Weer proberen???

Na 14 maanden een relatie te hebben gehad is het uit gegaan.

De laatste tijd liep alles steeds stroefer. Ook vaak ruzie, maar dat hadden we sowieso al vaak. Ik had al eerder mijn twijfels over de relatie, omdat ik het gevoel had dat ik opgeeist werd, dat al mijn aandacht naar haar moest en dat er voor mijn gevoelens en gedachten geen begrip was. Ook werd zij vaak boos om de meest stupide dingen. En niet zomaar boos... Op die momenten deugde er totaal niets van mij, werd ik helemaal afgebrand en had ik haar in haar ogen ontzettend gekwetst. Dit had als gevolg dat ik in het begin van de relatie nogal veel deed om de vrede te bewaren. Al met al was ik me dus aan het wegcijferen. Op een gegeven moment ben ik meer voor mezelf gaan kiezen in de zin van meer dingen alleen ondernemen, mijn mening niet meer verbergen en niet telkens maar de schuld op me nemen om een ruzie goed te maken. Hier kon zij maar moeilijk mee leven. Dit resulteerde in onbegrip en de vrees dat ze me aan het kwijtraken was. Ik kon haar niet genoeg op het hart drukken dat dat niet zo was en dat ik echt stapelgek op haar was. Maar toch kon ik dat gevoel niet wegnemen. Uiteindelijk kregen we dus nog vaker ruzie als ik wat voor mezelf wilde doen of als zij het idee kreeg dat ik een ander had (en dat was vaak)... Ze zag echt spoken en telkens heb ik de moeite genomen om die gedachten te ontkrachten en haar te verzekeren van mijn liefde voor haar. Dit hielp dus echt niet, bij haar zaten dingen dwars en bij mij ook en als we daar over praatten dan liep dat steeds uit op discussies. Ik kon me echt niet vinden in haar standpunten. Dus vorige week hebben we er samen een punt achter gezet.

Maar goed, nu komt het... Toch ben ik nog steeds gek op haar en zij ook op mij. Het probleem is dat ik niet weet of ik het nog een keer wil proberen. Veel mensen raden het me af en een klein stemmetje in mijn hoofd ook, maar heb ik ook het gevoel dat ik haar niet kwijt wil. Op dit moment heb ik het gevoel dat ik niet met haar kan leven, maar ook niet zonder haar. Ik mis haar echt en ben nog steeds gek op haar, maar ik ben bang dat als ik het weer een kans geef dat alles weer verder zal gaan zoals het was en dat zou ik niet kunnen trekken. Zij heeft aangegeven dat ze er voor wilt vechten, maar toch weet ik het niet. Het ene moment denk ik dat ik haar terug wil en het andere weer van niet.

Wat kan ik hier nu het beste mee doen? Hoe krijg ik voor mezelf duidelijkheid, want hier word ik gek van?

Ik weet heel goed dat dat niet tussen ons in mag staan, maar toch...

Verder is een grote oorzaak van haar gedrag te vinden in haar psychische toestand, waar ze ook wel aan werkt door een professionele hulp. Lange tijd ben ik een sort van vangnet geweest voor haar, maar uiteindelijk kon ik dat niet alleen aan en heeft ze hulp gezocht. Maar gevolg van haar toestand is dat ik weet dat als we de relatie weer oppakken, het heel langzaam zal verbeteren of misschien wel niet...

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 12:35 schreef amaranta het volgende:

ben je gelukkig

Op dit moment dus niet en de laatste tijd met haar ook niet meer. Maar toch blijf ik hopen dat alle problemen weg zullen gaan. We hadden natuurlijk vaak zat leuke momenten, maar op een gegeven moment wordt elke week ruzie om niks toch wel te veel...

jullie mooie momenten

Zat.

hou je van haar

Ja!

zie je een toekomst samen als de problemen oplossen?

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 12:40 schreef Logix het volgende:
Zit in dezelfde situatie... alleen is het dan alweer aan. Ook hetzelfde gedoe met schoonouders enzo,...

Alleen ik twijfel nu alweer, haar extreme jaloezie is en blijft een heikel punt en haar ouders ook... En ik twijfel ook aan mijn gevoel voor haar.

Ik herken het hoor, als het uit is mis je elkaar, maar daarna, als je dan toch weer wat begint, komt het rotgevoel toch weer terug en weet je eigenlijk wel weer waarom het toen uitging

suc6 kerel!!!!

