Ik ben erg benieuwd naar ervaringen op dit vlak. Hoe ga je ermee om? Wat helpt bij het accepteren en het verwerken? Ben ik te ongeduldig en heelt de tijd echt alle wonden? Is het beter om al het contact te verbreken of kan af en toe contact helpen bij het verwerken?
Graag jullie reacties...
Je moet afleiding zoeken, veel afleiding vooral komende weken. Dan slijt het vanzelf weg. Ga uit,sporten,hobby-en etc.
quote:Ik denk dat dit heel erg per persoon verschilt. De een blijft de hele dag in bed liggen en is gigantisch depressief en de ander gaat gigantisch feesten.
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:36 schreef Carlito_Brigante het volgende:
Graag jullie reacties...
Het enige waarvan ik zou zeggen, dat zou een goed idee zijn is op je gevoel afgaan.
quote:That's what you gotta do.
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:39 schreef Troel het volgende:[..]
Ik denk dat dit heel erg per persoon verschilt. De een blijft de hele dag in bed liggen en is gigantisch depressief en de ander gaatgigantisch feesten.
Genieten van je vrijheid, once again.
Look at the bright side
quote:Bij mij helpt dit anders geen kloot
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:41 schreef EggsTC het volgende:[..]
That's what you gotta do.
Genieten van je vrijheid, once again.
Look at the bright side
quote:Hoelang is het uit?
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:44 schreef Troel het volgende:[..]
Bij mij helpt dit anders geen kloot
quote:maand nu... 't leven gaat verder hoor... Maar ben de afgelopen maand meer dingen gaan doen dan ik in het afgelopen jaar heb gedaan...
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:50 schreef EggsTC het volgende:[..]
Hoelang is het uit?
Been there, done that ...
Later, als het gesleten is, kun je gaan teren op de mooie herinneringen.
quote:Welke vrijheid heb je als vrijgezel wel en als "partner" niet..??
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:41 schreef EggsTC het volgende:[..]
That's what you gotta do.
Genieten van je vrijheid, once again.
Look at the bright side
quote:Hhmmz, die zie ik nog nergens staan hier
De "KUNST" van het loslaten van een ex...
Echt loslaten is dan ook zeer moeilijk, bij mij is het nu al een tijd over, maar ik merk dat we elkaar nog steeds erg vaak spreken.
Belangrijk is het om vermaak te vinden, zoek afleiding. Als je dat niet doet ga je veel te vaak nadenken en dan voel je je alleen maar kut. Contact houden is zeker niet slecht, maar probeer het rustig wat af te bouwen. succes!
Het is heel moeilijk om hem niet constant te bellen. Aan de ene kant wil ik overkomen alsof het goed gaat, zodat hij zich geen zorgen maakt en het fijn vindt om langs te komen, maar aan de andere kant gaat het nog helemaal niet zo goed. Als ik uit mijn werk kom, kan ik mijn tranen niet inhouden en loop ik gewoon te huilen over straat. Als ik thuis ben zet ik gauw de radio of TV aan zodat ik me niet alleen voel.
Het nadeel van in dezelfde stad blijven wonen is dat ik ver ben van familie en vrienden (ik kom zelf uit Noord-Holland en woon nu in Brabant). Gisteren vroeg ik me echt af wat ik hier nog deed. Maar ja, ik werk hier en daar heb ik het erg naar mijn zin. Daarbij wil ik echt op eigen benen kunnen staan, maar het is wel moeilijk zo...
Mijn ex geeft geen hoop, maar zegt ook dat hij die niet wil ontnemen. Het plan was om eerst appart te wonen, zonder 'verplichtingen' en dan kijken of een relatie (op een ander niveau) mogelijk is. Ik ben er nog niet uit of ik dat kan en wil, maar ik weet wel dat ik het een kans zou moeten geven. Ik hoop dat hij over een tijdje een keer gezellig bij mij kan komen eten, en dat we dan gewoon gezellig kunnen praten. Maar daar zal wel een flinke tijd overheen gaan vrees ik.
Toch probeer ik dingen te plannen: morgen komt er een lieve vriendin op bezoek en ik ben lid geworden van de bieb zodat ik de zondag eventueel lezend kan doorkomen. Een computer heb ik nog niet, die mis ik heel erg. Op TV is er ook niets bijzonders en op de radio waarschijnlijk ook niet. Het stadswandelpark is echter vlakbij, daar kan ik misschien heen om wat de wandelen. En maandag weer werken...
Ik denk dat de kunst van het loslaten is om je eigen leven op te pakken, op zo'n manier dat je de ander niet in'plant'. Zodat als je ex een keer belt dat je zelfs 'nee' moet verkopen omdat je al een afspraak met iemand hebt staan...
Ik wens je heel veel sterkte. 
Voor mij stortte op dat moment n hele hoop in... Ik dacht eruit te gaan, vakantie naar rankrijk met de bus, lekker weg van alles. Helaas, verkeerde keuze... N erg klote vakantie geworden, met n mega telefoonrekening omdat ik niet zonder mn vrienden kon. Ik moest praten... Na de vakantie mn studie weer opgepakt, dat lukte ook niet echt en toen, n maand of 4 nadat ze weg was kreeg ik de kans van mn leven.... Werk! In de IT (de laatste flarden van de booming markt nog mee kunnen pikken) Dat was wat ik nodig had! Weg uit dat oude leven. Compleet opnieuw beginnen, n autootje onder mn kont, maandelijks n vast inkomen... OK, ik ben blijven wonen waar ik woonde en ook samengewoond had, ik sliep nog steeds in het bed dat ik met haar gedeeld had, maar t maakte allemaal niet meer uit. Ik had weer iets om me op te richten. Dingen werden me duidelijk. Ik zei in t begin van dit stukje nog 'uit het niets'... maar eigenlijk zaten we al veel langer vast. Ik kon t niet onder ogen komen eerder. En natuurlijk t gevoel van n nette wraak... Ik had ineens alles wat ze zo graag bij me gezien had 
. Op 1 ding na... ik zou nooit dr schoothondje geworden zijn.
Maar om on topic te blijven... voor mij was dus 'de kunst' een drastische verandering in mn leven.
Ik heb het ook gehad, alleen is mijn ex vriendin er met een ander van door gegaan na 2 jaar samenwonen. Ik heb heel lang in een dip gezeten, maar je leert er echt veel van. Ik heb er ook een topic over geopend, hoe kom je er over heen? Gaat vanzelf. Echt. Het heeft voor je zelf ook tijd nodig, en dat is moeilijk als het net uit is. Dat weet ik... Maar ga leuke dingen doen, dat heeft mij ook geholpen.
quote:Een maand, tja dan heb je dat gevoel nog niet nee. Kijk maar eens over 3 maanden verder. Dan is het al velen malen minder als nu.
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:53 schreef Troel het volgende:[..]
maand nu... 't leven gaat verder hoor... Maar ben de afgelopen maand meer dingen gaan doen dan ik in het afgelopen jaar heb gedaan...
quote:Dames scoren voor 1 avond om ff mee te zoenen in de discotheek.
Op vrijdag 8 augustus 2003 09:22 schreef Frenkie het volgende:[..]
Welke vrijheid heb je als vrijgezel wel en als "partner" niet..??
quote:En daar zit je op te wachten als je echt zwaar liefdesverdriet hebt..?? Ikke iig niet.. dan zijn al die meisjes al zijn ze nog zo mooi, niet leuk genoeg
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:29 schreef EggsTC het volgende:
Dames scoren voor 1 avond om ff mee te zoenen in de discotheek.
quote:Ikke wel hoor, heb overal schijt aan als ik zware liefdesverdriet heb
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:39 schreef Frenkie het volgende:[..]
En daar zit je op te wachten als je echt zwaar liefdesverdriet hebt..?? Ikke iig niet.. dan zijn al die meisjes al zijn ze nog zo mooi, niet leuk genoeg
En praat tegen je vriendin als gewone vrienden..probeer niet af te dwalen naar de tijd met haar. Gewoon over algemene dingen.
Hielp bij mij ook. Naar mijn 2,5 jaar relatie.
Zoveel 'trucjes' zoveel clichés.
Je hand strekken, haar vingers eruit laten glijden en los ben je...
En nu serieus:
Daar is natuurlijk geen kant en klaar antwoord op te geven.
Is voor ieder persoon verschillend. de een schrijft het van zich af, de ander gaat zich flink bezatten, nummer drie neukt het verdriet weg, nummer vier kruipt drie volle dagen onder de wol en jankt alles eruit... en zo kan ik nog wel even doorgaan... maar dadoeknie!
Doe vooral de dingen waarbij je je sowieso altijd al goed voelde, dat is volgens mij de beste remedie...
quote:Woooww, d'as pas een nette zoete wraak!! Toppie man. Kunnen een hoop mensen wat van leren
Op vrijdag 8 augustus 2003 10:17 schreef DaBeetle het volgende:
Ik had ineens alles wat ze zo graag bij me gezien had
quote:Ja, dat "vrij willen zijn", kan door de dames nogal eens ruim geintepreteerd worden. Dat was/is bij mij ook het geval. Een uitgebreide versie van m´n verhaal staat in de topic Runaway Bride, maar ik kan alvast zeggen dat het allemaal niet bepaald de schoonheidsprijs verdiende. Anyway, ben ook bezig met drastische zaken. Heb vorige week een huis gekocht en daar kijk ik ontzettend naar uit.
Op vrijdag 8 augustus 2003 10:17 schreef DaBeetle het volgende:
Goed, kwam er een paar dagen later achter dat 'vrij zijn' voor haar betekende bovenop 1 van mn beste vrienden duiken, maar dat terzijde.
Maar om on topic te blijven... voor mij was dus 'de kunst' een drastische verandering in mn leven.
quote:Dit komt me heel erg bekend voor. Ik hou me er aan vast dat het echt zal slijten, maar de truc is, denk ik, het de tijd te geven ook al ga je dan door grote dalen.
Op vrijdag 8 augustus 2003 09:56 schreef Blinky het volgende:
Maar ik heb moeite om dingen te doen zonder hem, steeds hoor ik zijn stem in mijn hoofd, denk ik aan iets wat we samen hebben gedaan. Ik slaap 's nachts slecht en als ik slaap, droom ik over hem. ...misschien belt hij...wat zou hij nu doen...?
quote:Dat zou ik ook graag willen: weer eens een normaal gesprek. Als we elkaar al spreken, zijn het allemaal van die emotionele gesprekken met grote stiltes. In feite weet ik niet eens wat ik haar moet zeggen, wat het allemaal erg kansloos maakt...
Ik hoop dat hij over een tijdje een keer gezellig bij mij kan komen eten, en dat we dan gewoon gezellig kunnen praten.
quote:Dank je, jij ook!
Ik wens je heel veel sterkte.
quote:Ik doe veel en ben blij dat ik een hechte vriendenkring heb, maar het zijn de momenten waarop ik alleen ben. Dan heb ik het zwaar. Dan vliegen m´n gevoelens alle kanten op: liefde/haat, verdriet/boosheid etc.
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:27 schreef Rolandtt het volgende:
Ik heb er ook een topic over geopend, hoe kom je er over heen? Gaat vanzelf. Echt. Het heeft voor je zelf ook tijd nodig, en dat is moeilijk als het net uit is. Dat weet ik... Maar ga leuke dingen doen, dat heeft mij ook geholpen.
Is je topic trouwens nog online?
Mijn ex wilde juist géén contact met mij, terwijl ik juist wel behoefte had om te praten met elkaar enzo.. Dat werkt dus echt bij iedereen anders
oftewel, kijk terug op die leuke tijd en leer ervan
quote:Dat heb ik ook, dat gevoel. Ik wil helemaal geen nieuwe vriendin nu, want het enige wat ik wil is haar.
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:39 schreef Frenkie het volgende:[..]
En daar zit je op te wachten als je echt zwaar liefdesverdriet hebt..?? Ikke iig niet.. dan zijn al die meisjes al zijn ze nog zo mooi, niet leuk genoeg
Kut roepen, (al gedaan)
en van je af tuffen (wederom ook al geschied)
-Amen-
quote:Dit is werkt echt, ik heb het ook gehad na 5 jaar en sporten en afleiding zoeken werkt echt het best. sterkte
Op vrijdag 8 augustus 2003 08:39 schreef EggsTC het volgende:
Zie die pijn niet als pijn, maar als mooie herinneringen. Ik weet als geen ander hoe het is.Je moet afleiding zoeken, veel afleiding vooral komende weken. Dan slijt het vanzelf weg. Ga uit,sporten,hobby-en etc.
quote:Yup, bier drinken en kut roepen is de beste remedie (wel met VRIENDEN!!!!!!!
Op zaterdag 9 augustus 2003 00:20 schreef NoXxa het volgende:
Bier drinken,(reeds mee bezig)
Kut roepen, (al gedaan)
en van je af tuffen (wederom ook al geschied)-Amen-
Heb het nu ook 4 dagen gedaan (en vandaag maakt nummer 5) En het gaat echt top nu. Ik denk natuurlijk nog wel veel aan haar, en ik vind het ook niet leuk, maar ik voel me beter als aan het begin van de week.
Zij maakte het uit na 3 jaar. En het is nu 4 weken uit (vandaag precies 
)
Hij kan dat nu wel blijkbaar, maar ik heb er grote moeite mee. De eerste vijf dagen heb ik huilend doorgebracht, amper geslapen en ook aan zijn kop gezeken dat ik het niet geloofde en dat hij het toch niet meende (ja, het staat niet zo stoer, ik weet het).
Nu hoef ik sinds een paar dagen niet meer te huilen en heb een avond gehad met vrienden waarbij ik voor het eerst niet alleen maar over hem zeurde, maar gewoon vrolijk was en me normaal voelde.
Ook realiseerde ik me dat ik het nu eigenlijk wel accepteer dat hij niet met mij verder wil. De redenen kan ik niet helemaal vatten, maar het feit dat het zo is, kan ik nu wel aan.
En dan is het gisteravond natuurlijk weer over de schreef gegaan. Ik ben af en toe nog zo kwaad op hem vanwege dingen die hij gedaan heeft en ik heb dat eindeloos zitten afreageren per sms. Daarop kwam vrijwel geen reactie en zijn telefoon nam hij niet op.
Ik weet niet of zulke akties je verder helpen, mij helpt het wel een beetje om in contact met mijn gevoel te blijven. Ik zeg het als ik kwaad ben en als ik mis dat hij naast me ligt of dat we uren zitten te kletsen, dan zeg ik het ook.
Hij zit overduidelijk niet meer te wachten op al die mededeelzaamheid van mijn kant, maar dat is dan jammer voor hem, zal ik maar zeggen. Dan neemt ie maar een nieuw nummer.
Wat mij gek genoeg wel erg helpt, is zwemmen. Misschien dat je dan weer denkt dat je in de baarmoeder zit en nog geen weet hebt van al die ellende die je nog mee moet gaan maken of zo. Ik weet het ook niet, maar het troost mij echt.
Dus nu zwem ik elke dag, meer tips & nuttige wenken heb ik helaas niet.
, maar ga zo weer lekker de hort op. Voel je maar lekker rot, gaat vanzelf over. Klinkt hard en lullig, maar het is niet anders.Als je geopereerd moet worden in het ziekenhuis kan je je ook de dagen ervoor behoorlijk KuT voelen, maar je moet er toch ff doorheen. Als je geopereerd bent dan ben je dat rot gevoel van ervoor ook kwijt. Vergelijk het daar maar mee.
Leef NU en blijf niet in het verleden hangen. Het is over, accepteer dat. Denk niet wat hij/zij nu aan het doen zou zijn, is niet reeel. Ga voor je eigenwaarde, jij bent het belangerijkste!! De mooie tijden komen vanzelf weer (I know..zo voel ik me momenteel ook niet!!)
Zo kan je langzaam je ex loslaten
quote:Hoezo zou je stoer moeten zijn??? Wees blij dat het je wat doet. Ik ben normaal bepaald geen huilebalk, maar in deze situatie heb ik me daadwerkelijk afgevraagd, waar al die tranen toch vandaan komen.
Op zaterdag 9 augustus 2003 12:27 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
De eerste vijf dagen heb ik huilend doorgebracht, amper geslapen en ook aan zijn kop gezeken dat ik het niet geloofde en dat hij het toch niet meende (ja, het staat niet zo stoer, ik weet het).
quote:Ha, ha heel herkenbaar die heerlijk kansloze acties en verzwelgen in je eigen misère. Denk je het allemaal een beetje onder controle te hebben, komt er weer zo´n terugval waar de honden geen brood van lusten...
En dan is het gisteravond natuurlijk weer over de schreef gegaan. Ik ben af en toe nog zo kwaad op hem vanwege dingen die hij gedaan heeft en ik heb dat eindeloos zitten afreageren per sms.
quote:Ik denk dat het wel helpt. Ik luister het liefst naar m´n hart, want gevoel is het belangrijkste en puurste dat je hebt. Probeer het rustig af te bouwen. Zolang het maar geen stalking wordt.
Ik weet niet of zulke akties je verder helpen, mij helpt het wel een beetje om in contact met mijn gevoel te blijven.
Heb trouwens nog een humoristische en een gelukkig relativerende site gevonden voor een ieder in zo´n in- en in trieste situatie als de onze: http://www.liefdescursus.nl/tranendal/index.html
quote:Heb je topic gelezen en vind het knap hoe je het oppakt. Ook lachen dat je zegt: "(I know..zo voel ik me momenteel ook niet!!)"
Op zaterdag 9 augustus 2003 12:40 schreef leonard_jaag het volgende:Leef NU en blijf niet in het verleden hangen. Het is over, accepteer dat. Denk niet wat hij/zij nu aan het doen zou zijn, is niet reeel. Ga voor je eigenwaarde, jij bent het belangerijkste!! De mooie tijden komen vanzelf weer
We weten het allemaal wel, maar in de praktijk kunnen de dalen soms dieper zijn dan gehoopt... Ik ga zo ook de hort op en zoals m´n oma altijd zegt: "Gewoon door blijven ademen!"
quote:Thats the way my man
Op zaterdag 9 augustus 2003 13:15 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Heb je topic gelezen en vind het knap hoe je het oppakt. Ook lachen dat je zegt: "(I know..zo voel ik me momenteel ook niet!!)"
We weten het allemaal wel, maar in de praktijk kunnen de dalen soms dieper zijn dan gehoopt... Ik ga zo ook de hort op en zoals m´n oma altijd zegt: "Gewoon door blijven ademen!"
weet je, een vriend vertelde mij dat niemand het waard is mij rot te laten voelen. Een ander verteld weer dat je pijn moet voelen om het te kunnen afsluiten.Ben net naar de Yorin Beach party geweest en geloof me.. toen ik daar al die meiden zag wist ik dat het allemaal wel weer goed met me gaat komen!!! Begin het steeds meer als een bevrijding te zien
Hoe gaat het nou tussen jullie? Hebben jullie nog contact?
En inderdaad, als je al die leuke chicas buiten ziet, dan weet je gewoon zeker dat het allemaal wel weer goed komt
wat voor mij werkte was:
dag 1: bijkomen van de schrik en begonnen met het opschrijven van mijn gevoelens/gedachten
dag 2: zuipen met mn beste vriend
dag 3: brak
daarna alleen op vakantie gegaan (kan ik erg aanbevelen. ik werd heel erg met mezelf geconfronteerd en mede daardoor was ik redelijk snel weer in staat om "normaal" te functioneren op mijn werk)
3 tot 4 maanden later had ik, voor de buitenwereld, mijn leventje weer op orde, zelf zeg ik dat het me ongeveer 1 jaar gekost heeft.
Inmiddels is dit alles meer dan 1 jaar geleden en natuurlijk heb ik ook nog wel es momenten gehad dat ik aan het woordje "als" dacht.
Aan de andere kant sta ik inmiddels weer open voor andere meiden in mijn leven en dat kost me momenteel meer dan genoeg moeite want ik begrijp ze nog steeds niet... (story of my life )
En met mn ex heb ik nog steeds contact, af en toe wat drinken in de stad of een broodje eten ofzo, geen andere gevoelens meer dan alleen een stukje vriendschap.
quote:Gister op een beach party in Nwijk geweest.. wooow. Eentje gesproken die ik heel graag terug naar Heemstede had willen rijden, maar dat is een ander verhaal.
Op zondag 10 augustus 2003 11:21 schreef Carlito_Brigante het volgende:
Ok, niemand heeft het recht je je zo rot te laten voelen, maar het is ook niet zomaar iemand. Je hebt er toch een aantal jaren lief en leed mee gedeeld. Ik geloof er eerder in dat je de pijn moet voelen om het te kunnen verwerken.Hoe gaat het nou tussen jullie? Hebben jullie nog contact?
En inderdaad, als je al die leuke chicas buiten ziet, dan weet je gewoon zeker dat het allemaal wel weer goed komt
Toevallig net mn ex gesproken, of we nog wat zaakjes wilde regelen. Ik heb het kort gehouden en gezegd dat ze me even met rust moest laten totdat ik het weer op een rijtje had. Ze moet maar lekker wachten. Even afstand nemen is vaak het beste
Nog een leuke discussie met een goeie vriend gehad hierover. Ik wilde namelijk weten WAAROM ik me zo rot voelde. We kwamen tot de conclusie dat het niet door haar kwam. Meer de gewenning. Zoals s avonds thuis komen en weten dat ze in bed ligt..nu ligt er niemand. In het weekend samen de tijd doorbrengen..nu moet je maar kijken wat je gaat doen. Maar ook samen boodschappen doen, samen zingen, ruzie maken. Eigenlijk alle dingen die je samen 5,5 jaar hebt gedeeld zijn er niet meer.. Dat voelt rot..
Ook gelijk de beste remedie erop gevonden. Gelijk weer alles alleen doen. Alleen boodschappen doen, gewoon lekker voor jezelf koken en heerlijk tv kijken in bed (kijken wat JIJ wilt) voelt rot, maar als je je eigen leventje weer oppakt, slijt langzaam de gewenning van je ex.
Pijn hou je toch wel, daar ontkom je niet aan.
Is er oooooit iemand doodgegaan aan liefdesverdriet?? 
Het voordeel van man zijn (sorry dames) is dat mannen er relatief snel overheen zijn (uitzonderingen daargelaten) Vrouwen kunnen zich nog wel es 2 jaar verrot voelen (mag ik bedanken!!)
Heb al een paar keer een peptalk van vrienden gehad..dat helpt. Geen ex is het waard je zo rot te laten voelen. Ga weer lekker verder met je eigen leven. Geen gezeik meer over de afwas, schoonouders, dr vriendinnen geen maandelijkse periodes en je komt alleen maar sterker uit de strijd.
Maar geloof me..als ik kon kiezen tussen een weekje Turkije of dit klote gevoel!!
Hoe voel je je momenteel??
quote:Daar ben ik het mee eens. Vraag me vaak af of ik nou haar mis of juist de relatie
Op zondag 10 augustus 2003 22:10 schreef leonard_jaag het volgende:
Ik wilde namelijk weten WAAROM ik me zo rot voelde. We kwamen tot de conclusie dat het niet door haar kwam. Meer de gewenning.
Heb haar inclusief haar reis van een half jaar immers maar 1 keer in zeven maanden gezien!!! quote:Het gaat eigenlijk steeds beter. Ze is nu 4 weken terug en ik kan het beetje bij beetje loslaten. Zie haar reis ook steeds minder als t*ringreis. Vond het eerst zo klote dat ze in Zuid-Amerika is geweest en dat we dat nu niet samen kunnen delen
Hoe voel je je momenteel??
Dat had ik vanwege mijn 8ergrond echt te gek gevonden. Maar ik heb er alles aan gedaan en dat weet zij ook. Verder eigenlijk gewoon een goed weekend gehad! Overdag lekker een beetje in de zon hangen en ´s avonds een biertje drinken
En mocht er weer een dip de boel komen verzieken, dan zal ik die manmoedig neutraliseren! Je leest het weer praatjes voor tien Maar wil ook weer niet te vroeg juichen, toch ook stiekem ff de komende dagen afwachten...quote:Als je je al zo voelt beheers je bijna de kunst van het loslaten van je ex
Op zondag 10 augustus 2003 22:55 schreef Carlito_Brigante het volgende:
En mocht er weer een dip de boel komen verzieken, dan zal ik die manmoedig neutraliseren! Je leest het weer praatjes voor tien
!! Hou dit gevoel vast en je weet als je het weer ff moeilijk krijgt dat een paar dagen later je je weer lekker voelt.. ups and downsMoet je eens over een jaar je topic teruglezen
geloof je me.. je lacht je eigen ziek (including me and my topics!! )Laat je gevoel en humeur niet van een ex afhangen..
Ik vind dat je het geweldig doet , alleen het feit al dat je er een topic aan waagde geeft al aan dat je al aardig op de goeie richting zit.
Komt allemaal goed met jou!!
quote:Nou, nou ik doe alleen maar m´n best...
Op maandag 11 augustus 2003 19:43 schreef leonard_jaag het volgende:
Als je je al zo voelt beheers je bijna de kunst van het loslaten van je ex
Net als jij, getuige je posts.quote:Over een jaar pas??? Ik hoop dat we ons over een paar maanden al een gat in de broek lachen
Moet je eens over een jaar je topic teruglezen
quote:Over 3 maanden drinken we erop
Op maandag 11 augustus 2003 20:46 schreef Carlito_Brigante het volgende:Over een jaar pas??? Ik hoop dat we ons over een paar maanden al een gat in de broek lachen
en lachen we ons helemaal ziek!!quote:That's the spirit!
Op maandag 11 augustus 2003 23:58 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Over 3 maanden drinken we erop
Copycat is trots op deze twee sterke mannen!!!
Zondagavond heb ik met mijn ex wat gedronken op een terrasje en het was helemaal niet gezellig. Hij is iemand die momenteel aan alles twijfelt en ook hij heeft het moeilijk. En toch...hij gaat lekker met een vriend naar Schevenigen, zit om 3 uur 's nachts nog achter zijn computer... hij pakt zijn leven weer goed op. Ik kan dat nog niet echt. Zondag ben ik jarig en hij heeft gezegd dat hij vrijdag nog wel uit eten wil met me. Maar ondertussen heb ik hem een email gestuurd en hem laten weten dat het zondag eigenlijk tegenviel en dat ik dat jammer vond. Nu is hij bang dat de sfeer tussen ons het etentje zal bederven vrijdag.
Ik weet het even niet meer. Omdat ik hier nog niet zo lang woon, heb ik nog geen vrienden hier die me er doorheen kunnen slepen. Een collega informeert wel regelmatig, maar ik ga haar 's avonds niet bellen ofzo als het even niet zo lekker gaat.
Ik ben gisteren naar de sportschool geweest (omdat ik het hier heb gelezen en omdat het ook goed is voor de lijn) en op zich was dat wel lekker, maar ik ben niet iemand die zo snel mensen aanspreekt. Ik kan toch niet daar in de relaxruimte gaan zitten en zomaar tegen mensen aan gaan kletsen? Daarbij denk ik toch nog teveel aan mijn ex, en heb er eigenlijk geen zin in.
Op mijn werk gaat het een stukje beter. Ik hoef niet meer tussendoor naar het toilet om die waterlanders eruit te laten, dat doe ik als ik terug naar huis loop. En door die hete zon drogen ze snel op.
Mijn leven gaat, zoals ik vrees, er zo uit zien voor voorlopig: wakker worden, naar werk gaan, thuis komen, journaal kijken van 18h, sporten, eventueel film kijken en slapen. Daar wordt je toch niet vrolijk van? En over de weekenden maar te zwijgen. Doordat ik net een nieuw huurhuis heb via het commercieel wonen zal ik zeer zuinig aan moeten leven om een beetje rond te komen deze maand en ook de volgende maand.
Weekje op vakantie of ergens er tussenuit zit er voorlopig niet in!
Iemand tips?
quote:Ik kan me oren bewegen zonder me handen te gebruiken.
Op dinsdag 12 augustus 2003 08:57 schreef Copycat het volgende:[..]
That's the spirit!
Copycat is trots op deze twee sterke mannen!!!
Het is nu precies drie weken geleden dat ik het uit heb gemaakt met m'n vriendin waarmee ik 2 jaar lang een relatie had. Alles ging goed, alles was leuk, aan het begin.
Na een jaar gingen we apart op vakantie, zij met 4 vriendinnen ik met m'n beste vriend. We gingen niet tegelijk op vakantie en toen zij op vakantie was, was ik aan het werk. Ik ontmoette een meisje die ik al langer kende en ik voelde me meer op m'n gemak bij haar dan bij m'n vriendin. M'n vriendin kwam terug van vakantie en merkte meteen dat er iets niet klopte. Ik heb haar toen alles verteld, ik ben niet iemand die met zo'n geheim kan leven.
Ik ging op kamers, kwam in een vreemde stad, leerde weinig mensen kennen en m'n studie ging kut. Had nog wat problemen in privesfeer, maar die hou ik voor mezelf. Ik kwam in een dip, wilde mezelf echt niet meer en stond op het punt hele domme dingen te gaan doen. M'n vriendin sleepte me er doorheen en ik geloof vandaag de dag nog steeds dat ik zonder haar hier niet gezeten had.
