Pa weg...

Moeder weg
Vader allemaal schulden
3 kinderen etc etc

Life's a bitch

Oja mijn broertje was 7
en mijn zusje 12
ik ben 15

Was een zware tijd though

Heb dit zelf meegemaakt met een nichtje van mijn moeder, dus ik weet wat voor type je vader is.

Het enige wat jij nu kunt doen is zorgen dat jullie het financieel redden, alimentatie zal wel geen sprake meer van zijn, omdat jullie 18+ zijn.
Praat vooral veel met je moeder over zijn eerdere uitstapjes en probeer haar te overtuigen dat het beter is zo. Ook al is het misschien niet zo, maar dan heeft ze meer rust in haar kop. Het is in ieder geval beter dan dat ze zich gaat verhangen of zo, want dat is het ergste uiterste wat kan gebeuren. Zorg dat je haar de komende weken onlast van huishoudelijke zaken. Ze zal het zo moeilijk hebben dat ze daar geen zin in heeft. Doe het samen, help haar en laat haar zien dat jullie er wél voor haar willen zijn. aan het eind van het liedje houdt een vrouw het meest van haar kinderen, dus in jullie geval zal het ook zo zijn.
Het belangrijkst is om veel naar buiten te gaan, binnenshuis herinnert alles haar aan je vader, dat maakt het alleen maar erger.
Neem meteen de stap om deze factoren te reduceren, gooi zijn resterende kleding weg, ook misbare spullen van hem, zoals een schilderij of radio kun je het beste meteen wegdoen. Verkopen of zo.
Als de middelen aanwezig zijn, verander dan de indeling van bijv. de woonkamer en dat soort dingen. Geef haar het gevoel dat haar leven veranderd is in een positieve zin: de vent die haar altijd bedroog is eindelijk weg, ga dit vieren!

Het zal niet makkelijk worden, daarom vanaf mijn stoel: veel sterkte, succes en vooral veel geluk zónder je vader gewenst.

Oh ja, als je zijn gsm-nummer hier neerzet, heeft ie in notime een berg sms-en waar je u tegen zegt. Lafaard dat het is.

quote:

---

Op vrijdag 25 juli 2003 12:21 schreef leonieke het volgende:

[..]

thxkes.. (thx trouwens aan iedereen voor de moed die je inspreekt, doet me echt deugd)

Hij heeft vanmorgen contact opgenomen en wil direct scheiden. Heeft ondertussen al de rekening die voor mij bestemd was helemaal geplunderd. Ik wil niets meer met hem te maken hebben. Hij belt normaal morgen terug.. Like I care... Hem spreken wil ik totaal niet meer. En dan nog het lef hebben om te zeggen dat er tgo zijn kinderen niets veranderd is. Hij heeft geen salu gezegd tegen ons en pakt geld af.. sorry langs mijn kant is er dan wel enorm veel veranderd. Dit is mijn vader niet meer, hoe grof het ook klinkt

---

sterkte!

Als een vrouw je echtgenoot afpakt, is de beste wraak haar met hem te laten samenleven,

zo denk ik er tenminste over, .

sterkte , jullie redden t wel.

Aan de andere kant zijn er ook financiele problemen die zijn moeder weer veel zwaarder treffen, omdat zij haar carriere heeft opgegeven om voor de vader en het gezin te volgen, en nu wel een opleiding heeft maar haar ervaring is bij lange na niet up to date.

Wat het belangrijkste is is je moeder duidelijk maken hoe belangrijk ze voor jullie is, zodat ze in ieder geval nog iets heeft om de zin van het leven in te zien. Ik denk dat ze ook een afspraak zou moeten maken met een psycholoog, eventueel ook voor een doorverwijzing naar wat medicijnen. Daarna zou ik haar zoveel mogelijk proberen te ondersteunen met een nieuw leven opbouwen zonder je vader. Vraag haar wat de dingen zijn die ze altijd had willen doen, en waar ze nu tijd voor over heeft. De vader van die vriend is bijvoorbeeld op Salsa dansles gegaan en bij een culinair gezelschap. Zo ontmoet ze andere mensen, heeft ze afleiding en geeft ze nieuwe zin aan haar leven. Het is ook belangrijk dat ze niet wegvlucht voor de problemen die er zijn, ook al is dat verleidelijk. Ik merk dat als je bijvoorbeeld steeds lang van huis weggaat, je thuis toch elke keer opnieuw in dat gat valt. Stimuleer haar om er veel over te praten, ik hoop dat ze genoeg goede vrienden om zich heen heeft. Het kan lang duren, maar als ze zelf haar best doet weet ik zeker dat er vooruitgang zal zijn... Misschien helpt het ook wel om (binnen jullie woonplaats) te verhuizen, misschien kleiner wonen. Ze kan dan helemaal opnieuw beginnen op haar eigen plekje, en alles doen zoals zij het wil.

