De opdracht: maak hier een mooi topic van, zodat de mensen wat te lezen hebben. Of te kijken, natuurlijk.
Doe ermee wat je wil, als het maar mooi is. 
[Dit bericht is gewijzigd door yvonne op 14-09-2003 11:54]
dus niet een topic in een keer volspammen met plaatjes die je wel mooi vindt, maar kies die ene die prachtig is!
Ontopic 
PLUK DE DAG
Vanochtend, na het ontbijt,
ontdekte ik, door mijn verstrooidheid,
dat het deksel van een middelgroot potje marmite
(het 4 oz net formaat)
precies past op een klein potje heinz sandwich spread
natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd
of het sandwich spread-dekseltje
ook op het marmite-potje paste
En jawel hoor: het paste eveneens
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Kon ik één gaaf der jeugd terugverkrijgen,
Ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid
Van 't hart, dat nog niet heeft geleerd te zwijgen,
Maar vrijlijk bij den breuk der dromen schreit.
Nu ben ook ik gewend mij te gewennen;
Ik trek mij allengs in mijzelf terug.
En ach, zelfs die mij beter moesten kennen,
Ik schijn hun wellicht liefdeloos en stug.
Toch ben ik vol verholen tederheden,
Gekneusde liefde, die geen uitweg vond,
Oneindig medelijden met wie leden,
Bewogenheid, die 't zware leven schond.
Alleen wanneer ik neder ben gezeten
In avondeenzaamheid en lampgesuis,
En al wat mij benauwde heb vergeten,
Begint er in mijn hart een zacht geruis.
Dan wellen in mij nooit-verwonnen drangen,
Dan gaat een stroom van liefde van mij uit,
Die alle mensen in zich houdt omvangen,
Nu zij zich eindlijk niet meer voelt gestuit.
Dan heb ik 't hart weer van mijn jeugd gevonden,
En ben ik warm van innerlijken gloed.
Al wat de wereld in zich houdt gebonden
Dat voer ik de beminden tegemoet.
Dan schijnt het mij, bij 't zien van zóveel derven,
Van zóveel vleugels, tot geen vlucht ontvouwd,
Dat ik alleen maar door voor hen te sterven
Hun tonen kan, hoeveel ik van hen houd.
Een oogwenk - de bekoring is gebroken,
Ik meng het mijne weer met hun bestaan.
Ik heb hun van mijn liefde niet gesproken,
En dit moet alles langs hen henengaan.
J.C.Bloem
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:
Op zondag 14 september 2003 11:54 schreef yvonne het volgende:
Gij zult geen topics van PingPong verkloten.
This years love
This years love had better last
Heaven knows it's high time
And I've been waiting on my own too long
But when you hold me like you do
It feels so right
I start to forget
How my heart gets torn
When that hurt gets thrown
Feeling like you can't go on
Turning circles when time again
It cuts like a knife oh yeah
If you love me got to know for sure
Cos it takes something more this time
Than sweet sweet lies
Before I open up my arms and fall
Losing all control
Every dream inside my soul
And when you kiss me
On that midnight street
Sweep me off my feet
Singing ain't this life so sweet
This years love had better last
This years love had better last
So whose to worry
If our hearts get torn
When that hurt gets thrown
Don't you know this life goes on
And won't you kiss me
On that midnight street
Sweep me off my feet
Singing ain't this life so sweet
This years love had better last
This years love had better last
This years love had better last
This years love had better last
(David Gray)
No God, no Demon of severe response,
Deigns to reply from Heaven or from Hell.
Then to my human heart I turn at once.
Heart! Thou and I are here, sad and alone;
I say, why did I laugh? O mortal pain!
O Darkness! Darkness! ever must I moan,
To question Heaven and Hell and Heart in vain.
Why did I laugh? I know this Being's lease,
My fancy to its utmost blisses spreads;
Yet would I on this very midnight cease,
And the world's gaudy ensigns see in shreds;
Verse, Fame, and Beauty are intense indeed,
But Death intenser -Death is Life's high meed.
Keats
Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee
Langs het hoogriet
langs de laagwei
schuift de kano naar zee
schuift met de schuivende maan de kano naar zee
Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man
Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee
Paul van Ostaijen
Mooi.
What a day for a daydream.
Chiacomettie in Tong's taal.
Een trots beeld. Maar zo onzeker.
quote:en..
"A tall, lanky fellow in a gallon hat stopped his car on the wrong side of the road and came over to us; he looked like a sheriff. We prepared our stories secretely. He took his time coming over. 'You boys going to get somewhere, or just going?' We didn't understand his question, and it was a damned good question."
quote:Mooi.
"'Oh, man,' said Dean to me as we stood in front of a bar, 'dig the street of life, the Chinamen that cut by in Chicago. What a weird town--wow, and that woman in that window up there, just looking down with her big breasts hanging from her nightgown, big wide eyes. Whee. Sal, we gotta go and never stop going till we get there.'"
What a day for a daydream.
Dear Leonard.
To look life in the face, always, to look life in the face..
And to know it for what it is.
At last to know it..
To love it..for what it is..
And then, to put it away.
Leonard, always the years between us..
Always the years..
Always the love..
Always..
The hours.
Waar heb ik toch de kracht gehaald
die zoo mijn ziele heeft gestaald
dat ik langs kille en donkere paden
door tranen en door bloed kan waden?
Dat geeuwend ik de zon begroet
en zwijg bij al wat juichen doet?
Dat ik gevoelloos zit te denken
terwijl mij liefde en vriendschap wenken?
Dat mij het lot van vrouw en kind,
van allen die ik heb bemind,
niet méér ontroert noch kan bewegen
of ik ze in bruikleen had gekregen?
Is 't God die mij verlaten heeft
en Satan mij tot dienstknecht geeft?
Zoodat ik weeg en zit te tellen
terwijl mijn dagen henensnellen?
Is 't d'ouderdom die heeft gesust,
mijn ziel gedroogd, mijn vuur gebluscht?
Die met zijn harde, koude knoken
mijn teerste snaren heeft gebroken?
O jeugd! O tijd van smarten!
Van vreugd en wilde harten!
Willem Elsschot
Hallo vriendjes en vriendinnetjes!
Hoe ga ik open als een boek?
Ik wil mezelf eens lezen,
bladeren en kijken
hoeveel pagina's ik tel.
Of ik een sprookje ben
of meer een studieboek.
Zou ik mij kopen?
Lenen in de bieb?
Alleen stiekem lezen
hoe ik afloop en mij zachtjes
terugzetten in de kast?
(Ted van Lieshout)
maja..heb me bedacht..
Meer persoonlijk iets: nadieh 
(naja..zie me sign maar, dat vertelt wel meer 
)
Wij wachten daaglijks dat morgen
Vrijheid aanbreken moet,
Om nooit meer te gaan in t verborgen
Terug ons licht voorgoed.
Gebeuren zal dit niet,
Zoomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,
Niet volgens onze orde:
t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.
Maar ééns, door levensengte
Breekt haar rijk open, wijd
Wij werden ingewijd
En weten sinds zij ons wenkte:
"Ik kom op tijd."
Slauerhoff
Toen ik verloofd was met René
die zoveel hield van Hemingway,
las ik het werk van Hemingway
omdat dat werk me zoveel dee.
Maar toen het uit was tussen ons,
toen kreeg ook Hemingway de bons.
Daarna was ik met Guus verloofd
en kende Ibsen uit mijn hoofd.
Later, met Peter, hield ik zo
enorm van Valéry Larbaud.
Maar ik ben nooit verloofd geweest
met iemand die Homerus leest,
en ik heb nooit een man bemind
die Rabelais het hoogste vindt.
Er zijn dus nog verscheiden gaten,
helaas, in mijn cultuur gelaten.
Ik hoop nog altijd op Pascal,
maar wat dan ook, in elk geval:
hoe meer het aantal liefdes stijgt,
hoe meer ontwikkeling men krijgt.
(Annie M.G. Schmidt)
Nu ik zo zuiver thuis ben met mijzelf
zie ik de bodem van mijn zelfbesef.
Tijd en vertrek verdwijnen in
een ongevormd begin.
Woorden, ontwaak, ik ben uw naam,
ik ben uw enige bestaan.
Ik zie mij ongeboren aan.
O kern, hoe ben ik u nabij,
alleen de dood is tussen u en mij.
Gerrit Achterberg
Anton Corbijn - Tom Waits.
Toen ik hem daaglijks sprak en zag -
Dat vriendlijk oog, dien milden lach -
Beminden wij elkander;
Toch hield ik, zoo verbeeldde ik mij,
Iets meer van menig ander;
Van jonger vrienden, dwaas en vrij,
Vol opgewonden jong gevoel,
Want hij was kalm en scheen wel koel....
Maar nu de vriend mij is ontvallen,
Nu voel ik t aan mijn lange smart,
Nu klaagt, nu weet mijn eenzaam hart:
Hem had ik t liefst van allen!
P.A. de Génestet
Smaad
Vijf jaar na Srebrenica
Het is een spookbeeld dat niet wijken wil:
Soldaten spelen hun soldatenspel
En, zogenaamd onopgemerkt, is stil
Een sjofele groep verdwenen, richting hel.
Vergeet de laffe onderkolonel.
Hij is gestuurd. Waar is de generaal,
De man van de medaille en het bevel?
Waar de minister, kronkelend als een aal?
Owee, men weet weer van de prins geen kwaad.
Ze staan zichzelf lamlendig toe te juichen
En spelen blindeman. Het is iets geks,
Die Nederlandse oogkleppenreflex.
Dat ze verdomme nu hun hoofd eens buigen.
Dat ze de blik zien van wie sterven gaat.
Gerrit Komrij
'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...
en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'
Toon Tellegen
De Juni-avond opent een hoog licht
Boven den vijver, maar rond om de helle
Lamp-lichte tafel in het grasveld zwellen
De boomen langzaam hun groen donker dicht.
Wij, aan 't dessert, eenzelvige rebellen,
Ontveinzen 't in ons mijmerend gedicht,
Om niet, nu 't uur eind'lijk naar weemoed zwicht,
Elkanders kort geluk teleur te stellen.
Ginds, aan den overkant, gaan reeds gitaren,
En lampions, en zacht-plassende riemen,
Langzaam over verdronken sterren varen.
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen,
Geenszins om liefde, maar om de sublieme
Momenten en het sentiment daartusschen.
Martinus Nijhoff
quote:Je bent me net voor. Zo mooi..
Op vrijdag 19 september 2003 01:51 schreef Lamon het volgende:
Woorden, Ontwaak!Nu ik zo zuiver thuis ben met mijzelf
zie ik de bodem van mijn zelfbesef.
Tijd en vertrek verdwijnen in
een ongevormd begin.
Woorden, ontwaak, ik ben uw naam,
ik ben uw enige bestaan.
Ik zie mij ongeboren aan.
O kern, hoe ben ik u nabij,
alleen de dood is tussen u en mij.Gerrit Achterberg
Merel
De morgenmerel gorgelt
bekers bittere wijn
droom, die tot pijn verkorrelt
in vogelkelen
omdat het dag moet zijn;
omdat het grote hele
donker niet langer dicht kan zijn.
Gerrit Achterberg
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Een gedicht door Rupert Twelvinchalami
Mijn haar, mijn haar.
Oh
Ik hou zo van mijn haar.
Geen coupe soleil
geen dreadlocks maar
prachtig krullend haar.
Mijn haar, mijn haar.
Oh
Dat zwarte afro haar.
Die bos die deinst
hij weegt wat zwaar maar
het blijft altijd mijn haar.
Mijn haar, mijn haar
Oh
Mijn lustopwekkend haar.
De vrouwen kijken
en wijzen naar
mijn volle bos met haar.
Mijn haar, mijn haar
Oh
Wat ben ik zonder haar?
Niet charismatisch
niet herkenbaar maar
slechts een kerel zonder haar.
Slechts een kerel zonder haar.
Alleen
een kerel zonder haar.
[Dit bericht is gewijzigd door Swami_Twelvinchalami op 21-09-2003 01:45]
Fotoboek.
quote:Wow.
Op zondag 21 september 2003 01:04 schreef CartWOman het volgende:
Kom terug'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'
Toon Tellegen
Deze is ook mooi:
De muze
Als je uit een raam kunt leunen
rek je dan zo ver uit dat je zult vallen
of haar net, nét zult kussen -
zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien
hoe ver je reikt.
(Toon Tellegen)
Het witte van de kaart gaat voor ons open.
Ik word door nieuwe lijnen overmand.
Schaal 1 : 1 ontwikkelt zich het land
met zijn verkeersaders en spoorwegknopen.
Wij volgen wegennet en waterlopen;
zijn opgenomen in het ver verband
van tegenligger, toren en passant,
als witte stippen uit de horizon geslopen.
Diep onderweg over Europa heen
geven wij langzaam met de globe mee.
Alles komt overal waar het moet zijn.
De cartograaf zoekt naar een pen zo fijn,
dat hij ons in kan vullen en daarmee
bij God niet doen ontbreken, een voor een.
Gerrit Achterberg.
en dit is het resultaat
en ik vond het wel mooi beetje vaag en mistig maar toch.
Picasso
you give us Things
which
bulge:grunting lungs pumped full of sharp thick mind
you make us shrill
presents always
shut in the sumptuous screech of
simplicity
(out of the
black unbunged
Something gushes vaguely a squeak of planes
or
between squeals of
Nothing grabbed with circular shrieking tightness
solid screams whisper.)
Lumberman of The Distinct
your brain's
axe only chops hugest inherent
Trees of Ego,from
whose living and biggest
bodies lopped
of every
prettiness
you hew form truly
e.e. cummings
Pablo Picasso - The Absinthe Drinker
Swinging on the back porch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
Swinging on the back porch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
Well, some people try to pick up girls and they get called assholes
This never happened to Pablo Picasso
The girls would turn the color of a juicy avocado
When he would drive down their street in his El Dorado
He could walk down your street, girls could not resist his stare
So Pablo Picasso was never called an asshole
Not like you
Wow!
Swinging on the back porch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
Swinging on the back poarch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
He could walk down his street and girls could not resist his stare
Pablo Picasso never got called an asshole
Well, the girls would turn the color of a juicy avocado
When he would drive down their street in his El Dorado
Well, he was only 5'3" but girls could not resist his stare
Pablo Picasso never got called an asshole
Not in New York
Wow!
Swinging on the back porch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
Swinging on the back porch
Jumping off a big wall
Pablo's feeling better now
Hanging by his fingernails
David Bowie
(Cover van The Modern Lovers)
Starry, starry night
Paint your palette blue and grey
Look out on a summer's day
With eyes that know the darkness in my soul
Shadows on the hills
Sketch the trees and daffodils
Catch the breeze and the winter chills
In colours on the snowy linen land
Now I understand
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen
They did not know how
Perhaps they'll listen now
Starry, starry night
Flaming flowers that brightly blaze
Swirling clouds and violet haze
Reflect in Vincent's eyes of china blue
Colours changing hue
Morning fields of amber grain
Weathered faces lined in pain
Are soothed beneath the artists' loving hand
Now I understand
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen
They did not know how
Perhaps they'll listen now
For they could not love you
But still your love was true
And when no hope was left inside
On that starry, starry night
You took your life as lovers often do
But I could have told you Vincent
This world was never meant for one as beautiful as you
*Starry starry night
Portraits hung in empty halls,
Frameless heads on nameless walls,
With eyes that watch the world and can't forget.*
Like the strangers that you've met
The ragged men in ragged clothes
The silver thorn of bloody rose
Lie crushed and broken on the virgin snow
Now I think I know
What you tried to say to me
And how you suffered for your sanity
And how you tried to set them free
They would not listen
They're not listening still
Perhaps they never will...
* You're about as useful as a one-legged man at an arse kicking contest
* I can resist everything except temptation.
* If everything seems under control, you're just not going fast enough
quote:Ik dacht altijd dat het om dit schilderij ging:
Op vrijdag 26 september 2003 00:31 schreef Ryan3 het volgende:
- liedje -
Vincent van Gogh - Starry Night
Deze vind ik ook erg mooi 
* You're about as useful as a one-legged man at an arse kicking contest
* I can resist everything except temptation.
* If everything seems under control, you're just not going fast enough
quote:Nou dat zal ik je eens vertelle....
Op vrijdag 26 september 2003 00:47 schreef danerit het volgende:
zeker ook mooi, waar ben je geweest om die foto's te nemen?
www.google.com -> uitzicht -> alleen plaatjes
Net als deze :
* You're about as useful as a one-legged man at an arse kicking contest
* I can resist everything except temptation.
* If everything seems under control, you're just not going fast enough
quote:Was dat nou maar zo, het ziet er wel geweldig uit!!!!!!
Op vrijdag 26 september 2003 00:54 schreef danerit het volgende:
hehe dacht dat je ze zelf gemaakt had
* You're about as useful as a one-legged man at an arse kicking contest
* I can resist everything except temptation.
* If everything seems under control, you're just not going fast enough
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd-
laat mij daar midden uit de onenigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer kwam
langzaamaan stroom af door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o dat daar mijn moeder voer.
