet het, maar
Overal loert gevaar

Je moet honderd meter, adem in,
niet op de stoepnaren staan
Zingen langs de blinde muur,
Anders komen ze d'eraan

Je moet ogen dicht langs het portiek
Je moet nooit omkijken op straat
Elke lantaarn raak je aan
Anders is het te laat

Je moet voor je kijken,
Je moet niets laten merken
Je moet net zo doen alsof je 't gewoon doet

En het hart pompt hijgend,
en het hart pompt hijgend
En het hart pompt hijgend hard.

Je moet oversteken op het zebrapad,
Alleen op de witte banen staan
Je moet stappen tellen tot de hoek
Anders gaan we eraan

Je moet met drie treden de trap op
Op een been blijven staan
Niet bewegen tot de deur opengaat
Anders is het te laat

Je moet nergens aan denken
Je moet doodgewoon wachten
Je moet nooit laten merken dat je bang bent
Dat weten ze, dat ruiken ze, dat zien ze aan je rug.

En het hart pompt hijgend,
en het hart pompt hijgend
En het hart pompt hijgend hard.

Mama,
Doe open, Mama
Mama,
Mama, ze komen, Mama
Mama, ik ben het, ik ben het, ik ben het

En het hart pompt hijgend,
en het hart pompt hijgend
En het hart pompt hijgend hard.

(Bram Vermeulen)

Ik zag turken aan de schelde
Marokanen in de stad van Gent
en 'k hoord' op de markt van Brussel
Algerijnen met een vreemd accent

In Keulen zag ik Chinesen
magere mannen uit Pakistan
In Londen Sikhs uit India
Met nen dikke tulband an

Ik zag naakt' Amazone-Indianen
ik zag Crees uit Noord-Canada
En uit Lubumbashi kwam Deda
een prinses uit zwart afrika

Ik zag Bantoes in ons cafeetje
ik zag Tutsi's op de tram
ik zag zoeloes dansen en springen
en roff'len op den tamtam

ik zag Egyptische matrozen
in de haven van Rotterdam
ik zag Portugese Joden
in de winkels van Amsterdam

ik zag Inka's in Oostende
Chilenen op het Brugse Zand
daar speeld' een zigeunerorkestje
van een volk zonder vaderland

Al de kinders van moeder eerde
op charango en met gamelan
ze roepen en zingen aan ons deuren

doet open bange blanke man
doet open bange blanke man
doet open bange blanke man

(Willem Vermandere)

Dit is het land

Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen hetzelfde,
van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and're muren en
nooit een éénhoorn of een bietebouw.

En alle dingen hebben twee kanten en
alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

(Annie M.G. Schmidt)

Als vrij zijn is: hou jij je mond
want ik heb iets te zeggen

Als vrij zijn is: jij achter tralies, want
dan hoeven wij niet bang te zijn
voor al jouw anders zijn en doen en anders laten

Als vrij zijn is: de dag van morgen
strak bepalen door de dag vandaag
iets minder dag te laten zijn

Als vrij zijn is: de deuren sluiten
en op het beeldscherm vrij bekijken
wat veilig uit de buurt moet zijn

Als vrij zij is: steeds rustig slapen
omdat de anderen hun tong moedwillig
is ontnomen

Als vrij zijn is: eten wat en wanneer je wilt
maar de schillen laten vallen in de kranten
waar de honger wordt verzwegen

Als vrijheid is: wachten tot de ander
mij bevrijdt van angsten waar ik
heilig op vertrouw

Als vrijheid mijn gedachten pleistert
Als vrijheid om mij heen overal rondom
en in mij waait, maar voor jou niet is te vangen

Als vrijheid voor mij vandaag zo
vanzelfsprekend lijkt, en jij niet
weet wat dat betekent

Dan is vrijheid munt voor mij
en kop eraf voor jou
Dan is vrijheid lucht en willekeurig

Maar staat het mij misschien wel vrij om iets
van mijn riante vrijheid af te staan
om jou van mijn verstikkende vrijheid te bevrijden

(Marion Bloem )

Deze muziek mag je niet spelen
dat boek zou ik maar niet lezen
die foto zou ik maar verscheuren

met haar kun je beter niet gezien worden
daar krijg je misschien last mee
ik zou mijn mond maar houden

wat je straks alleen nog mag
is in een donker hol verborgen
verlangen naar het licht van de vrijheid

die je verspeeld hebt
omdat je even de andere kant uitkeek
toen je buren werden weggehaald

(Remco Campert)

Chartres

Im Sturm, der um die starke Kathedrale
wie ein Verneiner stürzt der denkt und denkt,
fühlt man sich zärtlicher mit einem Male
von deinem Lächeln zu dir hingelenkt:

lächelnder Engel, fuhlende Figur,
mit einem Mund, gemacht aus hundert Munden:
gewahrst du gar nicht, wie dir unsre Stunden
abgleiten von der vollen Sonnenuhr,

auf der des Tages ganze Zahl zugleich,
gleich wirklich, steht in tiefem Gleichgewichte,
als wären alle Stunden reif und reich.

Was weißt du, Steinerner, von unserm Sein?
und hältst du mit noch seligerm Gesichte
vielleicht die Tafel in die Nacht hinein?

Aus: Neue Gedichte (1907)

Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.

O lieflijkheid van licht en land,
van Holland's vrije kust,
eens door den vijand overmand
had ik geen uur meer rust.
Wat kan een man oprecht en trouw,
nog doen in zulk een tijd?
Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw
en strijdt den ijdlen strijd.

Ik wist de taak die ik begon,
een taak van moeiten zwaar,
maar't hart dat het niet laten kon
schuwt nimmer het gevaar;
het weet hoe eenmaal in dit land
de vrijheid werd geeerd,
voordat een vloekbre schennershand
het anders heeft begeerd.

Voordat die eeden breekt en bralt
het miss'lijk stuk bestond
en Holland's landen binnenvalt
en brandschat zijnen grond;
voordat die aanspraak maakt op eer
en zulk Germaansch gerief
ons volk dwong onder zijn beheer
en plunderde als een dief.

De Rattenvanger van Berlijn
pijpt nu zijn melodie, -
zoo waar als ik straks dood zal zijn
de liefste niet meer zie
en niet meer breken zal het brood
en slapen mag met haar-
verwerp al wat hij biedt of bood
die sluwe vogelaar.

Gedenkt die deze woorden leest
mijn makkers in den nood
en die hen nastaan 't allermeest
in hunnen rampspoed groot,
gelijk ook wij hebben gedacht
aan eigen land en volk -
er daagt een dag na elken nacht,
voorbij trekt iedre wolk.

Ik zie hoe't eerste morgenlicht
door 't hooge venster draalt.
Mijn God, maak mij het sterven licht-
en zoo ik heb gefaald
gelijk een elk wel falen kan,
schenk mij dan Uw gena,
opdat ik heenga als een man
als 'k voor de loopen sta.

(Jan Campert)

Und sie hatten Ihn in sich erspart
und sie wollten, daß er sei und richte,
und sie hängten schließlich wie Gewichte
(zu verhindern seine Himmelfahrt)

an ihn ihrer großen Kathedralen
Last und Masse. Und er sollte nur
über seine grenzenlosen Zahlen
zeigend kreisen und wie eine Uhr

Zeichen geben ihrem Tun und Tagwerk.
Aber plötzlich kam er ganz in Gang,
und die Leute der entsetzten Stadt

ließen ihn, vor seiner Stimme bang,
weitergehn mit ausgehängtem Schlagwerk
und entflohn vor seinem Zifferblatt.

Aus: Neue Gedichte (1907)

(Jana Beranova)

(Jan Arends)

Butterfly

yesterday i went outside
with my momma's mason jar
caught a lovely butterfly

when i woke up today
looked in on my fairy pet
she had withered all away
no more sighing in her breast

i'm sorry for what i did
i did what my body told me to
i didn't mean to do you harm
everytime i pin down what i think i want it slips away
the goal slips away

smell you on my hand for days
i can't wash away your scent
if i'm a dog then you're a bitch

i guess you're as real as me
maybe i can live with that
maybe i need fantasy
life of chasing butterfly

i'm sorry for what i did
i did what my body told me to
i didn't mean to do you harm
everytime i pin down what i think i want it slips away
the goal slips away

i told you i would return
when the robin makes his nest
but i ain't never coming back

i'm sorry
i'm sorry
i'm sorry

(Weezer)

If life is a river and your heart is a boat
And just like a water baby, born to float,
And if life is a wild wind that blows way on high,
And your heart is Amelia dying to fly,
Heaven knows no frontiers and I've seen heaven in your eyes

And if life is a bar room in which we must wait,
'round the man with his fingers on the ivory gates,
Where we sing until dawn of our fears and our fates,
And we stack all the dead men in self addressed crates,
In your eyes faint as the singing of a lark,
That somehow this black night,
Feels warmer for the spark,
Warmer for the spark,
To hold us 'til the day,
When fear will lose its grip,
And heaven has its way,
Heaven knows no frontiers,
And I've seen heaven in your eyes

If your life is a rough bed of brambles and nails,
And your spirit's a slave to man's whips and man's jails,
Where you thirst and you hunger for justice and right,
And your heart is a pure flame of man's constant night,
In your eyes faint as the singing of a lark,
That somehow this black night,
Feels warmer for the spark,
Warmer for the spark,
To hold us 'til the day when fear will lose its grip,
And heaven has its way,
And heaven has its way,
When all will harmonise,
And know what's in our hearts,
The dream will realise

Heaven knows no frontiers,
And I've seen heaven in your eyes,
Heaven knows no frontiers,
And I've seen heaven in your eyes

(Jimmy McCarthy)

Its taste was sweet like summer wine
The heart that beats in double time
So he waltzed right in and bowled you over
And you're still reeling from the feeling when he's gone
The door is closed the lock is turned
And all the memories and letters have been burned

Chorus

So when you pick the handsome flower
Don't forget the thron upon the rose
It's cut is deep and the scar lasts forever
It follows love whereever love goes

Just how we fall it's hard to know
When what we feel we seldom show
So we show the parts we feel are best
We squirm around the edges trying to cover up the rest
And you think you know him and he thinks the same
When underneath it all it's just a crazy guessing game

Chorus

Win or lose it's just the same
Tears of joy tears of pain
They're hand in hand they come as one
You'll never see the moon without the promise of the sun
For all the bruises for all the blows
I'd rather feel the thorn than to never see the rose

Chorus...

