Een half uur echo-en met foto's en een videoband om thuis aan iedereen te laten zien.
Zo'n echo is toch heel anders als in het ziekenhuis, de sfeer is heel anders en het gaat allemaal wat gemoedelijker.
Van te voren hadden we afgesproken met de echo meneer dat we niet wilden weten wat het geslacht van de baby was maar mocht het per ongeluk heel duidelijk in beeld komen dan vonden we dat niet erg.
Heel rustig heeft hij ons van alles laten zien van de baby. Het hoofdje , met neusje , kinnetje, mondje, zelfs de tong zag je bewegen. De armpjes, we hebben vingertjes geteld en de beentjes. Geweldige voetjes trouwens , die zijn al 3.1 cm.
De totale lengte van de baby is nu ongeveer 26 cm.
Het grappige was dat je de baby zag trappen en dat ik dat tegelijkertijd ook voelde.
Hij heeft alle hoeken van de baby laten zien en zelfs geprobeerd een 3D opname te maken.
Helaas was het kindje veel te beweeglijk om daar een mooi plaatje van te schieten.
Aan het einde van de echo vroeg hij of er nog iets was wat we wilden zien.
We keken elkaar aan en zeiden allebei : Ga toch maar even stiekum kijken wat het nou is.
We hebben 5 minuten tussen de benen zitten staren maar ik zag helemaal niks.
Hij ( de echo meneer) ook niet, de baby kneep de beentjes stevig tegen elkaar.
Dus we weten nog steeds niet wat het word en eigenlijk is dat ook net zo leuk.
Volgens die man was er niet duidelijk een penisje te zien maar ook niet duidelijk schaamlipjes. Het zou dus echt gokken worden naar het geslacht, hij had wel een vermoeden maar we vonden het wel goed zo. Een baby die het nog even geheim houd dus
We hebben net thuis meteen de videoband weer opgezet en nog even nagenoten.
Morgen gaan we de diverse familieleden ermee entertainen
Foto's volgen nog maar het uploaden gaat even niet zo jofel, daar word aan gewerkt.
Eva ♥ en Iris ♥
De bijpassende maxi cosi :
De levertijd is ruim 12 weken 
Gelukkig waren we er op tijd bij.
We hebben ook even, op aanraden van diverse mensen, gekeken of de wagen wel in de achterbak van de auto past en dat ging gelukkig prima.
Eva ♥ en Iris ♥
When I rush it hits me
Exciting!
....maar daarna ben ik weer triestig...
) is het eindelijk gelukt een paar fotootjes te uploaden.Allereerst de plaats waar de baby zich bevind nl. mijn buik :
Begint al aardig te groeien
Een screenshot van de echo :
Rechts bovenin zie je een vuistje. Aan de linkerkant zie je het hoofdje en profil. Recht onderin een schoudertje met een stukje bovenarm.
Nog een screenshot ( iets minder duidelijk) :
Onderin het beeld kijk je tegen de zijwand van de placenta aan die ligt tot ongeveer de helft van het plaatje.
Boven in het beeld zit de bovenwand van de baarmoeder en dat donkere is vruchtwater.
Door het midden van het plaatje ligt een beentje. Rechts een stukje bovenbeen , dan een knietje en onderbeen. Tot slot een voetje waarvan de tenen in de placenta "prikken".
Deze is wat onduidelijker maar van een afstandje word ie duidelijker.
Tis net een zoekplaatje
Eva ♥ en Iris ♥
Trotse papa en mama.
Maar wel heel mooi om te zien dat het al echt een MENS is! Gek idee, dat zit in je buik, en dat is dus een mensje: je bent een mensje aan het maken!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Na een tijdje niet op het fokforum te zijn geweest (ik was wel niet zo'n hele frequente poster, maar toch), vandaag dus maar wel even.
Ook van mij gefeliciteerd! Ik heb je verslagen doorgelezen, en ik moet zeggen: heel herkenbaar. Ik ben namelijk zelf op 22 mei uitgerekend, dus we zitten ongeveer in hetzelfde schuitje.
Veel succes, en blijf ons (in mijn geval letterlijk tweevoud) maar op de hoogte houden.
Groetjes,
Jeetje wat leuk, we schelen maar een paar weekjes.
Gaat alles goed ??? Voel je je goed ??
Leuk een lotgenoot, ik barst gelijk van de vragen
Eva ♥ en Iris ♥
Fantastisch Lois!
Ik heb hetzelfde als Barb, ik zit hier ook te stralen en te verlangen naar de tijd dat ik ooit gelukkig zwanger mag zijn!
'T zal vast een Superkind worden Lois.
Sterkte met de rest van je dikkebuik periode.
ps. je laat Clark toch wel het zware werk doen he
quote:Nog ff en dan moet je eerst een kinderwagen bestellen voordat je aan een kind begint
Op 20 januari 2001 18:40 schreef Lois het volgende:
De levertijd is ruim 12 weken
Gelukkig waren we er op tijd bij.
Is toch niet meer normaal 12 weken
quote:Aaaaah Kleintje, je maakt me bang! Ik wil geen kinderen!! Stralen okee, maar zwanger ... nee, dank je wel, dat mag jij voor me doen.
