Twinsouls/Tweelingzielen

quote:

---

Op zaterdag 19 juli 2003 00:19 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Groot gelijk heb je
Als je dat wilt, en het geduld hebt om zo iemand te vinden, zeker ervoor gaan

prrrrr

Nou ja, ehmm ik ontmoet diegene liever vandaag dan morgen, ik nie zoveel geduld hebben *grin*

---

Ik geloof hier zeker in.... Heb vooralsnog niet mijn twin flame mogen ontmoeten. Wel al enkele soulmates tegengekomen

Hier nog wat leuke info over dit onderwerp

Hmmm nooit wat over gelezen of gehoord.
En toch sinds kort t gevoel dat ik mijn tweelingziel ontmoet heb.
T gevoel is onbeschrijfelijk.

T begint al gewoon met t feit van :

Ze wil iets zeggen, en ik zeg het voor haar.
Je kijkt in de ogen, en je ziet precies wat er aan de hand is.
Je hebt op elkaar een zeer rustgevende werking.

etc.
In due time zal ik hier wel wat meer posten, als ik er zelf ook misschien wat meer in 'bedreven' raak.

Bijna iedereen heeft het over een geliefde die hun tweelingziel is.
Maar dat hoeft toch helemaal niet zo te zijn? Je tweelingziel kan toch ook iemand van hetzelfde geslacht zijn of iemand die een stuk ouder of jonger is dan jij en met wie je geen liefdesrelatie krijgt?

Dat heb ik althans gelezen over dit onderwerp.

quote:

---

Op zondag 10 augustus 2003 12:13 schreef Lady_J het volgende:
Bijna iedereen heeft het over een geliefde die hun tweelingziel is.
Maar dat hoeft toch helemaal niet zo te zijn? Je tweelingziel kan toch ook iemand van hetzelfde geslacht zijn of iemand die een stuk ouder of jonger is dan jij en met wie je geen liefdesrelatie krijgt?

Dat heb ik althans gelezen over dit onderwerp.

---

Volgens alles wat ik er tot nu toe over gelezen heb, kan t zelfs iemand zijn van 'gene' zijde. Dus iemand die zich op dit moment, niet in deze tijd en ruimte bevindt.

Ok, ik ga dit topic een gigantische schop geven _{mag dat eigenlijk wel}

Misschien zit ik helemaal mis, misschien denk ik er over een week, misschien morgen al ofzo, al wordt het tot op heden juist alleen maar erger, zoiets van 'hoe kon ik dat nou denken (voelen)'. Punt is dat ik hier op heb gezocht, op deze benaming en ik kan niet anders zeggen dat het wel erg 'toevallig' is wat er allemaal staat, wat er ongeveer kan gebeuren voordat.., dat dat zelfs toevallig gebeurt en noem maar op. Naja, het meeste wat er staat kan ik mezelf maar al te goed in vinden.

Nu, juist op het moment, dat ik mezelf heb gevonden om het maar even dramatisch te zeggen. Althans het lijkt erop alsof ik de kanten van mezelf, inclusief de negatieve kanten, pech etc, allemaal onder de loep heb genomen en ten volle heb geaccepteert. Om het nog dramatischer te maken, ik denk dat ik een tijdje terug alweer mijn ziel heb ervaren, mezelf heb ontmoet en leren kennen op een soort van zielsniveau ofzo, in al zijn eenzaamheid was dat. Maar dat deerde niet. Leeg kan zo wonderbaarlijk vol zijn. Ik heb hier genoegen mee genomen, hiervoor gekozen, en ergens is dit de eenzaamste keuze die je kan maken, zoiets van 'helemaal op jezelf aangewezen zijn'. Misschien leg ik dit nog een keer beter voor mezelf uit.

En tot en met eregister en al sinds een tijdje vrede met mezelf, tja dat klinkt heel stom misschien, maar in de zin van geen uitzonderlijke behoeftes aan iets of iemand, een soort dimensie erbij gekregen, waardoor ik mezelf automatischer zelfverzekerder voelde, vertrouwen begon te krijgen etc in het leven, meer naar mijn gevoel begon te luisteren, wat overigens weer zorgde voor kettingreacties in mijn onbewustzijn denk. De brug. En niet dat ik liefde uitsloot, integendeel, maar op een ander vlak. meer liefde en respect voor alles, ofwel voor veel mensen etc om mij heen, relaties ed, nee dat hoefde nou niet percee.

