Na bijna een etmaal bevallen besloot de gynaecoloog daarom tot een keizersnee. Ik heb er betrekkelijk weinig last van gehad. Alleen heb ik nu nog steeds een doof gevoel in de huid rondom het litteken. Het litteken zelf is keurig genezen.Je hoort vaak dat vrouwen moeite hebben met een (ongeplande) keizersnee. Ik heb dat zelf niet. Christan kon gewoonweg niet op een andere manier geboren worden. Ik heb niet het idee dat ik de bevalling niet heb "afgemaakt". Integendeel, die ks was met recht een verlossing.
Het leek me wel interessant om eens met anderen van gedachten te wisselen over de ervaringen met een ks. Een paar vraagjes om te beginnen:
Had je een geplande of een ongeplande ks? (Ik denk dat dat een wezenlijk verschil maakt - maar misschien is dat niet zo)
Had je er achteraf moeite mee? Het gevoel dat je het niet (helemaal) zelf gedaan hebt?
Heb je nog last van het litteken of andere verschijnselen?
Andere dingen die je erover kwijt wilt?
Voor mij was het nogal een shock om 2 dagen voor mijn bevalling te horen dat het waarschijnlijk een keizersnee zou worden. Ik had nog helemaal niet bij die mogelijkheid stilgestaan. En die 5 dagen ziekenhuis die daarna zouden volgen vond ik nog veel erger. Ik heb mijn hele zwangerschap geroepen dat ik het gewoon thuis wou doen, in mijn eigen vertrouwde omgeving en daarna heerlijk in mijn eigen bed de kraamtijd doorbrengen. Na een tijdje wel - geen keizersnee discussie is uiteindelijk besloten om mij in te leiden. Na 2 x gel braken spontaan mijn vliezen en kreeg ik een enorme weeenstorm (om de minuut een wee, dus 1 minuut een wee, 1 minuut rust). Na 5 uurtjes kreeg ik persdrang en werd de gyn opgeroepen. Hij voelde en riep meteen "dit wordt niets waarschijnlijk. Ga maar een half uurtje persen met de verpleging en dan kom ik terug om te kijken of er vorderingen zijn, maar ga maar uit van een keizersnee". En hij had helaas gelijk. Ik heb nog een uur moeten wachten (en persweeen wegzuchten) voordat we naar de operatiekamer gingen en ik eindelijk een ruggeprik kreeg. Dat was een enorme verademing.
Het operatiepersoneel waren enorme lieverds. Ik vond het ook heel genant om te horen hoe de gynaecoloog ruzie met ze stond te schoppen tijdens de operatie.
Ik heb niet het gevoel gefaald te hebben. Maar kan me enorm goed voorstellen dat vrouwen dat wel hebben. Waar ik nog ontzettend veel moeite mee heb is dat ik Bram na de bevalling niet bij me had. Dat ziet er in alle programma's zo geweldig uit. Hem helemaal kunnen bewonderen en alle eerste geluidjes horen. Nadat hij nagekeken was heb ik hem wel heel eventjes gezien maar toen werd ik niet goed en moest hij weg. Hij is toen met zijn vader naar beneden gegaan waar hij gewassen en gewogen is. Ik hem ongeveer een uur later weer gezien want ik lag heel lang op de verkoeverkamer. Peet is met hem naar de verkoeverkamer gekomen want hij vond het ook veels te lang duren allemaal. (ze waren nog aan het wachten op bloeduitslagen of ik een bloedtransfusie moest) Dat we eindelijk naar de afdeling weer gingen is hij gelukkig wel aangelegd, ik zou dat helemaal vergeten zijn te vragen, ik was nog helemaal beduusd. Dat de verpleegkundige hem daarna ging verschonen en temperaturen heeft hij de nieuwe luier en de thermometer ondergepiest en heeft ze hem halfbloot dus even bij mij neergelegd omdat ze een nieuwe luier ging halen. Dat vond ik wel heerlijk. Toch stom dat je dan zelf de puf niet hebt om dat te zeggen, dat je hem eigenlijk wel even helemaal bloot op je buik wilt hebben. Dat zou ik bij een eventuele volgende keer dus wel doen, hem gewoon uitkleden en dan helemaal bewonderen.
Dat ik weer eens een bevallingsprogramma durfde te kijken zag ik dat ze de placenta lieten zien. Ook dat heb ik gemist en vind het echt vreselijk jammer. Ik had wel graag willen zien waar hij al die tijd van geleefd had.
Maar waar ik het meeste van gebaald heb is dat ik hem de eerste dagen niet heb kunnen verzorgen. De eerste luier heb ik pas verschoond toen hij 4 dagen oud was. Ik heb hem voor het eerst in bad gedaan toen hij een dag of 7 was. En daar heb ik in het begin enorm veel last van gehad. Iedereen liep maar met mijn kind te leuren en ik kon niets. Hij had voor mijn gevoel een grotere band met de nachtverpleegkundige dan met mij. Ik was dan ook erg blij dat ik weer naar huis toe mocht, dan was hij 's nachts echt van mij. Heel stom gevoel. Maar ik heb de tijd in het ziekenhuis niet als vervelend ervaren. Ze waren echt verschrikkelijk lief allemaal. Ik vond het wel genant af en toe. Dat ik afgedroogd moest worden met de eerste keer douchen, de verpleegkundige stond tussen mijn tenen af te drogen. Toen heb ik wel even staan janken. Of dat ik op een po moest piesen omdat ze mijn catheter er na een paar uur al uitgehaald hadden en ik nog niet mijn bed uitkon. Maar gelukkig wordt je al snel weer wat zelfstandiger.
Voordat ik zelf die keizersnee had gehad keek ik er veel te licht tegenaan. En dat ik in bladen las dat vrouwen er zo'n schuldgevoel oid over hadden vond ik dat wel een beetje overdreven. Je had toch een kind? Maakt toch niet uit hoe je dat gekregen had. Nu denk ik daar wel wat anders over.
Mijn litteken is nog steeds enorm rood eromheen. En een groot deel van mijn buik eromheen is gevoelloos. Het ziet er ook niet uit, er hangt een grote kwab over dat litteken heen. Ik hoop dat dat nog een beetje goedkomt als ik wat afgevallen ben.
Pas na een uur of twee kwamen Frank en mijn moeder met Christan op de IC (de verkoeverkamer is 's nachts dicht) en toen kon ik hem pas een beetje bekijken. Later op de kamer lag hij in zijn wiegje, pas de volgende morgen kon ik hem uitgebreid bekijken. Ik was wel vrij snel weer op de been (donderdagavond bevallen, zaterdag al zelf douchen en zo), maar toen kon ik hem nog niet badderen, ik heb wel gekeken. En toen moest hij ook nog een dag en een nacht naar de kinderafdeling vanwege zijn bloedsuiker 
Volgens mij heb ik hem 's zondags wel zelf gebadderd, met wat hulp uiteraard. Christan heeft trouwens zowel een verpleegkundige als een arts ondergepiest 
Ik heb een collega die een paar weekjes voor mij is bevalling van haar 2e zoon via een keizersnee en zij had ervan geleerd. Zij heeft dus gewoon haar zoon helemaal uitgekleed en op haar buik gelegd. Dat ik dat dus hoorde van haar had ik echt zoiets van "waarom ben ik daar zelf niet op gekomen". En waarom denken verpleegkundigen daar niet aan he?
Lag jij ook met meerdere mensen op zaal daarna? Ik vond dat dus helemaal niets. Dat die na een paar dagen naar huis gingen kon ik pas een beetje uitrusten. Die kinderen van hun hadden alletwee verschrikkelijk last van krampjes, was de een niet aan het janken was het de andere wel. En dan kwam de verpleging 's avonds vragen of ze naar de babykamer moesten en dan lag ik dus te duimen dat ze ja zeiden. Een keer zei eentje ook ja maar na een kwartier wou ze het kind alweer naast haar hebben.
Ik heb Bram wel 1 nachtje naar de babykamer laten gaan. De 2e nacht, ik had echt slaap nodig, was compleet kapot. Wel onder de voorwaarde dat ze hem echt kwamen brengen voor de voeding en dat deden ze gelukkig. Maarja toen lag ik dus regelmatig wakker vanwege die andere babies. Dus de nacht erop maar naast me laten staan, had ik tenminste wat te kijken als ik wakker was.
Zo lag ik erbij toen ik Christan voor het eerst vast kon houden (op de IC):
Maar papa had lang daarvoor de primeur al gehad:
Van deze foto krijg ik steeds weer vlinders in mijn buik 
Maar nogmaals, ik denk dat het heel veel uitmaakt of je uitgerust een keizersnee meemaakt of dat je in de hectiek van een bevalling, na urenlange weeën, onderwijl persweeën wegpuffend, toch wel min of meer in een panieksituatie een keizersnede ondergaat.
Ik kon de hele wereld aan 
Na 2 dagen zei ik al dat ik het zo weer zou doen 
En dat dus ondanks 24 uur bevallen 
Alleen lachen deed pijn 
En ik liep als een oud vrouwtje. Maar dat maakte me niks uit, ik was gewoon vreselijk gelukkig met mijn kleine man! 
Ik heb ook nog foto's van de keizersnee zelf. Ik weet niet of iemand daarop zit te wachten maar dan moet ik ze nog even inscannen.
En inderdaad, thuis heb ik amper meer op bed gelegen. Alleen verplicht een middagdutje. Mijn verloskundige bleef erop hameren dat ik op bed moest liggen maar dat wou ik niet hoor. Ik was er wel klaar mee.
[Dit bericht is gewijzigd door Karin op 18-06-2003 23:14]
Mijn ervaring :
Ik heb niet het gevoel dat ik het niet heb afgemaakt ,
gelukkig had ik ook gekozen om in het ziekenhuis te bevallen.
De bevalling verliep opzich goed,alleen de ontsluiting liet opzich wachten.
Ík moest ongeveer 2 uur lang persweeen tegen houden,geen makkelijke
opgave,dat zullen jullie eens zijn.
Tegen 7 uur s'morgens kwam er steeds vaker een zuster kijken ,hoe het met het hartje ging .
Het werd snel duidelijk dat de wee te vaak en te hard kwam ,het hartje werd steeds minder actief.
Om 7.30 kwam een dokter binnen,die vertelde dus dat hij het erg vond om te zeggen,maar ik een spoedkeizersnede moest ondergaan,
Tewijl hij dat zei ,kwam er een brancare binnen.hup lag ik erop en ging.
Mitchel is geboren om 8.24 dus het heeft toch nog een poosje geduurd.
Ik werd op de "uitslaapkamer"een beetje wakker 5 min.hooguit
ik kreeg m'n ogen niet open,maar voelde dat er iemand naast me stond..
Die vertelde "deze mevrouw heeft een zoon gekregen" Mitchel ging er door me heen.
En ik viel weer in slaap,ik zag hem voor het eerst de 2e dag na de bealling,hij is op zaterdag 8.24 geboren en ik zag hem maandag morgen.
Ik wist gelijk wie mijn schatje was , dinsdag mocht hij gewoon bij mij op de kamer ,s'nachts brachten ze alle baby's naar een apart kamertje.
De vrijdag erna gingen we samen naar huis
Van mijn litteken heb ik geen last ,alleen wat weinig/geen gevoel rond die plek. het is al 10 jaar geleden,neem aan dat dat ook niet meer zal veranderen,is ook geen probleem
Ik ben reuze trots op mijn zoon
quote:Ik ook,
Op woensdag 18 juni 2003 22:53 schreef Dinus het volgende:
Fijn topic! Ik kom een deze dagen ook m'n verhaal even doen
. Heb er nu geen tijd voor. .quote:Wat is er dan toch een hoop veranderd he in 10 jaar. Dat jij pas je zoon 2 dagen later zag is toch vreselijk! Maar lekker dat hij daarna bij je op de kamer mocht.
Op donderdag 19 juni 2003 18:18 schreef Bengeltje een heel verhaal:
Jij hebt natuurlijk ook een narcose gekregen. Ben heel blij dat ik een ruggeprik had nu ik dit lees. Dat je wakker wordt en dat je van de verpleging moet horen dat je een zoon hebt gekregen. Lijkt me niet echt leuk.
Ik ben zelf met een keizersnee geboren, Lois ook. Als ik dan van onze moeder hoor hoe het in die tijd ging, brrrr. Zij is na een paar dagen met haar bed eventjes naar de kinderafdeling gereden om naar haar kind te kijken. Toen gingen de kinderen ook nog de couveuze in na een keizersnee. Lois is geboren met rood haar, dat kwam ook heel veel voor in de familie dus dat ik geboren was en mijn moeder eindelijk naar mij mocht gaan kijken (vanachter een raam dus, ik bleef gewoon op de kinderkamer en zij mocht buiten kijken) lag ze te kijken naar een kind met rood haar. Dat was ik dus niet, ik was had een kop met zwart haar.
quote:Dat had ik gevraagd, of ie meteen een stukkie buikvet ook weg wou halen. Mijn gyn kon er niet om lachen
Op donderdag 19 juni 2003 21:05 schreef Aernout het volgende:
Kun je het na afloop ook extra strak laten dichtnaaien ?
Hij was dan ook een in rotbui volgens mij.(Maar dit heeft natuurlijk niet echt iets met het topic te maken, sorry!)
Volgens mij doen ze dat om het risico voor moeder en kind zoveel mogelijk te beperken.Diana (van Engeland) is indertijd toch ook "normaal" bevallen?
Onze oudste dochter is nu 18 maanden. Ze is geboren dmv een geplande keizersnede. Vanaf dat ik ongeveer 20 weken zwanger was, lag de kleine in stuitligging. Ze zou nog wel gaan draaien was de verwachting. Ook had ik vanaf die tijd al zon beetje last van een hoge bloeddruk waardoor ik veel en vaak hoofdpijn had.
Vanaf die tijd is ze ook steeds in stuit blijven liggen. Toen ik ongeveer 38 weken zwanger was werd er een poging gedaan om haar in de buik te laten omkeren. Ondanks twee gyns die al hun krachten gebruikten (dr. Vogel zette zich schrap op zn klompen) en mijn gepuf om dit te kunnen doorstaan lukte dit niet.
Ik was tegen die tijd helemaal op, en omdat het ook al een zware baby leek te zijn werd besloten een geplande keizersnee te doen. Er werd gebeld met de afdeling en er was een plekje vrij op 5 december 2001. Dat was een week later. We moeten er om lachen en gaan akkoord met de datum.
Op 4 december werd ik s middags opgenomen. We waren erg vrolijk, er zou een eind komen aan de zwangerschap die intussen door de hoge bloeddruk best vervelend was, en we zouden binnen afzienbare tijd ons meisje kunnen zien, voelen en ruiken. Die avond kletsen we nog wat in mijn kamer in het ziekenhuis, de laatste avond met z;n tweetjes. Het is moeilijk afscheid nemen maar mijn lief gaat naar huis om wat slaap te pakken en ik installeer me met wat tijdschriften in het ziekenhuisbed dat ik toen nog heel comfortabel vond J
De volgende ochtend is het druk aan mn bed. Ik word geschoren, krijg een infuus en een katheter. Die katheter doet heel erg zeer, door de grote baby in mn buik. Ik verlang dan ook erg naar de ruggenprik. Ze komen vertellen dat ik nog een tijd moet wachten, er is een spoedoperatie tussendoor gekomen. Daar lig ik dan in operatiehemd, de katheter doet enorm pijn en het duurt langer voor we ons kindje zien. Tranen dus.
Dan is het eindelijk zover, er stormen twee verpleegkundigen naar binnen en die melden dat we gaan. Meteen! Ze rijden in volle vaart met me door de gang en de adrenaline giert door me heen. Ik zie nog het plafond van het ziekenhuis voor me, tijdens die tocht door de gang.
In de operatiekamer aangekomen wordt mijn vriend meegenomen om een groen marsmannetjespak aan te doen, en leggen ze mij op een heel gekke smalle brancard die schuin ligt. Je hebt het gevoel dat je er zo vanaf rolt. Het is nog stil, de anesthesist en een verpleegkundige vragen zich af waar het operatieteam blijft. We zijn erg melig en grappen wat met elkaar, misschien zijn ze ons vergeten zegt de Belgische anesthesist . weten ze dat u hier vandaag bent, hebt u uw verzekeringspremie wel betaald zegt hij. Dan komen er ineens allerlei mensen binnen en wordt het heel druk en voor mij chaotisch maar al die mensen weten blijkbaar precies wat ze moeten doen.
Ik word rechtop gezet op de brancard en leun op de schouders van een verpleger. Ik krijg koude gel op mn rug en dan de ruggenprik waar ik niets van voel door de kou.
Binnen een paar seconden trekt er een gek warm gevoel door mn benen, en raken ze gevoelloos. Het gaat erg snel, en nu valt mn ene been dus echt van de brancard af.
Iedereen doet van alles en niemand let op mij, lijkt het. Mijn hoofd wordt koud en ik heb even het gevoel dat ik het loodje leg. het gaat niet goed hier roep ik. Meteen komt er iemand aan, die legt mn been terug en zegt dat het prima gaat. Dat zal dan wel, het koude gevoel trekt ook al weer weg. Er wordt een groen zeil gespannen en ik krijg een bloeddrukmeter en zon knijpergeval aan een vinger van mn andere hand. Ik hoor overal van die Emergency room bliepjes en piepjes.