Op 22 januari 2001 10:22 schreef Kleintje het volgende:
Fantastisch Lois!
Ik heb hetzelfde als Barb, ik zit hier ook te stralen en te verlangen naar de tijd dat ik ooit gelukkig zwanger mag zijn!
When I rush it hits me
LEUKJeetje wat groeit tie hard zeg!
Die plaatjes zijn idd net zoekplaatjes zeg 
, gelukkig zeg je erbij waar je ongeveer moet kijken
Let's have fun ---- Life will suck soon enough
Hattrick: 206761
Met mij (vandaag precies 23 van de 40 weken zwanger) gaat het prima. Tja, kleine zwangerschapskwaaltjes komen en gaan, op dit moment maagzuur (bwah! dat hadden ze me nooit verteld!) en een kleine die inmiddels af en toe op mijn blaas staat te dansen (leuk!), maar goed, ik mag niet klagen eigenlijk.
Wel gek hoor, hoe je leven ineens helemaal in het teken van zwanger komt te staan. Zeker nu mensen zien dat ik geen bierbuik heb, maar een echte zwangere buik (ongeveer de laatste anderhalve week het geval). En dan blijk je ineens hele avonden aan het internetten te zijn via de startpagina baby.pagina.nl, heb je je aangesloten bij een mailgroup waarin allemaal vrouwen die in een bepaalde maand zijn uitgerekend met elkaar schrijven, ga je op zaterdag naar de Baby-stunter, of nog erger, naar de Baby-dump (wie noemt er z'n zaak in hemelsnaam Baby-dump???). En loop je elke week wel even bij de Prenatal of de Hennes en Maurits naar binnen, even kijken of ze nog leuke babykleertjes hebben. En ga je elke maandagavond naar zwangerschapszwemmen, in het doelgroepenbad van het plaatselijke zwembad, waar het water lekker verwarmd wordt tot 31 graden. Om jezelf voor te houden dat het toch wel goed is om nog een heel klein beetje te bewegen. Omdat je steeds langzamer kunt fietsen (want dan krijg je als je niet uitkijkt een "harde buik" (ik verzin het niet), en dat is niet goed, want dan heb je teveel gedaan. En als je dan bij je verloskundige klaagt dat je jezelf net een bejaarde vindt met dat slakkentempo waarin je fietst, dan zegt ze doodleuk dat je je ook het levenstempo van een bejaarde moet gaan aanmeten! Dat hadden ze me ook nooit verteld!
En daar bovenop: je weet ineens alles van maxicosi's, maxitaxi's, quinny driewielers en andere dingen waar je het bestaan nog niet eens wist, een half jaar geleden....
Maar voor de rest is het gewoon heel erg leuk vind ik. Het idee dat er zo'n klein leven in je leeft, is heel erg bijzonder. En nog bijzonderder is dat je over een paar maanden echt voor dat kleine leventje gaat zorgen. En dat je heel benieuwd bent hoe het er uit komt te zien, wat het wordt, op wie hij of zij zal lijken qua karakter. Gewoon een inmense ervaring. Zwangerschapskwaaltjes of niet. Ik ben zo benieuwd!!
Nausicaa
PS: vroeger had ik een plaatje onder mijn naam. Maar ja, ik weet natuurlijk niet hoe ik dat weer terug moet krijgen. En het me uitleggen? Ik vrees dat ik het weer zal vergeten (zwangerschapsdementie, ook dit verzin ik niet zelf!)
[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 23-01-2001 20:34]
Ik heb erg genoten van je stukje Zo herkenbaar vooral dat bejaardentempo.
Op mijn werk zijn de afgelopen week alle liften kapot en we moeten dus trappen lopen.
Ik werk op 4 hoog en normaal is het geen probleem.
Maar nu!! Ik loop echt tegen een beperking aan hoor, als ik boven kom heb ik meteen een "harde buik". Verder merk ik dat naarmate de dag vorderd ik steeds langzamer ga lopen. Ik heb echt tot een week of wat geleden gedacht dat het met mij allemaal wel meeviel maar nu leer ik toch echt mijn grenzen kennen. En dan de kramp 's nachts in mijn benen !!
Winkelen voor zwangerschapsondergoed, broeken en truitjes, geweldig!! Alleen mag wat mij betreft de uitverkoop stoppen in de stad, daar waar ik altijd met tassen vol vandaan kwam ( superstar, fooks) loop ik nu haastig voorbij en denk : Volgend jaar Lois, dan mag je het dubbel en dwars inhalen.
Ach broeken met verstelbaar elastiek hebben ook hun charme
Ik vraag me wel steeds meer dingen af. Waarom mogen zwangere vrouwen zich niet sexy voelen ?? Waarom zijn alle BH's hardstikke spierwit en alle broekjes ronduit saai??
Is er geen leuke meegroei lingerie te maken??
En waarom gaan alle winkels er maar vanuit dat zwangeren dolgraag in een tuinpak lopen??
Ik kom misschien in de verkeerde winkels maar mooie zakelijke zwangerschapskleding is moeilijk te vinden.
Gelukkig heb ik wel wat leuke dingen gevonden bij de H&M en bij Miss Etam.