(Julie Matthews)

[Dit bericht is gewijzigd door TARAraboemdijee op 04-08-2001 01:32]

Monsters slapen nooit

Het is altijd weer een strijd:
Of ik kies voor eenzaamheid
Een vreemde eend in elke bijt
Met het idee dat niemand kijkt

Of ik klamp mijn vrienden aan
Ga in hun licht of schaduw staan
Ik heb alles al gedaan
Maar de twijfel blijft bestaan

Mijn slaap vol boze dromen
Elke nacht was veel te lang
Maar al mijn geesten en demonen
Maken mij niet langer bang

Monsters slapen nooit
Dus ik ga gewoon naar bed
Monsters slapen nooit
Ik heb de wekker niet gezet
Want ze maken me wel wakker

Het is altijd een gevecht
Of je opkomt voor je recht
Of dat je klaagt maar toch niet echt
Iets doet aan wat er wordt gezegd

Er is altijd iemand die
Je het gevoel geeft dat je niet
De moeite waard bent of zoiets
Dat zijn de monsters die je ziet

Mijn slaap vol boze dromen
Elke nacht was veel te lang
Maar al mijn geesten en demonen
Maken mij niet langer bang

Monsters slapen nooit
Dus ik ga gewoon naar bed
Monsters slapen nooit
Ik heb de wekker niet gezet
Want ze maken me wel wakker

Monsters slapen nooit
Monsters slapen nooit
Monsters slapen nooit

Dus ik ga gewoon naar bed
Monsters slapen nooit
Ik heb de wekker niet gezet
Want zij maken mij wel wakker

(Peter Slager)

*shit mislukt.....*

Mijn schuimende koers
Ligt nu achter het roer
Ik verlang niet zozeer meer naar later

We maakten veel water
Door kieren en gaten
Ik hoosde veel meer dan ik voer

Ik zocht een veilige haven
Verlaten en goed uit de wind
Maar wie zoekt en niet vindt
Vraagt om weemoed en dorst
En beiden zijn even verslavend

We zijn watermakers
En blijven we drijven
Als we nu onze lijven
Bij elkaar laten rusten?

Of zullen we zinken
Roemloos verdrinken
In tranen waarmee
We het vuur toch niet blusten?
We zijn watermakers, mijn lief
Watermakers

Neem het oude kompas
Kijk hoe helder het glas
Nog geen scheur, nog geen kras van mijn wroeging
Ik ben mezelf wel genoeg
Zoveel spijt voor de boeg
Toch voel ik me beter dan vroeger

Ik zoek een eiland in tranen
Mijn voeten op jouw diepe grond
Was het zout uit mijn wond
Bij een zuivere bron
Dus open voor mij alle kranen

We zijn watermakers
En blijven we drijven
Als we nu onze lijven
Bij elkaar laten rusten?

Of zullen we zinken
Roemloos verdrinken
In tranen waarmee
We het vuur toch niet blusten?
We zijn watermakers, mijn lief
Watermakers

(Bløf)

[Dit bericht is gewijzigd door Maggie op 04-08-2001 01:01]

Nergens meer naartoe

Het knipperlicht bestaat nog
Maar het waarschuwt jou niet meer
Je gooide met je ogen dicht
Het was raak, de eerste keer
En één ding weet je zeker:
Dat het altijd dom was, de haast en het gedoe
Je kunt weer wachten
Want je bent niet langer moe

Je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe
Je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe

Voortaan ben je anders
Een zwerver van de ziel
Je telt niet meer de dagen
En je vindt opnieuw het wiel uit
Dat aan je wagen past, en blij verrast
Dat het vooruit gaat na zo'n lange tijd
Gooi je horloge in het water
Want je raakt het nooit meer kwijt

Je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe
Je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe

Het knipperlicht bestaat nog
Het is gerepareerd
Haal die steen maar uit je broekzak
Want het waarschuwt jou niet meer

Want je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe
Je hoeft nergens meer
Nergens meer
Nergens meer naartoe

(Bløf)

Lieveling

Je kijkt omlaag
Je hebt me net gevraagd
Of m'n handen ook zo koud zijn
Of moet ik daarvoor jou zijn?

Het antwoord blijf ik schuldig
Je zwijgt en wacht geduldig
Tot ik eindelijk je hand grijp
En we weten allebei:
De jouwe lijkt wel gloeiend heet
Zo koud is die van mij
En ik zeg:

Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Waar je was gebleven
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Waar je was gebleven
Ga niet weg, maar blijf nog even

Je kijkt naar de grond
Als een twijfelende bruid
Je krijgt het er niet uit
Het blijft weer steken in je mond
Dat ene hoge woord
Ik heb het niet gehoord
Ik heb het niet gehoord

Ik kijk weg
En ik staar maar naar mijn schoenen
Ik kijk weg
Om mijn veters vast te doen
Om op te staan
Om weg te gaan
Maar jij zegt:

Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Waar je was gebleven
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Lieve lieveling, ga door
Waar je was gebleven

Ga door! Ga door!

(Bløf)

Engel voor één dag

Denk je dat het anders wordt
Als mijn engel van me weggaat?
Mij in stilte weer verlaat

Zoals ze is gekomen
Als zilver in mijn zwart
Met maar één ding op haar hart:

Dat ze gek werd van verlangen
Om een tijdje rond te hangen
In het dal van mijn geloof
Ze cirkelt lieflijk om mijn hoofd
Maar ze laat zich nergens vangen

Ze is mijn engel voor één dag

Denk je dat ze lang zal blijven
Haar geduld zal overdrijven
Omdat het haar wel schikt?

Of dat ze opwiekt van mijn schouder
Niet te laat maar wel wat ouder
Als een vogel die verschrikt

Of gewoon zomaar zonder reden
Zonder toekomst of verleden
Weer gaat vliegen naar de zon
Waar het einde ooit begon
Zij noemt dat altijd heden

Ze is mijn engel voor één dag

Ze is er nog maar net
En ik ben nu al bang
Voor de ruimte in mijn bed
Want een engel blijft nooit lang

Alsof het altijd zo geweest is
Ligt ze naast me als een kat
En als ze weggaat zal het zijn
Alsof ik nooit iets anders had

Dan een engel voor één dag

Ik denk wel dat het anders wordt
Want een dag is veel te kort
Voor een engel om te sterven

En het stof is het bewijs
Het zilver wordt al langzaam grijs
Ook al heeft ze net staan verven

Maar ik kan er wel mee leven
Want wat mooi is duurt maar even
Dat is lang genoeg voor mij
Al ben ik stiekem toch wel blij
Dat ik haar snel heb opgeschreven

Mijn engel voor één dag

(Bløf)

Kijk naar buiten door het raam
Zie me staan hier in de sneeuw
Ik ben gekomen om te lachen
Om de blunder van de eeuw
Laat je man maar rustig slapen
Hebben wij even de tijd
Blijf maar warm bij het raam staan
Ik wil alleen even wat kwijt

Of eigenlijk wil ik wat weten
Heb je nu alles wat je wou?
Werd je wakker met een glimlach?
Zegt ie vaak: 'Ik hou van jou'?

Houdt ie je vast als je soms bang bent?
Kent hij je angst en je verdriet?
Alleen maar schudden met je hoofd, lief
Logisch dat je me verliet

Ik ga weg
Ik ga lopen tot de zon komt
Ik ga weg
Tot de zon me achterhaalt
Lopen tot de zon komt
Tot ie straalt

Blijf maar binnen, het is goed zo
'k Wou je zien, als laatste keer
Wat we samen vroeger droomden
Weet de helft van ons niet meer

Ik hoop dat je gelukkig wordt
Ik hoop dat ik me niet vergis
Ik hoop dat ik gelukkig word
Nu ik zie wat ik zo mis

Ik ga lopen tot de zon komt
Tot de zon me achterhaalt
Lopen tot de zon komt
Tot ie straalt

(Acda & de Munnik)

Ramona, come closer,
Shut softly your watery eyes.
The pangs of your sadness
Shall pass as your senses will rise.
The flowers of the city
Though breathlike, get deathlike at times.
And there's no use in tryin'
T' deal with the dyin',
Though I cannot explain that in lines.

Your cracked country lips,
I still wish to kiss,
As to be under the strength of your skin.
Your magnetic movements
Still capture the minutes I'm in.
But it grieves my heart, love,
To see you tryin' to be a part of
A world that just don't exist.
It's all just a dream, babe,
A vacuum, a scheme, babe,
That sucks you into feelin' like this.

I can see that your head
Has been twisted and fed
By worthless foam from the mouth.
I can tell you are torn
Between stayin' and returnin'
On back to the South.
You've been fooled into thinking
That the finishin' end is at hand.
Yet there's no one to beat you,
No one t' defeat you,
'Cept the thoughts of yourself feeling bad.

I've heard you say many times
That you're better 'n no one
And no one is better 'n you.
If you really believe that,
You know you got
Nothing to win and nothing to lose.
From fixtures and forces and friends,
Your sorrow does stem,
That hype you and type you,
Making you feel
That you must be exactly like them.

I'd forever talk to you,
But soon my words,
They would turn into a meaningless ring.
For deep in my heart
I know there is no help I can bring.
Everything passes,
Everything changes,
Just do what you think you should do.
And someday maybe,
Who knows, baby,
I'll come and be cryin' to you.

