quote:nou als je zorn luisterd mag je je denk ik wel bij de die hards rekenen hoor..
Op donderdag 19 juni 2003 22:22 schreef Bosbeetle het volgende:[..]
dan heb je gelijk
dit is tevens mijn laatste post in dit topic, zodat de echte diehard muziek fans de ruimte krijgen en niet geirriteerd worden door mijn slowchat geneuzel en ongestoeld commentaar
quote:Misschien hebben ze de Zorn-voorraad bij de Sounds alweer aangevuld, vorige keer had ik ze allemaal meegenomen.
Op donderdag 19 juni 2003 21:59 schreef OProg het volgende:
Ik heb het al tijden op mijn lijst staan maar kom er eig niks van tegenVrijdagavond nog maar een keer @ R'dam kijken, iemand een tip waar te zoeken?
Neem nu bijvoorbeeld het artwork in het boekje van "The Gift", dat zijn Japanse tienermeisjes in schooluniform waarvan sommige seksuele handelingen verrichten en een ander op een herentoilet probeert te urineren, door weer een ander staat een verbodsbord terwijl ze vastgebonden op een stoel zit. Vreselijk intrigerend natuurlijk, het geheel verpakt in een kartonnen hoesje met een afbeelding van inpakpapier. The Gift.
Hier dus een afbeelding. Maar wat betekenen die plaatjes nu? Het is een enorme grap natuurlijk, de naam bij die plaatjes en dan ook nog die enorm relaxte gitaarmuziek erbij van de cd zelf. Als ik een digicam heb of een scanner ofzo zal ik nog plaatjes van het boekje posten. Maar goed, terug naar het verhaal. Wat beweegt Zorn om voor zulk artwork te kiezen?
Nog een voorbeeld, namelijk "Music for Children." Hieronder weer een plaatje.
De titel is een beetje sarcastisch, maar dan weer het artwork. Op het plaatje zie je al een blonde pop met een enorm opgezwollen buik. Op de cd-cover zelf (die pop is weer een kartonnen hoesje) staat een afbeelding
van een of andere elfentuin, wederom Japans (nou ja, ik zeg nu wel constant Japans, het is in ieder geval oosters, laat ik er verder maar over doorgaan in de trent van Japans). Op de achterkant van het boekje staat een of andere versie van een oosterse naakte realdoll in een bed met spijlen. De rest van de afbeeldingen zijn van poppen of van zo'n Japanse elfentuin. de afbeeldingen worden afgewisseld met gedichtjes of spreuken.
Echt ontzettend interessant, die Zorn. Na wat Tijn heeft gezegd over het interview is mijn nieuwsgierigheid naar de persoon achter de muziek alleen maar toegenomen.
quote:Dat heb ik ook bij andere personen die ik als muzikale wonderen beschouw: John Zorn, de heren van Ulver, de heren van Summoning, het team van Maudlin of the Well en zo veel meer. Het is boeiend om uit te zoeken wat voor persoonlijkheid nou ten grondslag licht aan die muziek die je zo fascineert en prikkelt.
Op vrijdag 20 juni 2003 00:02 schreef Seborik het volgende:
Maar wat er voor mij ook zo ontzettend fascinerend is aan John Zorn, is de persoon zelf, net zoals ik dat bij Sergei Rachmaninoff en Carl McCoy (Fields of The Nephilim) heb.
Wat betreft John Zorn is het vrij moeilijk om een antwoord op de vragen te krijgen. Het aantal interviews dat hij gedaan heeft is zeer laag, en gezien zijn immense discografie is de hoeveelheid informatie over hem ook bizar kleinschalig.
Het belangrijkste wat ik over hem te weten gekomen is, is dat hij allerlei vormen van kunst consumeert. De muren in zijn huis zijn behangen met LP's, CD's, video's en boeken, waar hij zijn inspiratie uit haalt. Het meest opmerkelijk vind ik zijn liefde voor grindcore, wat aangeeft dat hij werkelijk van alle markten thuis is.
quote:Ja, inderdaad. Er staat erg weinig over John Zorn zelf in de boekjes en soms maken de boekjes het alleen nog maar raadselachtiger zoals bijvoorbeeld bij The Gift en bij Music for Children of net zoals de vier verschillende kaarten bij I.A.O. Het is ook wel interessant dat er bij sommige albums zoveel aandacht aan is besteed, terwijl het bij andere louter een omschrijving is van de manier van werken. Dit is bijvoorbeeld het geval bij Pool waarin precies staat beschreven in welke periode het stuk is ontstaan, met welke ander werk de cd van doen heeft (bij Pool is dat Archery) en hoe het uitvoeren is gegaan, maar dat staat er dan weer niet op een gewone manier. De regels zijn 'ingesprongen', het staat niet allemaal recht onder elkaar zoals normale tekst. Misschien laat Zorn hier in zinnen zien hoe de muziek in elkaar steekt, daar moet ik het nog beter voor bekijken.