---

Dat gevoel heb ik dus ook. Aan de ene kant een goed gevoel bij de gedachte om het weer te proberen en aan de andere kant krijg ik dan ook een rotgevoel...

Hoe ga jij met dat gedoe van je schoonouders om?

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 12:45 schreef elpatsjieno het volgende:
Wow... ik heb precies hetzelfde gehad met mijn ex: mij claimen, haar emotionele driftbuien, wegcijferen voor haar... heel erg herkenbaar... helaas

Bij mij is de relatie nu echt over... ook omdat ik door al dat 'gedoe' weinig meer voor haar voel. Andersom is het helaas wel zo. We zien elkaar nog wel (vanavond zelfs), maar ik 'vaar' beter bij de situatie zoals hij nu is...

* elpatsjieno zegt: luister naar het stemmetje in je hoofd

---

Vraagje... Telkens wanneer ik contact met haar heb, dan volg ik meer m'n gevoel en vergeet ik waarom ik het uit heb gemaakt. Dit maakt alles echt moeilijk. Hoe ga jij daar mee om?

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 12:52 schreef elpatsjieno het volgende:

[..]

Tsja dat is dan wel mooi... maar ik heb er zo genoeg van dat ik er niet meer aan begin. Het probleem is dat zij dat wel wil... wordt weer een lastig avondje denk ik

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 12:56 schreef Yodaah het volgende:
Ik zou zeggen zet voor jezelf op een rijtje wat je wel en niet prettig hebt gevonden in jullie relatie en praat erover met haar. En leg haar goed uit welke dingen volgens jou de oorzaken zijn van jullie ruzies. Bedenk samen oplossingen hoe jullie hiermee om kunnen gaan ALS jullie echt samen verder willen.

Probeer elkaar te laten uitpraten en je niet meteen aangesproken voelen als er een vorm van kritiek wordt geuit. Het schiet niet op als jullie met elkaar willen praten en dat jullie weer in de clinch liggen.
Ik ken jou verder niet, maar ik raad je aan om niet koppig te zijn of blijven tijdens het gesprek, dat schiet helemaal niet op (ik spreek uit ervaring!)

Maak samen de balans op, bekijk in hoeverre jullie problemen op te lossen zijn. Als jullie hier samen uit kunnen komen en eraan willen werken, dan is er zeker een kans van slagen! Ik wens je hierbij veel wijsheid toe!

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:01 schreef elpatsjieno het volgende:

[..]

Dat is de reden waarschijnlijk... als ik haar nu spreek dan word ik weer snel herinnert aan onze problemen, en de redenen waarom ik ermee gestopt ben. Daarom is het gevoel in grote mate verdwenen denk ik...

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:03 schreef Logix het volgende:
Hoe ik met dat gedoe met r ouders omga? Nou vanavond heb ik een gesprek met r moeder Dat wou haar moeder Zwaar vertieft dus maargoed, we zien wel! Bleh...

---

Praten kan nooit kwaad, maar haar ouders kunnen me alleen maar uitschelden

Wat betreft het met elkaar uitpraten... Hoe kan ik dat goed regelen zonder haar valse hoop te geven? Dat wil ik haar absoluut niet geven. Aangezien ik zelf nog echt niet weet wat ik wil, is zo'n afspraak misschien wel een goed idee. Toch ben ik bang dat alles dan goed en perfect zal gaan, maar dat het bij de uitvoering fout zal gaan...

[Dit bericht is gewijzigd door Eisselstijn op 18-06-2003 13:13]

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:12 schreef elpatsjieno het volgende:

[..]

Die hoop? Bedoel je daarmee: de hoop dat alles weer goed kan worden?

N.B. Toen ik het uitmaakte heb ik haar daarna ook 2 maanden niet gezien. Die periode heeft mij ook wel wat inzichten verschaft... erg verhelderend

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:15 schreef catena het volgende:
Ik herken me erg in je ex. Ik was namelijk ook zo.

Ga alsjeblieft niet bij haar terug. Dat is niet goed voor haar en ook niet voor jou.

---

Sorry voor de vele vragen, maar ik vind je reactie erg interessant.

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:22 schreef elpatsjieno het volgende:

[..]

Ja in het begin mis je het wel omdat het een gewoonte was om contact te hebben. Dat gaat op gegeven moment over...