Echter ik ging me niet heel veel beter voelen, ik was namelijk naar haar woonplaats verhuisd en was per toeval in het zelfde huis terecht gekomen als m'n beste vriend. Toch ging het niet lekker en ik kreeg last van m'n maag en darmen. Ik dacht dat 't tijdelijk zou zijn en vanzelf wel over zou gaan.
We boekten een vakantie (vriendin en ik) maar naarmate de vakantie naderde voelde ik me alsmaar rotter. Ik wilde mezelf (weer) niet, ik ging kapot van binnen, ik wist dat er iets niet klopte maar ontkende het voor mezelf. Uiteindelijk heb ik het 3 dagen voor de vakantie uitgemaakt. De vakantie liet me zien dat ik niet langer ongelukkig kon zijn met haar. Het kwam niet door haar, maar de gevoelens die ik voor haar had waren verdwenen. Ik kon echter niet bij haar weggaan want ik wist dat zij er aan onderdoor zou gaan. De druk werd me echter teveel, de druk dat ik niet bij haar weg kon gaan omdat ik haar kapot zou maken.De vakantie was de druppel die de, emotionele, emmer liet overlopen.
Nu, drie weken later, heb ik het er bij vlagen nog steeds heel moeilijk mee. Echter verhalen die ik van 'lotgenoten' lees, helpen me. Wat nog het moeilijkste is, is dat ik weet dat zij het er nog veel moeilijker mee heeft. Ik heb aan onze relatie alleen maar goede herinneringen, dit alles is nu voorbij. Ik heb het geaccepteerd. Ik hoop dat zij het ook kan. Ik geloof ook wel dat zij het kan, hoe moeilijk het ook voor haar is. Ze heeft de klap niet aan zien komen. Ze heeft niet gezien dat ik me (net als de vorige zomervakantie) niet goed voelde. Ze wist wel dat ik niet meer echt gelukkig was, maar dit had ze niet gezien.
Voor alle mensen die zich misschien nu ook wel zo voelen kan ik maar een ding zeggen. Een relatie zal nooit goed zijn, als je niet allebei gelukkig kunt zijn. Hoe moeilijk dit soms ook te accepteren is....
[Dit bericht is gewijzigd door Schwakkelikkie op 12-08-2003 11:23]
quote:Blinky..voeg me maar ff toe aan je msn (als je die hebt natuurlijk!!) praat wat makkelijker.. leonard_jaag@hotmail.com
Op dinsdag 12 augustus 2003 09:49 schreef Blinky het volgende:
Ik ben blij voor jullie dat het beter gaat. Ik hoop ook dat het bij mij over een tijdje beter gaat. Afgelopen zondag werd ik wakker en was voor het eerst niet bang of verdrietig. Ik voelde me eigenlijk best goed.
Zondagavond heb ik met mijn ex wat gedronken op een terrasje en het was helemaal niet gezellig. Hij is iemand die momenteel aan alles twijfelt en ook hij heeft het moeilijk. En toch...hij gaat lekker met een vriend naar Schevenigen, zit om 3 uur 's nachts nog achter zijn computer... hij pakt zijn leven weer goed op. Ik kan dat nog niet echt. Zondag ben ik jarig en hij heeft gezegd dat hij vrijdag nog wel uit eten wil met me. Maar ondertussen heb ik hem een email gestuurd en hem laten weten dat het zondag eigenlijk tegenviel en dat ik dat jammer vond. Nu is hij bang dat de sfeer tussen ons het etentje zal bederven vrijdag.
Ik weet het even niet meer. Omdat ik hier nog niet zo lang woon, heb ik nog geen vrienden hier die me er doorheen kunnen slepen. Een collega informeert wel regelmatig, maar ik ga haar 's avonds niet bellen ofzo als het even niet zo lekker gaat.Ik ben gisteren naar de sportschool geweest (omdat ik het hier heb gelezen en omdat het ook goed is voor de lijn) en op zich was dat wel lekker, maar ik ben niet iemand die zo snel mensen aanspreekt. Ik kan toch niet daar in de relaxruimte gaan zitten en zomaar tegen mensen aan gaan kletsen? Daarbij denk ik toch nog teveel aan mijn ex, en heb er eigenlijk geen zin in.
Op mijn werk gaat het een stukje beter. Ik hoef niet meer tussendoor naar het toilet om die waterlanders eruit te laten, dat doe ik als ik terug naar huis loop. En door die hete zon drogen ze snel op.
Mijn leven gaat, zoals ik vrees, er zo uit zien voor voorlopig: wakker worden, naar werk gaan, thuis komen, journaal kijken van 18h, sporten, eventueel film kijken en slapen. Daar wordt je toch niet vrolijk van? En over de weekenden maar te zwijgen. Doordat ik net een nieuw huurhuis heb via het commercieel wonen zal ik zeer zuinig aan moeten leven om een beetje rond te komen deze maand en ook de volgende maand.
Weekje op vakantie of ergens er tussenuit zit er voorlopig niet in!
Iemand tips?
quote:Ze zeggen altijd je hebt de helft van je relatie tijd nodig om er overheen te komen, maar goed, dat werkt maar tot en met 4 jaar ofzo...
Op maandag 11 augustus 2003 23:58 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Over 3 maanden drinken we erop
Maar goed, je lacht er nlater idd om en je schaamt je ook dat je dit allemaal hebt gepost en je toen zo zielig deed. Maar zo VOEL je je nu ook!
Het enige dat werkt is de tijd.... Voor mij duurde dat ongeveer 1 jaar..
quote:Heel mooi gesproken. Dat denk ik namelijk ook. Maar moet je altijd gelukkig zijn in een relatie?? Is het niet zo dat als je je een weekie niet lekker voelt je je relatie maar moet opgeven.
Op dinsdag 12 augustus 2003 11:19 schreef Schwakkelikkie het volgende:Voor alle mensen die zich misschien nu ook wel zo voelen kan ik maar een ding zeggen. Een relatie zal nooit goed zijn, als je niet allebei gelukkig kunt zijn. Hoe moeilijk dit soms ook te accepteren is....
Als het echt niet meer gaat, dan houdt het op, maar ik denk dat mensen elkaar steeds makkelijker in de steek laten.
Bij de buren is het gras vele malen groener. Lukt het niet met jou, dan zoek ik het wel bij een ander. Ik vind zeker als je elkaar al een tijd kent dat je de nodige moeite voor elkaar moet nemen. Iets moois weggooien kan altijd, iets moois koesteren en proberen veilig te stellen is moeilijk, maar als het lukt des te waardevoller.
Mensen die de vreselijkste dingen hebben meegemaakt, ruzies bij het leven, maar toch voor elkaar kiezen en elkaar steunen.. waar vind je dat nog??
quote:Tuurlijk zal het met jou ook steeds beter gaan. Er zit toch al vooruitgang in? Je sport, je bent minder vaak verdrietig, je wordt minder angstig wakker. Tel je zegeningen!
Op dinsdag 12 augustus 2003 09:49 schreef Blinky het volgende:
Ik ben blij voor jullie dat het beter gaat. Afgelopen zondag werd ik wakker en was voor het eerst niet bang of verdrietig.
Ik wou dat ik je een beetje op kon beuren. Je moet er doorheen. Weet je, toen m´n ex in het buitenland zat, kon ik me niets eens een leven zonder haar voorstellen. En toen het definitief uitging, dacht ik dat ik kapot ging. Maar nu accepteer ik het en voel ik me eigenlijk bevrijd. Ik ben ervan overtuigd dat je het echt de tijd moet geven. Uiteraard voel ik me ook regelmatig zwaar klote , zoals afgelopen vrijdag toen ik haar belde. Daarna voelde ik me nog rotter , dus nu weet ik dat ik dat ik voorlopig beter geen contact kan hebben om afstand te kunnen nemen.
Maar misschien heb jij juist wel behoefte aan contact. Hoewel ik denk dat het voor jullie allebei niet leuk is als het zo stroef gaat...
Maar het belangrijkste is dat je niet bang moet zijn voor een terugval, want ervaringsdeskundige leonard_jaag zegt niet voor niets dat er daarna weer zonneschijn zal zijn
Het is toch juist positief dat je eigen huisje hebt, dat je zelf de stap hebt gezet om te sporten en dat je op je werk afleiding hebt?
Focus je niet op het verdriet van je ex. En dat hij er ogenschijnlijk beter mee omgaat. Hij heeft het ook moeilijk. Dat iemand veel dingen doet en "verder" gaat met z´n leven, wil nog niet zeggen dat hij er niet onder gebukt gaat!
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ben erg benieuwd hoe het met je gaat.
quote:Hehe..moet volgende week bij dr familie de spullen verdelen, regelen om het huis te verkopen e.d. heb er echt zin in
Op dinsdag 12 augustus 2003 20:59 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Maar het belangrijkste is dat je niet bang moet zijn voor een terugval, want ervaringsdeskundige leonard_jaag zegt niet voor niets dat er daarna weer zonneschijn zal zijn
en als er een een deskundige kan gebruiken ben ik het wel. Maar ik denk dat geen contact toch het beste werkt. Kreeg ik een sms' je hoe het met me was. Gelijk weer in de war, terwijl het redelijk goed ging.
Toen ik haar belde kreeg ik fikse hartkloppingen..mijn god waar ben ik mee bezig..was het alvast maar april ofzo!!
praat erover met mensen die het herkennen en hebben meegemaakt...mensen die er nuchter tegenaan kijken. Schrijf het van je af en ontzie contact... en ga leuke dingen doen. Maak nieuwe vrienden en doe waar JIJ zin in hebt. Tis namelijk jouw leven en laat je humeur niet van hem/haar afhangen. Die ander redt zich toch ook wel weer.. je hebt het al moeilijk genoeg met jezelf.
Wat ook leuk is.. welk advies zou jij iemand anders in dezelfde situatie geven .. als je daar eerlijk in bent kom je tot schokkende resultaten (niet geschikt voor mensen onder de 18!!)
en als er een een deskundige kan gebruiken ben ik het wel. Maar ik denk dat geen contact toch het beste werkt. Kreeg ik een sms' je hoe het met me was. Gelijk weer in de war, terwijl het redelijk goed ging.
Toen ik haar belde kreeg ik fikse hartkloppingen..mijn god waar ben ik mee bezig..was het alvast maar april ofzo!!
praat erover met mensen die het herkennen en hebben meegemaakt...mensen die er nuchter tegenaan kijken. Schrijf het van je af en ontzie contact... en ga leuke dingen doen. Maak nieuwe vrienden en doe waar JIJ zin in hebt. Tis namelijk jouw leven en laat je humeur niet van hem/haar afhangen. Die ander redt zich toch ook wel weer.. je hebt het al moeilijk genoeg met jezelf.
Wat ook leuk is.. welk advies zou jij iemand anders in dezelfde situatie geven .. als je daar eerlijk in bent kom je tot schokkende resultaten (niet geschikt voor mensen onder de 18!!)
En als ik mn tekst onder mn avatar heb veranderd, dan heb ik mezelf officieel genezen verklaren 
quote:Logisch dat je daar tegenop ziet maar daar moet je "gewoon" doorheen. Heb destijds in m´n uppie al haar spullen uit m´n kamer verwijderd. Nou, ik kan je vertellen dat ik toen geen feestneus op had.
Op dinsdag 12 augustus 2003 21:31 schreef leonard_jaag het volgende:
Hehe..moet volgende week bij dr familie de spullen verdelen, regelen om het huis te verkopen e.d. heb er echt zin in
Maar als dit gebeurd is, kun je echt verder. Je schrijft het allemaal prachtig op, maar blijf ook achter die wijze woorden staan!
Bouw het contact af en schrijf en praat het maar van je af.
Misschien kunnen we ooit nog een keer bij Oprah ons droevige verhaal doen
quote:Of beter nog.. we zoeken een hele leuke tweeling
Op dinsdag 12 augustus 2003 22:18 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Misschien kunnen we ooit nog een keer bij Oprah ons droevige verhaal doen
(wel eerlijk delen hoor!!)
Wat ik niet had is dat ik slecht sliep ofzo, dat ging gewoon goed.
De dagen erna heb ik 30 uur gewerkt in 3 dagen, ik werk met jeugd van mijn leeftijd dus ik had gelukkig afleiding zat. Na deze 3 dagen was het weekend en het ging al wat beter gelukkig, mede omdat ik het zelf ook niet meer helemaal zag zitten, maar toch was de klap hard.
Ik heb er nog een week mee gelopen, daarna in dat weekend had ik een LAN party bij mij thuis en die maandag ben ik op vakantie gegaan in men 1tje in een hotel in valkenburg, en toen ik terug was, was ik weer helemaal de oude. naja voor 95% dan.
Nu, na een maand denk ik nog wel aan haar, maar dan aan alle leuke dingen en dan denk ik, goh wat een mooie tijd was dat, en dan voel ik me goed maar daarna denk ik: toch best jammer en dan zucht ik maar weer een keer en ga weer verder met leven ....
Het is alweer ruim een jaar geleden dat ze er vandoor is gegaan en in dat jaar is er een hoop gebeurt. Het contact is steeds "vijandiger" geworden tot het moment dat ik er genoeg van had en er gewoon een dikke vette streep onder heb gezet (dus geen contact meer).Helaas denk ik nog elke dag en bij elk leuk ding wat ik doe aan haar (als ik in m'n eentje in de bios zit; als ik op weg ben naar een gezamelijke vriendin die op een camping zit enz.). Ik krijg het echt niet voor elkaar om niet meer aan haar te denken.
Ja, ik weet het.....ik zwelg in liefdesverdriet e.d. , maar ik vind het heel lastig om er niet aan te denken. Zeker als je continue geconfronteerd wordt met stelletjes die gezellig samen ergens naar op weg zijn of zo.
Ik zou nou ook wel weer eens lol in het leven willen hebben, maar vooralsnog zit ik hier weer thuis achter die PC een beetje te fokken.
Geen tips van mij dus
... En verdrietig wordt over bijvoorbeeld de reden achter het uitgaan.. geen ruzies, geen vreemdgaan ofzo, neej gewoon een verliefdheid die wegebte omdat er ergernisjes waren... En zij maakte het dus uit in 'dit geval'... Maar aan de andere kant gaat het steeds beter, want, wat kan ik eraan doen?!? Als ik 1 ding uit het verleden wel geleerd heb is het dat 'hoop' zoals men dat immer noemt je alleen maar dieper de sleur in kan trekken! Ookal zijn er eeele kansen dat het goedkomt! Die kunnen er dus ook niet zijn en daar zit je dan... af te wachten tot jullie ooit weer bij elkaar gaan komen.. Neej, dan kun je beter proberen je verdriet vanzelf los te laten en vooruit te kijken! ... Daar ben ik dus nu mee bezig, en wat ECHT véél helpt: met goede vrienden er een lekker over kunnen praten, en je ervaringen delen over liefde en liefdesverdriet! Volgens mij helpt alleen het kwijtkunnen van je 'verhaal' (het verhaal wat achter je verdriet steekt dus), niet het wegstampen in een warme discotheek of je helemaal klemzuipen ofzo... Want dan komt het vanzelf uiteraard weer terug als je bijv. weer thuis zit, of eventjes alleen op je werk bent...Ik ben weer vrolijk en kan weer normaal m'n dag beginnen en eindigen, maar toch... je hebt van die momentjes dat je je ineens weer realiseert dat je nooit meer (maar dan ook nooit meer) samen zult zijn in de oude vorm.... Zeker ook omdat mijn verliefdheid er nog volop was (hoewel ik eerst dacht van niet) toen ze het uitmaakte... Maar hoe langer hoe meer, die verliefdheid raak je kwijt, of wordt omgezet in een fijn-wegdenken-bij-wat-jullie-samen-allemaal-deden! Want ik heb echt hele fijne en mooie herinneringen aan haar die ik echt nooit zal vergeten, allen pik ik daar nu nog een enkele keer een traantje bij weg !... De verliefdheid is er nog steeds wel (duh ) bij mij... maar dit wordt een omzettingsproces waar ik vanzelf wel doorheen kan bijten (weet ik helaas uit eerdere ervaringen).. uiteindelijk!!
Wat ik ook heb: een blijvende hekel aan opmerkingen zoals: "Ach, er zwemmen nog genoeg vissen in de zee.." of "Ze was je liefde toch niet waard!".. Slaan beide nergens echt op, en voor zolang jullie allebei genoten hebben waren jullie elkaar zeker waard! En ik heb inderdaad 'last' (hoewel ik het niet als een last zie) van het hoe-mooi-lief-aardig-knap-sexy-aantrekkelijk-een-ander-meisje-ook-is-dat-ik-nu-tegenkom... Ze haalt het no-way niet bij m'n ex... (dit is btw de eerste keer dat ik haar 'ex' noem hihi)... Uiteindelijk gaat ook dat wel over hoor.. ik ben dan ook niet echt iemand die in relaties de 'kwaliteit' van een meisje gaat vergelijken met een eerdere, althans nooit echt bewust..
En we hebben er allebei over nagedacht (dat deden we al ruim voordat het slechter ging, of ook zelfs maar uit ging), maar we hebben soort van besloten de vriendschap door te zetten die we al hadden! En dáár zie ik wel realiteit in (omdat dat er ook al was).. We hebben elkaar niet echt veel meer gesproken sinds vrijdag (toen ging t uit) en ik wet wel zeker dat dit de komende periode ook niet veel meer gaat gebeuren, maar dat zie ik wel als onderdeel van het afschudden-van-je-gevoelens... Ik kom er wel, en jullie ook!
Enne.. pikant detail: deze relatie duurde 'maar' 3 maandjes... heel wat minder dan al die jaren van jullie .. Maar toch, ik had wel een heel sterk gevoel hierover bedenk ik me vooral nu, als ik zie wat ik er allemaal over schrijf en typ ...
)quote:Dat lijkt me een prachtig plan! Wie weet staan we over een paar jaar dan wel:
Op dinsdag 12 augustus 2003 22:56 schreef leonard_jaag het volgende: Of beter nog.. we zoeken een hele leuke tweeling
(wel eerlijk delen hoor!!)
[Dit bericht is gewijzigd door Carlito_Brigante op 13-08-2003 23:12]
quote:Dat lijkt me verschrikkelijk voor je. Ik zou kapot gaan als het zo lang doorsleept. Kan het echt niet meer goedkomen en denken jullie daar allebei hetzelfde over? Wat betreft de mening van de buitenwacht:
Op woensdag 13 augustus 2003 15:05 schreef enibas het volgende:
Oh wat een klote-zooi, niemand kan me helpen dat moet ik zelf doen, maar het valt enorm tegen.
fuck 'em. Iets genuanceerder: haal eruit wat je kan gebruiken. Het belangrijkste is m.i. dat je naar je eigen gevoel luistert. Het is jouw leven. Suc6
quote:Mijn ex en ik zijn
Op woensdag 13 augustus 2003 22:24 schreef SEMTEX het volgende:
Het werkt toch beter als je met ruzie uit elkaar gaat. Dan kun je nl. ergens je frustratie en tranen kwijt. En na een tijdje is 't dan voer
Zij trekt zich er volgens mij niets van aan, maar ik heb dus al tijden een klotegevoel wat niet weg wil (het verdwijnt af en toe wel naar de achtergrond, maar blijft sluimeren) en ik heb heel wat traantjes gelaten hoor....geloof mij! Toch blijf ik haar missen.
quote:Als jullie uit elkaar waren gegaan doordat zij bijv. vreemd was gegaan of doordat ze je iets vreselijk had aangedaan, was het ws makkelijker geweest om haar uiteindelijk uit je leven te zetten. Nu geef je hier en daar nog kleine beetjes om haar en dus kun je haar ook niet uit je hoofd zetten
Op donderdag 14 augustus 2003 00:55 schreef Hoog1976 het volgende:[..]
Mijn ex en ik zijn
als goede vriendenzonder ruzie uit elkaar gegaan. Vervolgens gingen er allerlei dingen mis (de referentiekaders waren niet geheel op elkaar afgestemd zullen we maar zeggen) waardoor er alsnog best wel een boel heibel ontstond.Zij trekt zich er volgens mij niets van aan, maar ik heb dus al tijden een klotegevoel wat niet weg wil (het verdwijnt af en toe wel naar de achtergrond, maar blijft sluimeren) en ik heb heel wat traantjes gelaten hoor....geloof mij! Toch blijf ik haar missen.
Koop die pc meid ook al moet je er ergens een adertje voor laten! internet is bijna gratis via jetelefoonlijn en een pc kost je ¤ 50 euro tweeedehands... Verwen je zelf maar, en neem aub geen genoegen met iemand die niet zoveel van jou schijnt te houden als jij van hem..
en als je aan hem moet denken ga je lekker chatten ofzo 
Huh??? dit bericht was voor BlinkY bedoeld
quote:*** Het einde van 9,5 jaar relatie ***
Op donderdag 14 augustus 2003 01:00 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Als jullie uit elkaar waren gegaan doordat zij bijv. vreemd was gegaan of doordat ze je iets vreselijk had aangedaan, was het ws makkelijker geweest om haar uiteindelijk uit je leven te zetten. Nu geef je hier en daar nog kleine beetjes om haar en dus kun je haar ook niet uit je hoofd zetten
De ongecensureerde versie
- Zij ging vreemd met haar baas (die had het nl. ook moeilijk met z'n huwelijk)
- Ik kwam erachter, maar wilde met haar verder
- Zij wilde weg
- Ik kwam erachter dat ze nog vaker vreemd was gegaan
- Zij had relatie met haar baas
- Zij werd gedumpt door haar baas
- Ik heb me laten gebruiken als "noodopvang"
- Zij vond een nieuwe vriend
- Zij gaf totaal geen response meer op mijn verzoeken
- Ik was "getting pissed"
- Zij hield zich niet aan gemaakte afspraken
- Ik werd boos
- Ik heb het contact verbroken
Oftewel....het was een enerverend jaar.
Het is fout gegaan omdat ik teveel stomme dingen heb gedaan in het verleden. Hoop geouwehoer, ga ik niemand mee lastig vallen , maar heb ik wel een hoop spijt van. Het is nl. een schat van een meid (had eigenlijk ook totaal niet verwacht dat ze vreemd zou gaan hoor).
Wat ik me nog steeds afvraag is of mijn gevoelens niet voortkomen uit een schuldgevoel in combinatie met het missen van een partner oid in je leven. Ik weet wel dat ik het iig heel moeilijk vind allemaal
quote:Daar kan ik inkomen, 9,5 jaar is niet niks
Op donderdag 14 augustus 2003 01:33 schreef Hoog1976 het volgende:
Wat ik me nog steeds afvraag is of mijn gevoelens niet voortkomen uit een schuldgevoel in combinatie met het missen van een partner oid in je leven. Ik weet wel dat ik het iig heel moeilijk vind allemaal
quote:Thnx ( je bent de eerste van wie ik een virtuele zoen krijg
Op donderdag 14 augustus 2003 01:43 schreef SEMTEX het volgende:[..]
)Overigens doe ik wel hard mijn best om toch dat allemaal een beetje achter me te laten hoor. Vandaag nog geprobeerd om een secretaresse (ikke beetje 
) mee te krijgen naar het vuurwerkfestival op Scheveningen. Helaas niet gelukt.
Zoals je ziet...beetje bij beetje komt het allemaal wel weer op gang hoor en het zal ongetwijfeld allemaal slijten.....ik ben alleen veel te ongeduldig en met mij, volgens mij, nog velen!
Wat ik overigens ook veel merk is een sterke wisseling van buien. Het ene moment kan ik heel veel hebben op dit gebied, het volgende moment is een of ander kloteliedje van Marco B. ("de waarheid" bijvoorbeeld) al genoeg om me over de zeik te helpen.
Dat kan zo helpen! Dat je in elk geval je gevoelens kunt uiten of nog iets kunt zeggen, ook al is het heel moeilijk en onwerkelijk om opeens op een andere manier tegenover iemand te staan.
Mij is het overkomen dat met het uitmaken ook ineens elke mogelijkheid om contact te hebben gelijk werd afgekapt. Zonder dat daar een zinnige reden voor was, mijn ex-vriendin wilde gewoon opeens niks meer. Achteraf hoorde ik dat ze met meer mensen zo om was gegaan.
Dat heeft mij toen wel zo gigantisch beschadigd dat ik nu, jaren later, nog steeds niet echt kan zeggen dat ik los van haar ben. Terwijl ik zeker weet dat ik wel normaal verder had kunnen leven (ondanks dat het natuurlijk altijd een moeilijke periode is) als ik nog iets tegen haar had kunnen zeggen of aan haar had kunnen vragen.
Het ging op een heel afschuwelijke manier destijds. Uitmaken met een e-mailtje, ring opsturen met de post, wederzijdse "vrienden" afpakken, roddels verspreiden, mijn spulletjes niet teruggeven.. dat was verschrikkelijk. En ze noemde zich nog wel een christen.. nou, lekkere reclame voor haar geloof was dat!!!
En dat terwijl ik haar niks misdaan had.. ze behandelde me als een misdadiger. Het enige waar ik blij om was, was dat ik achteraf te horen kreeg dat ik niet de eerste was waar ze op zo'n manier mee omging.
Jij heel veel sterkte gewenst en ik hoop dat je er sterker uitkomt (zoals ze dat zo mooi zeggen) ook al doet het pijn. Misschien is jullie relatie nog wel te herstellen als jullie een tijdje apart hebben geleefd, ik hoop het voor je.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 14-08-2003 02:57]
Probeer de relatie te analyseren en goed te plaatsen en zoveel mogelijk positieve dingen uit te putten...
quote:Ik heb besloten om dan maar een laptop te kopen (dan maar op afbetaling). De weekenden zijn het moeilijkst en wat jullie aangeven: vrienden om mee te praten, uit te gaan... die heb ik hier niet! Ik heb wel een lieve collega die een keer is langsgeweest, maar verder zie ik niemand. Ik kan mijn ouders opbellen als ik heel verdrietig ben of een goede vriend (medefokker btw), maar 's avonds en in het weekend zal ik het alleen moeten doen over het algemeen en dat voelt zo klote.
Op donderdag 14 augustus 2003 01:09 schreef Raggamamma het volgende:
"Een computer heb ik nog niet, die mis ik heel erg"Koop die pc meid ook al moet je er ergens een adertje voor laten! internet is bijna gratis via jetelefoonlijn en een pc kost je ¤ 50 euro tweeedehands... Verwen je zelf maar, en neem aub geen genoegen met iemand die niet zoveel van jou schijnt te houden als jij van hem..
en als je aan hem moet denken ga je lekker chatten ofzo
Huh??? dit bericht was voor BlinkY bedoeld
Afgelopen maandag ging het goed, ik was welliswaar vrolijk, lekker drankje gehaald (ik die zelden alcohol drink) en probeerde het gezellig te maken 'thuis'. Dinsdagochtend word ik wakker en voordat ik mijn ogen open heb voel ik dat het weer niks wordt die dag. Vandaag ook.
Ik weet gewoon niet wat ik met mijn leven moet doen. Mijn ex zegt dat ik juist nu de keus heb en allerlei opties, maar dat is niet zo. Ik word er echt moe van en vraag me steeds meer af wat de moeite waard is.
Geef mij maar een pil die me een jaar laat slapen ofzo... kan dat?
quote:Blinky, Je zit gewoon in een klotesituatie en daar moet je doorheen. Punt. En ik wil benadrukken dat je het echt goed doet: je koopt een laptop, probeert het gezellig te maken. Maw je gaat het gevecht dus aan! Ik heb ook contact met die medefokker en hij heeft m'n emailadres (messenger) en tel. nummer. Neem gerust contact met me op als je behoefte hebt om je hart te luchten.
Op woensdag 27 augustus 2003 09:20 schreef Blinky het volgende:Mijn ex zegt dat ik juist nu de keus heb en allerlei opties, maar dat is niet zo.
ps Je ex heeft gelijk, maar je wil dit ws juist niet van hem horen. Je bent er nog niet aan toe om het te zien. Je zal het pas ervaren als je meer vrede met de situatie hebt en hem meer losgelaten hebt.
quote:Dat loslaten is iets waar ik nog niet aan toe ben. Ik weet dat het moet, maar het lukt me nog niet. Niet als ik bij elke ademhaling nog aan hem denk.
Op woensdag 27 augustus 2003 11:08 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Je ex heeft gelijk, maar je wil dit ws juist niet van hem horen. Je bent er nog niet aan toe om het te zien. Je zal het pas ervaren als je meer vrede met de situatie hebt en hem meer losgelaten hebt.
quote:Het gevoel moet slijten. Er is 1 ding dat zeker is en dat is dat tijd heelt!!!
Op woensdag 27 augustus 2003 12:12 schreef Blinky het volgende: Dat loslaten is iets waar ik nog niet aan toe ben. Ik weet dat het moet, maar het lukt me nog niet. Niet als ik bij elke ademhaling nog aan hem denk.
Het ligt (grotendeels) aan jezelf hoelang je er nog bezig zal/wil zijn. Laat de tijd haar werk doen, hoe langzaam dat ook gaat. Wees erop voorbereid dat het een langdurig proces kan zijn. Gezien m'n posts op Fok, ben ik er zelf ook nog steeds niet klaar mee. Trouwens bedankt voor het reanimeren van m'n topic
quote:Nog 'steeds' niet? Hoelang is het geleden? Dat van mij nu vanaf half juni. En het gaat alleen maar slechter. Ben denk ik wat dat betreft een typische vrouw, huil constant, zie alleen maar negativiteit... geen klein lichtpuntje. Begin al een hekel aan mezelf te krijgen.