Het gaat beginnen, mijn lief zit achter mij en we kijken elkaar nog even nerveus lachend aan. Ik word nu opengemaakt, vertelt de anesthesist die over het doek kijkt. Ik heb heel veel moeite met ademhalen. Ik meldt dit aan hem. Hij test met een ijsblokje tot hoe ver ik verdoofd ben. Veel te hoog, tot aan mijn sleutelbeentjes! Ik krijg een kapje met zuurstof dat ik zelf vast mag houden. Even later krijg ik een slangetje in de neus. Dat is beter maar ik ben op het randje van paniek. Om mezelf onder controle te houden sabbel ik op een vinger van mijn lief, die ruikt nog naar de tabak van de peuk die hij net nog gerookt heeft. Zo blijf ik een beetje bij de werkelijkheid. Ik ben als de dood dat ik doorsla en onder narcose gebracht wordt. Rustig blijven zeg ik tegen mezelf en probeer rustig te ademen. Mijn vriend blijft me continu gerust stellen door tegen me te praten. Dat geeft toch een beetje een veilig gevoel en letterlijk en figuurlijk houvast
Het gaat er ruig aan toe, ik voel geen pijn maar lig helemaal heen en weer te rollen door het gewroet in de buik. Na betrekkelijk korte tijd wordt er een kindje dat onder het huidsmeer zit omhooggehouden, ze heeft een heel bol toetje, Esther!!
We mogen haar eventjes bekijken en het hele team is enthousiast. Dan nemen ze haar mee voor de gebruikelijke controles en word ik dichtgenaaid. De klus zit er op, de rest is routine lijkt het. Een deel van het team verdwijnt, ze lopen langs ons om te feliciteren. Een paar mensen blijven maar over, en die kletsen ondertussen over het drukke verkeer op weg naar een bepaalde vakantiebestemming.
Dan gaat het doek weg, de bloeddruk- en hartslagmeters worden van me afgehaald en word ik nadat de arts afscheid heeft genomen naar de verkoeverkamer gereden. Daar lig ik tussen twee gordijnen. Links is iemand aan het overgeven en rechts is een oudere man die steeds vermanend wordt toegesproken, hij moet zelf ademen!
We hebben een kind zeg ik steeds tegen mezelf en ik doe verder niks dan proberen m;n tenen te bewegen want als ik dat weer kan mag ik naar de afdeling, naar Esther. Mijn vriend zit bij me, ook een beetje bij te komen van alles. Hij is met me mee omdat ik me nog paniekerig voelde. We kletsen een beetje, en vinden van elkaar dat de ander het zo goed gedaan heeft.
Het duurt nog best lang om daar zo te liggen wachten en als ze eindelijk vinden dat ik weg mag duurt het nog even voor ze me komen halen. Maar dan eindelijk mogen we gaan, en komen we terug in mn kamer, waar een prachtig klein mensje lekker ingepakt in een ziekenhuiswiegje op ons ligt te wachten. Ze had erg zuigdrang vertelt de verpleegkundige en ze wordt meteen aangelegd. Het is een natuurtalentje, ze zuigt meteen hoewel ze natuurlijk nog niet veel binnen krijgt. Maar dat hoeft ook niet. Ze is meteen helemaal ons kind, helemaal verliefd zijn we!
Na een paar uur word ik gewassen en krijg ik weer een eigen pyjama aan. Alles doet zeer en gelukkig mag ik veel pijnstillers. De buik voelt zo gek, een lege blubberige zak, maar zo heerlijk dat ze er uit is! En ik verbaas me over de wond. Er komt een heel kind doorheen en er zit alleen maar een witte pleister over de hechtingen. De volgende dag schuifel ik aan de infuusstander naar het toilet en de dag daarop douche ik zelfstandig. Ik herstel snel. Op woensdag geopereerd, en op zondagmorgen mogen we samen met Esther naar huis.
Ik vond het geen slechte ervaring. Het is jammer dat het niet op een natuurlijk manier is gebeurd, maar ik voelde me meteen Esthers moeder en heb ook niet het gevoel gehad dat ik faalde. Dit is net zo goed een prestatie. Gelukkig vind iedereen in mn omgeving dat ook en heb ik van niemand te horen gekregen dat ik het maar makkelijk heb gehad.
Dat ik Esther de eerste dagen niet zelf kon verzorgen daarvan heb ik helemaal geen last gehad, ik maakte dat voor mezelf (en haar) goed door haar urenlang bij me in bed te houden en te besnuffelen en te koesteren.
Waar ik wel last van heb gehad is dat we Esther alleen hebben gelaten, tijdens het wachten in de uitslaapkamer. Ik voelde me egoïstisch omdat ik mijn lief zelf nodig had, hij had bij haar moeten zijn vond ik achteraf. Dat zou ik een eventuele volgende keer anders willen.
Poeh, nog een heel verhaal geworden. Binnenkort schrijf ik over de tweede keer, die toch heel anders was..
(en dat is ook gebeurd!)
Poeh, nog een heel verhaal geworden. Binnenkort schrijf ik over de tweede keer, die toch heel anders was..
[Dit bericht is gewijzigd door Dinus op 19-06-2003 23:28]
quote:ja dat is de reden, en ergens groot gelijk.
Op donderdag 19 juni 2003 22:04 schreef Karin het volgende:
Vroeger werd dat gedaan om het risico van zuurstofgebrek bij de troonopvolger uit te sluiten. Bij een normale bevalling was daar meer risico op.
ik ben geboren met een zuurstof tekort, "mijn bevalling " heeft 3 dagen gekost.
als 4 e van de tien, met 2 miskramen, een van een tweeling. de rest is wel gezond.
mja,
ik heb 2 gezonde kids, 18 en 20
ook met een keizersnee, maar dat wist ik al meteen,
normaal bevallen ging gewoon niet. [ ik blij] als ik dat zie knijp ik mijn tenen bij elkaar......mja, t is de natuur.
je stelt je er wel op in, maar met een volledige narcose is best eng,
wat me bij blijft is dat ik me bestolen voelde, je gaat onder zeil, en dan wordt je wakker met veel pijn, en niks meer in je buik., bedoel t vertrouwdw gevoel van je baby is ineens weg, en je ziet m niet.
ik pas na een dag bij de eerste,
maar t was wel mijn kind meteen, die verwondering alleen al. wat perfect!
bij de 2 e werd ik wakker met t hechten, op de OK , om half 9 is hij geboren, en half 11 had ik mm in mijn armen.
weet je, ik ben levenslang gehandikapt, omdat ze dat toen niet konden of niet deden,
en daar heb ik meer last van als dat ik mijn kinderen niet zelf heb kunnen baren,
en wat is er zo belangrijk aan, je loopt er 9 maandan mee, ben blij dat t zo ook gaat, die schade die je een kind aanricht door t perse moeten ...bij mij wisten ze niet beter, denk ik maar,
niet doen.
ik hou van die 2
en de rest is nog intact gebleven 
die bikinee snee... och ja, dat is bijna niet te zien, en wat dan nog?
Gelukkig krijg je tegenwoordig vrijwel altijd een ruggeprik, alleen in noodsituaties als het kind er heel snel uit moet, krijg je nog narcose. Bij een mailvriendin van me werd tijdens een onderzoekje geconstateerd dat de hartslag van de baby wegviel, ze was binnen 3 minuten onder narcose gebracht en het kindje is 1 minuut later geboren! Maar goed ook, want de navelstreng bleek extreem kort. Bij een gewone bevalling was dat zeer waarschijnlijk verkeerd afgelopen...
Volgens mij kan/mag Maxima het gewoon allemaal zelf doen.
Lijkt me ook best vaag, als daar zo het bevallingsteam bij Bea in d'r muts aan het staren is of het hoofdje al staat. Zou natuurlijk niet moeten, het blijft de natuur, maar ja het blijft ook de Koningin.
quote:Ik had een geplande keizersnee bij de tweede. (Totaalruptuur bij de eerste en fouten bij het hechten hiervan waren de oorzaak. Ik mocht nooit meer normaal bevallen.)
Op woensdag 18 juni 2003 20:32 schreef Rewimo het volgende:
Ik wist dus al drie maanden vantevoren de geboortedatum. Was wel grappig.
Mijn man was erbij, wat wel prettig was. Ruggeprik dus.
Aangezien de eerste bevalling een hel was en ik tengevolge daarvan 3 hersteloperaties heb gehad, ervoer ik deze keizersnee als een verademing.
Ik had vantevoren tegen de anaestesist gezegd dat ik niet verdoofd wilde blijven na de bevalling. Dus de ruggeprik meteen verwijderen. Ik wilde weten wat ik voelde.
Heb daarna nog één keer een prik in mijn been gehad tegen de pijn, meer niet.
Bevalling was maandagmorgen en ik stond dinsdagmorgen al weer onder de douche.
Had vanaf die dinsdag ook absoluut geen pijn meer, en had na mijn ontslag ook geen hulp in huis nodig.
Van het litteken heb ik geen last gehad, was vrij vlug genezen.
Het prettige van een keizersnee is dat het kind er zo mooi uitziet. Geen punthoofd, niet rood en zo.
Mijn zoontje was net een pop, zo mooi, zo gaaf.
quote:Weet niet zeker, maar ik geloof dat mijn moeder destijds is ingebonden ofzoiets
Op donderdag 19 juni 2003 21:12 schreef Karin het volgende:[..]
Dat had ik gevraagd, of ie meteen een stukkie buikvet ook weg wou halen. Mijn gyn kon er niet om lachen
Omdat je bij een bevalling via keizersnede meer buik overhoudt dan van een gewone bevalling??? Ik meen zoiets ooit te hebben opgevangen, maar hoe dat nu precies zit weet ik niet.quote:yep
Op vrijdag 20 juni 2003 15:12 schreef Rewimo het volgende:
Dat deden ze standaard vroeger, je kreeg dan een zogeheten sluitlaken om. Dat hielp om alles weer in zijn gewone vorm te krijgen. Mijn moeder (3 gewone bevallingen) heeft dat ook gehad.
je baarmoeder rolt minder door de buik heen en krijgt sneller zijn kleinere vorm terug. verder vangt het sluitlaken de klappen op van het gaan zitten en staan ipv de snede die gemaakt is, het geeft stevigheid.
Ook "gewoon" bevallen maar 7 dagen ingesnoerd geweest dag en nacht daarna alleen de nachten tot de 10 dagen voorbij waren. Mijn baarmoeder stond 9 vingers na de bevalling, 2 dagen er na nog maar 3 vingers.
Leek me juist erg lekker, na de ks zwabberde mijn buik toch al zo en dat gezwabber maakte het pijnlijker vond ik.
Verder heb ik erg moeten huilen bij het verhaal van Dinus.
als ik iets eng vind aan het keizersnede verhaal is het wel de ruggeprik, het controleverlies aan je benen en de veelgenoemde ademhalingsproblemen
quote:ik had daarom voor als het nodig mocht zijn danny en mijn moeder verteld dat ik dat graag wou en hoe je zo'n sluitlaken ombind.
Op vrijdag 20 juni 2003 20:31 schreef Leah het volgende:
Ik had een sluitlaken gekocht voor na de bevalling, alleen weigerde de verpleging het ding om te doen
Verklaarde voor mij een hoop pijn.
quote:ja, dat wel,
Op vrijdag 20 juni 2003 12:47 schreef Gia het volgende:[..]Het prettige van een keizersnee is dat het kind er zo mooi uitziet. Geen punthoofd, niet rood en zo.
Mijn zoontje was net een pop, zo mooi, zo gaaf.
niks geleden zeggen ze
alleen bij de 2 e
om t grof te zeggen, ik werd opengesneden, en t klapte met alle zooi door de operatiekamer,
toen duurde t langer als normaal, en kreeg de baby ook iets van mijn volledige narcose binnen,
2 dagen heeft hij overgegeven,
maar alles is goed gekomen., lijkt mij wel
maf kind is t toch wel , en lief 
Ben wel benieuwd naar meer ervaringen.
Vlak na de operatie (de eerste 10 dagen zeg maar) had ik net een soort van "weeen" gevoel in de rug, het klopte en kwam dan langzaam omhoog en dan hield het weer op. Maar nu heb ik regelmatig last van een stijf gevoel in de onderrug, ik heb ook wel moeite met als ik een tijd gezeten heb weer rechtop te komen.
Of zouden dat de nog steeds zwakke buikspieren zijn?
Tevens nog een pluim voor jullie dapperheid! Dat geldt uiteraard ook voor mijn eigen lieve moeder. Dat is me wat, zo'n operatie. Zeker als dergelijke complicaties meespelen. Dat doet geen man jullie na, onthoud dat maar! 
Ik ben trouwens wel benieuwd naar jouw 2e keizersnee-verhaal. Ook omdat jij zowel de geplande als de ongeplande keizersnee hebt meegemaakt en de verschillen kan aangeven.
Maar omdat ik Christan al via een keizersnee heb gekregen, zou het voor mij denk ik wel mogelijk zijn.quote:Aha, en daar doen ze dat wel? Tja, echt vergelijken kan ik het niet, ik heb eerst bijna 24 uur liggen bevallen en toen hebben ze alsnog een ks gedaan. Maar die is me niet echt tegengevallen. Ik was al snel weer op de been. Alleen kun je erna een tijdje moeilijk lachen
Op woensdag 16 juli 2003 20:42 schreef Tinkepink het volgende:
Ik woon ook niet in Nederland maar in Duitsland
Au...Ik heb nog heel lang niet gehuppeld
Volgens mij herstel je van een vaginale bevalling over het algemeen toch sneller.
Dinsdags kwamen we thuis en ik ben overdag niet meer naar bed geweest. Voordeel van een ks is wel dat je gewoon kunt zitten Lopen daarentegen doet nog een tijdje pijn, evenals lachen en je mag 6 weken niet tillen. Enne, niet uitgerekt beneden 
Nu ik erover nadenk zou dat misschien ook wel door de HELLP gekomen kunnen zijn, dat zal ook zijn weerslag wel gehad hebben.
Mijn vriendin belde na de geboorte van Freek en zei; "Nou ja, je moet maar zo denken, je doos is nog heel." Mijn lachstuip was niet goed voor de wond....
quote:Dat zal zeker meegespeeld hebben. Ik heb er een vriendin aan verloren
Op woensdag 16 juli 2003 21:13 schreef Leah het volgende:
Joh, ik ben nog wekenlang 's middags gaan slapen...Nu ik erover nadenk zou dat misschien ook wel door de HELLP gekomen kunnen zijn, dat zal ook zijn weerslag wel gehad hebben.
quote:
Mijn vriendin belde na de geboorte van Freek en zei; "Nou ja, je moet maar zo denken, je doos is nog heel." Mijn lachstuip was niet goed voor de wond....
quote:Ik weet het...
Op woensdag 16 juli 2003 21:18 schreef Rewimo het volgende:Dat zal zeker meegespeeld hebben. Ik heb er een vriendin aan verloren
Gelukkig drong op dat moment niet tot me door hoe snel en verraderlijk HELLP is.
Maar goed, ik zou een eventuele volgende keer niet direct voor een keizersnede kiezen, als ik de keus zou hebben.
Mijn kz was erg onverwachts. Ik zal in het kort mijn verhaal vertellen.
Snachts om 2 uur braken spontaan 2,5 week mijn vliezen. Daarvoor had ik nog helemaal geen weeen. maar na het breken van mijn vliezen begonnen de weeen.
Omdat ik niet zeker wist of Dave goed ingedaald was, hebben we toch maar de verloskundige gebeld. Zij was er binnen 5 minuten. en het bleek dat ik al 4cm had.
om 5 uur gingen we naar het ziekenhuis, dit niet omdat we daar wilden bevallen, maar omdat Dave een nierafwijking heeft. Hier waren we achter gekomen na het maken van een pretecho. Dat ik naar het ziekenhuis moest vond ik vreselijk. Ik wilde thuis bevallen. Maar achteraf ben ik toch blij dat ik al in het ziekenhuis was.
om 6 uur had ik al volledige ontsluiting en begon ik met persen. Maar al heel gauw gaf ik aan dat het niet ging lukken. Ik had ontzettende pijn in mijn buik, Maar de verloskundige (een ouwe tang) wilde daar niets van weten en zij dat ik min. 2 uur moest persen voor ze een arts er bij ging halen.
Die twee uur heb ik alleen maar op de klok gekeken en was ook erg blij dat de twee uren voorbij waren, maar nog geen arts. Na nogeens een half uur persen kwam er een co-arts kijken, en zij kon gelijk vertellen dat het een kz ging worden, omdat mijn bekkens veel te klein waren, dat hoofdje kon daar nooit door heen.
Dus op naar de ok. Om even voor half 10 is onze zoon op de wereld geholpen en had hij een grote bult op zijn kopje omdat hij vast had gezeten in mijn bekkens.
Dave werd even in de lucht aan mij laten zien en ging er toen gelijk vandoor met de artsen en mijn man (op mijn verzoek). Na de onderzoeken etc, kreeg ik Dave even op mijn borst en daarna ging hij naar de kraamafdeling en ik naar de uitslaapkamer. DIt vond ik het vreselijkste van alles. mijn man wist niet waar ik was en ik wist niet waar zij waren, na ruim 2 uur kwam ik ook op de kraamafdeling en in de kamer waren mijn schoonmoeder en mijn ouders al aanwezig. Gelukkig hadden zij hem nog niet vast gehouden. Want ik vond het helemaal niet leuk om te zien dat zij er al waren. en dat zij hem al beter hadden kunnen bewonderen dan ikzelf.
Na ruim een 8 dagen zijn wij eindelijk naar huis toegegaan. Dave moest namelijk aan de antibiotica etc ivm zijn nieren en ik kreeg hoge koorts.
Dave heeft twee dagen bij mij gelegen op de kamer en daarna moest hij naar de kinderafdeling. dit omdat hij niet wilde groeien en de gehaltes in zijn bloed en urine niet goed waren.