Gisteren op controle geweest bij de verloskundige en alles was prima in orde.
Ik was 5 (!) kilo gegroeid! Ongelooflijk, eigenlijk ben ik gewend mijn gewicht aardig onder controle te houden en mijn buik in te houden. Het is erg wennen dat je nu ineens trots je buik mag laten zien en je niet druk te maken over de kilo's die erbij komen.
Bloedruk was prima, ik had wel ietsjes vocht te veel. Ik moet meer drinken dan voer je het beter af en dat gaat ook helpen tegen de lichte hoofdpijn die ik soms heb. De hoofdpijn kan een teken zijn dat mijn lichaam alle afvalstoffen van mij en de baby niet goed afvoerd.
Verder hebben we besproken waar ik wil bevallen. Ik wil als het kan tenminste het liefste thuis bevallen. Ik moet dan wel een bedje ergens neerzetten want ons waterbed kan je moeilijk verhogen.
En als er een probleem is zijn we zo in het ziekenhuis, dat is hier vlakbij.
Strakjes gaan we nog 1 keer voor een echo naar het ziekenhuis. Een controle om nog 1 keer te kijken naar de ligging van de placenta en om te kijken of het ruggetje van de baby goed dicht is.
Heerlijk dan kan ik nog een keer dat rondzwemmende moppie zien 
die terwijl ik dit typ aan het gymen is op mijn blaas
Eva ♥ en Iris ♥
De echografiste had er voor de gelegenheid een leerling bij.
Vanaf het begin werd de conversatie meer gericht tegen de leerling dan tegen ons.
Ik voelde me dus al een beetje een "ding met studieobject" ipv een aanstaande moeder.
Ze liet de leerling van alles zien terwijl ze redelijk hard met die inductor op mijn buik heen en weer zoefte.
Op een gegeven moment werden de dames wat ongerust over het volle maagje. Een te vol maagje kan wijzen op een darmafsluiting en dat kan een symptoom zijn van Down.
Toen begon ik hem al redelijk te knijpen.
Affijn het was tijd om de niertjes in beeld te brengen. Maar blijkbaar ging dat niet naar wens want haastig werd het kind van alle hoeken in beeld gebracht. Nooit geweten dat een echo zo'n pijn aan je buik kan doen
Ze konden maar 1 niertje in beeld krijgen. Affijn de dames pleegden druk overleg waarbij ze helemaal vergaten dat wij ook nog in de kamer zaten.
Besloten werd de gynaecoloog erbij te halen want "dit is toch niet goed hoor!"
En ze verlieten de kamer.
Daar zaten wij dan, helemaal in de war en doodongerust. Wat is dit nou ? Is dit ernstig ??
Ik kon wel janken
Na een kleine 5 minuten kwam de gynaecoloog. Hij stelde zich netjes voor en gaf me een hand. Hij vertelde dat er waarschijnlijk moeite was om de niertjes in beeld te brengen. Om nou te voorkomen dat wij ons doodongerust gingen maken en nog een keer moesten terug komen kwam hij even uitsluitsel geven.
Hij nam heel kordaat alle touwtjes in handen en nam de inductor ter hand.
Hij bracht ( heel zachtjes dit keer) de baby in beeld en stelde al snel 2 niertjes vast.
De 1 weliswaar wat groter dan de ander maar dat kon helemaal geen kwaad.
Over het volle maagje was ie helemaal kort: dat zag er helemaal niet abnormaal uit dat was gewoon goed.
Pak van ons hart kan ik wel zeggen.
Eindelijk mocht ik dan opstaan en aankleden.
We wisten ook niet hoe snel we de kamer uit moesten komen, ik was er toch behoorlijk overstuur van.
Hoe kan je zo iemand opleiden terwijl je zelf zo'n overduidelijk gebrek aan bedside manieren hebt ?? Ik snap dat niet hoor, mede door de paniek en haast van de dames waren wij helemaal in de stress.
Gelukkig is alles goed, ik heb alleen een beurse buik en de hele dag al harde buiken. Maar dat is zo verholpen met een warme kruik.
In de auto op weg naar ons werk hebben we er nog lang over gepraat, zelfs een beetje om kunnen lachen.
Ik realiseerde me opeens: We hadden bijna een Catootje gehad Clark snapte me niet meteen : "Een Catootje??" Ja, een kind met 1 nier.
Eva ♥ en Iris ♥
Zelfs ik leerde dat in de opleiding niet over de bewoner/patient praten waar die zelf bij is.
Nou gelukkig is dan de gynacoloog nog gekomen en je verder goed onderzocht, je zou er toch behoorlijk van overstuur kunnen raken.
Ja, leerlingen moeten het tenslotte ook wel leren maar idd niet op die manier die jij vandaag hebt meegemaakt
Kus op je buik! 
voor die kleine Superbaby
Een Catootje kan ook best gelukkig worden hoor!! Binnen de grenzen van haar kunnen dan, natuurlijk hihihi!!!
Wat zijn die echovrouwtjes vervelend hee? Ik heb ook een vervelend mens gehad..maar ik denk dat ze vergeten hoe je gefixeerd bent op elk signaal van die echomiep! Maar goed, ik kan me voorstellen dat je hart effe alle hoeken van je lichaam is opgeweest..zielepietje! Dat is gewoon niet leuk, maar gelukkig blijkt dus dat er niks aan de hand is.