Op woensdag 27 augustus 2003 13:30 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Het gevoel moet slijten. Er is 1 ding dat zeker is en dat is dat tijd heelt!!!
Het ligt (grotendeels) aan jezelf hoelang je er nog bezig zal/wil zijn. Laat de tijd haar werk doen, hoe langzaam dat ook gaat. Wees erop voorbereid dat het een langdurig proces kan zijn. Gezien m'n posts op Fok, ben ik er zelf ook nog steeds niet klaar mee. Trouwens bedankt voor het reanimeren van m'n topic
Trouwens ik wil graag een keer met je van gedachten wisselen.
Ik zal onze gemeenschappelijke fokkervriend eens om je nummer vragen. Thx...
En voor SemSem:
'gewoon' loslaten????
Mag je mij leren.
quote:Dat klinkt inderdaad makkelijker dan dat het in werkelijkheid is. Mijn ervaring is wel dat contact houden eigenlijk het stomste is wat je kunt doen. Ieder contact wat je hebt met je ex geeft jou weer hoop. En dan dooft het vlammetje nooit!
Op woensdag 27 augustus 2003 13:43 schreef Blinky het volgende:
En voor SemSem:
'gewoon' loslaten????
Mag je mij leren.
Dus contact compleet verbreken! Dan gaat het loslaten ook makkelijker!
quote:Dat zou ik niet kunnen. Wat ik wil proberen is om toch vrienden te kunnen blijven met hem. Hij is gewoon nog een geweldig persoon. En hij houdt de optie niet open dat we weer bijelkaar komen maar sluit het ook niet uit! Hij is juist de reden dat ik naar deze stad ben verhuisd. Als ik dat contact helemaal verbreek, waar ga ik dan heen? Daarbij moet ik minimaal een jaar in mijn huidige woning blijven. Ken verder eigenlijk niemand hier. Maar ondertussen zou ik ook niet meer terugwillem naar mijn ouders waar ik 21 jaar heb gewoond. Voelt zo raar om ergens te wonen zonder dat je je thuis voelt en zonder dat je het gevoel hebt dat je ergens thuis hoort.
Op woensdag 27 augustus 2003 13:45 schreef SemSem het volgende:[..]
Dat klinkt inderdaad makkelijker dan dat het in werkelijkheid is. Mijn ervaring is wel dat contact houden eigenlijk het stomste is wat je kunt doen. Ieder contact wat je hebt met je ex geeft jou weer hoop. En dan dooft het vlammetje nooit!
Dus contact compleet verbreken! Dan gaat het loslaten ook makkelijker!
quote:Waarom zou je dat in godsnaam doen..?? Ook als je contact houdt dan dooft het vlammetje vanzelf heb ik gemerkt
Op woensdag 27 augustus 2003 13:45 schreef SemSem het volgende:
Dus contact compleet verbreken! Dan gaat het loslaten ook makkelijker!
quote:Ben zo benieuwd of dat bij ons ook kan...
Op woensdag 27 augustus 2003 16:25 schreef Frenkie het volgende:[..]
Waarom zou je dat in godsnaam doen..?? Ook als je contact houdt dan dooft het vlammetje vanzelf heb ik gemerkt
Ik weet van mezelf dat ik voorlopig ECHT geen vriendje meer wil. Maar zou het ook niet kunnen aanzien als mijn ex er wel een zou hebben (een vriendinnetje dan...). Hij heeft het juist uitgemaakt omdat hij niet weet wat hij wil op het gebied van relaties/samenwonen dus zou het raar vinden als hij dat opeens wel met iemand anders zou kunnen.
Maar goed, ik heb geen idee wat de toekomst brengt. On verra...(we zullen zien)
Wil jij met iemand verder die niet of niet weet of die met jou verder wil?
Ook al hou je nog zo veel van iemand, wat ik ook deed. Maar als je jezelf die vraag stelt kom je denk ik wel tot de conclusie wat je echt wil en kan het je helpen je ex los te laten.
En natuurlijk hoop je in het begin stiekem dat je ex huilend voor de deur staat en alles zegt wat jij eigenlijk wilt horen maar volgens mij gebeurt dat bijna nooit. Laat je hoop varen en ga verder hoe moeilijk het ook is. Want door verder te gaan verwerk je ook dingen en gun jezelf de tijd om het te verwerken.
quote:Dat vraag ik me 24/7 af...
Op woensdag 27 augustus 2003 16:39 schreef Raoul76 het volgende:
Vraag jezelf is één ding af:Wil jij met iemand verder die niet of niet weet of die met jou verder wil?
Ook al hou je nog zo veel van iemand, wat ik ook deed. Maar als je jezelf die vraag stelt kom je denk ik wel tot de conclusie wat je echt wil en kan het je helpen je ex los te laten.En natuurlijk hoop je in het begin stiekem dat je ex huilend voor de deur staat en alles zegt wat jij eigenlijk wilt horen maar volgens mij gebeurt dat bijna nooit. Laat je hoop varen en ga verder hoe moeilijk het ook is. Want door verder te gaan verwerk je ook dingen en gun jezelf de tijd om het te verwerken.
En ik hou nog van hem en ik vermoed hij ook nog wel een beetje van mij. Vandaar mijn wil om te hopen, ondanks alles misschien wel. Ik probeer niet te hopen, niets te verwachten, maar is moeilijk.
quote:Ja maar, hij weet dus niet zeker of die met jou verder wil? Dus als hij vanavond voor je staat en hij zegt: "ik weet niet of ik met jou verder wil." Zou jij dan weer met hem verder willen gaan totdat hij wel weet wat die wil?
Op woensdag 27 augustus 2003 17:03 schreef Blinky het volgende:[..]
Dat vraag ik me 24/7 af...
En ik hou nog van hem en ik vermoed hij ook nog wel een beetje van mij. Vandaar mijn wil om te hopen, ondanks alles misschien wel. Ik probeer niet te hopen, niets te verwachten, maar is moeilijk.
En dat je gaat hopen dat die er weer anders over gaat denken is heel logisch en moet je jezelf niet kwalijk nemen. Tuurlijk zal hij nog wel van je houden maar niet meer genoeg vrees ik........
Sterkte ermee hoor en probeer je eigen leven op te pakken en wees niet te hard voor jezelf maar ook geen zelfmedelijden gaan kweken.
quote:Het is inderdad een rare situatie. Ik weet ook eigenlijk niet wat ik ermee aan moet. Laatst vroeg iemand ook aan mij of ik met hem door zou gaan als hij dat met mij weer wilde. Ik weet het niet. Aan de ene kant heb ik er een hekel aan om mezelf zo afhankelijk op te stellen en weet ik dat het overkomt alsof ik geen eigen mening of wil heb. Aan de andere kant, op dit punt, zou ik nog ja zeggen denk ik. Ik wist gewoon niet dat je zoveel van iemand kon houden.
Op woensdag 27 augustus 2003 17:12 schreef Raoul76 het volgende:[..]
Ja maar, hij weet dus niet zeker of die met jou verder wil? Dus als hij vanavond voor je staat en hij zegt: "ik weet niet of ik met jou verder wil." Zou jij dan weer met hem verder willen gaan totdat hij wel weet wat die wil?
En dat je gaat hopen dat die er weer anders over gaat denken is heel logisch en moet je jezelf niet kwalijk nemen. Tuurlijk zal hij nog wel van je houden maar niet meer genoeg vrees ik........
Sterkte ermee hoor en probeer je eigen leven op te pakken en wees niet te hard voor jezelf maar ook geen zelfmedelijden gaan kweken.
Nu heb ik in een vorige relatie voor een soortgelijk punt gestaan: mijn eeuwige probleem van het mezelf willen aanpassen aan de ander. Daarom is het zelfstandig wonen denk ik ook goed, maar nog elke avond huil ik mezelf in slaap omdat het zo verdomd eenzaam is.
Ik weet het ook niet meer en het is steeds aantrekkelijker om mezelf 'op te sluiten' ipv uitgaan, leuke dingen doen. Iedereen zegt dat het na een tijdje beter zal gaan...nou, niet dus...
quote:Hi Blinky, dat wist ik ook niet en het ergste is dan als die liefde niet beantwoord wordt. Maar het zal ook na een tijdje beter gaan, maar idd pas NA een TIJDJE. Geef het de kans. Je moet hier doorheen en dat gaat niet van de ene op de andere dag. Je had mij een paar weken geleden moeten zien, geen cent waard... Kom op, u can do it!
Op donderdag 28 augustus 2003 08:21 schreef Blinky het volgende:Ik wist gewoon niet dat je zoveel van iemand kon houden.
Iedereen zegt dat het na een tijdje beter zal gaan...nou, niet dus...
quote:Nee, ik denk dat het ergste de onzekerheid is. Mijn ex zei dat ik moest proberen om mijn eigen leven in te richten, zonder rekening te houden met hem. Afgelopen weekend kwam er een collega langs met een vriendin van haar om DVD te kijken en te kletsen. Maar 's middags sprak ik mijn ex en bleek dat hij die avond eigenlijk wel had willen langskomen. Het was ZO moeilijk om niet mijn collega af te bellen! Had eigenlijk de telefoon al in mijn handen, een slappe smoes bedenkend. Uiteindelijk toch niet gedaan en het is heel gezellig geworden. Maar de volgende dag wilde ik zo graag mijn ex weer zien. Ik had gemerkt dat het niet zo goed met hem ging en ik voelde me echt superschuldig dat ik niet afgebeld had. (Niet dat hij mij dat gevoel gaf overigens. Hij zei zelfs dat hij het goed vond dat ik het gewoon had gedaan). Maar ik voel wel dat de kloof die tussen ons dreigt, nog groter is geworden. Gisteravond bijvoorbeeld zou hij nog even hebben gebeld, wat hij niet heeft gedaan. Kreeg om vannacht 3 uur wel een sms: sorry dat ik niet gebeld heb. Ik weet de reden niet, maar gezien hij met een vriend van hem naar de film is geweest zal het wel gezellig zijn geweest.
Op donderdag 28 augustus 2003 08:26 schreef Carlito_Brigante het volgende:[..]
Hi Blinky, dat wist ik ook niet en het ergste is dan als die liefde niet beantwoord wordt. Maar het zal ook na een tijdje beter gaan, maar idd pas NA een TIJDJE. Geef het de kans. Je moet hier doorheen en dat gaat niet van de ene op de andere dag. Je had mij een paar weken geleden moeten zien, geen cent waard... Kom op, u can do it!
Ik ben gewoon bang om mijn eigen dingen te gaan doen omdat het dan net is alsof ikzelf ook mijn eigen leven weer wil opbouwen zonder hem en dat is iets wat ik juist NIET wil...
Wat is het leven toch ingewikkeld zeg! Grrrr.
quote:Goede zet Blinky. Op deze manier voorkom je dat je volledig afhankelijk wordt van je ex en bouw je een eigen vriendenkringetje op. Trouwens, leuke collega's heb je, als die gezellig bij jou een DVD-tje komen kijken.
Op donderdag 28 augustus 2003 09:09 schreef Blinky het volgende:[..]
Afgelopen weekend kwam er een collega langs met een vriendin van haar om DVD te kijken en te kletsen. Maar 's middags sprak ik mijn ex en bleek dat hij die avond eigenlijk wel had willen langskomen. Het was ZO moeilijk om niet mijn collega af te bellen! Had eigenlijk de telefoon al in mijn handen, een slappe smoes bedenkend. Uiteindelijk toch niet gedaan en het is heel gezellig geworden.
[...]
quote:Moet je helemaal niet bang voor zijn. Het is ontzettend goed om je eigen dingen te gaan doen en lekker je eigen leventje te gaan leiden. Ik heb hier ook heel veel moeite mee gehad (en nog steeds af en toe), maar uiteindelijk gebeurt het toch....je kan niet altijd maar thuis blijven zitten.
[...]Ik ben gewoon bang om mijn eigen dingen te gaan doen omdat het dan net is alsof ikzelf ook mijn eigen leven weer wil opbouwen zonder hem en dat is iets wat ik juist NIET wil...
[...]
JIJ bent belangrijker dan je EX. Je ex heeft ervoor gekozen om alleen verder te gaan en is nu lekker bezig om zijn eigen leven weer op te bouwen. Jij moet dat dus ook doen. Het maakt je nl. veel sterker en onafhankelijker van hem.
Verder zou ik, maar da's mijn ervaring, het contact met hem zoveel mogelijk beperken. Je krijgt nl. elke keer dat je hem ziet weer een klap als hij de deur uitloopt.
quote:Dank voor je aardige woorden.
Op donderdag 28 augustus 2003 10:49 schreef PdeHoog het volgende:
[..]
Verder zou ik, maar da's mijn ervaring, het contact met hem zoveel mogelijk beperken. Je krijgt nl. elke keer dat je hem ziet weer een klap als hij de deur uitloopt.
Juist als ik probeer het contact te beperken met hem, weet ik dat hij mij op een gegeven moment zal vergeten. Althans, daar ben ik ZO bang voor. En hij is ontzettend aantrekkelijk en zal dus zo een nieuwe relatie kunnen krijgen of iets in die geest. Ik vind mezelf niet lelijk, maar ik ben echt de knapste niet. Daarbij denk ik dat hij, positief ingesteld als hij is, eerder zonder mij kunnen/willen leven dan ik.
Het gevaar is dat ik me aan mensen vastklamp. Mijn collega vraagt regelmatig hoe het gaat en ziet aan me als het niet goed gaat. Ik probeer toch mijn verdriet minder te laten zien, omdat ik anders bang ben dat zij juist ook triest gaat worden door mij. En ik wil haar ook niet kwijt. Het begint vormen aan te nemen van verlatingsangst. Weer iets om over na te denken...
quote:Voor alles is een plekje op deze aarde, ook zal je ex straks een plekje in je hart krijgen. Ik heb al een aantal goeie dingen op het forum gelezen. Steeds blijft terugkomen, verminder het contact, ga door met je zelf. Ik weet dat het makkelijker klinkt dan het is, maar ook voor jou komt een tijd dat je verder kan gaan.. trust me!!
Op donderdag 28 augustus 2003 11:06 schreef Blinky het volgende:[..]
Dank voor je aardige woorden.
Juist als ik probeer het contact te beperken met hem, weet ik dat hij mij op een gegeven moment zal vergeten. Althans, daar ben ik ZO bang voor. En hij is ontzettend aantrekkelijk en zal dus zo een nieuwe relatie kunnen krijgen of iets in die geest. Ik vind mezelf niet lelijk, maar ik ben echt de knapste niet. Daarbij denk ik dat hij, positief ingesteld als hij is, eerder zonder mij kunnen/willen leven dan ik.
Ga je ook niet verkneukelen aan de gedachte dat hij een leuke jongen is en zo een nieuwe vriendin heeft.. hij heeft zojuist iets waardevols weggegooid..onthou dat goed en haal jezelf niet naar beneden.
quote:Je collega heeft best begrip voor de situatie. Bespreek dit ook met haar..dat je bang bent te negatief op haar over te komen, waardoor je dat contact verliest.. een goeie collega heeft hier alle begrip voor!!
Het gevaar is dat ik me aan mensen vastklamp. Mijn collega vraagt regelmatig hoe het gaat en ziet aan me als het niet goed gaat. Ik probeer toch mijn verdriet minder te laten zien, omdat ik anders bang ben dat zij juist ook triest gaat worden door mij. En ik wil haar ook niet kwijt. Het begint vormen aan te nemen van verlatingsangst. Weer iets om over na te denken...
Blijf erover praten he!! Ga geen dingen in je hoofd halen, die er eigenlijk niet zijn.. well keep in touch!!!
quote:
Op donderdag 28 augustus 2003 12:24 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Ga je ook niet verkneukelen aan de gedachte dat hij een leuke jongen is en zo een nieuwe vriendin heeft.. hij heeft zojuist iets waardevols weggegooid..onthou dat goed en haal jezelf niet naar beneden.
[..]
Wijze woorden
Blinky, ik denk dat hij jou echt niet gaat vergeten. Jullie hebben een relatie gehad, jullie hebben samengewoond en dat soort dingen blijven je altijd bij.
Ja, hij zal een nieuwe relatie (kunnen) krijgen. Dat kan jij ook.....en mensen vallen echt niet alleen op uiterlijk hoor (anders zou ik ook geen kans meer maken denk ik ).
Dat vastklampen aan mensen herken ik heel sterk in mezelf. Nou ik mezelf ervan bewust ben, kan ik er ook iets tegen doen. Jij bent je het ook bewust dus zorg ervoor dat het geen kwaad meer kan. Als jij merkt dat je teveel aan mensen gaat hangen, neem dan even afstand (da's ook moeilijk hoor. Geef ik helemaal toe!).
Ik zat me net trouwens te bedenken: je bent natuurlijk verhuist naar Eindhoven vanuit Noord-Holland (volgens mij ). Ik weet niet of je daar nog kennissen / vriendinnen hebt, maar ga die anders lekker bellen? Da's dan wel geen fysiek contact, maar kan wel gezellig zijn...
Nogmaals: minimaliseren dat contact en ga dingen doen. Wordt lid van de bibliotheek, een sportclub of weet ik wat. Zoek kennissen van vroeger op, ook al zitten ze 200 km verderop. Misschien vinden ze het wel hartstikke leuk, weet jij veel?
Kijk eens naar Carlito_Brigante, Leonard_Jaag en ondergetekende. Ons lukt het ook, dus waarom zou het jou niet kunnen lukken ? Het is pas twee maanden geleden en mij heeft toch bijna een jaar gekost om weer een beetje normaal te gaan leven.
Ik denk dat alles op den duur echt wel weer op z'n pootjes terecht gaat komen.
Ik heb dit in een ander topic ook al aangeboden, maar mocht je nou eens wat meer prive willen praten kun je me altijd MSN-en of mailen (zie mijn profiel).
quote:Alle contact verbreken ben ik ook echt een voorstander van, hoe moeilijk het ook is. Want het gaat niet werken om elkaar nog af en toe te spreken net op het moment dat het weer wat beter gaat spreek je elkaar weer en ga je je weer kut voelen.
Op woensdag 27 augustus 2003 13:38 schreef SemSem het volgende:
Gewoon alle contact verbreken en leuke dingen gaan doen. Ben je haar zo vergeten!
Leuke dingen doen? Dit vind toch altijd zo apart, je kan toch moeilijk de hele dag leuke dingen gaan doen, toch?
Mijn tips: Relativeren en denk niet aan de goeie dingen die je met je meisje had, zeker niet als het net uit is.
quote:Je hoeft ook niet de hele dag leuke dingen te doen, maar als jij twee / drie keer per week bijvoorbeeld naar een vereniging kan waar je mensen leert kennen en zo gewoon een leuke avond kan hebben is dat al een heel goed begin. Wat ermee bedoelt wordt is dat je dingen moet gaan doen waardoor je kan lachen en waarvan je kan genieten. Bijvoorbeeld naar een comedy in de bios.
Op donderdag 28 augustus 2003 14:23 schreef double211 het volgende:[..]
Leuke dingen doen? Dit vind toch altijd zo apart, je kan toch moeilijk de hele dag leuke dingen gaan doen, toch?
quote:TS is een vrouw
Mijn tips: Relativeren en denk niet aan de goeie dingen die je met je meisje had, zeker niet als het net uit is.
quote:Precies
Op donderdag 28 augustus 2003 14:43 schreef PdeHoog het volgende:Je hoeft ook niet de hele dag leuke dingen te doen, maar als jij twee / drie keer per week bijvoorbeeld naar een vereniging kan waar je mensen leert kennen en zo gewoon een leuke avond kan hebben is dat al een heel goed begin. Wat ermee bedoelt wordt is dat je dingen moet gaan doen waardoor je kan lachen en waarvan je kan genieten. Bijvoorbeeld naar een comedy in de bios.
..ga leuke dingen doen, haal lekker eten, spreek veel af met vrienden schrijf alles van je af op Fok! boek een vakantie, koop een laptop, huur een escortservice van mijn part..Van alleen thuiszitten wordt je niet vrolijk. Je hebt gewoon afleiding nodig.. je hersenen blijven je pijnigen als je alleen bent.. fight the system.
Meer contact met je ex = meer vragen/twijfels = meer denken = meer pijn. Ik geloof niet in 'samen' deze problemen oplossen.. hoe graag je dat ook zou willen.
Gisteren is hij langsgeweest. En we hebben ook nog heel fijn kunnen praten. Ik vroeg hem of hij nog op de een of andere manier van mij hield, of hij nog (al was het maar een heeeeeeeeeeeel klein beetje) verliefd was. Niet dus. Ik kon het wel uitschreeuwen op dat moment. Ik snap er nog steeds niets van maar goed, misschien moet ik idd ophouden om me dat soort dingen te blijven af te vragen.
Maar goed. Mijn ex is van plan om in november al te gaan. Dan komt hij in maart ongeveer terug. In tegenstelling tot wat ik dacht, heb ik het toch redelijk kalm opgenomen. Gisteravond niet gehuild bv toen hij weg was, en net na het journaal sliep ik al. Vanochtend heel vroeg wel een paar keer wakker geweest, maar toch tot half 7 kunnen slapen. Heb wel het idee dat als er iets onverwachts gebeurt, dat het dan weer helemaal mis is, ik voel nu eigenlijk alleen hoe moe ik ben en het is net of er 50 kilo op mijn hart rust. Ik weet niet of ik opluchting voel, kwaadheid, eenzaamheid, ik weet het niet. Straks komt mijn collega naast me zitten en ik weet zeker dat ze vraagt hoe het gisteren was (ze wist dat mijn ex zou komen). Ik hoop dat ik niet hier ten overstaan van iedereen in tranen uitbarst...
Het is zo raar... alles om me heen is hetzelfde en toch is er zoveel veranderd...
quote:Ik kan me voorstellen dat je hier helemaal niet gelukkig mee bent, maar het gaat je wel helpen denk ik. Je kan nl. nu gewoon een paar maanden gedwongen geen contact opnemen.
Op vrijdag 29 augustus 2003 08:13 schreef Blinky het volgende:
[...] want mijn ex heeft besloten (hij is er serieus over aan het 'nadenken', maar in zijn ogen zie ik dat hij al vertrokken is) om een paar maanden naar Autralie te gaan. [...]
quote:Da's dus eigenlijk een bevestiging van wat je onbewust al wist. Ik vind het heel vervelend voor je, maar het is WEL een moment waarop je tegen jezelf kan zeggen dat het idd over is en dat je toch echt verder moet. Laat het allemaal even bezinken en ga dan lekker verder
[...]Ik vroeg hem of hij nog op de een of andere manier van mij hield, of hij nog (al was het maar een heeeeeeeeeeeel klein beetje) verliefd was. Niet dus.
[...]
quote:toppie
In tegenstelling tot wat ik dacht, heb ik het toch redelijk kalm opgenomen. Gisteravond niet gehuild bv toen hij weg was....
quote:Ik wil niet belerend of ouderlijk overkomen (duh...), maar zorg wel goed voor jezelf. Eet vooral gezond en slaap genoeg. Tekort aan vitaminen en slaap kan nl. de situatie nog verergeren. Ik kan me voorstellen dat je er geen zin in hebt, maar probeer jezelf wel te dwingen (desnoods door het eten van fruit tussendoor of zo).
Heb wel het idee dat als er iets onverwachts gebeurt, dat het dan weer helemaal mis is, ik voel nu eigenlijk alleen hoe moe ik ben en het is net of er 50 kilo op mijn hart rust. [...]
Bedankt voor je lieve reactie in elk geval.
Ik zou alleen nu niet weten hoe ik de tijd door ga komen. Maar ik ga proberen veel uit te gaan, veel mensen te leren kennen en proberen maar om mijn eigen leven op te bouwen. Ik weet alleen niet of ik hier in Eindhoven wil blijven. Als het echt niets meer wordt, kan ik hier ook maar beter weggaan denk ik. Heb nu het gevoel dat ik overal met hem geconfronteerd word (bepaalde plaatsen waar we samen zijn geweest, dingen die we samen zouden doen, enz). maar misschien slijt dat op den duur, ik hoop het.
Gisteren zei ik tegen hem dat ik zou willen dat ik niet meer van hem zou houden of nog verliefd op hem zou willen zijn. Hij zei dat hij wel weer verliefd zou willen zijn omdat hij het erg vindt dat hij mij pijn doet. Maar gevoel kun je niet dwingen he...misschien maar goed ook...
quote:Waarom ga je niet een leuke job in de buurt van je ouderlijk huis zoeken?? Begin lekker weer opnieuw. Dit zal je goed doen. Noem mij eens 3 goeie redenen om daar te blijven? Ouders, familie en vrienden (ouwe en nieuwe) zijn nu echt heel belangerijk..geloof me
Op vrijdag 29 augustus 2003 12:30 schreef Blinky het volgende:
Ik weet alleen niet of ik hier in Eindhoven wil blijven.
quote:Ik ben destijds weggegaanomdat waar ik vandaan kom een klein stdje is. Ik kon er niet goed tegen om roddels aan te horen. Ik vond iedereen zo'n bekrompen volkje daar. Ik werd er gek van. Ik kon goed mijn draai vinden in Amsterdam en ben daar gaan samenwonen. Maar na het zelf verbreken van die relatie ben ik tijdelijk terug naar mijn ouders gegaan en uiteindelijk van daar naar Eindhoven. Het probleem is dat ik me nergens thuis voel. Ik ken wel een paar mensen uit Amsterdam, maar er zijn er geen die eens een weekend overkomen. Vanuit mijn ouderlijke woonplaats ken ik niemand meer, ik kom er zelden, behalve bij mijn ouders, maar ga daar nooit meer uit. Ik pas daar ook niet meer tussen.
Op vrijdag 29 augustus 2003 14:31 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Waarom ga je niet een leuke job in de buurt van je ouderlijk huis zoeken?? Begin lekker weer opnieuw. Dit zal je goed doen. Noem mij eens 3 goeie redenen om daar te blijven? Ouders, familie en vrienden (ouwe en nieuwe) zijn nu echt heel belangerijk..geloof me
Als ik terugga naar mijn ouders begint de bekrompenheid weer van voor af aan, er is daar niets veranderd. En als ik denk aan de mensen hier in Eindhoven, ik heb 1 hele lieve collega waar ik goed mee kan opschieten. En mijn ex woont hier dan nog. Verder ken ik er niemand. Maar dat is ergens anders niet anders. Voel me soms net Rémy (alleen op de wereld). Op dit soort momenten zou ik zo graag een zus/broer willen hebben.
Wat betreft familie: de ene kant van mijn familie heb ik zo ongeveer 10 jaar niet meer gezien. De andere kant zie ik nog wel eens, die wonen hier in Brabant. Ondertussen zou ik ook niet zomaar langs gaan bij een oom/tante die ik eigenlijk alleen maar op verjaardagen zie.
Destijds ben ik uit mijn ouderlijke woonplaats weggegaan als 'vlucht', zo ook uit Amsterdam. Moet ik nu weer weggaan? Zo blijf ik bezig... ik weet het ook niet...
Tweestrijdig allemaal he?
Redenen genoeg?
quote:Jeetje!! redenen genoeg ja
Op vrijdag 29 augustus 2003 15:37 schreef Blinky het volgende:[..]
Redenen genoeg?
ben er ff stil vanEn een goed netwerk van mensen kun je overal opbouwen, ook al ga je naar een stad waar je nog geen mens kent. Er zal alleen wel eerst veel tijd overheen gaan. En een 'beginpunt' in de vorm van een paar mensen waar je al een redelijk contact mee hebt is wel fijn, natuurlijk.
quote:Vandaar dat ik toen had besloten hier in Eindhoven te blijven. Omdat ik daar in elk geval wat mensen ken. Ik begin nu pas te merken hoe belangrijk vrienden zijn. En die mis ik onwijs.
Op vrijdag 29 augustus 2003 16:09 schreef sheila_na_gig het volgende:
Blinky, ik denk dat die weinige close contacten met familie en/of vrienden er sterk aan bijdragen dat je moeite hebt om je ex los te laten. Waar je ook besluit te gaan wonen, probeer daar een goed netwerk op te bouwen. Dat heb je nu nog niet en dat is uiteraard klote, maar dat hoeft niet altijd zo te blijven
En een goed netwerk van mensen kun je overal opbouwen, ook al ga je naar een stad waar je nog geen mens kent. Er zal alleen wel eerst veel tijd overheen gaan. En een 'beginpunt' in de vorm van een paar mensen waar je al een redelijk contact mee hebt is wel fijn, natuurlijk.
quote:I'll be there for you!!
Op vrijdag 29 augustus 2003 16:34 schreef Blinky het volgende:[..]
Vandaar dat ik toen had besloten hier in Eindhoven te blijven. Omdat ik daar in elk geval wat mensen ken. Ik begin nu pas te merken hoe belangrijk vrienden zijn. En die mis ik onwijs.
quote:Check! Goede vrienden zijn erg belangrijk, helaas leer je ze pas kennen als je ze nodig hebt, dat zuigt dan wel weer.
Op vrijdag 29 augustus 2003 16:34 schreef Blinky het volgende:[..]
Vandaar dat ik toen had besloten hier in Eindhoven te blijven. Omdat ik daar in elk geval wat mensen ken. Ik begin nu pas te merken hoe belangrijk vrienden zijn. En die mis ik onwijs.
