Paul Weller #1

HET LAATSTE JAAR VAN THE JAM; DEEL 6

Na John Weller (vader/manager) was Paolo Hewitt de volgende die het Nieuws hoorde.
"Na zijn terugkomst uit Italie belde Paul me op; we dronken een kopje koffie en ik liep maar te zaniken over relatieproblemen, toen ik merkte dat er wat aan de hand was zei hij 'Ik ga The Jam opheffen'. Hij had z'n ziel en zaligheid in 'The Gift' gestopt maar omdat het hem niet soulvol en funky genoeg was en het niet de waardering kreeg van het publiek besloot hij maar wat anders te gaan doen. Ook denk ik dat Rick en Bruce te weinig verstand van soul hadden om het naar behoren te kunnen spelen, ze weten niet eens een Love Uprising (Otis Leavill) van een Open The Door To Your Heart (Darrell Banks) te onderscheiden. Zij zagen The Jam als een rockband die nr.1-hits scoorde maar Paul zag het als een vernieuwende punkband met muziek die mensen aan het denken zet en hemzelf de gelegenheid gaf om dichtbundels uit te brengen en anti-kernwapenorganisaties te steunen. Rick en Bruce gingen meer voor de excessen."
Dennis Mundane: "Het verbaasde me helemaal niets, al in 1980 vertelde hij me dat hij het niet zover zou laten komen."

In deel 7 krijgen Rick en Bruce het adembenemende en broodrovende nieuws te horen.

quote:

Op maandag 23 mei 2005 13:02 schreef PogueMahone het volgende:

[..]

maar een paar single-versies van de oudste singles toch niet?

Nee, inderdaad, die missen ook ja. Als een single op een abum heeft gestaan, dan staat de albumversie op de box, net als op alle verzamelaars.

Die singleversies zijn dus sowieso bijna niet verkrijgbaar, alleen op de singlesboxen (twee boxen met alle singletjes apart met B-kanten op CD gezet) zijn die te vinden (en die zijn dan best wel weer prijzig)...

quote:

Op maandag 23 mei 2005 14:20 schreef PogueMahone het volgende:
ik luister die box overigens beetje bij beetje. Ik zit nog steeds bij cd 1 (in the city & this is the modern world)

gewoon mooi

3 is mijn favoriet.

_{Met Setting sons en Sound affects.}

HET LAATSTE JAAR VAN THE JAM; DEEL 7

Wanneer Rick en Bruce op de hoogte werden gebracht is moeilijk vast te stellen, september of begin oktober 1982 maar in ieder geval toen Paul contact opnam met Mick Talbot voor een nieuw op te zetten soul/jazz-kollektief dat begin 1983 werd gepresenteerd als The Style Council. En zeker is dat The Jam ten tijde van de Aankondiging soulcovers opnam (War, Stoned Out Of My Mind en Move On Up).
Bruce Foxton: "John Weller kwam binnen om ons te vertellen dat Paul een vergadering had gepland. Omdat we dat nog nooit hadden gedaan wisten we meteen dat er iets niet in de haak was. Hij (Paul) kwam binnen en zei 'Ik wil ermee stoppen'. Toen zei ik 'Laten we de boel nou niet overhaasten Paul, misschien moet je er nog even over nadenken', maar zijn besluit stond al vast."
Rick Buckler: "Bruce probeerde hem vergeefs op andere gedachten te brengen, maar het enige dat ik dacht was 'O jee, ik ben m'n baan kwijt'."
Paul Weller: "Okee, ik vond het ook niet leuk maar het was er al uit voor ik er erg in had. Het heeft ze diep geraakt; de trein kwam tot stilstand, hoogste tijd om uit te stappen."
Nadat het nieuws was uitgelekt stuurde het Wellerkamp op 30 oktober de volgende persverklaring:

'Aan het eind van het jaar wordt The Jam opgeheven omdat ik van mening ben dat we, zowel muzikaal als commercieel, alles hebben bereikt wat er te bereiken valt. Ik wil niet dat we een zielige vertoning worden zoals al die ouwelullenbands, ik wil waardig afscheid nemen...
Wat wij (maar jullie ook) hebben opgebouwd staat ergens voor; eerlijkheid, passie, energie en jeugdigheid. Zo wil ik het laten en hopelijk dient het als voorbeeld voor aankomende bands.