Maar gelukkig kon ik wel elk moment van de dag naar hem toe.
Door mijn verhaal vaak op te schrijven ben ik er een beetje overheen gekomen, maar ik denk er nog vaak aan.
Het lijkt me ook niet leuk als je uit de verkoeverkamer komt en de familie zit er al. Wij hadden afgesproken dat we eerst tijd met elkaar zouden nemen en dan kwam er pas familie bij. Zo is het ook gegaan en het was precies goed, want na zo'n 1,5 uur hadden we ook erg veel zin om de kleine te showen!
hoe dat zou zit met de rugpijn die ik nog heb zou ik wel eens willen weten, het kan inderdaad ook van de operatie zijn, en misschien ook wel van de nog slappe buikspieren.
Ik ben nog steeds van plan om onze tweede keizersnee-ervaring op te schrijven, maar wanneer weet ik niet. Het zal wel in een opwelling gebeuren net als mijn andere verhaal. Het is ook wel bijzonder als blijkt dat je verhaal bij andere mensen weer iets oproept.
Ik vind het erg leuk om de andere ervaringen te lezen, veel dingen zijn herkenbaar.
Soms roept het ook nieuwe vragen op. Waarom heb ik beide keren mijn baby in de verkoeverkamer niet bij me gehad, bedenk ik nu ik die foto van Karin met Bram gezien heb.
En ook vraag ik me af waarom ik geen placenta en navelstreng heb gezien, helemaal niks. Daarentegen zijn er vooral bij de eerste ks prachtige gedetaileerde foto's gemaakt door iemand die er gevoel voor had. Daar ben ik erg blij mee.
Ik denk toch wel graag aan beide ervaringen terug merk ik, aan hoe het allemaal ging. Vlak na de geboorte van Jennifer was ik teleurgesteld en boos op het ziekenhuis omdat ik twee weken overtijd was, de baby 9,5 pond en toen uiteindelijk na 48 uur weeen toch een ks kreeg.
Iedereen leek er ook van uit te gaan dat ik wel boos zou zijn.
Maar naarmate de weken verstreken ging ik steeds positiever denken.
Ze hebben echt hun best gedaan om de beste keuze's te maken voor mij en de baby.
Als ik 100 jaar geleden had geleefd of ergens in Roemenie ofzo dan had ik deze zwangerschap vast en zeker niet kunnen navertellen.
Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit enige behoefte heb gehad om een placenta te zien. Lijkt me geen prettig gezicht, ook al weet ik wel dat het een fantastische functie heeft gehad. Ik hou niet zo van al die dingen. Ik moet ook zeggen dat ik niet wist hoe snel ik het navelstompje van Katja weg moest gooien, toen dat er eindelijk afviel.
Het is dat Peet vreselijk heeft aangedrongen en dat het 's avonds was en niemand anders op de verkoever lag anders had hij ook niet met Bram langs mogen komen. Maar Peet vond het allemaal veels te lang duren (ik lag natuurlijk op de uitslag van het bloed te wachten) en moest en zou naar me toe. Gelukkig maar want het was een prachtig moment.
Ik vind het ook ontzettend jammer dat ik de placenta niet gezien heb. Vanuit mijn vorige baan weet ik wel hoe ze eruit zien maar van jezelf is het net even anders. Eigenlijk had ik de hele keizersnee wel willen zien maar dat mag vast niet. Hmm bij de volgende maar een lijstje maken van te voren en alvast bespreken met de gyn (ik heb zo het idee dat een eventuele volgende ook wel een cs wordt)..
quote:Gelukkig zijn ze bij mij midden in de nacht (half 2 of zo) met Christan, Frank en mijn moeder op de Intensive Care langsgekomen
Op donderdag 24 juli 2003 19:59 schreef Karin het volgende:
Het is dat Peet vreselijk heeft aangedrongen en dat het 's avonds was en niemand anders op de verkoever lag anders had hij ook niet met Bram langs mogen komen. Maar Peet vond het allemaal veels te lang duren (ik lag natuurlijk op de uitslag van het bloed te wachten) en moest en zou naar me toe. Gelukkig maar want het was een prachtig moment.
Ik vond het ook allemaal veel te lang duren voor ik hem weer zag (na twee korte momenten op de OK) 
quote:Ik zeg steeds tegen vrienden dat ik de keizersnee wel had willen zien, maar op dat moment is het er helaas niet van gekomen. Ik heb wel een paar foto's die gemaakt zijn vlak na de keizersnee. Jerry heeft het wel allemaal gezien, hij is gewoon gaan staan en heeft over het blauwe doek staan kijken. en gaf mij verslag wat er allemaal aan het doen waren.
Op donderdag 24 juli 2003 19:59 schreef Karin het volgende:
Ik vind het ook ontzettend jammer dat ik de placenta niet gezien heb. Vanuit mijn vorige baan weet ik wel hoe ze eruit zien maar van jezelf is het net even anders. Eigenlijk had ik de hele keizersnee wel willen zien maar dat mag vast niet. Hmm bij de volgende maar een lijstje maken van te voren en alvast bespreken met de gyn (ik heb zo het idee dat een eventuele volgende ook wel een cs wordt)..
maar mocht er nog een kindje komen en ik weet nu al dat het weer een keizersnee wordt ivm mijn bekkens, dan wil ik dat het helemaal gefilmd wordt. Want ik wil het ook allemaal zien.
Als er op tv een keizersnee te zien is dan ga ik er ook helemaal voor zitten, ik moet het zien.
Ook ik maak de volgende keer een lijstje, waarop komt te staan dat alles gefilmd moet worden en dat ik zo snel mogelijk naar ons kindje wil. en niet twee uur aan de andere kant van het ziekenhuis lig en dat ze daar ook niet weten hoe het is. Ook hebben mijn man en ik nu al besproken dat we de bdz ouders niet inlichten voor het kindje op de wereld is gezet zodat ze pas later dan mij het kindje te zien krijgen.
Misschien is het vreemd maar doordat ik wel weeen heb gehad weet ik wel hoe het allemaal voelt, en bij een tweede die ook via een keizersnee moet komen, wil ik toch wachten tot ik weeen heb, voor hij/zij gehaald mag worden. Ik vind namelijk wel dat je de natuur zijn gang moet laten, dus niet een kindje eerder halen dan nodig is. en dat is wel iets wat met een geplande keizersnee gebeurd.
Groetjes
Formie
Wat ik altijd een raar idee vind is dat er bij een keizersnee zoveel mensen zijn, terwijl een bevalling voor mijn gevoel iets heel intiems moet zijn, ik weet ook wel dat het niet anders kan maar toch, hadden jullie daar geen problemen mee?
In de ziekenhuizen waar ik gewerkt heb, werd nooit de placenta en navelstreng aan de ouders laten zien. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat iemand erom vroeg. Het lijkt me dat het wel mogelijk moet zijn, alleen moet je er dan wel om vragen. Ik zou het zelf overigens niet willen zien, waarom was bij jou die behoefte er wel Karin?
Tenslotte over de uitslaapkamer, bij ons is het regel dat alleen als het rustig is vader en kind op de uitslaapkamer mogen komen. In de praktijk komt het er dan op neer dat dat eigenlijk alleen aan het einde van de middag of 's avonds gebeurt. Maar dan hoeven de ouders er niet zelf om te vragen, de verpleegkundige van de kraamafdeling of de verpleegkundige op de uitslaapkamer laten weten dat het kan aan de vader. Jammer dat dit nog niet kan in elk ziekenhuis.
Ik vind het wel jammer dat wij nog geen apart kamertje hebben voor vrouwen die net bevallen zijn. Zeker als het druk is dan lijkt het me heel vervelend om daar te liggen tussen allemaal zieke mensen.
Ik heb het niet echt als vreemd ervaren dat er zoveel mensen bij waren. De meesten stonden toch achter het doek en die zag ik niet. En doek werd pas gespannen toen de ruggeprik erin zat en voor die tijd had ik het veel te druk met hyperventileren en weeen opvangen. Ik heb wel heel veel gehad aan de anesthesiemedewerker daar. Hij hield ons goed op de hoogte wat er allemaal gebeurde en stelde mij ook heel goed gerust. Dat was echt heel fijn. Want de verpleegkundigen die mee waren (vond het wel erg leuk dat dat dezelfde waren vanaf de verlosafdeling) stonden aan de andere kant van het doek en die heb ik niet meer gezien. Een van hun heeft wel prachtige foto's gemaakt. Een paar dagen later kwamen ze nog even kletsen over hoe alles gegaan was, was heel fijn. Kon ik nog wat vragen stellen (en mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag, ik was echt superboos omdat we niet snel genoeg naar boven toe gingen maarja daar konden hun ook niets aan doen).
Wat jij zegt is een prachtidee over een aparte kamer voor moeders om uit te slapen. Kunnen ze mooi hun kindje bekijken zonder andere mensen te storen! Want je ligt nog een tijd op de operatiekamer zonder je kind en dan dus ook nog op de verkoeverkamer.
Ik ben namelijk heel erg benieuwd naar de ervaringen die jullie hebben met een keizersnede in combinatie met een of meer al aanwezige kinderen. Het lijkt me namelijk nogal een opgaaf om 6 weken niet te mogen tillen als je er nog een kind bij rond hebt lopen.
Katja kan inmiddels wel zelf de trap op en af komen, maar ik kan me toch genoeg situaties voorstellen dat ik haar toch moet optillen (bedje in en uit, kinderstoel in en uit, als ze hard valt, enzovoorts). Onbewust ga je haar dan toch tillen, denk ik.
Hoe hebben jullie dat gedaan?
quote:Ik kon en mocht Eva absoluut niet tillen, het deed zelfs verrekte zeer als ik het per ongeluk wel deed.
Op donderdag 30 oktober 2003 20:12 schreef livelink het volgende:Hoe hebben jullie dat gedaan?
Ik heb dus thuishulp aangevraagd en gekregen. Een hele fijne meid, die dol is op Eva, komt op de dagen dat Eva thuis( en niet naar het kdv is) is de hele dag helpen. Ik heb ook duidelijk gemaakt dat ze er puur voor Eva is en niet perse voor het huishouden maar dat neemt ze in 1 moeite mee. Ik heb wel vooraf gevraagd om 1 vaste hulp, ik zag er weinig brood in om Eva aan 5 verschillende personen te laten wennen voor een 6tal weekjes. Inmiddels heb ik vandaag officieel mijn laatste zorgdag gehad maar heb nog een verlenging gevraagd en gekregen van 3 weken omdat tillen echt nog wel pijnlijk is. Eva weegt bijna 13 kilo en moet echt nog de trap op en af en in en uit bed getilt worden en dat gaat mij nog te slecht af.
Probeer gewoon hulp in te schakelen livelink want herstellen van een keizersnede is al zwaar genoeg zonder rondlopertje in huis.
Wat ik erg prettig vond was om thuiszorg te krijgen voor het zware huishoudelijk werk, dat hebben ze in het ziekenhuis voor me aangevraagd. Ik kreeg 1 keer per week drie uur hulp voor 3 maanden, maar ik heb na twee maanden de hulp stopgezet.
Het is heel verschillend, als ik het verhaal van Lois lees, heb ik het lichamelijk veel minder zwaar gehad.
Ik zit hier nu echt te janken achter mijn pc
Een ks is een behoorlijk zware operatie, dat wordt nogal eens onderschat En het valt ook niet mee zo'n zware operatie en als je daarna ook nog gebroken nachten hebt en ook nog eens voor 2 kindertjes moet zorgen. Je komt gewoon niet aan je rust toe.
Kun je Katja evt een dagje/middagje extra naar het KDV brengen, zodat je nog een dutje kunt doen? Of misschien wat hulp van familie of vrienden? Krijg jij overigens ook thuishulp?
Ik voel echt met je mee meid!
Het probleem zit hem in de woensdag en vrijdag. Voor a.s. vrijdag hebben we geregeld dat Katja naar mijn schoonmoeder gaat en mijn vriend heeft vandaag op zijn werk gesproken over zorgverlof op woensdag de komende weken. Volgens hem stonden ze daar niet onwelwillend tegenover.
Thuishulp was niet mogelijk werd mij verzekerd, zowel in het ziekenhuis als door de kraamzorg. Ik zou er wellicht wel voor in aanmerking komen, maar er zijn gigantische wachtlijsten.
Het zit vandaag gewoon allemaal tegen. Mijn kolf heeft het begeven, dus ik heb niet kunnen kolven. Ik had mijn vriend gevraagd om tussen de middag even tepelhoedjes te kopen (mijn laatste hoop mbt bv) en hij kwam met borstschelpen thuis . De winkels waren toen natuurlijk al dicht, dus ook dat gaat niet door. Het kapotte onderdeel van mijn kolf komt pas morgenmiddag binnen, dus ik zit hier nu met pijnlijke, lekkende borsten en een babietje dat nog steeds niet wil drinken.
(En mijn vriend is om 20.00 onder druk van mijn hormonen naar de buren gevlucht en zit daar nu nog steeds )
, ik zou nooit op dat idee zijn gekomen). Job is gematigd enthousiast over de tepelhoedjes, dat wil zeggen dat hij ze niet helemaal afwees, maar toch ook niet echt overtuigd ging drinken. Gelukkig wel genoeg om de ergste druk van mijn borsten te halen. Inmiddels hebben we ook de nieuwe onderdelen van de kolf binnen (gratis, omdat deze onderdelen volgens Avent niet kapot mochten gaan!), de kolf wordt nu uitgekookt en ik kan dus zometeen weer beginnen, gelukkig.
quote:Nou, maar toch wel een beetje goed nieuws dat hij het met die tepelhoedjes een klein beetje lijkt te begrijpen. Wie weet!
Op donderdag 27 november 2003 15:39 schreef livelink het volgende:
Alles is hier weer een beetje tot rust gekomen. De tepelhoedjes hebben we inderdaad gisteren nog gehaald (dankjewel Leah
Inmiddels hebben we ook de nieuwe onderdelen van de kolf binnen (gratis, omdat deze onderdelen volgens Avent niet kapot mochten gaan!), de kolf wordt nu uitgekookt en ik kan dus zometeen weer beginnen, gelukkig.
Mijn keizersnee is nu precies 3,5 jaar geleden, en ik heb nog steeds een groot gebied op mijn buik dat helemaal gevoelloos is. Zijn er meer mensen die er last van hebben? Na al die tijd vraag ik me inmiddels af of het ooit overgaat
Zeker omdat ik een tijdje daarvoor een galblaasoperatie heb gehad (sleutelgatoperatie) en daardoor ook al een flink gebied gevoelloos is. Ik moet eigenlijk meteen aan Karin denken toen ik dit las.
Onderzoek: tweede keizersnede vaak onnodig
Vrouwen en kinderen zijn niet gebaat bij het medische vooroordeel 'eens een keizersnede, altijd een keizersnede'. Dat concludeert gynaecoloog Spaans in een promotieonderzoek.
Natuurlijke wijze
Een tweede keizersnede is vaak onnodig, stelt Spaans in zijn proefschrift. De moeder kan vaak beter op natuurlijke wijze bevallen, omdat dan de kans op complicaties het minst zou zijn.
Zimbabwe
Spaans legde in Zimbabwe de basis voor zijn rapport. Daar liet hij vrouwen die al eens een keizersnede hadden gehad, op natuurlijke wijze bevallen. Spaans verdedigt zijn proefschrift op 12 mei aan de Universiteit van Amsterdam.
©RTLNieuws.nl
[ Bericht 69% gewijzigd door Lois op 20-04-2004 20:38:47 (even iets veranderd) ]
Mijn gyn zei toen bij de nacontrole dat er idd geen enkele reden is dat de volgende bij voorbaat al een keizersnee zal zijn. Maarja ik denk dat de volgende vast ook wel een joekel zal worden (heb nog nooit gehoord dat de eerste bijna 9,5 pond is en de 2e "maar" 7 of 8 ofzo, die zijn meestal nog groter). Ik ga dus eigenlijk er al een beetje vanuit dat de volgende idd ook een ks wordt, heb toch het gevoel dat als je er eenmaal 1 gehad hebt ze toch wat sneller weer naar een ks grijpen.
quote:Ik snap het nietOp dinsdag 20 april 2004 20:10 schreef easy-going het volgende:
Ik weet niet of dit al ergens staat, maar ik zet het maar even hier.
Ik moet eigenlijk meteen aan Karin denken toen ik dit las.
[afbeelding]
Vandaar dat ik haar post even iets heb aangepast.
Maar iemand nog iets te vertellen over gevoelloze buiken?
quote:Ik wist eigenlijk niet* dat als je eenmaal een keizersnede hebt gehad, dat de volgende kinderen dan ook via een ks geboren moeten worden. Dat is me pas duidelijk geworden na een aantal posts van Karin en is zodoende bij me blijven hangen. Toen ik dit bericht dus vanavond op teletekst las moest ik aan Karin denken............Op dinsdag 20 april 2004 20:36 schreef Rewimo het volgende:
[..]
