oke, ik ben pas terug van vakantie, en op vakantie, de meest perfecte dame ooit tegengekomen, de tijd die we met elkaar hebben was perfect, en ik weet dat het "op vakantie zijn" daar ook wat aan meedraagt, maar dit is bezopen want, situatieschets:
Zij woont in rusland,
ik in nederland.
ik heb zelf zoiets van; ik wil het gewoon proberen.
geld is niet het probleem, afstand zeker wel.
nu weet ik, dat veel mensen misschien denken van: Gaat nooit lukken, of denken: Als je gevoel sterk genoeg is, etc..
maar ik wil juist vragen om mensen, met dit soort ervaringen, mij misschien kunnen vertellen hoe dat is zegmaar, ik bedoel, tis 2,5 week geleden sinds ik dr zag, dus echt in de situatie zit ik nog niet, maar zij wilt het hardstikke graag, en ik ook.
en ik ben ook erg analyserend wanneer het op me eigen gevoelens aankomt, dit verdwijnt niet zomaar.
dus iemand, ervaring met dit soort lange afstand relaties, en hoe is dat bevallen? en misschien enige tips ofsow
Op zich was dat wel te doen, we zorgden dan we om de 3 maanden bij elkaar kwamen en uiteraard in vakanties vaker.
In het begin is het zeker goed te doen omdat de gevoelens heel sterk zijn.
Ik merkte later wel dat na zon half jaar ik er wat aan begon te wennen.
Ik denk dat het bij iedereen wel anders is
ik heb nog geen auto dat is wel jammer maar als e het allebei wil dan moet je er voor gaan !komt wel goed !
maar uhm, ja, ik heb dus zelf een vriendin in Noorwegen (en ze komt vrijdag weer langs *juich*). We hebben nu een jaar ofzo en dat gaat nog best goed. Elkaar nu uhm.. 4x gezien (periodes van 1 of 2 weken steeds), maar hadden daarvoor al heel veel contact op IRC.
Moet toegeven, het is soms niet leuk dat je elkaar rustig 3 maanden niet ziet ofzo, maar voor mij best uit te houden.
Ze wil ook hierheen verhuizen (ik heb haar voor gek verklaard na het zien van Noorwegen, maar ja... en ik kan momenteel nog niet daarheen verhuizen) en dan samen huisje regelen ergens 
Dus ja, het kan wel degelijk goed gaan...
Maar goed als jij denkt dat je het kan.. dan moet je er gewoon voor gaan. Het jammere aan zo'n lange afstandrelatie is dat de spontaniteit er een beetje boel afgaat. Zo maar even langsgaan kan niet en jullie ontmoetingen moeten lang van te voren gepland staan. Da's natuurlijk jammer.. alhoewel sommige mensen dat ook heerlijk vinden
De ontwikkeling van je relatie loopt erg traag of staat grotendeels stil ..... dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen.
en zoiets werkt natuurlijk nooit. Hoe vaak denk je haar te zien dan?
quote:Ik moest daar meteen aan denken, aan dat financiele motief. Lijkt me handig als je dat ff uit vindt of dat zo is.
Op zondag 27 juli 2003 15:37 schreef Jim_Carrey het volgende:
zij wil je alleen voor je geld.
en zoiets werkt natuurlijk nooit. Hoe vaak denk je haar te zien dan?
Voor de rest, het kan wel, maar Rusland is wel ontzettend ver.
Ik had ooit wat met een Iers meisje, maar dat ging ook niet.
Het hangt er ook vanaf hoe erg je het vindt om iemand lange tijd niet te zien. Je maakt het jezelf wel moeilijk.
Sinds december vorig jaar hebben we een relatie, en ben nu net 1,5 week terug van mijn bezoek aan haar. En ik mis haar op dit moment ontzettend, dus ik weet precies hoe je je voelt.
Ik hoop dat ze aan het eind van haar vakantie (eind augustus) nog naar Nederland kan komen, want er zijn gewoon een aantal dingen die ik face to face met haar moet bespreken (en waar ik niet aan toe ben gekomen toen ik daar was)
Ook ik weet niet precies wat ik met de situatie aan moet. Ik ben namelijk nog smoorverliefd op haar. Zij ook op mij, maar er is een beetje een storende factor in het geheel, namelijk haar vader.
