quote:Ik niet begrijp. Om de echtscheiding te regelen?
Op dinsdag 7 oktober 2003 20:57 schreef leonieke het volgende:
volgende week moeten ouders al eerst keer naar rechtbank..hij heeft nog altijd niets laten weten
still don't get it...
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
quote:ik heb geen tips, maar wens je veel sterkte toe...
Op vrijdag 25 juli 2003 08:08 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa is gisteren het huis uitgetrokken.. briefje op kast gericht aan mijn ma en de kleren en zijn spullen weg terwijl niemand thuis was.
Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen...
Iemand tips?
quote:Scheiding is bij notaris (mijn werkgever nota bene) als geregeld, ze moeten volgende week naar de rechtbank voor de eerste keer.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:19 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Ik niet begrijp. Om de echtscheiding te regelen?
Hij laat gewoon niets weten aan mij of mijn zus.. da bedoelde ik dus..
quote:Lullig ik weet het maar ik denk dat ze beter af is zonder hem en zelf maar eens lekker op stap moet gaan als ze er overheen is,
Op vrijdag 25 juli 2003 09:21 schreef leonieke het volgende:[..]
Ik heb geen flauw idee wat ik kan doen om haar gelukkig te maken. Ze voelt zich slechter dan een straathond die je aan de kant zet.. alles heeft ze de afgelopen 28 jaar voor hem gedaan (vandaag hun huwelijksverjaardag...). Het is ook al de 4e vrouw waar hij iets mee heeft in de afgelopen 15 jaar.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.... *zucht*
Mijn ouders zijn ook gescheiden en mn vader had ook een ander 1e keer wegwezen zo denk ik er ook over,
Sterkte want het is toch je vader en ik hoop dat ie contact houdt,
Meld het bij je huisarts die kan je moeder misschien iets kalmerends voorschrijven zodat ze geen rare dingen gaat doen, meestal valt het wel mee maar geef haar complimentjes en zeg dat je haar zeker nodig hebt,
Succes en sterkte.
weer opnieuw beginnen..
Ze is nu nog in een shock...logisch als een man zomaar vertrekt ineens?
Tss sterkte...
quote:als hij na meer dan twee maand *nog* niets heeft laten weten.. kan je dan nog van contact houden spreken? *lekker sarcastisch*
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:35 schreef patsys het volgende:[..]
Sterkte want het is toch je vader en ik hoop dat ie contact houdt,
quote:Waarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven tegenover jullie, laat het even bekomen of schrijf m een brief waarom hij geen contact meer wil met jullie zeg m dat je m mist en dat je gewoon met hem wilt omgaan ondanks de problemen tussen hem en je moeder misschien helpt het.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:34 schreef leonieke het volgende:[..]
Scheiding is bij notaris (mijn werkgever nota bene) als geregeld, ze moeten volgende week naar de rechtbank voor de eerste keer.
Hij laat gewoon niets weten aan mij of mijn zus.. da bedoelde ik dus..
quote:Bedoel het niet sarcastisch, ik heb al jaren geen contact (echt praten) gehad met mn vader en dat hoop ik ooit nog eens te hebben, maar twee maanden sorry is niet echt lang, als je van een heel leven spreekt.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:38 schreef leonieke het volgende:[..]
als hij na meer dan twee maand *nog* niets heeft laten weten.. kan je dan nog van contact houden spreken? *lekker sarcastisch*
en zeggen: misschien, misschien is het wel beter als ze uit elkaar zijn..
.. ook al voelt het nu niet zo waarschijnlijk..
quote:ik bedoelde da ik lekker sarcastisch bezig was ;-)
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:43 schreef patsys het volgende:[..]
Bedoel het niet sarcastisch, ik heb al jaren geen contact (echt praten) gehad met mn vader en dat hoop ik ooit nog eens te hebben, maar twee maanden sorry is niet echt lang, als je van een heel leven spreekt.
