Misschien een goeie voor symfonische rockfans die zijn 'blijven hangen in de jaren zeventig' of voor progfans die het wel mooi vinden maar het kaf niet van het koren weten te scheiden.
1. (3) Spock's Beard - Feel Euphoria
2. (1) Opeth - Damnation
3. (-) Casual Silence - Once In A Blue Moon
4. (7) Erik Norlander - Music Machine
5. (8) Singularity - Between Sunlight And Shadow
6. (-) Gazpacho - Bravo
7. (2) Pineapple Thief - Variations On A Dream
8. (6) La Maschera Di Cera - Il Grande Labirinto
9. (5) Anekdoten - Gravity
10. (-) Troy Donockley - The Pursuit Of Illusion
quote:Ik ken alleen 1 en 3, welke beveel jij aan van de rest, welke springt er uit zeg maar?
Op maandag 25 augustus 2003 20:53 schreef sunhillow het volgende:
ok
1. (3) Spock's Beard - Feel Euphoria
2. (1) Opeth - Damnation
3. (-) Casual Silence - Once In A Blue Moon
4. (7) Erik Norlander - Music Machine
5. (8) Singularity - Between Sunlight And Shadow
6. (-) Gazpacho - Bravo
7. (2) Pineapple Thief - Variations On A Dream
8. (6) La Maschera Di Cera - Il Grande Labirinto
9. (5) Anekdoten - Gravity
10. (-) Troy Donockley - The Pursuit Of Illusion
quote:Nummer twee. Maarja da's een beetje een standaard antwoord wat je van mij kunt verwachten.
Op maandag 25 augustus 2003 20:56 schreef Grayburn het volgende:
Ik ken alleen 1 en 3, welke beveel jij aan van de rest, welke springt er uit zeg maar?
Spock's Beard op een is wel verrassend, maar wel een leuke verrassing 
Met je ogen zo zwart stal je heel mijn hart, Maria Magdalena
Sinds ik jou heb gekust vind ik nergens rust, Maria Magdalena
Ja, jou alleen wil ik steeds om mij heen, Jou en anders geen
quote:
Op maandag 25 augustus 2003 20:57 schreef Vork het volgende:[..]
Nummer twee. Maarja da's een beetje een standaard antwoord wat je van mij kunt verwachten.
Spock's Beard op een is wel verrassend, maar wel een leuke verrassing
ik bedoelde ook 2 ipv. 3. Wie kent Opeth nou niet .
quote:Ik dacht al
Op maandag 25 augustus 2003 20:59 schreef Grayburn het volgende:
Singularity is typisch neo-prog. Gazpacho stond pas ook in de OOR, en licht dichtbij het rijtje Porcupine Tree, Muse, Coldplay, Pineapple Thief. Randverschijnsel binnen de prog. Erik Norlander is vergelijkbaar met Ayreon, maar dan minder van kwaliteit. Troy Donockley is lid van de Keltische rockgroep Iona, en daar lijkt het dus ook op. Mocht je Iona niet kennen, schaam je! Iona is zeg maar Clannad, overgoten met een dikke laag symfosaus
Anekdoten tenslotte is (of beter gezegd: was) zeer King Crimson-beinvloed. Zij die dit op dit forum goed vinden, doen er goed aan dit te gaan luisteren.
Let wel: maar weinig hiervan zal je in de winkels vinden. Tip: schaf een creditcard aan. Makkelijk voor het bestellen van cd's via internet. Ik kom bijna nooit meer in een cd-winkel. 
quote:Ik ken ze wel allemaal. Op zich is het wel allemaal kwaliteit, alleen die Spock is al absoluut geen nummer 1. Casual Silence is wel goed, ken ik het minste van deze hele lijst, daarom ook moeite met een omschrijving.
Op maandag 25 augustus 2003 20:56 schreef Grayburn het volgende:[..]
Ik ken alleen 1 en 3, welke beveel jij aan van de rest, welke springt er uit zeg maar?
Erik Norlander, tsjah, ik heb met dit product het zelfde probleem als met Rocket Scientist en Lana Lane albums (waar hij ook op meedoet). Het is allemaal heel goed en knap maar eigenlijk boeit de CD met toch niet heel veel. Wel een hele mooie uitgave trouwens.
Singularity heb ik in de vakantie via de post gekregen. Degelijke prog met jaren 70 invloed. Soms wat rommelig, met name de drummer. Het gitaarwerk viel wel positief op (trouwens van de persoon Hansi Cross, die hopenlijk eindelijk heeft ontdekt dat zijn eigen zangwerk in de band Cross echt een ramp is)
Gazpacho heeft wat weg van het moderne Marillion, maar dan met een eigen geluid. Beetje radiohead/coldplay hoor je er bijvoorbeeld doorheen. Leuk werkje.
Pineapple Thief vind ik erg goed maar heeft niet echt een eigen gezicht. De muziek heeft wederom wat weg van Radiohead. Ook een vleug Porcupine Tree zit erin, eigenlijk hoor ik er alles in. Toch springt het er niet echt heel erg uit. Zelfs de hoes is inwisselbaar (maar dat probleem hebben albums op het Cyclops-label wel vaker)
La Maschera Di Cera is een hoogtepunt. Jaren 70 klinkende prog. typich italiaans. Een zwaar en degelijk werkstuk.
Het zelfde gaat op voor Anekdoten. Geweldig album. Gevoelig, subtiel en mooi. Volop Mellotron. Voor liefhebbers van het oude Crimson.
Troy Donockley is van Iona en ik heb van dit album nog amper iets kunnen horen. Heb hem zelf helaas nog niet maar de fragmenten die ik wel heb kunnen luisteren bevielen wel. Symfo/folky was de eerste indruk.
Improv: Rich Tapestry of Life
.
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
Edit: Canterbury waren toch bands als Camel en Caravan. Dan zou je The Flower Kings kunnen luisteren.
quote:Je zou het laatste album van A triggering Myth eens kunnen luisteren
Op dinsdag 26 augustus 2003 17:53 schreef Zander het volgende:
Ik heb deze vraag overigens al eens eerder gesteld, maar misschien kunnen de kenners mij nog wat tips geven voor moderne jazzy prog, zeg maar meer in Zappa- of Canterbury-achtige stijl dan neo-prog.
Daarnaast is Volaré ook wel aan te bevelen. Het album heet "The Uncertainty Principle"
Ook wel leuk: Nebelnest. Goede instrumentale prog
En als absolute aanrader voor Crimson Fans Anglagard met de albums Hybris en Epilog
Improv: Rich Tapestry of Life
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
|
|
