MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik zou contact opnemen met Eventim en voor de zekerheid een kopie meenemen van het paspoort/creditcard van degene waar je mee hebt betaald.
Bleuh.
Fantastisch weer….
Kaartje kopen?? 4300 pond on eBay
Of gewoon voor 800 pond via een tout site…..
Schandalig dat dit gebeurd
Vooral omdat het een ticketmaster site is. dat is helemaal schandalig
http://www.getmein.com/ti(...)s/london-256254.html
Kaartje kopen?? 4300 pond on eBay
Of gewoon voor 800 pond via een tout site…..
Schandalig dat dit gebeurd
Vooral omdat het een ticketmaster site is. dat is helemaal schandalig
http://www.getmein.com/ti(...)s/london-256254.html
Dit account is niet meer in gebruik.
Maar als je daar een kaartje koopt, kom je niet eens binnen omdat het niet op je naam staat. Dus die ebaykaartjes zijn waardeloos. Veel lege plekken in de zaalquote:Op vrijdag 28 maart 2014 14:54 schreef Spezza19 het volgende:
Fantastisch weer….
Kaartje kopen?? 4300 pond on eBay
Of gewoon voor 800 pond via een tout site…..
Schandalig dat dit gebeurd
Vooral omdat het een ticketmaster site is. dat is helemaal schandalig
http://www.getmein.com/ti(...)s/london-256254.html
We are young but getting old before our time
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
We'll leave the T.V. and the radio behind
Don't you wonder what we'll find
Steppin out tonight
quote:
Fantastisch weer….
Kaartje kopen?? 4300 pond on eBay
Of gewoon voor 800 pond via een tout site…..
Schandalig dat dit gebeurd
Vooral omdat het een ticketmaster site is. dat is helemaal schandalig
http://www.getmein.com/ti(...)s/london-256254.html
, gaat 'm niet worden dan. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
De verkoper van dat kaartje gaat met je mee... Dus je kan in levende lijve de oplichter ontmoetenquote:
[..]
Maar als je daar een kaartje koopt, kom je niet eens binnen omdat het niet op je naam staat. Dus die ebaykaartjes zijn waardeloos. Veel lege plekken in de zaal
Dit account is niet meer in gebruik.
Morgen worden de kaarten door UPS bezorgd en dan is het verder aftellen tot 27 september...
Zijn er al mensen die de kaarten hebben ontvangen?
Zijn er al mensen die de kaarten hebben ontvangen?
could you just [i]not[/i] breathe?
Gisteren alquote:
Morgen worden de kaarten door UPS bezorgd en dan is het verder aftellen tot 27 september...
Zijn er al mensen die de kaarten hebben ontvangen?
.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Jaquote:
Op . Zou hem bijna gewoon thuis laten om in te lijsten 
.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Net bezorgd, het zijn gewone standaard kaartjes. Het zal wel omdat ik ze via Ticketmaster heb gekocht. Daar kwam ik als eerste doorheen.
could you just [i]not[/i] breathe?
.
Wow! Unbelievable!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Dit topic verdient meer aandacht, hoop op mooie bijdragen!
https://www.youtube.com/watch?v=_OLJFzNPBN
Zo ontzettend mooi!
https://www.youtube.com/watch?v=_OLJFzNPBN
Zo ontzettend mooi!
Popicoon Kate Bush voor het eerst sinds 35 jaar op het podium: een deal met God ***
Bart Steenhaut − 27/08/14, 07u13
Wat haast niemand nog voor mogelijk achtte, is gisteravond toch gebeurd: 35 jaar na haar laatste optreden - in dezelfde zaal bovendien - stond Kate Bush opnieuw op het podium van de Londense Eventim Apollo. Het werd veel meer, en tegelijk ook veel minder, dan een popconcert. .
