R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nog even een update...
Voor komende zaterdag heb ik samen met mijn vriend afgesproken met mijn vader om iets te gaan eten. Hopelijk kan er deze keer een an ander uitgepraat worden.
Hier thuis weet niemand het (mijn zus niet, mijn ma niet, buren niet, vrienden niet, collega's niet, etc) Ik zou liever hebben dat mijn ma er niet van op de hoogte is. Dus nu maar hopen dat we niemand tegen het lijf komen dat we kennen.
Hopelijk valt het mee... ik heb er zo'n schrik voor..
Voor komende zaterdag heb ik samen met mijn vriend afgesproken met mijn vader om iets te gaan eten. Hopelijk kan er deze keer een an ander uitgepraat worden.
Hier thuis weet niemand het (mijn zus niet, mijn ma niet, buren niet, vrienden niet, collega's niet, etc) Ik zou liever hebben dat mijn ma er niet van op de hoogte is. Dus nu maar hopen dat we niemand tegen het lijf komen dat we kennen.
Hopelijk valt het mee... ik heb er zo'n schrik voor..
Wat een klootzak! Zoals jij het laatste half jaar met je hebt laten sollen... Ik krijg het idee dat het allemaal van jouw kant komt en dat je pa het meer als een soort verplichting ziet. Het wordt me duidelijk uit alles wat je schrijft dat hij liever een nieuw leven begint met dat andere mens en smoesjes verzint over die sms'jes en e-mailtjes. Als ik in jouw positie had gestaan dan had ik die lul laten vallen als een baksteen, net zo als die dat bij jullie heeft gedaan... Volgens mij heeft 'ie er geen benul van wat jullie allemaal hebben meegemaakt het laatste halfjaar. Het wordt me ook duidelijk dat jij een behoefte aan een vader nodig hebt, en bereidt bent hem voor die gore naaistreek te vergeven. Als ik moet geloven wat jij schrijft, dan heeft jouw pa er duidelijk geen zin meer in om zich met jullie te bemoeien. En dan nog maar te zwijgen over hoe die met de vrouw waar die 15 jaar (toch?) mee heeft samengewoond is omgegaan... Trek je conclusies.
half jaar = jaarquote:Op donderdag 15 juli 2004 04:15 schreef PDOA het volgende:
Wat een klootzak! Zoals jij het laatste half jaar met je hebt laten sollen... Ik krijg het idee dat het allemaal van jouw kant komt en dat je pa het meer als een soort verplichting ziet. Het wordt me duidelijk uit alles wat je schrijft dat hij liever een nieuw leven begint met dat andere mens en smoesjes verzint over die sms'jes en e-mailtjes. Als ik in jouw positie had gestaan dan had ik die lul laten vallen als een baksteen, net zo als die dat bij jullie heeft gedaan... Volgens mij heeft 'ie er geen benul van wat jullie allemaal hebben meegemaakt het laatste halfjaar. Het wordt me ook duidelijk dat jij een behoefte aan een vader nodig hebt, en bereidt bent hem voor die gore naaistreek te vergeven. Als ik moet geloven wat jij schrijft, dan heeft jouw pa er duidelijk geen zin meer in om zich met jullie te bemoeien. En dan nog maar te zwijgen over hoe die met de vrouw waar die 15 jaar (toch?) mee heeft samengewoond is omgegaan... Trek je conclusies.
En toch is het allemaal niet zo eenvoudig hoor, niets is zo zwart/wit. Tuurlijk heb ik een behoefte aan een pa. En ik wil nu zaterdag eindelijk te weten komen of hij een goede uitleg heeft of niet voor mij. Dat is ook de reden waarom ik er zaterdag mee heb afgesproken.
Maar ik zeg niet dat ik hem alles zou vergeven. Hetgeen hij allemaal gedaan heeft, is echt te veel geweest. Maar ik ben wel bereid om eens met hem te gaan praten en hopelijk merk ik dan of het nog allemaal zin heeft of niet.
Over die vrouw is er bij jou blijkbaar een misverstandje. Hij is 27 jaar getrouwd geweest met mijn ma (en heeft dus ook zo lang met haar samengewoond) maar het is wel sedert 15 jaar (of meer) dat hij haar bedrogen heeft, o.a. met die vrouw waar hij sinds 24 juli 2003 mee samenwoont. Die vrouw (Maureen) zal er trouwens niet bij zijn. Ik wil haar niet ontmoeten en ik wil er haar zeker en vast niet bij en daarin heeft hij nu toch al toegegeven. in het begin was het met haar of helemaal niet
Ik hoop gewoon dat het allemaal wel zal meevallen....