Prijs God zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Ik zie een fietser in het hoge middaglicht
een vlek in de uiterwaarden, vanuit de trein.
het is een groen en glanzend vergezicht
en maakt de mens onmetelijk klein.
De fietser heeft misschien zijn oog gericht
op de trein, vanuit zijn verte een dunne gele lijn;
hij twijfelt en overweegt, is dit nu een gedicht?
Kan het meer dan zo maar een zomermiddag zijn?
De trein raast voort en voort en jakkert
over een oude spoorbrug met luid gerucht
terwijl het poëtisch visioen verdwijnt.
De brug die licht en donker flakkert
staat tegen de verre blauwe lucht,
terwijl staccato het vers ondermijnt
Een knuffel in jouw armen
geven me het veilige gevoel
ver weg van alle pijn
Een kus op jou lippen
met je handen rond mijn dijen
je ogen kijken neer op mij
alsof je hebt ontdekt
de wonderen der wereld
de wondere woorden die je zegt
verwarmen mijn hart
als een mooie zomerse dag
wanneer je mijn tranen ziet
kom je naast me zitten
en mijn angsten verdwijnen
ik hou van jou voor wat je doet
voor de dingen die je zegt
en voor te zijn wie je bent
jij.......
* You're about as useful as a one-legged man at an arse kicking contest
* I can resist everything except temptation.
* If everything seems under control, you're just not going fast enough
Like to take a cement fix
Be a standing cinema
Dress my friends up just for show
See them as they really are
Put a peephole in my brain
Two New Pence to have a go
I'd like to be a gallery
Put you all inside my show
Andy Warhol looks a scream
Hang him on my wall
Andy Warhol, Silver Screen
Can't tell them apart at all
Andy walking, Andy tired
Andy take a little snooze
Tie him up when he's fast asleep
Send him on a pleasant cruise
When he wakes up on the sea
Be sure to think of me and you
He'll think about paint and he'll think about glue
What a jolly boring thing to do
Andy Warhol looks a scream
Hang him on my wall
Andy Warhol, Silver Screen
Can't tell them apart at all
Can't tell them apart at all
David Bowie
Andy Warhol - Shoes
Joe The Lion
Joe the lion
Went to the bar
A couple of drinks on the house an' he said
"Tell you who you are if you nail me to my car"
Boy
Thanks for hesitating
This is the kiss off
Boy
Thanks for hesitating
You'll never know the real story
Just a couple of dreams
You get up and sleep
You can buy god it's Monday
Slither down the greasy pipe
So far so good no one saw you
Hobble over any freeway
You will be like your dreams tonight
You get up and sleep
You get up and sleep
Joe the lion
Made of iron
Joe the lion
Went to the bar
A couple of drinks on the house an' he was
A fortune teller he said
"Nail me to my car and I'll tell you who you are"
Joe the lion, yeah yeah
Went to the bar, yeah yeah
A couple of dreams and he was
A fortune teller he said
"Nail me to my car tell you who you are"
You get up and sleep
The wind blows on your check
The day laughs in your face
Guess you'll buy a gun
You'll buy it secondhand
You'll get up and sleep
Joe the lion made of iron
David Bowie
Chris Burden, vastgenageld aan een Volkswagen.
de krul vermenigvuldigt zich
de krul vermenigvuldigt zich zeer snel
heeft nog geen weet van geboorteregeling
de krul is onbewust
de ster de ster is een andere ster
zij vertrekt voortdurend
zij reist geregeld naar haar eigen licht
de ster is de ster ver
helder echter is de zwarte vlek
zij is een ontzichtbaar meisje
zij wordt geboren als hij sterft
Lucebert
Joan Miró - Femme Oiseaux Etoile
Alpejagerslied
Een heer die de straat afdaalt
een heer die de straat opklimt
twee heren die dalen en klimmen
dat is de ene heer daalt
en de andere heer klimt
vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx
vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedemakers
treffen zij elkaar
de ene heer neemt zijn hoge hoed in de rechterhand
de andere heer neemt zijn hoge hoed in de linkerhand
dan gaan de ene en de andere heer
de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende
de rechtse die daalt
de linkse die klimt
dan gaan beide heren
elk met zijn hoge hoed zijn eigen hoge hoed zijn bloedeigen hoge hoed
elkaar voorbij
vlak vóór de deur
van de winkel
van Hinderickx en Winderickx
van de beroemde hoedemakers
dan zetten beide heren
de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende
eenmaal aan elkaar voorbij
hun hoge hoeden weer op het hoofd
men versta mij wel
elk zet zijn eigen hoed op het eigen hoofd
dat is hun recht
dat is het recht van deze beide heren
Paul van Ostaijen
quote:Het water de stank
Op vrijdag 26 september 2003 02:22 schreef tong80 het volgende:
IK GING NAAR BOMMEL OM DE BRUG TE ZIEN
Er was veel rommel op de brug te zien.
Ik zag onder de brug. Naar alle zijden
leek zich de vuile troep daar te verspreiden.
De lucht was zurig. Een minuut of tien
dat ik daar stond, in t gas, mijn kleren stonken,
mijn neus toonde verwantschap met wit krijt -
laat mij daar midden in de smerigheid
een knal vernemen dat mijn oren klonken.
Asjemenou. Het tankschip dat daar voer
spleet langzaam open, alsof het moest baren.
Het baarde een olievlek, met veel rumoer,
En wat ik rook wist ik dat walmen waren.
O, dacht ik, o, hier helpt geen mallemoer.
Ons lot ligt in de hand van klapsigaren.
(Gerrit Komrij)
voor larrios
[Dit bericht is gewijzigd door PingPong op 01-10-2003 00:38]
HET LIED DER ACHTTIEN DOODEN
Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.
O lieflijkheid van licht en land,
van Holland's vrije kust,
eens door den vijand overmand
had ik geen uur meer rust.
Wat kan een man oprecht en trouw,
nog doen in zulk een tijd?
Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw
en strijdt den ijdlen strijd.
Ik wist de taak die ik begon,
een taak van moeiten zwaar,
maar't hart dat het niet laten kon
schuwt nimmer het gevaar;
het weet hoe eenmaal in dit land
de vrijheid werd geeerd,
voordat een vloekbre schennershand
het anders heeft begeerd.
Voordat die eeden breekt en bralt
het miss'lijk stuk bestond
en Holland's landen binnenvalt
en brandschat zijnen grond;
voordat die aanspraak maakt op eer
en zulk Germaansch gerief
ons volk dwong onder zijn beheer
en plunderde als een dief.
De Rattenvanger van Berlijn
pijpt nu zijn melodie, -
zoo waar als ik straks dood zal zijn
de liefste niet meer zie
en niet meer breken zal het brood
en slapen mag met haar-
verwerp al wat hij biedt of bood
die sluwe vogelaar.
Gedenkt die deze woorden leest
mijn makkers in den nood
en die hen nastaan 't allermeest
in hunnen rampspoed groot,
gelijk ook wij hebben gedacht
aan eigen land en volk -
er daagt een dag na elken nacht,
voorbij trekt iedre wolk.
Ik zie hoe't eerste morgenlicht
door 't hooge venster draalt.
Mijn God, maak mij het sterven licht-
en zoo ik heb gefaald
gelijk een elk wel falen kan,
schenk mij dan Uw gena,
opdat ik heenga als een man
als 'k voor de loopen sta.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Mijn vader sterft ; als ik zijn hand vasthoud,
voel ik de botten door zijn huid heen steken.
Ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken
en is bij elke ademtocht benauwd.
Dus schud ik kussens en verschik de deken,
waar hij met krachteloze hand in klauwt ;
ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud,
en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.
Wij volgen één voor één hetzelfde pad,
en worden met dezelfde maat gemeten ;
ik zie mijzelf nu bij zijn bed gezeten
zoals hij bij zijn eigen vader zat :
straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten
hoe machteloos ik hem heb liefgehad.
Jean Pierre Rawie
We liepen door de duinen
Het was een uur of vier
We zagen de ochtend gloren
We waren verschrikkelijk hier
Er werd geen woord gesproken
De stilte was genoeg
We werden opnieuw geboren
We waren in korte broek
Mijn vader en ik en mijn vader
We wisten méér dan ooit
Dat wij dezelfde waren
En die verandert nooit
Jules Deelder
Glen E. Friedman - Porch Swing in Birmingham, Alabama
Met rode port
probeer ik mijzelf
tot het ware
bewustzijn te brengen.
Het ware bewustzijn rukt op
dus ik schenk mijzelf
nog eens in.
Er zit genoeg rode port
onder de dop
dus: laat het Totale Bewustzijn
maar komen
zeg ik stoer.
Intussen zou ik mij liever
ín de fles bevinden
dan hier in alle
aanwezigheid buiten.
Ik ben jaloers op de port
in de fles
die pas de geest krijgt
als ie door mij
wordt gedronken.
Voor straf drink ik
de rode port
helemaal op
Sylvia Hubers
It's OK
It's OK, we've all seen better days
It's OK, you don't have to run and hide away
It's OK
It's OK, yeah we love you anyway
For in those reckless moments
When doubt is creeping in your head
Feeling like you've lost your youth
And the dreams you had are cold and dead
I can't reach you anymore
That's gonna take a different man
I can't protect you like before
You've slipped beyond my hands
But it's OK...
I wish that I could light the path
That leads to a life of no mistakes
Hold you from the damned be done
That living out of safety seems to take
I remember still the child in you
As if only yesterday
It was easy to break through
I only had to kiss the pain
But it's OK...
This is my chance, this is my life
And my opening hour
This is my choice, this is my voice
There may be no tomorrow
This is my plea, this is my need
This is my time for standing free
This is my step, this is my depth
In a world demanding of me
But it's OK...
DEAD MOON
quote:Winter
Op vrijdag 3 oktober 2003 01:58 schreef PingPong het volgende:
Song der songs:
Snow can wait
I forgot my mittens
Wipe my nose
Get my new boots on
I get a little warm in my heart
When I think of winter
I put my hand in my father's glove
I run off where the drifts get deeper
Sleeping beauty trips me with a frown
I hear a voice
"You must learn to stand up for yourself
Cause I can't alyways be around"
He says
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna CHANGE so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear
Boys get discovered as winter melts
Flowers competing for the sun
Years go by and I'm here still waiting
Withering where some snowman was
Mirror mirror where's the crystal palace
But I only can see myself
skating around the truth who I am
But I know dad the ice is getting thin
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna CHANGE so fast
All the white horses are still in bed
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear
Hair is grey and the fires are burning
So many dreams on the shelf
You say I wanted you to be proud of me
I always wanted that myself
When you gonna make up your mind
When you gonna love you as much as I do
When you gonna make up your mind
Cause things are gonna change so fast
All the white horses have gone ahead
I tell you that I'll always want you near
You say that things change my dear..
Tori Amos
Met een goed karakter
Die dag en nacht bij mij moet zijn
Om redenen die buiten me liggen.
Zolang de zaak onopgelost is
Zal hij me niet verlaten
Zodat hij langzaam
Van mij kan gaan houden.
Tjitske Jansen
What a day for a daydream.
Jean Tinguely - La Fontaine
Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren lass die Winden los.
Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gieb ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süsse in den schweren Wein.
Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.
Reiner Maria Rilke
Yann Arthus-Bertrand - Beeches in the Traful Mountains, Neuquén province, Argentina. (S 40º40' W71º
16').
He wakes up in the morning
Does his teeth bite to eat and he's rolling
Never changes a thing
The week ends the week begins
She thinks, we look at each other
Wondering what the other is thinking
But we never say a thing
These crimes between us grow deeper
Goes to visit his mommy
She feeds him well his concerns
He forgets them
And remembers being small
Playing under the table and dreaming
Take these chances
Place them in a box until a quieter time
Lights down, you up and die
Driving in on this highway
All these cars and upon the sidewalk
People in every direction
No words exchanged
No time to exchange
And all the little ants are marching
Red and black antennas waving
They all do it the same
They all do it the same way
Candyman tempting the thoughts of a
Sweet tooth tortured by the weight loss
Program cutting the corners
Loose end, loose end, cut, cut
On the fence, could not to offend
Cut, cut, cut, cut
Take these chances
Place them in a box until a quieter time
Lights down, you up and die
What a day for a daydream.
Show me the way to the next whiskey bar
Oh don't ask why
No don't ask why
For we must find the next whiskey bar
Or if we don't find our next whiskey bar
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you
I tell you
I tell you we must die
Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good ole Mama
And must have whiskey or you know why
Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good ole Mama
And must have whiskey or you know why
Oh show us the way to the next little dollar
Oh don't ask why
Oh don't ask why
For we must find the next little dollar
Or if we don't find the next little dollar
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you
I tell you
I tell you we must die
Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good ole Mama
And must have dollar or you know why
Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good ole Mama
And must have dollar or you know why
Oh show us the way to the next little girl
Oh don't ask why
No don't ask why
For we must find the next little girl
Or if we don't find the next little girl
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you
I tell you
I tell you we must die
Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good ole Mama
And must have little girl
Or you know why
Oh moon of Alabama
It's time to say auf wiedersehn
We've lost our good ole Mama
And must have dollar or you know why
You know why
You know why
Geschreven door Kurt Weill / Bertolt Brecht (1928-1929), als onderdeel van de opera 'Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny'. Uitgevoerd door onder anderen Lotte Lenya, The Doors, David Bowie.
Beeld uit: Metropolis - Fritz Lang (film, 1926), en een verbeelding van de stad Mahagonny?
(Wie van ons twee heeft de ander bedacht? - Paul Éluard)
Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken.
Ik dank de sterren en de maan
dat iedereen die komt en gaat
de diepste sporen achterlaat, behalve jij,
dat jij mijn deuren, dicht of open,
steeds voorbijgelopen bent.
Het is maar goed dat je me niet herkent.
Kussen onder straatlantaarns
en samen dwalen door de regen,
wéér verliefd zijn, wéér verliezen,
bijna sterven van verdriet -
dat hoeft nu allemaal nog niet.
Ik ben nog niet aan ons gehecht.
Ik kijk bepaald niet naar je uit.
Neem de tijd, als je dat wilt.
Wacht een maand, een jaar,
de eeuwigheid en één seconde meer -
maar kom, voor ik mijn ogen sluit.
Ingmar Heytze
quote:*mooi*
Op woensdag 1 oktober 2003 00:38 schreef yvonne het volgende:
Jan Campert (1902 - 1943)
HET LIED DER ACHTTIEN DOODENEen cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.O lieflijkheid van licht en land,
van Holland's vrije kust,
eens door den vijand overmand
had ik geen uur meer rust.
Wat kan een man oprecht en trouw,
nog doen in zulk een tijd?
Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw
en strijdt den ijdlen strijd.Ik wist de taak die ik begon,
een taak van moeiten zwaar,
maar't hart dat het niet laten kon
schuwt nimmer het gevaar;
het weet hoe eenmaal in dit land
de vrijheid werd geeerd,
voordat een vloekbre schennershand
het anders heeft begeerd.Voordat die eeden breekt en bralt
het miss'lijk stuk bestond
en Holland's landen binnenvalt
en brandschat zijnen grond;
voordat die aanspraak maakt op eer
en zulk Germaansch gerief
ons volk dwong onder zijn beheer
en plunderde als een dief.De Rattenvanger van Berlijn
pijpt nu zijn melodie, -
zoo waar als ik straks dood zal zijn
de liefste niet meer zie
en niet meer breken zal het brood
en slapen mag met haar-
verwerp al wat hij biedt of bood
die sluwe vogelaar.Gedenkt die deze woorden leest
mijn makkers in den nood
en die hen nastaan 't allermeest
in hunnen rampspoed groot,
gelijk ook wij hebben gedacht
aan eigen land en volk -
er daagt een dag na elken nacht,
voorbij trekt iedre wolk.Ik zie hoe't eerste morgenlicht
door 't hooge venster draalt.
Mijn God, maak mij het sterven licht-
en zoo ik heb gefaald
gelijk een elk wel falen kan,
schenk mij dan Uw gena,
opdat ik heenga als een man
als 'k voor de loopen sta.
*Geuzen herdenkt
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
Wij stonden in de keuken, zij en ik.
Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag.
Maar omdat ik mij schaamde voor mijn vraag
wachtte ik het onbewaakte ogenblik.
Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf,
en de kans hebbend die ik hebben wou
dat zij onvoorbereid antwoorden zou,
vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf?
Juist vangt de fluitketel te fluiten aan,
haar hullend in een wolk die opwaarts schiet
naar de glycine door het tuimelraam.
Dan antwoordt zij, terwijl zij langzaamaan
druppelend water op de koffie giet
en zich de geur verbreidt: ik weet het niet.
Martinus Nijhoff
Een mist om te bezitten,
wat gij hebt nagelaten:
de onberoerde staten
ochtend: vergeetmijnieten
stonden in onze ogen.
Email hing onbewogen
boven het ledikant.
Wij lagen in een rand
van parelmoer ontwaakt.
Er was een zee te hooren
ver binnen onze ooren,
aan deze deze schelp geslaakt.