Bush is letterlijk 35 jaar onzichtbaar geweest, waardoor het enigma rond haar persoon op den duur haast bovenmenselijke proporties aannam
Toen de zangeres enkele maanden geleden aankondigde dat ze opnieuw zou gaan optreden, werd dat nieuws in de hele wereld op ongeloof onthaald. Kate Bush leeft al jaren een teruggetrokken bestaan, en houdt zich doorgaans ver van de schijnwerpers. Interviews zijn een zeldzaamheid, platen verschijnen slechts mondjesmaat en de hoop om haar ooit nog live te zien optreden, hadden zelfs de meest optimistische fans al lang laten varen.
Er zijn al vaker onwaarschijnlijke comebacks geweest. Leonard Cohen, The Police, Led Zeppelin... maar Bush is letterlijk 35 jaar onzichtbaar geweest, waardoor het enigma rond haar persoon op den duur haast bovenmenselijke proporties aannam. Ze leek een fee in haar eigen sprookjesbos. Iemand van wie je de aanwezigheid wel voelde, maar nooit te zien kreeg.
Inspiratiebron
Waarom ze uitgerekend nu de stilte doorbreekt, is een open vraag. Uit geldgebrek? Dat lijkt weinig waarschijnlijk. Bush werd een wereldster in de jaren tachtig, toen haar platen met miljoenen tegelijk over de toonbank gingen, en bovendien blijven classics als 'The Hounds Of Love', 'The Sensual World' en 'The Red Shoes' ook nu nog mooi doorverkopen.
Daar komt nog bij dat haar invloed op andere artiesten alleen maar is toegenomen. Prince speelt mee op haar platen, David Gilmour van Pink Floyd - haar ontdekker - blijf een beaat bewonderaar, en sterviolist Nigel Kennedy noemde met Kate Bush in de studio zitten het hoogtepunt in zijn leven. Zelfs John Lydon van de Sex Pistols, iemand die uit principe zowat iederéén de huid vol scheldt, wordt lyrisch als haar naam valt. Weinig artiesten genieten meer respect bij collega's, of worden zo vaak als inspiratiebron aangehaald. Dat zag je ook aan de guestlist: zowel Björk, Madonna, Lily Allen als Marc Almond zaten in de zaal.
Wat wellicht ook meespeelt in de timing van deze optredens: Bush is inmiddels 56. Als ze nog de ambitie koesterde om ooit live te spelen, was het nu of nooit. Maar in het tourprogramma dat bij deze 'Before The Dawn'-concertreeks hoorde - ze speelt 22 keer in dezelfde zaal - wijst de zangeres twee andere redenen aan. Haar zoon Bertie wilde zijn moeder wel eens live zien spelen, én ze was na jarenlang in de studio zitten wel eens aan een andere uitdaging toe.
Uniek in de rockgeschiedenis
Na achttien maanden voorbereiding was het gisteravond eindelijk zover. Nog voor het concert begon was de spanning in de zaal te snijden. Logisch: fans waren uit alle uithoeken van de aardbol komen overvliegen en sommigen hadden op de zwarte markt meer dan duizend pond betaald om erbij te kunnen zijn. Maar ook: niemand wist wat te verwachten, wat vrijwel uniek is in de rockgeschiedenis. Er waren geen YouTubefilmpjes van vorige concerten, geen uitgelekte setlists of recensies. Ongezien in deze tijd waar dankzij het internet iedereen meteen alles weet. Het enige wat je van tevoren wist, was haar verzoek geen foto- of video-opnamen van de show te maken. Een vraag die haast even uitzonderlijk unaniem werd opgevolgd.
Nog voor Kate Bush het podium opstapte, kreeg ze al een lange, emotionele staande ovatie. Fijn voor de band die ze had meegebracht, waar je meteen topmuzikanten als gitarist David Rhodes (zie ook: Peter Gabriel), bassist John Giblin (ex-Simple Minds) en drummer Omar Hakim (o.a. Sting) in herkende. Bush zelf danste samen met haar vijfkoppig achtergrondkoor, waarbij ook haar zoon, het podium op en toonde zich oprecht onder de indruk van het warme onthaal.