Hoi Leonieke,
Dit is inderdaad een heel kutte situatie.
Ik dnek alleen dat je het te zwart/wit ziet. Tuurlijk ken jij je vader en moeder goed, maar je kan niet in alle ins en outs van hun relatie kijken. Misschien was je vader wel al jaren ontzettend ongelukkig in hun relatie oid.
Wat betreft die Maureen: ik begrijp uit je verhaal dat je haar niet ontmoet hebt en alleen afgaat op de verhalen van anderen. Wie weet wat anderen weer allemaal over jou zeggen: van tweedehands verhalen krijg je nooit een reeel beeld van iemand. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven en haar in ieder geval 1 keer ontmoeten. Zij is niet de reden dat je ouders uit elkaar zijn of dat je vader moeilijk doet: hij is namelijk een volwassen persoon die oud en wijs genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen. Ontmoet haar een keer en vorm dan je oordeel in plaats van je te baseren op allerlei onderbuikgevoelens en roddels.
Dit is inderdaad een heel kutte situatie.
Ik dnek alleen dat je het te zwart/wit ziet. Tuurlijk ken jij je vader en moeder goed, maar je kan niet in alle ins en outs van hun relatie kijken. Misschien was je vader wel al jaren ontzettend ongelukkig in hun relatie oid.
Wat betreft die Maureen: ik begrijp uit je verhaal dat je haar niet ontmoet hebt en alleen afgaat op de verhalen van anderen. Wie weet wat anderen weer allemaal over jou zeggen: van tweedehands verhalen krijg je nooit een reeel beeld van iemand. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven en haar in ieder geval 1 keer ontmoeten. Zij is niet de reden dat je ouders uit elkaar zijn of dat je vader moeilijk doet: hij is namelijk een volwassen persoon die oud en wijs genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen. Ontmoet haar een keer en vorm dan je oordeel in plaats van je te baseren op allerlei onderbuikgevoelens en roddels.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Tuurlijk begrijp ik hem wel hoor dat hij die relatie niet meer verder aankon. Dat is ook de enige reden waarom ik hem nog wil ontmoeten na alles wat hij heeft gedaan in het afgelopen jaar.quote:Op donderdag 15 juli 2004 10:24 schreef Ripley het volgende:
Hoi Leonieke,
Dit is inderdaad een heel kutte situatie.
Ik dnek alleen dat je het te zwart/wit ziet. Tuurlijk ken jij je vader en moeder goed, maar je kan niet in alle ins en outs van hun relatie kijken. Misschien was je vader wel al jaren ontzettend ongelukkig in hun relatie oid.
Wat betreft die Maureen: ik begrijp uit je verhaal dat je haar niet ontmoet hebt en alleen afgaat op de verhalen van anderen. Wie weet wat anderen weer allemaal over jou zeggen: van tweedehands verhalen krijg je nooit een reeel beeld van iemand. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven en haar in ieder geval 1 keer ontmoeten. Zij is niet de reden dat je ouders uit elkaar zijn of dat je vader moeilijk doet: hij is namelijk een volwassen persoon die oud en wijs genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen. Ontmoet haar een keer en vorm dan je oordeel in plaats van je te baseren op allerlei onderbuikgevoelens en roddels.
Over Maureen, ik ken haar namelijk heel goed IRL. 15 jaar terug hebben mijn pa en zij al een relatie gehad en toen was het zo dat mijn ouders 'goeie vrienden' waren met Maureen en haar man. We zaten ongeveer elke week samen bij iemand thuis. Dus het is niet dat het een wildvreemde is.
Toch ben ik ervan overtuigd dat zij een deel de reden is waarom mijn vader zo reageert. Hij is echt niet in zijn gewone doen. Mijn pa en ik waren vroeger 2 handen op één buik en tot nu toe moest ik blij zijn met een smsje voor nieuwjaar, een etentje voor nieuwjaar met mijn zus en haar vriend erbij en een smsje en email voor mijn verjaardag. Nu gaan we gaan eten met hem voor mijn verjaardag en omdat hij inderdaad ook één en ander wil uitleggen (dat heeft hij toch gemaild) Hij heeft dat niet voorgesteld aan mijn zus (zij was jarig op 1 juni) deels vermoed ik omdat zij het nagelaten heeft om hem een gelukkige vaderkesdag te wensen. Dat heb ik dan weer wel gedaan. Mijn zus is blij dat ze geen contact meer heeft met hem, ik voel er mij heel lastig om. Dat is het verschil tussen mijn zus en ik.
