Maar toch deze vraag: waarom neem je kinderen? Omdat het erbij hoort? Of is het soms toch een vaag ondefenieerbaar gevoel?Ikzelf zeg altijd "Ik wil gee kinderen". Knderen kosten tijd, geld, nachtrust.. Iets dat ik beter aan mezelf of aan mijn vriendin kan besteden. Logisch gezien zijn kinderen helemaal niet fijn, maa tochmerk ik tegenwoordig dat ik stiekum al begin te denken.. "Nou misschien 2 ofzo... 
" Echt vaag... 
maar dan is het prettig als je veel kinderen hebt
niet alleen aan nu denken, ook aan later
en er zijn nog andere redenen hoor
[Dit bericht is gewijzigd door Rieuwert op 20-04-2003 20:42]
Je neemt aanstoot, iemand serieus, de buurvrouw, een aspirine.
kinderen komen van de ooievaar.
Die krijg je.
quote:Want? Je bent te sociaal gestoord om contact te leggen met onbekenden? Zelfs ik ben zo erg niet....
Op zondag 20 april 2003 20:40 schreef Virus3000 het volgende:
en wat als jij later oud bent?
maar dan is het prettig als je veel kinderen hebt
quote:en die onbekende zullen je zeker echt helpen op je oude dag (wie weet zelf financieel), erg leuk lijkt me...
Op zondag 20 april 2003 20:45 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Want? Je bent te sociaal gestoord om contact te leggen met onbekenden? Zelfs ik ben zo erg niet....
quote:Ik mag toch hopen dat mijn kinderen mij niet financieel hoeven te ondersteunen, dat is een beetje een 3e wereld gedachte. Verder is het feit om kinderen te nemen zodat ze je later kunnen helpen wel een beetje een egoistische gedachte...
Op zondag 20 april 2003 20:47 schreef Virus3000 het volgende:[..]
en die onbekende zullen je zeker echt helpen op je oude dag (wie weet zelf financieel), erg leuk lijkt me...
De beslissing van mij om de pil uit het raam te gooien is genomen vanwege een enorm oergevoel. Moeilijk te omschrijven. Eva was net geboren, ik zag haar en heb dezelfde avond de pil weggegooid. Natuurlijk wel in overleg met Peet maar die was er al maanden klaar voor.
quote:Jah, dat zei ik al zo´n beetje, en toch hebben heelveel mensen kinderen. daar moet toch een reden voor zijn. (Het neemt wel iets af, aangezien er ook steeds meer singles zijn, maar zelfs die hebben soms nog kinderen...) Het aantal kinderen neemt ook wel af, maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat mensen blijkbaar wel graag een kind of 2 hebben.
Op zondag 20 april 2003 20:50 schreef fokje het volgende:
Wellicht is hier geen rationeel antwoord op te geven, aangezien er _wat mij betreft_ helemaal geen reden toe is om voor kinderen te kiezen. Sterker nog: rationeel gezien zijn er juist redenen om niet voor kinderen te kiezen.
quote:Als je condoom of pil niet werk krijg je ze, anders is het zo´n beslissing dta ik vind dat je wel kunt spreken over nemen. Er zijn natuurlijk wel mensen die geen kinderen kunnen krijgen, maar zelfs die zouden evt kunnen adopteren. Maar goed dat is een andere discussie...
Op zondag 20 april 2003 20:52 schreef Karin het volgende:
Kinderen neem je niet inderdaad, als je mazzel hebt krijg je ze.
quote:
De beslissing van mij om de pil uit het raam te gooien is genomen vanwege een enorm oergevoel. Moeilijk te omschrijven. Eva was net geboren, ik zag haar en heb dezelfde avond de pil weggegooid.
Dat van dat oergvoel is welvaag maar wel nog enigzins duidelijk. Wat ik niet snap is dat je kind geboren wordt en dat je daarna de pil weggooit
Of spreek je nu over iemand anders... quote:Nou ja, dat "oergevoel" dus. Lullig is wel dat er wel aan je gevraagt wordt waarom je niet voor kinderen kiest, alsof je dan gestoort bent ofzo.