---

Op dit moment heb ik het idee om er echt een punt achter te zetten. Maar goed, dat kan over een uurtje ook weer veranderd zijn. Althans, zo is het de afgelopen dagen in ieder geval gegaan. Ik weet dat elke keuze die ik maak niet makkelijk zal zijn, maar kon ik nu maar zeker zijn over een keuze

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:34 schreef amaranta het volgende:

[..]

door die balangs op te maken
ik ben echt van mening dat je het nog een kans moet geven
met elkaar praten en allebei geven en nemen
je bent nie voor niets 14 maanden samen geweest

---

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 13:48 schreef amaranta het volgende:

[..]

daar kom je dan vanzelf wel achter
ik doe nu ook heel hard mn best om mijn relatie te redden, en ik hoop echt dat het gaat lukken

---

Ik zit er nu over te denken om voor volgend weekend een afspraak met haar te maken. Misschien even samen wat eten of gaan wandelen, zodat we allebei ons verhaal kunnen doen. Misschien moet ik het daar van af laten hangen. Krijg ik daar het vertrouwen of juist niet dan kan ik daar consequenties aan verbinden. Misschien kan ik dan ook meer vrede met een keuze hebben.

Mocht het goed komen dan denk ik dat het sowieso handig is om afstand houden en alles rustig op te bouwen. Veel mensen zullen het er niet mee eens zijn, maar uiteindelijk gaat het om ons 2-en!

Komt het niet goed, dan kan beter elk contact verbroken worden om het voor beiden makkelijker te maken.

Kortom, ik denk er nog even over na. Denk ik er aan het eind van de middag nog steeds zo over dan spreek ik gewoon af. In ieder geval bedankt voor jullie reacties! Ze zijn echt heel nuttig . Ik laat nog wel weten wat ik ga doen.

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 14:45 schreef catena het volgende:

[..]

Mail me ff op liekjeisschattig@yahoo.com en dan kan ik proberen om het uit te leggen.

---

Aan de ene kant weet ik goed waarom het uit is gegaan en denk ik dat het zo beter is, maar aan de andere kant denk ik dat er niets mis is met het nog één keer proberen. Misschien als we goede afspraken maken dat we een gezonde relatie kunnen opbouwen, want we zijn nog steeds gek op elkaar. Dat kan uiteindelijk toch nog een verlenging van gedoemde relatie zijn, maar dan hebben we het geprobeerd.

Logix gaf ook al aan dat hij het weer probeert. Zijn er meer mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten? Zijn er relaties waar een nieuwe poging een succes is gebleken? Hoe is dat aangepakt?

quote:

---

Op donderdag 19 juni 2003 00:35 schreef Logix het volgende:

[..]

Moeilijk is dat hè Ik twijfel nog steeds, heb dus vanavond dat gesprek gehad met r moeder en die zat me vanalles te verwijten terwijl ik nog nóóit iets verkeerd heb gedaan t.o.v. mijn vriendin... En ik heb nog steeds mijn twijfels of het überhaupt wel goed was om het weer aan te maken... Ik heb PRECIES in jouw situatie gezeten, en zo te lezen nog wel meer mensen, en veel mensen zeggen NIET DOEN... Lasrtig hè, iig ik wens je veel succes en ik hoor het wel

Edit:
Afspraken moet je dan wel maken, maar of het echt helpt... karakters veranderen niet zo snel en je moet het allebei ECHT willen (mocht het niet willen, er zijn anders nog genoeg andere Mädchen im Welt). Een relatie gaat niet voor niets uit (en dat zeg ik, zucht...)

Suc6!

---

Maar ja, uiteindelijk is het dus weer fout gelopen. Omdat ik bang ben dat wanneer het weer goed komt er uiteindelijk weinig zal veranderen, zet ik er een definitief punt achter. Ik weet dat ze wel graag wil (ik op dit moment dus niet meer) en ik heb me afgevraagd of afspraken maken niet zou kunnen helpen, maar ik denk net als jij dat je karakters maar moeilijk kan veranderen.

Het is zwaar kl*te, want we houden wel van elkaar. Alleen houdt zij op haar eigen manier van me. Ze kan moeilijk anders, maar daar heeft ze dus ook hulp voor gezocht. Dat is ook goed, maar ik trek het niet meer. Ik vraag me weleens af of ze van mijn aandacht houdt of van mij. Ik kom daar niet goed uit...