Dat is dus voor een groot deel de reden waarom ik die vrouw niet wil ontmoeten. Ik heb niets met haar te maken en dat hou ik liever zo. Als ik later bv trouw, is zij sowieso niet uitgenodigd op het feest, mijn pa hoogstwaarschijnlijk wel. Als hij niet wil komen omdat zij niet mee mag komen, dan is dat zijn zaak, maar ik sluit hem niet uit.
Je vader is toch degene die gewoon contact met jullie moet opnemen, welke vrouw er dan ook naast hem zit.
Of je het nu wil of niet, je hebt toch met haar te maken, met die maureen. Ze maakt nu eenmaal deel uit van je vaders leven. Je hoeft geen dikke vriendinnen met haar te worden, maar ik denk dat je ej wat neutraler tegenover haar moet opstellen.
Mijn beste vriendin had bijna een identiek probleem, hetgeen er zelfs toe leidde dat ze 4 jaar helemaal geen contact met haar vader heeft gehad. Ook zij was er van overtuigd dat het de schuld van die andere vrouw was.
Uiteindelijk bleek toen het contact weer hersteld werd dat die vrouw juist een positieve rol had gespeeld in het herstellen van dat contact en dat ze lang niet zo'n heks was als dat meisje dacht. Sterker nog, ze gaan nu goed met elkaar om.
Natuurlijk hoeft dat bij jou niet hetzelfde te gaan, maar ik wil alleen aangeven dat je als kind van je ouders zijnde in zulke gevallen vaak op zoek gaat naar iemand om de schuld van dingen te geven en ook die andere man of vrouw als een kwade genius ziet. Terwijl dat lang niet altijd zo is.
Waarom niet het in ieder geval even proberen, zodat je vader niet hoeft te kiezen tussen zijn geliefde en zijn kinderen? Als het niet gaat: prima, dan kun je iig zeggen dat je het geprobeerd hebt. Aan jou heeft het dan iig niet gelegen, jij hebt aan je vader laten zien dat je van goede wil bent.
Dat je voor die eerste paar gesprekken haar er niet bij wilt hebben kan ik me overigens heel goed voorstellen. Dat gaat over een aantal issues tussen je vader en jezelf die je gewoon met zijn tweetjes moet oplossen, dat is te intiem om er iemnad anders bij te hebben, of zij dat nu is of iemand anders.
Nou ja, goed, dat is dus mijn afvies. Je moet natuurlijk uiteindelijk zelf weten wat je doet. Dit is slechts de manier waarvan ik denk dat het jou en je vader het een stukje makkelijker maakt.
Of je het nu wil of niet, je hebt toch met haar te maken, met die maureen. Ze maakt nu eenmaal deel uit van je vaders leven. Je hoeft geen dikke vriendinnen met haar te worden, maar ik denk dat je ej wat neutraler tegenover haar moet opstellen.
Mijn beste vriendin had bijna een identiek probleem, hetgeen er zelfs toe leidde dat ze 4 jaar helemaal geen contact met haar vader heeft gehad. Ook zij was er van overtuigd dat het de schuld van die andere vrouw was.
Uiteindelijk bleek toen het contact weer hersteld werd dat die vrouw juist een positieve rol had gespeeld in het herstellen van dat contact en dat ze lang niet zo'n heks was als dat meisje dacht. Sterker nog, ze gaan nu goed met elkaar om.
Natuurlijk hoeft dat bij jou niet hetzelfde te gaan, maar ik wil alleen aangeven dat je als kind van je ouders zijnde in zulke gevallen vaak op zoek gaat naar iemand om de schuld van dingen te geven en ook die andere man of vrouw als een kwade genius ziet. Terwijl dat lang niet altijd zo is.
Waarom niet het in ieder geval even proberen, zodat je vader niet hoeft te kiezen tussen zijn geliefde en zijn kinderen? Als het niet gaat: prima, dan kun je iig zeggen dat je het geprobeerd hebt. Aan jou heeft het dan iig niet gelegen, jij hebt aan je vader laten zien dat je van goede wil bent.
Dat je voor die eerste paar gesprekken haar er niet bij wilt hebben kan ik me overigens heel goed voorstellen. Dat gaat over een aantal issues tussen je vader en jezelf die je gewoon met zijn tweetjes moet oplossen, dat is te intiem om er iemnad anders bij te hebben, of zij dat nu is of iemand anders.