Aangezien het voor haar haar eerste relatie is, is het voor haar vader ook moeilijk om te accepteren. Daar komt natuurlijk nog een keer bij dat ik "een buitenlander" ben, wat het voor hem nog moeilijker maakt. IK ben in ieder geval zeker van mijn gevoelens voor haar, maar ik ben bang dat ze zich teveel laat leiden door de mening van haar vader.
Soms twijfel ik wel eens..... stel dat ik hier nu in Nederland iemand tegenkom waar ik verliefd op wordt.... wat moet ik dan?
Het enige wat ik kan doen, is je heel veel sterkte te wensen met deze situatie. Een echte tip heb ik (nog) niet, want ik weet dus zelf ook nog niet precies hoe ik ermee om moet gaan.
da sviedanie-ja i spasibo, ole ole....
quote:houdoe en bedankt
Op zondag 27 juli 2003 17:10 schreef Stereotomy het volgende:
da sviedanie-ja i spasibo, ole ole....
Ik vond 3 uur reizen naar m'n vriend in Zeeland al ver..Maargoed..volg je gevoel dan kom je er vanzelf wel uit..
maar zoals hier al gezegd wordt.. let beetje op de financiele situatie van haar enzo..
quote:Daar is in mijn geval geen sprake van. Haar familie is zeg maar niet onbemiddeld, dus dat is niet van toepassing in mijn geval.
Op zondag 27 juli 2003 17:12 schreef mar10e het volgende:
wow! rusland
Maargoed..volg je gevoel dan kom je er vanzelf wel uit..maar zoals hier al gezegd wordt.. let beetje op de financiele situatie van haar enzo..
Ik ken echter ook de verhalen die je schetst en dat het voor sommige Russinnen gewoon gezien wordt als een kans om Rusland te ontvluchten.
quote:Hijsfijn
Op zondag 27 juli 2003 17:11 schreef Vectra het volgende:[..]
houdoe en bedankt
ik ben 18, en zij 17, geld, speelt op deze leeftijd lang nog niet zo'n zware rol als op hogere leeftijden.
Ik ben me er sterk van bewust, dat russische dames, een geloof hebben, en dat geloof luidt: Trouw met een westerling, en alles komt goed.
zo word zij niet opgevoed, ondanks dat die ouders mij ook hadden uitgenodigd, is haar stiefvader zweeds, en haar moeder russisch, dus qua landen/cultuur/nationaliteit, is er geen probleem te bekennen.
Een iemand zei dat de cultuur veel verschilt, misschien zijn het de zweedse invloeden op haar, maar ik merk amper verschil. Er lopen hier zat leuke meiden, weetik, en heb genoeg *relaties* gehad, om te weten, dat ik het nu echt met haar heb getroffen. en dus zal het ook zeker proberen..
[Dit bericht is gewijzigd door gutterichi op 27-07-2003 22:03]
quote:Okeej
Op zondag 27 juli 2003 18:32 schreef gutterichi het volgende:
oke, ff wat situatie schets, op wat gedetaileerder niveau:
ik ben 18, en zij 17, geld, speeld op deze leeftijd lang nog niet zo'n zware rol als op hogere leeftijden.
Ik ben me er sterk van bewust, dat russische dames, een geloof hebben, en dat geloof luidt: Trouw met een westerling, en alles komt goed.
zo word zij niet opgevoed, ondanks dat die ouders mij ook hadden uitgenodigd, is haar stiefvader zweeds, en haar moeder russisch, dus qua landen/cultuur/nationaliteit, is er geen probleem te bekennen.
Een iemand zei dat de cultuur veel verschilt, misschien zijn het de zweedse invloeden op haar, maar ik merk amper verschil. Er lopen hier zat leuke meiden, weetik, en heb genoeg *relaties* gehad, om te weten, dat ik het nu echt met haar heb getroffen. en dus zal het ook zeker proberen..
suxes en geluk!! 
Verliefd wordt je op alles wat een goede chemische reactie met jou heeft (feromonen en zo). Voor hetzelfde geldt woont een meisje van haar kaliber ook in je stadt (10km radius).
Mensen die 'blind door de feromonen' zijn houden zichzelf voor de gek. Plus. Rusland... alle mensen die ik ken uit rusland/kroatie e.d. (en echt mensen en echt veel) komen hier voor de welvaart.
