quote:Heb jij een plank voor je kop?
Op donderdag 7 augustus 2003 02:01 schreef Poepoog het volgende:
Tip: Probeer Teak...
quote:Ik niet
Op donderdag 7 augustus 2003 10:01 schreef MetalMessiah het volgende:[..]
Heb jij een plank voor je kop?
Zal maar geen namen noemen van diegenen die er wel één hebben...
quote:Dat lucht op he
Op donderdag 7 augustus 2003 10:00 schreef MetalMessiah het volgende:[..]
Vertaling:
Hoge Raad komt aankakken met een uitspraak dat de bank de klant moet vertellen maar op te rotten met zijn orders en een andere bank te zoeken als orders te risicovol zijn?Wanneer is een order (of een stapel orders) echter te risicovol? Wie gaat/kan dat nou bepalen? Dat is toch eigenlijk alleen de belegger zelf (maar die volgens de Hoge Raad geestelijk gestoord is en wiens woord geen waarde heeft)?
Wie gaat straks de schadeclaims betalen als een belagger veel geld misloopt omdat de bank weigerde de orders uit te voeren?
Het resultaat van dit soort trieste pogingen om burgers te debiliseren is dat banken steeds meer formulieren laten tekenen door beleggers waarin de beleggers aangeven van alle rechten af te zien. Daarmee is de gemiddelde belegger alleen maar slechter af. Zoals gewoonlijk lijdt de meerderheid daarbij onder de juk van een minderheid van sukkels die beschermd worden door een incapabele overheid.
Zo, dat moest er even uit!
Anyway zoals het nu is, is alles al teveel naar de ene kant doorgeslagen. Dat kan toch nimmer niet de bedoeling zijn geweest?
Zijn jullie overigens ook zo benieuwd naar de eindrapportage van de AFM? Al een idee wat hun zullen melden?
Mazzeltov;
Ralph
quote:Dus je noemt mij & al die honderdduizenden Nederlanders sukkels
Op donderdag 7 augustus 2003 10:00 schreef MetalMessiah het volgende:[..]
Vertaling:
Hoge Raad komt aankakken met een uitspraak dat de bank de klant moet vertellen maar op te rotten met zijn orders en een andere bank te zoeken als orders te risicovol zijn?Wanneer is een order (of een stapel orders) echter te risicovol? Wie gaat/kan dat nou bepalen? Dat is toch eigenlijk alleen de belegger zelf (maar die volgens de Hoge Raad geestelijk gestoord is en wiens woord geen waarde heeft)?
Wie gaat straks de schadeclaims betalen als een belagger veel geld misloopt omdat de bank weigerde de orders uit te voeren?
Het resultaat van dit soort trieste pogingen om burgers te debiliseren is dat banken steeds meer formulieren laten tekenen door beleggers waarin de beleggers aangeven van alle rechten af te zien. Daarmee is de gemiddelde belegger alleen maar slechter af. Zoals gewoonlijk lijdt de meerderheid daarbij onder de juk van een minderheid van sukkels die beschermd worden door een incapabele overheid.
Zo, dat moest er even uit!
Zal ik je 's ff vertellen dat hier ook veel mensen ingestonken zijn die zelf 'n financiele funktie hebben, of uit de financiele wereld komen! Als je de werkelijke feiten zou weten, of ff de moeite zou nemen om alle artikelen over deze mafia-praktijken te lezen, dan zou je wel anders piepen. Ik lees op 'n ander forum dagelijks schrijnende gevallen over mensen die door die oplichters hun huis dreigen kwijt te raken
Als je 'n produkt zou wantrouwen zou je niet zo'n groot risico nemen. En da's nou net 't lullige; deze produkten werden aangeboden met de garantie dat je geen tot weinig risico zou lopen.Kijk, als iemand opgelicht wordt door 'n autohandelaar, dan zeg je toch ook niet, "sukkel, dat had je kunnen weten"
quote:Als een autohandelaar tegen mij zegt dat het een prachtwagen is, die niet kapot kan gaan, voor 1.000 euro te koop staat en minimaal nog twinig jaar meegaat, dan gaat er sowieso een belletje bij mij rinkelen.
Op maandag 11 augustus 2003 19:15 schreef DaMan het volgende:[..]