Gerrit Achterberg
Lyonel Feiniger - Sterne über der Stadt
[Dit bericht is gewijzigd door larrios op 11-10-2003 12:01]
What a day for a daydream.
Fernando Botero
zonder enige twijvel het prachtigste cd covertje ooit
See all those items, from the good old days.. His metals in his hand, and his uniform so brave!
What a day for a daydream.
Kleurige wezens van vingerverf,
duimafdrukken over het hele lichaam.
In ieder raamvierkant huist wel iets
dat menst aan de mens voorbij.
Wat deformeert, formeert.
Na-mens
als anti-Adam.
Al lezend passeren: monsterpausen, maskers,
tegengezichten, karkassen, ontstaande fantomen,
lichaamszielen, ongelooflijven.
De mathematische ruimte is zwaar van mededogen.
Daarom kleur en verkleur, sterfgenoten!
Vervorm! Existeer!
Sybren Polet
(Winnaar van de Constantijn Huygensprijs 2003)
Francis Bacon - Three figures at the base of a Crucifixion
En in zijnhuis brandt licht
De gasten zijn hem onbekend
In een nachtclub opgepikt
Het wordt al licht
En de zon die schijnt
Op haar onbekende gezicht
Het laatste glas
Van deze nacht
Een dronkemansgedicht
Een laatste grap
Een laatste lach
Om een dronkeman die zingt
De dronkeman zit op de bank
En zij leest zijn hand
Je bent verliefd dat kun je
zien zegt zij en zij lacht
Maar niet op mij
Maar op iemand
Die ver weg op jou wacht
Een laatste glas
Drink op deze nacht
Een dronkemansgedicht
Kom geef me een hand
Wens goedenacht
Groet een dronkeman die zingt
Maar niet op mij
Maar op iemand
Die ver weg op jou wacht
Hef het laatste glas
Van deze nacht
Een dronkemansgedicht
Het laatste glas
Van deze nacht
Een dronkemansgedicht
Boeijen
Die nacht was ik een jaar of dertig.
Die nacht opgestaan. Het regende uiteraard.
En ik werd ontdubbeling gewaar.
Mijn klef, laf ego
vastgespeld aan mijn dubbel vel
liet los, genadig, ordentelijk.
Voorspeld: kinderen (drie),
teckels (twee), bridge, anjers,
Verzamelde werken, testament.
Ik viel. ik liet mij liggen.
Als een slagroomtaart in de regen.
Ontdubbeling, het is een woord
(van in den beginne?)
als een ziel zo wrikbaar.
Hugo Claus
Ilya Rozhdestvensky - Royal Rot
Laatste gedicht
Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf,
nu het met mijn leven bijna is gedaan,
de scheppingsdrift me ook wat is vergaan
met letterlijk de kanker in mijn lijf,
en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan,
ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel,
maar ik praat liever tegen iemand aan
dan in de ruimte en zo is dit wel
de makkelijkste manier om wat te zeggen),-
hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht
van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in
het onverhoeds onnoemelijke begint ?
Of is het dat jij me er een onverdicht
woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt?
Hans Andreus
He loved her and she loved him
His kisses sucked out her whole past and future or tried to
He had no other appetite
She bit him she gnawed him she sucked
She wanted him complete inside her
Safe and sure forever and ever
Their little cries fluttered into the curtains
Her eyes wanted nothing to get away
Her looks nailed down his hands his wrists his elbows
He gripped her hard so that life
Should not drag her from that moment
He wanted all future to cease
He wanted to topple with his arms round her
Or everlasting or whatever there was
Her embrace was an immense press
To print him into her bones
His smiles were the garrets of a fairy place
Where the real world would never come
Her smiles were spider bites
So he would lie still till she felt hungry
His word were occupying armies
Her laughs were an assasin's attempts
His looks were bullets daggers of revenge
Her glances were ghosts in the corner with horrible secrets
His whispers were whips and jackboots
Her kisses were lawyers steadily writing
His caresses were the last hooks of a castaway
Her love-tricks were the grinding of locks
And their deep cries crawled over the floors
Like an animal dragging a great trap
His promises were the surgeon's gag
Her promises took the top off his skull
She would get a brooch made of it
His vows pulled out all her sinews
He showed her how to make a love-knot
At the back of her secret drawer
Their screams stuck in the wall
Their heads fell apart into sleep like the two halves
Of a lopped melon, but love is hard to stop
In their entwined sleep they exchanged arms and legs
In their dreams their brains took each other hostage
In the morning they wore each other's face
Ted Hughes
Dulce Et Decorum Est
Bent double, like old beggars under sacks,
Knock-kneed, coughing like hags, we cursed through sludge,
Till on the haunting flares we turned our backs
And towards our distant rest began to trudge.
Men marched asleep. Many had lost their boots
But limped on, blood-shod. All went lame; all blind;
Drunk with fatigue; deaf even to the hoots
Of disappointed shells that dropped behind.
GAS! Gas! Quick, boys!-- An ecstasy of fumbling,
Fitting the clumsy helmets just in time;
But someone still was yelling out and stumbling
And floundering like a man in fire or lime.--
Dim, through the misty panes and thick green light
As under a green sea, I saw him drowning.
In all my dreams, before my helpless sight,
He plunges at me, guttering, choking, drowning.
If in some smothering dreams you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil's sick of sin;
If you could hear, at every jolt, the blood
Come gargling from the froth-corrupted lungs,
Obscene as cancer, bitter as the cud
Of vile, incurable sores on innocent tongues,--
My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory,
The old Lie: Dulce et decorum est
Pro patria mori.
Wilfred Owen (1893-1918)
Wilfred Edward Salter Owen was born on March 18, 1893. He was on the Continent teaching until he visited a hospital for the wounded and then decided, in September, 1915, to return to England and enlist. "I came out in order to help these boys-- directly by leading them as well as an officer can; indirectly, by watching their sufferings that I may speak of them as well as a pleader can. I have done the first" (October, 1918).
Owen was injured in March 1917 and sent home; he was fit for duty in August, 1918, and returned to the front. November 4, just seven days before the Armistice, he was caught in a German machine gun attack and killed. He was twenty-five when he died.
The bells were ringing on November 11, 1918, in Shrewsbury to celebrate the Armistice when the doorbell rang at his parent's home, bringing them the telegram telling them their son was dead.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
'Jij maakt van mij iets wat ik niet ben.'
Zij moest zich toen bukken
om iets op te rapen; ik zag
enkele wervels,
raakte toen snel
haar ruggegraat aan
Zij rilde; draaide zich om,
richtte zich op;
groet lachend
en is weg
*
Op zijn linkerzij zijn gaan liggen;
op mijn rechterzij moeten liggen.
Het niet te kunnen vergeten
gezicht: met steeds meer moeite
herinnerd, opnieuw
gezien. De ogen daarin;
de jukbeenderen,
de neus; haar mond
die ik nooit heb gekend.
*
Dat je nooit hebt bestaan.
Opeens liet ik mij vallen;
en ik verberg mijn gezicht.
De winter is al lang dood.
De gierzwaluwen zijn terug.
Heb ik altijd van je gehouden;
of heeft zij nooit bestaan.
Herinneringen
zijn geen herinneringen.
Herinnering is perceptie.
*
Waar zij zich nu bevindt, nu,
weet ik niet. Net als zij
aan mij denkt, toevallig, denk
ik misschien niet
aan haar. Zo is er, juist
als er niets is, altijd
wat. Door de beweging
te loochenen
red ik het zelfs
hier niet, nu niet.
*
Zodra het zich aankijkt
is het nooit iets anders.
Het is ondeelbaar,
onaftelbaar.
Kom nog op mijn schoenen staan:
dan zie ik je gezicht.
Het is midden op de dag;
het heeft geregend;
je ogen glinsteren naar iets;
een mier zoekt iets.
*
Helder geworden in mijn hoofd
ik denk dat ik in mijn hoofd zit;
de andere eilanden
kan ik weer zien. Ook de zee
lijkt tot rust gekomen.
Zo herhaal ik mijzelf:
beheerste radeloosheid om niets.
De myrte is opnieuw gaan bloeien.
Met een verse lauriertak
sla ik de meeste vliegen
nog van mij af.
*
Zij bukt zich
om iets op te rapen:
want zij had wat laten vallen.
Om haar zich zo te zien bukken
heb ik haar iets laten vallen.
Voor zij het vertrek verlaat
en mij achter zich dicht trekt,
laat ik het haar nog een keer doen.
En zo is het goed: meer niet.
Eindelijk: wees weg.
Het ga je goed.
Hans Faverey
Passing stranger! you do not know
How longingly I look upon you,
You must be he I was seeking,
Or she I was seeking
(It comes to me as a dream)
I have somewhere surely
Lived a life of joy with you,
All is recall'd as we flit by each other,
Fluid, affectionate, chaste, matured,
You grew up with me,
Were a boy with me or a girl with me,
I ate with you and slept with you, your body has become
not yours only nor left my body mine only,
You give me the pleasure of your eyes,
face, flesh as we pass,
You take of my beard, breast, hands,
in return,
I am not to speak to you, I am to think of you
when I sit alone or wake at night, alone
I am to wait, I do not doubt I am to meet you again
I am to see to it that I do not lose you.
Walt Whitman
Uit: Down by law - Jim Jarmusch
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus
"Pain?" Lieutenant Scheisskopf's wife pounced upon the word victoriously. "Pain is a useful symptom. Pain is a warning to us of bodily dangers."
"And who created the dangers?" Yossarian demanded. He laughed caustically. "Oh, He was really being charitable to us when He gave us pain. Why couldn't He have used a doorbell instead to notify us, or one of His celestial choirs? Or a system of blue-and-red neon tubes right in the middle of each person's forehead. Any jukebox manufacturer worth his salt could have done that. Why couldn't He?"
"People would certainly look silly walking around with red neon tubes in the middle of their foreheads."
"They certainly look beautiful now writhing in agony or stupefied with morphine, don't they? What a colossal, immortal blunderer! When you consider the opportunity and power He had to really do a job, and then look at the stupid, ugly little mess He made of it instead. His sheer incompetence is almost staggering. It's obvious He never met a payroll. Why, no self-respecting businessman would hire a bungler like Him as even a shipping clerk!"
Lieutenant Scheisskopf's wife had turned ashen in disbelief and was ogling him with alarm. "You'd better not talk that way about Him, honey," she warned him reprovingly in a low and hostile voice. "He might punish you."
"Isn't He punishing me enough?" Yossarian snorted resentfully. "You know, we mustn't let Him get away with it. Oh, no, we certainly mustn't let Him get away free for all the sorrow He's caused us. Someday I'm going to make Him pay. I know when. On the Judgment Day. Yes, that's the day I'll be close enough to reach out and grab that little yokel by His neck and - "
"Stop it I Stop it!" Lieutenant Scheisskopf's wife screamed suddenly, and began beating him ineffectually about the head with both fists. "Stop it!"
Yossarian ducked behind his arm for protection while she slammed away at him in feminine fury for a few seconds, and then he caught her determinedly by the wrists and forced her gently back down on the bed. "What the hell are you getting so upset about?" he asked her bewilderedly in a tone of contrite amusement. "I thought you didn't believe in God."
"I don't," she sobbed, bursting violently into tears. "But the God I don't believe in is a good God, a just God, a merciful God. He's not the mean and stupid God you make Him out to be."
Catch 22 - Joseph Heller
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon.
Tjitske Jansen
Edward Hopper - Western motel.
Niemand die mijn leven kan verrijken,
Niemand om te zeggen wat ik moet,
Mij te vertellen; Het is goed.
Niemand die voor mij een lijn kan trekken,
Mij bij deze wereld kan betrekken,
Zodat ik die verwantschap voel,
Ik ben een reiziger zonder doel.
Er is niemand die mij kan leiden,
Naar een Nederland in beter tijden,
Niemand die zonder te propageren,
Mij saamhorigheid durft te leren.
Niemand die ondanks de geest van deze tijd,
Durft te praten over verdraagzaamheid.
Zodat ik mij niet zo eenzaam voel,
Ik ben een reiziger zonder doel.
Waar zijn alle helden heen?
De enkelen die nog over zijn,
Zijn niet van vlees, maar van steen,
Gehuldigd op een marktplein.
En spoedig van hun sokkel gevallen,
Om plaats te maken voor die gevallen,
Die onverwachts door een kogel geveld,
Worden vereerd als nieuwe held.
(Lamon)
Ik ben zelf dus weer wat dicht/song pogingen aan het wagen, na een lange pauze.
Dit is het uiteraard allemaal net niet, maar na wat oefening raak ik misschien wel weer echt geinspireerd..
I shut my eyes and all the world drops dead;
I lift my lids and all is born again.
(I think I made you up inside my head.)
The stars go waltzing out in blue and red,
And arbitrary blackness gallops in:
I shut my eyes and all the world drops dead.
I dreamed that you bewitched me into bed
And sung me moon-struck, kissed me quite insane.
(I think I made you up inside my head.)
God topples from the sky, hell's fires fade:
Exit seraphim and Satan's men:
I shut my eyes and all the world drops dead.
I fancied you'd return the way you said,
But I grow old and I forget your name.
(I think I made you up inside my head.)
I should have loved a thunderbird instead;
At least when spring comes they roar back again.
I shut my eyes and all the world drops dead.
(I think I made you up inside my head.)
Sylvia Plath
Roy Lichtenstein - Crying Girl
"En tot wanneer denkt u dat wij kunnen doorgaan met dit verdomde heen en weer varen?" vroeg hij hem.
Florentino Ariza had het antwoord al drieenvijftig jaar, zeven maanden en elf dagen en nachten klaar.
"Ons leven lang," zei hij.
Slot van Gabriel Garcia Marquez - Liefde in tijden van Cholera.
What a day for a daydream.
First the mic then a half cigarette
Singing Cathy's Clown
That's the man that she's married to now
That's the girl that he takes around town
She appears composed, so she is, I suppose
Who can really tell?
She shows no emotion at all
Stares into space like a dead china doll
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
Now she's done and they're calling someone
Such a familiar name
I'm so glad that my memories remote
'cos I'm doing just fine hour to hour, note to note
Here it is the revenge to the tune
"You're no good,
You're no good you're no good you're no good"
Can't you tell that it's well understood
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm here today and expected to stay on and on and on
I'm tired
I'm tired
Looking out on the substitute scene
Still going strong
Xo, mom
It's ok, it's alright, nothing's wrong
Tell mr. man with impossible plans to just leave me alone
In the place where I make no mistakes
In the place where I have what it takes
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
I'm never gonna know you now, but I'm gonna love you anyhow
[Dit bericht is gewijzigd door Batuwu_Griekgriek op 22-10-2003 18:39]
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead.
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantel the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.
W.H. Auden
Gustav Klimt - Death and Life
.Eldorado
Gaily bedight,
A gallant knight,
In sunshine and in shadow,
Had journeyed long,
Singing a song,
In search of Eldorado.
But he grew old-
This knight so bold-
And o'er his heart a shadow
Fell as he found
No spot of ground
That looked like Eldorado.
And, as his strength
Failed him at length,
He met a pilgrim shadow-
'Shadow,' said he,
'Where can it be-
This land of Eldorado?'
'Over the Mountains
Of the Moon,
Down the Valley of the Shadow,
Ride, boldly ride,'
The shade replied-
'If you seek for Eldorado!'
Edgar Allan Poe.
The tiny flying-machines spreads its wings
across the brown flood in my coffee-cup
as if waiting some Master to rig it up
again, and make it fly--or other things.
Whatever the plans it could try, it drowns,
I saw too slow to save. Infinite sky
stilled, rushing traffic filled my quick eye.
Or was it to see how a poor fly atones?
Staying his mad design's relentless pace,
a larger fly cannot decide to land
anywhere now but on my face, my hand;
buzzing bare sound as if in disgrace--
then tuning so fine, fortunate and free.
The owner brushing this godless table
bends his bald head, ignores a raw fable
from me: 'Did he dine here--St. Exupéry?'
Raphael Rudnik
Christiane Guillaubey - Antoine de St. Exupéry & Le Petit Prince
quote:Het derde land
Op woensdag 22 oktober 2003 18:35 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:
I'm so glad that my memories remote
'cos I'm doing just fine hour to hour, note to note
Zingend en zonder herinnering
Ging ik uit het eerste land vandaan,
Zingend en zonder herinnering
Ben ik het tweede land ingegaan,
O God, ik wist niet waarheen ik ging
Toen ik dit land ben ingegaan.
O God, ik wist niet waarheen ik ging
Maar laat mij uit dit land vandaan,
O laat mij zonder herinnering
En zingend het derde land ingaan.
Martinus Nijhoff
Eer maakt men lakens wit met inkt,
Eer speelt men schaak met bezemstelen,
Eer vindt men nog een roos die stinkt,
Eer ruilt men stenen voor juwelen,
Eer breekt men ijzer met zijn handen,
Eer zal men stijgen in valleien,
Eer legt men een garnaal aan banden,
Eer leert men geiten kousen breien,
Eer plant men bomen op de weg,
Eer zal men kakken in zijn hoed,
Dan dat ik u mijn ziel blootleg
En zeg wat ik thans lijden moet.