Het concert begon meteen met een handvol hits. 'Lily' klonk nog wat onvast, maar zodra ze 'The Hounds Of Love' inzette, voelde je dat er magie in de lucht hing, en wie géén krop in de keel kreeg toen even later ook 'Running Up That Hill' volgde, was geen mens van vlees en bloed. Zeker: Bush miste al eens een noot, en haar stem leek iets zwaarder dan vroeger. Sowieso was het onmogelijk om de maniacale perfectie van haar platen live te evenaren. Maar net op het moment dat je je bedacht dat de set voor een eigenzinnige artieste als Kate Bush wel érg conventioneel in elkaar zat, kantelde het concert en deed ze haar eigenzinnige, excentrieke reputatie alle eer aan. Wat volgde, was een bijna twee en een half uur durende voorstelling waar theater, videokunst, ballet, performance en popmuziek elkaar met wisselend succes in balans trachtten te houden.
Verbluffend
In de eerste helft van de show voerde ze de songcyclus 'The Ninth Wave' op, een songcyclus uit 'The Hounds Of Love' over een vrouw die verdrinkt op zee. De visuele aankleding was ronduit verbluffend. In een mum van tijd werd het podium herschapen tot een scheepswrak. Nadien suggereerde de combinatie van windmachines en hoog opwaaiende lakens een woelige oceaan, en nog dieper in de set rolde er plots een zwalpende kajuit het podium op waarin twee acteurs, Kate's zoon en zijn vader, een geschifte dialoog opvoerden.
Tussendoor vloog een met zoeklichten uitgeruste helikopter door de zaal, werd de zangeres door haar dansers het publiek in gedragen en zong ze ons vanuit het water op video toe. Het zag er te gek uit, maar je voelde tegelijk dat het publiek moeite had om bij de les te blijven. De staande ovaties die aanvankelijk na elk nummer volgden, werden korter en minder uitbundig.
Het pleitte voor een artieste als Kate Bush dat ze resoluut haar eigen zin deed, maar na 35 jaar stilte werd het naarmate de avond vorderde wel duidelijk dat de fans toch iets anders voor ogen hadden. Dat merkte je nog meer aan het deel na de pauze, waarbij ze integaal een andere songcyclus opvoerde: 'A Sky Of Honey' uit haar voorlaatste plaat 'Aerial'. Gedurfd, dat wel. Maar bij momenten toch wat te vergezocht voor haar eigen goed.
Koude rillingen
Zo wist geen hond waarom er onafgebroken een poppenspeler over het podium liep, wiens houten figuurtje op gezette tijdstippen door de zangeres gekust en geknuffeld werd. Tegelijk vlogen via de videowall allerlei vogels voorbij, wisselden de zon en de maan elkaar af, vielen - létterlijk - bomen uit de hemel, en kreeg haar zoon opnieuw een lange solospot waar niemand op zat te wachten.
Bush zelf zong alsmaar beter, en toen ze in de bisronde alleen achter haar vleugelpiano 'Among Angels' vertolkte uit het recente '50 Words For Snow' voelde je de koude rillingen over je rug lopen. Simpel en uitgepuurd, zonder figuranten of rekwisieten.
Een wervelend 'Cloudbusting' leek de aanzet tot een reeksje classics, maar daar bleef het bij. Kate Bush had duidelijk geen zin om de hits te spelen die je haar zo graag eens had horen spelen. Geen 'Wuthering Heights', geen 'The Man With The Child In His Eyes', geen 'This Woman's Work' of 'Why Should I Love You?'. Links en rechts viel daardooor zelfs boegeroep te horen. Een begrijpelijke reactie, want al had je je drie uur lang de ogen uit het hoofd gekeken en kwamen er een handvol bloedstollende passages langs, toch bleef je achteraf wat gefrustreerd achter. Misschien was dat wel het grootste nadeel van een icoon als Kate Bush dan toch nog live te zien: de onfeilbaar gewaande godin bleek uiteindelijk ook maar een vrouw van vlees en bloed. .