Dus je noemt mij & al die honderdduizenden Nederlanders sukkels
Ik lees op 'n ander forum dagelijks schrijnende gevallen over mensen die door die oplichters hun huis dreigen kwijt te raken
Kijk, als iemand opgelicht wordt door 'n autohandelaar, dan zeg je toch ook niet, "sukkel, dat had je kunnen weten"
Dat is namelijk wat de verkopende adviseurs gedaan hebben en wat de kopers van de producten die nu klagen zo meelijwekkend maken. Denk je nou werkelijk dat een bank geld uitleent aan een particulier tegen 10 % (doorlopend krediet, torenhoog risico voor de bank) en dat jij als simpele ziel zonder vermogen en zonder onderpand risicoloos 18 % kunt maken? Sorry, maar als je dat als zoete broodjes slikt, dan ben je gewoon dom bezig. Dat mag hard klinken, maar het is wel een feit. Dat je die fout gemaakt hebt is verder niet erg, maar het ontslaat je natuurlijk niet van de verantwoordelijkheid die je als volwassen en capabel persoon in de grotemensenwereld hebt.
Bovendien, de verkooppraatjes mogen mooi klinken, maar daar zet jij je krabbel niet onder. Ik zal citeren uit mijn eigen leasecontract:
Lessee least van de Bank (...) de hierna te noemen aandelen/effecten (...).
De leasesom bedraagt
a) 36 gelijke opeenvolgende maandtermijnen van zegge: EUR XXXXX;
b) 84 gelijke opeenvolgende maandtermijnen waarvan het bedrag wordt bepaald aan de hand van een percentage van 12,4 % per jaar (effectief 13,1 %) over het aankoopbedrag van de effecten op welk percentage een korting wordt verleend op basis van onderstaande tabel;
c) Aan het einde van de leaseovereenkomst een bedrag van EUR XXXXX.
Alle (...) waardeveranderingen komen lessee toe.
Werkelijk niet anders te begrijpen dan wat er staat en wel een heel A4 beslaande. Als je het niet begrijpt, dan heb je een enorm bord voor je kop als je toch je handtekening zet terwijl je de 'enorme' bedragen ziet staan. Ook dan: eigen schuld, dikke bult.
Zoals je ziet, ik zit ook met een effectenleaseproduct. Welbewust het risico genomen. Op zowel een mogelijke grote winst als een (gemaximeerd) verlies.
Welnu, ik heb pech gehad en een paar duizend euro verlies. Overkomelijk. Anderen hebben anderhalve ton schuld - zelfde leaseovereenkomst, andere bedragen. Niet goed doorgelezen. Dom. Wees dan ook gewoon een vent en slik je verlies.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Het is niet mogelijk een systematisch hoger rendement te halen als daar ook niet een hoger risico aan verbonden is.
Als dat wel zou kunnen zou je dus geld bij de bank gaan lenen (zonder risico) en dat geld in zoon winstverdriedubbelaar zetten, ervan uitgaande dat je daar ook geen risico zou hebben. Dan heb je dus een geldmachine. En dat bestaat dus niet 
Zodoende moet er aan zoon winstverdriedubbelaar wel een risico verbonden zijn. En zo te lezen hebben de meeste wel last gehad van dat neerwaardse risico.
Zelf heb ik ook vaak die gasten aan de telefoon gehad, maar als je dan de vraag stelde wat er zou gebeuren als de AEX naar beneden zou gaan, begonnen ze een hele discussie dat dat niet mogelijk was, hij kon niet lager. Als die niet lager kan wat is dan het risico? 
Natuurlijk heb ik zelf ook weleens op het punt gestaan om in te stappen, het klinkt allemaal zo mooi, en zeker als je geen financiel economische achtergrond hebt, dan kan ik me voorstellen dat je erinstapt. Het beste kan je ook dat bovengenoemde abitrageprincipe in je hoofd houden, dat geldmachines niet bestaan.
augustus, 2003
Geachte heer/mevrouw,
Enkele tijd geleden heeft u - net als vele anderen - ons een mail gestuurd over leaseconstructies. De PvdA-fractie neemt de problematiek rondom aandelenleaseconstructies al langere tijd zeer serieus. Zij heeft daarom zowel binnen als buiten de Kamer actie ondernomen.