Logix, wat houd je eigenlijk nog tegen? Zo te lezen ervaar je ook een tweestrijd met je gevoelens, maar wil je er toch ook een punt achter zetten... Volgens mij heb je, net als ik trouwens, last van dingen niet onder ogen willen zien en zaken die je niet wil horen of lezen probeer je te weerleggen of te negeren. En misschien zijn we wel te goedgelovig...

Vanavond ga ik haar bellen. Ik denk dat ik haar dan zal vertellen dat ik het zo wil laten. Ik zie er nu al tegen op, maar denk dat het voor haar en mij beter is. Ik hou jullie op de hoogte...

[Dit bericht is gewijzigd door Eisselstijn op 19-06-2003 10:52]

quote:

---

Op donderdag 19 juni 2003 11:24 schreef Logix het volgende:

[..]

... , en dan zouden wij tweeën samen op vakantie kunnen. Dat houdt dan dus in dat ik mijn maten moet afzeggen. Opzich zou ik best bereid zijn dat te doen, maar omdat mijn twijfels over de relatie weer behoorlijk hoog opspelen, heb ik niet eens zoveel zin om met haar alleen op vakantie te gaan omdat niet alles 'goed zit' in de relatie.

Sinds dat aan-uit gedoe sinds maart ben ik dus bang dat het de verkeerde beslissing is geweest om weeeeer wat met elkaar te beginnen. Hier komt bij dat we toch nog elke dag wel contact hebben gehad, toen het uit was, dus echt 'rust' was er niet. Op een gegeven moment hadden we wel 'echt' de knoop doorgehakt -> uit. En daar had ik vrede mee, volgende dag krijg ik weer smsjes van haar dat ze mij zeker weten terug wil en, jahoor, Logix gaat weer twijfelen Bleh...

PS. Als ze niet te ver weg woont (jouw vriendin) dan is het misschien beter om langs te gaan ipv bellen. Komt wat persoonlijker en minder hard over. Ik kan begrijpen dat je bang bent dat het dan extra moeilijk wordt (dat heb ik ook), maar ik denk dat dat toch wel beter is dan via de telefoon. Suc6 kerel... Je hebt het hard nodig...

---

Heb jij afspraken gemaakt met je vriendin over hoe alles anders moet? Zo te lezen gaat alles gewoon door... Ik denk echt dat jullie allebei even rust moeten nemen. Als jullie van elkaar houden dan hebben jullie dat over voor jullie relatie. Maar dan moet je natuurlijk wel zeker weten dat je ervoor wilt gaan.

Wat betreft haar ouders ... Waar bemoeien ze zich mee? Kan je vriendin alles niet alleen af? Het lijkt bijna dat je een relatie met die moeder hebt ipv met je vriendin.
Ik weet niet wat de invloed van haar ouders is (zo te lezen is die nogal groot), maar daar zou ik me weinig van aantrekken. Dat is ontzettend moeilijk. Ik heb daar ook last van. De ouders van mijn ex hebben ook niet zo'n hoge pet van mij (ze vinden me lui, omdat ik studeer )

Mijn vriendin woont idd een eindje bij mij vandaan. Je hebt gelijk dat het persoonlijker is als ik langs zou gaan. Alleen kan dat pas zaterdag... Telefonisch is inderdaad nogal bot... Ik laat weten hoe alles verloopt.

Succes bij het nemen van je besluit, Logix! Rust nemen, er met anderen over praten kan heel goed werken, maar probeer er wel "nuchter" over na te denken in de zin van dat je geen bord voor je hoofd houd voor sommige zaken.

quote:

---

Op donderdag 19 juni 2003 11:52 schreef Rick.A.K.A.FURBY het volgende:
het zou opzich kunnen dat je weer bij elkaar komt...als julliej daar allebei voor voelen....maar als je zelf het gevoel hebt dat het niet gaat werken..dan zou ik het ook niet doen..dat is alleen maar beter voor jezelf...en ik ben het met logix eens....als je van plan bent er een punt 8ter te zetten...kun je beter even langs gaan om het te zeggen..in plaats van haar op te bellen..dat komt tog iets persoonlijker over..anders krijg je ook dat gezeur van..heb je niet even de moeite genomen om langs te komen enz

en kom alleen weer bij elkaar als je allebei denkt dat het zin heeft om de relatie nog een kans te geven

*zucht* dat was een verhaal

---

Even voor de duidelijkheid... Er is al een punt achter gezet. Echter, er was misschien sprake van een herstel en dat we daar over na zouden denken. Zij wilde mij zeker weten terug, alleen ik was nog niet zeker. Nu ben ik dat wel. Maar ik moet sowieso nog bij haar langs om wat spullen op te halen. Daarvoor wil ik het natuurlijk wel duidelijk gemaakt hebben, anders komt het zo bot over. Ik moet nog even kijken...

quote:

---

Op donderdag 19 juni 2003 12:36 schreef Logix het volgende:

[..]