Gerrit Komrij
quote:Maar jij, op je piepkleine planeet, hoefde alleen maar je stoel een eindje te verzetten. En je keek naar de avondschemering net zo vaak als je maar wenste....
Op zondag 26 oktober 2003 02:22 schreef larrios het volgende:
Christiane Guillaubey - Antoine de St. Exupéry & Le Petit Prince
- Eens op een dag heb ik de zon drie en veertig keer zien ondergaan!
En later zei je nog:
- Weet je, als je zo bedroefd bent, dan zie je graag de zon ondergaan...
- En was je die dag van drie en veertig keer dan zo bedroefd?
Maar de kleine prins antwoordde niet.
What a day for a daydream.
.
quote:
Op zondag 26 oktober 2003 09:57 schreef julekes het volgende:Maar jij, op je piepkleine planeet, hoefde alleen maar je stoel een eindje te verzetten. En je keek naar de avondschemering net zo vaak als je maar wenste....
- Eens op een dag heb ik de zon drie en veertig keer zien ondergaan!
En later zei je nog:
- Weet je, als je zo bedroefd bent, dan zie je graag de zon ondergaan...
- En was je die dag van drie en veertig keer dan zo bedroefd?
Maar de kleine prins antwoordde niet.
ik draai een kleine revolutie af
ik draai een kleine mooie revolutie af
ik ben niet langer van land
ik ben weer water
ik draag schuimende koppen op mijn hoofd
ik draag weer schietende schimmen in mijn hoofd
op mijn rug rust een zeemeermin
op mijn rug rust de wind
de wind en de zeemeermin zingen
de schuimende koppen ruisen
de schietende schimmen vallen
ik draai een kleine mooie ritselende revolutie af
en ik val en ik ruis en ik zing
This is our last goodbye
I hate to feel the love between us die
But it's over
Just hear this and then I'll go :
you gave me more to live for,
more than you'll ever know.
This is our last embrace,
must I dream and always see your face
Why can't we overcome this wall
Baby, maybe it is just because I didn't know you at all.
Kiss me, please,
Kiss me
But kiss me out of desire, babe, and not consolation
You know,
it makes me so angry 'cause I know that in time
I'll only make you cry, this is our last goodbye.
Did you say "no, this can't happen to me,"
and did you rush to the phone to call?
Was there a voice unkind in the back of your mind saying,
"maybe... you didn't know him at all."
Well, the bells out in the church tower chime
Burning clues into this heart of mine
Thinking so hard on her soft eyes and the memory
Of her sighs that, "it's over... it's over..."
De muziek moet je er maar bij denken.... En ik weet met de beste wil van de wereld niet welk posticon hierbij hoort. Helaas is er nog geen smiley met een gelukzalige glimlach en natte ogen..
What a day for a daydream.
I - am your voice, the warmth of your breath,
I - am the reflection of your face,
The futile trembling of futile wings,
I am with you to the end, in any case.
That's why you so fervently love
Me in my weakness and in my sin;
That's why you impulsively gave
Me the best of your sons;
That's why you never even asked
Me for any word of him
And blackened my forever-deserted home
With fumes of praise.
And they say - it's impossible to fuse more closely,
Impossible to love more abandonedly...
As the shadow from the body wants to part,
As the flesh from the soul wants to separate,
So I want now - to be forgotten...
Anna Achmatova
Amedeo Modigliani - Schets van Anna Achmatova
quote:
Op vrijdag 26 september 2003 02:22 schreef tong80 het volgende:
IK GING NAAR BOMMEL OM DE BRUG TE ZIEN
quote:De moeder de vrouw
Op woensdag 1 oktober 2003 00:30 schreef PingPong het volgende:
Het water de stank
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij t roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Martinus Nijhoff
Edvard Munch - Girl on a Bridge
thaleia . Liefde
De dingen hebben soms eenzelfde naam:
een lichte kus, elkaar verwilderd bijten,
zacht mokken, blindelings met huisraad smijten,
vreemd, het valt alles onder liefde saam.
Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent,
ontdekt verbijsterd achter maan en rozen
het kleine strijdperk van twee tomelozen,
waar men elkaar om beurten tart en temt.
Eerst zacht van zin, later snel uitgestoeid,
elkander prikkelen, dan ronduit haten,
en ouder wordend: zacht weer, en vermoeid.
Zó gaat het ons, misschien in milder mate...
Twee slingerplanten in één wilde groei,
die ondanks alles elkaar niet verlaten.
Max Dendermonde
Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: 'Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,'
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!
Gerrit Komrij
'Heb ik iets van je aan dat je zo staart?'
Hij zwijgt en kijkt, grijs in zijn baard,
Getekend alsof hij mijn leven kent,
Alsof hij het normaal vindt dat je aan hem went.
'Ik heb je ooit ontmoet' -
Soms liegt hij mij uit winkelramen tegemoet,
Maar ik heb nooit de moed
Mijn middelvinger op te steken als een groet.
Daar, in de kiosk van de warande,
Stoot ik weer op zijn blik.
Hoe van hem af te raken?
Ooit maak ik hem te schande
En schreeuw het van de daken:
Die man is gek. Hij noemt zich ik.
Stefan Hertmans
Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vaders hand zijn zoon te zijn,
Op moeders schoot te zijn beloond
Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta
Om thuis te komen. En zo simpel is de gang
Om tot dit moeilijk inzicht te geraken:
Dat ik geen kind meer ben; dat ik verlang
Naar iemand die nooit kon bestaan:
Een jongetje dat alles goed zou maken -
de tijd die stilstond en hem liet begaan.
Ischa Meijer
quote:Mooie filmposter.
Op vrijdag 31 oktober 2003 00:31 schreef larrios het volgende:
Stalker'Heb ik iets van je aan dat je zo staart?'
Hij zwijgt en kijkt, grijs in zijn baard,
Getekend alsof hij mijn leven kent,
Alsof hij het normaal vindt dat je aan hem went.'Ik heb je ooit ontmoet' -
Soms liegt hij mij uit winkelramen tegemoet,
Maar ik heb nooit de moed
Mijn middelvinger op te steken als een groet.Daar, in de kiosk van de warande,
Stoot ik weer op zijn blik.
Hoe van hem af te raken?Ooit maak ik hem te schande
En schreeuw het van de daken:
Die man is gek. Hij noemt zich ik.Stefan Hertmans
.
you can ride in a pink mustang
.Vervulling
Het beste van voor jaren dringt vanavond tot mij door.
Al je gewone vragen vinden weer gehoor.
Regent het. Ja het regent. Goede nacht.
Laten we nu gaan slapen, zeg je zacht.
Wij luisteren en liggen. Wind beweegt het raam.
Blijf zo maar liggen, zeg ik, en ik noem je naam.
Alles wat antwoord is gaat van mij uit.
Je wordt vervuld van de oneindigheid.
Gerrit Achterberg.
We waren allebei analfabeet.
Hij was een hondje, ik was vier.
We dartelden wel een kwartier
In 't geelgebloemde gras van het plantsoen.
Mooi geel, zoals de ster met letters
op mijn vaders jas.
Ik riep hem of hij mee kwam spelen,
Maar hij kon lezen
En stond daar machteloos te wachten
Bij het bordje:
Voor Joden verboden.
Mickey Walvisch
Tes beaux yeux sont las, pauvre amante!
Reste longtemps, sans les rouvrirs,
Dans cette pose nonchalante
Où t'a surprise le plaisir.
Dans la cour le jet d'eau qui jase
Et ne se tait ni nuit ni jour,
Entretient doucement l'extase
Où ce soir m'a plongé l'amour.
Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe.
Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe
Je bent; de bloemen zullen je verraden.
Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.
J. Slauerhoff.
Monet - Zonsopgang bij Venetie.
What a day for a daydream.
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Lucebert
you can ride in a pink mustang
Ilya Repin, de Kozakken tijdens het schrijven van een gedicht.
quote:Het ging hier niet om een gedicht, maar om een beledigende brief.
Op woensdag 5 november 2003 17:36 schreef AlbertCamus het volgende:Ilya Repin, de Kozakken tijdens het schrijven van een gedicht.
De Zaporozjekozakken hadden een reputatie van strijdlust, dapperheid en en onafhankelijkheidszin.
Toen de Turkse sultan Mohammed IV de Zaporozjekozakken voorstelde over te lopen en bij hem in het leger te komen, stuurden zij hem een brief waarin ze weigerden zich aan hem te onderwerpen. De brief stond vol provocerende, ironische en voor de Turkse vorst zelfs beledigende uitspraken.
Repin heeft voor het afbeelden van de kozakken het moment uitgekozen dat ze de brief opstelden.
Stelling: Ironische, provocerende, beledigende brieven zijn natuurlijk ook veel leuker dan gedichten
That makes you
What you are
Voor het eerst live uit Argentinië, dit zag ik vandaag:
Photoshop??? 
Hou 'm hoog!
I've known love
I've known rejection
I'm not afraid to declare my feelings.
Take trust for instance, or friendship.
These are the important things in life.
These are the things that matter.
That help you on your way.
But if you can't trust your friends.
What then?
What then....
Zie je ik hou van je,
ik vin je zoo lief en zoo licht -
je oogen zijn zoo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je oogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je,
ik hou zoo vrees'lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen -
Maar ik kan het toch niet zeggen.
Herman Gorter
Pablo Picasso - Woman with Book.
Moet je denken aan een simpel glas
Jezus rookte hasj noch sigaret
Jezus ging altijd op tijd naar bed
Jezus spoot zich niet met harddrugs vol
Jezus ging bij het eten uit zijn bol
Van dat ene glaasje rode wijn
Zou ook jij niet zo verstandig zijn
Jezus had genoeg aan wijn
Daar hoef je niet voor in de kroeg te zijn
Jezus had genoeg aan wijn
En dat behoeft geen grande cru te zijn
Jezus had genoeg aan wijn
Jezus zou ook nu tevreden zijn
Met een wijntje zonder flauwekul
Zoals Jezus dronk in het wijnjaar nul
Als je weten wil wie Jezus was
Denk dan aan een blanco giropas
Jezus had geen bank of creditcard
Want zijn woord was al miljoenen waard
Jezus reed niet in een auto rond
Had geen motor onder zijne kont
Dat zou trouwens onverantwoord zijn
Want 's avonds dronk hij liters tafelwijn
In het diepst van het woud
- 't Was al herfst en erg koud -
Liep een heer in zijn eentje te dwalen.
Och, zijn oog zag zoo dof!
En zijn goed zat zoo slof!
En hij tandknerste, als was hij aan 't malen.
'Ha!' dus riep hij verwoed,
'k Heb een adder gebroed,
Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!'
En hij sloeg op zijn jas,
En hij trapte in een plas;
't Spattend slik had zijn boordjes bemorst schier.
En meteen zocht zijn blik
Naar een eiketak, dik
Genoeg om zijn lichaam te torschen.
Daarna haalde hij een strop
Uit zijn zak, hing zich op,
En toen kon hij zich niet meer bemorsen.
Het werd stil in het woud
En wel tienmaal zoo koud,
Want de wintertijd kwam. En intusschen
Hing maar steeds aan zijn tak,
Op zijn doode gemak,
Die mijnheer, tot verbazing der musschen.
En de winter vlood heen,
Want de lente verscheen,
Om opnieuw voor den zomer te wijken.
Toen dan zwierf - 't was erg warm -
Er een paar arm in arm
Door het woud. Maar wat stond dát te kijken!
Want, terwijl het, zoo zacht
Koozend, voortliep en dacht:
Hier onder deez' eik is 't goed vrijen,
Kwam een laars van den man,
Die daarboven hing, van
Zijn reeds langverteerd linkerbeen glijen.
'Al mijn leven! van waar
Komt die laars?' riep het paar,
En werktuigelijk keek het naar boven.
En daar zag het met schrik
Dien mijnheer, eens zoo dik
En nu tot een geraamte afgekloven.
Op zijn grijnzenden kop
Stond zijn hoed nog rechtop,
Maar de rand was er af. Al zijn linnen
Was gerafeld en grauw.
Door een gat in zijn mouw
Blikten mieren en wurmen en spinnen.
Zijn horloge stond stil,
En één glas van zijn bril
Was kapot en het ander beslagen.
Op den rand van een zak
Van zijn vest zat een slak,
Een erg slijmrige slak, stil te knagen.
In een wip was de lust
Om te vrijen gebluscht
Bij het paar. Zelfs geen woord dorst het te spreken.
't Zag van schrik zóó spierwit
Als een laken, wen dit
Reeds een dag op het gras ligt te bleeken.
Piet Paaltjens
Egon Schiele - Four Trees
.
Ik heb je lief zoals je soms
gelijk een gouden zomerdag bent
nee nee nee
ik heb je lief zoals je bent
nee nee
ik heb je lief zoals
nee
ik heb je lief
K. Schippers
He came dancing across the water
With his galleons and guns
Looking for the new world
In that palace in the sun.
On the shore lay Montezuma
With his coca leaves and pearls
In his halls he often wondered
With the secrets of the worlds.
And his subjects
gathered 'round him
Like the leaves around a tree
In their clothes of many colors
For the angry gods to see.
And the women all were beautiful
And the men stood
straight and strong
They offered life in sacrifice
So that others could go on.
Hate was just a legend
And war was never known
The people worked together
And they lifted many stones.
They carried them
to the flatlands
And they died along the way
But they built up
with their bare hands
What we still can't do today.
And I know she's living there
And she loves me to this day
I still can't remember when
Or how I lost my way.
He came dancing across the water
Cortez, Cortez
What a killer.
Neil Young
Peter Pontiac - Cortez the Killer
Geen Pennewip met brillende argus-ogen
hebben wij ooit één regel toegedacht.
Geen jongedames, die beheerst en zacht,
als door een rietje, van de lettren zogen.
Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen,
trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht.
Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht,
geen boekwinkeltriomfen overwogen.
Geen koster, hoe genaamd, hoe bijgepompt,
maakt onze maag afkerig van 't gekruide.
Geen levensles, geen preek, hoezeer vermomd,
geen etika kan iéts voor ons beduiden.
De poëzie blijft, naakt en ongekromd,
een tijdverdrijf voor enkle fijne luiden.
E. du Perron
Pablo Picasso - Le Poète
De nederige dagen van november
zijn weer gekomen, grijze als een emmer;
tevreden met het licht dat minderde
op de gezichten van de kinderen.
De wereld heeft derde dimensie over.
Stakerig staan de bomen zonder lover.
Door iedereen van ver te onderkennen,
moeten wij aan het nieuwe platvlak wennen
en lopen hoog voorbij de kale heg.
De fietsen rijden groot over de weg.
Verwintering gaat zienderogen door.
De eerste kouwe handen komen voor.
Geslachte varkens hangen te besterven;
ontnuchteren de paarse boerenerven.
De protestantse dagen van november
dragen geen heiligen op de kalender;
een rij weesjongens met gelijke trekken;
in 't lege land opengebleven hekken.
weduwen, terend op een schraal pensioen;
gemeentewoningen, die weinig doen;
Toon van november knalt het jagersschot.
Verder en verder valt een deur in 't slot.
Eerlijke kerken houden voor het gewas
dankstonden achter dun, armoedig glas.
Alles wordt enkeling. Een eigen graf
wacht op het kerkhof zijn bewoner af.
Huizen verwijderen zich van elkaar.
Wij kijken in de gaten van het jaar
Gerrit Achterberg
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.
J.C. Bloem
.
.
. Umberto Boccioni. .
Dinamismo di un ciclista, 1913.
Peggy Guggenheim Collectie, Venetië.
bijna verdriet
toch is het niets dan
heel diep genieten
D. Hillenius
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam
en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding:
het water was whisky geworden.
Alles zoop en naaide,
heel Europa was één groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangs hotel.
En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.
Remco Campert
What a day for a daydream.
Contradictio In Terminis
Het beste middel dat ik ken
- gij zult het ook getuigen -
om, in de wereld, recht te gaan
is: goed te kunnen buigen!
Omer Karel De Laey (1876-1909)
.
Ik wil geen echte narcissen - en ik houd ook niet van
lissen noch van echte rozen.
Ze sieren triviale en vulgaire tuinen. Hun vlees
stemt me bitter en droevig en maakt me moe -
hun vergankelijke schoonheid verveelt me.
Geef mij kunstbloemen - de glorie van been en metaal -
die niet verwelken noch verrotten, met vormen die niet krom gaan.
Bloemen uit wonderlijke tuinen van een ander oord,
waar Bezinning en Rhythme en Kennis vertoeven.
Ik houd van bloemen uit goud en uit glas,
werkelijke gaven van de werkelijke Kunst,
met lieflijker kleuren dan van nature gekleurd,
en met parelmoer en emaille bewerkt,
met ideale blaren en stengels.
Hun bekoring komt van een wijze en zuivere Liefde voor Schoonheid,
ze zijn niet gegroeid in aarde en onreine mest,
en als ze niet geuren, zullen we reukwater gieten
en myrrhe van ontroering voor ze branden.