Ik snap het niet
*ik had daar eigenlijk nog nooit bij stilgestaan
edit: O ik snap het misverstand ondertussen
Er stond inmiddels iets heel anders op die pagina. Mijn gyn heeft destijds gezegd dat de kans op een ks wel groter was, maar dat ik bij een eventuele nieuwe zwangerschap niet per se weer een ks zou krijgen. Soms is dat wel nodig (als je bijvoorbeeld een verticale snee hebt gekregen - gebeurt weleens bij een spoed-ks), maar het hangt o.a. af van de manier waarop het litteken in je baarmoeder is genezen.quote:Het enige wat ik kan verzinnen is dat ze misschien wat zenuwen geraakt danwel doorgesneden hebben. Als dat het geval is, kan het zijn dat een gebied gevoelloos is en blijft (het wordt ook toegepast bij mensen met chronische, niet verklaarbare pijn bv, dan worden er bv zenuwen doorgebrand in de schouder, zodat men geen pijn meer voelt. Maar dat is dan dus ook meteen helemaal gevoelloos).Op dinsdag 20 april 2004 20:41 schreef Rewimo het volgende:
Oh, dat is inderdaad iets heeeeeeeeel anders
Maar iemand nog iets te vertellen over gevoelloze buiken?
) en bij mij is alleen het litteken nog echt gevoelloos. Ik kan niet zeggen dat het een groot deel van mijn buik is. En volgens mij (maar dat weet ik niet helemaal meer zeker) was mijn gevoelloosheid van de 1e keer al verdwenen voor ik de tweede keizersnede kreeg.Ook mij is verteld dat een volgende niet noodzakelijk weer een keizersnede hoeft te worden, dat ligt vaak ook aan de reden waarom je de eerste keer een ks hebt gehad. In mijn geval was dat omdat Freek in de stress zat en er zo snel mogelijk uit moest. Dan zou een volgende dus via de normale weg geboren kunnen worden.
Inmiddels is gebleken dat het litteken van de ks erg zwak is en dat betekent in mijn geval dus wel een tweede ks, mocht het ooit nog een keer zover komen.
Ik kan er ook in knijpen zonder iets te voelen.
Er is natuurlijk goed mee te leven maar niet leuk vind ik, ik heb het idee dat het niet bij mij hoort. Ik kan er ook slecht tegen als het aangeraakt wordt. Dat klinkt misschien tegenstrijdig omdat ik er bijna niets van voel, maar ik denk dat het komt omdat ik het probeer te negeren.
Mijn eerste keizersnede is 2 jaar en 4 maanden geleden en de tweede iets meer dan een jaar. Het gevoel was tussen de beide keren in nog niet terug.
Mijn twee ks was trouwens ook niet vanwege de eerste keer. Oorzaak was een niet op gang komende ontsluiting en de baby had het niet zo goed tijdens de weeen.
Wat de tweede ks een beetje gecompliceerd maakte was het littekenweefsel van de 1e keer, ze kwamen er niet goed door, en er werd een andere arts bijgehaald, dat duurde bijna 10 minuten.
Maar goed dat ik flink woozy was
het heeft bij mij een jaar of zeven geduurd voor ik weer redelijk wat gevoel terug had in het gebied rondom het litteken (10-15 cm lang...) Het gevoel is nooit (verwacht ik ook niet meer) helemaal terug gekomen maar wel voor een groot deel.
Dus het kan nog ff duren Rewimo... maar het kan ook zijn dat het gevoel nooit terug keert.
Ik wist helemaal niet dat dit topic bestond!
In het verhaal van Dinus herken ik toch wel dingen...
Ik zal mijn verhaaltje vandaag of morgen ook even (ahum...even?) posten...
De keizersnee kreeg ik omdat de baby in een stuit lag en na 36 uur weeën, nog niet de behoefte had om eruit te komen.
Wel heb ik nu weer volledig gevoel in mijn buik, zelfs het litteken is weer gevoelig. Hoeveel tijd daar overheen gegaan is weet ik echter niet meer.
quote:nee, na de laatste, verticale, niks geen gevoel,Op dinsdag 20 april 2004 20:46 schreef Rewimo het volgende:
Dat er zenuwen doorgesneden zijn is duidelijk ja. Maar ik had gehoopt dat dat zich weer zou herstellen. Daar ziet het niet naar uit dus
nog een vraag, ,
bij ons is t allang geleden, en we wisten t van te voren,
maar, ik heb nooit gevraagd wat pappie er van dacht,
hij mocht er niet bij zijn, "aan flauwvallende vaders hebben we niks "
wij hebben dus alles gemist.
ik was wel bij beide onder algehele narcose, door omstandigheden.
en de bevalling was op uur, dag en datum afgesproken, maanden voor de bevalling al.
ik heb altijd aangenomen dat we blij waren met deze medische ingrepen,
alleen al dat we er "zeker " ....bedoel dus zeker weten..van waren dat onze kinderen een overlevingskans hadden.
wij zijn eigenlijk nooit verder gekomen als.....ze zijn gezond, laat maar,
* note*
volgens mij is er geen een man die t prettig vindt als zijn geliefde zoveel pijn heeft, van wat hij eringestopt heeft
eigenlijk was ik al blij dat ik t allemaal er goed vanaf gebracht heb, zo bezig om zelf , naj jah, zeg maar , om lichamelijk weer een beetje in orde te komen,
duurde echt maanden, veel pijn complicaties, inwendige bloedingen, wond ontsteking....
meer als 3 weken in t ziekenhuis, iedere keer.
en vooral ook boos.
komen van die zogenaamde vriendinnen zeggen dat ze een bevellig leuk is...
; ik poep m er zo uit; , een keizersnee is luxe.
Echt niet. Dat soort lui vergeet dat zonder de ks moeder en kind misschien niet ongeschonden waren gebleven (of erger 
). Niemand doet een ks voor de lol. Vanwege de vermeende gedachte dat pijnstilling zorgt voor helemaal geen pijn of zo quote:bijna 22 jaar, en de 2e 19 jaar geleden,Op woensdag 21 april 2004 09:38 schreef livelink het volgende:
Killer_Mom, hoe lang geleden heb jij je keizersnedes gehad? Ik heb het idee dat het nu gelukkig heel anders gaat dan bij jou. Ik had ook altijd verhalen gehoord dat je maanden nodig had om te herstellen na een keizersnede, maar heb zelf gelukkig niet die ervaring gehad.
toen de jongste 4 was is ook mijn baarmoeder verwijderd, ook onder volledige narcose, weer die rits open, en 4 weken opname,
ook weer complicaties, ontstekingen en zo,
opknappen van die operaties duurde erg lang, maar erna nooit niks meer van overgehouden.
behalve dat ik nooit t gevoel heb teruggekregen waar dat litteken zit,
daar zie je niet veel van.
maar t gaat niet altijd mis.
veruit de meeste zijn binnen 3 maanden opgeknapt, gelukkig maar.
quote:Op dinsdag 20 april 2004 20:06 schreef Rewimo het volgende:
Zo, ik geef dit topic een enorme schop *kick*
Mijn keizersnee is nu precies 3,5 jaar geleden, en ik heb nog steeds een groot gebied op mijn buik dat helemaal gevoelloos is. Zijn er meer mensen die er last van hebben? Na al die tijd vraag ik me inmiddels af of het ooit overgaat
dit herken ik welbij mij is het nu 11 jaar geleden, en tis nog niet helemaal terug .
komt beetje bij beetje ,bij de een sneller dan de andere.
Nog maar een jaar of 8 wachten dus Ik ben denk ik een behoorlijke ervaringsdeskundige.
Mijn eerste kind lag in een stuitligging, maar het was de bedoeling dat ik het op eigen kracht ter wereld zou brengen. Dat lukte niet, dus een 'spoedkeizersnee', na ruim 24 uur rugweeen. Gelukkig wel met een ruggeprik, want ik wilde natuurlijk wel meteen weten wat ik geproduceerd had
.Ik heb het nooit als falen gezien, zonder die keizersnee waren we er misschien allebei niet meer geweest... Dat gebeurde op 14 september 1996.
Bij de tweede (die ook in stuit lag) moest ik het wederom op eigen kracht proberen, maar door verschillende opnames voor de uitgerekende datum ivm voortijdige weeen, is het toch uitgelopen op een geplande keizersnee (5 december 1997). Het bleek dat ik een te smal bekken heb (goh, hoe kom ik dan aan die dikke kont???) en dus niet op eigen kracht KAN bevallen.
De volgende 2 kanjers zijn dus ook door middel van geplande keizersnedes ter wereld gekomen (ff voor de volledigheid: 6 april 1999 en 18 april 2000
.Er is altijd aan mij gevraagd of ik de placenta wilde zien (nee, bedankt voor het aanbod) en ook heb ik foto's van iedere keizersnee (filmen kon jammer genoeg niet ivm een extra persoon in de ok).
Mijn litteken is helaas de laatste keer aan een kant iets strakker aangetrokken waardoor mijn buik nu iets scheef loopt, en het gevoel is nog steeds vooral onplezierig bij aanraking.
Het enige wat ik vervelend vond was dat ik 4 keer een hork van een anestestist heb getroffen (dezelfde dus iedere keer), die totaal geen idee had dat je nogal moeilijk je rug krom kan trekken als je een dikke buik hebt (en ik was megadik), en dat dat nog moeilijker is als je rug al zowat uit elkaar valt ivm bekkeninstabiliteit. Ik wil nu dus echt nooit meer een ruggeprik, maakt niet uit waarvoor.
Het grote voordeel: ik ben tijdens de laatste keizersnee meteen gesterriliseerd, dat bespaarde me een extra ingreep
Iedereen die overigens roept dat je:' toch maar een keizersnede hebt gehad' is niet wijs. Een keizersnede is een van de zwaarste buikoperaties (zegt mijn gynecoloog).
9 maanden groeien met je kind, niks weegt op tegen die maanden ( na de operatie, want zo is t } dat t net ff niet goed met je gaat.
misschien off topic,
na deze topic kick hebben we t er thuis over gehad, man en zoons...
hebben we wat gemist? heb ik wat gemist?
zijn jullie minder mijn zoons? omdat ik onder de pannen was, en jullie later heb gezien?
bij de eerst was t om half 9 bevallen, 's avonds om 11 uur de eerst kennismaking, en borstvoeding
bij de 2e werd ik "wakker" met hechten, nachtmerry.
ook half 9 operatie Bartje ,
die ging helemaal de mist in,
maar dat helpt hier niemand, kindje heeft mijn narcose meegemaakt, en 2-3 dagen gekokhalsd
tegen half 11 had ik mijn zoon wel bij me.
eigenlijk dacht ik dat ik dat alles achter me gelaten had, niet dus.
ik voelde me gewoon bestolen toen ik uit de narcose kwam
lege buik, geen leven, pijn...waar is mijn kind?
maakten ze een verticale snee, dat doen ze nu alleen nog in noodgevallen. Juist omdat daarmee meer schade werd aangericht. Cosmetisch is het trouwens ook een hele verbetering ) en dat ie door de haast nogal scheef zit.Killer Mom ik vind jouw gevoelens heel herkenbaar
Ze heeft wel geregeld dat haar man aanwezig mocht zijn en die heeft foto's gemaakt. Na de keizersnee is hij gelijk met zijn dochters naar de IC gegaan, dat was voor haar ook een reden tot narcose: 'Anders lig ik daar een beetje in mijn eentje'. Maar zij moest er dus echt echt echt niet aan denken....quote:Op woensdag 21 april 2004 16:02 schreef Rewimo het volgende:
Er zit dus nog wel verbetering in, Bengeltje? Dat is goed nieuws
ja wie weet rond mijn 65e eindelijk weer normaal gevoel daar ochja je went er aan
quote:Lois, dat idee dat je hebt gevoeld dat ze gingen snijdenOp vrijdag 23 april 2004 10:00 schreef Lois het volgende:
Ik zal eens proberen mijn nooduitgang op de foto te krijgen dit weekend. Je kan heel goed zien, vooral als je goed kijkt, dat ze 2 keer opnieuw zijn begonnen met het zetten van de snede (omdat ik steeds zo gilde
Killer Mom ik vind jouw gevoelens heel herkenbaar
. Ik zou daar volgens mij complete nachtmerries aan over houden. Ik had dat van jou gelezen en toen ik de ruggenprik had gehad raakte ik half in paniek en zei tegen de anaesthesist dat ik niet genoeg verdoofd was en dat ze niet mochten snijden. De anaesthesist keek als reactie heel even ovr het doek en zei vervolgens heel laconiek dat ze al klaar waren . Ik schaamde me toen wel een beetje quote:Waarom mocht jij je kindje niet vasthouden?Op vrijdag 23 april 2004 07:38 schreef Rewimo het volgende:
Ik vind dat helemaal niet off topic, integendeel, het is waar ik naar vroeg in mijn openingspost. Ik denk dat het heel veel uitmaakt dat je onder narcose bent geweest. Met een ruggeprik hoor je over het algemeen je kindje huilen, je kunt het meteen zien (maar niet vasthouden en daar baal ik nog steeds van). Met een narcose mis je die dingen, en zeker vroeger waren ze dan ook niet zo snel met je kindje weer bij je leggen (ik hoop dat dat nu anders is). Het lijkt me een heel onwerkelijke ervaring
In het ziekenhuis waar ik werk proberen we dat vaak wel te doen. Uiteraard afhankelijk van de gezondheid van kind en moeder. Ik maak dan ook vaak de eerste foto van allemaal bij elkaar, papa, mama en babietje.
quote:Belachelijk, een narcose heeft veel meer risico's voor het kind, dat het ziekenhuis daarmee akkoord gegaan is begrijp ik echt niet!Op vrijdag 23 april 2004 10:17 schreef miss_dynastie het volgende:
Mijn overbuuf is ook via keizersnede bevallen van haar tweeling. Maar zij heeft juist bewust voor een narcose gekozen, omdat ze het echt niet live hoefde mee te maken
Maar als het kind naar de IC moest lijkt het me dat het kind niet goed was en dan is het een ander verhaal.
quote:Je hebt de keuze tussen een volledige narcose en ruggenprik, ik heb nog nooit gehoord dat dat anders isOp zaterdag 24 april 2004 14:34 schreef sjak het volgende:
[..]
Belachelijk, een narcose heeft veel meer risico's voor het kind, dat het ziekenhuis daarmee akkoord gegaan is begrijp ik echt niet!
Maar als het kind naar de IC moest lijkt het me dat het kind niet goed was en dan is het een ander verhaal.
Sommige mensen worden helemaal gek bij het idee dat er live in ze gesneden wordt, dus zo gek vind ik het niet. De kindjes waren wel gezond, maar te klein trouwens. quote:Ik lag met beide armen vast, voor infuus en bloeddrukmeter geloof ik. Pas na een uur of twee kwamen Frank en mijn moeder met Christan en een verpleegster op de verkoeverkamer, en toen kon ik hem voor het eerst goed bekijken.Op zaterdag 24 april 2004 14:33 schreef sjak het volgende:
[..]
Waarom mocht jij je kindje niet vasthouden?
In het ziekenhuis waar ik werk proberen we dat vaak wel te doen. Uiteraard afhankelijk van de gezondheid van kind en moeder. Ik maak dan ook vaak de eerste foto van allemaal bij elkaar, papa, mama en babietje.
quote:In pricipe doen ze eigenlijk altijd een ruggeprik, behalve in spoedgevallen. Dus ik kan me best voorstellen dat Sjak het opmerkelijk vindt dat je buurvrouw kon kiezen.Op zaterdag 24 april 2004 16:58 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Je hebt de keuze tussen een volledige narcose en ruggenprik, ik heb nog nooit gehoord dat dat anders is
Daarom vind ik het dus belachelijk dat jouw buurvrouw de keuze is gegeven, in ieder geval zal ze wat dat betreft niet goed voorgelicht zijn.
In geval van nood is het wel iets anders, dan wordt een vrouw is helemaal klaargemaakt, dus terwijl ze wakker is wordt bijvoorbeeld haar buik al gejodeerd en worden alle steriele spullen klaargezet (dit duurt overigens een paar minuutjes maar en ik heb ook wel eens meegemaakt dat er gewoon een fles jodium over de buik werd gegooid om tijd te winnen). Pas als alles klaar is gaan wij de vrouw in slaap maken om de tijd dat de narcose duurt voor het kind eruit kan zo kort mogelijk duurt. Dit geeft zoveel risico's ik kan me niet voorstellen dat een arts die vrijwillig neemt!
Daarom dus mijn felle reactie Miss Dynastie.
De eerste bron die ik zo gauw kon vinden, die geeft ook aan dat er een gesprek is tussen gyn, anaesthesist en de vrouw zelf, waarin de keuze gemaakt wordt
Ik heb overigens nooit anders gehoord. Ik heb trouwens ook nog nooit eerder gehoord dat een vrouw niet voor een ruggenprik kiest, maar dat terzijde.quote:En als mijn buurvrouw tijdens de bevalling in paniek was geraakt was dat geen risico geweest? Zij kreeg de mogelijkheid tot een ruggenprik, heeft haar angsten uitgelegd en de gyn nam liever het risico van narcose dan het risico van een moeder in stress en paniek.Op zaterdag 24 april 2004 17:15 schreef sjak het volgende:
Dit geeft zoveel risico's ik kan me niet voorstellen dat een arts die vrijwillig neemt!
quote:Tuurlijk komt er een gesprek tussen anesthesioloog en aankomende ouders, daar worden m.i. dan ook de risico's uitgelegd.Op zaterdag 24 april 2004 17:18 schreef miss_dynastie het volgende:
http://www.kindjeopkomst.nl/html/specials/keizersnee.htm
De eerste bron die ik zo gauw kon vinden, die geeft ook aan dat er een gesprek is tussen gyn, anaesthesist en de vrouw zelf, waarin de keuze gemaakt wordt
Ik heb veel bange vrouwen op de OK gehad, het is nog nooit gebeurd dat er een volledig in paniek raakt omdat ze daar toch in het moment raken (ik weet niet hoe ik het moet zeggen). Ik zal het uitleggen: de mensen die daar werken (oa ik) komen deskundig en rustig over, zeker bij een geplande keizersnee. We zullen alles doen om iemand rustig te laten worden en als je merkt dat iemand bang is zul je bijvoorbeeld het testen of de prik werkt ongemerkt doen (zie verhaal Livelink) de prik zelf kun je makkelijk verkopen, die doet als hij goed wordt gezet zo weinig pijn. Ik weet dat de anesthesiologen bij ons de patient overhalen door te zeggen: laten we eerst kijken of de ruggeprik lukt, raak je in paniek dan kunnen we je altijd nog andere algehele anesthesie brengen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een patient die bang was om die reden haar kind in gevaar bracht.