In programma's als Kassa en Radar heeft de PvdA bij monde van Ferd Crone en Frank Heemskerk voor oplossingen gepleit. Zo hebben wij voorgesteld (zie hieronder ons artikel in het Financiële Dagblad van 16 juni jl.) dat een Commissie van Wijzen de zaak nog eens onder de loep neemt, zodat velen niet hoeven te wachten op jarenlange rechtszaken.
Op 18 juni heeft de Tweede Kamer overleg gevoerd met minister Zalm van Financiën. De PvdA-fractie heeft daarin opnieuw aangedrongen op een oplossing voor de problematiek. De minister heeft het PvdA voorstel in grote lijnen overgenomen en toegezegd met het Dutch Securities Institute (DSI) te zoeken naar een oplossing.
Het DSI zal een beslissing nemen over de geschillen zoals die zijn ontstaan tussen de aanbieders van legioleasecontracten en de gedupeerden. Aangezien de adviezen van het DSI niet bindend kunnen worden opgelegd, heeft de minister beloofd een commissie van wijzen aan te stellen (Commissie Geschillen Aandelenlease (CGA)), die deze adviezen wel bindend kan opleggen, en daarmee tot een oplossing kan komen. Verder hebben we er als PvdA-fractie voor gepleit dat nog eens goed gekeken wordt naar de verdeling van opbrengsten, kosten en risico's. De aanbieders van de leasecontracten hebben honderden miljoenen euro's verdiend zonder veel risico te lopen, terwijl de kopers nu met de restschulden zitten. Een gedeelte van de opbrengsten zou ingezet kunnen worden om de financiële schade te verzachten voor de laagste inkomens en voor beleggers waarbij de zorgplicht echt schromelijk verwaarloosd lijkt. De Autoriteit Financiële Markten is ingeschakeld om dit tot de bodem toe uit te zoeken.
Met brede steun van de Kamer heeft minister Zalm er bij Dexia op
aangedrongen om bij schrijnende gevallen de incasso te staken in afwachting van de uitspraak van het DSI. Dexia gaat echter door met incasseren of in hun woorden: 'houdt mensen aan hun contract' totdat DSI met een uitspraak is gekomen. Daarmee gaat Dexia in tegen de wens van de minister en van de PvdA.
De politiek staat hier uiteindelijk met lege handen omdat leasecontracten gesloten zijn tussen twee private partijen.
De Stichting Leaseverlies heeft de gedupeerden geadviseerd 'onder protest' te blijven betalen. Als u meent echt niet te kunnen betalen, kunt u bij Dexia een beroep doen op de hardheidsclausule. De PvdA vindt dit een goed advies.
Met vriendelijke groet,
Frank Heemskerk
Lid Tweede Kamer fractie PvdA
Impasse rond aandelenlease moet doorbroken
Het aandelenleasefenomeen heeft de vormen aangenomen van een maatschappelijk probleem. Daarom moet er volgens de PvdA in de Tweede Kamer een debat gevoerd worden over consumentenbescherming en mogelijke lessen voor de toekomst.
Op onze eerdere kamervragen liet de minister van Financiën weten dat er in 2001 700.000 contracten uitstonden met een totale contractwaarde van euro 6,5 mrd. In elke straat in Nederland hadden verschillende gezinnen toen één of meer aandelenleaseplannen - met namen als Winstverdriedubbelaar - in hun bezit. In individuele gevallen kan sprake zijn van even bizarre als problematische
situaties. Zo berichtte de Volkskrant van 22 mei jl. over een gehandicapte 35-jarige man met een bescheiden arbeidsongeschiktheidsuitkering, die een schuld zou hebben opgebouwd van ruim euro 175.000 (!). Andere berichten verhalen over hypotheken die niet meer afgesloten kunnen worden, aanvullende
pensioenvoorzieningen die zijn uitgehold, schuldenlas-ten en zeer zware
afbetalingsregelingen. In beginsel betreft het hier gewone privaatrechtelijke contracten, waar de politiek en de overheid eigenlijk
buiten staan. Toch willen wij enkele voorlopige conclusies trekken.