Ze had geen vertrouwen in mij, om geen enkele reden (ik heb haar nooit iets aangedaan en ben eerlijk geweest), maar dat komt vooral door haar onzekerheid denk ik, dat wantrouwen heeft mij goed gesloopt, waardoor we steeds meer ruzies en irritaties kregen. Nu zegt ze dat ze me wel vertrouwt, en dat is goed, maar ik merk diezelfde jaloezie/onzekerheid nog wel eigenlijk. En ik wou af en toe wel eens een weekendje overslaan ofzo, omdat we de neiging hadden in een sleur te geraken (zij vond van niet, ik vond van wel). Zij kijkt tegen dat soort dingen heel anders aan ('als we maar bij elkaar zijn') als ik.. mss een beetje naïef?

En ja ik hou wel van haar, maar ik merk wel dat het 'gevoel' minder wordt sinds al die ellende... En wat betreft die ouders, die moet ik natuurlijk wel om het weekend (en elke week op woensdag) zien en mee leven, dat is verrot... Ik ben er nog niet over uit allemaal, maar ik laat het wel weten. Jij ook nogmaals veel suc6

---

Dat van af en toe een weekendje overslaan en "als we maar bij elkaar zijn" heb ik ook gehad. Het was vanzelfsprekend dat we elkaar zagen en als ik wat voor mezelf wilde doen was dat helemaal fout. Dan wilde ik zogenaamd niet bij haar zijn en was dat andere belangrijker dan haar... Sinds we het uit hebben gemaakt, doet ze nu ook dingen voor haarzelf en beweert ze in ieder geval dat het idd gezond is om allebei eigen dingen te hebben... Maar goed, jullie hebben wat meningsverschillen en daar zal je misschien een compromis in moeten sluiten.

Wat betreft die ouders kunnen jullie toch zo veel mogelijk je eigen gang gaan?

Ik zou haar 's avonds bellen tussen 9 en 10, omdat ik nog moest werken. Om half zes sta ik op het punt om de bus te pakken, gaat m'n telefoon. En ja hoor, m'n ex!

Zij wilde meteen praten. En hoewel ik aangaf dat ik de bus moest halen en haar liever later terug belde, drong ze erop aan dat ze "het" wilde weten. Ze kon niet in de zenuwen blijven zitten, zei ze.

Misschien stom, maar ik gaf aan haar toe en zei dat ik het niet meer wilde proberen. Hierop begon ze op m'n gevoel in te spelen. Ze zei dat ik kennelijk niet genoeg voor haar voelde om het weer te proberen. "Dat is echt niet zo", zei ik nog. "Is het goed als ik je vanavond bel of dat we afspreken zodat ik kan je kan vertellen waarom ik het niet wil?" Dit wilde ze dus niet en ze vroeg mij of ik snel mijn spullen op wilde komen halen. Dan kon ze alles afsluiten. Oh ja, en of ik even wilde bellen, dan zou ze er voor zorgen dat ze niet thuis was (ze woont nog bij haar ouders).

Op zich kan ik het me voorstellen dat ze teleurgesteld is en ik had het liever anders aangepakt, maar haar reactie was echt k*t! Het bevestigde wel weer mijn gedachten over haar, namelijk dat mijn mening er niet toe doet. Ik zei nog dat ik dit een nogal bot einde van de relatie vond en dat ik graag wilde praten, maar dat kon haar niets schelen...

Vooraf had ik graag een afspraak met haar willen maken, zodat we oog in oog met elkaar konden praten over wat ons dwars zat. Ik had haar duidelijk willen maken dat ze geen hoop moest hebben. Afhankelijk van haar reactie op dat gesprek had ik misschien nog contact willen houden of juist helemaal niet. Zoals zo vaak ging het dus niet volgens plan...