(Bob Dylan)

I look for comfort in the arms of every friend that I have known,
I long for poetry to sweep away the clouds above my soul.
I let myself believe that these will be my saviours till the end.
And so, on them I depend.
On them I depend.

Chorus

Where is the drug?
Where is the healing?
Where is whatever will ease this pain?
There is nothing I wont swallow
To stop whats eating up my brain
And get my feeling back again

I hear tortured voices buried deep inside of my head,
I have restlessness and anger as a pillow for my bed.
I hope it wont be long til I can prove myself to be
Untarnished by whats followin me
What is followin me?

Repeat CHORUS

What of the prayers that seek to comfort one whos losing her love,
What of her mothers cries that surely she has suffered enough.
And when hes gone where is the justice in a child that knows his name
As a photo in a frame
A picture in a frame

Repeat CHORUS

Where is the drug?
Where is the healing?
Where is whatever will ease this pain?
There is nothing she wont swallow
To stop whats eating up her brain
And get my feeling back again

Where is the drug?
Where is the healing?
Where is whatever will ease this pain?
There is nothing we wont swallow
To stop whats eating up our brain
And get our feeling back again

Where is the drug?
Where is the healing?
Where is whatever will ease this pain?
There is nothing they wont swallow
To stop whats eating up their brain
And get their feeling back again

(Eleanor McEvoy)

[Dit bericht is gewijzigd door Maggie op 04-08-2001 01:23]

Daar sta je dan
's Avonds twintig over elf
Op een strand
Sigaretten weg te werken
Even eruit
dat was alles wat je wou
Even alleen
want je had zoveel te verwerken
En kijk eens aan
daar staat de grote denker
Aan het werk
op de grens van land en zee
De achtste dag
dus nog vier dagen te gaan nog
Terwijl het leed al was geleden op dag twee

Naar huis
Naar huis
Ik wil naar huis
Naar huis

Het leek zo mooi
Even wat tijd voor jezelf
Maar je hebt jezelf niet zo gek veel te vertellen
Dus je staat maar op
en sleept je naar het strand
Tot het moment komt dat je eindelijk mag bellen
Maar niet vandaag
Dat mag pas morgen
En dat komt eigenlijk door wat ze gister zei
Ze zei: "Lief als je niets hebt te vertellen
Dan hoef je neit te bellen, volgens mij"

Naar huis
Naar huis
Ik wil naar huis
Naar huis

Je denkt: Kom op,
Genoeg om niets getreurd
Hou eens op met dat huilen naar de maan
Nog een kwartier
Dan is het twaalf uur geweest
Dus theoretisch nog maar drie dagen te gaan

Dan mag je naar huis
Naar huis
Je mag naar huis
naar huis
Ik wil naar huis
naar huis
Ik wil naar huis
Naar huis

(Acda en de Munnik)

Ergens schijnt de zon
in een lichte ruimte
waar licht nog bestaat
om je naar buiten te begeven.

Een hart wat in brand staat
verlangend naar rust
opgejaagd door emotie
vindt nooit meer zijn rust.

Het geluid van voeten
geeft aan dat er leven is
een leven wat mij dingen
laat doen die de andere duisternis brengt.

De afstand van het leven
is groot - dat de herrezen
chaos is in het bestaan
een raadsel blijft tot het sterven.

Duisternis die het licht brengt
in een spiegel die weerkaatst
binnenin om beluisterd te worden
om vrijheid van het leven te geven.

The bee in the bottle is breaking his head
i caught him today i'm going to keep him 'til he's dead
no one here is watching his life
the sting is in the dying
baby bee is looking at me
there's no air in the jar and he just can't breathe
he's got no strength now to stand on his feet
the sting is in the dying

this is all i ever needed and it's my line
this is all i ever needed and it's my line
to the actor in the corner this is my line

nairobi told me and i kept it in my head
nairobi called me and i left here
in the dead of the night
we have reason to believe
you've caught our only majesty
we would like for you to set him free
and fly away

this is all i ever needed and it's my line
this is all i ever needed and it's my line
to the actor in the corner this is my line

the bee in the bottle is shaking his head
i'm sorry for the times you thought i was dead
i've got no time now for suffering defeat
the sting is in the dying

we could all see in but he couldn't see out
the bottle is in danger he's filling it with doubt
it's only time before i make you mine
the sting is in the dying

this is all i ever needed and it's my line
this is all i ever needed and it's my line
to the actor in the corner this is my line

(Sinead Lohan)

if i go before you if i go before
i will not be crying i will not be crying
if i go before you if i go before
i will not be crying crying anymore
and it's only what i'm thinking
this is only what i'm thinking

when the day is over when the day is done
i will not be crying i will not be crying
when the day is over when the day is done
i will not be crying i'm not going to be the one
who'll beg for the tears of laughter
who'll beg for the tears of laughter

and down the dark will fall
and who's trapping who in a dream
and who's trapping who in reality
and who's trapping who in a dream

i am really tired i wish i could sleep
carry me to morning carry me to morning
i am really tired i wish i could sleep
carry me to morning i hope my life will keep
in a place where there are no windows
in this place where there are no windows

i wish i could be there when they call your name
i will not be crying i will not be crying
maybe i will know you in another time
then i will be happy then i will be happy
and safe in the arms of your love
i'll be safe in the arms of your love

and down the dark will fall
and who's trapping who in a dream
and who's trapping who in reality
and who's trapping who in a dream

(Sinead Lohan)

Het Zeeuwsch-Vlaams Volkslied
(Tekst : Ds. J.N. Pattist en J. Vreeken.)
(Muziek : A. Lijsen.)

Waar eens 't gekrijsch der meeuwen verstierf aan 't eenzaam strand,
daar schiepen zich de Zeeuwen uit schor en slik hun land;
En kwam de stormwind woeden, hen dreigend met verderf,
Dan keerden zij de vloeden van 't pas gewonnen erf.

Van d'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand,
dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.

Waar eens de zeeën braken, met donderend gedruis,
daar glimmen nu de daken, en lispelt bladgesuis.
daar trekt de ploeg de voren, daar klinkt de zicht in 't graan.
Daar ziet men 't Zeeuwse koren, het allerschoonste staan.

Van d'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand,
Dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.

Daar klappen rappe tongen, de ganse lieve dag.
daar klinkt uit frisse longen, gejok en gulle lach.
Daar klinkt de echte landstaal, geleerd uit moeders mond,
eenvoudig, zonder omhaal, goed Zeeuwsch en dus goed rond.

Van d'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand,
dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.

Daar werd de oude zede, getrouwelijk bewaard,
en 't huis in dorp en steden, bleef zuiver Zeeuws van aard.
Daar leeft men zo eendrachtig, en vrij van droef krakeel,
daar dankt men God almachtig, voor 't toegemeten deel.

Van d'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand,
dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.

De worstelstrijd met Spanje, bracht ons het hoogste goed,
de vrijheid door Oranje, betaald met hartebloed.
Dat goed gaat nooit verloren, de Nederlandse vlag.
zal wappren van de toren, tot op de jongste dag.

Van d'Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand,
dat is ons eigen landje, maar deel van Nederland.

quote:

---

Op zaterdag 04 augustus 2001 01:49 schreef Maggie het volgende:
Okee PingPong, hij's voor jou...

Het Zeeuwsch-Vlaams Volkslied

---

Ik krijg nu al heimwee.

quote:

---

Op zaterdag 04 augustus 2001 01:54 schreef PingPong het volgende:

Maggie, ik ben diep geroerd.

---

quote:

---

Ik krijg nu al heimwee.

---

quote:

---

Op zaterdag 04 augustus 2001 02:00 schreef Maggie het volgende:
Australie tickets ruilen voor een enkeltje PSD?

---

Elsje moet naar Hopsietopsieland
Want vader gaat met moeder op vakantie
Ze zeggen dat het leuker is voor Els
Als zij niet mee gaat naar het vreemde land
Maar hier gaat spelen met de vriendjes van haar eigen leeftijd

Nu is er een week voorbij
En het is nog steeds niet leuk geworden
Alle meisjes spelen met de jongens en ik speel met m'n pop
Ik krijg haast iedere dag een kaart
Van moeder uit 't vreemde land
Ik heb al één keer terug geschreven, heus niet dat ik heimwee had

Elsje zit in Hopsietopsieland
En als ze niet wil eten komt er een meneer
Die zegt dat eten beter is voor Els
Dan met een lege maag naar bed toe gaan
En dat haar moeder daardoor toch niet eerder komt dan afgesproken is

Want weer is er een week voorbij
En nu nog zeven nachtjes slapen
Alle meisjes spelen met de jongens en ik tel de dagen af
Ik heb al dertien ansichtkaarten
Ik ken de plaatjes uit m'n hoofd
Ik heb maar niet meer teruggeschreven; ze zijn al onderweg

Elsje ligt in Hopsietopsieland
Ze kreeg zo'n honger dat ze wel ging eten
Die meneer die 't haar verteld heeft van haar ouders
Zegt "Als je straks weer beter bent
Kun je weer spelen met de kinderen en met mij"

Maar er is een maand voorbij
En haar ouders zijn nooit meer gekomen
Alle meisjes spelen met de jongens

Ongelukje in't verkeer.....

(Freek de Jonge/Bram Vermeulen)

Wir kannten nicht sein unerhörtes Haupt,
darin die Augenäpfel reiften. Aber
sein Torso glüht noch wie ein Kandelaber,
in dem sein Schauen, nur zurückgeschraubt,

sich hält und glänzt. Sonst könnte nicht der Bug
der Brust dich blenden, und im leisen Drehen
der Lenden könnte nicht ein Lächeln gehen
zu jener Mitte, die die Zeugung trug.

Sonst stünde dieser Stein entstellt und kurz
unter der Schultern durchsichtigem Sturz
und flimmerte nicht so wie Raubtierfelle;

und bräche nicht aus allen seinen Rändern
aus wie ein Stern: denn da ist keine Stelle,
die dich nicht sieht. Du mußt dein Leben ändern.