Allereerst is de beslissing om wel of niet op de beurs te beleggen ieders
eigen verantwoordelijkheid. Er kan dan ook geen sprake van zijn dat de
overheid de leaseverliezen gaat vergoeden. Dat zou ook een verkeerd signaal zijn richting die belastingbetalers die dergelijke risico's niet zijn
aangegaan. Speculeren zou dan immers beloond worden.
Aan de andere kant heeft de consument recht op een zekere bescherming tegen marktpartijen met een grote informatievoorsprong. Het is niet voor niets dat voor complexe financiële producten de 'financiële bijsluiter' verplicht is gesteld. De informatievoorziening door Legio Lease en andere bedrijven lijkt tekortgeschoten te zijn. De Autoriteit Financiële Markten (AFM, toen nog STE) spreekt in een persbericht van 9 mei 2001 al van 'misleidende reclame-uitingen' door aanbieders van aandelenleaseproducten. Veel zaken roepen grote twijfels op: de agressieve verkoopmethodes, de rendementsberekeningen, het ontbreken van informatie over de fiscale
gevolgen van het Belastingplan 2001, het gebrek aan risicodiversificatie
binnen de aangekochte aandelenportefeuilles, de zorgplicht en het gemak waarmee krediet werd verstrekt. De AFM dient deze zaak tot op de bodem uit te zoeken en moet met een oordeel en eventuele boetes komen.
Wat zou er volgens de PvdA-fractie verder moeten gebeuren? Wij willen dat de minister van Financiën een commissie van wijzen instelt die nog eens goed naar de problematiek kijkt. Deze commissie zou ten eerste, eventueel samen met de Ombudsman, nog eens neutrale en onafhankelijke voorlichting kunnen organiseren over onder andere de afbetalingsregelingen die de gedupeerden nu aangeboden krijgen en de aanpak van de schuldsanering. Immers, de verkopers van de contracten hebben per definitie een geloofwaardigheidsprobleem.
Verder zou deze commissie nog eens goed moeten kijken naar de verdeling van opbrengsten, kosten en risico's. Wie heeft er geld verdiend en wie liep alle risico's? Vast staat dat Dexia, Aegon en Fortis jaarlijks vele miljoenen euro's aan provisie en rente-inkomsten hebben binnengehaald, zonder zelf veel risico te lopen. Het zou juist zijn als zij een deel van dit geld zouden besteden aan het compenseren van de financiële schade, in ieder geval bij de meest schrijnende gevallen, waarbij de huidige 'hardheidsclausule' niet ver genoeg lijkt te gaan.
De beste oplossing zou echter zijn dat, door druk van het ministerie en de commissie van wijzen, Dexia Bank en de Stichting Leaseverlies de eerder afgebroken onderhandelingen weer zouden hervatten en tot een voor iedereen aanvaardbare schikking komen. Dit voorkomt jarenlange procedures en verdere juridisering. Dit legt wel een bijzondere verantwoordelijkheid bij de stichtingen die de leasebeleggers vertegenwoordigen. Zij lijken vele gedupeerden achter zich te hebben en daarmee een sterke prikkel en de financiële middelen om eindeloos te gaan procederen. Wij prefereren een redelijke schikking sterk boven jarenlange juridische procedures.
Lessen voor Den Haag en de toezichthouders zijn verder dat reclame- en informatievoorschriften heroverwogen moeten worden, en daar waar nodig aangescherpt. De evaluatie van de financiële bijsluiter zou naar voren moeten worden gehaald, omdat deze door lang niet iedereen als verhelderend wordt ervaren. Iedere vorm van misleiding zou uitgesloten moeten worden.
Voorkomen is tenslotte nog altijd beter dan genezen.
Ferd Crone & Frank Heemskerk
Ferd Crone en Frank Heemskerk zijn lid van de Tweede-Kamerfractie van de PvdA.
AMSTERDAM - Vier belangenclubs die opkomen voor beleggers in aandelenleaseproducten, hebben minister Gerrit Zalm (Financiën) gevraagd om druk uit te oefenen op Dexia. De leasebeleggers willen dat de bank rechtszaken tegen beleggers stopzet.
De stichtingen Leaseverlies, Eegalease, de Consumentenbond en de Vereniging van Effectenbezitters roepen de minister in een open brief op met Dexia te praten. De belangenverenigingen hopen dat hij de bank kan overhalen de incassozaken niet voor de rechter te brengen.