Op de toekomst en in liefde en vriendschap.
Paul Weller'

In deel 8: hoe er voor Bruce bijna geen afscheidstournee kwam.

Ik wil even zeggen dat je goed werk doet, J_TM.

Ik ben de laatste tijd ook behoorlijk into Paul Weller.

Dwerg, je kan trots op me zijn. Zou kunnen he.

HET LAATSTE JAAR VAN THE JAM; DEEL 8

Nu twee decennia later ligt het abrupte einde van The Jam nog altijd gevoelig, vooral bij Bruce. Zoals hij zelf toegeeft wou hij eerst niet meedoen aan de afscheidstournee totdat de Wellers hem dreigden te vervangen door ex-Pistols-bassist Glen Matlock.
"Ik liep thuis te ijsberen en kon het maar moeilijk verkroppen dat het nu allemaal voorbij was, dat we voor het laatst in al die zalen zouden staan. Van ons drieen ben ik waarschijnlijk het sentimenteelst, maar gelukkig hielden we er genoeg geld aan over om in de tussentijd naar iets nieuws te zoeken".
Rick Buckler: "Paul vond dat The Jam in experimenteel opzicht aan z'n plafond zat, maar zo zagen Bruce en ik dat niet. Maar als centrale figuur stond Paul het zwaarst onder druk. Ik vraag me af wat hij nu zou zeggen als hij 'The Gift' nog eens opzette. Hij had er even tussenuit kunnen gaan en dan weer met een schone lei aan de slag gaan. We hebben zeven a acht jaar in The Jam gezeten, hij had best even met ons kunnen praten".

In deel 9: de afscheidstournee.

HET LAATSTE JAAR VAN THE JAM; DEEL 9

De afscheidstournee begon met een paar lovend ontvangen concerten; tijdens de eerste avond in Glasgow kreeg de groep al voor opkomst een staande ovatie van 10 minuten en de vijf shows in de Wembley Arena gingen gepaard met een hysterie zelden meegemaakt.
Paul Weller: "Een te gekke tournee; er was geen druk, we speelden veel oudjes als In The City en voor de verandering vond ik het nog leuk ook. Ik weet nog tijdens de vierde of vijfde avond in Wembley dat ik m'n gitaar zo hard stuksmeet dat de snaren meevlogen. Geen mooier moment om afscheid te nemen, lijkt me."
Maar waar allle partijen het over eens zijn is dat het op het laatste moment ingelaste concert in Brighton er een teveel was (Gevraagd of er die avond met flessen werden gegooid antwoordt Paul "Jazeker, die gooide ik... naar de drummer"). En toen begon de waarheid pas echt door te dringen.
Rick Buckler: "Ik kon het niet geloven, 1983 stond voor de deur en er waren geen plannen uitgestippeld. Geen reden om op stap te gaan, niet verder kunnen kijken dan je neus lang is, vreselijk was het."
Bruce Foxton: "Het heeft me veel moeite gekost om er overheen te komen, want het was toch wel een groot deel van m'n leven. Ik heb echt van de anderen gehouden, hoe clichematig dat ook klinkt. Ik ben trots op wat we hebben bereikt."

Denkt Paul daar ook zo over ? Het antwoord in de ontknoping.

HET LAATSTE JAAR VAN THE JAM; DEEL 10

Sinds de breuk een feit is weigert Weller pertinent om zijn ex-groepsmaatjes te woord te staan. In 1983 kwamen Bruce en Rick hem nog een keer tegen; eerstgenoemde in een cafetaria achter Weller's Solid Bond-studio en Rick bij een solo-optreden van Bruce in de Hammersmith Odeon, nota bene. De kans op verzoening werd er niet groter op toen het tweetal tien jaar later een rechtszaak aanspande (zonder elkaar te hebben gezien kwam men tot een schikking).
Tony Fletcher: "Tegenwoordig worden Rick en Bruce als begeleidingsmuzikanten afgeschilderd maar The Jam was toch echt een drie-eenheid die z'n bestaansrecht zou hebben verloren als er een was opgestapt. Maar misschien was de breuk wel onvermijdelijk."
Bruce Foxton: "Ik zou hem graag nog eens willen zien en samen een pilsje pakken. Ik hoop echt dat we weer vrienden worden. Ik heb dit wel eens vaker gezegd en zeg het nu nogmaals, eens moet je antwoord krijgen op al die Kerst- en verjaardagskaarten die je stuurt."
Paul Weller: "Die verdomde Kerstkaarten-uitspraak van Bruce kan ik zo langzamerhand wel dromen. Zet het toch uit je hoofd man, het was een leuke tijd maar die is nu voorbij; we zijn nu met andere bezig, het is niet gezond om in het verleden te blijven leven. Ik heb geen greintje medelijden met ze en ben ze geen verantwoording schuldig. We zijn nooit vrienden geweest en ik kan dan ook niet begrijpen dat ze daar nog steeds mee zitten."

Bruce Foxton bast tegenwoordig in de reuniebezetting van Stiff Little Fingers (die ook eind '82 uit elkaar gingen)
Rick Buckler zit nu, met succes, in de meubelreparatie.
Paul Weller neemt sinds vijf jaar weer Jam-nummers in zijn live-set op (afhankelijk van zijn stemming); ter promotie van de heruitgave van 'Stanley Road' en in afwachting van een nieuwe CD doet hij deze zomer een paar festivaloptredens.

De deluxe versie van Stanley road is uit, met heel veel extra materiaal!

Hij kost alleen wel 30 euro!

Over The Jam gesproken trouwens: ik heb dit boek in mijn collectie:



Hierin vertellen Rick en Bruce hun verhaal, dat is ook zeker de moeite waard (volgens mij heb ik hem ooit bij de slechte vandaan).

Paul Weller. Lang niet meer gedraaid. Zal er morgen weer eens wat van uit de kast trekken!

"Stanley Road" is inderdaad zijn beste album. Heel veel gedraaid, na release. ALweer meer dan 10 jaar geleden! Ik word oud!

Vorig jaar zijn live-CD gekocht, "Days Of Speed". Lekkere plaat.

Heb hem nog niet live gezien, als ik hier zo lees krijg ik spijt dat ik Vredenburg gemist heb. Had me wel tof geleken. Ga vanaf nu dit topic maar eens in de gaten houden. Mis een volgende keer niet!

Zojuist op de website van Paradiso gespot:

PAUL WELLER
zaterdag 15 oktober 2005

hoofdprogramma: 21.00 uur
voorprogramma: 20.00 uur
zaal open: 19.30 uur
entree: 27,50
Voorverkoop vanaf zaterdag 11 juni.

quote:

Op woensdag 8 juni 2005 12:43 schreef belsen het volgende:
De deluxe versie van Stanley road is uit, met heel veel extra materiaal!

Hij kost alleen wel 30 euro!

Over The Jam gesproken trouwens: ik heb dit boek in mijn collectie:

[afbeelding]

Hierin vertellen Rick en Bruce hun verhaal, dat is ook zeker de moeite waard (volgens mij heb ik hem ooit bij de slechte vandaan).

Ik heb hem jaren geleden gekocht. De Oppermod was niet zo blij met deze uitgave en de promotie die Rick en Bruce ervoor deden. In een interview uit 1995 zei hij "Die twee lopen tegenover de pers te klagen over onbeantwoorde Kerstkaarten. Het is nu verdomme dertien jaar na dato."

quote:

Op maandag 13 juni 2005 13:27 schreef J_TM het volgende:

[..]

Ik heb hem jaren geleden gekocht. De Oppermod was niet zo blij met deze uitgave en de promotie die Rick en Bruce ervoor deden. In een interview uit 1995 zei hij "Die twee lopen tegenover de pers te klagen over onbeantwoorde Kerstkaarten. Het is nu verdomme dertien jaar na dato."

Ja, het einde is ook wel een beetje triest...

quote:

Op donderdag 9 juni 2005 23:38 schreef Sammy3000 het volgende:
Zojuist op de website van Paradiso gespot:

PAUL WELLER
zaterdag 15 oktober 2005

hoofdprogramma: 21.00 uur
voorprogramma: 20.00 uur
zaal open: 19.30 uur
entree: 27,50
Voorverkoop vanaf zaterdag 11 juni.

Dat wordt zaterdag een kaartje halen, ben wel benieuwd of het wel zo goed wordt als Vredenburg vorig jaar.

quote:

Op donderdag 16 juni 2005 15:48 schreef Fransie het volgende:

[..]

Dat wordt zaterdag een kaartje halen, ben wel benieuwd of het wel zo goed wordt als Vredenburg vorig jaar.

Het is ondertussen alweer uitverkocht.

Nou, dan ga ik mijn grote held weer niet zien.

Ook jaren geleden gekocht maar nu pas in helemaal gelezen, de herziene uitgave van The Jam: A Beat Concerto (met voorwoord van ome Noel), de eerste 24 jaar uit het leven van Paul afgewisseld met albumrecensies uit de New Musical Express, Melody Maker, Record Mirror en Sounds.
Leuk voor de Nederlandse lezer, er staat een afbeelding in van OOR 24 1980 (waarin Weller toegeeft dat hij het liefst naar 'Coronation Street' kijkt).

quote:

Op zaterdag 25 juni 2005 14:14 schreef belsen het volgende:

[..]

Het is ondertussen alweer uitverkocht.

Nou, dan ga ik mijn grote held weer niet zien.

Nee hoor!!

Bij 013 kun je nog kaartjes kopen.

Ga ik ook naar toe.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 13:47 schreef Fransie het volgende:

[..]

Nee hoor!!

Bij 013 kun je nog kaartjes kopen.

Ga ik ook naar toe.

Even nadenken of ik wel naar Tilburg (of Groningen) wil dan.

Stonden deze optredens al langer gepland?

quote:

Op maandag 4 juli 2005 13:55 schreef belsen het volgende:

[..]


Even nadenken of ik wel naar Tilburg (of Groningen) wil dan.

Stonden deze optredens al langer gepland?

Volgens mij zijn, door de overweldigende belangstelling, Tilburg en Groningen later toegevoegd

15 juli blikt 'Later With...' terug op tien jaar 'Stanley Road' en ook in dit topic gaan we terug naar 's mans succesvolste jaar sinds 1982.

Laatst las ik op teletekst dat Girls Aloud volgende maand de single Long Hot Summer uitbrengt. Misschien heb ik het mis maar het zou weleens een cover kunnen zijn van de Weller-klassieker.

quote:

Op woensdag 13 juli 2005 12:40 schreef J_TM het volgende:
Laatst las ik op teletekst dat Girls Aloud volgende maand de single Long Hot Summer uitbrengt. Misschien heb ik het mis maar het zou weleens een cover kunnen zijn van de Weller-klassieker.

brrr, ik houd mijn hart vast..

Zit iedereen naar de Later-special van Paul Weller op BBC2 te kijken?

Ik wel en dankzij mij Bluezz en Golfer ook, ik geniet

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 01:19 schreef tong80 het volgende:
Ik wel en dankzij mij Bluezz en Golfer ook, ik geniet

Ik denk laat ik voor de zekerheid dit topic maar even kicken misschien is tong het vergeten.....

Erg goed, zoals je van Later en Paul Weller mag verwachten

Ook mooi dat Jools mespeelt. Ik zag the Jam op Pinkpop 1980, later werd het the style council kon me niet zo bekoren maar dit is kippenval.

Hier kunnen al die nieuwe Britpop bandjes nog een puntje aan zuigen. Dit is zó-véél beter

Dit is echt top ja

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 01:19 schreef tong80 het volgende:
Ik wel en dankzij mij Bluezz en Golfer ook, ik geniet

Thanx voor de tip Tong.
Lekkere muziek.

Klinkt soms al Joe Cocker, mijn held.

Leuk die gesprekjes met Oasis. Hebben voor niemand respect maar voor deze meester wel, hun grote voorbeeld.

Het gaat ook allemaal zo perfect wat hij doet. Niet alleen goed zingen maar ook een hele goede microfoontechniek, de gitaarpartijen zijn echt heel gevarieerd en lastig maar perfect uitgevoerd en op één of andere manier lijkt het hem heel makkelijk af te gaan.

Paul Weller is de meester in het klein houden. Geen gedoe gewoon mooi liedjes met een gouden strot.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 01:43 schreef tong80 het volgende:
Geen gedoe

Maar wel een perfectionist volgens mij

Dat was erg goed. Gelukkig was ik nog wakker. Gebeurt niet zo erg vaak.

PAUL WELLER, BEST WEL EEN GOEDE ARTIEST (DEEL 1)
Bron: Q
Tekst: John Harris

In Nederland geniet Paul Weller een bescheiden status (ten tijde van ons bezoek staat You Do Something To Me, het prijsnummer van het album 'Stanley Road' op de nr. 22 in de hitlijsten) maar in Engeland heeft het publiek hem opnieuw in de armen gesloten; 'Stanley Road' is met platina bekroond, singles halen weer de top tien, hij nam diverse prijzen in ontvangst (waaronder de prestigieuze Brit Award en een Ivor Novello voor zijn gehele oeuvre) en de arena' stromen weer vol.
1 oktober 1995; de dag na aankomst in het rustige Nederland reizen Weller en band (drummer Steve White, bassist Marco Nelson en gitarist/roadie/Jerry Garcia-lookalike Dave Liddel) naar de studio in Hilversum voor een 20 minuten durende radiosessie. Voor een enthousiast publiek van technici, platenbonzen en fans speelt hij de Bobby Bland-cover Ain't No Love In The Heart Of The City, de huidige single Broken Stones en Porcelain Gods. En als hij ook nog eens een bloedstollende vertolking van Bob Dylan's I Shall Be Released wil het publiek het niet laten gaan.
Dit onderstreept nog maar eens het rooskleurige beeld dat het thuisfront van hem heeft; nog nooit was hij zo goed bij stem en hij beschikt nog altijd over het vermogen om songs te schrijven waar menig collega alleen maar jaloers op kan zijn.
Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet, maar doordat men is geneigd een link te leggen tussen zijn solomateriaal en de nummers van The Jam zou je bijna vergeten dat Weller zes jaar lang deel uitmaakte van The Style Council en bewust afstand deed van het rock-idioom waarnaar hij is teruggekeerd. In een door Durans en Spandaus gedomineerde wereld hield hij zich staande als rechtgeaarde Mod.
Dat de Council in ongenade is gevallen is niet zijn voornaamste zorg, want gedurende de twee uur die we in een Italiaans restaurant (op het Leidseplein) doorbrengen laat hij zich zachtjes uit over al zijn irritaties en snijdt hij het trauma van vorig jaar aan; zijn scheiding van (ex-Council) zangeres DC Lee, maar met de humor van een man die nog altijd van her succes van zijn laatste album geniet en onlangs een duet heeft opgenomen met een ex-Beatle.

In deel 2; heeft Paul zichzelf opnieuw uitgevonden ?

Ik heb nog een lp van The Jam: Setting Sons, die heb ik vroeger best vaak gedraaid. Paul Weller heeft een heel erg prettige stem, Stanley Road vind ik een prachtige CD. Wel vind ik het meer van hetzelfde, maar ja, als hetzelfde goed is....

Vandaag gekocht: de DVD van Studio 150, bij Van Leest: 6 euro.

quote:

Op donderdag 28 juli 2005 21:20 schreef belsen het volgende:
Vandaag gekocht: de DVD van Studio 150, bij Van Leest: 6 euro.

Goeie tip, morgen even langslopen.

Boeiend om de verhalen van The Jam hier te lezen! Leg nog regelmatig een cdtje van The Jam in m'n cd-speler (en dan gaat ie nog aan ook hehe). Heb ooit een cdtje in mijn handen gehad met covers van the Jam erop...over het algemeen heel erg...volgens mij was alleen Carnation van Ocean Colour Scene en de Gallaghers te pruimen...