Hoe dan ook, ik hoop dat je je plek een beetje zult vinden, houd de moed er in ieder geval in, als je een dip hebt ga daar dan gewoon doorheen maar blijf er niet in, zometeen ziet het er toch wel weer anders uit.
quote:Jij bent een lievie...
Op vrijdag 29 augustus 2003 20:20 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
I'll be there for you!!
quote:
Op vrijdag 29 augustus 2003 20:20 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
I'llWE will be there for you!!
quote:
Op zaterdag 30 augustus 2003 00:08 schreef PdeHoog het volgende:[..]
sorry..ik sprak in eerste persoon enkelvoud quote:Het zij u vergeven
Op zaterdag 30 augustus 2003 11:31 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Ik heb zelf een jaar geleden een eind aan m'n relatie van ruim 4,5 jaar gemaakt (waarvan het grootste gedeelte samengewoond). Die beslissing had ik eigenlijk al een jaar daarvoor gemaakt, maar ik heb nooit de moed gehad het daadwerkelijk uit te maken... Toen ik eindelijk de knoop heb doorgehakt voelde het voor mij echt als een opluchting...
We zijn niet met ruzie uit elkaar, maar het gevoel de rest van m'n leven bij hem te zijn benauwde en dus moest ik voor mezelf kiezen (hoe moeilijk ik dat ook vond)...
Door omstandigehden hebben we nog wel een jaar samengewoond maar daar zal heel binnenkort ook een einde aan komen en ik weet dat dan het echte verwerken pas begint... Ik ben nu een tijdje alleen in huis en merk dat ik behoefte heb om dingen voor mezelf te doen, m'n eigen leven op te bouwen, op m'n eigen benen te staan... En dat doe ik dan ook!
Contact met mensen is denk ik erg belangrijk... ik persoonlijk heb heel veel online contacten... er is altijd wel iemand online en bereid om wat te kletsen... en bij de een is dat ook echt over m'n verdriet, maar zelfs koetjes en kalfjes doen me al goed...
Ieder natuurlijk z'n eigen manier, maar ik denk dat veel afleiding goed is, maar stop je verdriet niet weg! Je zult 't toch moeten verwerken en praten met mensen met dezelfde ervaringen helpt daarbij voor mij iig...
En dit is de tekst van een liedje dat ik aan 't verbreken van m'n relatie heb gekoppeld... zo af en toe mag je jezelf best ff zielig voelen en dan draai ik dit nummer... Dan kunnen de tranen over m'n wangen lopen, maar dat lucht dan ook wel weer op op een bepaalde manier...
my immortal
i'm so tired of being here
suppressed by all of my childish fears
and if you have to leave
i wish that you would just leave
because your presence still lingers here
and it won't leave me alone
these wounds won't seem to heal
this pain is just too real
there's just too much that time cannot erase
when you cried i'd wipe away all of your tears
when you'd scream i'd fight away all of your fears
and i've held your hand through all of these years
but you still have all of me
you used to captivate me
by your resonating light
but now i'm bound by the life you left behind
your face it haunts my once pleasant dreams
your voice it chased away all the sanity in me
these wounds won't seem to heal
this pain is just too real
there's just too much that time cannot erase
when you cried i'd wipe away all of your tears
when you'd scream i'd fight away all of your fears
and i've held your hand through all of these years
but you still have all of me
i've tried so hard to tell myself that you're gone
and though you're still with me
i've been alone all along
[Dit bericht is gewijzigd door MissMSX op 30-08-2003 12:21]
quote:Ik vind het wel een brutaliteit van de dame in kwestie om een jaar niet langs te komen en dan vervolgens om geld te komen bedelen.
Op zaterdag 30 augustus 2003 17:22 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
Ik heb mijn ex net voor het laatst geld gegeven. Ik hoop dat het nu ook voor het laatst was! en haar nu kan loslaten.... heb haar een jaar niet gezien, maar t blijft lastig, als ze geld vraagt kan ik geen nee zeggen.
Het is natuurlijk volledig je eigen beslissing, maar ik zou heel snel leren nee zeggen tegen haar. Ik hoop voor jou dat het geen grote bedragen zijn en dat je daardoor niet in de moeilijkheden komt.
Succes iig
Het is toch opvalllend hoeveel beter dat werkt voor vrienden, dan voor jezelf als je er midden inzit.
Je herkent je fase's, de pijn, de woede, het verdriet.
Je weet dat het met der tijd zal slijten, maar dat is lastig zien als je je zo verrot voelt.
Dan gaat het weer goed en denk je dat alles meevalt, tot je je zomaar weer in een stortvloed van tranen bevind en je je afvraagt of dit rot gevoel ooit nog over gaat.
Terwijl je misschien zelf wel inziet dat die relatie niet werkte, dat er teveel fout ging en je jezelf af en toe een beetje haat, dat je de ander misschien nog terug zou nemen ook, na al dit uitgaan verdriet.
Zoals Semtex als schreef, uit elkaar gaan met ruzie kan een stuk prettiger zijn, uit elkaar gaan als je nog veel van elkaar/iemand houd, bah.
[Dit bericht is gewijzigd door yavanna op 30-08-2003 23:10]
quote:Been there, done that.
Op zaterdag 30 augustus 2003 23:07 schreef yavanna het volgende:
Zoals Semtex als schreef, uit elkaar gaan met ruzie kan een stuk prettiger zijn, uit elkaar gaan als je nog veel van elkaar/iemand houd, bah.
quote:Me
Op zaterdag 30 augustus 2003 23:10 schreef Reza-impreza het volgende:[..]
Been there, done that.
En hoewel ook pijnlijk, laat je misschien toch wat sneller los.
- Mijn vrouw heeft een maand geleden opgebiecht dat ze me al anderhalf jaar voor de gek gehouden heeft. Een buitenechtelijke relatie dus.
- Wij zijn 10 jaar samengeweest en pas 1 jaar getrouwd.
- De ander is zo ongeveer mijn beste vriend. Tevens was hij de chauffeur van onze bruidsauto...... 
Complicerende factoren:
- Mijn vrouw is al 2 jaar lang psychisch behoorlijk labiel en daarvoor ook onder behandeling.
- Ze heeft nu spijt van wat ze gedaan heeft en wil het graag weer goedmaken. Een beetje (te) laat.
Kortom, ik zit behoorlijk in de shit. Zo gekwetst worden door twee personen die heel dicht bij je staan is ziekmakend. Ik zit nu dan ook lekker aan de Oxazepam (kalmeringsmiddel) om een beetje rustig te blijven en ga regelmatig bij een maatschappelijk werker op bezoek omdat ik dit echt niet op een rijtje krijg in mijn hoofd.
In de tussentijd wel op stap met vrienden, uithuilen bij vrienden (en vriendinnen), veel tegen vrienden aan kletsen, thuis zitten piekeren, ineens de stad in om kleren te kopen die ik mooi vindt, kook alleen dingen die ik echt lekker vindt. Belandt af en toe eens in een vreemd bed en hou daar nog een schuldgevoel aan over ook....
Ik dacht altijd: als iemand me zoiets flikt zal de liefde wel snel over zijn.
Niet dus......
Maar het blijft keihard en zeer moeilijk. En alleen de tijd heelt zulke dingen. Voor de rest laat ik alles maar gebeuren. Soms gaat het goed, soms gaat het slecht.
Maar het is wel 'prettig' om te lezen dat meer mensen in dezelfde emotionele fase zitten.
Ik woon trouwens ook al in Eindhoven, zou het daar aan liggen?
quote:Jeetje, wat een verhaal Hihat...
Op maandag 1 september 2003 00:53 schreef Hihat het volgende:
Ik woon trouwens ook al in Eindhoven, zou het daar aan liggen?
Wat ik veel merk is dat sommige mensen zolang bijelkaar zijn en dan alsnog uit elkaar gaan vanwege allerlei redenen. Er is dus geen enkele garantie dat het na zelfs die 10 jaar dan goed gaat!
Ik merk dat ik al mensen en stelletjes met argusogen aan het bekijken ben en denk 'dat van jullie houdt nooit stand' en als ik aan mezelf denk en een (andere) relatie merk ik dat ik nu al twijfels heb over het feit dat wat mijn volgende vriendje zegt, waar zal zijn. Wie kun je dan nog vertrouwen? Ik denk dat het heel lang zal duren voordat iig mijn vertrouwen weer helemaal hersteld is in mensen, ALS dat al gaat gebeuren.
Hihat, ik hoop dat het op den duur beter met je zal gaan. Aan de ene kant dacht ik 'daar kom ik aan met 1 jaar relatie, en anderen hebben er soms wel 5 jaar of meer opzitten en gaan ook uit elkaar. Ik denk op zich dat de duur er niet zoveel mee te maken hoeft te hebben, dan wel het gevoel dat je bij iemand hebt. Ik weet niet of ik ooit nog iemand tegen kom bij wie ik hetzelfde gevoel heb als bij mijn ex. Ik hoor om me heen goed bedoelde adviezen als 'er loopt heus nog wel iemand voor je rond' en misschien is dat ook wel zo, daar zal ik achter moeten zien te komen. Alleen op dit moment voel ik het nog niet zo.
Hetgeen me wel enorm heeft geholpen is om de verhalen hier op Fok! te lezen en om idd, zoals Leonard_Jaag het schreef, de frustraties van me af te schrijven. Iedereen heeft een ander idee erover en kan een ander ermee helpen. Veel praten helpt echt, als is het alleen maar om het vanuit een ander perspectief te bekijken.
Als volgende week mijn computer binnenkomt, zal de tijd ook sneller gaan. In de tussentijd veel praten en mezelf bezig houden zodat ik er niet zoveel aan hoef te denken, helpt heel veel.
Dus Hihat... schrijf je frustraties van je af... ik kijk regelmatig in deze post om te kijken wat anderen erbij hebben geschreven en met sommigen heb ik een heel goed contact.
Sterkte.
quote:Dank je...ik ook voor jou en voor de rest ook hoor.
Op vrijdag 29 augustus 2003 20:20 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
I'll be there for you!!
Het is idd een hele grote 'kunst' om je ex los te laten. Hopenlijk zeggen we later dat er geen kunst aan is... hihi...
Het is overigens niet alleen kommer en kwel met me, hoor.
Ik heb er ook wel goede dagen tussen zitten, maar dat rare gevoel in mijn buik, daar ben ik voorlopig nog niet vanaf. Zaterdag gewoon op stap geweest met vrienden en dat was weer zeer ontspannend.
Ben niet van plan om mijn leven te laten verpesten door laffe acties van anderen. Bovendien weet ik van mezelf dat ik zeker wel de moeite waard ben en veel te bieden heb aan de juiste persoon. Maar eerst maar eens even wat zaken verwerken.....ik neem er de tijd voor. Ga niet vechten tegen je verdriet, woede en teleurstelling, dat kost veel te veel energie en je wint het toch niet van je emoties.
Ik laat het maar gewoon gebeuren. De ene dag superboos, de andere dag zwaar verdrietig, de volgende dag trots en opgewekt. En zo val ik van de ene bui in de andere. So what? Geeft toch niks.
Het is trouwens niet zo dat iemand die na 10 jaar gedumpt wordt meer pijn heeft dan iemand die na 2 jaar gedumpt wordt. Ik denk niet dat dat aan de duur van de relatie ligt, maar inderdaad aan het gevoel dat je voor iemand hebt.
Schrijven doe ik ook behoorlijk veel hoor, alleen lang niet altijd op Fok. Meer voor mezelf. Allerlei verhalen die waarschijnlijk nooit door iemand anders gelezen zullen worden dan door mijzelf. Boeit niet. Wat op papier staat ben je kwijt. In ieder geval tijdelijk...
Ook jij kan een gil geven als je me nodig hebt. Geldt voor iedereen hier trouwens die iets kwijt wil, of juist iets wil weten.
Maken we er een lotgenoten-zelfhulp-forum van....;)
Thumbs up Blinky (en de rest) .
quote:Heee..ik hoor mezelf praten
Op maandag 1 september 2003 17:08 schreef Hihat het volgende:
Het is overigens niet alleen kommer en kwel met me, hoor.
Ik heb er ook wel goede dagen tussen zitten, maar dat rare gevoel in mijn buik, daar ben ik voorlopig nog niet vanaf. Zaterdag gewoon op stap geweest met vrienden en dat was weer zeer ontspannend.
Ben niet van plan om mijn leven te laten verpesten door laffe acties van anderen. Bovendien weet ik van mezelf dat ik zeker wel de moeite waard ben en veel te bieden heb aan de juiste persoon. Maar eerst maar eens even wat zaken verwerken.....ik neem er de tijd voor. Ga niet vechten tegen je verdriet, woede en teleurstelling, dat kost veel te veel energie en je wint het toch niet van je emoties.
Nee hoor.. It sux Hihat..maar ik zie dat je nog geen kinderen hebt, dat had het nog wat ingewikkelder gemaakt. Wat een leed allemaal zeg!!
Ik vind dat je er positief over spreekt, ondanks tegenstrijdige gevoelens in je hoofd en lichaam.
Jij komt er wel!! Hoe moeilijk en bobbelig de weg nog zal lopen.
Ps.. pas je fotoboek ff aan!!
quote:Dat was inderdaad een goede tip! Helemaal vergeten
Op maandag 1 september 2003 20:14 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Ps.. pas je fotoboek ff aan!!
En ook mijn ondertitel maar gewijzigd (er stond: all nights reserved)
En mijn burgerlijke status....en mijn gewicht....(8 kilo eraf in anderhalve maand).
Voor je het weet, moet je profiel worden geupdate....
Was weer een rare dag, vanmiddag in zak en as gezeten, tot mijn enkels in de tranen. Het parket begon er van te krullen.
Vanavond drumles gehad. Kom ik binnen, vraagt de drumleraar (zelfde leeftijd als ik) hoe mijn vakantie was. Ik zeg: "Volkomen kut" en leg het hele verhaal uit. Zijn oogbollen plopten bijna uit zijn oogkassen.
Blijkt hij een dag later als ik vrijwel hetzelfde meegemaakt te hebben als ik!
Zijn vrouw is er vandoor met de toetsenist van de band waarin ze beiden speelden...onwerkelijk hoor. Zeker toen hij ook nog de voornaam noemde van de gast waarmee zijn vrouw een verhouding heeft. Dezelfde voornaam als in mijn geval! Is denk ik een apart soort mens...Homo Sapiens Matennaaierius ofzo.
Wicked hoor!
Na de drumles wel effe een goed gesprekje met hem gehad. Lucht toch weer op, verhaal uitwisselen met een lotgenoot. Dat zijn er dus al drie in Eindhoven.
ik doe / deed dus dingen die ik normaal niet deed. misschien met de gedachte "ook zonder jou kan het leuk zijn" maar zo ben ik van de ene kant niet helemaal. we zijn zonder ruzie etc uit elkaar gegaan dus zoveel redenen heb ik niet om haar uit te kotsen
het was leuk en het einde minder, maar life goes on (ob-la-di, ob-la-di life goes on! lalala life goes on!). in het begin is het moeilijk maar er komt een punt dat je denkt 'hey het is alweer zo en zo lang geleden en kheb er niet meer aan gedacht'. ga ook niks forceren of dingen wegstoppen
quote:Zo denk ik er ook over. Iemand vroeg mij laatst of ik mijn ex erg miste of het feit dat er 'iemand' is die je een beschermd gevoel geeft, een arm om je schouder legt, enz. Ik heb er een tijdje over nagedacht en kan (helaas voor mezelf) niets anders toegeven dat ik HEM mis. Ik moet er niet aan denken om een relatie te hebben met iemand anders. Ik zou toch het gevoel hebben vreemd te gaan, hoe raar dat ook klinkt. Ik ga dan niet vreemd jegens hem, maar jegens mijn eigen gevoel.
Op dinsdag 2 september 2003 00:41 schreef m0w9li het volgende:
ik weet zeker dat ik de ware ben tegengekomen. maar nu zij afkapt, denk ik: ik weet zeker dat ik nooit meer zo heftig iets voor iemand zal voelen=mooi/lief/leuk vinden enzo. als je bv een ander ontmoet zal je altijd vergelijken=tegenvallen enzo dus. plus der is der maar 1 de enigste, anders waren het er wel 2 (ipv 1igste).
Ook ik denk dat er niet meer iemand zal zijn bij wie ik me zo goed en compleet zal voelen, wat mensen ook zeggen. En ik WEET dat er nog hele lieve jongens/mannen rondlopen (toch???), maar voor mijn gevoel was hij nou eenmaal die ware en dat zal hij blijven ook denk ik. Ik hoop aan de andere kant dat ik ernaast zit, want het lijkt me erg frustrerend om te weten wie je ware is, dat je weet dat hij/zij daar en daar woont, maar dat jij niet de ware voor hem/haar bent.
Ik ben nu bezig een lijst te maken om erachter te komen 'wie ben ik'?
Het is raar om daar diep over na te denken, maar ik kom er zo wel achter dat ik me altijd heel erg afhankelijk van anderen heb opgesteld. Ik merk dat ik niet echt een eigen mening heb en dat ik de mening van anderen heel belangrijk vind (zo belangrijk dat die van mezelf er vaak door wordt overstemd).
En ik had zonder dat ik er erg in had twee keer op mijn lijst geschreven dat ik vooral met mezelf wilde leren leven. Niet dat ik daar zelf zo'n behoefte aan heb, maar ik weet dat dat nodig is om door te gaan.
Nu nog normaal eten en je zou denken dat ik er weer zin in heb... (is nog niet zo, ik ben er vooral mee bezig hoe ik een normale werkdag doorkom en hoe ik als ik 'thuis' kom de tijd doorkom).
We zouden inderdaad eens moeten kijken of we een meet zouden kunnen houden. (WIE WIL???)
Hebben we allemaal iets om naar uit te kijken en een beetje steun aan elkaar. Ik merk dat ik erg veel aan de visie van anderen heb (thx leonard_jaag + friend, carlito_brigante). Sommige dingen neem ik in mij op en probeer het ook zo te zien, bij andere dingen ben ik er (nog) niet aan toe om ze op die manier te bekijken.
Maar het feit dat je niet alleen bent met je (sombere) gedachten helpt al ontzettend veel.
Iedereen succes gewenst...
quote:Dat er iemand anders komt...daar durf ik niet eens aan te denken! Dat hij met iemand zoent/vrijt zoals hij dat met mij deed...ik zou het ook niet willen weten als hij dat gedaan zou hebben...ik word er gewoon misselijk van...
Op dinsdag 2 september 2003 10:21 schreef m0w9li het volgende:
Dat je ex ergens in een huis woont is niet zo erg, maar pijnlijk is het als der iemand anders bij der woont ooit..... En je hebt gelijk, als zij mij nou met een ander zag, zou ze ook anders doen, niet dat ik daar behoefte aan heb hoor, maar ik snap dat vreemdgaan gevoel van je. Gek eigenlijk, want uit is uit, maar toch....
quote:Kan altijd een keer. Ben tenslotte niet bang voor mensen en misschien is het juist wel goed.
Op dinsdag 2 september 2003 09:09 schreef Blinky het volgende:[..]
We zouden inderdaad eens moeten kijken of we een meet zouden kunnen houden. (WIE WIL???)
Ik vrees alleen dat ik iets ouder ben (32) dan jullie, maar maakt voor mij niets uit.
quote:Absoluut niet. Ik ben 26. Heb geen idee hoe oud de andere gebruikers mensen die hier op hebben gereageerd, zijn.
Op woensdag 3 september 2003 12:24 schreef enibas het volgende:
Gelukkig is er dit forum (na 7 jaar is het nu alweer bijna 5 maanden uit) en ik herken het helemaal, de eenzaamheid/twijfel/angst etc. Godzijdank ben ik niet de enige, mijn leven is helemaal overhoop gehaald. Ik ben 30, hopelijk ook niet te oud voor de MEET.
Ik kan alleen maar vanuit mezelf zeggen dat ik het verdriet niet relateer aan een bepaalde leeftijd. Verdriet is verdriet en als we elkaar kunnen helpen met verwerken, waarom niet? Ik heb nu met een aantal mensen erover gesroken (ouder en jonger dan ik) en ik ben al wel tot een aantal inzichten gekomen, waar ik zelf misschien uiteindelijk ook wel achter gekomen zou zijn, maar dat zou heel veel langer geduurd hebben.
quote:Ik heb een jaar lang met hem gehad en sinds een half jaar woonden we samen. Het is nu sinds eind juni uit. Ik ben gelukkig de datum vergeten.
Op dinsdag 2 september 2003 10:34 schreef m0w9li het volgende:
hoelang had je wat?!(....)En hoelang al niet meer dan?!
quote:Daar kan ik me ook in vinden.. heb dat ook wel een beetje! Maar er is niets aan te doen en life goes on (ookal heb je daar soms helemaal geen zin in als je begrijpt wat ik bedoel.. heeft geen r**t met zelfmoord te maken (urg alleen de gedachte al, ik heb juist zin in het leven cause that's why I'm here
Op dinsdag 2 september 2003 10:29 schreef Blinky het volgende:[..]
Dat er iemand anders komt...daar durf ik niet eens aan te denken! Dat hij met iemand zoent/vrijt zoals hij dat met mij deed...ik zou het ook niet willen weten als hij dat gedaan zou hebben...ik word er gewoon misselijk van...
)...er zijn momenteel drie mensen geinteresseerd in een meet.
Ik stel voor dat we in een stad (Eindhoven???) afspreken. Ik ken jullie agenda's natuurlijk niet, maar de eerstvolgende datum dat ik zelf zou kunnen is het weekend van 11-12 oktober. Door de week is het wat lastiger voor mij in elk geval, aangezien ik gewoon werk. En door het wat verder weg te zetten, hebben meer mensen de mogelijkheid om erover na te denken en zich 'aan' te melden via dit topic(?)
Het lijkt mij gezelllig om in de eerste instantie iets met elkaar te drinken en misschien wat te eten? Als ik groter zou wonen zou het bij mij thuis kunnen, maar helaas heb ik niet zo'n grote studio.
Als jullie andere ideeen/wensen hebben, ga gerust uw gang uiteraard...
Anders maken we eerst effe een lijstje van deelnemers en woonplaats, dan kiezen we daarna een centraal gelegen plaats.
Alleen 11/12 oktober is wel ver weg. Ik kan de 11e wel overdag, 's avonds moet ik werken. De 12e kan wel.
quote:Je weet niet wie je allemaal nog niet kent en wie je allemaal gaat tegenkomen. Er zijn zoveel leuke mensen, misschien nog wel bijzonderder dan je ex.
Op woensdag 3 september 2003 13:10 schreef Blinky het volgende:[..]
Absoluut niet. Ik ben 26. Heb geen idee hoe oud de andere gebruikers mensen die hier op hebben gereageerd, zijn.
Ik kan alleen maar vanuit mezelf zeggen dat ik het verdriet niet relateer aan een bepaalde leeftijd. Verdriet is verdriet en als we elkaar kunnen helpen met verwerken, waarom niet? Ik heb nu met een aantal mensen erover gesroken (ouder en jonger dan ik) en ik ben al wel tot een aantal inzichten gekomen, waar ik zelf misschien uiteindelijk ook wel achter gekomen zou zijn, maar dat zou heel veel langer geduurd hebben.
Op het moment dat het uitgaat, heb je nog gevoelens voor die ander. Daarom heb je het gevoel dat het nooit met een ander hetzelfde of beter zal worden. Pas als het verdriet en de gevoelens gesleten zijn (en dat gebeurt, weet ik uit ervaring) kun je weer open staan voor die optie. Bovendien moet je oppassen voor idealisatie. Het is niet voor niks uit gegaan en het is heel makkelijk om een soort ideaalbeeld van het verleden te creeren.
Mijn methode van afstand nemen met een ex is rigoreus de knoop doorhakken: ik snij die persoon totaal uit mijn leven. Foto's de kast in, ik vermijd plekken waar ik hem kan tegenkom, nummer uit mijn telefoon en ga zo maar door.Het direct in 1 keer aftrekken van een pleister is minder pijnlijk dan met kleine stukjes tegelijk. Vervolgens zorg ik dat ik doordrongen ben van wat er fout is gegaan en van de slechte eigenschappen van de ander. Verder verwacht ik in een lange periode daarna geen gelijksoortige relatie te hebben, maar sluit ik me niet af van romantische contacten.
Dan is het nog niet altijd even makkelijk, maar voor mij wel iig de makkelijkste manier.
quote:Ook prima.
Op woensdag 3 september 2003 13:32 schreef Hihat het volgende:
Eindhoven vind ik best, tien minuten fietsen voor mij.
Anders maken we eerst effe een lijstje van deelnemers en woonplaats, dan kiezen we daarna een centraal gelegen plaats.Alleen 11/12 oktober is wel ver weg. Ik kan de 11e wel overdag, 's avonds moet ik werken. De 12e kan wel.
Ik woon dus zelf in Eindhoven...
Stel jij jezelf kandidaat om een lijstje op te stellen ????
het beste is om je er gewoon bij neer te leggen en doorgaan met je leven, totdat je iemand anders tegenkomt die leuker is.
klinkt makkelijk gezegd, maar zolang je blijft treuren om je ex zal je geen/weinig moeite doen om iemand die je ontmoet beter te leren kennen, zodat je de conclusie kunt trekken dat je liever met die persoon verder wilt dan met je ex.
probleem dat ik vaak heb is dat ik nog met die ex om blijf gaan, en dat werkt al helemaal niet als ze het alleen vriendschappelijk wil houden en jij wil hem/haar terug.
waar ik me ook vaak op betrap is, dat ik overal zo'n meisje denk te zien, en dan draait ze zich om en dan is het iemand anders, heel erg. op het gegeven moment zoek je ook nieuwe vriendinnen uit die er net zo uit zien of die je aan haar doen denken.
houden jullie een meeting in eindhoven? ik heb jarenlang in eindhoven gewoond en ben nu verhuisd naar geldrop. ik wil ook mijn "leed kunnen delen met lotgenoten" dus geef me hierbij ook op als dat nog kan
Exacte tijd en lokatie nog nader te bepalen (als we met veel zijn kunnen we er misschien een leuke flash-mob van maken: op de Markt 1 minuut lang heel hard huilen om je ex en daarna verder gaan met leven ofzo
)Tot nu toe zijn aangemeld:
- Blinky
- Enibas
- DJRoberto1978
- Hihat
Who's next?
[Dit bericht is gewijzigd door Hihat op 04-09-2003 00:06]
Lees dit artikel maar eens.
Onderaan het artikel staan trouwens verwijzingen naar andere artikelen die soms ook wel de moeite waard zijn.
) maar het idee van de f.m. is geinig Wie weet.... plaats hier vanaaf wel ff of ik mee doe OK?
Houdt mijn aanmelding maar optioneel!
Bij deze
quote:Thnx voor de link!!! Herkenbaar en leuk leesbaar
Op woensdag 3 september 2003 15:19 schreef Hihat het volgende:
By the way, vond nog een site met artikelen die voor sommigen van ons wel eens interessant kunnen zijn.
Lees dit artikel maar eens.
Onderaan het artikel staan trouwens verwijzingen naar andere artikelen die soms ook wel de moeite waard zijn.
PS leonard meeting (wellicht)!!
Is i.d.d. hèt verhaal achter liefdesverdriet!
quote:ElCriz, kijk eens op http://www.dutchmobbing.com
Op woensdag 3 september 2003 20:07 schreef ElCriz het volgende:
Ik doe niet mee.... een andere flashmob daarentegen via Fok! kan wel op mijn medewerking rekeken!Bij deze
Het was ook niet echt de bedoeling om er een flashmob van te maken.
Was meer een beetje zelfspot voor de lijdende voorwerpen in dit topic...
quote:Hihat...
Op maandag 1 september 2003 00:53 schreef Hihat het volgende:
- Mijn vrouw heeft een maand geleden opgebiecht dat ze me al anderhalf jaar voor de gek gehouden heeft. Een buitenechtelijke relatie dus.
Wat klote voor je.
Weet niet wat te zeggen.
Heel veel sterkte...
quote:Thanx Moonah. Je kent degene trouwens om wie het gaat.
Op donderdag 4 september 2003 00:35 schreef Moonah het volgende:[..]
Hihat...
Wat klote voor je.
Weet niet wat te zeggen.
Heel veel sterkte...
Hij was er ook bij toen met carnaval in Den Bosch....
ik ben dus pas verhuisd naar geldrop, en ik heb de foto's meegenomen van mijn ex, maar ik twijfel nu sterk of ik ze op moet hangen. eigenlijk is het gewoon tijd dat er na bijna 3 jaar iemand anders komt te hangen denk ik
quote:Kennen is een groot woord, maar ik weet wie je bedoelt.
Op donderdag 4 september 2003 09:20 schreef Hihat het volgende:[..]
Thanx Moonah. Je kent degene trouwens om wie het gaat.
Hij was er ook bij toen met carnaval in Den Bosch....
Overigens, wat ik zo lees, denk ik dat jij er op een heel goede manier mee omgaat.
Emoties over je heen laten komen, niet bij de pakken neer gaan zitten maar doorgaan met je vrienden, hulp zoeken....
Respect hoor!
quote:Petje af voor iemand die er zo mee omgaat.. Vrienden zijn erg belangerijk in moeilijke periodes. Hulde aan alle 'vrienden' !!