Deze week werd bekend dat Dexia 150 beleggers voor de rechter sleept. Het gaat om klanten die hun aandelenleasecontracten niet langer nakomen. De gedaagde beleggers lossen hun schuld of termijnbetalingen niet in.
Een woordvoerder van Financiën zegt dat de harde opstelling van Dexia 'niet goed is voor het klimaat' tussen de ruziënde partijen. "Wij zoeken naar oplossingen om het aantal procedures te verminderen. Daar draagt Dexia op deze manier niet aan bij," aldus de woordvoerder. Het ministerie kan de gang naar de rechter echter niet verbieden.
Met het aanspannen van rechtszaken negeert Dexia pogingen van de minister de aandelenruzie in der minne te schikken. Minister Zalm laat een geschillencommissie kijken naar de problemen met aandelenlease. Naar aanleiding van de bevindingen worden schikkingen voorgesteld. Zalm riep financiële instellingen op hun incassopogingen tot die tijd te staken.
Beleggers in aandelenleaseproducten zijn door de sluipende beurskrach met een schuld blijven zitten. Ze willen hun schuld niet inlossen, omdat ze zich misleid voelen door de 'winstverdriedubbelaars'.
Dexia heeft in totaal 450.000 effectenleasecontracten gesloten. Bijna al die contracten staan nu op verlies. Een kwart van de gedupeerde beleggers is begin dit jaar naar de rechter gestapt. Zij vinden dat ze nooit goed zijn voorgelicht over de risico's van beleggen op krediet.
Bron: ANP + http://www.leaseverlies.nl
Leest u allen deze maar eens goed door. Met name de uitspraak en waarom er (maar) 50% toegewezen word...
Dit bied p.........n!
Uitspraak KCD nr. 58 d.d. 07-04-2003
Uitspraak Klachtencommissie DSI nr. 03-58 d.d. 7 april 2003
prof.mr. M.R. Mok, voorzitter, G.G.J. ***tschreuter RA en R.H.G. Mijné
INHOUD VAN DE KLACHT
De klacht houdt - zakelijk weergegeven - het volgende in.
Klaagster heeft geld geleend en € 2.656.63 gestort op een effectenrekening bij verweerder. Verweerder verstrekte haar vervolgens een effectenkrediet van 60% van de waarde van haar aande-len, waardoor klaagster voor meer geld dan zij bezat aandelen kon kopen, hetgeen zij ook heeft ge-daan. Met haar aandelen als dekking schreef klaagster call opties. Uit de opbrengst van de ge-schre-ven call opties kocht klaagster nog meer aandelen waarop zij eveneens effectenkrediet ont-ving. Als gevolg hiervan steeg klaagsters aandelenbezit, maar ook het debetsaldo op haar effecten-rekening. Op 9 juli 2001 stond de effectenrekening € 82.691,65 debet.
Klaagster verwijt verweerder dat deze zijn zorgplicht niet heeft vervuld. Klaagster is studente, heeft enkel inkomen uit een studiefinanciering en heeft geen ervaring met beleggen. Bovendien had klaagster reeds een studentenkrediet van € 3.865 per 22 maart 2001 bij een andere instelling en had zij een schuld van € 8.597 per 11 mei 2001 bij de Informatie Beheer Groep. Verweerder had klaag-ster er dan ook van moeten weerhouden dergelijke posities, waardoor haar middelen ruim-schoots zijn overschreden, in te nemen.
Voorts heeft verweerder nagelaten klaagster ervan op de hoogte te stellen dat zij over onvoldoende middelen beschikte om haar posities te sluiten indien dat nodig mocht zijn. Klaagster was er steeds van overtuigd dat zij haar posities kon sluiten alvorens er een tekort zou ontstaan. Eerst in een veel later stadium ontdekte klaagster dat zij circa € 45.378,02 of meer moest bijbetalen om de posities op 25 juni 2001 te sluiten. Dit is veel meer dan het dekkingstekort van dat moment van € 26.823.
Verweerder heeft zelf evenmin de posities tijdig gesloten, hoewel daardoor klaagster met een lagere schuld zou zijn achtergebleven dan thans het geval is.