K.P. Kavafis
(vertaald door Leo Gillet)
Gustave Caillebotte - La llanura de Gennevilliers
Hier maar weer eens een indruk uit La Argentina:
Purmamarca, Cerro de los Siete Colores
Nothing Else Matters
So close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters
never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say
and nothing else matters
trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters
never cared for what they do
never cared for what they know
but I know
so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
and nothing else matters
never cared for what they do
never cared for what they know
but I know
never opened myself this way
life is ours, we live it our way
all these words I don't just say
and nothing else matters
trust I seek and I find in you
every day for us something new
open mind for a different view
and nothing else matters
never cared for what they say
never cared for games they play
never cared for what they do
never cared for what they know
and I know
so close no matter how far
couldn't be much more from the heart
forever trusting who we are
no nothing else matters
R.I.P.
J. I. (1963-2003)
b:---------------------------------------------------------
g:--------------------------------------------------------- x13 or 14
d:---------------------------------------------------------
a:------------------0-------0-------------------2-------2--
e:---0---0---1---2------2-------2---2---1---0-------0------
Come as you are
Ik wil van liefde schrijven,
maar ik heb de zinnen liever
dan de liefde aan den lijve.
Het is triest maar waar:
ik timmer woorden aan elkaar
tot iets dat af en toe blijft drijven,
meer eigenaardig dan zeewaardig -
het zal zin voor zin vergaan.
Laat het rusten op de bodem
van de oceaan, een scheepswrak
met een kloppend hart van taal erin
en je weet dat ik je woordeloos bemin.
Ingmar Heytze
Roland Topor - Les mains sales
HET EINDE
oud de tijd en vele vogels sneeuwen
in de leegte in de verte
wordt men moe en de stemmen
staan stijf om zelfs de zuiverste lippen
ruw en laag wandelt de regen
waarheen zijn lichte dagen gegaan
waar zijn de wolken gebleven
alles is stom en van steen
alleen die in zijn engte de elementen telde
buigend bevend als geselslagen
geeft het laatste geluid: het lied
heeft het eeuwige leven
quote:Mooi. N.a.v. het overlijden van Wim van Est begin Mei dit jaar.
Op zaterdag 3 mei 2003 17:52 schreef opa het volgende:
Eergister ging de hemelpoort wijd open,
God zelf verscheen, keek op zijn Pontiac,
Riep toen de schare engelen en sprak:
"Je moet die bandjes aan elkander knopenEn hijs dan uit het aardse tranendal
De mens op die beroemd werd door zijn val."
D.v.W.
Ik ondervond het sterven aan den lijve,
in dagelijkse omgang met de dood;
ik leef nog; en ik kan er idioot
genoeg niets dieps of zinnigs over schrijven.
De meeste grote woorden zijn te groot
voor zoiets doodgewoons: in leven blijven.
Maar toch, ik kan de liefde nog bedrijven
en bijna alles doen 'wat God verbood'.
Zo is het dus, jezelf te overleven;
ik kijk naar buiten door dezelfde ruit,
ik schrijf zoals ik altijd heb geschreven,
ik denk, voel, wind mij op en maak geluid,
maar ik besef: door stervenden omgeven
schuif ik alleen mijn deadline voor mij uit.
Jean-Pierre Rawie
Ik hou van je omdat ik van je houd.
Je hoeft niet eens mijn minnares te zijn,
en vaak weet je niet eens hoe dat te zijn.
Ik houd van je omdat ik van je houd.
De liefde is een toestand van genade
die men met liefde niet betaalt.
Liefde wordt gratis gegeven,
is een zaadje in de wind,
de waterval, in de eclips.
Liefde schuwt dictionnaires
en gereglementeerde affaires.
Ik houd van je omdat ik niet genoeg
houd van mijzelf of juist te veel.
Want liefde wordt niet uitgeruild,
en niet gedeeld en niet bemind.
Want liefde is liefde tot niets,
sterk en gelukkig in zichzelf.
Liefde, neef van de dood, is van de dood
de overwinnaar, hoe men ook
(en dat gebeurt) haar doodt
in ieder ogenblik van liefde.
Carlos Drummond de Andrade
Sandro Botticelli - Birth of Venus
i like my body when it is with your
body. It is so quite new a thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. i like what it does.
i like it hows. i like to feel the spine
of your body and its bones,and the trembling
-firm-smooth ness and which i will
again and again and again
kiss, i like kissing this and that of you,
i like, slowly stroking the,shocking fuzz
of your electric fur, and what-is-it comes
over parting flesh...And eyes big love-crumbs,
and possibly i like the thrill
of under me you so quite new
quote:Doet me denken aan het einde van Ulysses:
Op vrijdag 12 december 2003 21:50 schreef Claudia_x het volgende:again and again and again
Ik ben geen groot liefhebber van het boek, maar het einde is wel mooi.
... yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red dress yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my flower mountain and first I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad yes I said yes I will Yes.
What a day for a daydream.
quote:
Op vrijdag 12 december 2003 21:58 schreef julekes het volgende:Doet me denken aan het einde van Ulysses:
Ik ben geen groot liefhebber van het boek, maar het einde is wel mooi.
weggerukt worden uit dit aards bestaan,
als bliksems in elkanders zielen slaan,
te zamen liggen, luisteren en dromen,
meewiegen met de nachtelijke bomen,
elkander kussen en elkander slaan,
elkaar een oogwenk naar het leven staan,
ondergaan en verwonderd bovenkomen.
'Slaap je al?' vraag ik, maar zij antwoordt niet;
woordeloos liggen we aan elkaar te denken:
twee zielen tot de rand toe vol verdriet.
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken,
vlak bij de sterren, die betoovrend wenken.
't Is of ik dood ben en haar achterliet.
Ed. Hoornik
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind -
Want o, de maatloze verlatenheden,
Die over onze moegezworven leden
Onder de sterren waaie in de oude wind.
O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet
Het trotsche hooge woord van liefde spreken,
Want hoeveel harten moesten daarom breken
Onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in den wind
Ritselend langs de zoom van oude wouden,
En alles is onzeker, en hoe zouden
Wij weten wat alleen de wind weet, kind -
En laten wij omdat wij eenzaam zijn
Nu onze hoofden bij elkander neigen,
En wijl wij same in t oude waaien zwijgen
Binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in den wind,
En wat de wind wil zullen wij nooit weten;
En daarom voor we elkander weer vergeten -
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
A. Roland Holst
David Hockney - Pearblossom Highway
It seemed that out of battle I escaped
Down some profound dull tunnel, long since scooped
Through granites which titanic wars had groined.
Yet also there encumbered sleepers groaned,
Too fast in thought or death to be bestirred.
Then, as I probed them, one sprang up, and stared
With piteous recognition in fixed eyes,
Lifting distressful hands, as if to bless.
And by his smile, I knew that sullen hall,-
By his dead smile I knew we stood in Hell.
With a thousand pains that vision's face was grained;
Yet no blood reached there from the upper ground,
And no guns thumped, or down the flues made moan.
'Strange friend,' I said, 'here is no cause to mourn.'
'None,' said that other, 'save the undone years,
The hopelessness. Whatever hope is yours,
Was my life also; I went hunting wild
After the wildest beauty in the world,
Which lies not calm in eyes, or braided hair,
But mocks the steady running of the hour,
And if it grieves, grieves richlier than here.
For by my glee might many men have laughed,
And of my weeping something had been left,
Which must die now. I mean the truth untold,
The pity of war, the pity war distilled.
Now men will go content with what we spoiled,
Or, discontent, boil bloody, and be spilled.
They will be swift with swiftness of the tigress.
None will break ranks, though nations trek from progress.
Courage was mine, and I had mystery,
Wisdom was mine, and I had mastery:
To miss the march of this retreating world
Into vain citadels that are not walled.
Then, when much blood had clogged their chariot-wheels,
I would go up and wash them from sweet wells,
Even with truths that lie too deep for taint.
I would have poured my spirit without stint
But not through wounds; not on the cess of war.
Foreheads of men have bled where no wounds were.
'I am the enemy you killed, my friend.
I knew you in this dark: for so you frowned
Yesterday through me as you jabbed and killed.
I parried; but my hands were loath and cold.
Let us sleep now....'
Wilfred Owen.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Dylan Thomas Do Not Go Gentle into That Good Night
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij
vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,
ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.
Du, der ichs nicht sage, daß ich bei Nacht
weinend liege,
deren Wesen mich müde macht
wie eine Wiege.
Du, die mir nicht sagt, wenn sie wacht
meinetwillen:
wie, wenn wir diese Pracht
ohne zu stillen
in uns ertrügen?
* * *
Sieh dir die Liebenden an,
wenn erst das Bekennen begann,
wie bald sie lügen.
* * *
Du machst mich allein. Dich einzig kann ich vertauschen.
Eine Weile bist dus, dann wieder ist es das Rauschen,
oder es ist ein Duft ohne Rest.
Ach, in den Armen hab ich sie alle verloren,
du nur, du wirst immer wieder geboren:
weil ich niemals dich anhielt, halt ich dich fest.
Rainer Maria Rilke
What a day for a daydream.
Talampaya, Argentina
Ischigualasto, Argentina
Alles is goed!
quote:Ik op hetzelfde moment op het forum als jij, dat heb ik al lang niet meer meegemaakt.
Op donderdag 18 december 2003 02:38 schreef PingPong het volgende:
Raak je dat reizen nooit beu trouwens?
quote:Soms. Maar dan kom ik weer op plaatsen zoals hierboven en dan kan ik er weer voor weken tegenaan.
Op donderdag 18 december 2003 02:41 schreef Lamon het volgende:
Ik op hetzelfde moment op het forum als jij, dat heb ik al lang niet meer meegemaakt.Raak je dat reizen nooit beu trouwens?
Ik ben nu in San Juan en maak me op voor Kerstmis in Mendoza. Het is hier bar warm.
Ben blij dat m'n topicje zo goed wordt onderhouden, ik check het regelmatig.
Hoest verder?
quote:Maar word je een eeuwige reiziger? Of kijk je gewoon nog wel wanneer genoeg is geweest?
Op donderdag 18 december 2003 02:46 schreef PingPong het volgende:
Soms. Maar dan kom ik weer op plaatsen zoals hierboven en dan kan ik er weer voor weken tegenaan.Ik ben nu in San Juan en maak me op voor Kerstmis in Mendoza. Het is hier bar warm.
quote:Het gaat.
Hoest verder?
ALhoewel ik de laatste tijd erg merk dat mijn vrienden -en kennissenkring oud en verzadigd aan het worden is, en ik daardoor mijn ei niet meer zo goed kwijt kan.
Ik word tot het leven van een simpele burgerman gedwongen, terwijl ik daar nog niet aan toe ben. Misschien moet ik ook maar gaan reizen ofzo.
(eigenlijk hou ik teveel van Nederland om dat te doen.)
quote:Ik ben bang dat ik altijd rusteloos zal zijn, maar dat betekent nog niet dat ik een eeuwige reiziger ben.
Op donderdag 18 december 2003 02:57 schreef Lamon het volgende:Maar word je een eeuwige reiziger? Of kijk je gewoon nog wel wanneer genoeg is geweest?
Ik zie wel, ik heb het naar m'n zin en maak me niet al te druk.
Het is een lekker leventje.
quote:Gek, altijd als ik op reis ben heb ik huisje-boompje-beestjefantasieën.
Het gaat.
ALhoewel ik de laatste tijd erg merk dat mijn vrienden -en kennissenkring oud en verzadigd aan het worden is, en ik daardoor mijn ei niet meer zo goed kwijt kan.
Ik word tot het leven van een simpele burgerman gedwongen, terwijl ik daar nog niet aan toe ben. Misschien moet ik ook maar gaan reizen ofzo.
Dat ik nu eindelijk eens iets van m'n leven moet gaan maken en zo.
Ik zou wel kinderen willen, serieus, but it takes 2 to tango...
quote:Anders moeten we nog je als bijnaam 'slauertje' gaan noemen.
Op donderdag 18 december 2003 03:05 schreef PingPong het volgende:
Ik ben bang dat ik altijd rusteloos zal zijn, maar dat betekent nog niet dat ik een eeuwige reiziger ben.
Ik zie wel, ik heb het naar m'n zin en maak me niet al te druk.
quote:Grappig.
Gek, altijd als ik op reis ben heb ik huisje-boompje-beestjefantasieën.
Dat ik nu eindelijk eens iets van m'n leven moet gaan maken en zo.
Ik zou wel kinderen willen, serieus, but it takes 2 to tango...
Ik heb altijd het gevoel dat ik nog iets bijzonders moet gaan doen/meemaken voordat ik me kan gaan conformeren aan dat huisje/boompje/beestje idee.
Twijfelen over je eigen levensloop en het onbekende is mens eigen, zullen we maar zeggen.
Ik probeer binnenkort dit topic wel weer eens te eren met een paar zorgvuldig uitgekozen gedichten.
Ik heb al een tijdje geen gevoel gehad van 'dit moet ik posten', en om zomaar wat neer te zetten voelt niet helemaal in de lijn van het topic.
Maar zo'n moment komt vast wel weer.
quote:Dat mag ik hopen. Slowchat is trouwens verboden in dit topic, dat zou jij toch moeten weten.
Op donderdag 18 december 2003 03:17 schreef Lamon het volgende:
Ik probeer binnenkort dit topic wel weer eens te eren met een paar zorgvuldig uitgekozen gedichten.
Ik heb al een tijdje geen gevoel gehad van 'dit moet ik posten', en om zomaar wat neer te zetten voelt niet helemaal in de lijn van het topic.
Maar zo'n moment komt vast wel weer.
Maar ik moet gaan, het is etenstijd: bijna half 12. Ik wen nooit meer aan Nederland.
Hasta luego!
In deze sneeuw ben ik een tekening.
Een plaat, waarop ik langzaam levend ben.
Er is geen onderscheid tussen de boom en mij
dan dat ik hier en daar bewegend ben.
Verzonken in het eindeloze wit,
dat om mij ligt geopend, ben ik dit.
Bevangen door dezelfde zuiverheid,
waar in de verte ook een kraai op zit.
Gerrit Achterberg
De kaarsen branden tusschen mandarijnen,
Sneeuwsterren, speelgoed en gekleurde noten.
De kind'ren zingen, en de dauw der groote
Oogen beweegt en blinkt in 't trillend schijnen.
Hoor hoe ze zingen: 'Nu zijt wellekome' -
'k Voel moeders hand weer die de mijne houdt,
En huiver bij den geur van 't schroeiend hout
Als toen ik zong: 'Gij zijt van ver gekomen -'
En daar staat weer de stal van Bethlehem,
Sneeuw op het dak en licht door roode ramen! -
- Moeder, wij waren veel te lang niet samen,
- Ik heb het lied vergeten met uw stem.
Zij strijkt weer door mijn haar en zegt: 'Ach jongen,
Elk jaar dat jij er niet bent bij geweest,
Meende ik je stem te hooren, hier op 't feest,
Vlak naast me en weenend als de kind'ren zongen -'
Martinus Nijhoff
Rafael - Madonna with Child
Het kindeke kraait de herders tegemoet
en onder de herders ben ik
de leraar verkleed in een schapevacht
het krijtje frunnikt tussen mijn handen
als het kindje mij ziet moet het lachen
hard lachen... nee... nee... jij hier
en ik huil bedeesd... en kniel neer
en als de herders lammeren en boter geven
schenk ik mijn krijtje... en het kindje kraait luider
en tekent op zijn kribbe mijn hoofd met het warrig bos haar.
door Lode Bisschop
Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen
en witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruinen,
wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt
en over dijk en duin de grijze nevel valt
wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn
en natte westenwinden gieren van venijn,
dan vecht mijn land...Mijn vlakke land...
Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken,
op dak en torenspits van hemelhoge kerken,
die in dit vlakke land de enige bergen zijn,
wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn,
wanneer de dagen gaan in domme regelmaat
en bolle oostenwind het land nog vlakker slaat,
dan wacht mijn land...Mijn vlakke land...
Wanneer de lage lucht vlak over het water scheert,
wanneer de lage lucht ons nederigheid leert,
wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is,
wanneer de lage lucht er vaal als keileem is,
wanneer de noordewind de vlakte vierendeelt,
wanneer de noordewind er onze adem steelt,
dan kraakt mijn land...Mijn vlakke land...
Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon
en elke Vlaamse vrouw flaneert in zonjapon
wanneer de eerste spin z'n lente-webben weeft
of dampende het veld in juli zonlicht heeft,
wanneer de zuidenwind er schatert door het graan
wanneer de zuidenwind er jubelt langs de baan,
dan juicht mijn land...Mijn vlakke land...
--Jacques Brel.
Ook dit wordt eens verleden. Het vergaat
bij de legenden van gebroken trouw:
de lange tijd van wanhoop en berouw,
en wat er voor ligt: liefde, en achter: haat.
Maar eens, als 't ritslen van den dageraad
een zomernacht besluit van maan en dauw,
zie 'k, helder wakend naast een andre vrouw,
dat een herinring schuift voor haar gelaat.
En het zal zijn, één schaduwveeg moment,
of naast mij, op het lichte kussen, ligt
een ander, een sinds jaren afgewend,
van achter de onherroepelijken tijd
een laatste maal teruggekeerd gezicht,
eer 't zinkt in 't suizen der vergetelheid.