Op donderdag 4 september 2003 19:03 schreef Moonah het volgende:[..]
Overigens, wat ik zo lees, denk ik dat jij er op een heel goede manier mee omgaat.
Emoties over je heen laten komen, niet bij de pakken neer gaan zitten maar doorgaan met je vrienden, hulp zoeken....
Respect hoor!
En postitief denken: het kan altijd beter! Je gaat niet voor niets uit elkaar. Wie weet wat je allemaal tegen komt.
En kijk om je heen, er zijn mensen in de buurt die vaak leuker zijn dan je ex
quote:_O_M_G_ *herkent*
Ik weet dat er in feite niets anders op zit dan het te accepteren, maar gevoelsmatig lever ik elke dag een strijd. Wanneer ik begin te denken aan de mooie tijd die we samen hebben gehad, dan vergeet ik de pijn en het verdriet die ze me gedaan heeft en wil ik alleen haar stem horen.
goed omschreven
quote:Ga bij jezelf na of je er goed aan doet om hem steeds te zien.
Op maandag 8 september 2003 09:21 schreef enibas het volgende:
na zeven jaar relatie waarvan 2 jaar samenwonen is gebleken dat we elkaar ongelukkig aan het maken waren, het ging gewoon niet meer. Na drie maanden uit elkaar te zijn geweest zien we elkaar elk weekend weer. Hij mist mij, ik mis hem. Samen lukt niet. Ik kan hem niet loslaten, we hebben ook een grote gezamenlijke vriendengroep, dus ik kom hem ook nog regelmatig tegen. Ik kan het niet, heeft er iemand tips?
Misschien doe je dat omdat het 'veilig' is en goed voelt. Maar daardoor is het inderdaad moeilijker elkaar los te laten.
Als je bij jezelf eerlijk nadenkt hierover en je komt erop uit dat het beter is om hem minder te zien, zoek andere vrienden, ga niet naar de kroeg waar je hem tegenkomt, vermijd plaatsen waar hij zou kunnen komen.
Als je eracher komt dat je/jullie toch niet zonder elkaar kunnen, geef het dan tijd. Afstand is vaak de oplossing. Maar misschien is voor jullie een 'vrijere' relatie een oplossing. (Af en toe bijelkaar slapen, soms bij elkaar eten, en verder je eigen leven proberen te leiden). Dit kan alleen als je er samen achter staat en als er niet iemand is die meer verwacht.
Succes ermee, hou ons op de hoogte!
Hoe gaan jullie daar mee om?
quote:Als je toch nog twijfelt over echt uit elkaar gaan of een hereniging (op termijn) moet je het volgende ISBN-nummer eens opzoeken op bijvoorbeeld www.bol.com: 9029524502
Op maandag 8 september 2003 09:21 schreef enibas het volgende:
na zeven jaar relatie waarvan 2 jaar samenwonen is gebleken dat we elkaar ongelukkig aan het maken waren, het ging gewoon niet meer. Na drie maanden uit elkaar te zijn geweest zien we elkaar elk weekend weer. Hij mist mij, ik mis hem. Samen lukt niet. Ik kan hem niet loslaten, we hebben ook een grote gezamenlijke vriendengroep, dus ik kom hem ook nog regelmatig tegen. Ik kan het niet, heeft er iemand tips?
Op zich een heel verhelderend boek dat duidelijk maakt hoe het nou ECHT tussen jullie zit.
Als je echt uit elkaar wilt is alleen TIJD en AFSTAND iets dat helpt om het leed te verzachten, denk ik (lukt mij ook niet altijd hoor).
Het blijf klote, Enibas, hoe dan ook.
quote:Het typische van een dal is dat er een berg naast ligt. En na het volgende dal ligt weer een berg. Daarachter weer een dal.
Op maandag 8 september 2003 11:47 schreef Blinky het volgende:Ik heb soms het gevoel dat ik het langzaam aan het verliezen ben. Ik dacht dat ik door het diepste dal was gegaan maar dat is niet zo, heb nu het gevoel dat ik er midden in lig.
Hoe gaan jullie daar mee om?
Kortom, het zal op en af gaan. Goed en slecht. Dat is bij mij wel het geval. Alleen worden in de loop der tijd de dalen minder diep als het goed is. De definitie van 'in de loop der tijd' is echter voor iedereen anders. Ik worstel ook heel wat af in mijn hoofd.
Maar het is goed dat je je beseft dat je in een dal zit, geeft niks. Als je je ook maar beseft dat je weer uit dat dal komt.
En je moet ook zelf dingen ondernemen om er uit te komen. Ik ben ook al twee weken op zaterdag kleren gaan kopen omdat ik enorm afgevallen ben. Da's niet leuk om te doen, als je 10 jaar lang altijd met zijn tweetjes ging winkelen. Niemand die je nu zegt dat iets je niet of juist wel staat als je uit een pashokje komt. Tussendoor even koffie gedronken (alleen) in een grand-café op de Markt. Zat ik daar alleen aan een tafeltje op een plek waar ik vorig jaar nog stond om trouwfoto's te maken. Triest maar waar, had er ook echt wel een brok van in mijn keel toen ik dat besefte, maar ik ga het niet uit de weg.
Daarna lekker veel geld uitgegeven aan kleding en nieuwe aftershave enzo. Je moet toch ook goed voor jezelf zorgen nietwaar?
Na thuiskomst is het dan weer effe brullen over alle ellende die je overkomen is en waar je niet om gevraagd hebt en een uur later ga ik dan toch maar weer de deur uit om iets te gaan doen. Life goes on.
Dat geluk vind je wel weer, je moet alleen nu accepteren dat je een tijd lang even niet gelukkig zult zijn.
Volgens mij is liefdesverdriet de chemotherapie van het leven.
Het tast je hele wezen aan, maar uiteindelijk wordt je er misschien niet beter van, maar in ieder geval completer. Ik leer in ieder geval heel veel over mezelf in deze periode. Het is alleen niet leuk dat het op deze manier moet.
Alleen in het donker kun je lichtpuntjes zien.
Come on Blinky!
Vandaag heb ik aan mijn baas 2 weken vrij gevraagd voor Kerst & Oud en Niwue. Dat was akkoord. Dus ik blij een sms naar hem gestuurd, schrijft hij terug dat de plannen veranderd zijn: dat hij niet naar N-Z gaat en dat hij niet weet waar hij wel zou zijn.
OW! Ik kan daar zo van balen. Maar ergens WIST ik het eigenlijk al wel. Ik vind het stom van mezelf om er weer in te trappen maar ik merk gewoon dat ik elke gelegenheid aanpak om bij hem te kunnen zijn of met hem in contact te zijn. Ik weet het...niet slim natuurlijk. Maar het helpt mij de tijd door. Gisteren heb ik hem 3 keer gesmst en op de laatste kreeg ik niet eens antwoord meer.
Ik denk niet dat het een slimme zet is geweest om hier te blijven wonen. Ik kom hem steeds tegen. Niet in persoon, maar er zijn veel dingen die me aan hem herinneren. En dan is het weer mis. Maar aan de andere kant: iemand zei ook dat herinnering altijd met je mee zullen gaan dus ik weet niet of het iets is om dan maar weg te gaan.
Ik wou dat ik voor hele lange tijd kon gaan slapen. Ik ben zo moe. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik weet dat rust de beste oplossing is maar die krijg ik niet in mijn hoofd.
GRRR
Het getuigd niet echt van veel respect voor jou om zo om te gaan met je, vind ik. Je ex (ja EX, hard maar waar helaas!) speelt een beetje met je gevoelens, waarschijnlijk onbewust. Ik denk niet dat hij in de gaten heeft dat hij jou hiermee in een impasse houdt. Misschien doet hij het wel omdat hij niet onaardig tegen je wil zijn en/of zichzelf ook schuldig voelt over zijn besluit ten opzichte van jou. Naar de motieven kan ik slechts raden, maar voor jou is deze manier niet de juiste. Jij hebt duidelijkheid nodig van de kant van de ex-partner. Ik denk dat jij door een bepaald gevoel nu in een stauts-quo verkeert.
Het gevoel wat jou nu in je macht heeft heet HOOP denk ik.
Hoop dat het toch allemaal nog goed komt. En dat gevoel wordt volgens mij door je ex in stand gehouden en gevoed doordat hij niet echt duidelijk is tegen je.
Maar zolang je blijft rondlopen met 'hoop' in je hoofd, kun je niet verder met je leven. 'Hoop' is namelijk niet echt een gevoel, maar een toestand.
Een toestand waarin je verder niets kunt. Je kunt een relatie niet afsluiten en achter je laten, want je hebt nog 'hoop'.
Hoe kom je van die 'hoop' af?
- Door te beseffen dat hij gezegd heeft dat hij GEEN relatie meer met je wil. En door te beseffen wat die boodschap werkelijk inhoudt. Hij wil zijn leven NIET meer met je delen.
- Door te beseffen dat de werkelijke reden dat hij zijn aanbod om met jou de feestdagen door te brengen in het buitenland heeft ingetrokken is omdat hij die niet WIL doorbrengen met je. Ik kan er echt niets meer van maken.
- Door te beseffen dat hij niet voor niets je SMS-jes niet meer beantwoord.
Het zijn hele harde woorden die ik hier boven uitspreek, maar ze zijn wel waar.
Meer duidelijkheid van zijn kant zou het gevoel van 'hoop' dat jij nog bij je draagt aanzienlijk kunnen verminderen, denk ik. Als de 'hoop' weg is, rest er niets anders dan het gevoel van 'verlies'. En dat moet je eerst verwerken voordat je verder kunt, maar dat lukt je zeker.
Makkelijk uitgelegd, maar moeilijk om mee om te gaan, ik heb het zelf ook namelijk.
Aangezien zij ook mijn eerste echte liefde was, denk ik dat er altijd herinneringen aan haar naar boven zullen drijven. Daar zal ik mee moeten leren leven. Maar ik zou graag willen weten wanneer je weet dat je over een vorige relatie heen bent. Waarschijnlijk als je weer 'kriebels' gaat voelen voor anderen... Of niet?
quote:Allemaal ware woorden!! Hoe je het omschrijft klopt ook aardig hoe de meeste mensen er in nuchtere toestand over denken.
Op maandag 8 september 2003 17:48 schreef Hihat het volgende:
Blinky,
Maar zolang je blijft rondlopen met 'hoop' in je hoofd, kun je niet verder met je leven. 'Hoop' is namelijk niet echt een gevoel, maar een toestand.
Een toestand waarin je verder niets kunt. Je kunt een relatie niet afsluiten en achter je laten, want je hebt nog 'hoop'.Hoe kom je van die 'hoop' af?
Het probleem bij dit soort relatiestoornissen is dat de mensen in kwestie niet nuchter zijn.
Mijn ervaring inmiddels is gewoon een paar keer flink 'op je bek gaan'. Blijf maar hopen, blijf maar teleurgesteld worden, blijf maar sms' en en blijf er maar om rouwen... er komt een moment, wanneer je beseft dat het op deze manier geen zin meer heeft!! Dan kan je alles idd makkelijk van je af zetten en ben je het verwerken bijna voorbij.
Probeer altijd aan de positieve dingen in het leven te denken. Zooooveel moois in de wereld en TOCH draait alles om die ene persoon. Buig deze gedachte om en probeer je volledige aandacht op andere zaken te vestigen.
@Blinky : je weet hoe mijn situatie ervoor staat en toch kan ik er niet gelukkig om zijn. Sterker nog, ik heb er weer een last bij, nu ik net de dalen en bergen aan het bewandelen was. Geen enkele situatie is ideaal en wat iemand 'het liefst zou willen' lukt niet altijd...mocht je nog spelletjes ofzo willen..heb alles wat je hartje begeert..we hebben het er nog wel over
quote:Je slaat de spijker weer op de kop. mr_jaag. Het moment waar jij het over hebt, komt pas als je eraan toe bent. Als je idd beseft dat je er niet meer voor kan/wil vechten. Daarom vind ik de reacties van Hihat zeer realistisch: laat het verdriet maar gewoon komen en wees geduldig. De mooie tijden komen vanzelf weer
Op maandag 8 september 2003 20:10 schreef leonard_jaag het volgende: Mijn ervaring inmiddels is gewoon een paar keer flink 'op je bek gaan'. Blijf maar hopen, blijf maar teleurgesteld worden, blijf maar sms' en en blijf er maar om rouwen... er komt een moment, wanneer je beseft dat het op deze manier geen zin meer heeft!!
quote:Hoe staat de vlag er bij jou voor dan? Ik hoop dat er niet al te ernstige ontwikkelingen zijn, want je klonk alsof je alles behoorlijk op een rijtje had.
je weet hoe mijn situatie ervoor staat en toch kan ik er niet gelukkig om zijn. Sterker nog, ik heb er weer een last bij, nu ik net de dalen en bergen aan het bewandelen was.
quote:Mee eens.....Blinky, je bent nog teveel gefocussed op je ex die toch echt signalen afgeeft dat je verder moet. Laat hem lekker gaan (hoe moeilijk het ook is) en neem echt geen contact meer met hem op. Je zal zien dat dat beter werkt als wat je nu aan het doen bent.
Op maandag 8 september 2003 20:10 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Mijn ervaring inmiddels is gewoon een paar keer flink 'op je bek gaan'. Blijf maar hopen, blijf maar teleurgesteld worden, blijf maar sms' en en blijf er maar om rouwen... er komt een moment, wanneer je beseft dat het op deze manier geen zin meer heeft!! Dan kan je alles idd makkelijk van je af zetten en ben je het verwerken bijna voorbij.
Probeer altijd aan de positieve dingen in het leven te denken. Zooooveel moois in de wereld en TOCH draait alles om die ene persoon. Buig deze gedachte om en probeer je volledige aandacht op andere zaken te vestigen.
Edit: ik weet het niet, maar als mijn ex me zo zou behandelen, zou ik hem niet eens meer willen zien. Die van mij deed ook zo lullig en daar heb ik korte metten mee gemaakt (ter bescherming van mezelf).
Blinky, Leonard_Jaag en all others ofcourse: succes en
[moed-inspreek-modus]
Het gaat allemaal goed komen
[/moed-inspreek-modus]
[Dit bericht is gewijzigd door PdeHoog op 08-09-2003 22:47]
quote:En hier gaat het uiteindelijk allemaal om!!!
Op maandag 8 september 2003 22:40 schreef PdeHoog het volgende:[..]
Het gaat allemaal goed komen
Vandaag heeft mijn (h)ex voor de zesde keer me laten zitten (en ik haar telkens maar weer een kans geven ) en nu is het ECHT over.
Het voordeel van telkens die twijfel hebben is dat je gevoel telkens een beetje afsterft, grof gezegd. Nu kies ik voor me zelf. Voor het eerst dat dat goed voelt..mezelf, zonder afhankelijk te zijn wat wil, of gaat vertellen.
Er komt vanzelf iemand op mijn pad die me WEL wil. Zonder die vage vooroordelen die nog bij mn ex in dr hoofd zitten. Het is beter daar een streep onder te zetten.
Ik vind ook als mensen uit elkaar gaan dat ze ZEKER weten achter hun beslissing staan..hoe moeilijk dit ook is. Je speelt namelijk niet alleen met je eigen gevoelens, maar ook met die van de ander.
quote:Juist, en dat heeft mijn en jouw ex niet doorgehad. En daardoor hebben wij nog problemen met loslaten (jij nu minder begrijp ik hieruit, en ik denk ook dat het het beste is voor je... nu kun je lekker aan je EIGEN leven beginnen, plannen maken, enz. ) Wel rottig inderdaad dat het op deze manier moet gaan!
Op zondag 14 september 2003 17:48 schreef leonard_jaag het volgende:[..]
Ik vind ook als mensen uit elkaar gaan dat ze ZEKER weten achter hun beslissing staan..hoe moeilijk dit ook is. Je speelt namelijk niet alleen met je eigen gevoelens, maar ook met die van de ander.
Ik merk dat ik onbewust de dagen aftel totdat mijn ex weggaat naar Australie. Hij heeft ondertussen een visum weten te regelen en moet nu alleen zijn ticket nog kopen. Als ik hem zo hoor vraag ik me af of het allemaal wel zo doordacht is allemaal. Hij gaat er heen, zonder een vast adres te hebben. De eerste week zit hij in zo'n jeugdherberg en krijgt hij uitleg over waar hij eventueel kan gaan werken. Maar hij heeft geen slaapplaats verder, helemaal niets. Hij zegt dat hij wel ziet waar hij slaapt. Dat is toch onwijs naief en onvolwassen of ligt dat aan mij?
Ik weet wel dat het mijn zorg niet is en dat hij het zelf moet weten, maar ik heb er gewoon moeite mee. Ik denk dat hij heel gedesilussioneerd terug zal komen. En als hij terugkomt, dan heeft hij niets. Dan woont hij nog bij zijn moeder, heeft geen auto meer (gaat hij binnenkort verkopen) en hij heeft geen privéleven. Terwijl hij van mij verwachtte dat ik zelfstandiger zou gaan worden. Wat dat betreft ben ik denk ik wel een beetje kwaad op hem en dat is een interessante ontwikkeling. Ik ben geen haatdragend persoon en kan hem nu ook niets kwalijk nemen, maar ik kan niet geloven dat hij de dingen die hij van mij verwachtte (met name zelfstandigheid en een 'eigen' leven) dat hij dat allemaal zelf heeft weggegooid. En dan nu ook nog bij hoog en laag beweren dat hij zo gelukkig is! Terwijl hij niets meer heeft van wat op zelfstandigheid duidt... wat dat betreft ben ik degene die nu langzaam omhoog kruipt en dat is wel lekker om te merken.
En het gaat steeds beter. Wat dat betreft hebben de woorden over 'hoop' mij enorm geholpen. Ik heb al een week lang niet meer gehuild en begin het al een beetje leuk te vinden thuis. Nu nog Internet en het Office pakket op mijn computer en de tijd gaat voorbij vliegen... Natuurlijk mis ik mijn ex nog erg, maar het wordt draagbaar en ik begin aan het gevoel te wennen. Er is een verschuiving gekomen wat slapen betreft: ik word nu ipv half 6 maar liefst om 7h wakker elke ochtend (ongeacht het tijdstip dat ik ga slapen!) en dat is ook lekker.
Mensen om me heen zien dat ik vooruit ga en eerlijk gezegd merk ik het zelf ook wel een beetje. Ik krijg ook zin om dingen te ondernemen. Binnenkort wil ik naar de kapper en iets heel anders met mijn haar te doen (rigoreus afknippen ofzo). Verder gaat eten ook wel weer een beetje. Voordeel van dit alles is wel dat ik bijna 6 kilo ben afgevallen! Zo kan ik andere kleding kopen en de mooie broeken die ik vorig jaar in de kast heb moeten laten hangen, kan ik weer aan!
Ik probeer een beetje overal de positieve kanten weer in te zien en ook dat is fijn. Maar ik weet wel dat het zo ok weer kan omslaan, maar het feit dat het een week al goed gaat is bemoedigend.
quote:Als iemand alles achter zich laat en vertrekt voor een lange reis, wat is dan eigenlijk het enige wat die persoon meeneemt? Ik denk JUIST zijn zelfstandigheid, eerlijk gezegd. Het enige waar hij in Australië op kan terugvallen is zichzelf. En als hij terug komt zal hij waarschijnlijk heel veel zelfkennis opgedaan hebben.
Op maandag 15 september 2003 09:28 schreef Blinky het volgende:[..]
En als hij terugkomt, dan heeft hij niets. Dan woont hij nog bij zijn moeder, heeft geen auto meer (gaat hij binnenkort verkopen) en hij heeft geen privéleven. .... Terwijl hij niets meer heeft van wat op zelfstandigheid duidt... .
En om je te laten zien hoe positief je werkelijk bezig bent, heb ik alle positieve dingen uit je laatste posting op een rijtje gezet. Moet je eens kijken wat een hoop dingen je opnoemt!
quote:Je ex gaat op reis naar het buitenland, jij gaat nu op reis naar jezelf Blinky! Dit is nog maar het begin. Af en toe zal het best tegenvallen, maar het wordt zeker beter. Ga op weg, Bestemming Onbekend.
... En het gaat steeds beter.
... Ik heb al een week lang niet meer gehuild en begin het al een beetje leuk te vinden thuis.
... Het wordt draagbaar en ik begin aan het gevoel te wennen.
... Ik word nu ipv half 6 maar liefst om 7h wakker elke ochtend
... Mensen om me heen zien dat ik vooruit ga en eerlijk gezegd merk ik het zelf ook wel een beetje.
... Ik krijg ook zin om dingen te ondernemen.
... Voordeel van dit alles is wel dat ik bijna 6 kilo ben afgevallen!
... Het feit dat het een week al goed gaat is bemoedigend.
quote:Dit gaat goed......we zijn trots op je
Op maandag 15 september 2003 09:28 schreef Blinky het volgende:[..]
Mensen om me heen zien dat ik vooruit ga en eerlijk gezegd merk ik het zelf ook wel een beetje. Ik krijg ook zin om dingen te ondernemen. Binnenkort wil ik naar de kapper en iets heel anders met mijn haar te doen (rigoreus afknippen ofzo). Verder gaat eten ook wel weer een beetje. Voordeel van dit alles is wel dat ik bijna 6 kilo ben afgevallen! Zo kan ik andere kleding kopen en de mooie broeken die ik vorig jaar in de kast heb moeten laten hangen, kan ik weer aan!
quote:Maakt niet uit. Er zit iig een beginnetje in. Dipjes zal je altijd blijven houden, maar je gaat nu omhoog.
Ik probeer een beetje overal de positieve kanten weer in te zien en ook dat is fijn. Maar ik weet wel dat het zo ok weer kan omslaan, maar het feit dat het een week al goed gaat is bemoedigend.
Je kan het vergelijken met een beurscrash en een kleine recessie. De lijn gaat dan naar beneden, maar er zal uiteindelijk altijd weer een stijgende lijn waarneembaar zijn (ok, ok....nu misschien even niet 
maar als je naar de trend van de afgelopen 50 jaar kijkt.....)
Dit gaat helemaal goed komen. Ik voel het gewoon. Go Blinky Go
quote:Hihat, ik zit op mijn werk maar wilde toch even de reacties lezen. Toen ik jouw stukje las, kreeg ik tranen in mijn ogen. Aan de ene kant weet ik dat het beter gaat, maar er gebeurt nog zoveel, en als ik heel eerlijk ben WIL ik niet eens dat het beter gaat.
Op maandag 15 september 2003 10:28 schreef Hihat het volgende:[..]
En om je te laten zien hoe positief je werkelijk bezig bent, heb ik alle positieve dingen uit je laatste posting op een rijtje gezet. Moet je eens kijken wat een hoop dingen je opnoemt!
[..]
Mijn ex heeft me nu precies waar hij mij hebben wilde: ik woon zelfstandig, kan al een beetje zonder hem leven, ben aardig zelfstandig aan het worden... maar nu blijkt dat hij helemaal niet meer met mij wil omgaan. Alsof ik hem stalk of iets dergelijks. Hij geeft mij het idee dat ik hem CONSTANT lastig val en dat ik absoluut niet het geval. Afgelopen week hebben we helemaal geen contact gehad en nu komt hij aan met dat hij niet meer met mij om wil gaan. Ik snap er niets van. Ik weet ook niet wat ik wil: nu het dan echt 'definitief' over is, waarom zou ik nog hier blijven? Maar er wordt veel gezegd dat je je problemen meeneemt naar waar je naartoe gaat. Dus ook al zou ik weer in het noorden van het land gaan wonen loop ik waarschijnlijk tegen dezelfde problemen aan. Alleen: daar zijn niet de 'gezellige' winkelstraten waar we samen door liepen. Daar zijn niet de 'gezellige' cafés waar we samen op een terras zaten. Het is gewoon zo verrot op de huizenmarkt, ik kan denk ik pas over 4 a 5 jaar weg hier als ik daar ergens voor een woning in aanmerking kom...
Na een week een goede oppepper te hebben gehad is er nu weer een helel grote domper.
quote:Ik hoop het. Dank je voor je bemoedigende woorden iig.
Op maandag 15 september 2003 23:09 schreef PdeHoog het volgende:[..]
Dit gaat goed......we zijn trots op je
[..]Maakt niet uit. Er zit iig een beginnetje in. Dipjes zal je altijd blijven houden, maar je gaat nu omhoog.
Je kan het vergelijken met een beurscrash en een kleine recessie. De lijn gaat dan naar beneden, maar er zal uiteindelijk altijd weer een stijgende lijn waarneembaar zijn
Dit gaat helemaal goed komen. Ik voel het gewoon.
Wie heeft er zin in om dit weekend te gaan stappen? Ik heb geen zin om in mijn eentje uit te gaan maar weiger ook om in mijn eentje thuis te zitten.
Ikzelf heb ook veel gehad aan het advies wat jij hebt gekregen van diverse mensen, maar ik en mijn ex zitten nu in een twijfelperiode, wel met elkaar afspreken en zo maar niet gebonden willen zijn, ik word er gek van, maar het is ook wel weer spannend. Totdat ik het helemaal zat word en hem nooit meer hoef te zien dan pas is het voor mij klaar.
Oh ik weet het niet meer, als de een NEE zegt is het definitief maar als je allebei twijfelt is het een regelrechte RAMP.
Veel sterkte, ik ken het.
quote:Is in mijn geval ook het geval. Is inderdaad een interne RAMP in mijn hoofd. Kom er niet echt uit. Ik zal degene moeten zijn die uiteindelijk 'Ja' of 'Nee' zegt, zelfs na alles wat er gebeurd is.
Op dinsdag 16 september 2003 14:27 schreef enibas het volgende:Oh ik weet het niet meer, als de een NEE zegt is het definitief maar als je allebei twijfelt is het een regelrechte RAMP.
'Twijfel' en 'Hoop' zijn inderdaad statische toestanden. Je kan er niet mee vooruit of achteruit.
De Meeting gaat gewoon door wat mij betreft, trouwens. Ik wil de verschillende mensen die met hetzelfde probleem worstelen wel eens ontmoeten.
quote:Kan vast wel geregeld worden. Ligt er ook een beetje aan wat jij leuk vind. Mail anders even een voorstel ofzo naar Waterman1971@hotmail.com
Op dinsdag 16 september 2003 14:07 schreef Blinky het volgende:
By the way, voor de mensen die in/bij Eindhoven wonen...
Wie heeft er zin in om dit weekend te gaan stappen? Ik heb geen zin om in mijn eentje uit te gaan maar weiger ook om in mijn eentje thuis te zitten.
Het hoeft ook niet persé in Eindhoven te zijn als je dat niet wilt, vanwege allerlei herinneringen.
Heeft er iemand tips om tot bedaren te komen? Het kan zo niet langer, ik kan me helemaal niet concentreren op mijn werk, ik heb geen zin om met vrienden af te spreken, ik wil eigenlijk helemaal niks, ook niet alleen thuis zijn, niks niks niks.
Eigenlijk heb ik niks te klagen, geen vriend meer maar ook geen gezeik meer.. Boehoe
quote:Ja, maar ik kan me levendig voorstellen dat het echt niet zo voelt.
Op donderdag 18 september 2003 10:16 schreef enibas het volgende:Heeft er iemand tips om tot bedaren te komen? Het kan zo niet langer, ik kan me helemaal niet concentreren op mijn werk, ik heb geen zin om met vrienden af te spreken, ik wil eigenlijk helemaal niks, ook niet alleen thuis zijn, niks niks niks.
Eigenlijk heb ik niks te klagen, geen vriend meer maar ook geen gezeik meer.. Boehoe
Ik kan je eigenlijk niet zoveel tips geven, behalve de ge-ijkte tips: ga doen wat je leuk vindt, wees aardig/lief voor jezelf... ga met iemand uit... ga niet aleen zitten...enz enz enz. De vraag is echter wat JIJ wilt doen. Wat mij heeft geholpen zijn de volgende dingen: jezelf afvragen wat je wilt in het leven en alvast bedenken hoe je het kunt bereiken. Er zijn altijd wel dingen die ik heb willen ondernemen, maar er gewoon niet aan toe kwam om dat te doen. Nu ben ik plannen voor mezelf aan het maken en kan ik fantaseren over de toekomst. Ik heb een lijst gemaakt en opgeschreven wie ik volgens mezelf ben en wat ik wil. (zowel in relationele sfeer als werk, hobby's ed). Op dat moment zelf wilde ik niet veel, alleen mijn ex terug. Maar na een paar dagen zag ik dat er toch potentie zat in de lijst. En ik zet er nog steeds dingen op, of ik stel het bij. Als je thuis Internet hebt is het een goed middel om te kijken of je over hetgeen je wilt, info kunt krijgen.
Zo blijf je bezig en richt je je op je -eigen- toekomst. En krijg je er een beetje zin in. (Zo werkte het bij mij althans).
Ik ben straks hopenlijk zover dat ik moet gaan kijken of degene met wie ik verder zou willen, of die in mijn leven past...ik heb me altijd moeten afvragen of ik in het leven van de ander zou passen, ik paste mezelf altijd heel snel aan voor de ander verloor mezelf erin, wist niet meer wat ik wilde.
Heel veel succes en sterkte. Je zult ECHT zien dat het over een tijdje beter gaat. Hopenlijk heb je lieve vrienden bij wie je kunt uithuilen, scheelt ook veel...