Aus: Der neuen Gedichte anderer Teil (1908)

Knippen plakken kan iedereen wel.....

quote:

---

Op zaterdag 04 augustus 2001 11:22 schreef Fitnessboy het volgende:
Tssssssssk

Knippen plakken kan iedereen wel.....

---

quote:

---

Der König

Der König ist sechzehn Jahre alt.
Sechzehn Jahre und schon der Staat.
Er schaut, wie aus einem Hinterhalt,
vorbei an den Greisen vom Rat

in den Saal hinein und irgendwohin
und fühlt vielleicht nur dies:
an dem schmalen langen harten Kinn
die kalte Kette vom Vlies.

Das Todesurteil vor ihm bleibt
lang ohne Namenszug.
Und sie denken: wie er sich quält.

Sie wüßten, kennten sie ihn genug,
daß er nur langsam bis siebzig zählt
eh er es unterschreibt.

Aus: Neue Gedichte (1907)

---

quote:

---

One Fine Day

If I had a perfect day
I would have it start this way
Open up the fridge and have a tall boy
Yeah

Then I'd meet up with my friends
Head out to the game again
We don't even really care who wins
Now excitement seems to grow
When we're hangin' with the bro's
When we're chillin' and we pound a case of Stroh's
Now the game is cool to see
You can "High 5" on TV
Count the riot on the one two three
Operation is in sight
And the field is open wide
When you break it then you know you're still alive
If the cops don't make you pay
And you make your getaway
Then you know
That's one fine day

On that day before we're through
We could torch a car or two
Then have ourselves another tall boy
Yeah

Water hoses and batons
That's the real game that's on
I don't really give a shit who wins

I believe it's my god-given right
To destroy everything in my sight
Cause it never gets dull, it never gets old
The only thing it gets is more bold
Drinkin', fightin', going to the game
In our world it's a way to stay sane
If you're asking me
To have it my way, I'd say that's
One fine day

---

Darwin

Het zijn donkere dagen
Hier in Darwin
Verlaten straten
Open de ramen
Het is hier zo stil
Aan de haven

En ik probeer te slapen
in jouw armen
Te ontkomen als een vluchteling
De ontsnapping van een
schuldige man
Laat de dromen komen

Morgen keren we terug
En nemen afscheid van
De donkere dagen

Luister naar de radio
Robert Palmer zingt
I'll be your baby tonight

En ik probeer te slapen
in jouw armen
Te ontkomen als een vluchteling
De ontsnapping
van een schuldige man
Laat de dromen komen

Terug naar de droomtijd
Terug naar de droomtijd

(Frank Boeijen)

Suzanne neemt je mee
naar een bank aan het water
je onthoudt waar ze naar kijkt
als herinnering voor later
en het zonlicht lijkt wel honing
waaraan kinderen zich te goed doen
en het grasveld ligt bezaaid met wat de
mensen zoal wegdoen
in de goot liggen de helden
met een glimlach op de lippen
en de meeuwen in de lucht
lijken net verdwaalde stippen
als Suzanne je lachend aankijkt
en je wilt wel met haar meegaan
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen
want ze houdt al jouw gedachten in haar hand

Ik zal je missen.

We hebben namelijk een volwaardig tekstschrijver in ons midden:

in de schaduw van de maan
bracht jij het licht dat langzaam uit dreigde te gaan
in de stilte van de nacht
liet jij mij zien hoe sterren leven van de kracht
van de liefde elke dag

* PingPong vindt het mooi, maar wat vindt Lamon er zelf eigenlijk van?

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:09 schreef PingPong het volgende:
* PingPong vindt het mooi, maar wat vindt Lamon er zelf eigenlijk van?

---

Mag ik trouwens nog 1 keertje mijn lievelingsgedicht hier plaatsen? (al is het voor de 3de keer )

Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.

-------------------------------

In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.

-------------------------------

Bedekt met sneeuw en ijs,
Getooid door menig lijk
Van wie de dwaze reis
Deed naar mijn innerlijk,
Eens vroeg licht als Parijs,
Nu 't poolgebied gelijk.

-------------------------------

Ik laat geen gaven na,
Verniel wat ik volbracht;
Ik vraag om geen gena,
Vloek voor- en nageslacht;
Zij liggen waar ik sta,
Lachend de dood verwacht.

-------------------------------

Ik deins niet voor de grens,
Nam afscheid van geen mens,
Toch heb ik nog een wens,
Dat men mij na zal geven:
'Het goede deed hij slecht,
Beleed het kwaad oprecht,
Hij stierf in het gevecht,
Hij leidde recht en slecht
Een onverdraagzaam leven.'

J.Slauerhoff (1898-1936)

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:19 schreef Lamon het volgende:
Ik vond de tekst van 'Liefste' eigenlijk veel mooier.

---

hij noemt haar liefste
zo onverbloemd
al haar treurnis gaat ten onder
en is bij toverslag verdoemd
ook in het droevigste bestaan
is het voor haar de moeite waard
om door te gaan

Mooi.

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:30 schreef PingPong het volgende:
hij noemt haar liefste
zo onverbloemd
al haar treurnis gaat ten onder
en is bij toverslag verdoemd
ook in het droevigste bestaan
is het voor haar de moeite waard
om door te gaan

---

_{Nu bedenk ik me opeens weer dat ik Lamon nog een tekst verschuldigd ben.}

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:40 schreef Koekepan het volgende:
_{Nu bedenk ik me opeens weer dat ik Lamon nog een tekst verschuldigd ben.}

---

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:42 schreef Lamon het volgende:
..en belofte maakt schuld.

---

Mark my words.

quote:

---

Op woensdag 22 augustus 2001 03:44 schreef Koekepan het volgende:
Mark my words.

---

Dat was ook een mooie tekst.

Ik woon hier in mijn eigen huis
Nooit heb ik iemand nagedaan
Ik lach alle meesters uit
Die zonder zelfspot door het leven gaan

F.W. Nietzsche

Heraclitus aan de rol

Gesteld dat onze wereld drijft
op open zee, het denken nog in
kinderschoenen door rivieren waadt,
het pad omhoog het pad onlaag, enfin,
dat alles stroomt, zou ik zo zeggen:
schenk maar in die wijn.

Het kan, als ik zo vrij mag zijn,
geen kwaad om hier te wijzen
op onnozelheden uwerzijds.
Wat is er zo obscuur aan mij?
Welk deel van 'denk verdomme
nou eens na' begrijpt u niet? Schenk bij!

Panda... Fant... Pânta rhei!
Ik ben nog lang niet uitgepraat.
Blijf van me af. Wat sluitingstijd?
Ik zit hier ook niet voor de lol.
Moet u horen... Lamelos!
Die fles is zeker nog halfvol!

Ingmar Heytze (2001)

Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;
Hier maakte zij de bruine halsband los;
Hier hebben wij de stinkzwammen gevonden,
Op een beschutte plek in 't sparrenbos.

Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte,
dat zij voortaan alleen die paden gaat, -
Want niemand is alleen die af kan wachten,
En niemand treurt die wandelt langs de straat, -

Maar dat dit alles wàs: een werk'lijkheid,
Die duren zal tot de uiterste seconde;
Dit is de ware wedloop met de tijd:
De halsband los, en zij met de twee honden.

Als ik in mijn slaap dood ga,
vind ik zeker de eeuwige rust.
Mocht ik morgen toch weer opstaan,
weet ik dat het ochtendlicht mij zachtjes kust.

Als ik in mijn slaap dood ga,
weet ik nooit meer wat ik zal missen.
Mocht ik morgen toch weer opstaan,
zal ik weer naar mijn toekomst gaan gissen.

Als ik in mijn slaap dood ga,
dan heb ik in ieder geval mijn gevoelens geuit,
Mocht ik morgen toch weer opstaan,
is dat wellicht een wijs besluit

Een hand vol met pillen
Zal die onrust van binnen stillen

Ik wil dood, dat is mijn wens
Een vlucht naar de eeuwigheid
Om nooit meer weder te keren
Mijn ziel van het lichaam bevrijdt

Tot de hemel verrezen
Heeft mijn geest niets meer te vrezen

Het lichaam zal als as wederkeren op aarde
Waar het eens het voertuig was, dat mijn ik bewaarde

Ik wil dood, dat is mijn wens
Een vlucht naar de eeuwigheid
Om nooit meer weder te keren
Mijn ziel eindelijk van het lichaam bevrijdt

Take the ribbon from my hair
Shake it loose and let it fall
Layin' soft against your skin
Like the shadow on the wall

Come and lay down by ma side
Till the early mornin' light
All I'm takin' is your time
Help me make it through the night

I don't care what's right or wrong
'n' I won't try to understand
Let the devil take tomorrow
Lord, tonight I need a friend

Yesterday is dead and gone
And tomorrow's out of sight
And it's sad to be alone
Help me make it through the night

<brief humming-first two lines of a verse>

And it's sad to be alone
Help me make it through the night

I don't want to be alone
Help me make it through the night

Sammi Smith
Words and Music by Kris Kristofferson

Gebeuren zal dit niet,
Zoomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,

Niet volgens onze orde:
t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.

Maar ééns, door levensengte
Breekt haar rijk open, wijd
Wij werden ingewijd
En weten sinds zij ons wenkte:
Ik kom op tijd.

Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In heete korte zomer:
t Blijft winter in de zomer.

De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al verdwenen.

Ja, alles gaat, verdwenen
Wat over is gebleven
Is lief maar onvoldoende
Om op te leven.

I'm eating a make-believe bite,
today in the negative night.
The water I drink
from my fictional sink
is as dry as the darkness is light.
I toss an ephemeral ball
against an impalpable wall.
It bounces and lands
in my vanishing hands---
it's hard to keep track of it all.

I'd like to be positive, but
I'm stuck in a negative rut.
I laugh when I'm sad,
when I'm angry, I'm glad,
whatever I open, I shut.
I'm running an opposite race,
maintaining an imprecise pace.
I lose when I win,
going out coming in--
it's eerie in negative space.