Dus ja, het kan, maar
Dit staat trouwens ook in die bron:
"Bij narcose slaapt men gedurende de keizersnede. De narcose wordt zo gegeven dat het kind zo weinig mogelijk medicijnen zoals inslaapmiddelen en pijnstillers via de placenta krijgt"
En ik kan je uit ervaring zeggen dat de pijnstilling zelfs niet gegeven wordt omdat het kind dan niet ademt als het er uit komt...
quote:Ik geloof maar gewoon dat zij, in samenspraak met haar artsen, voor haar de beste weg heeft gekozen. Ik denk dat haar gynaecoloog, die haar medisch dossier kent en haar persoonlijk onder behandeling heeft gehad, echt wel weet wat voor zijn patiente het beste is. Ik denk dat jij daar moeilijk op afstand over kan oordelen, eerlijk gezegd. Bovendien vind ik de insinuatie dat zij haar kind doelbewust in gevaar heeft gebracht niet zo leuk.Op zaterdag 24 april 2004 17:28 schreef sjak het volgende:
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een patient die bang was om die reden haar kind in gevaar bracht.
Dus ja, het kan, maar
- Ik heb een geplande keizersnede gehad op 2 december 2003, kleine lag in stuitligging.
- Heb wel een beetje het gevoel dat ik het niet heb afgemaakt, maar achteraf gezien was ik ook op
de OK terecht gekomen als ik gewoon was bevallen.
- ik heb verders geen last van het litteken, vond het eigenlijk maar een kleine snede,
als je eraan denkt dat daar het koppie e.d. doormoest.
oja...... vergeten..........
ik heb een ruggeprik gehad en dat vond ik geweldig, geen last van gehad en zo toch een beetje de geboorte meegemaakt.......
- Ik nu trombose gekregen, die voorkomt uit de keizersnede (trombose in het been en buik)
daar heb ik het soms ook moeilijk mee en mocht ik weer zwanger willen worden,
zal dat onder strengere begeleiding worden en bijna alle anticonseptie is uit den boze,
i.v.m. de hormonen die erin zitten.
Heb een negatieve zwangerschap ervaren, met als slotstuk de keizersnede, maar als ik zie wat ik ervoor terug heb gekregen, dan is dat alles de moeite waard geweest
quote:Ik dus ook niet. Zeker aangezien ze dankzij het adequate optreden van de gyn in eerste instantie haar kindjes heeft behoudenOp zaterdag 24 april 2004 18:09 schreef Loena-tik- het volgende:
Kan me overigens niet voorstellen dat de gyn/anestesist al die vrouwen en kinderen in gevaar wilden brengen...
quote:Kun je dan wel een ruggenprik krijgen wanneer je onderdruk altijd al lager dan 70 is?Studies in Amerika tonen aan dat een daling van de onderdruk tot 70 mmHg, ten gevolge van de epiduraal, voor de moeder geen problemen oplevert en dat de baby's met een normale Apgarscore worden geboren. Toch hebben deze baby's gedurende twee dagen na de geboorte een slechte zuigreflex en hebben minder spierspanning. Ter voorkoming van een bloeddrukdaling wordt er voor de ruggenprik een infuus gegeven waardoor vocht kan worden toegediend om een bloeddrukdaling tegen te gaan.
quote:Goed, iets minder fel dan. Ik wilde niets insinueren. Ik begrijp de situatie gewoon niet zo goed. Ik ken daarnaast jouw buurvrouw helemaal niet zoals je heel terecht zegt.Op zaterdag 24 april 2004 18:04 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik geloof maar gewoon dat zij, in samenspraak met haar artsen, voor haar de beste weg heeft gekozen. Ik denk dat haar gynaecoloog, die haar medisch dossier kent en haar persoonlijk onder behandeling heeft gehad, echt wel weet wat voor zijn patiente het beste is. Ik denk dat jij daar moeilijk op afstand over kan oordelen, eerlijk gezegd. Bovendien vind ik de insinuatie dat zij haar kind doelbewust in gevaar heeft gebracht niet zo leuk.
Elke patient heeft haar eigen redenen om bepaalde dingen te doen.
Ik reageerde in eerste instantie erg verbaasd op het feit dat er ziekenhuizen zijn die duidelijk de zwangere vrouw de keuze laten. Ik weet dat in de meeste ziekenhuizen, in de meeste landen er een voorkeur voor een ruggeprik is aangezien het kind dan minder risico's loopt. Daarom snap ik het niet.
Het was niet een persoonlijke aanval naar jou of je buurvrouw.
quote:Maar dan was het toch spoed? Of zie ik het verkeerd?Op zaterdag 24 april 2004 18:39 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik dus ook niet. Zeker aangezien ze dankzij het adequate optreden van de gyn in eerste instantie haar kindjes heeft behouden
quote:Hoe lang geleden is dat Loena-tik? Merkte je geen verschil tussen de wekbaarheid van de kinderen van zo'n keizersnede onder narcose en die van een ruggeprik?Op zaterdag 24 april 2004 18:09 schreef Loena-tik- het volgende:
Klinkt idd wat dramatisch, dat "doelbewust in gevaar brengen". In het ziekenhuis waar ik werkte gingen vrouwen altijd onder volledige narcose bij een "spoed"sectio. Dat spoed staat met een reden tussen aanhalingstekens, want een niet vorderende ontsluiting werd bij ons ook als reden opgegeven voor secundaire sectio. Kan me overigens niet voorstellen dat de gyn/anestesist al die vrouwen en kinderen in gevaar wilden brengen...
quote:Dat was met dertig weken, toen de weeën begonnen... hij heeft er toen voor kunnen zorgen dat ze nog zes/zeven weken bleven zitten. De keizersnede was omdat ze beide in stuit lagen en zowel gyn als zijzelf een stuitbevalling niet zagen zitten. Met 36 of 37 weken dus.Op zaterdag 24 april 2004 20:16 schreef sjak het volgende:
[..]
Maar dan was het toch spoed? Of zie ik het verkeerd?
Zij wilde ook geen ruggeprik en heeft gekozen voor algehele narcose.
quote:iedereen kan trombose krijgen na een operatie, daarom krijgen mensen in het ziekenhuis ook altijd trombose-spuitjes als ze lang op bed moeten liggen, maar dat is bij elke operatie......Op zaterdag 24 april 2004 18:38 schreef miss_dynastie het volgende:
Is trombose een risico dat genoemd wordt als je de keizersnede moet ondergaan (van: het is een operatie, dus dat en dat kan ontstaan)? En zo ja, in hoeveel procent van de gevallen treedt het op?
Ik had wel een verhoogd risico, omdat ik draagster was van een erfelijke vorm (FaktorV Leiden), ik heb na de keizersnede 6 weken lang zelf injecties (bloedverdunners) moeten spuiten, daarna ben ik weer met de pil begonnen (had voorheen nooit klachten en met goedkeuring van de arts), maar dat heeft toch nog trombose opgeleverd. Ik mag nu geen pil meer gebruiken (of ander hormoonhoudend anticonceptiemiddel) en zit nu in ieder geval 6 mnd aan bloedverdunners vast en dan kijken ze weer.....
Het zal wel niet vaak voorkomen, de procenten weet ik niet, ik behoorde tot de risico-groep
Aangezien de baby groot was (uiteindelijk een 8,5 ponder en 10 dagen eerder), kozen wij voor een keizersnede, omdat de kans dat ik uiteindelijk alsnog in de OK belande heel groot was......
Ik heb bewust voor een ruggeprik gekozen, omdat ik toch enigszins betrokken wilde zijn bij de geboorte van mijn kind, wat met een gehele narcose niet lukt.
Nu heb ik het meegemaakt, de eerste huil gehoord e.d. en dat vond ik een fantastische ervaring.
De ruggeprik zelf was te doen (in mijn geval), deed geen zeer, heb nergens last van gehad en is mij dus goed bevallen (had ook een aardige narcotiseur)
quote:Duh, ik ben in ieder geval geen pleeg uit de oude doos hoor met mijn 27 jaar ,ik spreek hier over 2 jaar geleden en ik weet van oud collega`s dat het er nog steeds zo aan toe gaat...Op zaterdag 24 april 2004 20:17 schreef sjak het volgende:
[..]
Hoe lang geleden is dat Loena-tik? Merkte je geen verschil tussen de wekbaarheid van de kinderen van zo'n keizersnede onder narcose en die van een ruggeprik?
Om vervolgens een antwoord te geven op je vervolgvraag, tuurlijk kwamen die baby`s wat duffer ter wereld, maar op de afdeling aangekomen zag ik eigenlijk geen verschil tussen narcosebaby`s en ruggeprikbaby`s, vond eigenlijk alle sectiobabys wel wat prikkelbaarder dan vaginaal bevallen baby`s. Ook was het in mijn ervaring niet zo dat narcosebaby`s vaken naar de couve moesten dan ruggeprikbaby`s. Na het antagoneren( als hier al sprake van was) ging het over het algemeen wel goed met die baby`s en mochten ze gelijk mee naar de kraamafdeling...
[ Bericht 0% gewijzigd door Loena-tik- op 25-04-2004 19:41:32 ]
Maar goed, als ik ooit voor het probleem zou staan dat ik ergens voor moet kiezen bij een keizersnede dan zou ik 100% zeker kiezen voor een ruggeprik. En dat terwijl ik doodsbang ben voor prikken. Ik denk dat ik dan toch wat andere ervaring heb dan de meeste hier. Ik associeer waarschijnlijk ook algehele anesthesie met spoed keizersneden en die zijn bij ons meestal niet fijn (lees: erg slechte baby's). Ik zit misschien ook iets teveel in de theorie te denken.
Oja, een lumbaalpunctie (zoals jij die gehad hebt Mariposa, tenminste dat denk ik) is echt iets heel anders, veel dikkere naald enzo.
quote:Er zijn mannen die ervoor kiezen om bij hun vrouw te blijven als het kindje helemaal gezond is, maar dat lijkt me ook niet leuk, vooral voor mijzelf niet, dan zou ik toch het gevoel hebben dat ik het kind dubbel in de steek laat. Als er een eigen camera (dus niet het team van SBS6Op zondag 25 april 2004 11:40 schreef poemojn het volgende:
De baby wordt bij een keizersnee toch al na een kwartier geboren, en daarna zijn ze toch 3 kwartier aan het hechten terwijl je man en baby in een andere kamer zijn? Wat kun je zelf 'doen' in die tijd? Alleen maar luisteren naar alle bliepjes, piepjes en 'geef mij die scalpel even aan' of hebben ze net als de tandarts een tv-tje boven je hoofd hangen?
) mee naar binnen zou mogen, waarmee papa mag filmen (en dat mag dus in het ziekenhuis hier, yeah) dan ga ik denk ik ook voor algehele narcose. Het is toch een operatie en ik ben best bang dat ik in paniek raak als ik zou horen: het gaat niet goed, we moeten zus en zo hebben. Nu weet ik wel dat die kans heel klein is, maar toch quote:Wat bedoel jeOp zondag 25 april 2004 14:08 schreef sjak het volgende:
Zou je dat ook doen als je kindje gezond is en je moet een keizersnee?
quote:Als de gynaecoloog geen gevaar voor het kind ziet en mij de keuze laat is de enige reden om voor een ruggenprik te kiezen (en dan is het geen overwegen, maar dan doe ik het zeker) als papa er niet bij mag zijn. Ik wil niet graag dat het kindje alleen is na de geboorte, maar ik moet er ook niet aan denken om (met mijn angst voor artsen en ziekenhuizen) drie kwartier tot een uur te liggen wachten hoe ze me dichthechten. Zowel het kindje als ik zouden op dat moment mister_d nodig hebben en hij kan zich nu eenmaal niet in tweeën splitsenOp zondag 25 april 2004 14:24 schreef sjak het volgende:
Ik bedoel dat je een keizersnede moet die geen spoed indicatie heeft. Dus bijvoorbeeld bij een stuitligging of een niet vorderende ontsluiting. Zou je dan ook kiezen voor een algehele anesthesie of zou je dan een ruggeprik overwegen?
Mijn schoonmoeder heeft ook een stuitbevalling gehad maar dan nog eens van een 2ling. Helemaal appart he. Stond op een gegeven moment op t randje van keizersnee. Toen ze dat hoorde dacht ze en nu geef ik alles en zijn ze dus alsnog vaginaal geboren. Twee gezonde kerels van bijna 2 meter nu
Ik denk dat de keuze heel persoonlijk is zoals met alles. Wel of niet thuis bevallen. Wel of geen pijn stilling. Ruggeprik of algehele narcose enz. en soms heb je niks te willen maar loop het zoals het loopt.
Die 3 kwartier hechten enzo zijn inderdaad best vervelend, maar je bent niet in je uppie hoor. Zat personeel om je lekker aan de praat te houden. Ik vond het instrumenten en gaasjes tellen wel grappig om te horen. Wist ik tenminste zeker dat er niets in mijn buik achtergebleven was
Ik wou ook dat Peet met Bram meeging, kon ik van hem naderhand horen wat ze precies met hem gedaan hadden. En ergens in mijn achterhoofd heb ik altijd van die "baby verwisseld in het ziekenhuis" verhalen, ook daarom wou ik dat Peet met hem meeging. Plus dat Peet nog symbolisch een stukje navelstreng mocht afknippen en hem dat eerste uur lekker vast mocht houden, ook wel heel belangrijk voor de band vind ik.
Hij is om 23.38 uur geboren en pas tegen 2 uur kon ik hem eindelijk vasthouden.quote:geboorteplan opstellen (ja kom ik weer aan met dat gekke ding) en overleggen met de gyn dan is er vakk heeeel veel mogelijk. Bij een keizersnede in ons geval op basis van ruggeprik (dus geen spoed) blijft Danny bij me tot het kindje er is en wordt er gewisseld van wacht zodra hij de kamer met kind en zuster verlaat door mijn mamsie (ook geen held is en alleen al bij het idee daar alleen te moeten blijven paniek voelt) gaan we dit keer ook proberen op deze manier te ondervangen door het geboorteplan.Op zondag 25 april 2004 14:32 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Als de gynaecoloog geen gevaar voor het kind ziet en mij de keuze laat is de enige reden om voor een ruggenprik te kiezen (en dan is het geen overwegen, maar dan doe ik het zeker) als papa er niet bij mag zijn. Ik wil niet graag dat het kindje alleen is na de geboorte, maar ik moet er ook niet aan denken om (met mijn angst voor artsen en ziekenhuizen) drie kwartier tot een uur te liggen wachten hoe ze me dichthechten. Zowel het kindje als ik zouden op dat moment mister_d nodig hebben en hij kan zich nu eenmaal niet in tweeën splitsen
edit: en ipv mams kan je natuurlijk ook iemand anders vragen
[ Bericht 2% gewijzigd door knorretje op 25-04-2004 19:41:06 ]
Overigens heb ik een spoedkeizersnede gehad, mèt ruggenprik, volgens de gyn is het tijdsverschil met algehele narcose heel minimaal. Ik heb ook niets van de ruggenprik gevoeld.
En livelink, dat snijden is niet zo eng als het klinkt hoor. Ja het deed best zeer (en ik ben echt geen bikkel) maar ik was zo bang voor alles om me heen dat dat nog het minste indruk heeft gemaakt. Heel vreemd maar ik heb er geen enge herinneringen aan, het voelde een beetje alsof je jezelf snijd met aardappels schillen ofzo, zo'n scherpe pijn maar je vergeet het gelukkig snel.
Oke, de beloofde foto:
wat op de foto niet zo duidelijk overkomt maar in het echt wel zijn de 2 beginnetjes en het lichte streepje boven het litteken is mijn blindedarmoorlogswond.
quote:ik had nog nooit een foto gezien van iemand met keizersnede en vroeg me altijd af hoe laag die zat en hoe groot enz. Is het nu de bedoeling dat hij met de tijd hetzelfde word als je blindedarmoorlogslitteken ? Het valt me enorm mee namleijk hoe het er uitziet, had altijd het idee dat je nooit meer een bikini aankon of een naveltruitje etc. (of zeg ik nu dingen die je alsnog niet meer aankunt/draagt omdat het in het zicht valt)
Het zit echt heel erg laag, ik moet mijn heupslipje echt naar beneden schuiven en mijn navel zit geeneens op de foto.
alhoewel ik de naveltruitjes maar oversla, als 35 jarige...
). ) ! Hou me ten goede, ik had die jaap er dik voor over, maar als het een beetje mooi "opdroogt" is dat toch mooi meegenomen nietwaar?Overingens is er een spier gaan kapselen net boven mijn litteken, dus er zit wel blijvend een soort rolletje dat ik daarvoor niet had.
Daarmee had de vk de nietjes er thuis uit kunnen halen, nu moest ik ervoor terug naar het ziekenhuis.Was die Gyn de eerste vrouwelijke daar in dat ziekenhuis, ja toch? Ik ken haar niet heb daar gewerkt toen de gynaecologie nog beheerst werd door de mannelijke gynaecologen.