Nou ja, goed, dat is dus mijn afvies. Je moet natuurlijk uiteindelijk zelf weten wat je doet. Dit is slechts de manier waarvan ik denk dat het jou en je vader het een stukje makkelijker maakt.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Mja kijk ik weet maar al te goed dat mijn pa zelf die beslissing heeft genomen om hier te vertrekken en om mijn ma 15 jaar of meer te bedriegen (met verschillende vrouwen) maar toch.. nee die vrouw lijkt me echt een tang. En ik weet het, sommige mensen kunnen dat ook van mij zeggen, maar ik heb nog nooit iemand iets positiefs horen zeggen over haar. Dat zegt toch ook genoeg eh?
Maar jij bent een beetje van dezelfde mening als mijn vriend. Hij vindt ook dat ik niet zo zwart/wit mag reageren op die Maureen, maar echt, ik zou haar gewoon niet kunnen uitstaan. Dat is ook de reden waarom ik niet wil afspreken in het huis waar mijn pa woont, gewoon omdat ik het risico loop dat zij daar zal rondlopen.
Het restaurant waar we morgen naartoe gaan, ligt in dezelfde straat en je mag best weten dat ik een hemelse schrik heb dat ze daar opeens zal tevoorschijn komen. Maar als dat gebeurt, weet ik goed genoeg dat mijn pa zelfs geen paar uur voor mij wil vrijmaken.
Maar jij bent een beetje van dezelfde mening als mijn vriend. Hij vindt ook dat ik niet zo zwart/wit mag reageren op die Maureen, maar echt, ik zou haar gewoon niet kunnen uitstaan. Dat is ook de reden waarom ik niet wil afspreken in het huis waar mijn pa woont, gewoon omdat ik het risico loop dat zij daar zal rondlopen.
Het restaurant waar we morgen naartoe gaan, ligt in dezelfde straat en je mag best weten dat ik een hemelse schrik heb dat ze daar opeens zal tevoorschijn komen. Maar als dat gebeurt, weet ik goed genoeg dat mijn pa zelfs geen paar uur voor mij wil vrijmaken.
Ik zou in eerste instantie ook niet afspreken waar zij bij is: jij en je vader hebben per slot van rekening nog het een en ander te clearen aan gevoelens voor jullie zelf weer een beetje normaal met elkaar kunnen omgaan.
Maar in de tweede instantie zou ik iig proberen om de moeite te nemen. Probeer je eens blanco op te stellen. Als je er zoals nu vanuit gaat dat ze een kreng is, dan zal ze ook een kreng blijken: je bent dan op zoek naar de bevestiging van je vooroordeel. Geef haar eens het voordeel van de twijfel en kijk het een paar keer aan (nadat je vader en jij alles een beetje hebben uitgesproken). Misschien valt ze mee. Misschien ook wel niet, maar dan heb je het iig geprobeerd en heb je een gegronde reden om haar niet te mogen.
Ik zeg niet dat je iets moet doen hoor, maarworden jij en je vader er op de langere termijn nu echt gelukkig van als je niet eens probeert om zijn nieuwe leven te accepteren?
Maar in de tweede instantie zou ik iig proberen om de moeite te nemen. Probeer je eens blanco op te stellen. Als je er zoals nu vanuit gaat dat ze een kreng is, dan zal ze ook een kreng blijken: je bent dan op zoek naar de bevestiging van je vooroordeel. Geef haar eens het voordeel van de twijfel en kijk het een paar keer aan (nadat je vader en jij alles een beetje hebben uitgesproken). Misschien valt ze mee. Misschien ook wel niet, maar dan heb je het iig geprobeerd en heb je een gegronde reden om haar niet te mogen.
Ik zeg niet dat je iets moet doen hoor, maarworden jij en je vader er op de langere termijn nu echt gelukkig van als je niet eens probeert om zijn nieuwe leven te accepteren?
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik ben geroerd door je verhaal Leonieke, het is als of ik mijn eigen verhaal lees...
Mannen zijn stom en jongens hebben vlooien
-
I'm not dating, I'm knitting
-
I'm not dating, I'm knitting
Dank u wel allemaal... binnen 40 minuten ben ik bij hem, ik heb schrik... Maar vandaag ga ik luisteren wat hij vertelt en dan ga ik besluiten wat ik ga doen ivm die Maureen...