Op vrijdag 20 juni 2003 00:34 schreef Summoner het volgende:
Wat betreft John Zorn is het vrij moeilijk om een antwoord op de vragen te krijgen. Het aantal interviews dat hij gedaan heeft is zeer laag, en gezien zijn immense discografie is de hoeveelheid informatie over hem ook bizar kleinschalig.
quote:Zoiets hoorde ik al, dat hij veel inspiratie haalt van de televisie enzo. Ik hoop dat het interview wat jullie gezien hebben nog ergens gepubliceerd wordt...
Het belangrijkste wat ik over hem te weten gekomen is, is dat hij allerlei vormen van kunst consumeert. De muren in zijn huis zijn behangen met LP's, CD's, video's en boeken, waar hij zijn inspiratie uit haalt. Het meest opmerkelijk vind ik zijn liefde voor grindcore, wat aangeeft dat hij werkelijk van alle markten thuis is.
[Dit bericht is gewijzigd door Wodan op 20-06-2003 03:28]
quote:Ik heb gisteren ook maar even een cdtje van Masada aangeschaft, kan nu even niet kijken welke het is, en die hoesjes zien er allemaal nagenoeg hetzelfde uit. Maar dit is echt mijn ding, avantgarde jazz met klezmer-melodieen. Super!
Op donderdag 19 juni 2003 01:15 schreef Zander het volgende:
Masada lijkt me ook wel interessant, wat is daar van aan te raden?
Op een bepaalde manier doet Zorn me ook wel enigszins aan Frank Zappa denken, met zijn enorme discografie van allerlei verschillende stijlen, die handsignalen die hij gebruikt om de band te dirigeren en vooral ook het feit dat hij volgens het interview liever niet terugkijkt op zijn oude werk maar telkens vooruit wil.
[Dit bericht is gewijzigd door Zander op 20-06-2003 10:58]
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
Ik zal trachten mijn grijpgrage en aalvlugge vingertjes beslag te laten leggen op een volkskrant des hedens
quote:Goeie tip, ik scoor even een Volkskrant op het station zometeen
Op vrijdag 20 juni 2003 11:23 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Van een collega kreeg ik de tip dat vanochtend in de volkskrant een verhaal over het optreden van dinsdag stond.Ik zal trachten mijn grijpgrage en aalvlugge vingertjes beslag te laten leggen op een volkskrant des hedens
quote:Kijk, daar hebben we wat aan.
Op vrijdag 20 juni 2003 11:23 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Van een collega kreeg ik de tip dat vanochtend in de volkskrant een verhaal over het optreden van dinsdag stond.Ik zal trachten mijn grijpgrage en aalvlugge vingertjes beslag te laten leggen op een volkskrant des hedens
* Litpho ook Volkskrant op lijst van aankopen zet *
quote:kan je het dan ook gelijk ff inscannen en ergens neerzetten?
Op vrijdag 20 juni 2003 11:57 schreef Tijn het volgende:[..]
Goeie tip, ik scoor even een Volkskrant op het station zometeen
Naked City, Carré, Amsterdam, 17 juni.
John Zorn heeft het imago van een onuitstaanbare lastpak. Hij vraagt exorbitante gages, stelt zware eisen aan podia, wil alleen in het superdeluxe Amstel Hotel slapen en hij komt niet opdagen als hij eregast is op het Holland Festival. Het spelen van oud werk vindt de superproductieve componist en saxofonist een nutteloze bezigheid. Maar dinsdag kwam hij toch even naar Carré voor een reünie van zijn legendarische band Naked City. 'Voor de poen' verklaarde hij in een zeldzaam publiek interview vooraf, met de Nederlandse Zorn-kenner Marcel Cobussen.
Best een symphatieke kerel eigenlijk, die Zorn. Natuurlijk schoffeerde hij nog even een fotograaf en schold hij op North Sea Jazz - 'het vreselijkste festival ter wereld' -, terwijl hij er in juli wél heel hypocriet speelt met zijn band Electric Massada. Maar verder vertelde hij luchtig over zijn componeren en over Naked City, dat tien jaar geleden voor het laatst optrad. Bij het repeteren was het hem opgevallen dat de stukken allemaal zo snel waren. 'Hoe heb ik dat ooit kunnen maken? Mijn levensritme is nu een stuk langzamer.'