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 11:39 schreef Bartjaah het volgende:
Boeiend om de verhalen van The Jam hier te lezen! Leg nog regelmatig een cdtje van The Jam in m'n cd-speler (en dan gaat ie nog aan ook hehe). Heb ooit een cdtje in mijn handen gehad met covers van the Jam erop...over het algemeen heel erg...volgens mij was alleen Carnation van Ocean Colour Scene en de Gallaghers te pruimen...

Ja, dat is de Fire & skill, inderdaad een beetje tegenvallend, ja.

PAUL WELLER, BEST WEL EEN GOEDE ARTIEST (DEEL 2)

PAUL McCARTNEY, Come Together, ABBEY ROAD, LEG EENS UIT
"Het was alsof er een droomwens in vervulling ging, een Beatlesnummer opnemen met de Man in dezelfde studio waar de Beatles ooit zijn begonnen. Ik was er nog wekenlang vol van".

JULLIE SCHIJNEN TE HEBBEN GEJAMD
"De hele dag zelfs, we speelden Green Onions en Time Is Tight, plus een nummer dat hij onderweg had geschreven (lol). Het leek erop dat dat ook op het album ('Help', t.b.v. Warchild) zou komen maar helaas was daar was geen tijd voor".

STOOR JE JE NOG STEEDS AAN WAT DE PERS OVER JE SCHRIJFT ?
"Ik probeer die bladen zoveel mogelijk te vermijden omdat ze vaak niet over mijn muziek schrijven, maar sommige dingen vind ik echt te ver gaan en dan moet ik er wat van zeggen.
Slechts zelden weten ze me op de kast te krijgen, bijvoorbeeld als het over mijn prive-leven gaat; hoe Dee en ik met elkaar omgaan is onze zaak en niet dat van een ander.
Toen we uit elkaar gingen moesten de tabloids er meteen zonodig over schrijven, waarom ?
Laatst was Dee te gast in een ontbijtshow om haar laatste CD te promoten en het eerste dat ze haar vroegen ging over de scheiding, maar mij vragen ze daar niet naar".

EN WAAR KRIJG JE NOG MEER EEN SIK VAN ?
"Dat artikel in de MOJO vond ik reuze irritant; 'Vijf Bands Die Zichzelf Opnieuw Hebben Uitgevonden'. Het was misschien grappig bedoeld maar dat ze mij in een adem noemden met Duran Duran en George Michael vond ik niet om te lachen, ik was nog nooit zo beledigd. Mij met Duran Duran vergelijken slaat echt nergens op".

DUS JE VINDT NIET DAT JE JEZELF OPNIEUW HEBT UITGEVONDEN ?
"It's bullshit. Kijk naar hoe je 18 jaar geleden was en de ontwikkelingen die je hebt doorgemaakt.
Zoiets heet volwassen worden, en ik deed dat in het openbaar".

In deel 3 praat Weller over de Style Couincil.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 23:36 schreef belsen het volgende:

[..]

Ja, dat is de Fire & skill, inderdaad een beetje tegenvallend, ja.

Ow ja, zo heet ie...ja het idee vond ik niet heel onzaligmakend...het resultaat wel. Heb nog even de liedjes en uitvoerende artiesten opgespoord voor de liefhebbers hehe.

Carnation - Steve Craddock & Liam Gallagher
Start - Beastie Boy’s
That’s Entertainment - Reef
The Gift - Heavy Stereo
Art School - Silver Sun
English Rose - Everything But the Girl
Going Underground - Buffalo Tom
The Butterfly Collector - Garbage
The Modern World - Ben Harper
Town Called Malice - Gene
To be Someone - Noel Gallagher
No-one in the World - Paul Weller 1999

Tja ik mis toch gewoon een hoop nummers en een groot aantal artiesten maakt er gewoon een rotzooitje van. Beetje jammer...

Ik wil kaarten voor Paul Weller in paradiso
ik wist niet eens dat hij kwam

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 15:15 schreef Bartjaah het volgende:

[..]