Daarbij veel dingen zijn weer leerzaam geweest (argh, ik praat al in verleden tijd, hoe stom). En stiekem misschien ergens omdat die romantische gedachte van mij zo in mij sluimerde, ervaringen die ik heb gehad van dat gevoel dat ik niet alleen ben, dat er nog een helft van mij is, een ander individu. Het maakte mij niet uit of ik diegene al dan niet in dit leven zou ontmoeten, want ik voelde soms misschien wat onbewust en ook bewust diep van binnen, dat diegene er toch wel was. Mijn wederhelft, de kant die mij echt begreep, de kant die mij aanvulde, mijn echte spiegel, de allesomvattende complementaire kant. Ying/Yang, mannelijk/vrouwelijk, links/rechts, noem maar op.

Beginnend met een intense droom die ik als klein meisje heb gehad. Vervolgend op het je van binnen je leven lang (onbewust) wat verscheurd voelen en ik denk dat veel mensen dit hebben. Eindigend met een keuze en daardoor een soort zielservaring te ondervinden. Jezelf weer compleet voelen. Een keuze die (misschien) weer voor andere stappen, of een andere stap, heeft gezorgd. Je eigen weg te vervolgen, helemaal. Ik adviseerde mensen zelfs hier soms wat in, wat voor mezelf misschien ook nog meer een soort onbewuste bewustmaking werd + vele andere dingetjes die daartoe hebben bijgedragen.

En dan, op het moment, dat ik achteraf gezien, helemaal mezelf was, gelukkig was met wie ik ben, genoegen nam met wie ik ben, alleen in de reis die ik nam, die ik zelf heb genomen, waar ik zelf voor heb gekozen. Juist op dat moment, het moment dat je niet denkt aan je wederhelft, maar hebt gekozen voor je eenzame zelf en daar gelukkig mee bent. Denkend aan niets, gewoon wat genietend van het leven, mijn leven, het uitzicht, de reis. Op dat moment, kom ik iemand tegen. Iemand, waar ik mezelf in herken. Ik zie mij.

Ik zie mezelf tegenover mij zitten, maar dan anders. Ik hoor mezelf praten, ik hoor mezelf dingen zeggen die ik onbewust nog niet wist, maar nu wel, ik zie mezelf dingen doen die ik niet zelf zou doen, maar mijn wederhelft wel, ik zie de ander dingen niet doen, die ik wel doe. Ik zie in mezelf de mannelijke trekjes, bij de ander de vrouwelijk trekjes, ik zie handen die op de mijne lijken, ik zie een gezicht die op de mijne lijkt, ik alleen bruine ogen, en diegene blauwe ogen, ik zie Ying en ik zie Yang. Ik loop (altijd het liefst) rechts, diegene automatisch links, ik zit links, diegene zit rechts, diegene zegt Show me love, ik zeg Robin S.

Goed, nu stop ik maar. Ik voel me wat verward dus enigszins.

_{naja, wie weet zit ik helemaal mis hoor. Dan ben ik gewoon wat te ver doorgeschoten in mijn visie}

quote:

Op zaterdag 17 juli 2004 02:13 schreef sweetgirly het volgende:
Ik zie mij.

Ik denk dat je daarmee alles wel zegt over tweelingzielen. Je lijkt niet alleen op elkaar, je BENT elkaar. Het is een wazige ervaring, maar niet minder waar en minder mooi.

Het schijnt inderdaad zo te zijn dat op het moment dat je compleet vrede met jezelf vindt, je de tweelingziel tegen kan komen. Niet vanuit behoefte (het is geen 'nodig hebben'), maar meer als een stap om verder te groeien dan je nu al gegroeid bent. Het mooie is als je twee tweelingzielen bij elkaar zet ze beide als individu nog sneller gaan groeien en elkaar stimuleren daarbij.

Het schijnt dat tweelingzielen, na de herkenning, 100% zeker van elkaar weten dat ze tweelingzielen zijn. Is dit bij jou ook zo? Hebben jullie elkaar al herkend in die zin? Of heb je nu een vermoeden? In andere woorden: plotselinge of de sluimerende herkenning?

quote:

Op zaterdag 17 juli 2004 12:33 schreef Geartsjuh het volgende:
Het schijnt dat tweelingzielen, na de herkenning, 100% zeker van elkaar weten dat ze tweelingzielen zijn. Is dit bij jou ook zo? Hebben jullie elkaar al herkend in die zin? Of heb je nu een vermoeden? In andere woorden: plotselinge of de sluimerende herkenning?