Pfoeh! Goed, dan heb je deze hobbel ook weer gehad: het ziet er nu echt uit dat er een heel mooi geweldig gezond Fokkindje geboren gaat worden!!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Ik kan me je ongerustheid zo goed voorstellen: wij hebben zelf kort geleden ook zoiets meegemaakt, alleen had dat niets te maken met mijn toen nog prille zwangerschap. Wel met een nogal domme fout van enkele slimme jongens en meisjes medici, die ons een geweldig foute diagnose in de maag wilden splitsen. En dat omdat ze niet hadden zitten opletten toen ze scans met elkaar vergeleken (ze hadden een nieuwe scan met een scan van voor een operatie vergeleken, waarbij ze dachten dat de oudste scan de meest recente was, en op basis daarvan geconcludeerd dat de situatie zwaar verslechterd was. Nee, er was niemand zo slim geweest om op de data van scans te letten!)
(Overigens, het spijt mij dat ik misschien een beetje raadselachtig overkom hier. Ik wil misschien later nog wel wat meer erover vertellen, maar in een eerdere versie van dit bericht had ik wel alles hierover verteld, en bij het teruglezen kwam het mij een beetje 'rauw op mijn dak' over. Als ik eraan toe ben, zal ik ik jullie er meer over vertellen, oke?)
In elk geval: het waren nogal wat toestanden toen. Ik was toen net 5/6 weken zwanger, en ik heb vaak gedacht: als het kind nu blijft zitten, ondanks al die stress, dan moet het wel een hele sterke zijn! Wat waren we blij toen er met twaalf weken bij de echo inderdaad een kindje met armen, benen, vingers en twee hersenhelften zat!
Sindsdien heb ik geen echo's meer gehad. Ik geloof ook niet dat dat nog de bedoeling is, tenzij er natuurlijk vanalles misgaat later (hoge bloeddruk, stuitligging, of zo iets). Nou ja, ik denk dan maar geen nieuws is goed nieuws. Eergister nog naar de verloskundige geweest: alles was oke, het kind was eerder te groot dan te klein. Stelt me een beetje gerust.
Hee Lois, rustig aan verder! Probeer die emoties een beetje van je af te zetten, is toch niet goed voor vrouwen in "onze positie" (look who's talking...).
De mijne laat net weer wat van zich horen (nou ja, voelen dan, wat een gerommel daar in mijn buik...)
Groetjes maar weer,
Janneke (a.k.a. Nausicaa)
[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 26-01-2001 12:48]
....maar daarna ben ik weer triestig...
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hier een moeder van een zoon geboren vorig jaar augustus! Leuk om op dit forum aanstaande moeders te vinden! Voel je je goed? Ik heb namelijk niet alles gelezen, maar heb wel je pretecho gezien. Gaaf he dat zoiets zomaar kan? Ik zal ook jou zwangerschap gaan volgen, vind ik leuk!
Wanneer ben je uitgerekend? Enne als je vragen hebt, staat vrij hoor dan weet je het!
*offtopic* wat heb jij een mooi plaatje zeg als icon.
Ik ben 8 juni uitgerekend en het gaat allemaal prima.
22 weken inmiddels en die kleine is een enorme druktemaker.
Wat kan die schoppen zeg en dat gaat dag en nacht door. Het is al heel duidelijk te voelen ook voor Clark.
Het is zo gezellig dat gevoel in je buik, je bent stiekum nooit meer alleen. Altijd gezellig met zijn 2tjes.
Heerlijk.
Eva ♥ en Iris ♥
quote:Dank je wel Lois!
Op 02 februari 2001 12:01 schreef Lois het volgende:
Hoi Knuffie, dank je wel voor je felicitaties
*offtopic* wat heb jij een mooi plaatje zeg als icon.Ik ben 8 juni uitgerekend en het gaat allemaal prima.
22 weken inmiddels en die kleine is een enorme druktemaker.
Wat kan die schoppen zeg en dat gaat dag en nacht door. Het is al heel duidelijk te voelen ook voor Clark.
Het is zo gezellig dat gevoel in je buik, je bent stiekum nooit meer alleen. Altijd gezellig met zijn 2tjes.
Heerlijk.
Gezellig he zo'n kleine in je buik? Heb je ook een koosnaampje voor hem/haar? Weet je trouwens wat het wordt? Of is dat the "Big Surprise" bij de bevalling?
_____________________________________________
Knuffelnaampjes ? te veel om op te noemen maar "Kermie" komt toch het meeste voor.
Geen idee waarom ,dat is zo gegroeid denk ik
Eva ♥ en Iris ♥
Ik ben zooooooooooooooooooooo moe
Echt zo ongelooflijk doodop, ik slaap gemiddeld 9 a 10 uur per nacht en ik sta nog gebroken op.
Op mijn werk heb ik het om 14.00 uur echt gehad, dan kan ik amper meer lopen, krijg vreselijk harde buiken en kan wel janken van ellende.
Oke genoeg geklaagd Sorry hoor.