Ik weet nu niet hoe ik me moet voelen. Heb er maanden op gewacht en toch... toch heb ik zin om te wenen... 
quote:In ieder geval is er iets van een teken van leven gekomen naar jullie toe. Waarschijnlijk is die stap voor hem ook heel moeilijk geweest. Ik kan wel heel goed begrijpen dat je je toch nog steeds klote voelt. Ik hoop dat jullie zonnetje snel weer gaat schijnen!
Op donderdag 9 oktober 2003 13:20 schreef leonieke het volgende:
Newsflash.. vandaag een brief ontvangen van mijn pa gericht aan mij en mijn zus met uitleg en excuses en redenen voor geen contact zoeken en vertrek enzo...Ik weet nu niet hoe ik me moet voelen. Heb er maanden op gewacht en toch... toch heb ik zin om te wenen...
Sterkte.
Kweet totaal nie hoe ik moet/zal reageren. Op brief nog altijd ni geantwoord, kweet nie goe wat schrijven.
Hopelijk brengt morgen wat licht in de duisternis..
Misschien is het beter als het contact morgen van hem af komt... Hoef jij nu niet in de shit te zitten?
quote:thx
Op dinsdag 14 oktober 2003 22:24 schreef trekdrop het volgende:
Heb al een tijd niet meer mee gelezen, maar suc6 morgen, en sterkte....Misschien is het beter als het contact morgen van hem af komt... Hoef jij nu niet in de shit te zitten?
Kheb wel gezegd tegen mijn ma dat ik niet weet hoe ik ga reageren, dus dat ik misschien iets doms zal doen gewoon omdat ik wat overdonderd zou kunnen zijn. En dat begreep ze wel.
Ze vond ook dat als hij iets zei, ik moest antwoorden, het is en blijft mijn pa.. maar zo raar om na 2.5 maand uw pa terug te zien en dan nog in zo'n situatie.
Nog anderhalf uur en we zijn op de rechtbank.. hij ook.
I wonder what will happen 
Ik kan niet anders doen dan je enorm veel sterkte toewensen voor nu in de rechtbank en ik hoop dat je hier ooit een keer echt vrede mee zou kunnen hebben...
Op 2 januari 2003, mijn eerste werkdag na 6 maanden thuis te zijn geweest na de geboorte van mijn dochter, verging mijn wereld ook... om 18u28 om precies te zijn...
Ik kwam thuis binnen en er leken mij zo weinig schoenen in de kast te staan... en wat had ik met die jassen gedaan. In de boekenkast waren een aantal boeken verdwenen... Ik voelde een rilling van kop tot teen en liep als een gek naar de slaapkamer, en ja, al zijn kleren waren weg, enkele foto's, de draagbare computer, het digitaal fototoestel..... hij had ons nestje gebruikt als supermarkt, terwijl ik aan het werk was
DIe morgen was hij nog opgewekt "naar zijn werk" vertrokken.
En daar stond ik : links van me mijn dochter van 6m die honger had, rechts mijn zoon van 2,5j. Totaal van de kaart......
"Ik ben weg" was alles wat ik kon lezen.... hysterisch belde ik ijn broer om te vragen of hij iets wist... Maar ook hij viel uit de lucht,en is direct gekomen... Een week lang hoorden we niks! Dan een bericht: "Ben veilig.Geef dikke kus aan de kindjes"
Ik begrijp het nog steeds niet, de dag voor zijn vertrek waren we bij vrienden en werd er nog gesproken over een derde kind, terwijl hij me later verweet dat ik hem "geflikt" had met de kinderen... Dat vreet aan je... en dat tijd de wonden heelt, pffff...daar geloof ik écht niet meer in.