J.C.Bloem.
Ik heb je liever dan brood,
al zegt men ook dat het niet kan
en al kan het ook niet.
Ik heb je liever dan vrolijkheid of regen,
liever dan de stilte van drie uur
in de rustig in- en uitademende nacht.
De meeuwen scheren overdag met hun vleugels
langs de blonde warme lucht.
De wilde bloemen staan te lachen
in het warme bad van de zon.
De zon danst zijn toch maar kleine rol
met zoveel overgave dat het heel
stil wordt, hier, in dit deel van het heelal.
Ik heb je liever dan brood,
al zegt men ook dat het niet kan
en al kan het ook niet.
Liever dan vrolijkheid of regen,
liever nog dan ik heb je lief.
Hans Andreus
Egon Schiele - Artist's Wife
Dat in gemelijke grillen
ik mijn dagen kon verspillen,
dat ik haar voorbijgegaan
of een steen daar had gestaan,
dat ik heel mijn zondig leven
heb gekregen zonder geven,
dat mij alles heeft gesmaakt,
dat ik niets heb uitgebraakt,
dat ik niet kan herbeginnen
haar te dienen, haar te minnen,
dat zij heen is en voorbij,
bitter, bitter grieft het mij.
Maar de jaren zijn verstreken
en de kansen zijn verkeken.
Moest die kist weer opengaan
geen stuk vlees zat er nog aan.
Priesters zalven en beloven,
maar ik kan het niet geloven.
Neen, er is geen wenden aan:
als wij dood zijn is `t gedaan.
Ja, gedaan. Wat helpt mijn klagen?
Wat mijn roepen, wat mijn vragen?
Wat ik bulder, wat ik zweer?
De echo zendt mij alles weer.
Gij die later wordt geboren,
wilt naar wijze woorden horen:
pakt die beide handen beet,
dient het wijf dat moeder heet.
Willem Elsschot
quote:Vader
Op woensdag 31 december 2003 02:45 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:
[...]
Gij die later wordt geboren,
wilt naar wijze woorden horen:
pakt die beide handen beet,
dient het wijf dat moeder heet.Willem Elsschot
vader kocht ooit
een verzameld werk:
een bundel gedichten
van degelijk merk.
bij wat hij mooi vond
zette hij strepen
een enkele keer
een uitroepteken.
bij tijd en wijle
herlees ik die
zeer summiere
biografie:
in een code
van strepen en stippen
steeg het water
hem naar de lippen.
Willem Wilmink
you can ride in a pink mustang
't Is nieuwjaar overal,
't zijn al weer nieuwe dagen,
die rijzen in de oost,
met 't jonge zonnelicht;
al 't oude zij voorbij,
en, vrij van alle plagen,
zo weze uw levensloop
voortaan weer ingericht.
Dus wensen wij, die u
van herten wel beminnen,
dat 't nieuwgeboren jaar,
vandage en elke dag,
die God u leven laat,
van buiten en van binnen,
gelijk een kruidenkoek,
vol zoetheid wezen mag.
Guido Gezelle
Robert Doisneau - The Kiss
Een gedicht dat niet wil rijmen
Dat niet verteld wat wel moet
Geen ik hou van jou, ik mis je zo
Een liefdesgedicht zonder liefde
Gewoon een gedicht
Een gedicht zonder pretenties
Zonder loze beloftes
Geen blijf me trouw, verlaat me niet
Een smekend gedicht zonder smeekbede
Gewoon een gedicht
Toch is dit gedicht speciaal voor jou geschreven
Misschien dat dat je wat zegt
Jij bent de inspiratie voor de zinnen, de woorden, de letters
Omdat je zo veel voor me betekent
Gewoon een gedicht.....van mij voor jou
Uitzondering op mijn 'Een maand niet in ONZ komt'-regel. So sue me, dit topic hoort in LIT te staan.
quote:Heb ik al eerder gezegd. Maar PingPong vind het mooi dat het in de oase van wansmaak staat.
[b]Uitzondering op mijn 'Een maand niet in ONZ komt'-regel. So sue me, dit topic hoort in LIT te staan.
Deeltje-4 moet in lit. Bij gebrek aan een kunst/schoonheid forum.
"I have a feeling I shall go mad. I cannot go on longer in these terrible times. I shan't recover this time. I hear voices and cannot concentrate on my work. I have fought against it but cannot fight any longer."
Virginia Woolf (1882-1941)
What a day for a daydream.
.Camaron de la Isla y Tomatito.
.
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind'ren van.
Raban! Raban! Raban!
Ik ben de blauwbilgorgel,
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!
Ik ben de Blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!
Ik ben de Blauwbilgorgel,
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En wordt een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!
Cees Buddingh'
50.000 O+
.Olivier - Pierre et Gille. - 1986. .
Stacey - Pierre et Gille. - 1985. .
quote:Neeeeee, schitterend topic dat schitterend in Onzin past, al jaren.
Op donderdag 15 januari 2004 20:26 schreef tong80 het volgende:[..]
Heb ik al eerder gezegd. Maar PingPong vind het mooi dat het in de oase van wansmaak staat.
Deeltje-4 moet in lit. Bij gebrek aan een kunst/schoonheid forum.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
.Egoïste Platinum - Chanel. 
.
WAT ZIJ BEDOELEN
Schilders schilderen wanneer zij 't kunnen
't engelgezicht van wie zij beminnen
maar ik die niet schilder
wat moet ik beginnen
In lied in muziek klinken tonen van liefde
die 't luisterend oor van beminden bekoren
maar ik die niet speel
kan mij niet laten horen
Anderen zijn er die fijn kunnen spreken
en schalks en levendig wat zij bedoelen
kunnen vertellen
ik kan 't alleen voelen
Want mij werd tot nu toe het lot slechts beschoren
om ver van je weg en in somber verlangen
met onzichtbare draden
aan je beeltenis te hangen
Jan Hanlo (1912-1969)
quote:
Op zaterdag 17 januari 2004 14:57 schreef yvonne het volgende:Neeeeee, schitterend topic dat schitterend in Onzin past, al jaren.
Groeten uit Patagonië, dit ligt momenteel in m'n achtertuin:
Torres del Paine, Chili
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.
Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.
Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.
Leo Vroman
Amedeo Modigliani - Jeanne Hébuterne
.
.La Défense.
.
.Phoenix, Arizona.
Sandra Day O'Connor United States Courthouse - Richard Meier.
Camille Corot
.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik zat met moeder aan de haard, zij breide
en ik deed niets dan cigaretten roken.
Ze zei: jongen, je moet niet zoveel roken;
je moet er vanaf morgen mee uitscheiden.
Ik ben het haardvuur nog wat op gaan stoken;
horende hoe het zachtjes in mij schreide,
omdat het niet kon worden uitgesproken,
wat zich vlakbij voor eeuwig wou bevrijden.
Gerrit Achterberg
.Ronnie O'Sullivan. .
quote:Dan horen deze vijf minuten en twintig seconden er ook bij.
Op zondag 25 januari 2004 17:18 schreef JAM het volgende:
[afbeelding].Ronnie O'Sullivan.
.
hmm hij heeft een string aan 
Everybody needs a bosom for a pillow!
les champs elysees
[Dit bericht is gewijzigd door littledrummergirl op 26-01-2004 17:34]
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik herlees van Dorothy Sayers Clouds of witness. In dat boek maakt ergens iemand een opmerking over kerkbezoek. Inspecteur Parker hoort die opmerking en moet denken aan een uitspraak van Lord Melbourne. Wat voor een uitspraak zou dat zijn, denk ik. Dat is niet zo moeilijk te vinden, als je The Penguin Book of Quotations hebt. Onder de M staat Melbourne, en onder Melbourne vind je gemakkelijk de uitspraak waar Parker aan moest denken. Wat doe ik nu? Ik neem een potlood en schrijf dat Melbourne-citaat in de marge van dat boek van Dorothy Sayers. Waarom? Ik weet precies waarom. Niet om als ik het nog eens lees mij dat woord van Melbourne in herinnering te brengen. Beslist niet. Ik heb die zin in de kantljn gezet om te laten merken dat ik wist wat Parker bedoelde, dat ik wist wie Lord Melbourne was en zijn bekende uitspraak even goed kende als Parker. Opschepperij en bedrog dus, want die naam Melbourne zei me niets, herinnerde me hoogstens aan Australië. De vraag is nu: tegen wie schep ik eigenlijk op. Mijn duideljke bedoeling is dat iemand ooit die kanttekening van mij zal vinden en daarvan onder de indruk zal komen. Maar die kans is miniem. Mijn bedrog is te vergelijken met dat van iemand die in zijn eentje een patience legt en daarbij vals speelt.
Karel van het Reve
Een 'hoofd der school' stortte in het water
En wilde een noodkreet slaken ook,
Maar was in twijfel, wàt te roepen,
Terwijl hij al meer onderdook.
Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig,
Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets.
En midd'lerwijl verdronk de meester;
Want door dien twijfel riep hij niets.
Eliza Laurillard
quote:Geweldig!
Op zaterdag 31 januari 2004 00:54 schreef Batuwu_Griekgriek het volgende:
De vraag is nu: tegen wie schep ik eigenlijk op. Mijn duideljke bedoeling is dat iemand ooit die kanttekening van mij zal vinden en daarvan onder de indruk zal komen. Maar die kans is miniem. Mijn bedrog is te vergelijken met dat van iemand die in zijn eentje een patience legt en daarbij vals speelt
Dit is haar graf, onder de jonge linden
vergaan haar handen en haar zachte ogen.
moet men geloven dat wie haar beminden
haar eens hervinden en herkennen mogen?
H. Marsman.
That makes you
What you are
Groping along the tunnel, step by step,
He winked his prying torch with patching glare
From side to side, and sniffed the unwholesome air.
Tins, boxes, bottles, shapes too vague to know;
A mirror smashed, the mattress from a bed;
And he, exploring fifty feet below
The rosy gloom of battle overhead.
Tripping, he grabbed the wall; saw some one lie
Humped at his feet, half-hidden by a rug,
And stooped to give the sleeper's arm a tug.
'I'm looking for headquarters.' No reply.
'God blast your neck!' (For days he'd had no sleep,)
'Get up and guide me through this stinking place.'
Savage, he kicked a soft, unanswering heap,
And flashed his beam across the livid face
Terribly glaring up, whose eyes yet wore
Agony dying hard ten days before;
And fists of fingers clutched a blackening wound.
Alone he staggered on until he found
Dawn's ghost that filtered down a shafted stair
To the dazed, muttering creatures underground
Who hear the boom of shells in muffled sound.
At last, with sweat of horror in his hair,
He climbed through darkness to the twilight air,
Unloading hell behind him step by step.
Siegfried Sassoon.
Otto Dix
"I AM making this statement as an act of willful defiance of military authority, because I believe that the war is being deliberately prolonged by those who have the power to end it.
I am a soldier, convinced that I am acting on behalf of soldiers. I believe that this war, upon which I entered as a war of defense and liberation, has now become a war of aggression and conquest. I believe that the purposes for which I and my fellow-soldiers entered upon this war should have been so clearly stated as to have made it impossible to change them, and that, had this been done, the objects which actuated us would now be attainable by negotiation.,
I have seen and endured the sufferings of the troops, and I can no longer be a party to prolong these sufferings for ends which I believe to be evil and unjust.
I am not protesting against the conduct of the war, but against the political errors and insincerities for which the fighting men are being sacrificed.
On behalf of those who are suffering now I make this protest against the deception which is being practiced on them; also I believe that I may help to destroy the callous complacence with which the majority of those at home regard the continuance of agonies which they do not share, and which they have not sufficient imagination to realize."
Siegfried L. Sassoon...July 1917
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
He wakes up in the morning
Does his teeth, bite to eat and he's rolling
Never changes a thing
The week ends, the week begins
She thinks, we look at each other
Wondering what the other is thinking
But we never say a thing
And these crimes between us grow deeper
Take these chances
Place them in a box until a quieter time
Lights down, you up and die
Goes to visit his mommy
She feeds him well, his concerns
He forgets them
And remembers being small
Playing under the table and dreaming...
Take these chances
Place them in a box until a quieter time
Lights down, you up and die
Driving in on this highway
All these cars and upon the sidewalk
People in every direction
No words exchanged,
No time to exchange when...
All the little ants are marching
Red and black antennae waving
They all do it the same
They all do it the same way,
Candyman tempting the thoughts of a
Sweet tooth tortured by weight loss programs
cutting the corners
Loose end, loose end, cut cut
On the fence, try not to offend
Cut cut, cut cut
Take these chances
Place them in a box until a quieter time
Lights down, you up and die
Lights down, you up and die.
What a day for a daydream.
Dit is verby,
dit het gebeur,
dit maak nie bly,
dit maak nie seer,
dit is verby
Nou weet jy weer
niks wat die hart
nog roer of raak
is reeds volmaak.
Van vreugde en smart
terdeë moeg
(dis reeds te laat,
dis nog te vroeg
om meer te weet
as dat die rus
die sin en slot
van alles is)
bevestig jy:
dit is verby,
dit maak nie seer,
dit maak nie bly,
en niks wat later
mag gebeur
sal ooit so skoon
wees of so teer.
Elisabeth Eybers
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Ik liep een eindje te wandelen
toen ik de lucht tegenkwam,
ik groette hem en zei eerbiedig:
'Het doet me plezier dat je voor
één keer je doorzichtigheid afgelegd
hebt, laten we daarom eens praten'.
De onvermoeibare danste,
liet de bladen bewegen,
veegde met zijn lach
het stof van mijn sandalen,
strekte dan heel zijn blauwe tuigage,
zijn geraamte van glas,
sloeg zijn wimpers van wind op
en bleef onbeweeglijk als een mast
naar mij staan luisteren.
Ik kuste de mantel
van de vorst der windstreken,
wikkelde mij in zijn vlag
van hemelse zij en sprak:
keizer of kameraad,
spinrag, bloemkroon, of vogel,
ik weet niet wie je bent,
maar ik vraag je één ding:
verkoop je niet.
Het water heeft zich verkocht
en in de woestijn
heb ik de druppels
uit de leiding op zien houden
en de armeluiskinderen, het volk,
met hun dorst naar het zand zien waggelen.
Ook het licht van de nacht
is gerantsoeneerd,
het brandt volop
in de huizen der rijken:
alles is dageraad
in de nieuwe hangende tuinen,
alles is donker en zwart
in het afschuwelijke
duister der sloppen.
Daaruit stapt stiefmoeder nacht,
een dolk tussen haar lichtschuwe ogen,
en een kreet, een misdaad,
klinken op en sterven weer weg
door het duister verzwolgen.
Nee, lucht verkoop je niet,
laat je niet kanaliseren,
laat je niet door pijpleidingen voeren,
laat je niet opsluiten,
niet samenpersen,
laat geen tabletten van je maken,
laat je niet in een flesje stoppen,
pas op!
Roep mij als je mij nodig hebt,
ik ben een dichter, een zoon
van de armen, vader, oom,
neef, volle zwager en broer
van de armen, van alle armen,
uit mijn land en waar ook ter wereld,
van de armen
die langs de rivieren wonen
en van hen die hoog
in de steile rotsmassieven
steen houwen, planken spijkeren,
kleren naaien, brandhout sprokkelen,
akkers omspitten en daarom
wil ik dat ze ademhalen,
jij bent het enige wat ze hebben,
daarom ben je doorzichtig,
opdat zij zullen zien
wat er morgen zal komen,
daarom besta je, lucht,
laat je inademen,
laat je niet onderwerpen,
vertrouw niemand
die in een auto komt
om je te inspecteren
bemoei je niet met ze,
lach ze uit,
blaas de hoed van hun hoofd,
neem hun voorstellen niet aan,
laten wij samen door de wereld dansen,
de bloesems van de appelboom schuddend,
overal door de ramen naar binnen gaan,
samen fluitend, fluitend,
melodieën van gisteren en morgen,
en er zal een dag komen waarop wij
het licht en het water bevrijden,
de aarde, de mens,
en alles voor iedereen
zal zijn, zoals jij nu al bent.
Pas daarom op nu
en ga met mij mee,
wij hebben nog meer te doen
dan enkel dansen en zingen,
laten we gaan
naar de oevers van de zee,
naar het hooggebergte,
laten we gaan
daar waar de nieuwe lente
in volle bloesem staat
en met een vuistslag
van wind en gezang
de bloemen verdelen,
de geuren, de vruchten,
en de lucht van morgen.
Pablo Neruda
in het kader van valentijn:
ZINNELIJK
ik wil niet graag
gehoord worden
maar wel gelezen
er wordt al zoveel
gesproken
in holle frasen
in lege zinnen
ik wil je graag
beminnen
maar alleen stil
op papier
in zachte tedere
zinnen
Annet Lemaire
i haven't slain hunger
i've never beaten death
there's a world of things i haven't known
but when the one great scorer
comes to write against my name
i hope he'll mention i had drinks with sarah stone.