Ik ben vandaag thuis gebleven en heb de verloskundige gebeld. Lang gesprek gehad over het hoe en waarom van moe zijn.
In alle boekjes lees je dat vrouwen in de 1e helft van hun zwangerschap barsten van de energie e.d. en dat zat me dwars.
En die harde buiken vond ik ook best wel eng.
Maar volgens de verloskundige ( heel aardig mens) moet ik gewoon naar mijn lichaam luisteren en niet naar boekjes ( simpel toch)
Sommige vrouwen "fietsen" door hun zwangerschap heen en sommige zijn gewoon doodmoe.
Ik moet een paar daagjes uitrusten thuis, het heel rustig aan doen en dan weer rustig aan beginnen. Goed luisteren wanneer het teveel is en dan ook stoppen.
Goed vitamientjes eten ( ik doe niet anders) en meer kan je er niet aan doen.
Gewoon een stappie rustiger leven.
Ik ben weer helemaal gerustgesteld en opgelucht ook.
Ik ga gewoon lekker mijn bedje straks in en laat mezelf gewoon wat extra vertroetelen de komende paar dagen.
Dat is toch wel het meest geweldige advies wat je ooit kan krijgen En moet niet al te moeilijk zijn om op te volgen.
Nu nog even het schuldgevoel naar mijn collega's uitzetten en het is perfect
Eva ♥ en Iris ♥
)Veel pelzier!
.. Rust maar lekker uit, laat je maar verwennen! Kun je anders niet parttime gaan werken, bijv. alleen de ochtenden?In ieder geval veeeeeel succes, en af en toe mag je best klagen: je lijkt me niet het type dat om elke gebroken nagel loopt te janken!
....maar daarna ben ik weer triestig...
Hier een verstandig woord van iemand die twee weken verder is dan jij (been there hahahaha): echt op jezelf letten hoor met die moeheid! En zeker met harde buiken. Ik had daar half januari verschrikkelijk last van, en dus met mijn verloskundige gebeld. Eigenlijk had ik verwacht dat die me wel zo half om half gerust zou stellen, zo van 'ach een beetje rustiger aandoen'. Nou, dat bleek dus niet het geval te zijn. Ik kreeg een hele stevige waarschuwing, die ik beter niet letterlijk kan herhalen omdat jij je daar dan weer druk over gaat maken, en dat moet nou juist niet. Maar de boodschap was duidelijk: niet een tandje terug, maar tien! En minder gaan werken. Had ik het erg moeilijk mee, want ja, ik vond eigenlijk wel dat ik niet moest zeuren; ik ben toch niet ziek of zo. En dat zwanger zijn, dat moest ik er gewoon naast doen.
Maar goed, omdat de verloskundige zo duidelijk was, heb ik mij er toch maar wat van aangetrokken. En de bedrijfsarts opgebeld. Daar heb ik mee afgesproken dat ik per dag 2 uur minder ga werken. Vond ik eerst ook nog onzin, dat die man me dat elke dag toestond (ik wilde een soort regeling dat als ik mee "eens" moe voelde, ik gewoon eerder naar huis kon gaan, gewoon, zo af en toe). Maar dat kon niet. Het moest elke dag, maar ze zouden het vast niet erg vinden als ik af en toe eens wat langer bleef.
Maar goed, we zijn nu een week of vier verder, en zie daar: ik ga trouw om 3 uur naar huis. En het bevalt echt prima. Het mooiste, en dat is echt zo, die malle harde buiken zijn veel en veel minder geworden. Dat vind ik echt een enorme geruststelling. Want het kindje moet nog zeker een week of twaalf blijven zitten waar-ie zit.
Echt Lois, ik meen het: ga rustiger aan doen. Harde buiken is gewoon niet goed.
Groetjes,
Nausicaa
Ik dacht echt heel even dat de alle mensen probleemloos door de zwangerschap heen vlogen.
Ik heb het door hoor dat je een zwangerschap er niet "even naast"kan doen.
Ik ben nu 3 dagen thuis en voel me eindelijk iets beter. De eerste 2 dagen hoefde ik maar de trap op te lopen en ik had weer een zere buik. Inmiddels gaat dat wat beter maar ik voel me nog niet geweldig.
Ik heb nu wel door dat ik een stevige waarschuwing heb gehad en dat er dingen moeten veranderen. Minder werken ja, ik zal daar maandag maar even over overleg plegen met mijn baas.Er is tenslotte toch niks belangrijkers dan dat dit kindje gezond en op zijn eigen tijd ter wereld komt.
Het feit dat het bij jou Nausicaa een stuk beter gaat geeft mij wel hoop. Door de moeheid was ik even zo van de kaart dat ik mezelf zo de laatste 4 maanden op de bank zag zitten.
Affijn ik kan nog een paar daagjes rustig aan doen, ik word heerlijk vertroeteld
, en dan zien we maandag wel verder.Bedankt allemaal voor de steunbetuigingen, dat hielp echt
Eva ♥ en Iris ♥
Bij prenetal hebben ze van die speciale (zwangerschapspantybroeken)geeft toch een stukje meer steun aan je buik.
De een zegt helpt niks maar ik had er veel baat bij.
