Verkering afgewezen

quote:

---

Op maandag 29 september 2003 15:53 schreef DeStedebouwer het volgende:
Waarom de topictitel "verkering afgewezen" ?

---

quote:

---

Op maandag 29 september 2003 15:59 schreef Vivi het volgende:
Voordat je evt. gaat verhuizen zou ik eesrt zorgen dat je een wat langere periode met elkaar mee kan maken, misschien dat zij of jij 1 a 2 maanden over kan komen als een soort 'proefperiode'..dan maak je elkaar nml ook echt in het dagelijks leven mee....ik heb de indruk dat je het allemaal een beetje idealiseert...en ik denk niet dat je echt van een volwaardige relatie kan spreken in de huidige situatie waarin je elkaar 3 keer per jaar ziet...je hebt nog geen echte band kunnen opbouwen op deze manier imo, behalve dan die van verliefdheid en fantasieen.

---

quote:

---

Op maandag 29 september 2003 21:45 schreef mangodream het volgende:
Ik zou haar zoiezo alle vragen die je hebt met haar bespreken.
Dat kan in een goede relatie en daarvoor hoeft afstand geen belemmering te zijn.

Jouw voorbereidingen om naar oostenrijk te verhuizen zou ik ook zeker met haar bespreken. Als zij het ook wil, heb je samen de verheug tijd. Wil zij niet, weet jij meteen waar je aan toe bent.

Het kan zijn dat jullie elkaar wel heel speciaal vinden, maar dat niet in een serieuze relatie past, zoals je het noemt. Soms kom je mensen tegen(vooral in het buitenland) waar je intens van kunt gaan houden. Dat gevoel kan je je hele leven wel behouden, en misschien kom je nooit meer zo iemand tegen. Dat is geen reden om een niet perfecte relatie in stand te houden. Waar je bovendien misschien wel helemaal niet zo gelukkig van wordt.

---

Zou ik dan alles op moeten geven, die vriendschap en intieme contacten waar we zo hard voor hebben gevochten? En, niet te vergeten, zou ik haar los kunnen laten? Want zij heeft een heel bijzonder karakter dat de mijne perfect aanvult. Daarom vroeg ik voor onze liefdesverklaring af of het niet beter was om juist een vriendschap te behouden. Een soort broer-zus verhouding, want ik bedacht me toendertijds dat het ontzettend moeilijk (maar niet onmogelijk) zou zijn dat een vriendschap omgeschakeld wordt naar een relatie. Wij waren allebei bang dat dit offer te groot was voor onze vriendschap.
Nu lijkt het allemaal zo vanzelfsprekend, veel mensen begrijpen het niet, maar mocht het allemaal spaak lopen, dan is een afstand tussen ons beiden maken onvermijdelijk. Natuurlijk denk ik daar liever niet aan, maar het is het één of het ander. Immers, zoals ik mij al eens afgevraagd heb; what kind of love it is?

Maar ik zal 'r vanavond eens bellen. Een paar hints geven enzo. Ben benieuwd. Misschien dat ik hier morgen een update kan maken

--{-{@ Nite

In de tussentijd heb ik ook met een aantal van m'n beste vrienden en maatjes gepraat over mijn keuze. Hoewel ze allemaal niet willen dat ik verhuis naar zo'n ver en 'vreemd' land, respecteren ze m'n keuze toch; da's echte vriendschap. Ik heb ze niet hoeven uit te leggen dat m'n keuze bepaald werd door liefde, en die keuze geenszins aan hun lag. Hoezeer een afscheid toch moeilijk zal zijn, zal deze toch geschieden, vroeg of laat. Want, immers, ik heb er hele goede hoop op dat Sylvia graag met mij een leven wilt beginnen. De (langeafstands-)relatie is er al, het fysieke contact niet- da's duidelijk, maar nu nog het doorslaggevende antwoord.

