Nu ik nog betrekkelijk jong ben zijn mijn ouders al behoorlijk oud. Bijna een generatie ouder dan wat je mag verwachten. Grote kans bestaat dat als ik kinderen krijg zij dit niet meer meemaken, zoals ik mijn grootouders niet heb meegemaakt. In tegenstelling tot andere families is de kans bij oude ouders gering dat de generaties elkaar ontmoeten en iets van elkaar opsteken. Of de verhalen over de familie van generaties geleden kunnen doorgeven.
Je ziet tegenwoordig dat men steeds later besluit om ouder te worden. Vrouwen moeten eerst carrière maken en over het algemeen willen beide echtgenoten eerst van het leven genieten voordat er sprake is van kinderen. Wat is, denken jullie, de beste leeftijd om aan kinderen te beginnen? In de twintig of later? Wat zijn de voordelen en nadelen?
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
quote:Ik kan de tijd niet terugdraaien, maar vraag me af wat beter is.
Op dinsdag 29 april 2003 16:41 schreef K-otic het volgende:
Als jij ouder wordt ben je toch zelf ook al een oude ouder dus wat zeur je nou je doet het zelf ook.
Uiteindelijk is dat als het goed is je opvoeding ten goede gekomen.
[Dit bericht is gewijzigd door Lois op 29-04-2003 16:54]
Dan heb je al tijd gehad om van het leven te profiteren, maar ben je nog relatief jong.
quote:Ik heb een typische jaren 50-opvoeding gehad, vind ik. Ook toen al een beetje uit de tijd. Ik heb me ook altijd afgevraagd of mijn moeder wel van kinderen hield.
Op dinsdag 29 april 2003 16:43 schreef teknomist het volgende:
Ik heb geen mening over wat de ideale leeftijd zou kunnen zijn. Echter, ik wil wel opmerken dat een voordeel van oude ouders is dat zij beschikken over veel levenservaring en -wijsheid - dat hoop ik althans voor je
quote:Heel wezenloos Nederland hunkert toch weer naar de waarden & normen uit de jaren 50???
Op dinsdag 29 april 2003 16:45 schreef Yipo_Palaffis het volgende:[..]
Ik heb een typische jaren 50-opvoeding gehad, vind ik. Ook toen al een beetje uit de tijd. Ik heb me ook altijd afgevraagd of mijn moeder wel van kinderen hield.
Ongelukje,maar ze waren toch wel blij met me alhoewel ze eigenlijk nergens meer op gerekend hadden en er geen tijd meer voor hadden.
Ben dan ook grotendeels opgevoed door mijn oudste zus die 15 jaar ouder is. Die ging met mij naar consultatieburo's enzo.
Heb er nooit last van gehad zelf, en heb ook nog een prima kontakt met mijn moeder die haar tijd ver vooruit is.
Pa is overleden.
Zelf zie ik echter wel het verschil met het leeftijdsverschil tussen mijn kinderen en mijzelf.
Ik was 23 toen de oudste werd geboren, en ik ben nu bijna 44 en hij 19.
Ik vind het erg leuk, voel me vaak genoeg nog op 1 lijn met hem qua muziek en interesses.
Daar heb ik het ook wel eens over met mijn moeder, dat herkent zij dus absoluut niet.
Het kan gewoon allebei prima gaan zonder dat iemand er rotgevoelens over heeft, of iets te kort komt in zijn opvoeding.
Ik kijk er absoluut niet negatief op terug dat ik "oude ouders" had, heb het ook niet echt zo ervaren.
Nu vind ik het jammer dat mijn moeder in deze fase van mijn leven niet meer met mij kan optrekken, maar dat heeft meer een lichamelijke oorzaak.
Geestelijk is zij zoals gezegd, begripvol, geinteresseerd en gaat nog steeds zoveel mogelijk met de tijd mee.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mijn moeder is 63 (ik ben 40) en mijn vader is 76. Ze zijn overigens gescheiden. Mijn vader is de laatste jaren aan het sukkelen met zijn gezondheid, maar tot voor een jaar of 5, 6 ging alles prima. Ik heb hem nooit echt als 'oud' ervaren, misschien ook omdat hij in het onderwijs zat en dus altijd tussen de jeugd bivakkeerde Het leeftijdsverschil tussen mijn ouders begint nu eigenlijk merkbaar te worden. Mijn vader krijgt steeds meer beperkingen, mijn moeder kan alles nog. Maar toen ik jonger was, was dat verschil er niet.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
En ik heb niet de indruk dat mijn ouders minder goed hebben kunnen opvoeden omdat ze jonge ouders waren. Mijn broer en ik zijn goed terecht gekomen.
Persoonlijk zal ik niet heel jong kinderen krijgen. Ik moet namelijk wel eerst nog een partner zien te vinden en dan moet je natuurlijk nog maar zien of het lukt!
Een van mijn beste vriendinnen komt ook uit zo'n tweede worp, met ongeveer dezelfde verhoudingen als bij ons. Haar vader was dus veel ouder dan die van de meeste van ons, maar qua gedrag was hij een van de jongste. We waren allemaal dol op hem en hij was/is helemáál niet ouderwets. Net zoals mijn eigen man nog heel jong is qua gedrag. Daar maak ik me dus niet zo'n zorgen over.
Wat ik wel jammer vind is dat onze dochter waarschijnlijk al betrekkelijk vroeg haar vader zal verliezen en ik mijn man, die kans is natuurlijk behoorlijk groot. Aan de andere kant heb ik hem bij ons huwelijk laten beloven dat hij minimaal 87 jaar oud wordt, dan ben ik alweer 70 en onze dochter is dan 40, dus da's nog wel te doen.
bottom line: ik denk dat die leeftijd veel minder belangrijk is dan een heleboel andere dingen die ouders wel of niet te bieden hebben. Die staan daar los van.