Herkend. Ja, naja, toen we elkaar aan hadden gekeken, draaide diegene zich om. Ik keek een beetje bedenkelijk, beetje maf naar diegene, zo van: 'ik ken jou ergens van', probeerde diegene te plaatsen. Want ik had gelijk zoiets van 'ik ken jou, maar waarvan ook alweer', kwam er niet uit. Het rare is dat ik dit bij sommige mensen eerder heb gehad, die ken ik ook een beetje, weleens mee gepraat of praat ik weleens mee. Misschien herkende ik diegene al in die andere mensen, vandaar misschien al een onbewuste herkenning in die mensen, het beeld was nu compleet zoiets. Op hetzelfde moment zei diegene iets van: 'hee wat gezellig, ik ga bij jou zitten'. Het was een beetje alsof door het contact met de ogen er een soort band/connectie was ontstaan en ik wist en voelde ook, dat ie niet weg zou gaan of door zou lopen, alsof het zo moest of zou gaan, het kon niet anders.

Voor de rest volgde er opzich een wat standaard gesprek, maar ook weer niet. Het was zelfs een beetje alsof je iemand na een lange tijd (weer) tegenkomt en dan aan elkaar vraagt 'en waar kom jij vandaan, wat heb jij vandaag gedaan etc'? Leidend tot deze ontmoeting. Het was zo normaal enigszins, maar juist daardoor weer ergens maf. Ik vond het zelf dus ook niet vreemd, terwijl het wel zou moeten, en daarom voelt het toch wel weer een beetje apart. We zijn wat gaan drinken, mijn trein gemist, vond het niet erg. Naja, we liepen en stonden naast elkaar alsof het zo hoorde. Het voelde een beetje gelijk aan als één ofzo .

Het afscheid was ook raar, 3 zoenen werden er eigenlijk 6, we deden het opnieuw op de ander zijn iniatief, dat andere ging te rap ofzo en dat vond ik eigenlijk ook. De tweede keer ging rustiger en meer intenser, alsof het zo moest, met aandacht. Daarbij pakte diegene met de hand mijn gezicht vast en vervolgens veegde ik het beetje lippenstift van mij van diegene zijn wang af. Dat lichamelijk contact, de openheid daarin, leek ook wel normaal, alsof het zo moest en wij dat zo aanvoelden, het liefst beiden wouden. Diegene pakte mijn arm nog vast en toen ik nog even bij diegene. En dat was het dan. Heel vaag allemaal, het speelde zich grotendeels af op een druk en bekend station . En het leek alsof wij daar in die menigte en onder het reizen elkaar hadden gevonden, alsof we van een ander, maar van een gezamenlijke planeet kwamen.

_{lol..wat dramatisch klinkt dit he , maja voel me enigszins nuchter gewoon, was gewoon best apart}

Ik denk dat er meerdere mensen zijn die je in je leven tegenkomt en die het beste uit je kunnen halen. Je voelt je er goed bij, herkent dingen, vult elkaar aan en groeit daardoor.

Maar ik geloof niet in één tweelingziel. Misschien omdat ik er niet in wil geloven. . Ik zou het zonde vinden als al die positieve dingen teweeg gebracht worden door 1 persoon. Want wat gebeurt er als je die persoon misloopt?

quote:

Op zaterdag 17 juli 2004 19:00 schreef MUUS het volgende:
Ik denk dat er meerdere mensen zijn die je in je leven tegenkomt en die het beste uit je kunnen halen. Je voelt je er goed bij, herkent dingen, vult elkaar aan en groeit daardoor.

Maar ik geloof niet in één tweelingziel. Misschien omdat ik er niet in wil geloven. . Ik zou het zonde vinden als al die positieve dingen teweeg gebracht worden door 1 persoon. Want wat gebeurt er als je die persoon misloopt?

Ik denk ook dat je meerdere mensen in je leven tegenkomt, die je aanvullen, waarvan je leert, groeit etc. Al heb ik dan bij sommige weer het gevoel dat ze zielsverwanten zouden kunnen zijn ofzo. Bijvoorbeeld bij mijn ex-vriendje heb ik dat mee en nog een paar mensen. En inderdaad gelukkig maar, ik vind het soms wel erg mooi hoe sommige dingen in elkaar zouden kunnen steken, soms heb ik weleens van die buien en ergens voel ik dat soms een beetje zo.