Je vertrouwen in iedereen is compleet weg, je piekert je suf, kan niet werken.....heb dit jaar al 3 opnames op psychiatrische afdeling achter de rug na teveel pillen in combinatie, BPS flakkerde in alle hevigheid op . Vermagerde 14kg op 2mnd.... Klotejaar
.En met mijn vriend ( relatie van 9 jaar) was ik ook mijn allerbeste vriend kwijt (vriendschap van 16 jaar)... Ondertussen vriend gevonden (ook BPS) maar daar liep het gisteren dan weer mis...|
Ik geraak gewoon niet over mijn ex, dat geef ik volmondig toe...en ik wil dat eigenlijk misschien wel niet...
Gelukkig is het contact met hem nu al minder gespannen, hij verblijft nu ook een jaar in Engeland, misschien de ideale moment om effe na te denken ???
Zaterdag zie ik hem en gingen we "eens praten".
Ik hoop het beste voor ons allemaal, want de kinderen verdienen dat niet.
Ondertussen zit jij (Leonie) al bij de rechtbank, of is het misschien al achter de rug.... Heel veel sterkte, en wat er ook gebeurt : je pa is ver-
trokken, dus jullie treft geen enkele schuld.
Ach ja, mannen....
Ondertussen terug van de rechtbank en .. ik moet zeggen da ik me veel beter voel dan dat ik ooit had durven hopen. Hij zag eruit als een geslagen hond. Mijn ma en ik zijn niet naast hem gaan zitten in de rechtzaal en ik zag dat hij het er erg moeilijk mee had. Nadat mijn ouders uit de zaal kwamen (aparte zaal om te tekenen) heb ik hem nog ff gesproken in de gang en buiten. Gezegd hoe ik me voel met de situatie en dat ik nog een brief zal schrijven, maar er nog niet helemaal uit ben over de formuleringen. Hij begreep dat, maar ik zag echt dat hij het moeilijk had met het feit dat er een afstand is tussen ons. En weet je.. hoe grof het ook klinkt, het doet deugd om zoiets te merken.. erg van mij da ik wil dat hij zich slecht voelt? kweet het niet..
quote:Nee hoor,
Op woensdag 15 oktober 2003 12:24 schreef leonieke het volgende:
En weet je.. hoe grof het ook klinkt, het doet deugd om zoiets te merken.. erg van mij da ik wil dat hij zich slecht voelt? kweet het niet..
Het is goed voor hem om te voelen wat ie gedaan heeft.
Ik wens je nog veel sterkte met je brief, en hoop dat hij zich tegenover jullie nog wel blijft gedragen als vader,
Verder wens je moeder veel sterkte en huilen mag altijd lucht op,
groetjes.
Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
quote:tuurlijk versturen.. zulke dingen moet je nu eenmaal niet opkroppen.... en waarom laten liggen? Waarom zou je nu nog rekening houden met zijn gevoelens... die van jou zouden nu op de eerste plaats moeten komen.... laat hem maar weten hoe je er over denkt, hoe je over hem denk....
Op donderdag 11 december 2003 07:47 schreef leonieke het volgende:
Mijn brief is nu *eindelijk* afgeraakt. Mja, best wel beschamend dat het zo lang geduurd heeft, maar nu moet ik hem nog versturen. Hij is nog niet zoals ik het wil eigenlijk, maar ik kan het niet blijven uitstellen en uitstellen (het is volgende week zijn verjaardag en het moet nu ook niet overkomen als een verjaardagscadeau eh...).Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
Nou suc6 en sterkte... en als de sodemieter die brief versturen...
[Dit bericht is gewijzigd door trekdrop op 11-12-2003 12:57]
En idd gewoon versturen. Zo'n brief zal nooit "goed" zijn. Of eigenlijk is zo'n brief altijd wel goed! Schrijven zoals je zou praten.
quote:Dat ie grof is is niet erg. Als je kijkt wat hij heeft gedaan en hoe hij zich daarna heeft gedragen kan het bijna niet grof genoeg. Wil je gaan steken moet je hem idd op zijn verjaardag gaan sturen. Maar ik weet niet precies wat je doel is.