De set
Lily
Hounds of Love
Joanni
Top of the City
Running Up That Hill
King of the Mountain
And Dream of Sheep
Under Ice
Waking the Witch
Watching You Without Me
Jig of Life
Hello Earth
The Morning Fog
Prelude
Prologue
An Architect
The Painter
Sunset
Aerial Tal
Somewhere in Between
Nocturn
Aerial
Among Angels
Cloudbusting
Bart Steenhaut − 27/08/14, 07u13
Wat haast niemand nog voor mogelijk achtte, is gisteravond toch gebeurd: 35 jaar na haar laatste optreden - in dezelfde zaal bovendien - stond Kate Bush opnieuw op het podium van de Londense Eventim Apollo. Het werd veel meer, en tegelijk ook veel minder, dan een popconcert. .
Bush is letterlijk 35 jaar onzichtbaar geweest, waardoor het enigma rond haar persoon op den duur haast bovenmenselijke proporties aannam
Toen de zangeres enkele maanden geleden aankondigde dat ze opnieuw zou gaan optreden, werd dat nieuws in de hele wereld op ongeloof onthaald. Kate Bush leeft al jaren een teruggetrokken bestaan, en houdt zich doorgaans ver van de schijnwerpers. Interviews zijn een zeldzaamheid, platen verschijnen slechts mondjesmaat en de hoop om haar ooit nog live te zien optreden, hadden zelfs de meest optimistische fans al lang laten varen.
Er zijn al vaker onwaarschijnlijke comebacks geweest. Leonard Cohen, The Police, Led Zeppelin... maar Bush is letterlijk 35 jaar onzichtbaar geweest, waardoor het enigma rond haar persoon op den duur haast bovenmenselijke proporties aannam. Ze leek een fee in haar eigen sprookjesbos. Iemand van wie je de aanwezigheid wel voelde, maar nooit te zien kreeg.
Inspiratiebron
Waarom ze uitgerekend nu de stilte doorbreekt, is een open vraag. Uit geldgebrek? Dat lijkt weinig waarschijnlijk. Bush werd een wereldster in de jaren tachtig, toen haar platen met miljoenen tegelijk over de toonbank gingen, en bovendien blijven classics als 'The Hounds Of Love', 'The Sensual World' en 'The Red Shoes' ook nu nog mooi doorverkopen.
Daar komt nog bij dat haar invloed op andere artiesten alleen maar is toegenomen. Prince speelt mee op haar platen, David Gilmour van Pink Floyd - haar ontdekker - blijf een beaat bewonderaar, en sterviolist Nigel Kennedy noemde met Kate Bush in de studio zitten het hoogtepunt in zijn leven. Zelfs John Lydon van de Sex Pistols, iemand die uit principe zowat iederéén de huid vol scheldt, wordt lyrisch als haar naam valt. Weinig artiesten genieten meer respect bij collega's, of worden zo vaak als inspiratiebron aangehaald. Dat zag je ook aan de guestlist: zowel Björk, Madonna, Lily Allen als Marc Almond zaten in de zaal.
Wat wellicht ook meespeelt in de timing van deze optredens: Bush is inmiddels 56. Als ze nog de ambitie koesterde om ooit live te spelen, was het nu of nooit. Maar in het tourprogramma dat bij deze 'Before The Dawn'-concertreeks hoorde - ze speelt 22 keer in dezelfde zaal - wijst de zangeres twee andere redenen aan. Haar zoon Bertie wilde zijn moeder wel eens live zien spelen, én ze was na jarenlang in de studio zitten wel eens aan een andere uitdaging toe.