Liefde is leuk en mooi, echt iets wat onmisbaar is in een leven. Vaak is het juist de reden (naja biologisch gezien is het de reden voor leven) voor leven. Maar mensen hebben nog iets moois: Hersenen, Denken, Overwegen, Beslissingen nemen etc..
Maar, niet geschoten is altijd mis. Dus tja.. in deze situaties moet je er echt zelf 100% voor gaan. Als je vanaf het begin al twijfelt kan je beter stoppen. Statistisch gezien ontmoet je echt nog wel iemand in de buurt 
Allereerst heb je het geloof dat ze het niet voor het geld doet, je hebt wellicht gelijk, op 17-jarige leeftijd speelt dat nog absoluut geen grote rol.
Hoe communiceren jullie? Als het gebarentaal/niet-verbaal is vooral, wees op je hoede (ze kan jou dan haast niet leuk vinden, want ze kent je niet (geen goede kennismaking zonder taal)) als ze Engels kan, leer haar eerst heel goed kennen.
Verder... tja, de ouders zijn niet dom, ze zullen hun dochter wel afstaan om naar N'land te gaan, vooral als je een goede indruk maakt (cultuur)
Groet en succes, Ro!
Meer informatie op Funda ~ ¤ 130.000
quote:zijn zij, wat in de volksmond heet 'nieuwe Russen'?
Op maandag 28 juli 2003 00:08 schreef gutterichi het volgende:
ik ken die ouders, die ouders hebben behoorlijk veel geld. ze hebben 5 jaar in griekenland gewoont, onlangs, ik weet behoorlijk zeker, dat geld geen factor speelt for sure. en jah, leer dr eerst goed kennen, dat zoiezo
zo ja, gaan met die hap, je hebt te maken met een gewoon westers meisje... nieuwe Russen zijn gewoon westerlingen (maar dat begreep je al uit hun reizen naar Griekenland). Als je haar écht leuk vindt, work a way out, op vakantie gaan of lange afstandsrelaties onderhouden is ook niet gewèèèldig... moet dat meisje niet studeren in het buitenland?? 
Meestal is dat soort ouders daar ook wel vóór
Zhelajoe tebe udachi!
Gr. Ro!
Meer informatie op Funda ~ ¤ 130.000
Een relatie hebben met iemand die in het buitenland woont kan prima. Alleen het is niet makkelijk. Je mist elkaar ontzettend en als je elkaar even wilt knuffelen dan kan dat gewoon niet. Je bent vooral afhankelijk van bijv. je telefoon en/of de pc. Daarbij is vertrouwen iets heel belangrijk. Je moet elkaar volledig kunnen vertrouwen en veel blijven praten. Als dat allemaal in orde is, dan kan relatie best.
* Natalie is heel gelukkig maar haar lieve vriend.
Ze is vanmorgen vertrokken, en heb haar net aan de tel gehad. Maar dat is zo zwaar.
"You go to heaven for the climate and hell for the company"
Hier een gelijke situatie ... njah, bijna gelijk.. Zij woont in Duitsland (Leipzig, poolse grens)
Hebben op vakantie maar besloten dat dit echt een no-go wordt... mits ze gaat verhuizen naar Aachen (dr vader kreeg daar misschien een baan).
Dan wel.. maar neej... nu nix...
Jammer, heel jammer.. maar moet verder.. kwens je veel succes, en zolang geld geen probleem is zeg ik: DOEN! (als ze echt dé vrouw voor jou is)
We hebben elkaar 3 en half jaar geleden leren kennen online.
Afstand was ook voor ons een heel groot probleem en mensen bleven ook tegen ons maar zeggen dat we het niet zouden redden.
Het is allemaal best wel snel gegaan tussen ons omdat Nederland en Amerika aardig ver uit elkaar ligt.
Na ander half jaar besloten we al te trouwen.
Zo zie je maar dat relaties op afstand niet altijd gedoemd zijn om te mislukken.
Neem je tijd..overhaast niks en denk goed na over wat je wilt.
Ik wens je heel veel geluk en laat ons wel even weten hoe het tussen jullie gaat.
quote:Moet je wel weten wat te kiezen, duh.
Op donderdag 7 augustus 2003 03:40 schreef JAM het volgende:
Keuze's hè, keuze's.
)
quote:Mijn ex was een Finse. Op de lange duur ging dat toch mis, omdat ik op cruciale momenten niet bij haar kon zijn.