Ook heb ik m'n ouders hierover gesproken, en die staan meer dan 100% achter m'n keuze. Als ik m'n geluk ergenst anders dan Nederland kan vinden is dat m'n eigen verantwoording. Ik heb al enigzins een financiële zekerheid (gespaard geld, beleggingshypotheek dat overdraagbaar naar een buitenlandse bank is, etc.) en meer dan genoeg zelfvertrouwen dat het gaat lukken. M'n vader was zo laconiek als hij altijd is en zei dat ik "zelfstandig geworden ben en dat hij alle vertrouwen in mij heeft." Dat was ook de eerste keer dat hij dat tegen mij gezegd heeft.
En m'n moeder natuurlijk zo bezorgd als altijd... duizenden rampscenarios opnoemen en dat moedersinstinct op dreef. Mnja, dat zal wel een moederstrekje zijn, ik weet het niet. Maar ik weet dat zij het allerbeste met mij voor heeft, en dat ze hoopt dat alles doorgaat.
De rest van m'n familie en kennissen weten nog niet van mijn plannen; ik wil geen valse beloftes plaatsen, en al helemaal voor geen 'opschudding' zorgen. Als je vaak uitga, in een klein dorp woon en voor een groot bedrijf werk, gaan roddels heel snel in de rondte. Ik weet dat nog van toen ik een bedrijfsongeval had en een week in het ziekenhuis lag. Zonder dat ik iemand van m'n familie had gezien, ging het gerucht dat ik operatief een ziekte ofzo had laten verwijderen... zo gaat dat nu eenmaal

Maar stel nu, dat Sylvia nou niet met me wilt samenwonen... wat dan? Moet ik dan kiezen om vijf jaar te wachten in de hoop dat ook zij zal wachten? Want ik neem immers de gouden jaren van haar jeugd in beslag (wat al helemaal niet de bedoeling is). Ze is nu 19, en 25 of 26 als ze van school gaat... tja, ook zij heeft recht en behoefte op een fatsoenlijke relatie-- die ik haar maar al te graag gun, maar ze moet hier wel open voor zijn. Het zal haar waarschijnlijk helemaal overvallen, alsof ik haar een huwelijksaanzoek doe, en ze zal er tijd voor nodig hebben om erover na te denken, maar ik denk nou eenmaal positief.

Het moment dat ik haar *eindelijk* weer aan de telefoon krijg moet nog komen, en dan zal ik haar dit verzoek maken. Tot die tijd zal ik nog steeds moeten wachten met die onaangename twijfel hier van binnen. Deze winter moet het allemaal duidelijk worden. Waarschijnlijk zal ik voor mijn vertrek en na mijn terugkomst nog een heel verslag opmaken.
Maar ook, als ik haar gesproken heb, zal ik hier vertellen wat ze erover gezegd heeft.

In ieder geval tot dan, ik hoop dat ik jullie spoedig aanvullende informatie kan verschaffen
--{-{@ Nite

quote:

---

Op donderdag 16 oktober 2003 17:05 schreef R.O.V.E.R het volgende:
Klink leuk allemaal Heb je in die 2 weken ook geen contact via mail gehad Ja toch zeker ?

---

Nog even, en het is kerst. Dan kan ik het face-to-face uitleggen.

Best wel erg gesteld hier hé? Ik bedoel, het wordt tijd dat we beeldtelefoon krijgen ofzo. Mensen, mensen, als ik wist waar dit allemaal naartoe zou leiden, zou ik hiervoor nooit gekozen hebben. Alhoewel, ik héb hier nooit voor gekozen. Het leven is immers niet makkelijk.

EDIT: toevoeging

[Dit bericht is gewijzigd door The_NiteAngyl op 16-10-2003 22:40]

quote:

---

Op donderdag 16 oktober 2003 22:43 schreef AngelWings het volgende:
je neemt denk ik afstand omdat je denkt dat je daarnaartoe gaat verhuizen
dus wil je je afzonderen van diegenen die je hier lief zijn
verliefd zijn
houden van zijn allemaal vage dingen die hard aankomen

ga ervoor als het echt klikt
why not
waarom zou je twijfelen aan liefde?
Jij voelt het toch zo?
Dus?

Luister naar jezelf...

---

En liefde... tja, he-le-maal in het begin vrat het mij op van binnen.
Nu heb ik geleerd om ermee om te gaan. Maar zoals het komt in elke prille relatie voor; twijfels. En ik weet niet of zij ook zo voelt, maar daar is maar één manier om erachter te komen... *trrrring*

M'n gevoel zegt nu, "Doorgaan! Blijf proberen en geef niet op!". Maar m'n verstand houdt me tegen; "Dring niet op! Je ziet haar weer in twee maanden! Je wachten wordt wel beloond!"
Ik wou dat ik hiertussen kon kiezen. Maar in liefde kan je nu eenmaal niet kiezen. Beiden bepalen het verloop van de relatie tussen elkander, en als er iets zwarts tussen komt, is het nu eenmaal de taak aan beide om samen er iets moois van te maken.
Perfectionisme. Is dat niet ideaal?
Maar niks is ideaal. Dat is nu wel bewezen.