Wat een horken konden die zijn zeg. Wel kundig hoor, maar gewoon geen manieren, van de 4 was er 1 geloof ik behept met een glimlach voor de patient.
quote:Ik hoor wel eens dat dat behoorlijk pijn doet om die nietjes te verwijderen, is dat nou zo?Op zondag 25 april 2004 22:12 schreef Rewimo het volgende:
Oh ik had dus 13 nietjes, en het ziekenhuis was vergeten de ontnieter mee te geven
quote:Het is geen fijn gevoel nee... Het zijn behoorlijk dikke nietjes en ze gebruiken een soort ontnieter net als voor nietjes in papier, zeg maar. Maar ach, in vergelijking met de keizersnee zelf valt het wel meeOp maandag 26 april 2004 10:03 schreef sjak het volgende:
[..]
Ik hoor wel eens dat dat behoorlijk pijn doet om die nietjes te verwijderen, is dat nou zo?
Het was wel lekker toen ze eruit waren, dat lucht op.quote:Het is inderdaad de eerste vrouwelijke en de enige nog steeds. echt een verademing na zoveel mannen, die inderdaad nogal een gebrek aan goede manieren hebben.Op maandag 26 april 2004 10:02 schreef sjak het volgende:
Mooi litteken Lois.
Was die Gyn de eerste vrouwelijke daar in dat ziekenhuis, ja toch? Ik ken haar niet heb daar gewerkt toen de gynaecologie nog beheerst werd door de mannelijke gynaecologen.
Wat een horken konden die zijn zeg. Wel kundig hoor, maar gewoon geen manieren, van de 4 was er 1 geloof ik behept met een glimlach voor de patient.
quote:Volgens mij is dat degene die mijn ks heeft gedaan (tenminste ik vond dat de enige aardige en wij hebben nog wel met hem gelachen op het spreekuur) maar die was behoorlijk sjaggie op de OK, stond alleen maar te vitten op het personeel. Ja lekkere lui daarOp maandag 26 april 2004 10:02 schreef sjak het volgende:
Mooi litteken Lois.
Was die Gyn de eerste vrouwelijke daar in dat ziekenhuis, ja toch? Ik ken haar niet heb daar gewerkt toen de gynaecologie nog beheerst werd door de mannelijke gynaecologen.
Wat een horken konden die zijn zeg. Wel kundig hoor, maar gewoon geen manieren, van de 4 was er 1 geloof ik behept met een glimlach voor de patient.
quote:met een volledige narcose is de baby er binnen 3 a 4 minuten uit.Op zondag 25 april 2004 11:40 schreef poemojn het volgende:
De baby wordt bij een keizersnee toch al na een kwartier geboren, en daarna zijn ze toch 3 kwartier aan het hechten terwijl je man en baby in een andere kamer zijn? Wat kun je zelf 'doen' in die tijd? Alleen maar luisteren naar alle bliepjes, piepjes en 'geef mij die scalpel even aan' of hebben ze net als de tandarts een tv-tje boven je hoofd hangen?
anders krijgt t narcose binnen, via de moeder.
wat dus gebeurde met mijn 2e,
hij was 3 dagen vreselijk misselijk.
onsmalelijk, maar met de eerste snede plofte alles uitelkaar, een goore zooi , zei mijn arts erna, we konden niks zien, daarom duurde t langer.
ben ik blij dat ik er " niet bij" was
brrrr ik moet dr toch niet aan denken zeg!
quote:IeuwOp donderdag 6 mei 2004 09:17 schreef lady-wrb het volgende:
http://www.telegraaf.nl/b(...)n_vrouwenbuiken.html
brrrr ik moet dr toch niet aan denken zeg!
Ik heb een programma op tv gezien over mensen die alles voelden toen ze onder narcose waren. Dat zit sindsdien in mijn achterhoofd. En dus ga ik zeker voor een ruggeprik. Dat ik eventjes alleen lig neem ik dan maar voor lief.edit: en die mensen konden dus niks doen om aan te geven dat ze wat konden voelen
quote:WIj hebben voor later ook al een constructie bedacht waardoor er wel een ruggenprik mogelijk zal zijn: mijn beste vriendin, die peettante wordt van onze kinderen, nodigen we uit in het ziekenhuis als het een geplande keizersnee wordt (en alleen dan). Dan kan of zij mee met het kindje als het de OK uit komt, of mister_d mee met het kindje en zij de OK in.Op donderdag 6 mei 2004 10:37 schreef LadyS het volgende:
ik zou juist al de dood zijn voor de narcose
erg cool was dat me ma vond het wel okay aangezien ik er niet uit wilde en mezelf al half had opgeknoopt een mijn eigen navel.... mijn ma hweeft er geen last6 emer vanquote:Wie zegt dat er geen gevaar is dan?Op donderdag 6 mei 2004 10:17 schreef miss_dynastie het volgende:
Waarom geloof ik nou niet dat er echt geen gevaar is voor de vrouw??
Dat is er wel degelijk, het blijft immers een operatie.
Maar ik heb liever dat ik gevaar loop dan de baby.
quote:Dutchie, ik doelde op dit stukje uit de link van lady-wrb:Op vrijdag 7 mei 2004 11:49 schreef dutchie het volgende:
[..]
Wie zegt dat er geen gevaar is dan?
Dat is er wel degelijk, het blijft immers een operatie.
Maar ik heb liever dat ik gevaar loop dan de baby.
De roestvrije en ronde schroeven houden geen gevaar in voor degene die ermee in haar buik loopt.
Dat kan ik me niet voorstellen eigenlijk
quote:Tenzij je op Schiphol loopt . . . .Op vrijdag 7 mei 2004 14:25 schreef miss_dynastie het volgende:
De roestvrije en ronde schroeven houden geen gevaar in voor degene die ermee in haar buik loopt.
quote:Ja lastig, zelfs als ze je helemaal strippen gaat dat poortje nog piepenOp vrijdag 7 mei 2004 17:48 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
Tenzij je op Schiphol loopt . . . .
quote:Je kan je opvegen als ik dat zou zien . . .Op vrijdag 7 mei 2004 17:49 schreef Rewimo het volgende:
Ja lastig, zelfs als ze je helemaal strippen gaat dat poortje nog piepen
Ik heb narcose gehad en het moment dat ik weer bij was (anderhalf uur later) en bijgekomen was heb ik Iris aangelegd.
Ook was het wat moeilijk om een geschikte houding te vinden zodat mijn wond geen pijn deed. In het begin voedde ik liggend op mijn zij, wat trouwens al een opgave op zich was de eerste dagen, op mijn zij gaan liggen. En thuis heb ik van mijn kraamverpleegkundige de rugby-houding geleerd. Dan ligt het kindje met zijn lijf onder je arm door zodat je buik vrij is. Wij gebruikten 4 kussens om Bram lekker op te leggen naast me en dan met zijn lijfje onder mijn arm door en de hand dan onder zijn koppie.
Er is trouwens ook een speciale folder van de http://www.vbn.borstvoeding.nl/ over bv na een keizersnee.
Dus hartstikke goed dat je je goed voorbereid! Dan kunnen ze je niet zo in de war brengen wat bij een buurvrouw van mij wel het geval was helaas.
Het is me alles best meegevallen.
Het is eik meer de spanning die je opbouwt ernaar toe dat het ergst is.
Ik zou om 09.35 geholpen worden, maar dat was echt een richttijd. Om iets na elven kwamen ze me ophalen. Op dat moment begonnen de zenuwen me door mijn keel te gieren.
Verpleging was super relaxed dus dat hielp enorm. Toen naar de voorbereidinskamer, kwam toevallig nog een oude bekende tegen. Hij werd geholpen aan zijn amandelen. Maar was wel fijn om nog even met een bekende te babbelen. Want het mannetje was inmiddels vertrokken om zich om te kleden in 'scrubs'.
Maar toen was die bekende aan de beurt en daar lig je dan gigantisch alleen te wezen met al die gedachten.
Het mannetje kwam terug, zag er natuurlijk geweldig uit in zijn trendy kleding.
En na een foto gemaakt te hebben was ie weer weg. Toen werd ik opgehaald voor de ruggeprik. Viel best mee. Vond het infuus aanleggen vervelender. Je voelde bij de verdovingsspuit een wat vreemde nare druk maar het werkte direct. En de ruggeprik heb ik dus niet eens gevoeld. Het werkte ook direct; billen warm, benen warm, voeten warm etc.
Toen de ok in. Wat een drukte in zo'n ruimte zeg!! Er was wel een man of 7.
Dat heb ik echt nooit geweten. Tijdens de operatie kreeg ik wat tinteling in mijn vingers, ze hebben mijn voeten wat lager gelegd. Was direct over. Je hoort van alles aan de andere kant van het scherm en je wordt best nieuwsgierig. We hadden gezegd dat ze geen foto's hoefden te maken als de baby eruit kwam, maar dat hebben ze toch gedaan. Wel in overleg. Het is een digitale camera, dus als we ze echt niet wilden behouden konden ze weg doen. Achteraf ben ik toch best tevreden over die foto's, we doen ze dus niet weg. Ze zijn beschaafd, geen open wond foto's.
Maar het moment dat er voor de eerste keer geflitst werd, dan weet je 'de baby komt eraan!'. Vervolgens wat meer gemorrel aan mijn buik en daar hoorden we het eerste geluidje.
'U heeft een zoon!'
En hup daar gaat de waterkraan open hoor.
Bij ons allebei. Dan wordt ons zoontje boven het scherm uitgetild. Nog meer
Vervolgens is Léon meegenomen door de kinderarts. Dat was overigens een vriendin van mijn schoonzus. Hadden we speciaal om gevraagd en da's toch best prettig zo'n bekend iemand.
Meneertje had een perfecte Apgar-score. Eerst 9 en toen een 10.
Ik heb me helemaal niet eenzaam gevoeld toen ze weg waren. De anesthesist is bij me gebleven en nog een verpleegkundige en we hebben gezellig gebabbeld, terwijl de gyn en de arts-assistente mij weer bij elkaar aan het naaien waren.
Super relaxed was het.
Dus nogmaals, het was meer spanning dan dat het werkelijk eng was.
Het herstel gaat naar mijn idee ook goed. Ik zit immers al zo'n 1 á 2 keer per dag achter de pc. Ben alleen wel de 2e dag op de wc onderuit gegaan. Ik had gedouched en de luchtafvoer is daar zooo slecht. Dus het was mega-benauwd. Ik zit op de wc te wachten op de verpleegkundige en toen zij kwam merkte ik al dat ik langzaam weg zakte. Ben inmiddels een epxert op het gebied van flauwvallen en kon precies vertellen hoe ver ik was. Dat heeft de verpleging enorm geholpen zeiden ze. Ik ben ook maar heel even weggeweest. Het was dat ze zei: "Ben je er weer?"
Anders had ik niet eens in de gaten gehad. Kon gelijk overeind komen, rolstoel in klimmen en op bed had ik alweer praatjes. Verder gelukkig geen last meer van gehad.
Voel zo af en toe als ik te lang stil gelegen heb nog wel een snijdende pijn in de wond aan de uiteinden, maar verder vind ik dat ik best redelijk mobiel ben. Ik doe wel alles met mate en slaap ook gerust 2 uur 's middags. Maar ik merk duidelijk dat het elke dag wat beter gaat.
Zo, dat was het verhaal van een verschrikkelijke angsthaas. Ik hoop dat ik er iemand mee kan helpen, net als ik geholpen ben door de verhalen hier.
Fijn dat alles zo voorspoedig ging!!
Nu ik dat zo lees zie ik toch wel het verschil met een niet-geplande ks. Dan gaat het er allemaal een stuk hectischer aan toe.
*kippevel*
quote:Klopt denk ik wel. Bij mij was ook gepland. Ging dus ongeveer net als bij Dutchie.Op dinsdag 15 juni 2004 17:52 schreef Rewimo het volgende:
Dutchie, wat een mooi verhaal
Nu ik dat zo lees zie ik toch wel het verschil met een niet-geplande ks. Dan gaat het er allemaal een stuk hectischer aan toe.
Stond een dag later al weer onder de douche.
Thanks!
Nog iets meer dan een weekje wachten.
Wanneer moet je op na controle?
quote:Heb geen ks gehad. Maar volgens mij was het de eerste 6 weken nog even niet en daarna rustig opbouwen.Op dinsdag 5 oktober 2004 07:38 schreef Sugar het volgende:
Question: wanneer mag je weer gaan sporten (eventueel op low-energy) na een keizersnee? Ik wil allang weer! En het is a.s. donderdag 5 weken geleden...
Thanks!
Is dit "normaal"? Ik bedoel er komt veel op je af, keizersnee of niet. Het feit dat ik onder narcose ben geweest heeft er natuurlijk niet aan meegeholpen. Als ik terugdenk aan de tijd na de geboorte word ik helemaal niet vrolijk ofzo... ik voel dan eerder de tranen hoog zitten omdat ik zo weinig weet en zo weinig van haar heb kunnen genieten. Ik had zooo graag haar eerste huiltje gehoord. Ik heb de 1e 5 kwartier van haar leven gewoon gemist.bah
of ben ik nu een aansteller?
edit: of moet dit in een ander topic?
ik heb geen negatieve ervaring met beide k.s.
wel heb ik een bobbel boven de snede overgehouden die ik niet meer kwijt raak ,teveel huid ,zal ik maar zeggen.hoeveel buikspieroefeningen ik ook doe die bobbel gaat niet weg.nou mag ik niet klagen want ik heb geen buik overgehouden van de zwangerschappen,dus...ik klaag niet!
quote:Je bent zeker geen aanstellerOp woensdag 6 oktober 2004 15:35 schreef LadyS het volgende:
Ik kan me weinig herinneren van de 1e dag na Amber haar geboorte
bah
of ben ik nu een aansteller?
edit: of moet dit in een ander topic?
Ik ben niet onder narcose geweest maar ik ben ook dingen kwijt van de bevalling en dat is beslist niet leuk 
Ik heb naderhand veel over de bevalling gepraat met Frank en met mijn vriendin en mijn moeder, die erbij waren. Ik heb Christan dan wel horen huilen, en natuurlijk even gezien, maar ik heb hem niet als eerste vastgehouden en dat vind ik ontzettend jammer. Pas na een paar uur, toen hij al bij Frank, Jolanda en mijn moeder had gelegen, en was gewassen, kreeg ik hem bij me. Niet leuk. En jij hebt ook dingen gemist, misschien dezelfde, misschien andere, maar het is niet gegaan zoals je dat vooraf bedacht had. Ik kan je alleen aanraden om veel te praten met degenen die erbij waren en de gaten door hun te laten opvullen.
Het is inderdaad dkke bah
Ik heb ook het eerste huiltje niet echt gehoord en heb niet eens het knippen van de navelstreng of de placenta gezien, en was op een bepaald moment zo in de roes van de operatie dat ik me er soms niet eens bewust was dat het allemaal om het krijgen van ons kindje draaide. Vooral de tweede keer, toen ik high was van de pethidine (?)
Maar ik probeer het een plek te geven.
Ik bedenk me dat het een geluk is dat ik in deze eeuw leef, en in Nederland. Als ik met deze zwangerschappen in het begin van de eeuw had geleefd, en in een ander land met slechtere voorzieningen hadden zowel ik als de baby het misschien niet eens overleefd. Het zijn twee wolken van meiden, en behalve wat kleinigheden heb ik niets ernstigs aan de operatie overgehouden.
Er veel over praten/schrijven helpt wel vind ik en ook het herbeleven. Ik ga regelmatig de hele operatie en alles daarvoor en daarna in gedachten na. al met al heb ik er geen slechte herinneringen aan.
quote:Met buikspieroefeningen moet je sowieso erg oppassen, ik zou het navragen bij de verlos of je huisarts.Op dinsdag 5 oktober 2004 10:20 schreef Quinny het volgende:
[..]
Heb geen ks gehad. Maar volgens mij was het de eerste 6 weken nog even niet en daarna rustig opbouwen.
Waar ik me in het begin ook heel druk om gemaakt heb is dat ik pas een luier heb verschoond toen hij 5 dagen oud was. Heel klein dingetje maar ik vond het zo erg dat ik niet eens zijn verzorging zelf kon doen. Nu na 1,5 jaar en veel praten (en heel veel luiers verschonen
kan ik het wel een beetje loslaten. Ik weet dat ik de belangrijkste ben in zijn leven. Dus inderdaad, praat er heel veel over, zeker met de mensen die wel de eerste tijd bij Amber waren. Maar ook met iedereen die het wil horen, dat heeft mij heel erg veel goed gedaan. Elke keer komt er wel wat boven. Zelfs nu nog hoor, zat laatst met een vriendin nog even onze bevallingen door te praten.
quote:Komt mij ook heel bekend voor hoor. Zat vanavond de vk-praktijk te kijken en ik zit bijna te janken omdat zij op tv wel haar kind als eerste vastgehouden heeft. Dat doet mij zo zeer. Ik ben zoiezo ook de eerste 5 kwartier kwijt omdat je op de uitslaap kamer ligt. Ik heb het wegen niet gezien, het meten, het eerste keer aankleden, het tellen van de tenen en de vingers en nog meer van die kleine dingen. Maar het knaagt, dat andere hem eerder en beter hebben kunnen zien, dat anderen er wel bij waren. Bah ik zit gewoon met tranen in mijn ogen nu. Dus LadyS het is niet gek, het is eerder normaal denk ik.Op woensdag 6 oktober 2004 16:04 schreef Rewimo het volgende:
[..]
