PAUL WELLER, BEST WEL EEN GOEDE ARTIEST (DEEL 9)
HOE TROTS BEN JE OP JE TEKSTEN VAN DE AFGELOPEN JAREN ?
"Uiteraard zitten daar favorieten tussen; de 'Stanley Road'-nummers bijvoorbeeld zijn de beste die ik ooit heb geschreven. Ik probeer om goedklinkende dingen te schrijven; een pakkende tekst is okee zolang je maar de mensen weet te raken, als je het niet kunt zingen of spelen is het volstrekt zinloos".
WAT ZIJN JE FAVORIETE JAM-TEKSTEN ?
"That's Entertainment, ook al is het jatwerk. Ik schreef het in een dronken bui nadat ik in een fanzine een gedicht zag staan; metr andere woorden, er zijn geen regels
Er staan meer goede teksten op Sound Affects, Monday ("Rainclouds came and stole my thunder"), Man In The Cornershop en A Town Called Malice (van 'The Gift'; J_TM) waarop ik ook goed bij stem was".
EN VAN DE STYLE COUNCIL ?
"Het leeuwendeel van 'Our Favourite Shop' en 'Confessions Of A Pop Group', vooral het titelnummer van laatstgenoemde. Eigenlijk hadden we daarna moeten stoppen want het is een echte afscheidsplaat".
EN JE SOLOMATERIAAL ?
"Into Tomorrow en ;Porcelain Gods, niet alleen een van m'n beste teksten maar ook een krachtige.
"Too much will kill you, too little ain't enough" kun je op tig manieren interpreteren, velen dachten dat aan materiele zaken terwijl ik het toch echt over succes had".
MAAR HEEFT HET OOK NIET TE MAKEN MET ACCEPTATIE VAN JE EIGEN FEILBAARHEID ?
"In zekere zin wel ja, maar ik beweer allerminst een Porceleinen God te zijn; een aantal regels gaan erover dat ik teleurgesteld ben in mezelf omdat ik m'n vrouw in de steek heb gelaten, maar de rest gaat over waardevollere en krachtiger zaken ("Beware false prophets, take a stand, my fortune cookie cracked up in my hand")".
WAT WIL JE DAT ER OP JE GRAFSTEEN STAAT ?
"Daar heb ik een paar ideeen over maar of ik dat nou wel wil. Ik moet er niet aan denken dat iemand tegen m'n grafsteen pist of z'n naam erop kalkt, dan word ik nog liever uitgestrooid of bijgezet in een kerkje in Oxford".
Vervolgens praten we nog 20 minuten over awardshows, het spektakulaire concert op Glastonbury 1994, zijn keyboardspel en nog 675 andere dingen waarna het tijd is om af te rekenen.
"Ciao" brult Paul Weller als hij zich op de straattegels van het Leidseplein begeeft en zijn oog op het nabijgelegen Bulldog Cafe (dat in de afgelopen dagen zijn favoriete uithangplek is geworden) laat vallen. "Iemand trek in een saffie ?"
Het interview is afgelopen maar er komt nog een speciaal toetje.