Tja, en een tweelingziel, ik weet het ook niet, het maakt ook niet veel uit wat dat betreft. Heb er weer wat over nagedacht en ik schommel van nuchter naar romantisch heen en weer. Ergens moet ik er niet zoveel over nadenken (of voelen), dat heb ik af en toe van die dingen. Apart was het wel.

Ja, dat zou wel raar zijn als al die positieve dingen teweeg worden gebracht door één persoon. Ik denk eigenlijk niet dat dat zo is, al zou je wel meer (positieve) energie en al samen, al dan niet onbewust, teweeg kunnen brengen. Net als dat je danst met een leuk en gezellig groepje, dat zorgt ook voor een bepaalde (vertrouwde, goede etc) sfeer. En sex is een goed voorbeeld hiervan, vraag mezelf nu toch weer af hoe dat zou zijn met een tweelingziel, sorry . Naja, bij sommige mensen voel je je ook goed en dat zorgt ook voor een aangename sfeer.

Tja, en als je die persoon misloopt. Volgens mij zijn hier meerdere kanten in. Of de tijd was er nog niet naar om het maar even kort en ergens oh zo erg cliché te zeggen of het was gewoon toch de ware niet. Ik geloof dus ergens toch in een liefde die er speciaal voor is voor mij en voor iedereen. Diegene die het is, helemaal, en hij hoeft niet perfect te zijn, maar ik moet dat weten/voelen etc.

De andere kant die ik erin zie, is dat ik denk dat als je diegene misloopt het niet zo is dat je dan al die positieve dingen niet hebt, ze zitten in iemand of niet. Je bent niet negatief dan. Teneerste hebben en kunnen mensen voldoende zichzelf ontplooiien. Juist misschien wel en hoe meer misschien, hoe eerder, etc, naja verhaal tweelingziel weer. Wat ik wel denk is dat als je die tweelingziel, wat dan ook , ontmoet, het gewoon klopt. je weet het en je wist het (ergens) al. En daardoor de positieve dingen in elkaar naar boven haalt, en dat is natuurlijk een super mooi iets. Deze dingen zijn ook bij familie en vrienden en/of in andere liefdesrelaties in soms grotere of kleinere mate aanwezig. Maar bij een soort wederhelft van je, is of lijkt mij dat dus erg apart hoe dat allemaal gaat. Liefde met de hoofdletter L, sex met de hoofdletter S, naja alles bij elkaar. En dat samen lijkt me een heel positief iets.

Maar de persoon die je bent blijf je grotendeels, misschien groei, leer etc je meer, en dat kan en is ook zo met andere mensen. Maar net als bij andere mensen, is deze band ook weer anders denk.

_{even wat ingekort, ik schrijf soms wat teveel vind ik zelf..}

[ Bericht 20% gewijzigd door sweetgirly op 18-07-2004 22:12:38 ]

iedereen is zielsverwant , er is er maar 1
maar een connectie hebben , het is mogelijk (en wenselijk)

En hoe zit het dan na een aantal jaren? Iedereen verandert, maar verandert die tweelingziel dan mee?

M.a.w: is een tweelingziel blijvend? .

quote:

Op zondag 18 juli 2004 09:30 schreef BaajGuardian het volgende:
er is er maar 1

Hier krijg ik een The Borg gevoel bij. .

MUUS wat dacht je van een collectief plateau een electrisch al wat is.
als het electrische ons is , en dat zijn wij , ons denken , ons zijn is electrische pulse , dat is zelfs een wetenschappelijk feit , waarmee bevestigd word dat we oneindig zijn , en tijd en ruimte zijn niet meer , waar wij kunnen interpeteren als een droom , door diezelfde pulse die wij zijn.
is de ziel een collectief , en te begrijpen.

groet

quote:

Op zondag 18 juli 2004 20:01 schreef MUUS het volgende:
Iedereen verandert, maar verandert die tweelingziel dan mee?

Als iedereen verandert dan de tweelingziel ook...

quote:

M.a.w: is een tweelingziel blijvend?

Volgens de romantische newage ideeën zou je altijd al tweelingziel zijn. Doet me trouwens denken aan een oud chinees verhaaltje over dat een ziel ooit 1 was en bij aankomst op aarde in tweeën wordt gespleten, de man en vrouw en dat beiden elk leven opnieuw bij elkaar proberen te komen

quote:

Hier krijg ik een The Borg gevoel bij. .