Je bent zeker geen aansteller
Ik kan je alleen aanraden om veel te praten met degenen die erbij waren en de gaten door hun te laten opvullen.
Het is inderdaad dkke bah
mijn oudste, met een keizersnee, om half 's morgens, en pas gezien om half 7 savonds,
volledige narcose, ik was gewoon bestolen toen ik wakker werd. ik heb helemaal geen bevalling gehad, alleen een vreselijke zware operatie.
bij de 2e ook,
maar hem hield ik even vast om 11 uur,
is ook om half negen geboren, was gepland, en noodzakelijk.
de datum stond al vast voordat ik 3 maanden zwanger was,
ok, je mist t begin van je kind, bij mij wist ik t van tevoren, maar dan nog weet je niet wat je te wachten staat,
t is gewoon heel zwaar, bij beide kids heb ik 3 weken in t ziekenhuis gelegen, complicaties..ik dus.
erna geen hulp in huis, helemaal niks.
wij hebben wel na de jongste een hulp ingeschakeld, zelf betalen.
ze zijn nu 22 en 20, en de nazorg is gelukkig heel anders, of niet?
mijn ervaring is, dat er mensen zijn die een keizersnee een luxe vinden,
is niet zo,
blij dat t er is, ik zou gestorven zijn in t kraambed zonder.
dus,
je moet t acsepteren dat je je kind niet op de natuutlijke weg ter wereld kunt brengen,
maar met een keizersnee heb je meer geluk.
en daar kleeft een naar aspect aan.
je moet kiezen, meestal heb je geen keuze, zo komt je kind wel eerder gezond en volmaakt ter wereld,
wij moeders overleven alles,
hadden ze dat toen maar geweten, dan had ik er geen 5 dagen over gedaan om ter wereld te komen, ik heb er nu nog lat van,
En ik lag idd ook een uur op de "verkoeverkamer", maar het leek me juist heerlijk voor mijn vriendje dat hij even helemaal alleen met haar was en van haar kon genieten. Na die 9 maanden in mijn buik gunde ik hem dat juist zo!
Misschien scheelt het dat ik wel had nagedacht over een ks van tevoren? Ik had ergens misschien al rekening gehouden met de consequenties van een ks (niet op buik gelegd worden, niet meteen vasthouden, enz.). En misschien scheelt het ook dat ik mezelf al vrij snel weer op de been heb "gedwongen" (
), zodat ik haar wèl op de tweede dag al kon verschonen... Ik vind het rot dat jullie het zo negatief hebben ervaren!
Oh ja, die bobbel boven de snee (huid teveel), heeft iedereen dat? Ik heb dat nu ook en ik hoop dat het nog wegtrekt. Maar vraag me af hoeveel mensen zo'n rolletje boven de snee overhouden. Ik had dat nooit! :'(
En ik me maar afvragen; hoe ik in godsnaam kon vergeten hoe mijn kind eruit zag.
Je bent geen aansteller, praat er gewoon over met Peter, het is heel begrijpelijk.
quote:Ik ook nietOp donderdag 7 oktober 2004 08:45 schreef Sugar het volgende:
Oh ja, die bobbel boven de snee (huid teveel), heeft iedereen dat? Ik heb dat nu ook en ik hoop dat het nog wegtrekt. Maar vraag me af hoeveel mensen zo'n rolletje boven de snee overhouden. Ik had dat nooit!
, nu wel .Freek is nu twee en half, en dat rolletje zit er nog (schijnt een ingekapselde spier te zijn), dus ik kan je niet veel hoop geven helaas...
Als je weer zwanger bent verdwijnt het wel, heb ik gemerkt.
Ik ben "blij" dat ik niet de enige ben die er last van heeft.
Sugar, wat een geluk dat jij het niet zo ervaren hebt!!!
Lb, met Peter praten doe ik wel, maar die wordt er volgens mij ook scheitziek van.. en hij weet ook lang alles niet meer (mannen
)Al met al vindt ik de keizersnee niet zo een ramp, maar de narcose dus wel..
quote:Op donderdag 7 oktober 2004 10:08 schreef Leah het volgende:
Als je weer zwanger bent verdwijnt het wel, heb ik gemerkt.
Wist ik dit al? Leah???22 weken en counting
Vanwege de niet geheel probleemloos verlopende zwangerschap ga ik ook niet meeposten in de andere topics, maar blij ben ik uiteraard wel!
Gefeliciteerd Leah Gefeliciteerd Leah
En veel sterkte met de zwangerschap!
, er komt weer een ks aan, dus ervaringen over een tweede keizersnede zijn welkom.Zal ik vragen of ze dat rolletje nog weg kunnen snijden?
Gefeliciteerd meid! quote:Leah, gefeliciteerd!!!!Op donderdag 7 oktober 2004 10:08 schreef Leah het volgende:
[..]
Ik ook niet
Freek is nu twee en half, en dat rolletje zit er nog (schijnt een ingekapselde spier te zijn), dus ik kan je niet veel hoop geven helaas...
Ik heb ook zo'n gekke harde plek, net of er een banaan onder het litteken zit, zo voelt het.
Maar bij mij zie je dat niet door het buikje
quote:4 keer een keizersnee gehad, nog steeds een rolletje (en een bobbel aan een kant, ws doordat een hechting aan de binnenkant te strak is getrokken)Op donderdag 7 oktober 2004 10:29 schreef Leah het volgende:
Om het on-topic te houden
Zal ik vragen of ze dat rolletje nog weg kunnen snijden?
.Heb ook gevraagd of ze de boel ff netter wilden afleveren, (en nee, ik vind het niet erg als u een beetje extra spek wegsnijdt
) maar helaas, 't is alleen maar minder mooi geworden Van de tweede keizersnede heb ik veel minder last gehad dan van de eerste. Na de eerste keizersnede had ik erge last van mijn rug en kon ik langere tijd slecht lopen. Na de tweede heb ik daar allemaal geen last van gehad. Ik was zo weer op de been zonder al te veel ellende.
Wat ik wel jammer vond was dat ze de tweede snee boven de eerste snee hebben gemaakt, maar aan de andere kant heb ik geen last van een rolletje, dus daar heb ik weer mazzel mee.
Wat ik zwaar vond was dat ik Katja 6 weken lang niet mocht tillen. Mijn vriend heeft zorgverlof gekregen die eerste 6 weken voor de dagen dat ik niemand anders had voor Katja. Dat is dus wel iets waar je rekening mee moet gaan houden.
Leah!!! van harte! quote:Tegen mij was gezegd dat ik Amber wél mocht tillen, maar bijv. een zware wasmand niet..Op donderdag 7 oktober 2004 23:26 schreef livelink het volgende:
Wat ik zwaar vond was dat ik Katja 6 weken lang niet mocht tillen. Mijn vriend heeft zorgverlof gekregen die eerste 6 weken voor de dagen dat ik niemand anders had voor Katja. Dat is dus wel iets waar je rekening mee moet gaan houden.
Amber lag overigens overdag beneden, zodat ik niet de trap op en af hoefde met haar.. 's avonds nam Peter de hele reutemeteut mee naar boven.
Lekker duidelijk die tegenstrijdige adviezen die gegeven worden
gefeliciteerd!quote:Dat bedoelde ik inderdaadOp vrijdag 8 oktober 2004 10:30 schreef Sugar het volgende:
LadyS, ik denk dat Livelink het tillen van Katja bedoelde na de geboorte van Job...
Het was een advies voor Leah om daar rekening mee te houden na de tweede keizersnede. Het stond er inderdaad wat onduidelijk, sorry.
Ik dacht trouwens dat ze een tweede ks vaak op het oude litteken doen?
Het littekenweefsel bemoeilijkte tijdens de operatie het bereiken van de baby wel, er moest een extra arts bijkomen en dat was wel wat spannend. Doordat alles 10 minuten langer duurde voelde ik m'n tenen ineens weer een beetje. Maar dat heb ik natuurlijk niet gezegd
quote:oopsOp vrijdag 8 oktober 2004 10:30 schreef Sugar het volgende:
LadyS, ik denk dat Livelink het tillen van Katja bedoelde na de geboorte van Job...
ik vond het al zo vaag
Van Harte! Sugar
Doe us rustig aan Waarom die waarschuwing? Omdat ik juist met 5 weken mezelf heb overschat. Liep alweer druk te zeulen met veel te zware boodschappen en meer dan 6 kilo aan kind in een maxicosi. Met als gevolg een terugslag. Het bont en blauwe gevoel in mijn buik was weer helemaal terug en ik moest weer rustig aan doen.
Ik voelde me net als jij weer helemaal top en zag er al naar uit om weer te gaan sporten etc.
Ben uiteindelijk pas met 8 weken weer begonnen. Mede op streng 'advies' van mijn instructeur (straks mijn baas, zo raar!
), hij wilde me gewoon niet eerder in de sportschool zien. Ben na 16 weken pas weer echt begonnen met de buikspieroefeningen en train weer op alle apparaten waarmee je ook de buikspieren traint. Je staat verstelt hoeveel toestellen er in verband staan met je buikspieren, je denkt je benen te trainen maar tegelijk span je je buik aan.Dus voorzichtig aan, onderschat het niet!
quote:de oude wondranden, je littekenweefsel wordt weggehaald, voor t hechten.en je krijgt weer een nieuwe " rits"Op vrijdag 8 oktober 2004 20:42 schreef livelink het volgende:
Ja, dat dacht ik dus ook, maar volgens de verpleegkundigen in het ziekenhuis gebeurt dat juist niet, omdat het oude littekenweefsel dan in de weg zou zitten, of zo. Geen idee of dat alleen in ons ziekenhuis niet gebeurt of dat dat standaard is.
maar dat is ook alles, je buikje gaat er niet van weg.
jammergenoeg.
Vanmiddag mag ik erheen namelijk! Oh ja, nog een vraag: kwamen jullie babietjes ook met de armpjes omhoog gestrekt ter wereld (eenmaal uit de buik getild)?
Djulian had zijn armen wel omhoog, als je goed kijkt
ik herken een handje, maar in welke onmogelijke positie staat djulian op de foto?
grappig als dat zo zou zijn Sugar (dat alle KS-babies 'handsup' ter wereld zouden komen!), en bij Maria is 't ook echt zo'n 'HOERA!'-houding.
) en Job heeft zijn armen keurig langs zijn zij. Het is sowieso een keurige foto, helemaal niet bloederig of zo. Ik geloof werkelijk dat dit de eerste keer was dat ik deze foto echt heb bekeken en het viel me niet tegen.Hier ligt ie namelijk, en ik weet niet of ze 'm er ook zo hoog uitgetild hebben...
Bij mij (en mijn Ziekenhuis-buuf, tevens guppy-zwemgenoot) is het namelijk geplakt. Maar nou zijn we verder nog nooit anderen tegen gekomen, bij wie de KS ook geplakt is...
Waren wij dan nou proefkonijnen?
Mijn Gyn staat er op (die met bril, die's normaal nauwelijks op de foto te krijgen schijnt, plus dat ik kon lezen en schrijven met die vent) en je kunt zo mooi zien hoe Wilyan al die tijd in zijn "huisje" gezeten heeft...
tenminste, ik herken een hoofdje, maar van de rest kan ik echt niks maken hoor
Waarmee dan? Ik heb hier nl. al een visioen van een chirurg die geen draad meer heeft en gelukkig is daar die Pattex-motor to the rescue.
Zal wel niet kloppen.
quote:Eigenlijk geen idee, ik denk vandat soort lijm waar ze ook wel eens bij kinderen -die gevallen zijn en een gat in hun hoofd hebben- de wond plakken....Op donderdag 14 oktober 2004 12:13 schreef dutchie het volgende:
Plakken?
Ik heb hier nl. al een visioen van een chirurg die geen draad meer heeft en gelukkig is daar die Pattex-motor to the rescue.
Zal wel niet kloppen.
Ik weet zeker dat het geplakt is, de hoofdzuster is namelijk bij ons geweest om het te controleren en toen heeft ze het ons gezegd. Je kon idd ook geen hechtting vinden..
quote:Dat komt omdat het voetje bewogen is. die staat er als een waas op. Zijn bips zit echt aan de boven kant en zijn ene armpje naast zijn hoofdje (aan de linkerkant) en andere arm zie je niet. Ik zal even kijken of ik het erbij kan tekenenOp donderdag 14 oktober 2004 12:12 schreef lady-wrb het volgende:
heeeeeeee nu zie ik het
tenminste, ik herken een hoofdje, maar van de rest kan ik echt niks maken hoor
Hopelijk kunnen jullie het lezen, is ff snel gedaan
[ Bericht 27% gewijzigd door Anitra op 14-10-2004 12:28:33 ]
(althans, ikke wel
)Het is dus gewoon een Handenarbeid-lokaal daar in de ok.
quote:Ik had één hechting. Die werd na een aantal dagen aan één kant los geknipt en er dan vanuit de andere kant in een keer uitgetrokken.Op donderdag 14 oktober 2004 14:16 schreef Rewimo het volgende:
Ik ben in elk geval niet geplakt, ik had nietjes
Ik moet die van mij nog steeds inscannen scanner staat op zolder te verstoffenDe gyns bij "ons" hebben allemaal een andere manier van dichtmaken. Ik ben heel netjes geplakt, mijn buurvrouw had ouderwetse hechtingen en buurvrouw tegenover me had nietjes. Best wel raar dat ze allemaal een andere werkwijze hebben.
. Ik heb er geen seconde over nagedacht. Het enige wat ik weet is dat er bij mij later niks meer is uitgehaald. Ik ging eigenlijk uit van oplosbare hechtingen, maar het kan dus zijn dat ik geplakt ben Hoe komt het dat jullie dat allemaal wel weten. Misschien ben ik niet genoeg geinteresseerd in mijn eigen lichaam, dat zal het zijn.quote:Nietjes uit je buik wrikken merk je wel hoorOp zaterdag 16 oktober 2004 22:03 schreef livelink het volgende:
Hoe komt het dat jullie dat allemaal wel weten.
)Als ik dit allemaal zo lees wil ik dat de volgende keer weer, of plakken. Die nietjes lijken me nix
quote:Een weekOp zaterdag 16 oktober 2004 22:27 schreef livelink het volgende:
Ik denk dat ik dan wel gehecht ben met oplosbare hechtingen. Die nietjes lijken mij ook helemaal niks. Ik had het niet prettig gevonden als ze een paar weken later alweer aan die wond waren gaan rommelen.
Op zich nergens last van gehad hoor, maar het uithalen was geen onverdeeld genoegen. Dat doen ze met een ontnieter... Net zoiets als op kantoor maar dan wat groter Mijn vriend heeft onlangs zijn arm gebroken en de wonden van de operatie moest ik heel secuur verzorgen, hij mocht er ook de eerste week niet mee douchen.
Het gekke vind ik nu ik eraan terugdenk, dat na mijn beide keizersnede's er alleen een grote pleister op de wond kwam, die de volgende dag alweer verwijderd werd.
Dan heb je een operatie gehad waar je u tegen zegt, en er zit helemaal niks op.
Ik moest de wond daarna twee keer per dag goed schoondouchen. Waarom is zo'n wond meteen dicht en mag/moet je die douchen en een wond van een arm bijv. niet?
Misschien dat iemand dit weet?
In de meeste gevallen hoor (lees) ik dat de kans dan veel groter is op een nieuwe keizersnede.
Alles gaat voorspoedig met deze zwangerschap en zonder gekke dingen kon ik er gewoon vanuit gaan dat het een natuurlijke bevalling werd.
Wie heeft allemaal na de 1e keizersnede opnieuw een keizersnede gehad of daarna een natuurlijke bevalling?
zoals iedereen zo ong wel weet ondertussen onderga ik een geplande keizersnee op 4 januari 2005.
ik heb er zelf voor gekozen aangezien beeb in een stuit ligt, en ik persoonlijk niks voelde voor dat draaien, daarbij komt ook nog eens dat ik een stevig spekkie in me buik heb zitten
en de gyn een keizersnee ook beter vind for me dan een stuitbevalling (niet dat ik dat ooit wou, maar toch).ik vind het mega spannend, ben eigenlijk al rete-zenuwachtig brr. tegen de keizersnee zelf zie ik niet zo op gelukkig, het ergste lijkt mij naar de uitslaapkamer gebracht worden en dan ff alleen liggen
verder ben ik al met vriendlief aant bepraten hoe of wat, bijv onze ouders mogen niet eerder komen dan dat hij ze belt. hij wou eigenlijk zijn ouders al in het zkh hebben tijdens de keizersnee zodat zijn moeder hem bij kan staan als hij alleen met beebje is, wil ik niet. dan heeft oma dr kleinkind eerder vastgehad dan dat de eigen moeder beebje heeft vastgehad.verder zit ik te twijfelen of ik het nu gefilmd wil hebben of hoop fotoos, vriendlief zegt filmen, en dat wil hij dan doen. kweet alleen niet of dat verstandig is dat hij dat zelf doet?? iemand ervaring mee toevallig??
verder heb ik eigenlijk de vraag: wat word er geschoren?? me doos?? of wat?? zie mezelf al helemaal liggen natuurlijk met me benen wijd en scheren maar (lijkt me mega genant) (niet dat er zoveel te scheren valt eigenlijk
) maar goed...verder ben ik wel doodsbenauwd dat die ruggeprik verder omhoog werkt zodat ik minder goed kan ademen zoals ik al meer heb gelezen
echt weer iets for me, ik raak gelijk in paniek dan ben ik bang voor.en dat me benen gevoelloos worden lijkt me ook heel erg eng, zo machteloos.
ben wel blij dat als er geen ernstig zieke mensen zijn in het zkh ik een eigen kamer heb
Dus een tip: leg goed uit hoe het toestel werkt (neem geen ingewikkeld geval mee). Bij ons ging het allemaal nogal haastig maar jullie hebben waarschijnlijk wat meer tijd.Ja, je wordt geschoren. Als je dat vervelend vindt kun je het misschien beter zelf doen van tevoren.