Verweerder heeft noch naar klaagsters financiële positie geïnformeerd noch haar gevraagd in welke omvang zij bereid zou zijn beleggingsrisicos te accepteren en hij heeft haar nooit een indruk gege-ven van de omvang van de risicos van haar beleggingsposities.
Klaagster vordert van verweerder een bedrag van € 67.594 wegens geleden verliezen.
INHOUD VAN HET VERWEER
Het verweer houdt - zakelijk weergegeven - het volgende in.
In de tweede helft van juni 2001 ontstond op de effectenrekening van klaagster een negatieve beste-dingsruimte. Ondanks het verzoek van verweerder bij brief van 25 juni 2001 aan klaagster dit tekort aan te vullen, heeft klaagster dit nagelaten. Na een waarschuwingsbrief van 20 juli 2001 heeft ver-weer-der op 2 augustus 2001 de gehele portefeuille gesloten, waarna een schuld resteerde van
€ 67.594.
Verweerder betwist dat hij zich niet aan zijn zorgplicht heeft gehouden. Hij heeft direct na het ont-staan van de negatieve bestedingsruimte op de effectenrekening, klaagster hierover aangeschreven met het verzoek voor aanvulling zorg te dragen. Klaagster heeft hierop geen juiste maatregelen ge-no-men omdat zij van mening was dat zij niet aansprakelijk was voor dit tekort. Verweerder heeft daar--om zelf zijn verantwoordelijkheid genomen door op 2 augustus 2001 de portefeuille te liquideren teneinde te voorkomen dat het tekort verder zou oplopen.
Verweerder heeft begin 2001, voordat hij aan klaagster een effectenkrediet verstrekte, van haar een ondertekende cliëntenovereenkomst en een effectenkredietovereenkomst ontvangen. In voorwaarde 2 van deze overeenkomst staat vermeld dat de effectendienstverlening voor rekening en risico van de klant is en dat het geven van adviezen en het beheer van de effectenportefeuille niet behoort on-der de effectendienstverlening zoals verweerder die geeft. Voorts staat in artikel 7 vermeld dat de klant verklaart zich bewust te zijn van de risicos die aan de belegging in effecten zijn verbonden en deze aanvaardt. Tevens heeft verweerder klaagster de handleiding gezonden, waarin onder meer staat dat aan het opnemen van effectenkrediet risicos zijn verbonden en dat dit kan beteke-nen dat door koersdaling het onderpand voor het effectenkrediet niet langer voldoende is.
Verder betwist verweerder dat hij klaagster niet zou hebben geïnformeerd over de risicos die de po-si-ties die klaagster innam met zich brachten. Ervan afgezien dat het hier een execution only-relatie betrof, ontving klaagster na iedere mutatie een aankoopnota c.q. afschrift van de stand van haar effecten-rekening. Klaagster was dus voortdurend op de hoogte van het aantal aandelen dat zij in bezit had en de hoogte van het debetsaldo op haar effectenrekening. Zij kon dan ook eenvoudig na-gaan wat een bepaalde koersdaling voor gevolgen zou hebben voor haar bestedingsruimte en welke risicos hieruit voor haar zouden kunnen voortvloeien. Klaagster handelde overigens zeer frequent.
Klaagsters stelling dat verweerder haar, gezien haar financiële posities geen krediet had mogen verstrekken, geldt volgens verweerder slechts voor een standaard consumptief krediet. Bij een effec-tenkrediet ligt dat anders omdat de effecten daarbij tot onderpand strekken. Omdat verweerder geen advies geeft en ook geen rekening houdt met de beleggingsdoelstellingen van de klant, heeft hij er bewust voor gekozen maximaal 60% krediet op aandelen te verstrekken, in tegenstelling tot andere instellingen die doorgaans hogere kredietpercentages hanteren.
Verweerder verzoekt de Commissie de klacht af te wijzen.
REACTIE OP HET VERWEER
Klaagster begrijpt niet dat verweerder uit zichzelf geen adequate maatregelen heeft getroffen om zijn vordering op het onderpand van klaagster op elk moment te kunnen verhalen.