Da's een leuke pickupline als je je tweelingziel tegenkomt: "You will be assimilated"

quote:

Op maandag 19 juli 2004 07:53 schreef BaajGuardian het volgende:
MUUS wat dacht je van een collectief plateau een electrisch al wat is.
als het electrische ons is , en dat zijn wij , ons denken , ons zijn is electrische pulse , dat is zelfs een wetenschappelijk feit , waarmee bevestigd word dat we oneindig zijn , en tijd en ruimte zijn niet meer , waar wij kunnen interpeteren als een droom , door diezelfde pulse die wij zijn.
is de ziel een collectief , en te begrijpen.

groet

Zie je dat als een soort God? Een hoger iets wat ons allemaal bindt en waardoor we allemaal gelinkt zijn?

En zeg je dan dat we allemaal in feite tweelingzielen zijn of geloof je dat sommige mensen een extra iets, een extra link hebben?

quote:

Op zaterdag 17 juli 2004 19:00 schreef MUUS het volgende:
Ik denk dat er meerdere mensen zijn die je in je leven tegenkomt en die het beste uit je kunnen halen. Je voelt je er goed bij, herkent dingen, vult elkaar aan en groeit daardoor.

Maar ik geloof niet in één tweelingziel. Misschien omdat ik er niet in wil geloven. . Ik zou het zonde vinden als al die positieve dingen teweeg gebracht worden door 1 persoon. Want wat gebeurt er als je die persoon misloopt?

Inderdaad. Wat als mijn tweelingziel in de bush in Zimbabwe woont?

quote:

Op maandag 19 juli 2004 09:16 schreef The_Shining het volgende:

[..]

Als iedereen verandert dan de tweelingziel ook...

True en logisch, maar is het voorbestemd?

Kan die ziel (die misschien nu al ergens rondloopt) op een gegeven moment niet meer jouw tweelingziel zijn, omdat jij teveel verandert bent en jullie niet meer 'klikken'? Wat denk jij? .

quote:

Volgens de romantische newage ideeën zou je altijd al tweelingziel zijn.

Nou ja, zie mijn vraag hierboven.

Altijd al zijn en blijven?

quote:

Doet me trouwens denken aan een oud chinees verhaaltje over dat een ziel ooit 1 was en bij aankomst op aarde in tweeën wordt gespleten, de man en vrouw en dat beiden elk leven opnieuw bij elkaar proberen te komen

Maar als dat verhaal opgaat, zou het zo zijn dat tweelingzielen alleen bij/tussen hetero stelletjes voorkomt. .

quote:

Da's een leuke pickupline als je je tweelingziel tegenkomt: "You will be assimilated"

Dan ren ik heel hard weg. Gillend. .

quote:

Op maandag 19 juli 2004 14:56 schreef MUUS het volgende:
True en logisch, maar is het voorbestemd?

Aangezien ik een ieder graag gelijkwaardig zie, maakt voortbestemd zijn niet uit

quote:

Kan die ziel (die misschien nu al ergens rondloopt) op een gegeven moment niet meer jouw tweelingziel zijn, omdat jij teveel verandert bent en jullie niet meer 'klikken'? Wat denk jij? .

Die ander zou net zo veel veranderen...

quote:

Nou ja, zie mijn vraag hierboven.

Altijd al zijn en blijven?

Zie mijn antwoord hierboven
nee serieus natuurlijk zou ik het niet weten en het is nutteloos om erover te filosoferen. Ik ben mijn tweelingziel iig niet tegengekomen, ook al 'dacht' ik vaak van wel

Ga je mee in het idee van "je hebt maar 1 persoon die je wederhelft is op zielsnivo" dan ga je mee in doemscenario's dat jij haar/hem misschien nooit in dit leven tegenkomt, of je gaat verder in reincarnatie en geloof je misschien nog dat je die persoon dan wel in een volgend leven tegenkomt.

Ga je mee in het idee dat in principe een ieder gelijkwaardig is en 2 helften van 1 ziel altijd bijelkaar passen, dat klopt nu eenmaal niet want niet iedereen past bij elkaar [op de meest idealistische manier]. Waarom zou zo'n ziel eigenlijk gespleten zijn in den beginne da's het meest onlogische.

quote:

Maar als dat verhaal opgaat, zou het zo zijn dat tweelingzielen alleen bij/tussen hetero stelletjes voorkomt. .