Al met al, heb ik het gevoel dat ik er goed aan gedaan heb. Maar toch doet haar reactie me pijn. Ik had graag met haar willen praten en zo normaal mogelijk uit elkaar gegaan. Maar ze wil helemaal niets meer met me te maken hebben. Misschien draait ze nog bij. Ik zie het wel. Eerst wilde ik haar nog een mail of brief met uitleg sturen, maar ze zoekt het maar lekker uit! Ik ga alles verwerken en stukje bij beetje weer genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft Op dit moment voel ik me redelijk lekker (alleen haar reactie zit me dus dwars). Waarschijnlijk zal ik het er nog wel eens moeilijk mee hebben, maar ik voel dat ik weer lekker onbezorgd kan doen en laten wat ik wil en dat geeft me toch wel geluk en energie.

Logix, hoe gaat het met jou?

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 09:07 schreef Tranceptor het volgende:
DOE HET NIET!

*is er ook ingest0nken*

(geeft bij bovenstaande opmerking dikke knipoog)

---

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 11:15 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Mijn ex wilde me ooit ook terug en probeerde ook via de emotionele weg dat te bereiken en dat is ook gelukt. Daarna is het toch behoorlijk klote uitgegaan. Je kunt het beter afsluiten en voortaan zal ik dat (hoe moeilijk dat ook is) ook doen.

---

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 11:24 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Had ik voor bovenstaande post al gelezen

---

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 16:01 schreef Rick.A.K.A.FURBY het volgende:
jeh hebt dus de goeie keuze gemaakt..als je zelf niet zeker weet of jeh verder wil.....dan had ik het ook zo gedaan

maar nu is dit topic dus niet meer van belang

wel de goeie keuze gemaakt

---

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 16:22 schreef djkoelkast het volgende:
voor mij geldt: eens een ex, altijd een ex...

het is niet voor niets fout gegaan...

---

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 16:51 schreef Byte_Me het volgende:
als ik dit zo lees snap ik niet dat je het zolang hebt volgehouden met haar. en ook niet dat je haar nog terug wilt. je moet wel erg verliefd zijn om zoiets vol te houden. ik denk wel degelijk dat je dit rationeel moet aanpakken. ga na waarom je haar wel en waarom niet terug zou willen. het slechtste wat je kunt doen is naar haar terug gaan, omdat je denkt dat je anders nooit meer iemand zult vinden of zo. Ik weet niet of dit zo is, maar ik wilde het toch even zeggen. Je moet je gewoon afvragen of je dit een leven lang kunt volhouden, want je kunt er niet van uitgaan dat zij veranderd.

---

Het is niet zo dat ik geen ander kan krijgen, want er zijn al een aantal geinteresseerden. Alleen heb ik daar logischerwijs nu geen zin in.

Het is gewoon dat ik alleen aan de leuke dingen denk en haar daardoor toch wel mis. Ik heb het gevoel dat ik m'n maatje kwijt ben, terwijl ze dat eigenlijk nooit geweest is. Zoals Elpatsjieno al schreef, was samen zijn met haar een gewoonte waar ik van af moet kicken. Rationeel logisch, nu mijn gevoel nog.

En je hebt gelijk dat ik het mijn leven lang niet vol kan houden. Als ik bij mezelf na ga wat er gebeurd is, wil ik zeker niet terug. Het is alleen k*t dat zelfs het laatste gesprek zo kl*te verlopen is...

quote:

---

Op vrijdag 20 juni 2003 17:13 schreef Byte_Me het volgende:

schrijf het van je af, stuur een brief...

---

quote:

---

tsjaa, dat moet slijten. zorg voor veel afleiding, dat help. en elke dag wordt het iets minder, totdat het helemaal weg is. toen mijn ex het uitmaakte was ik er al redelijk snel overheen, een maand of zo, na een relatie van bijna 2 jaar. toch heeft het nog heel lang (zeker een jaar) geduurd, voordat ze echt uit mijn systeem was.

---

quote:

---

Op zaterdag 21 juni 2003 00:19 schreef elpatsjieno het volgende:

[..]

Dat is haar keuze idd geweest... jij was toch redelijk of niet?

Een brief schrijven is ook wel een goed idee, maar even rust is wellicht een betere keuze... het zou mij verbazen wanneer zij het hier bij laat zitten. Ze zal echt nog wel wat van haar laten horen denk ik, zeker wanneer ze tijd heeft om over de huidige situatie na te denken.