Op zondag 20 april 2003 20:52 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Jah, dat zei ik al zo´n beetje, en toch hebben heelveel mensen kinderen. daar moet toch een reden voor zijn. (Het neemt wel iets af, aangezien er ook steeds meer singles zijn, maar zelfs die hebben soms nog kinderen...) Het aantal kinderen neemt ook wel af, maar dat doet natuurlijk niets af aan het feit dat mensen blijkbaar wel graag een kind of 2 hebben.
quote:Dat is inderdaad een hele andere discussie. Ik vind dat je echt mazzel hebt als je ze kan krijgen.
Op zondag 20 april 2003 20:55 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Als je condoom of pil niet werk krijg je ze, anders is het zo´n beslissing dta ik vind dat je wel kunt spreken over nemen. Er zijn natuurlijk wel mensen die geen kinderen kunnen krijgen, maar zelfs die zouden evt kunnen adopteren. Maar goed dat is een andere discussie...
quote:Sorry, dacht dat het algemeen bekend was. Eva is de dochter van Lois, mijn nichtje dus.
Dat van dat oergvoel is welvaag maar wel nog enigzins duidelijk. Wat ik niet snap is dat je kind geboren wordt en dat je daarna de pil weggooit
Op een gegeven moment wil je een kind. (Of niet, dan komt dat oergevoel dus nooit, maar dat is een andere discussie.) En als je er dan voor je gevoel echt aan toe bent, ga je proberen om die wens ook in vervulling te laten gaan 
Ja nemen!Want er zijn zo veel manieren om het kinderen krijgen te voorkomen....quote:kinderen neem je toch zeker wel? je krijgt hem als je zwanger ja...maar van tevoren beslis je of je een kind neemt of niet, dus neem je hem/haar
Op zondag 20 april 2003 20:52 schreef Karin het volgende:
Kinderen neem je niet inderdaad, als je mazzel hebt krijg je ze.De beslissing van mij om de pil uit het raam te gooien is genomen vanwege een enorm oergevoel. Moeilijk te omschrijven. Eva was net geboren, ik zag haar en heb dezelfde avond de pil weggegooid. Natuurlijk wel in overleg met Peet maar die was er al maanden klaar voor.
quote:Nee je beslist van tevoren dat je graag een kind wil, dan moet je mazzel hebben en ze ook nog kunnen krijgen.
Op zondag 20 april 2003 21:01 schreef big fan het volgende:[..]
kinderen neem je toch zeker wel? je krijgt hem als je zwanger ja...maar van tevoren beslis je of je een kind neemt of niet, dus neem je hem/haar
Nemen doe je niet.
quote:daar ben ik het niet mee eens, maar ik ga geen zinloze discussie aan
Op zondag 20 april 2003 21:02 schreef Lois het volgende:[..]
Nee je beslist van tevoren dat je graag een kind wil, dan moet je mazzel hebben en ze ook nog kunnen krijgen.
Nemen doe je niet.
ik neem later in iedergeval geen kinderen
quote:Volgens mij is statistisch gezien de kans dat je kinderen knt krijgen hoger dan dat je ze niet kunt krijge. als je ze niet kunt krijgen heb je dus pech, als je ze wel kunt krijgen is dat dus niet echt een "geluk" in de zin van "ik heb echt die kleine kans te pakken".
Op zondag 20 april 2003 20:58 schreef Karin het volgende:
Dat is inderdaad een hele andere discussie. Ik vind dat je echt mazzel hebt als je ze kan krijgen.
quote:Aha, dus dat werkt dan als een soort trigger
Sorry, dacht dat het algemeen bekend was. Eva is de dochter van Lois, mijn nichtje dus.
Ik ben zelf pas 23 maar ik mer toch wel dat ik nu soms denk van "Achja, vrouw, huisje, 2-3 kinderen... rustig en lief leven" dus dat ik dan de kinderen al wel in mijn gedachten meeneem, terwijl ik eigenlijk rationeel gezien meer nadelen zie.