Niet persé, als ik nog even verder in idealistische bochten wring kan ik nog wel bedenken dat er 1 ziel is die geslachtsloos is, die is vervolgens gespleten in 2 neutrale halve zieltjes en die worden ieder een persoon. Afhankelijk van wat die zielen willen leren worden ze qua karakter overwegend mannelijk/vrouwelijk. Elke leven kiezen ze opnieuw om als man of als vrouw geboren te worden. Uiteindelijke doel is dat 2 halve neutrale zielen beide "vol" worden (man & vrouwelijke eigenschappen kennen) en zo weer het evenbeeld van de originele ziel worden
En als ze dan bij elkaar komen is het zegmaar dubbele pret

Of zie jij "ware" liefde als iets enkel puur fysieks?

Wat ik er zelf van vind.. ik besteed mijn tijd aan zelfontwikkeling, mocht ik die evt. tweelingziel tegenkomen is het prima, blijf ik de rest van mijn leven alleen is het ook prima heeft geen zin om je hoofd erover te breken, je houdt je bezig met iets wat wel/niet kan gebeuren, je merkt het vanzelf wel.

quote:

Dan ren ik heel hard weg. Gillend. .

ja waarom die laatste rende ook alweg is het trouwens de vrouwelijke ziel die de mannelijke ziel assimileert of andersom

wees voorzichtig, soms kan diegene waar jij 100% zeker van bent dat het je tweelingziel is, t uiteindelijk niet zijn.. *uit ervaring spreekt*

Vraag me af of er iets bestaat als een 'nep'tweelingziel.. die alles in t werk stelt om er op te lijken...
Als je t op een bijbels niveau zou brengen, een soort van duivel-tweelingziel?

*terugvindpost*

Ik ben er trouwens van overtuigd dat het bestaat, maar wij gebruiken bij gebrek aan beter de term soulmates.

quote:

Op maandag 19 juli 2004 14:51 schreef MUUS het volgende:

[..]

Zie je dat als een soort God? Een hoger iets wat ons allemaal bindt en waardoor we allemaal gelinkt zijn?

je zou het kunnen zien als de god ja , maar ik persoonlijk zie het gewoon zoals het is , het al wat is.

quote:

En zeg je dan dat we allemaal in feite tweelingzielen zijn of geloof je dat sommige mensen een extra iets, een extra link hebben?

in essentie heeft niemand wat extra's , maar daar hebben we het leven voor , de illusie dat we allen anders zijn , en het leven doet het goed..., qua effect.
maar zoals jij het zegt , vind ik het een redelijke benaming , dat wij allen tweelingzielen zijn...zoiets ja.

(dit is geen< godsdienst trouwens , verder ga ik er niet op in , anders weet ik het wel weer.)

quote:

Op zaterdag 17 juli 2004 22:34 schreef sweetgirly het volgende:

-knip-

_{even wat ingekort, ik schrijf soms wat teveel vind ik zelf..}

Tja, ik kan (helaas) weinig zeggen even, behalve , hoezeer ik het hier ook wil delen.
Iets over toevalligheid, ermee bezig zijn geweest (zie bovenstaande post vooral), erover geschreven en gemijmerd, denkend aan tweelingzielen (en de bovenstaande even in het algemeen) en iemand (anders) spontaan en (nog meer) onverwachts ontmoeten, deja-vu's ten top, een bepaalde droom die ik kort geleden heb gehad, karmische band die ik zou hebben met een bepaald sterrenbeeld (toeval achteraf of niet?), en naja iets van oa geweldig gescrabbeld .

Het toeval hierin wou ik toch nog even zeggen, misschien kom ik er een andere keer (al dan niet stiekem ) op terug. Sorry, beetje privacy vanuit mijn kring in acht houdend.

quote:

Op dinsdag 20 juli 2004 22:05 schreef Minkeltje het volgende:
wees voorzichtig, soms kan diegene waar jij 100% zeker van bent dat het je tweelingziel is, t uiteindelijk niet zijn.. *uit ervaring spreekt*

Vraag me af of er iets bestaat als een 'nep'tweelingziel.. die alles in t werk stelt om er op te lijken...
Als je t op een bijbels niveau zou brengen, een soort van duivel-tweelingziel?

Waarom zou diegene dat doen dan?

IK denk dat de meeste dingen die het geheel beschrijven bijna altijd overeenkomen met mensen die van elkaar houden, en de rest van het aspect 'tweelingziel' maar voor lief wordt genomen omdat ze zoveel van elkaar houden (zodat ze (graag zouden willen) denken dat die aspecten zo zijn).

"Je hebt niet de behoefte om elkaar te veranderen"
Dat heb je meestal zodra je doorhebt dat persoonlijkheden niet te veranderen zijn. en nog meer van die kleine dingen die is de tekst staan kan ik zo wel afgaan.