Ow ja, zo heet ie...ja het idee vond ik niet heel onzaligmakend...het resultaat wel. Heb nog even de liedjes en uitvoerende artiesten opgespoord voor de liefhebbers hehe.

[..]

Tja ik mis toch gewoon een hoop nummers en een groot aantal artiesten maakt er gewoon een rotzooitje van. Beetje jammer...

Alleen Carnation is echt de moeite waard.

De rest zijn of slechte kopieën (Reef, Heavy Stereo, Silver Sun, Ben Harper, Gene) of gewoon totale verkrachtingen (Beastie Boys, EBTG, Buffalo Tom, Noel Gallagher). En dat nummer van Garbage hadden ze zelfs al een keer gebruikt als B-kant.

De 'single' was overigens Carnation / Going underground.

Ha, wij coveren het nummer Peacock Suit van hem

PAUL WELLER, BEST WEL EEN GOEDE ARTIEST (DEEL 3)

HET IS GEEN VREEMDE GEDACHTE AANGEZIEN JE SINDS 1979 PLATEN HEBT UITGEBRACHT DIE ALLEMAAL VAN ELKAAR AFWIJKEN
"Omdat ik zo goed ben, elke plaat van de Beatles is ook anders; 'Abbey Road', 'White Album', 'Sgt. Pepper', ze lijken in niets op elkaar. Ik wil mezelf niet met hen vergelijken maar ik zeg het alleen maar als voorbeeld.
Ik ga heus niet van tevoren plannen wat ik ga doen en welk kapsel ik erbij neem, ik doe wat me op dat moment bezighoudt en misschien dat ik het een paar jaar later weer ben ontgroeid maar het belangrijkste is dat ik het meen".

DE OVERSTAP VAN THE JAM NAAR THE STYLE COUNCIL MAAKT ANDERS EEN BEREKENDE INDRUK, ALSOF JE HET ALLEMAAL ACHTER JE WOU LATEN
"En dat wou ik ook, waarom zou ik weer zes jaar lang licht onstende gitaren gaan spelen met een nieuw trio ? Het was misschien doordacht maar niet berekend".

MERKTE JE DAT ER FANS AFHAAKTEN ?
"Ja, maar de meeste zijn wel tot het eind gebleven. Men vergeet vaak dat de Council volle zalen trok en een enthousiast publiek aan zich wist te binden dat nog steeds van die platen houdt.
Het is dus echt niet zo dat iedereen zich tegen ons keerde. Onze hoogtijperiode duurde tot 1985".

MET DE HUMOR WOU HET NIET ECHT LUKKEN
"Omdat we het forceerden, ik wilde van dat zuurpruimen-imago af maar de balans sloeg tever door naar de andere kant. We dachten dat de clips wel grappig waren omdat wij en een paar vrienden er de humor van inzagen maar dat is niet voldoende.
We hebben die grens overschreden waar je ophoudt te doen wat je WILT doen".

EN HOE IS HET OM DE (IETWAT HOMO-EROTISCHE) CLIP VAN Long Hot Summer TERUG TE ZIEN ?
"Leuk, vooral omdat het zo aanstootgevend was; bij Polydor klaagde idereen over het gebrek aan vrouwelijk schoon en dat (Mick) Talbot en ik elkaars oor vastpakten.
Fuck em, het was gewoon een reactie op al die bands die zichzelf zo serieus namen. Toen we (in 1984) de Band Aid-single (Do They Know It's Christmas ?; J_TM) opnamen liep ik eens door de (Island) studio rond en viel het me op dat iedereen zo vol van zichzelf was.
Allemaal kutbands die ineens gevestigde namen waren geworden, dat was waar ik me met de Style Council tegen verzette".

DENK JE DAT JE UITEINDELIJK HET ONDERSPIT HEBT GEDOLVEN ?
"Nee, want de platen van de Council waren stukken beter dan dat klote-Wake Me Up Before You Go-Go.
Wij hebben gewonnen, Mods rule".

In deel 4; gaan Weller en drugs samen ?