Ik zou zeggen probeer het eens ga naar prenetal en pas er gewoon een dan zal je zelf wel gelijk merken dat het echt een groot verschil is.
Verder veel zwangerschapsplezier weer he ingrid.
quote:Ha, dat komt me bekend voor! Maar dat komt ook wel een beetje omdat sommige vrouwen er nogal prat op gaan dat ze maar door konden gaan en door konden gaan (een collega van mij bijvoorbeeld, die had vlak voor ze ging bevallen nog maar even alle keukenkastjes voor de derde keer uitgesopt (eigenlijk wel een beetje ziekelijk toch?...)). En daardoor krijgen "wij vrouwen" weer het idee dat iedereen er zo makkelijk doorheen fietst. Nou, inmiddels heb ik toch wel redelijk wat andere verhalen gehoord. Een daarvan heeft laatst behoorlijk streng op mij zitten inpraten, want zij had zelf al met 16 weken in het ziekenhuis gelegen met vroegtijdige weeen. Deze gingen gelukkig over, maar ze heeft wel bijna 24 weken echt niets, maar dan ook niets meer gedaan. (En daarna een prachtige dochter gekregen). Andere vrouwen waren gewoon - net als wij dus - moe, en hadden al vroeg last van harde buiken. Maar volgens mij herinnert lang niet iedereen zich dat zo goed. Roze wolk....
Op 08 februari 2001 15:18 schreef Lois het volgende:
... Ik dacht echt heel even dat de alle mensen probleemloos door de zwangerschap heen vlogen.
quote:Goed zo! Die gedachte - het feit dat ik niet alleen voor mezelf moet zorgen nu, maar ook voor een ander die totaal afhankelijk van mij is - hielp mij om toch de knoop door te hakken om te vragen om minder te gaan werken.
[b] Minder werken ja, ik zal daar maandag maar even over overleg plegen met mijn baas.Er is tenslotte toch niks belangrijkers dan dat dit kindje gezond en op zijn eigen tijd ter wereld komt.
En wat daar nog bijkomt: het gaat niet om jaaaren. Ik ga rond 9 april met zwangerschapsverlof (6 weken van te voren, dat had ik ook nooit gedacht, maar nu lijkt het me wel verschrikkelijk prettig), dus jij zal ongeveer twee weken later gaan (of vier). Maar wees eerlijk: het is toch zo april? Het gaat eigenlijk maar om een paar weken. En het is niet zo dat ze je "helemaal" kwijt zijn, want als jij iets minder hooi op je vork neemt, dan kan je gewoon veel langer doorgaan.
En zul je veel fitter zijn voor de bevalling, ook niet onbelangrijk....
Tot zover mijn eigen "bespiegelingen". Ik hoop dat je mij niet al te bemoeizuchtig vindt. Ben in elk geval heel blij dat je voor jezelf en je baby aan het kiezen bent!
Nausicaa
Als we even boodschapjes gingen doen of gewoon een beetje huishouden dan had ik meteen weer harde buiken en ik bleef zo moe.
Vanmorgen toch maar weer de verloskundige gebeld, op het gevaar af dat ik als een enorme zeurkous overkom.
Ik mocht na mijn uitleg langskomen op het spreekuur met een flesje urine.
Ik zag erg bleek volgens haar wat kan wijzen op een te laag ijzergehalte. Ik moest ook daarna bloed laten prikken en als dat klopt dan krijg ik staalpilletjes.
Een laag ijzergehalte kan een goede verklaring zijn voor de moeheid. Ik moet ook vast beginnen met een drankje waar veel ijzer in zit ( Floradix)
Verder was mijn bloeddruk wat aan de hoge kant en dat kan je weer laten zakken met veel rust.
Qua gewicht was ik afgevallen terwijl mijn buik enorm is gegroeid. Dat betekend dat die kleine put uit mijn reserves en dat verklaard weer de moeheid.
De groeispurt van mijn buik + baby kan een oorzaak zijn van de harde buiken. Tevens had zij het vermoeden dat ik een beetje last had van blaasonsteking en dat helpt ook niet mee.
Dus morgen mag ik even langs de huisarts.
Tis een hoop complexe factoren bij elkaar die allemaal niet echt meehelpen aan je algehele Fitheid gevoel.
Conclusie : Die harde buiken zijn wel degelijk een waarschuwing van je lichaam om het rustiger aan te doen.
Dus ik moet gewoon zelf kijken wat gaat en wat last geeft laten.
Het kan best zijn dat ik nu een paar weken heel rustig aan moet doen en dat het dan veel beter ineens gaat.
Dus ik ga zo maar even in overleg met mijn baas wat we het beste kunnen doen.
Ik wil heel graag weer aan het werk maar niet ten koste van alles.
Misschien deze week maar eens een paar uurtjes proberen ofzo, ik moet maar even kijken.
Ik hou jullie op de hoogte!
Eva ♥ en Iris ♥
....maar daarna ben ik weer triestig...
http://www.vbn.borstvoeding.nl/
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
AL tijdens je zwangerschap moet je allerlei keuzes maken m.b.t. je baby.
Ga ik nog werken straks en zo ja hoe lang?