Verweerder heeft haar er nooit op gewezen dat hij in zijn mededelingen aan klaagster een dekkings-tekort vermeldt dat nauwelijks 20% is van het werkelijke tekort op hetzelfde moment.
Klaagster stelt dat verweerder haar er evenmin expliciet op heeft gewezen dat de effectendienstver-lening slechts een execution only-relatie betrof.
Voorts betwist klaagster dat zij op eenvoudige wijze de berekeningen inzake haar kredietpositie kon uitvoeren, omdat achteraf bleek dat zelfs verweerder deze berekeningen steeds foutief heeft uitge-voerd. Klaagster heeft altijd, voordat zij een transactie verrichtte, aan verweerder gevraagd haar be-rekeningen te controleren en pas na een akkoord van verweerder verrichtte zij een transactie. Vanwege deze controle en fiattering van verweerder kon klaagster niet vermoeden dat zij slechts een execution only-overeenkomst met verweerder had gesloten.
BEHANDELING TER ZITTING
Verweerder voert aan dat klaagster er zelf voor heeft gekozen om gebruik te maken van het effec-tenkrediet en om dit maximaal te benutten. Verweerder stelt dat hij, aangezien hij slechts execution only-relaties onderhoudt, zich beperkt tot het uitvoeren van opdrachten van klanten, maar hun niet adviseert.
Op een vraag uit de Commissie of verweerder niet is gehouden overeenkomstig artikel 28 van de Nadere regeling toezicht effectenverkeer 1999 een cliëntenprofiel op te stellen, stelt verweerder zich op het standpunt dat de wet alleen ziet op controle van het saldo zolang de instelling zich beperkt tot het doorgeven en uitvoeren van opdrachten voor de klant. Als gevolg van deze beperkte dienstverle-ning geeft verweerder dan ook een lager kredietpercentage in vergelijking met andere effecteninstel-lingen.
Op 25 juni 2001 heeft verweerder klaagster voor het eerst aangeschreven in verband met een dek-kingstekort op haar effectenrekening. Pas op 2 augustus 2001 heeft verweerder de portefeuille geli-quideerd. Verweerder verklaart dat hij klanten drie brieven stuurt indien zich een dekkingstekort aan-dient alvorens tot liquidatie over te gaan. Hij stelt zich op het standpunt dat hij klanten voldoende tijd wil geven om orde op zaken te stellen, maar erkent dat die termijn in dit geval rijkelijk lang is ge-weest.
Desgevraagd antwoordt verweerder dat de koersen na 10 juli 2001 daalden. Achteraf gezien heeft het voor klaagster zelfs gunstig uitgepakt dat haar posities pas in een laat stadium zijn gesloten.
Verweerder brengt desgevraagd verder naar voren dat 60% van de waarde van de aandelen in de bestedingsruimte wordt opgenomen. De krediet-ver-lening wordt beperkt door de uitoefenprijs van die geschreven call opties. Zodra de krediet-ruimte niet meer wordt gedekt, wordt een klant direct aange-schre-ven om voor aanzuivering zorg te dragen. Dit laat overigens onverlet, dat na sluiting van posi-ties de klant met een tekort kan blijven zitten.
Klaagster stelt dat zij op de internetsite van verweerder niet kon zien of er met betrekking tot haar effectenportefeuille sprake was van een dekkingstekort. Verweerder beaamt dat en meldt dat dit via de orderlijn moet worden opgevraagd, maar voegt daaraan toe dat de debetstanden op de dagaf-schriften staan vermeld, zodat klaagster hiervan kennis had kunnen nemen.
Tenslotte verklaart klaagster dat zij zich ervan bewust was dat zij met geleend geld aan het beleggen was.
BEOORDELING VAN DE KLACHT
Vaststaat dat klaagster, een studente met enkel inkomen uit een studiefinanciering en schulden el-ders, een cliëntenovereenkomst effectendienstverlening en een effectenkredietovereenkomst heeft gesloten met verweerder. Klaagster heeft vervolgens met geleend geld via de orderlijn van verweer-der vele aandelentransacties verricht en call opties geschreven en daardoor een steeds toenemend risico heeft gelopen.