Ik laat zeker en vast nog iets weten over deze avond
Ik laat zeker en vast nog iets weten over deze avond
Net wakker
Het is goed meegevallen. Lekkere mosselen trouwens
We hebben het over vanalles gehad: feit dat ik mijn werk heb opgegeven (is hij heel content mee), over operatie van mijn ma, over mijn vriend, over de dingen die verteld geweest zijn over hen hier in Dadizele, over het feit dat hij zijn kinderen mist, over hetgeen hij nu allemaal doet van werk, over haar kinderen, ...
De gesprekken liepen heel vlot, maar toch heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik die Maureen wil ontmoeten. Telkens als haar naam vermeld werd, sloeg mijn hart toch een tel over. Echt, ik heb het er nog heel moeilijk mee. En ik weet echt niet of ik haar ooit ga kunnen aanvaarden.
Ook gemerkt dat veel mensen van Dadizele in ons gezicht liegen. Mensen die zeggen dat ze hem gezien hebben, maar er niet tegen gesproken hebben, zaten volgens hem soms aan dezelfde tafel in één of ander café. Nu weet ik natuurlijk niet wie ik wel en wie ik niet meer moet geloven. Maakt het allemaal wat moeilijk.
Maar hier thuis dus maar zeggen dat de spaghetti heel lekker was en de film uitverkocht. (Mijn ma mag het namelijk niet weten dat we met hem afgesproken hebben... )
Het is goed meegevallen. Lekkere mosselen trouwens
We hebben het over vanalles gehad: feit dat ik mijn werk heb opgegeven (is hij heel content mee), over operatie van mijn ma, over mijn vriend, over de dingen die verteld geweest zijn over hen hier in Dadizele, over het feit dat hij zijn kinderen mist, over hetgeen hij nu allemaal doet van werk, over haar kinderen, ...
De gesprekken liepen heel vlot, maar toch heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik die Maureen wil ontmoeten. Telkens als haar naam vermeld werd, sloeg mijn hart toch een tel over. Echt, ik heb het er nog heel moeilijk mee. En ik weet echt niet of ik haar ooit ga kunnen aanvaarden.
Ook gemerkt dat veel mensen van Dadizele in ons gezicht liegen. Mensen die zeggen dat ze hem gezien hebben, maar er niet tegen gesproken hebben, zaten volgens hem soms aan dezelfde tafel in één of ander café. Nu weet ik natuurlijk niet wie ik wel en wie ik niet meer moet geloven. Maakt het allemaal wat moeilijk.
Maar hier thuis dus maar zeggen dat de spaghetti heel lekker was en de film uitverkocht. (Mijn ma mag het namelijk niet weten dat we met hem afgesproken hebben... )
)
Goed zoquote:Op zondag 18 juli 2004 10:23 schreef leonieke het volgende:
Net wakker
Het is goed meegevallen. Lekkere mosselen trouwens
We hebben het over vanalles gehad: feit dat ik mijn werk heb opgegeven (is hij heel content mee), over operatie van mijn ma, over mijn vriend, over de dingen die verteld geweest zijn over hen hier in Dadizele, over het feit dat hij zijn kinderen mist, over hetgeen hij nu allemaal doet van werk, over haar kinderen, ...
De gesprekken liepen heel vlot, maar toch heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik die Maureen wil ontmoeten. Telkens als haar naam vermeld werd, sloeg mijn hart toch een tel over. Echt, ik heb het er nog heel moeilijk mee. En ik weet echt niet of ik haar ooit ga kunnen aanvaarden.
Ook gemerkt dat veel mensen van Dadizele in ons gezicht liegen. Mensen die zeggen dat ze hem gezien hebben, maar er niet tegen gesproken hebben, zaten volgens hem soms aan dezelfde tafel in één of ander café. Nu weet ik natuurlijk niet wie ik wel en wie ik niet meer moet geloven. Maakt het allemaal wat moeilijk.
Maar hier thuis dus maar zeggen dat de spaghetti heel lekker was en de film uitverkocht. (Mijn ma mag het namelijk niet weten dat we met hem afgesproken hebben... )
Is het misschien zo dat je hart overslaat bij haar naam omdat zij voor jou de belichaming is van het feit dat het nooit meer hetzelfde zal zijn? Dat het niet direct gaat om haar persoon, maar om waar ze voor staat?