Maar ik ga nu slapen; morgen weer een drukke werkdag op de fabriek. Weer afleiding van m'n gedachten enzo, nix mis mee. Alvast welterusten iedereen and sweet dreams to you all.

Baby I love you, but if you wanna leave take good care,
hope you make a lot of nice friends out there,
but just remember there's a lot of bad,
and beware, beware..,

Oh baby baby it's a wild world,
it's hard to get by just upon a smile.
Oh baby baby it's a wild world,
and I'll always remember you like a child, girl.
-Cat Stevens, 'Wild World'

Een slaperig roosje voor de lezer;
--{-{@ Nite

EDIT
psje. Probeer dit niet als spam te zien, maar sinds vandaag ga ik ook een online dagboek bijhouden. Meer info over dit bizarre fenomeen
Deze log heb ik voornamelijk opgericht om geïntereseerde mensen te informeren, en om vrienden (wereldwijd) op de hoogte van mijn doen en laten te houden.
http://niteangyl.web-log.nl/

Nou, we gingen zoals gewoonlijk met zo'n 15 man naar Antwerpen. Voor deze keer had ik een vriendin, Elvira, gevraagd of ze meeging, want ze gaat immer en altijd in dezelfde stad uit. Dus de hele avond plezier gehad en gelachen enzo; heel erg gezellig.
Na verloop van tijd ging ik naar de bar om wat drank te halen, en Elvira komt bij me staan. Gewoon een gesprek zoals vrienden dat doen, en vrij onverwachts vroeg ze me of ze volgende week met mij uit eten wilt gaan. Dus ik vraag een beetje spelerig, "Zoals in een afspraakje?"
"Jah zoiets," zegt ze, "Want dit doen we eigenlijk amper, en we kennen elkaar ook niet zo goed."

Pfff.., ik meteen een diepe zucht, want op de manier dat ze me dat vertelde liet ze me al weten wat ze wou.
"Een serieuze date bedoel je? Mnjah, eh... euh..."
En toen begon ze hoe leuk ze me vond, en de vele dingen die we gemeen hebben, etc. Je kent het wel.
Dus ik begon haar te vertellen over dat ding tussen mij en Sylvia, en dat we [lees: ik] plannen probeer te maken over samenwonen.
"Ik dacht dat je me uitgevraagd had?" begon ze ineens.
"Eh... ik vroeg eigenlijk of je gewoon meeging."
Mnja, ze begreep het wel-- even goeie vrienden etc. Maar ja, na zoiets kijk je toch anders tegen die persoon.

En verklaring voor deze plotselinge aandacht zou dit kunnen zijn; Jongens met vriendin aantrekkelijker?, maar iets beters kan ik op dit moment niet komen. Het is een geweldige meid met een hele typische uitstraling, maar ik voel me zo gebonden tot mijn principes (klinkt middeleeuws, maar zo bén ik nu eenmaal). Ik bedoel, ik zou nòòìt vreemdgaan, al kan Sylv' daar nooit achterkomen. Mnjah, you get my point.

Uiteindelijk is dit gewoon weer een voorbeeld van een kans die ik afwijs, omdat ik me zo trouw en principieel voel tegenover Sylvia. Tjee, als ik haar dit zou vertellen zou ze me rot uitlachen.
En ben ik nu de enigste jongeman die zich realiseert dat mannen niet alleen seks willen... maar ook af en toe willen knuffelen?? Ik weet het, ik ben een moeilijk persoon en heel complex. En deze afgelopen avond heeft niets minder bewezen.
Krijstus, hier heb ik niet voor gekozen, voor een moeilijke positie als dit. (maar als ik het gekozen mocht hebben, zou ik het zonder twijfel weer herleefd hebben )

(vanavond weer maar eens bellen, eerst maar slapen)

Sleep thee tight
Under a star so bright
Made for you it seems
Made out of your dreams

Welterusten Fok!, en tot vanmiddag...
--{-{@ Nite

quote:

---

Op donderdag 16 oktober 2003 22:28 schreef SoesGSX600 het volgende:

[..]