Ik vond de ruggeprik niet eng. Je krijgt een warm gevoel in je benen ervan. Meer heb ik er eigenlijk niet van gemerkt. Verder is het voordeel dat je gewoon kunt praten en dus kunt aangeven als er naar jouw gevoel iets niet goed gaat. De anaesthesist blijft steeds bij je, en vaak ook nog een verpleegkundige. Bovendien mag er iemand bij je hoofdeinde zitten. Wat ik het vervelendst vond, was dat mijn armen vastzaten (voor infuus en bloeddrukmeter) en dat ik Christan dus niet aan kon raken. Iets om rekening mee te houden
Scheren doen ze alleen maar gewoon op je venusheuvel (
) en niet echt helemaal all the way, hoor! Ik had met vriendje afgesproken dat hij het geslacht tegen mij zou zeggen, dus niet een of andere verpleegkundige of de gyn. Mar ik geloof dat jullie het al weten, toch? En idd, geen telefoontjes enzo voordat ik weer terug was bij vriendje en baby! En al helemaal geen bezoek, inderdaad!
De ruggeprik deed bij mij helemaal geen pijn en vond ik ook echt niet eng! Dus maak je daar maar niet al te druk om!
kzie nix meer ik doe het op gevoel en soms doet vriendlief het (maar dies zo eng voorzichtig, niet leuk), maar alleen bovenkant dus, hmzz ok zal me piercing er maar uit halen dan en indd geslacht weten we al
ruggeprik heb ik al vaker van gehoord ja dat dat niet eng is of geen pijn doet. dat gevoel lijkt me alleen zo ontzettend eng, kweet nog een ex dat me mond verdoofd werd bij tandarts, dat vond ik al doodeng, laat staan me benen
Wel spannend zeg, ik herleef het helemaal!
Voordeel van een geplande ks is dat je kunt voorbereiden op het feit dat je idd even alleen ligt. Als je een ongeplande ks krijgt kan dit als een erg koude douche voelen. Nu kun je je er emotioneel op instellen. En de tijd vliegt hoor.
Ik kan me nog wel herinneren dat ik dacht: Schiet us op, naai die boel dicht! Ik moet naar mijn ventje!
Maar eik is het best snel gegaan.
Martineke en vriendje, heel veel succes!
Zelfs niet aan de dingen in mijn verhaal die toch wel naar overkomen als je het zo leest.
Bij mij was de verdoving iets te hoog, maar ik kreeg een beetje zuurstof en daarmee was het probleem opgelost. De anesthesist is echt vlakbij je en die let nergens op behalve op jou. Mijn vriendje zat op een kruk achter me, ik lag als het ware bijna met m'n hoofd in z'n schoot en z'n vertrouwde geur dus heel dichtbij, dat vond ik erg prettig.
Ik was een klein beetje nerveus, maar was ook in een soort van roezige hoera-stemming omdat je gewoon weet dat je binnen een paar minuten je kind eindelijk gaat zien!
Als je de dag van tevoren wordt opgenomen, bieden ze je nog een maaltijd aan misschien. Neem die maar, want je mag de eerste 2 dagen niks, zelfs geen beschuit met muisjes
quote:nu mogen de mannen er bij zijn, 22, en 20 jaar geleden nog niet.Op donderdag 23 december 2004 22:16 schreef Dinus het volgende:
Martineke, ik heb het geloof ik al eens vaker geschreven, maar persoonlijk heb ik eigenlijk geen nare herinneringen aan de geplande keizersnee.
Zelfs niet aan de dingen in mijn verhaal die toch wel naar overkomen als je het zo leest.
Bij mij was de verdoving iets te hoog, maar ik kreeg een beetje zuurstof en daarmee was het probleem opgelost. De anesthesist is echt vlakbij je en die let nergens op behalve op jou. Mijn vriendje zat op een kruk achter me, ik lag als het ware bijna met m'n hoofd in z'n schoot en z'n vertrouwde geur dus heel dichtbij, dat vond ik erg prettig.
Ik was een klein beetje nerveus, maar was ook in een soort van roezige hoera-stemming omdat je gewoon weet dat je binnen een paar minuten je kind eindelijk gaat zien!
Als je de dag van tevoren wordt opgenomen, bieden ze je nog een maaltijd aan misschien. Neem die maar, want je mag de eerste 2 dagen niks, zelfs geen beschuit met muisjes
geen flauwvallende vaders in de OK. wegwezen.
wachten op de gang.
t waren geplande KS.. door een vroegere rug operatie... staal vanaf mijn BH bandje tot bijna in mijn staartbeentje, konden ze geen ruggeprik geven, logisch, dat wel.
heel kort over t eten voor een operatie, met een ruggeprik kun je wel wat eten, met volledige narcose, niet goed, ik was er goed ziek van,
over de hechtingen, .
eerst KS, draadjes, vreselijk litteken, en pijnlijk om te verwijderen,
2e KS, nietjes. de eerste werden er uitgehaald door een stagair, dacht, die moeten t ook leren, de eerst 3 wel ja.
zo pijn, dus de rest is er door een ervaren persoon uitgehaald, dat deed niet veel pijn.
derde rits,
baarmoeder eruit, toen de jongste 4 was.{ meer kinderen baren was niet meer veilig, de 2e was egenlijk al niet goed voor me}
deze is gehecht met een onderhuidse draad.
al t oude littekenweefsel halen ze weg, en er komt een niew , dat wel , natuurlijk.
en ik moet zeggen, dit ziet er goed uit, een streepje, wel best lang.
wel met een rolletje buik erboven, ook als je 50 kg weegt.
maar!, als ik die 80 kg wegende zoons zie rondlopen, die begonnen met 5 en 7 pond, en hoe mooi ze nu zijn.
al t leed kan daar niet tegen op. daar doe je t voor........maar ik draaf door.
of topic ook?
Nee hoor, je draaft niet door.
Maarreuh... 50 kilo? Serieus?
Mijn litteken is best wel netjes eik. Een streepje net boven de schaamstreek. Het begint zelfs als weg te trekken. Gynaecoloog was er destijds ook best over te spreken. Was nl. een arts-assistent die het 'snijwerk' heeft gedaan, onder toezicht van de gyn.
duurde al met al anderhalf jaar, een heel jaar in een gipscorset, 4 maanden plat in bed, 2 maanden van te voren in t gips. een leed kan ik je vertellen.
en 14 kg minder.
lengte, 1.68.niet echt klein.
en dat is nog steeds zo, al 27 jaar, of ik eet of niet, maakt niks uit,
wel een geluk , veel meer kilo's is niet goed , dan kan ik niks meer,
en voor mijn 6 zussen, en mijn 5 schoonzussen,
val gewoon dood met je rotopmerkingen, ik ben een schrale, maat 34- 36, nou en?
voelen jullie je gezonder als ik? met je weegschaal tegen de 100 KG, en een paar zijn er nog zwaarder.
ben er maar gelukkig mee.
on topic.
je hoeft niet te veranderen in een lichaam dat t jouwe niet meer is, na een bevalling.
je bent er zelf bij.
Dat van het eerder vasthouden dat had ik ook, maar als mijn moeder er was kon ik niet zeggen dat zijn ouders er niet mochten zijn. Dus ik heb de avond van te voren heel duidelijk laten merken dat als hij naar boven gaat en aangekleed was, hij in het wiegje zou blijven liggen tot dat ik boven was. Ik wou me zoon zelf voorstellen/geven aan hun. Zowel zijn ouders als mijn moeder hebben zich daar goed aan gehouden en snapte het ook. Ik kreeg Djulian gelijk toen ik boven was en pas daarna is hij naar de opa's en oma's gegaan. Stel dus heel duidelijk jouw "regels" op.
Ook las ik van iemand dat je 2 dagen niet zou mogen eten, dat is onzin, je mag gewoon eten als je terug bent, maar de eerste uren heb je nergens trek in en wil je alleen je kindje vasthouden en bekijken
Bij mij werden trouwens mijn beide armen los gemaakt toen Djulian voor het eerst bij me kwam. En de ruggeprik vond ik ook dood eng, maar hij viel 100% mee. Het is best raar dat je benen gevoelloos worden, althans dat je geen pijn hebt, je voelt dingen wel, maar je hebt er geen pijn van.
Heel veel sterkte en probeer er een beetje van te genieten.
Bij ons in het ziekenhuis was er een keuzemenu. Gister had ik het er toevallig nog over met mijn buurvrouwtje in het ziekenhuis destijds. We hebben na die 2 dagen werkelijk alles, maar dan ook alles, aangekruist op dat menu.
Maar we kregen het niet op. en wat betreft ouders, niemand mag van mij al in het ziekenhuis komen als ik nog niet uit die uitslaapkamer ben
ik wil het gewoon pertinent niet hebben!! vh weekend hoorde ik weer verhalen van schoonpapa dat hij heel snel aanwezig is om zn kleinkind te bewonderen, want dat was bij zn andere kleinkids ook zo, ahuh kan wel zijn, maar die kids zijn allen geboren via de natuurlijke weg, heel wat anders deze keer. deze keer wacht hij maar totdat wij bellen dat hij mag komen. mijn moeder komt ook niet eerder dan dat ik(wij) wil(len).met vriendlief heb ik nu afgesproken dat als ik uit de uitslaapkamer ben en beeb aangelegd is voor borstvoeding, hij dan pas mag bellen dat ze mogen komen. ik weet niet hoe snel ze aanleggen, maar ik neem aan vrij snel, dat eerste moment wil ik ook graag voor mezelf(ons) houden
Het is jouw bevalling en jouw kindje, en dus bepaal jij de regels Heb je ze toevallig al verteld hoe laat je moet? Dan zouden ze namelijk ook nog eens zo eigenwijs zijn om gewoon te komen...
Dutchie ik mocht gelijk eten hoor, wel eens waar een beschuitje, maar bij het avond eten kreeg ik gewoon een maaltijd. Heel raar dat jullie met een ruggeprik dan vloeibaar of niks kregen.
quote:helaas wel jaOp woensdag 29 december 2004 10:24 schreef Brighteyes het volgende:
Heel goed Martineke...
Heb je ze toevallig al verteld hoe laat je moet? Dan zouden ze namelijk ook nog eens zo eigenwijs zijn om gewoon te komen...
schoonpapa zag het al zitten hoor, rond half 9 a 9 uur aan de beurt, beetje extra tijd gerekend, dus om 10 uur mochten ze komen
toen had vriendlief al ergens laten vallen dat we dat niet zo leuk vinden (lees ik ), en toen zei schoonpapa, ow dan komen we smiddags.maar daarna heb ik al wel weer paar x gehoord dat hij/hun er snel bij zijn
tis natuurlijk best spannend dat hun derde en tevens laatste zoon zijn eerste kindje krijgt, maar hopelijk toch niet zo spannend dat hun er al zijn voordat ik er ben
Ik weet ook nog goed dat wij door Clark gebeld werden dat Lois was bevallen van Iris en dat we alvast konden komen kijken. Toen ben ik samen met mijn ouders naar het ziekenhuis gegaan. Lois lag nog op de uitslaapkamer (onder narcose) en toen heb ik ook tegen mijn ouders gezegd dat ik dacht dat Lois eerst Iris wou vasthouden voordat wij dat zouden doen.
Ik zou dus zorgen dat de familie pas mag komen als jullie gebeld hebben en dat lekker pas doen als je zelf uitgebreid kennis hebt gemaakt.
Ik heb trouwens wel de eerste dag na de ks gewoon gegeten hoor! Als een bootwerker ook. De dag ervoor had ik amper wat gehad dus zelfs rode kool smaakte me zeer goed
Nooit gedacht dat dat ooit zo lekker zou smaken. quote:Dat was bij mij zo...(ik heb wel een 'natuurlijke' bevalling gehad, maar wel in het ziekenhuis met het nodige kunst-en vliegwerk) mijn schoonvader en vriendin kwamen gewoon maar even doodleuk naar het ziekenhuis en werden gelukkig tegengehouden door het personeel...ik was volop weeën aan het wegwerken (VEEL pijn) en had écht geen zin om ze te spreken/zien. Ik vond dit best wel asociaal...Op woensdag 29 december 2004 10:24 schreef Brighteyes het volgende:
Heel goed Martineke...
Heb je ze toevallig al verteld hoe laat je moet? Dan zouden ze namelijk ook nog eens zo eigenwijs zijn om gewoon te komen...
De volgende keer mogen ze niet eens weten welk ziekenhuis (maar hopelijk kan ik thuis bevallen de volgende keer...)...
quote:Als je even meld welk ziekenhuis dat was dan weten diegene die daar heen gaan dat ze een overlevingspakket mee moeten nemenOp woensdag 29 december 2004 13:31 schreef dutchie het volgende:
Iedereen kreeg dus vast voedsel en wij werden dus gewoon op diëet gezet.
Ik vind het wel vreemd, jij had toch ook een geplande ks met ruggeprik Dutchie? Dat je als je onder algehele narcose niet mag eten is vaak omdat je misselijk ben na de narcose en dan willen ze je maag even rustig houden, maar bij een ruggeprik niet.
, pas de derde dag wat pap en soep, en dat was twee en half jaar geleden. En dat MET ruggeprik.Ik zal het eens navragen hoe dat nu zit, want ik barstte van de honger..
Hier mag in de OK wel gefilmd worden, tenzij het spoed is, het ligt aan de gyn, of die het niet vervelend vindt.
Verder mag je hier in een spiegel meekijken, als je dat wilt, schijnt ook niet overal hetzelfde te zijn.
Kortom, vraag het even na, zou ik zeggen
net even nagevraagd wat ik nu precies mee moet nemen, persoonlijke verz, pyjama's, babykleertjes mag maar hoeft niet (zij stelt voor dat we kleertjes van zkh aandoen zodat ik ook niet gelijk was heb thuis) en 2 of 3 van die hoge onderbroeken omdat ze fijner zijn, maar het hoeft ook al niet aangezien ik van hun onderbroeken krijg en maandverband ( van die netgevallen
) sexy hoor quote:Das netjes hoor, wij moesten echt wel zelf kleertjes meenemen.Op woensdag 29 december 2004 14:21 schreef Martineke het volgende:
*noteert op lijstje*
net even nagevraagd wat ik nu precies mee moet nemen, persoonlijke verz, pyjama's, babykleertjes mag maar hoeft niet (zij stelt voor dat we kleertjes van zkh aandoen zodat ik ook niet gelijk was heb thuis) en 2 of 3 van die hoge onderbroeken omdat ze fijner zijn, maar het hoeft ook al niet aangezien ik van hun onderbroeken krijg en maandverband ( van die netgevallen
quote:*komt uit lurkstand*Op woensdag 29 december 2004 14:21 schreef Martineke het volgende:
*noteert op lijstje*
net even nagevraagd wat ik nu precies mee moet nemen, persoonlijke verz, pyjama's, babykleertjes mag maar hoeft niet (zij stelt voor dat we kleertjes van zkh aandoen zodat ik ook niet gelijk was heb thuis) en 2 of 3 van die hoge onderbroeken omdat ze fijner zijn, maar het hoeft ook al niet aangezien ik van hun onderbroeken krijg en maandverband ( van die netgevallen
Ik zou wel lekker je eigen ondergoed mee nemen hoor, zit veel prettiger. Je eigen maandverband is ook prettiger dan kraamverband...na een keizersnede bloed je meestal niet zoveel.
Ook is het leuker je baby in zijn/haar eigen kleertjes te doen..ziekenhuiskleertjes zijn meestal saai.
(ik heb twee keizersnedes gehad..de eerste spoed en de tweede gepland)
Mocht je nog vragen hebben..kom maar op
Die netbroekjes zijn nix, alleen al niet voor het moreel
quote:Wat vervelend voor je dat jij juist meer bloedde..Bij mij stelde het bloeden niet veel voor. Ik had wel veel bloed verloren tijdens de tweede ks ivm het vele littekenweefsel van de eerste ks. Ik voelde me uitstekend, maar zag eruit als een lijk..hihi..en trouwens dat "rolletje" boven het litteken heb ik ook.. snikOp woensdag 29 december 2004 16:25 schreef Anitra het volgende:
Ik heb juis de eerste dagen na de ks meer gebloed dan na de bevalling van Djen Smittend. Je bloed wel korter, na de ks 4 weken en met Djen toen ruim 7 weken. Het ligt er denk ik ook aan hoe "schoon"ze je baarmoeder maken en hoe je eigen lichaam er op reageert. Een kwestie van afwachten dus
, ik ga dus ook echt op de volgende controle informeren naar de gang van zaken.Ik ging er al helemaal vanuit dat ik weer uitgehongerd werd.
Vorige keer zeiden ze dat eerst je darmen op gang moeten komen.
En er was een hoop discussie met de voedingsass. (grmbl) over wat nu de eerste dag was, de OK dag of de dag erna.
wat voor een dieet heb je dan als ik vragen mag? Ik hoop echt dat je nu wel te eten krijgt. Maar als je weer dingen met suiker mag gaan eten is dat zo heerlijkik had het andersom, tijdens zwangerschap mocht ik suiker en gewoon niet Ik heb me tijdens de zwangerschap te goed gedaan aan dingen met suiker en ik ben 2 maten kleiner dan voor de zwangerschap. Dus misschien valt het wel mee met de kilootjes