Uniek in de rockgeschiedenis
Na achttien maanden voorbereiding was het gisteravond eindelijk zover. Nog voor het concert begon was de spanning in de zaal te snijden. Logisch: fans waren uit alle uithoeken van de aardbol komen overvliegen en sommigen hadden op de zwarte markt meer dan duizend pond betaald om erbij te kunnen zijn. Maar ook: niemand wist wat te verwachten, wat vrijwel uniek is in de rockgeschiedenis. Er waren geen YouTubefilmpjes van vorige concerten, geen uitgelekte setlists of recensies. Ongezien in deze tijd waar dankzij het internet iedereen meteen alles weet. Het enige wat je van tevoren wist, was haar verzoek geen foto- of video-opnamen van de show te maken. Een vraag die haast even uitzonderlijk unaniem werd opgevolgd.
Nog voor Kate Bush het podium opstapte, kreeg ze al een lange, emotionele staande ovatie. Fijn voor de band die ze had meegebracht, waar je meteen topmuzikanten als gitarist David Rhodes (zie ook: Peter Gabriel), bassist John Giblin (ex-Simple Minds) en drummer Omar Hakim (o.a. Sting) in herkende. Bush zelf danste samen met haar vijfkoppig achtergrondkoor, waarbij ook haar zoon, het podium op en toonde zich oprecht onder de indruk van het warme onthaal.
Het concert begon meteen met een handvol hits. 'Lily' klonk nog wat onvast, maar zodra ze 'The Hounds Of Love' inzette, voelde je dat er magie in de lucht hing, en wie géén krop in de keel kreeg toen even later ook 'Running Up That Hill' volgde, was geen mens van vlees en bloed. Zeker: Bush miste al eens een noot, en haar stem leek iets zwaarder dan vroeger. Sowieso was het onmogelijk om de maniacale perfectie van haar platen live te evenaren. Maar net op het moment dat je je bedacht dat de set voor een eigenzinnige artieste als Kate Bush wel érg conventioneel in elkaar zat, kantelde het concert en deed ze haar eigenzinnige, excentrieke reputatie alle eer aan. Wat volgde, was een bijna twee en een half uur durende voorstelling waar theater, videokunst, ballet, performance en popmuziek elkaar met wisselend succes in balans trachtten te houden.
Verbluffend
In de eerste helft van de show voerde ze de songcyclus 'The Ninth Wave' op, een songcyclus uit 'The Hounds Of Love' over een vrouw die verdrinkt op zee. De visuele aankleding was ronduit verbluffend. In een mum van tijd werd het podium herschapen tot een scheepswrak. Nadien suggereerde de combinatie van windmachines en hoog opwaaiende lakens een woelige oceaan, en nog dieper in de set rolde er plots een zwalpende kajuit het podium op waarin twee acteurs, Kate's zoon en zijn vader, een geschifte dialoog opvoerden.
Tussendoor vloog een met zoeklichten uitgeruste helikopter door de zaal, werd de zangeres door haar dansers het publiek in gedragen en zong ze ons vanuit het water op video toe. Het zag er te gek uit, maar je voelde tegelijk dat het publiek moeite had om bij de les te blijven. De staande ovaties die aanvankelijk na elk nummer volgden, werden korter en minder uitbundig.
Het pleitte voor een artieste als Kate Bush dat ze resoluut haar eigen zin deed, maar na 35 jaar stilte werd het naarmate de avond vorderde wel duidelijk dat de fans toch iets anders voor ogen hadden. Dat merkte je nog meer aan het deel na de pauze, waarbij ze integaal een andere songcyclus opvoerde: 'A Sky Of Honey' uit haar voorlaatste plaat 'Aerial'. Gedurfd, dat wel. Maar bij momenten toch wat te vergezocht voor haar eigen goed.
Koude rillingen
Zo wist geen hond waarom er onafgebroken een poppenspeler over het podium liep, wiens houten figuurtje op gezette tijdstippen door de zangeres gekust en geknuffeld werd. Tegelijk vlogen via de videowall allerlei vogels voorbij, wisselden de zon en de maan elkaar af, vielen - létterlijk - bomen uit de hemel, en kreeg haar zoon opnieuw een lange solospot waar niemand op zat te wachten.