From the ripe perfection of what was mine,
All that is mine seems worse than naught;
Yet I know, as I sit in the dark and pine,
No cup can be drained which has not been fraught.

From the throb and the thrill of a day that was,
The day that now is seems dull with gloom;
Yet I bear the dullness and darkness, because
'Tis but the reaction of glow and bloom.

From the royal feast that of old was spread
I am starved on the diet that now is mine;
Yet, I could not turn hungry from water and bread
If I had not been sated on fruit and wine.

quote:

---

Op woensdag 29 augustus 2001 09:23 schreef Maggie het volgende:

---

quote:

---

Ik zou weleens willen weten,
Waarom zijn de bergen zo hoog
Misschien om de sneeuw te vergaren,
Of 't dal voor de kou te bewaren,
Of misschien als een veilige stut voor de hemelboog,
Daarom zijn de bergen zo hoog.

Ik zou weleens willen weten,
Waarom zijn de zeeen zo diep
Misschien tot 't geluk van de vissen,
Die't water zo slecht kunnen missen
Of tot meerdere glorie van God die de wereld schiep,
Daarom zijn de zeeen zo diep.

Ik zou weleens willen weten,
Waarom zijn de wolken zo snel
Misschien dat 't 'n les aan de mens is,
Die hem leert hoe fictief 'n grens is
Of misschien is het ook maar eenvoudig een eng'lenspel,
Daarom zijn de wolken zo snel.

Ik zou weleens willen weten,
Waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jachten en jagen,
Of misschien door hun tienduizend vragen,
En ze zijn al zolang onderweg naar de vrede toe,
Daarom zijn de mensen zo moe

(Tekst en muziek: Jules de Corte)

---

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.

quote:

---

Op dinsdag 02 oktober 2001 01:35 schreef KP het volgende:
(Tekst en muziek: Jules de Corte)

---

Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.

-------------------------------

In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.

-------------------------------

Bedekt met sneeuw en ijs,
Getooid door menig lijk
Van wie de dwaze reis
Deed naar mijn innerlijk,
Eens vroeg licht als Parijs,
Nu 't poolgebied gelijk.

-------------------------------

Ik laat geen gaven na,
Verniel wat ik volbracht;
Ik vraag om geen gena,
Vloek voor- en nageslacht;
Zij liggen waar ik sta,
Lachend de dood verwacht.

-------------------------------

Ik deins niet voor de grens,
Nam afscheid van geen mens,
Toch heb ik nog een wens,
Dat men mij na zal geven:
'Het goede deed hij slecht,
Beleed het kwaad oprecht,
Hij stierf in het gevecht,
Hij leidde recht en slecht
Een onverdraagzaam leven.'

J.Slauerhoff (1898-1936)

Overigens ook het enige niet zelfgeschreven gedicht dat ik uit mijn hoofd kan opzeggen...

quote:

---

Op dinsdag 02 oktober 2001 01:47 schreef Lamon het volgende:
Ken je het nummer 'Als je overmorgen oud bent' van Jules de Corte? Ik heb al gezocht naar de tekst, maar kan em niet vinden. Prachtig nummer!

---

quote:

---

Op dinsdag 02 oktober 2001 01:43 schreef Lamon het volgende:
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.

---

Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
haast dravend en vaak hakend in de mat,
lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
gaat elke week de idioot naar 't bad.

De damp, die van het warme water slaat
maakt hem geruster: witte stoom...
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.

De zuster laat hem in het water glijden,
hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst,
hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst
en om zijn mond gloort langzaamaan een groot verblijden.

Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden,
zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen,
zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden
komen als berkenstammen door het groen opdoemen.

Hij is in dit groen water nog als ongeboren,
hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen,
hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren,
en hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.

En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt,
en stevig met een handdoek drooggewreven
en in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord
stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.

En elke week wordt hij opnieuw geboren
en wreed gescheiden van het veilig water-leven
en elke week is hem het lot beschoren
opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.

In De Herfst

Hol en leeg van verlangen
en de gele amberen bomen
de groene en barnstenen stammen

Het licht hangt stil in de blaren.

Mijn hart is teveel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken lichte varen...
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen
En eigenlijk zo wanhopend.

De Uiterste Seconde

Doodgaan is de kunst om levende beelden
met evenveel gelatenheid te dulden
als toen zij nog een rol in 't leven speelden
ons soms verveelden, en nochtans vervulden.

Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;
hier maakte zij de bruine halsband los;
hier hebben wij de stinkzwammen gevonden,
op een beschutte plek in 't sparrenbos.

Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte,
dat zij voortaan alleen die paden gaat, -
want niemand is alleen die af kan wachten,
en niemand treurt die wandelt langs de straat, -

Maar dat dit alles was: een werk'lijkheid,
die duren zal tot de uiterste seconde;
dit is de ware wedloop met de tijd:
de halsband los en zij met de twee honden

Pel Mij Oranje

Pel mij oranje en laat van bleke
zondagsbladen de zon
vallen door het raam
en zie toe dat mijn huid glanst
als in Jaffa het licht.

Ik ben goed voor weinigen,
voor weinig en voor minder
ben ik slecht en het gevoel dat groot is
en poëtisch struikelt over mijn hersenknoop
en verdrinkt in mijn navelput diep.

Soms suis ik van volslagen misverstaan
en zie mijn handen wegen gaan
die niemand zo bedoeld heeft
omdat het regent, fouten regent
en wegen slechts door regen overhemelt zijn.

Luid de zondagsklokken en laat het woord
lief zijn en zich leggen onder
mijn slaafse voeten, zodat ik mij voel
stijgen en dalen op een ademhaling
van louter welgezinde leugens.

Of waarheden? Als ik onderscheiden ga
dan vloeit mijn bloed als lood
mijn linkerzij in en mijn linkeroog
verblindt en mijn oor verstopt en ik ben
slak en sintel en huilend kind.

Dikwijls neem ik mij voor
en vergeet vreugde, vergeet verdriet
en sta als een ijlte, een leemte,
luister naar geluiden, claxons en vaatwerk,
zet niet om en loop niet vol.

Zo rol ik dan als een vrucht
ongeschonden in mijn lichaam rond;
kamerwanden horen er zeer bij
en de ramen waarachter ik rijp,
zonder mand en plukkershand.

Hier moet ik beginnen, van binnen
bij de pit; en waar moet ik eindigen?
In zevenkleurenland? Het veel-beloofde?
nee, bedrieg mij niet meer:
onder zand, onder zand, onder zand.

voor PingPong

How like a winter hath my absence been
From thee, the pleasure of the fleeting year!
Waht freezings have I felt, what dark days seen!
What old december's bareness everywhere!

And yet this time remov'd was summer's time;
The teeming autumn, big with rich increase,
Bearing the wanton burden of the prime,
Like widow'd wombs after their lords' decease:

Yet this abundant issue seem'd to me
But hope of orphans and unfathered fruit;
For summer and his pleasures wait on thee,
And, thou away, the very birds are mute:

Or, if they sing,'t is with so dull a cheer,
That leaves look pale, dreading the winter's near.

quote:

---

Op dinsdag 02 oktober 2001 20:53 schreef RaisinGirl het volgende:
Kan best zijn dat deze al een keer is langsgekomen, maar toch (een van mijn favorieten):

De Uiterste Seconde

Doodgaan is de kunst om levende beelden
met evenveel gelatenheid te dulden
als toen zij nog een rol in 't leven speelden
ons soms verveelden, en nochtans vervulden.

Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;
hier maakte zij de bruine halsband los;
hier hebben wij de stinkzwammen gevonden,
op een beschutte plek in 't sparrenbos.

Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte,
dat zij voortaan alleen die paden gaat, -
want niemand is alleen die af kan wachten,
en niemand treurt die wandelt langs de straat, -

Maar dat dit alles was: een werk'lijkheid,
die duren zal tot de uiterste seconde;
dit is de ware wedloop met de tijd:
de halsband los en zij met de twee honden

---

quote:

---

Op woensdag 03 oktober 2001 09:21 schreef RaisinGirl het volgende:
voor PingPong

---

quote:

---

Bijen zoemen
De hei is paars
Overal bloemen
En touringcars

---

I Wandered Lonely As A Cloud

I wandered lonely as a cloud
that floats on high o'er vales and hills
when all at once I saw a crowd
a host, of golden daffodils;
beside the lake, beneath the trees,
fluttering, and dancing in the breeze.

Continuous as the stars that shine,
and twinkle on the Milky Way,
they stretched in never-ending line
along the margin of the bay,
ten thousand saw I at a glance
tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced, but they
outdid the sparkling waves in glee.
A poet could not but be gay
in such a jocund company.
I gazed - and gazed - but little thought
what wealth the show to me had brought:

For oft, when on my couch I lie,
in vacant or in pensive mood.
They flash upon that inward eye
which is the bliss of solitude;
and then my heart with pleasure fills,
and dances with the daffodils.

Williams Wordsworth

Liggen in de Zon

Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.

Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt.

Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.

Een Titel hoeft niet

Hier zit ik dan onder een boom
aan de oever van een rivier,
op een zonnige morgen.
Een nietige gebeurtenis
die niet de geschiedenis ingaat.
Hier zijn geen veldslagen en pacten
waarvan de motieven worden onderzocht,
of gedenkwaardige tirannenmoorden.

Toch zit ik aan deze rivier, dat is een feit.
En nu ik hier ben,
moet ik ergens vandaan zijn gekomen
en daarvoor
op nog vele andere plaatsen zijn geweest,
net zoals veroveraars van landen
voor ze aan boord gingen.

Zelfs een vluchtig ogenblik heeft een rijk verleden,
een vrijdag voor een zaterdag,
een mei die aan juni voorafging.
Het heeft zijn eigen horizonnen, even werkelijk
als in de veldkijkers van bevelhebbers.