(Uit No Way To Treat A Lady van William Goldman)
Voel je hoe ik naar je toe kom?
Je bent naakt in de nacht.
Wacht ik doe eerst een doek om.
Nog niet, nog niet.
Liefkoos mij, zacht.
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In 't donker, mij ziet.
Zullen wij spelen,
Dat wie 't eerste lacht,
Moet ondergaan wat de ander bedacht?
O, laat het doorgaan,
Totdat wij doodgaan.
Alles wat hierna komt
Is niets dan Dood, vermomd
in schijn van Leven.
Neem mij weer, wacht nog even.
Jan Jacob Slauerhoff
Zoals je binnenkwam en dag zei,
en uit je kleren en je woorden stapte
(het voorlaatste wat je voor me uit-
deed was het woord lieveling
en het laatste een glimlach; toen
opende je de haakjes en ik kwam erin
en je sloot ze)
zo ging je ook weer weg, trok
enkel veel te dunne woorden
van afscheid om je heen en rilde
Herman de Coninck
Je toonde me vannacht de kamers weer;
geheel dezelfde. 't Werd de eerste keer
dat ik ze zag van duizend malen meer.
Jij was toen nog mevrouw en ik meneer.
We stonden waar wij later zouden leven.
Er was nog niets over ons heen geweven.
Zo is het tussen ons een tijd gebleven
en daarna kwam je voornaam op een keer.
In deze doodslaap heb ik terug gekund
door andere adressen voor te geven
en weg te gaan eer ik ontwaken zou.
Dan was ik nu misschien handelsagent
of bij mijn vader op het dorp gebleven
en trouwde later een gewone vrouw.
Maar nu ik wakker ben is om het even
wat op die drempel wankelde en wou
en heeft het noodlot mij geen stap gegund.
Gerrit Achterberg
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Benjamin Jones 
Auteur : Erwin Troost
Gedicht
:
leve de geilheid
en dronkenschap!
leve het egoisme
en het samenzijn!
Leve leve leve!
leve het schelden
en de excuses!
leve de volwassen
en het kindzijn!
leef het leven
want het leven is goed
leve de idioterie
en de burgers!
leve het materialisme
en de vrijheid!
en sta op en spreek je mening
sta op met trots en spreek
vanaf de hoogste berg
tot de mensen die zoekende zijn
en zeg ze dat ik gevonden heb
en dat wij we gelijk zijn
in dit leven
want het leven is goed
levend zonder vrede
maar waar we vrij in zijn
dus laten we elkaars gelijkene zijn
en op staan, wetende
dat de liefde adem wegneemt
goed of slecht
het verteld een verhaal
dat een litteken zal achterlaten
en het litteken zal helen
als herinnering
zodat een uur niets uitmaakt
in het leven, want het leven is leven
en het leven is mooi!
zonder na te denken wat liefde is
of misschien kun je de liefde wel uitstralen
laat je niet frustreren
laat je gaan
want ik kan jou niet laten
o, jij leve leve leve!
vanavond vier ik mijn liefde
zing mijn serenade tot jou
om jou dichtbij te voelen
tot het einde van de nacht
wetend, er is geen afstand
zelfs de ruimte kan mij niet tegenhouden
want hier wil ik zijn
al is het maar met jou
o. leven, zoals je mij vasthoudt
ook fascineert, heb zoveel vragen
al is het maar een wens
terwijl we opstaan voor nieuwe adem
energie en herinneringen
zelfs een glimlach
we gaan ervoor
terwijl de buitenwereld slaapt
en de rest rustig doorgaat
met leven en wat wil je meer
dan leve het leven, want
het leven is mooi!
het leven is goed!
Wij leven 't heerlikst in ons vèrst verleden:
de rand van het domein van ons geheugen,
de leugen van de kindertijd, de leugen
van wat wij zouden doen en nimmer deden.
Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeders nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en verheugen,
verwondering en teêrste vriendlikheden.
Het is het liefst portret aan onze wanden,
dit kind in diepe schoot of wijde handen,
met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.
't Eenzame, kleine kind, zelf langverdwenen,
dat wij zo fel en reedloos soms bewenen,
tussen de dode heren en mevrouwen.
E. du Perron
Niki de Saint Phalle – Nana
takken aan komt draven
en daarmee op dit papier
of tegen mijn beeldscherm zwaait
zodat bladeren dit gedicht binnen dwarrelen
bijt ik persoonlijk de strot af
want ziek ben ik
van woorden die troost willen bieden
voor alles waar geen troost voor kan bestaan
te moe vooral
om iedere ochtend bloot en bleek
weer als dezelfde jongen op te staan
vergeet me liever even.
begraaf deze woorden in een ondiep graf
en leg jezelf daarnaast ten ruste
mag ik bij je liggen? dan spreken we daar af
om pas te ontwaken als ook dit blad
volledig is vergaan
want als de dood te bedwingen was
met slechts enkele mooie regels
dan had ik die voor je geschreven
ik weet het ook
hier staan ze niet.
vergeef me
Erwin Vogelezang
zonsop- en ondergang etosha park namibie
[ Bericht 87% gewijzigd door onkjoe op 02-03-2004 20:53:31 ]
De zon brak door de barre voorjaarslucht.
Plotseling kantelde er een vogelvlucht.
Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw.
Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.
J.C. Bloem
Claude Monet – Poppies near Argenteuil
Jean Dubuffet 
stil staan en kijken met mijn ogen open
en languit op de harde grond gaan liggen,
er mijn gezicht op drukken en niets zeggen.
Maar 't meeste lijk je op de grote lucht erboven,
waar ruimte is voor buien licht en donkre wolken
en op de vrije wind daartussen,
die in mijn haren woelt en mijn gezicht met kussen
bedekt, zonder te vragen, zonder te beloven.
M. Vasalis
Joan Miró - Woman in Front of the Sun
Then, then (methinks) how sweetly flows
That liquefaction of her clothes.
Next, when I cast mine eyes, and see
That brave vibration each way free,
O how that glittering taketh me!
Robert Herrick
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind
© 2001, Rutger Kopland
Niemand hangt de klokjes op
niemand bakt een taart
niemand steekt de lichtjes aan
niemand stuurt een kaart
niemand gaat op zoek naar de ster
niemand praat van vrede op aard
en niemand bewondert een kerstboom
op vijfentwintig maart.
Shel Silverstein
Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan
ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken we hem uit en hangen hem
aan een tak
en liggen te kijken in het gras naar
zo'n frisse zomerjurk in een boom, daar
verlang ik het meest naar vandaag.
you can ride in a pink mustang
(Het origineel is overigens geschreven door Jacques Brel en heet ne me quitte pas.)
If you go away, on this summer day
Then you might as well take the sun away
All the birds that flew in the summer sky
When our love was new and our hearts were high
When the day was young and the night was long
And the moon stood still for the night birds' song
If you go away, if you go away, if you go away
But if you stay, I'll make you a day
Like no day has been or will be again
We'll sail the sun, we'll ride on the rain
We'll talk to the trees and worship the wind
Then if you go, I'll understand
Leave me just enough love to hold in my hand
If you go away, if you go away, if you go away
If you go away, as I know you will
You must tell the world to stop turning till
You return again, if you ever do
For what good is love without loving you
Can I tell you now as you turn to go
I'll be dying slowly till the next hello
If you go away, if you go away, if you go away
But if you stay I'll make you a night
Like no night has been or will be again
I'll sail on your smile, I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes that I love so much
But if you go I won't cry
Though the good is gone from the word goodbye
If you go away, if you go away, if you go away
If you go away as I know you must
There'll be nothing left in the world to trust
Just an empty room full of empty space
Like the empty look I see on your face
I'd have been the shadow of your dog
If I thought you might have kept me by your side
If you go away, if you go away, if you go away
50.000 O+
We hadden geen benul van hoe het liep.
We deden dingen omdat je dingen doet.
We richtten daden aan en lazen soms een boek
om te vieren dat gedachten niet vergingen.
We gingen door omdat je verder moet
of bleven haken aan een onverwachte blik
omdat er blikken zijn waarmee iets wordt bedoeld,
vooral wanneer bedoeld was wat wij wilden.
We vingen aan en rondden ook wel af
maar wat in gang gezet was ging zijn eigen weg toch weer.
We maakten plannen, legden ons erbij neer
dat dingen gingen zoals ze niet waren voorvoeld.
We liepen af toen het eenmaal zover was
dat wat niet voorvoeld was onomkeerbaar bleek.
We lieten wat we hadden in de steek
en zochten naar wat ons verlaten had.
Hagar Peeters
you can ride in a pink mustang
.
Jouw kleine handje grijpt
mijn grote vinger vast
mooi toch dat mijn vinger
zo in jouw handje past
ik vraag je 'gaan we lachen?'
je antwoord met een lach
en als jij zo antwoord op mijn vraag
heb ik een goeie dag
ik weet dat gletsjers smelten
van ozon en van gif
ik ken de laatste panda
en ik heb gehoord van hiv
ik zie de wereld draaien
ík draag niet voor niets een bril
maar als jouw lach zich daarin spiegelt
dan staat de wereld even stil
want jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100 op de schaal van lief
jouw kleine scherpe nageltje
krabt krasjes in mijn arm
en als ik jouw stevig vasthoud
hebben wij het samen warm
ik geef een fles, ik vraag een boer
jij schudt bedachtzaam nee
en als je heel soms huilen moet
dan huil ik stiekem mee
ik weet van pijn en onrecht
door politiek geweld
ik zie ongelijkheid wereldwijd
en ik ken de macht van geld
ik heb geen geld, ik heb een vriendin
dat is niet bedoeld als klacht
want ik ben rijkste van allemaal
wanneer jij naar me lacht
jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100
jij bent 100 op de schaal van lief
Karel van het Reve
Zoete wijnen zijn opwekkend.
Franse brandewijn stimuleert.
Op de schaal van opwekkende, stimulerende middelen
is de stratenmaker iets begeerlijks.
In de opperste orde van jouw wereld
wordt de werkelijkheid meteen verdund
en verheven tot het niveau van de schijn.
...
Fragment uit: apologie van de luiheid – Clément Pansaers
Francis Picabia – Star Dancer with Her Dance School
en de aard wegkwijnt
in dien luister,
weg in 't duister,
en maar scheem'rend het hoofd
opheft in schauw omloofd --
treed nader, treed nader,
blankvoeten te gader,
te gader de voeten, de handen --
de lachtande
de blauwooge
de blondhooge,
de zilverwoorden weenende,
het lijnig hoofd leenende
achterover omhoog in de lucht --
zoet, zoet, langzaam vlucht
door het zonnedagen
in de hooge hagen
zon -- zoet zoet langzaam vlucht,
ga niet te gauw voorbij, voorbij, voorbij, de lucht
blijft hangende bevende achter u --
verlangende eeuwig naar u,
eeuwig, eeuwig, -- vlucht niet te vlug --
achter uw rug
rek ik de armen
van verlangen, van verlangen
rek ik de armen,
vlucht niet te vlug.
0 hoe blank zijt gij van rug,
zongebrand, uitgeglansd vleesch --
waar het tot schouder oprees,
waar de lichte haren
in trillende snaren
in de zonnescharen
hangen saam in de lucht,
in de lucht in de lucht
terwijl gij vlucht.
0 als de zon schijnt
en de aard wegkwijnt
wèg in het duister --
en dan wèg de luister,
uwe luister,
alle luister.
Herman Gorter
[ Bericht 76% gewijzigd door onkjoe op 15-04-2004 18:16:34 ]
Mozaïek in museum
Poster in kiosk
Lookalike in winkelstraat
El que no quiere a Diego, no quiere a su mamá.
It leaps about me, as I go out and walk the street, look back over my shoulder, Seventh Avenue, the battlements of window office buildings shouldering each other high, under a cloud, tall as the sky in an instant -- and the sky above -- an old blue place.
or down the Avenue to the south, to -- as I walk toward the Lower East Side -- where you walked 50 years ago, little girl -- from Russia, eating the first poisonous tomatoes of America -- frightened on the dock --
then struggling in the crowds of Orchard Street toward what? -- toward Newark --
toward candy store, first home-made sodas of the century, hand-churned ice cream in backroom on musty brownfloor boards --
Toward education marriage nervous breakdown, operation, teaching school, and learning to be mad, in a dream -- what is this life?
...
so broke his life in two and paid for Law -- read huge blue books and rode the ancient elevator 13 miles away in Newark & studied up hard for the future
just found the Scream of Naomi on his failure doorstep, for the final time, Naomi gone, us lonely -- home -- him sitting there --
Then have some chicken soup, Eugene. The Man of Evangel wails in front of City Hall. And this year Lou has poetic loves of suburb middle age -- in secret -- music from his 1937 book -- Sincere -- he longs for beauty --
No love since Naomi screamed -- since 1923? -- now lost in Greystone ward -- new shock for her -- Electricity, following the 40 Insulin.
And Metrazol had made her fat.
...
One time I thought she was trying to make me come lay her -- flirting to herself at sink -- lay back on huge bed that filled most of the room, dress up round her hips, big slash of hair, scars of operations, pancreas, belly wounds, abortions, appendix, stitching of incisions pulling down in the fat like hideous thick zippers -- ragged long lips between her legs -- What, even, smell of asshole? I was cold -- later revolted a little, not much -- seemed perhaps a good idea to try -- know the Monster of the Beginning Womb -- Perhaps -- that way. Would she care? She needs a lover.
...
Only to have not forgotten the beginning in which she drank cheap sodas in the morgues of Newark,
only to have seen her weeping on gray tables in long wards of her universe
...
with your eyes of Russia
with your eyes of no money
with your eyes of false China
with your eyes of Aunt Elanor
with your eyes of starving India
with your eyes pissing in the park
with your eyes of America taking a fall
with your eyes of your failure at the piano
with your eyes of your relatives in California
with your eyes of Ma Rainey dying in an ambulance
with your eyes of Czechoslovakia attacked by robots
with your eyes going to painting class at night in the Bronx
...
Lord Lord an echo in the sky the wind through ragged leaves the roar of memory
caw caw all years my birth a dream caw caw New York the bus the broken shoe the vast highschool caw caw all Visions of the Lord
Lord Lord Lord caw caw caw Lord Lord Lord caw caw caw Lord
What a day for a daydream.
Vroeg in de ochtend
ontmoette ik het vogelmeisje.
'Waarom ben je zo bedroefd?'
vroeg ik aan haar of zij aan mij.
'Omdat wie mij zoekt
komt als ik er niet ben
en schreeuwt en huilt
omdat ik niet te vinden ben;
ik kan het niet horen
en het maakt mij bedroefd.'
Neergelegd
staat het meisje op
(laat mij maar eerst
opstaan, ik ken de weg).
Nachoem M. Wijnberg
(winnaar Paul Snoek Poëzieprijs 2004)
Hier nu langs het lange diepe water
dat ik dacht dat ik dacht dat je altijd maar
dat je altijd maar
hier nu langs het lange diepe water
waar achter oeverriet achter oeverriet de zon
dat ik dacht dat je altijd maar
dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht
dat altijd maar je ogen en de lucht
altijd maar rimpelend in het water rimpelend
dat altijd in levende stilte
dat ik altijd zou leven in levende stilte
dat je altijd maar dat wuivend oeverriet altijd maar
langs het lange diepe water dat altijd maar je huid
dat altijd maar in de middag je huid
altijd maar in de zomer in de middag je huid
dat altijd maar je ogen zouden breken
dat altijd van geluk je ogen zouden breken
altijd maar in de roerloze middag
langs het diepe water dat ik dacht
datt ik dacht dat je altijd maar
dat ik dacht dat geluk altijd maar
dat altijd maar het licht roerloos in de middag
dat altijd maar het middaglicht je okeren schouder
je okeren schouder altijd in het middaglicht
dat altijd maar je kreet hangend
altijd maar je vogelkreet hangend
in de middag in de zomer in de lucht
dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar
altijd maar het rimpelende water de middag je huid
ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit
hier nu langs het lange diepe water dat nooit
ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit
dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water
hier nu langs het diepe water dacht ik nooit
dat de meeuw ooit de cipres dacht ik nooit
dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer
Remco Campert
Ik word aan 't oud zijn niet gewend.
De lichterlaaie die ik heb gekend
zit nog te diep in mijne knoken
en blijft mij dag en nacht bestoken.
Mij beteren heb ik steeds gewild,
en menig, menig uur verspild
aan op te zien naar ginder boven,
aan bidden leren en geloven.
Helaas, ik schaam mij en beken
dat ik wel diep verdorven ben.
Want God en Ziel en andre dingen
waarvoor de mensen psalmen zingen,
Geweten, Vaderland in nood,
de Sterrenhemel en de Dood,
het wil, het wil tot mij niet spreken,
wat ik ook tracht het ijs te breken.
Maar waar ik wél toe ben bereid,
dat is voor elke jonge meid
zoals er honderdduizend lopen,
de kleren van mijn lijf verkopen
en heel mijn huis en heel mijn vrouw.
Ik zou het doen, en geen berouw
zou in mijn ogen staan te lezen,
en 't zou nochtans een misdaad wezen.
