Wat waren ze weer goed op Lowlands hè?

En ze komen weer terug!

9 november - Patronaat Haarlem
10 november - Tivoli Utrecht
En een review van de show op LL:
quote:
Elbow trakteert Lowlands op de schoonheid van de tragedie
Het kan haast geen toeval zijn. Het hele festival is het droog, maar vlak voor het optreden van Elbow gaat de hemel open en hoost het zoals het zelden hoost. Passender kan het bijna niet bij het weemoedige Elbow. Droogjes merkt zanger Guy Garvey op dat het in Manchester wel tweehonderd dagen per jaar regent en dat dit slechts een klein buitje is, dat wel weer over gaat. De toon is gezet...
MUZIEK
Elbow is een cultband uit de buurt van Manchester, die gedragen, georkestreerde indie brengt. In hun achttienjarig bestaan hebben ze nog maar vier albums uitgebracht. Hun meest recente, The Seldom Seen Kid, is net genomineerd voor de prestigieuze Mercury Music Prize. Zanger Guy Garvey is zo'n type, die op feestjes in een hoekje stilletjes de hele whiskeyvoorraad opdrinkt. Blijkbaar hebben ze dat risico op de feestelijke uitreiking al ingecalculeerd...
PLUS
Het Leed van de Wereld is nedergedaald op Guy Garvey. En hij draagt zijn lot met verve. "Dit festival staat in het teken van mensen ontmoeten en genieten" stelt onze voorganger. "Nou, dit liedje gaat over tragedie en dood." Wat volgt is een werkelijk magistrale uitvoering van New Born waarbij letterlijk de rillingen over je rug lopen. En Grounds For Divorce was al zo prachtig, waarbij binnenvetter Garvey zijn opgekropte woede op een staaf ijzer botvierde. Maar het mooiste moest nog komen: bij de huidige single One Day Like This, die zelfs af en toe overdag op 3FM is te horen, zwaaiden de trouwste gelovigen massaal met uitgedeelde bruine Elbow-vlaggetjes. Als je goed kijkt zie je de kleine lettertjes: 'Met dank aan radiopromoter René Harks, die deze single op de nationale radio kreeg...". Dit vlaggetjeswoud bracht zelfs bij Garvey een big smile.
MIN
Staand Elbow ondergaan is het een lange zit. In de eerste helft vrees je dat ze gewoon hun nieuwe album integraal na gaan spelen, maar gelukkig, de tweede helft kent een wat verrassender setlist. Hoe perfect ze hun studioversies ook naspelen, je hoopt toch op net die ene andere solo, maar die komt maar niet.
CONCLUSIE
Eigenlijk wil je deze langgekoesterde albumact voor jezelf houden, maar het optreden samen met andere gelovigen ondergaan is ook een catharsis. Nu maar hopen dat de rest van calvinistisch Nederland de televisiebeelden ziet. Ze gaven het optreden een meerwaarde door het met veel gevoel voor symboliek in beeld te brengen. Amen.
CIJFER
9