De boom is een populier die hier al jaren wortelt.
De rivier is de Raba die langer stroomt dan vandaag.
Het paadje is niet eergisteren pas
door de struiken gebaand.
Om die wolken te kunnen verjagen
moet de wind ze eerst hierheen hebben gewaaid.

En hoewel in de buurt niets groots gebeurt,
is de wereld daardoor nog niet armer aan details,
niet minder gefundeerd, niet zwakker gedefinieerd
dan toen volksverhuizingen haar in hun greep hielden.

Niet alleen geheime komplotten worden in stilte gehuld,
niet alleen kroningen gaan van een gevolg van oorzaken vergezeld.
Rond kunnen niet alleen de jubilea van opstanden zijn,
maar ook de omspoelde steentjes aan de waterkant.

Dicht en verstrengeld is het borduursel van de omstandigheden.
De streken van de mier in het gras.
Het gras dat aan de aarde is genaaid.
Het golfpatroon waardoor een twijgje wordt geregen.

Het is zo gegaan dat ik hier ben en kijk.
Boven me fladdert een witte vlinder in de lucht
met vleugeltjes die alleen van hem zijn
en over mijn handen vliegt zijn schaduw,
geen andere, niet zomaar een, alleen de zijne.

Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid
dat wat belangrijk is
belangrijker is dan wat onbelangrijk is.

Wistawa Szymborska

Het Souper

't Werd stil aan tafel.'t Was of wijn en brood
werd neergeslagen uit de greep der handen.
De kaarsvlam hing lang-wapperend te branden
en 't raam sprong open door een donkre stoot.

Als water woelden in de nacht de landen
onder het huis; wij voelden hoe een groot
waaien ons aangreep, hoe de wieken van de
vaart van de tijd ons droegen naar de dood.

Wij konden ons niet bij elkaar verschuilen:
een mens, eenzaam, ziet zijn zwarte eenzaamheid
dieper weerkaatst in de ogen van een ander -

Maar als de winden langs de daken huilen,
vergeet, vergeet waar ons zwak hart om schreit,
lach en stoot glazen stuk tegen elkander.

De handen van Juliette
Schetsen een lied
Kleuren de lucht
Met een melodie
Vangen een traan

De vrouw van een gedachte
De stem van een schaduw

De handen van
De handen van
Juliette
Een droom van een vrouw
De vrouw van een droom

Parijs
St. Germain de Prés
Simone de Beauvoir
Jean-Paul Sartre

Niemand zonder vuile handen
In de gesloten kamer

De handen van
De handen van
Juliette
De droom van een vrouw
De vrouw van een droom
Een vrouw van een droom
Een droom van een vrouw

Juliette

Frank Boeijen

The buzz that is you screaming through your head
No use fighting what cannot be fought
No use seeking what cannot be sought

It will find you.

The night clock has never moved so slowly.
This time, lost between days.
One cannot help but admire the wry irony
of productive time, wasted trying to find peace.

The morning clock has never moved so slowly.
This time, lost in a haze.
We fight a second fight armed with coffee
and perseverance, pining for release.

- puntje.
(gnaaaa waarom kan ik niet slapen!)

Camille Claudel

Ik voel je handen kneden in mijn lijf
van natte klei in depressieve kleuren.
Opdat ik later als het doek zal scheuren,
parmantig in mijn vaste houding blijf.

Om zo, volkomen uitgedroogd en stijf,
mijn lot in rozentuinen te betreuren,
waar duiven mij vanuit hun vlucht besmeuren
en ik beklommen word door een kind van vijf.

Nu ik hier weerloos aan je vingers hang,
verlang ik terug naar het ondergrondse leven,
toen ik naar de vele wortels staarde.

En naar de wormen met hun lijf zo lang,
die traag de fraai gekrulde letters schreven,
al glijdend door mijn vormloze aarde.

En laten de vrienden snel verouderen, worden
tot waardevolle verhalen, en die meter aarde
is slechts vruchtbaar waarop wij gaan.

Remco Campert

quote:

---

Op donderdag 18 oktober 2001 00:01 schreef RaisinGirl het volgende:
Ik heb mijn missie in dit leven gevonden, namelijk het hoog en mooi houden van dit topic.

---

Groeten uit Byron Bay.

quote:

---

Op woensdag 24 oktober 2001 08:05 schreef PingPong het volgende:

Mijn dank is groot. Hou vol.

---

J. Slauerhoff

(Ik heb eindelijk de verzamelde gedichten van Slauerhoff aangeschaft en dat zullen jullie weten... )

Avec la mer du Nord pour dernier terrain vague
Et des vagues de dunes pour arrêter les vagues
Et de vagues rochers que les marées dépassent
Et qui ont à jamais le coeur à marée basse
Avec infiniment de brumes à venir
Avec le vent de l'est écoutez-le tenir
Le plat pays qui est le mien

Avec des cathédrales pour uniques montagnes
Et de noirs clochers comme mâts de cocagne
Où des diables en pierre décrochent les nuages
Avec le fil des jours pour unique voyage
Et des chemins de pluie pour unique bonsoir
Avec le vent d'ouest écoutez le vouloir
Le plat pays qui est le mien

Avec un ciel si bas qu'un canal s'est perdu
Avec un ciel si bas qu'il fait l'humilité
Avec un ciel si gris qu'un canal s'est pendu
Avec un ciel si gris qu'il faut lui pardonner
Avec le vent du nord qui vient s'écarteler
Avec le vent du nord écoutez-le craquer
Le plat pays qui est le mien

Avec de l'Italie qui descendrait l'Escaut
Avec Frida la blonde quand elle devient Margot
Quand les fils de novembre nous reviennent en mai
Quand la plaine est fumante et tremble sous juillet
Quand le vent est au rire quand le vent est au blé
Quand le vent est au sud écoutez-le chanter
Le plat pays qui est le mien.

quote:

---

Op woensdag 20 juni 2001 03:03 schreef slakkie het volgende:
nou, genoeg gezien! slot erop

eigenlijk zou ik nu voor de lol een moderator wille zijn, en een vliegtuig een een reistas.

Dan zou ik namelijk met heeeeeel onzin naar een mooi eiland gaan vliegen en neem ik alle naakte kleding mee!

Zo, nu allemaal geld storten op mijn rekening.

Voor het nummer moet je ff melen naar
reizen@hetzelfdemaardananders.net

---

Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
De witte bloesems in de scheemring - ziet,
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.

en ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
Als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teerheid...Rust - o, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zo innig niet.

Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat
al zachter en zachter - alles wordt zo stil...

En ik weet niet, hoe thans dit hart,zo zwak,
Dat al zo moe is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil.

Willem Kloos

Soms ziet men alleen oog, mond, haar
(Nog iets van haar boezem misschien)
En kent men haar toch tot in het teederst.

Soms was men met haar vereend
Duizend nachten en meer
En is haar toch zoo vergeten,

Alles, haar geur, mond, haar,
Als was het zeven jaar
En niet een dag geleden.

(Slauerhoff's dichterlijke vrijheden )

Maar 't speeltuig ligt in 't stof geworpen
En hij die ze er aan ontlokte
Is nu een afgestompte, verstokte
Dronkaard geworden in de laatste dorpen.

Nog zweven liedren op den wind...

O lieve Eene.

De vijverspiegel
Vangt diep-gewillig
De zachte kegel
Der zwarte wilg,
Waarrond wind schreit ...

Droom nu: 't is tijd.

Een groote en teedre
Geruststelling
Daalt zich verneedren
Uit hemelkring;
'n Ster kiemt te velde ...

Dit uur stijgt zelden.

quote:

---

Op donderdag 01 november 2001 02:50 schreef slakkie het volgende:
Hij wordt er niet echt mooier op he zo?

---

Het Tuinfeest

De juni-avond opent een hoog licht
boven de vijver, maar rond om de helle
lamp-lichte tafel in het grasveld zwellen
de bomen langzaam hun groen donker dicht.

Wij, aan 't dessert, eenzelvige rebellen,
ontveinzen 't in ons mijmerend gedicht,
Om niet, nu 't uur eind'lijk naar weemoed zwicht,
elkanders kort geluk teleur te stellen.

Ginds aan de overkant,gaan reeds gitaren,
en lampions, en zacht-plassende riemen,
langzaam over verdronken sterren varen -

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen,
geenszins om liefde, maar om de sublieme
momenten en het sentiment daartussen.

M. Nijhoff

Look at the stars; look how they shine for you
And everything you do
Yeah, they were all yellow

I came along; I wrote a song for you
And all the things you do
And it was called yellow

So then I took my turn
Oh what a thing to have done
And it was all yellow

Your skin, oh yeah your skin and bones
Turn into something beautiful
D'you know?
You know I love you so
You know I love you so

I swam across; I jumped across for you
Oh what a thing to do
'Cos you were all yellow

I drew a line; I drew a line for you
Oh what a thing to do
And it was all yellow

And your skin, oh yeah your skin and bones
Turn into something beautiful
D'you know?
For you I bleed myself dry
For you I bleed myself dry

It's true
Look how they shine for you
Look how they shine for you
Look how they shine for you
Look how they shine for you
Look how they shine for you
Look how they shine

Look at the stars
Look how they shine for you
And all the things that you do

Vanaf Magnetic Island: all the best!

Een liefdesbrief is beter dan het lief,
Zelf; als men eens de brieven heeft gekregen,
Dan heeft men ze voorgoed, terwijl 10 tegen,
Een 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief.

Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik,
Dat men ze bij zich heeft, tevoorschijn halen,
De teederheid er op uit laten stralen,
De woordjes lezen, denkend: zoo ben ik!

Een vrouw is wisselvallig, een brief niet,
Wel lacht men wijs, of weent men bitter, later
Als men voorbije dwaze woorden ziet.