Ik hoop voor je dat het binnenkort snel beter gaat met je moeder en jullie. Met de echtscheiding komt er waarschijnlijk in ieder geval wel een financiele regeling. Dat scheelt alweer. Heel veel sterkte!

Je zou eigenlijk toch moeten proberen om in contact met hem te treden en dit uit te praten. Hij kan toch niet zomaar een uitleg doen door middel van een briefje om daarna spoorloos te verdwijnen?

En er staat dat hij zijn GSM niet op neemt, maar dan zijn er nog veel meer opties als je hem echt wilt spreken. Bijvoorbeeld een sms sturen (hier al genoemd), bellen/langs gaan op het adres waar hij nu zit (waarschijnlijk het huis van zijn nieuwe vriendin, maar ja, er is een grote kans dat je dat adres niet weet) of langs gaan/opbellen naar zijn werk?

Conclusie: probeer (persoonlijk) met hem in contact te treden en een gesprek aan te gaan !

Ik hoop dat je pa bij trekt en idd in godsnaam laat er een soort van dialoog ontstaan (moet wel van twee kanten komen natuurlijk) dit is echt belachelijk, of hij jou niet meer als dochter wil. Dat kan gewoon niet, dat hoort bij kinderen nemen. Weten dat je er de rest van je leven aan vast zit, accepteer dat! Er zou een straf op moeten staan...

Ik denk dat je je moeder moet adviseren om alleen op de aanvraag op scheiding in te gaan wanneer je vader ermee eens gaat om een groot geldbedrag aan haar en jou (vanwege je bankrekening) te betalen. Als hij dat niet doet, dan geen scheiding... en dan kannie dus niet met zijn nieuwe vroutje trouwen (want dat zal die misschien wel willen).

Fijn dat je moeder een beetje begint op te knappen. ik kan me voorstellen dat ze het er heel moeilijk mee heeft... heel positief dat ze de kracht heeft op kunnen brengen om te gaan werken (was financieel natuurlijk ook hard nodig).

Goed dat je niet meer met je vader om wilt gaan: hij zal dit echt helemaal goed moeten maken met jou en je zus om weer jullie liefde en aandacht te mogen ontvangen.... hij gedraagt zich echt niet zoals een vader zou moeten

ik hoop voor je dat je pa nog een beetje bijdraait, want dat hij niet met je moeder wil praten is nog tot daar aantoe, maar hij kan toch niet zijn eigen kids in de steek laten?

jeetje...

Sterkte! mocht je een keertje om wat steun verlegen zitten, ik zwerf hier wel ergens rond

quote:

---

Op maandag 25 augustus 2003 23:08 schreef leonieke het volgende:
Ondertussen al een maand verder en nog altijd hetzelfde, behalve dat mijn ma morgen haar eerste werkdag tegemoet gaat en ze nu eindelijk al begint te eten de laatste dagen

Mijn pa heeft _nog_ altijd niets laten weten aan mijn zus of aan mij. Denk nie da da rap zal veranderen gezien hij alle contact met familie verbreekt (ook zijn kant)

Kvind da echt nie meer normaal se.. het blijven toch je kinderen ook al hou je niet meer van de moeder van je kinderen?? of ben ik nu zo verkeerd? *schouderophaal*

---

Fijn dat je moeder gaat werken, dat kan haar afleiding, voldoening, zelfvertrouwen en contacten geven. Is ze nog erg depressief? Heeft ze professionele hulp of medicijnen? Als ze echt nog heel depressief is, zo erg dat jullie het bijna niet op kunnen vangen, moet ze hulp zoeken. Het is heel lief dat jullie haar zo steunen, maar dat kun je ook niet eeuwig volhouden en soms is er gewoon meer nodig dan alleen de steun van je kinderen.

Het klinkt misschien als onbegonnen werk, maar de situatie vraagt om een radicale verandering. Die accepteren is de eerste stap.

Sterkte

Ik hoop voor je dat alles toch nog goed uitpakt met je moeder, je zus en jezelf. Je moeder is in ieder geval beter af op deze manier, hoezeer dat ook niet zo voelt voor haar waarschijnlijk.