Ik heb besloten gewoon te blijven werken maar dan wel minder. Ik ga strakjes 32 uur werken verspreid over 4 dagen.
Het is ongelooflijk hoeveel commentaar daarover komt. Het zou egoistisch zijn, je zou te veel missen etc.etc.
Ik snap dat niet hoor, het is toch onze keuze?? Wij hebben gekozen voor een kinderdagverblijf en opvang door familie.
Clark gaat waarschijnlijk ook minder werken en zo vangen wij de week wel op.
Ik snap dat er mensen zijn die thuis blijven en dat respecteer ik ook.
Maar respecteer dan ook onze keuze.
Ik denk dat ik een gezelligere moeder ben als ik niet 24/7 alleen maar baby zie.
Waar ga je bevallen?
Thuis of in het ziekenhuis. Daar hebben we vrij lang over nagedacht maar al vanaf het begin hadden we allebei het gevoel dat we liever thuis waren. Daar kan je ontspannen en als er iets mis is zijn wij met 5 minuutjes in het ziekenhuis.
We hebben er ook lang met de verloskundige over gediscussieerd. Die vond thuis bevallen ook een prima oplossing. Hij zei wel meteen: op het moment dat ik het niet raadzaam meer vind pakken we alles in en gaan we naar het ziekenhuis.
Nou dat is prima. As. zaterdag is er een kraammarkt in het ziekenhuis hier en dan gaan we even de verloskamers enzo bekijken. Dan is het niet zo nieuw als we daar toch terechtkomen.
Voor de thuisbevalling moet je een zogenaamd kraampakket in huis halen. Das een waslijst met allerhande spulletjes. Maar het schijnt dat je dat gewoon bij het ziekenfonds kan aanvragen dus daar moet ik van de week maar even naar informeren.
Verder moeten we nog zorgen voor een bed op klossen. Wij hebben zelf een waterbed dus het logeerbed zal de hoogte wel in gaan.
En ik moet bedenken of de verloskundige de baarkruk mee moet nemen of niet.
Eerlijk gezegd lijkt me dat wel wat, die baarkruk. Je kan lekker rechtop zitten en zo optimaal gebruik maken van de zwaartekracht.
Iemand hier met ervaringen die er wat meer over wil vertellen???
Ga je straks borstvoeding geven of flesvoeding ?
Ik had er werkelijk geen idee van dat je dat nu al moest beslissen. Maar het schijnt dat je je tepels moet voorbereiden.
Geweldig gelachen toen de verloskundige dat zei. Ik wou ze al elke avond bemoedigend toespreken
Maar het is meer dat je ze met koud water moet naspoelen en goed ruw afdrogen.
Dan worden ze vast "gehard" tegen dat kleine kaakklemmetje straks.
En je moet in de gaten houden dat ze goed uitsteken. Sommige vrouwen hebben naar binnen getrokken tepels en dan moet je in de zwangerschap al gaan pielen met een of ander apparaatje.
Welke zwangerschapscursus ga je doen??
Ik moet zeggen dat ik dat nog steeds de moeilijkste keuze vind. Ik vind het allemaal niet zo geweldig. Ik ben niet zo'n persoon die met 20 vrouwen in een zaaltje gaat liggen puffen en luisteren naar wie de grootste aambeien heeft.
Waarschijnlijk heb ik een heel verkeerd beeld van die cursussen maar ik vind het allemaal zo zoetsappig.
Zwangerschapsyoga heb ik ook nog even overwogen maar ik hoorde weer van iemand dat dat helemaal zweverig is.
Kortom ik ben er nog niet uit.
Misschien kan iemand mij een geweldige tip geven??
Zo dit waren een paar van de keuzes waar wij de laatste tijd mee geworsteld hebben.
Het babytje vermaakt zich ondertussen kostelijk in mijn buik. Ik voel me af en toe net een tredmolen waar zo'n klein hummeltje in aan het buitelen is.
Het is inmiddels heel duidelijk voelbaar voor Clark , hoewel het vaak voorkomt dat Clark zijn handen op mijn buik ligt, de baby heel schijnheilig geen beweging meer maakt.
's Nachts als we dicht tegen elkaar aan liggen worden er ook wel pogingen gedaan Clark het bed uit te schoppen. Hij ( en ik ook ) worden dan helemaal gek getrapt. Misschien nu al een poging om eigen ruimte op te eisen ?
Mijn buik is de afgelopen week enorm gegroeid. Ik merk echt even dat sommige organen het danig krap krijgen. Brandend maagzuur 'snachts is zo'n heerlijk symptoom.
De 1e broek die ik kocht toen ik zwangerschapskleding kocht is nu officieel te klein. Het is geen meegroeibroek dus ik kan hem niet verstellen.
Deze week doe ik het nog even rustig aan. Vrijdag ga ik weer richting werk maar met goede afspraken. Ik mag weg als het niet meer gaat en Clark brengt me naar de deur en haalt me weer op. Dat scheelt een stuk reizen. En aanstaande zaterdag gaan we lekker met Tante Karin en Oom Peter naar de kraammarkt in het ziekenhuis. Eens kijken of we die ook zo gek kunnen krijgen voor een klein speelneefje/nichtje voor onze hummel
Eva ♥ en Iris ♥
Ik vertel mijn vriend wel es hoe het met je gaat, aangezien je een bijna-Catootje had voelt hij zich er toch iets meer mee verbonden dan met de rest van fok. (hij vindt het hier maar raar geloof ik: maar het Bijna-Catootjeverhaal vonden we allebei heel grappig)
....maar daarna ben ik weer triestig...