Maar als het kon wou 'k door woestij en water,
Wel eeuwig naar oases en havens tijgen,
Als het zeker was in elk een brief te krijgen.

quote:

---

Op vrijdag 23 november 2001 00:54 schreef Lamon het volgende:
Tijd voor een verrijking jullie kant met wederom een mooi Slauerhoff gedicht (beseft men overigens wel dat ik dit in moet tikken, niks geen copy/paste -werk ) :

Een liefdesbrief is beter dan het lief,
Zelf; als men eens de brieven heeft gekregen,
Dan heeft men ze voorgoed, terwijl 10 tegen,
Een 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief.

Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik,
Dat men ze bij zich heeft, tevoorschijn halen,
De teederheid er op uit laten stralen,
De woordjes lezen, denkend: zoo ben ik!

Een vrouw is wisselvallig, een brief niet,
Wel lacht men wijs, of weent men bitter, later
Als men voorbije dwaze woorden ziet.

Maar als het kon wou 'k door woestij en water,
Wel eeuwig naar oases en havens tijgen,
Als het zeker was in elk een brief te krijgen.

---

Strange face, with your eyes
so pale and sincere
Underneath you know so well
you have nothing to fear
for the dreams that came to you when so young
told of a life
when spring is sprung

You would seem so frail
in the cold of the night
when the armies of emotion
go out to fight
but while the earth sinks to its grave
you sail to the sky
on the crest of a wave

So forget this cruel world
where I belong
I'll just sit and wait
and sing my song
and if one day you should see me in the crowd
lend a hand and lift me
to your place in the cloud.

Nick Drake.

Zo...nu is het hier ECHT mooi.

Al die overbodige woorden!

ondertussen beet de kou mij
was de zon een dag vol wespen
was het brood zout of zoet
en de nacht zwart naar behoren
of wit van onwetenheid

soms verwarde ik mij met mijn schaduw
zoals men het woord met het woord kan verwarren
het karkas met het lichaam
vaak waren de dag en de nacht eender gekleurd
en zonder tranen, en doof

maar nooit anders dan dit:
het zacht maken van stenen
het vuur maken uit water
het regen maken uit dorst

het regent ik drink ik heb dorst

Zelfkant

Ik houd het meest van halfland'lijkheid
van vage weidewinden die met lijnen
vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen
waar tussen arm'lijk gras de lorrie rijdt,

bevracht met het geheim der dokspoorlijnen
want 'k weet, er is waar men leven slijt
en toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid
te vinden dan in bergen of ravijnen.

De walm van stoomtram en van blekerij
of van de ovens waar men schelpen brandt
is meer dan thijmgeur aanstichter van dromen,

En 't zwarte kalf in 't weitje aan de rand
wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd
en in een beeld met sintels opgenomen.

Waar ik zocht naar de vervlogenheid,
Die mij ooit was beloofd,
Nooit gehavend door de tijd,
Altijd met opgeheven hoofd.

Waar gevolgen niet bestonden,
En geen grens werd aangegeven,
Daar zou niemand mij doorgronden,
En mocht ik in vrijheid leven.

Ik schreeuw nu angstig van verraad,
En mijn muren zijn vergruisd,
Geen zorgeloosheid, maar enkel kwaad,
Heeft zich in mijn ziel gehuisd.

De belofte bleek enkel maar een wens,
Welke niet eens bestaansrecht had,
Een fictieve haven voor een mens,
Dat nu heel nederig bekent,
Dat hij voor een kort moment,
Zijn plaats in het geheel vergat.

Er komt een nacht om te verdwijnen
als we smeulend van verzet
aan stalen apparaten hangen,
naar de goede dood verlangen,
als we liggen weg te kwijnen
in ons harde laatste bed.

Er komt een nacht van verse sneeuw,
ontzagwekkend groot en zwart,
de hemel open als een landkaart,
helder, koud, met kleine lichtjes
voor de sterren en de huizen
waar het leven verder gaat.

Die nacht - wanneer die is gekomen
en er valt nog iets te kiezen
hoop ik, met mijn laatste krachten
elke deken weg te trappen,
alle handen weg te slaan
en voor mijn sterven op te staan,

te razen tegen het verliezen -
razen, net zolang tot ik
als een komeet die explodeert
en alles op zijn baan verdelgt
het hemelruim verzwelg
voor één ondeelbaar ogenblik.

PingPong, ben je daar nog ergens

quote:

---

Op maandag 04 maart 2002 22:26 schreef RaisinGirl het volgende:
PingPong, ben je daar nog ergens

---

ZWAAI!

't Is mij te moede al werd ik weer een kind
dat nog niet spreken kan, begint te staamlen,
dat vindt van moeder, menschen, dieren, wind
de stemmen even vreemd en eensgezind,
en door elkaar de klanken gaat verzaamlen.

Hoe heerlijk, nog te weten van geen woorden
die zinnen worden en die weer gesprekken,
bijvoorbeeld denken: een groen bosch heet Noorden,
Iets anders groots en groens heet zee, en moorden
zijn zwarte dingen die men moet ontdekken.

De woorden hebben klank en kleur en glans,
zij komen op en willen gaan bewegen;
vaak is een stroef, een ander norsch, verlegen,
maar als ik fluister dat ik nog niet regen
van rag kan onderscheiden, zien zij kans
op liedren die lang hebben stilgelegen,
bijna verstandig waren doodgezwegen.

J. Slauerhoff

quote:

---

Op maandag 29 oktober 2001 00:35 schreef Lamon het volgende:

(Ik heb eindelijk de verzamelde gedichten van Slauerhoff aangeschaft en dat zullen jullie weten... )

---

Loneliness

The last year's leaves are on the beech:
the twigs are black; the cold is dry;
to deeps beyond the deepest reach
the Easter bells enlarge the sky.
O ordered metal clatter-clang!
Is yours the song the angels sang?
You fill my heart with joy and grief -
Belief! Belief! And unbelief...
And though you tell me I shall die,
you say not how or when or why.

Indifferent the finches sing,
unheeding roll the lorries past:
What misery will this year bring
now spring is in the air at last?
For, sure as blackthorn bursts to snow,
cancer in some of us will grow,
the tasteful crematorium door
shuts out for some the furnace roar;
But church-bell open on the blast
our loneliness, so long and vast.

quote:

---

Op woensdag 13 maart 2002 00:27 schreef Suzie het volgende:

[..]

Gaaf!! Slauerhoff is echt supergoed...

---

Voor de verre prinses

Wij komen nooit meer saam:
de wereld drong zich tussenbeide.
Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam.
Maar andre sterren zien we in andre tijden.

Uw land is zo ver van mijn land verwijderd:
Van licht tot duisternis - dat ik
op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
u zou begroeten met mijn stervenssnik.

Maar als het waar is dat door grote dromen
het zwaarst verlangen over wordt gebracht
tot op de verste ster: dan zal ik komen,
dan zal ik komen, iedren nacht.

Billet Doux

Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven,
zodat je de woorden je kunt toewuiven
en de strofen, wanneer je wilt blijven
mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven.

Maar liever wilde ik dat ze binnen
in je gewaad geschreven stonden
zodat tegelijk met batist of linnen
mijn gedachten je strelen konden.

Ik zou deze dwaze wens niet uiten,
als mij een krankzinnige was vervuld:
je eenmaal zelf in mijn armen te sluiten...
maar ik heb engelengeduld.

In mijn leven, steeds uiteengerukt
Door de vlagen waar 'k aan blootsta,
Daar 'k niet kan hechten aan liefde en geluk
Die mij zullen drijven tot ik doodga,
Ontstaan soms plotsling enkle plekken
Van een stilte zoo onaangedaan,
Dat ik geloof in slaap te zijn gekomen
Bij de diepten waar geen onderstroomen
Meer door 't eeuwig stilstaand water gaan.

^{J. Slauerhoff}

Let op de rijmende vorm. Vooral de laatste paar zinnen maken erg veel indruk, door de reeks van 5 regels met de derde en vierde regel rijmend...bij mij althans.
Ik weet niet waarom, maar dat is mijn favoriete rijmstijl.

Ook in mijn favoriete gedicht 'In Memoriam Mijzelf', maakt hij gebruik van deze techniek, maar dan nog extremer.
Een groot aantal regels die voor de slotregel staan rijmen dan op elkaar, zonder dat dat eerder in het gedicht 't geval is.
Dit geeft een 'overtreffende trap'-gevoel wat het gedicht heel veel kracht meegeeft.
't klinkt wat vaag, maar zo ervaar ik het zelf. Het is misschien wat moeilijk uit te leggen waarom..

HET MEEZENNESTJE

Een meezennestje is uitgebroken,
dat, in den wulgentronk
gedoken,
met vijftien eikes blonk;
ze zitten in den boom te spelen,
tak-op, tak-af, tak-uit, tak-in, tak-om,
met velen
en k lach mij, k lach mij, k lach mij bijkans krom.

Het meezenmoêrtje komt getrouwig,
komt op den lauwen noen,
al blauwig
en geluwachtig groen;
het brengt hun dit en dat, om te azen,
tak-om, tak-op, tak-af, tak-uit, tak-in,
ze razen,
en kruipen, vlug, het meezennestjen in.

Het meezenvaârtje zit - de looveren
verduiken t voor t gestraal -
te tooveren,
al in de meezentaal;
daar vliegen ze, al med' een, te zamen,
tak-om, tak-op, tak-af, tak-in, tak-uit,
en, amen,
het meezennestje is weêrom ijele en uit.

--------------------------------------------------------------------------------

Guido Gezelle
(17/12/1877)

--------------------------------------------------------------------------------

Toelichting
uitgebroken: uitgevlogen
wulgentronk: wilgentronk
al: helemaal
geluwachtig: geelachtig
al med' een opeens
ijele: ijdel(e), leeg

quote:

---

Op vrijdag 15 maart 2002 13:46 schreef Kielef het volgende:
Voor PingPong, die ergens op deze aarde is.

---

Ergens op deze aarde is op dit moment Perth. ZWAAI!