* elpatsjieno zou gewoon ff een tijdje wachten

---

Ik ben tijdens het telefoongesprek rustig gebleven en heb steeds gevraagd of ik haar later terug mocht bellen. Dat wilde ze niet... Trouwens, ze wist dat ik op het punt stond om naar m'n werk te gaan en dat ik dus hoogstens 5 minuten tijd had voor een gesprek.

Ik kan me voorstellen dat ze teleurgesteld was en dat ze daarom zo reageerde, maar het was wel bot. Het kon haar allemaal niets meer schelen en ze wilde niets meer met me te maken hebben...

quote:

---

Op zaterdag 21 juni 2003 10:40 schreef Zomer het volgende:

[..]

Het lijkt me dat zij problemen heeft met het feit dat jij grenzen durft te stellen. Jammer voor haar, maar grenzen moeten er gewoon zijn en die heb je in een relatie te respecteren. Ik heb een ex gehad die ook (wegens psychische redenen) soms erg bot kon zijn en mij afstootte. Heel erg moeilijk, dat heeft ook de relatie stuk gemaakt aangezien zij geen hulp zocht om het probleem aan te pakken. We hebben het een tweede keer geprobeert, maar precies diezelfde problemen hebben tot hetzelfde resultaat geleid (alleen deed ze daar de 2e keer een paar maanden langer over dan de 1e keer). Mijn les hieruit is geweest dat zij haarzelf onder controle moet hebben wil ze met een ander respectvol omgaan. Ik zou het geen derde keer proberen na wat ik heb geleerd. Ik zou jou adviseren pas een 2e kans te wagen als jij ziet dat er structureeel zaken veranderd zijn die de eerste keer de relatie problemen veroorzaakten. (en zo'n verandering gebeurd niet in een paar weken of maanden)

Succes! En remember: denk aan jezelf en je eigenwaarde _0_

---

Je hebt gelijk dat ze geen grenzen kon accepteren. Zij wilde al mijn aandacht en op alle mogelijke manieren trok ze die. Toen ik wat meer voor mezelf ben gaan kiezen, kon ze daar moeilijk mee om gaan. Het zal wel moeilijk geweest zijn voor haar.

Ik heb nu definitief met haar gebroken, maar toch wil ik haar helpen. Het is frustrerend, omdat zij het uiteindelijk zelf moet doen. Zij krijgt wel hulp van een psycholoog, maar dat is een moeizaam proces. Ze heeft het daar wel eens moeilijk mee. En bij haar ouders heeft ze geen steun. Het interesseert ze allemaal geen zak .

Nu ze niets meer met me te maken wil hebben, heeft ze niemand waar ze steun aan heeft. Daar voel ik me wel rot over (maar uiteindelijk is het haar eigen keuze). Ik had haar in het laatste gesprek ook duidelijk willen maken dat ik er nog steeds voor haar wil zijn mocht ze me nodig hebben. Zij kan er ook niets aan doen dat ze zich zo gedraagt. Zo is ze gegroeid... Heel veel mensen vinden haar een t**f, maar ik weet dat er in haar een hele lieve meid schuilt en dat ze zelf ook niet blij met haar gedrag is. Maar ze moet idd weer lekker in haar vel zitten, wil ze weer een relatie met iemand beginnen. Hopelijk beseft ze dat zelf ook...

quote:

---

Op zaterdag 21 juni 2003 11:26 schreef Colour het volgende:
In het begin ben je verliefd en ziet alles er leuk uit. Zodra er ook minder leuke dingen naar voren komen, wat onvermijdelijk is, gaat het ideaalbeeld van je verliefdheid verloren.

Mensen laten zich afschrikken door grote verschillen tussen elkaar. Die verschillen zijn echter onvermijdelijk, accepteer ze, integreer ze, als je tenminste wilt dat de liefde slaagt.

Iemand die dit niet doet zal op z'n minst geirriteerd raken door het uitblijven van het ideaal. Misschien als mensen wat minder van elkaar te weten komen, blijft het ideaalbeeld enigzins in tact...

---

quote:

---

Op zaterdag 21 juni 2003 15:42 schreef GentleBoy het volgende:
ijsselsteijn, na het lezen van jouw verhaal heb ik me hier aangemeld, want jouw situatie is wel heel vergelijkbaar met de mijne. Jouw verhaal heeft me geraakt.