In de tweede helft van juni 2001 ontstond op klaagsters effectenrekening een negatieve bestedings-ruimte. Na klaagster herhaaldelijk in de gelegenheid te hebben gesteld het tekort aan te zuiveren, heeft verweerder bij gebreke hiervan de effectenportefeuille op 2 augustus 2001 geliquideerd, waar-na voor klaagster een schuld resteerde van € 67.594.
Klaagster heeft zich op het standpunt gesteld dat verweerder niet overeenkomstig zijn zorgplicht heeft gehandeld om-dat deze bij aanvang van de effectenrelatie zich niet op de hoogte heeft gesteld van klaagsters erva-ring met beleggen en haar financiële achtergrond.
Verweerder heeft vervolgens gesteld dat het know-your-customer beginsel van artikel 28 lid 1 van de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 niet van toepassing is indien een effecteninstelling zich beperkt tot het doorgeven of uitvoeren van door de klant opgegeven transacties, zoals met de orderlijn van verweerder het geval is.
De effectendienstverlening die handelen via orderlijnen meebrengt, is beperkter dan wanneer via een beleggingsadviseur transacties worden gedaan. Zo wordt via - goedkopere - orderlijnen geen beleg--gingsadvies gegeven en is de mate waarop een beleggingsinstelling zich in de financiële ach-ter-grond en beleggingsdoelstellingen van de klant verdiept, beperkt.
Een en ander neemt niet weg dat het in artikel 28 lid 1 van de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer 1999 vastgelegde know-your-customer beginsel ook geldt voor vereenvou-digde sys-temen voor het opgeven van effectenorders zoals orderlijnen en internetsystemen.
De toelichting op artikel 28 lid 1 van de Nadere Regeling toezicht effectenverkeer zegt onder meer dat wanneer een effecteninstelling zich bij haar dienstverlening bijvoorbeeld beperkt tot het doorge-ven of uitvoeren van door de cliënt uitdrukkelijk op eigen initiatief gegeven effectenorders, de effec-teninstelling zich met betrekking tot de financiële positie kan beperken tot het zich ervan verge-wis-sen dat de cliënt over voldoende middelen beschikt om de verplichtingen na te komen die uit de trans-actie voortvloeien en is de beleggingsdoelstelling niet dan wel minder relevant.
De Commissie is van oordeel dat de wijze waarop de effecteninstelling zich bij het gebruik van order-lijnen en internetsystemen met betrekking tot de financiële positie van de cliënt dient te oriënteren, ten minste moet omvatten een - desgewenst schriftelijk - verzoek tot het geven van inlichtingen over de inkomens- en vermogenspositie van de cliënt en diens beleggingsdoelstellingen. Verweerder had met name navraag moeten doen naar eventuele schulden van klaagster elders.
Nu verweerder niet heeft aangetoond zich op enigerlei wijze van de vermogenspositie van klaagster op de hoogte te hebben gesteld, is hij in beginsel aansprakelijk voor de door klaagster geleden ver-liezen, die hadden kunnen worden vermeden indien de belegginginstelling beter van de financiële ach-tergrond van de cliënt op de hoogte zou zijn geweest. In een geval als het onderhavige had ver-weer-der klaagster als cliënt bij de orderlijn moeten weigeren, althans het door haar te lopen risico moeten beperken.
Omdat klaagster echter zelf op eigen initiatief orders aan de orderlijn van verweerder doorgaf en boven-dien een cliënten- en een kredietovereenkomst heeft ondertekend, waarin zij heeft verklaard bewust te zijn van de risicos die beleggen met zich brengen, is de Commissie van oordeel dat klaag-ster medeschuldig is aan het ontstaan van de geleden verliezen. De schuld van klaagster en die van verweerder tegen elkaar afwegend, bepaalt de Commissie dat verweerder aan klaagster dient te vergoeden 50% van het door klaagster onbetwist gestelde verlies ad € 67.594, zijnde
€ 33.797. Dit be-drag moet worden verhoogd met rente gelijk aan wettelijke rente vanaf 2 augustus 2001.
UITSPRAAK
De Commissie stelt het bindend advies vast dat verweerder aan klaagster dient te vergoeden een bedrag van € 33.797 te verhogen met rente gelijk aan de wettelijke rente vanaf 2 augustus 2001 tot aan de dag van algehele voldoening.
Het meer of anders gevorderde wordt afgewezen.