Kop op Enibas!
quote:
Op donderdag 18 september 2003 13:16 schreef Blinky deze zeer positief gestemde reactie:[..]
Dat gaat toch wel heel erg de goede kant op Blinky! Ik las je reactie van een dag of 10 geleden nog eens en dat was toch echt heel anders gestemd.Overigens...je vroeg of mensen zin hadden om te gaan stappen: mocht je een keer zin hebben, mijn e-mail adres staat hier ergens in het profiel. Eindhoven is niet zo heel ver rijden hoor
quote:Enibas,
Op donderdag 18 september 2003 10:16 schreef enibas het volgende:
Het gaat weer draaien, de 'rampenfilm' speelt zich weer af in mijn hoofd.Heeft er iemand tips om tot bedaren te komen? Het kan zo niet langer, ik kan me helemaal niet concentreren op mijn werk, ik heb geen zin om met vrienden af te spreken, ik wil eigenlijk helemaal niks, ook niet alleen thuis zijn, niks niks niks.
Eigenlijk heb ik niks te klagen, geen vriend meer maar ook geen gezeik meer.. Boehoe
Denk dat we die film inmiddels allemaal al tig keer hebben gezien.
Een paar postings hierboven staat een emailadres van mij.
Mag je ook gebruiken om je hart uit te storten, een keer flink te schelden op alles en iedereen, een psychologisch verantwoorde uiteenzetting te geven van het fenomeen 'liefde' of andere onderwerpen die in je hoofd de revue passeren. Ik heb geen antwoorden voor je, maar kan het wel allemaal aanhoren.
Ondanks alles toch een prettig weekend en maak er iets van!
Ging het vorige week nog heel goed, nu gaat het weer wat minder.
Mijn ex had mij te kennen gegeven dat hij niet meer met mij wilde omgaan omdat het niet goed voelde. Ik had daar weer op gereageerd en een aantal vragen/frustraties (op een niet-verwijtende manier overigens) gemaild. Hij reageerde daar weer op middels een brief waarin er, volgens mijn mening, een aantal misverstanden zijn ontstaan.
Uiteindelijk heb ik hem zover gekregen om een gesprek te houden. Dat vond afgelopen dinsdag plaats, in een café. Dat is heel goed gegaan. Er zijn dingen heel goed uitgepraat en ik hield er een goed gevoel aan over.
Tijdens dat gesprek zei hij dat hij niet mee wilde naar Euodisney. Deze reis was een aanbieding van mijn werk, die ik heb geboekt voor ons samen toen het nog goed was. Toen het uitging, besloten we toch te gaan en nu zegt hij alsnog af.
Het probleem voor hem was dat hij dus niet meer met mij om kon gaan.
Toch zou hij er nog even over nadenken. Ik had in elk geval een klein puntje hoop omdat het gesprek boven verwachting goed was gegaan. Had ook niet de indruk dat hij op dat moment moeite had met mij.
Donderdagnacht kreeg ik een aantal smsjes van hem: hij had besloten niet naar Australie te gaan. (Wegens financiele redenen). Hij gaat een opleiding volgen. Verder schreef hij dat hij heel veel had nagedacht over ons gesprek.
Ik las die smsjes 's ochtends pas en heb er op gereageerd: dat ik het jammer voor hem vond dat Australie niet doorging (en of hij een banklening had overwogen, misschien dat het dan wel zou kunenn). En dat ik blij was voor hem dat hij had besloten die opleiding te gaan doen. Dat ik ook veel over het gesprek had nagedacht.
Vervolgens kreeg ik een sms: dat ik alles als een MOGELIJKHEID moest bekijken.
Die avond zou hij langskomen om te helpen met mijn Internetaansluiting. Op een gegeven moment vroeg ik hem of hij nu wel dacht dat hij met mij om kon aan en of hij zich wel of niet op zin gemak voelde omdat hij bij mij thuis was. Hij zei dat hij het na het gesprek makkelijker vond en dat hij zich redelijk op zijn gemak voelde.
Maar verder was hij heel erg gesloten, van de sfeer van dinsdag was niets meer over. Hij zei weinig, deed zakelijk en begon niet uit zichzelf over Disney. Dus deed ik dat maar. Ik vroeg me af of hij, nu hij wist dat de sfeer weer wat losser was n.a.v het gesprek, of hij mee zou gaan naar Disney. Hij zei dat we het daar al over gehad hadden en dat hij bij zijn standpunt bleef. Toen ik hem eraan herinnerde dat hij er nog eens over zou nadenken, zei hij dat hij dat (even) had gedaan.
Ik snap het echt niet! Hij geeft toe dat de sfeer er beter op is geworden, afgelopen maandag had hij bijna de treinreis geregeld en donderdag zegt hij dat hij niet meegaat!
Ligt het nou aan mij? Wat doe ik verkeerd en waarom is die sfeer er de ene keer wel, de andere keer niet?
Gisteravond bedacht ik me dat ik zo ook niet verder met hem had willen gaan. Ik hecht ook niet zo veel waarde meer aan zijn woorden. Het kan best zijn dat hij uiteindelijk nog wel een manier vindt om toch voor langere tijd naar Australie te gaan, of hij gaat uiteindelijk niet die opleiding doen. Hij is wispelturig en veranderlijk. Zelf vindt hij het leuk dat zijn leven met de dag verandert. Hebben meer mensen deze gevoelens of is hij als enige zo veranderlijk?
quote:Hoewel je dit een beetje naar Hihat richt, wil ik jou ook nog een hart onder de riem steken. Wat mij ook op de been houdt, is dat er steeds meer goede momenten komen. Misschien dat je dat nu niet wilt horen en niet kunt geloven, maar het is wel zo. Ik ben vanochtend ook huilend naar mijn werk gegaan, maar toen ik binnenkwam zette ik een lach op mijn gezicht. Geen brede, maar toch. En het voelt al iets beter. Probeer de positieve kanten te bekijken Enibas. Verlies het niet uit het oog. Zet een leuk muziekje op als je thuis bent, bel een goede vriend(in), zorg dat je bezig blijft. Op het moment dat je alleen bent zorgen je hersenen voor de chaos: waarom doet hij zo...waarom doet hij niet zo...
Op vrijdag 19 september 2003 09:31 schreef enibas het volgende:
Blinky je bent al een stuk verder dan ik, bedankt voor jouw tips. Hihat, je hoort nog van mij. Ik zit weer te huilen op mijn werk en ik ben er net een half uur. FF snel koffie drinken, uithuilen en weer doorgaan. Fijn weekend.
Vandaar dat ik dat ik voor zoveel mogelijk afleiding zorg. De momenten dat ik thuis ben, in mijn eentje, worden op deze manier ontspannender.
De weekenden zijn vreselijk voor mij. Ik ben dan ook maar wat blij dat ik ze vol kan bouwen. Zo heb ik inmiddels een paar afspraken met wat Fokkers. Heel gezellig en ze weten een beetje wat er speelt, dus je hoeft niet geforceerd 'gezellig' te gaan zitten doen.
Sterkte en kop op!
quote:Nee, geen nieuwe liefde. Ik was gewoon benieuwd hoelang het bij de meeste mensen gebeurt voordat ze weer toe zijn aan een nieuwe relatie. Ik ben gewoon eenzaam wat dat betreft. De ene kant wil een arm om me heen, gewoon wat warmte, maar als ik denk aan een relatie zelf...nee dank je. De komende 10 jaar niet.
Op vrijdag 19 september 2003 14:22 schreef enibas het volgende:
Blinky wederom bedankt en we zien elkaar de 12e. Trouwens, het gaat volgens mij redelijk goed met je. Je kunt alweer denken aan nieuwe liefde? nieuw topic.. Nieuwe liefde? dat gebeurt gewoon vanzelf.
quote:Wij hebben erna ook nog wel sex gehad, maar op een gegeven moment merkte ik dat hij het niet meer kon. Dat deed heel pijn en ik wist dat dat de laatste keer zou zijn. Ik mis het (met hem dan...niet in het algemeen) enorm. Maar goed, daar denk ik niet meer aan, anders gaat het weer mis.
Op vrijdag 19 september 2003 14:53 schreef enibas het volgende:
arm om je heen, wat warmte, daarom ging ik ook terug naar mijn ex, toch nog even die arm om je heen. Totdat ie maandag tegen me zei dat hij het wel spannend vind nu dat hij vrijgezel is, meisjes ontmoeten enzo. Toen dacht ik gvd kl##tzak, je bent echt niet meer met je gedachten bij mij. Dat deed wel pijn. Ik hoef de eerste tien jaar ook niet meer hoor.
Het is nou een maand uit met mijn vriend. We hadden meer dan een jaar een relatie en hij heeft het uitgemaakt toen hij een maand geleden ging studeren. Voor mij onverwachts en ik vind het nog steeds heel erg. Gister heb ik hem gezien...omdat ik hem zo miste en om te kijken of er wel verder wat kan zijn dan een relatie. Ik kan niet gewoon vrienden zijn ben ik nu achter gekomen.In het begin was het zo gezellig...met kriebels en veel oogcontact...toen begon hij opeens te huilen dat hij tegen me gelogen heeft toen ik vorige week vroeg of hij al andere vrouwen gezoend had. Hij heeft twee weken geleden met zijn dronken hoofd iemand gezoend en hij moest toen de hele tijd aan mij denken en daarna zat hij huilend in de gang zegt ie. Ook zei hij dat hij nog heel erg veel van me houdt... Waarom maakt hij het me zo moeilijk? Hij weet dat ik nog zoveel van hem hou en ik met mn stomme hoofd
... we hebben ook nog gezoend.Misschien spreken we morgen nog wat af en ik heb gezegd dat als hij zo blijft doen dat ik hem dan echt nooit meer hoef te zien. Maar ik vind het nog steeds zo erg
waarom kan ik niet ontzettend boos op hem zijn en hem vergeten?Blinky, ik wilde nog even op jou reageren.
Wat ik namelijk van jou opmaak is dat je vriend toch wel erge moeite ermee heeft om jou nog te zien, maar het uiteindelijk ook nog moeilijk vind om jou niet te zien. Dat hij daarom zegt dat hij niet meegaat naar Disney is volgens mij dan toch n heel wijs besluit!
Wat ik van een beetje opmaak is dat jij toch nog steeds heel erg vasthoudt aan het gegeven hoop, vooral met betrekking tot het gesprek wat je had, waarna je zegt hoop te hebben dat het toch nog goedkomt, of in ieder geval nog met je ex om kan gaan.
Kijk alsjeblieft uit dat je niet weer teveel hoop gaat vestigen, want zoals ik het nu hoor probeert je ex zichzelf en jou een beetje te beschermen daarvan, doormiddel van het verbreken van het contact.
Als je nu teveel gaat hopen, kan het wel eens uitlopen op n nog grotere teleurstelling!
quote:Opzich is dat heel normaal hoor, het is nog maar n maandje uit!
Op zaterdag 20 september 2003 13:14 schreef Radiohoofdje het volgende:
Hmmm
In het begin was het zo gezellig...met kriebels en veel oogcontact...toen begon hij opeens te huilen dat hij tegen me gelogen heeft toen ik vorige week vroeg of hij al andere vrouwen gezoend had. Hij heeft twee weken geleden met zijn dronken hoofd iemand gezoend en hij moest toen de hele tijd aan mij denken en daarna zat hij huilend in de gang zegt ie. Ook zei hij dat hij nog heel erg veel van me houdt... Waarom maakt hij het me zo moeilijk? Hij weet dat ik nog zoveel van hem hou en ik met mn stomme hoofd
Misschien spreken we morgen nog wat af en ik heb gezegd dat als hij zo blijft doen dat ik hem dan echt nooit meer hoef te zien. Maar ik vind het nog steeds zo erg
Je zal op dit moment ongetwijfeld nog veel gemenge gevoelens hebben jegens je ex. Je moet het allemaal gewoon even aankijken, maar als ik jou was zou ik wel uitkijken met dat zoenen...daardoor kan je een wellicht vals gevoel van "een vertrouwde relatie" kunnen krijgen, waardoor je je achteraf nog moeilijker over hem heen kan zetten!
quote:Iedereen mist een arm om zich heen bij het beeindigen van een relatie.
Op vrijdag 19 september 2003 14:53 schreef enibas het volgende:
arm om je heen, wat warmte, daarom ging ik ook terug naar mijn ex, toch nog even die arm om je heen. Totdat ie maandag tegen me zei dat hij het wel spannend vind nu dat hij vrijgezel is, meisjes ontmoeten enzo. Toen dacht ik gvd kl##tzak, je bent echt niet meer met je gedachten bij mij. Dat deed wel pijn. Ik hoef de eerste tien jaar ook niet meer hoor.
Je voelt je zooo verdomd alleen (tekst by D. de munnick) en dat is natuurlijk niet raar.
Het feit dat hij dat jou verteld houdt in dat ie niet tactisch is en dat je zegt de eerste 10 jaar niet... zeg nooit nooit!!
quote:"Join the club" zou ik zo zeggen.
Op zaterdag 20 september 2003 22:20 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik mag de "kunst" weer aanleren na vanavond iig...
Ik kwam vandaag mijn ex weer eens tegen bij een verjaardag van vrienden. Zij ging net weg toen ik aan kwam lopen. Mijn eerste reactie "ah, net op tijd zie ik". Op de een of andere manier vonden ze dat geen aardige opmerking
Iig moest ik toch even slikken. Het blijft een leuk uitziende meid en nog best aardig af en toe. Ze is over een paar dagen jarig. Ik zit nu serieus te twijfelen of ik haar een kaart zal sturen. Ik moet er maar eens een nachtje over slapen denk ik 
Ik vind het wel erg dat hij iemand gezoend heeft twee weken nadat het uit was Hij vertelde me het huilend en dat ie er zo'n spijt van had. Hij was erg dronken zegt ie. Zien jullie zoenen 'echt' als vreemdgaan?
Ik wil het graag nog een kans geven omdat ik het ook ooit heb uitgemaakt in het begin en toen heeft hij me ook nog een kans gegeven.
quote:Als het uit is dan is dat toch geen vreemdgaan? Twee weken erna is kort, maar niet vreemd, wel pijnlijk voor de andere partij...
Op zondag 21 september 2003 10:37 schreef Radiohoofdje het volgende:
Mijn ex en ik hebben gister een leuke dag gehad en we hebben besloten om het rustig aan te proberen. Ik hou gewoon teveel van hem. Toch ben ik er niet zeker over of hij het zelf ook een goede beslissing vindt maar daar wil ik niet aan denken. We zagen elkaar elke dag elk uur en deden alles samen en ik weet dat dat verkeerd was. En ik hoop dat het nu goed gaat nu we elkaar 1 of 2 keer per week zien.Ik vind het wel erg dat hij iemand gezoend heeft twee weken nadat het uit was
Ik wil het graag nog een kans geven omdat ik het ook ooit heb uitgemaakt in het begin en toen heeft hij me ook nog een kans gegeven.
Ik vind het nog steeds ontzettend moeilijk, omdat mijn gedachten op het moment dat ik alleen ben naar hem uitgaan.
Alles is gebeurd omdat hij dat wilde en ik heb er geen enkele invloed op gehad. Dat maakt me best een beetje boos eigenlijk. Ik snap heel veel dingen ook gewoon nog steeds niet. Iedereen zegt dat ik moet ophouden met mezelf vanalles af te vragen, maar dat kan ik niet. Ik heb over een psycholoog nagedacht want ik ben bang dat ik er alleen niet uitkom. Heeft iemand ervarigen met een psycholoog? Kunnen die echt helpen? Of zijn het mensen die je je verhaal laten vertellen en dat je uiteindelijk nog met een oplossing komt, zonder dat zij er enige invloed op hebben uitgeoefend?
Ik slik nu valeriaan omdat ik anders te opgefokt ben de hele dag en dat is supervermoeiend, vooral omdat ik 's nachts nog steeds niet goed slaap.
Toch merk ik wel dat er enige verbetering is: ik kijk uit naar ontmoetingen met mensen en een collega van mij sleppt me regelmatig naar vanalles en nog wat, hoewel ik er geen zin in heb is het manier om mijn gedachten te verzetten. Gisteren zijn we naar haar sportschool geweest en hebben we ons helemaal afgebeuld. Was best lekker eigenlijk. Toen ik naar huis wilde fietsen, nam ik per ongeluk de verkeerde afslag en raakte ik even verdwaald. Ik ben een ramp in dit soort dingen en er kwam ook nog een grote stortbui over me heen. Ik heb echt hardop tegen mezelf gezegd dat ik niet in paniek moest raken en heb het herhaald als een soort mantra. Belachelijk natuurlijk, maar ik bleef er wel rustig door. Ik ben niet echt in complete paniek geweest. Ik ben wel eens eerder verdwaald en heb toen in paniek mijn vriend gebeld (die nu mijn ex is). Mijn eerste ingeving was om dat nu weer te doen maar ik ben er trots op dat ik het niet heb gedaan. Ik was zo blij dat ik uiteindelijk weer op een herkenningspunt kwam... ik reed daar op een bedrijventerrein, pikkedonker en hevige regen... maar ik heb het gered! Voelde echt als een overwinning.
Vanochtend voelde ik me heel beroerd. Maar ik ben nu toch op mijn werk. Ik wil niet een hele dag thuis zijn, ik ben echt tien keer liever op mijn werk. Dan heb ik afleiding en gaat de tijd wat sneller voor mijn gevoel.
die persoon heeft ervoor gestudeerd om jou advies te geven, je betaalt die persoon om naar jou te luisteren en als je het niks vind kap je er toch gewoon mee.
Ik ben opgevoed met het idee dat als je naar een psycholoog gaat dat je dan gek moet zijn ofzo, maar je komt er juist achter dat je niet gek bent als je er bent geweest. Snap je het nog.
quote:Zo ben ik ook opgevoed, ik snap je precies Enibas.
Op dinsdag 23 september 2003 11:28 schreef enibas het volgende:Ik ben opgevoed met het idee dat als je naar een psycholoog gaat dat je dan gek moet zijn ofzo, maar je komt er juist achter dat je niet gek bent als je er bent geweest. Snap je het nog.
En Blinky's twijfel over psychologen snap ik ook wel.
Je kunt ook naar een maatschappelijk werker gaan, heb ik ook gedaan. Die zijn er gewoon voor mensen die het op een bepaald moment heel erg moeilijk hebben met iets. Kan van alles zijn: geld, verslaving, relaties, angsten, eenzaamheid.
De grens tussen wat een maatschappelijk werker doet en wat een psycholoog/psychotherapeut doet is vrij vaag. Soms is een maatschappelijk werker ook psycholoog of andersom. En ergens heeft Blinky wel gelijk, zo'n hulpverlener 'doet' eigenlijk ook niet zo veel voor je.
Maar dat wil nog niet zeggen dat je er niks aan hebt. Ze geven je wel inzicht in jezelf, gewoon door je een spiegel voor te houden.
Uiteindelijk doe je het allemaal zelf.
En als je het toch als een drempel voelt om er heen te stappen:
Ik heb zelf jarenlang gelachen om mensen die naar een psycholoog gingen. Ik dacht altijd 'denk gewoon eens goed na en los het zelf op', of ik vond dat het zoeken van hulp een teken van zwakte was.
En nou zit ik er zelf....en het interesseert me niets wat anderen daar van vinden. Het gaat om mij. Als het mij helpt, doe ik het.
Ik raad Blinky zeker aan om eens een afspraak te maken. Het kan echt geen kwaad.
Maar ik kreeg daarna wel steun uit onverwachtse hoek... Huisgenoten van haar broertje die me er doorheen probeerden te trekken, ook internet heeft geholpen. Langzaam begon t tot me door te dringen wat er allemaal niet lekker zat in die relatie... Er begonnen zich redenen te vormen. En juist daardoor kon ik er na ruim n jaar mee leven... En kon ik de goede herinneringen bewaren zonder me dr nog kut over te voelen.
sindsdien ook weer meegemaakt bij volgende relatietjes (alhoewel.. losse flodders meer)... steeds als het 'waarom' duidelijk was, was het zoveel makkelijker de dingen van me af te zetten. Als ik de reden niet kon vinden was er die onzekerheid, die hoop op kansen, de wil contact te houden. Maar waarom contact houden als je weet dat dat toch altijd n bepaald gevoel met zich meebrengt... n bepaalde warmte...
Inmiddels ben ik zo ver gekomen dat ik de zoektocht naar het waarom van me af probeer te zetten. Lukt t niet dan lukt t niet... Makkelijk praten want ik heb t nu over liefdes die niet lang genoeg geduurd hebben om 'Echt' te worden. Maar ik laat me niet meer terughouden... Ben harder geworden voor mezelf. En als de kans zich voordoet ga ik ervoor... De pijn van het los moeten laten hoort erbij. Tot je eindelijk die ene gevonden hebt. Die ene, die in de toekomst ligt en niet in het verleden. Die ene die me niet met vragen achter zal laten....
Wie weet hebben jullie er wat aan... Trouwens, die meet waar jullie t over hadden voor oktober lijkt me wel wat... zit nu ook weer in n iemand los moeten laten dip. Ook al praat ik er vrij makkelijk over en weet ik theoretisch wel hoe ik me er overheen zou moeten zetten blijkt de praktijk toch altijd weer tegen te vallen he....
Feel free to join in oktober. Baat het niet dan schaadt het niet. En je bent weer even van de straat.Enibas: Heb je nog een mailtje van me gehad, of is-ie in je spamfilter blijven hangen
Met iedere vorm van verdriet kom je in een aantal fases die je moet doorlopen.
Zoek voor iedere fase die je doorgaat passende muziek!
quote:hou me maar ff op de hoogte door @hotmail.com achter mn nick te zetten
Op dinsdag 23 september 2003 14:45 schreef Hihat het volgende:
DaBeetle: Mooi verwoord. Herken er ook wel dingen in.Enibas: Heb je nog een mailtje van me gehad, of is-ie in je spamfilter blijven hangen
... Om nou mn hele MSN adres openbaar te zetten vind ik ook weer zo....@Yskonijn.. Kvind muziek juist 'gevaarlijk'. Meestal zoek je oinbewust toch weer muziek op die je nog dieper in de put schopt.... Tenminste, kmerk bij mezelf dat juist de 'Waarom nou jij' achtige nummers een veel sterkere invloed op me hebben als ik weer eens iets los moet laten dan de 'Ik leef niet meer voor jou' achtige nummers. Die laatste hebben pas weer effect als ik me beter voel, een proces wat toch vertraagd wordt door liedjes uit de eerste categorie
[Dit bericht is gewijzigd door DaBeetle op 23-09-2003 15:06]
Ja maar dat is toch helemaal niet erg........De-waarom-nou-jij-nummers móeten ook in het begin......lekker janken, net zolang totdat je ogen eruit poppen.Reken maar dat je boos wordt zodra je in de spiegel kijkt.En dan moet de ik-leef-niet-meer-voor-jou-nummers gaan inkicken!
Enne wie heeft ooit gezegd dat liefdesverdriet verwerken een snel proces is?
Je scheurt alle brieven, foto's en negativen.
Je gooit alles wat betrekking heeft met haar je kamer uit, en dat geef je mee aan de kringloop, of je geeft het wek aan een geestelijke gehandycapten club.
Zo heb ik spullen weg gegeven, met de gedachten laat er maar een mongool op kwijlen, ik hoef het niet meer. Dit was een hele opluchting !!!
quote:Heb (nog) geen zin om het hele verhaal hier neer te zetten, maar ik ga op dit moment door hetzelfde heen (nu 1 maand uit na ruim 5 jaar, waarvan 1 1/2 jaar samenwonen) en afgelopen weekend had ik even een enorme dip. Lekker in de auto keihard Norah Jones opgezet en janken maar.
Op dinsdag 23 september 2003 15:10 schreef Yskonijn het volgende:
@ DaBeetle:Ja maar dat is toch helemaal niet erg........De-waarom-nou-jij-nummers móeten ook in het begin......lekker janken, net zolang totdat je ogen eruit poppen.Reken maar dat je boos wordt zodra je in de spiegel kijkt.En dan moet de ik-leef-niet-meer-voor-jou-nummers gaan inkicken!
Enne wie heeft ooit gezegd dat liefdesverdriet verwerken een snel proces is?
Die CD is deze zomer speciaal geworden omdat ik hem veel luisterde in de tijd dat er een heleboel gebeurde (2 familieleden overleden en m'n zusje een miskraam) dus er kleeft nogal wat aan.
Heerlijk zitten janken en even weg laten zakken in dat gevoel. Het moet er toch uit.
Later die avond is mijn ex langs geweest en heb ik effe lekker tegen zijn schouder uit kunnen huilen en verder veel gepraat. Nu gaat het wel weer.
quote:Jeetje dat is nogal wat!
Op dinsdag 23 september 2003 15:19 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Heb (nog) geen zin om het hele verhaal hier neer te zetten, maar ik ga op dit moment door hetzelfde heen (nu 1 maand uit na ruim 5 jaar, waarvan 1 1/2 jaar samenwonen) en afgelopen weekend had ik even een enorme dip. Lekker in de auto keihard Norah Jones opgezet en janken maar.
Die CD is deze zomer speciaal geworden omdat ik hem veel luisterde in de tijd dat er een heleboel gebeurde (2 familieleden overleden en m'n zusje een miskraam) dus er kleeft nogal wat aan.
Heerlijk zitten janken en even weg laten zakken in dat gevoel. Het moet er toch uit.Later die avond is mijn ex langs geweest en heb ik effe lekker tegen zijn schouder uit kunnen huilen en verder veel gepraat. Nu gaat het wel weer.
Maar het huilen helpt wel enorm.....net zolang tot er geen traan meer uit komt!
Het enige minpunt is dat je, als je t desbetreffende nummer hoort, weer helemaal terugdenkt aan die tijd.
Denk niet dat de server het aankan als ik alle nummers ga opnoemen die mij aan bepaalde dingen doen denken.Maar veel liedjes brengen niet meer de pijn mee, het is gewoon een mooie herinnering geworden.En als je dat kan zeggen weet je dat je erover heen bent!
Wens je veel sterkte toe met de verwerking van je verdriet!
quote:Kweet zelf hoe lang t kan duren ja... En tuurlijk, in het begin hoort lekker janken erbij... Maar om de topic titel erbij te halen... De kunst van het loslaten... ik denk juist dat er op een gegeven moment n punt komt dat juist de waarom nou jij nummers t loslaat proces onnodig langer laten duren...
Op dinsdag 23 september 2003 15:10 schreef Yskonijn het volgende:
@ DaBeetle:Ja maar dat is toch helemaal niet erg........De-waarom-nou-jij-nummers móeten ook in het begin......lekker janken, net zolang totdat je ogen eruit poppen.Reken maar dat je boos wordt zodra je in de spiegel kijkt.En dan moet de ik-leef-niet-meer-voor-jou-nummers gaan inkicken!
Enne wie heeft ooit gezegd dat liefdesverdriet verwerken een snel proces is?
Wat mij trouwens heel erg geholpen heeft 4 jaar geleden was de onverwachte overstap van n studie waar ik me niet lekker bijvoelde en altijd geldgebrek naar n goedbetaalde baan die volledig bij me past... n mega verandering in mn leven die er zeer veel bij geholpen heeft dat ik eindelijk verder kon
quote:Dit is precies wat mijn ex nu aan het doen is
Op dinsdag 23 september 2003 15:28 schreef DaBeetle het volgende:
Wat mij trouwens heel erg geholpen heeft 4 jaar geleden was de onverwachte overstap van n studie waar ik me niet lekker bijvoelde en altijd geldgebrek naar n goedbetaalde baan die volledig bij me past... n mega verandering in mn leven die er zeer veel bij geholpen heeft dat ik eindelijk verder kon
(en ik ben heel blij voor hem dat hij nu die stap heeft durven zetten. Er is heel veel van zijn schouders af gevallen).Toch maar even een tipje van het hele verhaal. Wij hebben dus samen besloten (nu een maandje geleden) dat we vreselijk veel om elkaar geven, maar dat er niet genoeg is om samen oud te worden. En dat doet ons allebei pijn.
Daarna hebben we nog 2 dagen samen gejankt en toen is hij terug naar zijn ouders gegaan. We zijn allebei vastbesloten vrienden te blijven en dat gaat tot nu toe redelijk makkelijk omdat geen van beide nog hoop of verwachtingen heeft.
We spreken elkaar vrijwel dagelijks (vandaag nog niet, en dat voelt best vreemd, maar toch ook goed) en we kunnen nog steeds over en weer onze gevoelens bij elkaar kwijt. Wat ik heel prettig vind. Ten slotte is het wel zo dat heel veel mensen een gebroken hart wel eens meegemaakt hebben, maar alleen wij tweeen weten hoe deze relatie was. Hoe intens in het begin en hoe het afliep en alles daar tussen in.
Op dit moment is het niet zo dat ik per sé hem terug wil, maar ik wil 'het' terug. Ik heb voornamelijk last van het 'Nooit-meer-samen........'-syndroom.
Ik heb verder genoeg te doen, en genoeg mensen om mij heen, maar soms dan slaat het ineens weer in als een bom.
Het ging de afgelopen weken op zich prima. Tot ik donderdag nieuwe kleren ging kopen. Dat is dus helemaal niet leuk als je je nieuwe aanwinsten niet gelijk met iemand kan delen.