-- Excuses voor de zelfs voor mij vele tikfouten, maar de toetsen op dit keyboard blijven weleens hangen geloof ik..
quote:Ik snap dat het voor sommigen gevoelig ligt, daarom heb ik het ook over kiezen. Maar ik vind het eigenlijk wel in zekere zin "nemen" hoor, daar je er dus voor kan kiezen. Een adoptiekind "neem" je dus zeer zeker wel.
Op zondag 20 april 2003 21:02 schreef Lois het volgende:[..]
Nee je beslist van tevoren dat je graag een kind wil, dan moet je mazzel hebben en ze ook nog kunnen krijgen.
Nemen doe je niet.
quote:bij 1 op de 4 stellen lukt 't niet binnen een half jaar, bij 1 op de 6 stellen is medisch ingrijpen nodig.. 1 op de 8 blijft ongewild kinderloos..
Op zondag 20 april 2003 21:04 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Volgens mij is statistisch gezien de kans dat je kinderen knt krijgen hoger dan dat je ze niet kunt krijge. als je ze niet kunt krijgen heb je dus pech, als je ze wel kunt krijgen is dat dus niet echt een "geluk" in de zin van "ik heb echt die kleine kans te pakken".
zo vanzelfsprekend is 't dus allemaal niet 
quote:Met zo´n hoog percentage kans hebben om te winnen noem ik geen geluk, maar goed laten we daar maar over ophouden, want dat is volgens mij een erg gevoelig punt
Op zondag 20 april 2003 21:07 schreef E.T. het volgende:[..]
bij 1 op de 4 stellen lukt 't niet binnen een half jaar, bij 1 op de 6 stellen is medisch ingrijpen nodig.. 1 op de 8 blijft ongewild kinderloos..
zo vanzelfsprekend is 't dus allemaal niet
quote:
Op zondag 20 april 2003 21:15 schreef ReneMioch het volgende:
-niet leuk-
Ontopic: Ik ben toch wel erg benieuwd wat voor soort gevoel mensen er toe drijft iig de beslissing te nemen het te gaan proberen.
We zijn nogal rigoreus met het verwijderen van onsmakelijke posts ja.
quote:Komt ie weer.. 'het oergevoel'
Op zondag 20 april 2003 21:17 schreef ThE_ED het volgende:
Ontopic: Ik ben toch wel erg benieuwd wat voor soort gevoel mensen er toe drijft iig de beslissing te nemen het te gaan proberen.
Tot mijn 28e had ik het idee geen kinderen te willen.. dit gevoel werd sterker naarmate ik ouder werd. Tot ik een nieuwe liefde leerde kennen, na een maand of drie lekker met hem op de bank lag en opeens heel zeker wist dat ik met hem WEL kinderen wilde. En dan wel het liefste meteen..
In een tijdsbestek van een paar maanden was mijn hele gevoel 180 graden omgedraaid.
En nu zijn we twee jaar verder ..
Kinderen kies je voor uit liefde. Zowel voor je vriend/in maar ook voor kinderen.
En ja, ik kan me voorstellen dat sommige mensen een kleintje zien en denken dat zou ik ook graag willen. Dat heb ik ook wel eens, maar ik zie mezelf er nog niet klaar voor. Hoe lief het er ook uitziet.
(ik schrijf in ik vorm, omdat het mijn mening is. En ja, tegen die tijd gaat het in overleg met vriend/man.)
quote:Jah ,ok maar dat is dus gewoon de verstandige kant van de belissing, maar ergens zit dan ook een idee van "Ik wil het toch eens, als het kan." ?