Ook mijn vriendin was heel bezitterig, erg onzeker, vreselijk snel jaloers en ze zag voortdurend spoken .
Maar als ze het zelf echt wil, omdat zij ook oprecht inziet dat haar gedrag niet klopt, dan wordt het een heel ander verhaal. Dan zijn er mogelijkheden.

Het probleem is, en ook het jouwe denk ik, dat ik altijd van haar ben blijven houden, en zij van mij. Ook nu het uit is. Vaak denk ik "moeten we het nog 1 kans geven?". Maar het blijkt zo te zijn dat 2 mensen heel erg van elkaar kunnen houden, maar geen relatie met elkaar kunnen hebben. Tenminste, niet nu, ze is 22. Over een paar jaar is ze hopelijk genezen van haar onzekerheid en jaloezie. Dat wens ik haar echt, want het is vreselijk om je leven te laten leiden door angsten. En het is ook verschrikkelijk om je vriendin, je relatie en jezelf daar onder te moeten zien lijden.

Maar zet alles wat je nog wilde zeggen in een brief of een e-mail, is mijn advies. Het lucht op.

Je gevoelens zullen echter nog lang in strijd blijven met je rationele beslissing. Maar geef er niet aan toe. Uiteindelijk ben je dan het beste af.
Sterkte ermee.

---

Zeker herkenbaar... Mijn vriendin wilde ook veranderen en daar was ze mee bezig, maar ik geloof dat zij geen basis had om een relatie te hebben. Hoe graag zij (en ik) ook wilde(n) het ging gewoon niet. Het is gewoon zuur als je allebei gek op elkaar bent, maar dat het toch niet werkt omdat de één geen relatie kan hebben. Dat is voor beiden kl*te.

Ik denk er ook vaak aan om het een nieuwe kans te geven. Maar op dit moment werkt dat niet. Zij denkt zelfs dat ik niet meer om haar geef... Ze gaf me niet eens de kans om uit te leggen dat ik dat wel doe. Ze zoekt het maar even uit en hopelijk als ze er over na denkt belt ze me nog eens, dan kunnen we verder praten. Ik weet nog niet of ik haar ga schrijven. Ze wil namelijk niets meer met me te maken hebben, dus als ze dat wel wil dan weet ze me te vinden.

quote:

---

Op zaterdag 21 juni 2003 20:26 schreef GentleBoy het volgende:
Dat ze niets meer met je te maken wil hebben lijkt me uit zelfbescherming. Ze vindt het te moeilijk om contact met je te hebben, als ze niet jouw vriendinnetje is.
Waarschijnlijk neemt ze toch nog contact met je op.

Wat ik mij nog afvroeg: op welke manier uitte zij haar jaloezie richting jou? ... Erg jammer dat ze zo was, het meeste nog voor haarzelf. Ze heeft ook heel goede eigenschappen, maar de balans sloeg uiteindelijk door naar de verkeerde kant. Wat heb jij zoal mee moeten maken?

---

Zo kan ik nog wel meer opnoemen... Vaak had ze driftbuien omdat ze alles op zichzelf projecteerde. Deed ik iets, dan kwam dat omdat ik haar niet meer leuk vond of omdat ik een ander had... Ze heeft er zelf ook veel last van, dat is wel duidelijk. Maar het kostte steeds ontzettend veel moeite om haar jaloezie weg te nemen. Ze is gewoon ontzettend onzeker.

Het zal idd wel een soort van zelfbescherming zijn van haar. Maar ik vraag me af wat ze aan het doen is en hoe het met haar gaat. Zou ze me missen... Het maakt eigenlijk niets uit! Ik moet me maar niet zo veel zorgen maken om haar en aan haar denken. Ik probeer mijn aandacht maar op iets anders richten. Anders blijf ik me kl*te voelen...

[Dit bericht is gewijzigd door Eisselstijn op 22-06-2003 11:41]

quote:

---

Op maandag 23 juni 2003 09:45 schreef Rick.A.K.A.FURBY het volgende:

[..]

..maar het lijkt me tog verstandiger dat jeh jeh verhaal bij haar kwijtkunt......jeh moet ook aan jezelf denken..anders blijf jij er maar mee rondlopen en dat is ook niet goed....
maar misschien moet jeh daar ffies mee w88 totdat ze wat meer wil luisteren naar jou...

iig veel suc6 ermeej

---

Maar iig geval bedankt voor je reactie !

[Dit bericht is gewijzigd door Eisselstijn op 23-06-2003 11:33]