Op maandag 28 juli 2003 08:29 schreef Natalie het volgende:
Mijn vriend woont in Finland. 1600 km bij vandaan.. normaal gesproken, want op dit moment zit ik in zijn huisje bij zijn computer
Een relatie hebben met iemand die in het buitenland woont kan prima. Alleen het is niet makkelijk. Je mist elkaar ontzettend en als je elkaar even wilt knuffelen dan kan dat gewoon niet. Je bent vooral afhankelijk van bijv. je telefoon en/of de pc. Daarbij is vertrouwen iets heel belangrijk. Je moet elkaar volledig kunnen vertrouwen en veel blijven praten. Als dat allemaal in orde is, dan kan relatie best.* Natalie is heel gelukkig maar haar lieve vriend.
Jouw situatie is, geloof ik, anders, want jouw vriend woont slechts tijdelijk in Finland. Toch?
Ze wonen nu samen in NL, ze werkt nu van huis uit en heeft NL geleerd.
Toen ze voor het eerst hier was kon je echt zien dat ze uit Rusland kwam, nu ziet ze er Westers uit en stukken beter..............
Belangrijk is dat je vriendin voor je klaar moet staan. Zeker ook fysiek. Als ik me kut voel en zij is er niet.....dan is dat flink maar dan ook flink balen 
Ik ben soms bang dat het daarop misloopt. En zeker als vriendin honderden km verder woont lijkt me dat nog veeeeeel moeilijker..
maar ze zeggen liefde maakt blind. Dus ja......
Ik win
Het is lastig, dat zal ik niet ontkennen. De afstand, het cultuurverschil, de communicatie (telefoon en internet zijn ook niet alles), het niet weten wanneer je elkaar weer ziet, de moeilijkheden die je in de toekomst zult krijgen om samen te kunnen leven en als klap op de vuurpijl nog al die enorm goedbedoelde, maar o-zo irritante (en soms botweg kwetsende) opmerkingen van de omgeving:
"Waarom kies je niet gewoon een leuke jongen hier"
"Het gaat toch alleen om het geld"
"Hoe kun je elkaar nou vertrouwen op die afstand"
"Als je elkaar zo weinig ziet heb je toch geen echte relatie"
Op de één of andere wijze schijn je een relatie met iemand uit een ander land te moeten verantwoorden, terwijl de buurman of de vrouw van de slager ongevraagd advies bieden over hun relatie natuurlijk not done is... 
Uiteindelijk ben jij toch degene die bepaald of het ondanks die moeilijkheden allemaal de moeite waard is. En van de positieve kant bekeken heb je altijd een mooi vakantieadres, leer je er en passant nog een taal bij en krijg je een inzicht in een andere cultuur die iemand anders nooit zal krijgen.
Doe het rustig aan, vind eerst maar eens uit hoe de communicatie gaat nu en begin maar vast met sparen voor het eerste bezoekje. Nederland is de laatste jaren bepaald geen gastvrij land gebleken voor Nederlanders met een buitenlandse partner, maar dat is voor jou van later zorg. Tegen die tijd zijn er op internet nog wel een paar andere plaatsen waar je veel info vandaan kunt halen...
Succes!
Het is best een eind, mijn vakantie liefdes hielden op op het moment dat ik het land verliet. Ik weet niet of ik zo'n eind zo kunnen. Engeland en Ierland zijn makkelijk haalbaar. Belgie, Duitsland ook. Persoonlijk is Rusland to far.
Na een tijdje erover nagedacht te hebben, heb ik het een en het ander afgewogen. en blijkt dus inderdaad dat het misschien net iets teveel was voor mij.
De afstand is te groot, en contact is er bijna niet, sinds ze geen internet heeft. En ben me van een aantal zaken bewust doordat ik er rustig over nadacht..
Maar jah, een twijfel is ook gedeeltelijk gebaseerd op dat er iets mis is met gevoelens, of dat de gevoelens niet sterk genoeg zijn (blijkt nu dus).
Maar Bedankt voor de reacties, waardeer het zeer zeker, heeft me weer ff goed laten nadenken !
[edit]Overigens reageerde ze heel heel erg gekwetst, goed te begrijpen, maar t schijnt dus dat ze Echt heel erg veel voor me voelt, zoals nooit tevoren bij haar.. Dat maakte het wel moeilijker om alles duidelijk te maken, omdat het mij zeker ook wat doet. Majah.. its for the best i guess
[edit]
|
|