Op zondag 20 april 2003 21:34 schreef dolfina-chica het volgende:
En ja, ik kan me voorstellen dat sommige mensen een kleintje zien en denken dat zou ik ook graag willen. Dat heb ik ook wel eens, maar ik zie mezelf er nog niet klaar voor. Hoe lief het er ook uitziet.
quote:Ja, dat gevoel heb ik wel ja. En nou moet ik ook zeggen dat ik dat gevoel vanaf jongs af aan al had. Ik ben nu 24 en heb nog een studie voor me liggen, waardoor je toch een stabiliteit mist. Dus wacht ik nog even met de pil weggooien.
Op zondag 20 april 2003 21:36 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Jah ,ok maar dat is dus gewoon de verstandige kant van de belissing, maar ergens zit dan ook een idee van "Ik wil het toch eens, als het kan." ?
quote:Wat ik bedoel te zeggen is, dat het ontzettend moeilijk is uit te leggen, maar dat er op een dag opeens alleen nog maar dat éne allesoverheersende verlangen was, zeker toen we het eenmaal hadden uitgesproken. Onverklaarbaar, niet met rationele argumenten uit te leggen. Echt een oerdrang.
In het tl-verlichte restaurant op Kos zit een teer jongetje van een jaar of drie zich stilletjes te vervelen in een groep volwassenen. Terwijl het het restaurant rondkijk op zoek naar een ober valt mijn blik op hem en ik knipoog bemoedigend naar hem. Ik word beloond met de allerbreedste glimlach die ik ooit op zo'n klein hoofdje heb gezien. Blozend van vertedering draai ik me om naar Max, die alles stilletjes glimlachend heeft gadegeslagen. "En beweer je nog steeds dat je nog niet bezig bent met een kind willen?" Ik start mijn standaard mantra. Mijn carrière, het geld, het studeerkamertje dat we echt nodig hebben, mijn gezondheid, maar ik voel zelf ook wel dat het overtuiging mist. Max kijkt me meewarig lachend aan. "Op de conceptie na ben je al zwanger, heb je dat dan niet door?" Hij heeft wel gelijk. In de laatste maanden heeft mijn lijf zich getransformeerd. De jonge-meisjes mode van H&M met heupbroeken en naveltruitjes is niet meer voor mij bestemd. Mijn eerste vetrol, waar ik ooit nog zo trots op was, heeft zich ontwikkeld tot een buik die lijkt te roepen 'kijk, hier past heus wel een kindje in hoor.' Mijn heupen zijn breder geworden, alsof ze willen zeggen 'wie zei dat hier geen klein mensje doorheen kon?' En mijn borsten hebben nog net geen bordje met joehoe, melk hier!, maar het scheelt weinig. Mijn lijf wil zwanger worden. En als ik diep in mijn hart kijk, wil ik dat zelf ook wel. Heel graag. Ik wil niets liever.
Nog even over de krijgen vs. nemen discussie. Nemen doe je zeker niet met een kind. Maar met het woord krijgen heb ik ook altijd wat moeite. Van wie krijg je ze dan? En wie bepaalt dat? En als je ze niet krijgt, verdien je het dan niet of wat? In mijn opinie neem je ze niet en krijg je ze niet, je kiest ervoor of ze wel of niet welkom zijn in je leven en dan kun je een heleboel geluk of een heleboel pech hebben. Ik weet, het zijn maar woorden, mij kwets je ook niet met het woord "nemen", maar ik vind "krijgen" net zo erg.
quote:precies.
Op zondag 20 april 2003 21:02 schreef Lois het volgende:[..]
Nee je beslist van tevoren dat je graag een kind wil, dan moet je mazzel hebben en ze ook nog kunnen krijgen.
Nemen doe je niet.
De eerste was bij eens een ware lijdensweg. We zijn nu gezegend met twee prachtige meiden.
Kinderen nemen is een gevolg uit gevoel, uit liefde of uit een bepaalde ouder-gevoel. Een vrouw heeft dat eerder dan een man.
Zelf zou ik er nu nog niet klaar voor zijn voor kinderen, maar ik zou ze ooit wel graag willen, alleen nu niet omdat ik er niet klaar voor ben en dat kan ik mijn kinderen dan niet aan doen als ik ze nu wel zou nemen.