In 1989 richtte Zorn de band op met een van de mooiste bezettingen van de vorige eeuw: Bill Frisell op gitaar, Fred Frith op basgitaar, Wayne Horvitz op toetsen en Joey Baron achter de drums. Een reünie zou alleen om die reden al spannend zijn. De vraag was of Naked City tien jaar later nog dezelfde tomeloze energie, superstrakke collagetechnieken en vette stijlcitaten zou weten te produceren.
Een bomvol Carré kreeg dinsdag het verlossende antwoord: ja. Behalve dat de heren er wat stijfjes bijstonden - Bill Frisell zou toch echt eens een cursus luchtgitaar spelen moeten volgen - klonken ze nog even wild als vroeger. Een belangrijke troef was de zanger Mike Patton, bij de metalfans bekend als frontman van Faith No More en van zijn werk bij Sepultura. Hij kwam een paar keer het podium op voor blokjes met extreem korte, heftige nummers. Patton schreeuwde, krijste en gierde op een bijzonder muzikale manier en gaf het concert daarmee precies het extra duwtje dat het nodig had.
Daarnaast was het vooral de exclusiviteit die het concert echt bijzonder maakte. Verrassend is de band niet meer en de composities zijn bekend. Zorn weet dat, dus houdt hij zich aan zijn principes.
Bron: de volkskrant van vrijdag 20 juni 2003, pagina 11
quote:Damn, deze gaat door voor domste uitspraak van het jaar.
Verrassend is de band niet meer en de composities zijn bekend.
quote:Well, don't shoot the messenger
Op vrijdag 20 juni 2003 13:33 schreef Seborik het volgende:[..]
Damn, deze gaat door voor domste uitspraak van het jaar.
.
quote:jaja en mike patton is vooral bekend van zijn werk bij sepultura
Op vrijdag 20 juni 2003 13:35 schreef Litpho het volgende:[..]
Well, don't shoot the messenger
I wont shoot
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:kwaliteitskrantje, die Volkskrant
Op vrijdag 20 juni 2003 13:38 schreef Bosbeetle het volgende:[..]
jaja en mike patton is vooral bekend van zijn werk bij sepultura
I wont shoot
quote:FNM wordt netjes eerst genoemd, en Sepultura is de eerstvolgende echt grote naam waar Patton een blauwe maandag iets mee heeft gedaan. Mr.Bungle is wat dat betreft al een stuk minder bekend natuurlijk.
Op vrijdag 20 juni 2003 13:38 schreef Bosbeetle het volgende:
jaja en mike patton is vooral bekend van zijn werk bij sepultura
quote:Namens de Zonen van Zorn?
Op vrijdag 20 juni 2003 16:01 schreef Seborik het volgende:
Ons voorstel (van Tijn en ik) is om een open brief te sturen naar dit soort afzeikpraktijken.
quote:Is het elektrisch of akoestisch?
Op vrijdag 20 juni 2003 10:51 schreef Zander het volgende:[..]
Ik heb gisteren ook maar even een cdtje van Masada aangeschaft, kan nu even niet kijken welke het is, en die hoesjes zien er allemaal nagenoeg hetzelfde uit. Maar dit is echt mijn ding, avantgarde jazz met klezmer-melodieen. Super!
Op een bepaalde manier doet Zorn me ook wel enigszins aan Frank Zappa denken, met zijn enorme discografie van allerlei verschillende stijlen, die handsignalen die hij gebruikt om de band te dirigeren en vooral ook het feit dat hij volgens het interview liever niet terugkijkt op zijn oude werk maar telkens vooruit wil.
quote:En alle andere gekrenkte zieltjes op deze planeet!
Op vrijdag 20 juni 2003 16:01 schreef Litpho het volgende:[..]
Namens de Zonen van Zorn?
quote:Namens Hekje Muziek
Op vrijdag 20 juni 2003 16:01 schreef Litpho het volgende:[..]
Namens de Zonen van Zorn?
quote:Had je nog een Volkskrant gekocht, Tijn? Misschien kan je hem nog ruilen
Op vrijdag 20 juni 2003 16:23 schreef Tijn het volgende:
Wat ongeloofgelijk kutstuk trouwens. Het meest belachelijke is dat de [betreffende recencist] het WÈL naar zijn zin heeft gehad en ook toegeeft dat het goed klonk. Maar vervolgens kannie alleen maar zeiken. Over hypocriet gesproken zeg.
.