Nu snap ik de topictitel

---

Een weekje geleden had ik haar moeder aan de lijn, want haar ouders bellen minimaal een keer per maand om te laten weten hoe het met hun gaat, en om te vragen hoe het met mij gaat. Dus ik vroeg wat zij zouden vinden als ik bij hun, of in de buurt bij hun, zou wonen. Ik vroeg dus alleen wat ze ervan zouden vinden. Maar blijkbaar hebben haar ouders dat dus aan Sylv' verteld, dus zij helemaal over d'r toeren... Zij was er dus helemaal niet klaar voor, en vond dat ik doordraafde, en dat ik, volgens haar, het recht niet heb om haar leven te bepalen. Er volgde nog wat punten die mij tot nadenken bracht, maar deze was toch het opmerkelijkst.

Het probleem is niet dat ze enige woede op mij uitoefent, want jah, het was immers aan mij de taak om het haar te vertellen, niet dat van haar ouders natuurlijk. Maar ik verwijt hun niet, maar mijzelf; want ik had die duidelijke hint niet moeten geven. Toch heeft dit 'misverstand' toch zijn gevolgen; zij wilt afstand van mij bewaren totdat ze weet waar ze aan toe is. En waar wij aan toe zijn.

Op zo'n lange afstand is het natuurlijk onmogelijk om eens duidelijk en lang over dit soort problemen te praten. Ik heb nu wel een brief geschreven (een gigantisch lange, maar het is geen goedmakertje of dergelijks). Tot zover zal ik op haar besluit wachten, en verder geen sms' of brieven of whatever sturen; ik geef haar gewoon de tijd en ruimte die ze nodig heeft. Ik wil haar nu niet opdringen-- dit zal al zo moeilijk voor haar zijn. Ik kan natuurlijk niet zeggen hoe zij dit soort relatie ervaart. En misschien... misschien kennen wij elkaar daar niet goed genoeg voor.

In tegenstelling van wat m'n beste vriendin ((ElisaItalia) eigenlijk verwachtte, ben ik helemaal niet boos op Sylvia. Ook toon ik geen onbegrip, meedelijden of affectie. Integendeel, ik ben blij dat ze dit duidelijk gemaakt heeft, en dat ze duidelijk gemaakt heeft dat ze voor zoiets als samenwonen niet klaar is. 'Tis alleen dat ze als vrienden verder wilt gaan, en dat zal natuurlijk hardstikke moeilijk zijn in het begin. Ik ga ook niet op m'n knieën liggen smeken, of zielig bij haar aan komen kloppen. Ik respecteer haar besluit, en ergenst-- ergenst wist ik dat zoiets als dit aan kwam. Het had alleen een duwtje nodig.

Ik werd door deze situatie direct aan iets van m'n studies herinnerd; dat dit een typische Dorian Gray - Sibyl Vane situatie is: De doctrine van onbedoelde gevolgen. Als je tegen iemand zegt dat je van diegene houdt, of iemand slaat, dan kun je niet alle mogelijke gevolgen overzien. Je kunt het ene doen omdat je dat goed vindt, maar dat heeft toch altijd bepaalde gevolgen die voor iemand anders slecht uitpakken. Ik had echter nooit verwacht dat dit ooit voor mij zou gelden. Helaas dus wel.
Ik denk dat er veel verandert is sinds dat ik m'n liefde aan haar verklaard heb. Ik heb nooit geweten hoe zij daarmee omging. Maar daar is het nu te laat voor. Ik zal geduldig moeten wachten op haar definitive antwoord.
Eindelijk weet ik waar ik nu aan toe ben. Ik hoop zij nu ook.
En dat dit niet de laatste pagina van deze lovestory of tragedy is.

Een roos voor de lezer;
--{-{@ Nite

ps. Die lange stilte was omdat ze haar telefoon thuis had liggen, en zijzelf in Wenen zat.

quote:

---

Op zondag 19 oktober 2003 02:55 schreef The_NiteAngyl het volgende:
--verhaal over afwijzen vriendin in Antwerpen--

---