Wanneer ik langs de huizen trek
loert men mij na, als ware ik gek,
alsof mijn plannen en mijn zonden
op mijnen rug te lezen stonden.
Ik ben een schurk, ik ben een hond,
geen rustplaats waard in heil'gen grond,
en 'k wil een hoog rantsoen betalen
voor elken bundel zonnestralen:
Maar laat mij doen met eigen vuur
wat ik verlies, zolang ik duur.
En terg ons niet: mij armen stakker,
en Satanlief, mijn laatsten makker.
Willem Elsschot
De regen van noem mij desnoods geen regen
wordt door geen oor wordt door de huid gehoord.
Booglamplicht geeft waarom daarom zijn zegen;
de hemel zwijgt en zwijgt van enzovoort.
En niemand komt niemand dan niemand tegen.
En iemand zegt ik ben een iemandswoord.
En iemand zegt ik ben maar ben verzwegen.
De hemel zwijgt en zwijgt want enzovoort.
En wij wijzelf gaan wonderlijke wegen:
wij varen om de tropen van de noord
figuurlijk zelfs met ons figuur verlegen.
En staan op straat en lopen toch weer door ’t
noem mij desnoods noem mij desnoods dan regen.
De hemel zwijgt en zwijgt en enzovoort.
Hans Andreus
Ik heb je terugkeer uit de tijd
met zoveel ongeduld verbeid,
met zoveel stelligheid bezworen,
dat als er voor dit rijk gemis
in wat ik schrijf geen plaats meer is
ook ik niet voortkan als tevoren.
Wanneer ik ons van het geloof
dat mij in leven houdt beroof,
kan niets je aan de dood ontwringen:
je bent een handvol woelig stof,
een schap bedorven aarde, - of
je bent de zin van alle dingen.
Alleen wat soms in een gedicht
bestaat aan wankel evenwicht
kan het behoud zijn van ons beiden,
kan maken dat van woord tot woord
ik jou, jij mij nog toebehoort,
tot onze parallellen snijden.
Jean Pierre Rawie
Er waren twee kabouters, At en Ot,
zo klein dat zij niet in de mens
geloofden, alleen een beetje in god.
Op een dag naar het leek als altijd
kwam een prisesje voorbij. Ze zei kijk
dat is aardig, bukte en alsof zij bloemetjes
plukte, pakte zij Ot en At en stak
zoals alle prinsesjes de hele zaak in haar zak.
Zo kwamen zij in het paleis, de avond
viel, dat hou je niet tegen, maar terstond
ontstak het prinsesje opnieuw de zon,
zodat Ot en At ineens wisten dat
zij waren in het paradijs en god bestond.
Dat was de eerste dag. Zij sliepen die nacht
in lucifersdoosjes van de koning onder zacht
geurende zakdoekjes van de koningin.
En de volgende dag vroeg het prinsesje, wat
zal ik eens voor jullie kopen, waarin
hebben jullie nu de meeste zin.
En Ot en At wilden natuurlijk dat
het kermis was met chocola, een reuzenrad,
draaimolens en heel veel limonade.
Toen ging het prinsesje naar de stad
en wat bracht zij wel mee?
Vliegtuigjes, botsauto'tjes, geweertjes
een draaiorgeltje met jesterdee
slagroomijs en mooie rooie kleertjes.
En het werd alle dagen kermis in 't paleis
want At en Ot konden de trappen eerst
niet op of af en nooit alleen naar de wc
maar met het vliegtuigje ging het een twee
drie en was het prinsesje van de wijs
dan draaiden zij het orgeltje van jesterdee.
Maar ook moesten de kabouters leren.
En Ot telde op en At trok af.
Ze kregen boeken met gouden woorden,
zo groot dat zij uren langs de blad-
zijden moesten lopen en ze zere
voeten kregen van het leren begrijpen
wat er stond en de potloden waren
zo zwaar dat ze alleen maar samen
en dan nog heel korte brieven konden
schrijven, bijvoorbeeld alleen hun namen.
En toen de dagen voorbij waren in het paleis
gingen zij weer weg, het was een lange reis
terug naar het bos en hun huisje stond
er als altijd. Hoe het prinsesje dat wel vond?
Ze huilde zoals ze nog nooit had gehuild,
totdat zij op een dag aan het paleisraam stond
en uit de bomen van het park een duif
verscheen met een klein briefje in zijn mond,
zo klein dat zij het haast niet lezen kon.
Er stond: dag god een zoen van At en Ot.
Ritueel
Ik houd het kleine ritueel in ere
opdat jij elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat het gene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen)
Ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het slaan van de hond
en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.
Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf
de woorden vind, als was het vanzelfsprekend
schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.
Jean Pierre Rawie
.Een dergelijke mooiheid bestaat niet meer. Kan niet meer bestaan. :'(.
[ Bericht 37% gewijzigd door Gellius op 14-05-2004 22:14:06 ]
de lucht was grijs,
de heuvelen zonder wil
lagen op vreemde wijs.
De mannen werkten wat
rondom in de aard,
als groeven ze een schat,
maar kalm en bedaard.
Over de aarde was
waarschijnlijk alles zoo,
de wereld en 't menschgewas
ze leven nauw.
Ik liep het aan te zien
bang en tevreden,
mijn voeten als goede lien
liepen beneden.
Herman Gorter (1864-1927)
uit: Verzen (1890)
Poëziecursus
Het moeilijkste bij dichten,
ik vertel u geen geheim,
dat is toch wel het vinden
van het juiste rijmwoord.
We zaten hand in hand
op het terras van een restaurant-café.
Dat rijmt wel niet,
maar dat hoeft ook niet per se.
Het is mooier als het wel rijmt. Voorbeeld:
Ik hou van jou,
ik blijf je trouw.
Origineel is het niet,
maar het rijmt als een tiet.
Of deze:
Een struise meid uit Scheemda
viel voorover in de Etna.
Duidelijk en luid
bracht zij nog uit:
'Heet ja!'
Nog een:
De truc mislukt,
gaat jammerlijk teloor,
de goochelaar pinkt
een traan uit zijn oor.
Naast rijm is nog van belang het metrum. Metrum heeft te maken met waar je de klemtonen legt in een gedicht. Ik hoorde laatst op de radio in de Ster-reclame de volgende zin:
Ik ben Karin en ik heb een druk gezin.
Dat is van een heel laag niveau, Kárin-gezín. Dat metrum klopt niet. Het is van een veel hoger niveau om te zeggen:
Ik ben Kárin en hij moet dáárin.
Wellicht dat u zegt: 'Karin-daarin, dat vind ik een beetje flauw.' Maar dan heeft u het niet over het metrum. Want dat is ijzersterk. Dan heeft u het over wat anders. Wat overigens ook wel van belang kan zijn in een gedicht.
Timing bijvoorbeeld, is ook heel belangrijk. Nemen we eens de timing van het nu volgende gedicht:
Mijn vrouw
trok de deur dicht
van ons huis
aan het Acaciaplein
en liep
naar het Riet-station.
10 Minuten later
vertrok haar trein
richting noorderzon.
Dit gedicht is zeer slecht getimed, want van het Acaciaplein naar het Riet-station is zeker een halfuur lopen...
Finkers
What a day for a daydream.
twee bleke schimmen die naar elkaar
negen in het witte licht van een lantaarn.
Aan hun geluk te zien kon ik nog niet
geboren zijn. Ze waren jong en heel verliefd.
Een groot verdriet bedroefde mij
omdat ik wist hoe het zou verdergaan.
Zij schaterde om iets dat hij haar toegefluisterd had.
Hij lachte hard zoals hij nog vaak doet.
We wisselden een beleefde groet
en daarna scheidden zich weer onze wegen.
'Wacht maar', riep ik hen na,
wij komen elkaar nog wel eens tegen.
Gearmd gingen ze zwijgend om een hoek.
you can ride in a pink mustang
Nick Hornby - Fever Pitch
The Sound
—I hate it when we have sex and you make that sound.
—What sound?
—The sound you make when you're about to have orgasm.
—What sound do you mean?
—I can't describe it. It sounds like no other sound you ever make.
—But why do you hate it?
—It scares me.
—Why would it scare you?
—I guess it's because we're at an intimate moment, and you make an unfamiliar sound.
—It must be my intimate-moment sound.
—But it doesn't sound intimate. It sounds . . . well . . . brutal.
—I make a brutal sound?
—Yes, I think that's how I'd describe it.
—Make the sound for me.
—I can't.
—Of course you can. You remember it, don't you?
—I'm embarrassed to make it.
—You're not embarrassed to tell me, but you're embarrassed to make it?
—Right.
—Just try.
—All right. It's something like "Yowwwww-oh-woe-woe."
—And that sounds brutal to you?
—It does.
—It sounds to me like I'm very happy.
—It doesn't sound happy to me.
—What sound would you like me to make?
—I don't have an alternative in mind. I just thought I'd tell you that the sound you make, well, it brings me out of the moment. Sex ends for me when I hear that sound.
—That's good, isn't it?
—Why is it good?
—Because you know I've had an orgasm when you hear it.
—But what if I want to do something more to you?
—More? We've both finished by then. What more would we do?
—What if I still want to kiss you and you're making that sound?
—Well, I guess you could try and see.
—Should I try now?
—Why do you think I want you to kiss me when you can't stand the sound I make at my most vulnerable moment?
—I didn't mean I couldn't stand it. I just meant it's distracting.
—Maybe you should gag me.
—Then you'd make the sound but it would be even worse.
—Why would it be worse?
—It would sound all muffled and sad, like the voice of someone locked inside of a trunk.
—So, you'd rather I sound brutal than all muffled and sad?
—I guess so.
—You must really love me then.
Zee lag stiller onder sterrennacht
Dan een gulden vlies, een zilveren vacht.
Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen.
't Zware schip kon zich niet verder stuwen
In het weerstandloze, ijle klare,
En het eiland kwam voorbijgevaren.
Of het een stil schip was, diep gezonken,
Welks topzeilen in het maanlicht blonken,
Schoven zijn besneeuwde toppen zacht
Langs de verre wouden van de nacht,
Door de manekring en sterrenzwermen
Meegetroond, ontvreemd van kust en bergen,
Even streng gescheiden en ontheven
Als mijn grondloos dromen van mijn leven.
J. Slauerhoff
You win some, lose some, all the same to me
The pleasure is to play, makes no difference what you say
I don't share your greed, the only card I need is
The Ace Of Spades
Playing for the high one, dancing with the devil,
Going with the flow, it's all the game to me,
Seven or Eleven, snake eyes watching you,
Double up or quit, double stake or split,
The Ace Of Spades
You know I'm born to lose, and gambling's for fools,
But that's the way I like it baby,
I don't wanna live for ever,
And don't forget the joker!
Pushing up the ante, I know you've got to see me,
Read 'em and weep, the dead man's hand again,
I see it in your eyes, take one look and die,
The only thing you see, you know it's gonna be,
The Ace Of Spades
What a day for a daydream.
Laatst zag ik hem terug, de jongen uit mijn jeugd,
die ik op school in bang geheim vereerde:
blonde Prins Satan, ongenaakbaar schoon,
wiens wrede lach mijn schuwe hart doorboorde.
Ik denk niet dat hij ooit iets heeft vermoed
van wat een vol jaar lang mijn ziel verteerde,
noch dat ik, hoe vaak, honderd, duizend malen?
- zijn tergend beeld voor mijn geloken ogen -
mijzelf ontblootte en in eenzaamheid beroerde.
Ik werd er niet verlamd, noch blind, noch doof,
maar wél krankzinnig van:
het heimwee naar zijn haar,
de dorst naar zijn vermetel kruis,
de honger naar zijn heupen,
werden niet minder, maar na elke keer nog erger.
Maar, als gezegd, laatst zag ik hem terug;
hij stond vóór mij, in de rij, op het postkantoor:
een bevende grijsaard, bijna zonder haren.
Zijn dove schreeuwstem vroeg aan het loket:
'Wat kost een brief? Een brief naar Engeland?'
Gerard Reve
Vroeger bij het touwklimmen
als de zon in strepen viel
zat ik boven in het touw
en zag de wereld dan
een beetje zoals God
ik zag de klasgenootjes
beneden op de grond
en zwaaide minzaam
met mijn hand
dat moet je niet doen
als je in een touw hangt
you can ride in a pink mustang
Hip Hip Hoe
Hoe
Hoe
Sienjaal!
Knallende voeten
Paarswitte lijnen en roodzwarte
Herauten
Duikt de bal op
Sliert een waaier van zand
Losbrekend patos
Witte wegen: lijnen van spelend licht
Ritmus van de alomvattende wellust
Lopen lopen
Slechts met het ene doel
Half back
en center
Bots!
Terreinwinst
Ekstaze
Op de tribunes
elektriese innerlikheid
Ongeduld
Valt de bijl! ...
Aarzelen de spelers?
De grootste vreugd is winnen of sterven
Psyche:
Oprukken oprukken
Marsj van het stormbataljon
Vooruit vooruit
Fatum simfonie
Eén ritme
Saamgedrongen in een hoek
Bliksem die flitst
Autosireen
Goal! ! !
Paul van Ostaijen
[ Bericht 88% gewijzigd door yvonne op 18-06-2004 20:44:21 ]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Is it a kind of dream
Floating down on the river
Following the river of death down stream
Oh is it a dream?
There's a fog on the horizon
A strange glow in the sky
And nobody knows where you can go
Or what does it mean
oh, oh is it a dream
Bright eyes
Burning like fire
Bright eyes
How can you close and fail
How can the eyes that burned so brightly
Suddenly turn so pale?
Bright eyes
Is it a kind of shadow
Reaching over the hill
Wandering over the hills unseen
Or is it a dream
There's a high wind in the trees
A cold sound in the air
And nobody knows where you can go
And where do you start
Oh oh, into the dark
Bright eyes
Burning like fire
Bright eyes
How can you close and fail
How can the eyes that burned so brightly
Suddenly grow so pale
Bright eyes
Art Garfukel
Watership Down
..
..
..De bizarre performence-art van Stelarc verdient hier ook zijn plek.
[ Bericht 0% gewijzigd door BrownSugar op 25-06-2004 01:43:40 ]
yumyum, wies dat?quote:Op zondag 14 september 2003 21:00 schreef FlyingFox het volgende:
[afbeelding]
De kraaien op het land
Zwart als de raven
Zullen schateren op de dag
Dat deze jongen wordt begraven
De stoet vnauit de kerk
Tegen al mijn wensen in
Een laatste avond in de kroeg
Maar de familie had geen zin
'T zijn zulke brave burgermensen
Grijze mussen berelaf
Ik kan sputteren wat ik wil
Ze dragen me naar mijn graf
Alwaar de goegemeente rouwend
Luistert naar de dominee
In zijn hart een goeie jongen
En de schare knikt gedwee
Terwijl ik de kist graag had gezien
Op de bar de deksel open
Een joint gaat in het rond
En jullie allemaal bezopen
Lul de oren van mijn kop
En dan de laatste drank besteld
Waarop een heldere geestverwant
Een taxibusje belt
Zet deze jongen bij het raam
Neem brood en koffie mee
En rij dan in het holst
Met z'n allen naar de zee
Zet me rechtop in het zand
Veeg het vuil van mijn gezicht
Zing de maan nog eenmaal toe
Tot aan het eerste ochtendlicht
Ga wandelen in de duinen
Leg wat schelpen in m'n schoot
Verzamel al het spoelhout
En bouw een kleine boot
En als dan 's avonds heel de zon
In die bak met water dooft
Duw me dan de zee op
Zoals me is beloofd
Maak allemaal een fakkel
Steek het bootje in de brand
Ik zal mijn lied nog eenmaal zingen
Jullie dansen op het strand
Als indianen
Nog is de hemel rein van dageraad.
Alleen de kleine stem der zachte regen,
Die aan mijn open venster praat.
Naar bed gegaan, vermoeid van leed en leven,
Een mens, die slaap wenst als hem de aarde pijnt,
Voel ik mij tot een lichter lust verheven,
Omdat de maan zo helder schijnt.
O onrust van de hete zonnedagen,
O wegen in den beet van 't stof begaan,
Wie zou na loomte en angst nog anders vragen
dan dézen schijn der maan?
Al wat ik heel mijn leven heb verzwegen,
Verlangen zonder vorm en zonder naam,
Is nu geworden tot een warme regen
Buiten een zilvren raam.
"Regen en maanlicht", J.C.Bloem.
Een duivenveeren hemel weerspiegelt in de zee,
Blauw licht dampt tusschen hemel en stiller hemelbeeld.
Ter eene en andre zijde rondt zich de kling der kust
Naar een vervloeiden einder van zee, lucht, land en mist.
De erinnering wordt wakker aan een verloren schoon;
Een oud gevoel keert weder van uit een langen droom.
Een droom van stemmen en van gelaten en gerucht
En steeds vermoeider worden, en dien men leven zegt.
’t Was eerst een eindloos hunkren, een dwalen her en der,
Werd toen een daaglijksch derven, en toen ook dat niet meer.
-- Het uur wordt later, ’t duister groeit door het grijze heen.
Een parelzwarte hemel schaduwt de schemerzee.
