Elfenmagie mompel ik
Ik loop de kamer door en opeens sta ik in een mooi versierde badkamer met een bad vol met heet water waar de heerlijkste geuren uit komen.
Ik besluit een bad te nemen en als ik me uitgekleed hebt laat ik me langzaam in het water glijden.
Het water is heel ontspannend, ik voel me spieren ontspannen en val bijna in slaap als ik opeens mij maag hoor rommelen.
Ik besluit maar om naar de eetzaal te gaan, en nadat ik weer aangekleed heb met nieuwe kleren die opeens op mij bed zijn verschenen, loop ik de gang op mijn neus achter naar.
Als ik even later een zaal binnenkom zie ik dat er al iemand heeft gegeten.
En denk bij mezelf
Vreemd, wie zou er nou al gegeten hebben
* Ik ga aan de tafel zitten en pak een kan wijn en schenk wat in en begin te eten, ondertussen wachtend op de anderen die wel snel zullen komen
Hij schudy zijn cape af en laat Hidalgo stapvoets verder gaan. De zon begint aan haar laatste minuten en dus is het lastig om te kijken in het bos.
Het is al bijna volledig duister als er in de verte een lichtje verschijnt. Hidalgo stapt gestaag door in de duisternis.
Voorzichtig maakt Dagobert de man wakker. De vreemdeling kijkt versuft uit zijn ogen en vraagt aan Dagobert wie hij is en wat hij wil.
U lijkt er niet al te best aan toe te zijn, kan ik U ergens mee helpen?
Is wat water ook goed meneer? Bier heb ik helaas niet bij me, maar U mag wel meekomen naar mijn abdij, daar heb ik ook wel een warme droge plaats om te slapen voor U.
Onderweg vertelt hij wat over zichzelf en de adbij. Hij heeft niet door dat de dronkaard ondertussen weer ligt te soezen.
Met ietswat ontzag denkt hij terug aan de afgelopen dagen.
Nadat hij zijn meditatie heeft ingezet, is zijn lichaam beginnen te veranderen, de diepe groeven in zijn gezicht werden glad gestreken, de grijze haren werden weer zwart. De lichte ogen, kregen weer de kleur van vroeger. Twee volle dagen heeft hij erover gedaan. Tranen, weet en bloed zijn vergoten, alleen om te volbrengen wat hij nu is.
Hij kan nu zijn wraak gaan volbrengen. De kans van zijn leven.
Met de laatste kracht die hij nog heeft tovert hij zijn staf en cape om en daarna gaat hij even liggen, voor hij de reis terug nar het dorp zal maken
Dan stapt ze haar kamer uit en loopt richting de eetkamer. Als ze binnenkomt merkt ze gelijk op dat er al wat van het eten gegeten is, ook dat Jan Jaap al aan tafel zit. Met een knikje begroet ze hem en dan ruikt ze even. Er klopt hier iets niet? Ze kijkt naar Jan Jaap en vraagt zich af hoeveel hij weet. Ze kijkt hem aan en ziet dat hij van het eten heeft gegeten, maar als hij het niet was, wie dan wel?
Weet jij wie er nog meer van het eten heeft gegeten?
* Ze ziet hoe Jan Jaap verschrikt opkijkt alsvorens naar het eten te kijken, dan druppelen de andere een voor een de kamer binnen. Als ze ziet dat de anderen aan het eten willen beginnen klinkt er een schreeuw
Nee!!! Niet aan het eten komen, er is iets goed mis met het eten, aangezien de rest er allemaal is, missen we er een en ik ben bang dat die al van het eten heeft gegeten, net als Jan Jaap hier.
[Dit bericht is gewijzigd door Amethist op 08-01-2004 19:13]
quote:*szoezd*
Op dinsdag 6 januari 2004 18:44 schreef Dagobert het volgende:
* Dagobert geeft de man wat water en helpt hem dan achter op zijn paard. Hij spoort Hidalgo aan en samen rijden ze terug naar Zilea, Abdij van de Verborgen Waarheid.Onderweg vertelt hij wat over zichzelf en de adbij. Hij heeft niet door dat de dronkaard ondertussen weer ligt te soezen.
Garoef loopt rustig door en gaat op het geluid af. Het is donker in het bos, maar toch ook licht. De maan en de sterren zijn te zien aan de hemel, maar ook op plekken waar de maan niet door de bomen schijnt kan Garoef toch goed voor zich uit kijken en zich een pad banen door de felgekleurde varens.
Als hij bij een klein huisje komt zie hij een vrouw met een luit zitten. Ze heeft prachtig donkerbruin haar en stralende groene ogen. Een zachte stem zet in op de melodie van het lied. Het gaat over vroeger, over de plek waar Garoef vandaan komt. Het duurt even, maar dan ziet hij het. Het is zijn moeder die zachtjes zit te zingen.
Dit kan niet, dit klopt niet denkt Garoef bij zichzelf. Hij loopt rustig op de vrouw af en wil haar hand strelen. Ze lijkt hem niet te zien, totdat ze plots zijn hand vast pakt. Garoef kijkt haar aan en ziet langzaam dat het Myrddin is. Hij kijkt wat verbaasd uit zijn ogen en ziet dan alle gasten om zijn bed staan.
Wat is er aan de hand?
Ze voelt hoe zijn hand naar die van haar beweegt en ze pakt die hand vast, laat haar energie erdoorheen stromen. Ze ziet hoe Garoef uit zijn betovering wakker schrikt.
Wat is er aan de hand , * Vraagt Garoef. Myrddin zorgt dat hij weer gaat liggen, aangezien ze de bijwerkingen van deze betovering kent. Ze kijkt om zich heen en ziet dat er iemand mist. Met ruisende rokken draait ze zich om en haast weer de gang op. Snel loopt ze terug naar de eetkamer, waar ze Jan Jaap op de grond aantreft, op dezelfde manier als ze Garoef net aantrof. Ze knielt bij hem neer en schud hem ook aan zijn schouders heen en weer. pakt zijn hand en zend er de energie door die nodig om zo'n betovering te verbreken. Even knippert Jan jaap met zijn ogen, om vervolgens in een gezonde slaap weg te zakken. Ze laat Jan Jaap even liggen en loopt naar de tafel, waar het eten nog staat. Met een hand gebaar laat ze al het eten verdwijnen.
[Dit bericht is gewijzigd door Amethist op 14-01-2004 16:16]
Ik wil net aan Myrddin wat er aan de hand is, als de andere een voor een de eetzaal binnen komen en aan het eten willen beginnen, maar verschrikt schreeuwt Myrddin dat ze van het eten moeten afblijven.
Ik voel opeens me heel moe en zie nog net dat Myrddin haastig de zaal verlaat voordat het zwart voor mij ogen word en mij ledematen slap worden en op de grond ik elkaar zak.
Even later knipper ik met mij ogen en zie dat Myrddin mij hand heeft vastgepakt en ik voel een rare energie stroom door mij heen gaan.
Langzaam doe ik mij ogen maar weer dicht en val in een diepe slaap.
Het lijkt me het beste als iedereen wat gaat slapen, ik neem aan dat iedereen zelf wat te eten in zijn reis benodigdheden heeft, dat lijkt me op dit moment veiliger om te eten. Ik wens iedereen een goede nacht en kijk goed uit.
* Met deze woorden draait ze zich om en stuift ze de kamer uit. Snel loopt ze de trap af naar de kerker waar het lab zich bevind. Daar ligt het eten en snel doet ze wat proefjes op het eten. Veel verder dan wat ze al wist komt ze niet. Buiten begint het al weer licht te worden en met een handgebaar verwijdert ze het eten en sluit de deur zorgvuldig af voor ze naar haar vleugel loopt
[i]...Mama...
Garoef kijkt diep in haar groene ogen en krijgt ditmaal wel een blik terug. De muziek is gestopt en de jongedame staat op. Zonder een woord te zeggen draait ze zich om en loopt het huisje waar ze voor zat in. Garoef kijkt even rond en besluit haar te volgen. Ze loopt de keuken in en begint een maaltijd te bereiden. Garoef kan zijn ogen niet geloven als ze korte tijd later de keuken uit komt. Hij pakt een stuk brood vast en neemt een hap.
Het is vreemd. Hij lijkt niets te proeven. Hij kijkt om zich heen en ziet dat het ondertussen weer licht is buiten en hij nog steeds op zijn kamer ligt. Naast zijn bed staat een schaaltje met brood waarvan hij een stuk in zijn hand houdt.
klaagliederen van de elfen komen mij tegenmoet als ik door het zo opeens stille kasteel loop naar mij kamer,daar aangekomen voel ik een erge vermoeidheid over mij heen komen ik kan nog net bij mij bed komen voordat ik weer in een diepe slaap terecht komt.
net voordat ik wegzak zie ik mij hele leven op het eiland voor mijn ogen voorbij komen,en met de laatste woorden voordat ik in slaap val moppel ik.
vaarwel Eiland
* Op het bed blijft slechts een lichaam achter. De geest ie gevlogen naar huis. Naar egborgenheid en zekerheid. Een kille wind komt de kamer binnen. Het blijft donker en koud in het kasteel.
|
|