Maar ik denk trouwens dat dit nu helemaal niet meer zo raar is. Vroeger kregen de meeste mensen al op hun 20e kinderen, nou tegenwoordig zijn ze toch wel zo'n 10 jaar ouder!
Zelf heb ik wel vrij jonge ouders, ik ben drieëntwintig en mijn ouders zijn allebei negenenveertig. Ik wil zelf ook wel voor mijn dertigste een kind als het kan.
quote:Ik vind het een beetje overdreven om te spreken in termen van iemand iets aandoen, eerlijk gezegd.
Op dinsdag 29 april 2003 17:21 schreef liefkleinmeisjuh het volgende:
dus als je je kinderen niet hetzelfde wilt aan doen als ze jou hebben aangedaan zou ik maar eens op gaan schieten!
quote:Hij doet zelf of het een drama is.. mij zou het niet echt wat uitmaken.. ok het is misschien leuker als je nog jonge ouders hebt.. maar ach
Op dinsdag 29 april 2003 17:26 schreef Angeles het volgende:[..]
Ik vind het een beetje overdreven om te spreken in termen van iemand iets aandoen, eerlijk gezegd.
quote:ach joh, mijn vader heeft mijn kinderen ook nooit meegemaakt.
Op dinsdag 29 april 2003 16:39 schreef Yipo_Palaffis het volgende:
. Ik ben nu 34. Mijn vader is bijna 80 en mijn moeder is 75.Grote kans bestaat dat als ik kinderen krijg zij dit niet meer meemaken
ik was 26 toen hij overleed.......hij was 55.
wat ik maar zeggen wil, is dat jonge(re) ouders hebbengeen garantie is dat ze langer meegaan
Liefdevolle ouders, is het belangrijkst.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
quote:Dat is mooi geschreven!
Op dinsdag 29 april 2003 23:00 schreef jessie het volgende:
Vaak genoeg heb je het niet voor het kiezen. Dingen lopen zoals ze lopen. Dat accepteren en dan is het genieten geblazen. Als je wil kan je altijd wel iets vinden wat anders had gekund, maar anders hoeft niet altijd beter te zijn.
Liefdevolle ouders, is het belangrijkst.
quote:
Op dinsdag 29 april 2003 23:00 schreef jessie het volgende:
Vaak genoeg heb je het niet voor het kiezen. Dingen lopen zoals ze lopen. Dat accepteren en dan is het genieten geblazen. Als je wil kan je altijd wel iets vinden wat anders had gekund, maar anders hoeft niet altijd beter te zijn.
Liefdevolle ouders, is het belangrijkst.
quote:Dat vond ik nou ook
Op dinsdag 29 april 2003 23:14 schreef ibo het volgende:[..]
Dat is mooi geschreven!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
quote:Het verplicht tot niets. Mijn vraag handelt niet over of ik mijn ouders iets moet verwijten, maar over wat de beste leeftijd is om aan kinderen te beginnen. Hierbij moet ik aantekenen dat ikzelf ook al behoorlijk oud ben om aan kinderen te beginnen.
Op dinsdag 29 april 2003 23:14 schreef ibo het volgende:[..]
Dat is mooi geschreven!
Ik vind het ook wel prettig dat hij tot zijn veertigste nog lekker zijn eigen dingen heeft kunnen doen, hij heeft daardoor EN mooie verhalen EN een boel levenservaring opgedaan voordat hij aan kinderen begon.
Was trouwens ook bij mijn ouders geen keuze, maar gewoon "hoe het liep". Ik heb nooit moeite gehad met hun leeftijd en mijn zusjes ook niet voor zover ik weet.
Ik ben nu 24. Mijn ouders zijn allebei 44. Vorig jaar zijn ze opa en oma geworden. Da's erg jong dus! Ik ervaar het allemaal als zeer positief (en zijn ook!) maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat 'oudere' ouders hebben per definitie negatief is!
Vroeger vond ik dat ik oude ouders had, maar nu helemaal niet meer.
Mijn moeder werkt bijvoorbeeld vandaag en mijn vader is met mijn 2 oudsten een dagje weg
Ik ben moeder geworden op mijn 24e van 2 meisjes, en een maand geleden is daar een derde bijgekomen. Dus ik ben nu 28 en als ik mijn dochters 20 en 16 zijn ben ik 44
Lekker jong dus nog!
We're going home.
Mijn moeder was 22 en mijn vader 25, en nu ben ik 18 en mijn ouders begin 40. Ikzelf vind het heel fijn; mijn ouders snappen als ik een keertje leuke kleren wil of als ik een keertje wil stappen ( mijn ouders zijn soms zelfs eerder thuis dan ik, maar ze gaan gelukkig wle naar andere kroegen ) Verder was mijn moeder tot mijn broertje naar groep 3 ging ( en ik 12 was) thuis gebleven, en nu heeft ze nog genoeg tijd voor een leuke baan. Ik heb gewoon hele lieve, toffe ouders 
op wie ik erg trots ben, maar dat had ik ook gezegd als ze ouder waren geweest , het gaat er namelijk niet om hoe oud je ouders zijn maar hoe lief en zorgzaam ze zijn een ideale leeftijd om ' aan kinderen te beginnen' bestaat er dan ook niet volgens mij.
Mijn ouders waren jong, maar mijn moeder overleed ook jong, dus heeft ook haar kleinkinderen nooit gezien.
Ik vond het als tiener wel fijn om een jonge moeder te hebben trouwens.
En ben het zelf ook naar alle tevredenheid
|
|