Oke, ik ben dus heel erg boos. En ik zal vertellen waarom (fijn he?).
Een paar berichtjes geleden heb ik jullie verteld dat het eigenlijk heel goed ging met mij en mijn zwangerschap (nu 26 weken, dus nog 14 voor de boeg).
Ik was namelijk vanaf half januari iets minder gaan werken; twee uur per dag om precies te zijn, omdat ik heel erg moe was en last van harde buiken had. Die twee uur ben ik dus officieel ziek, en zit in de ziektewet.
Nu moest ik vandaag even weer contact opnemen met de bedrijfsarts, die mij dus die twee uur ziektewet had gegeven. Dus ik zeg dat het nu gelukkig weer goed gaat, en dat ik die regeling tot aan mijn zwangerschapsverlof (over 7 en halve week) graag wil houden. Nou, dat wilde de bedrijfsarts wel. Maar hij moest mij nog wel even waarschuwen voor de WAO, of ik daaraan gedacht had. Dus ik: de WAO? Dat is toch niet al na twee maanden? En ik ben toch niet ziek (tja, zwangerschap is nou eenmaal wat zwaarder dan gewoon in je eentje, maar om dat nou meteen als ziek te bestempelen als je wat korter wilt werken....).
Wel, het zit dus zo: zwangerschaps- en bevallingsverlof telt in WAO-termen als ziekte! Belachelijk gewoon. Als er een ding is wat je niet bent, dan is dat ziek. En als ik dus in mijn geval vanaf half januari tot aan het begin van het zwangerschapsverlof gedeeltelijk ziek blijf, dan ben ik tegen de tijd dat mijn bevallingsverlof over is, al ruim een half jaar ziek!! En als ik na dat verlof nog niet helemaal fulltime terug kan komen (bijvoorbeeld omdat ik bloedarmoede heb opgelopen), dan loopt die ziekteperiode gewoon door! Met als gevolg dat ik zo rond oktober (na een maand of tien "ziekte") een WAO-keuring tegemoet kan zien!!
Dat is toch echt totaal belachelijk. Ik ben niet ziek (maar dat word ik wel van dit soort regels), ik moet het gewoon iets rustiger aan doen (gek he, als je voor twee i.p.v. voor maar een moet zorgen...). En ik blijf eigenlijk gewoon doorwerken. En toch loop ik zo een groot risico.
Om dit hele verhaal te voorkomen raadde de bedrijfsarts mij aan om vanaf nu een hele maand fulltime te gaan werken. Alleen dan - ik mag dus echt geen uurtje ziek zijn - wordt er een streep door de nu opgebouwde "ziekteperiode" gezet, en begint het gewoon vanaf het zwangerschapschapsverlof te tellen. Nou, dat lijkt me gezond zeg, voor mij en voor mijn kind! Ik dacht dat Nederland toch wat meer geciviliseerd was dan vrouwen te dwingen door te werken.
Goed, genoeg hierover. Kunnen we de politici die dit soort absurde regels hebben bedacht, niet opknopen of zo? Zwangerschapsverlof als ziekte. Hoe komen ze erop.
GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 14-02-2001 19:05]
voor je baby).Van het volgende stukje schrok ik toch wel even:
"Maar het is meer dat je ze met koud water moet naspoelen en goed ruw afdrogen.
Dan worden ze vast "gehard" tegen dat kleine kaakklemmetje straks.
En je moet in de gaten houden dat ze goed uitsteken. Sommige vrouwen hebben naar binnen getrokken tepels en dan moet je in de zwangerschap al gaan pielen met een of ander apparaatje."
Dat heeft niemand ons verteld? En mijn liefje bevalt al over 3 weken! Nou zijn haar ingetrokken tepels al steeds meer uit hun schulp gekropen in de loop van de zwangerschap, maar dat is dus misschien helemaal niet genoeg? Wat is dat voor een apparaatje?
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:Maak je alsjeblieft geen zorgen en geen paniek! Volgens de allerlaatste normen van de lactatiekundigen en de WHO (World Health Organisation)is het 'voorbereiden' van de tepels achterhaald. Niet nodig dus. Wanneer de baby goed aangelegd wordt, moet het in principe goed gaan!
[b]
Van het volgende stukje schrok ik toch wel even:"Maar het is meer dat je ze met koud water moet naspoelen en goed ruw afdrogen.
Dan worden ze vast "gehard" tegen dat kleine kaakklemmetje straks.
En je moet in de gaten houden dat ze goed uitsteken. Sommige vrouwen hebben naar binnen getrokken tepels en dan moet je in de zwangerschap al gaan pielen met een of ander apparaatje."
Sommige verloskundigen zullen het nog wel adviseren, maar zonder voorbereiding kun je kindje ook de beste borstvoeding geven hoor!