Bush zelf zong alsmaar beter, en toen ze in de bisronde alleen achter haar vleugelpiano 'Among Angels' vertolkte uit het recente '50 Words For Snow' voelde je de koude rillingen over je rug lopen. Simpel en uitgepuurd, zonder figuranten of rekwisieten.
Een wervelend 'Cloudbusting' leek de aanzet tot een reeksje classics, maar daar bleef het bij. Kate Bush had duidelijk geen zin om de hits te spelen die je haar zo graag eens had horen spelen. Geen 'Wuthering Heights', geen 'The Man With The Child In His Eyes', geen 'This Woman's Work' of 'Why Should I Love You?'. Links en rechts viel daardooor zelfs boegeroep te horen. Een begrijpelijke reactie, want al had je je drie uur lang de ogen uit het hoofd gekeken en kwamen er een handvol bloedstollende passages langs, toch bleef je achteraf wat gefrustreerd achter. Misschien was dat wel het grootste nadeel van een icoon als Kate Bush dan toch nog live te zien: de onfeilbaar gewaande godin bleek uiteindelijk ook maar een vrouw van vlees en bloed. .
De set
Lily
Hounds of Love
Joanni
Top of the City
Running Up That Hill
King of the Mountain
And Dream of Sheep
Under Ice
Waking the Witch
Watching You Without Me
Jig of Life
Hello Earth
The Morning Fog
Prelude
Prologue
An Architect
The Painter
Sunset
Aerial Tal
Somewhere in Between
Nocturn
Aerial
Among Angels
Cloudbusting
Ik heb geen boegeroep gehoord, maar afgelopen vrijdag was de setlist uiteraard al wel gelekt.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Ik ga aanstaande vrijdag en heb tot nu toe nog iedere spoiler weten te ontwijken, behalve dat ze haar eerste hit niet speelt.
Bleuh.
Lees graag hier, hoe je het ervaren hebt, veel plezier!quote:
ga aanstaande vrijdag en heb tot nu toe nog iedere spoiler weten te ontwijken, behalve dat ze haar eerste hit niet speelt.
Net in het hotel terug. Kan me wel vinden in bovenstaande recensie: Zoontje was wel erg prominent aanwezig en het was af en toe wel heeeel erg theatraal met lange video's en acteurs. Maar nog verdomd de moeite waard hoor 
Bleuh.
Het publiek, heb je daar oog voor gehad, hoe is de samenstelling, zingt men mee? Andere dingen die je zijn opgevallen, bijgebleven?
En ze nemen over twee weken de DVD op.
Bron: http://fckldn.com/music/kate-bush-shows-there-will-be-a-dvd
Bron: http://fckldn.com/music/kate-bush-shows-there-will-be-a-dvd
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Vind het een mooie setlist, veel nummers die ik kan waarderen. Ben erg benieuwd hoe Waking The Witch geklonken heeft.
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
concert was waanzinnig. was er afgelopen dinsdag. staande ovaties na ieder nummer. en jep het is geen greatest hits show, en maar goed ook. Ninth wave eindelijk live gespeeld en het zo waanzinnig goed. Sky of Honey is ook waanzinnig, het is een soort rollercoaster, vanaf Nocturn, it builds, builds, builds....
en de set, de belichting, de band (holy crap, alleen het ritme gedeelte, ik bedoel Mino Cinelu, zet alles in een hypnoniserende groove. Kate zei het zelf al "My band is shit hot!"
tis dat ik 2 dagen later thuis moest zijn voor nieuwe keuken, anders was ik langer gebleven. concert of the decade.
en de set, de belichting, de band (holy crap, alleen het ritme gedeelte, ik bedoel Mino Cinelu, zet alles in een hypnoniserende groove. Kate zei het zelf al "My band is shit hot!"
tis dat ik 2 dagen later thuis moest zijn voor nieuwe keuken, anders was ik langer gebleven. concert of the decade.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |