Iemand daar wel eens therapie gehad?
Het wordt mij namelijk aangeraden als conclusie van een psychologisch onderzoek.
Wat voor therapie me daar precies wordt aangeraden, weet ik niet; daar moet ik dan nog met die mensen zelf over praten vooropgesteld dat ik er naartoe ga.
Die website ziet er veelbelovend uit in elk geval.
Ze hebben een ontzettende goede reputatie dus het zal wel snor zitten daar 
Sterkte met je probleem.... er zelf uitkomen is een optie maar kost je ongeveer 2 jaar. Dit zijn profs die het beste met je voor hebben.
Ik geloof dat het wel een bekend "instituut" is.
quote:Het is een van de bekendste.
Op dinsdag 3 juni 2003 07:37 schreef ThE_ED het volgende:
Ik ben er nooit geweest, maar de naam komt me wel bekend voor. Vast ergens gelezen in die stapels papier die ik nog steeds heb.Ik geloof dat het wel een bekend "instituut" is.
quote:Weet je er meer van? Is het groot?
[b]Op dinsdag 3 juni 2003 07:51 schreef Vampier het volgende:
Het is een van de bekendste.
Is het een open en vrije instelling, of lopen er juist alleen maar van die artsen-baasjes rond die geheimzinnig doen en je strak aan de regels houden?
Ken je vergelijkbare instellingen?
Zo van die vragen die ik op hun website niet terug kan vinden.
Heel veel sterkte.
Het gaat om klinische opname.
Ik zit er eens over te lezen op die website, maar het is niks voor mij..
Je slaapt op een slaapzaal met andere mensen!
Je mag geen bezoek ontvangen!
Je zit de hele dag op elkaars lip!
Je woont in een psychiatrisch ziekenhuis! (gewone baan kun je dus wel vergeten verder)
Internettoegang is er waarschijnlijk niet.
Je moet allemaal je gevoelens leren uiten... zie ik echt niet voor me.
Zeker allemaal boze, verdrietige en jammerende mensen om je heen de hele dag, die elkaar moeten helpen.
En dan die regels.. geen alcohol, okee daar kan ik me nog wat bij voorstellen.
Maar je mag niet zelf autorijden als je een weekend weggaat. Hoe kun je dat nou eisen?
Nee, ik denk dat het echt niks voor mij is..
[edit: nog even verder gekeken.
Er staan op de site bij de behandelprogramma's dagboeken van patienten. Maar de meeste van die dagboeken zijn fictief! Raar.
citaatje:
...De waarheid is dat ik bang ben om hoe ze op mij zullen reageren, dat ik te horen krijg dat het allemaal fout is wat ik doe. Ze noemen dat hier je vluchtgedrag en ik heb nu geleerd dat je maar beter al je trucjes en maniertjes kunt leren kennen, want dan kan je er zelf iets aan veranderen. Alle stafleden zijn altijd onwijs goed op de hoogte van waar je mee bezig bent. Ze luisteren heel zorgvuldig en denken met je mee over hoe je alles aanpakt, en dat kan gaan over de afwas, het koken of hoe je de groep vertegenwoordigt...
Dat is toch raar.. als behandelaar een fictief dagboek schrijven en dan over jezelf schrijven dat de stafleden zo onwijs goed op de hoogte zijn van waar je mee bezig bent 
Ligt het nou aan mij of is dit gewoon een fishy business..
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 17:10]
quote:hoezo generaliseren
Op dinsdag 3 juni 2003 14:24 schreef sushi-nori het volgende:Je moet allemaal je gevoelens leren uiten... zie ik echt niet voor me.
Zeker allemaal boze, verdrietige en jammerende mensen om je heen de hele dag, die elkaar moeten helpen.
Ik krijg namelijk wel het ideed dat je er aan wil werken.
Nog niet eens omdat ik geen therapie wil of niet wil veranderen, want iets in mij wil dat juist heel graag. Wat dat betreft zou ik zelfs met opname geen probleem hebben.
Alleen het stigma en de vernedering van opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. ik heb om me heen gezien wat dat kan aanrichten in een mensenleven. Daar wil ik niet aan.
Mensen die jaren en jarenlang inrichting in-inrichting uit gaan, waar het eigenlijk nooit goed mee gaat, die nooit meer een normale baan en nooit meer een normale relatie kunnen krijgen, omdat ze voor altijd "ex-psychiatrisch patient" zijn..
En dat terwijl je gedumpt bent door een ex waar je vreselijk veel van hield, die uiteindelijk al je vrienden en kennissen ging vertellen dat je geestesziek was en in een inrichting moest worden opgenomen, waardoor je vrienden je in de steek hebben gelaten omdat die haar kant kozen.
Terwijl ik toen helemaal niet in therapie hoefde, maar door de vernedering en het verdriet dat nota bene zij me heeft aangedaan, ben ik dus in de spiraal gekomen die is geeindigd in een "disthyme stoornis", zoals het nu officiëel heet: een langdurige matige tot zware depressie.
Die ex van me had waanideeën en verkondigde aan iedereen die het horen wilde dat ik een stalker was die haar achtervolgde, terwijl ik haar nooit meer gezien heb of gesproken, en dat ook niet probeerde. Maar zij wist daardoor wel op een heel geraffineerde manier mijn leven op afstand te verwoesten.
Ik zeg het niet gauw, maar wat heb ik een Kutleven zeg.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 16:15]
Ik heb voor mezelf na de therapie nog maar een paar contacten over van die tijd , en daarnaast druk aan het opbouwen weer wat aardig lukt en betreft werk daar hebben ze ook begeleiding bij dat je het weer op kan bouwen .
En als je niet wilt, moet je er ook niet aan beginnen. 
quote:Mijn persoonlijk ervaring met de viersprong is zeer negatief.
Op dinsdag 3 juni 2003 07:02 schreef sushi-nori het volgende:
Iemand hier wel eens gehoord van De Viersprong?
Iemand daar wel eens therapie gehad?Het wordt mij namelijk aangeraden als conclusie van een psychologisch onderzoek.
Wat voor therapie me daar precies wordt aangeraden, weet ik niet; daar moet ik dan nog met die mensen zelf over praten vooropgesteld dat ik er naartoe ga.Die website ziet er veelbelovend uit in elk geval.
Wat een prutsers daar.
quote:Kun je zeggen wat er mis was dan?
Op dinsdag 3 juni 2003 16:05 schreef Juup© het volgende:
Mijn persoonlijk ervaring met de viersprong is zeer negatief.
Wat een prutsers daar.
Wat ik ook doe, ik wil het wel voor mezelf duidelijk hebben waarom ik het doe, en achter mijn keuze staan.
Klopt het wat er eerder gezegd werd over kinderachtigheid?
Wat viel je zo tegen?
[edit: ja wel een beetje veel vragen, ik weet het. Maar ik ben echt benieuwd.]
Ook ik zag ontzettend op tegen (vrijwillige) opname.
Ik ageerde net zo hard, zo niet harder dan jij, tegen al die regeltjes.
Maar wat ben ik blij dat ik me in deze niet heb laten leiden door mijn angsten en mijn vooroordelen.
Mijn opname in De Viersprong heeft echt voor een ommekeer in mijn leven gezorgd.
Het is heeel zwaar. Het is heel confronterend. En ik heb diverse malen gedacht: "Zak er maar in, ik zoek het zelf wel uit."
Maar je moet het aandurven om in de spiegel te kijken die je wordt voorgehouden. Om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gedrag. Het is keihard werken, maar als je dat ervoor over hebt, kan het je heel veel bieden. Je moet het echt zelf doen.
De Viersprong staat in het hulpverleningscircuit erg goed aangeschreven.
Ik heb me zelf waanzinnig goed leren kennen. Ik heb daar een basis gelegd voor de rest van mijn leven!
Ik heb er ook al in dit topic over geschreven. Maar wellicht ken je dat topic al...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dit zijn je eigen vooroordelen.
Op dinsdag 3 juni 2003 14:39 schreef sushi-nori het volgende:
Alleen het stigma en de vernedering van opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. ik heb om me heen gezien wat dat kan aanrichten in een mensenleven. Daar wil ik niet aan.Mensen die jaren en jarenlang inrichting in-inrichting uit gaan, waar het eigenlijk nooit goed mee gaat, die nooit meer een normale baan en nooit meer een normale relatie kunnen krijgen, omdat ze voor altijd "ex-psychiatrisch patient" zijn
Ik had ze ook hoor!
Maar ik ben erg open geweest op mijn werk. Ik kreeg alle respect. Mensen vonden het zelfs heel moedig dat ik opname aandurfde. 
Nou, dat had ik dus nooit verwacht.
Mijn huidige relatie is ook de allerbeste die ik ooit heb gehad.
En als ik niet naar De Viersprong was geweest, weet ik zeker dat ik nooit zo had kunnen functioneren als nu.
Ik beschouw mijzelf niet als 'ex-psychiatrisch patient'. Mijn omgeving trouwens ook niet. Men ziet mij als leuk, aardig, volwassen, stabiel, evenwichtig. En weet je hoe dat komt? Dat ben ik nu ook!
En ik heb alle mensen die met mij daar in de groep zaten zien opbloeien. Ze zijn anders in het leven gaan staan. Ze kunnen gelukkig zijn.
En ja, er zijn ook mensen voortijdig afgehaakt. Die konden de directheid van de therapie niet aan. Zij durfden niet in de spiegel te kijken die hen werd voorgehouden. Want het is echt niet altijd leuk wat je dan te zien krijgt.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik neem aan dat je psycholoog het je aanraad, want zonder kom je daar niet binnen geloof ik... wat je zou kunnen doen is een andere vorm van ambulante hulpverlening kunnen zoeken... evt met behulp van je hulpverlener.
Op dinsdag 3 juni 2003 16:16 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Kun je zeggen wat er mis was dan?
Wat ik ook doe, ik wil het wel voor mezelf duidelijk hebben waarom ik het doe, en achter mijn keuze staan.
Klopt het wat er eerder gezegd werd over kinderachtigheid?
Wat viel je zo tegen?[edit: ja wel een beetje veel vragen, ik weet het. Maar ik ben echt benieuwd.]
Er zitten een paar instanties die dit doen in zuid Limburg. Ik ben even de naam kwijt maar het staat me bij dat het regenereerende teraphie is (het confronteren met jezelf en je angsten en zo jezelf beter leren kennen)
Ik ben de wereld gaan verkennen en heb ene opleiding afgemaakt, heb me volgegoten met alcohol en ben even lekker zwaar aan wiet gegaan... ik heb mezelf goed leren kennen en heb geen spijt van de acties..... ik raad het je niet aan om je vol te gieten en aan de drugs te gaan maar op jezelf reizen door bijvoorbeeld Europa is lekker confronterend voor jezelf.
quote:
Op dinsdag 3 juni 2003 14:05 schreef sushi-nori het volgende:
Is het een open en vrije instelling, of lopen er juist alleen maar van die artsen-baasjes rond die geheimzinnig doen en je strak aan de regels houden?
Sorry, maar hier moet ik een beetje om lachen. En ik lach je niet uit.
Voor mij geldt, dat de volgende quote van de site echt volledig de lading dekt.
quote:
De KKP is bestemd voor mannen en vrouwen die gedurende langere tijd psychische problemen hebben zoals depressieve gevoelens of sterk wisselende stemmingen, lijden onder angst- en spanningsklachten, kampen met eetproblemen of seksuele problemen. Zij hebben gedragspatronen ontwikkeld die hen in conflict brengen met hun partner, kinderen, ouders, vrienden, werkomgeving en niet te vergeten met henzelf. Vaak hebben zij geleerd gevoelens te onderdrukken, soms echter zijn gevoelens te overheersend aanwezig. Kenmerkend zijn de herhalingspatronen die er voor zorgen dat zij vastlopen in intieme relaties of in relaties op het werk.De oorzaken van deze problemen en klachten kunnen geheel verschillend zijn, maar de wortels gaan vaak terug naar de (vroege) jeugd en zijn gerelateerd aan herhaalde en vaak voorkomende ervaringen rond (dreigend) verlies en verlating, maar kunnen ook te maken hebben met mishandeling, misbruik en andere psychische traumas.
De emotionele problemen leiden vaak tot lichamelijke klachten die ondanks frequent artsbezoek niet goed behandelbaar zijn.
De kortdurende behandeling op de KKP, waarbij u wordt opgenomen in ons centrum, biedt u de mogelijkheid om drie maanden intensief aan uw psychische problemen te werken. De behandeling is niet alleen intensief maar ook confronterend. U krijgt niet te maken met een zachte heelmeester. Voor een geslaagde behandeling is doorzettingsvermogen en een sterke wens om te veranderen noodzakelijk.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En hoe verander je je gedrag dan
(met een voorbeeld?) <- hoeft niet van jezelf
En de geestelijke en "lichamelijke" klachten die mensen hebben, zoals spanning en depressie, verdwijnen die vanzelf als je jezelf "nieuw gedrag" aanmeet?
En die paar mensen die hier nogal gevallen zijn over de Viersprong, kun jij je voorstellen dat ze daar goede redenen voor hadden? Of is dat volgens jou om zelf geen gezichtsverlies te lijden.
[Dit bericht is gewijzigd door sushi-nori op 03-06-2003 20:20]
Dat is leuk voor die mensen, dan kunnen ze eens een keer een van die fictieve lofprijsverhalen vervangen door een echte
Nog betere reclame voor hun therapie zou me trouwens lijken als ze op zo'n site verhalen van de partners/vrienden enz. van een patient zetten..
quote:Ik ga niet allerlei details (voorbeelden) bespreken op het forum. Dat vind ik TE persoonlijk. (Ik ben al zo openhartig nu...
Op dinsdag 3 juni 2003 20:15 schreef sushi-nori het volgende:
Wat is er dan bijvoorbeeld zo confronterend aan?
En hoe verander je je gedrag dan
(met een voorbeeld?)
).Confronterend is bv, dat ze je teruggeven zoals jij overkomt op hen. En mede-bewoners doen dat ook. Als men het idee heeft dat je niet eerlijk bent over je echte gevoel, dat je (onbewust) smoesjes/uitvluchten zoekt, vertellen ze je dat. En dan is het aan jou om daar wat mee te doen. Ze kauwen het je echt niet voor. het is echt WERKEN aan jezelf. Actief dus.
Ze confronteren je met je gedragspatronen. En dat kan heel hard aankomen, als dat zo open en bloot in je gezicht wordt gezegd. Je wordt absoluut niet gespaard.
Jij moet zien wat en hoe je dat wil veranderen. Je krijgt daar wel begeleiding in hoor, maar jij bent en blijft verantwoordelijk.
quote:Ja hoor. Veel fysieke klachten zijn psychosomatisch.
En de geestelijke en "lichamelijke" klachten die mensen hebben, zoals spanning en depressie, verdwijnen die vanzelf als je jezelf "nieuw gedrag" aanmeet?
Geestelijke klachten verdwijnen, omdat je leert op een andere manier naar jezelf en naar de wereld te kijken. Omdat je l;eert voor jezelf te zorgen (op emotioneel vlak dus). Omdat je leert met gevoelens om te gaan.
quote:Daar kan en wil ik niet over oordelen.
En die paar mensen die hier nogal gevallen zijn over de Viersprong, kun jij je voorstellen dat ze daar goede redenen voor hadden? Of is dat volgens jou om zelf geen gezichtsverlies te lijden.
Ik snap je nieuwsgierigheid.
Dat had ik ook.
Maar ga maar gewoon een intake doen. Echt. 'Ze' zijn daar zeer deskundig.
Als het niets voor je is (omdat je bv die confrontaties niet aan zou kunnen), adviseren ze je over andere behandelingen.
Als zij denken dat je geschikt bent voor hun aanpak, dan krijg je een orientatiedag. Je loopt dan een dagje mee. Ik vond dat dus vre-se-lijk. Twijfelde daarna nog veel meer over al dan niet opname. Maar zij hebben mij heel goed in mijn keuze begeleid.
En kinderachtig? Nee hoor. Alle regels en structuren hebben een heel duidelijke reden en functie.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Proef ik hier cynisme in?
Op dinsdag 3 juni 2003 20:17 schreef sushi-nori het volgende:
p.s. moonah post anders je story ook even aan webmaster@deviersprong.net.
Dat is leuk voor die mensen, dan kunnen ze eens een keer een van die fictieve lofprijsverhalen vervangen door een echteNog betere reclame voor hun therapie zou me trouwens lijken als ze op zo'n site verhalen van de partners/vrienden enz. van een patient zetten..
Ze hebben geen reclame nodig. Ze hebben behoorlijke wachtlijsten. En da's niet voor niets.
Bovendien denk ik dat zo'n dagboek niet fictief is. Wel aangepast en ingekort.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb gelezen wat Moonah schrijft en maak daaruit op dat ze een heleboel structuur en zekerheden bieden en er uiteindelijk naar streven dat je je die eigen maakt, zodat je weer zelfstandig kunt functioneren.
De angst is heel logisch, maar het stempel van 'Wacko' heb je op dit moment toch al dankzij je vriendin, dus wat heb je te verliezen? Misschien een tip om er op een 'luchtige' manier tegenaan te kijken. De voors en de tegens tegenoverelkaar zetten en wat dat betreft luidt het spreekwoord nog steeds:
Baat het niet...
Suc6 met je beslissing (wat je ook wenst te kiezen).
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Staat er zelf bij hoor..
Op dinsdag 3 juni 2003 20:33 schreef Moonah het volgende:
Bovendien denk ik dat zo'n dagboek niet fictief is. Wel aangepast en ingekort.
quote:Nee, dat stempel ben ik gelukkig juist kwijtgeraakt de afgelopen paar jaar. Behalve bij de paar zogenaamde vrienden die toen het contact met me verbroken hebben. Tja, dat doet pijn maar je doet er niks aan. Mensen waar je om geeft, die kunnen je kwetsen.
Op dinsdag 3 juni 2003 21:01 schreef R_ON het volgende:
De angst is heel logisch, maar het stempel van 'Wacko' heb je op dit moment toch al dankzij je vriendin, dus wat heb je te verliezen?
quote:Nou, schaden kan het wel, ben ik bang.
Misschien een tip om er op een 'luchtige' manier tegenaan te kijken. De voors en de tegens tegenoverelkaar zetten en wat dat betreft luidt het spreekwoord nog steeds:
Baat het niet...
In de eerste plaats het stigma, in de tweede plaats stel het is helemaal niks voor mij, dan heb ik er een flinke extra beschadiging bij te pakken.
Mensen die je eerst genadeloos zeggen wat je allemaal verkeerd doet, en je vervolgens afwijzen, omdat je niet bij hun therapie past. Nee, dat zou geen fijne ervaring zijn.