Op donderdag 11 december 2003 07:47 schreef leonieke het volgende:
Mijn brief is nu *eindelijk* afgeraakt. Mja, best wel beschamend dat het zo lang geduurd heeft, maar nu moet ik hem nog versturen. Hij is nog niet zoals ik het wil eigenlijk, maar ik kan het niet blijven uitstellen en uitstellen (het is volgende week zijn verjaardag en het moet nu ook niet overkomen als een verjaardagscadeau eh...).Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
Zelf heb ik een week over een brief naar mijn moeder gedaan. En ik moet zeggen dat het mij enorm heeft opgelucht en ben toen spanning kwijt geraakt die ik al zeker 8 jaar voelde.
Veel sterkte de komende tijd. Gaat alles weer een beetje met je moeder?
Een ding moet je trouwens altijd onthouden. Het gaat maar om een imenad en dat ben jezelf. Als je wat voor een ander kan doen, dan moet je dat zeker niet nalaten. Maar het belangrijkste is dat je jezelf goed voelt
quote:Weet je, eigenlijk weet ik niet wat mijn doel is, maar ik hoop toch tenminste op enige reactie, ook al zou ik die hoop beter laten varen.
Op donderdag 11 december 2003 09:51 schreef pmponer het volgende:[..]
Dat ie grof is is niet erg. Als je kijkt wat hij heeft gedaan en hoe hij zich daarna heeft gedragen kan het bijna niet grof genoeg. Wil je gaan steken moet je hem idd op zijn verjaardag gaan sturen. Maar ik weet niet precies wat je doel is.
Mijn ma heeft ook een brief geschreven en zal ervoor zorgen dat hij die juist op zijn verjaardag krijgt. Kvind da persoonlijk geen zo'n goed idee..
En van dat 'grof genoeg zijn', het is en blijft mijn vader, als hij mij laat vallen, kan ik hem niet meer vervangen eh.
quote:Mja ik heb er iets meer dan 2 maand over gedaan om hem helemaal af te krijgen (oke wel een tijdje laten liggen ook)
Zelf heb ik een week over een brief naar mijn moeder gedaan. En ik moet zeggen dat het mij enorm heeft opgelucht en ben toen spanning kwijt geraakt die ik al zeker 8 jaar voelde.
quote:Dank u. Het zal maar raar doen, op zijn verjaardag is hij er niet, de eindejaarsfeesten is hij er ook niet. Het voelt gewoon zo raar aan, kan het nog niet echt aanvaarden om eerlijk te zijn.
Veel sterkte de komende tijd. Gaat alles weer een beetje met je moeder?
Met mijn ma, ik weet het niet, ze is nu voor het ogenblik weer thuis van haar werk tot eind januari, dus dat maakt het er zeker niet beter op. Maar we hebben nu sinds 2 weken terug een puppy in huis, dus ze kan zich daar wat mee bezighouden. Maar ze heeft het nog altijd heel lastig. Ik denk zelfs niet dat ze er ooit over zal geraken...
Het is dus vandaag mijn pa's verjaardag en ik weet niet hoe ik er het best mee omga. Moet ik hem iets laten weten of doe ik gewoon alsof ik het vergeten ben?
Mijn brief is idd nog maar pas verstuurd, dus ik kan er geen antwoord op gekregen hebben, maar mijn zus haar brief is bv al 2 maand ofzo verstuurd en ze heeft er sindsdien niets meer van gehoord.
Hij belt ook nooit eens ofzo (heeft nu drie nieuwe kids die ons vervangen...) en dat doet pijn, hoe raar het misschien ook klinkt, of hoe egoïstisch, maar op deze manier ben ik mijn pa kwijt en that sucks.
Als ik nu bv denk hoe het later zal gebeuren bij een eventueel huwelijk of doopsel, springen de tranen onmiddellijk in mijn ogen. Er zal altijd iemand ontbreken...
Nu is het gewoon zo dat als ik hem iets laat weten vandaag, dat het net is alsof ik niet zonder hem kan leven. En dat wil ik nu ook wel niet *zucht*
|
|