Je praat over levende wezens, dus als er iets is, waarbij je echt 300% zeker moet zijn dat je het kunt, dan is dit het wel. Je praat over levende wezens, die niet alleen heel aandoenlijk op 3jarige leeftijd om je heen dartelen, maar die ook, om zijn zin te krijgen zal kunnen proberen jou en de andere ouder lekker tegen elkaar uit te spelen, én die op 15jarige leeftijd kunnen dwarsliggen als de pest en je kunnen uitmaken voor alles wat mooi en vooral lelijk is. Mensen die je zult moeten corrigeren omdat jij degene bent die hun zal moeten bijbrengen wat in deze maatschappij wenselijk is en wat not done is. En dan heb je het nog maar over één kind. Als het er twee of meer zijn, kunnen ze elkaar in de haren vliegen en moet jij maar zien hoe je ze op een eerlijke manier uit elkaar krijgt. Maar jah, dat is mijn kortzichtige visie.
Toen ik 24 was hebben we de knoop doorgehakt, en we zouden wel zien. Gelukkig was ik snel zwanger en werden het er meteen twee. Nu, 4 jaar later toch nog maar eens geprobeert en ligt er nu een kleintje van 3 weken boven in haar ledikantje
zou zelf wel kids willen als ik 100% zeker was dat ik nooit bij mijn vrouw/vriendin weg zou gaan... maar ja dat denkt iedereen als ze gelukkig samen zijn...
Zou er iniedergeval 2 willen want 1 is maar zo alleen of 3 da's ook leuk, en dan iniedergeval 1 jongetje en 1 meisje
goh wat een burgelijk geneuzel zeg, had toch nooit gedacht 3 jaar geleden dat ik ooit dit soort gedachten zou hebben 
Bij de eerste was er voor mij persoonlijk niet veel te kiezen, die zat er nou eenmaal. Dat we voor de 2de gingen hadden we zoiets van , ons gezin is niet compleet. Door een drama begon ik te twijfelen of ik nog een 3de wilde of niet, en die keuze is voor me gemaakt, want ook die zat er net als de eerste gewoon al voor we wat besloten hadden.
quote:Het is maar hoe je het bekijkt.. het is niet vanzelfsprekend als je het van een bepaald persoon wil krijgen, anders wel.
Op zondag 20 april 2003 21:07 schreef E.T. het volgende:
bij 1 op de 4 stellen lukt 't niet binnen een half jaar, bij 1 op de 6 stellen is medisch ingrijpen nodig.. 1 op de 8 blijft ongewild kinderloos..zo vanzelfsprekend is 't dus allemaal niet
In onze samenleving worden er te veel eisen gesteld aan het zwanger worden. Het kind moet namelijk van een bepaald persoon zijn, op een bepaald moment in iemands leven geboren worden.. en ja, dan wil het inderdaad niet altijd helemaal lukken. Maar in principe is het gewoon heel normaal dat iemand zich voortplant als de persoon daar lichamelijk toe in staat is.
quote:als man krijg je kinderen ja....de dames moeten er iets harder voor werken
Op zondag 20 april 2003 20:41 schreef tong80 het volgende:
Je neemt geen kinderen.Je neemt aanstoot, iemand serieus, de buurvrouw, een aspirine.
kinderen komen van de ooievaar.
Die krijg je.
Bij ons is het geen bewuste keus geweest om te gaan proberen om kinderen te krijgen. 1 maand nadat ik mijn toenmalige vriendin leerde kennen was ze zwanger. Omdat wij allebei tegen abortus zijn hebben wij stilzwijgend besloten het kind te houden. En 6 jaar lang hebben we geprobeerd de relatie te laten werken....dat is dus niet gelukt, maar heb nooit 1 seconde spijt gehad van mijn beslissing er als vader te willen zijn voor mijn zoon. Als ik het over mocht doen, had ik dezelfde keus gemaakt
[Dit bericht is gewijzigd door skyhigh op 22-04-2003 15:41]