Daarna had ik heel veel leuke dingen in het weekend, en die waren allemaal echt leuk bijvoorbeeld een super-optreden met onze band maar toch is het allemaal iets minder leuk omdat je de voor- en na-pret niet met die ene kan delen.
Ben wel heel blij met het goede contact wat we nog hebben, want we moeten ook nog samen het huis verkopen etc.
We weten ook allebei dat die vriendschap duurt zolang die duurt, en dat het weleens veel moeilijker kan worden als een van ons een ander vindt, maar dat zien we dan wel weer.
We hebben wel al een aantal 'dates' gepland. Dingen die we echt nog samen wilden doen, en dus nog willen. Zo gaan we nog een keer samen naar de Dierentuin in Emmen, en er zijn een aantal films die we samen willen gaan zien als ze uit komen.
En... als we allebei het een en ander weer op de rit hebben, dan willen we nog een keer een weekendje ergens heen. Samen vliegen. Klinkt corny, maar is voor ons heel belangrijk omdat ik voor mijn werk de hele wereld over vlieg en we zouden 2 weken terug met zijn ouders een weekendje naar Barcelona en dat zou onze eerste keer samen vliegen worden. Ik ben dus niet meegegaan, maar dat vliegen willen we toch echt nog een keertje doen.
Nogmaals, we zijn allebei niet zo naief dat we denken dat deze vriendschap niet kapot kan gaan door wat dan ook. Maar voorlopig willen we het wel proberen zo te houden.
Nou dat was dus iets meer dan een 'tipje' van de sluier.
En over muziek.
We hebben een liedje, dat is dus echt van ons en beschrijft haarfijn de intensiteit van hoe het was.
Je moet het eigenlijk horen. De manier waarop zij het zingt, voegt heel veel toe:
For you Tracy Chapman
No words to say
No words to convey
This feeling inside I have for you
Deep in my heart
Save from the guards
Of intellect and reason
Leaving me at a loss
For words to express my feelings
Deep in my heart
Look at me losing control
Thinking I had a hold
But with feelings this strong
I'm no longer the master
Of my emotions
[Dit bericht is gewijzigd door Brighteyes op 23-09-2003 15:46]
quote:Rammstein
Op dinsdag 23 september 2003 14:47 schreef Yskonijn het volgende:
Wat mij altijd enorm helpt is muziek!Met iedere vorm van verdriet kom je in een aantal fases die je moet doorlopen.
Zoek voor iedere fase die je doorgaat passende muziek!
. Heel hard en heel veel..........tot ik het ff zat werd
In de tijd dat ik nu weer alleen ben, ben ik me veel meer bezig gaan houden met muziek. Dat heeft me best geholpen volgens mij.
De eerste tijd heb ik vooral naar niet-sentimentele muziek geluisterd (ik denk dan aan Marco B. Frank Boeijen etc. Ook Bon Jovi was uitgesloten...daar was mijn ex een groot fan van). Tegenwoordig kan ik weer bijna alles aan (zelfs Marco B.), maar nog steeds vind ik het moeilijk bij sommige nummers. Die worden dan ook vrij snel geskipped.
@DaBeetle:
Ik herken veel van wat je hier hebt getikt. Ik heb inmiddels ook wat redenen gevonden waarom ze er vandoor is gegaan en ik ben nog druk bezig om de 'lessons learned' in praktijk te brengen (wil nog allemaal niet zo lukken, maar dat komt wel goed ).
Ik heb er nu wel begrip voor waarom ze weg is gegaan en aan de ene kant lijkt het me nog weinig te kunnen boeien. Aan de andere kant ben ik nog steeds gefrustreerd om / boos op haar. Pasgeleden zag ik haar weer even (5 minuten) en dat heeft me, achteraf gezien, een hele tijd dwars gezeten (zelfs nu nog eigenlijk). Ze is een hartstikke leuke meid om te zien en ook een ontzettend lieve meid, maar sinds we uit elkaar zijn doet ze zo ontzettend bemoederend en overdreven vriendelijk, lief en aardig tegen me .
Let wel.....het weerhoudt me er niet van om leuke dingen te doen hoor, maar echt loslaten is me dus nog niet gelukt.
Ik baal daarvan
@Yskonijn
wat ik dan liever doe als ik wil huilen is n ongelooflijke jankfilm opzetten. City of Angels of zo... Maar ook films als moulin rouge doen t goed... Disney doet t ook goed wat dat betreft... neem bambi En dan komt komende maand de Lion King uit!!!!!!! Traantjessssssssssssssssss
Muziek is me dan toch net te direct en laat me niet 'ontspannen' janken om maar zo te zeggen. Brengt teveel gevoelens die ik niet wil met me mee...
[Dit bericht is gewijzigd door DaBeetle op 23-09-2003 23:33]
en wat betreft die psycholoog, daar is niets mis mee, je kunt het altijd proberen! sterkte en kom op!!!
quote:@ Goldmember:
Op woensdag 24 september 2003 11:11 schreef Goldmember het volgende:
Ik (22) ben ook na 2,5 jaar (en gevoelens voor elkaar sinds 8-9 jaar) nu 14 dagen de lul. Hoewel ik probeer om zoveel mogelijk te doen met vrienden etc., krijg ik ook dan mijn aandacht niet op iets anders. Wat ik ook probeer, steeds denk ik aan haar. Bijna heel mn leven is zij dan ook degene geweest waarvoor ik heb geleefd en dingen heb gedaan. Nu heb ik geen doel meer; ik krijg geen voldoening uit prestaties en ik kan niet meer uitkijken naar dingen die ik voorheen leuk vond. Ik kan me alleen maar afvragen hoe ik samen met haar oud had kunnen worden. Ik hoor zo vaak dat het komt omdat de wond vers is, maar volgens mij sluit deze etterende, necrotiserende wond nooit meer en als dat wel ooit gebeurt, dan zal het litteken volgens mij elk moment weer kunnen openbarsten. Sorry voor de ranzige vergelijking... Het doet gewoon zo'n pijn. Nog steeds krijg ik geen hap door mn keel en loop ik bibberend door het huis (23 graden C). Ik weet dat niemand me kan helpen, maar ik dacht dat het misschien zou opluchten om hier maar te reageren, wat niet echt het geval blijkt te zijn
Ik herken je geveol heel erg goed. Ik heb precies hetzelfde. Aan de mensen die ik een beetje vertel wat er in grote lijnen is gebeurd, zeggen veel dat hij egoistisch is en dat ik met mijn eigen leven verder moet. Maar op de een of andere manier is dat zo moeilijk. In het begin hadden we nog best veel contact en dat droeg niet echt bij tot 'heling' aan mijn kant. Hij kon mij blijkbaar al vrij snel zien als 'een' vriendin ipv 'zijn' vriendin. Ik vind dat nog steeds erg moeilijk. Maar afstand is inderdaad beter merk ik. Na een week zonder mijn ex zag iedereen dat ik vooruit ging, ik zelf ook eigenlijk wel. Maar toen ik hem weer zag tijdens een 'laatste' gesprek, viel ik weer terug door erachter te komen dat ik gewoon nog steeds zo verliefd op hem was als eerst. Dat besef deed eigenlijk zo'n pijn dat ik nu bewust hem niet probeer te zien. Nu gaat het nog even niet zo goed, maar ik hoop wel dat het straks weer beter gaat. Probleem is alleen dat ik niet weet hoe ik op hem ga reageren in de toekomst. Ook al wil ik het niet, ik heb hem nog heel lang als 'de ware' gezien. En ik weet niet hoe ik nu op hem reageer als we elkaar wel weer zien.
Nog steeds als ik bang ben, blij ben of er gebeurt iets leuks in mijn leven, wil ik HEM als eerste ervan op de hoogte stellen en dat moet ik echt afleren. Dat is moeilijk, maar ik zie wel een beetje perspectief.
Verder heb ik ondertussen mijn polisvoorwaarden opgevraagd zodat ik kan kijken in hoeverre een psycholoog vergoed kan worden. Ik denk dat het ook belangrijk is dat jhe dat aan jezelf toegeeft als je er niet uitkomt in je eentje (en met alle hulp van medefokkers zelfs oo kniet, hoewel ik trots ben wat ik nu in mijn eentje heb bereikt, want dat heb ik een groot gedeelte aan fokkers te danken van dit topic!)
Tijd, afstand van elkaar en een stel goede vrienden en eventueel een goede psycholoog zijn denk ik belangrijke factoren om er een beetje doorheen te komen.
Schrijf je frustraties/angsten e.d lekker van je af, ik weet dat je genoeg goede reacties van andere fokkers zult krijgen. In het begin zul je het nog niet allemaal willen geloven, maar uiteindelijk zul je zien dat ook jij er doorheen komt.
Sterkte!
quote:Ja, dat is een van de redenen waarom ik een psycholoog wil opzoeken. Ik ben gewoon heel erg onzeker geworden door wat er gebeurd is de laatste tijd. Ik ben altijd al wel onzeker geweest, maar de laatste tijd heb ik soms echte angsten om de raarste dingen (wat moet ik als ik de griep heb en zelf geen boodschappen kan doen, wat moet ik doen als ik verdwaal/iemand achtervolgt me...enz enz). Is best lastig...
Op woensdag 24 september 2003 12:42 schreef chappie het volgende:
blinky, ik zie dat je al veel reacties hebt gehad waar je wat mee kunt, ik zal er daarom niet teveel op ingaan. wat ik wel even kwijt wil: ik zou je zo graag een schop(je) onder je kont willen geven zodat jij die weer aan je ex kunt geven! je komt zo afhankelijk over, je bent toch zeker geen jojo?! ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar de waarheid is hard! kies voor jezelf en ga door met je leven. er zijn zoveel mensen die wel de moeite waard zijn!
en wat betreft die psycholoog, daar is niets mis mee, je kunt het altijd proberen! sterkte en kom op!!!
Dus geef die schop maar, ik kan hem wel gebruiken...
quote:Heb het uiteindelijk toch gedaan (wel digitaal, is gratis tenslotte
Op zaterdag 20 september 2003 23:55 schreef PdeHoog het volgende:[..]
Ik zit nu serieus te twijfelen of ik haar een kaart zal sturen.
en je moet vooral geen geld meer verspillen aan ex-en).Sinds ik haar weer gezien heb, en nou met haar verjaardag vandaag, dwalen mijn gedachten toch elke keer weer een beetje af:
- ze viert nu met iemand anders haar verjaardag
- ze wordt nu wakker gemaakt door iemand anders
- etc. etc.
Uitermate irritant, maar....
[vastberaden-modus]
I will not go back where I came from
[/vastberaden-modus]
Oftewel....the hell with her, lets rock!!!
Je moet jezelf af en toe even wat goede moed in praten
Heb er even over gedacht haar e-mailadres te verspreiden in de nieuwsgroepen en bij van die electronische nieuwsbrieven en zo. Naast het feit dat ze waarschijnlijk bijzonder snel in de gaten heeft dat ik dat op mijn geweten heb, ben ik ook een verschrikkelijk aardige jongen en mag ik dat eigenlijk niet van mijn moeder
quote:Tja... klinkt als n echte zoektocht naar jezelf. Je eigen dingen vinden, steun bij jezelf krijgen of bij anderen dan je ex voor alles waar je naar hem toe ging. Doelen in je leven opnieuw stellen omdat ze op jou levenspad gericht moeten worden. Ik heb zelf geen ervaringen met psychologen, maar het lijkt me wel dat juist een psycholoog je met dat soort dingen kan helpen. Zeker nu je nog rondloopt met het 'niemand kan mn ex vervangen' gevoel... Ik heb zelf gemerkt dat er vaak 1 iemand is die een ex heel goed kan vervangen en dat is jezelf... En voor de nodige afleiding je vrienden, mede fokkers, hobby's, TV, en zooooveel dingen.
Op woensdag 24 september 2003 20:01 schreef Blinky het volgende:[..]
Ja, dat is een van de redenen waarom ik een psycholoog wil opzoeken. Ik ben gewoon heel erg onzeker geworden door wat er gebeurd is de laatste tijd. Ik ben altijd al wel onzeker geweest, maar de laatste tijd heb ik soms echte angsten om de raarste dingen (wat moet ik als ik de griep heb en zelf geen boodschappen kan doen, wat moet ik doen als ik verdwaal/iemand achtervolgt me...enz enz). Is best lastig...
Dus geef die schop maar, ik kan hem wel gebruiken...
Maareh, kort gezegd, als je t gevoel hebt dat je er op dit moment met ezelf niet uitkomt, stap naar die psych. Die zet je aan het denken over je zelf, en zal je volgens mij ook dingen laten inzien die je zelf nu nog niet kan/wil inzien!
@PdeHoop: emailadressen verspreiden cq elke vorm van dat soort wraak vind ik wel t laagste wat je kan doen. Mijn wrak richting mn ex was destijds haar even heel goed te laten zien dat ik 3 maanden nadat ze m nokte ik ineens alles bereikt had wat ze zo graag wilde...
Bedankt voor je antwoord. Zo te zien ben ik niet de enige...
Maar nu zag ik haar weer en ze zei iets heel geks (wat ze voor het uit was zelf ook anders zag en wat velen denk ik ook anders zien, maar sinds ze met haar moeder en zus erover heeft gesproken denkt ze er blijkbaar zo over). Ze zei nu dat ze niet meer in ons gelooft omdat zij altijd onzeker zal blijven en dat dat niet bij mij past omdat ik te assertief/zeker ben. En nog veel vreemder (en dit is dus echt een andere mening dan ze altijd had): het probleem bij ons was dat we toch niet genoeg communiceerden; als haar iets dwars zat over mij dan kropte ze het op en zei niets. Ik heb nu pas dingen gehoord die ik nooit wist en als ze die direct had gezegd had ik veel dingen ook anders gedaan en rekening met haar kunnen houden. Dat had ook die kleine irritaties kunnen voorkomen en haar prettiger later voelen. Logisch toch? Nu zegt ze dus dat als we beter hadden gecommuniceerd, dat het alleen maar eerder uitgegaan zou zijn Ook denkt ze dat het dus ook geen zin heeft om het nog te proberen ook als we dan beter communiceren. Ik wil het juist wel proberen en probeer haar te laten inzien dat haar gedachtegang niet helemaal klopt, toch? Ze zegt dat ze achter haar keuze staat, maar ik denk dat ze die keuze op grond van verkeerde overdenkingen (alleen of onder invloed van zus/moeder) heeft gemaakt.
Kan ik dit duidelijk maken of is dat zinloos?
quote:Ja, ik denk gewoon dat het heel erg goed is om hulp te zoeken op een moment dat je voor jezelf weet dat je er niet meer uitkomt. Ik heb echt mijn 'dagen' dat het redelijk gaat en dagen dat het vreselijk gaat. Ik moet er maar proberen mee om te gaan. Ik zoek bewust veel afleiding, nodig mensen bij mij uit, zoek mensen op en ik probeer bij voorbaat niet te denken dat iets niet leuk wordt terwijl ik dat helemaal nog niet weet.
Op donderdag 25 september 2003 08:12 schreef DaBeetle het volgende:[..]
Tja... klinkt als n echte zoektocht naar jezelf. Je eigen dingen vinden, steun bij jezelf krijgen of bij anderen dan je ex voor alles waar je naar hem toe ging. Doelen in je leven opnieuw stellen omdat ze op jou levenspad gericht moeten worden. Ik heb zelf geen ervaringen met psychologen, maar het lijkt me wel dat juist een psycholoog je met dat soort dingen kan helpen. Zeker nu je nog rondloopt met het 'niemand kan mn ex vervangen' gevoel... Ik heb zelf gemerkt dat er vaak 1 iemand is die een ex heel goed kan vervangen en dat is jezelf... En voor de nodige afleiding je vrienden, mede fokkers, hobby's, TV, en zooooveel dingen.
Maareh, kort gezegd, als je t gevoel hebt dat je er op dit moment met ezelf niet uitkomt, stap naar die psych. Die zet je aan het denken over je zelf, en zal je volgens mij ook dingen laten inzien die je zelf nu nog niet kan/wil inzien!
@PdeHoop: emailadressen verspreiden cq elke vorm van dat soort wraak vind ik wel t laagste wat je kan doen. Mijn wrak richting mn ex was destijds haar even heel goed te laten zien dat ik 3 maanden nadat ze m nokte ik ineens alles bereikt had wat ze zo graag wilde...
Mijn ex zit nog wel elke uur in mijn gedachten. Dat is heel vermoeiend, want ik schiet er niets mee op.
Sinds kort heb ik weer contact met een 'oude kennis'. We hebben vroeger heel erg kort iets gehad. Ik heb hem voor uitgenodigd om een keer langs te komen. De afspraak staat al.
Elke keer als we elkaar spraken was er een soort spanning, maar toen we allebei een relatie kregen is er geen contact meer geweest. Nu hebben we allebei geen relatie meer. Na een paar keer gebeld te hebben, merkte ik dat hij die 'spanning' weer probeerde op te bouwen. En dat voelde niet goed. Daarom weet ik niet of het verstandig is als hij inderdaad komt. Ik denk dat hij verwacht dat we wel weer even het bed in duiken en daar staat mijn hoofd absoluut niet naar! Ik ga hem ook een mail sturen waarin ik hem duidelijk maak da thij op dat gebied niets moet gaan verwachten, omdat het daarvoor echt veel te vroeg is voor mij. Ik ben al blij dat ik zelf een beetje normaal functioneer op mijn werk bijvoorbeeld. Als er iets ergs zou gebeuren, zou ik echt helemaal instorten, dat gevoel heb ik nog wel.
Dus vandaar de psycholoog. Ik hoop dat het iets is.
Ik hou jullie op de hoogte.
quote:Dat is nou precies de reden waarom ik het niet gedaan heb (ondanks dat mensen in mijn omgeving dat wel even voor mij wilden "regelen"). Het is leuk, maar geeft verder geen voldoening.
Op donderdag 25 september 2003 08:12 schreef DaBeetle het volgende:[..]
@PdeHoo
pg
[sub]wel m'n naam goed spellen he?[/b]emailadressen verspreiden cq elke vorm van dat soort wraak vind ik wel t laagste wat je kan doen. Mijn wrak richting mn ex was destijds haar even heel goed te laten zien dat ik 3 maanden nadat ze m nokte ik ineens alles bereikt had wat ze zo graag wilde...
Wel ben ik alle dingen gaan doen die zij wilde dat ik ging doen, maar die ik nooit heb gedaan toen we nog samen waren. Pissig dat ze was...... . Dat was nog veel leuker
quote:Dit komt meer over alsof ze juist bang is door jou assertiviteit/zekerheid overlopen te worden. Maar ze brengt t toch alsof t aan haar ligt
Ze zei nu dat ze niet meer in ons gelooft omdat zij altijd onzeker zal blijven en dat dat niet bij mij past omdat ik te assertief/zeker ben
quote:Ook dit is een voorbeeld van bovenstaande... opkroppen kan komen doordat ze bang is de dingen tegen je te zeggen. En ze is bang dat je haar al veel eerder weggeduwd had als jullie eerder hadden gecommuniceerd.
het probleem bij ons was dat we toch niet genoeg communiceerden; als haar iets dwars zat over mij dan kropte ze het op en zei niets.
[..]
Nu zegt ze dus dat als we beter hadden gecommuniceerd, dat het alleen maar eerder uitgegaan zou zijn
quote:Ik denk dat dit iets is wat uit je zelf moet komen eigenlijk. Ik neem tenminste aan dat het niet om kleine dingetjes gaat. Dan komt t er al gauw op neer dat je jezelf helemaal gaat aanpassen aan de ander, iets wat mijns inziens niet echt werkt in een relatie.
Ik heb nu pas dingen gehoord die ik nooit wist en als ze die direct had gezegd had ik veel dingen ook anders gedaan en rekening met haar kunnen houden
quote:Haar dingen proberen te laten inzien maakt de breuk tussen jullie alleen nog maar groter. Je bent TE zeker voor haar he, dus zal ze dichtslaan om maar niet onder de voet gelopen te worden. Of ze geeft je in van alles gelijk zodat je t gevoel krijgt dat t toch wel goed komt, maar ondertussen heb je haar muur om dr heen 3 keer zo dik gemaakt.
Ik wil het juist wel proberen en probeer haar te laten inzien dat haar gedachtegang niet helemaal klopt, toch?
Tja, en wat ik nu zeg is iets waarvan ik zelf ook weet dat ik t moet doen in sommige gevallen, maar waar ik zelf elke keer weer zo verrekte moeite mee heb... Accepteer haar keuzes. Ik zeg dit alles niet om je volledig af te kraken he. Maar khoop dat ik je n lichtelijk andere kijk op de situatie kan geven. Zeker omdat t zo kort geleden is staan de oogkleppen der liefde nog vol op haar gericht, dus kbegrijp best dat je ervoor wil vechten. Zo zit ik ook in elkaar en maak ook geregeld nog weer die fout. Zoals ik in n eerdere post al zei... de theorie is zoveel makkelijker dan de praktijk he
[Dit bericht is gewijzigd door DaBeetle op 25-09-2003 10:06]
quote:* Marachi herkent dit alleen was hij in dit geval de beste vriend
Op dinsdag 23 september 2003 11:48 schreef DaBeetle het volgende:
kwam ik erachter wat ze onder 'vrij' zijn verstond.... Hetgeen ze al n tijdje met een van mn beste vrienden uitspookte voortzetten zonder dat ik in de weg stond
quote:Ik sluit me hier verder helemaal bij aan, het waarom ligt meestal aan een lading van factoren en ik ben er nog niet helemaal uit maar nu een half jaar nadat het uit is gegaan met mijn ex weet ik eindelijk dat het iig nooit meer iets wordt incl "het vrienden blijven". En daar voel ik me best goed onder, gewoon naar de toekomst kijken en het verleden achter je laten
Op dinsdag 23 september 2003 11:48 schreef DaBeetle het volgende:
.... Alles weg dus.... Behalve t gevoel... Ik dacht dat dat ineens weer terug was... Ik miste haar meer en meer... slapeloze nachten... etc... zoveel van wat in dit topic beschreven staat.......
Langzaam begon t tot me door te dringen wat er allemaal niet lekker zat in die relatie... Er begonnen zich redenen te vormen. En juist daardoor kon ik er na ruim n jaar mee leven... En kon ik de goede herinneringen bewaren zonder me dr nog kut over te voelen.
....
steeds als het 'waarom' duidelijk was, was het zoveel makkelijker de dingen van me af te zetten. Als ik de reden niet kon vinden was er die onzekerheid, die hoop op kansen, de wil contact te houden.
Inmiddels ben ik zo ver gekomen dat ik de zoektocht naar het waarom van me af probeer te zetten. Lukt t niet dan lukt t niet... Makkelijk praten want ik heb t nu over liefdes die niet lang genoeg geduurd hebben om 'Echt' te worden. Maar ik laat me niet meer terughouden... Ben harder geworden voor mezelf. En als de kans zich voordoet ga ik ervoor... De pijn van het los moeten laten hoort erbij. Tot je eindelijk die ene gevonden hebt. Die ene, die in de toekomst ligt en niet in het verleden. Die ene die me niet met vragen achter zal laten....
....
quote:Ze weet nu toch dat ik van haar houd en haar absoluut niet weg wil duwen. Ik zou haar juist willen stimuleren om alles te zeggen. Als we dit zouden kunnen proberen heb ik er juist goede hoop op dat alles goed zou komen, aangezien ik haar dan kan bewijzen dat ze WEL alles kan zeggen. Inderdaad is ze er bang voor dat het nooit zal veranderen. Bovendien blijkt wel weer dat ik helemaal niet zo zeker ben...
@Goldmember... Ik denk dat ze gewoon zelf niet meer durft... Het klinkt heel lullig misschien, maar ze probeert je constant n goed gevoel te geven he... Ze wil je moeilijke dingen vertellen zonder je pijn te doen...
[..]Dit komt meer over alsof ze juist bang is door jou assertiviteit/zekerheid overlopen te worden. Maar ze brengt t toch alsof t aan haar ligt
[..]Ook dit is een voorbeeld van bovenstaande... opkroppen kan komen doordat ze bang is de dingen tegen je te zeggen. En ze is bang dat je haar al veel eerder weggeduwd had als jullie eerder hadden gecommuniceerd.
quote:Vaak juist kleine dingetjes... Ik wil me ook niet zozeer aanpassen, maar als ik nu weet hoe zij over bepaalde dingen dacht, dan weet ik ook van mezelf dat als ik dat toen direct had geweten, ik wel anders had gehandeld maar niet tegen mijn natuur in.
Ik denk dat dit iets is wat uit je zelf moet komen eigenlijk. Ik neem tenminste aan dat het niet om kleine dingetjes gaat. Dan komt t er al gauw op neer dat je jezelf helemaal gaat aanpassen aan de ander, iets wat mijns inziens niet echt werkt in een relatie.
quote:Kan ik haar niet laten zien dat ik haar niet onder de voet wil lopen?
Haar dingen proberen te laten inzien maakt de breuk tussen jullie alleen nog maar groter. Je bent TE zeker voor haar he, dus zal ze dichtslaan om maar niet onder de voet gelopen te worden. Of ze geeft je in van alles gelijk zodat je t gevoel krijgt dat t toch wel goed komt, maar ondertussen heb je haar muur om dr heen 3 keer zo dik gemaakt.
quote:Tja, vrienden blijven vind ik vaak een excuus om hoop te blijven houden... Het klinkt misschien heel zwart wit, maar ik heb nu toch hard iets van uit is uit en als je dan zonodig vrienden wilt blijven zal er toch altijd iets blijven hangen van de tijd van je relatie wat veelal met zich meebrengt dat je niet echt vooruit komt met je zelf... Dus n relatie over is voor mij
Op donderdag 25 september 2003 10:11 schreef Marachi het volgende:Ik sluit me hier verder helemaal bij aan, het waarom ligt meestal aan een lading van factoren en ik ben er nog niet helemaal uit maar nu een half jaar nadat het uit is gegaan met mijn ex weet ik eindelijk dat het iig nooit meer iets wordt incl "het vrienden blijven". En daar voel ik me best goed onder, gewoon naar de toekomst kijken en het verleden achter je laten
, maar dan wel met n blik van quote:Dit ben ik toch niet helemaal met je eens hoor.
Op donderdag 25 september 2003 10:28 schreef DaBeetle het volgende:[..]
Tja, vrienden blijven vind ik vaak een excuus om hoop te blijven houden... Het klinkt misschien heel zwart wit, maar ik heb nu toch hard iets van uit is uit en als je dan zonodig vrienden wilt blijven zal er toch altijd iets blijven hangen van de tijd van je relatie wat veelal met zich meebrengt dat je niet echt vooruit komt met je zelf... Dus n relatie over is voor mij
Mijn 'ex' en ik zijn nu een maand uit elkaar en spreken elkaar nog dagelijks. Dat komt van beide kanten. Bij belt mij weleens, ik bel hem weleens.
We hebben geen van beide nog hoop, maar vinden elkaar nog steeds heel aardig. Waarom ook niet? We hebben 5 jaar lang, alles met elkaar gedeeld. Als je daarna al niet eens normaal met elkaar om kan gaan vind ik dat eigenlijk heel erg triest. Dat zou voor mij betekenen dat die 5 jaar ook niets hebben betekend. Ik kan dat niet. We hebben geen van beide spijt van de afgelopen 5 jaar, maar zijn nu tot de conclusie gekomen dat er niet genoeg is voor een verder leven samen. Heel erg jammer (ook dat vinden we beiden). Nou, dan moet je toch gewoon samen nog door 1 deur kunnen gaan.
En trouwens, ik hoef voor mezelf helemaal niet zo nodig vooruit nu. Ik wil verder kunnen met wat ik nu heb, en dat is genoeg. Zoals ik al eerder zei, ik mag dan wel vrijgezel zijn, maar ik ben nog lang niet vrij. Ik wil de tijd nemen om hier over heen te komen, ipv spastisch een compleet ander leven in elkaar te draaien.
As weekend komt hij zelfs 'bij mij logeren'. (In zijn eigen 'oude' huis, zeg maar ). Omdat dat makkelijker uitkomt, anders moet hij voor niets heen en weer rijden. Nou, ik vind dat alleen maar heel gezellig.
quote:Als je in goede samenspraak uit een relatie stapt denk ik ook wel dat het nog wel mogelijk is... Jullie zijn samen tot de conclusie gekomen he... dat maakt t al heel anders ten opzichte van veel posters in dit topic!
Op donderdag 25 september 2003 11:25 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Dit ben ik toch niet helemaal met je eens hoor.
Mijn 'ex' en ik zijn nu een maand uit elkaar en spreken elkaar nog dagelijks. Dat komt van beide kanten. Bij belt mij weleens, ik bel hem weleens.
We hebben geen van beide nog hoop, maar vinden elkaar nog steeds heel aardig. Waarom ook niet? We hebben 5 jaar lang, alles met elkaar gedeeld. Als je daarna al niet eens normaal met elkaar om kan gaan vind ik dat eigenlijk heel erg triest. Dat zou voor mij betekenen dat die 5 jaar ook niets hebben betekend. Ik kan dat niet. We hebben geen van beide spijt van de afgelopen 5 jaar, maar zijn nu tot de conclusie gekomen dat er niet genoeg is voor een verder leven samen. Heel erg jammer (ook dat vinden we beiden). Nou, dan moet je toch gewoon samen nog door 1 deur kunnen gaan.En trouwens, ik hoef voor mezelf helemaal niet zo nodig vooruit nu. Ik wil verder kunnen met wat ik nu heb, en dat is genoeg. Zoals ik al eerder zei, ik mag dan wel vrijgezel zijn, maar ik ben nog lang niet vrij. Ik wil de tijd nemen om hier over heen te komen, ipv spastisch een compleet ander leven in elkaar te draaien.