Zoals je ziet spreken veel mensen graag kwaad en kun je vaak niet afgaan op wat derden je vertellen, zeker als het gaat om mensen die je niet heel close zijn.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik weet het eigenlijk niet. Ik voelde wel aan dat het niet meer goed ging tussen mijn ouders, al een lange tijd zelfs, maar pff soms wou ik toch dat hij het nooit gedaan had ook al moet je soms eens echt voor je eigen geluk kiezen Klinkt misschien heel egoïstisch maar wij blijven wel met de problemen zitten: mijn ma die het niet ziet zitten om alleen door het leven te gaan, ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.quote:Op dinsdag 20 juli 2004 13:35 schreef Ripley het volgende:
[..]
Is het misschien zo dat je hart overslaat bij haar naam omdat zij voor jou de belichaming is van het feit dat het nooit meer hetzelfde zal zijn? Dat het niet direct gaat om haar persoon, maar om waar ze voor staat?
En hij heeft zijn perfecte leventje met haar. En echt, ik snap nog altijd niet echt wat hij in haar ziet. Het is echt geen lieve vrouw, zelfs geen knappe vrouw. En dat is zowel mijn mening als die van massa's veel mensen hier om me heen.
Mja dat is wel het nadeel van het wonen in Dadizele, zo'n gemeentje waar iedereen iedereen kent. En mijn pa is hier nu eenmaal een heel gekend persoon dus iedereen weet wel iets. Ik haat het gewoon dat mensen altijd moeten roddelen en verhaaltjes moeten vertellen. Elke week komt hier wel iemand vertellen dat ze iets nieuws weten over hem. En mijn ma is dan altijd 'blij' dat ze zo'n dingen hoort en blijft er dan ook maar over doordoen. Soms wou ik dat de mensen zich niet meer moeiden, misschien zou ze het dan iets beter verwerken. Soms heb ik zo'n zin om die mensen de deur te wijzen, maar dat haalt toch niets uit...quote:Zoals je ziet spreken veel mensen graag kwaad en kun je vaak niet afgaan op wat derden je vertellen, zeker als het gaat om mensen die je niet heel close zijn.
Dat je dat gevoel hebt is logisch, het liefst wil je gewoon een gezellig gezinnetje en geen problemen.quote:Op dinsdag 20 juli 2004 13:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik weet het eigenlijk niet. Ik voelde wel aan dat het niet meer goed ging tussen mijn ouders, al een lange tijd zelfs, maar pff soms wou ik toch dat hij het nooit gedaan had ook al moet je soms eens echt voor je eigen geluk kiezen Klinkt misschien heel egoïstisch maar wij blijven wel met de problemen zitten: mijn ma die het niet ziet zitten om alleen door het leven te gaan, ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.
En hij heeft zijn perfecte leventje met haar. En echt, ik snap nog altijd niet echt wat hij in haar ziet. Het is echt geen lieve vrouw, zelfs geen knappe vrouw. En dat is zowel mijn mening als die van massa's veel mensen hier om me heen.
Maar verplaats je eens in je vader. Stel je bijvoorbeeld eens voor dat jij een vriend hebt waar je ouders niet zo dol op zijn, die ze eigenlijk gewoon niet zien zitten. Dan is het toch ook zo dat ze omwille van jou die jongen moeten accepteren, dat ze moeten accepteren dat het jouw relatie en jouw keuze is. Hoe zou het zijn als je ouders weigerden om de man van wie jij houdt te zien?
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Het is ook moeilijk om mensen te verlaten, mensen die je nodig hebben. Maar was jij het niet, die tegen me zei, gewoon duidelijk eerlijk zeggen wat je wil, en voor jezelf kiezen?quote:Op dinsdag 20 juli 2004 13:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.
Je kan het beter nu al zeggen dan pas in september denk ik.
Succes!
Ik heb dat inderdaad gezegd. En met rede, ik weet precies hoe je je voelt en ik weet dat je wat aansporing nodig hebt. Daarom mijn woorden dusquote:Op dinsdag 20 juli 2004 19:03 schreef teardrops het volgende:
[..]
Het is ook moeilijk om mensen te verlaten, mensen die je nodig hebben. Maar was jij het niet, die tegen me zei, gewoon duidelijk eerlijk zeggen wat je wil, en voor jezelf kiezen?
Je kan het beter nu al zeggen dan pas in september denk ik.
Succes!
Probleem is dat ik het nog niet echt moet zeggen omdat ik nu nog niet weet waar ik ga werken in september en ik wil ze ook nog geen schrik aanjagen voor dingen die misschien nog niet van toepassing zijn. Begrijp je mijn onduidelijke situatie?
Als geen ander!quote:Op dinsdag 20 juli 2004 22:03 schreef leonieke het volgende:
[..]
Begrijp je mijn onduidelijke situatie?
|
|
