De mensen in het stadje vragen zich af waar dit vrouwtje vandaan komt aangezien ze moeilijk loopt, maar zoals gewoon is in dit stadje, worden er geen moeilijke vragen gesteld.
De vele ervaringen die ze heeft opgedaan in haar leven zijn van haar gezicht af te lezen, dus de mensen in het dorp denken dat ze behoorlijk oud moet zijn en vragen zich af wat ze hier komt doen.
Het vrouwtje loopt naar een winkel toe die al een tijdje leeg staat en haalt een sleutel uit haar zak, waarmee ze de deur van de winkel opent en naar binnen stapt.
Verbaasd kijken de stadsbewoners toe, komt dat vrouwtje hier wonen?
Een van de bewoners is toch erg nieuwgierig en gaat op het winkeltje af, klopt zachtjes op de deur, voordat hij de deur open doet en naar binnen stapt.
Stom verbaasd blijft hij in de deuropening staan, want waar hij het oude vrouwtje had verwacht staat nu een jonge vrouw. Vluchtig kijkt hij om zich heen, maar kan het oude vrouwtje niet zo vinden.
uhm uhm ik ben een van de bewoners van Trandofir en wilde u graag welkom heten in dit stadje,ik zag hier net toch een ouder vrouwtje naar binnen stappen? Ik had u nog niet gezien hier.
Vragend kijkt hij haar aan.
De jonge vrouw kijkt even snel om zich heen, keek ze nou betrapt?
uhm ja dat is mijn tante Darane, wij komen hier samen wonen.
Ik ben van plan om hier een winkeltje te openen en ik wil graag raad geven aan ieder die het nodig heeft, samen met mijn tante die al zoveel heeft meegemaakt en mij al vele verhalen van haar avonturen heeft verteld. Op onze reizen heb ik vaak gemerkt dat dit op prijs gesteld werd en dat mijn raad en die van mijn tante vaak nuttig is gebleken. Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Chovexani
Aangenaam Chovexani, mijn naam is Gunari Rom, ik hoop dat als u iets nodig heeft, u niet te verlegen zult zijn om het aan me te vragen, ik sta graag tot uw beschikking, graag tot ziens
En met deze woorden verlaat Gunari de winkel, Chovexani in gedachten achterlatend.
* Jeetje als hij 5 minuten eerder binnen zou zijn gekomen, had dat een ramp betekent, dan had ik net zo goed meteen weer uit dit dorp kunnen verhuizen, net zoals ik deed uit paramitsha. ik hoop toch echt dat ik hier langer kan blijven
En met deze gedachte gaat Chovexani aan de gang om haar winkeltje op orde te maken.
Compagnie............ Halt ...... * Schreeuwt de officier
* De compagnie stopt en wacht rustig af wat de bevelen zijn. De officier loopt naar het winkeltje en klopt aan de deur, dan stapt hij naar binnen en ziet dat het nog wat stoffig is. De jonge dame aan de toonbankt vraagt wat zei kan doen voor hem. en hij antwoordt:
Mevrouw mocht u in tijden van nood een schuilplaats of hulp nodig hebben dat kunt u dat altijd op "het Kasteel" vinden. Wij zijn de Pretorian Guards en wij patrouilleren over het eiland. Mede namens hen wens ik u veel geluk met uw winkel
* Dan verlaat de officieer de winkel en loopt naar de compagnie
Compagnie...... Voorwaarts.. * schreeuwt hij, en de compagnie stampt verder de hoofdstraat door en verdwijnt uit het zicht.
[Dit bericht is gewijzigd door Pretorian_Guards op 05-05-2003 18:07]
* Wat een hoop mensen die mij geluk wensen en welkom heten, misschien heb ik dan toch het goede dorp gekozen en krijg ik eindelijk een beetje geluk, ik hoop alleen dat niemand erachter komt wie ik werkelijk ben, ik moet toch beter op mijn hoede zijn.
Nadat ze bijgekomen is gaat Chovexani weer verder met opruimen, gelukkig is het winkeltje bijna klaar.
Voor sommige mensen zal het winkeltje er een beetje vreemd uitzien, maar voor Chovexani is het perfect.
Een grote toonbank en een aantal tafels en stoelen vormen het interieur, zo geeft het een informele sfeer. Verder is er eigenlijk voor ieder wat wils, zowel magische als niet magische dingen, eten en wapens, medicijnen noem maar op.
Als je goed kijkt zou je zeggen dat het eigenlijk allemaal niet in zo'n winkeltje zou passen, maar blijkbaar is er een magische reden dat het niet opvalt, want het lijkt zo te horen.
Chovexani kijkt naar buiten en ziet dat de schemering invalt en loopt vlug naar de deur en trekt het gordijn ervoor dicht en doet ze de deur op slot
* gelukkig net op tijd, het zou een ramp betekenen als mijn geheim ontdekt zou worden
En terwijl ze dit denkt, verandert Chovexani van gedaante.
Ze loopt de krakkende trap af naar haar winkeltje en loopt naar de deur die ze van het slot afhaalt en ze trekt de gordijnen open om te zien wat er aan de hand is.
Buiten op het plein staan allemaal mensen bij elkaar, nieuwgierig als ze is, besluit ze er naartoe te gaan, om te zien waarom al die mensen zo bij elkaar staan en zo opgewonden met elkaar staan te praten.
Als ze dichterbij komt en tussen de mensen gaat staan, ziet ze wat er aan de hand is, op het plein ligt een zwaar gewonde man, in zijn been zit nog een stuk van een pijl en hij mompeld een paar woorden, die door de omstanders moeilijk te verstaan zijn.
We moeten deze man helpen, wie hij ook moge zijn en hoe hij hier ook terecht mocht zijn gekomen
Roept een van de omstanders.
Overal om hem heen word instemmend geknikt en zo word de zwaargewonde man naar de herberg gebracht.
Chovexani ziet het zo aan en besluit dan maar om terug naar haar winkeltje te gaan, de man is in goede handen en ze wil zichzelf nu niet verraden.
* Waar zal deze man vandaan komen? Hij zag eruit als een strijder, maar had geen enkel bewijs van een uitrusting of een teken voor wie hij werkt, misschien kan ik toch beter naar de herberg gaan, om uit te vinden wat er gebeurd is.
En met deze gedachte, sluit Chovexani de winkel af alvorens naar de herberg te lopen.
* Na de grote veldslagen is Sendero gevluvht met z'n harde kern van strijders die verspreidt Sendero heeft er de plaatselijke groothandel in ijzerwaren en levensmiddelen overgenomen en Nadat de pretorian Guards weg zijn, Sendero is er nog wat angstig voor al weten de mensen hier Sendero ziet hoe de jonge vrouw een winkeltje opend en besluit nog geen kennis te maken,
hebben over het eiland terwijl Sendero z'n intrek heeft genomen in het heuvelstadje.
samen met een paar mensen draait de zaak naar verhouding erg goed.
niets van z'n geschiedenis en weten ze niet beter dan dat hij een handelsman is, laat hij een
bericht naar z'n mensen sturen dat ze zich langzaam en zeker in het sociale leven moeten storten
op het eiland.
hij wil zich niet opdringen maar rustig blijven, misschien komt de vrouw wel langs om wat inkopen
te doen. onder tussen helpt hij en z'n medewerkers de klanten die komen en geniet hij van het
rustige bestaan als handels ondernemer.
Dank je voor het maken van het stadje.
Chovexani gaat weer tussen de mensen staan en probeert op te vangen wat er in de tussentijd gebeurt is, maar het blijkt dat de mensen niet veel wijzer zijn geworden wie de man is en waar hij vandaan komt.
Chovexani kijkt om haar heen, maar kan de gewonde man niet vinden, het lijkt er op dat de plaatselijke medicijnman de man heeft meegenomen naar een aparte kamer om hem te onderzoeken en te verzorgen.
Op dat moment komt de medicijnman binnen en aan zijn gezicht te zien, heeft hij niet goed nieuws, om hem heen beginnen de mensen na een stilte vragen aan hem te stellen.
Mensen mensen, mag ik stilte alstublieft, ik moet helaas zeggen dat ik deze man niet meer kon redden, hij was te zwaargewond, maar met zijn laatste krachten heeft hij verteld wie hij was, zijn naam was: Bulibasha Puyos, en hij reisde door ons land op weg naar zijn land Por, daar zou hij zich voegen bij de strijders de Kumpania.
Door wie hij is aangevallen is nog een raadsel en ik hoop dat we daar later nog duidelijkheid over krijgen, want het zijn nu gevaarlijke tijden
* Ik heb die naam eerder gehoord, maar waar was dat? Was de kumpania vroeger niet een groep reisgenoten? Ik weet het niet meer, maar ik zal er vanzelf wel weer opkomen
Ierdereen praatte weer door elkaar, wie of wat had dit kunnen doen, meestal gebeurd er niet zoveel in dit vredige dorpje, maar blijkbaar zijn de tijden aan het veranderen. In ieder geval hebben de bewoners van Trandofir nog genoeg om over te praten.
* Ik hoop dat ik hier nog een leuke en lange tijd tegemoed ga.
De mensen zijn hier aardig en het ziet eruit als een rustig dorpje, waar mijn geheim niet ontdekt zal worden.
Chovexani loopt naar de winkeldeur, sluit de gordijn voor het raam en doet de deur op slot.
Ferentina, Godin van de bescherming ik vraag u als uw dochter, hierbij om mijn winkel te beschermen.
Minerva, Godin van de wijsheid, ik vraag u als uw dochter om in uw wijsheid te delen en alle personen te helpen die mij om hulp komen vragen.
Irene, Godin van de vrede, ik vraag u als uw dochter om hier de vrede te bewaren en Arianrhod, moedergodin, ik vraag u als uw dochter om deze winkel met alle krachten der natuur te mogen onderhouden en ik vraag u om deze winkel te zegenen.
Een helder licht schijnt door de winkel en alles ziet er nog mooier en tegelijkertijd natuurlijker uit.
* bij deze verklaar ik mijn winkel als als klaar om geopend te worden en morgen zal ik voor het eerst mijn deuren openen voor klanten, nu is het tijd dat ik ga slapen
En als ze dit zegt en naar boven loopt, verandert Chovexani weer in een ander gedaante.
Ze trekt haar mooiste kleren aan en loopt naar haar winkel deur, doet de deur van het slot en trekt het gordijn open en nu maar wachten op de eerste klanten, die nieuwgierig zijn naar haar winkel.
* Ik ben eigenlijk best wel zenuwachtig, wat als de mensen niks bij me willen kopen, of niet gezellig wat bij me willen eten of drinken?Ach ik moet me niet zo druk maken, zal het allemaal wel zien.
En met deze gedachten pakt Chovexani een boek en gaat op een stoel zitten achter haar toonbank, wachtend op haar eerste klanten, tenslotte is de zon nog maar net op en komt het dorpje nu pas tot leven.
Ze besluit om een bezoek te brengen aan de de ijzerhandel, iets verder in het dorp, misschien dat die wat hebben om de twee borden bij elkaar te houden, zodat ze kunnen staan.
Chovexani stapt naar buiten en het licht valt op haar rode haar waardoor het lijkt of het vonkelt en draait zich om naar de deur voordat ze die op slot draait en loopt naar de ijzerhandel, stapt naar binnen en loopt op een medewerker af die achter de toonbank staat.
Goedemorgen heer, ik zoek iets om deze twee borden bij elkaar te houden, zodat ze voor mijn winkel kunnen staan, om aan de klanten te laten zien wat ik zo verkoop.
Ik hoop dat u mij kan helpen, ik ben de eigenaresse van de winkel: Paramitsha.
Vandaag wilde ik de winkel voor het eerst voor klanten openen, maar ik was vergeten om het aanlokkelijk te maken.
Ik zal mij overigens even voorstellen, mijn naam is: Chovexani Swatura.
Ohw. Ik ben Sendero, eigenaar van deze groothandel.
Hmm. U zoekt een soort van uitklapbare standaard he ... volgens mij heb ik die wel ergens achter staan, als u een ogenblikje heeft.
* Sendero verdwijnt naar achter en Chovexani hoort hem met een medewerker overleggen en een hoop gerommel. Dan komt hij terug met een metalen verschuifbare standaard waar reclame borden in kunnen worden geschoven.
U heeft geluk, we hadden deze standaard een tijd geleden ingekocht voor ons zelf, maar aangezien we de reclame borden niet nodig hebben kunt u ze gewoon gebruiken.
Ziet u het maar als een welkoms kadootje van ons aan een mede collega middenstander.
Paramitsha , klinkt als een mysterieuze naam voor een winkeltje, wat verkoopt u als ik vragen mag ?
Door haar ervaring en magische aanleg, voelt ze dat Sendero wat verbergt, diep in zichzelf, maar ze besluit dat iedereen een geheim met zich meedraagt, zichzelf meegerekend en laat haar intuļtie voorlopig voor wat het is.
Ze weet dat veel mensen in dit dorpje een heel verleden achter zich hebben en dat het daarom zo'n rustig en vredig dorpje is.
* Wat een aardige mensen hier allemaal, ondanks dat ze een verleden hebben, zijn deze mensen vriendelijk tegen vreemden.
Ik denk dat ik hier wel goed op mijn plaats ben.
Aangenaam kennis met uw te maken heer Sendero.
Ik dank u voor uw fantastische kado en ben blij om in dit dorp door iedereen zo welkom geheten te worden.
Ik heb ondervonden dat de mensen hier ongelooflijk vriendelijk zijn en ik hoop dat ik hier nog een lange tijd kan blijven wonen.
Paramitsha word een winkel voor de reiziger.
Ik verkoop zowel magische, als niet-magische spullen en bied ook eten en drinken aan de reiziger.
Ik heb ook ondervonden dat mensen het prettig vinden om hun problemen aan mij te vertellen en graag geef ik mijn advies aan degene die dat op prijs stellen.
Eigenlijk kun je zeggen dat ik van alles verkoop, ik doe dit samen met mijn tante Darane, ik neem aan dat u haar hier wel eens gezien heeft?
Verder hebben we op onze reizen over de wereld vele dingen gekocht en die wil ik ook graag gaan verkopen, misschien dat het iemand van pas komt.
Ik hoop dat u snel een kijkje komt nemen in mijn winkeltje, misschien dat u dan een drankje kan komen drinken, in ieder geval bent u van harte welkom.
[Dit bericht is gewijzigd door Amethist op 09-05-2003 10:43]
Gewoon Sendero mevrouw, dat heer past niet bij mij. heren leven in kastelen.
U heeft dus een soort van exotische handelswaar en kennis shop. Dat is wel interressant, ik kom zeker weten een keertje langs om uw winkel te bekijken onder het genot van een drankje.
Noem mij alsjeblieft gewoon Chovexani, ook dat mevrouw past niet bij mij en ik zou het een eer vinden als je een keer wat bij me kwam drinken, ik zal nu maar terugkeren naar mijn winkel en mijn borden voor de deur gaan zetten, zodat ik mijn deur voor de klanten kan gaan openen.
Met een sierlijke draai, draait Chovexani zich om en loopt de deur uit, buiten is er een licht windje op komen zetten en haar lange haar waait om haar gezicht, met moeite veegt ze het uit haar gezicht.
Bij haar winkel aangekomen draait ze de deur weer van het slot en loopt naar binnen.
Binnen maakt ze de borden gereed voordat ze ze buiten zet.
* Ik hoop dat het zo aanlokkelijk genoeg is: Magische en niet-magische dingen te koop.
Spullen van over de hele wereld.
Gezellig van gedachten wisselen onder genot van een hapje en een drankje.
Chovexani pakt binnen haar boek weer op, waaruit ze aan het lezen was en raakt steeds verder verdiept in het verhaal.
Hey knul, een zilverstuk als je me verteld wie er hier in paarden handelt en ook in zwaarden geļntereseerd is?
* De jongen maakte zich los van de groep, zijn lompen, het teken van een arm bestaan, enigzins schoonvegend.
Wel huh Heer, ik denk dat U het beste naar de groothandel in ijzerwaren kunt gaan van meester Sendero.
Loop voor me uit knul en leidt me daarheen, dan krijg je je beloning.
* De jongen wees Zarr de weg naar de plaatselijke groothandel in ijzerwaren. Zarr liet zijn paarden stoppen voor het gebouw en gebaarde dat de jongen moest meehelpen om de paarden vast te binden. Daarna haalde hij een zilverstuk uit zijn buidel en wierp deze de jongen toe.
En niet over de balk gooien voor een mok bier knul.
Nee heer, dank U heer.
* De jongen rende triomfantelijk met zijn beloning naar zijn ouders. Zarr keek de jongen niet na, maar liep zelfverzekerd de groothandel binnen.
Volk, Ik heb paarden en zwaarden te koop. interesse?
* De aanwezige verkopers en werklui keken verbaasd naar de barbaar die bij de deuropening met zijn handen in de zij stond. Het duurde een moment totdat een van de aanwezigen naar achteren riep.
Sendero, er is bezoek. Een huh handelaar zo lijkt het.
* Zarr wachtte rustig af, hij had alle tijd. Tenminste als vandaag niet de dag is dat de hemel omlaag komt.
Hrm , ik ben Zarr en ik heb wat paarden en wapenspul wat ik kwijt wil.
* Een hulpje komt aan lopen en vertelt Sendero dat de paarden in orde zijn.
Mooi , ik koop de hele handel, paarden doen het altijd goed en wapens... ach wie weet in wat voor een tijd we nog terecht komen.
Één van m'n helpers zal de overdracht met u regelen ook de onderhandelingen met wat het u zou moeten opbrengen, hij heeft daarin mijn volle steun.
Het spijt me dat ik niet een lang verhaal met u kan houden. U lijkt me zelf ook erg zakelijk dus u begrijpt vast wel wat ik bedoel.
* Dan gaat Sendero naar achteren en wast z'n handen hij trekt even snel een ander shirt aan en frist z'n gezicht op. na de kortstondige opfrissing gaat hij een bezoekje brengen aan het nieuwe winkeltje
* Sendero en Zarr hoeven maar kort te onderhandelen over de prijs. Sendero doet een bod en de Akeļ Warrior knikt dat deze accoord is. Zarr besluit om de schimmel als paard te behouden. deze doet hem denken aan de wilde paarden waar zijn oude stam op jaagde. Voor het vlees maar ook om ze te tammen als rijdier, maar dan zonder de vrije geest van het paard te bedwingen.
* Een moment later loopt Zarr de plaatselijke herberg binnen met een brede glimlach op zijn gezicht.
Waard je grootste pul vol met schuimend bier.
* De waard bekijkt zijn nieuwe gast met argesogen aan, maar als Zarr dan een buideltje rijk gevuld met eilandmunten toont, weet hij niet hoe snel hij bier moet tappen uit het vat. Zonder een woord neemt Zarr de pul in ontvangst en ledigt deze in een keer.
* Net op dat moment komt een groepje hobbits de herberg binnen.
Kleine mannetjes wat grappig, kom drink wat van Zarr.
* De Hobbits twijfelen een moment, maar de verleiding van gratis bier en de gedachte aan een gekrenkte barbaar doet hen besluiten om toch maar aan te schuiven aan de tafel waar Zarr gaat zitten. Langzaam wordt de herberg gevuld met nog meer gasten. aan het tafeltje naast de Akeļ Warrior en de Hobbits komen enkele stoere mannen zitten. De plaatselijke dievenbende. Zarr is inmiddels behoorlijk aangeschoten en vermaakt zich opperbest om de talloze helden verhaaltjes van de kleine mannetjes. Het bier vloeit rijkelijk en de buidel met munten wordt leger en leger.
Haha, dat jok je,..... Zarr heus niet dronken....
kleine man de zuiplap zo noem ik je in 't vervolg.....
Zarr honger
* Zarr pakt een warm stuk vlees van het dienblad dat de passerende serveerster draagt.
Mjam lekker vlees.
* Dan voelt Zarr een hand op zijn schouders.
Dat is mijn eten, smerige barbaar! Heb je in de stallen niets te eten gehad?
* Het is een van de stoere mannen die is opgestaan van het tafeltje naast Zarr en de Hobbits. De Akeļ Warrior draait zich woedend om
ZARR NIET DOEN * Schreeuwt een van de hobbits nog, maar het kwaad is al geschied. Zarr haalt vol uit met zijn vuist en de man valt achterover op de tafel waar hij zojuist nog aan zat. De serveerster buigt zich over de gast heen om hem te inspecteren en roept versteld:
H.... hij is dood!, de Barbaar heeft hem gedood!
WACHT!... ROEP DE WACHT!
* Zarr pakt de serveerster bij de kil en met dolle ogen roept hij:
ARRGGH! Niet Schreeuwen!NIET SCHREEUWEN!
* De Hobbits hebben zich verstopt onder de tafel als Zarr de schreeuwende serveerster zonder nadenken door het raam naar buiten gooit. Als een patrouille van de wacht die juist voorbij de hoek komt dit ziet gebeuren.
Hij is door het dolle heen! wegwezen hier! Hier komt narrigheid van* wordt er geroepen door een van de gasten van de Herberg als Zarr en de stoere mannen in een Bargevecht zijn verwikkelt. Iedereen die niet kan of wil vechten rent zo snel als hij of zij kan naar buiten. De Patrouille treed naar binnen en probeert de door het lint gaande barbaar te overmeesteren. Als snel loopt een van de wacht terug naar de ingang en blaast op een fluitje om versterking te alarmeren. Zarr wacht dit niet af en gritst zijn buideltje met overgebleven eilandmunten van de grond. Om hem heen liggen de uitgeschakelde leden van de wacht. enkele kreunen nog na. Achteloos gooit hij nog een gouden dukaat over de toog, het muntje landt precies op het hoofd van de waard die zich erachter had verscholen toen het gevecht losbarstte.
Zarr moet gaan, blijft toch maar niet slapen!
* Zarr springt door het raam waar hij net de serveerster door heen had gegooit. Omdat de ingang verspert wordt door een lid van de wacht en versterking vast niet lang op zich laat wachten. Dan maakt Zarr zijn schimmel los en grijpt het paard bij de teugels als hij zich er in een beweging ophijst. De versterking verschijnt net, terwijl de enig overgebleven lid van de oorspronkelijke patrouille inmiddels een rood aangelopen gezicht heeft gekregen van op zijn fluitje blazen. De rest van de patrouille ligt uitgeschakeld verspreid in de herberg.
* Zarr geeft het paard de sporen en terwijl de kruisboogpijlen om hem heen suizen, verdwijnt de barbaar richting: Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel IV
Op dat moment ziet ze net een man door het raam springen en naar een wit paard rennen, buiten de herberg staan allemaal wachters en er word hard geroepen om versterking.
Als ze weer naar de man kijkt ziet ze hem nog net verdwijnen in de richting van Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel IV, ook de net aangekomen versterking rent naar hun paarden en gaan de man achterna.
* Die halen ze nooit meer in, zo te zien heeft hij aardig wat ervaring met verdwijnen, die vinden ze nooit meer.
Alle mensen die blijkbaar naar binnen waren gevlucht komen langszaam weer naar buiten om te zien of het weer veilig is.
Er gebeurd nogal wat in Trandofir, terwijl het er jaren rustig is geweest.
Wat zal er volgende keer weer gebeuren?
Inmiddels loopt de handel in z'n ijzerwaren zaak erg goed, en heeft Sendero al en paar paarden doorverkocht die hij van de barbaar heeft gekocht. Hij komt aan bij het winkeltje en klopt netjes eerst even aan alvorens naar binnen te stappen.
Hallo, volk. * Roept hij met een lach.
* De sfeer in het winkeltje is zo anders dan erbuiten, alsof het winkeltje buiten de realiteit is geplaatst. Sendero kijkt rustig rond en wacht tot Chovexani of haar tante, hij hoopt Chovexani zelf tevoorschijn komt.
Langzaam loopt ze door het gordijn, dat de winkel afscheidt van de gang erachter.
Ze kijkt verrast op als ze Sendero ziet staan en een glimlach verschijnt op haar gezicht, blij om een vriendelijk gezicht te zien.
Welkom Sendero, kom je wat te drinken halen? Ik heb ook wat lekkere koekjes gemaakt, ik zal ze even gaan halen, neem maar alvast plaats aan een van de tafels.
En zo verdwijnt Chovexani weer naar achteren, waar de keuken zich bevind, om even later terug te keren met een schaal koekjes en wat te drinken.
Ze zet het voorzichtig op de tafel neer en ziet hoe sendero zich te goed doet aan haar koekjes en drinken en gaat naast hem op een stoel zitten.
Wat een drukte he in de herberg, de mensen raken er maar niet over uitgepraat, overigens ben ik nog steeds erg blij met de borden, ze staan erg mooi voor mijn deur
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds een beetje verbaasd om zich heen kijkt, haar winkeltje is ook eigenlijk te magisch om goed te worden begrepen, aan de buitenkant lijkt het maar een klein winkeltje, maar als je binnen komt, lijkt het opeens veel groter, maar ja ze heeft het niet voor niets betoverd, anders hadden al haar spullen er nooit ingepast.
* Volgens mij weet Sendero heel goed dat mijn winkel betovert is, ik voelde al dat hij veel heeft meegemaakt, en toch ben ik niet bang dat hij achter mijn geheim komt, daar is hij nog veel te aardig voor.
Ik hoop dat we goede vrienden kunnen worden, op dit moment kan ik een goede vriend wel gebruiken, iets in me zegt me dat ik hem kan vertrouwen dat hij me geen kwaad zal doen, maar moet ik op mijn gevoel vertrouwen?
Als Chovexani opkijkt ziet ze Sendero onderzoekend naar haar kijken en ze voelt zich betrapt en een beetje rood worden.
Dan zet ze haar liefste lach op en bied hem nog wat te drinken aan, om de aandacht van haar af te leiden.
bekend voorkomen.
U heeft echt leuk spul hier verzameld en ik ben blij dat ik kon helpen om voor wat promotie materiaal te zorgen. * Dan spreekt hij de verlossende woorden
U hoeft zich geen zorgen te maken over de magie die u hier gebruikt, de meeste dorpelingen snappen daar niets van en de gene die het wel begrijpen bemoeien zich er niet mee. Door de ervaringen in het verleden weet ik veel zaken die met magie te maken hebben en zie ik wanneer het wordt toegepast. U mannier van gebruik is er subtiel.
De ervaringen in het verleden hebben mij hier gebracht in dit stadje en ik zie het stadje als m'n thuis en de dorpsraad is vrij makkelijk, winkeliers en ambachten hebben het hier voor het zeggen * Sendero loopt naar de muur en pakt daar voorzichtig een staf/wapen met een houten steel en een mooi versierde massieve metalen bovenkant.
Kunt u me vertellen hoe u hier aan bet gekomen * vraagt hij om de spanning te breken De dwergen geven deze wapens niet zomaar af, dus u moet aardig zijn geweest voor hen. * Hij zwaait er even handig mee en legt hem dan weer terug
Weet u dat u mooi bent * Sendero loopt ter plekke rood aan en stamelt Oeh .. ehm sorrie voor deze vrijelijke uitspraak.. * Hoe kon hij die uitspraak doen, hij die helemaal geen aandacht op zich moet vestigen
ehm trouwens lekker drankje , hartelijk dank.
O ja dat wapern, dat is een tijd terug dat ik dat gekregen heb, het was als dank van een dwerg.
Het gebeurde op 1 van mijn reizen, zoals ik misschien al verteld hebt, heb ik veel reizen gemaakt.
En het lijkt of Chovexani met haar gedachten terug gaat in de tijd.
Ik liep op een donkere, regenachtige dag in een groot bos.
Ik was moe en zocht naar een warm en natuurlijk droog onderkomen, toen ik een ijzingwekkend gegil hoorde, een gegil van iemand in nood.
Ik bedacht me geen moment en rende op het geluid af en daar zag ik haar, een jonge dwerg, die werd aangevallen door een wolf.
Normaal kunnen ze zich goed verdedigen, maar ze was nog te jong om zich te kunnen verdedigen en te veel in paniek om te weten wat ze deed.
Toen de wolf mij zag, kwam ze op mij af, al grommend, gelukkig heb ik een soort magische taal geleerd om met bepaalde dieren te praten en ze te kunnen kalmeren, wat me vaak te pas is gekomen op mijn vele reizen, zo ook dit keer.
Het bleek dat het dwergenmeisje in de buurt van de kleintjes van de wolf was gekomen en aangezien de moederwolf natuurlijk een beschermend instinct heeft, had ze het meisje opgejaagd.
Ik kon gelukkig het dier zo kalmeren dat ze me met het meisje weg liet gaan.
Om een lang verhaal kort te maken:
De vader van het meisje was zo blij om zijn dochter heel huis terug te krijgen dat hij mij deze wapen als geschenk mee gaf om me veel geluk te schenken.
Ik hoop dat het iemand anders net zo veel geluk zal brengen als het mij ooit heeft gedaan
* Hij kan goed met een wapen omgaan, dat is me wel opgevallen, weer een stukje van zijn verleden waarschijnlijk, en hij vind mij knap, wat een compliment, ahum, Chovexani, meid hou je hoofd erbij.
Wil je nog wat drinken? En kijk gerust verder hoor, er staat hier een hele bonte verzameling van van alles eigenlijk, misschien zit er iets voor je tussen? Ik vertel je graag een verhaal erbij, bijna alles hier heeft zo zijn verhaal
* Sendero kijkt rustig verder rond en blijft even staan bij een tafel met siervoorwerpen. sommigen stralen goedheid uit anderen stralen kwaadaardigheid uit. Een doosje met glazen bolletjes met vloeistof trekt z'n aandacht, niet de bolletjes zelf maar wel het doosje. Sierlijke krullen en tekens sieren het doosje. Het is gewoon een mooi doosje. Dan kijkt hij verder en z'n oog valt op een schilderij van een veldslag. Als je er lang naar kijkt ,dan lijkt het te bewegen. Hij knippert een keer met z'n ogen, maar de beweging blijft. Dan kijkt hij weer terug en voelt zich net een kleine schooljongen die voor het eerst in een snoepwinkel is.
Sorrie.. Ik was wat aan het wegdromen merkte ik.
* Hij weet dat hij er verstandig aan doet om te vertrekken, maar op één of andere manier wordt zijn aandacht vastgehouden in het winkeltje.
Ik ben gewoon gek op aparte spullen en vind het leuk om ze te verzamelen en ze aan andere mensen te laten zien en eventueel verkopen.
Ik ga er ook vaak op uit, om nieuwe spullen te ontdekken.
Bevalt mijn winkeltje? Ik moet zeggen: het is mooier geworden dan ik had verwacht, dit is mijn eerste winkeltje moet je weten, maar ik ben er erg blij mee.
* Wel gezellig zo, beter dan me in mijn boek te verdiepen, hij lijkt overal wel wat van af te weten, interessant is dat.
Chovexani loopt haar winkel door af en toe wat oppakkend en er dan, zo lijkt, liefdevol overheen strelen.
Het lijkt net alsof ze met elk voorwerp een speciale band heeft, maar ze zei ook dat elke voorwerp zijn eigen verhaal heeft.
Hier staat een glazen bol en daar hangt een schilderij, diverse wapens hangen aan de muur en dan die waterbollen nog, dat is weer een apart verhaal, gemaakt door waterwezens, maar die bollen hebben wel magie en kunnen alleen aan een bepaald persoon verkocht worden.
Verkoopt Chovexani ze aan een verkeerde persoon, of zouden ze in de handen van een verkeerde vallen dan zou er een ramp kunnen gebeuren, gelukkig is Chovexani zich hiervan bewust.
Op de grond, liggen diverse kleden, en zelfs een aantal tafels en stoelen zijn te koop.
Op de tafels liggen ook diverse voorwerpen, meestal gemaakt door wezens, die de meeste mensen niet kennen, maar wat de voorwerpen dan wel erg interessant maakt
Chovexani merkt dat ze wegdroomt, tot het moment dat ze weer beseft waar ze is en beseft dat ze niet zo'n goed gastvrouw is op dit moment.
Ze voelt zich meteen ook zo rood worden als haar rode haar.
Met haar ogen zoekt ze de ogen van Sendero om zich te verontschuldigen.
Sorrie Sendero, nu was ik het die wegdroomde.
* Sendero draalt wat rond in het zaakje, hij voelt hoe alle spullen hun eigen verhaal te vertellen hebben en hoe de magie sterk aanwezig is. Divese soorte magie , van zuivere magie tot duistere magie en van aardse magie tot de magie der geesteskracht. Hij kijkt vol verrassing als een boek zomaar openslaat en letters die hun verhaal vertellen plotseling gaan gloeien.
Wat... Hoe... Grappig... * Stamelt hij zacht.
Het beviel me hier toen wel en ik had me voorgenomen dat als ik ooit een keer het reizen zat was ik me hier zou komen vestigen, vandaar.
Chovexani ziet dat het grote toverboek zichzelf open klapt en weet dat hij dat alleen bij bepaalde mensen doet, snel loopt ze naar het boek toe, waarna ze het met een klap dicht slaat en het slotje vastmaakt, om te voorkomen dat het weer open gaat
* mmm, dat is interessant, dat boek gaat alleen open als hij een goed gevoel over mensen heeft, als hij zijn geheimen aan diegene wil vertellen en als diegene zelf ook geheimen heeft. Het boek zorgt ervoor dat het de geheimen die iemand heeft in zich opneemt en dat die geheimen bewaart blijven.
Wel wil het boek altijd zijn eigen verhaal/geheim vertellen, maar dit bevestigd mijn vermoeden toch, Sendero is een man met geheimen.
Dat boek is al heel oud en gaat alleen open op bepaalde tijdstippen en bij bepaalde mensen, het lijkt net of hij bepaalde mensen er uit haalt, want hij gaat niet bij iedereen open, ik heb het boek al heel lang in mijn bezit en zal hem ook niet verkopen, daar is hij te waardevol voor.
* Tevens staan al mijn geheimen erin en ik wil niet dat iemand met veel magie het boek zou kunnen lezen en alle geheimen die erin staat zou ontraffelen.
* Sendero kijkt verder in de kast bij een schap met potjes, hij pakt één van de potjes en kijkt er in dan zet hij het potje terug en kijkt verdwaast rond alvorens bewusteloos ter aarde te vallen. Uit het potje warin hij gekeken heeft klinkt een zacht gegiegel en een klein roze wolkje is even te zien.
Dag vrouwe Chovexani, mijn naam is Lavinia, Fee van Nilofar. Het spijt me dat ik die man heb laten flauwvallen, blijkbaar kon hij niet tegen de magie die me vrij zou maken.
Het is een bijzondere man, als hij mij vrij kan krijgen, alleen iemand die zuiver van hart is, kan dat namelijk, mijn dank is groot.
Als dank zal ik zorgen dat de man weer bijkomt, blaas dit over hem heen en hij zal snel weer het oude worden.
Ik moet er overigens maar eens vandoor, het word tijd, mij bij de anderen te voegen.
Lavinia geeft Chovexani wat blauwe poeder en vliegt dan richting de deur en verdwijnt in de heldere zon, zonder een spoor van aanwezigheid achter te laten.
Na een tijdje ontsnapt chovexani uit haar verbazing en ziet Sendero nog steeds op de grond liggen, snel blaast ze de poeder over hem heen en denkt nog even terug aan haar ontmoeting, maar weet eigenlijk niet wat ze er van denken moet en richt zich dus maar op Sendero, die kreunend overeind komt.
En daarna verbaasd om zich heen kijkt, om te zien waarom hij op de grond ligt.
Daarna loopt ze snel naar achteren om een glas toverdrank te halen.
Hier Sendero, hier voel je je waarschijnlijk snel weer beter door
Sendero kijkt eerst wat argwanend naar het drankje en besluit het dan toch op te drinken.
Ik hoop dat je niet al te erg geschrokken bent en zo meteen de deur uitrent, als je je weer sterk genoeg voelt, eerlijk gezegd weet ik ook niet wat er net gebeurde
En chovexani gaat aan een tafel zitten en leunt met haar hoofd in haar handen en lijkt in ene ver weg.
Ik heb wel eens van een tovenaar gehoort die feeen in potje opsloot en dat alleen bepaalde mensen die feeen kunnen bevrijden, maar had altijd aangenomen dat dit een verhaaltje was, iets wat niet waar was, maar ik zou beter moeten weten, ik heb op mijn rezien al zoveel meegemaakt.
Voel je je al wat beter?
En met bezorgde ogen kijkt ze Sendero aan, bang dat hij elk moment op kan springen en haar winkel uit zou rennen.
* Sendero is verward en verdwaasd. Hij weet niet wat hij moet , wegrennen en antimagie amulet halen of hier blijven en het gebeuren over zich heen laten komen. Hij besluit het laatste te doen, wegrennen kan altijd nog.
U heeft me wel laten schrikken hoor. Wat zat er in dat wolkje ? ik hoorde wat giegelen en zag iets vliegen voordat ik ter aarde sloeg. er gebeuren vreemde zaken, eerst het boek en nu een potje ..
In dat potje zat een fee, gevangen genomen door Iztecoli, de magiėr.
Alleen een zuiver persoon kan de magie ervan verwijderen en blijkbaar was jij die persoon.
Het spijt me erg dat dit jou moet overkomen, eerst dat boek en nu dit weer, ik hoop dat je nu niet bang voor me bent?
Zal nog even wat te drinken voor je halen, om je aan te sterken
Chovexani loopt naar achteren en komt terug met wat te drinken.
Sendero zag er echt uit, alsof hij wilde weg lopen, nou ja zeg maar gerust weg wilde rennen.
Hij kijkt haar dan erg wantrouwend aan.
Chovexani kijkt meteen verdrietig, heb ze eindelijk gedacht een leuke vriend gevonden te hebben, moet haar spulletjes het weer verpesten.
Chovexani zet het drinken voor Sendero neer en gaat dan naast hem zitten.
Nou nou , zo verdrietig hoef je niet te kijken, Ik was alleen wat geschrokken. Ik verwachtte gewoon geen verdovend wolkje met een wezentje erin in de kast. Met die Iztecoli wil ik wel een hartig woordje spreken, wie sluit er nu een fee op in een dicht potje.
* Sendero neemt nog een slok van het drankje en voelt zich al weer stukken beter.. Dank je trouwens voor het verkwikkende drankje, het doet me goed. misschien ben ik wel op één of andere manier veranderd.
Ik weet het verder ook niet.
Ik ben alleen maar blij dat je niet gillend bij me weg loopt.
Chovexani raakt even Sendero zijn voorhoofd aan om te voelen of hij nog warm is van van zijn val.
Voel je je al wat beter? Zal je in ieder geval aanraden om voorlopig hier niks aan te raken, wil je niet in een coma raken ofzo.
Chovexani kijkt toch wat bezorgt in het rond, is het wel veilig voor hem hier?
Dan kijkt ze Sendero weer aan, die ook wat bezorgt in het rond kijkt.
Je kunt wel zeggen dat je niet zuiver bent, maar ik voel me toch verbazend kalm bij je, je hebt een vriendelijke uitstraling en ik kan het weten, ben veel mensen op mijn pad tegen gekomen.
Denk je dat je alweer kunt lopen? of blijf je liever nog even zitten?
Niets aanraken dat kan ik je niet beloven, dat is de handelsgeest zien, voelen, beproeven en naar waarde schatten, dat zit nu eenmaal diep geworteld. Een beetje risico hoort erbij.
* Plotseling stormen er twee mensen van de groothandel naar binnen met getrokken zwaarden. Baas, is alles goed ? vraagt de ene. Sendero antwoord dat alles goed is en de twee stoppen hun zwaarden weg en gaan terug naar de groothandel
Tja .. Je ziet het zelf m'n werknemerskomen even kijken of alles goed gaat, die houden alles in de gaten. Ik voel me trouwens wel vrolijk in het winkeltje, net of er iets is wat zorgen wegneemt en optimisme rondstrooid. Of het moet de uitwerking van het drankje zijn ?
Er hangt een bepaalde sfeer in deze winkel, waardoor mensen zich op hun gemak voelen. Ik geef soms ook raad en dat wil ik alleen doen als de mensen zich op hun gemak voelen, ook kan ik tarot leggen, maar dan moeten de mensen zich dus weer op hun gemak voelen.
Overigens helpt het drankje er ook bij hoor.
Chovexani staat op en loopt wat door haar winkel.
Dan komt ze aan bij het wapen dat Sendero eerst zo mooi vond.
Weet je, het klinkt misschien raar, maar sommige dingen vertellen wat ze willen en aan wie ze willen toe behoren. Ik heb wel eens gehad dat een klant iets wilde hebben van mij, maar dat het voorwerp het niet wilde, doordat het vaak magische voorwerpen zijn, hebben ze een bepaalde kracht en is het niet goed om ze tegen hun wil in aan iemand te verkopen.
Dit voorwerp wat je net in je handen had, zegt me ook iets.
Chovexani pakt het voorwerp en loopt ermee naar Sendero, en overhandigd het hem.
Ik weet dat je het niet zo wil aannemen, maar ik weet wat dit wapen wil, hij wil dat jij zijn eigenaar ben. Ik weet niet waarom, denk dat je goed met het wapen overweg zou kunnen en ik denk dat het bij jou veel beter totzijn recht komt dan dat het hier stoffig hangt te worden. Niet dat je het moet gebruiken hoor, maar je weet het waarschijnlijk beter te onderhouden dan ik.
Sendero wilde tegen sputteren, maar Chovexani wilde er niks van weten en duwde Sendero het magische dwergenwapen in zijn hand.
Beloof me dat je er goede dingen mee doet, dat is alles wat ik van je vraag, ik denk dat je het in de toekomst nog wel eens nodig zult hebben
Er verschijnt een raadselachtige blik op Chovexani's gezicht, net of ze in de toekomst kijkt.
* Sendero heeft gewoon geen kans hij moet dat wapen bij zich houden van Chovexani
Tarot, hmmmmm Als u zou willen dan mag u het proberen, het heden en verleden te ontrafelen, misschien kan u het stuk ontcijferen waar het fout ging.
* Sendero zet het wapen naast zich neer en merkt dat de metalen boven kant aan het vervormen is. Van een simpele tovenaarsstaf met dwergenmagie wordt het een ander wapen dat meer bij een strijder past. Hij kijkt er verwonderlijk naar en kijkt dan naar Chovexani
Wel heb ik ooit, het wapen past zich aan naar de gebruiker. Wist je dat ??
De valk landt op een kozijn en tikt met zijn snavel tegen het raam. Solis wacht tot er iemand hem binnen laat en maakt ondertussen zijn goudkleurige veren schoon.
Ze wilt net haar tarot kaarten pakken als ze buiten een schaduw voor haar winkelraam ziet en even later een vogel tegen het raam tikt met zijn snavel.
Hoewel Covexani veel dingen heeft gezien en veel gewend is, blijft ze toch even verbijsterend staan kijken, zo'n vogel hier in de buurt had ze toch niet verwacht.
Sendero en zij kijken elkaar even aan, ook Sendero had dit blijkbaar niet verwacht.
Als de vogels ongeduldig begint rond te vliegen voor de deur, komt Chovexani eindelijk in actie en loopt naar de deur om die vervolgens open te doen.
De vogel vliegt naar binnen en draait zich vervolgens om.
Chovexani kan alleen maar wachten op wat er te gebeuren staat.
Goedenmiddag samen, mijn naam is Solis en ik heb een boodschap voor u Sendero. Deze boodschap is echter alleen voor uw oren bestemd. Dus als Chovexani zich wilt excuseren en ons alleen laten?
* Nog immer verbaasd over de plotselinge verschijning van deze vogel, stelt Chovexani geen vragen en trekt zich terug.
Sendero kijkt verwonderd naar het beest. Een zacht gouden gloed emineert van zijn veren en zijn snavel heeft een koperen glans. Zijn zilveren ogen kijken hem indringend aan.
Sendero, ik heb een bericht van een bevriende krijgsheer. Hij heeft u in het verleden geholpen te vluchten en doet nu beroep op u om hem te helpen. De reden van uw vlucht bleek van ongegronde aard te zijn. Een complot was toenertijd gesmeed om een coupe te plegen. Dit loopt nu uit de hand....
* Sendero is een beetje overompeld door dit bericht, maar besluit met een grim gezicht om gehoor te geven aan zijn oude vriend. Snel loopt hij naar Chovexani om afscheid te nemen en bedankt Solis voor het afleveren van de boodschap
Dan ziet ze Sendero naar zich toekomen, hij verteld haar dat hij onmiddelijk weg moet, dat een oude vriend zijn hulp nodig heeft.
Hij geeft haar een zoen op d'r wang en is daarna verdwenen.
Chovexani blijft even verdrietig achter voor ze naar haar winkelgedeelte terug keert, daar ziet ze de vogel nog steeds rondvliegen af en toe wat bekijkend.
Goedendag, Solis was de naam toch? Mag ik vragen of ik u wat aan kan bieden? U zult wel een lange vlucht achter de rug hebben? Ik moet hier nog ergens een soort vogelstok hebben staan, waar u op kunt uitrusten, een ogenblik alstublieft.
* Chovexani loopt de winkel door om niet veel later met een soort vogelstok terug te komen die ze bij een tafel neer zet. Even schud Chovexani met haar hoofd, om de vage herinneringen te verdrijven, ze komt weer terug in het heden en kijkt haar gast even aan.
Ze bekijkt de vogel nog steeds een beetje wantrouwend en weet niet wat ze ervan moet vinden.
Op een van haar reizen is ze ook zo'n soort vogel tegen gekomen, die in een gevecht was verwikkeld met zijn broer.
Zijn broer bleek kwaadaardig te zijn en de vogel zelf goedaardig, op het moment dat zij in de buurt kwam, was het gevecht tussen goed en kwaad net begonnen.
Het ging er fel aan toe en even leek het of ze allebei aan het gevecht zouden bezwijken, toen er in ene een soort licht tevoorschijn kwam en daarvoor in de plaats een verschijning verscheen, die de vogels uit elkaar haalde.
De kwaadaardige vogel leek in steen te veranderen, terwijl de goedaardige vogel leek te gaan gloeien van fel licht.
De stenen vogel heeft Chovexani meegenomen naar een ander volk, die het zouden beschermen, zodat het niet meer bevrijd kon worden en de goedaardige vogel was weggevlogen.
"Ik heb inderdaad een lange en vooral vermoeiende reis achter de rug. Een paar lekkere muizen, of wormpjes gaan er wel in, maar ik kan me voorstellen dat je dat niet in huis hebt. Misschien wat vogelzaad?
Vliegen eist veel van een valk en in ruil voor je gastvrijheid mag je mij vragen stellen. Mijn ras bezit grote kennis van de gehele wereld alsmede verschillende andere werelden of realiteiten."
* Solis hupt heen en weer op de stok en kijkt dan Chovexani nogmaals aan. Het lijkt zowaar alsof de vogel naar haar glimlacht.
"Misschien dat je wat meer over dat gevecht wilt weten tussen mijn soort en de Schaduw valk, dat wat je enige tijd geleden hebt aanschouwd?"
Hij wil een paar muizen of wormpjes? Nou muizen heb ik hier niet, maar ik denk dat ik wormpjes wel heb en anders moet ik even op zoek naar de vogelzaad, Chovexani gaat op zoek en ja hoor, daar op dat kastje heeft ze wat wormen staan, die een dorpjongen aan haar gegeven heeft, net vers gevangen.
Chovexani loopt ermee naar de vogel toe en gooit ze in een bakje, net onder de stok, zodat de vogel er rustig bij kan, naast het bakje met water.
Beste Solis, zelf heb ik op mijn reizen aardig wat ervaring opgedaan en ik heb niet voor niets een winkel met het idee erachter om mensen in mijn ervaringen te laten delen, toch weet ik niet precies wat ik gezien heb, op die dag zoveel jaren geleden.
Wat is er met de schaduwvalk gebeurd? en waarom waren jullie in een gevecht verwikkeld?
U mag van mij hier uitrusten zolang u nodig heeft, ik moet me alleen binnen kort terug gaan trekken, zodra de zon onder gaat, trek ik me terug in mijn vertrekken en wens ik niemand te zien, ik hoop dat u dat mij kunt vergeven?
Ik hoop dat u antwoord op mijn vragen kunt geven en wacht met spanning af op uw verhaal
* Chovexani pakt een stoel en zet die voor de stok neer waarop Solis heen en weer hopt, af en toe een wormpje pakkend.
Hij leunt wat op z'n wapenstok. Het wapen veranderde in het grote gevecht aan de andere kant van het Eiland in een soort van veel te grote bijl en alleen door uiterste zelfbeheersing kon Sendero voorkomen dat het op zowel vriend als vijand in zou hakken. Na het gevecht veranderde het weer terug in de "eenvoudige" wapenstok. Een wapenstok die nu erg handig blijkt te zijn, omdat hij een lichte wond heeft aan zijn zij en hij nu de stok kan gebruiken om op te steunen.
Hij klopt zacht aan en stapt naar binnen. Hij kijkt rond en ziet de vogel op een stok zitten en Chovexani er naast, ze praten met elkaar. Sendero knikt en ziet dat ze druk in gesprek verwikkeld zijn. Hij wil zich er niet mee bemoeien en strompelt naar z'n groothandel toe.
Bij z'n groothandel aangekomen helpen zijn mannen hem uit z'n leren vest en kijken ze naar de wond. De wond is niet al te diep en een van de mannen pakt een naald en draad en naait het met een paar steken aan elkaar. Dan gieten ze er wat alcohol overheen en is de operatie geslaagd. Sendero verbijt de pijn en bespreekt met z'n mannen de situatie in Trandofir. Hij hoort dat de zaken erg goed gaan. Dat zelfs de Pretorian_Guards af en toe langs komen om te zien of er nog hulp nodig is.
Sendero grinnikt. Ze moesten eens weten aan welke kant hij stond toen het Kasteel belegerd werd! Dan hadden ze geen hulp aangeboden, maar hem direct aangevallen. Sendero weet dat hij de geschiedenis moet laten voor wat hij is, en moet leven in het heden. Het verleden laten rusten is iets dat veel beter is om te doen. Sendero heeft maar één doel: gelukkig zijn en zorgen dat de zaken goed lopen zodat z'n mannen en inmiddels hun gezinnen ook goed te eten hebben. Hij mag dan nog steeds alleen zijn, zijn mannen zijn dat niet en hij beseft dat erg goed.
Hij gaat buiten op de bank in de zon zitten, genietend van de rust en de mensen die langs komen lopen. Veel mensen uit het stadje groeten hem, dat doet hem goed. Het gevoel geaccepteerd te zijn door een gemeenschap is hem veel meer waard dan bergen met goud en veel macht. Hij roept één van de bedienden en vraagt hem een houtsnijmes en een stammetje hout te brengen. Daarna zit Sendero lekker in de zon een houtsnij werk te maken.
Ze was zo in het verhaal met Solis verwikkeld dat ze hem niet eens gedag heeft gezegd.
Ze krijgt een blij gevoel van binnen, nu ze weet dat hij weer terug is in Trandofir.
Het verhaal dat solis net heeft verteld is zowel geloofwaardig als ongeloofwaardig. Al moet ze zeggen dat ze Solis wel geloofd, ze is tenslotte door Zigeuners opgevoed en heeft in haar leven wel meer ongeloofwaardige dingen gezien en zelfs meegemaakt, trouwens ook op een van haar vele reizen.
Ze was nog zo jong, toen haar ouders bij een brand omkwamen.
Een brand aangestoken door Bi-Lachio , een groot aantal machtstrijders, erop uit om zoveel mogelijk aanhangers te verkrijgen, goed wils of kwaadschiks.
Chovexani werd door haar moeder nog in veiligheid gebracht en haar moeder ging daarna haar vader helpen, om de dieren uit de brandende schuur te laten ontsnappen.
Chovexani ziet nog de schuur instortten op het moment dat haar moeder de schuur was ingerend.
Chovexani werd dagen later door een voorbijganger gevonden en meegenomen naar een soort kamp.
Een kamp met veel mensen, die zongen en praatten in een voor haar onbekende taal.
Ze werd liefdevol opgenomen en goed behandeld en werd in de tradities en magie opgenomen.
Hele sterke magie, iets wat ze daarna heeft misbruikt.
Ze heeft geprobeert wraak te nemen, op de moordenaars van haar ouders, maar het heeft haar geen goed gevoel gegeven, dit keer was de wraak niet zoet en heeft het een verkeerde afloop.
Het was een daad waar ze vandaag de dag nog spijt van heeft.
Een daad die verkeerd heeft uitgepakt en nu is ze vervloekt, vervloekt tot de dag, waarop ze een tegenspreuk, tegengif of maar iets dat helpt vind.
"Wraak is zoet, maar het heeft altijd een nare en bittere nasmaak. Ik merk ook dat Sendero weer terug is en dat je hem graag wilt spreken. Mijn taak hier is volbracht en ik dank je voor je gastvrijheid"
Chovexani voelt een kleine tinteling als Solis zijn magie gebruikt om de deur open te laten zwaaien. Hij hupt van zijn stok af en vliegt naar buiten de vrije lucht in.
Wat ook word bevestigd door de woorden, die hij tegen haar zegt:
Wraak is zoet, maar het heeft altijd een nare en bittere nasmaak. Ik merk ook dat Sendero weer terug is en dat je hem graag wilt spreken. Mijn taak hier is volbracht en ik dank je voor je gastvrijheid
* Dan ziet chovexani Solis verdwijnen door de deur en kan zij even goed nadenken over haar verleden en de woorden van Solis.
Sendero, wat moet ze met hem aan? Ze mag hem graag, maar ze is bang dat hij achter haar verleden komt en achter de vloek die op haar rust. Ze heeft in het verleden wel vaker meegemaakt, dat mensen haar daardoor minder aardig vinden, om het maar zacht uit te drukken.
Hoewel ze dapper is, is ze nu ook bang. Bang dat het leven dat ze nu heeft in elkaar zal vallen, net zoals dat gebeurd als de zon ondergaat. Chovexani bedenkt dat treuren niks helpt, het veranderd haar toekomst en haar verleden niet.
Ze staat op en loopt eerst naar de keuken, om wat te eten en te drinken voor haarzelf te pakken.
Na het eten en drinken gaat ze op zoek naar Sendero, misschien worden de woorden van Solis dan duidelijk.
Hij vraagt zich in gedachte af hoe het met Chovexani is gesteld. Hij heeft nog niet rustig met haar kunnen spreken aangezien hij het onbeleefd vond om haar in het gesprek met Solis te storen. Een schaduw valt over z'n werkstuk en hij kijkt op naar een breedgeschouderde man die minzaam glimlacht.
Goeden middag, kan ik voor u iets betekenen ? * Vraagt Sendero
* De man knikt en vraagt hem of hij ook drinkflacons verkoopt. De zijne is lekgeraakt tijdens een schermutseling met beestmensen en nu zoekt hij vervanging. Sendero verbijt de pijn in z'n zijde en loopt voor de man uit naar binnen. Daar pakt hij voor de man een nieuwe veldfles. De man rekent af en gaat volfaan verder op z'n reis.
* Sendero gaat weer buiten op de bank zitten en gaat verder met z''n houtsnijwerk. De eerste opzet van de naam op het bordje begint al vorm te krijgen. Sendero kijkt eens naar de overkant waar de winkel van Chovexani is en zucht een keertje.
"Waarom maakt de achtergrond geschiedenis het leven in de huidige werkelijkheid het af en toe zo ingewikkeld" * Mompelt hij zacht
Een beetje onzeker loopt ze op hem af.
Ze ziet dat naast Sendero op het bankje nog plek is en gaat naast hem zitten.
Rustig gaat Sendero door met het houtsnijwerk waar hij mee bezig is en hij wacht blijkbaar tot chovexani het woord neemt.
Ik weet niet waar je heen bent gegaan? En ik hoop dat het allemaal goed gelopen is? Heb ik het nou goed gezien was je gewond?
* Chovexani kijkt even nieuwgierig en bezorgd naar Sendero, Die rustig met zijn houtsnijwerk doorgaat.
Chovexani besluit dat ze zich niet moet opdringen en gaat snel over op een ander onderwerp.
Wat ben je aan het maken? Het ziet er mooi uit.
* De lucht word grijzer en de zon verdwijnt achter een stapel grote wolken. Er gaat een rilling door Chovexani heen en kippenvel verschijnt op haar armen.
De temperatuur lijkt in ene een stuk gedaald en Chovexani trekt de sjaal die ze om haar haar had eruit en slaat die om haar schouders.
Dan slaat ze haar ogen op en kijkt Sendero aan.
* Hij kijkt even omhoog en voelt de koude windvlaag en ziet hoe de zon even achter de wolken wegduikt.
Hij kijkt naar Chovexani en haar mooi ogen en begint te spreken
Dit houtsnijwerk wordt een naambordje, eigenlijk is het een cadeautje voor jou, om dat je ehm... aardig bent.* Hij bloost, als hij het zegt.
Eigenlijk mocht je het nog niet zien, maar ja het is ook nog lang niet af. De bedoeling is dat een bordje wordt in sierlijke letters dat bij je past. * Hij hakkelt z'n zinnen af.
Ohw om op je eerste vraag terug te komen * Sendero is blij dat hij even van het andere onderwerp af kan, Op een of andere manier vind hij het moeilijk om z'n gevoelens te tonen Alles is goed gelopen alleen ben ik wat verwond aan m'n zij. Met wat rust zou het vanzelf over moeten gaan, het is gehecht. * De zon breekt weer door, en laat een zonnestraal precies op het bankje vallen. Sendero zucht nogmaals zacht..
O, wat lief, En het ziet er al zo mooi uit.
* Chovexani schrikt als ze hoort dat Sendero inderdaad gewond is en zelfs gehecht moest worden.
Dan komt de zon door en de stralen verwarmen de mensen op het bankje.
Chovexani krijgt het meteen weer warm en doet de sjaal die ze had omgeslagen weer af.
De herinneringen komen boven:
Een koude nacht was het, ze was tien jaar oud. Haar pleegmoeder kwam bij haar en legde deze sjaal over haar heen, gemaakt door haar oma. Wat een prachtige herinneringen heeft ze aan die tijd.
* Chovexani beseft dat haar gedachten afgedwaald zijn en besluit om met Sendero over Solis te praten, tenminste over het laatste wat de vogel tegen haar zei, dat ze Sendero moest spreken
Sendero? Had jij Solis wel eens eerder gezien? Jullie leken elkaar te kennen? Maar ook door de boodschap dat ik je graag wilde spreken. Dat was ook wel zo, maar hoe wist hij dat?
* Chovexani kijkt Sendero even nieuwgierig aan, voor ze haar ogen neerslaat
Zal ik wat te drinken halen? Vind je het dan erg dat ik er iets door doe, wat die wond sneller kan genezen?
* Sendero hoopt dan Solis niet een hulpje is van de duistere kracht, het zou zielig zijn om de vogel af te moeten maken. Maar hij wil en kan niet toestaan dat het duistere ook hier het geluk zal verstoren
Misschien moet je het Solis vragen als je hem spreekt. Iets drinken, graag en je mag er wel wat in doen hoor. Als je denkt dat je wat hebt wat helpt graag. * Hij kijk naar Chovexani en dan vervaagt z'n blik naar een verder gelegen punt in het niets. Hij ziet weer de veldslag en de machten van het goede en kwade die daar vrij kwamen.. hoe duizenden hun leven lieten in de naam van hun heersers en waarvoor ? De strijd tussen goed en kwaad is nog steeds niet voorbij, gelukkig was hij op tijd weg voor dat de echte verschrikking begon. Hij knippert even met z'n ogen en is weer bij het heden..
Ohw sorrie, ik dwaalde zomaar af .. * Sendero kleurt helemaal rood van schaamte
* meteen na dit gezegt te hebben, word het gezicht van Chovexani rood
Niet dat ik zoveel te verbergen heb hoor, maar het blijft akelig.
* Chovexani ziet dat Sendero een terugblik heeft in het verleden en het ziet eruit alsof hij een niet zo prettige terugblik heeft. Als hij weer terug in het heden is, lijkt hij zich opgelaten te voelen.
Het maakt niet uit hoor, volgens mij hebben we allebei een verleden die niet zo rooskleurig is, maar ik zal wat te drinken voor ons halen
* Met die woorden laat ze Sendero even achter om wat te drinken te gaan halen en door Sendero's drinken mengt ze een aantal magische ingredienten, zoals ze het geleerd heeft van haar Zigeuner familie.
Als ze weer naar buiten komt, ziet ze Sendero in gesprek gewikkeld met een onbekende man, die zeker niet uit het dorp komt, om ze niet te storen, wacht Chovexani op het bankje voor haar winkel. Als de man weg loopt, gaat ze weer naast Sendero zitten en geeft hem het speciale drankje aan. Dan klinkt ze even tegen Sendero's glas aan met de hare
Op je gezondheid dan maar
* Hier zit hij dan, met een mooie vrouw op een bankje te genieten van een drankje, alleen hij weet amper een woord uit te brengen. Hij is gewoon verlegen als een school jongen.
Terwijl ze haar gezicht afsmeert, om er maar zeker van te zijn dat er niks op haar gezicht zit, laat ze haar glas op de grond vallen. Het glas komt met zo'n knal op de grond terecht dat het in duizend stukjes uit elkaar valt en een stukje van het glas, laat een snee na op de blote voet van Chovexani, die net daarvoor haar sandalen heeft uitgedaan.
Bloed sijpelt uit de kleine wond.
Chovexani pakt de sjaal weer uit haar haar en bind die om haar voet.
Verbluft kijkt ze naar de grond en haar wangen worden rood.
Wat is ze toch een onhandige, dat haar dit nou weer moet overkomen, terwijl ze probeert goed over te komen op Sendero. Wat moet hij wel niet van haar denken.
Als ze genoeg moed heeft verzamelt, kijkt ze Sendero aan en daar ziet ze bezorgdheid in zijn ogen. Snel wend ze haar blik af, niet wetend wat ze met de gevoelens moet doen die door haar heen stromen.
Ik,euh, zal even een bezem pakken om de scherven op te ruimen.
Nee.. nee , blijf zitten, Ik ruim het wel op.
* Sendero strompelt naar binnen en haalt een stoffer en blik en een verbandtrommeltje. Hij veegt de scherven op en geeft haar het trommeltje
Alsjeblieft....
ohw neem een slokje van het magische drankje, als het mij helpt dan moet het jou ook helpen.
* Sendero voelt zich lomp, dat hij niet eerder opsprong om te de rommel op te ruimen. Nu hij zo naar haar kijkt ziet hij pas echt hoe mooi ze is.
Ze is blij dat Sendero heeft aangeboden om de glasscherven op te ruimen, zelf voelt ze zich in ene een beetje duizelig.
Dankje, ik kan soms zo onhandig zijn.
* Als alles opgeveegd is, kijkt Sendero naar haar op, als Chovexani de tedere blik in Sendero's ogen ziet stokt haar adem, impulsief steekt ze haar hand uit en streelt ze de wang van Sendero. De wang voelt verrassend zacht aan, voor zo'n sterke man.
Ze ziet de wangen van Sendero kleuren rood als gevolg van haar beweging.
Chovexani leunt naar voren en geeft Sendero een kusje op zijn wang
Dank je, ik wil je graag bedanken dat je me zo bijzonder laat voelen
* Chovexani beweegt haar gezicht voor Sendero's gezicht zodat hij haar wel aan moet kijken, en in haar ogen kan zien dat ze het meent
Graag gedaan, je bent niet onhandig je bent juist gracieus...
* kijkt in haar ogen en ziet de warmte en geluk stralen. als waren haar ogen magneetjes, komt hij dichterbij
Haar wangen kleuren als ze Sendero dichterbij ziet komen en automatisch tuit ze haar lippen en geeft ze Sendero een verlegen kusje op zijn mond.
Als ze merkt dat hij haar terug kust verdiept ze haar kus en leunt ze wat meer naar voren.
Na wat lijkt een paar seconden trekt ze zich iets terug en kijkt ze diep in Sendero's ogen, die een beetje wazig staan, waarschijnlijk net als de hare.
Wow, dat was...euhm... fantastisch * zegt ze dan verlegen en dan leunt ze weer wat naar voren.
* Achter hun door loopt over straat een oud vrouwtje dat glimlacht en in haar zelf mompeld dat verrassende liefde toch iets heel moois is
Het is lang geleden dat zelfs maar iemand haar mocht, laat staan haar heeft aangeraakt.
Als ze door het vrouwtje opgemerkt worden, verbergt Chovexani haar gezicht tegen de schouder van Sendero.
Dit gevoel is zo nieuw voor haar.
Het lijkt net of de zon iets feller schijnt op het tweetal en het haar van Chovexani lijkt in vuur te staan, door de zon die erop schijnt, ook haar ogen beginnen te fonkelen.
Er begint een gouden gloed om hun te stralen en de lucht begint te trillen.
Dan merkt Chovexani dat het niet de lucht is die trilt maar dat ze het zelf is.
je bent mooi* Fluistert hij zacht
* Hij voelt hoe Chovexani trilt en kust haar zacht op haar wang.
Ze weet niet hoe de toekomst er uit ziet, maar besluit van dit ogenblik te genieten en het in haar geheugen te griffen zodat ze het nooit zal vergeten.
Ze ziet dat de zon steeds lager gaat hangen en ze weet dat ze veel te snel naar binnen moet gaan.
Ook weet ze dat ze ooit haar geheim aan Sendero moet vertellen, maar nog niet, hun relatie is nog veel te pril.
Voor het ogenblik heeft ze nog even tijd en verlangend kust ze Sendero op zijn lippen.
Nu wil hij genieten , de ondergaande zon zorgt voor een romantisch tafereel dat door beiden benut wordt om elkaar te kussen.
Nog heel even, heel even heeft ze de tijd om van Sendero te genieten, voor ze naar binnen zal vluchten, weg van de tedere ogen van Sendero.
Onbewust trekt ze zich wat terug, het moment is bijna aangebroken.
Houdt de dief ........
* Sendero springt op en zakt door z'n been heen.. Stamelend verontschuldigd hij zich en rent zo goed en kwaad als het kan naar binnen. Aan de achterkant uitgekomen ziet hij nog net hoe enkelen van z'n mannen pijlen af schieten op een schim die in de duisternis op een paard verdwijnt. Men wil hem achterna maar Sendero maant hen tot rust.
Het is donker, laat hem maar gaan. Wat is er gestolen ?
* Sendero krijgt te horen dat er alleen een paard is gestolen door een man in het zwart en meer niet. Hij besluit het te laten zitten en terug te gaan naar de voorkant. Hij loopt weer door het pand heen en komt buiten.
Chovex.....
* Hij ziet dat de bank leeg is, en hij kijkt naar de overkant nar het winkeltje van Chovexani. daar ziet hij nog net hoe het licht uit gaat. Het is ook z'n eigenschuld hij had niet weg moeten gaan. Toch wel zich eenzaam voelend gaat hij weer naar binnen. Morgen is er een nieuwe dag. Het mooie houtsnij werk wat nog niet af is ligt eenzaam en verlaten op het bankje met het mes er naast. Als een symbool van een onuitgesproken verbintenis
Dit is haar kans en even kijkt ze verdrietig naar de ingang waar Sendero naar binnen is gegaan, maar ze besluit dat het toch verstandiger is om te maken dat ze wegkomt, zeker als ze ziet dat ze bijna geen tijd meer heeft. Op haar blote voeten rent ze de straat over en gaat haar winkeltje binnen, met een zucht doet ze de deur achter zich dicht.
Ze bedenkt dat ze haar sandalen onder de bank heeft laten staan, maar er is geen tijd om ze op te halen. Ze draait de deur op slot, doet de lamp uit en het gordijn dicht. Dan is het donker en begint haar lichaam te veranderen. Tranen glijden over haar gezicht. Tranen van verdriet en tranen van pijn.
Een zacht gilletje komt van haar lippen en dan zakt ze door haar benen heen, met een klap komt ze op de grond terecht.
Even blijft ze liggen, dan kruipt ze richting de trap, ze moet naar boven.
Boven kijkt ze in de spiegel en ziet een asgrauw gezicht, rimpels, kort grijs haar. Haar vingers zijn krom, haar benen lijken gekrompen.
Haar adem kraakt door haar heen en ze voelt zich moe.
Ze strompelt naar haar bed en haar laatste gedachten zijn bij Sendero.
Hopelijk kan hij haar morgen vergeven, dat ze hem zo alleen heeft gelaten.
Voor het eerst in lange tijd is er een glimlach op haar gezicht te zien als ze in slaap valt.
Chovexani.... * Sendero spreekt haar naam zacht uit en zucht gelukzalig.
* Dan gaat hij buiten op het bankje zitten en pakt het houtsnij werk weer op. Driftig en vol goede zin gaat hij verder met het snijwerk. Al gauw ligt er een stapeltje houtsnij krullen tussen z'n voeten en wordt het bordje steeds duidelijker en mooier. Af en toe komt er een klant, en die wordt dan geholpen door hemzelf of een bediende. Sendero vindt dat de zaken goed lopen en dat z'n leven eindelijk een goede wending heeft gekregen.
Misschien is hij wel boos, over de manier waarop ze er vandoor is gegaan.
Ze staat op, voorzichtig kijkt ze in de spiegel en ze is blij dat ze haar jonge gezicht weer ziet, haar rode lokken en sprankelende ogen.
Ze kleed zich om, bind een nieuwe sjaal in haar haren en zoekt dan haar sandalen, tot ze bedenkt dat ze die onder het bankje heeft laten staan.
Ze loopt naar benenden, naar de keuken en maakt het ontbijt voor zichzelf klaar.
Ze ruimt wat op in haar winkel, maar ze moet toch vroeg of laat Sendero onder ogen komen, iets waar ze zowel naar uitkijkt, als bang voor is.
Dan is het tijd om haar winkel open te gooien.
Ze loopt naar het gordijn dat ze open doet en kijkt voorzichtig door het raam naar de overkant en ziet Sendero op het bankje zitten, net als gisteren, nog net zo knap.
Ze haalt haar haar deur van het slot en doet de deur open, klaar voor een nieuwe dag.
* Hij stopt even met snijden en wacht tot ze buiten komt. Een zonnestraal schijnt precies op de deur van het winkeltje en Sendero hoopt dat hij niet lang hoeft te wachten op de mooie verschijning van Chovexani
Ze voelt hoe de warme zonnen stralen haar verwarmen en hoe het haar haar in vuur verandert.
Ze loopt langzaam op hem toe en gaat voorzichtig naast hem zitten.
Ik hoop dat je me kunt vergeven dat ik gisteravond zo snel weg ging. Misschien dat ik je ooit kan vertellen waarom, maar voorlopg hoop ik alleen dat je me kunt vergeven
* Met haar gezicht afgewend en met neergeslagen ogen wacht ze op antwoord.
het is niet erg, het was al laat en je wist niet hoelang ik weg zou blijven. Maar nu ben je er weer. je sandalen liggen nog onder het bankje.
Het verleden is niet belangrijk, het heden wel..
* Sendero kijkt haar aan en maakt plaats op het bankje
Je ziet er mooi uit..
Ze weet niet hoe ze Sendero nu moet begroeten, zal ze hem een voorzichtig kusje geven? Misschien schrikt hij daar van, maar ze heeft er de hele nacht over liggen dromen. Over zijn lippen op de hare en zijn lichaam tegen de hare, iets dat zo perfect aanvoelde, alsof ze voor elkaar gemaakt waren.
Chovexani merkt dat Sendero haar op zit te nemen, misschien kampt hij met hetzelfde probleem.
Ze gaat wat dichter bij hem zitten en geniet van het gevoel van warmte als een deel van haar lichaam hem raakt.
Het voelt zo vertrouwd om bij hem te zijn, maar aan de andere kant, voelt ze zich ook ongemakkelijk.
Ze weet niet wat hij voor haar voelt, is bang dat ze gekwetst word, al weet ze zeker dat Sendero haar nooit met opzet zal kwetsen.
Twijfelend slaat hij z'n arm om Chovexani heen en kijkt haar aan.
Ehmm .. Ik vind. Ik vind je mooi en lief.. * Fluistert hij zacht
* Sendero kijkt haar in haar ogen en zucht zacht. hij is blij dat ze toch hier weer zit, en dat is te zien in z'n ogen. Overstraat loopt een paartje waar van de man even z'n duim omhoog steekt en de vrouw even knipoogt. Sendero put daar moed uit en slaat z'n arm wat beter om Chovexani heen
Voorzichtig leunt ze voorover en geeft hem een zacht kusje op zijn lippen.
Ik was zo bang dat je me niet meer wilde zien en ben zo blij dat je mij ook lief vind.
* Chovexani schuift even tegen Sendero aan en blijft lekker in zijn armen zitten, leunend tegen hem aan, genietend van het moment. Zo zou ze tijden kunnen blijven zitten, gewoon wetend dat hij om haar geeft en hopend dat dat altijd zo zal blijven, ook al ontdekt hij haar verleden en misschien komt haar wens op een gewoon leven eindelijk een keertje uit.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Ik zou het heel erg vinden als je weg zou zijn. je maakt me ehmm ... compleet en vrolijk..
* Sendero voelt dat hij een keer z'n geschiedenis moet vertellen maar het is nog pril en hij wil niets forceren dan wel verpesten. Het is nu de tijd om te genieten en het positief te zien. En dat doet hij dan ook
Ik ben zo blij dat je me dit verteld, want ik voel me precies zo
* Chovexani knuffelt teder sendero, zo blij als ze is dat ze bij hem kan zijn.
Dan beginnen haar ogen te twinkelen en begint ze te giegelen, als Sendero haar niet begrijpend aankijkt, begint ze hem te kietelen, ook ligt Sendero snel dubbel van het lachen. Als hij revenge wilt nemen, springt Chovexani snel op en gaat lachend voor hem op de vlucht.
Ze voelt zich jong en gelukkig en in een plagerige bui.
Sendero stopt even en plukt een paar wilde rozen. Hij loopt naar Chovexani toe die lachend naar hem kijkt.
Voor jou.. * hijgt hij nog na van de achtervolging
* Sendero ploft neer in het gras en de geur van de wilde bloemen is goed te ruiken. hij kijkt om hoog naar Chovexani die door dat de zon op haar schijnt een goeden krans om haar hoofd heeft gekregen.
Dan rolt ze Sendero achterover en schuift zijn shirt omhoog om een teder kusje op zijn wond te geven.
Wat stom van me om te vergeten dat je daar nog last van zou kunnen hebben, en een kusje om het goed te maken
* Chovexani ziet dat ze hem verlegen maakt en heeft meteen spijt van haar impulsieve gedrag. Toch glimlacht ze naar hem, om hem wat meer op zijn gemak te laten voelen.
Prille liefde is leuk, maar ook moeilijk te voorspellen.
Haar glimlach doet z'n twijfels wegsmelten als sneeuw voor de zon. hij pakt een sprietje helmgras en kietelt daarmee in de hals van Chovexani met een ondeugende grijns op z'n gezicht
* Onbezonnenheid in de prilheid van de liefde is heerlijk. Sendero wil dat het niet meer over zal gaan
Zeg, zou je kunnen zwemmen met die wond? Ik heb het best warm gekregen, door het euhh weer en heb eigenlijk wel zin om het koele water in te duiken, maar ben bang voor enge vissen, dus kan wel wat bescherming gebruiken
* Met ondeugende ogen kijkt ze Sendero weer aan
Wel een leuk idee, de wond is wel zover genezen dat ik in het water kan , ehmm.. alleen zwemkleding of iets dergelijks . * Zegt hij preuts.
* Sendero kijkt als zoekend om zich heen en glimlacht dan.
Het is inderdaad warm genoeg in de zon om een verkoeling op te zoeken.
* Hij staat op en doet z'n shirt uit. z'n zongebruinde huid laat het witte lidteken duidelijk afsteken.
Mijn ondergoed voldoet voor mij wel als zwemkleding, ik weet alleen niet of dat ook voor jou geld?
* Langzaam trekt ze haar blouse uit haar lange rok en maakt ze een voor een de knoopjes los, voor ze haar blouse over haar schouders laat glijden. Dan trekt ze haar Rok uit en legt het netjes bij haar blouse, onder tussen genietend van het uitzicht dat ze heeft: Sendero's lichaam. Al moet ze even slikken als ze het witte litteken ziet op zijn mooi gebruinde en gespierde lichaam.
* Sendero wordt even rood tja hmmm.. dat is slim bedacht.
* Sendero trekt z'n schoenen en broek uit en kijkt even steels naar Chovexani. wat is ze mooi denkt hij. Hij hoopt dat z'n lidteken snel bijgekleurd is dat staat beter. Hij bloost als hij beseft dat hij in z'n ondergoed voor een mooie dame staat die al niet veel meer aan heeft dan hemzelf.
Daar staan we dan.. * Zegt Sendero om de spanning te breken Na u ... * Zegt hij met een buiging en een glimlach terwijl hij naar het heldere water wijst
Dan hoort ze Sendero zeggen: na u en de ondeugende twinkeling komt weer in haar ogen.
Wat dacht je van tegelijk?
* En voor Sendero beseft wat ze bedoelt, pakt Chovexani, Sendero bij de hand en trekt hem met haar mee het water in. Als ze boven komt, kijkt ze recht in de lachende ogen van Sendero en voor ze zijn hand kan ontduiken, heeft hij haar alweer onder water geduwd.
Langs zijn lichaam komt ze weer boven water
Als hij in het water terecht komt voelt hij zich zowat herboren, hij is eerder boven dan Chovexani en als zij boven water komt kan hij zich niet beheersen en duwt haar even koppie onder.
Aan de waterbeweging volet hij dat chovexani dichtbij hem omhoog komt. Op het moment dat ze boven water komt. kijk hij in haar prachtige ogen.
Het water is heerlijk..
* Een dun laagje water scheidt de twee prille geliefden van elkaar.
Ze ziet Sendero weer pruttelend boven water komen en de achtervolging in zet
Kom op een beetje beweging in het water zal je niet veel kwaad doen
* Vlak voordat Sendero Chovexani te pakken krijgt, duikt ze als een zeemeermin boven water, maar ze is net niet snel genoeg en Sendero heeft een van haar voeten te pakken.
Hij reikt uit naar haar en krijgt een voet te pakken. In plaats van er een rukje aan te geven duwt hij. waar door Chovexani boven water komt en waarna hij haar in z'n armen kan sluiten.
Hij ziet haar verraste blik, zo snel had ze hem niet verwacht. Al spetterend in het water zijn ze afgedreven naar een klein eilandje in de rivier een plek van pure rust met een zandstrandje.
Sendero laat zich op z'n rug naar het zandstrandje drijven en kijkt naar de sprankelende frisheid van Chevexani.
Sendero laat zich afdrijven naar een eilandje in de rivier en trekt Chovexani met zich mee. Wat ziet hij er knap en gelukkig uit en ze is blij dat ze dat mede heeft veroorzaakt.
Hij straalt zowel kracht als tederheid uit en dat vind ze een opwindende combinatie, een combinatie waar ze moeilijk weerstand tegen kan bieden.
In gedachten roept ze hulp aan van de godinnen:
O Godin Aradia, geeft mij wat van de magie die ik nodig heb.
O, Branwen, godin van Liefde, laat deze liefde voortduren onder uw hoede.
* Door het aanroepen van deze godinnen hoopt Chovexani dat ze de kracht heeft gekregen om door te gaan. Niet veel later voelt ze de kracht door haar heen stromen en weet dat de godinnen aan haar verzoek hebben voldaan.
Het lijkt net of ze ondeugender word, of haar ogen meer gaan stralen en haar haar meer vlammen geeft dan eerst.
Ze pakt de handen van Sendero beet en legt die boven zijn hoofd en klemt haar benen om zijn middel, zo zit ze een tijdje boven op hem. Sender die aangenaam verrast is door deze beweging, laat het gelaten over zich heen komen. Nieuwgierig naar haar volgende beweging.
Chovexani laat zich voorzichtig naar voren zakken, zodat ze boven op Sendero komt te liggen en brengt voorzichtig haar lippen naar de zijne
Verrast als is is dat ze plotseling zo lief boven op hem gaat liggen en naar hem toebuigt. De flonkering in haar ogen is ondeugend en zacht. haar lippen komen dicht bij de zijne en voorzichtig buigt hij iets naar haar toe zodat hun lippen elkaar beroeren.
Hij voelt de vonk over overslaan bij het beroeren van haar lippen. Om niets te forceren geeft hij haar alleen een kus op haar lippen en maakt een hand los uit haar zachte greep en streelt daar mee door haar haar dat knettert van statische electriciteit.
De zon straalt op het eilandje en de twee mensen. een vogeltje kijkt vanaf een takje toe en fluit een gelukzalig melodietje.
De rillingen lopen over haar rug, als Sendero haar haren streelt.
Haar hart zingt met het melodietje mee dat een vogeltje op een takje fluit.
Een regenboog verschijnt boven de twee mensen die op het eilandje zo in elkaar verdiept zijn dat het niet eens opgemerkt word, maar het geeft wel aan dat ook de kracht van de godin Iris aanwezig is.
Chovexani's kracht neemt toe, het voelt bevrijdend en Chovexani voelt hoe de kracht door haar heen stroomt, een kracht die ze lang niet gevoeld heeft. Met een ruk schiet ze omhoog.
NEE!!!
* Sendero schrikt van de plotseinge beweging die ze maakt en ook van de jammerige uitroept.
Chovexani, wat is er?
Die kracht, het maakt me bang, de laatste keer dat ik zoveel kracht voelde, heb ik iets heel verkeerds gedaan. Ik wil je geen pijn doen!
* Ze wilt weglopen, maar voor ze de kans heeft pakt Sendero haar bij de polsen en trekt haar dicht tegen zich aan. Hij duwt teder haar gezicht omhoog, zodat hij haar diep in haar ogen kan kijken, ook veegt hij met zijn duimen, de tranen die bij haar over de wangen loopt weg
Chovexani.. * Zegt Sendero zacht met een stem waar pure rust en liefde uit te halen is.
Je hoeft niet bang te zijn.. weet je nog het elfje dat uit het potje kwam.. die zei : Het is een bijzondere man, als hij mij vrij kan krijgen, alleen iemand die zuiver van hart is, kan dat namelijk.
Ze had gelijk en dat besef ik nu pas. Ik heb m'n verleden overwonnen. Je kunt me geen pijn doen. De kracht zou het niet toestaan.
* Sendero streelt zacht door haar haar met z'n vingers en in zijn ogen kan ze zien dat hij de juiste snaar heeft getroffen.
Van een fout hoe klein of groot ook kan je leren. Als de goden achter je staan en hij wijst naar de regenboog hoef je niet bang te zijn om zo een fout nogmaals te maken.
* Sendero geeft haar dan teder een kusje op haar neus. Het vogeltje kweelt nog luider en vrolijker op de achtergrond en een regenboogforel springt uit het water om z'n kleurenpracht te tonen in de zon aan de goden die toekijken.
Ze heeft zeker van haar fouten geleerd, maar ze heeft er ook van geleerd, hoe krachtig haar magie kan zijn. Vroeger had ze er controle over, maar sinds die dag, een tijd geleden is ze er bang voor geweest en heeft ze de krachtige magie afgezworen. Ver weg in haar binnenste verstopt en juist Sendero moet degene zijn die het allemaal bij haar ontwaakt. Juist Sendero degene die ze voor niks in de wereld pijn wilt doen.
Ze hoopt maar dat het waar is, dat de goden en godinnen achter haar staan.
Chovexani kijkt diep in Sendero's ogen en de kracht die ze daar ziet verbaasd haar. Hoe pril hun vriendschap en misschien zelfs hun liefde ook is, ze ziet in zijn ogen dat hij er altijd voor haar zal zijn, dat hij kracht genoeg heeft om wat er ook voor moeilijkheden komen, hij voor haar zal vechten.
Langzaam komt Chovexani tot rust, de tranen drogen langzaam op en de zon lijkt feller te gaan schijnen.
Inderdaad Sendero, het feetje zei het al, maar de goden kunnen niet alles beslissen, er is iets wat je nog niet weet van mij, ik zal het je in de toekomst wel vertellen, tot die tijd moet ik vragen, me te vertrouwen, daar ik nog niet toe ben om het je te vertellen.
Laten we van het moment genieten
* En met deze woorden trekt Chovexani, Sendero tegen zich aan, om hem een dankbare kus op zijn mond te geven.
Chovexani laat de magie weer toe in haar leven, erop vertrouwend dat Sendero haar wel aan kan.
Zodra Chovexani de magie toe laat, gebeuren er allerlei wonderlijke dingen in haar directe omgeving. Zo hoort het te zijn, denkt ze, dit is wie ik ben
Ik vertrouw je... * Kan hij nog net zeggen voor dat hij gekust wordt.
* Hij voelt hoe haar magie weer op leeft en hoe het een directe invloed heeft op de omgeving. Hij krijgt een soort van kippevel door het magische veld dat om haar heen zweeft en hoe voelt hoe hij opgenomen wordt binnen het veld, zodat het hun beiden omsluit. De neerslachtigheid van het moment zoeven is verdwenen en Sendero voelt z'n innerlijke kracht kolken. het zuiverste helderste lichtpuntje in hem wat zelfs de duisternis niet kon verslaan. Hij slaat z'n armen om Chovexani heen en lacht ondeugend. Hij kust haarzachtje en geeft haar dan ee klein duwtje zodat ze op haar achterste in het ondiepe heldere water valt. Ze kijkt even en lacht dan met een sprankelende heldere lach
Even kijkt ze Sendero verbaasd uit, maar al snel barst ze in lachen uit en voelt ze zich heerlijk bevrijd.
Hier komt hij natuurlijk niet mee weg en dreigend stapt ze op hem af. Sendero die net op tijd beseft dat hij het doelwit is, gaat voor haar op de loop.
Helaas is Sendero wat kracht en snelheid betreft beter, maar Chovexani speelt niet eerlijk en al snel beseft Sendero dat hij steeds langzamer gaat lopen en uiteindelijk tot stilstaan word gebracht.
Verbaasd kijkt hij Chovexani aan, tot hij haar duivelse ondeugende blik ziet.
Je dacht toch niet van mij te kunnen winnen he?
* Met glimmende ogen kijkt Chovexani, Sendero aan en loopt sensueel op hem af. Even maakt ze een gebaar met haar vinger en Sendero zweeft naar haar toe. Hmmm soms kan magie behoorlijk makkelijk zijn. Als Sendero voor haar staat, laat ze haar magie los en Sendero merkt dat hij zich weer vrij kan bewegen.
Hij slaat zijn armen om haar heen en hun hoofden bewegen zich weer naar elkaar toe
Dan is hij weer vrij van de magie . Hij schudt even met z'n armen en slaat ze dan om Chovexani heen. voorzichtig is er daar weer het begin van de eerste kus. De twinkeling in haar ogen doet z'n hartslag versnellen.
* Door de actie zijn ze meer van het water afgedwaald meer in de overgang van zand naar gras in de zon bij wat bomen. Het is maar ene klein eilandje in de rivier, maar door alle gebeurtenissen is het net een klein paradijsje
Chovexani geniet van het gevoel dat haar magie haar geeft, mede dankzij Sendero, die haar laat zien, dat haar magie ook onschuldig kan zijn en waar ze veel plezier aan kan hebben.
Chovexani gebaart met haar handen en het gras verandert van kleur, het heeft nu alle kleuren van de regenboog. Ook verschijnt er een picknick mand met allerlei lekkers.
Ze gebaart Sendero te gaan zitten en ze voert hem al het lekkers dat in de mand zit. Zo ontstaat er een sensueel spel, wat de spanning tussen hun, nog verder omhoog laat vliegen.
Vlinders fladderen rond hun en verdwijnen dan in de heldere lucht.
De regenboog lijkt nog heldere te zijn dan daarvoor en het gefluit van de vogels lijkt op een liefdeslied.
Dan vliegt er een valk over, en Chovexani voelt de aanwezigheid van de Godin Freya. Ze weet dat die de gedaante van een valk kan aannemen.
Met dit gegeven, voelt ze zich nog sterker worden en het vuur laait weer hoog in haar op, met een kus op Sendero's lippen geeft ze dat ook aan hem door. Ook Sendero voelt de magie die de godin aan de prille geliefden doorgeeft.
Sendero zit heerlijk bij de picnick mand en laat zich voeren, Hij geniet van dit paradijselijk geheel. De kus van Chovexani beantwoord hij met passie en hij schenkt een glaasje sprankelende wijn van uit de picknick mand in. Hij geef een glas aan Chovexani
Proost.. Op het geluk en de liefde.
* zegt hij met een lach. Het lijkt er op of de tijd stilstaat tot het de goden belieft om de tijd door te laten lopen voor de twee "mensen"
* Genietend zitten ze een tijdje van elkaar te genieten, ze hoeven niks te zeggen, maar zijn al gelukkig om elkaar alleen maar te observeren.
In de zon zijn ze weer opgedroogd en begint Chovexani het behoorlijk warm te krijgen.
Chovexani ziet hierdoor een kans schoon en als bij toverslag verschijnt er een emmer boven Sendero's hoofd, doordat hij naar Chovexani zit te kijken heeft hij dat niet eens door, totdat Sendero ziet dat Chovexani met haar vingers knip. Voor hij ook maar weg kan komen, draait de emmer zich boven zijn hoofd om, daarbij het water wat erin zit, over Sendero heen gooiend. Even lijkt het erop dat Sendero een beetje kwaad word, voor hij zijn hoofd in zijn nek legt en uitbundig begint te lachen, zo hard dat hij dubbel slaat van het lachen en de tranen over zijn wangen rollen.
Wat ben je toch een ongeloofelijke pestkop, maar denk maar niet dat je door je magie een voorsprong hebt hoor, als je het even niet verwacht pak ik je terug. * Fluistert Sendero even later in Chovexani's oor als hij haar te pakken heeft gekregen
Moet je eens kijken.. helemaal nat..
* Hij probeert zo zielig mogenlijk te kijken maar kan het niet laten even te knipogen. dan rijkt hij naar de grond en plukt er een wilde roos en geeft de bloem aan Chovexani.
* Hoe kan hij ooit boos worden op een liefelijk wezen als Chovexani. Een beetje kippevel siert zijn huid, het water was kouder dan dat hij dacht en de zon kan hem nu ook weer niet zo snel drogen. Hij gaat weer zitten en een vlinder landt op z'n ar, en begint een druppel water op te zuigen. Gebiologeerd kijkt Sendero naar de vlinder en kijkt dan naar Chovexani.
Bij haarzelf lijkt de lach op haar gezicht geplakt, net of ze hem er niet meer af kan halen, zo gelukkig voelt ze zich.
Dankbaar pakt ze de roos van hem aan, en steekt hem in haar haar.
Ook chovexani kijkt gebiologeerd naar de vlinder en niet alleen naar de vlinder ook naar de druppels op Sendero's lichaam, die hem lijken te liefkozen, wat zou ze graag haar handen over dat lichaam willen laten gaan.
Even laat ze haar tong langs haar droge lippen gaan en krijgt het nu zo warm dat ze het water in duikt om voor wat afkoeling te zorgen
Ze ziet dat Sendero lekker in het zonnetje is gaan liggen en gaat bij hem liggen en legt haar hoofd tegen zijn borstkast aan. Innig gelukkig luisterd ze naar zijn krachtige hartsslag. Zo blijft ze een tijdje liggen dromen, met alleen de geluiden van Sendero's hartslag, het kabbelende riviertje en de zingende vogels om hun heen.
Hij sluit z'n ogen en geniet intens van het geluid van de omgeving. Even streelt hij met z'n vingers over de wang van Chovexani en over haar natte haar. Zijn ademhaling word beheerst en het lijkt alsof hij slaapt. Zijn getrainde zintuigen merken onbewust alles. Een klein knaagdiertje dat een walnootje steelt uit de picknickmand.
De zon brandt op hun lichamen en laat de waterdruppels snel verdampen. Sendero denkt aan straks dat ze terug moeten naar de stad. Ze hebben nog alletijd met de magie die de tijd heeft gestopt. Sendero's gedachten zijn meer bij de mooie vrouw die nu tegen hem aanligt dan bij z'n groothandel. Hij vraagt zich af wat de magie van de Godin exact doet. of dat het alleen de wil van beiden versterkt en die hun gang laat gaan.
Na een tijdje zo gelegen te hebben krijgt Sendero weer de ondeugende twinkeling in z'n ogen en kriebeld Chovexani zacht in haar zij.
Ze kan niet meer stoppen met lachen en haar heldere lach klinkt over de rivier.
Als ze zich eindelijk aan de greep van Sendero heeft kunnen onttrekken, komt er weer een ondeugende twinkeling in haar ogen
Ik weet precies wat jij nodig hebt: een goede kietel beurt!
* Chovexani is nog niet uitgesproken of er verschijnen allemaal veertje rond het lichaam van Sendero die hem in zijn zij en zelfs onder zijn voeten proberen te kietelen, lachend probeert hij boos naar Chovexani te kijken, iets wat natuurlijk jammerlijk mislukt.
Om aan de veertjes te ontkomen, duikt hij maar de rivier in en Chovexani laat op dat moment ook de veertjes verdwijnen.
Zelf kan ze ook wel wat verkoeling gebruiken en duikt ook de rivier in
Hij wordt weer warm van binnen als hij haar zo ziet. Hij vergeet even om te blijven zwemmen en duikt kopje onder. proestend komt hij met een rood hoofd weer boven water, en kijkt in het lachende gezicht van Chovexani. Hij bloost nog meer en hij laat zich dan achterover wegdrijven naar de overkant.
Als Sendero zich op zijn rug laat wegdrijven, kan ze niks anders doen dan bewonderend naar hem kijken, wat is hij toch knap.
Chovexani kijkt snel naar het lichtveld om hun heen en ziet nog steeds dat de regenboog aanwezig is en ook voelt ze de aanwezigheid van andere goden, die het goed met hun van doen hebben.
Ze is blij met hun steun en beseft dat ze hun veel te lang heeft moeten missen, misschien dat ze hun vanavond even kan bedanken en hun hulp kan inroepen bij iets wat echt opgelost moet worden, maar dat is iets voor later.
De goden hebben haar nu geholpen de tijd even stil te zetten om van Sendero te kunnen genieten, zonder dat Chovexani erg op de tijd moet letten in verband met haar vloek.
Ze ziet hoe Sendero uit het water komt en ziet hoe hij een een paar steentjes van de kant pakt. Ook zij komt uit het water en rekt zich even heerlijk uit. Wat is dit toch een paradijs, zo vredig en zo heerlijk rustig.
Veel met goden had hij niet op, maar door hun signalen is hij tot inzicht gekomen dat ze er toch ook voor hem zijn en niet alleen voor de mensen die alleen maar goede daden doen. Hij is veranderd in de afgelopen maanden. Van harde strijder die niet opkeek als hij een slachtoffer maakte, tot een gevoellige man die nog steeds een strijder is maar nu ook de maatschappelijke verantwoording heeft om een groothandel draaiend te houden zodat z'n werknemers voor hun gezinnen kunnen zorgen.
Misschien is dat het omslagpunt geweest zijn vestiging in Tradofir en het uitbaten van de groothandel. Misschien was al het voorgaande gewoon een test van de goden of hij wel goed genoeg zou zijn voor zo'n lieve verschijning als Chovexani. Hij gelooft niet in toeval maar wel in het lot en hij beseft dat het lot gestuurd wordt door de goden.
Hij kijkt weer naar Chovexani en beseft hoe gelukkig hij is.
Op lichte voetjes danst ze wat in het rond en neuried zachtjes met de vogels mee. Af en toe komt er een vogeltje op haar arm zitten en tovert ze een kruimeltje brood tevoorschijn.
Ze ziet dat Sendero zich ook erg ontspannen voelt en ze glimlacht even lief naar hem, wat heeft ze toch een geluk dat ze juist hier haar winkeltje moest openen.
Is het wel toeval? Chovexani heeft vroeger in het lot geloofd, maar sinds die verschrikkelijke dag, weet ze het niet meer. Sendero laat haar weer in de toekomst geloven en zelfs in haar zelf.
Ze rilt even en lijkt dan de herinneringen en slechte gedachten van zich af te schudden. Ze gaat verder met dansen en voelt zich nog lichter worden
Hij bespeurt een soort van ritmische dans in haar bewegingen en zoekt de maatvoering dan klapt hij zacht ritmisch mee met haar dans en zingt zacht een oud lied in een oude taal. Een taal die amper gesproken wordt maar die heel melodieus klinkt. Zijn zangkunst is niet erg goed maar de melodieuze woorden verdoezelen z'n mindere zangkunst.
Lowe k-o vast, bori k-o grast.
Me mangav te jav ando granit za tumensa.
A-ko isi pomo shinava tumen.
Stanki nashti tshi arakenpe manusheb shai.
Na daran Romale wi ame sam Rom Tshatsh.
A-ko isi pomo shinava tumen.
* Zo klinkt er een prachtig samenspel van hun stemmen, elk een andere taal, maar samen dezelfde melodie. Dan gaat ze zitten op de grond en de grond lijkt net een donzen deken zacht en comfortabel. Ze gaat languit op haar rug liggen een lach speelt om haar lippen. Ze vind het heerlijk om haar magie te gebruiken, het werkt erg verslavend, zeker omdat ze weet dat Sendero het prachtig vind.
Chovexani hoopt dat zo ook hun toekomst eruit ziet, elk een apart individu, maar samen een geheel, zodat ze de problemen die ze ongetwijfeld tegen zullen komen, samen kunnen oplossen..
* Na het lied zit Sendero de gloed weer sterker worden, en hij weet dat Chovexani haar magie toepast. Hij glimlacht erom en voelt zich heerlijk opgewekt. Sendero blaast een pluisje naar Chovexani die op haar gezicht terecht komt en daar kriebelt. Hij heeft een erg plagerige bui en kan z'n ogen niet van haar afhouden. Hij speelt met een bloem en mompelt inzichzelf als de bloemblaadjes één voor één naar beneden dwarrelen. Na het laatste bloemblad grijnst hij van oor tot oor en met een opgeluchte zucht laat hij zich achterover zakken in het gras.
Chovexani geeft Sendero een kusje op zijn neus, voor ze zachtjes haar tanden erom heen zet.
Dan komt er een paartje pauwen langs en ze moet lachen om de manier waarop de mannetjes pauw, de vrouwtjes pauw probeert te imponeren.
Het doet haar een beetje denken aan hoe Zij en Sendero met elkaar omgaan. Zo vertrouwd met elkaar, maar toch proberen elkaar te imponeren met hun sterkste kant.
Ik heb dorst en zal wel een hapje lusten, wat jij?
* Chovexani beweegt haar hand en de picknick mand is weer gevuld met al het lekkers wat ze kunnen verzinnen
* Hij lacht , wat zit de wereld toch raar in elkaar. Weer is hij verrast als Chovexani een picknick vol met etens waar tevoorschijnt haalt. Hij ziet haar gracieuze bewegingen en mompelt harder dan de bedoeling was
Weet ze wel hoe sensueel en mooi ze is * Hij schrikt ervan en praat snel verder
Hmm lekker ja een hapje en een drankje gaat er zeker wel in, dat actieve zorgt er voor dat je trek krijgt.
Ze richt haar ogen naar de hemel en roept in gedachte om kracht bij de godin:
Godin, van het licht. Godin van de nacht.
Vul mij met uw zelfvertrouwen en kracht,
zonder dit ben ik niet in staat.
Juist te handelen als het om onzekerheid gaat.
Hoor mijn woorden, hoor mij aan.
Zie mijn ogen, zie mij staan.
* Meteen na deze woorden, lijkt het of Chovexani groeit, ze voelt zich krachtig en niet meer zo onzeker als eerst.
Ze loopt rustig op Sendero af, die haar nieuwgierig zit op te nemen en gaat naast hem zitten. Ze legt rustig haar Armen om zijn nek en haalt zijn hoofd naar haar toe. Teder geeft ze hem een kus op zijn lippen en laat hem even aan haar aanpak wennen, voor ze haar kus wat verdiept.
* Hij staart haar openlijk aan , z'n ogen wijd van verbazing, dan pas komt het besef. Ze .. Ze heeft hem gekust. Voor hij verder kan denken kust ze hem nogmaals. Hij beantwoord de kus en automatisch slaat hij z'n armen om haar heen. Z'n hart slaat een ker over van pure blijheid, z'n buik kriebelt en hij weet dat het puur door verliefdheid komt. Zo voelt dat dus ook al weer aan. Vertederend kijkt hij haar in haar ogen en is sprakeloos om wat uit te brengen.
Langzaam begint ze Sendero weer te kussen en af en toe kijkt ze gelukkig in zijn ogen.
Wat is hij toch knap, begrijpt hij dan niet dat hij me alleen maar zo hoeft aan te kijken en ik smelt al?
Moet je die ogen zien en dan die uitdrukkingen erin, dat ik die liefde erin niet eerder zag, waarschijnlijk durfde ik het gewoon niet te geloven.
* Chovexani Slaakt een zachte gelukzalige zucht en laat haar handen over Sendero's rug glijden.
Ze voelt ook dat ze beweging kippenvel bij hem veroorzaakt en plagerig kijkt ze in zijn ogen, om nogmaals haar handen van boven naar beneden te laten glijden.
Je bent ongeloofelijk mooi. * zegt hij zacht.
Je hebt m'n hart geopend en ik ben er blij om. * Praten is niet z'n beste kant. Al is hij niet meer zo verlegen. Hij beseft zich wel dat hij bij een vrouw in ondergoed zit. Op het moment dat hij dat denkt. kleurt hij rood tot achter z'n oren en vliegt er een tinteling over z'n rug. Hij bloost helemaal.
* Wat moet ze wel niet denken van hem, hij die om elke gedacht rood kleurt en verlieft is als een kleine jongen. haar handen voelen warm aan over z'n rug. Hij ziet weer een twinkeling in haar ogen en begint alweer te kleuren.
* Deze woorden uitsprekend, voelt ze toch iets van onzekerheid
* Chovexani voelt dat Sendero zich nog steeds niet helemaal op zijn gemak bij haar voelt en ze is vertederd door zijn onzekerheid, wat moet betekenen dat hij haar werkelijk erg leuk vind. Bij deze gedachte begint haar hart luid te zingen, zo luid dat ze bang is dat Sendero het hoort. Een vogeltje in de buurt begint het liedje van haar hart over te nemen en even kijkt ze het vogeltje vernietigend aan, zo vernietigend dat het maar snel weg vliegt. Ze hoort hem nog net zeggen, dat prille geliefden niet altijd zo aardig zijn. Ze laat zich bijna achterover vallen van verbazing. Heeft ze het wel goed gehoord, verstond ze die vogel nou?
Nee, meid nou ga je je toch echt dingen verbeelden
* Toch duurt het even voor Chovexani van de schok bekomen is en Sendero die er helemaal niks van begrijpt, denkt dat het zijn fout is, dat Chovexani zo afgeleid is. Als ze de verdrietige trek om zijn mond ziet, schaamt Chovexani zich diep, wat moet hij wel niet van haar denken en ondanks de spreuk, voelt ze toch weer iets van haar vertrouwde onzekerheid.
Hij ziet dat ze afgeleid is door iets. en even is hij verdrietig , als hij dan ziet dat Chovexani haar ogen neerslaat van schaamte beseft hij dat het door de magie komt, die heeft haar vaast weer iets vreemds laten zien.
* Hij kijkt haar weer diep in haar ogen en kust haar zachtjes, de even verdrietige blik is weer verdwenen en hij denkt aan haar woorden. Bij die gedachte verdwijnt zijn onzekerheid als sneeuw voor de zon.
Wees niet bang, wees niet onzeker... Ik verlaat je niet wat er ook gebeurt. Het lot heeft ons tesamen gebracht en zelfs de goden verspillen niet zoveel energie omdit als een grap te laten lijken. * Spreekt hij zacht en vastberaden tegen haar
* Hij kijkt naar het mooie gezicht van Chovexani en haar mooie ogen en zweert bij zichzelf dat niets of niemand haar ooit kwaad zal doen zolang hij er is. Bij magie verschijnt plotseling het wapen dat hij van haar heeft gekregen als of het de eed op die manier godelijk maakt. Sendero kijkt verwonderlijk naar het wapen en glimlacht dan
Zie je , Zelfs het wapen dat je me gaf zal je beschermen
O, Sendero. Ik ben zo blij dat je in mijn leven bent gekomen en het lot ons samen heeft gebracht. Zolang je aan mijn zijde zal zijn, zal ik geen angst meer kennen en als we beiden onze onzekerheid overwinnen, zal het geluk ons helemaal toestralen
* Chovexani schrikt even als ze het wapen in zijn handen ziet verschijnen, maar bedenkt dat het weer een trucje van de goden zal zijn. Ook alsof Sendero een afspraak met de goden heeft gemaakt verschijnt er een golf in de rivier,een golf in de vorm van twee geliefden. Chovexani weet dat dit alleen het werk van de god Nuadhu kan zijn, god van het water. Ze moet lachen om de moeite die de goden voor hun doen, alsof ze iets goed te maken hebben. Door de wijn die ze gedronken heeft word ze rozig en een beetje giegelig. Ze kijkt Sendero aan en schiet in de lach, hij ziet er ook zo beduusd uit. Hij vind de magie wel interessant, maar weet eigenlijk nog niet precies hoe hij ermee om moet gaan. Nu ze in de lach is geschoten, lijkt het net of ze niet kan stoppen, elke keer als ze naar Sendero kijkt schiet ze weer in de lach. Een lach die pas eindigt als er een emmer water over haar word leeggegooid. Geschrokken kijkt ze naar Sendero, hoe kent hij dat trucje? Blijkbaar heeft hij ontdekt hoe hij met haar magie kan omgaan, of is het gewoon de magie van geliefden?
Sendero weet niet waar hij het zoeken moet en ziet een beeld voor zich van een emmer water die zich uitstort over de lachende Chovexani. Hij knipperd met z'n ogen als hij werkelijk een emmer water die langzaam omkieperd en die Chovexani drijfnat maakt ..
Haar gezicht dat pure verrassing uitbeeld is "priceless" Hij barst in lachen uit. Hoe hij het voorelkaar kreeg om die emmer water tevoorschijn te toveren geen idee, misschien is het de positieve invloed van Chovexani geweest, die er nu wel heel appetijtelijk uitziet zo nat.
Hij haalt al lachend z'n schouders en handen op in een onwetend gebaar en kijkt haar aan.
Sorrie .. Het gebeurde spontaan.* Dan zegt hij heel droog Je bent nat * En begint te lachen
Elke keer als ze het lachende gezicht van Sendero, als hij merkt dat ze meelacht, beginnen zefs zijn schouders mee te schudden en laat hij zich voorover vallen.
Dat noem je spontaan, ja ja, nou ik kan het niet echt leuk vinden
* Maar haar lach verraad haar en al snel lopen de tranen bij haar over de wangen. Ze rolt Sendero op zijn rug en gaat boven op hem zitten en begint hem te kietelen, ditmaal met haar eigen vingertjes.
Doordat ze boven op hem zit kan Sendero geen kant op en hij blijft maar lachen.
Als hij een beetje tot bedaren komt en merkt dat Chovexani nog steeds moeite doet om hem te kietelen draait hij haar op haar rug en doet hij het spelletje andersom. Nu is het zijn beurt om haar te kietelen en al snel ligt Chovexani te kronkelen, om aan zijn handen te ontkomen.
Hij krijgt een kleine kans om de rollen om te draaien en benut die kans dan ook snel. Hij merkt dat Chovexani ook al niet tegen kietelen kan, en dan ook geen magie kan toepassen. Hij lacht naar haar en kieteld haar stevig.
Dan stopt hij en puft even uit. Het kietelen is erg leuk maar wel vermoeiend, hij merkt dat Chovexani ook tot haar positieven weer komt en tikt zacht met zijn vinger even op haar neusje en geeft er een kusje op.
Dat krijg je van kietelen he. * Zegt hij liefdevol.
* sendero kust haar dan teder op haar mond alvorens haar los te laten en haar wang even te strelen met z'n vingers
Ze voelt hoe Sendero haar teder een kusje geeft en dat is voor Chovexani niet genoeg en trekt Sendero tegen zich aan. Ze laat haar passie de vrije loop en geeft Sendero een passionele zoen.
Sendero lijkt even te twijfelen, maar dan lijkt zijn gevoel het over te nemen en kust hij haar net zo vurig terug.
Ze trekken zich allebei even terug om hun gevoelens een plaats te geven, maar blijkbaar zijn ze verslaafd aan elkaar, want als een magneet worden ze naar elkaar toe getrokken.
Ze schrikken op als er een vogeltje luid langs komt vliegen en Chovexani kijkt Sendero diep in zijn ogen. Zijn ogen zijn versluierd door de passie die door zijn lichaam lijkt te lopen en Chovexani is blij dat zij niet de enige is, met deze gevoelens.
Ze trekt Sendero aan zijn hand mee het water in en voelt het opwindende gevoel van Sendero's natte lichaam tegen de hare.
Even voelt ze weer ondeugende kant in haar opduiken en gooit ze een plens water over Sendero heen, voor ze weer naar hem toe zwemt om vergeving te vragen met een kusje
Voor dat hij kan reageren op de ondeugende blik van haar ogen is hij weer drijf nat. Als hij het water uit z'n ogen wrijft ziet hij hoe Chovexani naar hem toezwemt. Hij kan niet anders dan aan haar vraag voldoen en kust haar. Gelukkig kan hij hier net staan, hij slaat z'n armen om hem heen en trekt haar dicht tegen zich aan.
Haar lichaam beroert het zijne en hij trilt even bij de aanraking. Dan kust hij haar weer teder en blijft zo staan in het lekkere water zijn armen om haar heen knus , vertrouwd en toch nieuw en onwennig.
Ze geeft Sendero een vurige zoen en laat hem dan weer los. Ze valt achterover en duikt onder water.
Als ze boven komt kijkt ze even in het beteuterde gezicht van Sendero, omdat ze hem zo plotseling alleen heeft gelaten.
Ze loopt het eilandje op en gaat op haar rug liggen.
Sendero komt bij haar en ziet dat er iets is.
Chovexani, wat is er?
* Chovexani kijkt Sendero aan en durft eigenlijk niet zo goed over haar gevoelens te praten. Ze is nog nooit zo verliefd geweest en weet niet wat ze er mee aan moet.
Ze wilt graag verder met Sendero, maar weet net goed hoe ze het aan moet pakken, zelfs met de hulp van de goden, kan ze haar verleden niet vergeten en is ze bang dat zij of Sendero gekwetst word.
Haar magie kan ze nu vertrouwen, maar kan ze ook zich zelf vertrouwen?
Kan ze veranderen? Kan ze de vloek ongedaan maken? Moet ze wel verder gaan, zonder eerlijk tegen Sendero te zijn? Maakt dat een toekomst tussen hun mogelijk.
Chovexani wil dit paradijs niet verpesten door te gaan piekeren, maar elke keer als ze verder met Sendero wil, komen deze gevoelens bij haar boven en ze kan ze niet verdringen.
Er is zoveel waar ik bang voor ben, Sendero. Wat ik nu bij jou voel is zo uniek dat ik er bang voor ben. Ik weet dat liefde alles overwint, tenminste volgens het gezegde, maar geld dat ook voor het echte leven?
Er is zoveel wat je niet van me weet, maar wat wel een deel van me uitmaakt, zowel in het verleden als de toekomst.
* Gelijk met het humeur van Chovexani lijkt ook het weer te veranderen en komen er donkere wolken voor de zon drijven. Sendero kijkt Chovexani vragend aan, en lijkt even niet te weten wat te moeten zeggen.
Zijn oude strijdgeest kolkt omhoog vanuit de heldere bron in z'n hart en hij slaat terug.
Wat is dit, deze duisternis. Is dit een spelletje. Als jullie echt om ons geven en ons tot elkaar willen laten behoren moet je vooral dit doen. weg met die wolken, weg met die narigheid. Bij de kracht de ongebonden ziel vraag ik jullie om de beproeving te staken.
* Chovexani ziet alleen de frons en inspanning op z'n gezicht en ze voelt de pure kracht die geen magie is. Dan ziet zij hoe de lieve trekken terugkomen en hoe de wolken verdampen en er even een koele wind te voelen is. plotseling zingen de vogels weer.
* Sendero kijkt naar Chovexani en zacht fluistert hij
De beproeving is voorbij, ik geef het niet op. Ook al weet ik niet alles zowel verleden als toekomst, we kunnen er voor vechten. Nu ik je gevonden heb laat ik je niet gaan. Het echte leven is waar ik met jou voor wil gaan.
* Sendero stottert van emotie als hij het zegt, de tegenactie op het spel der goden heeft hem een hoop energie gekost. maar z'n wapen verschijnt plotseling weer in z'n handen en geeft hem nieuwe energie en kracht. Een zilveren warme gloed komt er van af en omhult de twee en het eilandje.
* Het vogeltje dat eerder door de blik van Chovexani is plotseling terug en spreekt zacht tot hen.
Jullie kunnen het.. doe het maar
* Dan vliegt het vogeltje weg en en veranderd tijdens de vlucht in een pauw, dan in een duif en verdwijnt in een plofje
Ze ziet dat de lucht opklaart en de vogels spontaan weer beginnen te zingen, net of Sendero een bedreiging heeft tegengehouden en iedereen nu weer opgelucht adem kan halen.
Sendero kijkt naar Chovexani en zacht fluistert hij
De beproeving is voorbij, ik geef het niet op. Ook al weet ik niet alles zowel verleden als toekomst, we kunnen er voor vechten. Nu ik je gevonden heb laat ik je niet gaan. Het echte leven is waar ik met jou voor wil gaan.
* Op deze liefdes verklaring had ze niet gerekend en de tranen lopen dan ook als een waterval uit haar ogen. Chovexani ziet het wonderbaarlijke vogeltje weer en nu weet ze het zeker dat ze het vogeltje verstaat en is er ook niet verbaasd over als het van gedaante wisselt om te verdwijnen in een plofje
Chovexani ziet ook hoe het wapen, wat ze als cadeau aan Sendero heeft gegeven weer in zijn handen verschijnt als een teken van hun gebondenheid.
* Chovexani gaat voor Sendero staan en kijkt hem serieus in de ogen en Sendero is overdonderd door de liefde die ze uitstraalt
Als jij het aandurft met mij durf ik het ook met jou aan, de gevoelens die je bij mij losmaakt zijn sterker dan ik ooit gevoeld hebt. Samen met jou wil ik er voor vechten en ik hoop dat ik dan de toekomst krijg waar ik altijd van gedroomd hebt een toekomst waar jij een hoofdrol in speelt.
* Chovexani wilde dat ze haar gevoelens net zo goed kan verwoorden als Sendero dat deed, maar ze ziet in zijn ogen dat het hem duidelijk is wat ze bedoeld en ze kruipt in zijn armen en legt haar hoofd tegen zijn borst.
De lucht sindert van hun liefde voor elkaar en de lucht is zwaar van de lavendel die volop begint te groeien en een heerlijke geur afgeeft.
Een geur die de beide geliefde ontspannen.
Hij merkt op dat de tijd langzaam weer op gang begint te komen en ziet dat het eigenlijk nog voor het middaguur is.
De tijd is weer op gang gekomen, aan de stand van de zon te zien zal het rond het middag uur zijn * Fluistert hij zacht
* Hij verwonderd zich erom dat de tijd zomakkelijk te manipuleren is door de goden. Hij is blij dat ze hun angst hebben overwonnen en dat er voor hun beide een nieuwe tijd aanbreekt. De tijd waarin ze elkaar en elkaars mogenlijkheden gaan leren kennen is na de zware beproeving begonnen , de goden staan achter hun en dat is iets waar ze blij mee zijn. Sendero weet weinig van magie, maar hij heeft vandaag meer goede magie gezien dan hij ooit in z'n leven tegen heeft gekomen. De lucht zinderd van magie. Hun eilandje is een klein paradijs in de vredige rivier. Sendero geeft een kusje op Chovexani's hoofd en zucht zacht gelukkig en tevree
Zo tegen de borstkast van Sendero aan, denkt ze genieten aan de toekomst, ze hebben nog zoveel tijd bij elkaar en ze is van plan om van elke seconde met Sendero te genieten.
De tijd is weer op gang gekomen, aan de stand van de zon te zien zal het rond het middag uur zijn, * fluistert sendero zacht in haar oor en een rilling gaat over haar rug bij het voelen van zijn adem op haar oor. Ze weten dat ze straks terug moeten naar hun werk en huis, maar ze willen nog even van elkaar genieten. Een blaadje waait zachtjes om hun heen dan verandert het in een voorwerp.
Ze voelt hoe Sendero zich steeds meer ontspant en kruipt nog wat dichter tegen hem aan, zijn hoofd rust op haar hoofd en ze passen zo perfect bij elkaar.
Verbaasd kijken de twee naar het voorwerp, voor Chovexani een kreet slaakt, als ze het herkent.
Jeetje, hoe komt dat nou hier
* Chovexani hoort een stem, en ook de stem herkent ze.De stem is alleen voor Chovexani te horen.
Chovexani, je gaat nu je nieuwe leven tegemoed. Een leven waarvan ik hoop dat het je meer geluk brengt dan de jaren hiervoor.Ik wil je iets geven wat mij altijd geluk heeft gebracht en veel verantwoordelijkheid aan jouw geeft. Je hebt gezien hoe ik er mee om ging en ook hoe machtig het is, maar ik heb nu gezien dat je die verantwoordelijkheid aankan, zeker omdat je nu in jezelf geloofd. O lieve meid, maak wat moois van je toekomst en weet dat ik er altijd voor je zal zijn.
* Met ogen vertroebeld door tranen luistert Chovexani naar haar pleegmoeder en weet dat ook haar moeder achter haar staat en haar zegen heeft gegeven voor de man die haar hart heeft verovert.
Ze pakt de toverstok aan die haar moeder haar gezend heeft en voelt meteen de kracht die hij aan haar geeft. Haar moeder heeft er altijd goed mee gedaan en als een donderslag beseft Chovexani dat dit is wat het lot van haar verwacht, dit is een manier om haar verleden goed te maken en dit is de oplossing voor haar probleem. Ze voelt de kracht van Sendero naast zich en Sendero die begreep dat ze even met rust gelaten wilde worden om duidelijkheid te krijgen op haar vraag, kijkt haar nu vragend aan. Een brede lach verschijnt op haar gezicht en ze geeft Sendero even een stevige knuffel, nu gaat echt alles zoals ze wilt
Wel een allemaal erg typisch, Hij heeft een wapen van een Krijgsheer dat magisch is en verschijnt wanneer het nodig is en zij heeft een toverstaf van een tovenares. En dat terwijl ze eigenlijk gewonen middenstanders in een stoffig maar leuk stadje zijn. Het geeft hem stof tot nadenken voor later.
Sendero ziet dat ze klaar is en kijkt haar aan, Chovexani lacht en geeft hem een knuffel. Sendero's hart is opgelucht, wat er net ook gebeurde het heeft Chovexani goed gedaan en dus doet het hem ook goed. Sendero kijkt in haar ogen en ziet de liefde en toewijding die gelijk is aan zijn blik. Hij buigt zich naar Chovexani toe en kust haar zacht.
Ze ziet hoe Sendero haar bedenkelijk zit aan te kijken en vraagt zich af waar hij nu aan denkt.
Als Sendero merkt dat ze naar hem kijkt komt er weer een glimlach op zijn gezicht en Chovexani vraagt zich af, of ze het misschien verbeeld heeft.
Zachtjes begint ze weer een versje te zingen en spingt als een jong lammetje in het rond.
Ze laat zich achterover vallen en komt met een zachte plof op de grond terecht.
Ze gaat op haar buik liggen en kijkt naar Sendero, die weer een paar steentjes heeft gepakt. Twee steentjes zeilt hij over het water heen, maar eentje gooit hij te hard en die komt met een plons op het water terecht.
Een vissenkop met een groeiende bult komt omhoog en het lijkt net of de vis kwaad tegen Sendero begint te schelden, voor hij met een flinke slag van zijn staart weer onder water duikt.
Beduusd en weer nat kijkt Sendero de vis na en Chovexani kan haar lachen niet meer inhouden.
Ik nat .. Jij ook nat ..* Grijnst hij
* Dan duikt hij haar met een sierlijke duik achterna en laat zich naar haar toe dobberen. Het natte pak door de vis is hij al vergeten. sterker nog hij kan er wel omlachen, maar leuker is het verbaasde gezicht van Chovexani die niet verwacht had dat hij haar te water zou laten.
Ze kan het wel waarderen dat Sendero net zo speels is als zij.
Nou zijn we allebei nat, maar ik wed dat je nog natter kunt worden
* Chovexani duwt hem met deze woorden onder water en zwemt dan snel de andere kant op, een zeemeerminnen staart zou nu handig zijn en met deze gedachte heeft ze in ene een staart, niet wetend hoe ze hier mee moet zwemmen, verdwijnt ze al snel onder water. Snel denkt ze dat ze weer gewoon haar benen wil en proestend komt ze boven water, waar ze recht in de geschrokken ogen van Sendero kijkt
oeps ik geloof dat dat even mis ging, het was niet mijn bedoeling om in een vis te veranderen, al hoewel dan kan ik jouw nog natter spetteren
* En voor Sendero op deze woorden kan reageren is ze er alweer vandoor, genieten van dit kat en muis spelletje
Ik ga een hengel halen hoor....
* Zegt hij als ze hem uitdagend toeroept, maar ze is al weggedoken. Hij kan niets anders doen dan z'n hoofd een keer schudden en haar achterna zwemmen. Hij heeft haar bijna weer te pakken als hij een golfje water in z'n ogen krijgt, met z'n ogen dicht voelt hij voor zich uit en bij de aanraking van wat zachts tegen z'n vingers geeft hij een zacht kneepje. Een verrast klein kreetje is het gevolg van zijn blindelings op het gevoel uitgevoerde actie. Rood als een kreeft van schaamte opent hij z'n ogen en kijkt Chovexani aan.
Sorrie.. Ik zag... ehm niets.. sorrie
* Stamelt hij eruit. Hij voelt zich schuldig al was het kreetje dat hij hoorde niet boos maar eerder aangenaam verrrast.
Waarom bloost hij nou? en stamelt hij een excuus?
* Ze kijkt verbaasd naar beneden en ziet nog net die rare vogel met een knipoog langs zwemmen.
Chovexani moet haar lach inhouden, want ze vind het nu al zielig voor Sendero dat hij zich zo verlegen voelt en zwemt op hem af.
Waarom bloos en stamel je nou zo? Ik dacht dat we elkaar vertrouwden? Denk je nou echt dat er na alles wat er gebeurd is en de liefde die duidelijk tussen ons groeit ik het erg zou vinden als je me aanraakte? Zelfs op wat...euhm.. intiemere plaatsten?
* Chovexani pakt de handen van Sendero en legt die om haar middel
Mallerd, hoe kun je dan nou denken
* Chovexani kijkt Sendero met een liefdevolle blik aan voor de hem een vurige kus op zijn mond geeft
Ja maar.... * Probeert hij nog, hij brabbelt nog wat over fatsoensnorm en verlegenheid en zo.. Maar zij pakt z'n handen legt ze om haar middel en kust hem vurig.
* Sendero ziet alleen maar pure liefde in haar ogen met een ondeugende twinkeling en kust haar vurig terug. Zijn handen voelen haar warme zachte huid en hij voelt zich intens gelukkig. Toch is hij nog steeds wat verlegen en misschien ouderwets dat hij voor alles wat hij doet eigenlijk op instemming van haar wacht.
* Het maakt Sendero er niet minder gelukkig om door het lot en de ingreep van de goden heeft hij haar gevonden en samen met Chovexani voelt hij zich compleet. hij kijkt haar weer in haar ogen en spontaan geeft hij haar een kusje op haar neus.
Chovexani trekt de stoute schoenen aan en even merkt ze dat Sendero niet weet wat hij ermee aan moet, maar geeft zich daarna gewillig aan haar over en kust haar met net zo veel passie terug, dan neemt haar verstand het weer over.
Chovexani maakt zich voorzichtig los uit Sendero's omarming en laat zich rustig achterover vallen in het water.
Hoewel ze redelijk vrij is opgevoed, wil ze niet te snel gaan.
Ze zwemt wat rond en ziet hoe de zon steeds lager gaat hangen en denkt aan het spreekwoord: De tijd vliegt als je plezier hebt.
Ze heeft wel zin in een spelletje en terwijl ze dit denkt land er een bal op het hoofd van Sendero.
Sendero kijkt Chovexavi weer verontwaardigd aan, maar verbaasd is hij al niet meer.
Sorry schat, als je bij me bent moet je overal rekening mee houden en ik wilde gewoon een spelletje spelen, ik wist ook niet dat mijn magie dit in gedachten had
* Maar Sendero kan in haar ogen de pretlichtjes zien en weet niet echt zeker of hij Chovexani wel geloofd
Hij gooit de bal alvast richting de overkant waar ook hun kleding ligt. Hij moet er wel wat druk achter zetten om het water te verlaten. Maar om nu al de nacht samen door te brengen is wel heel erg vrij, Al zou hij het niet erg vinden.
Hij ziet hoe Chovexani sierlijk achter de bal aanduikt en hij geniet van haar vrolijkheid. Sendero duikt er achteraan en na een tijdje balspelen komt de bal op de oever terecht en verdwijnt in het niets.
Inderdaad Je hebt gelijk , het is tijd om op te drogen* Zegt hij met een glimlach tegen Chovexani
* Sendero gaat in de langzaam dalende zon zitten om op te drogen en geniet van het mooie zicht dat hij heeft op Chovexani die onbewust sensueel uit het water komt. Hij zucht waarderend en kan zijn ogen bijna niet van haar afhouden. De stralen van de zon om haar heen geven haar een godelijke uitstraling.
Chovexani loopt de kant op en spreid even haar armen om te drogen in de zon. Dan gaat ze languit met haar benen en armen wijd op de grond liggen, lekker warm in het zonnetje.
Als ze voelt dat haar ondergoed enigszins droog is, gaat ze op zoek naar haar rok en blouse.
Ze laat de rok over haar heupen glijden en haar blouse over haar schouders, met trillende handen, doet ze de knoopjes van haar blouse weer vast. Om haar haar bind ze weer haar sjaal en zo ziet ze er met haar roze wangetjes gezond en gelukkig uit.
Ze kijkt stiekem naar Sendero en kijkt terleurgesteld hoe hij zich weer aankleed, het verukkelijke lichaam weer met kleren bedekkend.
Ze loopt op hem af en kruipt in zijn armen, om aan te geven hoe jammer ze het vind dat ze zo hun gezellig samenzijn zal moeten onderbreken en onbeuwst neemt ze al een beetje afscheid van hem. Ze weet dat ze hem morgen weer kan zien, maar het lijkt wel een eeuwigheid.
Aangekleed dat ze zijn kruipen ze inelkaars armen alsof het een afscheid is, zo voelt het ook een beetje vind Sedero.
Morgen is er weer een dag, het wordt al donkerder en we moeten onderhand terug
* Hij kust haar teder, slaat een arm om haar heen en langzaam slenterend gaan ze terug naar de bewoonde wereld van Trandofir. Hij voelt zich gelukkig, en weet dat ze vannacht toch vlak bij elkaar zijn, er zit tenslotte maar één straat tussen. Met die gedachte glimlacht hij en knijpt haar even tegen zich aan.
* Dan komen ze aan bij het winkeltje van Chovexani en Sendero ziet hoe de buurvrouw even een knipoog geeft. Hij kleurt weer een keer rood en weet dat de tijd van afscheid voor vandaag is gekomen. Teder kust hij Chovexani op haar mond en kijkt in haar mooie ogen.
Liefste.......
* Zij stopt zijn woorden met een kus en haar ogen vertellen hem om niets te zeggen maar gewoon te genieten. Dan na een lange innige kus hoeven ze niets te zeggen. Sendero wacht tot Chovexani haar winkeltje is binnen gegaan en na een laatste verliefde blik draai ook hij zich om en loopt naar z'n woongedeelte boven de groothandel. Hij strompelt zijn zaak binnen. Pijnlijk omdat de inspanning van de erg lange door de tijd stilgestaande dag groot is geweest voor z'n nog niet compleet geheelde wond. Hij kleed zich uit en stap in bed, Daar valt hij in slaap met in z'n gedachte de belevenissen en vooral de mooie sensuele vrouw. Eigenlijk ziet hij aleen maar Chovexani voor z'n ogen. De verpersoonlijking van de pure liefde.
Ze voelt zich mooi, geliefd en vol van zelfvertrouwen.
Chovexani neemt plaats op een bankje en kijkt dromerig voor haar uit, ze heeft weer hoop voor de toekomst en wie had dat ooit gedacht. Toen ze zich net in Trandofir neer streek, had ze nooit gedacht dat ze zich ooit zo gelukkig zou voelen.
Dan schud ze haar hoofd en verdwijnt de dromerige uitdrukking van haar gezicht. Vederlicht loopt ze naar de deur, kijkt nog even door het raampje naar de overkant, waar het donker is
Droom fijn, mijn lieve Sendero, weet dat je in mijn dromen en gedachten zal zijn vannacht
* Na deze woorden draait ze de deur op slot en doet het gordijn dicht. Niet lang daarna klinkt er een pijnlijke kreet door het vertrek, voordat er een zachte plof te horen is. Langzaam krabbeld de figuur op en loopt naar boven, waar ze zich op het bed neerlegt
Vervloekt bent gij Darante, je kunt mijn gevoel niet verdrijven er is iemand die veel om me geeft, je kunt mij geen rot gevoel meer geven, ik sta dat niet meer toe
* En met deze woorden valt ze in slaap.
Dan glimlacht hij en denkt direct weer aan Chovexani , haar ogen, haar lach, haar alles. Hij voelt alleen mar liefde voor haar. Strompelend gaat hij naar benenden en maakt een ontbijtje voor twee klaar. Hij hoopt dat ze al wakker is en dat ze hem zo zal zien op het bankje. Dan gaat hij de deur nar de groothandel door en bespreekt de zaken hoe ze gaan met de winkel met zijn mensen, die hem allemaal grijnzend zitten aan te kijken.
Dan gaat hij naar buiten naar het bankje en haalt er een tafeltje bij. het dienblad zet hij op het tafeltje en zelf gaat hij op het bankje zitten wachtend tot er een teken van leven aan de overkant verschijnt. Hij wil niet te opdringerig overkomen, al kan hij niet wachten om haar weer te zien. Een boerenknecht komt langs en ze maken even een praatje over de nieuwste gereedschappen, het weer en de aankomende oogst. De knecht gaat weer verder en Sendero geniet van de morgen zon.
Ze heeft hoofdpijn en als ze een hand naar haar hoofd brengt, voelt ze ook waarom. Zo snel als haar hoofdpijn het toe laat, loopt ze naar de spiegel en schrikt van de akelige plek op haar hoofd.
ook ziet ze dat ze er gewoon niet uitziet, haar haar is piekerig en haar gezicht zit onder de wegen, ze besluit zich eerst te wassen.
Na een heerlijk warm bad, staat ze schoon weer voor de spiegel en kamt haar vochtige lokken.
Zo nu eerst wat aan die lelijke plek doen, voor ik iemand onder ogen kan komen
* Dan komt er eindelijk weer een lach om haar lippen, ze is blij dat Sendero haar zo niet kan, maar met de gedachte aan hem, beginnen haar ogen te glansen. Ze kan haar ongeduld bijna niet verbergen en besluit te kijken of Sendero al wakker is. voorzichtig doet ze haar gordijn open en ziet hem heel lief op het bankje zitten.
Ze maakt een geneeskrachtig drankje en bedenkt dat het wel snel zal werken, zo grote wond is het niet.
Na het drankje te hebben ingenomen, kijkt ze weer in de spiegel en tot haar opluchting is de plek, nu niet meer dan een lichte blauwe geworden en haar hoofdpijn is zo goed als over.
Ze doet haar deur open en ziet dat bij dat kleine geluid, Sendero zijn hoofd opheft en dan vinden hun ogen elkaar. Allebei maken ze met hun ogen duidelijk hoeveel ze de ander gemist heeft en snel loopt Chovexani naar Sendero toe.
naar buiten komt en haar blik de zijne opvangt. Ze ziet er nog mooie en stralender uit dan de dag ervoor.
Sendero is er helemaal stil van.
Dan staat hij op en loopt haar tegemoet. niet wetend wat precies te doen. stop hij bij haar en stamelt:
wat zie je er mooi uit...
* Hij bloost er van en draait zich snel om naar het tafeltje...
ehmm ik hoop dat je nog niet gegeten hebt, ik heb wat klaar gemaakt.
* Hij wacht beleeft tot zij aanschuift en gaat dan naast haar zitten. Hij voelt zich warm en bevreemd. Het is zo nieuw maar zo heerlijk. In z'n buik voelt hij kriebels en honger heeft hij eigenlijk niet. Mensen op straat knikken vriendelijk naar hen beiden. Hij is blij dat hij naar Trandofir is gekomen. Hij kijkt Chovexani aan en bedenkt wat voor cadeautje hij voor haar als verrassing zal kopen of bestellen. In Trandofir zijn een stel kleine winkeltje van onder tot boven kleding en van sieraden tot gebruiksvoorwerpen. maar dat is voor latere zorg
Ze voelt zich weer compleet als Sendero naast haar gaat zitten. Ze kijkt naar al het heerlijks op tafel.
Chovexani buigt naar voren en zwaait dan elegant haar haren naar achter om te voorkomen dat het in haar eten komt.
Als Chovexani even opkijkt ziet ze hoe Sendero naar haar kijkt en richt haar ogen snel weer op al het eten.
Is er iets aan de hand? Ik weet toch zeker dat ik schoon ben, heb net gebaddert. wat kijk je toch naar me
* Verlegen slaat ze haar ogen neer om niet n de bezorgde ogen van Sendero te hoeven kijken en ze probeert te genieten van het eten dat Sendero voor haa heeft neergezet, maar het liefst kruipt ze zo snel mogelijk in zijn armen en voelt ze zijn lippen op die van haar.
Je ruikt heerlijk en ziet er prachtig uit * Bloost hij.
ehm je hebt alleen een ehm blauwe plek op je hoofd, is er wat gebeurt ??
* Sendero ziet voor zich hoe een stel bandieten zich een toegang hebben geforceerd tot haar winkeltje en haar neer hebben geslagen. Hij hoopt echt dat het niets is verder en dat hij onzin bedenkt. Hij kijkt naar de plek en pakt teder haar hoofd en geeft een kusje op de blauwe plek. Hij ruikt haar haren, ze ruikt heerlijk zoet en exotisch. Hij wordt er helemaal week van en een trilling gaat even door z'n lichaam.
Wat moet ik nou zeggen, de waarheid? Dat kan ik nog niet aan, daar is onze liefde nog te pril voor, misschien een beetje de waarheid, ik wil namelijk wel eerlijk tegen hem blijven, leugens zijn niet goed voor een relatie
uhmmm... tja... ik was nogal....uhm... onhandig en ik wilde ...uhm...wat pakken en toen...uhm... stootte ik mijn hoofd tegen ...uhm...een tafel aan..., maar het is al bijna over hoor, heb voor mezelf zo'n drankje gemaakt, dus maak je maar niet ongerust.
* Aan het gezicht van Sendero kon ze zien, dat hij het niet helemaal geloofde, ze kan ook zo slecht liegen en zeker tegen hem niet, maar Sendero lijkt het voor even te laten rusten. Er verschijnt een brede lach op zijn gezicht en snel kruipt ze in zijn armen. Wat ruikt hij toch lekker mannelijk en heel haar lichaam reageert op hem. Haar hart gaat sneller kloppen, haar vingers voelen zijn lichaam. Haar hart maakt een sprongetje, bij het idee dat het altijd zo kan zijn.
* Dan kruipt ze in z'n armen en hij kan niets anders doen dan haar knuffelen. Een duif komt spontaan op de tafel zitten en begint de broodkruimels op te pikken, als wilde hij zeggen: Jongelui wat zitten jullie daar nu te zitten kom in actie
* Sendero geeft Chovexani nog een tedere kus op haar hoofd. En voelt zich heerlijk ontspannen in haar aanwezigheid ,maar toch is hij te verlegen om wat te doen.
Zelf weet ze ook niet precies wat te doen, het enige dat ze weet is dat ze dicht bij hem wilt zijn en kruipt nog wat dichter in zijn armen, tevreden zijn warmte in zich opnemend en ze voelt zich rustiger worden, door zijn krachtige hartslag.
Chovexani gaat wat naar achteren zitten en kijkt recht in de glimmende ogen van Sendero, ze voelt zichzelf helemaal warm worden en geeft Sendero een zacht zoentje op zijn neus. Sendero weet niet waar hij kijken moet en Chovexani geeft hem dan maar een zacht kusje op zijn neus.
Een werknemer komt om het hoekje kijken en ziet het paartje zo innig van elkaar genieten, dat hij even zachtjes moet lachen en zich snel weer terug trekt.
Weet je dat ik je gemist heb, hoe lang de nacht voor mij duurde? Je was eigenlijk maar een paar meter van mij verwijderd, maar voor mij leek het een heel eind.
* Hakkelend over haar woorden, wil ze Sendero duidelijk maken hoe ze zich voelt. Maar na een stotterend begin, geeft ze dat met een rood hoofd snel op en slaat haar ogen snel neer.
Ze weet even niet wat te doen of wat te zeggen en doet alsof ze belangstelling heeft voor de duif.
Ik weet het, de nacht duurde lang, maar nu is het dag... en we zijn bij elkaar... Je bent zo lief
* Sendero ziet hoe ze rood en verlegen wordt en besluit om maar iets te doen..
Chovexani ... We kunnen wel een stukje wandelen. Er ligt hier achter een bergmeertje met een weide waar het goed vertoeven en kunnen picknicken en het is ehm uit het zicht.
* Sendero denkt aan de mensen hier en hun goed bedoelde gebaren en weet dat hij er alleen verlegener van wordt. Hij durft hier ook niet goed te zeggen hoe mooi en lief ze is.
Ze pakt de hand van Sendero en laat hem de weg leiden, ze vertrouwt hem en zien wel waar ze terecht komen. Picknicken klinkt goed.
Wijs me de weg maar ik volg.
* Sendero kijkt Chovexani even liefdvol aan, en geeft haar teden een aai over haar wang
Wat is hij toch knap en wat een geluk heb ik toch dat hij mij gekozen heeft
* Chovexani loopt zo licht als een veertje naast heb, ze huppelt bijna van vreugde en van verwachting op de dag die nog voor hun ligt. Ze voelt hoe Sendero haar hand lost laat en even voelt ze een gevoel van verlies, maar al snel gaat haar hart weer sneller kloppen als hij zijn arm om haar heen slaat en haar dichter naar zich toe trekt, zo lopen ze een tijdje zwijgend naast elkaar voort.
Dan komen ze bij de plek die Sendero bedoelde en Chovexani is even ontroerd door de schoonheid van de plaats. Ze kijkt even om zich heen en neemt de omgeving in zich op. het lijkt op een magische plek, zo mooi als alles eruitziet
[Dit bericht is gewijzigd door Chovexani.Darante op 30-07-2003 22:59]
Ze lopen een stuk het gras in en gaan daar zitten. Sendero is blij dat hij weer alleen is met Chovexani en dat er geen pottekijkers meer zijn.
Chovexani .. weet je dat je nog stralender er uit ziet dan gisteren...
* Stom genoeg krijgt hij het weer warm en ziet er weer rood uit.
Zij? Mooi? Hoe komt hij nou op dat rare idee? Ze vind zichzelf maar gewoon, niet stralend of mooi, maar eigenlijk een onopvallend persoonlijkheid.
* Chovexani voelt zich rood woorden door zijn lovende woorden en ze slaat dan ook snel haar ogen neer, om ze daarna weer door de omgeving te laten gaan.
Wat een betoverende omgeving is dit, ik ben hier nog nooit geweest, hoe heb je het ontdekt?
* En een beetje plgerig en ook een beetje angstig laat ze erop volgen
Of heb je meer vrouwen hier naar toe genomen
* Het is misschien een beetje brutaal, maar ze beseft dat ze eigenlijk verder niks van hem weet. Hij is wel verlegen, maar dat wil niet zeggen dat zij de enige is, die voor zijn charme is gevallen en diep in haar wil ze een beetje duidelijkheid. Ze ziet hoe Sendero rood aanloopt bij haar vraag en even betreurd ze, dat ze de vraag gesteld heeft. Chovexani hoop maar dat hij niet van boosheid zo aanloopt en duikt onbewust een beetje in elkaar
eigenlijk heb ik , althans ik voordat de groothandel in Trandofir opende, eerst de omgeving van Trandofir helemaal verkend en vandaar dat veel mooie leuke plekken bekend zijn. Het scheelt ook als de klanten van de Groothandel je veel vertellen. Alleen een vrouw heb ik hier nog nooit mee naar toe genomen, sinds mijn aanwezigheid in trandofir en vele jaren daarvoor is er geen vrouw in mijn leven geweest.
* Sendero bloost als hij zichzelf zo'n eerlijk antwoord hoort vertellen tegen Chevexani. Nu hij toch bezig is kan hij beter ook wat vertellen van de jaren voor Trandofir.
Voor dat ik nar Trandofir kwam, was ik een strijder, een aanvoerder van een sterk leger huurlingen. HEt vechten zat me in het bloed en ik was er mee opgegroeid. De reputatie die we hadden was van een eerlijk maar hard leger, en we vochten voor diverse kampen. Dan weer aan de zijde van het goede, dan aan de zijde van het kwade. We stonden bekend als neutraal, we vochten voor geld en de eer. Maar de laatste veldslag was er één teveel.
Dit keer vochten we aan de kant van de duistere machten, tot zover niets bijzonders, alleen onze tegenstanders vertoonde zoveel moed en eer dat de duistere naar machten greep die voorbij de normale belevingswereld van mensen lag. Legers ondoden, ziektes en andere vreselijke gedrochten werden opgeroepen. Dat was het punt dat wij. Ik en m'n staf besloot het leger te ontbinden en de zaak te laten liggen. De duistere krachten wilden niet alleen de vijand overwinnen maar ook de zielen van de eerlijke huurlingen innemen.
Ik weet niet of ik trots moet zijn op mijn verleden, maar na die veldslag ben ik met de trouwste medestrijders rond gaan zwerven en uiteindelijk hier beland. Nu hebben mijn mensen een gezin gesticht en ben ik niet alleen verantwoordelijk voor hen maar ook voor hun gezinnen. Na de gebeurtenissen van gisteren weet ik dat ik eindelijk het duister heb overwonnen en dat mijn mensen veilig zijn.
* Hij zwijgt even en kijkt voor zich uit. Hij heeft de stap genomen en eigenlijk lucht het hem op, hij is alleen bang nu. Wat zou Chovexani van het hele verhaal vinden, in zijn hart hoopt hij dat ze hem niet af wijst om zijn verleden. Maar het moest er van komen, ze heeft er recht op het te weten. Stilletje blijft hij zitten en friemelt wat aan een gras polletje. dan kijkt hij haar aan, en ziet dat ze met open mond hem aanstaart. Had ze een boze reactie van hem verwacht, dat kan hij toch niet. Niet tegen een vrouw die zo lief en mooi is als Chovexani.
Toch weet ze dat ze hem nooit meer kwijt wil en dat het verleden het verleden is, het heeft hem gemaakt tot de man wie hij nu is, de man naar wie haar hart uitgaat, de man van wie ze houd.
Even schrikt ze bij die gedachte, maar ze weet dat het zo is.
Zelf heeft Chovexani ook nog wat te verbergen, maar hoewel de mogelijk zich aangedient heeft om het te vertellen, durft ze het nog steeds niet en bewondert de eerlijkheid van Sendero. Haar tijd komt nog wel en ze hoopt dat het tegen die tijd wat minder erg zal zijn, ze moet een manier verzinnen om haar vloek ongedaan te maken.
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds afwachtend naar haar zit te kijken en beseft dat hij bang is dat ze nu niet meer met hem wilt omgaan door zijn verleden. Een lach verschijnt op haar gezicht als Chovexani het gezicht van Sendero omvat met beide handen en hem dan diep in zijn ogen kijkt.
Lieve Sendero, ik vind het heel moedig van je dat je je verleden aan mij heeft verteld het maakt mij duidelijk wie je bent. Ik zal echter niet minder van je houden, vanwege je verlede, je verleden hebben je gemaakt tot wie je vandaag de dag bent, de man die mijn hart heeft verovert.
Ik hoop dat ik op een dag ook de moed kan vinden om jouw mijn verleden te vertellen, maar moet je nu vragen mij de tijd te geven om die te vinden.
* Diep in zijn ogen kijkend, probeert Chovexani de gevoelens van Sendero te bepalen
Hij kan alleen maar in haar ogen kijken en haar woorden aanhoren, of ze tijd mag hebben een moment te zoek om haar hart te lucht. Sendero knikt en dan kust hij haar zacht en teder.
Maak je geen zorgen om tijd, er is tijd genoeg voor alles.
* Sendero laat zich achterover vallen in het gras en dankt stil de goden.
Chovexani is blij dat Sendero haar de tijd geeft om moed te verzamelen, ze is toch ook zo'n angsthaas soms, maar haar verleden heeft ze nog nooit met iemand gedeeld, gedeeltelijk uit angst, maar ook om mensen niet af te schrikken.
Ze is blij dat ze Trandofir heeft uitgezocht om haar winkeltje te beginnen, wat als ze dat niet had gedaan, dan had ze zich nooit zo gelukkig gevoeld als nu.
ook Chovexani laat zich achterover vallen en kijkt naar de wokljes die rustig overdrijven.
Kijk die lijkt op een konijn * Wijst Chovexani naar de lucht
* Chovexani ziet hoe de wolk eventjes beweegt alsof het los komt van de lucht en naar beneden suist, waar het op de grond verandert in een konijn, dat hun heel wijs aankijkt, alsvorens weg te huppelen, lachend kijkt Chovexani het konijn na.
Wat is verliefd zijn toch geweldig en zeker als je magie kunt gebruiken om het leven wat meer kleur te geven.
* Na deze gedachten verandert de omgeving van de omgeving van kleur. Bij het zien van de verandering, bloost Chovexani even diep.
Dat was nou niet echt de bedoeling meid, je moet je magie onder controle krijgen anders gaan er straks hele rare dingen gebeuren, met die fantasie voor je.
* Chovexani kan een geheimzinnige glimlach niet van haar gezicht halen, met de gedachten die ze heeft. Ze durft Sendero ook niet aan te kijken. Veel te bang dat hij haar gedachten kan lezen.
* sendero heeft het knap warm gekregen en is nog al dorstig geworden. Hij staat op steekt z'n tong even uit naar Chovexani en loopt naar het heldere stroompje dat uitkomt in het meer. Hij schept wat water uit het beekje en drinkt het op. Dan valt z'n oog op het water en hij ziet nu zijn spiegelbeeld.
* Nu weet hij wat ziet als hij Chovexani ziet. Hij heeft dezelfde blik in zijn ogen.. Wat is verliefd zijn toch geweldig als je liefde beantwoord wordt.
Chovexani ziet hoe Sendero naar zichzelf kijkt en stiekem loopt ze op hem af, maar hoe zachtjes ze ook doet, door zijn goed getrainde oor heeft Sendero haar gehoord, even doet hij net of hij haar niet gehoord heeft, maar ondertussen wetend hoe ze in elkaar zit, wacht hij haar verassing af. Net als Chovexani, Sendero een duwtje wil geven, doet hij een stap op zij, met als gevolg dat ze zelf in het water beland
Als ze proestend boven water komt, ziet ze Sendero aan de kant op de grond liggen te schudden van het lachen. Tranen van plezier lopen over zijn wangen en zijn handen liggen op zijn schuddende buik, als hij haar gezicht ziet, lacht hij zelf nog harder.
Quasi boos kijkt ze Sendero aan en dan zwemt ze sierlijk een rondje, nu is ze toch al nat.
Als Sendero dan zijn hand uit steekt om haar aan de kant te helpen, ziet ze haar kans schoon. Een stel handen die plotseling achter Sendero opduiken, duwen hem het water in en nu is het aan Chovexani om dubbel te liggen van het lachen
* Het water voelt aangenaam aan, maar zo zwemmen in de kleding is niets.. Want ze natte kleding heeft even tijd nodig te drogen. Hij zwemt naar chovexani toe en kijkt haar in haar ogen. Hij ziet hoe haar ogen glinsteren van plezier en kust haar pardoes op haar neus
* Dan zwemt hij naar de kant toe en klimt uit het water, als een verzopen kat staat hij daar water te lekken.
Nou, Ik weet niet wat jij doet maar ik doe de natte kleding uit * Hij steekt z'n tong weer naar haar uit en maakt aanstalte z'n kleding uit te doen.
Een beweging die Sendero laat lachen van plezier, teder kijkt hij op haar neer en lacht om haar plotselinge verlegenheid.
Ik kan met toch herinneren dat je er gister minder moeite mee had.
* Bij die woorden weet Chovexani helemaal niet waar ze kijken moet en het liefst zakt ze door de grond.
Als Sendero merkt dat ze echt verlegen is en het plagen niet zo leuk vind, loopt hij op haar af en neemt haar in zijn armen
Meisje wat is er toch? je hoeft je toch niet verlegen te voelen tegenover mij? Je hebt niks om je voor te schamen hoor
* Met een ondeugende lach in haar ogen kijkt ze hem aan
Daar had ik je mooi even te pakken, maar ik was wel een beetje verlegen hoor. Ik weet niet hoe ik dit gevoel moet omschrijven, ik hoop gewoon dat je me mooi vind, maar weet van mezelf dat ik maar middelmatig ben en absoluut niet de knapste. Gisteren was eigenlijk een beetje impulsief van me.
* Chovexani kijkt met een beetje bange ogen naar hem op, zal hij haar nu uitlachen om haar dwaze angst?
Chovexani.. * Zegt hij zacht tegen haar en hij kijkt haar in haar ogen
Impulsiviteit is juist spontaan en lief. Hoe kom je erbij dat je gewoontjes bent ? Je bent mooi echt een stralend middelpunt.
* Hij slaat z'n armen om haar heen en knuffelt haar.
als je niet wil dat ik verdrink dan moet ik me wel ontdoen van kleding.
* Hij laat haar z'n laarzen met metalen delen en zijn zware beslagen riem zien. Hij kijkt haar plagend en ook wel een beetje blozend aan.
Ehm snap je ? euh je mag wel kijken hoor
* hij heeft het nog niet gezegt, of hij bloost omdat bij hem de betekenis van zijn zin doordringt
Chovexani brengt haar trillende handen naar haar blouse en begint de knoopjes los te maken, wat met trillende handen nog geen eenvoudige opgave is.
Uiteindelijk lukt het Chovexani om haar blouse over haar schouders te schuiven.
Dan begint ze aan de knoopjes op haar rok.
Die laat ze rustig over haar heupen glijden.
Dan kijkt ze op en ziet Sendero warm naar haar kijken, snel wend ze haar blik af, maar ziet al dat haar hele lichaam rood word.
Ze buigt zich voorover en knoopt haar sandalen los.
Pfff, ze heeft het er warm van gekregen.
Ze zet haar blote voeten op het gras en laat genietend gaar teentjes met het gras spelen.
Haar ondergoed is ook erg nat, maar dit is eigenlijk tot hoe ver ze durft te gaan.
Ze neemt een aanloop en om haar verlegenheid te verbergen, duikt ze het riviertje in.
Chovexani kleed haar zelf ook uit en Sendero wordt er helemaal warm van binnen van. Haar vormen ook al zijn ze nog een beetje bedekt. zien er erg mooi uit. sendero bloost nog maals. Wat is ze toch mooi denkt hij bij zich zelf.
Dan duikt hij snel Chovexani achterna het water in voor dat er meer te zien valt aan hem dan een rode kleur. het water is als een verkwikkend elixer op z'n huid en hij voelt gelukkig de warme gloed die hij net nog had verdwijnen.
Tevreden spettert Chovexani in het rond, haar ogen volgens Sendero die wat krachtiger probeert te zwemmen, alsof hij zijn spieren wat wilt aansterken na zijn verwonding.
Chovexani ziet hoe de spieren van Sendero bewegen en ze voelt een aangename kriebel in haar buik. Het gevoel van rondvliegende vlinders en een verliefde lach speelt om haar lippen.
Chovexani zwemt naar Sendero toe en geeft hem een kusje op zijn mond. Sendero die nu wel verrast is door haar beweging kijkt haar eerst verbaasd, maar dan intens gelukkig aan en geeft haar een kusje terug.
Hoeveel van deze mooie plekjes ken je eigenlijk? Hoewel ik hier ooit ben geweest, heb ik eigenlijk nog weinig van deze omgeving gezien. Het is echt een betoverend plekje dit
* Chovexani voelt hoe de magie van deze plek door haar heen dringt en hoe ze het overneemt. Ze voelt zich vrij en jong, net een verliefd schoolmeisje
Plotseling is Chovexani bij hem en kust hem , verbaast en aangenaam verrast kijkt hij haar en en kust haar teder terug
mooie plekjes ? ... * Sendero bloost even als hij snel voor zijn geest de mooie stille plekjes haalt waar geen of heel weinig andere mensen komen. Dan zoek hij aan de rand van het riviertje een plek op waar hij wat kan zitten want om te vertellen van de mooie plaatsen en te blijven zwemmen. Dan gaat hij zitten terwijl de waterdruppeltjes op z'n huid opdrogen
Nou , je hebt natuurlijk waar we al geweest zijn, de rivier met het paradijselijk eilandje. Dat is natuurlijk een erg mooie plek. Dan heb je dit meertje met haar riviertje en de bergweide. Ook een hele mooie plaats om te zijn. Erg rustgevend door het hogere gras.
Dan heb je aan de andere kant van Trandofir het oude bos met z'n oeroude bomen, dat is meer om te wandelen aangezien de zon door het bladerdek wordt tegen gehouden. Er zijn in het bos ook open plaatsen en dat is dan één grote bloemenzee en dat is ook wel weer mooi. In dat bas bevindt zich ook een klein houten hutje, waar ik heb gebivakkeerd voordat ik in Trandofir aankwam.
Er zijn ook aan de kant waar de droge vallei begint grotten met grottekening van beschavingen die hier ooit hebben geleeft. de vallei op zich is ook wel mooi , maar droog en heet en tja stoffig. behalve als het zwaar heeft geregend dan is de vallei één bloemen pracht.
Dat zijn dus een aantal plaatsen , gebieden eigenlijk die interressant of mooi kunnen zijn, het is maar waar je van houdt
* Sendero likt even aan z'n lippen die droog zijn geworden van het praten. en bungelt een beetje met z'n benen in het water. Hij kijkt naar Chovexani die hem aangehoord heeft.
Chovexani weet dat ze hier op een rustig moment naar terug komt om de tekening die ze nu in haar geheugen heeft gegrift uit te tekenen: Sendero zo sensueel zittend op de waterkant. Ze weet dat Trandofir vernoemt is naar de vele rozen die hier groeien. Dat betekent Trandofir ook: roos. Chovexani heeft zich wel een beetje in de geschiedenis verdiept van het dorp, daarom is ze hier ook gaan wonen. De rustige geschiedenis van dit plaatsje trok haar zo aan.
Een soort plaats voor mensen die niet willen opvallen en een rustig bestaan willen leiden en voor mensen die weg lopen van hun verleden.
Chovexani volgt de tong van Sendero, en ze voelt de kriebel weer in haar buik.
Al de plaatsen die hij haar heeft verteld, klinken zo betoverend en ze kan haast niet wachten om op ontdekking uit te gaan, als het maar met Sendero is, maar eigenlijk voelt ze zich hier ook wel fijn.
Zo te horen, ben je al op veel plaatsen geweest, het klinkt allemaal zo mooi en ik zou zo graag het allemaal willen zien.
* Chovexani krijgt het koud van het lange stilstaan in het water en laat zichzelf omhogen zweven uit het water, waarna ze sierlijk naast Sendero plaats neemt. Sendero die dit allemaal aankijkt, kijkt haar lachend aan.
Wat kan magie toch makkelijk zijn he?
* Zegt hij plagend tegen haar en Chovexani knikt instemmend, het is heerlijk om weer gebruik te kunnen maken van haar magie
Al die plaatsen kunnen we ook bezoeken. Als je van tekenen houdt kan je zelfs tekenspullen meenemen, er is toch tijd genoeg om daar prachtige plaatjes van te tekenen.
* Sendero blijft even zitten en denkt aan de opgejaagdheid die hij toen voelde , toen hij de plaatsen ontdekte. Ook denkt hij aan de creaturen der duisternis die hij met de moed der wanhoop aanviel om zijn mannen te laten ontsnappen. Had hij toen maar zo'n magisch wapen of een magieėr aan zijn zijde gehad. Hij voelt even de pijn toen hij zijn luitenant verloor, die uit eer bij hem bleef en ten onderging. Dan schudt hij zijn hoofd en is weer terug in de werkelijkheid. De plaatsen zijn zuiver en mooi die hij beschreef.
Magie, een vloek voor de één, een zegen voor de ander en soms een vloek en zegen tegelijk.* Fluistert hij zacht. Hij kijkt weer naar Chovexani, en ziet dat het gebruik van magie haar goed doet en zelfvertrouwen geeft. Hij knipoogt even naar haar.
Ze hoort hoe hij voorstelt om die plaatsen ook een keertje te gaan bezoeken en ze droomt weg, ook hoort ze het gemompel over magie. Ze kijkt even Sendero aan en ziet zijn knipoog, dan herinnert ze zich, wat hij net nog meer zei.
Tekenen? Waarom denk je dat ik teken? Hoe kun je dat nou weten?
* Chovexani bloost en weet dat haar woorden een beetje te hard waren, maar niemand heeft ook haar passie ontdekt. Hoe komt het toch dat Sendero haar zo goed doorheeft, zonder een woord lijken ze elkaar dingen te vertellen, ze begrijpen elkaar meer dan ooit een ander heeft gedaan.
Het gevoel is zowel beangstigend, als bemoedigend.
Uhm, sorry dat kwam er iets te hard uit, maar je moet begrijpen dat ik eigenlijk een beetje van je vraag schrok.
Je hoeft er niet van te schrikken. Mensen die veel reizen of gereist hebben en veel plaatsen bezoeken, willen vaak die plaatsen vereeuwigd hebben of er een herinnering aan vast plakken.
Of ze komen op dat soort mooie plaatsen tot rust door een creatieve uiting. Ik doe dat bijvoorbeeld met hout snijwerk. Ik dacht dat jij het misschien wel met tekenen zou doen. Dat leek me nu juist iets wat je vast leuk zou vinden.
* Sendero zwijgt even na zijn woorden vloed. Een eigenwijze vlinder komt langsvliegen tussen hen beiden door als wilde die zeggen "Jullie zijn voor elkaar gemaakt alleen jullie zijn te verlegen om het toe te geven"
ALs je wilt dan bestel ik een reis-schildersezel voor je, dan kan je rustig schilderen en dan draag ik het spul wel * Zolang ik maar bij je kan zijn denkt hij er nog achteraan. Hij bloost bijna en hoopt dat Chovexani het niet in zijn ogen kan lezen
Zoals je al zei heb ik vele reizen gemaakt en daarvoor heb ik al een reisezel gekocht, maar lief dat je er aan denkt en je zult wel gelijk hebben dat meer mensen hun ervaringen en belevenissen willen vastleggen. Nogmaals sorry voor mijn botte woorden.
* Ook Chovexani heeft de vlinder gezien en ze weet ook wat de vlinder betekent en ze slaat haar ogen neer, is het toeval dat de vlinder juist nu voorbij vliegt? Chovexani denkt dat het weer een spel van de goden is, een spel om de geliefden nader naar elkaar toe te brengen.
Langzaam heft Chovexani haar hoofd en kijkt Sendero diep in zijn ogen
Uhm...Ik..euh...wil je graag bedanken...dat je zo goed...euh...naar me luistert. Je geeft me echt..euh...het gevoel dat ik belangrijk ben en...euh..speciaal.
* Chovexani weet niet wat Sendero van haar impulsiviteit vind, maar ze moest haar gevoelens gewoon kwijt.
Sorrie , hoef je nooit te zeggen * Fluistert hij zacht. Hij kijkt haar aan slat dan z'n arm om haar heen en geeft haar teder een kusje
Je bent lief... en ook erg speciaal voor mij...
* Sendero weet even echt niet meer waar hij het zoeken moet.
Ze word verlegen van Sendero's woorden en staat gehaast op, om in het water te springen, maar haar voet blijft steken en ze valt tegen Sendero op. Die heeft dit niet zien aankomen en samen vallen ze in het water.
Proestend en met een mond vol water komt ze boven water. Ze kijkt om zich heen, maar ze kan Sendero niet zien. In paniek duikt ze weer onder en gaat naar hem op zoek. Nu helemaal bang geworden zoekt ze waar ze maar kan, maar Sendero blijft onvindbaar.
Door het gebrek aan adem, moet ze wel weer boven water komen en daar ziet ze hem. Hij staat netjes te druipen op de kant en kijkt haar plagend aan.
Dit kan Chovexani niet leuk vinden en bedenkt hoeveel Sendero in korte tijd voor haar is gaan betekenen.
Schijnbaar kwaad klimt ze op de kant.
Ik geef je 3 tellen om je zo ver mogelijk bij mij uit de voeten te maken, anders zul je wat beleven mannetje, weet je wel hoeveel zorgen ik me maakte
* Even denkt Sendero dat hij te ver is gegaan, maar in haar woorden klinkt een lach door en ondeugend kijk hij haar aan.
Als je zo boos bent en ik moet dan toch sterven, dan sterf ik het liefst in je armen
* Hij neemt Chovexani in z'n armen en geeft haar een tedere knuffel
Sorrie, ik zal je niet meer zo laten schrikken
Even reageert ze niet door haar geschrokken houding, maar dan voelt ze zich warm worden door de tedere knuffel die Sendero haar geeft en slaat spontaan haar armen om hem heen.
Ze laat snel haar boosheid zakken en kruipt in Sendero's armen. Dan zet ze haar armen in zijn zij en geeft ze hem een snelle kietelbeurt.
Je denkt dat je daar zo maar mee wegkomt? Ik zal je inderdaad dood kietelen
* En met een duivelse lach begint ze weer te kietelen, niet alleen in zijn zij, maar ook onder zijn voeten en al snel ligt Sendero dubbel van het lachen, niet zo zeer door Chovexani's gekietel, meer van haar enthousiasme.
Innig tevreden gaat Chovexani rechtop zitten in de veronderstelling dat hij om haar gekietel lachte en ze geeft hem een spontaan kusje op zijn neusje.
Voor dat hij het weet rolt hij over de grond van het lachen omdat Chovexani een kietelbui heeft in gezet. haar enthousiasme is zo aanstekelijk en zo vrolijk dat hij er alleen om kan lachen.
Dan krijgt hij rust als rechtop gaat zitten en hem een kusje op z'n neus geeft. Hij zucht tevreden en kijkt haar aan hoe trots ze daar zit
* Hij geeft haar een zachte streling met z'n handen in haar zij en kieteld haar dan , snel draait hij zich om en sprint naar het water waar hij met een sierlijke duik induikt. Achter hem hoort hij haar vrolijk gilletje van verrassing en weet dat ze niet lang achter zal blijven.
Ze lacht even vrolijk en bedenkt dat hij niet zo makkelijk van haar afkomt en duikt ook het water in.
Na een tijdje in de zon is het best koud in het water en dat is aan haar lichaam af te zien, snel gaat ze op zoek naar wat warmte en slaat haar armen om Snedero heen. Dan geeft ze hem een kus en gaat dan op zoek naar de waterval die ze gehoord heeft, om het bochtje ziet ze een kleine waterval en ze kruipt op de richel er net onder. Het water stroomt over haar heen en ze doet even haar armen boven haar hoofd, om het water op te vangen.
Als ze voelt dat haar ondergoed een beetje begint af te zakken door de waterdruk, laat ze haar handen snel zakken. Hier kan ze wel eens een mooie tekening van maken.
Ze voelt hoe Sendero naast haar komt staan en samen staan ze nu onder de waterval.
Ze slaat haar armen om hem heen en voelt hoe de kracht van de waterval, zich over hun verspreidt.
Chovexani gaat op haar tenen staan en geeft Sendero een vurige kus op zijn vochtige lippen en even voelt ze dat Sendero zich inhoud, maar dan trekt hij haar dicht tegen zich aan en geeft haar een kus terug.
Dan word de druk te veel en laten ze zich allebei in het water vallen.
Ook sendero duikt onder de waterval door en ziet Chovexani genieten van de stortregen van mooie heldere druppels op haar. Door de waterdruk ziet Sendero hoe stof gaat verschuiven en voordat hij z'n hoofd af kan wenden ziet hij meer hij hoort te zien. Hij bloost dan ook als Chovexani snel haar handen laat zakken en een correctie van de stof aanbrengt. Hij vind het een lief en teder gebaar.
Sendero komt naast haar staan en voelt de druk van het water. Hij hoopt dat het niet opviel en dat zijn gevolg van kriebels niet gezien zijn door Chovexani. Ze slaat z'n arme om hem heen en kust hem vurig. Hij is verrast maar al snel kust hij haar vurig terug.
Na de plons in het water en het uitproesten vertelt Sendero over de waterval en de verrassing die er bij hoort. hij kijkt haar aan.
iS dit een mooie plaats of niet. een meter hierachter ligt een grot met kristallen die het licht door spleten in de rots weerkaatsen zodat het lijkt als of je in een met kaarsen verlichte kamer bent.
* Sendero wacht rustig af of ze de grot wil zien of dat ze de waterval en het kletterde water wil verlaten. Zelf kent hij de grot een beetje en weet dat vroeger er smokkelaars hun buit verborgen en de grot gebruikten om zich schuil te houden. Maar dat was lang geleden vertelde een dorpsbewoner.
Is dit een mooie plaats of niet. een meter hierachter ligt een grot met kristallen die het licht door spleten in de rots weerkaatsen zodat het lijkt als of je in een met kaarsen verlichte kamer bent.
* Haar gevoel voor avontuur komt weer boven bij het horen van een grot achter de waterval en ze zegt met vaste beradenheid dat ze graag de grot wel eens van dichtbij wil zien. Voorzichtig klimmen ze weer op de richel en Chovexani laat Sendero voorgaan en al gauw komen ze in de grot aan. Chovexani word helemaal stil van de prachtige omgeving om haar heen.
Er komt een trotse uitdrukking op het gezicht van Snedero, dat was prcies waar hij op gehoopt had en hij weet dat hij haar goed heeft ingeschat.
Ze heeft veel mooie plekjes in haar leven gezien, maar alles lijkt te verbleken bij dit plekje. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat ze op deze plek is met Sendero, dat geeft alles toch meer glans.
O, Sendero, moet je nou zien wat een prachtig plaatje dit is. Wat een glans hier
* Ze draait zich om naar Sendero en ziet hoe hij met geamuseerde ogen naar haar zit te kijken.
* Hij loopt naar het midden en strekt z'n armen om hoog. Als een stralend middelpunt staat hij daar.
daar en daar. zitten spleten , het licht valt er door heen en voilla its magic..
* Hij pakt een handje wat lijkt op stof en blaast dat omhoog.. Een regenboog kleurige sterren pracht is te zien.
Op de bodem ligt kristalijnstof, dat wordt ook weer gereflecteerd door het licht
* Hij heeft niet eens in de gaten dat omdat hij zo uitgestrekt staat alles strak staat en hij in de spotlights staat.
Als Sendero de kristalstof weg blaast, verschijnen er allemaal sterren om hem heen, en dan Chovexani er van overtuigd, dat ook Sendero kan toveren. Al is het alleen maar dat hij haar betoverd.
Chovexani voelt hoe de aanblik van Sendero haar hart sneller laat kloppen en hoe haar lichaam gespannen gaat staan.
Ze loopt op hem af en kijkt in zijn ogen die door de kristallen, een prachtige glans krijgen.
Chovexani legt haar handen om zijn gezicht en gaat op haar tenen staan, zodat ze op gelijke hoogte zijn en laat haar mond zachtjes neerkomen op die van Sendero. Ze is zo betoverd door hem en de omgeving dat ze zich niet eens verlegen voelt bij haar daad, maar dat ze zich juist meer tegen hem aanvlijdt.
Wanneer Chovexani naar hem toekomt en op haar tenen gaat staan, hem kust en tegen hem aankruipt. Weet hij niet wat hij moet doen..
Hij slaat haar armen maar omhaar heen een waaier van glintersterd stof veroorzakend sie als een mantel om hun heen valt. Hij voelt haar lippen op zijn lippen en haar ogen zijn zo zacht als zijde en warm als een openhaard vuur.
Betoverd en onder de indruk van haar spontane actie staat hij daar en kan aleen zich laten smelten door haar blik en kus.
Chovexani moet even bij haar postieven komen, want de passie die bij haar haarkleur horen, hadden bijna de overhand genomen. Zo vrij als ze zich voelt in deze grot.
Ze kijkt om haar heen en ziet nog een beetje kristalpoeder door de ruimte zweven en het geeft de ruimte een nog betoverende uitstraling dan het eerst al had.
Voorzichtig loopt ze verder, haar nieuwgierige aard neemt weer de overhand en ze moet dan ook alles onderzoeken.
Enthousiast als ze is loopt ze door en moet ze alles even voorzichtig aanraken. Ze is nieuwgierig naar de geschiedenis van deze plek, als een echte avonturier loopt ze door de grot en dan durft ze Sendero weer aan te kijken, die haar met een geamuseerde blik staat aan te kijken
Chovexani kijkt hem aan in de hoop dat hij gaat vertellen. Hij pakt een houten krat gaat er op zitten. Doet net als of hij aan een baard plukt en doet als of hij een pijp aansteekt.
Er was eens....
* Sendero lacht als hij de blik in Chovexani's ogen ziet
Ik heb met een dorpsbewoner over deze grot gesproken, hij vertelde me de geschiedenis.
Vroeger toen het leven veel wilder was en er diverse landheren waren met hun eignrijk , werd er natuurlijk gehandeld. Waar handel is is smokkelwaar om invoerrechtenen belastingen te ontduiken.
Deze grot werd door haar natuurlijke ligging en verlichting gebruikt door smokkelaars als onderduikadres en bergplaats. Tegenwoordig weten alleen de oudste bewoners nog van deze grot af, en raakt deze in de vergetenheid.
Op mijn reis naar Trandofir kwam ik hier aan en merkte dat het een perfect grot is. er zit vis in de rivier er is drinkwater en er groeien eetbare planten en knollen langs de oever van het bergmeer. Een mooie ideale plats dus.
* Sendero zwijgt even en bedenkt hoe mooi ze is als ze enthousiast en nieussgierig is, haar ogen zijn dan feller van kleur. Hij zucht even en kijkt dan even rondom hem heen
Sendero pakt een houten krat, waarvan er meedere in de grot liggen en gaat zitten. Chovexani moet lachen als hij net doet of hij een baardje heeft en een pijp aansteekt.
Afwachtend kijkt ze hem aan en ze hangt aan zijn lippen als hij begint te vertellen.
Genietend luistert ze naar zijn verhaal en ze hoopt dat er nog meer volgt.
Voor haar ogen ziet ze hoe het vroeger hier moest zijn geweest, vol met waardevolle dingen. Mensen die gevaarlijk konden zijn als ze ontdekt zouden worden, maar wat zou het spannend zijn geweest om zulke mensen te ontmoeten en te ontdekken wat hun bezig hield.
Ze is altijd al geinteresseert in mensen geweest, iets wat de zigeuners haar ook hebben geleerd: Weet wie je tegen over je hebt staan, zowel van vijanden als van vrienden, want zelfs je vrienden kunnen je vijanden worden.
Chovexani kijkt door haar wimpers naar Sendero en hoopt met heel haar hart dat Sendero nooit haar vijand word.
Die gedachte van zich afschuddend, rilt ze even en dan loopt ze naar hem toe en gaat naast hem op een ander houten kistje zitten
Blijkbaar is ze dol op verhalen maar dan trilt ze even alsof ze een minder leuke gedachte heeft gehad. Chovexani pakt ook een kistje en gaat bij hem zitten
Hou je van verhalen ? * Vraagt Sendero
* Sendero strekt zich eens uit en voelt dat ondanks het warme licht het best wel koel in de grot is
Hou je van verhalen ? * Vraagt Sendero
* Chovexani denkt even na.
Ja, ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik gek op verhalen ben. Dankzij mijn opvoeding door zigeuners heb ik heel wat verhalen gehoord en er werden bij ons altijd heel veel verhalen verteld, ook wel eens verhalen die niet waar waren. Toen ik oud genoeg was, ben ik zelf op ontdekkingstocht gegaan en heb zoveel verschillende mensen ontmoet. Ieder persoon heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen avonturen beleefd, misschien niet allemaal even spannend, maar vaak wel allemaal even ontroerend, of belangrijk. Het maakt een mens tot wie hij is. Verhalen zijn belangrijk in een mensen leven, het verteld bijvoorbeeld de geschiedenis van een plaatje, een bepaald gebied of de grootouders van iemand.
* Ze schaamt zich een beetje dat ze zo snel haar mening heeft gegeven en verandert snel van onderwerp. Zijn er nog meer leuke dingen om te ontdekken hier?
* Enthousiast springt ze op en kijkt weer om zich heen. Als een echte speurder gaat ze op zoek naar schatten, geheime gangen, geheime nissen. Het lijkt zelfs even of ze Sendero vergeten is, maar al snel draait ze zich om om te kijken waar hij blijft.
Hij schrikt op uit z'n gedachte als Chovexani enthousiast opspringt en rond begint te zoeken. Hij moet even nadenken over haar vraag.
Ik zou zeggen voel de muren maar na, er kunnen wel eens nissen en verborgen bergplaatsen zijn. Een stukje verder is een gangetje naar een grot met een soort van bekken waar water in druppeld een erg mooi gezicht.
Wat haar doet denken aan Bakro, haar speelmaatje in haar jeugd, wat een kattenkwaad hebben ze samen uitgehaald. Hij haalde haar altijd over om met hem mee te gaan en met haar avontuurlijke natuur, ging ze altijd maar wat graag met hem mee.
O, wat mist ze Bakro toch, maar nu heeft ze weer iemand, om dingen te onderzoeken en niet zo maar iemand, degene die haar hart heeft verovert.
Dan komen ze bij de grot aan en ze ziet het prachtige natuurverschijnsel. Het water ziet er mooi helder uit en ze laat Sendero's hand los en gaat op avontuur uit. Ze bekijkt alles en voelt ook aan alles. Af en toe vind ze een verborgen nis, maar de meeste zijn allemaal leeg, of er zit niet echt iets waardevols in, maar wat Chovexani vind, laat ze met een trotse lach aan Sendero zien.
Hij loopt naar het water en met z'n hand schept hij er een wat water uit wat hij opdrinkt. Het water is zuiver en heerlijk fris, ondertussen kijkt hij naar de druppels die één voor één in de plas druppelen.
Water is al tijd, het glipt door je handen heen en voor dat je het weet ben je het kwijt. * fluistert hij tegen de druppels. Hij beseft dat hij op één of andere manier oud is geworden, lichamelijk misschien dan niet maar geestelijk wel en dat terwijl hij zich jong voelt. Een vreemde combinatie. Hij legt z'n handen op de rand van het bekken en kijkt over het water
Ze is de hele omgeving weer vergeten en heeft alleen maar oog voor het lichaam van Sendero.
Chovexani voelt aan dat het humeur van Sendero verandert is, het lijkt wel of hij zich iets verdrietiger voelt. Dan kijkt hij haar aan en een lach breekt weer door op zijn gezicht.
Hier proef maar wat van dit water * Zegt Sendero tegen haar
* Sendero neemt nog een handvol water en houd het Chovexani voor, voorzichtig drinkt ze er wat van en daardoor ziet ze de pretlichtjes in Sendero's ogen niet. Voor ze het doorheeft is het te laat en heeft hij een handvol water over haar uitgegooit.
Chovexani geeft een gil omdat het water toch veel koeler is dan buiten en meteen reageert haar lichaam op de kou, iets wat maar al te goed te zien is.
Dat kan ze niet op zich laten en ze pakt ook een handvol, maar voor ze het naar Sendero wilt gooien, is het water al door haar vingers geglipt. Zielig kijkt ze Sendero aan en trekt een pruillipje. Even blijft Sendero naar haar lachen, maar ze ziet er zo zielig en koud uit dat hij haar een knuffel geeft.
Hij bied haar wat van het water aan , en speels gooit hij het over haar heen. In een oogopslag ziet hij de uitwerking van het koele water op haar lichaam, en ziet haar tepels door de stof van haar topje priemen.
Sendero krijgt het accuut warm van het aangezicht , dat is maar goed ook , want op het moment dat ze hem terug wil plagen mislukt haar poging en trekt ze zo'n zielig gezicht. dat sendero haar een warme knuffel geeft ..
Hij kust haar teder op haar voorhoofd en voelt hoe zijn kriebel beheersbaar blijft . dan vraagt hij :
Wil je zo de zon weer opzoeken of wil je hier nog verder kijken. Zeg het maar en we doen het.
Ze krijgt een kusje op haar voorhoofd en dan vraagt Sendero:
Wil je zo de zon weer opzoeken of wil je hier nog verder kijken. Zeg het maar en we doen het.
* Chovexani krijgt een kriebel bij zijn woorden, zeg het en we doen het, haar gezicht word rood en haar gedachten slaan op hol.
Twee mensen innig verstrengeld met elkaar, de liefde dondert door de lucht en laat de grond beven.
Heftige emoties komen los, geen plaats meer voor verlegenheid, alleen nog plaats voor passie.
Als ze ziet dat Sendero nog steeds op een antwoord staat te wachten, kleurt haar hele gezicht rood en hoopt ze maar dat hij haar gedachten niet kunt lezen. Ze moet eerst haar keel schrapen voor ze at kan zeggen
Uhm...Dat...van de zon...klinkt ...wel..lekker, het begint hier toch wel frisjes te worden
Dan beseft hij pas echt wat hij zei en kleurt ook, al is de gedachte eraan niet onaangenaam. hij voelt wat kriebelen als hij er aan denkt. Dan verteld ze dat ze richting zon wil.
ehmm.. ja .. kom .. dan euh.. gaan we..
* Sendero geeft haar een knipoog en loopt samen met haar naar buiten, helaas en Sendero vindt dat eigenlijk niet erg, moeten ze door de waterval. Een andere uitgang heeft hij niet kunnen vinden, en moeten ze een stukje door het ondiepe water waden terwijl de zon heerlijk hun huid al weer verwarmt.
Ze voelt hoe de zon haar huid verwarmd als warme handen van een minaar. O jeetje nu gaat ze ook al rare dingen verzinnen, het moet toch niet gekker worden, en dat door vlinders in haar buik, straks maakt ze nog een gedicht voor hem. Chovexani ziet het al helemaal voor zich.
Even schud ze met haar hoofd om het beeld dat op haar netvlies verscheen weg te schudden.
De zon schijnt op haar haar en tovert er voordeeltjes in, iets dat elke kant op lijkt te kaatsen. voorzichtig laat ze zich van de richel vallen en komt met een plons onder water terecht, daar ziet ze een paar zoenvissen elkaar zoenen en dan even naar haar kijken, net of ze wat aan haar duidelijk willen maken. Met een schok komt ze boven water, dat zal ze zich wel verbeeld hebben, ze kijkt om zich heen en ziet hoe Sendero op de kant is gekrabbeld en heeft de picknick klaar gezet, ze ziet allerlei fruit en een fles wijn klaarleggen, meteen voelt ze hoeveel honger ze eigenlijk heeft gekregen, al moet ze bekennen niet alleen in eten, zeker niet als ze naar het gebruinde lichaam van Sendero kijkt.
Dat ziet er allemaal lekker uit, ik voel nu pas wat een honger ik heb
Hij wacht rustig tot Chovexani boven komt uit het water. En hij geniet weer van haar prachtige lichaam. Hij schenkt dan de wijn in , en houdt die tegen het licht.
Hij heeft een witte wijn gepakt en ziet de gouden sprankelende kleur in de zon de bubbeltjes bewegen sensueel door het glas net als de bewegingen van Chovexani. Hij bijt even op zijn lip , waar haalt hij al die gedachten vandaan..
Hij geeft een glas aan Chovexani en klinkt
Op ons en de toekomst.
* Zegt hij zacht
Genietend gaat ze zitten en pakt een broodje. Genietend van de omgeving knabbeld ze aan een stukje brood en neemt dan een slokje wijn.
Chovexani voelt hoe ze zich verslikt en dan hoe de wijn zich over haar kin verspreid en op haar borsten drupt. Dan wrijft ze snel haar kin schoon en eet rustig verder alsof er niks gebeurt is, als ze dan naar Sendero kijkt, verslikt ze zich bijna weer, zijn blik is nog steeds op een druppel gericht die zich een weg naar beneden baant, om dan onder haar topje te verdwijnen.
Ze bloost en ziet hoe Sendero haar ogen zoekt en dan even breed uit lacht, alsof hij precies lijkt te weten wat ze denkt en haar kleur verdiept zich.
Ze denkt ook aan de woorden die Sendero net zei met het proosten, op ons op de toekomst en ze kan een gelukkig gevoel niet meer onderdrukken
Hij kijkt haar aan en zie hoe ze bloost. Sendero kleurt zelf ook en dan proost hij nogmaals en eet wat brood. Hij kijkt in het rond wat er nog meer te eten valt.
Hij pakt een perzik en terwijl hij een hap neemt bedenkt hij waar de vorm van een perzik op lijkt en waarom het en sensuele vrucht is. Hij kleurt diep rood en verslikt zich.
Ze kijkt Sendero met ondeugende ogen aan, ze heeft namelijk door hoe hij zich voelt, na de vorge druppen en ziet weer dat zijn ogen de druppels volgen.
Even voelt ze niet verlegen meer, ze voelt zich sexy en gewild en dat is ook precies hoe ze zich wilt voelen.
Ze geefft hem haar glas en kruipt dan in zijn armen. Stom verbaasd staat Sendero daar met twee glazen in zijn handen en een vrouw in zijn armen.
Hij kijkt automatisch het zoete sap na wat weer het onbekende gebied in glijd en wordt een beetje rood door de uitwerking en zijn onbeschaamde kijken.
Dan zit hij met een glas in elke hand , want Chovexani is tegen hem aan gekropen en heeft hem het glas in z'n hand gedrukt. Nu weet hij helemaal niet meer wat hij moet doen.
Hij zit verbouwereerd haar aan te staren en ziet de liefde in haar ogen. Ze ziet er zo om op te eten en lief. zo onschuldig maar ook zo sensueel.
Je bent mooi en ehm sensueel ...
* is het enige dat hij uit kan brengen met een rode kleur
Chovexani is heel gelukkig zo en geniet van Sendero's onzekerheid, hij vind haar mooi en sensueel en dat is precies wat ze hoorde wilde.
Ze hoort hoe zijn hart klopt en voelt hoe zijn lichaam op haar reageert en dat stemt haar nog vrolijker.
Ze pakt de glazen uit Sendero's handen en zet die op de mand neer, zodat ze niet kunnen omvallen en legt dan haar handen op zijn schouders.
Ze geeft hem een wat vuriger kus op zijn lippen en voelt hoe Sendero reageert. Toch is hij nog steeds verlegen en weet hij niet wat hij met haar aan moet.
Chovexani is verbaasd dat zij zich een keertje niet verlegen voelt, ze voelt zich juist sterk en betovert, net als die zoenvissen die ze gezien heeft. Ze vraagt zich af of Sendero haar niet te aanhalig vind, maar aan zijn bewegingen te voelen niet
Nog steeds is hij verlegen en durft hij niets, stel je voor dat hij het verpest, het krielende gevoel in z'n onderbuik gaat niet weg en hij weet ook dat er wat aan groeien is
Hij is blij dat Chovexani haar verlegenheid aan de kant heeft gezet en het initiatief neemt.
Je.. bent ... oh.. ehmmm ik.. vind. lief...
* Komt er stamelt bij hem uit. hij heeft een rode kleur terwijl z'n ogen passie en liefde uitstralen
Ze laat haar handen oven over zijn borstkast gaan en zucht diep als ze eindelijk de vormen die ze wilde voelen onder haar handen voelt.
Ze voelt ook hoe de spieren van Sendero op haar bewegingen reageren en ze geeft Sendero nog een vurige kus, hopend dat ook bij hem de gevoelens van passie het overwinnen, van de gevoelens van verlegenheid die hem nu nog in zijn macht houd.
Ze laat haar handen naar de nek van Sendero glijden en trekt zijn hoofd nog wat dichter naar haar toe, voorzichtig laat ze haar tong in zijn mond glijden en even voelt ze dat hij schrikt, maar dan raakt zijn tong die van haar en weet ze dat ze een stapje verder zijn.
de kus van haar zo vurig en dan voelt hij haar tong zijn lippen beroeren en voelt ze hoe Chovexani zijn mond binnen dringt. Even schrikt hij maar dan voelt zijn tong de hare en voelt hij z'n hartslag omhoog gaan als hun tongen met elkaar spelen..
Nu pas voelt hij ook haar warmte en proeft hij haar liefde. Hij slaat zijn armen omhaar heen en streelt de ontblote delen van haar rug. Haar handen om zijn nek voelen zo zacht aan dat hij als was is in haar handen.
Ze voelt hoe zijn handen naar haar rug gaan en smelt bijna in zijn armen. Dit is waar ze zo naar velangt had, haar bloed stroomt als vuur door haar aderen en ze voelt hoe haar lichaam begint te blozen, dit keer niet van verlegendheid, dit keer is het door de toenemende passie.
Chovexani verlaat met haar handen Sendero's nek en begint ook over zijn rug te wrijven, langzaam op en neer, en ze merkt dat dat hem kippenvel geeft, waarschijnlijk veroorzaakt door rillingen van genot.
Chovexani maakt zich wat los en kijkt diep in zijn ogen, daar ziet ze zijn passie, en zijn liefde voor haar branden het geeft hem een onweerstaanbare aantrekkingskracht en ze voelt haar hele lichaam tintelen, hunkerend naar zijn lichaam, zijn lichaam dat zo dicht bij haar is, maar nog niet dicht genoeg.
Even schrikt ze van haar wellustige gedachten, maar eigenlijk kan ze er niet meer omheen, ze verlangt naar Sendero, meer dan ze ooit naar iemand anders heeft verlangt, dit keer is het namelijk ook de liefde die meespeeld en niemand heeft ooit haar hart veroverd, op de manier waarop Sendero dat heeft gedaan
Haar aanraking geeft hem kippevel en hij voelt hoe zijn bloed sneller begint te stromen. Haar aanraking is als een energiegolf die hem voedt.
Haar ogen zijn zo vol vuur en passie dat hij er in verdrinkt .. Hij wil wat zeggen maar hij kan het niet. Helemaal betoverd door de begeerte is hij aan haar overgeleverd.
Chovexani alleen haar naam klinkt als een sprankelijke druppel zuiver water op zijn tong. Sendero heeft haar gevonden en zij hem. Nu wil hij niet meer zonder haar. haar ogen en aanrakingen maken een brandend vuur los in zijn lendenen.
Ze kijkt hem weer diep in zijn ogen en doet dan weer een aanslag op zijn lippen, ze streelt zijn lippen met haar tong voor zijn zijn verukkelijke mond verovert.
Ze hoort Sendero even zachtjes kreunen, maar toch houd hij zich tegen en laat zich niet helemaal gaan, blijkbaar weet hij geen raad met zijn gevoelens.
Chovexani kan zich niet anders dan zich laten gaan, dit is voor haar ook niet, meestal heeft ze zich altijd wel kunnen inhouden, maar blijkbaar heeft deze man, die uitwerking over haar en ze laat zich ook maar wat graag gaan.
De spreuk die ze gisteren heeft uitgesproken, voor meer kracht, blijkt nu toch te werken? of is het gewoon Sendero die haar deze kracht geeft.
Ze plaatst haar handen achter zijn hoofd en zorgt dat hun hoofden precies goed staan, zodat hun tongen een nog veel passionelere dans kunnen uitvoeren. Haar adem word sneller en ze voelt haar hart tmmeren tegen haar borst.
Hij weet dat hij haar passie niet langer kan weer staan en geeft zich over aan haar. hun tongen dansen wild en heftig en hij trekt haar dichter tegen zich aan.
Zijn handen strelen haar blote rug en haar rug onder aar topje. Hij kan alleen maar aan Chovexani denken en aan de passionele dingen waar ze beiden mee bezig zijn.
De omgeving is er perfect voor. kniehoog gras, bergstroompjes een meertje en zon , veel zon.
Ze voelt dat Sendero zich steeds vrijer gaat voelen en is er blij om, ze weet dat er net als bij haar veel passie onder zijn huid bevind en ze zal maar wat gelukkig zijn als hij dat aan haar toevertrouwd.
Ze voelt hoe Sendero haar dicht tegen zich aandrukt, alsof hij maar niet genoeg van haar kan krijgen en ze hoopt dat dat eeuwig zal duren, met een tevreden zucht nesteld ze zich nog dichter tegen hem aan, zonder het contact tussen hun tongen te verbreken. Ze voelt hoe zijn lichaam naar haar verlang en ze beweegt plagend even haar heupen heen en weer, wat een verraste kreet bij Sendero ontlokt.
Ze kijkt hem diep in zijn ogen en ziet hoe de passie eruit straalt en ook de overgaven voor haar. Hij straalt zowel kracht als liefde uit.
Ze voelt hoe de omgeving die kracht over neemt en het is net of de omgeving nog mooier word en de vogels steeds heftiger hun lied fluiten. De lucht sindert van ingehouden passie. De lucht warm en een windje blaast verkoelende lucht om ze heen, daarmee bloemblaadje om hun heen blazend, als een kleurige slinger
De passionele dans van hun tongen gaat verder, zo intiem en vol passie
Hij beweegt zijn handen over haar rug en voelt hoe de omgeving veranderd nog zachter wordt als of de magie van hun liefde de omgeving veranderd. Hij wil wel verder maarhij wil de magie niet verbreken.
Hij is helemaal opgewonden geraakt door haar en dat is duidelijk aan hem te zien. Aan hem valt er weinig meer te raden en de stof die hem nog bedekt is zinloos om te verbergen wat er verborgen zou moeten worden
Ze gaan naast elkaar op het gras liggen en het gras voelt als een zachte deken onder hen. Ze kijken elkaar aan, met de gezichten naar elkaar toe en ze buigen zich weer langzaam naar elkaar toe.
Hun tongen vinden elkaar weer en met hun handen trekken ze zich nog dichter naar elkaar toe. Alsof ze niet dicht genoeg bij elkaar kunnen zijn en voor Chovexani voelt het ook zo.
Ze laat haar handen over de rug van Sendero glijden, naar beneden toe, dan omvat ze brutaal zijn billen en geeft er even een zacht kneepje in.
Ze hoort hoe hij zijn adem inzuigt en bijt zachtjes in haar lip. Ze voelt hoe haar borsten reageren en duwt ze tegen Sendero's borstkast aan, ook haar onderlichaam duwt ze verder tegen hem aan.
Hij kreunt in wendig van genot en voelt hoe Chovexani haar borsten tegen hem aanduwt en hoe haar tepels door de stof van haar topje tegen hem aan prikken.
Hij geniet intens van haar aanwezigheid tegen hem aan en streelt met zijn handen over haar rug en dan terug naar haar nek waar hij meer per ongeluk dan express Chovexani's topje een stukje nar boven meeschuift.
Het gras wuift in het zachte briesje dat hun verkoeld.
Ze voelt hoe het briesje haar hete lichaam verkoelt en hoe de handen van Sendero haar lichaam weer verwarmt.
Een groeiende sensatie gaat door haar heen.
Ze verplaats haar handen van zijn rug naar zijn borstkast en voelt hoe de spieren zich onder haar handen bewegen.
Langzaam wrijft ze haar handen heen en weer, genietend van het gevoel onder haar handen. Een genietende zucht ontsnapt haar en Sendero kijkt haar ondeugend en gepassioneerd aan.
Chovexani ziet dat Sendero van haar geniet en even is daar de verlegenheid weer, maar al snel overheerst de passie weer en laat ze zich gaan.
Ze streelt met haar handen over zijn buik, langs zijn naveltje en lang de zijkanten omhoog naar zijn borstkast.
Hij kijkt naar haar en tijdens een korte adem pauze onder het zoenen bekijkt hij even haar lichaam. Haar lichaam glimt als was ze in de olie gezet en haar buik en naveltje zien er mooi uit. dan ziet hij wat zijn verschuiving van het topje heeft gedaan. De onderkant van haar borsten zijn zichtbaar onder haar topje.
Hij geniet van het uitzicht en streelt dan even over haar zij en kroelt met zijn vingers door haar vlammende haar. Hij heeft nu adem genoeg .
Ik krijg het helemaal warm van je * Zegt hij blozend
je bent zo mooi en zacht ............
Ze giegeld even als hij haar over haar zij kieteld en kreunt even als hij zijn handen in haar haar laat glijden.
Ze bloost als hij mooie woorden tegen haar zegt.
Ik krijg het helemaal warm van je * Zegt hij blozend
je bent zo mooi en zacht ............
* Even weet ze niet wat ze terug moet zeggen
Ik krijg het ook bleodheet van jou en je bent zo sterk en knap.
* Het komt er een beetje stotterend uit en even verbergt ze haar hoofd tegen zijn schouder, maar ze voelt zijn hand door haar haren en weet hoeveel ze om hem geeft en hij om haar. Ze zou wel zo eeuwig kunnen liggen, zijn lichaam tegen die van haar, zijn ogen die haar liefdevol aankijken, ze voelt zich geliefd en wil graag alles met hem delen.
De verlegenheid valt van hem af, al weet hij dat hij zal blijven blozen bij al het liefs wat Chovexani doet en zegt. Hij voelt zich kompleet en wil ook alles met haar delen.
Hij kijkt haar in haar ogen en ziet daar liefde. De zon brand op hun huid en Sendero weet dat ze toch iets beschutting moeten zoeken willen ze niet verbranden en elkaar de eerste tijd niet aankunnen raken door de verbrandheid.
Hij weet een mooie plek op een klein stukje lopen waar een warmwater bron omhoog borreld zich uitbreidt naar een meertje dat koeler is en waar grote bomen voor wat schaduw zorgen, er bij is een veldje waar hij zeker weet dan niemand komt en waar ze helemaal echt alleen zijn.
ehmm... * stottert hij, en kijkt haar lief aan De zon zal ons nog verbranden hier . Ik weet een plaats waar het nog mooier is en ook wat schaduw voor de koelte.. dar zijn we helemaal alleen * Hij bloost als hij dat zegt
Er is ook een meertje met een warme verassing en bomen en ook een veldje, en er om heen staan vlinderstruiken. * Hij weet zeker dat ze alles in zijn ogen kan zien en dat ze ook zijn gedachten kan raden en hij wordt nog wat roder
Het is een hele ehm.. romantische plaats . en niemand heeft het nog buiten mezelf gezien. ga je mee ?
* In zijn ogen is de passie en liefde te zien die hij voor Chovexani voelt. Hij wil haar alles geven en alles met haar delen. Ze maakt hem zo pasioneel.
Schaduw klinkt lekker, en ik wil graag die warme verassing zien die daar is.
* Bij de woorden warme verassing moet ze even blozen en benieuwt als ze is naar de plek, trekt ze Sendero zowat omhoog, ze wilt maar wat graag alleen met hem zijn. Alleen, dat klinkt goed, alleen, heet, naakt, innig met elkaar verklonken, een zijn met elkaar en natuurlijk de liefde bedrijven. De liefde bedrijven, dat klinkt goed. Ze heeft nooit echt dat woord begrepen, maar nu ze zelf haar hart heeft verloren, begrijpt ze het. Chovexani hoopt dat Sendero zich daar helemaal kan geven, ze verlangt naar zijn lichaam. Ze heeft het in zijn ogen gezien, dat hij net zoveel naar haar verlangt. De liefde en verlangen staan in zijn ogen gegrift, de warmte waarmee hij haar aankeek doet haar hart sneller kloppen. Chovexani kijkt haar ogen uit als ze bij de betreffende plek aankomen, het is perfect, haar hart begint te zingen en ziet hoe de kleuren schitteren in de zon en schaduw. Ze draait zich om naar Sendero en geeft met een passionele kus aan hoe zeer ze hem dankbaar is, dat hij haar hier mee naar toe heeft genomen en hoe blij ze is dat hij alles met haar wilt delen
Hij weet dat hij nu kan aarzelen en verlegen zijn , hij moet wat doen. Hij maakt een afweging bij zich zelf , zal hij het doen.. Ach denkt hij het moet er toch een keer van komen. Hij wijst naar de borrelende bron
Daar is de warme bron die ik bedoelde .. alleen ehm ja om nu weer natte kleding te krijgen..
* Hij zet de stap door en doet z'n onderbroek uit. dan duikt hij sierlijk in het water Chovexani nieuwsgierig achterlatend , Hij weet nog niet of ze wat gezien heeft en of ze hem volgt. Maar hij weet wel dat de warme bron erg lekker is en aanlokkend is.
Ze kijkt waar Sendero is en ziet hem een eindje verderop. Zo naakt als ze is voelt ze zich toch wel kwetsbaar en weet niet zo goed wat ze moet doen. Ze zwemt eerst maar een paar keer een rondje en kijkt naar de kanten, dan ziet ze een richeltje en gaat daar op zitten, lekker met haar lichaam onder water.
Blozend ziet ze hoe Sendero dichter bij komt en voelt ze hoe haar lichaam op hem reageert. Ze slaat haar ogen neer, ondanks dat ze weet dat hij hetzelfde voelt als haar, is ze toch een beetje onzeker over haar lichaam.
vind je het mooi hier ?
* Hij stelt de vraag maar heeft eigelijk meer oog voor haar en haar tedere uitstraling dan voor de omgeving. Het aangename warme water en de gok dat zij misschien ook wel naakt is, hij heeft het fatsoen gehouden om niet te kijken, laat zijn lichaam toch al op haar reageren. Hij kijkt haar aan en streelt even met z'n hand haar gezicht.
Je bent heel erg mooi
* Zegt hij zacht tegen haar
Met een pijnlijk gezicht kijkt ze naar Sendero en wilt wel door de grond zakken van schaamte door haar onhandigheid en haar verlegen reactie, ze kan nog niet eens naar het naakte lichaam van een man kijken, hoe vaak heeft ze dat in haar jeugt niet gezien, bij haar cultuur, was het soms niet anders als ze gingen zwemmen, al is ze er nooit helemaal aan gewend, wat heeft deze man dan voor uitwerking op haar, als ze telkens moet blozen.?
Ze ziet hoe Sendero nog steeds moet bijkomen en over zijn pijnlijke kin wrijft, voorzichtig loopt ze op hem af en geeft ze hem een kus op de pijnlijke plek, meteen voelt Sendero geen pijn meer, niet alleen door de magische genezende kus, die Chovexani hem geeft.
auw
* Aan de ene kant kan hij het best begrijpen , hij bloost al als hij haar in ondergoed ziet dus waarom zou ze niet blozen en schrikken als ze zijn naakte lid zou zien.
* hij is nog een beetje dizzie als Chovexani naar hem toe loopt en hem een kusje op zijn kin geeft. Hij isde pijn vergeten als hij haar mooi gebruinde borsten ziet zonder de verhullende stof er om heen. Zijn lichaam reageert daar direct op en hij fluistert zacht
je bent echt heel mooi, mooier dan ik had kunnen dromen
* Dan kleurt hij als een kreeft en kan alleen naar haar kijken
Aan zijn ogen kan ze zien dat hij met plezier naar haar kijkt, blijkbaar valt haar lichaam hem toch niet tegen en zelf durft ze nou ook wat meer naar hem te kijken.
Wat ben je toch mooi.
* Het overtreft haar stoutste dromen en ze weet dat ze sinds ze Sendero kent er meerder heeft gehad. Ze voelt hoe ze opgewonden word, alleen al door naar hem te kijken en ze voelt zich de gelukkigste vrouw op aarde, omdat hij haar heeft uitgekozen. Hij ziet eruit als een god en welke vrouw zou nu niet jaloers op haar zijn. Ze voelt dat de goden, hun ruimte en rust geven en de kracht om van elkaar te genieten, alsof ze weer hun toestemming voor hun geven, ze zijn voorbestemt voor elkaar, samen kunnen ze de problemen aan.
Wat ene lichaam heeft die man, het meeste had ze al gezien, maar zelfs het deel dat ze nog niet heeft gezien, is mooi en krachtig.
Ze kijkt nu weer diep in Sendero's ogen en ziet het water er in weerspiegeld.
Dan kijkt hij haar weer een , neemt haar hoofd tussen zijn handen en kust haar zacht. Vervolgens laat hij zich rustig op zijn rug wegdobberen. Zijn gedachten nemen wilde vormen aan en hij ziet een wolkje veranderen in een duim, dan en tijdloos gezicht wat even knipoogt naar hem.
Hij voelt zich sinds lange tijd gelukkig, hij heeft de liefde gevonden en zij heeft zijn liefde beantwoord. Even vergeet hij te zwemmen en proestend duikt hij kopje onder alvorens met een rood hoofd weer boven water te komen. Hij laat zich verder terug drijven en beseft dat hij best wel honger heeft. Hij kijkt op en ziet nog steeds de mooie Chovexani.
Verderop ziet ze het water een beetje bruizen en ziet hoe bubbels omhoog gestuwt worden, en zwemt eromheen.
Ze geniet van de omgeving en het warme water. Ze hoort achter zich hoe Sendero bijna verdrinkt en kijkt achterom.
Ze kijkt Sendero recht in zijn ogen, als hij weer blozend boven komt.
Chovexani moet blozen door de blik in zijn ogen, hongerig en ook vol van passie.
Ze laat zich achterover vallen en spattelt wat op haar rug rond. Ze weet niet wat ze moet doen. Net was er niks van haar verlegenheid te merken en wilde ze wat graag doorgaan, waarom word ze nou weer overspoelt door onzekerheid? Misschien is ze bang dat hij haar niet meer mooi vind, dat ze hem niet kan bevredigen of nog erger.
Maar als ze hier blijft liggen treuzelen komt er helemaal niks van en ze kijkt op.
Dan kijkt ze om haar heen, maar ze kan Sendero niet vinden, speelt hij weer een spelletje met haar of is hij echt weer koppie onder gegaan en net als ze zijn naam wilt roepen ziet ze hem.
Hij ziet hoe Chovexani geniet van het warme water dat uit de bron borreld en hoe ze rondzwemt. Hij ziet hoe ze na een tijdje rond kijkt en hem dan ziet zitten. Hij zwaait even lief naar haar en maakt een drink gebaar.
Nog steeds zit hij met het probleem hoe je een mooie vrouw echt kenbaar kan maken dat je haar echt heel bijzonder vind en echt knap en lief.
HIj pakt een fles wijn die hij in het koele beek je had gezet en gaat met twee glazen weer aan de water kant zitten. Daar wacht hij rustig tot Chovexani zijn kant op komt. De schaamte over het naakt zijn is hij kwijt, alleen zijn verlegenheid is er nog.
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds naakt is en kijkt verlegen de andere kant op.
Dan kijkt ze naar zijn gezicht en herinnert ze zich wat ze net tegen zichzelf gezegt heeft, ze moet haar kansen grijpen en het lot heeft hun bij elkaar gebracht.
Als ze haar lichaam laat zien, kan ze het beter goed doen en ze gebruikt haar magie om haar uit het water te laten zweven. Langzaam komt ze op het land en ze kan zien dat ze Sendero's belangstelling heeft gevangen. Zwijgend bekijkt hij bewonderend haar hele lichaam en ze ziet in zijn ogen hoe mooi hij haar vind en ze merkt dat haar lichaam daar op reageert.
Zwijgend pakt de de glas wijn van Sendero aan en gaat naast hem zitten. Zo kijken ze even samen naar de omgeving, zonder een woord te zeggen, beide niet wetend wat te moeten zeggen of hoe verder te moeten.
Chovexani wilt wel graag de eerste stap zetten net als eerder, maar dit is toch anders, anders dan net.
Ze straalt helemaal. Sendero ziet hoe haar lichaam op zijn blik reageert en geniet van de aanblik. Ze pakt een glas van hem aan en gaat naast hem zitten. Sendero kijkt even naar Chovexani.
wow.. ehmm dat was mooi.. ik bedoel .. ehhh .. je bent mooi.. ehmm...
* Snel neemt hij een slok en voelt de wijn branden. dan kijkt hij haar weer aan en glimlacht
wow.. ehmm dat was mooi.. ik bedoel .. ehhh .. je bent mooi.. ehmm...
* Blozend kijkt ze hem aan en ze ziet dat hij naar haar glimlacht, automatisch glimlacht ze terug en even kijken ze elkaar diep in de ogen. Ze neemt nog snel een slok van haar wijn en bijna verslikt ze zich erin als Sendero met zijn hand, haar nek begint te kriebelen. Ze betrapt zichzelf erop dat ze de laatste tijd ook steeds meer gelukkiger gedachten heeft en loopt te dromen over de toekomst. Voor Sendero, had ze meestal nachtmerries over de toekomst, maar niet sinds Sendero in haar leven is gekomen en ze bedenkt hoe snel je je in korte aan iemand kan gaan hechten. Als magneten lijkt het of ze dichter naar elkaar toe getrokken worden en naderhand kan geen van beiden met zekerheid zeggen wie de eerste stap nam. Zijn lippen komen op die van haar terecht en een scheut genot schiet door haar lichaam naar haar buik, waar het uitelkaar spat, en een groep vlinders laat rondvliegen.
Ze kijkt hem aan en ziet dat hij in gedachten zit en aan zijn glimlach te zien zijn het fijne gedachten.
Dan als was het een automatisme raken hun lippen elkaar. Sendero voelt zich helemaal duizelig worden en heeft een heel raar gevoel in zijn buik. iets dat hij al jaren niet meer heeft gevoelt.
Sendero proeft de zoetheid van haar lippen en zucht zachtjes.. Hij kijkt haar en neemt nog een slokje.
zo mooi .. * fluistert hij
* Dan ziet hij de glinstering in haar ogen en is verloren
Ze voelt hoe haar lippen droog worden en laat haar tong er even langs glijden, voor ze nog een slokje van haar wijn neemt.
zo mooi .. * fluistert Sendero tegen haar. Ze word rood van het compliment en kijkt even voor zich uit.
Je mag er anders ook wezen hoor, ik vind je knap, charmant en lief. En je ogen, die kunnen me laten smelten, maken zoveel gevoelens in mij los, dat ik niet weet wat ik er mee aan moet. Gevoelens die ik nog nooit gevoelt heb, komen in ene boven.
* Verlegen om haar waterval van woorden kijkt ze hem aan en ze heeft hem nog nooit zo lief naar haar zien kijken. Chovexani ziet hoe Sendero haar hoofd naar haar toe buigt en als vanzelf gaan haar lippen iets open staan. Als ze goed kijkt ziet ze ook dat er sterren om hun heen dansen, sterren met gezichtjes die hun vrolijk toe lachen en Chovexani kan er niks aan doen, maar schiet spontaan in de lach, als een van de sterren naar haar knipoogt.
Ze is niet zo goed met woorden, maar blijkbaar heeft ze de dingen nu goed verwoord.
De kus die volgt lijkt de lucht te doen tintelen en duizenden sterren lijken naar beneden te komen, terwijl het nog licht is.
Sendero kijkt haar eerst verbaasd aan, maar als ook hij de sterren ziet, moet hij ook lachen. En niet veel later liggen ze samen rollend van de lach over het gras.
Dan worden ze bedolven onder sterren, en rollen ze even later van het lachen over het gras. Sendero ziet ook dat de tijd doorloopt en de middag vordert, ze kunnen hier natuurlijk niet eeuwig blijven.
Vannacht moet ze een aantal dingen doen, maar zonder dat iemand ervan af weet. Ze weet nog niet hoe ze het allemaal zal doen maar een ritueel moet gevolgt worden, het is daar weer de tijd voor.
Chovexani voelt hoe de blijdschap van haar afglijd, maar wilt er niet aan toe geven, als ze bedenkt hoe weinig tijd ze nog samen hebben vandaag.
Vannacht word misschien heftig genoeg en ze zal kracht nodig hebben, misschien dat Sendero in zijn kracht wilt delen.
Chovexani kijkt naar Sendero en ziet de lach nog steeds in zijn ogen. Ze buigt haar hoofd naar hem toe en geeft hem een zacht kusje op zijn neus, dan op zijn wangen en langs zijn oren naar zijn nek, dan naar zijn schouder tot ze een kusje op de plek van zijn hart kan geven.
Chovexani ziet hoe het lichaam van Sendero hier op reageert en lacht verlegen naar hem. Ze ziet zijn hoofd dichterbij komen en laat zich gewillig kussen, ze laat haar tong over zijn lippen glijden en verrast doet hij zijn lippen van elkaar. Ze bijt even zachtjes in zijn onderlip.
Dan kust ze hem op zijn hart en hij wordt er helemaal warm van. Een heftigere kus volgt waar ze hem in zijn onderlip bijt. hij houdt haar tegen zich aan en straalt van geluk. Het is tijd om terug te gaan de zon zakt en de schemer zal straks invallen
Het is tijd * Zegt hij toch wel bedroeft. Hij weet wel dat hij haar morgen weer zal zien maar toch is het begin van het einde van zo'n liefdevolle dag toch wel even triest
Morgen is er weer een nieuwe dag liefste, maar nu wordt het snel schemer en we moeten nog een stukje lopen terug naar Trandofir.
* Sendero Pakt de picknickmand in en vouwt het kleed op alvoren zich weer aan te kleden. Hij kijkt naar twee vogeltjes die knus tegen elkaar zitten te kwetteren en ziet dan hoe een van de vogeltjes hem aankijkt een keer fluit , knipoogt en door gaat met kwetteren tegen het andere vogeltje. Sendero voelt zich weer opgewekter. morgen is er zeker een nieuwe dag fluistert hij zacht
* Als Chovexani binnenkomt, draait ze zich eerst om en kijkt of Sendero zeker naar binnen is. Dan doet ze haar deur op slot en het gordijn naar beneden. Na de verandering strompelt ze naar boven, waar ze haar ritueelgewaad aantrekt, niets meer dan een passende blouse, rok en haar zwarte lange cape. Darante strompelt naar beneden en voorzichtig doet ze het gordijn opzij om naar buiten te kijken, gelukkig is er niemand te zien en snel glipt ze naar buiten. Zo snel als haar oude benen haar kunnen dragen loopt ze naar haar vaste plekje toe, waar ze eens in de week haar ritueel moet houden, daar aangekomen, legt ze de spullen die ze mee heeft genomen neer. Met een stokje tekent ze een pentagram in de aarde, op elke punt zet ze een zwarte kaars. Beginnend boven aan bij de ziel, dan de rechter boven punt, voor water, de rechter onder punt voor vuur, de linker onder punt voor aarde en de linker boven punt voor lucht. In stilte gaat ze mediteren en daarna roept ze de hulp van de goden aan, 2 goden in het bijzonder. Helder klinkt haar stem door de nacht, zacht gesproken, maar toch zo luid dat de betreffende goden het kunnen horen.
Ze voelt hoe de verandering zich weer in zet en met een kreet van pijn valt ze op de grond.
5 zwarte kaarsen, 1 witte, wat wierrook, enkele vuurstenen, een kommetje, een zakje met wat aarde, wat water en haar athame.
In het midden zet ze de witte kaars en ze steekt een takje aan met de vuurstenen. Eerst steekt ze de zwarten kaarsen aan en als laatste de witte.
Voor haar zet ze een kommetje met water, het zakje met aarde en ze steekt de wierrook aan, ook legt ze haar athame voor haar neer.
O, Dues Fidus, god van de vloek, ik smeek u, maak de vloek die u over mij heeft opgeroepen ongedaan, ik heb geboet voor mijn daden, meer dan u ooit kunt weten, ik heb spijt van mijn wraakactie.
O, Eunomia, godin van recht en orde, ik smeek u, laat Dues Fidus, zijn vloek opheven en mij weer van mijn leven genieten, zorg ervoor dat het recht zal zegevieren, ik heb geboet en heb nu eindelijk liefde in mijn leven gevonden en ik smeek u laat mij die houden, laat mij weer gelukkig zijn. Ik vraag het u met bloed en met tranen.
* Darante pakt haar athame, die ze heeft geslepen en snijd met de punt een snee in haar hand. Al snel druipt er druppels bloed op de grond en ze laat in elke zwarte kaars een druppel vallen, meteen erna, ontstaan er vonken uit de Kaarsen. Ook laat ze een druppel op de witte kaars vallen en na een tijdje wachten, kleurt de vlam rood. Langzaam staat Darante op en al zingend loopt ze rond, met een stokje wierrook in haar hand. Dan doet ze de kaarsen uit, buigt een keer naar de plek. Als ze zich omdraait, schrik ze zich rot als ze iemand ziet staan. Hoe lang staat hij daar al en wat heeft hij allemaal opgevangen?
Even verschijnt er een gemeen lachje op Darante's gezicht.
Daarna lopen er tranen over haar wangen, tranen die in het water terecht komen en meteen het water bloed rood laat kleuren, ook vallen er een paar op het zakje met aarde. Een grote gloed verschijnt er in het pentagram, als een hoofd. Het kijkt Darante even kwaad aan en het lijkt naar haar te schreeuwen, maar er is geen geluid te horen. Angstig kijkt Darante naar de verschijning, en hoop maar dat haar smeekbede, deze keer gehoord worden. Net zo snel als de wolk verschijnt, verdwijnt het ook weer.
Even kijkt ze rond, voor ze van pure uitputting, in elkaar klapt en op de grond terecht komt.
Hij stapt uit bed en kijkt uit het raam. De Straat is doodstil, niemand is er te zien of te horen. Toch klopt er iets niet, hij weet dat er iets mis is, het visioen blijft hem bij. Hij kleed zich aan en gaat naar buiten.
Het magisch wapen dat hij van Chovexani kreeg, glanst even als hij er langs loopt op de weg naar buiten.
Op straat blijft hij staan dan hoort hij iets in de verte en sluipt er heen. Voor zijn ogen ontrafeld zich een afschuwlijk tafereel. Een oude Heks staat te springen en te gillen rond een pentagram met zwarte kaarsen. Hij ziet hoe een soort schim verschijnt en pure kwaadheid straalt er vanaf. Als magie voelt hij zijn wapen plotseling in zijn handen en knijpt er verbeten in.
Dan is het tafereel ten einde en voert de heks nog een ritueel uit. Welk afschuwlijk wezen doet zoiets midden in de nacht. De heks kijkt rond en ziet hem, voor dat hij kan wegduiken of wat anders kan doen zakt het oude kreng in elkaar.
Sendero grijpt zijn wapen nog steviger vast, het wapen veranderd onder zijn handen in een bijl met een groot blad. Hij loopt op de roerloze gedaante af en tikt er tegen aan. Geen beweging, dan slaat hij de kap van haar mantel terug. Van pure schrik laat hij bijna de bijl vallen. Hij kent het oude mens, het is Darante de geheimzinnige tante van Chovexani.
Hij vraagt zich af wat zij hier moet. Terug gaan naar het dorp met haar wil niet meer, want het wordt al wat lichter. De nacht is zowat voorbij. Hij tilt het oude vrouwtje op en legt haar meer uit het zicht , dan ruimt hij haar spullen op en doet zijn jack over haar heen leggen dan gaat hij naast haar zitten tegen een boom, zijn wapen tussen hem in dat veranderd in van de Bijl in een hellebaard en langzaam doezelt hij weg in slaap
Verbaasd kijkt ze op en ze kan een kreun niet onderdrukken
O nee, niet weer? Wat heb ik nou weer gedaan?
* Chovexani kijkt om haar heen en van schrik valt ze bijna flauw als ze Sendero tegen een boom ziet zitten. Is hij hier de hele tijd geweest? Wat heeft hij allemaal gezien? Ook haar transformatie? Als ze wilt opstaan, merkt ze pas dat Sendero zijn jack over haar heen heeft gelegd. Heel zachtjes legt ze de jack naast zich neer en probeert heel zachtjes op te staan. Dan kijkt ze weer naar Sendero en kijkt recht in zijn geschokte ogen. Vragend en beschuldigend kijken ze haar aan en van pure angst en schaamte slaat ze haar ogen neer.
Ze kijkt nog even goed, maar het lijkt of hij slaapt, al weet ze dat Sendero bij het minste of geringste geluid al wakker word, daar zijn, zijn oren op getraind.
uhm...uhm...tja....uhm...
* Haar gezicht kleurt rood en het liefst zo ze door de grond zakken, dan slaat ze haar mantel dichter om haar heen, zakt op de grond en gaat oorverscheurend huilen, zowel van angst als van opluchting, dat ze het niet langer voor zich hoeft te houden.
Ze voelt hoe Sendero op haar afkomt en met angst wacht ze op zijn reactie.
Ze slaat haar ogen neer en stottert wat, dan stort ze ineen als een hoopje ellende en begint te huilen. Sendero kan daar totaal niet tegen en weet zich geen raad. Hij loopt naar haar toe en zakt door zijn knieen bij haar.
Stil maar... * Zegt hij zacht... Darante is dus niet je tante ? Waarom ? Je weet toch dat je alles kan vertellen ? Ook dit soort dingen....
* Hij slaat zijn arme om het kleine zielige hoopje mens dat Chovexani is en kijkt , staart voor zich uit en denkt aan wat hij nu moet doen. moet hij haar laten vallen ? Nee nooit. hij heeft een belofte gedaan en die houdt hij. Dit gebeuren, vloek of betovering valt op te lossen al moet hij zijn oude strijdmacht bijelkaar roepen en de poorten van de hel bestormen. Hij kust haar op haar hoofd en streelt met zijn vingers door haar haren. hij moet het haar zeggen, misschien fleurt ze er van op. Hij hoopt het wel, moet je haar zien zitten zo als een zielig hoopje.
Wees niet bang, ik zal je niet verlaten. Ik blijf bij je door alles heen
Stil maar... * Zegt hij zacht... Darante is dus niet je tante ? Waarom ? Je weet toch dat je alles kan vertellen ? Ook dit soort dingen....
* Chovexani voelt hoe Sendero zijn arm om haar heen slaat en hoe hij zijn best doet om haar te troosten, langzaam wordt het geschok van haar schouders minder.
Wees niet bang, ik zal je niet verlaten. Ik blijf bij je door alles heen * Zegt hij tegen haar, maar ze weet dat hij nog niet de hele waarheid weet.
Zeg dat toch niet, je weet mijn verleden niet, je weet niet wat voor monster ik ben geweest, hoe veel mensen ik pijn heb gedaan.
Mijn ouders zijn gedood toen ik nog klein was, ik werd toen liefdevol opgenomen bij een zigeunergezin, ze hebben mij alles geleerd, ook de magie die ik nu gebruik, maar de wraak gevoelens bleven.
Op een dag was ik oud genoeg om alleen op reis te gaan en het kwaad, stroomde nog steeds door mijn bloed.
Ik heb het volk dat mijn ouders vermoordde opgezocht en met de magie in me allemaal vermoord, niet alleen de mannen ook de vrouwen en zelfs de kinderen. Een meisje, net zo oud als ik toen was, keek me aan, met zulke onschuldige ogen, daar heb ik nog nachtmerries van.
Het was verschrikkelijk, de kreten van pijn, van paniek, van angst, ik was een monster. Ik werd uit wraak hetzelfde als wat ik altijd gehaat heb, een moordenaar.
Door de schuld gevoel daarna, heb ik een god gevraagt een vloek over me uit te roepen, een vloek om altijd herinnert te worden aan het monster dat ik was, maar ik wil vergeten, wil weer leven, wil de wereld verbeteren, zoals mijn moeder heeft gedaan. Elke week kom ik hier om te smeken aan de god die ik om de vloek heb gevraagd, om de vloek op te heffen
* Chovexani is uitgeput en bang. Nu hij haar verhaal weet en weet wat voor monster ze is, kan hij nog wel van haar houden?
Dikke tranen lopen over haar wangen. Is er een eind gekomen aan haar geluk?
Snotterend kijkt ze Sendero even aan en ze ziet dat hij in gedachten verzonken is.
Bloedwraak.. De onschuldigen zullen lijden door de schuldigen, een wraak die overal is.
* Sendero weet even niet wat hij moet zeggen, de uitvoering van de bloedwraak is een erezaak geen moordzaak.
hmmm.. Die god had de vloek nooit mogen geven.. * Zegt hij donker Een bloedwraak is een erezaak. Geen moordenaar kan die uitvoeren alleen de overlevenden kunnen de bloedwraak uitvoeren. Je bent geen moordenares.
Het feit dat je er nachtmerries van hebt is genoeg om aan te geven dat je er spijt van hebt en dat het niet iets permanent is dat je de magie voor dat soort zaken gebruikt hebt. Het wordt tijd dat die god zijn vloek ongedaan maakt.
* Bij het uit spreken van zijn laatste zinnen slaat de bliksem in een oude boom vanuit het niets.
Die ogen, van dat kleine meisje, kan ze die ogen ooit vergeten?
Ze hoort hoe Sendero loopt te roepen, ook tegen Dues Fidus. Het was niet zijn schuld om haar een vloek te geven, ze heeft er om gesmeekt, zelfs een ritueel voor gehouden en hij is niet voor niets de god van de vloek, dus ze kon het verwachten, het is allemaal haar eigen schuld.
Ze schrikt op als de bliksem inslaat in de oude boom, een duister figuur komt uit de schaduw vandaan en loopt op hun af.
Met een vinger wijst hij naar Sendero.
Wie bent u om mij te beoordelen, ik zie u niet als god, of ander machtig persoon, toch denkt u boven de keuzes van de goden te staan?
* Sendero kijkt de schaduw boos aan. Even lijkt het alsof de schaduw Sendero wat wilt aandoen, maar Chovexani schuift ervoor.
Ze gooit haar mantel naar achter en de toverstof van haar moeder verschijnt in haar handen een gouden gloed vormt zich om haar heen en de kwaadheid straalt uit haat ogen.
Als je hem ook maar met een vinger of woord durft te verwonden, zul je mijn macht voelen en zowel jij als ik weten dat als ik echt boos word, ik behoorlijk machtig kan worden, ik weet dat ik jou niet kan verslaan, maar ik kom in de buurt. Laat de man van wie ik met heel mijn hart hou met rust.
* Tot haar verbazing begint de schaduw van de god te lachen.
Lieve Chovexani, dit was een proef voor jou, ik zie dat je lief kunt hebben en veel spijt heb van je daden, toch kan ik niet zomaar de vloek ongedaan maken, maar ik zal de hulp van de andere goden vragen om mij te helpen.
* Met nog een bliksemschicht, verdwijnt de figuur weer in de schaduwen, dan laat Chovexani haar schouders hangen en uitgeput gaat ze weer op de grond zitten, wat een dag, die nog maar net begonnen is, wat kan ze de rest van de dag nog verwachten, ze kijkt Sendero aan en ziet iets van bewondering in zijn ogen.
Laat de man van wie ik met heel mijn hart hou met rust* Roept ze tegen de god
* Dan begint de god te lachen en zegt wat over een proef. Alweer zo'n proef denkt Sendero boos, en zijn ogen stralen iets heel anders uit. volgende keer ga je eraan lijken die ogen tegen de god te zeggen. Dan gaat verdwijnt de god en Chovexani gaat weer zitten, Zij kijkt naar Sendero en hij kan alleen met liefde en trots terug kijken. Ze sprong toch mooi tussen de god en hem in en dat is toch wel erg lief. Sendero snaapt niet echt waarom die god met andere goden moet overleggen. Als die een vloek uit kan spreken, kan die hem toch ook weer opheffen. vage zooi die goden.
Je bent dapper en lief * Fluistert Sendero tegen Chovexani en hij kijkt haar met trots aan.
* Chovexani is blij dat Sendero trots op haar is, maar ze weet dat haar gevecht nog niet over is. De god bedoelt niet alleen dat hij gaat over leggen, maar dat er nog meer proeven komen en waarschijnlijk nog heftiger dan dit. Ze zullen hun liefde voor elkaar moeten bewijzen. De zon begint nu echt op te komen, maar ook een donkere wolk komt voorbij drijven. Chovexani weet dat de strijd begonnen is. Waar ze constant bang voor is geweest, gaat gebeuren. Het is de tijd zichzelf te bewijzen, laten zien dat ze een bestaan op deze plek waardig is. Ondanks dat het een wraakactie was, moet ze boeten voor haar verleden.
Ik hoop dat je naast mijn zijde zal staan nu, Sendero. Ik heb je kracht nodig en je liefde. De strijd is nog niet over, de goden hebben nog wat voor ons in petto. En alleen met mijn magie kan ik het niet aan.
* Een mist komt opzetten samen met een gure wind. Ze ziet hoe een man verschijnt en dan de aanval opent. Zelf kan ze nog net wegduiken voor een zwaard haar op een haar na raakt. Ze stoot met haar hoofd tegen een steen en even is ze gedesoriėnteerd en ziet dan hoe de man terug draait en weer op haar afkomt. Geschrokken grijpt ze naar haar toverstok, maar merkt dat ze die in haar val verloren moet zijn.
Snel kijkt ze om haar heen, maar kan haar toverstok niet zo snel vinden. Angstig kijkt ze hoe de man snel dichter bij komt en steekt haar handen omhoog om zich af te weren.
Het zijn andere tijden en in deze tijden hebben de mensen meer dan ooit beschikking over innerlijke krachten, wapen met speciale eigenschappen en de overheersende magie. Sendero kijkt naar chovexani en knikt
Liefste.. Laat het spel maar beginnen, we overwinnen het gewoon
* Sendero kijkt inzichzelf en vindt daar het helder brandende puntje van puur licht hij omsluit het met zijn geest en voelt zich helemaal lichter worden. Dan kijkt hij om zich heen en merkt dat er een mist verschijnt waarna er een man uit de mist komt die zonder te stoppen de aanval op CHovexani inzet. Hij ziet tot zijn afgrijzen dat chovexani met haar handen de aanval probeert te stoppen en duikt naar de man toe. Op het moment dat de man toe wil slaan raakt Sendero hem en samen buitelen ze over de grond. De man staat als een onmenselijke figuur direct op en kijkt woest naar Sendero. Sendero krabbeld overeind en voelt aan zijn zijde. De plek is nog steeds gevoelig en belemmerd hem in de soepele bewegingen. Hij ziet de ogen van de vreemde man en ziet dat ze zielloos en doods zijn.
Pas op roept hij tegen chovexani, dit ding is niet menselijk
* Dan staan ze tegen over elkaar , de vreemde man met een mat onaards lijkend zwaard en Sendero met zijn wapen dat nu een zilver fel glanzend zwaard is geworden. Af en toe doen ze een uitval na elkaar en Sendero heeft wel respect voor zijn tegenstander, de vreemde man weet wel raad met het zwaard. De vreemde man knikt een keer als uit respect en valt dan aan. Sendero duikt weg onder de slag die zijn lederen vest en bloes openscheurt en een lelijke brandplek achter laat op zijn huid. Tijdens het wegduiken haalt hij zijwaards uit en raakt de man al schampend over z'n ribben waar de rook uitslaat. De vreemde man rgomt van waardering en valt op nieuw aan. Nu pareerd Sendero de slag perfect en zwarte rook vermengt met heldere bliksemschichten verzengen de lucht als de twee strijders hun krachten meten. Sendero doet dan een paar stappen terug en laat de Vreemde man aanvallen. Op het moment dat de man aanvalt veranderd Sendero's wapen van een zwaard in een dubbelbladige bijl en Sendero hakt vol in op de aanstormende man. het blad van de bijl versplinterd het zwaard van de man en zwarte stukjes glasachtig materiaal vliegen in het rond. De kracht van de slag is zo hard dan het blad doorgaat en diep bij de vreemde man in zijn borst beland en de man zakt ineen. Het wapen veranderd terug in een zwaard en zonder te verblikken ramt Sendero het zwaard diep in het hart van de man. Een zwart rookwolkje uit de mond van de man geeft aan dat hij zijn laatste adem uitblies. Sendero buigt even naar het stoffelijk overschot en draait zich dan om naar chovexani die met open ogen zit te kijken.
Gaat het ? * Vraagt Sendero teder.
Samen met de man rolt hij over de grond. Snel krabbelt Chovexani op en gaat op zoek naar haar toverstok.
Ze ziet hem bij een boom liggen en pakt hem op, met 1 oog houd ze het gevecht in de gaten.
Ze ziet hoe Sendero het gevecht aangaat en hoe de mannen om elkaar heen draaien.
Pas op * roept Sendero tegen Chovexani, dit ding is niet menselijk
* Chovexani is onder de indruk van het gevecht, met grote ogen kijkt ze ernaar. Dan ziet ze hoe Sendero de man de genadeklap geeft en naar haar omdraait
Gaat het?* Vraagt Sendero teder.
Met mij gaat het wel, behalve de bult op mijn hoofd, en met jou?
* Chovexani kijkt Sendero met een tedere en bewonderende blik aan, hij heeft haar leven gered en heeft laten zien dat hij voor haar wilt vechten. Voorzichtig gaat ze voor hem staan en geeft hem een kus op zijn lippen. Ze weet dat wat er ook op hun pad komt ze het samen aan kunnen.
Je weet toch dat onze strijd nog niet beslist is he? Er kunnen nog meer moeilijkheden komen?
* Onzeker kijkt ze Sendero aan, hij is daar toch wel bedacht op he?
ehm ja behalve dat m'n leren vest stuk is en m'n schouder een brandblaar heeft valt het mee. Vreemd wapen had dat figuur zeg
* Na de kus van Chovexani denkt Sendero even na, meer moeilijkheden ach dat kan er wel bij. Hij veegt zijn wapen af aan de kleding van het lijk en vraagt zich af wat een god bezield om ontzielden naar de wereld te sturen om het een paar mensen lastig te maken. Zou de god in zijn eer aangetast zijn. Zou de god gewoon kleinzerig zijn en het niet kunnen hebben dat mensen spijt kunnen hebben van hun daden. Sendero grijnst een keer.
We zien vanzelf wel wat we voor onze voeten gegooid krijgen. We hebben de stap genomen en ik doe in ieder geval geen stap meer terug
We zien vanzelf wel wat we voor onze voeten gegooid krijgen. We hebben de stap genomen en ik doe in ieder geval geen stap meer terug * Zegt Sendero tegen Chovexani.
* Samen besluiten ze terug te gaan naar Chovexani's winkel, ze wilt zich graag omkleden in wat passender kleren en ze wilt graag wat drinken maken, ook om te zorgen dat hun verwondingen wat makkelijker helen. Sendero kijkt beneden wat rond en bekijkt alles met andere ogen, al dit maakt deel uit van Chovexani's verleden, haar vele reizen die ze gemaakt heeft. Sendero kijkt om zich heen of hij misschien iets ziet waarmee hij de handschoen van zijn hand af kan krijgen en hij hoopt dat Chovexani nog niet naar beneden komt om te zien hoe stom hij is geweest, dit dingetje uit te proberen. Dan ziet hij een zwarte kat de trap af komt en hem met grote gele ogen staat aan te kijken. Verbeeld hij het zich of ziet hij de kat naar hem grijnzen. Het lijkt zelfs of de kat hem uitlacht, de kat komt rustig dichter bij en springt op een tafel. Nieuwsgierig kijkt hij naar Sendero en wacht rustig af wat hij vervolgens gaat doen. Sendero weet niet wat hij hier van moet vinden, maar gaat verder op zoek naar iets om die handschoen van zijn hand af te krijgen.
Als ze bij haar winkel aankomen, laat ze Sendero beneden terwijl ze zelf naar boven gaat om zich te wassen en om te kleden. Even kijkt ze in de spiegel en ziet de bult op haar hoofd.
Als hij een handschoen ziet, pakt hij hem op om het eens van wat dichterbij te bekijken.
Voor de gein trekt hij hem aan en ziet hoe de handschoen zich aan zijn hand aanpast.
Als Sendero hem probeert uit te doen, voelt hij dat de handschoen niet meegeeft. Zichtbaar geļrriteerd, probeert hij het nog eens, maar het lijkt net of de handschoen vastgekleefd zit aan zijn hand en met hoeveel kracht hij ook probeert de handschoen van zijn hand af te krijgen er zit gewoon geen beweging in.
Dan poogt hij hem uit te doen, maar de handschoen zit als verkleefd. Hij kijkt rond onderwijl peuterend aan de handschoen als er een kat aan komt wandelen en bij hem gaat zitten kijken wat hij doet. De kat lijkt hem uit te lachen.
Lach niet maf beest! zeg liever hoe die handschoen uit gaat en wat dat ding doet
* Sendero voelt zich knap stom, al zit de handschoen best lekker, dat ding moet wel uit kunnen. Hij zoekt verder en ziet een klein mesje liggen. Dat zou genoeg moeten zijn om de draadjes los te peuteren en de handschoen uit te trekken denkt hij. de draadjes geven geen krimp en als hij uitschiet en op zijn pols terecht komt is er ook aan zijn huid niets te zien.
vreemd erg vreemd. Wat is het voor iets * mompelt hij zacht .
* Dan weet hij het niet meer en besluit de handschoen te laten zitten, en te wachten tot Chovexani terug is. Sinds wanneer heeft zij trouwens een kat bedenkt hij plotseling. Hij heeft nog geen kat gezien bij haar in de buurt. Hij draait zich om naar de kat.
Volgens mij ben jij geen gewone kat ... * zegt hij zacht tegen de "kat"
Volgens mij ben jij geen gewone kat ...* zegt Sendero zacht tegen de kat.
* De kat kijkt hem met zijn grote gele ogen uitdagend aan.
Ik ben een gewone kat hoor, maar met magische krachten, natuurlijk. Ik ben niet voor niets de kat van Chovexani, meneer. * Zegt de kat beleeft tegen Sendero, die de kat een beetje argwanend aankijkt.
U, vraagt zich natuurlijk af, waarom u mij nooit gezien heeft? Ik blijf graag op de achtergrond, vreemden houden niet altijd van katten, maar aangezien u haar hart heeft veroverd, leek het mij niet meer dan logisch om mij voor te stellen.
Mijn naam is: Armaya en ik hoop dat u een beetje van katten houd.
Zoals u ziet kunt u met mij gesprekken voeren, maar ik kan u ook uit die handschoen helpen. Zoals u gemerkt heeft, zit er aan de zijkant van de handschoen, aan de binnenkant van uw arm dus een teken, dat lijkt op een omega teken. Als u daar zachtjes overheen wrijft en tegelijkertijd Sastro zegt, zult u zien hoe de handschoen los laat. Het verhaal er om heen weet ik niet, maar hij is gemaakt om te beschermen.
* Verbaasd kijkt Sendero de kat aan, maar bedenkt dat er niks anders op zit dan de kat te geloven en zo wrijft hij zacht over de aangegeven plek, ondertussen het woord mompelend, en meteen voelt Sendero hoe de druk om zijn hand minder word en legt opgelucht de handschoen op tafel, geen moment te vroeg, want daar hoort hij voetstappen op de trap en loopt Chovexani sierlijk naar beneden. Beneden gekomen kijkt Chovexani argwanend naar haar zwarte kat, die even naar haar grijnst en dan een knipoog geeft naar Sendero.
Ik merk dat je kennis hebt gemaakt met Armaya. Hij is jaren mijn steun geweest, al is hij de laatste dagen, op verdachte wijze weg geweest, blijkbaar heeft hij de buurt onveilig gemaakt
* Even lijkt het of de kat bloost, maar daarna grijnst het dier gelukzalig, springt van de tafel en verdwijnt uit het oog.
[Dit bericht is gewijzigd door Chovexani.Darante op 11-08-2003 11:56]
Als chovexani naar beneden komt dan kijkt de kat nog even om en springt dan weg. Sendero kijkt hem na om vervolgens zijn aandacht op Chovexani te richten. Hij speelt wat met de handschoen.
Wat is dit eigenlik voor handschoen ? * vraagt hij onschuldig Wat zie je er weer leuk uit zo
Die handschoen? Die heb je toch niet aangeprobeerd he? Goed je wilt een verhaaltje, ik zal eerst even ontbijt maken en wat te drinken maken.
* Chovexani loopt naar de keuken, waar ze wat vers fruit klaarmaakt. Ze ziet hoe Armaya naar buiten glipt en weet dat hij weer op vrouwen jacht gaat, zelfs hij heeft de liefde in zijn bol, nou ja liefde?
Chovexani bloost even bij het idee. Als ze alles klaar heeft, loopt ze weer naar de winkel terug en zet alles op een tafeltje.
Goed die handschoen.Het is niet zo'n interessant verhaal hoor, maar goed. Het is een Baxtalo Handschoen.
Vroeger werden deze handschoenen door magiėrs gebruikt als bescherming en voor geluk.
Magiėrs hadden natuurlijk hun magie om zich te verdedigen, maar er waren een paar die ook de krijger wilde uithangen, ze hebben deze handschoen gemaakt om hun te beschermen en hun krijgers vaardigheden te geven.
Deze handschoen is al jaren in mijn familie geweest en nu dus in mijn bezit gekomen, het is ook een van de weinige dingen die ik zal verkopen, maar laat hem graag zien, het is een bijzondere handschoen die zich aanpast aan de drager.
* Chovexani doet de handschoen aan en voelt hoe hij om haar hand sluit, dan laat ze een van de zwaarden van de muur na haar toe zweven en gaat een eindje van alles afstaan. Dan geeft ze een demonstratie zwaardvechten, terwijl ze daarvoor nooit in de leer is geweest. nu lijkt het of ze met een zwaard in haar hand geboren is.
Chovexani legt het zwaard neer en wrijft zachtjes over de handschoen en niet veel later laat ze de handschoen van haar hand glijden
Hopelijk zal die kat Armaya een seintje kunnen geven als er meer van dat soort vagelijk volk komt buurten. Dit zijnvan die moment dat sendero zijn troepen mist. Met de perfect huurlingen van vroeger zijn dit soort proeven kinderspel. Maar ja hij moet het op de kracht en wijsheid van Chovexani en Hemzelf hebben. Wat een zeer leuke uitdaging is.
Ehm kan ik die handschoen meenemen ? Hij kan wel eens van pas komen. Heb je nog meer van dat soort leuke dingetjes. Ik vertrouw die god namelijk voor geen byzantijnse dinar.
* Sendero neemt wat fruit en wacht rustig af, wat voor wilde plannen Chovexani vandaag heeft. Of welke rustige plannen ze heeft. Wat het ook wordt geheid komt die god roet in het eten gooien.
Dan kijkt ze haar winkel rond en gaat zelf even op zoek, er liggen zoveel dingen dat ze niet precies weet wat er allemaal ligt.
Uhm laat me eens kijken, ach ja, de Ring der Ontdekking. Deze zuivere bronzen ring word zeer gewaardeerd door diegene die de uithoeken van de wereld willen verkennen en speiciaal degene die zich willen beschermen, aangezien de ring hun zou beschermen tegen ziekte en vergif.
De drager van de ring houdt een constante geriefelijke temperatuur, zelf tijdens extreme temperaturen. Ook zal de rind de drager altijd het noorden aanwijzen, zodat de drager nooit zal kunnen verdwalen.
* Chovexani ziet hoe Armaya weer binnen komt dit keer met een muis in zijn bek en die legt hij voor haar neer. Gelukkig ziet Chovexani hoe de muis niet veel later wegsprint. Met haar gedachte maakt ze een holletje in de muur en ziet de muis daarin weg duiken.
Armaya kijkt haar kwaad aan, maar merkt dan dat de bezoeker er nog steeds is en springt voor hem op tafel. Zachtjes begint de kat te spinnen en het lijkt net of hij een liedje zingt. Chovexani kijkt de kat boos aan en Sendero begrijpt er niks van.
Vertel me een Armaya, wat heb je net gedaan dat je zo vrolijk een liedje zingt? Volgens mij niet veel goeds, aangezien je een zoenoffer voor me hebt meegebracht. Vertel me nou niet dat je weer achter de poes van de buren hebt aangezeten, hoe vaak ik die mensen hier wel niet over de grond heb gehad, met klachten over jou. Ik dacht dat we hadden afgesproken dat je dat zou laten, anders zie ik geen andere oplossing dan je binnen op te sluiten.
* Bij die laatste woorden, gaat de kop van Armaya met een ruk omhoog, kijkt hij Chovexani even vernietigend aan, geeft Sendero een knipoog en keert Chovexani de rug toe. Daarna springt hij van tafel en loopt met een hooghartige pas de trap op, uit het zicht.
Katten!!! Pfff, het is dat hij me zo goed geholpen heeft, anders, nou ja laat maar. Ik zal je er niet mee lastig vallen
* Chovexani pakt een bol op en ziet hoe de bol paars begint op te gloeien. Verschrikt legt ze de bol neer als ze er een soort mist in tevoorschijn ziet komen, wat bij haar weten eigenlijk helemaal niet hoort te gebeuren. Hoewel ze niet snel in paniek is, doet ze toch een paar stappen naar achteren en roept ze Sendero's naam. Sendero hoort meteen aan haar stem dat er iets niet in orde is en kijkt haar vragend aan. Met grote ogen wijst Chovexani naar de bol, waar nu de rook uit lijkt te komen
Dan komt de kat binnen en begint Chovexani hem vermanend toe te spreken. Sendero kan er alleen maar verwonderd naar kijken.
Maffe kat...
* Sendero lacht er even om en na de kreet van Chovexani ziet hij dan ook hoe de bol van Chovexani paars gloeit en er een vage rook tevoor schijn komt. Niet weer zo'n rot geintje van een god hoopt hij.
Bij de goden, wat is dat nu weer voor iets...
* Sendero ziet hoe zich in de paarse rook een vorm zich ontwikkeld en naar buiten stapt. Voor hen staat een afzichtelijk wezen dat behaard is met een soort van naaldjes waaruit paarse rokende druppeltjes komen. Sendero heeft geen flauw idee wat het is. Maar hij weet wel dat het niet vriendelijk is, en zeker niet hier bevochten kan worden. Er is veel te weinig ruimte om te kunnen vechten dus hij kan alleen Chovexani naar de deur wijzen, en er naar toeschuifelen
We moeten weg hier...
Ze hoort Sendero naar haar roepen:
We moeten weg hier* Het lijkt net of haar voeten vast zitten en het enige dat ze kan doen is toekijken. Het wezen slaakt een ijzingwekkende kreet, zo'n kreet dat door merg en been gaat en Chovexani's ogen worden groter.
Dan komen haar benen pas in beweging en haast ze zich naar buiten, via de lange straat, rent ze naar een open plek. Ze voelt hoe Sendero haar volgt en merkt ook dat het wezen hun lijkt te volgen. Het wezen brult van woede en kippenvel vliegt over Chovexani's lichaam. Wat voor verschrikkelijks moeten ze nu weer bestrijden, denkt Chovexani. Chovexani merkt dat ze haar toverstaf is vergeten en ze heeft alle extra kracht nu hard nodig. Voor Sendero ook maar iets kan zeggen, rent ze naar haar winkel terug. Ze kan nog net ontkomen aan een hand die naar haar uitgestrekt wordt.
* Het lijkt er even op dat het wezen Chovexani wilt volgen, maar zodra Sendero stenen tegen zijn kop begint te gooien, lijkt het zijn aandacht van Chovexani af te leiden. Het wezen richt zijn aandacht nu op Sendero en met een kreet probeert het aan te vallen. Ze stijgt op en ziet hoe het wezen herhaaldelijk probeert Sendero aan te vallen, maar Sendero verweerd zich meesterlijk en ze ziet zijn ogen groot worden als ze aan komt vliegen. Chovexani pakt een van de drankjes die ze heeft meegenomen en vliegt om de kop van het wezen, daar giet ze het mengsel over zijn kop, met de bedoeling om het wezen enigszins te verdoven. Voor ze alles over zijn kop heeft kunnen gieten, is ze ontdekt en als een miezerige vlieg, wordt ze door het wezen weggeslagen. Ze komt hard op de grond terecht en ze blijft als verdoofd liggen.
Ondertussen is Chovexani terug in haar winkel, maar kan ze haar toverstok niet zo snel vinden.
Dan herinnert ze zich een spreuk van haar moeder en met een aantal woorden komt haar toverstok aanvliegen. Chovexani pakt nog wat andere benodigdheden, die haar wel van pas kunnen komen en haast zich naar buiten.
Daar zegt ze nog een paar woorden en haar bezem komt aan vliegen.
Sendero schrikt en wilt naar Chovexani toe om te kijken of ze gewond is en of ze zelfs nog wel leeft, maar het wezen heeft andere plannen met hem en zet weer de aanval in.
Voor dat hij naar haar toe kan zwaait het wezen met z'n arm en een wolk van vlijmscherpe naaldjes vliegt naar sendero toe. HIj duikt weg en de plaats waar hij net stond is bezaaid met naalden.
Even kijkt Sendero naar Chovexani en hij ziet dat ze beweegt. Dan vergt het wezen al zijn aandacht. midden op straat terwijl de omwonenden snel hun heil binnen zoeken en een enkele dappere bewoner van Trandofir een boog haalt staat Sendero behoedzaam tegenover het afschrikwekkende wezen.
Hij laat z'n magische staf splitsen en vervormen tot een groot schild tegen de naald aanvallen en een lang zwaard. Uit de groot handel komen een paar helpers die beschutting zoeken achter wat kratten en hun kruisbogen op het wezen richten.
Dan beginnen ze te schieten. Het wezen schokt en krijst van de inslagen van de kruisboogpijlen en gilt het uit als er plotseling een gevederde pijl uit z'n nek steekt, afgeschoten door een dappere dorpeling. Sendero valt dan het wezen aan. Het wezen laat weer een wolk van naalden los die op worden gevangen door het schild van Sendero terwijl zijn zwaard onhoudbaar aan komt zwaaien.
Met een ijzingwekkende krijs stort het wezen zwaar gewond tegen de vlakte. Sendero laat het schild en het zwaard weer samenvoegen en de staf vorm zich tot een speer die Sendero diep in het hart van het wezen ramt. Als het wezen zijn laatste adem uitblaast keert hij zich om naar Chovexani en ziet dat ze overeind kruipt.
