Voor dat hij het weet rolt hij over de grond van het lachen omdat Chovexani een kietelbui heeft in gezet. haar enthousiasme is zo aanstekelijk en zo vrolijk dat hij er alleen om kan lachen.
Dan krijgt hij rust als rechtop gaat zitten en hem een kusje op z'n neus geeft. Hij zucht tevreden en kijkt haar aan hoe trots ze daar zit
* Hij geeft haar een zachte streling met z'n handen in haar zij en kieteld haar dan , snel draait hij zich om en sprint naar het water waar hij met een sierlijke duik induikt. Achter hem hoort hij haar vrolijk gilletje van verrassing en weet dat ze niet lang achter zal blijven.
Ze lacht even vrolijk en bedenkt dat hij niet zo makkelijk van haar afkomt en duikt ook het water in.
Na een tijdje in de zon is het best koud in het water en dat is aan haar lichaam af te zien, snel gaat ze op zoek naar wat warmte en slaat haar armen om Snedero heen. Dan geeft ze hem een kus en gaat dan op zoek naar de waterval die ze gehoord heeft, om het bochtje ziet ze een kleine waterval en ze kruipt op de richel er net onder. Het water stroomt over haar heen en ze doet even haar armen boven haar hoofd, om het water op te vangen.
Als ze voelt dat haar ondergoed een beetje begint af te zakken door de waterdruk, laat ze haar handen snel zakken. Hier kan ze wel eens een mooie tekening van maken.
Ze voelt hoe Sendero naast haar komt staan en samen staan ze nu onder de waterval.
Ze slaat haar armen om hem heen en voelt hoe de kracht van de waterval, zich over hun verspreidt.
Chovexani gaat op haar tenen staan en geeft Sendero een vurige kus op zijn vochtige lippen en even voelt ze dat Sendero zich inhoud, maar dan trekt hij haar dicht tegen zich aan en geeft haar een kus terug.
Dan word de druk te veel en laten ze zich allebei in het water vallen.
Ook sendero duikt onder de waterval door en ziet Chovexani genieten van de stortregen van mooie heldere druppels op haar. Door de waterdruk ziet Sendero hoe stof gaat verschuiven en voordat hij z'n hoofd af kan wenden ziet hij meer hij hoort te zien. Hij bloost dan ook als Chovexani snel haar handen laat zakken en een correctie van de stof aanbrengt. Hij vind het een lief en teder gebaar.
Sendero komt naast haar staan en voelt de druk van het water. Hij hoopt dat het niet opviel en dat zijn gevolg van kriebels niet gezien zijn door Chovexani. Ze slaat z'n arme om hem heen en kust hem vurig. Hij is verrast maar al snel kust hij haar vurig terug.
Na de plons in het water en het uitproesten vertelt Sendero over de waterval en de verrassing die er bij hoort. hij kijkt haar aan.
iS dit een mooie plaats of niet. een meter hierachter ligt een grot met kristallen die het licht door spleten in de rots weerkaatsen zodat het lijkt als of je in een met kaarsen verlichte kamer bent.
* Sendero wacht rustig af of ze de grot wil zien of dat ze de waterval en het kletterde water wil verlaten. Zelf kent hij de grot een beetje en weet dat vroeger er smokkelaars hun buit verborgen en de grot gebruikten om zich schuil te houden. Maar dat was lang geleden vertelde een dorpsbewoner.
Is dit een mooie plaats of niet. een meter hierachter ligt een grot met kristallen die het licht door spleten in de rots weerkaatsen zodat het lijkt als of je in een met kaarsen verlichte kamer bent.
* Haar gevoel voor avontuur komt weer boven bij het horen van een grot achter de waterval en ze zegt met vaste beradenheid dat ze graag de grot wel eens van dichtbij wil zien. Voorzichtig klimmen ze weer op de richel en Chovexani laat Sendero voorgaan en al gauw komen ze in de grot aan. Chovexani word helemaal stil van de prachtige omgeving om haar heen.
Er komt een trotse uitdrukking op het gezicht van Snedero, dat was prcies waar hij op gehoopt had en hij weet dat hij haar goed heeft ingeschat.
Ze heeft veel mooie plekjes in haar leven gezien, maar alles lijkt te verbleken bij dit plekje. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat ze op deze plek is met Sendero, dat geeft alles toch meer glans.
O, Sendero, moet je nou zien wat een prachtig plaatje dit is. Wat een glans hier
* Ze draait zich om naar Sendero en ziet hoe hij met geamuseerde ogen naar haar zit te kijken.
* Hij loopt naar het midden en strekt z'n armen om hoog. Als een stralend middelpunt staat hij daar.
daar en daar. zitten spleten , het licht valt er door heen en voilla its magic..
* Hij pakt een handje wat lijkt op stof en blaast dat omhoog.. Een regenboog kleurige sterren pracht is te zien.
Op de bodem ligt kristalijnstof, dat wordt ook weer gereflecteerd door het licht
* Hij heeft niet eens in de gaten dat omdat hij zo uitgestrekt staat alles strak staat en hij in de spotlights staat.
Als Sendero de kristalstof weg blaast, verschijnen er allemaal sterren om hem heen, en dan Chovexani er van overtuigd, dat ook Sendero kan toveren. Al is het alleen maar dat hij haar betoverd.
Chovexani voelt hoe de aanblik van Sendero haar hart sneller laat kloppen en hoe haar lichaam gespannen gaat staan.
Ze loopt op hem af en kijkt in zijn ogen die door de kristallen, een prachtige glans krijgen.
Chovexani legt haar handen om zijn gezicht en gaat op haar tenen staan, zodat ze op gelijke hoogte zijn en laat haar mond zachtjes neerkomen op die van Sendero. Ze is zo betoverd door hem en de omgeving dat ze zich niet eens verlegen voelt bij haar daad, maar dat ze zich juist meer tegen hem aanvlijdt.
Wanneer Chovexani naar hem toekomt en op haar tenen gaat staan, hem kust en tegen hem aankruipt. Weet hij niet wat hij moet doen..
Hij slaat haar armen maar omhaar heen een waaier van glintersterd stof veroorzakend sie als een mantel om hun heen valt. Hij voelt haar lippen op zijn lippen en haar ogen zijn zo zacht als zijde en warm als een openhaard vuur.
Betoverd en onder de indruk van haar spontane actie staat hij daar en kan aleen zich laten smelten door haar blik en kus.
Chovexani moet even bij haar postieven komen, want de passie die bij haar haarkleur horen, hadden bijna de overhand genomen. Zo vrij als ze zich voelt in deze grot.
Ze kijkt om haar heen en ziet nog een beetje kristalpoeder door de ruimte zweven en het geeft de ruimte een nog betoverende uitstraling dan het eerst al had.
Voorzichtig loopt ze verder, haar nieuwgierige aard neemt weer de overhand en ze moet dan ook alles onderzoeken.
Enthousiast als ze is loopt ze door en moet ze alles even voorzichtig aanraken. Ze is nieuwgierig naar de geschiedenis van deze plek, als een echte avonturier loopt ze door de grot en dan durft ze Sendero weer aan te kijken, die haar met een geamuseerde blik staat aan te kijken
Chovexani kijkt hem aan in de hoop dat hij gaat vertellen. Hij pakt een houten krat gaat er op zitten. Doet net als of hij aan een baard plukt en doet als of hij een pijp aansteekt.
Er was eens....
* Sendero lacht als hij de blik in Chovexani's ogen ziet
Ik heb met een dorpsbewoner over deze grot gesproken, hij vertelde me de geschiedenis.
Vroeger toen het leven veel wilder was en er diverse landheren waren met hun eignrijk , werd er natuurlijk gehandeld. Waar handel is is smokkelwaar om invoerrechtenen belastingen te ontduiken.
Deze grot werd door haar natuurlijke ligging en verlichting gebruikt door smokkelaars als onderduikadres en bergplaats. Tegenwoordig weten alleen de oudste bewoners nog van deze grot af, en raakt deze in de vergetenheid.
Op mijn reis naar Trandofir kwam ik hier aan en merkte dat het een perfect grot is. er zit vis in de rivier er is drinkwater en er groeien eetbare planten en knollen langs de oever van het bergmeer. Een mooie ideale plats dus.
* Sendero zwijgt even en bedenkt hoe mooi ze is als ze enthousiast en nieussgierig is, haar ogen zijn dan feller van kleur. Hij zucht even en kijkt dan even rondom hem heen
Sendero pakt een houten krat, waarvan er meedere in de grot liggen en gaat zitten. Chovexani moet lachen als hij net doet of hij een baardje heeft en een pijp aansteekt.
Afwachtend kijkt ze hem aan en ze hangt aan zijn lippen als hij begint te vertellen.
Genietend luistert ze naar zijn verhaal en ze hoopt dat er nog meer volgt.
Voor haar ogen ziet ze hoe het vroeger hier moest zijn geweest, vol met waardevolle dingen. Mensen die gevaarlijk konden zijn als ze ontdekt zouden worden, maar wat zou het spannend zijn geweest om zulke mensen te ontmoeten en te ontdekken wat hun bezig hield.
Ze is altijd al geinteresseert in mensen geweest, iets wat de zigeuners haar ook hebben geleerd: Weet wie je tegen over je hebt staan, zowel van vijanden als van vrienden, want zelfs je vrienden kunnen je vijanden worden.
Chovexani kijkt door haar wimpers naar Sendero en hoopt met heel haar hart dat Sendero nooit haar vijand word.
Die gedachte van zich afschuddend, rilt ze even en dan loopt ze naar hem toe en gaat naast hem op een ander houten kistje zitten
Blijkbaar is ze dol op verhalen maar dan trilt ze even alsof ze een minder leuke gedachte heeft gehad. Chovexani pakt ook een kistje en gaat bij hem zitten
Hou je van verhalen ? * Vraagt Sendero
* Sendero strekt zich eens uit en voelt dat ondanks het warme licht het best wel koel in de grot is
Hou je van verhalen ? * Vraagt Sendero
* Chovexani denkt even na.
Ja, ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik gek op verhalen ben. Dankzij mijn opvoeding door zigeuners heb ik heel wat verhalen gehoord en er werden bij ons altijd heel veel verhalen verteld, ook wel eens verhalen die niet waar waren. Toen ik oud genoeg was, ben ik zelf op ontdekkingstocht gegaan en heb zoveel verschillende mensen ontmoet. Ieder persoon heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen avonturen beleefd, misschien niet allemaal even spannend, maar vaak wel allemaal even ontroerend, of belangrijk. Het maakt een mens tot wie hij is. Verhalen zijn belangrijk in een mensen leven, het verteld bijvoorbeeld de geschiedenis van een plaatje, een bepaald gebied of de grootouders van iemand.
* Ze schaamt zich een beetje dat ze zo snel haar mening heeft gegeven en verandert snel van onderwerp. Zijn er nog meer leuke dingen om te ontdekken hier?
* Enthousiast springt ze op en kijkt weer om zich heen. Als een echte speurder gaat ze op zoek naar schatten, geheime gangen, geheime nissen. Het lijkt zelfs even of ze Sendero vergeten is, maar al snel draait ze zich om om te kijken waar hij blijft.
Hij schrikt op uit z'n gedachte als Chovexani enthousiast opspringt en rond begint te zoeken. Hij moet even nadenken over haar vraag.
Ik zou zeggen voel de muren maar na, er kunnen wel eens nissen en verborgen bergplaatsen zijn. Een stukje verder is een gangetje naar een grot met een soort van bekken waar water in druppeld een erg mooi gezicht.
Wat haar doet denken aan Bakro, haar speelmaatje in haar jeugd, wat een kattenkwaad hebben ze samen uitgehaald. Hij haalde haar altijd over om met hem mee te gaan en met haar avontuurlijke natuur, ging ze altijd maar wat graag met hem mee.
O, wat mist ze Bakro toch, maar nu heeft ze weer iemand, om dingen te onderzoeken en niet zo maar iemand, degene die haar hart heeft verovert.
Dan komen ze bij de grot aan en ze ziet het prachtige natuurverschijnsel. Het water ziet er mooi helder uit en ze laat Sendero's hand los en gaat op avontuur uit. Ze bekijkt alles en voelt ook aan alles. Af en toe vind ze een verborgen nis, maar de meeste zijn allemaal leeg, of er zit niet echt iets waardevols in, maar wat Chovexani vind, laat ze met een trotse lach aan Sendero zien.
Hij loopt naar het water en met z'n hand schept hij er een wat water uit wat hij opdrinkt. Het water is zuiver en heerlijk fris, ondertussen kijkt hij naar de druppels die één voor één in de plas druppelen.
Water is al tijd, het glipt door je handen heen en voor dat je het weet ben je het kwijt. * fluistert hij tegen de druppels. Hij beseft dat hij op één of andere manier oud is geworden, lichamelijk misschien dan niet maar geestelijk wel en dat terwijl hij zich jong voelt. Een vreemde combinatie. Hij legt z'n handen op de rand van het bekken en kijkt over het water
Ze is de hele omgeving weer vergeten en heeft alleen maar oog voor het lichaam van Sendero.
Chovexani voelt aan dat het humeur van Sendero verandert is, het lijkt wel of hij zich iets verdrietiger voelt. Dan kijkt hij haar aan en een lach breekt weer door op zijn gezicht.
Hier proef maar wat van dit water * Zegt Sendero tegen haar
* Sendero neemt nog een handvol water en houd het Chovexani voor, voorzichtig drinkt ze er wat van en daardoor ziet ze de pretlichtjes in Sendero's ogen niet. Voor ze het doorheeft is het te laat en heeft hij een handvol water over haar uitgegooit.
Chovexani geeft een gil omdat het water toch veel koeler is dan buiten en meteen reageert haar lichaam op de kou, iets wat maar al te goed te zien is.
Dat kan ze niet op zich laten en ze pakt ook een handvol, maar voor ze het naar Sendero wilt gooien, is het water al door haar vingers geglipt. Zielig kijkt ze Sendero aan en trekt een pruillipje. Even blijft Sendero naar haar lachen, maar ze ziet er zo zielig en koud uit dat hij haar een knuffel geeft.
Hij bied haar wat van het water aan , en speels gooit hij het over haar heen. In een oogopslag ziet hij de uitwerking van het koele water op haar lichaam, en ziet haar tepels door de stof van haar topje priemen.
Sendero krijgt het accuut warm van het aangezicht , dat is maar goed ook , want op het moment dat ze hem terug wil plagen mislukt haar poging en trekt ze zo'n zielig gezicht. dat sendero haar een warme knuffel geeft ..
Hij kust haar teder op haar voorhoofd en voelt hoe zijn kriebel beheersbaar blijft . dan vraagt hij :
Wil je zo de zon weer opzoeken of wil je hier nog verder kijken. Zeg het maar en we doen het.
Ze krijgt een kusje op haar voorhoofd en dan vraagt Sendero:
Wil je zo de zon weer opzoeken of wil je hier nog verder kijken. Zeg het maar en we doen het.
* Chovexani krijgt een kriebel bij zijn woorden, zeg het en we doen het, haar gezicht word rood en haar gedachten slaan op hol.
Twee mensen innig verstrengeld met elkaar, de liefde dondert door de lucht en laat de grond beven.
Heftige emoties komen los, geen plaats meer voor verlegenheid, alleen nog plaats voor passie.
Als ze ziet dat Sendero nog steeds op een antwoord staat te wachten, kleurt haar hele gezicht rood en hoopt ze maar dat hij haar gedachten niet kunt lezen. Ze moet eerst haar keel schrapen voor ze at kan zeggen
Uhm...Dat...van de zon...klinkt ...wel..lekker, het begint hier toch wel frisjes te worden
Dan beseft hij pas echt wat hij zei en kleurt ook, al is de gedachte eraan niet onaangenaam. hij voelt wat kriebelen als hij er aan denkt. Dan verteld ze dat ze richting zon wil.
ehmm.. ja .. kom .. dan euh.. gaan we..
* Sendero geeft haar een knipoog en loopt samen met haar naar buiten, helaas en Sendero vindt dat eigenlijk niet erg, moeten ze door de waterval. Een andere uitgang heeft hij niet kunnen vinden, en moeten ze een stukje door het ondiepe water waden terwijl de zon heerlijk hun huid al weer verwarmt.
Ze voelt hoe de zon haar huid verwarmd als warme handen van een minaar. O jeetje nu gaat ze ook al rare dingen verzinnen, het moet toch niet gekker worden, en dat door vlinders in haar buik, straks maakt ze nog een gedicht voor hem. Chovexani ziet het al helemaal voor zich.
Even schud ze met haar hoofd om het beeld dat op haar netvlies verscheen weg te schudden.
De zon schijnt op haar haar en tovert er voordeeltjes in, iets dat elke kant op lijkt te kaatsen. voorzichtig laat ze zich van de richel vallen en komt met een plons onder water terecht, daar ziet ze een paar zoenvissen elkaar zoenen en dan even naar haar kijken, net of ze wat aan haar duidelijk willen maken. Met een schok komt ze boven water, dat zal ze zich wel verbeeld hebben, ze kijkt om zich heen en ziet hoe Sendero op de kant is gekrabbeld en heeft de picknick klaar gezet, ze ziet allerlei fruit en een fles wijn klaarleggen, meteen voelt ze hoeveel honger ze eigenlijk heeft gekregen, al moet ze bekennen niet alleen in eten, zeker niet als ze naar het gebruinde lichaam van Sendero kijkt.
Dat ziet er allemaal lekker uit, ik voel nu pas wat een honger ik heb
Hij wacht rustig tot Chovexani boven komt uit het water. En hij geniet weer van haar prachtige lichaam. Hij schenkt dan de wijn in , en houdt die tegen het licht.
Hij heeft een witte wijn gepakt en ziet de gouden sprankelende kleur in de zon de bubbeltjes bewegen sensueel door het glas net als de bewegingen van Chovexani. Hij bijt even op zijn lip , waar haalt hij al die gedachten vandaan..
Hij geeft een glas aan Chovexani en klinkt
Op ons en de toekomst.
* Zegt hij zacht
Genietend gaat ze zitten en pakt een broodje. Genietend van de omgeving knabbeld ze aan een stukje brood en neemt dan een slokje wijn.
Chovexani voelt hoe ze zich verslikt en dan hoe de wijn zich over haar kin verspreid en op haar borsten drupt. Dan wrijft ze snel haar kin schoon en eet rustig verder alsof er niks gebeurt is, als ze dan naar Sendero kijkt, verslikt ze zich bijna weer, zijn blik is nog steeds op een druppel gericht die zich een weg naar beneden baant, om dan onder haar topje te verdwijnen.
Ze bloost en ziet hoe Sendero haar ogen zoekt en dan even breed uit lacht, alsof hij precies lijkt te weten wat ze denkt en haar kleur verdiept zich.
Ze denkt ook aan de woorden die Sendero net zei met het proosten, op ons op de toekomst en ze kan een gelukkig gevoel niet meer onderdrukken
Hij kijkt haar aan en zie hoe ze bloost. Sendero kleurt zelf ook en dan proost hij nogmaals en eet wat brood. Hij kijkt in het rond wat er nog meer te eten valt.
Hij pakt een perzik en terwijl hij een hap neemt bedenkt hij waar de vorm van een perzik op lijkt en waarom het en sensuele vrucht is. Hij kleurt diep rood en verslikt zich.
Ze kijkt Sendero met ondeugende ogen aan, ze heeft namelijk door hoe hij zich voelt, na de vorge druppen en ziet weer dat zijn ogen de druppels volgen.
Even voelt ze niet verlegen meer, ze voelt zich sexy en gewild en dat is ook precies hoe ze zich wilt voelen.
Ze geefft hem haar glas en kruipt dan in zijn armen. Stom verbaasd staat Sendero daar met twee glazen in zijn handen en een vrouw in zijn armen.
Hij kijkt automatisch het zoete sap na wat weer het onbekende gebied in glijd en wordt een beetje rood door de uitwerking en zijn onbeschaamde kijken.
Dan zit hij met een glas in elke hand , want Chovexani is tegen hem aan gekropen en heeft hem het glas in z'n hand gedrukt. Nu weet hij helemaal niet meer wat hij moet doen.
Hij zit verbouwereerd haar aan te staren en ziet de liefde in haar ogen. Ze ziet er zo om op te eten en lief. zo onschuldig maar ook zo sensueel.
Je bent mooi en ehm sensueel ...
* is het enige dat hij uit kan brengen met een rode kleur