Afscheid

Hij ging het huis uit in de vroege schemer,
de stoep was wit en uit de hemel dreef
glinstrend en fijn en als geknipt van donkre wimpers
nog sneeuw, die in een weemlende suspensie bleef.

De geur van sneeuw en avond drong in onze hoofden,
wij werden bleek en koud en zuiver als de dood;
toen ik hem aanzag, werd hij even ver en groot
en keek of hij mij streng en dringend iets beloofde.

Maar toen ik terug kwam in de warme kamer
stond daar een wolkje van zijn laatste sigaret
en rekte zich in zachte haast, toen draaide het
en met een lieflijk gebaar van wanhoop en vaarwel
strekte het zich uit en toen verdween het snel.

Een duizend doden zou ik sterven,
Als het doel de nobelheid,
Van mijn offer niet zou bederven,
En ik zou geloven in mijn strijd.

Maar mijn vruchten zijn geplukt,
Door wie onwaardig voor de taak,
Onterecht vertrouwen, en nu mislukt,
Schuldigen slapen, terwijl ik waak.

Wraakzucht is te klein een goed,
Voor de gaten in mijn hart,
Welke vroeger vol met heldenbloed,
Maar met de dagen zijn gehard.

Gestold zijn nu die laatste delen,
Ooit gevuld met een ideaal,
Wat overblijft zal nooit meer helen,
Nu ik ben geworden, als zo velen,
Een boek zonder een verhaal.

(Ik kan beter, maar na 12 bier,
Is deze poging alles wat,
Ik om twintig over vier,
Nog qua inspiratie over had.)

[Dit bericht is gewijzigd door Lamon op 22-03-2002 04:23]

Slauerhoff voor Lamon

De krekels

Ik lig met open ogen in het duister
en de gordijnen aadmen op en neer,
ik heb geen lichaam en geen zwaarte meer
mijn geest is rustig en ik luister..
Rondom: het lege land met stenen,
boven: de lege lucht met de sterren.
't Begin, duizenden eeuwen her,
heeft nimmer zo nabij geschenen.
Dan, wat ik niet had moeten horen:
der krekels hese stroeve stemmen,
miljarden uiterst kleine remmen,
schrammend de nacht...die gaat verloren.
- Er is geen rust. Er is geen nacht
oneindig en geen stilte stil.
Geen groot verlangen, geen enkele wil
kan maken, dat hij even wacht,
de eenmaal aangevangen tijd.
Ondanks de schijn van eeuwigheid
in enkle stille ogenblikken
hoor ik voortaan een fijn, schor tikken,
word ik geschonden door het weten:
ook dit wordt langzaam opgesleten.

quote:

---

Op maandag 18 maart 2002 09:20 schreef PingPong het volgende:

[..]

Dankjewel!

Ergens op deze aarde is op dit moment Perth. ZWAAI!

---

Then can I drown an eye, unus'd to flow,
for precious friends hid in death's dateless night,
and weep afresh love's long-since cancell'd woe,
and moan the expense of many a vanish'd sight:

Then can I grieve at grievances foregone
and heavily from woe to woe tell o'er
the sad account of fore-bemoaned moan,
which I new pay as if not paid before.

But if the while I think of thee, dear friend,
all losses are restor'd and sorrows end.

In den regen

Laat dit, omdat ik eenzaam ben,
een stem verwerven in de regen;
die heb ik van u meegekregen,
zover ik van u ben.

Het is hetzelfde als uw leden,-
kuis en nabij -, waarmee de woorden
sidderen en worden geboren;
waarin uw liefde heeft gezwegen.

Zo sneeuwt de dood het leven dicht.
Er is geen angst meer en geen naam.
Ik lig weer met mijn ziel tesaam
in onverstoorbaar evenwicht.

Ik heb u lief, al zijn vergaan
de verten, die ik met u deelde,
wat gij mij nimmermeer verheelde
vangt immer in den regen aan.

Gerrit Achterberg

Daar zeilde op de Noordzee, de Noordzee wijd en koud
Een schip zo zwaar beladen met 's werelds ijdel goud
Daar kwam de Spanjaard drijven te roven onze goud
Toen we voeren op de Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Al op de Noorzee wijd en koud

't Was onze jongste makker, een jongen sterk en koen
Die sprak al tot den schipper: "Wat zult gij aan mij doen
wanneer ik wil gaan zwemmen en ginds het Spaans galjoen
doen zinken in de Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Al in de Noordzee zinken doen"

"Ik zal U geven zilver, een wapen en blazoen
Mijn eigen jonge dochter zal ik U huwen doen
wanneer gij wilt gaan zwemmen en ginds het Spaans galjoen
Doen zinken in de Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Al in de Noordzee zinken doen"

De jongen bad de hemel, sprong daarop overboord
En heeft in 's vijands scheepswand drie gaten toen geboord
En van die trotse Spanjaard is nimmer meer gehoord
Op heel de wijde Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Op heel de wijde Noordzee meer gehoord

Toen zwom hij naar het schip en de mannen juichten luid
Maar onze schipper gaf hem zijn dochter niet tot bruid
Al smeekte ook de jongen: "Haalt mij het water uit"
De schipper gaf de Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Gaf hem de Noordzee als zijn bruid

Toen zwom hij om het schip heen, hij was zo koud en moe
Vol bitterheid en wanhoop riep hij zijn makkers toe:
"Och makkers haal mij op, want ik ben het zwemmen moe
Mij trekt de koude Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
Mij trekt de Noorzee naar zich toe"

Zijn makkers redden hem toen, maar op het dek stierf hij
Na het "een twee drie in Godsnaam" dreef weg met het getij
De koene jonge zeeheld, veel jonger nog dan wij
En zonk toen ik de Noordzee, de Noordzee, de Noordzee
En in de Noordzee weg zonk hij

The day is done, and the darkness
Falls from the wings of Night,
As a feather is wafted downward
From an eagle in his flight.

I see the lights of the village
Gleam through the rain and the mist,
And a feeling of sadness comes o'er me
That my soul cannot resist:

A feeling of sadness and longing,
That is not akin to pain,
And resembles sorrow only
As the mist resembles the rain.

Come, read to me some poem,
Some simple and heartfelt lay,
That shall soothe this restless feeling,
And banish the thoughts of day.

Not from the grand old masters,
Not from the bards sublime,
Whose distant footsteps echo
Through the corridors of Time.

For, like strains of martial music,
Their mighty thoughts suggest
Life's endless toil and endeavor;
And tonight I long for rest.

Read from some humbler poet,
Whose songs gushed from his heart,
As showers from the clouds of summer,
Or tears from the eyelids start;

Who, through long days of labor,
And nights devoid of ease,
Still heard in his soul the music
Of wonderful melodies.

Such songs have power to quiet
The restless pulse of care,
And come like the benediction
That follows after prayer.

Then read from the treasured volume
The poem of thy choice,
And lend to the rhyme of the poet
The beauty of thy voice.

And the night shall be filled with music
And the cares, that infest the day,
Shall fold their tents, like the Arabs,
And as silently steal away.

Henry Wadsworth Longfellow.

William Shakespeare

244 reacties. Dit zie ik als een heilig teken.

quote:

---

Op vrijdag 12 juli 2002 22:36 schreef Koekepan het volgende:
The Day Is Done

etc.

---

Van de Zee

De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend Schoon en kent zichzelve niet.

Zij wist zichzelve af in eeuwige verreining,
en wendt zich altijd om en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zichzelve uit in duizenderlei lijning,
en zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

O, Zee was ik als Gij in al uw onbewustheid,
dán zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid
op menselijke vreugd en menselijke pijn;

Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid
zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn.

Willem Kloos

prrrrrrr

[Dit bericht is gewijzigd door Pridemeid op 14-07-2002 18:39]

prrrrrrr

Der laatste schepping, niet meer te herstellen.
er stond geen zeil ter kim, geen klip verbrak
De vlakte in verre deining - slechts het wrak,
Dat soms meer naar ons over scheen te hellen,

Wees hoe uit zee en lucht hun eenzaamheid
Zich samentrok op hem, vermolmd en zwak.
Wij worden van de onze, al zijn wij vlak
Bijeen, nooit door een eenzaam ding bevrijd.

Als woelige zee en hemel strak en wijd
Zijn wij elkander vreemd en toch vertrouwd;
De een altijd met stilte en rust in strijd,
De ander vol ijle vrede, sterk en koud.

En waar de wereld met haar wilde kimmen
Vergeefs naar 't onbereikbare golft en smacht,
Hoe vonden wij dan, zwervers, weldra schimmen,
Verstandhouding in scheemring, weldra nacht?

quote:

---

Op dinsdag 27 augustus 2002 01:48 schreef Lamon het volgende:

(en opnieuw rinkelt de kassa voor de erven Slauerhoff)

---

The Whitlams - Life's A Beach

Burning all the photos, sorting through the clothes
You bought this new for me and now it's full of holes
Remember babytalk in the morning
What's the hurry my girl?
You don't need any coffee if you take the day off school

We're all over and I'm all over town
We've got work here tearing it down

You know it's quicker packing for a holiday
'Cause I'd see these things again
I loved you in this T-shirt of mine
You can have it - it says "Life's a Beach"

There's a beach umbrella, couple lying in the sun
And for once in my life it's not the people from the suburbs
It's me's got it wrong

On through the evening and into the dawn
Journey me, journey me
where love keeps on

Burning all the photos, they have a habit of mocking a single man
I'm keeping the first one, we're not even holding hands

We're all over and I'm all over town
We've got work here tearing it down

There's a beach umbrella, couple lying in the sun
And for once in my life it's not the people from the suburbs
It's me's got it wrong

Een koe
is een merkwaardig beest
wat er ook in haar geest
moge zijn
haar laatste woord
is altijd
boe

(K. Schippers)

quote:

---

Op maandag 16 september 2002 03:47 schreef risk one het volgende:
[afbeelding]

---