As weekend komt hij zelfs 'bij mij logeren'. (In zijn eigen 'oude' huis, zeg maar
Maar mn opmerking over het stopzetten van alles was ook meer op dit topic gericht. Juist als je moeite hebt met het loslaten is het koste wat kost vrienden blijven volgens mij alleen maar zelfpijniging....
quote:Ik denk dat de kans groot is dat t vertrouwen bij haar dat jij kan veranderen weg is, en de wil er gewoon niet meer is. Ik zeg niet dat dat volledig aan jou ligt... ze heeft de dingen zelf opgekropt en is daardoor in dr koppie van je af gegroeid... En dan is het gewoon ineens over terwijl je zelf nog vol gevoelens zit.
Op donderdag 25 september 2003 10:27 schreef Goldmember het volgende:[..]
Ze weet nu toch dat ik van haar houd en haar absoluut niet weg wil duwen. Ik zou haar juist willen stimuleren om alles te zeggen. Als we dit zouden kunnen proberen heb ik er juist goede hoop op dat alles goed zou komen, aangezien ik haar dan kan bewijzen dat ze WEL alles kan zeggen. Inderdaad is ze er bang voor dat het nooit zal veranderen. Bovendien blijkt wel weer dat ik helemaal niet zo zeker ben...
[..]Vaak juist kleine dingetjes... Ik wil me ook niet zozeer aanpassen, maar als ik nu weet hoe zij over bepaalde dingen dacht, dan weet ik ook van mezelf dat als ik dat toen direct had geweten, ik wel anders had gehandeld maar niet tegen mijn natuur in.
[..]Kan ik haar niet laten zien dat ik haar niet onder de voet wil lopen?
Ik vermoed dat ze jou nu t gevoel geeft als je erover begint dat ze al het goede tussen jullie vergeten is...??? Dat is een van de tekenen dat je tegen n hele harde muur aan loopt... Door haar nu van dingen proberen te overtuigen maak je die muur echt alleen maar steviger.
Ik kan alleen maar zeggen: richt je vizier op jezelf... tot het moment komt dat je kan zeggen... 'ik had die dingetjes eigenlijk toch helemaal niet zo gedaan als zij ze graag gezien zou hebben'... En dan komt er ooit wel iemand waarmee het klikt dat je uit jezelf de dingen doet zoals ze graag zou willen en andersom... omdat de 'klik' er gewoon is! Ik weet t... tis nog veels te vroeg voor je om dat te kunnen accepteren... Maar lees dit over n paar maandjes nog maar eens terug
quote:Als we in de toekomst konden kijken zou t leven n stuk minder spannend zijn zeg ik altijd maar. Ik heb het zelf in elk geval nog nooit meegemaakt dat zoiets gebeurd is... En als ik je verhaal zo lees is ze terwijl jij dacht dat alles lekker liep al van je af gaan groeien. En dat is niet echt eerlijk geweest van dr door er niet met je over te praten. Dat maakt de kans heel erg klein. Kzou er als ik jou was niet op hopen... En je eigen weg gaan... Hoe moeilijk dat ook is...
Op donderdag 25 september 2003 12:08 schreef Goldmember het volgende:
Het klinkt allemaal zo logisch, maar bestaat de mogelijkheid niet dat zij ooit weer terugkomt op het feit dat zij er nu niet in gelooft?
quote:Goldmember: mijn ex heeft mij lang voorgehouden dat we 'misschien' weer bijelkaar zouden kunnen komen. Dat gaf mij hoop, maar in de tussentijd dat we elkaar niet zagen had ik het heel moeilijk. Opeens (om welke reden weet ik niet) ontnam hij mij die hoop. Ik had het er een tijdje heel erg moeilijk mee en hoewel ik het niet accepteerde, MOEST ik er mee leren leven. Langzaam ging het weer wat beter. Op een egegven moment hadden we een heel goed gesprek en voelde ik dat er misschien toch nog wel iets zou kunnen komen. Toen ging het weer slechter totdat hij twee dagen later die hoop weer ontnam. Toen ging het weer slecht maar langzaam weer beter. Via msn hebben we een avond een goed 'gesprek' gehad en kreeg ik misschien onbewust en ongewilde toch weer wat hoop. Welliswaar voor langere termijn. Maar ik weet niet of ik nog met hem kan afspreken zonder verliefde gevoelens voor hem te hebben. Ik hoop het heel erg, want hij is een leuk persoon om mee om te gaan. Maar voorlopig is geen contact het beste.
Op donderdag 25 september 2003 12:08 schreef Goldmember het volgende:
Het klinkt allemaal zo logisch, maar bestaat de mogelijkheid niet dat zij ooit weer terugkomt op het feit dat zij er nu niet in gelooft?
Hij zegt dat hij 'niet weet wat de toekomst brengt' en hij heeft ook weleens gezegd dat hij het niet voor onmogelijk houdt dat hij weer verliefd zou kunnen worden. Ik wil dar niet naar luisteren want ik weet dat ik er hoop in leg, terwijl ik het niet wil, ik pijnig me er zelf maar mee. Maar ook ik weet niet wat er nog gaat gebeuren. Dat is inderdaad het spannende van het leven... dus zeg nooit nooi, maar hou er gewoon geen rekening mee zodat je jezelf niet onnodig gaat pijnigen en kwellen met die vraag.
Beetje vaag misschien maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
quote:Op zich wel, mijn (ex-)vriendin zegt nu ook telkens dat als we echt voor elkaar bestemd zijn, dat we dan ooit weer samen komen, maar dat ze dat nu gewoon niet ziet zitten.
Op donderdag 25 september 2003 13:02 schreef Blinky het volgende:[..]
Goldmember: mijn ex heeft mij lang voorgehouden dat we 'misschien' weer bijelkaar zouden kunnen komen. Dat gaf mij hoop, maar in de tussentijd dat we elkaar niet zagen had ik het heel moeilijk. Opeens (om welke reden weet ik niet) ontnam hij mij die hoop. Ik had het er een tijdje heel erg moeilijk mee en hoewel ik het niet accepteerde, MOEST ik er mee leren leven. Langzaam ging het weer wat beter. Op een egegven moment hadden we een heel goed gesprek en voelde ik dat er misschien toch nog wel iets zou kunnen komen. Toen ging het weer slechter totdat hij twee dagen later die hoop weer ontnam. Toen ging het weer slecht maar langzaam weer beter. Via msn hebben we een avond een goed 'gesprek' gehad en kreeg ik misschien onbewust en ongewilde toch weer wat hoop. Welliswaar voor langere termijn. Maar ik weet niet of ik nog met hem kan afspreken zonder verliefde gevoelens voor hem te hebben. Ik hoop het heel erg, want hij is een leuk persoon om mee om te gaan. Maar voorlopig is geen contact het beste.
Hij zegt dat hij 'niet weet wat de toekomst brengt' en hij heeft ook weleens gezegd dat hij het niet voor onmogelijk houdt dat hij weer verliefd zou kunnen worden. Ik wil dar niet naar luisteren want ik weet dat ik er hoop in leg, terwijl ik het niet wil, ik pijnig me er zelf maar mee. Maar ook ik weet niet wat er nog gaat gebeuren. Dat is inderdaad het spannende van het leven... dus zeg nooit nooi, maar hou er gewoon geen rekening mee zodat je jezelf niet onnodig gaat pijnigen en kwellen met die vraag.
Beetje vaag misschien maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Moeilijk hoor, want elke keer als ze zoiets zegt dan wordt ik weer wat positiever. Als ik dan weer alleen (en zelfs met vrienden) thuis ben, dan voel ik me weer klote omdat ik weer hoop heb, terwijl ik dat niet moet hebben.
Ik weet ook wel dat jullie allemaal gelijk hebben, maar het gevoel is anders hè... Ik zie het nu als volgt: stel dat er 1% kans is dat het ooit weer goed komt, dan zou ik hier op blijven hopen. Heel fout, maar waar.
Nadeel (of misschien voordeel???) is wel dat ik haar minstens 2x per week blijf zien op de sportvereniging (met gezamenlijke vrienden, ik ga daar echt niet weg), dus die afstand wordt wat lastig. Ik merk dat ik me daar minder rot voel als we gewoon met elkaar praten dan als we elkaar negeren, maar is dat wel slim?
quote:
Op donderdag 25 september 2003 13:51 schreef Goldmember het volgende:[..]
Moeilijk hoor, want elke keer als ze zoiets zegt dan wordt ik weer wat positiever. Als ik dan weer alleen (en zelfs met vrienden) thuis ben, dan voel ik me weer klote omdat ik weer hoop heb, terwijl ik dat niet moet hebben.
[..]
Ik herken het heel erg![..]
Ik weet ook wel dat jullie allemaal gelijk hebben, maar het gevoel is anders hè... Ik zie het nu als volgt: stel dat er 1% kans is dat het ooit weer goed komt, dan zou ik hier op blijven hopen. Heel fout, maar waar.
[..]
Ook ik heb hetzelfde. Elke keer maar weer. Iemand zei me eens dat ik daar pas mee ga ophouden als ik op het punt ben dat ik mijn ex niet meer toesta mij pijn te laten doen. Maar hoe en wanneer dat zou ik ook nog niet weten.
[..]
Nadeel (of misschien voordeel???) is wel dat ik haar minstens 2x per week blijf zien op de sportvereniging (met gezamenlijke vrienden, ik ga daar echt niet weg), dus die afstand wordt wat lastig. Ik merk dat ik me daar minder rot voel als we gewoon met elkaar praten dan als we elkaar negeren, maar is dat wel slim?
[..]
Als ik heel eerlijk ben: nee. Hoe hard het ook klinkt. Want elke keer als je haar ziet, pijnig je jezelf ermee. Ik zag mijn ex ook nog vaak en dacht dat dat mij zou helplen om er makkelijker mee om te gaan. Maar geloof van mij: dat is het absoluut niet. Elke keer als hij de deur uitloopt, neemt hij een stuk van mijn gevoel mee en daar krijg ik een lege plaats voor terug en het kost me heel veel energie (en tranen) om dat weer aan te vullen.
Ik probeer nu uit alle macht niets met hem te maken te hebben. In de eerste instantie dacht ik er zelfs aan om naar het buitenland te vertrekken maar dat is geen goed plan. Herinneringen zullen altijd met je meegaan en je vlucht alleen maar in zo'n geval. Nu probeer ik er mee om te gaan en de realiteit te zien. Hoewel het wel heel moeilijk is.
Ik probeer hem gewoon te vermijden voor voorlopig. We zullen wel zien wat de toekomst brengt...
Mis hem, mis alles, mis ons.
Waarom schijnt die pokkezon toch ook? Dan heb ik altijd zo'n 'lekker-samen-dit-of-dat-doen-gevoel'.
Ik heb zin om heel erg diep onder mijn dekbedje weg te kruipen en er de eerstkomende 3 maanden niet meer onder vandaan te komen
quote:Het is zo oneerlijk he... ook dat herken ik heel erg! Ik ben soms gewoon boos op mensen die wel lekker samen zijn, die wel lekker hand in hand over straat lopen, of elkaar een zoen geven. Als iemand op mijn werk klaagt over iets (in mijn ogen) onbenulligs, denk ik : ja, maar jij kruipt lekker vanavond en vannacht tegen je vriend/vriendin aan. Als jij wil knuffelen hoef je dat alleen aan je partner te vragen en hij/zij doet het...
Op donderdag 25 september 2003 16:09 schreef Brighteyes het volgende:
Op dit moment gaat het even niet zo best.
Mis hem, mis alles, mis ons.
Waarom schijnt die pokkezon toch ook? Dan heb ik altijd zo'n 'lekker-samen-dit-of-dat-doen-gevoel'.Ik heb zin om heel erg diep onder mijn dekbedje weg te kruipen en er de eerstkomende 3 maanden niet meer onder vandaan te komen
BAH!
Het is allemaal zo dubbel. Aan de ene kant wil ik genegenheid en op z'n tijd een lekkere knuffel, maar ik weet dat ik dat maar van 1 iemand wil. Daarom sta ik nu niet voor andere 'relaties' open, de gedachte alleen al!
En ik hou bewust mensen op een afstand.
Ben nu zelf een soort van icky in mijn buik. Yak!
Heb er een beetje last van dat ik me afvraag of we niet te snel hebben gezegd: we gaan uit elkaar. Zonder er eerst nog even over na te denken met z'n tweeen. Dan was het misschien ook wel gebeurd. Maar nu is het zo plotseling gebeurd dat ik me niet aan het idee kan onttrekken dat we het geen kans meer hebben gegeven.
quote:Van die mensen die dan zeggen:
Op donderdag 25 september 2003 16:25 schreef Blinky het volgende:[..]
Het is zo oneerlijk he... ook dat herken ik heel erg! Ik ben soms gewoon boos op mensen die wel lekker samen zijn, die wel lekker hand in hand over straat lopen, of elkaar een zoen geven. Als iemand op mijn werk klaagt over iets (in mijn ogen) onbenulligs, denk ik : ja, maar jij kruipt lekker vanavond en vannacht tegen je vriend/vriendin aan. Als jij wil knuffelen hoef je dat alleen aan je partner te vragen en hij/zij doet het...
BAH!
Het is allemaal zo dubbel. Aan de ene kant wil ik genegenheid en op z'n tijd een lekkere knuffel, maar ik weet dat ik dat maar van 1 iemand wil. Daarom sta ik nu niet voor andere 'relaties' open, de gedachte alleen al!
En ik hou bewust mensen op een afstand.
"Ik baal echt zo dat ik die squashwedstrijd van Pietje verloren heb, dit is echt het ergste wat me is overkomen."
of erger nog:
"Goh wat klote, ik moet morgen vroeg op want ik moet mn vriendin wegbrengen."
AAAAAARRRRRRRGHHHH!!!!!!
Ik krijg dan echt van die afschietneigingen. Alle dagelijkse probleempjes van de mensen om je heen stellen echt helemaal niets meer voor...als ze er niet is...
Wat ik heb is erg, maar waar zijn last van hebben kan voor hen net zo erg zijn.
Kan zelfs een soort van 'opluchting' voelen als ik 'partners' hoor kibbelen over wie de afwas wel of niet gedaan heeft. Daar heb ik nu geen last meer van.
Het is meer het verliefde, knuffelen en huggen en zo.
Maar ik ga zo lekker effe met mijn eigen knuffelbeer (mijn ex) een lange wandeling op het strand maken. Is misschien niet zo heel verstandig, maar ik weet dat ik bij hem kan lachen/huilen/lachen/huilen als ik dat wil.
Sterkte voor wie het nodig heeft
quote:Ik weet dat je gelijk hebt, dit is ook mijn 'mantra' geweest van de afgelopen tijd, maar je kan nou eenmaal niet altijd afleiding zoeken en je moet er toch een keer door heen. Je kan wel constant bezig blijven maar er komt toch dat moment dat je dan in je eentje terug zit in de trein naar huis vanuit je werk. En dan komt het er dan uit.
Op donderdag 25 september 2003 16:57 schreef Goos300 het volgende:
De kunst van het loslaten? Accepteer dat je je voelt zoals je je voelt en gun en geef jezelf de tijd. Zoek afleiding! Werkt echt........Sterkte voor wie het nodig heeft
Dan kies ik er op dit moment liever voor om het maar even te laten komen. Ga er ook niet meer tegen vechten. Wil ik ook niet.
Ik huil, dus ik besta (Daar komt het wel een beetje op neer nu.)
quote:Nou... ben ik niet helemaal met je eens, met name wat je zegt over afleiding. Ik probeer ook constant afleiding te zoeken, maar heb niet echt het gevoel dat ik zoveel vooruit ga daardoor. Ook al is een avond zo gezellig geweest, het is zo'n domper als je dan in een lege kamer komt waarin er niemand is die je een zoen geeft of zegt dat ie je gemist heeft....
Op donderdag 25 september 2003 16:57 schreef Goos300 het volgende:
De kunst van het loslaten? Accepteer dat je je voelt zoals je je voelt en gun en geef jezelf de tijd. Zoek afleiding! Werkt echt........Sterkte voor wie het nodig heeft
En het is ook niet leuk als je na een paar maanden twijfelen eindelijk je haar een stuk korter hebt laten knippen en je komt alleen thuis en er is niemand die er wat van zegt. Vervolgens kom je op je werk en slechts 2 collega's merken het op (terwijl er echt een heel stuk af is...!). Dan denk ik ook, nou als ik straks thuiskom kan ik even mijn frustratie erover spuien, maar nee hoor, there's notthing there...just me...
ik HAAT alleen zijn. WIL MIJN EX TERUG!!!
quote:Ja, da's waar ook.
Op donderdag 25 september 2003 17:04 schreef Goos300 het volgende:
Dat bedoelde ik juist, brighteyes! Als je zegt dat je het laat komen, accepteer je dat je er even niets aan kunt doen dat je je zo voelt. Je zult zien, dan gaat het sneller "over". Vechten helpt niet, geloof me...
Ben echt een beetje in de war geloof ik, want ik weet nog wel dat ik aan het begin van je post dacht:
'
Ik ga even melden dat dit precies is wat ik doe' maar toen sloeg ik weer even door. Maar in ieder geval. Soms heb je een schop onder je kont nodig, maar soms ook dit soort posts van jou. Ik ben van mening dat je niet altijd alles maar weg moet stoppen en overheen moet stappen.
Dit is echt iets waar je doorheen moet.
quote:Helemaal eens. Je moet niet blijven hangen in je ellende, maar het weg stoppen helpt echt niet. Echt, zoiets heeft "gewoon" tijd nodig. Het duurt even voordat je weer happy kunt zijn met jezelf. En daar gaat het vaak om. Je denkt dat alleen die ander je gelukkig kan maken. Maar zo werkt het niet.....
Op donderdag 25 september 2003 17:07 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ja, da's waar ook.
Ben echt een beetje in de war geloof ik, want ik weet nog wel dat ik aan het begin van je post dacht:
'Maar in ieder geval. Soms heb je een schop onder je kont nodig, maar soms ook dit soort posts van jou. Ik ben van mening dat je niet altijd alles maar weg moet stoppen en overheen moet stappen.
Dit is echt iets waar je doorheen moet.
quote:Bedankt voor de tip! Ik voel me ook nog zwaar klote (zie topic van funnyvinnie) maar het ebt nu een beetje weg. Het heeft tijd nodig (helaas...) en je moet 't van je afzetten. En hoe van je afzetten? Ik weet 't zelf ook niet. Ik probeer meer te ondernemen maar 't komt er niet echt van.
Op donderdag 25 september 2003 17:04 schreef Goos300 het volgende:
Dat bedoelde ik juist, brighteyes! Als je zegt dat je het laat komen, accepteer je dat je er even niets aan kunt doen dat je je zo voelt. Je zult zien, dan gaat het sneller "over". Vechten helpt niet, geloof me...
Geen fut/zin.
quote:Haat je het alleen zijn of wil je je ex terug? Dat kunnen ook nog twee verschillende dingen zijn.....
Op donderdag 25 september 2003 17:06 schreef Blinky het volgende:[..]
Nou... ben ik niet helemaal met je eens, met name wat je zegt over afleiding. Ik probeer ook constant afleiding te zoeken, maar heb niet echt het gevoel dat ik zoveel vooruit ga daardoor. Ook al is een avond zo gezellig geweest, het is zo'n domper als je dan in een lege kamer komt waarin er niemand is die je een zoen geeft of zegt dat ie je gemist heeft....
En het is ook niet leuk als je na een paar maanden twijfelen eindelijk je haar een stuk korter hebt laten knippen en je komt alleen thuis en er is niemand die er wat van zegt. Vervolgens kom je op je werk en slechts 2 collega's merken het op (terwijl er echt een heel stuk af is...!). Dan denk ik ook, nou als ik straks thuiskom kan ik even mijn frustratie erover spuien, maar nee hoor, there's notthing there...just me...
ik HAAT alleen zijn. WIL MIJN EX TERUG!!!
quote:Ik lijk zo onderhand wel een amateur psych, maar dat je geen fut hebt is niet zo heel raar. Als je erg druk bent in je kop, dan kost je dat simpelweg veel energie. En je hebt er natuurlijk wat moeite mee om ergens de lol van in te zien. Is niet gek, en gaat ook over. Je staat op een moment ineens van jezelf te kijken dat je ergens weer echt van geniet. En daarna gaat het bergopwaarts. Wedden?
Op donderdag 25 september 2003 17:16 schreef kloontje_ het volgende:[..]
Bedankt voor de tip! Ik voel me ook nog zwaar klote (zie topic van funnyvinnie) maar het ebt nu een beetje weg. Het heeft tijd nodig (helaas...) en je moet 't van je afzetten. En hoe van je afzetten? Ik weet 't zelf ook niet. Ik probeer meer te ondernemen maar 't komt er niet echt van.
Geen fut/zin.
@Goos300: veel wijze woorden
@BrightEyes: veel succes, maar kijk wel uit dat je niet teveel aan je ex blijft plakken (of hem ziet als knuffelbeer) want dat kan wel eens fout gaan als hij een ander krijgt.
Ik heb vandaag een mailtje gehad van mijn ex en ik zit me nu sterk af te vragen of ik nog zal antwoorden. Het was een reactie op de kaart die ze gisteren heeft gekregen voor haar verjaardag. Wat is wijsheid he? Aan de ene kant wil ik geen contact meer. Aan de andere kant waren we wel vrienden voor 9,5 jaar. Misschien heb ik teveel van haar verwacht na het einde van onze relatie (even voor de duidelijkheid: het einde van de relatie is niet hetgene waarom ik zo boos op haar ben geworden. Dat was meer haar gedrag daarna, maar daar geldt dus: ben ik niet te veeleisend geweest?). Het wordt weer een feest de komende tijd....
Edit: toch een antwoord gestuurd. Weet niet of het slim was, maar ja....We zullen wel eens kijken hoe dit uitpakt. Misschien dat het helpt om de situatie op een bevredigende manier af te sluiten, want zo kan het ook niet langer. Ik denk er nu elke dag aan en loop me weer een beetje op te vreten. 
[Dit bericht is gewijzigd door PdeHoog op 25-09-2003 23:36]
Allereerst wil ik vertellen dat IEDERE situatie anders is. Er bestaat dus geen kant en klare oplossing (helaas).
Ik denk ook dat tijd vele wonden heelt. Vechten tegen je pijn en verdriet heeft geen zin.. accepteer het maar, laat maar komen. Je onkomt er toch niet aan. Dat het een ONWIJS klote gevoel is, daar kan ik over mee praten.
Ik denk ook dat een groot deel van de problemen met je ex, zich tussen je oren afspelen. Probeer hier gebruik van te maken (maar dan op een positieve manier). Ga niet wegkwijnen in zelfmedelijden. Dat je dat de eerste paar weken doet is niet meer dan logisch, maar er moet een moment komen dat je jezelf een schop onder je kont geeft en je weer langzaam terugkeert in de maatschappij.
Laten we eerlijk zijn... wie heeft er dit soort problemen nou niet meegemaakt!! Het treft ons allemaal en uiteindelijk worden we allemaal weer gelukkig. Dit soort zaken kan je op dit moment misschien niet gebruiken, maar het gaat uiteindelijk wel voor iedereen op!!
quote:Dat is heel erg waar! Ik bedoel, ik mis m'n ex (nu het 7 maanden uit is) nog steeds iedere dag, en ik hou nog veel van haar (op een of andere rare manier) Ik moet mezelf telkens voorhouden dat ik een jaar geleden dit topic Lange relatie; ik mis de kriebels heb gepost.
Op donderdag 25 september 2003 22:46 schreef leonard_jaag het volgende:
Ik denk ook dat een groot deel van de problemen met je ex, zich tussen je oren afspelen.
M.a.w. toen had ik dus soms de drang om weer vrijgezel te zijn.
Het grootste probleem met gedumpt worden is de machteloosheid. Je hebt het niet zelf in de hand.
Nog een mooi voorbeeldje, een vriendin van mij dacht erover om het uit te maken met haar vriendje. Ze gaf het nog een poging met hem, zonder hem over die gedachtes te vertellen. Een tijdje later maakt hij het uit. Ik heb zelden zo'n heftige vorm van liefdesverdriet bij dat meiske gezien.
Kortom...het idealiseren van je ex is niet reëel en moet je dus ook niet doen. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen met onze tekortkomingen. Zelfs exen....
Een paar pagina's terug staat een idee van Blinky om een meeting te houden voor mensen die ook moeite hebben om hun ex los te laten, of die nog twijfelen of ze dat wel willen.
Deze meeting staat voor zondagmiddag 12 oktober gepland, in Eindhoven. Het wordt wat mij betreft geen zwaar kringgesprek ofzo, maar gewoon een middagje in de kroeg/grand-café hangen ofzo en in informele sfeer ervaringen uitwisselen, of gewoon het gevoel krijgen dat je niet de enige bent. Of gewoon kletsen over hele andere dingen.
Wil je op de hoogte gehouden worden, stuur dan effe een mail naar waterman1971@hotmail.com
quote:Hoe is het afgelopen, PdeHoog? Voel je je beter nu je die mail hebt gestuurd?
Op donderdag 25 september 2003 18:27 schreef PdeHoog het volgende:Ik heb vandaag een mailtje gehad van mijn ex en ik zit me nu sterk af te vragen of ik nog zal antwoorden. Het was een reactie op de kaart die ze gisteren heeft gekregen voor haar verjaardag. Wat is wijsheid he? Aan de ene kant wil ik geen contact meer. Aan de andere kant waren we wel vrienden voor 9,5 jaar. Misschien heb ik teveel van haar verwacht na het einde van onze relatie (even voor de duidelijkheid: het einde van de relatie is niet hetgene waarom ik zo boos op haar ben geworden. Dat was meer haar gedrag daarna, maar daar geldt dus: ben ik niet te veeleisend geweest?). Het wordt weer een feest de komende tijd....
Edit: toch een antwoord gestuurd. Weet niet of het slim was, maar ja....We zullen wel eens kijken hoe dit uitpakt. Misschien dat het helpt om de situatie op een bevredigende manier af te sluiten, want zo kan het ook niet langer. Ik denk er nu elke dag aan en loop me weer een beetje op te vreten.
Ik zit nu ook te denken om een verjaardagskaart te sturen naar m'n ex. Ik zou niet weten hoe ze er op zou reageren. Ze heeft namelijk psychische problemen en meer dan 3 maanden geleden heb ik het uitgemaakt omdat ik daardoor geestelijk op raakte. Voor mij was de beslissing net zo zwaar als voor haar (en op sommige momenten mis ik haar nog), omdat we allebei nog gek op elkaar waren. We hebben sindsdien haast geen contact gehad.
Ik weet dat ze binnenkort jarig is en daardoor spookt ze weer vaker door mijn hoofd. Op die momenten wou ik dat alles anders was gelopen. Dat haar problemen er niet meer waren. Dat we samen gelukkig zouden zijn. Maar ik weet dat haar problemen er nog zijn, dus een relatie zit er niet in. Deze zwakke momenten zijn gelukkig kort van duur. Ik weet dat ik beter af ben met een andere vrouw, maar toch... Het verwerken is moeilijk.
Ik zit nu bij mezelf te denken van: "Zal ik haar een kaart sturen? Is dat wel verstandig?" Maar ik vind het aan de andere kant niet meer dan normaal dat ik een kaartje stuur, omdat ik weet dat ze jarig is en haar gewoon een hele fijne dag wens.
Vandaag gaat het wel weer wat beter.
Heb gisteren met ex een goeie avond gehad. Beetje gepraat, beetje gehuild en ook nog gelachen. Daarna hapje gegeten en gewoon op een goeie manier afgesloten.
Ben er ook wel over uit dat ik binnenkort maar eens moet proberen wat minder contact te hebben, gewoon om een beetje afstand te kunnen nemen. Maar dit weekend hebben we nog een sporttoernooi soort van samen. Hij bij de heren en ik bij de dames. En daarna gaan we maar eens proberen het wat meer op m'n eentje te doen.
quote:Jij ook
Op vrijdag 26 september 2003 10:57 schreef Brighteyes het volgende:Hihat, je hebt mail.
.quote:Volgens mij ben je wijs bezig, brighteyes. Afstand nemen helpt je niet steeds geconfronteerd te worden met hem. Take care!
Op vrijdag 26 september 2003 10:57 schreef Brighteyes het volgende:
Hihat, je hebt mail.Vandaag gaat het wel weer wat beter.
Heb gisteren met ex een goeie avond gehad. Beetje gepraat, beetje gehuild en ook nog gelachen. Daarna hapje gegeten en gewoon op een goeie manier afgesloten.Ben er ook wel over uit dat ik binnenkort maar eens moet proberen wat minder contact te hebben, gewoon om een beetje afstand te kunnen nemen. Maar dit weekend hebben we nog een sporttoernooi soort van samen. Hij bij de heren en ik bij de dames. En daarna gaan we maar eens proberen het wat meer op m'n eentje te doen.